واژینیسموس یا دخول دردناک چیست و چگونه درمان می شود

واژینیسموس یا عدم موفقیت به نزدیکی چیست؟

واژینیسموس که اغلب به آن واژینیسم هم گفته می شود، اصطلاحی است که برای توصیف حالت انقباض غیر ارادی عضلات ناحیه واژن در هنگام دخول به کار می رود که این وضعیت می تواند دائمی یا عود کننده باشد.

این مشکل می تواند زندگی شما را به طور کامل مختل کند و منجر به ناراحتی، از دست دادن اعتماد به نفس و مشکلات در روابط بین زوجین شود. این مشکل همچنین می تواند مانعی بر سر راه فرزند دار شدن شما باشد. این وضعیت همچنین می تواند معاینات لگنی یا رحمی را دشوار یا غیر ممکن کند.

انواع واژینیسموس

بر اساس زمان ایجاد 2 نوع واژینیسموس وجود دارد.

واژینیسموس اولیه      

واژینیمسوس اولیه از ابتدا با فرد بوده و او همیشه این مشکل را داشته است. معمولا این زنان در اولین رابطه جنسی خود متوجه وجود این مشکل می شوند. شریک جنسی قادر به وارد کردن آلت تناسلی خود به واژن نیست. حتی ممکن است حسی شبیه به برخورد به یک دیوار را در دهانه واژن داشته باشد.

دراین شرایط زن ممکن است احساس درد و انقباض عضلانی شدید داشته باشد و از شدت درد نفسش بند بیاید و وقتی تلاش برای دخول متوقف شود درد و انقباض هم از بین می روند.

واژینیسموس ثانویه

این حالت زمانی اتفاق می افتد که زن فعالیت های جنسی طبیعی را در گذشته تجربه کرده است اما به دلایلی در مقطعی دچار این مشکل شده باشد.

واژینیسموس ثانویه معمولا به دلیل مشکل یا اتفاقی خاص مانند عفونت ، یائسگی ، اتفاق آسیب زا (مثل تجاوز )، ابتلا به یک بیماری ، مشکلات در رابطه ، جراحی یا زایمان دارد.

گاهی حتی پس از رفع همه مشکلات جسمی اگر بدن و عضلات لگن نسبت به این پاسخ شرطی شده باشد ممکن است باز هم درد و انقباض ادامه پیدا کند.

واژینیسموس را از نظر شرایط ایجاد را هم می توان به دو دسته کامل و موقعیتی تقیسم کرد.

واژینیسموس کامل

این نوع از واژینیسموس همیشه و در هر شرایطی وجود دارد و ورود هر شیئی باعث تحریک آن می شود.

واژینیسموس موقعیتی

این نوع از واژینیسموس فقط در شرایط خاصی بروز پیدا می کند. مثلا ممکن است فقط حین رابطه ی جنسی رخ دهد اما در زمان معاینه ی پزشکی یا وارد کردن تامپون اتفاق نیفتد.

علائم اصلی واژینیسموس کدامند؟

علامت اصلی واژینیسموس منقبض شدن غیر ارادی واژن است که می تواند دخول را دشوار یا حتی غیر ممکن کند.

علائم این مشکل در میان زنان متفاوت است. واژینیسموس درجات مختلفی دارد. برخی زنان قادر به وارد کردن هیچ چیزی در واژن خود نیستند زیرا به طور کامل بسته می شود، در حالی که بقیه می توانند تامپون را وارد واژن خود کنند اما قادر به برقراری رابطه جنسی نیستند و زنان دیگری هم هستند که قادر به برقراری رابطه جنسی هستند اما این رابطه برایشان بسیار دردناک است. جالب است بدانید که شما می توانید از بهترین پوزیشن مناسب واژینیسموس برای برقراری رابطه استفاده کنید.

دیگر علائم واژینیموس می توانند شامل موارد زیر باشند:

• احساس سوزش در هنگام دخول یا وارد کردن چیزی به واژن• ترس شدید از دخول و درد که موجب می شود خانم از رابطه جنسی دوری کند• در صورت تلاش برای دخول، زن میل جنسی خود را از دست می دهد.

منقبض شدن واژن غیر داوطلبانه است و نمی توانید هیچ کاری برای متوقف کردن آن انجام دهید. بدن شما یاد گرفته که دخول را با درد مرتبط سازد و هرگاه که انتظار دخول یا وارد شدن چیزی را به واژن خود داشته باشید، عضلات واژن به عنوان واکنش محافظتی منقبض می شوند.

این حرف حقیقت ندارد که زنان مبتلا به واژینیسموس، دوست ندارند یا نمی خواهند که رابطه جنسی داشته باشند. بسیاری از زنان از رابطه نزدیک مثل پیشنوازی و معاشقه جنسی با همسرشان لذت می برند و در طی آن حتی ممکن است به ارگاسم برسند. مشکل آن جایی است که تلاش برای انجام دخول صورت می گیرد، در این نقطه واژن آنها بصورت غیر ارادی منقبض می شود.

چرا من واژینیسموس دارم؟

دلایل بسیاری وجود دارد که چرا عضلات واژن برخلاف میل زنان منقبض می شوند. مهم ترین این دلایل را در ادامه برای شما توضیح می دهیم.

تشکچه برقی گردن و شانه بیورر (beurer) آلمان مدل HK35

گاز طبی هیدروفیل مدل 8 و 16 لا

قرص لاغری هزال سینا فرآور ۶۰ عددی

فیزیوتول نقره

محصولات پشنهادی فروشگاه وینکل

1- مشکلات جنسیواژینیسموس اغلب با تجربه جنسی قبلی یا دیگر مشکلات جنسی مرتبط است.برای مثال، رابطه جنسی ناخوشایند قبلی یا معاینه توسط پزشک زنان در سن پایین می تواند منجر شود که بدن به شیوه ای محافظتی برای اجتناب از درد بیشتر واکنش نشان دهد. درک نادرست از رابطه جنسی یا احساس شرم از رابطه جنسی نیز می تواند در وقوع واژینیسموس سهیم باشند. 

برای مثال، افرادی با شرایط زیر معمولا با رابطه جنسی مشکل دارند:

• زنانی که در کودکی و نوجوانی شیوه تربیت بسیار سختگیرانه ای داشته اند و هیچگاه درباره رابطه جنسی آگاهی لازم را پیدا نکرده اند.• زنانی که به آنها گفته شده است که میل جنسی گناه است و رابطه جنسی بسیار دردناک است.• کسانی که تحت تاثیر تابوهای فرهنگی درباره رابطه جنسی قرار گرفته اند.• تعرض جنسی یا تجاوز نیز می توانند منجر به واژینیسموس شوند.

2- درد در هنگام رابطه جنسیاحساس درد در هنگام رابطه جنسی (مقاربت دردناک) می تواند منجر به واژینیسموس شود.موارد زیر می توانند منجر به رابطه جنسی دردناک شوند:

• ولوودینیا (اعصاب بیش از حد حساس در ناحیه ورودی واژن) تحریک شده باشد• جراحی در ناحیه تناسلی (مانند اپیزیاتومی در طی زایمان)• عفونت ناحیه تناسلی مانند کاندیدیاز (نوعی عفونت قارچی)، زگیل تناسلی یا تریکومونا که نوعی بیماری آمیزشی است که توسط نوعی انگل اتفاق می افتد.• پرتودرمانی ناحیه لگن• خشکی واژن که اغلب ممکن است در هنگام مصرف قرص ضدبارداری یا پس از یائسگی رخ دهد.• عدم تحریک جنسی قبل از رابطه جنسی• عوارض جانبی برخی داروها• زخم و پارگی کوچک در دهانه واژن• آندومتریوز یا بیماری التهاب لگن نیز ممکن است موجب درد در حین رابطه جنسی شوند که البته درد بیشتر در سمت لگن است.

3- موارد دیگرغیر از موارد بالا عوامل دیگری هم هستند که می توانند موجب واژینیسموس شوند. این عوامل عبارتند از:

• ترس از کوچک بودن واژن برای رابطه جنسی• ترس از بارداری• آسیب به واژن یا عضلات اطراف آن در حین زایمان• مشکل در روابط بین زوجین• خستگی یا افسردگی 

درد در هنگام نزدیکی غالباً نخستین نشانه‌ی واژینیسموس است. این درد فقط زمان دخول حس می‌شود و معمولاً، البته نه همیشه، پس از خارج کردن آلت برطرف می‌شود. بانوان دچار واژینیسموس ناراحتی را به صورت احساس پاره شدن واژن یا احساس اصابت ضربات متوالی توصیف می‌کنند. بسیاری از بانوان مبتلا به واژینیسموس هنگام وارد کردن تامپون یا زمان معاینه داخلی لگن نیز متحمل ناراحتی می‌شوند.

چرا بعضی از خانمها به واژینیسموس مبتلا می شوند؟

مسلما هیچ خانمی دوست ندارد که عضلات واژنش برخلاف میل او منقبض شود؛ اما یکسری از دلائل باعث بروز این مشکل در خانمها می شود. بنا بر یکی از موارد زیر خانمها به واژینیسموس مبتلا می شوند:سابقه جنسی و مشکلات دردناک گذشته، یکی از عوامل واژینیسم است. تجربه جنسی ناخوشایند یا دیگر مشکلات جنسی با واژینیسموس ارتباط مستقیمی دارد. مثلا اگر فرد در گذشته رابطه جنسی دردناک و ناخوشایندی را تجربه کرده باشید یا در سن پایین توسط پزشک زنان معاینه شده باشد، احتمال می رود که بدنش برای جلوگیری از درد بیشتر، واکنش نشان دهد و با این کار از امنیت و سلامت فرد محافظت کند. افرادی که درک نادرستی از رابطه جنسی دارند یا از برقراری رابطه جنسی احساس شرم می کنند، بیشتر در معرض ابتلا به واژینیسموس هستند.

گذشته خانمها در پیدایش اختلال واژینیسموس بسیار نقش دارد. بعضی از خانمها با رابطه جنسی مشکل دارند. مثلا خانمهایی که شیوه تربیت آنها در دوران کودکی بسیار سختگیرانه بوده و هیچگاه دانش و آگاهی زیادی درباره رابطه جنسی نداشته اند، زنانی که فکر می کنند داشتن میل جنسی گناه است و رابطه جنسی بسیار درد دارد و خانمهایی که به آنها تجاوز جنسی شده است با رابطه جنسی مشکل خواهند داشت و همین موضوعات می تواند نگرش آنها را نسبت به دخول تغییر دهد و ترس از دخول را در جانشان بیندازد.

علاوه بر اینها کسانی که در هنگام برقراری رابطه جنسی احساس درد می کنند، احتمال دارد به واژینیسموس مبتلا شوند. عواملی مثل جراحی ناحیه تناسلی، پرتودرمانی ناحیه لگن، زخم و پارگی کوچک در دهانه واژن، عفونت ناحیه تناسلی مانند کاندیدیاز، وجود زگیل تناسلی، ابتلا به بیماری های آمیزشی انگلی مانند تریکومونا،خشکی بیش از حد واژن، عوارض جانبی برخی داروها و عدم تحریک و نداشتن معاشقه قبل از رابطه جنسی، آندومتریوز یا بیماری التهاب لگن، ولوودینیا (حساس بودن اعصاب در ناحیه ورودی واژن) و… از جمله عواملی هستند که مقاربت جنسی را دردناک می کنند.

یادتان باشد که نباید از وجود مشکل واژینسموس خجالت زده باشید و احساس شرم کنید؛ زیرا واژینیسموس یک مشکل جنسی رایج است که با نسخه پزشک متخصص زنان و زایمان درمان می شود. متاسفانه در ایران، داشتن رابطه جنسی یک تابو است و از نظر فرهنگی عملی ناپسند است؛ در نتیجه این طرز تفکر اشتباه است که تعداد مبتلایان به واژینیسم در ایران، بسیار بیشتر از سایر کشورهای توسعه یافته است. اما از شما می خواهیم خجالت را کنار بگذارید و برای معاینه به پزشک مطمئن مراجعه کنید.

سوالاتی که پزشک متخصص در روز معاینه از بیماران مبتلا به واژینیسموس می پرسد چیست؟

در روز معاینه، پزشک با توجه به علائم موجود در بدن شما، اقدام به بررسی تاریخچه پزشکی شما می کند و اگر نیاز باشد، از شما سوالاتی را می پرسد تا بهتر به وضعیت جسمی و جنسی شما پی ببرد. همچنین ممکن است سوالات زیر را از شما بپرسد:

• آیا از ورود هر چیزی به واژن خود می ترسید و نگران این موضوع هستید؟
• آیا در گذشته سابقه برقراری رابطه جنسی دردناک و ناخوشایندی داشتید؟
• آیا وقتی انگشت یا تامپون وارد واژن شما می شود، درد بسیار زیادی را تحمل می کنید؟

بعد از پرسیدن این سوالها، پزشک متخصص واژن شما را معاینه می کند تا علائم جسمی واژینیسموس مثل جراحت، عفونت یا حساسیت بیش از حد اعصاب در دهانه واژن را تشخیص دهد و بهتر به مشکل شما پی ببرد.

روش های درمان واژینیسموس

برای تشخیص و درمان واژینیسموس، پزشک درباره ی سابقه ی بیماری شما سئوالاتی می پرسد و لگن را معاینه می کند. ممکن است بسته به دلیل بیماری، به متخصصان متفاوتی برای درمان نیاز داشته باشید.

هرگونه بیماری جسمی احتمالی مانند عفونت، باید قبل از درمان واژینیسموس، معالجه شود.

هدف درمان، کاهش انقباض غیرارادی عضلات ، ترس از درد و مقابله با دردهای دیگری که با این مشکل مرتبط هستند خواهد بود.

معمولا درمان این اختلال شامل مجموعه از راهکار های زیر است:

مراجعه به پزشک متخصص زنان : اولین گام درمان واژینیسموس مراجعه به پزشک متخصص زنان است تا در صورت وجود هر گونه مشکل یا بیماری جسمی زمینه ای، آن را شناسایی و درمان کند.

ورزش های کنترل عضلات کف لگن: این روش شامل تمرینات انقباض و آرامش عضلانی یا تمرینات کگل (kegel) برای تقویت و کنترل عضلات کف لگن است.

مشاوره، آموزش و آگاهی دادن: دادن اطلاعات درمورد آناتومی جنسی و چرخه ی پاسخ جنسی می تواند به خانم کمک کند دردش را بهتر متوجه شده و بیشتر با اتفاقی که در بدنش رخ می دهد آشنا شود.

روان درمانی و هیپنوتیزم: در صورتی که تجربه دردناک در گذشته مثل تجاوز یا خاطرات دردناک علت این اختلال باشد به کمک روان درمانی (روان تحلیلی) و هیپنوتیزم اثر این خاطرات را خنثی می کنند تا از انقباض خودکار عضلات لگن جلوگیری شود.

ریلکسیشن: ریلکسیشن به بیمار کمک می کند بتواند عضلات بدن خود را به صورت ارادی شل و رها کند و در نتیجه بر عضلات لگن خود کنترل بیشتری داشته باشد و از انقباض آنها جلوگیری کند.

کاهش حساسیت به دخول در واژن: در این روش خانم تشویق می شود تا هر روز واژن خود را لمس کند و هر روز به دهانه واژن نزدیک تر شود. زمانی که بتواند ناحیه ی اطراف واژن را لمس کند، از او درخواست می شود تا لابیا را لمس یا باز کند. قدم بعد وارد کردن یک انگشت در واژن خواهد بود.

وقتی زن بتواند این کارها را بدون درد انجام دهد، می آموزد که از یک جسم پلاستیکی یا مخروط مانند استفاده کند. اگر بتواند بدون هیچ دردی این جسم را وارد واژن خود کند، قدم بعد این است که برای 10-15 دقیقه آن را همان جا رها کند تا عضلات به فشار عادت کنند. سپس می تواند از جسم بزرگ تری استفاده کند و بعد به به مرور می تواند به شریک خود یاد بدهد که چطور همین کار را انجام دهد.

قدم بعدی وارد کردن آلت به جای انگشت است. پس از آنکه خانم توانست به سادگی انگشت خود را وارد واژن کند می تواند از همسرش بخواهد با آلت تناسلی این کار را انجام دهد. فقط باید این کار هم به مرور به آرامی انجام شود.

وقتی زن این کار را به راحتی انجام داد، می تواند به پارتنر خود اجازه دهد که آلت تناسلی خود را نزدیک واژن قرار دهد. وقتی کاملا با این حالت احساس راحتی کند، زوج می تواند رابطه ی جنسی را امتحان کند.

برای درمان واژینیسموس چه روشهایی وجود دارد؟

1. مراجعه به مشاور و متخصص

برای درمان واژینیسم زوج ها باید همراه با هم به پزشک متخصص مراجعه کنند و ریشه مشکل خود را پیدا کنند. پزشک متخصص تشخیص می دهد که اختلال شما به دلیل موضوعات روحی و روانی است یا انقباضات واژن به صورت غیر ارادی رخ می دهد. اگر اختلالات واژن به صورت غیر ارادی باشد، پزشک با روشهای مخصوص علم پزشکی این مشکل را درمان می کند؛ اما اگر واژینیسموس دلیل روانی داشته باشد، فرد باید به روانپزشک مراجعه کند تا روشهای تخلیه ذهن از موضوعات ناخوشایند و آرام سازی ذهن را یاد بگیرد و آرامش بیشتری داشته باشد. وقتی زوجین به مشاور و متخصص مراجعه می کنند، آموزشهای مربوط به برقراری درست رابطه جنسی، نحوه معاشقه درست قبل از دخول، اتفاقات رخ داده در هنگام برانگیختگی جنسی، آناتومی دستگاه تناسلی و موضوعات دیگر را دریافت می کنند. هم چنین عضله های موثر در ایجاد واژینیسموس را می شناسند و با درکی عمیق از بدن زن و مرد، می توانند رابطه جنسی برقرار کنند.

2. پروتز درمانی

در پروتز درمانی، پزشک متخصص از پروتزهای مخصوص پلاستیکی استفاده می کند و ناحیه تناسلی را گشاد می کند. پروتز درمانی باید در مطب و توسط پزشک متخصص زنان انجام شود. فردی که می خواهد پروتز درمانی انجام دهد، باید آموزش های لازم را دیده باشد و تجربه و تخصص این کار را داشته باشد.

3. استفاده از ژل های لوبریکانت 

در ژل های لوبریکانت یا ژل های مرطوب کننده، مقدار زیادی مواد روان کننده وجود دارد و برای افرادی که خشکی واژن دارند، خانمهای یائسه، خانم های تازه زایمان کرده و خانمهایی که اولین رابطه جنسی را تجربه می کنند تجویز می شود تا خشکی واژن را برطرف کند و حالت لغزنده ای در واژن ایجاد کند. ژل لوبریکانت باعث برقراری بهتر رابطه جنسی می شود. اگر خشکی واژن دارید، به پزشک متخصص مراجعه کنید؛ زیرا احتمال دارد که خشکی واژن شما باعث ایجاد واژینیسم شود.

4. استفاده از وان آب گرم

اگر می خواهید عضلات لگن و ناحیه تناسلی شما آرام و شل شود، قبل از برقراری رابطه جنسی به مدت 15 تا 20 دقیقه در وان آب گرم بنشینید. با این کار، عضلات شما شل می شود و آرامش بیشتری در هنگام برقراری رابطه جنسی خواهید داشت.

5. ورزش و انجام تمرینات کگل

تمرینات لگن، شامل حرکات مرتبط با کف لگن است. در این تمرینات، ماهیچه های کف لگن فشرده شده و آزادسازی می شوند تا فرد بتواند ماهیچه های لگن و ناحیه تناسلی اش را در هنگام برقراری رابطه جنسی کنترل کند و مانع از بسته شدن غیر ارادی ماهیچه های واژن شود. اگر می خواهید نتیجه مثبت تمرینات کگل را مشاهده کنید، حداقل 3 تا 4 ماه این حرکات را انجام دهید.

6. تزریق بوتاکس 

اگر فرد به واژینیسموس حاد مبتلا باشد، برای درمان مشکلش باید بوتاکستزریق کند. بوتاکس، دارو یا ژلی است که به عضلات خاص تزریق می شود و باعث فلج شدن آن عضلات می شود. وقتی بوتاکس با ناحیه تناسلی تزریق می شود، عضلات این ناحیه را فلج می کند. مشکل واژینیسموس بعضی از افراد با یک بار تزریق بوتاکس حل می شود؛ اما بعضی دیگر از خانمها باید هر چند ماه یکبار بوتاکس تزریق کنند. مثلا هر سال یک بار یا هر 6 ماه یک بار ژل بوتاکس را تزریق می کنند تا مشکل واژینیسموس بازگشت نکند.

7. درمان واژینیسموس با برداشتن اندومتریوز

یکی از عوامل ایجاد واژینیسموس، اندومتریوز است. در این اختلال، قسمت کوچکی از پوشش داخلی رحم به بیرون رشد می کند و هنگام برقراری رابطه جنسی، درد شدیدی در ناحیه لگن ایجاد می کند. با کمک عمل جراحی می توان این بافت اضافی را برداشت و مشکل فرد را حل کرد.

8. درمان واژینیسموس با کمک جراحی بزرگ کردن واژن

گاهی اوقات ممکن است که فرد سابقه عمل جراحی داشته باشد و بر اثر همین عمل جراحی واژنش مسدود شده باشد. در این مواقع از عمل جراحی بزرگ کردن واژن استفاده می شود. در این مواقع باید به پزشک متخصص زنان برای جراحی بزرگ کردن واژن مراجعه شود. 

موثرترین و جدیدترین روش برای درمان واژینیسموس چیست؟

امروزه، بهترین روش برای درمان مشکل واژینیسموس، استفاده از دستگاه RF است. دستگاه RF با استفاده از امواج الکترومغناطیسی کار می کند. امواج الکترومغناطیسی فرکانس و انرژی بالایی دارند و وقتی به عضلات واژن تابیده می شوند، مولکولها و بافتهای عضلات واژن را تغییر می دهد و مشکل واژینیسموس را برطرف می کند. درمان واژینیسموس با دستگاه RF باعث رهاسازی عضلات واژن می شود و مشکل واژینیسموس را درمان می کند.

درمان واژینیسموس با تکنولوژی RF مزایای زیادی دارد و به همین دلیل است که موثرترین و جدیدترین روش برای درمان واژینیسموس شناخته شده است. از جمله مزایای استفاده از دستگاه RF می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• درمان با دستگاه RF، برای واژینیسموس شدید و قدیمی بسیار موثر است.
• با تعداد جلسات کم می توان مشکل واژینیسموس را سریعا برطرف کرد.
• درمان با دستگاه RF، روشی غیرتهاجمی است و بدون خونریزی انجام می شود.
• این روش بدون عوارض است و بعد از هر جلسه، نباید مراقبت خاصی انجام دهید.
• بعد از همان جلسه اول درمان با دستگاه RF، تغییرات را حس می کنید.
• با استفاده از دستگاه RF دیگر نیازی به انجام تمرینات کگل در منزل نخواهید داشت.
•  

موارد مصرف و عوارض جانبی قرص خواب لورمتازپام – معرفی قرص لورمتازپام

طب خانگی برای درمان و پیشگیری از بیماری ها – طب خانگی برای درمان و پیشگیری از بیماری ها

میوه درمانی-دمنوش پوست پرتقال –

۹۰ درصد تبلیغات پزشکی را افراد غیر مجاز انجام می دهند – ۹۰ درصد تبلیغات پزشکی را افراد غیر مجاز انجام می دهند

کتامین (Ketamine)چیست و چه عوارضی دارد؟ – کتامین مخدر هست، نیست، چیست؟

علت و عوارض بیماری سیروز صفراوی اولیه و درمان گیاهی(پی بی سی) – سیروز صفراوی اولیه چیست؟

آشنایی با داروی ریواستیگمین و اثرات درمانی آن – ریواستیگمین چیست؟

تنبلی تخمدان و راههای درمان آن

تنبلی تخمدان یا سندرم تخمدان پلی کیستیک چیست؟

تنبلی تخمدان اصطلاحی است که به سندرم تخمدان پلی کیستیک (Polycystic Ovary Syndrome) یا PCOS اطلاق می‌شود. سندرم تخمدان پلی کیستیک یک اختلال شایع هورمونی برای زنان در سن باروری است. زنانی که به تنبلی تخمدان دچارند ممکن است قاعدگی‌های نامنظم، طولانی، یا هورمون مردانه (آندروژن) اضافی داشته باشند. در این شرایط تخمدان‌ها ممکن است تعدادی تجمع از مایعات ایجاد کنند و نتوانند به طور منظم تخمک‌گذاری را انجام دهند.

علت دقیق سندرم تخمدان پلی کیستیک ناشناخته است. تشخیص زودهنگام و درمان، به همراه کاهش وزن می‌توانند شانس عوارض طولانی مدت مانند دیابت نوع 2 و بیماری‌های قلبی را کاهش دهند.

یک مطالعه نشان داده که تا ۷۰ درصد زنانی که به تنبلی تخمدان مبتلا هستند، از بیماری خود خبر ندارند. سندرم تخمدان پلی کیستیک بیماری جدیدی نیست و پزشک ایتالیایی، آنتونیو والیسنری، در سال ۱۷۲۱ میلادی علائم آن را توصیف کرده است.

هیپوفیز دستورتولید هورمونی به نام FSH را در ابتدای هر دوره ی قاعدگی صادر میکند که تخمدان را وادار می کند 9 الی 10 تا از سلولهای اولیه که فقط در تخمدان وجود دارد را رشد دهد تخمدان نیز طبق این دستور سلولهای مورد نظر را انتخاب کرده و شروع به رشد دادن می کند. سلولهای اولیه در حال رشد به رحم دستور ساخت هورمونهای زنانه استروژن و پروژسترون را می دهد . علاوه بر این این سلول ها دستور آماده سازی رحم برای ورود تخمک و بارداری احتمالی را می دهد. رحم نیز این دستور را اطاعت کرده و شروع به رشد دادن و آماده کردن خود از طریق ساختن بیشتر دیواره ها با مویرگهای ظریف میکند.

هیپوفیز دستور ساخت هورمونی به نام LH را بین روزهای 12 تا 16 بعد از آخرین قاعدگی می دهد . این هورمون نیز به تخمدان دستور میدهد که آماده ترین و بزرگترین سلول برای تخمک شدن را به رحم صادر کند وسلولهای دیگرکه در طی یکماه آماده نمود برای پشتیبانی از تخمک به ساختن هورمون پروژسترون ادامه دهند تا اگرجنینی به وجود آمد بتواند داخل رحم زندگی کند. درصورت تشکیل جنین و ایجاد حاملگی جسم زرد به فعالیت خود برای مدتی ادامه می دهد با ترشح هورمون پروژسترون جدار رحم و در نتیجه جنین حفظ می شود . در صورت عدم بارداری هیپوفیزمجددا دستور تولید هورمون FSH را میدهد . سلولهای قبلی ازبین می روند و مجددا تخمدان شروع به رشد دادن سلولهای جدید میکند و این مراحل از زمان بلوغ تا یائسگی ادامه دارد.

علائم و نشانه‌های سندرم تخمدان پلی کیستیک

علائم و نشانه‌های تنبلی تخمدان معمولا حول و حوش اولین چرخه قاعدگی در دوران بلوغ ظاهر می‌شوند. در برخی موارد تنبلی تخمدان بعدها ایجاد می‌شود؛ برای مثال در پاسخ به افزایش وزن قابل توجه.

علائم و نشانه‌های سندرم تخمدان پلی کیستیک، یا همان تنبلی تخمدان، متنوع است. تشخیص سندرم تخمدان پلی کیستیک معمولا زمانی انجام می‌شود که دو مورد از سه نشانه زیر وجود داشته باشند:

• قاعدگی نامنظم: کم شدن تعداد، نامنظم بودن و یا افزایش طول دوره قاعدگی، مهمترین نشانه‌های تنبلی تخمدان هستند. برای مثال ممکن است یک مبتلا، کمتر از ۹ سیکل قاعدگی در سال داشته باشد، فاصله زمانی سیکل‌های قاعدگی‌ش بیشتر از 35 روز باشد و به طور غیرطبیعی قاعدگی سختی داشته باشد.
• آندروژن اضافی: بالارفتن سطح هورمون جنسی مردانه می‌تواند باعث علائم ظاهری، از جمله زیاد شدن موی صورت و بدن (مَردمویی) و در مواردی آکنه شدید و طاسی مردانه شود.
• تخمدان پلی کیستیک: تخمدان‌ها می‌توانند به دلیل کیست‌هایی که تخمک‌ها را احاطه می‌کنند، بزرگ شوند. این کیست‌ها در واقع فولیکل‌های تخمدان هستند که هر کدام یک تخمک نابالغ را در برگرفته‌اند. این تخمک‌ها در واقع هیچ‌گاه به اندازه‌ای که باعث قاعدگی شود بالغ نمی‌شوند. به این دلیل تخمدان‌ها ممکن است کارکرد مناسبی نداشته باشند.

معمولا علائم و نشانه‌های سندرم پلی کیستیک در افراد چاق، شدیدتر است.

