یکی از خدمات درمانی بسیار عالی و کاربردی برای انواع بیماری ها و مشکلات جسمی، فیزیوتراپی می باشد که به علت اطلاعات غلط و کمبود آگاهی در بین اقشار مختلف مردم، برخی برداشت های نادرست و غیر ملموسی از آن دارند. فیزیوتراپی به صورت کلی از دو لغت تشکیل شده است که ترکیب فیزیک و تراپی می باشد. در فیزیوتراپی فقط انجام اعمال با شوک صورت نمی پذیرد. این کار مربوط به قسمت خاصی از فیزیوتراپی به نام الکتروتراپی می باشد. به طور کلی فیزیوتراپی به افراد مختلف کمک می کند، تا بتوانند جسم سالم و سر حال تری داشته باشند. اگر به بیماری های جسمی و یا مشکلات حرکتی گرفتار شده اند، بتوانند توانایی های خود را حفظ کرده و یا تقویت کنند. در مورد فیزیوتراپی فقط بحث درمانی مورد نظر پزشکان نیست بلکه در خدمات مربوط به فیزیوتراپی، مباحث پیشگیرانه نیز از اهمیت بسیار زیادی برخوردار هستند.
انواع روش های فیزیوتراپی
قبل از آن که شما به یک فیزیوتراپ مراجعه کنید، فرآیند کار با تجویز پزشک آغاز می شود. بسته به نوع مشکلی که برای شما پیش آمده است، پزشک متخصص شما نیز تفاوت خواهد کرد. مثلا اگر مشکلات شکستگی و ضرب دیدگی در فرد دیده شود، پزشک ارتوپد برای وی فیزیوتراپی را تجویز می کند یا اگر سکته مغزی باعث ایجاد مشکلات حرکتی در فرد شده باشد، پزشک مغز و اعصاب این وظیفه را در بر عهده خواهد داشت. پس از انجام این کار و در ادامه این فرآیند، فرد باید به یک متخصص فیزیوتراپی مراجعه کند و در این مرحله با معاینه وی، تعداد جلسات مورد نیاز و نوع تکنیک های درمانی او مشخص گردد. به صورت کلی تکنیک های کاربردی زیادی در فرآیند فیزیوتراپی نقش دارند که برخی از اصلی ترین آن ها به شرح زیر می باشند:
امواج درمانی
یکی از کاربردی ترین تکنیک های فیزیوتراپی است که در آن از امواج فراصوت برای درمان و بهبود شرایط بیمار کمک می گیرند. به دلیل عمق نفوذی بیشتری که امواج فراصوت ایجاد می کنند، و هم چنین گرمای قابل کنترلی که دارند، می توان برخی از مشکلات عمده مانند مشکلات التهابی، شکستگی ها، رگ به رگ شدن ها و موارد مربوط به مفاصل و عضلات را با استفاده از این امواج از بین برد.
درمان به کمک تنس (TENS)
یکی دیگر از مواردی که به شدت در فیزیوتراپی به آن توجه می گردد، استفاده از محرک های الکتریکی و تنس است. کاربر اصلی این روش در درمان مشکلات مربوط به ماهیچه های آسیب دیده می باشد.
ورزش درمانی
به جرات می توان گفت که ورزش درمانی، از قدیمی ترین و البته مفید ترین روش ها و تکنیک های فیزیوتراپی می باشد. این روش در بیشتر موارد نیاز به تجهیزات پیچیده و هزینه برداری ندارد. نکته حائز اهمیت در ورزش درمانی تخصص فیزیوتراپیست است و اطلاعاتی که در مورد تکنیک های ورزشی مختلف دارد. هر چه قدر تخصص فرد در این زمینه بیشتر باشد، حرکات ساده تر، جذاب تر و موثرتری را به فرد مراجعه کننده آموزش می دهد.
ماساژ درمانی
شاید برای تان جالب باشد که بدانید، انجام تخصصی ماساژ یکی از زیر مجموعه های اصلی علم فیزیوتراپی است. عمل اصلی در ماساژ که به مشکلات زیادی کمک می کند، ایجاد گردش خود متعادل در بافت های بدن است. از طرفی افرادی که به مشکلات بافتی و عضلانی دچار شده باشند، با دریافت ماساژ تخصصی می توانند در روند بهبود مشکلات خود، رشد چشمگیری داشته باشند.
حرارت درمانی
خاصیت منحصر به فردی که در حرارت وجود دارد، این است که زمانی که حرارت در یک نقطه خاص متمرکز شود، می تواند در آن قسمت گردش خون را بهبود ببخشد. در فیزیوتراپی نیز از حرارت برای همین کار و دقیقا به همین جهت استفاده می شود. البته در این روش از حرارت برای رفع گرفتگی عضلات نیز استفاده می شود.
مزایا و عوارض فیزیوتراپی
تمام روش های کاربردی در علم پزشکی، مزایا و معایب خاص خودشان را دارند. حتی بیشتر داروهایی که مصرف می کنیم، ممکن است برای قسمت هایی از بدن بسیار کاربردی و ضروری باشند، ولی در عمل به قسمت های دیگری نیز آسیب برسانند. به هر جهت این تشخیص پزشک است که در هر حالتی از چه چیزی و به چه صورتی کمک بگیرد. اما ذکر این نکته ضروری به نظر می رسد که فیزیوتراپی اصولی و تخصصی معمولا هیچ عوارض خاصی به همراه نخواهد داشت. منظور از عوارض فیزیوتراپی که در ادامه به آن اشاره خواهیم کرد، عوارضی است که در جهت فیزیوتراپی غیر اصولی و غیر حرفه ای ممکن است در فرد دیده شود. ابتدا مزایای اصلی فیزیوتراپی را مورد بررسی قرار خواهیم داد.
مزایای فیزیوتراپی
بالابردن امید زندگی در افراد
مسلما مشکلات حرکتی، ناتوانی ها، آسیب دیدگی های جسمی طولانی مدت و سایر مواردی مشابه این ها؛ بر روی بیماران و افراد آسیب دیده تاثیرات منفی زیادی به دنبال خواهند داشت. برخی از این مشکلات فرد را تا حدود زیادی از جامعه دور می کند و احساس بی ارزش بودن و ناامیدی در وی شکل می گیرد. فیزیوتراپی بدون هیچ اغراقی امید به زندگی را در این افراد صد ها برابر کرده است. کوچک ترین نشانه های درمانی در این افراد، باعث می شود که خودشان از نظر روحی انگیزه بسیار بالاتری برای پیگیری روند درمانی خود داشته باشند که در طولانی مدت این کار باعث بالا رفتن امید زندگی در آن ها و در نتیجه بهبودی کامل شان می گردد.
کمک به ورزشکاران
بسیاری از ورزشکاران حرفه ای به کمک انجام تکنیک های موثر در فیزیوتراپی می توانند عملکرد بهتری در عرصه ورزشی خود داشته باشند. ضمن آن که هر گونه آسیب دیدگی ورزشی، به کمک فیزیوتراپی بسیار سریع قابل درمان می باشند.
کاهش عمل های جراحی
شاید این نکته نیز قابل تامل باشد که، با انجام فیزیوتراپی و رفع مشکلات هر شخص، می توان آمار تعداد عمل های جراحی سطحی و تقریبا غیر ضروری را کاهش داد. این مورد می تواند در سلامتی انسان نقش مهمی ایفا کند.
