طریقه پرورش و نگهداری گل مریم

​

 ​

نام علمی:

Polianthes tuberosa

تیره:

Asparagaceae

گل مریم (نام علمی: Polianthes tuberosa) گیاهی است چندساله با گلی سفیدرنگ و خوشبو که عصارهٔ آن در عطرسازی استفاده می‌شود. در زبان انگلیسی آن را tuberose می‌گویند که از واژهٔ لاتین tuberosa به معنی ورم یا غده گرفته شده‌است. این گل، بومی مکزیک بوده و بسیار خوشبو و معطر است. این گیاه در ماه های بهار ، پاییز و تابستان بسته به فصل کاشت پیاز ، به گل می نشیند. گل مریم در هندوستان دارای اهمیت ویژه‌ای است و در مراسم عروسی، عزا و آیین‌های مذهبی استفاده می‌شود. در ایران نیز این گل به صورت تجارتی تولید می‌شود. گل مریمی که در ایران تولید می‌شود به دلیل معطر بودن آن در دنیا منحصربه‌فرد است و به دلیل همین مزیت در دنیا جایگاه ویژه‌ای دارد و هر ساله مقدار زیادی از این نوع گل به سراسر جهان و بخصوص به اروپا صادر می‌شود.

گل مریم گیاهی است چندساله با گلی سفیدرنگ و خوش بو که عصارهٔ آن در عطرسازی استفاده می شود. در زبان انگلیسی آن را tuberose می گویند که از واژهٔ لاتین tuberosa به معنی ورم یا غده گرفته شده است.

در ایران پرورش گل مریم بصورت تجارتی تولید می شود. گل مریمی که در ایران تولید می شود به علت معطر بودن آن در جهان منحصر به فرد است و به علت همین فواید در جهان جایگاه ویژه ای دارد و هر ساله اندازه زیادی از این مدل گل به سراسر دنیا وبخصوص به اروپا صادر می شود.

​

نیازهای اکولوژیکی

نور:

گل مریم برای گلدهی مناسب باید روزانه 5 تا 6 ساعت نور آفتاب ببیند. کم بودن نور محیط و قرار گرفتن گیاه در سایه باعث گل ندادن گیاه، ریزش غنچه‌ها، رنگ‌پریدگی برگ‌ها و باریک و بلند شدن آن‌ها می‌شود.

برای خواندن ادامه مطلب طریقه پرورش و نگهداری گل مریم کلیک کنید.

​