از جمله عوامل مهمی که ما را در تشخیص این بیماری راهنمایی می کنند:

• نامنظم بودن عادت ماهیانه یا قاعدگی به شکل قطع قاعدگی و قاعدگی شدید و طولانی شدن قاعدگی
• PCO یا سندرم تخمدان پلی کیستیک
• چاقی
• افزایش موهای صورت و ضخیم شدن موها
• کاهش موهای پیشانی
• جوش و آکنه
• چرب شدن پوست بدن

یکی از علامتهایی که در سندرم پلی کیستیک تخمدان در افراد چاق مشاهده میگردد اکانتوزیس نیگرایکانس است که این کیست ها بیشتر در قسمتهای گردن – زیر بغل – زیر پستان – کشاله ران است.

در حین سونوگرافی کیست های بسیاری دیده می شود اما به جواب سونوگرافی خیلی نمی شود اکتفا کرد زیرا افرادی هستند که با اینکه بیمارند اما جواب سونوگرافی انها منفی می شود .اما بهترین راه تشخیص بیماری سونوگرافی است . هنگامی که سونوگرافی از راه واژینال باشد جواب دقیق تری از بررسی تخمدان می گیریم در دختران باکره به هیچ وجه از این روش استفاده نکنید .

از جمله عواملی که در جواب سونوگرافی اختلال ایجاد می کندچربی زیاد شکم و بعضی دلایل دیگر است مثلا ممکن است قندخون بالا باشد .

در بررسی آزمایشگاهی LH بالا است و FSH پایین است و مقدار هورمون زنانه استروژن بالا می باشد.

مشکلاتی که در کم کاری تیروئید دیده می شود تنبلی تخمدان یا (PCO) است .

هم چنین مصرف برخی داروها می تواند در ایجاد بیماری موثر باشد.

دلایل تنبلی تخمدان یا سندرم تخمدان پلی کیستیک

علت قطعی تنبلی تخمدان شناخته‌شده نیست. عواملی که ممکن است در ایجاد آن موثر باشند به این ترتیبند:

• انسولین اضافی: انسولین هورمونی است که در لوزالمعده درست می‌شود و به سلول‌ها اجازه استفاده از قند، منبع اصلی انرژی بدن، را می‌دهد. اگر سلول‌ها به کارکرد انسولین مقاوم شوند، قند خون افزایش خواهد یافت و بدن ممکن است انسولین بیشتری تولید کند. انسولین بیشتر ممکن است تولید آندروژن را افزایش دهد که به نوبه خود قاعدگی را دچار مشکل می‌کند. تا ۷۰ درصد از زنانی که به تنبلی تخمدان مبتلا هستند، به انسولین نیز مقاومت پیدا کرده‌اند.
• التهاب درجه پایین: این اصطلاح برای توصیف تولید مواد مختلف توسط گلبول‌های سفید برای مبارزه با عفونت به کار می‌رود. تحقیقات نشان داده است که خانم‌های مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک، دچار نوعی از التهاب درجه پایین می‌شوند که تخمدان‌های پلی کیستیک را برای تولید آندروژن تحریک می‌کند. آندروژن نیز به نوبه خود باعث مشکلات قلبی و عروقی می‌شود.
• وراثت: تحقیقات نشان می‌دهند ژن‌های خاصی ممکن است با سندرم تخمدان پلی کیستیک مرتبط باشند. بنابراین اگر در خانواده افرادی مانند مادر و یا خواهر فرد به این بیماری مبتلا هستند، ممکن است شانس ابتلای آن شخص بالاتر باشد.
• آندروژن اضافی: تخمدان‌ها با افزایش غیرعادی تولید آندروژن، باعث مردمویی و آکنه می‌شوند.

عوارض تنبلی تخمدان

عوارض تنبلی تخمدان یا سندرم تخمدان پلی کیستیک می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• نازایی
• دیابت بارداری یا افزایش فشار خون به واسطه بارداری
• سقط جنین یا زایمان زودرس
• بیماری کبد چرب غیر الکلی، التهاب کبدی حاد که به واسطه تجمع چربی در کبد اتفاق می‌افتد.
• سندرم متابولیک، مجموعه‌ای از نشانگان شامل فشار خون بالا، قند خون بالا و سطوح غیرعادی کلسترول یا تری‌گلیسرید که شانس ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی را افزایش می‌دهند.
• دیابت نوع ۲ یا پیش‌دیابت
• آپنه خواب
• افسردگی، اضطراب و اختلالات خوردن
• خون‌ریزی غیرطبیعی رحم
• سرطان پوشش داخلی رحم (سرطان مخاط رحم)

چاقی با تنبلی تخمدان مرتبط است و می‌تواند عوارض آن را بیشتر کند.

تشخیص

آزمایش مشخصی برای تشخیص قطعی سندرم تخمدان پلی کیستیک یا تنبلی تخمدان وجود ندارد. احتمالا پزشک تاریخچه پزشکی، از جمله چرخه قاعدگی و پریود و تغییرات وزن را از بیمار جویا شود. معاینه بدنی، شامل معاینه برای نشانه‌های رویش بی‌رویه مو، مقاومت به انسولین و آکنه می‌شود.

پزشک ممکن است برای تشخیص بهتر، این کارها را توصیه کند:

• معاینه لگن: پزشک اندام‌های تولید مثل را به صورت بصری و دستی برای پیدا کردن توده‌ها، تومورها و سایر ناهنجاری‌ها معاینه می‌کند.
• آزمایش خون: آزمایش خون برای بررسی سطوح هورمونی انجام می‌شود. این آزمایش می‌تواند سایر مشکلاتی را که مشابه سندرم تخمدان پلی کیستیک هستند و باعث اختلال در قاعدگی یا افزایش آندروژن می‌شوند را رد کند. ممکن است برای اندازه‌گیری کلسترول و تری‌گلیسرید در حالت ناشتا و مقاومت به گلوکز، آزمایش‌های دیگری نیز لازم باشند.
• سونوگرافی: پزشک با استفاده از سونوگرافی، ظاهر تخمدان و قطر مخاط رحم را اندازه‌گیری می‌کند. یک فرستنده وارد دستگاه تناسلی می‌شود و با استفاده از امواج صوتی، تصاویری را در کامپیوتر به وجود می‌آورد.

اگر پزشک تنبلی تخمدان یا سندرم پلی کیستیک را تشخیص داده باشد، ممکن است آزمایش‌های بیشتری را برای اطمینان از عوارض توصیه کند. این آزمایش‌ها از این قرارند:

• آزمایش‌های دوره‌ای فشارخون، تحمل گلوکز و سطوح کلسترول و تری‌گلیسرید
• غربالگری برای افسردگی و اضطراب
• غربالگری برای آپنه خواب انسدادی

درمان تنبلی تخمدان یا سندرم پلی کیستیک

درمان سندرم تخمدان پلی کیستیک، بر مدیریت تک تک عوارض، مانند ناباروری، مردمویی، آکنه و چاقی تمرکز دارد. درمان‌های خاص ممکن است شامل تغییر سبک زندگی و دارو باشند.

تغییر سبک زندگی

پزشک ممکن است کاهش وزن با استفاده از یک رژیم غذایی کم کالری، به همراه فعالیت‌های ورزشی متعادل را توصیه کند. حتی کاهش نسبتا کم وزن، برای مثال کاهش ۵ درصد از وزن بدن، می‌تواند وضعیت بیمار را بهبود بخشد. کاهش وزن حتی می‌تواند اثربخشی داروهای تجویز شده برای سندرم تخمدان پلی کیستیک را افزایش دهد و به بهبود ناباروری کمک کند.

درمان دارویی

برای منظم کردن چرخه قاعدگی، پزشک ممکن است موارد زیر را توصیه کند:

• قرص‌های ضدبارداری ترکیبی: قرص‌هایی که حاوی استروژن و پروژستین هستند، تولید آندروژن را کاهش می‌دهند و استروژن را تنظیم می‌کنند. تنظیم کردن هورمون‌ها می‌تواند شانس سرطان مخاط رحم را کم کند و خون‌ریزی غیرطبیعی، رویش بی‌رویه مو و آکنه را تصحیح کند. به جای قرص، می‌توان از چسب هورمونی یا رینگ واژن که حاوی ترکیبی از استروژن و پروژستین است استفاده کرد.
• درمان با پروژستین: مصرف پروژستین به مدت ۱۰ تا ۱۴ روز در هر ماه یا دو ماه یک‌بار، می‌تواند چرخه قاعدگی و پریود را تنظیم کند و از فرد در مقابل سرطان مخاط رحم محافظت کند. درمان با پروژستین سطح آندروژن را بهبود نمی‌بخشد و از بارداری جلوگیری نمی‌کند. اگر بیمار به دنبال باردار شدن نباشد، قرص پروژستین [بدون استروژن] یا وسیله داخل رحمی حاوی پروژستین انتخاب بهتری است.

برای کمک به تخمک‌گذاری، پزشک ممکن است موارد زیر را توصیه کند:

• کلومیفن (کلامید): کلومیفن دارویی خوراکی است که بایستی در نیمه اول چرخه قاعدگی مصرف شود.
• لتروزول (فمارا): لتروزول که داروی سرطان سینه است، می‌تواند تخمدان‌ها را تحریک کند.
• متفورمین (گلوکوفاژ، فرتامت و…): متفورمین دارویی خوراکی برای دیابت نوع ۲ است که مقاومت به انسولین را کاهش می‌دهد و سطح انسولین در خون را پایین می‌آورد. اگر بیمار با استفاده از کلومیفن باردار نشود، پزشک ممکن است استفاده از متفورمین را هم تجویز کند. در صورت ابتلا به پیش‌دیابت، متفورمین می‌تواند پیشرفت به دیابت نوع ۲ را کند و به کاهش وزن کمک کند.
• گنادوتروپین‌ها: این داروهای هورمونی به بیمار تزریق می‌شوند.

برای کاهش رویش بی‌رویه مو، پزشک ممکن است موارد زیر را توصیه کند:

• قرص‌های ضدبارداری: قرص‌های ضدبارداری تولید آندروژن را کاهش می‌دهند. آندروژن دلیل اصلی رشد بی‌رویه موهاست.
• اسپیرونولاکتون (آلداکتون): این دارو اثر آندروژن را بر روی پوست خنثی می‌کند. داروی اسپیرونولاکتون می‌تواند باعث نقائص مادرزادی در نوزادان شود، بنابراین پیش‌گیری از بارداری در زمان مصرف این دارو الزامی است. مصرف این دارو در زمان بارداری و یا در صورتی که قصد بارداری وجود داشته باشد، به هیچ وجه توصیه نمی‌شود.
• افلورنتین (وانیکا): این پماد، رشد موهای صورت را در خانم‌ها کند می‌کند.
• الکترولیز: در روش الکترولیز، سوزن کوچکی به هر فولیکول مو وارد می‌شود. سوزن مقداری جریان الکتریکی را به فولیکول وارد می‌کند؛ این جریان به فولیکول آسیب می‌زند و در نهایت آن را از بین می‌برد. ممکن است برای درمان به چندین جلسه نیاز باشد.

درمان‌های خانگی

برای کاهش اثرات سندرم تخمدان پلی کیستیک یا تنبلی تخمدان، سعی کنید:

• وزن‌تان را کنترل کنید: کاهش وزن می‌تواند سطوح انسولین و آندروژن را پایین بیاورد و روند تخمک‌گذاری را مجددا آغاز کند. از پزشک‌تان در مورد کاهش وزن سوال کنید.

• مصرف کربوهیدرات‌ها را کاهش دهید: رژیم‌های غذایی کم-چربی، کم-کربوهیدرات سطح انسولین را کاهش می‌دهند. اگر به تنبلی تخمدان مبتلا هستید از پزشکتان در مورد یک رژیم غذایی کم-کربوهیدرات سوال کنید. می‌توانید از کربوهیدرات‌های پیچیده، که سطح قند خون را به آرامی افزایش می‌دهند استفاده کنید.
• فعال باشید: تمرین ورزشی به کاهش سطح قند خون کمک می‌کند. اگر به تنبلی تخمدان مبتلا هستید، افزایش فعالیت روزمره‌تان و شرکت در یک برنامه ورزشی منظم می‌تواند مقاومت به انسولین را کاهش دهد یا به کل درمان کند. به این صورت هم وزن خود را تحت کنترل خواهید داشت، هم از وقوع دیابت پیشگیری خواهید کرد.

چه زمانی برای سندرم تخمدان پلی کیستیک یا تنبلی تخمدان به پزشک مراجعه کنیم؟

برای تشخیص و درمان سندرم تخمدان پلی کیستیک، بهتر است به پزشک زنان و زایمان مراجعه کنید.

در صورت وجود شرایط زیر حتما به پزشک خود مراجعه کنید:

• اگر قاعدگی‌تان به طرز معنی‌داری عقب افتاده است و باردار نیستید.
• اگر علائم سندرم تخمدان پلی کیستیک، مانند رویش بی‌رویه مو بر روی صورت و بدن، را دارید.
• اگر برای بیش از ۱۲ ماه برای بارداری، بدون نتیجه خاصی، سعی کرده‌اید.
• اگر علائم دیابت، مانند تشنگی و گرسنگی شدید، تاری دید و یا کاهش وزن غیرمنتظره را دارید.

ممکن است پزشک برای تشخیص از آزمایش برای دیابت و سایر آزمایش‌ها استفاده کند.

نکاتی مهم درباره داروهای تنبلی تخمدان

• داروهای دیگری نیز برای درمان به افراد می دهند که بستگی به علت بیماری دارند ، مانند وقتی که فرد دچار بیماری های غددی و مشکلات تیروئیدی باشد ، با مراجعه به پزشک متخصص غدد می تواند درمان های لازم را برای این بیماری ها کسب کند.
• مصرف هم زمان دو داروی اسپیرونولاکتون و سیپروترون کامپاند مشکلی برای فرد ایجاد نمی کند و مصرف هم زمان این دو دارو موجب اثر بخشی بیشتر نیز می شود اما درباره مصرف قرص متفورمین باید بدانید که این قرص را به همراه یک وعده غذایی و جدا از آن دو دارو در ساعات دیگر باید مصرف کنید.
• درمان با این سه دارو حدود یک سال به طول می انجامد اما بهترین و اصلی ترین دارو برای درمان تنبلی تخم دان کاهش استرس است .

درمان تنبلی تخمدان با روش ها و نسخه های طب سنتی

 برخی از خانم ها مایلند برای رفع مشکل تنبلی تخمدان از روش های طبیعی و گیاهی استفاده کنند . توجه داشته باشید که مدت زمان درمان یک الی سه ماه طول می‎ کشد و باید برای بهبود کامل در طول درمان مواد توصیه شده را به طور کامل مصرف نمایید.

 درمان تنبلی تخمدان با بادکش زیرشکم و کمر

بادکش نسخه درمانی قدیمی برای این مشکل زنان است ، فقط فراموش نکنید که این کار را توسط افراد با تجربه و مهارت انجام دهید.

حجامت برای درمان تنبلی تخمدان

برای رفع این مشکل باید ئر برخی از قسمت های بدن حجامت انجام شود *** توسط فردی متخصص و تحت نظر پزشکان متخصص طب سنتی***

• حجامت عام یعنی در قسمت مهره‎ های پشت یا میان دو شانه
• حجامت زیر شکم هر دو هفته یک ‎بار
• حجامت ساکرال که در ناحیه ساکرال کمی پایین ‎تر از مهره ‎های کمری کاملا بین دو باسن انجام می شود

درمان تنبلی تخمدان با عرق رازیانه 

شبی یک لیوان عرق رازیانه همراه با یک قاشق مرباخوری عسل به غیر زمان پریودی برای درمان تنبلی تخمدان میل کنید.

درمان تنبلی تخمدان با عسل و سیاه دانه

برای درمان راحت درمان تنبلی تخمدان عسل و سیاه دانه ای که نیم‎ کوب شده به خوبی مخلوط کنید و روزانه دو قاشق مرباخوری (صبح و شام) میل نمایید.

درمان تنبلی تخمدان با زاج و روغن زیتون

برای تهیه این داروی ترکیبی مخصوص و عالی درمان تنبلی تخمدان باید:

زاج به اندازه یک نخود و یک قاشق مرباخوری عسل و یک قاشق چایخوری روغن زیتون بودار تصفیه نشده را به خوبی ترکیب کنید و در روزهای پاکی از پریود در 14 مرحله به صورت واژینال استفاده نمایید.

شربت سرکه انگبین برای درمان تنبلی تخمدان

• یک لیوان سرکه انگور خانگی را در دو لیوان عرق نعنای طبیعی و مرغوب روی حرارت در قابلمه مسی قرار دهید.
• بعد از گرم شدن از روی حرارت برداشته و بعد دو لیوان عسل طبیعی و مرغوب را به آن اضافه کنید.
• بعد از آب شدن عسل در محلول فوق اجازه دهید خنک شود و داخل شیشه ریخته و در یخچال بگذارید.
• روزانه یک سوم لیوان از این مواد را درون 1 لیوان آب ریخته و بعد از ترکیب کامل میل کنید.

لاغری با تردمیل + انواع تردمیل

چرا برای لاغری باید از تردمیل استفاده کنیم؟

تردمیل های خانگی محبوب‌ترین دستگاه ورزشی برای تناسب اندام در راستای تمرین های هوازی هستند. اکثر مطالعات نشان داده‌اند که استفاده از تردمیل برای اثر هوازی باعث کالری سوزی بالاتری به نسبت دیگر تجهیزات ورزشی می‌شود.

همچنین بر اساس یک مطالعه اخیر، پیاده‌روی ساده بسیار موثرتر از پیاده‌روی سریع است. دلیل این امر این است که پیاده‌روی ملایم به جای آنکه در ذخیره سازی گلیکوژن قرار گیرد، به طور مستقیم در منطقه چربی را هدف قرار می‌دهد. به غیر از این، تردمیل به عنوان دستگاه ورزشی قلبی و عروقی برای این منظور بسیار عالی است.

اگر از کسی بپرسید “دقیقا چه نواحی از بدن را برای چربی سوزی هدف قرار می دهند؟”، آنها ران، باسن و حتی تردمیل برای لاغری شکم را بیان می‌کنند. به موجب این، تردمیل به طور مستقیم این مناطق از بدن را مورد هدف قرار می‌دهد.

تردمیل‌ها به شما امکان می‌دهند یک رژیم ورزشی سازگار ایجاد کنید تا بتوانید به نتایج مورد نظرتان برسید. تا زمانی که در خانه تردمیل دارید، می‌توانید آن را هر زمان که بخواهید استفاده کنید. شما دیگر لازم نیست در مورد بدی آب و هوا و ناهمواری مسیر نگران باشید.

آنها همچنین نظارت بالای تمرینی را ارائه می دهند، اما چگونه؟ تردمیل‌ها دارای کنسول (میز فرمان) برای کنترل و تنظیم انواع برنامه‌ها، سرعت، شیب و غیره … هستند. همچنین صفحه نمایشگر آنها اطلاعاتی نظیر: مقدار مسافت، سرعت، زمان، نرخ ضربان قلب و مقدار کالری سوزی را نمایش می‌دهند. همه این‌ها داده‌هایی برای پیگیری روند پیشرفت برنامه‌های تمرینی ورزشکاران ضروری است.

خبر خوب این است که شما واقعا می توانید در‌ هر زمان با دسترسی بالا از تردمیل استفاده کنید. کلید موفقیت ثبات، کار سخت و تلاش زیاد است.

فواید لاغری با تردمیل

هیچ وسیله‌ای مانند تردمیل کیلوگرم وزن را کاهش نمی‌دهد و باعث تقویت سیستم قلب و عروف نمی‌شود، همچنین باعث:بهبود سوخت و ساز (متابولیسم) بدن

• افزایش اکسیژن در خون که بر سلامتی فرد تاثیر می‌گذارد
• کلسترول را کاهش می‌دهد و فشار خون را طبیعی می‌کند
• تقویت سیستم قلبی عروقی و افزایش مقاومت در برابر استرس و تنش
• ایجاد شادی و خلق و خوی خوب
• می تواند تراکم استخوان را افزایش دهد
• افزایش قدرت عضلانی و انعطاف پذیری
• بهبود حرکت مفاصل
• تأثیر کمتر روی مفاصل نسبت به ورزش در بیرون (به این دلیل که، پاهای شما در زمان دویدن بر روی سطح سختی به مانند: آسفالت دچار فشار ناشی از ضربه می‌شود، تردمیل‌ها دارای ضربه گیرهایی منعطف برای ایجاد سطحی نرم هستند)
• قابلیت تنظیم سرعت و شیب
• آسان تر برای نظارت بر پیشرفت تمرینی
• تغییرات در تمرینات راحت تر است
• آسان برای استفاده برای فضای خانه

راه و روش لاغری با تردمیل

کاهش وزن همیشه موضوعی بحث برانگیز بوده است ، بدین منظور برخی افراد ، به مصرف قرص های چربی سوز روی می آورند درحالی که برخی دیگر بر رژیم های غذایی متمرکز می شوند اما در این میان کسانی هستند که روند کاهش وزن را ترکیبی از ورزش و یک رژیم متعادل می دانند.

آیا ضربان قلب خود را بررسی می کنید ؟

قبل از آنکه به سراغ برنامه کاهش وزن تردمیل بروید لازم است بدانید که ضربان قلب هنگام رسیدن به چربی سوزی نقش بسیار مهمی را ایفا می کند . به همین دلیل است که معمولا تردمیل های مدرن امکان بررسی تعداد کالری سوزانده شده و ضربان قلب هدف را دارند.

ضربان قلب هدف 60-90 درصد ، حداکثر ضربان قلب معمولی است و نقطه چربی سوزی برابر 75-90 درصد ضربان قلب هدف می باشد . هنگام ورزش باید اطمینان حاصل کنید که ضربان قلب در نقطه چربی سوزی قرار دارد . بر اساس فرمول زیر می توانید حداکثر ضربان قلب را به دست آورید:

برای آقایان سن را از عدد 220 و برای بانوان سن را از عدد 226 تفریق کنید.

توجه داشته باشید که چربی سوزی موثر بر روی تردمیل به معنی ترکیبی از جلوگیری اشتباهات رایج و جستجوی تکنیک های متفاوت می باشد . به عبارت دیگر یادگیری اصول استفاده از تردمیل ضروری است.

7نکته برای کاهش وزن سریع توسط تردمیل :

1. گام هایی کوتاه بردارید:

این تصور غلط است که هرچه گام های بلندتر بردارید پس کاهش وزن سریعی خواهید داشت ، زیرا در واقع مشغول تلف کردن انرژی هستید . گام های بلند نیاز به تلاش بیشتری دارند اما سبب افزایش کارآیی نخواهند شد . بهتر است گام های کوتاه بردارید، ترجیحا در هر مرحله 3 ثانیه پاهایتان از سطح تردمیل فاصله بگیرد . به این ترتیب با افزایش زمان خود ، چربی بیشتری بسوزانید.

2. به بازوان خود دقت کنید :

واضح است که هنگام قدم زدن برروی تردمیل بیشترین تمرکز شما بر قسمت تحتانی است اما در عین حال باید به حرکت بازوان نیز دقت کرد ، زیرا سبب تخلیه انرژی می شوند . در حین قدم زدن بازوان را باید کنار خود نگه دارید و هنگامی که شروع به دویدن آهسته کردید ، بازوها باید زاویه ای 90درجه در دو طرف بدن داشته باشند و مانند پاندول ساعت هماهنگ با حرکت پاها عقب و جلو بروند.

3. خودتان را تحت فشار قرار دهید :

سه عنصر اصلی برای یک تمرین و چربی سوزی موثر عبارتند از:

• شدت
• فرکانس
• مدت زمان

اگر هرسه این عناصر در تعادل باشند چربی سوزی متراکم خواهد بود زیرا بدن سازگار می شود . طبیعتا می خواهید هرسه این عناصر را با یکدیگر افزایش دهید اما در واقع نباید آن ها را به طور همزمان انجام داد زیرا روش درست این است که یکی از آن ها را انتخاب کرده و طی یک هفته بر روی آن متمرکز شوید . در دو هفته بعدی بر دو عنصر دیگر متمرکز شوید زیرا این گونه بدن چربی سوزی را بهتر انجام خواهد داد.

4. میله های تردمیل را نگیرید :

گام برداشتن در سراشیبی نسبت به سطح زمین انرژی بیشتری می خواهد اما هنگامی که وزن خود را برروی میله های تردمیل منتقل می کنید در واقع کالری کمتری خواهید سوزاند.

5. برای سوزاندن چربی تمرینات متناوب بسیار مناسب می باشد :

برای شروع ابتدا کمی بدوید تا ضربان قلب افزایش یابد و به تدریج سرعت خود را افزایش دهید تا چربی سوزی آغاز شود .سپس مجدد بدنتان را سرد کرده و تمرین را آغاز کنید . فقط توجه داشته باشید که بیش از حد سرعت خود را افزایش ندهید زیرا باعث از دست رفتن انرژی خواهد شد و دیگر توانایی انجام فعالیت نخواهید داشت . مطالعات نشان داده است که تمرینات متناوب با شدت بالا در زمان استراحت باعث چربی سوزی بیشتری می شوند.

6. به چپ و راست حرکت کنید :

افرادی هستند که دوست ندارند در یک مکان ثابت حرکت ثابتی نیز انجام دهند . طبق معمول به مدت تقریبا 3-4 دقیقه بدن خود را گرم کنید و پس از آن به سمت راست و چپ بپیچید زیرا حرکتی است که باعث افزایش چربی سوزی خواهد شد.

این عمل ممکن است در ابتدا دشوار بنظر برسد به همین دلیل سرعت دویدنتان را کندتر از حد معمول انتخاب کنید . زمان مناسب برای انجام این تمرین حدود 30 دقیقه است.

7. نحوه صحیح پیاده روی را بیاموزید :

کرم دور چشم حاوی ویتامین C دکتر مورد ۱۵ میلی لیتر

برانکارد آمبولانسی مدل NF-A9

سطل مخصوص اتاق عمل

فشارسنج مچی رزمکس BE701

محصولات پشنهادی فروشگاه وینکل

پس از آنکه اصول استفاده از تردمیل را آموختید وقت آن رسیده است که برروی قدم زدن خود نیز متمرکز شوید تا چربی سوزی آغاز شود . قدم زدن صحیح در عین حال با حفظ سرعت، باعث سوزاندن 300 کالری در هر جلسه خواهد شد.

تمرینات برای افراد مبتدی

تمرینات برای افراد مبتدی باید به مدت زمان 20 دقیقه و 3-4 بار در هفته و تا 3-4 هفته ادامه دار باشد.

ضربان قلب هدف در هنگام گرم شدن و سرد شدن : باید بین 55-65 درصد از ضربان قلب حداکثر باشد.

ضربان قلب هدف در هنگام ورزش :باید 65-75 درصد از حداکثر ضربان قلب باشد.

برنامه ورزشی لاغری با تردمیل :

گرم کردن: مدت زمان 2 دقیقه ، سرعت 1 مایل در ساعت ، در 2 دقیقه بعدی شیب را 0.5 و سرعت را 2.4 کیلومتر در ساعت اضافه کنید.

بخش 1:مدت زمان 30 ثانیه ، شیب 1.5درصد وسرعت 3.6کیلومتر بر ساعت

بخش 2 :طول 30 ثانیه ، شیب 1.5درصد و سرعت 4کیلومتربر ساعت

بخش 3:مدت زمان 30 ثانیه ، شیب یک درصد و سرعت4.8 کیلومتردر ساعت

بخش 4:مدت زمان 30 ثانیه ، شیب 0.5 درصد و سرعت5.6 کیلومتر بر ساعت

بخش 5:مدت زمان 30 ثانیه و سرعت 6.4 کیلومتردر ساعت

بخش 6:مدت زمان 30 ثانیه ، شیب 0.5 درصد و سرعت 5.6 کیلومتر بر ساعت

بخش 7:مدت زمان 30 ثانیه ، شیب یک درصد و سرعت 4.8کیلومتر در ساعت

بخش 8: طول 30 ثانیه ، شیب 1.5 درصد و سرعت 4 کیلومتر در ساعت

بخش های 1-8 را 5 بار تکرار کنید و سپس مراحل زیر را انجام دهید:

سرد کردن بدن : مدت زمان 2 دقیقه ، شیب 0.5 درصد، سرعت 3.2کیلومتر در ساعت.

2 دقیقه دیگر را در شیب صفر درصد و سرعت 2.4کیلومتر در ساعت ادامه دهید.

چنانچه از قبل به عنوان دونده استقامت کار می کردید و تجربه دارید ، می توانید با تمرینات متوسط شروع کنید.

تمرین متوسط

مدت زمان : تمریناتی به مدت 30 دقیقه به تعداد 5 -4بار در هفته و در عرض3-4 هفته انجام دهید.

ضربان قلب هدف در هنگام گرم شدن و سرد کردن :55-65 درصد از ضربان قلب حداکثر.

ضربان قلب هدف در هنگام ورزش : 75-85 درصد از حداکثر ضربان قلب.