کاهش آسیب های سایر روش های درمانی
برای برخی از مشکلات جسمانی و حرکتی، روش های دیگری وجود دارند که همگی در گذشته استفاده می شدند. به طور مثال تصور کنید که یکی از مشکلات حرکتی انسان با کمک مصرف داروهای مشخصی قابل درمان است ولی می تواند در طولانی مدت به سلامتی فرد در سایر قسمت ها ضربه بزند. فیزیوتراپی در این موارد نقش تعیین کننده ای داشته و کمک می کند تا فرد از این روش های کاربردی ولی آسیب زننده فاصله بگیرد. در بسیاری از حوزه های درمانی پزشکی، سعی متخصصین بر این است که روش های جدیدی ابداع کنند که بتوانند آسیب های روش های درمانی گذشته را به حداقل برسانند.
کنترل و درمان بیماری های مخصوص زنان
در همین مطلب و در اوایل آن به این موضوع اشاره شد که فیزیوتراپی برای تعداد زیادی از بیماری های مخصوص زنان نیز کاربرد دارد. این بیماری های شاید به جز جراحی هیچ راه درمان دیگری نداشته باشند. به علاوه پس از انجام عمل جراحی نیز ممکن است تا سال ها برای فرد جراحی شده مشکلاتی ایجاد نمایند. در این جا نیز فیزیوتراپی می تواند گره گشا بوده و حتی دردهای مخصوص این بیماری ها را برای زنان به میزان قابل قبولی کاهش دهد.
پیشگیری از مشکلات رایج و شناخته شده
برخی از بیماری ها و مشکلات به صورت طبیعی و با آمار به نسبت بالایی در اثر کهولت سن رخ می دهد. با کمک فیزیوتراپی می توان احتمال ابتلا به این مشکلات و بیماری ها را تا حد صفر نیز کاهش داد. به صورت کلی پیشگیری یکی از اصلی ترین مزیت هایی است که برای تکنیک های فیزیوتراپی می توان در نظر گرفت.
عوارض فیزیوتراپی
یکی از عوارض بسیار رایج در فیزیوتراپی های غیر استاندارد، افزایش شدت مشکل و بیماری می باشد. به طور مثال اگر فردی به هر علتی دچار شکستگی شده باشد و تکنیک های غیر استاندارد فیزیوتراپی توسط یک فرد غیر متخصص بر روی وی اجرا شود، مسلما نه تنها نشانه های بهبودی در شخص دیده نمی شود؛ بلکه ممکن است از هر نظر فرد به مشکلات شدیدتری دچار شود که حتی قابل درمان نیز نیستند.
یکی دیگر از مشکلات ناشی از فیزیوتراپی غیر صحیح؛ آسیب رسانی به قسمت های حساس بدن از جمله عصب ها و نخاع می باشد. به طور مثال یکی از دشوارترین تکنیک ها در فیزیوتراپی، مربوط به فیزیوتراپی گردن است. اگر این کار به خوبی صورت نگیرد، ممکن است مشکلات بسیاری جدی تری در فرد ایجاد شده و فرد را درگیر مشکلات عمیق تری کند.
دستگاه‌ها به تنهایی فقط یک وسیله هستند که طرز استفاده از آنها می‌تواند در موثر بودن یا نبودن آنها دخیل باشد. اگر برای درمان یک مشکل دستگاه و دوز دستگاه به درستی انتخاب شود، درمان سریع‌تر و بهتر صورت خواهد گرفت.
آیس پک فیزیوتراپی
توضیحات آیس پک فیزیوتراپی ژل پلیمر در کیسه ھای پلی اتیلن پلی آمید (ضد حساسیت) Cold bag آیسپک قابل استفاده به صورت گرما و سرما در ابعاد گوناگون
جزییات مشخصات و نحوه عملکرد استوانه ماساژ پرتابل تراباند: طراحی نو آورانه و بدیع از کمپانی تراباند آمریکا برای کاربری های فیزیوتراپی و توانبخشی عمیق بافتهای عضلانی که علاوه بر انواع کاربران و مقاصد خانگی و حرفه ای به ویژه برای دوچرخه سواران، دوندگان، کوهنوردان و دیگر ورزشهای استقامتی ابزاری کارآمد جهت ماساژدرمانی و رفع خستگی، گرفتگی و یا کوفتگی های عضلانی به شمار می رود. ویژگیها: دارای دستگیره در دوطرف که به داخل جمع می شود برای سهولت استفاده و حمل طول با دسته های باز شده: 48 سانتیمتر طول با دسته های جمع شده داخل دستگاه: 31سانتیمتر کمک به افزایش و تسهیل گردش خون داخل بافتهای عضلانی دارای دفترچه راهنمای انواع استفاده وزن: 230 گرم کشور مبدا: آمریکا
جزییات مشخصات و نحوه عملکرد استوانه ماساژ تراباند Foot Roller: استوانه ماساژ تراباند مناسب برای ماساژ و التیام دردهای موضعی و عضلانی به ویژه برای قسمتهای تحتانی پا (ساق و یا کف پا). استفاده از این وسیله احساس خوب، گردش خون بهتر، ماساژ و تسکین کوفتگی را برای کاربر فراهم می آورد. ویژگیها: امکان قرار دادن در فریزر و خنک نمودن برای کاهش تورم ساخته شده از پلاستیک طبیعی (Natural Rubber) طراحی ارگونومیک متناسب با ساختار پا امکان خنک نمودن و یا فریز نمودن وسیله برای استفاده های متنوع دارای دفترچه راهنما طراحی کوچک و جمع و جور راحت برای جابه جایی وزن: 230 گرم قطر: 5 سانتیمتر کشور مبدا: امریکا
در تصویربرداری پزشکی هسته ای مقادیر کمی از مواد رادیواکتیو موسوم به رادیوتراکرها (ردیاب های رادیواکتیو) استفاده می شود. این مواد به طور معمول یا در جریان خون تزریق شده و یا استنشاق و بلعیده می شوند. ردیاب رادیواکتیو در ناحیه مورد بررسی حرکت می کند و انرژی خود را به صورت پرتوهای گاما پر انرژی ساطع می کند. این پرتوها توسط یک دوربین خاص و یک کامپیوتر تشخیص داده شده و به شکل تصاویر پزشکی ثبت می شوند. تصویربرداری پزشکی هسته ای اطلاعات منحصر به فردی را ارائه می دهد که غالباً نمی توان با استفاده از سایر روش های رایج تصویربرداری، آن ها را به دست آورد. این روش همچنین امکان شناسایی بیماری در مراحل اولیه را فراهم می کند. توصیه می شود که برای انجام این پروسه، در صورت احتمال بارداری و یا شیردهی به پزشک خود اطلاع دهید و در مورد بیماری هایی که اخیرا به آنها مبتلا بوده اید، شرایط پزشکی، آلرژی ها و داروهای مصرفی با پزشک صحبت کنید.
بسته به نوع آزمایش، پزشک به شما آموزش می دهد که چه چیزی را می توانید از قبل بخورید و بنوشید. این امر به ویژه در خصوص داروهای آرام بخش (بیهوشی) اکیدا توصیه می شود. در روز تصویربرداری جواهرات و زیورآلات خود را در خانه نگه دارید و لباس های گشاد و راحت بپوشید. برای انجام آزمایش ممکن است از شما خواسته شود که لباس مخصوص به تن کنید.
در تصویربرداری پزشکی هسته ای از مقادیر کمی ماده رادیواکتیو برای تشخیص، ارزیابی یا درمان بیماری های مختلف استفاده می شود. این موارد شامل انواع مختلفی از سرطان ها، بیماری های قلبی، دستگاه گوارش، اختلالات غدد درون ریز یا عصبی و سایر ناهنجاری ها است از آنجا که آزمایشات پزشکی هسته ای می توانند فعالیت های مولکولی را تعیین کنند، این پتانسیل را دارند که بیماری را در مراحل اولیه تشخیص دهند. آنها همچنین می توانند نشان دهند که آیا بیمار به روش درمانی پاسخ مثبت می دهد یا خیر.
