تعریف کامل از کشاورزی ارگانیک

​

 ​

هدف کشاورزی ارگانیک ضمن حفاظت از حاصلخیزی خاک، افزایش تولید محصول با کمترین تکیه بر استفاده از مواد شیمیایی است. استفاده از کودهای شیمیایی به اندازه زیاد و به کارگیری بی رویه آفت کشهای شیمیایی باعث آلودگی آب، هوا و خاک می شود و طی این فرآیند، آفتهای موجود نسبت به سموم شیمیایی، مقاوم شده و انتهای جدیدی نیز ظاهر می شوند. سلامت خاک نیز در این روند، تحت تاثیر قرار می گیرد و مقدار قابل جذب بعضی ریز مغذی ها مانند روی، مس و آهن در خاک، پس از مدتی کاهش می یابد.

بر اثر این عوامل، تولید کشاورزان هر ساله کمتر می شود. چگونه ممکن است که بتوانیم بدون آلوده کردن آب، خاک و هوا، همیشه عملکرد بالایی از محصولات کشاورزی به دست آوریم؟ پاسخ این سؤال احتمالا در کشاورزی ارگانیک نهفته است. 

انواع کشاورزی 

١- کشاورزی متعارف 

اعمال روشهای کشاورزی سنتی، همچون استفاده از آفت کشها و کودهای صنعتی است. این واژه معمولا در تضاد با سیستم های «کشاورزی ارگانیک» و «کشاورزی پایدار» به کار می رود. کشتهایی که ارگانیک نیستند، «متعارف» نامیده میشوند. 

۲- کشاورزی پایدار

​

الف) روشی از رشد گیاهان و پروراندن حیوانات اهلی (دام و طیور) بر پایه کودهای آلی، حفاظت از خاک و آب، کنترل بیولوژیکی (زیستی) آفات و به حداقل رساندن استفاده از انرژی حاصل از سوخت های فسیلی تجدیدناپذیر است. 

ب) نوعی کشاورزی است که در آن جنبه های مختلف زیست محیطی، اقتصادی، اجتماعی و سیاسی، بر اساس به کارگیری حداقل نهادههای خارجی (غیر از کودهای آلی) رعایت می شود. 

٣- کشاورزی آبی 

این واژه توسط انجمن ایتالیایی مدیریت زراعی و حفاظتی زمین ابداع شده است. «آبی»، مربوط به آب و فواید زیست محیطی کشاورزی حفاظتی است. اصول این نوع کشاورزی عبارتند از نگهداری پوشش خاک با بقایای گیاهی، کاهش خاکورزی (شخم زدن)، محدود کردن رفت و آمد و به دلیل ممانعت از آثار سوء به جا مانده در مزرعه و استفاده از تناوب و  گیاهان پوششی.

۴- کشاورزی حفاظتی 

هدف از کشاورزی حفاظتی، نگهداری و بهبود عملکرد گیاهان زراعی و مقابله با خشکی و دیگر خطرات است؛ به طوری که همزمان از واکنشهای زیستی خاک حفاظت کرده و آنها را تحریک می کند. دو مشخصه اصلی کشاورزی حفاظتی عبارتند از عدم استفاده از شخم و نگهداری یک لایه پوششی (مواد گیاهی زنده و غیر زنده) روی سطح خاک.

۵- کشاورزی طبیعی 

​

الف) روش «ماسانوبو فوکواکا» (میکروبیولوژیست ژاپنی) است که در آن، ریشه گیاهان زراعی کشت شده در خاک، به جای استفاده از ماشین – آلات در خاک باقی می ماند. در این روش، کاشت گیاهان لگوم و استفاده از مالچ به جای استفاده از کود توصیه می شود. کارهایی که فوکواکا از انجام آنها پرهیز می کند، عبارتند از خاک ورزی، وجین علفهای هرز و استفاده از آفت کش ها؛ به عبارت دیگر، «هیچ کاری انجام ندادن» برای  «کشاورزی طبیعی». عملکرد برنج تولیدی توسط فوکواکا حیرت انگیز است. این نوع کشاورزی، نوعی کشاورزی ارگانیک است که برای اولین بار در سال ۱۹۴۰ میلادی توسط وی انجام شد. 

ب) کشاورزی طبیعی، یک نظام مدیریت زراعی است که در آن از قابلیت ها و توانایی های طبیعت برای نیل به حداکثر عملکرد، بهره گیری میشود. در این نظام، نهاده های طبیعی توسط کشاورز و با استفاده از ضایعات و پسماندهای داخل همان مزرعه تولید می شوند و از بازار خریداری نمی گردند. 

برای خواندن ادامه مطلب تعریف کامل از کشاورزی ارگانیک کلیک کنید.

​