برنامه ی دوم ورزش برای لاغری با تردمیل :

گرم کردن : مدت زمان 2 دقیقه ، شیب یک درصد ، سرعت 3.2کیلومتر بر ساعت ، در 2 دقیقه بعدی با شیب 1.5 و سرعت4.8 کیلومتر در ساعت ادامه دهید.

بخش 1: طول 30 ثانیه ، شیب 2.5% و سرعت6.4کیلومتردر ساعت

بخش 2:طول 30 ثانیه ، شیب 2.5 % و سرعت7.2کیلومتربر ساعت

بخش 3:مدت زمان 30 ثانیه ، شیب 2 % و سرعت 8کیلومتر بر ساعت

بخش 4:طول 30 ثانیه ، شیب 1.5% و سرعت 8.8کیلومتربر ساعت

بخش 5: طول 30 ثانیه ، شیب 1.5% و سرعت 9.6کیلومتر بر ساعت

بخش 6:طول 30 ثانیه ، شیب 1.5دد و سرعت8.8کیلومتردر ساعت

بخش 7: مدت زمان 30 ثانیه ، شیب 2 درصد و سرعت8کیلومتر در ساعت

سپس مراحل زیر را انجام دهید :

سرد کردن : مدت زمان 2 دقیقه ، شیب 1.5 %، سرعت5.6کیلومتر در ساعت . 2 دقیقه بعدی را با شیب یک درصد و سرعت 4 کیلومتر در ساعت ادامه دهید.

***اکنون همه چیز خوب به نظر می رسد اما می توانید سطح خود را ارتقا دهید . پس وقت آن رسیده است که تمرینی را انجام دهید تا ضربان قلب هدف را به 80-90 درصد از حداکثر ضربان قلب (که مؤثرترین نقطه چربی سوزی می باشد ) افزایش دهید.***

تمرین پیشرفته:

تمرینات پیشرفته ، تمریناتی به مدت زمان حداقل 40 دقیقه ، 4-5 بار در هفته و تا 3-4 هفته می باشد.

ضربان قلب هدف در هنگام گرم شدن و سرد کردن :55-65 درصد از ضربان قلب حداکثر.

ضربان قلب هدف در هنگام ورزش : 80-90درصد از حداکثر ضربان قلب.

برنامه ی سوم ورزش برای لاغری با تردمیل:

گرم کردن : مدت زمان 2 دقیقه ، شیب 2درصد ، سرعت 5.6کیلومتردر ساعت . 2 دقیقه بعدی را با شیب 2.5 درصدوسرعت7.2کیلومتر در ساعت ادامه دهید.

بخش 1:مدت زمان 30 ثانیه ، شیب 3.5 درصد و سرعت 10.6کیلومتر در ساعت

بخش 2 : طول 30 ثانیه ، شیب 3.5درصد و سرعت11.2کیلومتر در ساعت

بخش 3: مدت زمان 30 ثانیه ، شیب 3 درصدو سرعت12.2کیلومتر در ساعت

بخش 4:طول 30 ثانیه ، شیب 2.5درصد و سرعت13کیلومتردر ساعت

بخش 5 :طول 30 ثانیه ، شیب 2.5 درصد و سرعت 14.6کیلومتردر ساعت

بخش 6: طول 30 ثانیه ، شیب 2.5 درصد و سرعت 13کیلومتر درساعت

بخش 7:مدت زمان 30 ثانیه ، شیب 3 درصدو سرعت 12کیلومتر در ساعت

بخش 8 :طول 30 ثانیه ، شیب 3.5 درصد و سرعت 11.2کیلومتردر ساعت

بخش های 1-8 را برای 10 بار تکرار کنید . سپس :

سرد کردن بدن :مدت زمان 2 دقیقه ، شیب 2.5 درصد ، سرعت 8.8 کیلومتردر ساعت . 2 دقیقه بعدی را با شیب یک درصد و سرعت 5.6 کیلومتر در ساعت ادامه دهید.

تمرینات معرفی شده در این بخش از تناسب اندام نمناک نمونه هایی از تنظیماتی است که می توانید بر تردمیل خود اعمال کنید تا فرمول کاهش وزن را در حال حرکت دنبال کنید اما توجه داشته باشید که بدن هر شخص متفاوت است.

بنابراین باید طی این تمرینات احساس راحتی داشته باشید و شیب و سرعت را مطابق با ترجیحات و خواسته های بدن خود تغییر دهید . به عنوان مثال ، اگر دوست ندارید سریع بدوید می توانید از شیب های بیشتری استفاده کنید.

سایر نکات برای کاهش وزن توسط تردمیل :

از صدمات احتمالی جلوگیری کنید :

در صورتی که صدمه ببینید کاهش وزن نخواهید داشت به همین منظور همیشه برروی تردمیل مستقیم بایستید . خم شدن به سمت جلو سبب کمردرد و از دست دادن تعادل خواهد شد.

کفش مناسبی خریداری کنید :

بدین منظور کفش سبکی انتخاب کنید . کفش هایی که پد کافی در ناحیه مچ پا دارند مناسب هستند زیرا سبب حفاظت از مچ پا خواهند شد.

بیش از حد تمرین نکنید :

به یاد داشته باشید پس از هر تمرین و قبل از احساس هرگونه درد به خود استراحت دهید.

انواع تردمیل

تردمیل‌های خانگی

تجهیزات ورزشی و بدنسازی به‌خصوص تردمیل‌ها یکی از بهترین روش‌ها برای کاهش وزن و حفظ آمادگی جسمانی شماست. اما با‌توجه به تنوع در مدل و قیمت تردمیل‌ها آشنا شدن با انواع تردمیل‌های موجود در بازار و کارکرد آن‌ها برای یک انتخاب مناسب ضروری است.

تردمیل دستی

تفاوت اصلی بین تردمیل‌های دستی و الکترونیکی در این است که، تردمیل‌های دستی به برق نیاز ندارند و این عمل پیاده‌روی و دویدن در پایین دستگاه است، که باعث حرکت تردمیل می‌شود. بهترین قسمت در‌مورد طراحی آن‌ها این‌است‌که احتمال صدمه دیدن شما را کاهش می‌دهد. زیرا تردمیل تا زمانی که شما شروع به راه رفتن یا دویدن نکنید، به‌کار نمی‌افتد.

تردمیل‌های دستی می‌توانند ویژگی‌های متفاوتی داشته‌باشند، که بسته به قیمت آن‌ها که بین ۱۰۰ تا ۳۰۰ دلار می‌باشد، متغیر است. طبیعتا آن‌هایی که قیمت پایین‌تری دارند، امکانات کمتری را ارائه می‌دهند. این تردمیل‌ها به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که بدون در‌نظر‌گرفتن سطح آمادگی بدن شما، یک تمرین عالی را به شما ارائه دهند.

از بسیاری جهات این تردمیل‌ها باعث می‌شوند که احساس بهتری را در هنگام ورزش‌کردن داشته باشید، زیرا این شما هستید که تمام کار را انجام می‌دهید نه ماشین. بنابراین اگر می‌خواهید به سلامتی جسمانی و زیبایی ظاهریتان بهبود ببخشید و با بودجه‌ی محدودی روبرو هستید، تردمیل دستی انتخاب مناسبی برای شماست.

•  

تردمیل الکترونیکی

تردمیل‌های الکترونیکی بدنه‌ی سنگین و محکمی دارند و از نظر سایز بزرگ‌تر از تردمیل‌های دستی هستند. معمولا تردمیل‌های الکترونیکی به دو نوع اصلی تقسیم می‌شوند: آن‌هایی که در خانه استفاده می‌شوند و آن مدل‌هایی که برای استفاده در باشگاه‌ها طراحی شده‌اند.

بااین‌حال هر‌دوی آن‌ها دارای ویژگی‌های مثبتی چون: ضمانت کار تا سه سال، ضمانت موتور و .. هستند، که از این جهت تضمین شده می‌باشند. همچنین این تردمیل‌ها می‌توانند افراد باوزن حداکثر ۳۰۰ پوند را متحمل شوند و این به این معنی است که تقریبا همه می‌توانند از آن استفاده کنند. به‌طور‌کلی موادی که از آن‌ها برای ساخت تردمیل‌های الکترونیکی استفاده می‌شود، متفاوت است اما همیشه قوی و ماندگارند و دستگاهی است که چه برای مبتدیان و چه برای ورزشکاران باتجربه توصیه می‌شود.

تردمیل برقی

طراحی این تردمیل‌ها می‌تواند با‌توجه به سلیقه و خواسته‌ی شما متفاوت باشد. تردمیل‌های برقی می‌توانند ترکیبی از تردمیل و راه‌پله‌ی کوهنوردی، تردمیل و دوچرخه‌ی ثابت و یا حتی تردمیلی باشند که به شما در بلند کردن وزنه، کمک می‌کنند. انجام یک ترکیب ثابت روزانه ممکن است شما را از ورزش زده کند و باعث شود حوصله‌تان سر‌رود، این تردمیل‌ها با ایجاد تنوع در روند تمرینات انگیزه‌ی شما را برای ادامه‌ی برنامه‌ی ورزشی‌تان بیشتر می‌کند.

درواقع شما با خرید تردمیل برقی می‌توانید با یک تیر دو نشان بزنید و به جای یک دستگاه ورزشی، صاحب دو تا از آن‌ها شوید. تردمیل‌های برقی صاحب ویژگی‌های منحصر‌به‌فردی همچون: ضمانت تولید، صندلی‌های بزرگ و کوسن و LCD‌های قابل برنامه‌ریزی برای اندازه‌گیری ضربان قلب، سرعت و متغیر‌های دیگر می‌باشند.

تردمیل پزشکی

اولین ویژگی‌ای که در تردمیل‌های پزشکی به چشم می‌خورد، سایز بزرگ آن‌هاست. این تردمیل‌ها ممکن است حتی از تردمیل‌های معمولی و آن نوع تردمیل‌هایی که در باشگاه‌ها استفاده می‌شوند، بزرگ‌تر باشند. از آنجایی که معیار دقت در این تردمیل‌ها بسیار مهم است، معمولا به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که به صورت دیجیتالی اداره شوند.

بیشتر آن‌ها همچنین برای کار با یک نوع خاص از تجهیزات پزشکی طراحی شده‌اند و اندازه‌گیری هایی را انجام می‌دهند که معمولا پزشکان در بیماران خود چک می‌کنند. این تردمیل‌ها غالبا با قطعات متحرک کمتری طراحی شده‌اند که باعث کاهش سایش، پاره‌گی و در نتیجه افزایش ماندگاری آن‌ها می‌شود.

بدیهی است که هدف از ساخت یک تردمیل پزشکی، انجام آزمایش دقیق سطح استرس است و از آنجایی که باید روی بیماران با اندازه، سن و سطح آمادگی جسمانی متفاوت، کارایی لازم را داشته‌باشند، طراحی و ساخت آن‌ها همواره در حال پیشرفت است.

تردمیل تاشو

به فکر خرید یک تردمیل خانگی هستید، ولی به‌دلیل کمبود فضا از خرید آن منصرف شده‌اید؟

خوشبختانه امروزه تردمیل‌های تاشو وجود‌دارد که علاوه‌بر جاگیری کم، بی‌صدا هستند و برای استفاده در آپارتمان بسیار مناسب‌اند. تردمیل تاشو همان‌طور که از اسمش پیداست، قابلیت تاشدن دارد. بنابراین هنگامی‌که از آن استفاده نمی‌کنید، فضای کمتری را می‌گیرد. همچنین این تردمیل‌ها معمولا چرخ‌هایی دارند که می‌توانید آن‌ها را به‌راحتی به داخل انباری یا هرجای دیگری منتقل کنید.

نکاتی که باید قبل از خرید یک تردمیل تاشو در نظر بگیرید:

• فضا: میزان فضای مورد نیاز برای تردمیل را، هم در صورت جمع‌شدن و هم در هنگام استفاده بررسی کنید. همچنین ارتفاع سقف را در خاطر داشته‌باشید، زیرا در این تردمیل چندین اینچ بلند خواهید شد. اگر می‌خواهید در اتاق باسقف کوتاه یا شیب‌دار از آن استفاده کنید، این عامل ممکن است تاثیرگذار باشد.
• آسان‌تاشو: با‌اینکه تردمیلی که می‌خرید تاشو است، ولی ممکن است تاکردن آن مشکل باشد. اگر در کمر، گردن یا زانوی خود مشکلی دارید، این فاکتور را حتما در‌نظر بگیرید. به‌دنبال تردمیل‌هایی باشید که به‌راحتی باز و بسته شوند.
• ضمانت: برای اطمینان از خرید خود و دوام دستگاه به‌دنبال تردمیلی باشید که ضمانت حداقل بیشتر از ۹۰ روز داشته‌باشد. هر‌چه ضمانت تردمیل بیشتر باشد، مطمئن‌تر و خیال شما آسوده‌تر است.

راهنمای خرید تردمیل مناسب

برای بیشتر ورزشکاران خرید تردمیل یک سرمایه‌گذاری قابل توجه است، زیرا بسته به نیاز و تردمیلی که انتخاب می‌کنید، ممکن است هزاران دلار برای شما خرج داشته‌باشد. پس ضروری است قبل از خرید تردمیل به برخی معیارهایی که یک تردمیل مناسب باید داشته باشد و نکاتی درباره‌ی آن‌ها توجه کنیم:

۱) قدرت موتور

قدرت موتور که با اسب بخار مشخص می‌شود، با کیفیت تردمیل رابطه‌ی مستقیم دارد. فهمیدن مشخصات اسب بخار و موتور می‌تواند گیج‌کننده باشد. برای سهولت کار، به‌دنبال موتور با حداقل ۱٫۵ اسب‌بخار باشید. اگر قصد دارید که به‌طور مکرر بر روی تردمیل کار کنید، بهتر است، تردمیلی با موتور ۲٫۵ تا ۳ اسب‌بخار را انتخاب کنید.

۲) پایداری

تردمیل هنگام دویدن یا راه‌رفتن روی آن نباید تکان بخورد و بدنه‌ی آن باید پایدار بماند.

۳) شیب

تنظیمات شیب برای دوندگان پیشرفته‌تر بسیار مهم است. شیب در درجه‌هایی تعریف می‌شود و هرچقدر ماکزیمم درجه‌ی شیب بیشتر باشد، تاثیر بیشتری بر عملکرد دویدن خواهد داشت. این یک روش خارق‌العاده برای ایجاد تنوع در تمرین‌هاست و برای ورزشکاران حرفه‌ای‌تر، ویژگی بسیاری مهمی است که به آماده‌سازی آن‌ها برای مسابقات قهرمانی کمک می‌کند.

۴) فضای دویدن

عرض و طول کلی تردمیل یکی از مهم‌ترین عواملی است که باید هنگام خرید تردمیل شخصی خود به آن توجه کنید. سبک اجرا، راه‌رفتن و طول قدم شما باید در‌نظر گرفته‌شود، تا از بهم‌خوردن سبک دویدن شما و از آسیب‌های احتمالی جلوگیری شود.

فواید تردمیل

اولین دلیلی که مردم تردمیل رابرای ورزش انتخاب می‌کنند، راحتی است. تردمیل به شما اجازه می‌دهد حتی در هوای برفی و بارانی، خیلی سرد یا خیلی گرم،‌در زمان طوفان و تاریکی،‌بدوید. با تردمیل دیگر درترافیک سنگین شهری وقت‌تان را برای رسیدن به باشگاه ورزشی هدر نمی‌دهید.

می‌توانیددر هر زمانی از روز، چه صبح‌زود و چه آخر شب ورزش کنید. دلیل دیگری که به‌خصوص برای خانم‌ها اهمیت‌ دارد،‌ ایمنی است زیرا با حوادث غیرمترقبه خارج از خانه، مواجه نمی‌شوند.

هنگامی‌که روی تردمیل ورزش می‌کنید، می‌توانید همزمان تلویزیون تماشاکنید، تلفنی با دوستانتان صحبت کنید و یا به موسیقی دلخواهتان گوش دهید.

دلیل دیگری که افراد دویدن روی تردمیل را ترجیح می‌دهند این است که بدون آماده‌سازی زیاد قبلی می‌توانند در هر زمان از روز که دوست داشتند با تردمیل پیاده‌ روی کنند و یا بدوند. همچنین برای افرادی که ترجیح می‌دهند در خلوت خانه‌شان و به‌دور از هیاهوی بیرون ورزش کنند، تردمیل یک انتخاب ایده‌آل است.

امروزه،‌تردمیل‌های مدرن‌، برنامه‌های پیاده‌ روی و دویدن متنوعی را با استفاده از تغییر دادن شیب‌ و تغییر دادن سرعت دستگاه، ایجاد می‌کنند تا یک ورزش موثر انجام داده باشید و به تناسب اندام برسید. تردمیل‌های مدرن،‌با استفاده از کنترل ضربان قلب شما به‌صورت مداوم، به شما اجازه می‌دهند تا ورزش خود را به یک ورزش علمی وموثر تبدیل کنید. یک عملکرد ویژه این تردمیل‌ها این است که با توجه به میزان ضربان قلب شما سرعت خود را کم‌وزیاد می‌کنند تا به سیستم قلب و عروق شما فشار زیادی واردنشود. همچنین صفحه تردمیل از جنسی است که برخلاف آسفالت و موزاییک از آسیب‌های وارده به پا جلوگیری می‌کند.

یکی از مشکلات و خطرهایی که در کار با تردمیل وجود دارد، آسیب عضلات اندام تحتانی به ویژه در ناحیه ران و پشت ران و ساق پاست. این موضوع نیز به علت کار کشیدن زیاد از این گروه از عضلات در هنگام کار با تردمیل است چون در هنگام دویدن روی تردمیل، مسافت پیموده شده از نظر ظاهری مخفی می‌ماند.

مضرات تردمیل

از جمله آسیب‌های ورزشی‌ای که در کار با تردمیل بروز می‌یابد، آسیب زانو است. نقطه‌ای از بدن که بیشترین بار و وزن بدن را تحمل می‌کند، زانوهاست و وقتی در مدت زمان طولانی، فشار مداومی به آن وارد شود یا در مدت زمان کم، فشار زیادی بر آن تحمیل شود، دچار تغییرات شبیه آرتروز می‌شود، یعنی غضروف آن ساییده می‌شود و درد و مشکلات دامنه حرکتی مفصل به وجود می‌آید، یعنی زانو به سختی باز و بسته می‌شود.

یکی از مشکلات و خطرهایی که در کار با تردمیل وجود دارد، آسیب عضلات اندام تحتانی به ویژه در ناحیه ران و پشت ران و ساق پاست. این موضوع نیز به علت کار کشیدن زیاد از این گروه از عضلات در هنگام کار با تردمیل است چون در هنگام کار با تردمیل، مسافت پیموده شده از نظر ظاهری مخفی می‌ماند (اگرچه به صورت دیجیتالی نمایش داده می‌شود)، به همین علت میزان شدت ورزش و مسافت پیموده شده، کمتر از حد واقعی تخمین زده می‌شود. با شدت بیشتر ورزش، فرد بیشتر در معرض آسیب قرار می‌گیرد.

از خطرهای تردمیل می‌توانیم به استفاده از انواع شیب‌دار آن اشاره کنیم. کسانی که از انواع شیب‌دار آن به صورت نامناسبی استفاده می‌کنند، هم به آسیب مفاصلی چون زانو، مفصل لگن و مچ پا دامن می‌زنند و هم به طور ناخودآگاه شدت ورزش را بیشتر می‌کنند و خود را در صورت وجود عوامل خطر بیماری‌های قلبی، در معرض ابتلا به این‌گونه بیماری‌ها قرار می‌دهند.

کسانی که به استفاده از تردمیل عادت ندارند و مبتدی و تازه‌کارند یا به علل گوناگون، به انواع سرگیجه و نداشتن تعادل دچارند، در هنگام کار با تردمیل، ممکن است از روی دستگاه سقوط کنند و دچار عوارض ثانویه شوند چون افراد می‌توانند تعادل خود را در هنگام پیاده‌روی حفظ کنند اما نمی‌توانند روی تسمه تردمیل که دایم در حال حرکت است، به حفظ تعادل خود بپردازند و این موضوع خطر بروز آسیب را افزایش می‌دهد.

کسانی که با تردمیل کار می‌کنند، به علت اینکه در فضای بیرون از منزل و فضای آزاد نیستند، ناخودآگاه مراقب رطوبت و گرما و میزان تعریق خود نیستند و این موضوع ممکن است موجب بروز شوک گرمایی یا افت فشار خون شود و افتادن ناگهانی فرد روی دستگاه یا روی زمین موجب بروز آسیب او می‌شود. دمای اتاق هم باید برای حرکت روی تردمیل مناسب باشد چون اگر فضای اتاق از لحاظ میزان اکسیژن فقیر باشد، فرد دچار حملات قلبی خواهد شد و در آخر لباس فرد هم باید لباس مناسبی باشد چون در غیراین صورت تهویه پوستی درست انجام نمی‌گیرد.

کاربرد کورکورانه تردمیل خستگی منفی می‌آورد که یا به دلزدگی و کنار گذاشتن تردمیل ختم می‌شود (که اتفاقا این اشباع شدن زودهنگام، موضوع شایعی است) یا به یک صدمه بدنی به‌خصوص در کمر و پاها. اگرجابه‌جایی قدم روی تردمیل با حرکت تسمه آن ناهماهنگ باشد در زانوی فرد شوک ایجاد می‌شود.

در ضمن، هنگامی که شیب یا سرعت تردمیل مناسب نباشد، ممکن است با فشار بر دستگاه قلبی عروقی، موجب بروز عوارض قلبی مانند اختلال خونرسانی به قلب و حتی سکته قلبی شود که این عوارض، کم مشاهده نمی‌شود. همچنین سرعت زیاد نامناسب با وضعیت آمادگی جسمانی فرد استفاده کننده، موجب زمین خوردن و یا بدتر شدن وضعیت بیماری قلبی او می‌شود.

می‌توانیددر هر زمانی از روز، چه صبح‌زود و چه آخر شب ورزش کنید. دلیل دیگری که به‌خصوص برای خانم‌ها اهمیت‌ دارد،‌ ایمنی است زیرا با حوادث غیرمترقبه خارج از خانه، مواجه نمی‌شوند.

مشکل دستگیره های تردمیل

یکی از بزرگ‌ترین مشکلات استفاده کنندگان ‌تردمیل این است که هنگام دویدن یا راه رفتن دستگیره‌ها را نگه ‌می‌دارند. گرفتن دستگیره‌ها مشکلات زیادی را برای ورزشکار ایجاد می‌کند. برخی از این مشکلات شامل این موارد هستند:

 موجب کاهش شدت ورزش می‌شود، در نتیجه کالری کمتری سوزانده می‌شود و منافع ورزش هوازی کاهش می‌یابد.

 حالت و وضعیت طبیعی بدن را به هم می‌ریزد.

خطر کشیدگی عضلات را افزایش می‌ دهد.

 هماهنگی و تعادل را کاهش می‌دهد.

حس عمقی عصبی را کاهش می‌ دهد. این حس، توانایی احساس موقعیت بدن و تثبیت آن در فضای اطراف است.

آشنایی با فیناستراید و ماینوکسیدیل،داروهای ریزش مو – آشنایی با فیناستراید و ماینوکسیدیل

۱۶ درمان خانگی برای مشکلات پروستات – درمان خانگی برای مشکلات پروستات

هیپوکندریازیس (خود بیمار انگاری) چیست؟ آیا قابل درمان است؟ – هیپوکندریازیس چیست؟

در فصل پاییز چگونه لباس بپوشیم؟ – در پاییز از چه جنس لباسی استفاده کنیم؟

آیا میدانید سرطان سینه در زنانی که همسر سیگاری دارند بیشتر است ؟ – آیا میدانید سرطان پستان در افرادی که در معرض دود سیگار هستند بیشتر است

تجهیزات پزشکی مورد نیاز نوزادان زودرس پس از ترخیص از بیمارستان – مانیتور آپنه

خطرات مصرف داورهای گیاهی لاغری –

دوش آب سرد یا آب گرم

مزایای دوش آب سرد

فواید دوش آب سرد برای بدن بی‌شمار است؛ از چربی‌سوزی گرفته تا بهبود افسردگی، کمک به سلامت پوست و قسمت‌های مختلف بدن. بنابراین جایگزین کردن دوش آب سرد به‌جای دوش آب گر‌م، می‌تواند مزایا و فواید شگفت‌انگیزی برای بدن شما داشته باشد.

شاید از تصور دوش گرفتن با آب سرد، احساس خوبی نداشته باشید؛ به خصوص اگر جزو آن دسته از افرادی باشید که برای حمام رفتن مقاوت می‌کنند و دیگران آنها را به زور زیر دوش آب می‌برند و آب سرد را باز می‌کنند. شاید تعجب کنید که همین آب سرد که ناخوشایند به‌نظر می‌رسد، برای سلامتی شما بسیار مفید است. این نوع دوش‌گرفتن را «دوش جیمز باند» یا «دوش اسکاتلندی» می‌نامند. کم‌کردن دمای آب بعد از شستن بدن و دوش آب سرد، فواید زیادی برای پوست و بدن دارد که در ادامه چند مورد از آن را عنوان می‌کنیم.

۱. افزایش هوشیاری

دوش آب سرد در صبح‌ و احساس سرمای آب روی بدن در زیر دوش، شاید بیش از اینکه تسکین‌دهنده باشد، ترسناک به‌نظر برسد. بااین‌حال، تنفس عمیق، در پاسخ به شوک وارد شده به بدن و برای کمک به گرم نگه‌داشتن بدن، باعث می‌شود که دریافت اکسیژن کلی بدن، افزایش پیدا کند. به این ترتیب، ضربان قلب نیز افزایش می‌یابد و خون زیادی در سراسر بدن جریان می‌یابد. این کار، انرژی لازم برای روز را تأمین می‌کند.

«کاترین هپبورن»، بازیگر هالیوود، یکی از طرفداران دوش آب سرد بود. به گزارش نیویورک تایمز، او بعد از توصیه‌ی دکتر «توماس نوروال هپبورن»، اورولوژیست و پیشرو در بهداشت عمومی، دوش‌گرفتن روزانه با آب سرد را آغاز کرد. این بازیگر در دوران کودکی و همه‌ی سال‌های بعدی زندگی، دوش آب سرد را رها نکرد و دیگران را نیز به این کار توصیه می‌کرد و همواره سطح انرژی بالایی داشت.

۲. بهبود وضعیت پوست و مو

وقتی صحبت از پوست و مو باشد، یکی از طبیعی‌ترین روش‌ها برای حفظ ظاهر آنها، دوش آب سرد است. آب داغ، پوست را خشک می‌کند، بنابراین برای بستن منافذ پوست، بهتر است دوش آب سرد را جایگزین کنید. این کار، از مسدودشدن منافذ پوست جلوگیری می‌کند. آب سرد با بستن منافذ پوست صورت و پوست سر، راه را بر آلودگی‌ها می‌بندد.

«جسیکا کرانت»، متخصص پوست، به «هافینگتون پست» اعلام کرده است: «دوش آب سرد یا حمام‌کردن با آب ولرم، به سلامت پوست کمک می‌کند و مانع ازدست‌رفتن چربی پوست می‌شود. به خاطر داشته باشید که آب سرد، به‌طور موقتی پوست را سفت می‌کند؛ چون باعث انقباض جریان خون می‌شود ولی باعث ازبین‌رفتن منافذ باز پوست به‌طور دائمی نمی‌شود».

از مزایا و فواید دوش آب سرد برای مو می‌توان به توانایی درخشان‌تر و قوی‌ترکردن و البته سالم نگه‌داشتن مو با مسطح‌کردن فولیکول‌های مو اشاره کرد. همچنین، آب سرد باعث می‌شود که توانایی مو برای محکم نگه‌داشتن پوست سر، افزایش پیدا کند.

۳. بهبود سیستم ایمنی و گردش خون

به گفته‌ی دکتر «ژوزف مرکولا»، متخصص سلامت طبیعی، دوش آب سرد با تحریک خون برای احاطه‌کردن ارگان‌ها، باعث بهبود گردش خون می‌شود. این عملکرد با بسیاری از بیماری های قلبی و پوستی مبارزه می‌کند. زمانی که آب سرد با پوست بدن تماس پیدا می‌کند، گردش خون را بهبود می‌بخشد که باعث می‌شود سرخرگ‌ها بتوانند به شیوه‌ی مؤثرتری خون را پمپاژ کنند؛ در نتیجه سلامت قلب افزایش پیدا می‌کند. همچنین دوش آب سرد می‌تواند باعث کاهش فشار خون شود، سرخرگ‌های بسته را باز کند و عملکرد سیستم ایمنی بدن را بهبود ببخشد.

۴. تحریک کاهش وزن

آب سرد به شیوه‌ای غیرقابل‌ انتظار به کاهش وزن کمک می‌کند. بدن انسان دو نوع بافت چربی دارد؛ چربی سفید و چربی قهوه‌ای. چربی سفید، زمانی در بدن انباشته می‌شود که بیش از نیاز بدن کالری مصرف کنیم و این کالری را برای دریافت انرژی، نسوزانیم. این چربی در پهلو، کمر، گردن و ران‌ها انباشته می‌شود و دقیقا همان چربی‌ای است که همیشه می‌خواهیم آن را حذف کنیم.