تشخیص:
روش های تصویربرداری پزشکی هسته ای غیر تهاجمی هستند. به استثنای تزریقات وریدی، آنها معمولاً بدون درد هستند. در خلال این آزمایشات از مواد رادیواکتیو به نام رادیو داروها یا رادیوتراکرها برای کمک به پزشکان در تشخیص و ارزیابی شرایط پزشکی استفاده می شود.
ردیاب های رادیواکتیو، مولکول هایی هستند که به مقدار کمی ماده رادیواکتیو قابل پیوند یا “برچسب” آغشته هستند و می توانند در اسکن PET شناسایی شوند. رادیوتراکرها در تومورها یا مناطق التهابی جمع می شوند. آنها همچنین می توانند به پروتئین های خاص بدن متصل شوند. رادیو تراکر های متداول که معمولا مورد استفاده قرار می گیرند F-18 fluorodeoxyglucose یا FDG ها هستند. ساختار مولکولی این مواد بسیار شبیه به گلوکز است. سلول های سرطانی از نظر متابولیسم، فعالیت بیشتری دارند و ممکن است گلوکز را با سرعت بالاتری جذب کنند. این میزان جذب بالا را می توان در اسکن های PET مشاهده کرد. این فرایند به پزشک شما اجازه می دهد بیماری را قبل از اینکه در سایر آزمایشات تصویربرداری مشاهده شود، شناسایی کند. FDG یکی از چندین نمونه رادیوتراکرهای مورد استفاده و در حال توسعه است.
بسته به نوع فرایند معاینه، ردیاب های رادیواکتیو به شکل گاز تزریق، بلعیده و یا استشمام می شوند. این تراکرها در ناحیه مورد معاینه از بدن جمع می شوند. یک دوربین یا دستگاه تصویربرداری خاص، انتشار رادیواکتیو را با کمک ردیاب رادیواکتیو تشخیص می دهد. دوربین یا دستگاه مخصوص، تصاویر را تولید می کند و اطلاعات مولکولی را فراهم می آورد.
بسیاری از مراکز تصویربرداری، روش های پزشکی هسته ای را در کنار روش هایی مانند توموگرافی کامپیوتری (CT) و یا تصویربرداری مغناطیسی (MRI) مورد استفاده قرار می دهند تا تصاویر تخصصی مد نظر خود را تولید کنند. این روش به عنوان تلفیق تصویر یا ثبت نام مشترک شناخته می شود. این روش چندگانه به پزشک این امکان را می دهد تا اطلاعات دو روش مختلف را بر روی یک تصویر ارتباط داده و تفسیر کند. این روش منجر به ارائه اطلاعات دقیق تر و تشخیص دقیق تر بیماری می شود. توموگرافی رایانه ای با انتشار یک فوتون / توموگرافی کامپیوتری (SPECT / CT) و توموگرافی انتشار پوزیترون / توموگرافی کامپیوتری (PET / CT) می توانند هر دو آزمون را همزمان انجام دهند. PET / MRI یک فناوری تصویربرداری نوظهور است و در حال حاضر در مقیاس جهانی در دسترس نیست.
درمان
پزشکی هسته ای همچنین روش های درمانی مختلفی را ممکن می کند. یکی از این موارد، درمان ید رادیواکتیو (I-131) است که در طی آن از مقادیر کمی ماده رادیواکتیو برای درمان سرطان و سایر شرایط پزشکی موثر بر غده تیروئید استفاده می شود. در موردی دیگر، بیماران لنفوم غیر هوچکین که به شیمی درمانی پاسخ مثبت نمی دهند ممکن است تحت رادیوتراپی (RIT) قرار بگیرند. رادیو ایمونوتراپی (RIT) یک نوع از درمان سرطان است و در واقع ترکیبی از پرتو درمانی با در نظر گرفتن توانایی پرتوها در هدف گیری در خلال ایمونوتراپی است. این روش درمانی تقلیدی از فعالیت سلولی در سیستم ایمنی بدن است. برای اطلاعات بیشتر به صفحه ایمونوتراپی رادیویی (RIT) مراجعه کنید.
برخی از کاربردهای معمول این روش چیست؟
پزشکان از روش های تصویربرداری پزشکی هسته ای برای تجسم ساختار و عملکرد اندام، بافت استخوان یا سیستم درون بدن استفاده می کنند.
در بزرگسالان، پزشکی هسته ای در موارد زیر استفاده می شود:
قلب
جریان خون و عملکرد قلب را به تصویر می کشد (مانند اسکن پرفیوژن میوکارد)
بیماری عروق کرونر و میزان تنگی کرونر را تشخیص می دهد.
آسیب قلبی را در پی حمله قلبی ارزیابی می کند.
گزینه های درمانی مانند جراحی بای پس قلب و آنژیوپلاستی را ارزیابی می کند.
ارزیابی مجدد نتایج عمل عروق (ترمیم جریان خون)
رد پیوند قلب را تشخیص می دهد.
ارزیابی عملکرد قلب قبل و بعد از شیمی درمانی (MUGA)
ریه ها
ریه ها را برای مشکلات تنفسی و جریان خون اسکن می کند.
عملکرد ریه را برای تشخیص کاهش عملکرد ریه و یا جراحی پیوند ارزیابی می کند.
رد پیوند ریه را تشخیص می دهد.
استخوان ها
استخوان ها را از نظر شکستگی، عفونت و آرتروز ارزیابی می کند.
ارزیابی بیماری متاستاتیک استخوان
مفاصل مصنوعی دردناک را ارزیابی می کند.
تومورهای استخوانی را ارزیابی می کند.
شناسایی مکان های بیوپسی
مغز
بررسی ناهنجاری های مغزی در بیماران با علائم یا اختلالات خاص مانند تشنج، از دست دادن حافظه و اختلالات مشکوک در جریان خون
شروع زود هنگام اختلالات عصبی مانند بیماری آلزایمر را تشخیص می دهد.
در برنامه ریزی جراحی کمک کرده و مناطقی از مغز که ممکن است باعث تشنج شوند را شناسایی می کند.
بررسی ناهنجاری های موجود در ماده شیمیایی مغز که در کنترل حرکت در بیماران مشکوک به بیماری پارکینسون یا اختلالات حرکتی مربوطه نقش دارد.
ارزیابی بازگشت تومور مغزی، برنامه ریزی جراحی یا پرتودرمانی یا شناسایی محل برای نمونه برداری
موارد دیگر
التهاب یا عملکرد غیر طبیعی کیسه صفرا را شناسایی می کند.
خونریزی های شکمی را شناسایی می کند.
ارزیابی عوارض بعد از عمل جراحی کیسه صفرا
بررسی و ارزیابی ورم لنفاوی
ارزیابی و بررسی تب های ناشناخته
تعیین محل فونت
عملکرد تیروئید را اندازه گیری کرده و تیروئید پرکار یا کم کار را تشخیص می دهد
به تشخیص پرکاری تیروئید و اختلالات سلول های خونی کمک می کند.
در بزرگسالان و کودکان، پزشکی هسته ای در موارد زیر نیز استفاده می شود:
سرطان
با تعیین وجود یا گسترش سرطان در قسمت های مختلف بدن، سرطان را مرحله بندی می کند.
گره های لنفاوی نگهبان را قبل از جراحی در بیماران مبتلا به سرطان پستان یا پوست مشخص می کند و بافت های نرم سرطان را شناسایی می کند.
