همه چیز درباره انجدان رومی

نام علمی:

Levisticum officinale KOCH

تیره:

Apiaceae

انتشار جغرافیایی این گیاه در مناطقی مانند مازندران، گیلان، آذربایجان، تهران و خراسان، کهگیلویه وبویراحمد ذکر شده‌است. مرکز پیدایش این گیاه انجدان اراک بوده وروستایی به همین نام در استان مرکزی وجود دارد.

گیاهشناسی

انجدان رومی بوته ای استوار، سریه الرشد و چندساله است. منشا این گیاه جنوب غربی آسیا گزارش شده است.

انجدان رومی در برخی کشورهای اروپایی در سطوح وسیعی به صورت خودرو می روید. یکی از محققان در سال 1973 رویش این گیاه را در ارتفاعات آلپ گزارش کرد.

ریشه مخروطی شکل این گیاه و طول آن با توجه به شرایط اقلیمی محل رویش، متفاوت و بین 40 تا 50 سانتی متر است. در سطح ریشه دایره های حلقه مانندی وجود دارد. در سال اول رویش، برگهای طوقه ای تشکیل می شود. این برگها در زمستان همان سال بر اثر سرما خشک می شوند.

گیاهان از سال دوم به ساقه می روند. ساقه استوانه ای شکل و کمابیش منشعب است که از ناحیه فوقانی ریشه منشعب می گردد. ارتفاع این گیاه به بیش از 200 سانتی متر می رسد. برگها متناوب و طول آنها 50 تا 60 سانتی متر است و دارای غلافی بلند و سطحی صاف (فاقد کرک) و براق هستند. هر برگ معمولاً دارای بریدگی است.

گلها به رنگ زرد، دو جنسی و به طور متراکم روی چترهای مسطح در انتهای ساقه های اصلی و فرعی پدیدار می شوند. هر چتر دارای 5 تا 15 انشعاب کوتاه است.

میوه فندقه دو قسمتی (شیزوکارپ) و رنگ آن زرد تیره یا قهوه ای روشن است. وزن هزار دانه آن سه تا چهار گرم است.

ریشه و اندام هوایی این گیاه دارای اسانس می باشند. مقدار اسانس در اندام های مختلف متفاوت است. مقدار آن در ریشه 5/0 تا 1 درصد است. در حالی که در میوه های سبز و ساقه های جوان 15/0 تا 45/0 درصد، در برگها 8/0 تا 24/0درصد و در میوه های کاملا رسیده مقدار آن بین 8/0 تا 5/1 درصد است.

اسانس ریشه از کیفیت بهتری برخوردار است. 70 درصد مواد تشکیل دهنده اسانس را فتالیدها و ترپنوئیدها مانند ان بوتیایدن فتالید، ان بوتیل فتالید، گزانتوتوکسین و پزورالن، اوگنیول و کارواکرول تشکیل می دهند.

همچنین ریشه دارای ترکیبات کومارینی (امبلیفرون، برگاپتن، گزانتوکسین و پزورالن) کربوهیدراتها، اسید آنجیلیک و اسید سیتریک می باشد.

این گیاه شش تا هفت سال عمر می کند و فقط سه تا چهار سال بازدهی اقتصادی دارد. زیرا، با گذشت عمر این گیاه از تعداد برگها و ساقه های جوان کاسته می شود، ریشه ها به تدریج تو خالی و پوک گشته و کیفت دارویی آن به شدت کاهش می یابد. بذرهای آن تا دو سال از قوه رویشی مناسبی برخوردارند. در سال اول رویش فقط برگهای طوقه ای تشکیل می شود. گیاهان از سال دوم، اواخر اردیبهشت به ساقه می روند. اولین گلها اوایل خرداد تشکیل می شوند و گلدهی تا اواخر تیرماه ادامه می یابد.

میوه ها به طور غیر یکنواخت و از اواخر مرداد می رسند و پس رسیدن به اطراف پرانده می شوند.

برای خواندن ادامه مطلب اینجا کلیک کنید