به نقل از مرکز دیابت Joslin که وابسته به مدرسه پزشکی هاروارد است، چربی قهوه‌ای، چربی مفیدی است که حرارت لازم برای گرم نگه‌داشتن بدن را تأمین می‌کند و زمانی فعال می‌شود که درمعرض سرما قرار بگیرد. بنابراین از دیگر فواید دوش آب سرد این است که باعث فعال‌شدن چربی قهوه‌ای بدن می‌شود.

یک تحقیق انجام گرفته در سال ۲۰۰۹ نشان داده است که قرارگرفتن در معرض سرما در ۲۴ شرکت‌کننده‌ی این تحقیق، چربی‌های قهوه‌ای را ۱۵ برابر فعال‌تر می‌کند. به این معنا که اگر فردی دوش آب سرد را به‌طور منظم در برنامه‌ی روزانه داشته باشد، در طول سال می‌تواند ۴ کیلوگرم وزن خود را از دست بدهد.

۵. کاهش درد عضلانی و سرعت‌بخشیدن به بازیابی عضلات

همه‌ی ما دیده‌ایم که قهرمانان ورزشی بعد از تمرین برای کاهش دردهای عضلانی، حمام یخ می‌گیرند، ولی یک دوش کوتاه با آب سرد بعد از یک ورزش هوازی در باشگاه، می‌تواند بسیار مؤثر باشد، به‌خصوص برای بهبود درد‌های عضلانی که بعد از تمرین به سراغ ورزشکار می‌روند.

یک تحقیق در سال ۲۰۰۹ طی ۱۷ تست مختلف روی بیش از ۳۶۰ نفر انجام شد که این افراد بعد از تمرین‌های مداوم، دوچرخه‌سواری یا دویدن، یا استراحت کرده بودند یا دوش آب سرد گرفته بودند. نتایج تحقیقات، نشان داد که حمام آب سرد با دمای ۱۰ تا ۱۵ درجه سانتیگراد برای بهبود دردهای عضلانی در فاصله‌ی یک تا چهار روز از تمرین، بسیار مؤثر بود. البته، بعضی از این تحقیقات در دمای پایین‌تر نیز انجام گرفته است.

۶. بهبود استرس

پریدن در آب سرد یا بلافاصله زیر دوش آب سرد رفتن، بدون اینکه کم‌کم بدن‌تان را با دمای آب وفق دهید، می‌تواند تحمل شما را در برابر شوک، استرس و حتی بیماری‌ها افزایش دهد. یک تحقیق در سال ۱۹۹۴ نشان داد که در جریان تماس با آب سرد یا بعد از آن، کاهش قابل توجهی در سطح اسید اوریک مشاهده شد. همچنین، افزایش قابل توجهی در «گلوتاتیون» (gluthathione) مشاهده شد. «گلوتاتیون»، آنتی‌اکسیدانی است که همه‌ی آنتی اکسیدان ها را فعال نگه می‌دارد و آنها را وادار می‌کند تا در بهترین حالت خود عمل کنند. مشارکت‌کنندگان در این تحقیق ۱۰ نفر از افراد سالم بودند که به‌طور مرتب در زمستان دوش آب سرد می‌گرفتند، خود را با استرس اکسیداتیو تکرار شونده، وفق دادند.

۷. بهبود افسردگی

نتایج تحقیقات نشان داده است که دوش آب سرد به دلیل وجود تأثیر قوی دریافت‌کننده‌های سرما در پوست، علائم افسردگی را بهبود می‌بخشد. این دریافت‌کننده‌های سرما، مقدار قابل توجهی محرک‌های الکتریکی از انتهای رشته‌های عصبی محیطی به مغز می‌فرستند. به‌این ترتیب، این فرایند باعث ایجاد تأثیرات ضدافسردگی و موجب بهبود اوضاع روحی می‌شود.

یک تحقیق در سال ۲۰۰۸ نشان داد که آب‌درمانی با آب سرد، تأثیرات ضددرد دارد و هیچ نوع عوارض جانبی قابل توجهی نشان نداده است و هیچ وابستگی ایجاد نمی‌کند. این شیوه‌ی درمانی شامل دوش‌های ۲ تا ۳ دقیقه‌ای با آب سرد ۳ درجه سلسیوس یا ۳۸ درجه فارنهایت بعد از ۵ دقیقه دوش برای هماهنگی با آب سرد برای کاهش شوک بود.

معایب دوش آب سرد

درست است که دوش آب سرد دارای مزایای زیادی هستند، اما برای همه مناسب نیستند. چرا این نوع دوش آب سرد ممکن است اولویت برخی افراد نباشد.

1. دوش آب سرد برای افراد مبتلا به بیماری مناسب نیست

در حالی که شوک با آب سرد باعث بهبود سلامتی در بدن می شود، سردی ممکن است در افرادی که بیمار هستند، تاثیر متقابل داشته باشد. افراد مبتلا به بیماری های جزئی یا بسیار متوسط ​​بایدحمام داغ داشته باشند زیرا گرما ویژگی های جوان سازی را فراهم می کند و به بدن کمک می کند تا بیماری را بهبود بخشد.

2. دوش آب سرد ممکن است اثر طولانی مدت بر کاهش وزن داشته باشد

مزیت سوزاندن چربی با دوش آب سرد ممکن است به خوبی در کوتاه مدت عمل کند اما تأثیرات طولانی مدت آن بسیار زیاد نیست. در حالیکه سوزاندن چربی باعث کاهش وزن در بعضی افراد می شود، این امر دقیقا ممکن است برای دیگران صدق نکند.

3. بعضی افراد ممکن است رژیم تجدید پذیر “سرد و گرم” را برای بهبود عملی کنند

حمام آب سرد برای همه خوب نیست. در حالی که بعضی از افراد به خواص آرام بخش حمام آب سرد ایمان دارند، بعضی دیگر ترجیح می دهند که گرما را برای بهبود درد عضلانی، مثل بطری آب گرم یا پتو گرما استفاده می کنند.

4. مشکل در زمستان

همانطور که گفته شد گرفتن دوش آب سرد برای هر کسی و هر فصلی مثل زمستان مناسب نیست.

5. افراد مبتلا به مشکلات قلبی یا تیروئید

افرادی که از مشکلات قلبی دارند، به دلایل آشکار، دلسرد می شوند. ممکن است شوک به بدن بدهد که می تواند باعث نارسایی قلبی شود.

6. دوش آب سرد شب ها خوب نیست

اگر در حال تلاش برای خوابیدن هستید بهتر است با آب گرم دوش بگیرید. اگر می خواهید آرامش بخشی بیشتر داشته باشید، 20 دقیقه روزانه ورزش کنید و با آب گرم دوش بگیرید.

7. اجتناب از دوش های سرد ناگهانی

به عنوان مثال، ایده خوبی نیست که خودتان را در حمام های آب سرد غوطه ور کنید، زیرا باعث ایجاد استرس شدید در بدن می شود و می تواند ضربان قلب را بر هم بریزد.

8. دوش آب سرد ممکن است باعث سکته شود

گرفتن دوش سرد، برای کسی که سکته کرده خطر بزرگی دارد، این به دلیل عدم تعادل در تغییرات دما هنگامی که کسی وارد آب سرد می شود است.

مزایای دوش آب گرم

این روزها به دلیل مشغله‌های زیاد، حمام کردن به شکل سنتی تقریبا کم رنگ شده است و اغلب افراد به دوش سریع شبانه اکتفا می‌کنند؛ اما باید بگوییم که حمام کردن‌های طولانی‌تر و با آب گرم مانند آنچه سابق بر این بیشتر مورد استفاده بود.

1. روحیه‌تان را بهتر می‌کند

یک حمام آب گرم می‌تواند احساس افسردگی و بدبینی را از شما دور کند و به شما این امکان را می‌دهد تا ترکیبی از تنهایی و سکوت و راحتی را احساس کنید. به طور کلی حمام کردن با تقویت حس راحتی و آرامش به ذهن اجازه می‌دهد نوعی امنیت را تجربه کرده و در نتیجه بدن هم آرام شود.

2. کمکتان می‌کند بهتر بخوابید

برای خیلی از افراد سخت است که بتوانند ۸ ساعت خواب باکیفیت شبانه داشته باشند. یکی از تئوری‌ها ادعا می‌کند پایین بودن دمای بدن کمک می‌کند بهتر به خواب بروید و به همین دلیل دانشمندان توصیه می‌کنند دمای اتاق خواب را پایین نگه دارید. اما یک حمام گرم قبل از خواب هم همین نتیجه را دارد. در شب، دمای بدن ما به طور طبیعی افت می‌کند و سیگنال تولید ملاتونین را می‌فرستد. حمام آب گرم، دمای بدن را بالا می‌برد و آن را تشویق می‌کند تا زودتر خودش را خنک کند، بنابراین تولید ملاتونین را بیشتر می‌کند و شما برای خواب بهتر آماده می‌شوید.

3. درد عضله را تسکین می‌دهد

گرما موجب گردش خون بهتر می‌شود و می‌تواند عضلات گرفته شده را شل کند. افزودن نمک اپسوم به وان آب گرم نیز می‌تواند از التهاب مفاصل ناشی از آرتروز یا سایر بیماری‌های عضلانی کم کند. همچنین خاصیت ضدالتهابی حمام نمک، تأثیر مثبت برای آن‌هایی دارد که از بیماری‌های متابولیکی چون دیابت نوع دوم رنج می‌برند.

4. به سلامت قلب کمک می‌کند

حمام آب گرم به طور منظم کمک می‌کند تا از فشارخونتان کم شود. این مزیت قابل توجهی است زیرا کاهش فشارخون برای پیشگیری از مشکلات جدی قلب مانند حمله‌ی قلبی مفید است. با استفاده از گرما برای جریان بهتر خون در بدن، مانند این است که به بدنتان تمرین ملایمی بدهید.

5. کالری می‌سوزاند

درست است که در حمام تمرین هوازی انجام نمی‌دهید و فعالیت خاصی ندارید اما عرق کردن در حمام گرم می‌تواند به اندازه‌ی دویدن، کالری سوزی داشته باشد.

6. می‌تواند علائم سرماخوردگی و آنفلوانزا را تسکین بدهد

بخار حمام آب گرم برای کاهش درد سینوس‌ها، گرفتگی بینی و سرفه‌های شدید عالی است. گرفتگی بینی به دلیل التهاب در راه‌های هوایی بینی ایجاد می‌شوند و بخار باعث می‌شود رگ‌های خونی صورت و بینی حرکت کنند، از این رو ترشحات بینی، شل و رقیق می‌شوند. حمام آب گرم کمک می‌کند سیستم ایمنی بدنتان با ویروس‌ها بهتر مبارزه کند.

7. از حساسیت پوست کم می‌کند

آب خیلی گرم می‌تواند پوست را حساس‌تر کند اما وان آب گرم همراه با عصاره‌هایی چون روغن نارگیل، روغن زیتون یا عصاره‌ی اسطوخودوس و همچنین جو دوسر می‌توانند به پوست آب‌رسانی کرده و خشکی و حساسیت پوست را التیام بدهند.

چند نکته
دمای آب نباید خیلی بیشتر از دمای بدنتان باشد. شاید حمام خیلی گرم، حس بهتری به شما بدهد اما حمامی که دمای آب آن خیلی گرم نباشد برای پوست و سیستم ایمنی‌تان بهتر است.
اگر از وان استفاده می‌کنید، صورت خود را بیرون از آب نگه دارید تا دمای بدنتان خیلی بالا نرود. 10 تا 15 دقیقه در آب غوطه‌ور باشید، نفس عمیق بکشید و بدنتان را شل کنید و لذت ببرید!

معایب دوش آب گرم

شستن موها با آب داغ، نه‌تنها باعث می‌شود چربی‌های محافظ موها از بین بروند، بلکه پوست سر را در شرایطی قرار می‌دهد که چربی بیشتری تولید کند.

موارد زیادی در زندگی هر کدام از ما انسان‌ها وجود دارند که می‌توانند روی استحکام تارهای مو تاثیر منفی بگذارند؛ از چیزهایی که می‌خوریم تا نحوه آرایش کردن و حالت دادن به موها. خوشبختانه برای داشتن موهای ضخیم لازم نیست که کارهای عجیب‌وغریبی کنید، فقط کافی است تا چند تغییر کوچک در سبک زندگی‌تان ایجاد کنید و از بعضی ترفندها استفاده کنید.

دوش گرفتن با آب داغ باعث می‌شود که هیدراسیون موها از حالت تعادل خارج شود و همین اتفاق موها را خشک و شکننده می‌کند. وقتی که موها شکننده و خشک شوند، بیشتر احتمال دارد که با هر ضربه ناگهانی و محکمی بشکنند و بریزند.

شستن موها با آب داغ، نه‌تنها باعث می‌شود چربی‌های محافظ موها از بین بروند، بلکه پوست سر را در شرایطی قرار می‌دهد که چربی بیشتری تولید کند. همین وضعیت است که می‌تواند به ریشه موها آسیب برساند و در نهایت ریزش موها را بیشتر و بیشتر کند. به همین دلیل همیشه درجه حرارت آب را در حد متعادل نگه دارید و زمانی که می‌خواهید موها را آب‌کشی کنید، تا جایی که ممکن است حرارت آب را پایین بیاورید.

موهای انسان‌ها هیچ وقت شکننده‌تر از آن موقعی نیستند که با H۲O اشباع شده‌اند و کوتیکول محافظت‌کننده از موها در پایین‌ترین سطح اثرگذاری خود قرار دارد. ضمن این‌که شانه کردن یا بُرِس کشیدن روی موها در حمام، خشک کردن موهای خیس با حوله زبر و با شدت زیاد، از کارهای اشتباهی هستند که به موها آسیب می‌رسانند. در واقع، باید برای شانه کردن موها صبر کنید تا حدود زیادی خشک شوند و برای خشک کردن موها از حوله نرم استفاده کنید و به‌آرامی روی موها بکشید.

دوش آب سرد یا دوش آب گرم؛ کدام بهتر است؟

این فقط شما نیستید که صبح‌ها هوس دوش آب گرم می‌کنید؛ بیشتر مردم دوش حمام را در بالاترین حد خود قرار می‌دهند تا بتوانند آب گرم را در همه نقاط بدنشان حس کنند؛ اما آیا می‌دانستید دوش آب سرد را نیز باید در برنامه‌‌ روزانه‌‌ خود قرار دهید؟ دوش آب گرم و سرد هرکدام ویژگی‌ها و فوایدی دارند. در این مقاله می‌خواهیم ببینیم کدام‌یک بهتر است: دوش آب سرد یا دوش آب گرم. با ما همراه باشید.

شاید صبح‌ها هنگام بیدار شدن از خواب، هیچ تمایلی به حمام با دوش آب سرد نداشته باشید؛ اما اگر یک بار آن را امتحان کنید، شاید تجربه حس بعد از آن را دوست داشته باشید.

اگر بدون توجه به حس‌مان درباره دوش آب سرد یا دوش آب گرم صرفا به پژوهش‌‌ها نگاه کنیم، متوجه می‌شویم که هرکدام از آنها فوایدی برای سلامتی دارند که بهتر است از آنها آگاه باشیم.

در فصل سرد به خصوص زمستان دوش گرفتن‌ با  آب داغ بسیار لذت بخش است اما خطراتی را به همراه دارد.  این نوع استحمام باعث از بین رفتن چربی طبیعی پوست و لیپید‌ها می‌شود. لیپید‌ها آب را به دام می‌اندازند و باعث می‌شوند پوست مرطوب بماند، پس تعجبی ندارد که با حمام‌ آب داغ و طولانی پوست به سمت خشک شدن بیشتر پیش برود.

دوش گرفتن با آب داغ باعث می‌شود که هیدراسیون مو‌ها از حالت تعادل خارج شود و همین اتفاق مو‌ها را خشک و شکننده می‌کند. وقتی که مو‌ها شکننده و خشک شوند و شروع به ریزش کنند.

شاید دوش آب سرد کمی سخت باشد و بسیاری از افراد نه تنها تحمل آن را نداشته باشند،  بلکه از این کار به شدت دوری کنند. همه‌ی افراد یک دوش آب گرم لذت بخش و بی دردسر را به دوش آب سردی آزار دهنده ترجیح خواهند داد. اما تحقیقات  نشان داده است که دوش آب سرد فواید فراوانی مانند: کاهش وزن، سلامت پوست و کمک به بهبود شرایط موها دارد. مشخص شده که دوش آب گرم علی رغم آرامش بخشی ظاهری بسیار بیشتر از آن چه که فکر می‌کنید به بدن شما آسیب خواهد رساند.

بر اساس تحقیقات انجام گرفته، دوش آب سرد می‌تواند سطح هورمون‌های آندروفین بتا و نورآدرنالین را در خون و مغز بالا برده و بدین ترتیب از به وجود آمدن حالت افسردگی در افراد جلوگیری کند. به همین خاطر روانشناسانبه بیماران دچار افسردگی توصیه می‌کنند که دوش آب سرد بگیرند.

حرارت آب باید قابل تحمل و به گونه‌ای باشد که موجب قرمزی پوست بدن نشود.  در هنگام استحمام و شستشو، حتما از آب ولرم تقریبا مشابه دمای بدن (حدود ۳۷ درجه سانتی‌گراد) استفاده کنید تا نه تنها از شر بسیاری از آلاینده‌های فرار در امان باشید، بلکه از فرسایش سریع پوست بدن یا پیری زودرس  نیز جلوگیری شود.

همچنین مدت زمان استحمام نیز نباید بیش از ۱۰ و یا حداکثر ۱۵ دقیقه باشد. حمام طولانی مدت به ویژه اگر با آب داغ صورت گیرد تندی ضربان قلب می‌شود.

 دو نوع چربی در بدن انسان وجود دارد که یکی از آن‌ها قهوه‌ای بوده و برای بدن بسیار مفید است، زیرا گرما تولید کرده و بدن شما را گرم نگه می‌دارد. وقتی که دوش آب سرد می‌گیرید این چربی‌ها فعالیت بیشتری پیدا خواهند کرد که کاهش چربی‌های مضر را در پی دارد. بر اساس مطالعات انجام گرفته در صورت استفاده مداوم از آب سرد برای دوش گرفتن سالانه مقداری از چربی‌های مضر بدن کاهش پیدا می کند.

دوش آب سرد موجب شده تا مو‌ها کمتر گره بخورند و به دلیل حفظ رطوبت بیشتر خشک و شکننده نشوند. علاوه بر این آب سرد در انقباض عروق خونی پوست نقش داشته و به طور موقت موجب بسته شدن منافذ پوست، کاهش قرمزی و تورم پوست به خصوص صورت و درخشش آن می‌شود.

عمل جراحی کورتاژ (گشاد کردن دهانه رحم)

انواع کورتاژ

ممکن است به دلایلی به کورتاژ نیاز داشته باشید. این عمل به دلایل زیر انجام می شود:

علت اول: خارج کردن بافت های جفت در داخل رحم در طول یا بعد از سقط جنین. این کار از عفونت و یا خونریزی شدید جلوگیری می کند.

علت دوم: تشخیص یا درمان خونریزی غیر طبیعی رحم. کورتاژ به تشخیص یا درمان بیماری های رشد مانند فیبروم ( این مقاله را بخوانید: فیبروم یا میوم رحم چیست)، پولیپ، عدم تعادل هورمونی یا سرطان رحم کمک می کند.

نمونه ای از بافت رحم برای بررسی سلول های غیر طبیعی زیر میکروسکوپ مشاهده می شود.

برای تشخیص بیماری

در صورت مشاهده موارد زیر، پزشک ممکن است نمونه ای از D & C را به عنوان نمونه برداری از آندومتر برای تشخیص بیماری انجام دهد:

 خونریزی رحمی غیرطبیعی
  خونریزی پس از یائسگی
 پزشک سلول های آندومتر غیر طبیعی در طی آزمایش معمول سرطان دهانه رحم پیدا کند

برای انجام آزمایش، پزشک یک نمونه بافت از پوشش رحم (اندومتر) جمع آوری می کند و نمونه را برای آزمایشگاه می فرستد. تست می تواند موارد زیر را بررسی کند:

 هیپرپلازی اندومتری – یک بیماری پیش آگهی که در آن پوشش رحم ضخیم می شود
 پولیپ رحم (تشخیص پولیپ رحم | درمان پولیپ رحم)
  سرطان رحم

برای درمان بیماری

هیستروسکوپی : هنگام انجام D & C درمانی، پزشک مواد داخل رحم را خارج می کند. پزشک ممکن است این کار را برای بررسی موارد زیر انجام دهد:

خارج کردن بافت باقی مانده پس از سقط جنین برای جلوگیری از عفونت و خونریزی سنگین
خارج کردن بارداری مولار که در آن یک تومور به جای حاملگی طبیعی ایجاد شده است
 درمان خونریزی بیش از حد پس از زایمان با خارج کردن جفت که در رحم باقی مانده است
خارج کردن پولیپ دهانه رحم یا رحم که معمولا غیر سرطانی(خوش خیم) هستند.

پزشک ممکن است D & C را همراه با عمل دیگری به نام هیستروسکوپی انجام دهد. در طی هیستروسکوپی، پزشک یک وسیله باریک را با چراغ و دوربین وارد واژن می کند و از طریق دهانه رحم به داخل رحم وارد می کند.

سپس پزشک پوشش رحم را روی صفحه نمایش مشاهده می کند، مناطق غیر طبیعی را بررسی می کند و اطمینان حاصل می کند که پولیپی وجود ندارد. در صورت نیاز پزشک از بافت های داخل رحم نمونه برداری می کند. در طی هیستروسکوپی، پزشک پولیپ رحم و تومورهای فیبروئید را از داخل رحم خارج می کند.

در هنگام عمل کورتاژ چه اتفاقی می افتد؟

می توانید عمل کورتاژ را در مطب دکتر خود، کلینیک یا بیمارستان انجام دهید. کورتاژ معمولا 10 تا 15 دقیقه طول می کشد، اما ممکن است تا 5 ساعت در مطب، کلینیک یا بیمارستان بمانید. قبل از کورتاژ، باید فرم رضایت نامه را امضا کنید و در خصوص سابقه پزشکی به پزشک اطلاع دهید. در خصوص عمل از پزشک سؤال کنید. اگر موارد زیر وجود دارد حتما به پزشک بگویید:

 مشکوک هستید که حامله هستید
  شما به هر گونه دارو، ید یا لاتکس حساسیت دارید.
 سابقه اختلالات خونریزی دارید یا داروی رقیق کننده خون مصرف می کنید.

شما بیهوش خواهید شد. نوع بیهوشی بستگی به روش عمل دارد:

 اگر از بیهوشی عمومی استفاده شود، طی عمل بیدار نخواهید شد.
 اگر بیهوشی نخاعی یا اپیدورال (منطقه ای) استفاده شود، از کمر به پایین را حس نخواهید کرد.
اگر بیهوشی موضعی استفاده شود، بیدار خواهید بود و اطراف دهانه رحم بی حس خواهد بود.

قبل از انجام کورتاژ

قبل از کورتاژ، باید لباس مخصوص بیمارستان را بپوشید، و مثانتان را خالی کنید.

در طول کورتاژ

در طی کورتاژ، به پشت دراز می کشید و پاها را بر روی رکابی مشابه آزمایش لگن قرار می دهید. سپس دکتر یک اسپکولوم را به داخل واژن وارد می کند و دهانه رحم را با گیره می گیرد. اگرچه کورتاژ شامل سوزن یا برش نیست، اما پزشک دهانه رحم را با یک محلول ضد عفونی پاک می کند.

کورتاژ شامل دو مرحله اصلی است:

مرحله اول:
گشاد کردن شامل باز کردن دهانه قسمت پایین رحم (دهانه رحم) به منظور وارد کردن ابزار. پزشک ممکن است قبل از شروع یک لوله نازک (لامیناریا) وارد دهانه کند و یا قبل از انجام این عمل از دارو استفاده کند تا دهانه رحم را نرم کند و باعث باز شدن آن شود.

مرحله دوم:
کورتاژ شامل برش پوشش رحم و برداشتن محتویات رحم با ابزار قاشق شکل (یک کورت) است. دکتر همچنین ممکن است از یک کانول برای مکش هر ماده باقی مانده از رحم استفاده کند. این کار باعث گرفتگی عضلات می شود. نمونه بافت سپس برای آزمایش به آزمایشگاه فرستاده می شود.

گاهی اوقات جراحی های دیگر همراه با کورتاژ انجام می شود. به عنوان مثال، پزشک ممکن است یک دستگاه باریک برای مشاهده داخل رحم (عمل هیستروسکوپی چیست) وارد کند.

عوارض انجام کورتاژ

پس از کورتاژ، عوارض جانبی و خطرات احتمالی وجود دارد. عوارض جانبی رایج عبارتند از:
گرفتگی
لکه بینی یا خونریزی خفیف
عوارض مانند گردن آسیب دهانه رحم و سوراخ شدن رحم یا مثانه و عروق خونی بسیار نادر است. اما در صورتی که علایم زیر را پس از کورتاژ داشتید، با پزشک خود تماس بگیرید:
خونریزی شدید یا طولانی یا لخته شدن خون
  تب
 درد
حساس شدن شکم
 ترشحات بدبود از مهبل (واژن)

در موارد بسیار نادر، بافت زخم (چسبندگی) ممکن است در داخل رحم ایجاد شود. این بیماری (سندرم Asherman) باعث ناباروری و تغییر در جریان قاعدگی می شود. جراحی می تواند این مشکل را برطرف کند، بنابراین حتما هر تغییر غیر طبیعی قاعدگی را پس از کورتاژ گزارش دهید.

مراقبت های بعد از کورتاژ

پس از کورتاژ، یک پوشش جدید در رحم ایجاد خواهد شد. دوره قاعدگی بعدی ممکن است در زمان منظم رخ ندهد. ممکن است زود یا دیر شود.

 تا زمانی که دهانه رحم به اندازه طبیعی خود برسد، باکتری از واژن می تواند وارد رحم شود و باعث عفونت شود. در این زمان هیچ چیزی وارد مهبل نکنید. در خصوص زمان مناسب برای نزدیکی جنسی یا استفاده دوباره از تامپون از پزشک بپرسید.

پس از کورتاژ، باید به کمک فردی دیگر به خانه بروید. اگر از بیهوشی عمومی استفاده شده باشد، مدت زمان زیادی احساس خستگی می کنید و حالت تهوع و استفراغ دارید. شما می توانید پس از یک یا دو روز به فعالیت های منظم خود بازگردید. در عین حال، در خصوص محدودیت ها از پزشک خود بپرسید. همچنین ممکن است چند روز لکه بینی و گرفتگی عضلات داشته باشید. این حالت طبیعی است. ممکن است بخواهید از پد بهداشتی برای لکه بینی استفاده کنید و برای کاهش درد نیز می توانید مسکن مصرف کنید.

 احتمالا تغییری در زمان قاعدگی بعدی شما اتفاق می افتد. ممکن است قاعدگی زودتر یا دیرتر دیده شود. برای جلوگیری از ورود باکتری ها به رحم، در خصوص زمان مناسب برای استفاده از تامپون و رابطه جنسی با پزشک صحبت کنید.

طبق برنامه به ملاقات پزشک بروید. اگر بافتی برای بیوپسی فرستاده شده است، در خصوص زمان دریافت نتایج از دکتر بپرسید. نتایج معمولا ظرف چند روز در دسترس هستند.

آیا چیزی هست که باید بعد از کورتاژ انجام دهم یا نباید انجام دهم؟

اگر هر یک از موارد زیر را داشته باشید، باید با پزشک خود تماس بگیرید:

 خونریزی شدید از مهبل (واژن)
تب
درد در ناحیه شکم
 ترشحات بدبو از مهبل (واژن)

آیا پس از سقط جنین کورتاژ نیاز است؟

حدود 50٪ از خانم هایی که سقط جنین دارند کورتاژ انجام نمی دهند. خانم ها می توانند در خصوص سقط جنین قبل از هفته دهم بارداری تمام مشکلات را به تنهایی حل کنند. پس از هفته دهم بارداری، سقط جنین به احتمال زیاد ناقص خواهد بود و نیاز به کورتاژ دارد. انتخاب استفاده از کورتاژ یا فرایند طبیعی انتخاب شخصی است که بهتر است پس از صحبت با پزشک تصمیم گیری انجام شود.

بعضی از خانم با سقط جنین در منزل راحت تر هستند. برخی معتقدند این مرحله قسمتی از فرآیند بهبود به حساب می آید. همچنین بسیاری از خانم هایی که سقط جنین دارند سابقه سوء تغذیه دارند و نمی خواهند عوارض ناشی از کورتاژ باعث مشکلات بعدی شود. برای اکثر سقط جنینهای سه ماهه اول، مدیریت انتظار یک گزینه مناسب است.