برنامه ریزی برای درمان
ارزیابی میزان پاسخ به درمان
بازگشت سرطان را تشخیص می دهد.
تشخیص تومورهای نادر لوزالمعده و غدد فوق کلیوی
کلیه ها
تجزیه و تحلیل جریان خون و عملکرد کلیه های اصلی و پیوندی
تشخیص انسداد دستگاه ادراری
بررسی فشار خون بالا ناشی از عروق کلیه
کلیه ها را از نظر عفونت در مقابل جای زخم ارزیابی می کند.
فلاکس ادرار را شناسایی و پیگیری می کند.
از پزشکی هسته ای در کودکان نیز استفاده می شود:
بررسی ناهنجاری های مری، مانند ریفلاکس مری یا اختلالات حرکتی
ارزیابی باز بودن مجرای اشک
ارزیابی باز بودن شنت های بطنی در مغز
ارزیابی بیماری مادرزادی قلب از نظر شنت و جریان خون ریوی
درمان های پزشکی هسته ای شامل موارد زیر است:
درمان ید رادیواکتیو (I-131) برای درمان برخی از فاکتور های پرکاری تیروئید (غده تیروئید بیش فعال، به عنوان مثال بیماری گریوز) و سرطان تیروئید استفاده می شود
آنتی بادی های رادیواکتیو که برای درمان اشکال خاصی از لنفوم (سرطان سیستم لنفاوی) استفاده می شود
فسفر رادیواکتیو (P32) که برای درمان برخی اختلالات خونی استفاده می شود
مواد رادیواکتیو که برای درمان متاستاز دردناک تومور در استخوان ها استفاده می شود
I-131 MIBG (ید رادیواکتیو دارای برچسب مایو دو بنزیل گوانیدین) برای درمان تومورهای غده فوق کلیه در بزرگسالان و غده فوق کلیه / تومورهای بافت عصبی در کودکان استفاده می شود
آمادگی برای انجام عکس برداری
ممکن است هنگام آزمایش لباس مخصوص بپوشید یا اجازه داشته باشید که لباس شخصی خود را حفظ کنید. در صورت وجود احتمال بارداری یا شیردهی، باید همیشه موارد را به پزشک و تکنسین فنی اطلاع دهید. برای اطلاعات بیشتر در مورد بارداری و شیردهی به هنگام تصویربرداری پزشکی هسته ای، به صفحه ایمنی اشعه ایکس، رادیولوژی مداخله ای و روش های پزشکی هسته ای مراجعه کنید. در مورد هر دارویی که مصرف می کنید، از جمله ویتامین ها و مکمل های گیاهی، اطلاعات لازم را به پزشک و تکنسین مربوطه اطلاع دهید. انواع آلرژی ها، بیماری های اخیر و سایر شرایط پزشکی را نیز حتما ذکر کنید. جواهرات و سایر لوازم فلزی را در خانه بگذارید یا آنها را قبل از انجام تصویربرداری در بیاورید. چنین اشیایی ممکن است در روند کار اختلال ایجاد کنند. پیش از انجام آزمایش، معمولا دستورالعمل های خاصی را بر اساس نوع اسکن خود دریافت خواهید کرد. در برخی از موارد، داروها یا روش های درمانی ممکن است در آزمایش تجویز شده تداخل ایجاد کنند. برای راهنمایی در مورد نحوه آماده سازی برای این روش از تصویربرداری، به صفحه درمان ید رادیواکتیو (I-131) مراجعه کنید.
تجهیزات چه شکلی هستند؟
تکنیک های ویژه تصویربرداری و دوربین های مورد استفاده در پزشکی هسته ای شامل دوربین گاما و توموگرافی رایانه ای با انتشار تابش تک فوتون (SPECT) هستند. دوربین گاما که به آن دوربین چشمک زن نیز گفته می شود، انرژی رادیواکتیو را که از بدن بیمار ساطع می شود شناسایی کرده و به تصویر تبدیل می کند. بدنه اصلی دوربین گاما، به تنهایی تابشی از خود ساطع نمی کند. دوربین گاما از آشکارسازهای تشعشعی تشکیل شده است که به آنها سر دوربین نیز گفته می شود. این بخش از دستگاه در قاب فلزی و پلاستیکی قرار گرفته اند و بیشتر شبیه جعبه هستند و به یک دروازه گرد دونات شکل متصل می شوند. تخت معاینه ای که بیمار معمولا روی آن دراز می کشد، میان دو سر دوربین گامای موازی قرار دارد که در بالای بیمار مستقر می شوند. گاهی اوقات سر های دوربین های گاما با زاویه 90 درجه تغییر جهت یافته و بر روی بدن بیمار معطوف می شوند.
SPECT همچنین امکان چرخش سر دوربین های گاما در اطراف بدن بیمار برای تولید تصاویر سه بعدی با جزئیات بیشتر را نیز داراست. اسکنر PET دستگاه بزرگی است که یک سوراخ گرد و دونات شکل در وسط آن قرار دارد. این دستگاه بیشتر به نظر می رسد شبیه واحد CT یا MRI باشد. چندین حلقه از تصویر بردار های داخل دستگاه، انتشار انرژی از ردیاب های رادیواکتیو در بدن شما را ثبت می کنند. در این فرایند کامپیوتری وجود دارد که به تبدیل تصاویر از داده های بدست آمده توسط دوربین گاما، کمک می کند. پروب نوعی دستگاه دستی کوچک شبیه به میکروفون است که می تواند میزان رادیو تراکر ها را در ناحیه کوچکی از بدن شما تشخیص داده و اندازه گیری کند. در طول درمان ید رادیواکتیو از تجهیزات خاصی استفاده نمی شود اما ممکن است تکنسین یا سایر پرسنل درمان کننده، لباس خاصی را به شما بدهند و برای محافظت از ماده رادیواکتیو دریافتی، از ظروف سربی استفاده کنند.
فرایند آزمایش
معاینات معمول اشعه ایکس با ایجاد و عبور پرتوهای ایکس از بدن تصاویر را ایجاد می کند. در آزمایشات پزشکی هسته ای از ماده رادیواکتیو به نام رادیو دارو یا رادیو تراکر استفاده می شود. این ماده به جریان خون تزریق می شود، بلعیده و یا حتی به عنوان گاز استنشاق می شود. این ماده در ناحیه ای از بدن که تحت معاینه قرار دارد، جمع شده و انرژی خود را به صورت پرتوهای گاما منعکس می کند. دوربین های ویژه این انرژی را تشخیص می دهند و با کمک رایانه تصاویر توصیفی را ایجاد می کنند که جزئیاتی در مورد ساختار و عملکرد اندام ها و بافت ها ارائه می دهد.
برخلاف سایر تکنیک های تصویربرداری، معاینات پزشکی هسته ای بر روی فرآیندهای درون بدن مانند میزان متابولیسم یا سطح فعالیت های شیمیایی تمرکز دارد. مناطقی با شدت بیشتر که “نقاط داغ” نامیده می شوند، محل تجمع مقدار زیادی از مواد رادیواکتیو و فعالیتهای شیمیایی یا متابولیکی در سطح بالا هستند. مناطقی با شدت کمتر یا “لکه های سرد” نشانگر غلظت کمتر رادیو تراکر و در نتیجه فعالیت کمتر هستند.
در درمان ید رادیواکتیو (I-131) برای بیماری تیروئید، ید رادیواکتیو (I-131) بلعیده شده در جریان خون دستگاه گوارش (GI) جذب می شود. این ماده در نهایت توسط غده تیروئید از خون جذب می شود و سلول های موجود در غده تیروئید را تخریب می کند.