عوارض و مراقبت های بعد از کورتاژ

برای برخی از خانم ها عواقب عاطفی انتظار برای سقط جنین طبیعی، بیش از پیش غیر قابل پیش بینی است و به سختی می توانند آن را مدیریت کنند. بهبود برای آنها فقط با عمل کورتاژ امکان پذیر است. کورتاژ برای خانم هایی توصیه می شود که بعد از هفته 10 تا 12 بارداری سقط جنین یا بیماری داشته اند که نیاز به مراقبت های ویژه دارد.

خطرات احتمالی و عوارض کورتاژ چیست؟

خطرات مرتبط با بیهوشی مانند
واکنش نامطلوب به دارو و مشکلات تنفسی
 خونریزی شدید
 عفونت در رحم یا سایر اندام های لگن
 سوراخ شدن رحم
 شکستن یا تضعیف دهانه رحم
 زخم رحم یا زخم دهانه رحم که ممکن است نیاز به درمان بیشتری داشته باشد
 عمل ناقص که نیاز به انجام یک عمل دیگر دارد

در چه شرایط های دیگری از کورتاژ استفاده میشود؟

کورتاژ اغلب به عنوان یک روش جانبی برای هیستروسکوپی استفاده می شود. علاوه بر این، کورتاژ اغلب برای شرایط زیر استفاده می شود:

1. کورتاژ در خونریزی نامنظم یا بیش از حد :
خونریزی نامنظم شامل لکه بینی یا خونریزی بین دوره ها است. خونریزی با دوره های طولانی و سنگین و یا خونریزی پس از یائسگی می تواند نشانه مشکلات زیادی باشد. در کورتاژ پوشش رحم برداشته می شد و بافت آن زیر میکروسکوپ بررسی می شود.

این عمل می تواند باعث ایجاد خونریزی غیرطبیعی شود. علل خونریزی نامنظم یا غیر طبیعی عبارتند از:

فیبریدها و پولیپ ها:
این شرایط بسیار رایج هستند. تومورهای فیبرینی به دلیل رشد غیر سرطانی سلول ها می باشد که در رحم ظاهر می شوند. بعضی حتی از دیوار رحم بر روی ساقه رشد می کنند.

فیبریدها می توانند باعث درد مزمن و خونریزی شدید شوند. پولیپ ها، مانند فیبروئید، باعث رشد غیرسرطانی سلول ها می شوند و علت رایجی برای خونریزی نامنظم هستند. پولیپ ها و فیبروئید ها علائمی شبیه به سایر علل خونریزی شدید دارند.

 سرطان آندومتر:
کورتاژ و هیستروسکوپی برای علائم بیمارهای خاص ایجاد شده در اثر سرطان رحم یا تغییرات پیش سرطان انجام می شود. البته، تشخیص سرطان در مراحل اولیه و قابل درمان آن بسیار مهم است.

2. کورتاژ درمانی:
کورتاژ اغلب به عنوان درمانی برای مشکلات شناخته شده استفاده می شود. یک حالت سقط جنین ناقص یا حتی زایمان کامل است، که در آن ، بافتی از جنین یا جفت در داخل رحم مانده باشد.

اگر بافتی در رحم باقی مانده باشد خونریزی شدید اتفاق می افتد که می تواند باعث مرگ شود. پزشک در صورت موارد زیر از انجام کورتاژ اجتناب می کند مگر ضروری باشد:

 عفونت لگن:
در صورت داشتن عفونت، این احتمال وجود دارد که ابزار جراحی عفونت و باکتری را از واژن و دهانه رحم به رحم منتقل کند (14 علائم عفونت رحم و تخمدان). همچنین احتمال آسیب به بافت آلوده وجود دارد. به همین علت پزشک ممکن است تا زمان برطرف شدن عفونت به وسیله آنتی بیوتیک صبر کند.

  اختلالات لخته شدن خون:
پزشکان بر توانایی طبیعی بدن برای لخته شدن برای متوقف کردن خونریزی پس از کورتاژ توجه دارند. زنان با اختلالات خون مشخص معمولا این جراحی را انجام نمی دهند.

عمل کورتاژ جنین چیست و چگونه انجام می شود

اگر در ابتدای بارداری دچار سقط جنین پنهان شوید شاید احتیاجی به کورتاژ پیدا نکنید، ولی اگر از سه ماهه اول دیر تر سقط جنین اتفاق بیافتد، ممکن است به دلیل کاهش خطر خونریزی شدید و عدم خروج کامل بافت، به کورتاژ نیاز داشته باشید.

سوال:پس از انجام عمل کورتاژ و ریکاوری بعد از آن چه باید کرد و باید چه انتظاری داشت؟

پاسخ:پس از انجام عمل کورتاژ، شما به یک همراه نیاز خواهید داشت تا شما را تا منزل خود همراهی نماید. اگر شما برای انجام این عمل بیهوشی عمومی دریافت کرده اید، ممکن است تا مدتی احساس سرگیجه و حالت تهوع و استفراغ به شما دست بدهد. معمولا پس از گذشت دو روز شما می توانید تمام فعالیت های روزانه ی خود را از سر بگیرید.

در همین حال از دکتر خود در مورد محدودیت ها و فعالیت هایی که نباید انجام دهید سوال کنید. ممکن است برای چند روزی احساس گرفتگی خفیف در شکم خود داشته باشید و خونریزی شفافی را نیز تجربه کنید که این موضوع طبیعی می باشد. ممکن است شما نیاز داشته باشید که در چند روز ابتدایی پس از انجام عمل و برای کنترل خونریزی از نوار بهداشتی استفاده کنید و از قرص های تسکین دهنده برای کاهش درد استفاده نمائید. در نظر داشته باشید که پس از این عمل باید انتظار جابجا شدن زمان پریود خود را داشته باشید. ممکن است این بار پریود شما کمی زودتر یا کمی دیرتر اتفاق بیفتد. برای جلوگیری از ابتلا به عفونت باکتریایی واژن، رابطه جنسی خود را تازمانی که دکتر شما را از انجام آن منع می کند به تعویق بیندازید و در این مدت از تامپون استفاده نمائید. به طور مرتب با پزشک خود ملاقات داشته باشید و هرگونه درمان دیگری که نیاز می باشد را با وی برنامه ریزی نمائید. اگر هرگونه بافتی طی انجام عمل کورتاژ برای انجام آزمایش و بیوپسی به آزمایشگاه فرستاده شد، نتایج قابل انتظار آن را از پزشک خود جویا شوید. نتایج حاصل از انجام این آزمایشات معمولا پس از چند روز حاضر خواهند شد.

سوال:عوارض رایج پس از انجام عمل کورتاژ چیست؟

پاسخ:پس از انجام عمل کورتاژ، به طور طبیعی عوارض و خطراتی برای بیمار وجود خواهد داشت. عوارض رایج شامل دردهای کرامپی، لکه بینی یا مشاهده خونریزی شفاف رنگ می باشد. اما عوارض نادر این جراحی می تواند آسیب به دهانه رحم، سوراخ شدن خود رحم یا روده باشد. اگر شما پس از انجام این عمل هر یک از موارد زیر را مشاهده کردید حتما با پزشک خود تماس بگیرید:

* خونریزی سنگین یا طولانی مدت یا مشاهده خون لخته شده
* تب
* درد
* احساس حساسیت در شکم
* مشاهده ی ترشحات بد بو از واژن

در موراد بسیار نادری زخم های ایجاد شده در رحم می تواند باعث ایجاد سندرم آشرمن شود. این سندرم می تواند باعث ناباروری و تغییراتی در جریان قاعدگی شود. جراحان می تواند این عارضه را درمان نمایند. بنابراین برای پیشگیری از ابتلا به این سندرم و عوارض آن حتما هر گونه تغییر در جریان قاعدگی پس از انجام عمل کورتاژ را با پزشک خود در میان بگذارید.

پس از انجام عمل کورتاژ، شما به یک همراه نیاز خواهید داشت تا شما را تا منزل خود همراهی نماید

عمل کورتاژ از دو قسمت مهم تشکیل می شود:

1.اتساع :که طی آن دهانه رحم باز و گشاد می شود و امکان وارد شدن یک ابزار خارجی به داخل رحم فراهم می شود. پزشک شما ممکن است از یک میله ی بلند و باریک استفاده کند که بوسیله آن دهانه رحم شما آهسته آهسته بازتر و گشادتر می شود. ممکن است به جای استفاده از میله مذکور از داروی خاصی برای این منظور استفاده نماید. برای آشنایی بیشتر می توانید فیلم کورتاژ را مشاهده نمائید.

2.کورتاژ: که طی آن بافت داخل رحم بوسیله ی ابزار خاصی که قاشقی شکل و دراز می باشد و کورت (curette) نام دارد، تراشیده می شود. پزشک شما ممکن است از ابزار خاصی که کانولا (cannula) نام دارد برای برداشتن و مکش هرگونه بافت باقی مانده داخل رحم استفاده نماید. در بسیاری از موارد قسمتی از بافت خارج شده جهت آزمایش به آزمایشگاه فرستاده می شود. در بعضی موارد ممکن است عمل های دیگری به همراه این عمل انجام شود؛ به عنوان مثال ممکن است پزشک شما از ابزار باریک و بلندی برای مشاهده داخل رحم شما استفاده نماید. به این عمل، هیستروسکوپی (hysteroscopy) گفته می شود.

ابزار لازم برای کورتاژ

یک عدد دیش .یک عدد پنس شستشو.یک عدد پنس جفت.یک عدد پنس کل.سه عدد کورت شماره های مختلف.دو عدد والو.یک عدد پنست.یک عدد گالیپات.سه عدد گاز.مقداری پنبه.یک عدد گان سبز.یک عدد حوله.چهار عدد شان سبز ساده.دو عدد جوراب سبز.دو عدد شان سینی ساده.

زخم بستر و لوازم جلوگیری از آن

تعریف زخم بستر

آسیب دیدن بافت های بدن همچون درم، ایپدریم، ماهیچه و پوست در اثر قرار گرفتن در فشار دراز مدت برای یک یا چند نقطه از بدن زخم بستر گفته می شود. به زبان ساده تر می توان گقت: خوابیدن به مدت طولانی در وضعیت ثابت، سائیدگی در صندلی یا بستر، استفاده از لگن بیمار نامناسب و یا کشیدگی با ملحفه می تواند به بخشی از پوست و بافت های بدن آسیب برساند.

علائم زخم بستر

تشکیل زخم بستر از چهار مرحله میگذرد. در مراحل اول شدت آن کم بوده و در مراحل بعدی شدت آن بیشتر میشود. این مراحل بترتیب عبارتند از

مرحله اول

• پوست سالم است
• در کسانی که رنگ پوستشان روشن است پوست قرمز شده و وقتی با انگشت به آن فشار میاوریم سریع سفید نمیشود.
• پوست ممکن است دردناک، سفت، نرمتر از معمول، سردتر یا گرم تر از معمول شود.

مرحله دوم

• لایه رویی پوست ( اپیدرم) از بین میرود
• یک زخم کمی فرو رفته به رنگ صورتی یا قرمز در محل تشکیل میشود.
• ممکن است در محل تاول تشکیل شود.

مرحله سوم

• چربی زیر پوست نمایان میشود
• زخم گود میشود
• ته زخم بافت مرده زرد رنگی هست.
• آسیب ممکن است به زیر پوست سالم هم نقب بزند

مرحله چهارم

• عضله، تاندون یا استخوان نمایان میشود
• کف زخم بافت مرده خشکیده هست
• آسیب وسعت یافته و به زیر پوست به ظاهر سالم هم گسترش یافته است.

زخم بستر در چه محل هایی بیشتر دیده میشود

در کسانی که مدت زیادی در بستر در حالت درازکش به پشت قرار گرته اند زخم بستر بیشتر در نواحی زیر دیده میشود

• پشت سر
• پشت استخوان های کتف
• پشت استخوان خاجی درست بین دو برجستگی باسن
• پشت پاشنه

در کسانی که مدت زیادی در حالت درازکش به شانه قرار گرفته اند زخم بستر ممکن است در نواحی زیر دیده شود

• کناره های سر
• گوشه لاله گوش
• روی برجستگی کناری لگن ( تروکانتر بزرگ)
• روی برجستگی کناری زانو ( پوست روی سر استخوان نازک نی)
• روی پوست قوزک خارجی

در کسانی که مدت زیادی در ویلچر مینشینند زخم بستر میتواند در محل های زیر تشکیل شود

• پشت استخوان خاجی درست بین دو برجستگی باسن یا روی برجستگی باسن
• پشت استخوان های کتف یا ستون مهره
• پوست روی ساعد یا ران در جاییکه روی صندلی تکیه میدهند

در هر کسی که مدت زیادی در بستر میخوابد یا در ویلچر مینشیند و نمیتواند وضعیت خود را بطور مرتب عوض کرده و خود را جابجا کند، جرئی از مراقبت روزانه وی، بررسی مکرر پوست نواحی ذکر شده برای دیدن علائم احتمالی تشکیل بد سور است. به محض دیدن علائم ذکر شده باید با پزشک تماس گرفت.

چه عواملی ریسک تشکیل زخم بستر را در یک فرد بیشتر میکنند

در هر کسی که زیاد حرکت نمیکند و نمیتواند به راحتی وضعیت خود را تغییر دهد ممکن است زخم بستر ایجاد شود. این بیحرکتی ممکن است به علل زیر ایجاد شود

• ضعف
• فلجی
• بیماری یا آسیبی که بیمار را مجبور میکند مدت زیادی دراز بکشد و بیمار به علت درد زیاد قادر به جابجا کردن خود نیست
• کما یا کاهش سطح احساس درد مثلا بر اثر مصرف زیاد داروهای ضد درد

علل دیگری که میتوانند احتمال ایجاد زخم بستر را افزایش دهند عبارتند از

• سن : پوست افراد مسن نازک تر، ظریف تر، با قابلیت کشش کمتر، خشک تر و شکننده تر از جوان ها است. در افراد مسن قدرت ترمیم و تکثیر پوست هم کمتر میشود.
• کاهش حس لمس : آسیب های نخاع یا دیگر بیماری ها یا آسیب های دستگاه عصبی میتواند موجب کاهش حس لمس و همراه با آن کاهش حس درد بیمار شود. به این ترتیب بیمار از تشکیل زخم بستر بی اطلاع مانده و فشار را به پوست ادامه داده و زخم گسترش میابد.
• کاهش وزن : در بیماری های مزمن و طولانی، کاهش وزن شدید میتواند موجب کم شدن حجم عضلات و چربی زیر پوستی شده و حالت بالشتک نرمی را که این بافت ها در زیر پوست ایجاد میکنند از بین میرود. در اثر آن پوست تحت فشار زیاد قرار گرفته و زخم میشود.
• تغذیه نامناسب : کم شدن دریافتی کالری، پروتئین، ویتامین، مواد معدنی و آب میتواند موجب از دست رفتن سلامتی پوست و مستعد شدن آن به زخم بستر شود.
• عدم کنترل ادرار و مدفوع : عدم کنترل ادرار میتواند موجب مرطوب شدن پوست شود و این میتواند پوست را مستعد به زخم بستر کند. آلودگی پوست به باکتری های مدفوع زمینه را برای عفونی شدن زخم بستر فراهم میکند
• پوست بشدت مرطوب یا بشدت خشک : هم پوستی که زیاد عرق کرده و مرطوب است و هم پوست خیلی خشک اصطکاک بیشتری با پارچه بستر داشته و احتمال ایجاد زخم بستر را بیشتر میکند.
• اختلال جریان خون : بیماری های گردش خون مانند دیابت به علت آسیب رساندن به تغذیه پوست میتوانند احتمال ایجاد زخم بستر را بیشتر کنند.
• سیگار : سیگار جریان خون پوست را کم کرده و اکسیژن خون را هم کم میکند. پس در سیگاری ها زخم بستر سریعتر تشکیل شده و دیرتر خوب میشود.
• اختلال حواس : بیمارانی که به علت بیماری یا مصرف دارو دچار اختلال حواس و اختلال در قوای شعوری میشوند کمتر خود را در بستر حرکت میدهند و در صورت تشکیا زخم بستر دیرتر متوجه آن میشوند.
• اسپاسم عضلات : اسپاسم عضلات یا حرکات غیر ارادی عضلات در بعضی بیماری ها میتواند موجب سایش زیاد پوست بر بستر و ایجاد زخم بستر شود.
•  

عوارض زخم بستر چیست

بعد از تشکیل زخم بستر پس از مدتی عوارضی ایجاد میشود که مهمترین آنها عبارتند از

• عفونت پوست :پوست زخم شده پس از مدتی به علت رشد میکروب ها عفونی میشود. ترشحاتی از زخم خارج شده و زخم بسیار بد بو میگردد.
• عفونت استخوان و مفصل : عفونت پوست میتواند به استخوان و یا مفصل زیر آن گسترش یافته و موجب بروز عفونت در آنها شود.
• عفونت خون : باکتری هایی که در محل زخم بستر شروع به رشد و تکثیر میکنند میتوانند به جریان خون وارد شده و موجب عفونت سراسری در بدن و مرگ بیمار شوند.
• سرطان : اگر زخم بستر به مدت طولانی باقی بماند ممکن است در پوست آن محل نوعی سرطان پوست به نام Squamous cell carcinoma ایجاد شود

زخم بستر چگونه درمان میشود

زخم های بستر که در مراحل یک یا دو باشند با درمان مناسب میتوانند در عرض چند هفته بهبود یابند. درمان مراحل سوم و چهارم مشکل تر است.

در بیمارانی که به علت بیماری شدید و مزمن دیگر امید چندانی به زندگی ندارند فقط سعی در کاهش درد زخم بستر میشود. در درمان یک زخم بسر افراد زیر باید با هم همکاری داشته باشند

• پزشک معالج که مسیر کلی درمان را هدایت میکند
• متخصص جراحی ترمیمی
• پرستار ورزیده در درمان زخم
• فیزیوتراپ برای کمک به حرکات بیمار
• متخصص تغذیه برای بهبود وضعیت تغذیه بیمار
• متخصص ارتوپدی یا جراحی اعصاب در صورت لزوم

مراحل درمان زخم بستر عبارتند از

کم کردن فشار   

اولین قدم در درمان زخم بستر صرفنظر از اینکه در چه مرحله ای باشد حذف فشار ممتدی است که موجب تشکیل زخم شده است. برای رسیدن به این هدف باید اقدامات زیر را انجام داد

• جابجایی مکرر بیمار : بیمار با زخم بستر باید مرتبا تغییر وضعیت داده شده و همچنین در وضعیت مناسب قرار گیرد. کسی که در روی صندلی چرخدار مینشیند باید هر ۱۵ دقیقه و کسی که دراز کشیده است باید هر یک ساعت یک بار وضعیت خود را عوض کند. پرستار بیمار میتواند در این کار به بیمار کمک کند. استفاده از وسایل خاص میتواند به بلند کردن و جابجا کردن بیمار بدون مالش زیاد به بستر کمک کند.
• سطوح حمایت کننده : استفاده از بالشت یا بالشتک ها میتواند به بیمار کمک کند تا در وضعیت مناسب قرار گیرد بطوریکه فشار زیادی به مجل زخم وارد نشود. از بالشتک های حاوی هوا یا آب میتوان در زیر محل هایی که زخم ایجاد شده است استفاده کرده تا فشار کمتری به آن وارد شود.

خارج کردن بافت آسیب دیده و مرده زخم بستر

برای اینکه بافت ها بهبود یابند باید اول از دست بافت های مرده رها شوند. برای انجام این کار از روش های گوناگونی استفاده میشود که عبارتند از

• عمل جراحی و خارج کردن بافت مرده از بدن
• وسایل شستشو تحت فشار یا حوضچه های با آب در حال چرخش یا استفاده از پانسمان های خاص که موجب کنده شدن بافت های مرده از زخم میشوند.
• استفاده از مواد شیمایی مخصوص که مانند آنزیم عمل کرده و بافت مرده را در خود حل میکنند.

تمیز کردن و پانسمان مرتب زخم بستر

برای ممانعت از عفونت باید زخم را تمیز نگه داشت. زخم مرحله یک را میتوان مرتب با آب تمیز و صابون ملایم شستشو داد ولی وقتی زخم ایجاد شده است شستشو باید با محلول سالین یا نمکی انجام شود.

پانسمان موجب خشک نگه داشتن زخم و ممانعت از ورود میکروب به آن میشود. انواع مختلف پانسمان بصورت گاز، ژل، فوم یا فیلم وجود دارند.

اقدامات دیگر

به بیمار داروهایی داده میشود تا شدت درد وی را کاهش دهد. در صورت عفونی شدن زخم به بیمار آنتی بیوتیک داده میشود. وضعیت تغذیه بیمار بهتر میشود.

ویتامین سی و روی به بهبود زخم کمک میکنند. در موارد اسپاسم عضلات از یک شل کننده عضلانی استفاده میشود.

درمان جراحی زخم بستر

گاهی اوقات زخم بستر آنچنان شدید شده و گسترش میابد که منطقه وسیعی از پوست از بین رفته و بافت های زیرین آن مانند استخوان و تاندون ها بدون حفاظ میمانند.

در این موارد ممکن است بدن نتواند بافت جدیدی را بر روی استخوان یا تاندون و بصورت جایگزین پوست بسازد. این بیماران معمولا نیاز به عمل جراحی دارند.

در این اعمال جراحی بافت های مرده و عفونی کاملا خارج شده و سپس با استفاده از روش های جراحی ترمیمی از پوست قسمتهای دیگر بیمار استفاده شده و روی استخوان یا تاندون ها پوشانده میشود.

چگونه از ایجاد زخم بستر با زخم فشاری پیشگیری کنیم

پیشگیری از ایجاد زخم بستر آسانتر و موثرتر از درمان آن است. موثرترین روش در پیشگیری از ایجاد زخم بستر تغییر وضعیت دادن مکرر بیمار است. این تغییر وضعیت دادن باید بصورت مکرر و مرتب باشد.

در حین تغییر وضعیت باید سعی کرد به پوست کشش و آسیبی وارد نشود و باید بدن را در وضعیت هایی قرار داد تا قسمت هایی که بیشتر در معرض زخم بستر هستند تحت فشار کمتری قرار گیرند.

پوست باید مرتبا تمیز شود. مرتبا دیده شود تا مبادا زخمی ایجاد شده و از نظر دور بماند. وضعیت تغذیه بیمار هم باید خوب باشد.

در تغییر وضعیت مکرر در ویلچر باید به نکات زیر توجه کرد

• بیماری که از ویلچر استفاده میکند باید هر ۱۵ دقیقه خودش و هر یکساعت با کمک دیگری وضعیت خود در ویلچر را تغییر دهد.
• اگر اندام های فوقانی بیمار به اندازه کافی قوی است باید مرتبا با کمک دست های خود و دستگیره های ویلچر کل بدن خود را از ویلچر بلند کند.
• بعضی انواع ویلچر میتوانند فشار را در قسمت های خاصی از بدن بهتر توزیع کنند و احتمال ایجاد زخم بستر را کاهش دهند.
• بعضی انواع بالشتک که با آب، فوم، ژل یا هوا پر میشوند میتوانند به توزیع بهتر فشار کمک کنند.

در تغییر وضعیت در بستر باید به نکات زیر دقت کرد

• حد اقل هر یکساعت یکبار باید وضعیت دراز کشیدن تغییر کند.
• در کسانی که قدرت اندام فوقانی آنها خوب است میتوانند با استفاده از میله ها و دستگیره هایی که از بالای سر بیمار در تخت آویزان است وضعیت خوابیدن خود را تغییر دهند.
• بعضی انواع بالشتک که با آب، فوم، ژل یا هوا پر میشوند میتوانند به توزیع بهتر فشار کمک کنند.
• نباید بالای سر تخت بیمار با بیش از سی درجه بالا آورد
• وضعیت درازکشیدن بیمار و استفاده از بالشتک ها را طوری در نظر میگیریم که قسمت های حساس به زخم بستر کمتر تحت فشار قرار گیرند.
• گاهی اوقات استفاده از تشک های مواج که فشار را در نقاط مختلف پوست مرتبا تغییر میدهند کمک کننده است.

دقت به نکات زیر در پیشگیری از ایجاد زخم بستر و گسترش آن موثر است

• پوست بیمار باید مرتبا با آب گرم و صابون ملایمی شسته و سپس خشک شود.
• پوست قسمت هایی را که ممکن است مرطوب شوند با پودر تالک خشک نگه میداریم. به پوست های خشک لوسیون میزنیم تا خشکی آنها کمتر شود.
• هر روز بطور مرتب باید پوست نقاطی را که بیشتر احتمال زخم بستر دارند بدقت وارسی کنیم.
• اگر بیمار کنترل ادار و مدفوع ندارد باید مانع از ریختن ادرار و مدفوع بر روی پوست شویم و پوست را خشک و تمیز نگه داریم.
• با تغذیه مناسب باید به اندازه کافی کالری، پروتئین، ویتامین، مواد معدنی و آب به بدن رسانده شود.
• اگر بیمار سیگار میکشد باید او را تشویق به کنار گذاشتن حداقل موقت آن کرد.
• یک فیزیوتراپیست خوب میتواند حرکاتی را به بیمار آموزش دهد تا وی بتواند با انجام آنها، عضلات قویتر و پوست بهتری داشته باشد. خون بیشتری به پوست برسد و اشتهای بیمار بهتر شود.

دستگاههایی برای جلوگیری از زخم بستر

مشخصات و ویژگی های تشک ها و بالشتک های زخم بستر

محصولات زخم بستر فشار را به روش های مختلفی از جمله مطابقت، جذب رطوبت و کاهش نیروی برشی، پخش می کنند. محصولات زخم بستر ویژگی های زیر را دارا می باشند.

انطباق

محصولاتی که از آب، هوا، ژل و سطح حبابی درست شده اند، با حرکات و شکل بدن انطباق می یابند.

پایداری و ثبات

بیمارانی که به سختی می توانند تعادل خود را روی ویلچر حفظ کنند ممکن است روی بالشتک هایی که منطبق به بدن می شوند احساس ناامنی کنند. هنگامی که بیماران بدن خود را روی صندلی جا به جا می کند، بالشتک نیز همراه او حرکت می کند.

فشار تحتانی

    اگر بالشتک یا تشک خیلی نرم یا خیلی نازک باشد ممکن است فشرده شده و باعث تماس پوست با سطح زیرین می شود که دیگر خاصیت خود را ندارد.

نیروی برشی

بالشتک ها و تشک هایی که سطح بالن مانند یا تخم مرغی دارند می توانند با حرکت بدن جابه جا شوند که باعث کاهش فشار در سطح خارجی پوست می شود. بالشتک هایی که سرازیر هستند و به سمت بالا شیب دارند احتمال سر خوردن بیماران را کاهش می دهند و در نتیجه نیروی برشی کاهش می یابد.

گرما

همچنان که حرارت افزایش می یابد احتمال گسترش زخم بستر بیش تر می شود. آب و ژل به هدایت بیش تر گرما به خارج کمک می کند. ژل ممکن است برای بعضی از بیماران خیلی سرد باشد به نحوی که باعث کاهش متابولیسم سلول های تشکیل دهنده پوست شود که در نتیجه اکسیژن رسانی به پوست کاهش می یابد. بالشتک ها و تشک هایی که حباب دارند بهتر است برای بیمارانی که بدن آن ها خیلی گرم می شود و هوا نمی تواند جابه جا شود، استفاده نشوند. این تشک ها و بالشتک ها برای بیمارانی مناسب است که احساس سرما می کنند.

جذب رطوبت

رطوبت تولید شده بستگی به گرمای تولید شده دارد و رطوبت جذب شده بستگی به جنس کاور تشک یا بالشتک. رویه هایی که از نخ درست شده اند قابلیت جذب رطوبت را دارند. مواد نفوذ پذیر نسبت به بخار، مثل پلاتیلون (platilon) به هوا و بخار آب اجازه گردش می دهند که در نتیجه میزان عرق کردن به حداقل می رسد. آن ها عایق آب نیز می باشند که در صورت ریختن حجم زیادی از آب، تشک زیرین خشک باقی می ماند. مواد مصنوعی مثل نایلون و پلاستیک جاذب نیستند و باعث عرق کردن پوست می شوند.

خواص ضد حریق

بالشتک ها و تشک ها توسط مؤسسات استاندارد دستگاه های پزشکی در کند کردن آتش مورد آزمایش قرار می گیرند. این موضوع هنگامی اهمیت می یابد که بیمار نمی تواند خود را از روی ویلچر یا تشک جابه جا کند.

عایق آب بودن

    تشک ها و بالشتک های عایق برای بیمارانی مناسب اند که مشکلات ادراری و خودداری دارند.

شستشو

بررسی کنید که آیا رویه بالشتک و تشک قابل شستشو و ضدعفونی باشد.

نگهداری

بعضی تشک ها و بالشتک ها نصب اولیه و یا نگهداری های ویژه نیاز دارند به نحوی که کاربر به تنهایی قادر به انجام آن ها نمی باشد. بهتر است وسیله ای انتخاب شود که نیاز به این گونه نگهداری ها نداشته باشد.

وزن

قابل حمل بودن برای آن دسته از بیمارانی که به طور مداوم نیاز به جابه جایی و حمل ویلچر دارند حائز اهمیت است. بعضی بالشتک ها که حاوی ژل و آب هستند سنگین بوده و به آسانی قابل حمل نیستند.