رادیوتراپی (RIT) ترکیبی از پرتودرمانی و ایمونوتراپی است. در ایمونوتراپی، یک مولکول تولید شده در آزمایشگاه به نام آنتی بادی مونوکلونال برای شناسایی و اتصال به سطح سلولهای سرطانی ساخته می شود. آنتی بادی های مونوکلونال، نمونه های طبیعی از آنتی بادی های بدن را که به طور طبیعی تولید شده و از آن ها برای حمله به باکتری ها ویروس ها استفاده می شود، را بازسازی می کند. در RIT، یک آنتی بادی مونوکلونال با یک ماده رادیواکتیو جفت می شود. با تزریق آن به جریان خون بیمار، آنتی بادی به سلولهای سرطانی منتقل شده و به آن متصل می شود و اجازه می دهد دوز بالایی از اشعه، مستقیم به تومور منتقل شود. در درمان I-131 MIBG برای نوروبلاستوما، رادیو تراکر با تزریق در جریان خون تجویز می شود. ردیاب های رادیواکتیو به سلولهای سرطانی متصل می شوند و اجازه می دهد دوز بالایی از اشعه به تومور منتقل شود.
این فرایند چگونه انجام می شود؟
تصویربرداری پزشکی هسته ای در بیماران به دو شکل سرپایی و یا بستری کامل در بیمارستان انجام می شود. شما روی یک میز معاینه دراز می کشید. در صورت لزوم، یک پرستار یا یک تکنسین، سوزن داخل وریدی (IV) را به داخل رگ دست یا بازوی شما وارد می کند. بسته به نوع آزمایش پزشکی هسته ای، رادیو تراکر به داخل رگ تزریق می شود، بلعیده و یا به عنوان گاز استنشاق می شود. مدت زمان لازم برای حرکت ردیاب ها در بدن شما، ممکن است چند ثانیه تا چند روز باشد. پس از این زمان، ردیاب در محل مورد نظر جمع می شود. در نتیجه، تصویربرداری ممکن است بلافاصله پس از تزریق، چند ساعت بعد یا حتی چند روز پس از دریافت ماده رادیواکتیو انجام شود.
در زمان شروع تصویربرداری، دوربین یا اسکنر یک سری عکس دریافت می کند. دوربین ممکن است به دور شما بچرخد یا ممکن است در یک موقعیت باقی بماند و از شما خواسته شود که موقعیت بدن خود را بین هر تصویر تغییر دهید.
زمانی که دوربین در حال عکس گرفتن است، باید برای مدت زمان کوتاهی بی حرکت بمانید. در برخی از موارد، دوربین ممکن است بسیار نزدیک به بدن شما حرکت کند. این امر برای دریافت تصاویر با کیفیت لازم است. اگر شما مبتلا به کلاستروفوبیک هستید، باید قبل از شروع انجام آزمایش موضوع را به تکنسین مربوطه اطلاع دهید.
در صورت استفاده از کاوشگر، برای اندازه گیری و مطالعه ناحیه کوچکی از بدن میزان مشخصی رادیواکتیویته عبور داده می شود. سایر آزمایش های پزشکی هسته ای میزان رادیواکتیویته را در خون، ادرار یا تنفس اندازه گیری می کنند. مدت زمان انجام آزمایش های پزشکی هسته ای بسته به نوع آزمایش بسیار متفاوت است.
زمان اسکن واقعی برای آزمایشات تصویربرداری هسته ای می تواند از 20 دقیقه تا چند ساعت باشد. این فرایند حتی ممکن است در طی چند روز انجام شود.
کودکان خردسال ممکن است برای بی حرکت ماندن نیاز به کمک یا آرام بخش داشته باشند. اگر پزشک معتقد باشد که کودک شما به آرام بخش احتیاج دارد، شما دستورالعمل های خاصی را در خصوص زمان و اینکه آیا می توانید کودک خود را در روز معاینه تغذیه کنید یا نه، دریافت خواهید کرد.
معمولا یک پزشک یا پرستار متخصص در بیهوشی کودکان، برای اطمینان از ایمنی کودک شما تحت بیهوشی، در خلال آزمایش در دسترس شما خواهد بود. هنگام تعیین وقت آزمایش برای کودک خردسال در خصوص در دسترس بودن متخصص کودک حتما پرس و جو کنید. یک متخصص کودک آموزش دیده است تا فرزند شما بدون نیاز به آرام بخش، در راحتی و کمترین اضطراب ممکن در خلال آزمایش بی حرکت مانده و آن را سپری کند.
وقتی آزمایش به پایان رسید، ممکن است از شما خواسته شود تا برای بررسی تصاویر کمی صبر کنید. در صورتی که احتیاج به دریافت تصاویر بیشتری باشد، تصویربرداری تکرار می شود. گاهی اوقات، تصاویر بیشتری برای شفاف سازی یا تجسم بهتر برخی مناطق یا ساختارها مورد نیاز است. نیاز به تصاویر بیشتر لزوماً به این معنی نیست که مشکلی در آزمایش وجود داشته یا چیزی غیرطبیعی پیدا شده است. این مسئله نباید باعث نگرانی شما شود. اگر برای تزریق داخل وریدی، از IV استفاده شده باشد، معمولاً پس از انجام تصویربرداری این ابزار برداشته می شود. البته اگر در همان روز برای آزمایش دیگری به تزریق احتیاج باشد، IV از بیمار جدا نمی شود.
برای بیماران مبتلا به بیماری تیروئید که تحت ید رادیواکتیو (I-131) قرار می گیرند، این ماده به شکل کپسول یا مایع بلعیده می شود. لازم به ذکر است که این نوع از درمان اغلب یک روش سرپایی است.
رادیو ایمونوتراپی (RIT) نیز یکی دیگر از روش های سرپایی است که از طریق تزریق انجام می شود.
I-131 MIBG درمان نوروبلاستوما با تزریق در جریان خون انجام می شود. کودکان برای این نوع از معالجه در بیمارستان بستری می شوند و شب را در یک اتاق آماده و مخصوص می گذرانند. شرایط ویژه ای برای والدین در نظر گرفته شده است تا در هنگام انجام این روش درمانی در مراقبت از کودک خود مشارکت داشته باشند.
در طول و بعد از عمل چه چیزی را تجربه خواهم کرد؟
به جز تزریقات وریدی، بیشتر روشهای پزشکی هسته ای بدون درد هستند. آنها به ندرت با ناراحتی یا عوارض جانبی قابل توجهی همراه می باشند. زمانی که ردیاب رادیواکتیو به صورت تزریق داخل ورید قرار داده می شود و هنگام وارد شدن سوزن به داخل رگ، احساس سوزش خواهید داشت. هنگام تزریق ردیاب رادیواکتیو ممکن است احساس کنید که یک مایع سرد از بازوهای شما بالا می رود. به طور کلی، هیچ عارضه جانبی دیگری در این روش وجود ندارد. هنگام بلعیدن ردیاب های رادیواکتیو، معمولا هیچ طعم و مزه ای را احساس نخواهید کرد. هنگام استنشاق همچنین هیچ احساس متفاوتی در مقایسه با زمانی که هوای معمولی را تنفس می کنید، نخواهید داشت. در خلال برخی از آزمایش ها ممکن است یک کانتر در مثانه شما قرار گیرد. این امر ممکن است باعث ناراحتی موقتی شما شود. مهم است که در طول آزمایش ثابت بمانید. تصویربرداری هسته ای خود دردی ایجاد نمی کند. با این حال، ساکن ماندن در یک موقعیت خاص در حین تصویربرداری ممکن است باعث ناراحتی شود.
شما معمولا پس از انجام آزمایش، فعالیت های عادی خود را از سر می گرید، مگر آن که پزشک شما خلاف این امر را از شما بخواهد. قبل از ترک محل آزمایش یک تکنسین، پرستار و یا پزشک هرگونه دستورالعمل خاص و لازم را به شما ارائه می دهد.
مقدار کمی از ردیاب های رادیواکتیو در بدن شما با گذشت زمان خاصیت پرتوزایی خود را از طریق روند طبیعی از دست می دهد. همچنین ممکن است طی چند ساعت یا روزهای اول آزمایش از طریق ادرار یا مدفوع از بدن خارج شوند. برای کمک به دفع مواد رادیواکتیو از بدن، مقدار زیادی آب بنوشید.
برای اطلاعات بیشتر به نکات ایمنی در روش های هسته ای مراجعه کنید. همچنین در خصوص نوبت های بعدی و زمان های لازم برای مراجعه به بخش پزشکی هسته ای، به شما اطلاعات لازم ارائه خواهد شد.
چه کسی نتایج را تفسیر می کند و چگونه می توانم به آن ها دسترسی داشته باشم؟
یک رادیولوژیست یا پزشک با تخصص در زمینه پزشکی هسته ای، تصاویر را تفسیر کرده و گزارشی را به پزشک اصلی شما ارجاع می دهد.
مزایا و خطرات پزشکی هسته ای
فواید
معاینات پزشکی هسته ای اطلاعات منحصر به فردی را ارائه می دهند، از جمله جزئیات عملکرد و آناتومی ساختارهای بدن که با استفاده از سایر روش های تصویربرداری، اغلب غیر قابل دستیابی هستند.
اسکن های پزشکی هسته ای مفیدترین اطلاعات تشخیصی یا درمانی را برای بسیاری از بیماری ها ارائه می دهند.
اسکن پزشکی هسته ای هزینه کمتری دارد و ممکن است اطلاعات دقیق تری نسبت به جراحی های باز در اختیار شما قرار دهد.
پزشکی هسته ای پتانسیل شناسایی بیماری را در اولین مرحله و اغلب قبل از بروز علائم یا تشخیص ناهنجاری ها با سایر آزمایش های تشخیصی، دارد.
با تشخیص خوش خیم یا بدخیم بودن ضایعات، اسکن PET ممکن است نیاز به نمونه برداری را از بین ببرد یا بهترین مکان را برای این امر شناسایی کند.
اسکن PET ممکن است اطلاعات اضافی را فراهم کند که برای برنامه ریزی در پرتو درمانی معمولا لازم هستند.
خطرات
از آنجا که در خلال آزمایشات پزشکی هسته ای تنها مقدار کمی از ردیاب های رادیواکتیو استفاده می شود، بیماران در معرض تابش نسبتاً کمی قرار دارند. این میزان برای آزمایشات تشخیصی قابل قبول است. بنابراین در مقایسه با مزایای بالقوه، خطر تابش بسیار کم است.
روش های تشخیصی پزشکی هسته ای برای بیش از پنج دهه مورد استفاده قرار گرفته است و هیچ عارضه جانبی طولانی مدت ناشی از قرار گرفتن در معرض پرتو با دوز پایین گزارش نشده است.
خطرات درمانی همیشه در مقابل مزایای بالقوه روش های درمانی پزشکی هسته ای سنجیده می شوند. پزشک قبل از درمان شما را از تمام خطرات قابل توجه آگاه می کند و به شما فرصتی برای پرسیدن سوال می دهد.
واکنش های آلرژیک به رادیوتراکرها بسیار نادر و معمولاً خفیف هستند. بهتر است در خصوص حساسیت ها و یا مشکلاتی که ممکن است در طول آزمایش قبلی پزشکی هسته ای رخ داده باشند، با کارمندان پزشکی هسته ای مسئول صحبت کنید.
تزریق ردیاب های رادیواکتیو ممکن است باعث ایجاد درد و قرمزی جزئی شود. این مسئله به سرعت حل می شود.
زنان در صورت وجود احتمال بارداری یا شیردهی همیشه باید به پزشک و تکنسین رادیولوژی خود اطلاع دهند. برای اطلاعات بیشتر در مورد بارداری، شیردهی و تصویربرداری پزشکی هسته ای به صفحه روش های ایمنی در اشعه ایکس، رادیولوژی مداخله ای و روش های پزشکی هسته ای مراجعه کنید.
محدودیت های پزشکی هسته ای عمومی چیست؟
فرایند پزشکی هسته ای می تواند زمانبر باشد. ممکن است تجمع ردیاب های رادیواکتیو در محل مورد مطالغع، از چند ساعت تا چند روز به طول انجامد. همچنین انجام فرایند تصویربرداری نیز ممکن است از چند ساعت تا چند روز به طول انجامد. در برخی از موارد، تجهیزات جدید می توانند به طور قابل توجهی زمان این فرایند را کوتاه کنند. وضوح تصاویر پزشکی هسته ای ممکن است به اندازه CT یا MRI نباشند. با این حال اسکن های پزشکی هسته ای در برابر بسیاری از مشکلات مختلف حساسیت بیشتری دارند و اطلاعاتی که آن ها در خصوص فرایند های مختلف بدن ارائه می دهند، معمولا به راحتی و با سایر روش های تصویربرداری امکان پذیر نیست.
مرکز پزشکی هسته ای
مرکز پزشکی هسته ای محل تشخیص و درمان بیماری ها با استفاده از دانش هسته ای است.
تجهیزات تخصصی و متخصصان علم پزشکی هسته ای در این مراکز به بهبودی بیماران کمک می کنند.
پزشکی هسته ای شاخه ای از علم پزشکی است که در آن تشخیص و درمان بیماری ها با استفاده از مواد رادیواکتیو انجام می شود.
این روش برای تشخیص و درمان بیماری در اعضای مختلف بدن مانند قلب، مغز، دستگاه گوارش و … کاربرد دارد.
برخی روش های تشخیصی مانند سونوگرافی یا ام آر آی به بررسی شکل و وضعیت عضو مورد نظر می پردازند.
اما پزشکی هسته ای به بررسی نحوه عملکرد اعضای بدن می پردازد.
برای انجام چنین کاری متخصصان پزشکی هسته ای از رادیو داروها استفاده می کنند.
رادیوداروها وارد بدن می شوند و در عضو مورد نظر جمع می شوند. سپس با استفاده از دستگاه های اشعه گاما تصویر تشکیل می دهند.
در مرکز پزشکی هسته ای پرتو داخل بدن بیمار قرار می گیرد و از بدن بیمار به دستگاه ساطع می شود.
این در حالی است که در سایر روش ها مانند رادیولوژی پرتوها از دستگاه به بدن ساطع می شوند.
رادیودارو چیست؟
اساس کار متخصصان پزشکی هسته ای رادیو داروها هستند. رادیو داروها از مواد رادیواکتیو ساخته می شوند.
این داروها با نام ژانریک یا نام تجاری شناخته می شوند و فقط با نسخه پزشک قابل خریداری هستند.
روش های مختلفی برای رساندن رادیوداروها به عضو مورد نظر وجود دارد. از جمله این روش ها می توان به دهانی، وریدی، زیر جلدی، موضعی و داخل عضلانی اشاره کرد.
در پزشکی هسته ای از پرتوهای گاما برای تصویربرداری از اعضای بدن و از پرتوهای بتا برای درمان بیماری ها استفاده می شود.