هزینه

تشک ها و بالشتک ها در قیمت هایی متفاوتی عرضه می شوند. معمولاً گران قیمت ها برای استفاده طولانی مدت و سلامت بیمار مناسب ترند.

انواع بالشتک ها

 بالشتک ها با جریان تناوبی هوا

این ها از ردیف هایی از سلول های هوایی تشکیل شده اند که به طور متناوب با مدت زمان از پیش تعیین شده پر و خالی می شوند. به دین شکل فشار در نقاط مختلف بدن به طور دائم تغییر می کند. در یک نقطه فشار به طور کامل برداشته می شود و در نقاط دیگر فشار مضاعف می گردد. پر و خالی شدن توسط یک پمپ صورت می گیرد که معمولا مدت زمان پر و خالی شدن قابل تنظیم است.

بالشتک ها با جریان هوایی ثابت

این بالشتک ها با هوا پر شده اند و معمولاً نیازمند نگهداری منظم هستند تا چک شود میزان حجم باد مناسب است. هوا در بالون ها و راه ها جریان می یابد. این بالون ها سطح تماس را افزایش داده و باعث پخش شدن فشار می شوند و حرارت و رطوبت را جذب می کنند. باید در نظر داشت که هوای ساکن، سطح ثابتی را برای بیمار فراهم می کند در نتیجه بیمار نیاز به جابه جایی دارد.

بالشتک های فومی (اسفنجی)

چگالی یکنواخت و متفاوت

    ویژگی این مورد به خاصیت الاستیسیته آن بر می گردد. در ضخامت ها، سایزها و چگالی های متفاوتی ارائه شده اند که بستگی به وزن بیمار دارد. این فوم ها در تماس با حرارت و اشعه ماورای بنفش فاسد می شوند و هر شش الی نه ماه یک بار باید تعویض شوند. برای افزایش طول عمر به طور منظم و هفته ای باید چرخانده شوند. فوم های با چگالی بالا بیش تر عمر می کنند. این بالشتک ها سبک وزن اند و نیاز به نصب اولیه ندارند. بعضی از آن ها را می توان تکه تکه کرد.

فوم های جدا از سطح

این فوم ها اجازه انطباق بیش تری می دهند و با جابه جا شدن همراه مریض اصطکاک و نیروی برشی را کاهش می دهند. آن ها همچنین تهویه بهتری را نسبت به سایر فوم ها مهیا می کنند به این صورت که فوم هایی که سطحی صاف دارند دمای پوست را افزایش می دهند.

فوم های شکل پذیر

    فوم های حساس به حرارت با شکل پذیری کند نسبت به فوم های استاندارد بهتر به بدن منطبق می شوند و به شکل بدن در می آیند. این فوم ها پایداری بیش تری را برای بیمار فراهم می کنند.

بالشتک های حاوی ژل

    ژل ها بر این اساس کار می کنند که می توانند به شکل بدن در بیایند و با منطبق شدن به بدن فشار روی تمام سطح پخش می شود. ژل قابلیت هدایت حرارت به خارج از سطح پوست را دارد. ژل ها سردند و در صورت سوراخ شدن، چکه می کنند. همچنین اگر با ماده دیگری ترکیب نشوند بسیار سنگین اند. ژل ها سطح با ثباتی را مهیا نمی کنند به همین علت بیمار برای جابه جایی ممکن است به کمک نیاز داشته باشد.

بالشتک های حاوی آب

    آب گرچه از هوا پایدارتر است اما از ژل ناپایدارتر است و نقطه اتکایی را برای بیمار فراهم نمی کند. سنگین اند و در صورت سوراخ شدن، آب داخل آن به سرعت خالی می شود.

بالشتک های حاوی مواد مختلف

    این بالشتک ها معمولاً سبک ترند و نقطه اتکای بهتری را برای بیمار فراهم می کنند. ترتیب قرار گرفتن مواد داخل این تشک ها در بهینه کردن خواص آن ها مهم است.

بالشتک های حاوی آب و مایعات

    این ها حاوی قسمتی از هوا هستند که توسط سلول های حاوی مایع احاطه شده اند به طوری که هوا فشار را تحمل می کند و مایع موجب خنک شدن سطح پوست می شود.

بالشتک های حاوی ژل با بیس فوم

    این ها پایه فوم دارند به همراه پد ژلی در بالای آن به طوری که فوم پایداری بهتری نسبت ژل تنها مهیا می کند. همچنین به علت وجود اندک ژل در بالشتک بسیار سبک ترند.

بالشتک های حاوی آب و فوم

    از فوم ساخته شده اند که از آب پر شده است. فوم به پایدار بودن سطح و منطبق شدن آن به شکل بدن کمک می کند. وجود آب باعث کاهش دمای سطح پوست می شود. به علت وجود فوم عمر این مواد کوتاه است.

بالشتک های حاوی روزنه

    این بالشتک ها حاوی آب، ژل، فوم یا ترکیب آن هاست و به نحوی طراحی شده اند که برای روی کمد، توالت و حمام مناسب است.

توصیه برای آن دسته از افرادی که از ویلچر استفاده می کنند

ویلچرهایی با بالشتک داخلی

بالشتک های داخلی ممکن است روی صندلی و یا روی پشتی باشند. اضافه کردن بالشتک مازاد بر خود ویلچر، باعث تغییر ارتفاع صندلی و کوتاه شدن تکیه گاه های دست و کم شدن عمق صندلی می شود. به همین علت ویلچرهایی با بالتشک های ضد زخم بستر داخلی توصیه می شود.

استفاده از بالشتک های ضد زخم بستر برای صندلی و ویلچر

اکثر این بالشتک ها برای سطح محکم و صاف روی صندلی طراحی شده اند. اگر آن ها روی سطح نرم بالشتک دیگری قرار گیرند، کارایی خود را از دست خواهند داد. تغییر سطح ویلچر ممکن است موجب شود بیمار به راحتی نتواند بنشیند و بلند شود.

انواع تشک های ضد زخم بستر

تشک های چرخاننده

    این تشک ها بیمار را از یک طرف به طرف دیگر می چرخانند و دیگر نیازی نیست مراقبت کنندگان این کار را انجام دهند. زمان چرخاندن بیمار می تواند برنامه ریزی شود. این تشک ها همچنین به بیرون کشیدن آب از ریه ها کمک می کنند.

وسایل چرخاننده

    این وسایل بر روی تخت های خانه استفاده می شوند. در جهت طولی قسمت بندی شده اند به طوری که به طور متناوب پر و خالی می شوند و باعث چرخیدن بیمار می شوند. این وسایل به طور اتوماتیک بیمار را می چرخانند یا به طور دستی این کار را انجام می دهند.

تشک های حاوی هوا

    این تشک ها کیسه های هوایی دارند که بیمار بر روی آن ها قرار می گیرد و سطح تماس پوست با تشک را افزایش می دهند و در نتیجه فشار در آن نقطه کاهش می یابد. فشار هوا در نقاط مختلف بر حسب وزن بیمار و جابه جایی او تغییر می کند. در این تشک ها می توان از ملحفه استفاده کرد اما بهتر است پلاستیکی نباشد زیرا مانع جریان یافتن هوا می شود. بعضی از این تشک ها به اندازه کافی سفت نیستند تا در مواقع اضطراری بتوان عمل احیا قلب (CPR) را انجام داد به همین علت دریچه ای جهت تخلیه سریع هوای تشک تعبیه شده است.

تشک های حاوی مواد و هوا

    این تشک ها بیش تر در بیمارستان ها مورد استفاده قرار می گیرند تا در خانه. شبیه وان حمام طراحی شده اند به گونه ای که حجم زیادی از هوا به توده ای از مواد مثل دانه های سیلیکون دمیده می شود که باعث می شود این مواد همانند مایع عمل کنند. فشار هوا که متوقف می شود دانه ها مانند مواد جامد عمل می کنند و بیمار برای عملیات پزشکی آماده می شود. برای ورود و خروج بیمار از تخت ممکن است به بالابر نیاز باشد.

تشک های حاوی آب

این تشک ها نیز بیش تر برای مصارف بیمارستانی استفاده می شوند تا خانگی. در داخل آن ها از آب استفاده شده است که پیرامون آن را برای پایداری بیش تر با فوم پوشانده اند. سطح این تشک ها سرد است که باعث کاهش دمای سطح پوست می شود. به علت وجود مایع، وزن آن ها سنگین است و باید مکان مناسبی برای قراردادن آن ها انتخاب شود. به علت سیال بودن آب، برای جابه جایی بیمار بالابر توصیه می شود.

محافظ مفاصل

بعضی از بیماران ممکن است برای راحتی، حفاظت و کاهش فشار بر روی مفاصل از محافظ استفاده کنند. این وسایل ممکن است به فرم لایه نرمی که به دور آرنج یا پاشنه پا بسته می شود یا به شکل محافظی که انگشتان پا را فرا می گیرد، وجود داشته باشند. اطمینان حاصل کنید که این محافظ ها به بدن فشار وارد نمی کنند. این وسایل انواع مختلفی دارند که به قرار زیر است:

–       محافظ های پشمی مفاصل

–       محافظ های پشمی انگشتان

–       محافظ های فیبری پلی استر مفاصل

–       محافظ های مفاصل حاوی آب و مایعات

–       محافظ های مفاصل با پوشش فوم

–       پوشش هایی برای محافظت از اندام مصنوعی و تجهیزات پیاده روی

 ویژگی‌های یک تشک خوب

بعضی‌ها فکر می‌کنند پیشگیری و درمان بیماری‌ها فقط با قرص و دارو امکان دارد و بقیه امور زندگی، اینکه کجا بروند، کجا نروند، چطور بخورند و چطور بخوابند، ربطی به بیماری و سلامتی‌شان ندارد، برای مثال گمان می‌کنند هرجا که شد و با هر وضعیتی که بخوابند، در سلامت آنها تاثیری ندارد.
● سرفه‌های شبانه
پدر سرفه می‌کند. پدر سال‌هاست که سرفه می‌کند. نیمه‌شب‌ها بچه‌ها با صدای سرفه پدر از خواب بیدار می‌شوند، اما از جایشان تکان نمی‌خورند. دراز کشیده در رختخواب در اتاق خودشان، چشم‌ها باز و دوخته به سقف گوش می‌دهند به صدای سرفه‌ها؛ مادر به آشپزخانه می‌رود و برای پدر آب می‌آورد و آرام پشتش‌ می‌زند. پدر سرفه می‌کند… بچه‌ها آرام به خواب می‌روند و باز پدر سرفه می‌کند. سال‌هاست که سرفه می‌کند…
شاید شما هم در خانواده‌تان مشابه چنین موردی را داشته باشید: سرفه‌ها و تنگی نفس‌های شبانه. در برخی بیماری‌های تنفسی، مثل آسم و بیماری انسداد مزمن ریوی، این حالت اتفاق می‌افتد. یعنی مدتی در حالت دراز کشیده‌بودن، باعث تشدید انسداد راه‌‌های هوایی و تنگ‌شدن آنها می‌شود و به این ترتیب سرفه و تنگی نفس اتفاق می‌افتد. در نارسایی قلبی، وقتی قلب به اندازه کافی و موثر نتواند کار (پمپ) مانند خود را انجام دهد، چنین وضعیتی رخ می‌دهند؛ یعنی ریه فرد به حالت خوابیده نمی‌تواند کار خودش را به سرانجام برساند.
همین‌طور در بیماری‌های دیگری مانند بازگشت اسید از معده به مری – که به‌دلیل بدکارکردن دریچه بین مری و معده به‌وجود می‌آید ممکن است چنین حالتی اتفاق بیفتد و درازکشیدن باعث برگشتن اسیداز معده به مری شود و بنابراین فرد صبح‌ها با حالت (ترش‌کردن) حتی تهوع و استفراغ بیدار می‌شود.
همه اینها نشان می‌‌دهد که خوابیدن ، در بعضی شرایط به‌جای آن که باعث تمدد اعصاب و آرامش و نیرو برای کار روزانه شود، می‌تواند نیرو و توان انسان را بگیرد و حتی او را دچار مشکلات مرگباری کند. تنگی نفس، به‌خصوص اگر در بیماری آسم یا نارسایی قلبی رخ دهد، مسئله‌ای ساده نیست و اگر به موقع به فرد کمک نشود، ممکن است جان او را هم بگیرد.
پس برای ایمنی و سلامت، حتی در اتاق خواب هم باید فکر کرد و برنامه‌ریزی داشت. اگر تا حالا گذرتان به بیمارستان افتاده باشد، شاید دقت کرده باشید که چطور تخت‌های بیمارستان، پشتی‌های قابل تنظیم دارند. دسته‌ای در کنار تخت‌ها درنظر گرفته شده که با چرخاندن آن می‌توان محلی را که زیر سر بیمار قرار می‌گیرد بالا و پایین برد.
این تنظیم ارتفاع، درست برای جلوگیری از همه این اتفاقاتی که در بالا گفته شد، به درد می‌خورد. کسانی که دچار هریک از مشکلات آسم یا نارسایی قلبی یا ریفلاکس (بازگشت) اسیداز معده به مری و یا بیماری انسداد مزمن ریوی یا برونشیت مزمن هستند، باید ارتفاع سر خود را تا حدی که احساس راحتی در تنفس می‌کنند بالا بیاورند. اما این بیماران وقتی از بیمارستان مرخص می‌شوند، چه باید بکنند؟
تخت‌ها و تشک‌هایی که قابلیت تنظیم ارتفاع دارند و می‌‌توان آنها را در منزل هم استفاده کرد، برای این بیماران مناسب است. اما لازم نیست حتما تشک یا تخت شما شکل ویژه‌ای داشته باشند تا از خطرات فوق پیشگیری کنید. کافی است چند عدد بالش اضافه‌تر در دسترس داشته باشید و ارتفاع سر خود را با آنها – هر تعداد که می‌خواهید- تنظیم کنید.
اتفاقا ارتفاع لازم – ارتفاعی که در آن تنگی نفس یا سایر علایم را نخواهید داشت – شاخص خوبی برای تعیین درجه پیشرفت بیماری‌تان خواهد بود. به این معنا که اگر در طی یک ماه متوجه شدید که برای یک خواب راحت باید بالش اضافه خارج کنید، باید برای تنظیم دوز داروهایتان به پزشک خود مراجعه کنید.
● آیا هرچه تشک سفت‌تر باشد، طبی‌تر است؟
البته فرورفتگی یکسانی که در اثر وزن بدن روی تشک ایجاد می‌شود، ممکن است باعث تشدید کمردرد در افراد حساس شود. ولی صرف اینکه تشک سفت به پیشگیری از کمردرد کمک می‌کند یا آن را از بین می‌برد، موضوعی است که از لحاظ علمی اثبات نشده است.
برای رفع این مشکل تشک‌های اسفنجی هوشمند ساخته شده که می‌تواند درست متناسب با شکل بدن فرو برود و به این ترتیب از فشار نامتناسب روی کمر جلوگیری کند.
نکته‌ای که در مورد سفتی تشک وجود دارد آن است که برای برخی افراد تشک‌های سفت نه تنها طبی نیست، بلکه ضرر دارد. نمونه مهم، افراد مبتلا به دیابت هستند که چون مستعدند به زخم‌هایی موسوم به <زخم ناشی از فشار>، باید از واردشدن فشار زیاد و مستمر روی هر قسمت از بدن خود به شدت دوری کنند. (مثلا پاشنه پا در این افراد ممکن است دچار این نوع فشار مستمر و درنتیجه زخم ناشی از فشار بشود) به همین علت افراد مبتلا به دیابت هرگز نباید از تشک‌های سفت استفاده کنند.
همچنین افراد سالمند به‌دلیل آنکه چربی زیر پوست کمتری دارند، نباید روی تشک‌های سفت بخوابند. چربی زیر پوست به‌عنوان یک بالشتک عمل می‌کند و نمی‌گذارد فشار زیادی – ناشی از وزن بدن – روی پوست وارد شود. وقتی مقدار این چربی کم شود و همین‌طور به‌دلیل شکنندگی و حساس‌شدن پوست در سنین بالا، حتی فشار کمتر می‌تواند باعث آسیب پوست و زیر پوست شود. سالمندانی که مشکل حرکتی دارند و در موقع خوابیدن کمتر می‌توانند جابه‌جا شوند و از این پهلو به آن پهلو بغلتند، باید کاملا متوجه این نکته باشند.زخم بستر مشکلی است که به همین ترتیب برای این افراد به‌وجود می‌آید و متاسفانه اگر پیشگیری نشود، درمان آن به سختی ممکن خواهد بود.
برای این منظور تشک‌هایی که به تشک مواج معروفند ساخته شده که علاوه بر آن حالت اسفنجی که گفتیم، می‌توانند لرزه‌هایی هم ایجاد کنند. این لرزه‌ها تا حدودی کار همان حرکات طبیعی را برای عضلات انجام می‌دهند. یعنی نمی‌گذارند خون در آنها تجمع پیدا کند.
چنین تشک‌هایی همین‌طور برای کسانی که در پاهایشان مشکل عروقی وجود دارد – مثل واریس – یا پاهایشان زود ورم می‌کند یا به کمردرد دچارند، می‌تواند تشک‌های مطلوبی باشد. برخی انواع پیشرفته‌تر این تشک‌ها ممکن است علاوه بر ماساژهای آهسته و مداوم، کمی گرما هم تولید کنند که هم باعث آرامش بیشتر در حین خواب می‌شود و هم دردهای عضلانی و خستگی‌های مفرط را تسکین می‌دهد.
● تشک مناسب بالاخره چه جور تشکی است؟
غیر از نکاتی که گفته شد، شاید مفیدترین راه تشخیص یک تشک مناسب آن است که آن تشک مناسب شما باشد. یعنی در صورتی که بیماری خاصی ندارید، خودتان بهترین شخصی هستید که می‌توانید تشک مناسب خود را انتخاب کنید: بنابراین دقت کنید وسعی کنید قبل از خرید، حتما انتخابتان را امتحان کرده باشید.
با این حال همه مشکلات خواب، با تشک حل نخواهد شد. مشکلاتی مثل بی‌خوابی، خرخر موقع خواب، وقفه‌های تنفسی حین خواب یا برخی دردهای عضلانی با منشا ناشناخته هستند که تشک‌ها نمی‌توانند برای رفع آنها کمکی به شما بکنند.
ولی توجه داشته باشید که ممکن است خواب ناکافی و نامناسب شما – مثلا زیاد خواب‌دیدن و یا نداشتن خواب عمیق، یا بیدارشدن و از خواب پریدن مکرر در طی شب – به‌علت تشک یا وضعیت خوابیدن نامناسبتان باشد پس هرچه سریع‌تر درباره آن فکر بکنید!

تشک های مواج برقی: 

زخم های فشاری که با عنوان زخم بستر نیز شناخته می شوند در نتیجه ی کاهش جریان خون در بخش های استخوانی بدن مانند دنبالچه – پاشنه – سر و آرنج بوجود می آید. بیمارانی که مجبورند برای مدتی طولانی در بستر درمان باقی بمانند و قادر به تغییر موقعیتشان در بستر نیستند در صورتی که تدابیر لازم برایشان در نظر گرفته نشود مبتلا به زخم بستر خواهند شد. مطابق با شبکه ی تحقیقاتی آسیب های نخاعی زخم های بستر در رده های ۱(زخم بستر سطحی) تا ۴ (ایجاد عفونت و خطر مرگ) بسته به شدت آسیب وارده دسته بندی می شوند. استفاده از پدهای مواج برقی از بروز زخم بستر نوع ۱ جلوگیری کرده و قاعدتا مانع از پیشرفت زخم بستر به سطوح بالاتر می شود.

انواع ضدعفونی کننده ها و عوارض آنها

سفید کننده کلر

سفید کننده کلر معمولاً برای تصفیه آب آشامیدنی، ضد عفونی کردن استخرها و سفید کردن لباس های شسته شده استفاده می شود. کلر باعث تحریک چشم، پوست و دستگاه تنفسی می شود. ترکیب سفید کننده کلر با سایر پاک کننده ها مانند آمونیاک می تواند منجر به آزاد شدن گاز خطرناک کلر شود. علاوه بر آن قرار گرفتن در معرض گاز کلر می تواند باعث بروز علائم زیر شود:

• سرفه
• تنگی نفس
• حالت تهوع
• درد قفسه سینه

آمونیاک

• آمونیاک اغلب در تمیزکننده های شیشه ای استفاده می شود.
• آمونیاک می تواند برای پوست، چشم، گلو و ریه تحریک کننده باشد.
• همچنین آمونیاک باعث آسیب رسانی جدی به پوست و در موارد منجر به کوری می شود.

تریکلوزان و تریکلوکاربان

این مواد شیمیایی، معمولا در صابون دست، مایع ظرفشویی و خمیر دندان وجود دارد.

تریکلوزان و تریکلوربان می تواند منجر به عدم تعادل هورمونی شده و افزایش خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش دهد. تریکلوکربان باعث افزایش تستوسترون در بدن می شود. تریکلوزان، یک زیست توده ضد باکتریایی که استفاده از آن به طور فزاینده ای در مواد شوینده و مایع صابون (محصولات نگهدارنده) رواج دارد، تریکلوزان می تواند باعث افزایش مقاومت باکتری ها در برابر آنتی بیوتیک ها شود. اثری از تریکلوزان در شیر مادر یافت شده است از طرفی تریکوزان در ارتباط بین سلول های مغز و قلب تداخل ایجاد می کند.

ترکیبات کواترنر آمونیوم (quats)

این مواد شیمیایی در اسپری های ضد عفونی کننده و تمیز کننده توالت کاربرد دارد.

ترکیبات کواترنر آمونیوم می توانند منجر به آسم شغلی شود. برخی از کوات ها با خطر کاهش باروری و نقص هنگام تولد در موش ها همراه بوده اند.

نانو نقره

ذرات نانو نقره می توانند به عمق بدن نفوذ کنند و برای کبد و مغز سمی هستند.

ضدعفونی کننده ها و عوارض سلامتی

مواد شیمیایی به کاربرده شده در مواد ضدعفونی کننده ها ممکن است باعث سرطان، اختلالات تولید مثل، بیماری های تنفسی (از جمله آسم شغلی)، سوزش چشم و پوست، اختلال در سیستم عصبی مرکزی و سایر اثرات سلامتی انسان شوند. علاوه بر این، برخی از این محصولات حاوی مواد شیمیایی پایدار، زیست تخریب پذیر و سمی (PBTs) هستند که به عنوان پسماندهای خطرناک طبقه بندی می شوند.

عوارض مواد ضد عفونی کننده

با توجه به شیوع کرونا و رعایت موارد بهداشتی و افراط در استفاده از مواد ضدعفونی کننده، “تمیز کردن بیش از حد با مواد شیمیایی” به خاطر عوارض مواد ضد عفونی کننده می تواند به اندازه همان “تمیز نکردن” خطرناک باشد. یک مطالعه جدید توسط یک گروه ملی محیط زیست هشدار داده است که برخی از مواد شیمیایی موجود در ضد عفونی کننده های خانگی می توانند منجر به مشکلاتی از قبیل آسم و عدم تعادل هورمون ها شوند.

به گزارش (WVE) استفاده بیش از حد مواد ضد عفونی کننده هر چه قدر باعث تمیزی شوند ممکن است با بروز عوارضی همراه باشند و مواد شیمیایی موجود در پاک کننده های آشپزخانه، دستمال مرطوب دستی، و سایر محصولات تمیز کننده معمولی می توانند خطرناک باشند. این در حالی ست که برخی از تولید کنندگان این مواد های شیمیایی، مصرف کنندگان و به ویژه زنان خانه دار را متقاعد می کنند که برای محافظت از خانواده های خود در برابر بیماری، به طور مرتب سطوح خانه خود را ضد عفونی کنند. اما مصرف کنندگان و خانم ها باید بدانند که این روش ممکن است زیاد هم به نفع آن ها نباشد و باعث بروز مشکلاتی در سلامتی افراد خانواده شود.

نحوه صحیح شستن دست ها

مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) دستورالعمل های زیر را توصیه می کنند:

• دستان خود را با آب تمیز (گرم یا سرد) مرطوب کنید.
• به دستان خود صابون بزنید. حتماً قسمت پشت دست ها، بین انگشتان دست و زیر ناخن های خود را صابون بزنید.
• دستان خود را برای حداقل 20 ثانیه تمیز کنید.
• دستان خود را به خوبی در زیر آب تمیز بشویید.
• دستان خود را با استفاده از یک حوله تمیز خشک کنید یا اجازه دهید خشک شوند.

راه های جایگزین استفاده از ضدعفونی کننده ها

بنا بر گزارش WVE مصرف کنندگان می تواند استفاده از محصولات حاوی مواد شیمیایی محرک را با چندین گزینه طبیعی، جایگزین کنند.

برخی از روش های جایگزین این محصولات، عبارتند از:

سرکه

از سرکه به عنوان پاک کننده شیشه و پنجره استفاده کنید. اسید موجود در سرکه باکتری ها را از بین می برد.

بوراکس

این ماده پودری که به طور طبیعی وجود دارد می تواند به عنوان نرم کننده آب یا به عنوان خوشبو کننده در لباسشویی استفاده شود.

روغن های گیاهی

روغن های گیاهی مایعات غلیظی هستند که از گیاهان تقطیر می شوند و برخی از آن ها مانند روغن آویشن، روغن رزماری، روغن میخک، روغن اکالیپتوس و روغن پونه کوهی دارای خاصیت ضد باکتریایی طبیعی هستند.

WVE همچنین به مصرف کنندگان توصیه می کند تا برای پیشگیری از ابتلا به هر بیماری، نکات بهداشتی زیر را رعایت کنند:

• شستن دست ها قبل از دست زدن به غذا
• شستشوی میوه ها و سبزیجات در زیر آب جاری
• پخت کامل مواد غذایی برای از بین بردن باکتری های مضر
• گوشت های خام، مرغ، غذاهای دریایی و تخم مرغ ها را از غذاهای آماده جدا نگه دارید.
  مواد غذایی مانند گوشت و مرغ را به محض خرید، سریعا منجمد کنید.
• هرگز غذاهای پخته شده را بیش از دو ساعت بیرون از یخچال نگه ندارید.

اقدامات احتیاطی هنگام استفاده از محصولات ضد عفونی کننده

از دست کش استفاده کنید.

• بسیاری از مواد شیمیایی ضد باکتری باعث تحریک پوست مانند بثورات یا سوختگی می شوند.
• همچنین، استفاده از ضدعفونی کننده ها بدون دستکش خطر انتقال این مواد شیمیایی به دهان یا چشم را افزایش می دهد. علاوه بر این، نشان داده شده است که برخی مواد ضدعفونی کننده، ماندگاری بالایی دارند و می توانند روی سطوح و حتی پوست باقی بمانند.

محصولات را هرگز مخلوط نکنید.

مواد شیمیایی موجود در محصولات تمیز کننده می توانند با یکدیگر واکنش های خطرناکی ایجاد کنند. به طور مثال، مخلوط سفید کننده و آمونیاک دود کلرامین می تواند خطرناک باشد.

در فضا مناسب از ضدعفونی کننده ها استفاده کنید.

• گازهای شیمیایی و انتشار آن ها ناشی از ضدعفونی کننده ها در اتاق های کوچکتر و تهویه ضعیف مانند حمام بدون پنجره می توانند در عرض فقط چند دقیقه خطرآفرین باشد.
• ·          حتماً هنگام استفاده از این مواد فن روشن کنید یا پنجره های اطراف را باز نگه دارید.

کودکان را از محیط خارج کنید.

کودکان اغلب در برابر مواد شیمیایی آسیب پذیر هستند، زیرا اعضای بدن و سیستم ایمنی بدن آن ها به طور کامل رشد نیافته اند و برخی مواد شیمیایی به خصوص تریکلوزان و تریکلوکاربان می توانند در سیستم عصبی، غدد درون ریز و سیستم ایمنی بدن آن ها اختلال ایجاد کنند. پس سعی کنید قبل از استفاده از ضد عفونی کننده ها کودکان را از محیط خارج کنید.

 با ضدعفونی‌کننده‌ها زمینه آسیب‌پذیری کرونایی را بیشتر نکنید

ویروس کرونا بیش از ۲ ماه است که در کشور ما در حال پرسه زنی است. ویروسی که آنقدر راه انتقال آن متنوع بوده که  از استانی در چین به ایران رسید و حال حاضر در تمام کشورهای دنیا می توان رد پای آن را دید. 

ویروس کرونا فقط در کشور ما تاکنون جان هزاران نفر را گرفته و دهها هزار نفر را نیز به خود مبتلا کرده است. ویروسی که در حال حاضر درمانی برای آن پیدا نشده است و یکی از مهم ترین راه مقابله با آن خانه نشینی و قطع زنجیره انتقال است.

یکی دیگر از راه های پیش گیری از ابتلا به ویروس کرونا یا انتشار آن ضدعفونی کردن محیط اطراف و بدن است. متاسفانه این ضد عفونی کردن ها که عمدتا با محلول های شیمیایی خطرناک انجام می شود از حد مصرف عادی و مورد نیاز خارج شده و خود به یکی از معضلات تبدیل شده است. 