مراقبت های کارکنان مراکز پزشکی هسته ای
افرادی که در رشته پزشکی هسته ای تحصیل کرده اند، کارشناسان این مراکز خواهند بود.
علاوه بر متخصصان پزشکی هسته ای، کارکنان دیگری در بخش پذیرش، پرستاری و نظافت مرکز کار خواهند کرد.
افرادی که در این مراکز مشغول به کار هستند باید نکات ایمنی خاصی را رعایت کنند. این نکات عبارتند از:
خودداری از خوردن، آشامیدن یا سیگار کشیدن در محلی که رادیونوکلئیدها به کار می روند
استفاده از لباس های محافظ در هنگام کار با مواد رادیواکتیو
شستشوی دست ها، کفش ها و لباس ها پس از اتمام کار با رادیونوکلئید ها
پاک کردن فوری مواد رادیواکتیو از روی زمین یا سطوح
مواد رادیواکتیو می توانند برای بدن بسیار مضر باشند.
در صورتی که این مواد بدون محافظت با بدن تماس داشته باشند مشکلات زیادی به وجود خواهند آورد.
برای پیشگیری از چنین چیزی مراکز پزشکی هسته ای باید زباله های هسته ای خود را به درستی دفع کنند.
هر ماده رادیواکتیو دارای طول عمر خاصی است. با تمام شدن این طول عمر، خاصیت پرتوافکنی آن از بین می رود.
برای دفع زباله رادیواکتیو آن ها را همراه با برچسب تاریخ طول عمر در محفظه های خاصی انبار می کنند.
پس از به پایان رسیدن این تاریخ، زباله رادیواکتیو مانند زباله عادی دفع می شود.
پزشکی هسته ای
رشته پزشکی هسته ای زیرشاخه علم پزشکی و از شیوه های مدرن تشخیص و درمان است.
با پیشرفت تکنولوژی و کاربرد انرژی هسته ای در حوزه های مختلف از جمله پزشکی، نیاز به افراد متخصص در این زمینه بیشتر شده است.
پزشکی هسته ای روش های درمانی پیشین را با تکنولوژی هسته ای تلفیق می کند.
این رشته به سایر زیر شاخه های پزشکی مرتبط و وابسته است.
در این رشته متخصصانی تربیت می شوند که می توانند از مواد رادیواکتیو برای تشخیص یا درمان بیماری استفاده کنند.
در پزشکی هسته ای علوم رادیولوژی، فیزیک پزشکی و پرتونگاری مولکولی با هم تلفیق می شوند.
دانش آموختگان این رشته در حوزه درمان بیماران با داروهای رادیواکتیو تخصص خواهند یافت.
کاربرد روز افزون رادیوداروها در تشخیص و درمان بیماری‌ها، این رشته تحصیلی را شناخته شده تر کرده است.
بازار کار
دانش آموختگان این رشته در مراکز پزشکی هسته ای مشغول به کار خواهند شد. موقعیت های شغلی دانشجویان پزشکی هسته ای عبارتند از:
«روزی نیست که توی تلگرام، صفحات اینستاگرام و برنامه های تلویزیونی، مطلبی در مورد رژیم های غذایی چاقی یا لاغری به چشمم نخوره! هر وقت هم که به سایت های تناسب اندام سر می زنم، با رژیم لاغری ای روبرو میشم که ادعا می کنن در کم ترین زمان ممکن، از یه هفته بگیر تا یک ماه، وزن منو به وضع ایده آل می رسونن!»
این جملهها بین دوست و آشنا هامون زیاد به گوش می خوره، اما واقعا چطور میشه فهمید کدوم یک از رژیم های لاغری، چاقی یا فیتنس موثرتره، یا این که از کجا بدونیم به یک مرکز تناسب اندام اعتماد کنیم یا نه؟
خب این سوال خیلی کلیه و یک جواب مشخص براش وجود نداره، ولی اگه بخوایم واضح حرف بزنیم، باید بگیم که اگه از یه شخص یا مرکز غیر معتبر رژیم غذایی دریافت کنین، یا این که به یه سایت برین و از رژیم های حاضر و آماده با اسمهای عجیب و غریب استفاده کنین، رژیم گرفتن تجربه ی خوشایندی برای شما نخواهد بود.
اما اگه یه کارشناس تغذیه، با مدرک دانشگاهی و سالها تجربه و تخصص برای شما برنامه تنظیم کنه، بر اساس ویژگی های فیزیکی بدنتون و عادات غذایی ای که دارین رژیم غذایی اصولی خواهید داشت. در این صورت هستش که شانس نتیجه گرفتن شما خیلی بالا میره، و احتمال دستیابی به وزن دلخواهتون رشد زیادی پیدا می کنه.
از اونجایی که قرار نیس زیاد حاشیه بریم، یه راست میریم سر اصل مطلب. متخصصین اعتقاد دارند که شاید با یه رژیم غذایی (تازه اگه اصولی باشه) بتونیم تا حدی وزن خودمون رو کم کنیم، اما این کاهش وزن لزوما ما رو به فرم بدنی دلخواهمون نمی رسونه. در ضمن بدون داشتن فعالیت بدنی و تمرینات ورزشی، پوست شل شدگی پیدا می کنه، و سلامت جسم ما قابل مقایسه با زمانی که همزمان تمرین هم می کنیم، نخواهد بود.
پس به طور خلاصه باید بدونین که تأثیر ورزش کردن در کنار رعایت برنامه غذایی علمی، خیلی بیشتر از تحرک نداشتن و اتکا بر رژیم غذاییه. با روش دوم به سختی میشه به فیتنس دست پیدا کرد.
سوال سوم؛ برنامه تمرینی حرفهای رو از کجا تشخیص بدیم؟
یه اشتباهی که خیلی از ورزشکارای مبتدی و حتی باسابقه انجام میدن، اینه که به برنامه های تمرینی بدنسازای دیگه اعتماد می کنن و برنامه های آماده ی موجود در اینترنت رو دنبال می کنن. خب طبیعیه که این طور افراد نتیجه ای که می خوان رو به دست نمیارن، چون اون برنامه بر اساس وضعیت بدنی و فیزیولوژیکی یک شخص دیگه نوشته شده، و طراحی اون متناسب با ویژگی های اون دسته از افراد نیست.
خب چارهی این مشکل رفتن به سراغ یک متخصص فیزیولوژی و ترتیب بدنیه، که همزمان با دریافت رژیم غذایی و شناخت عادات تغذیه ای شما، برنامه تمرینات ورزشی منحصر به فرد براتون تهیه کنه.
فیت کلاب؛ اندام ایده آل خود رو بساز
موسسه ی فیت کلاب یه تیم از مخصصین فیزیولوژی ورزشی، رژیم درمانی و اصول تغذیه داره که برای هر شخص به صورت منحصر به فرد برنامه تنظیم می کنه. از خدمات ویژه ای که فیت کلاب ارائه میده، میشه ارائه ی برنامه حضوری و غیرحضوری، پشتیبانی همیشگی تا رسیدن به نتیجه ی دلخواه و دریافت برنامه به صورت ساده و آنلاین رو مثال زد.
از طریق وبسایت فیت کلاب، اپلیکیشن، ربات تلگرام و حضور در موسسه با وقت قبلی، برنامهی غذایی، تمرینی و مشاوره در خصوص مکمل های ورزشی به شما ارائه داده میشه. یادتون نره که دیگه وقت تغییره!
مخلوط 6 گیاه ستاک به دلیل وجود عصاره مؤثر گیاهــان ، سیستــم گوارشـــی را تــقویت نموده و موجـب بهـبود سوءهاضمه ورم معده ( گاستریت ) می‌گردد و نقش به سزایی در هـضم بهتر غذا دارد . مصرف این میکس گیاهی موجب بــرطرف شــدن کامــل علائم سوءهاضمه ناشی از تنبلی معده شده و رفـع کننده قوی التهابات و آرام‌کننده سیستم گوارشی می‌باشد.
روزی 2 مرتبه به میزان 10 سی‌سی پس از غذا مصرف شود .
در زمان اسپاسم سیستم گوارشی ، 20 سی‌سی پس از غذا مصرف شود .
مکانیسم اثر میکس 6 گیاه ستاک
دستگاه گوارش سالم، تضمین‌کننده سلامت افراد است. اختلال در این روند نه‌تنها بدن را از مواد مغذی محروم می‌کند بلکه باعث تجمع مواد زائد در بدن می‌شود . استفاده از داروهای طبیعی در درمان بیماری‌های گوارشی و جلوگیری از بروز آنها از گذشته‌های دور در تمام فرهنگ‌ها مرسوم بوده است. بیشتر آشنا شدن با این درمان‌های گیاهی باعث می‌شود تا کمتر نیاز به خوردن داروهای شیمیایی که مضرات خاص خود را دارند، داشته باشیم. سوءهاضمه ازجمله عواملی است که باعث بروز بیماری‌های حاد گوارشی می‌شود. سوءهاضمه به مجموعه علائمی ازجمله درد و احساس سیری زودرس، نفخ، احساس برآمدگی شکم، حالت تهوع و گاها استفراغ گفته می‌شود که قسمتهای فوقانی شکم را درگیر می‌کند.
اثرات مؤثر این میکس گیاهی به‌عنوان یک آنتی‌اسید ، اسید معده را خنثی می‌کند و آسودگی سریعی را فراهم می‌نماید . علاوه بر آن سـیستم گوارش و فعالیتهای آن را کنترل و تقویت می‌نماید که موجب غلبه بر نفخ شکم شـده و همچـنین باعــث برطرف شدن سوءهاضمه ، تسهیل در هضم غذا و رفع سکسکه می‌گردد.درواقع میکس فوق کمک می‌کند که معده با سرعت بیشتری خالی شود و علاوه بر آن به سفت شدن دریچه بین معده و مری کمک می‌کند ، لذا از این طریق ناراحتی ناشی از درد قسمت بالای شکمی را کاهش می‌دهد .
بواکتانت (Bovactant) عصاره محتویات ریه گاو است که حاوی ۹۲% فسفولیپید، ۳٫۲% کلسترول، ۰٫۶% پروتئین‌های هیدروفوبیک مرتبط با سورفکتانت و ۰٫۴% اسید چرب آزاد است. داروی بواکتانت برای پیشگیری یا درمان سندرم دیسترس تنفسی (RDS) در نوزادان نارس تجویز می‌شود.
سندرم دیسترس تنفسی عارضه‌ای ریوی است که در بین نوزادانی که هنوز ریه‌های آنها به طور کامل رشد نکرده است، ایجاد می‌شود، ریه این نوزادان توانایی ندارد برای تنفس صحیح و منظم خود سورفاکتانت کافی تولید کند. سندرم دیسترس به گفته متخصصان در نوزادان پسر بیشتر از نوزادان دختر دیده می شود. زایمان زودرس و دیابت دوران بارداری از فاکتور های مهم برای بروز سندرم دیسترس تنفسی است.
هر قدر مدت بارداری کوتاه باشد بیماری سندرم دیسترس تنفسی افزایش پیدا می‌کند و اختلال معمولا در نوزادان نارس زیر 35 هفته شایع است. سندرم دیسترس در زمان تولد یا حداکثر تا دو ساعت بعد از تولد بروز می‌کند و اگر به موقع درمان آغار نشود، باعث مرگ نوزاد خواهد شد. از نشانه‌های این سندرم می‌توان تنفس سریع، پهن شدن پره‌های بینی هنگام تنفس، فرو رفتگی عضلات بین دنده‌ها هنگام تنفس، ناله و کبود شدن لب، دهان و زبان نوزاد را نام برد.»
مقدار و روش درست مصرف داروی بواکتانت
قبل از شروع درمان با این دارو، بروشور دارویی داخل بسته را به دقت مطالعه کنید. این بروشور به شما کمک می‌کند تا اطلاعات جامع دارویی را راجع به دارو به دست آورده و از عوارض جانبی احتمالی آن مطلع شوید.
دوز و مقدار داروی بواکتانت از فردی به فرد دیگر متفاوت است؛ دارو را دقیقاً همانطور که پزشک متخصص برایتان تجویز کرده است، استفاده نمایید.
یک دوز از بواکتانت برای پیشگیری از RDS در نوزادان نارس، تا یک ساعت بعد از تولد تزریق می‌شود. برای درمان بیماری نیز دوره کامل درمان زیر نظر پزشک انجام می‌شود.
بواکتانت فقط از طریق اینتراتراکئال و توسط متخصصین ماهر در انتوباسیون نوزادان و ونتیلاسیون مکانیکی بکار می‌رود. بواکتانت دوزهای مختلفی دارد و پزشک با توجه به وزن و وضعیت بیمار، دوز مناسب دارو را برایش تجویز می‌شود.
موارد منع مصرف بواکتانت
به تاریخ انقضای داروی بواکتانت توجه کنید و اگر دارویی که در دستتان است تاریخ انقضای آن تمام‌شده است،از آن مصرف نکنید.
هرگز داروی بواکتانت را به فرد دیگری حتی با علائم مشابه نوزادتان تجویز نکنید.
تداخل دارویی بواکتانت را چک کنید و اگر در حال استفاده از دارویی هستید که با این دارو تداخل دارد، با پزشک خود راجع به استفاده از داروهایتان مشورت نمایید.
تداخلات دارویی بواکتانت
تداخل دارویی ممکن است عملکرد داروها را تغییر و خطر ابتلا به عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. یک لیست از تمام داروهایی (ازجمله داروهای با نسخه / بدون نسخه و داروهای گیاهی) که استفاده می‌کنید تهیه کرده و آن را با دکتر و داروساز خود به اشتراک بگذارید. دوز داروی مصرفی خود را بدون مشورت با دکتر خود تغییر نداده و یا مصرف دارو را ترک نکنید.
هشدار درباره مصرف بواکتانت
بعضی داروها را نمی‌توان در بعضی از شرایط تجویز نمود و بعضی داروها نیز در صورتی که نیاز به درمان تکمیلی باشد تجویز می‌گردد؛ بنابراین بهتر است که قبل از مصرف داروی بواکتانت ، پزشکتان از موارد زیر مطلع باشد:
اگر نوزاد حساسیت دارویی دارد.
عوارض مصرف بواکتانت
همه داروها ممکن است عوارض جانبی ایجاد کنند. اما بسیاری از مصرف کنندگان نیز هیچ نوع عارضه‌ای بروز نمی‌دهند. یکسری از عوارض بعد از گذشت مدت کوتاهی از مصرف دارو، از بین می‌روند. اگر نوزاد شما علائمی داشت که احساس می‌کنید به خاطر استفاده از داروی بواکتانت است، با پزشک او مشورت کنید.
عوارض مصرف بیش از حد بواکتانت
بواکتانت زیر نظر پزشک تزریق می‌شود و احتمال مسمومیت بسیار پایین است اما اگر احساس کردید که نوزاد شما دچار مسمومیت شده است و علائمی مانند تنگی نفس ، غش و ضعف (از حال رفتن) در او دیدید، سریعاً با اورژانس تماس بگیرید.