چه موادی جزء ضدعفونی کننده ها محسوب می شوند؟

ضدعفونی کننده ها طیف وسیعی دارند و از لحاظ علمی همه آنها خطرناک بوده و بسته به نوع استفاده عوارض آنان نیز کم و زیاد است. 

امروزه تمامی محلول ها و مواد شیمیایی که برای شست و شو ، سفید کننده ها، لکه برها، پاک کننده و حتی برخی از لوازم آرایشی و بهداشتی را به دلیل ترکیبات شیمیایی می توان در زمره ضدعفونی کننده ها دانست. از مایع دستشویی گرفته تا الکل ، اسیدها ، لاک پاکن ها دارای موادی هستند که از فرمول ضدعفونی کننده برخوردار هستند. 

 پس بسته به نوع اثر گذاری این محلول ها عوارض آن نیز متفاوت است به این معنی که عوارض مایع دستشویی به مراتب کمتر از سفید کننده ها است، اما حتی استفاده غیر اصولی و بی رویه از ضدعفونی کنندهای کم خطر نیز می تواند در بلندمدت پیامدهای خطرناکی داشته باشد.

اما در حال حاضر خطرناک ترین مواد ضدعفونی کننده محلول های الکلی و سفید کننده هایی است که برای مقابله با ویروس کرونا در اماکن عمومی و منازل مسکونی استفاده می شود. این محلول ها به دلیل برخورداری از میزان بالای مواد شیمیایی خالص از جمله الکل و اسیدها ، بسیار خطرناک بوده و بیشترین عوارض  منفی نیز از جانب همین موادها بر بدن وارد می شود.

عوارض مصرف بی رویه مواد عفونی کننده چیست؟

عوارض ناشی از استفاده مواد ضدعفونی کننده همانطور که گفته شد به نوع و میزان استفاده از آن بستگی دارد. اما نباید تصور شود که نبود علائم این عوارض در کوتاه مدت به معنی بی خطری استفاده از ضدعفونی کننده ها است یا اینکه بدن شما در برابر این عوارض آسیب ناپذیر است. 

در شایع ترین موارد شاهد حساسیت پوستی در نقاط مختلف بدن که به سطح تماس بیشتر بدن بستگی داشته ، حساسیت های بینایی مانند خارش چشم، آبریزش چشمی ، کم بینایی هستیم. علاوه بر این حتی عوارضی همچون آبریزش بینی ، عفونت در ناحیه گوش ، بینی و از این موارد نیز مشاهده شده است. 

اما در صورت مصرف بی رویه می تواند عوارضی مانند عفونی شدن ریه ، مشکلات تنفسی ، ایجاد آلرژی دائمی در بدن را به همراه  داشته باشد که معمولا راه درمانی برای این نوع بیماری ها وجود ندارد و تقریبا داروهای موجود نیز جنبه تسکین دارند. 

همچنین اختلال در سیستم دستگاه گوارش  از دیگر عوارض ناشی از استفاده بی رویه از محلول و مواد ضدعفونی کننده است که می تواند پیامدهایی همچون رفلکس یا بازگردان معده ، تداوم حالت تهوع و موارد دیگر را در پی داشته باشد. 

کدام گروه از افراد بیشتر در خطر مصرف مواد ضدعفونی کننده قرار دارند؟

پاسخ قطعی به این سوال دشوار است زیرا عوامل مختلفی در آسیب پذیری افراد نسبت به مواد شیمیایی دخیل هستند. بسته به اینکه شرایط فیزیکی فرد چگونه است،آیا بیماری های زمینه ای دارد یا نه، آیا فرد دارای فعالیت ورزشی است یا نه و اینکه در چه محیط جغرافیایی زندگی می کند اثر گذاری مواد ضدعفونی کننده نیز متغیر است.

اما معمولا افرادی که سیستم ایمنی ضعیف تری دارند بیشتر در معرض خطر  مسمومیت با مواد ضدعفونی کننده قرار دارند و در وهله دوم افراد داری سن بالا بیشتر در خطر قرار دارند زیرا بخش قابل توجهی از ساختار جسمی آنها به مرور زمان در معرض آسیب پذیری قرار گرفته است. 

با این وجود نباید تصور شود که چون فرد جوان بوده و دارای مشکلات زمینه ای نیست با استفاده از محلول های ضدعفونی کننده و مواد شیمیایی آسیب نمی بیند. 

مصرف مواد ضدعفونی کننده باید چگونه و به چه میزان باشد؟

اگر از نظر علمی بخواهیم نوع مصرف مواد ضدعفونی کننده را تعیین کنیم باید بگوییم که مصرف نکردن این مواد بهتر از هر الگوی دیگر است. اما از آنجا که در شرایط فعلی استفاده از مواد ضدعفونی کننده و شوینده راهی برای جلوگیری از ابتلا به ویروس کرونا است راه دیگری وجود ندارد و ناچار به استفاده از این مواد می باشیم.

اما مهم تر از استفاده این مواد ، الگوی مصرف است که متاسفانه الگوی مصرف در هیچ زمینه ای در جامعه ما از جمله مواد ضدعفونی کننده رعایت نمی شود که ریشه در فقدان آموزش دارد. 

به طور مثال برخی از بیمارانی که به ما مراجعه کرده اند ، حتی بدون تماس با خارج از منزل روزانه چندین نوبت خانه و لوازم خانه را با مواد شیمیایی ضدعفونی می کنند  که نه تنها علمی و اصولی نیست ، بلکه کاملا مغایر با توصیه های پزشکی است. 

به طور معمول آنچه در توصیه های پزشکی آمده است استفاده از مواد ضدعفونی یا شوینده  برای گندزدایی اماکن عمومی، خرید روزانه ، البسه ای که خارج از خانه استفاده می شود ضروری است. همچنین در صورت تماس با اشخاص یا اجسام خارج از محیط قرنطینه شخصی برای جلوگیری از ابتلا به ویروس کرونا نیز الزامی است. همینطور خانه هایی که در آن از بیماران کرونایی مراقبت می شود نیز باید به طور مداوم ضدعفونی شود. 

اما متاسفانه برخی به صورت وسواس گونه از مواد ضدعفونی کننده استفاده کرده و دائم بدن خود را در معرض محلول های الکلی قرار می دهند. اینگونه مصارف نه تنها توصیه نمی شود بلکه باید به شدت از آن اجتناب شود زیرا وقتی با محیط بیرون تماس نداریم نیازی هم برای ضدعفونی کردن نیست. 

باید توجه داشت که بیش از خود محلول های ضدعفونی کننده ، بخار آن خطرناک است. مواد شیمیایی موجود در مواد ضدعفونی کننده یا گندزدا به شدت قابلیت بخار پذیری دارند و این بخار در صورت ورود به مجاری تنفسی یا منافذ پوستی خطرناک هستند. 

به همین منظور توصیه می شود در زمان ضدعفونی خانه یا استفاده از مواد ضدعفونی کننده حتما درها و پنجره خانه یا حتی محیط کار را باز گذاشته تا جریان هوا بخار مواد شیمیایی را از فرددور کند.

                                       

مشکلات استخوانی در دوران بارداری و شیردهی و منابع کلسیم

بارداری و شیردهی هر دو باعث بروز تغییرات و افزایش نیاز بدن به ویتامین ها، مواد معدنی و ریز مغذی ها می شود. برخی از این تغییرات می توانند سلامت استخوان ها را تحت تاثیر قرار دهند. ولی خوشبختانه تنها شمار اندکی از خانم ها در طی دوران بارداری و شیردهی خود مشکلات استخوانی را تجربه می کنند. ضمن انکه وقوع این عارضه در این عده نیز نگران کننده نبوده و اغلب بدون نیاز به درمان، به سادگی و با گذشت زمان برطرف می شود. ولی با این وجود مراقبت از سلامت استخوان ها به خصوص در دوران بارداری و شیردهی برای حفظ و ارتقاء سلامت مادر و جنین از اهمیت بسزایی برخوردار است.

بارداری و سلامت استخوان ها

جنین در حال رشد شما در طول زندگی درون رحمی برای رشد و شکل گیری استخوان هایش به کلسیم فراوانی نیاز دارد. این نیاز به خصوص در طول سه ماهه آخر بارداری افزایش چشمگیری می یابد. بنابراین چنانچه کلسیم دریافتی مادر از طریق تغذیه کافی نباشد، جنین کلسیم مورد نیازش را از استخوان های مادر برداشت خواهد کرد. به همین علت کمبود کلسیم و عدم مصرف کافی آن در بانوانی که در سنین باروری به سر می برند، اغلب مشکلی بسیار نگران کننده است. ولی خوشبختانه به نظر می رسد که فرآیند بارداری از طریق راه های گوناگون به حفظ ذخایر کلسیم بدن در این دوران کمک می کند:

• بدن خانم های باردار در این دوران بهتر از زمان های دیگر می تواند کلسیم موجود در منابع غذایی را جذب کند. این مساله به خصوص در طول نیمه دوم بارداری که جنین آهنگ رشد سریع تری داشته و نیاز افزون تری به کلسیم دارد نمود بیشتری می یابد.
• بدن مادر در دوران بارداری هورمون استروژن بیشتری تولید می کند. این هورمون نقش محافظت از استخوان های بدن را بر عهده دارد.
• کاهش توده استخوانی بدن در دوران بارداری معمولاً چند ماه پس از وضع حمل یا اتمام دوران شیردهی برطرف شده و استخوان ها مجدداً تراکم اولیه خود را باز می یابند.

حاصل برخی از مطالعات حاکی از آن است که فرآیند بارداری به طور کلی برای سلامت استخوان ها مفید است. حتی برخی از مطالعات نشان داده اند که هر چه دوره بارداری مادر به مراحل پایانی نزدیک تر باشد (حداقل 28هفته )تراکم استخوانی او بهتر و خطر شکستگی استخوان ها نیز به همان میزان کاهش می یابد.

علی رغم آنکه ابتلا به پوکی استخوان در دوران بارداری و شیردهی بسیار نادر است، ولی گاهی عده ای از مادران در خلال این مدت به پوکی استخوان مبتلا می شوند. پوکی استخوان به معنای کاهش توده استخوانی بدن بوده و می تواند فرد را در معرض خطر شکستگی استخوان قرار دهد.

اغلب مادرانی که در دوران بارداری یا شیردهی خود به پوکی استخوان مبتلا می شوند پس از وضع حمل یا اتمام دوران شیردهی تراکم استخوانی از دست رفته خود را دوباره باز می یابند. ولی با این حال نمی توان در مورد بازیابی یا بهبود کامل تراکم استخوان ها پس از اتمام دوران بارداری یا شیردهی در مادران جوان زیر 18 سال با قطعیت اظهار نظر کرد.

بارداری زیر 18 سال و تاثیر آن بر سلامت استخوان ها

مادران جوان به خصوص بیش از سایرین در معرض خطر کاهش توده استخوانی و ابتلا به عارضه پوکی استخوان در دراز مدت قرار دارند. علت این امر آن است که این عده از مادران بر خلاف مادران مسن تر همچنان در دوران رشد و بلوغ اسکلتی خود به سر برده و هنوز این مرحله را به طور کامل پشت سر نگذاشته اند. در چنین شرایطی کلسیم مورد نیاز برای بافت استخوانی مادر صرف تامین نیاز جنین برای رشد استخوان هایش شده و در نهایت توانایی مادر برای رسیدن به توده استخوانی بهینه که او را از خطر ابتلا به پوکی استخوان در دراز مدت مصون می دارد به خطر می افتد. به همین علت مادران جوان باید بسیار احتیاط کرده و برای به حداقل رساندن کاهش توده استخوانی بدن در دوران بارداری و شیردهی نسبت به تامین کلسیم مورد نیاز خود در این دوران اهمیت بسیار وافری دهند. 

شیردهی پستانی و تاثیر آن بر سلامت استخوان ها

شیردهی پستانی نیز بر سلامت استخوان ها تاثیر گذار است. حاصل مطالعات مختلف حاکی از آن است که اغلب مادران بین 3 تا 5 درصد توده استخوانی خود را در طول شیردهی پستانی از دست می دهند. ولی با این وجود این عارضه بلافاصله پس از اتمام دوران شیردهی برطرف شده و استخوان ها مجدداً تراکم اولیه خود را باز می یابند. این کاهش توده استخوانی ناشی از نیاز روز افزون نوزاد در حال رشد به کلسیم است که از استخوان های مادر برداشت می شود. افزایش نیاز بدن به کلسیم در این دوران به میزان شیردهی پستانی مادر و مدت زمان انجام این کار بستگی دارد. همچنین از دیگر عواملی که می تواند سبب از دست رفتن توده استخوانی بدن در این دوران شود کاهش ترشح هورمون استروژن در بدن است که وظیفه محافظت از استخوان ها را بر عهده دارد. ولی خوشبختانه این کاهش توده استخوانی در دوران شیردهی نیز همانند دوران بارداری حداکثر تا 6 ماه پس از اتمام شیردهی پستانی برطرف شده و استخوان ها تراکم اولیه خود را مجددا بازمی یابند.

نکاتی برای حفظ سلامت استخوان ها در دوران بارداری و شیردهی

مراقبت از استخوان ها در تمام مراحل زندگی از جمله دوران بارداری و شیردهی دارای اهمیت بسیار زیادی است. برخورداری از یک رژیم غذایی سالم و متعادل حاوی منابع کافی کلسیم، پرداختن منظم به ورزش و فعالیت های بدنی و حفظ شیوه صحیح زندگی برای ارتقاء سطح سلامت مادر و جنین در این دوران بسیار ضروری است.

1.مصرف کافی کلسیم

 گرچه رفع نیاز بدن به کلسیم در کلیه مراحل زندگی امری ضروری است، ولی مصرف کافی این ماده معدنی مهم به خصوص در دوران بارداری و شیردهی به دلیل لزوم تامین همزمان مادر و جنین از اهمیت بسیار ویژه و بسزایی برخوردار است. بنا به توصیه کالج متخصصان زنان و زایمان آمریکا خانم های باردار و شیرده باید در این دوران روزانه 1000 میلی گرم کلسیم دریافت کنند. میزان این نیاز در مادران جوان زیر 18 سال بیشتر بوده و به 1300 میلی گرم در روز افزایش می یابد.

منابع خوب کلسیم عبارتند از:

• محصولات لبنی کم چرب مانند شیر، ماست، پنیر و بستنی
• سبزیجات برگ سبز مانند کلم بروکلی، کلم چینی و کولارد سبز
• کنسرو ساردین و قزل آلا با استخوان
• توفو (پنیر سویا)، بادام و چیبس ذرت
• مواد غذایی غنی شده با کلسیم مانند برخی انواع آب پرتقال ها، غلات و نان ها

علاوه بر آن پزشک معالج شما در صورت نیاز به منظور اطمینان از دریافت کافی کلسیم در دوران بارداری و شیردهی مصرف مکمل های ویتامین و مواد معدنی لازم را برای شما تجویز خواهد کرد.

2.پرداختن به ورزش و فعالیت های بدنی

 استخوان ها نیز همانند عضلات در پاسخ به تمرینات ورزشی قوی تر می شوند. پرداختن به تمرینات منظم ورزشی به خصوص ورزش های متحمل وزن نظیر پیاده روی سریع، بالا رفتن از پله ها، رقص و تمرین با وزنه که بر خلاف نیروی جاذبه انجام می شوند در تقویت، استحکام و همچنین روند استخوان سازی بدن نقش بسیار مهم و موثری دارند. پرداختن به تمرینات منظم ورزشی در این دوران علاوه بر کمک به حفظ سلامت استخوان ها فوائد بسیار دیگری را نیز برای مادر به همراه دارد. برخی از این فوائد به نقل از کالج متخصصان زنان و زایمان آمریکا عبارتند از: 

• کاهش عوارضی نظیر کمردرد، یبوست، نفخ و تورم
• پیشگیری یا درمان دیابت بارداری
• افزایش سطح انرژی
• بهبود روحیه و خلق و خو
• بهبود وضعیت بدنی
• افزایش قدرت و استقامت عضلات
• بهبود خواب شبانه
• بازیابی سریع تر بدن پس از زایمان

پیش از شروع یا ادامه هر نوع فعالیت ورزشی در این دوران با پزشک خود در این زمینه مشورت کنید.

3.حفظ شیوه صحیح زندگی

استعمال سیگار در دوران بارداری بر سلامت جنین، استخوان ها و همچنین عملکرد قلب و ریه شما پیامدهای بسیار بد و نامطلوبی دارد. بنابراین در صورت استعمال سیگار برای ترک هر چه سریع تر آن با پزشک معالج خود صحبت کنید. مطمئنا او در این زمینه توصیه و راهنمایی های لازم را به شما خواهد کرد. علاوه بر آن مصرف الکل در دوران بارداری و شیردهی نیز علاوه بر به خطر انداختن سلامت مادر و جنین با اثرات سوئی بر سلامت استخوان ها همراه است. بنابراین سعی کنید توصیه های پزشک خود را به دقت دنبال کرده و از مصرف الکل  در طی این دوران حساس اکیداً خودداری کنید. 

مواد غذایی حاوی کلسیم در بارداری کدامند؟

هنگام بارداری یا شیردهی، کلسیم به شما و فرزند در حال رشدتان کمک می‌کند تا استخوان‌های سالم و قوی داشته باشید. علاوه بر این، کلسیم برای سلامت قلب و ماهیچه‌ها نیز ضروری است. در این مقاله چندین مورد از بهترین مواد غذایی حاوی کلسیم در بارداری به همراه ایده‌های خوشمزه برای افزایش مصرف روزانه شما گردآوری شده است. جنین در حال رشد شما برای ساختن استخوان‌های سالم، به ویژه در سه ماهه آخر بارداری، به کلسیم زیادی احتیاج دارد و این کلسیم را باید از شما دریافت کند. اگر به مقدار کافی کلسیم از غذاهایی که می خورید دریافت نکنید، بدن نیازهای خود را از استخوان‌های تان می‌گیرد که شما را در معرض خطر ابتلا به پوکی استخوان، یعنی بیماری نازک شدن استخوان، در مراحل بعدی زندگی قرار می‌دهد. به همین دلیل است که برای مادران باردار و شیرده ۱۹ ساله و بالاتر، دریافت روزانه ۱۰۰۰ میلی گرم کلسیم بسیار مهم است. محصولات لبنی مهمترین منبع کلسیم هستند، اما حتی اگر شما تحمل لاکتوز نداشته باشید، می‌توانید این مواد معدنی مهم را از بسیاری از غذاهای دیگر دریافت کنید.

ازجمله مواد غذایی حاوی کلسیم در بارداری می توان به موارد زیر اشاره کرد:

ماست

خوردن ماست یکی از ساده‌ترین راه‌ها برای جذب کلسیم از طریق رژیم غذایی روزانه شما است. یک فنجان ماست ساده بدون چربی، ۳۳۸ میلی گرم کلسیم را تامین می‌کند، یعنی تقریباً یک سوم از نیاز روزانه شما. ماست کم چرب حدود ۳۱۱ میلی گرم، ماست کامل تقریباً ۲۰۶ میلی گرم و ماست‌های میوه‌ای کم چرب به طور متوسط بین ۲۳۵ تا ۲۸۷ میلی‌گرم کلسیم در هر فنجان ارائه می‌دهند.

در آشپزخانه: وقتی صحبت از مواد غذایی حاوی کلسیم در بارداری و نیز غذای سالم می‌شود، ماست ساده یا طعم دار مستقیم از فنجان، بهترین دوست مادر است، اما روش‌های خلاقانه‌ای برای استفاده از ماست وجود دارد. ماست ساده یا طعم دار را با میوه میکس کنید تا یک اسموتی خامه‌ای به دست آید. ماست را با پوره میوه‌های تازه مخلوط کرده، سپس در قالب یخ بریزید تا یک میان وعده خنک داشته باشید. یک قاشق مرباخوری ماست معمولی کم چرب یا شیر کامل را درون سس‌های ماکارونی، سوپ سبزیجات پوره شده و خورش‌های گوشتی یا سبزیجات بریزید تا طعم آنها غنی شود. فقط نباید ماست را حرارت دهید یا بجوشانید زیرا ممکن است بریده شود. در عوض چند قاشق مربا خوری سس، سوپ، یا خورش داغ را درون مقداری ماست ریخته و سپس همین مخلوط را هنگامی که می‌خواهید قابلمه را از روی حرارت بردارید، درون قابلمه بریزید. ماست ساده و کم چرب را در هر دستورالعملی به جای شیر غلیظ استفاده کنید. همچنین می‌توانید خامه ترش یا سس مایونز را با ماست جایگزین کنید تا بدون تغییر طعم آن چربی آن را کاهش دهید.

شیر

احتمالا شناخته شده ترین مواد غذایی حاوی کلسیم در بارداری شیر است. شیر فقط به معنای شیر گاو نیست. شما می‌توانید مقداری از کلسیم مورد نیاز روزانه خود را با نوشیدنی‌های سویا، بادام، فندق، نارگیل یا برنج تامین کنید. تمام این نوشیدنی‌های شیری حداقل ۳۰۰ میلی گرم کلسیم را در یک وعده، یعنی یک لیوان تامین می‌کنند. همیشه حقایق تغذیه‌ای را بر روی برچسب شیر مورد نظر خود بررسی کنید تا مطمئن شوید که هم از نظر کلسیم و هم ویتامین D غنی شده‌اند، یک ویتامین اساسی که به بدن شما کمک می‌کند کلسیم را جذب کند.

در آشپزخانه: خواه شما شیرتان را در یک لیوان با یک کلوچه دوست داشته باشید، یا در یک کاسه با برشتوک مورد علاقه‌تان، شیر می‌تواند با طعم و مزه‌های مختلف و متناسب با سلیقه شما مصرف شود. مقداری شیر کاکائو را در قهوه خود بریزید، یا مقداری شیر بادام غلیظ شده را با جو دوسر مخلوط کرده و به عنوان میان وعده مصرف کنید. نوشیدنی‌های جایگزین لبنیات همچنین در اسموتی‌های خامه‌ای طعم متفاوتی به شما خواهند داد و می‌توانید به راحتی آنها را در موادی مثل خمیر پنکیک یا وافل جایگزین شیر کنید. پودینگ و کاستارد با شیر باعث افزایش دریافت کلسیم می‌شوند، بنابراین تهیه کنید و از طعم دلپذیر آن لذت ببرید (اما بیش از اندازه کالری مصرف نکنید.)

پنیر

یکی دیگر از مواد غذایی حاوی کلسیم در بارداری پنیر است. حدود ۴۵ گرم پنیر چدار، موتزارلا، سوئیسی یا نصف فنجان پنیر ریکوتا نیم چرب بین ۳۰۰ تا ۳۳۵ میلی گرم کلسیم را تامین می‌کند. این مقدار بیش از یک فنجان شیر است. فقط به خاطر داشته باشید که بعضی از پنیرها با کالری زیادی همراه هستند و پنیرهایی که از شیر خام تهیه می‌شوند، مثل پنیر فتا، بری و کمبرت اکثراً غیرپاستوریزه بوده و در دوران بارداری ممنوع هستند.

در آشپزخانه: یک مشت پنیر خرد شده را روی سالاد سبزیجات، سیب زمینی پخته، برنج، فلفل، تخم مرغ پخته و سبزیجات بخارپز برای تقویت طعم و دریافت کلسیم بریزید. پنیر ریکوتا یکی از اجزای اصلی غذاهای تهیه شده با ماکارونی مثل لازانیا و غیره است، اما همچنین اگر با مقداری رنده پوست لیموی تازه و آویشن در کنار سبزیجات تفت داده شده سرو شود یک میان وعده عالی است. پنیر با میوه‌های تازه یک صبحانه مقوی و سیر کننده است. همچنین روی نان ساندویچ بمالید و نان را با مواد دلخواه‌تان پر کنید.

توفو (پنیر سویا)

توفو از غذاهای آسیایی گرفته تا منوی غذاهای اصلی بسیاری از کشورها جای خود را باز کرده و این خبر بسیار خوبی است زیرا توفو از دیگر مواد غذایی حاوی کلسیم در بارداری محسوب می شود. توفو معمولی (نرم) حاوی ۴۳۵ میلی گرم کلسیم در هر نیم فنجان است. این ماده غذایی فوق العاده متنوع اغلب با انجام فرآوری شیرسویا و سولفات کلسیم، یک ماده معدنی بسیار نرم که منبع عالی از پروتئین گیاهی نیز هست تهیه می‌شود. (هنگام خرید، مشخصات تغذیه‌ای را بر روی برچسب بررسی کنید تا مطمئن شوید که توفو مورد نظر شما سرشار از کلسیم باشد)

در آشپزخانه: توفو ساده دارای طعم خنثی است و یک پایه عالی برای تقریباً هر نوع چاشنی خواهد بود (البته این سادگی طبیعی آن ممکن است دقیقاً همان چیزی باشد که در هنگام تهوع صبحگاهی به آن نیاز دارید). اگر هوس چاشنی‌های تند دارید، مکعب‌های توفو سرخ شده را با پودر کاری و زنجبیل، پودر فلفل قرمز و پونه‌ کوهی طعم دار کنید. همچنین می‌توانید مکعب‌های توفو را مزه دار و بعد گریل یا سرخ یا بخارپز کنید و در ساندویچ‌ها و سالادهای سبز به جای گوشت سرو کنید.

سبزیجات برگ سبز

از دیگر مواد غذایی حاوی کلسیم در بارداری سبزیجات است به ویژه سبزیجات دارای برگ های سبز منبع سرشار کلسیم هستند. یک فنجان کلم سبز پخته شده ۹۴ میلی گرم، برگ گیاه شلغم ۱۹۸ میلی گرم، برگ خردل ۲۸۴ میلی گرم، برگ کلم ۳۵۷ میلی گرم و اسفناج ۲۴۵ میلی گرم کلسیم را تآمین می کنند

. اما نکته‌ای هست که هنگام انتخاب سبزیجات خود باید مورد توجه قرار دهیم: اگرچه اسفناج حاوی کلسیم بیشتری نسبت به سایر سبزیجات است، اما حاوی مواد دیگری (بی‌ضرر) نیز هست که میزان جذب کلسیم را کاهش می‌دهند.

نتیجه: انواع سبزیجات را میل کنید تا مقدار زیادی کلسیم به همراه بسیاری از مواد مغذی دیگر دریافت کنید.

در آشپزخانه: مخلوط سبزیجات را با سیر تفت دهید تا یک میان وعده یا پیش غذا داشته باشید. می‌توانید یک مشت کشمش یا مغز بادام هم برای افزایش طعم و تردی به این مخلوط اضافه کنید. اضافه کردن سبزیجات خرد شده به سوپ‌ها، خوراک‌ها و غذاهای خمیری، انواع ماکارونی و برنج، یک روش عالی برای استفاده از آنها است. برای تقویت مواد مغذی و بافت، سعی کنید برگ‌های جوان‌تر و لطیف را در سالادهای سبز استفاده کنید. به یاد داشته باشید در حالی که هر سبزی طعم و مزه متمایز خود را دارد، زمان پخت آن نیز می‌تواند متفاوت باشد. معمولاً در بیشتر دستورالعمل‌ها می‌توانید یکی را جایگزین دیگری کنید.

لوبیا چشم بلبلی

یک و نیم فنجان لوبیا چشم بلبلی حدود ۲۰۰ میلی‌گرم کلسیم دارد و از بهترین مواد غذایی حاوی کلسیم در بارداری محسوب می شود . سایر لوبیاهای خشک شده نیز مقداری کلسیم را تامین می‌کنند، اما فقط در حدود ۴۰ تا ۵۰ میلی گرم در یک و نیم فنجان.

در آشپزخانه: لوبیا چشم بلبلی را به همان روش که از سایر لوبیاها استفاده می‌کنید مصرف کنید. آن را در سالاد سبزیجات، همراه با برنج، میکس شده با سیر به عنوان چاشنی یا در سوپ‌ها و خوراک‌ها استفاده کنید.

کنسرو ماهی

هنگامی که ماهی‌هایی مانند ساردین و سالمون فرآوری و با استخوان به صورت کنسرو در می‌آیند، مواد غذایی حاوی کلسیم در بارداری محسوب می شوند. هر ۹۰ گرم ماهی ساردین دارای ۳۲۵ میلی گرم کلسیم است، در حالی که همین مقدار ماهی سالمون ۱۸۱ میلی‌گرم کلسیم را تامین می‌کند.

در آشپزخانه: کنسرو ماهی سالمون و ساردین غذاهای فوری سالم برای مادران باردار هستند. از آنجا که ساردین‌ها اغلب با سس گوجه فرنگی یا سس خردل بسته‌بندی می‌شوند، دیگر نیازی به اضافه کردن چاشنی نیست. برای وعده ناهار یا یک میان وعده سریع، آن را کمی خرد کرده و روی نان تست سبوس دار یا نان چاودار پخش کنید. برای صرف شام، ساردین‌های خرد شده را به ماکارونی، روغن زیتون و چاشنی مورد علاقه خود اضافه کنید. کنسرو سالمون در سالادها یا مخلوط شده با سس مایونز سبک و ترد و با ساقه‌های تازه کرفس یک غذای سالم را تشکیل می‌دهد. به هر طریقی که دوست دارید از کنسرو ماهی تن نیز استفاده کنید، برای ساده‌ترین چاشنی‌ها، از آبلیمو، مقداری پودر فلفل و زیتون به همراه کنسرو ماهی تن بهره بگیرید.

شیره چغندر 

یکی دیگر از مواد غذایی حاوی کلسیم برای زنان باردار شیره چغندر است. یک قاشق غذاخوری شیره چغندر که در فروشگاه‌های مواد غذایی و سوپر مارکت‌های بزرگ یافت می‌شود، در حدود ۱۰۰ میلی گرم کلسیم را تامین می‌کند.

در آشپزخانه: اگرچه شیره چغندر یک شربت غلیظ است که از ساقه نیشکر یا چغندر قند به دست می‌آید، اما طعم تلخ و شیرین قوی آن نشان می‌دهد که این یک شیرین کننده نیست. بنابراین در حالی که بعضی اوقات از آن در پخت و پز استفاده می‌شود، اما طعم قوی آن در غذاهای آب پز، مثل لوبیا پخته و سس کباب بهتر است. همچنین می‌توانید یک قاشق غذاخوری شیره چغندر را با آب داغ رقیق کرده، آن را گرم یا خنک بنوشید، با شیر یا بدون شیر، یک نوشیدنی که به آن لقب چای بارداری داده‌اند. زیرا منبع خوبی از آهن و ویتامین‌های B است، موادی که مادران به آن نیاز ویژه دارند. توجه داشته باشید که شیره چغندر همچنین یک ملین است (اگر دچار یبوست هستید) این یک مزیت اضافی است، بنابراین تا زمانی که نمی‌دانید چگونه بر روی شما تاثیر می‌گذارد در مصرف آن زیاده روی نکنید.

حال که مواد غذایی حاوی کلسیم در بارداری را می شناسید در حد توانتان آنها را در برنامه غذایی خود بگنجانید تا هم شما و هم جنین از فواید آنها بهره مند گردند.

استفاده از شیردوش برای زنان شیرده

تفاوت بین شیردهی و استفاده از شیردوش

چه مستقیما شیر بدهید یا شیر دوشیده شده را به نوزاد بدهید یا ترکیبی از هر دو را انتخاب کنید، او مواد مغذی لازم برای رشد مناسب را دریافت خواهد کرد.

بسیاری از مادران برای این‌که بتوانند پس از مرخصی زایمان به شغل خود بازگردند، دوشیدن شیر را انتخاب می‌کنند. برخی بانوان انتخاب دیگری ندارند. مجبور هستند از همان اول شیر خود را بدوشند، چون نوزاد زود متولد شده و نمی‌تواند مکیدن سینه مادر را به درستی انجام دهد، یا لب یا زبانشان به‌صورت مادرزاد متصل است (نوزاد زبان بسته) و نمی‌توانند خوب مک بزنند و شیر را به‌طور کافی دریافت کنند. البته، برخی نوزادان هستند که سرشیشه را نمی‌گیرند و شیردهی تنها گزینه شما خواهد بود.

شیردهی و شیردوشیدن هر کدام مزایا و معایب خود را دارند و در نهایت این شما هستید که باید تصمیم بگیرید کدام برای شما و نوزادتان بهترین گزینه است.

مزایا و معایب شیردهی پستانی 

شیردهی می‌تواند مزایای زیادی داشته باشد اما نکات منفی نیز دارد.

نکات مثبت

• پیوند شما با نوزاد را محکم‌تر می‌کند: بسیاری از مادران شیردهی را نسبت به تغذیه با شیر ذخیره کرده با کمک شیشه شیر را ترجیح می دهند، زیار تجربه نزدیک‌تری با نوزاد خود برقرار می کنند. همچنین حس می‌کنند برای نوزاد نیز آرامش‌بخش‌تر است و تنها به کمک پستان‌شان می‌توانند سریع‌تر او را آرام کنند.
• صرفه جویی در هزینه: ممکن است مقداری پول خرج سینه بند مخصوصشیردهی کرده باشید، اما به‌طور کلی، شیردهی پستانی مقدار زیادی از هزینه ها را کاهش می‌دهد. شیردوش و شیشه شیر و انواع سر شیشه واقعا هزینه بر هستند.
• عدم نیاز به ظرف: همین حالا هم به عنوان والدین کلی ظرف برای شستن داریم پس اگر مجبور نیستیم چرا ظرف‌های بیشتری اضافه کنیم؟ من از ظرف متنفرم، برای همین شیردهی برای من خیلی خوب بود.
• نباید چیزی با خودتان حمل کنید: وقتی از خانه بیرون می‌روید دیگر نیاز نیست تا شیشه شیر و ذخیره شیر و وسایل مربوط را حمل کنید.
• معطلی ندارد: اگر نوزاد گرسنه شود، بلافاصله می‌توانید به او شیر بدهید. شما و نوزادتان هرگز مجبور نیستید برای گرم شدن بطری معطل بشوید که به‌خصوص برای شیردهی شبانه فوق‌العاده است.

نکات منفی

• می‌تواند سخت باشد: بله، شیردهی طبیعی است، اما به این معنی نیست که همیشه مثل آب‌خوردن است. هم برای مادر و هم برای نوزاد یک تجربه آموزشی است و ممکن است مجبور باشید مشکل مکیدن ضعیف، نوک حساس پستان ها و بعدها، گاز گرفتن را حل کنید. با دریافت کمک حرفه‌ای می‌توانید از همان آغاز برای ارتباط شیردهی، شروع بهتری را تجربه کنید.
• ممکن است شیردهی در مکان های عمومی کمی سخت باشد: بعضی مادران با شیردهی در مکان‌های عمومی راحت نیستند، برای همین مجبورند هنگام بیرون رفتن دقت بیشتری کنند. ممکن است مجبور باشید در اتومبیل به نوزاد خود شیر بدهید، از پوشش شیردهی استفاده کنید یا اگر محیط عمومی شما را ناراحت می‌کند اتاقی خصوصی را برای شیردهی پیدا کنید.
• آزادی کمتر: بعضی نوزادان هرگز سرشیشه نمی‌گیرند و این دور شدن شما از نوزادتان و صرف مقداری زمان برای خودتان را سخت می‌کنند.
• کمک ندارید: اگر فقط خودتان شیر می‌دهید، تنها کسی خواهید بود که همه‌وقت به نوزاد غذا می‌دهید. شما هستید که باید ۲ نیمه‌شب بیدار شوید و هرشب به او شیر بدهید.

مزایا و معایب استفاده از شیردوش

درست مانند شیردهی، شیردوشیدن هم مزایا و معایب خود را دارد.

نکات مثبت

• می‌توانید اندازه بگیرید که نوزاد شما چقدر شیر بخورد: شیردوشیدن می‌تواند برای بعضی مادران آسایش بخش باشد چون می‌توانند ببینند دقیقا چه مقدار تولید و مصرف می‌شود.
• مشارکت دیگران: وقتی شیر می‌دوشید، افراد دیگر هم می‌توانند به نوزاد شما شیر بدهند. پدرها، مادربزرگ‌ها و پدربزرگ‌ها و خواهرها و برادرها از پیوند با نوزاد شما به کمک دادن شیر با بطری لذت می‌برند.
• زمان بیشتر برای خودتان: از آن‌جا که افراد دیگر هم می‌توانند به نوزاد شما شیر بدهند، می‌تواند زمان بیشتری برای خودتان صرف کنید، که همه مادران واقعا به آن نیاز دارند. وقتی به باشگاه می‌روید، چرت می‌زنید یا موهایتان را درست می‌کنید نگران شیرخوردن نوزاد نیستید.
• درد کمتری دارد: اگر فقط شیر می‌دوشید نباید خیلی نگران حساس شدن نوک پستان‌ها در هفته‌های اول باشید، همچنین با گازگرفتن هم مواجه نخواهید شد.
• سازگاری با مواقع اضطراری: اگر مقداری شیر در فریزر داشته باشید، نوزاد شما می‌تواند در مواقع اضطراری که نمی‌توانید به او شیر بدهید، نظیر بستری شدن در بیمارستان یا خوردن دارویی که با شیردهی سازگار نیست، از آن استفاده کند.

نکات منفی

• گران‌تر است: وقتی شیر می‌دوشید نمی‌توانید فقط به پستان‌هایتان تکیه کنید. مطمئنا باید یک شیردوش بخرید، همچنین بطری، لوازم شیردوشی، کیسه‌های شیر، یک برس بطری و … .
• شستشوی زیاد: با این همه بطری و لوازم شیردوشی شستشو و ضدعفونی هرگز تمام نمی‌شود و بخشی از روند شیردوشی خواهد بود.
• باید شیردوش را همه جا با خود بکشید: فقط شیردوش‌تان نیست که باید دنبال خود بکشید. باید یک خنک‌کننده، بسته یخ، شیر اضافه، بطری، لوازم اضافه شیردوش و ضدعفونی کننده را هم با خود ببرید. چیزهای زیادی است که باید به‌خاطر بسپارید.
• ناجور است: برخلاف شیردهی، شیردوشیدن کاری نیست که معمولا مادران در فضای عمومی انجام بدهند. ممکن است مجبور شوید در دستشویی یا اتومبیل این‌کار را انجام بدهید.
• ممکن است بدن‌تان دیگر نسبت به شیردوشی واکنش نشان ندهد: گاهی بدن مادر بعد از مدتی دیگر به شیردوشی واکنش نشان نمی‌دهد. گاهی از همان اول. اگر متوجه شدید مقدار شیر شما کاهش یافته، لوازم شیردوشی دیگر یا شیردوش دستی را به جای شیردوش برقی امتحان کنید.

کدام یک بهتر است : استفاده از شیردوش با شیردهی پستانی

مسلما شیر مادر مغذی ترین گزینه است، ولی آیا دوشیدن آن در بطری هم به‌همان میزان برای نوزاد شما پرفایده است؟ آیا شما و نوزاد شما به همان اندازه شیردهی مستقیم از مزایای آن بهره‌مند می‌شوید؟

اگر فقط شیر بدوشید، شما و نوزادتان از بیشتر مزایای شیردهی مستقیم بهره‌مند می‌شوید. رحم‌تان بازهم نسبت به دادن شیرخشک سریع‌تر جمع می‌شود و کمتر در معرض خطر سرطان سینه و سرطان تخمدان قرار خواهید گرفت و یک بطری شیر که همان روز دوشیده شده، آنتی بادی های لازم برای باکتری‌ها و ویروس‌هایی را که در معرض آن‌ها بوده‌اید برای نوزاد فراهم می‌آورد.

اما منجمدکردن، بازکردن یخ و گرم کردن مداوم می‌تواند برخی از پروتئین‌ها و ویتامین‌های شیر شما را از بین ببرد. بنابراین اگر فقط از شیردوش استفاده می‌کنید، بهتر است در اکثر موارد برای نوزاد خود شیر تازه بدوشید.

همچنین شیردوش‌ها و بطری‌ها مستعد جذب باکتری هستند و می‌توانند موجب بیماری‌های جدی برای کوچولوی شما بشوند، برای همین اطمینان حاصل کنید که پرستارها نظافت و بهداشت لازم را رعایت می‌کنند.

شیردهی برای تقویت فک، دندان‌ها و رشد کلامی بهتر است، در صورتی‌که استفاده طولانی‌مدت از بطری موجب فاسد شدن و کجی دندان‌ها و تاخیر در زبان‌بازکردن می‌شود. شیردهی با بطری، کنترل کمتری به نوزاد شما در میزان جریان و خوردن شیر می‌شود و باعث می‌شود گاز بیشتری در معده آن‌ها جمع شود و آن‌ها را بیشتر در معرض پرخوری و چاقی در مراحل بعدی زندگی بکند.

اگر روزی شش بار پوشک خود را خیس می‌کند، شکمش کار می‌کند، وزنش بیشتر می‌شود و به‌نظر خوشحال و سلامت می‌رسد، مطمئن باشید که نیازهای نوزادتان را برطرف کرده‌اید.

به دلیل این‌که شیرمادر به راحتی هضم می‌شود، پرستارها راحت می‌توانند به نوزاد زیاده از حد غذا بدهند و ذخیره شیر شما را سریع تمام کنند و در این حالت احساس می‌کنید به اندازه کافی شیر تولید نکرده‌اید. برای جلوگیری از خوراندن شیر زیادی، مطمئن شوید هر بار که بیرون می‌روید نوزاد بین ۳۰ تا ۴۵ میلی‌لیتر شیر می‌خورد و پرستارها از بطری با شیردهی آرام استفاده می‌کنند.

شیردهی و شیردوشیدن هرکدام مزایا و معایب خود را دارد، اما هیچ‌کدام راحت نیست و هر دو می‌تواند مزایای خود را داشته باشد. در نهایت، این شما هستید که باید انتخاب کنید کدام برای شما و نوزادتان بهتر است.

ممکن است انتخاب کنید که فقط خودتان شیر بدهید یا این‌که وقتی برمی‌گردید سر کار، مجبور شوید شیر بدوشید. اگر نوزاد زود بدنیا بیاید و نتواند مکیدن صحیح انجام دهد، شیردوش می‌تواند نجات‌دهنده باشد.

اما فارغ از این‌که خودتان شیر بدهید یا شیرتان را بدوشید، شما و نوزادتان از بسیاری از مزایای آن شیر طلایی بهره‌مند می‌شوید.

شیردوش برقی

استفاده از شیردوش برقی امروزه به علل گوناگون در میان مادران رواج پیدا کرده است. به ویژه مادرانی که به مدت طولانی بیرون از منزل هستند و مسئولیت نگه داری از فرزند شیرخوارشان را به پرستار یا فرد دیگری می سپارند، با کمک شیردوش برقی می توانند شیر خود را دوشیده و در یخچال یا فریزر طبق درستورالعمل مربوطه نگه داری کنند تا در مواقع لزوم پرستار با کمک شیر ذخیره شده نوزاد را تغذیه کند. اما آیا مزایا و معایب استفاده از شیر دوش برقی را می دانید؟ می دانید که در هنگام استفاده از این وسیله چه نکاتی را باید رعایت کنید؟

مزایای استفاده از شیردوش برقی

امروزه مادران به دلیل مزایای شیردوش برقی بیش از پیش از این وسیله استفاده می کنند، برخی از این مزایا عبارتند از:

• برای مادرانی که ضیق وقت دارند، شیردوش برقی وسیله مفیدی است. برای دوشیدن مقدار مشخص شیر به کمک شیر دوش های برقی، نسبت به نوع دستی آن، وقت کمتری صرف می شود.
• از آنجا که در شیر دوش برقی، دو پمپ تعبیه شده است، به طور همزمان می توان از هر دو پستان پمپاژ را انجام داد و در وقت مادر صرفه جویی کرد.
• مادرانی که باید روزانه و به طور منظم شیر بدوشند، این کار را با زحمت کمتری انجام می دهند.
• شیردوش برقی به صورت دو پمپه و با پمپ بیمارستانی در بازار وجود دارد.
• تمیز کردن و ضد عفونی کردن شیردوش برقی بسیار آسان است. اغلب کیسه و دستمال بخار مایکروویو به همراه دستگاه عرضه می شود.

مواردی که باید هنگام استفاده از شیردوش برقی در نظر داشته باشید:

درهنگام خرید استفاده از شیردوش برقی حتما به موارد زیر توجه داشته باشید:

1. مدل دو پمپه

در مدل دو پمپه قابلیت دوشیدن همزمان شیر از هر دو پستان وجود دارد و به این ترتیب در وقت صرفه جویی بعمل می آید. بعلاوه، هرچه شیر بیشتری دوشیده شود، به مقدار بیشتر نیز تولید می شود.

• شیردوشهای برقی که به راحتی قابل استفاده، تمیز کردن و مونتاژ هستند

شیردوشی را انتخاب کنید که پس از استفاده به راحتی تمیز و ضد عفونی شود. علاوه بر این، در مدل برقی دارای پمپ وکیوم، گرفتن پستان برای مکش شیر آسان تر است. مدل دیگری نیز وجود دارد که شیر به سرعت و به راحتی دوشیده می شود.

• سرعت مکش

شیردوش برقی تهیه کنید که در کمترین زمان بتواند شیر بیشتری بدوشد. در انواع با کیفیت می توان سرعت دوشیدن شیر با دکمه دستی تغییر داد. 

4- دوشیدن شیر بیرون از منزل

اگر مادری هستند که ناگزیر باید بیرون از منزل یا محل کار باشید، شیردوشی را  انتخاب کنید که به راحتی قابل حمل باشد. بسیاری از این شیردوش ها به منظور نگهداری بهتر شیر دوشیده شده، کیسه های یخ یا شارژرهایی برای اتصال به باتری خودرو دارند.

چگونه می توان از شیردوش برقی با خیال راحت استفاده کرد؟

• اولین و مهمترین نکته قبل از دوشیدن شیر این است که در جایی راحت و آرام بنشینید. نوع ناراحتی یا اضطراب، بر مقدار شیر مادر تاثیر دارد.
• دستورالعمل استفاده از شیردوش را به دقت بخوانید تا اشتباهی رخ ندهد.
• شیردوشهای آلوده به ویروس و باکتری هایی مانند ایدز و سیتومگالوویروس نباید مورد استفاده قرار گیرند، امکان انتقال این میکروب ها از نفر اول به مادر و نوزاد بعدی وجود دارد.
• برای جلوگیری از کاهش کارایی، درب شیردوش همیشه حتی در حالت بلااستفاده باید به خوبی بسته شود.
• بهتر است شیردوشی که تهیه می کنید از لبه مناسب برخوردار باشد. درپوش ها و لبه های نامناسب موجب بروز درد و سوزش در نوک پستان می شوند. همچنین اگر مکش به اندازه کافی نباشد،
• مراقب آسیب احتمالی پمپ باشید. در صورت مشاهده هر چه سریعتر، آن را تعویض نمایید.
• در صورت ترک خوردگی نوک پستان، مکش را متوقف کنید. هنگام دوشیدن شیر نباید هیچ دردی احساس شود.
• قبل و بعد از شیردوشیدن، دست هایتان را به خوبی بشویید.
• در روزهای اول ممکن است حجم شیر دوشیده شده خیلی کم باشد. اما تداوم این کار به طور منظم موجب افزایش مقدار شیر بعد از چند روز خواهد شد.
• قبل از شروع شیردوشی، وسایل لازم مانند دستمال مرطوب، بطری برای ذخیره شیر، تلفن و غیره را دم دست بگذارید.
• سرعت پمپاژ را روی حدی که راحت هستید، از پیش تنظیم کنید.
• هنگامی که جریان شیر کند شد و پستان تقریباً خالی است، شیردوش را خاموش کنید.
• بعد از ریختن شیر دوشیده شده در بطری، روی آن تاریخ بزنید و در یخچال نگهداری کنید.
• تمیز کردن و ضد عفونی کردن هر قسمت از شیردوش پس از استفاده، ضروری است. در غیر اینصورت ممکن است مشکلاتی برای کودک ایجاد شود. بعد از تمیز کردن و ضد عفونی کردن آن را با دستمال کاغذی کاملا خشک کنید تا خیس نباشد.

مضرات استفاده از شیردوش برقی

• وقتی شیر دوشیده شده با استفاده از بطری به نوزاد داده می شود، ممکن است نوزاد دیگر پستان را نشناسد و از گرفتن آن اجتناب کند.
• احتمال دارد شیر دوشیده شده آلوده شود و مشکلات جدی برای سلامتی کودک ایجاد نماید.
• چنانچه لبه شیردوش مناسب نباشد یا سرعت پمپ خیلی زیاد یا کم باشد، احتمال آسیب دیدن نوک پستان وجود دارد.
• دوشیدن شیر اضافی و ذخیره آن برای استفاده های بعدی باعث تولید شیر بیشتر می شود، مقدار اضافی شیر می تواند باعث تورم و احتقان پستان ها گردد.
• تمام مراحل تمیز و ضدعفونی کردن شیردوش پس از استفاده، وقت و انرژی زیادی می گیرد.

افتادگی سینه و درمان آن

عوامل اصلی که باعث افتادگی سینه ها می شود

 افتادگی سینه ها نگرانی بزرگ خانم ها بعد از گذشت سن و یا حتی در سنین جوانی است به خصوص بعد از تولد نوزاد و آغاز شیردهی است.

  واقعیت این است که بعضی از شل شدگی های سینه قابل پیشگیری نیستند. بچه دار شدن، شیردهی و بالا رفتن سن، همه اینها موجب کاهش قابلیت ارتجاعی کلاژن، بافت پیوندی زیر پوست، شده و سینه ها را شل تر می کند. این مسئله می تواند با ژنتیک شما هم در ارتباط باشد. اگر مادرتان سینه هایی شل دارد، شما هم در معرض آن قرار دارید.

خیلی از عادت های شما که ممکن است به نظرتان برسد هیچ ارتباطی با افتادگی سینه ها ندارد، می تواند با آن مرتبط باشد. بنابراین اگر از این عادت ها دوری کنید، فرم سینه هایتان بهتر خواهد ماند. همچنین بد نیست بدانید که در تحقیق جدیدی که در دانشگاه UCLA انجام گرفت، مشخص شد که بافت سینه دو تا سه سال سریع تر از بافت های دیگر بدن پیر می شود.

بالا و پایین رفتن زیاد وزن

گفتنی است  بالا و پایین رفتن وزن تا 5-4 کیلو اشکالی ندارد اما شُل و سفت کردن رژیم غذایی که باعث بالا و پایین رفتن وزن تا 15-10 کیلو می شود، مطمئناً نمی تواند تاثیر خوبی روی سینه هایتان داشته باشد. هر بار که وزنتان بالا یا پایین می رود، بافت های سینه شل تر می شوند.

کشیدن سیگار

باید بدانید که حتی سینه ها هم از آسیب های سیگار در امان نیستند. کشیدن هر میزان سیگار، با کاهش ذخیره خون در سطح پوست، پوست را ضعیف و پیر می کند.

عدم استفاده از کرم ضدآفتاب

 قرار گرفتن پوست درمعرض اشعات UV بدون پوشش محافظ کرم ضدآفتاب، می تواند موجب چروک شدن زودرس پوست شده و با کشیدن کلاژن و آسیب رسیدن به پوست، سینه هایتان نیز همین تاثیر را خواهند گرفت.

عدم استفاده از سینه بندهای سفت

 چه سوتین گشادی باشد که معمولاً تنتان می کنید و چه سوتین ورزشی تان، اگر سینه هایتان به خوبی نگه داشته نشوند، دچار افتادگی خواهند شد. هرچه تکان های سینه بیشتر باشد، پوست سینه و کلاژن ها بیشتر دچار فشار خواهند شد. بنابراین بهتر است از سینه بندی استفاده کنید که درست اندازه سینه هایتان باشد و شکل آن را به خوبی حفظ کند.

ورزش های شدید

 البته هنوز تحقیقات در این زمینه به نتیجه نرسیده است اما بعضی متخصصین اعتقاد دارند حرکات جلو و عقب رونده ای که ممکن است موقع دویدن یا ورزش های مداوم اتفاق افتد می تواند موجب ترکیدن کلاژن های سینه شود. اما قبل از اینکه از روی تردمیل پایین بیایید، درمورد جزییات آن بیشتر مطالعه کنید و یادتان باشد که ورزش کمک می کند به طرق دیگر ظاهر جوان تری پیدا کنید.

حرکات ورزشی و تمرینات پیشنهادی برای درمان افتادگی سینه ها

اگرچه ممکن است باور نکنید، اما سینه ها نیز از عضلات تشکیل شده اند، این عضلات بر اثر عوامل متعدد و مختلفی ممکن است شل شده و حالت آویزانی پیدا کنند. ورزش های پیشنهادی را انجام دهید و با افتادگی سینه خداحافظی کنید اگر میخواهید نتایج بهتری بگیرید، این تمرین ها را با ماساژ های موضعی و دوش آب سرد ادغام کنید.

ورزش منظم برای درمان افتادگی سینه ها

این ورزش ها را میتوانید ایستاده ، نشسته و یا بصورت درازکش انجام دهید. تمرینات را بسته به نوعی که برایتان راحت تر است تغییر دهید به عنوان مثال ، اگر از مشکلاتی در کمر رنج میبرید شاید اگر بصورت نشسته یا دراز کش انجام دهید راحت تر باشید.

کشش های افقی :

• پاها را کمی باز کنید و وزنه را بلند کنید و تا شانه بیاورید.
• سه ست با 10 بار تکرار انجام دهید.
• کمر خود را صاف نگه دارید و نیز رعایت این نکته که هنگام انجام تمارین عضلات شکم را تنگ کنید حائز اهمیت است.

کشش های رو به جلو

• در همان پوزیشن، کشش به سمت جلوی بازوها را انجام هید. دست ها باید در مقابل قفسه سینه قرار داده و بازوها را کش دهید.
• سه ست از این حرکان را 10 بار تکرار کنید.

 باز کنید و بکشید

• این ورزش سوم ترکیبی از دو ورزش اول می باشد.
• بازوها را به سمت قفسه سینه باز و بسته کنید. سپس آن ها را پایین آورده و استراحت کنید. این حرکات را در دو ست 10 باره تکرار کنید.

آرنج خود را خم و راست کنید

• برای انجام این تمرین، باید بازوها را به سمت جلو و در سطح قفسه سینه بالا ببرید. و آرنج خود را خم کنید. بازوی شما باید در موقعیت عمودی باشد.
• سپس ، بازوها را باز کرده و پایین بیاورید.
• 2ست را با 10 بار تکرار انجام دهید.

 بازوها را خم کنید

• آرنج باید در مقابل قفسه سینه و دست ها در بالا قرار بگیرد.
• از این پوزیشن ، بازوها را به طرفین باز کنید و دوباره ببندید.
• 30بار بدون پایین آوردن بازوها حرکات را تکرار کنید.

آرنج را خم کنید و بلند کنید

• این حرکت را باید با خمیدگی آرنج انجام دهید. اگرچه به جای جلو کشیدن قرار است آن ها را بالا ببرید.
• این حرکت مثل بلند کردن وزنه است. زمانیکه بازو هایتان را به صورت عمودی بالا میبرید.
• 30بار بدون پایین آوردن دست انجام دهید.

دوش آب سرد

• به جهت افزایش تاثیر این تمارین ، توصیه میکنیم گردش خون این قسمت از بدن را هنگام دوش گرفتن فعال کنید.
• از این رو برای چند ثانیه سینه ها را زیر دوش آب سرد قرار دهید.
• با استفاده از آب سرد یا حتی تناوب آن با آب گرم ، عضلات خون منقبض و منبسط شدن رگ های خونی را شاهد خواهید بود.
• این کار گردش خون را بهبود می بخشد و موجب افزایش قابلیت ارتجاعی و استحکام پوستی خواهد شد.

درمان های خانگی و بدون جراحی برای افتادگی سینه

ماساژ روغن برای درمان افتادگی سینه ها

برای کاهش شل شدگی در این قسمت، پس از دوش گرفتن میتوانید کمی روغن را روی سینه بمالید. اگر روغن ماساژ داده شود نفوذ بیشتری به داخل پوست خواهد داشت.

میتوانید از روغن های زیر استفاده کنید

• روغن زیتون
• روغن کنجد
• روغن بادام
• روغن آووکادو
• روغن نارگیل

سفت کردن سینه با زرده تخم مرغ

•  برای بالا بردن سینه از ماسک خیار و زرده تخم مرغ استفاده کنید.
• برای این کار 1 خیار کوچک را در یک مخلوط کن پوره کنید.
• با 1 زرده تخم مرغ 1 قاشق چای خوری کره یا کرم ریخته و خمیر درستکنید.
• خمیر را 30 دقیقه بر روی سینه ها مالش دهید سپس با آب سرد کمی بشویید.
• هفته ای یک بار برای تقویت بافت سینه لازم است.

درمان افتادگی سینه با ماساژ یخ

• با 2 تکه یخ ماساژ در حرکت دایره ای در اطراف سینه ها فقط برای یک دقیقه کافی است.
• سپس سینه را با یک حوله نرم پاک کنید .
• هر روز در فواصل منظم این کار را انجام دهید.
• توجه کنید که ماساژ یخ بیش از یک دقیقه نباشد در غیر این صورت بی حس میشود.

سفت کردن سینه با سفیده تخم مرغ

•  1سفید تخم مرغ را آنقدر هم بزنید تا کف کند.
• مواد را به مدت 30 دقیقه بر روی سینه ها بمالید.
• سینه ها را با آب خیار و یا پیاز هم ماساژ داده و سپس با آب سرد بشویید.

همچنین می توانید
 

•  1سفیده تخم مرغ با 1 قاشق غذاخوری ماست ساده و عسل را مخلوط کنید.
• مواد را روی سینه به مدت 20 دقیقه قرار دهید، سپس با آب سرد بشویید.
• هفته ای یکبار انجام دهید.

صاف کردن پوست سینه با شنبلیله

•  شنبلیله دارای ویتامین ها و آنتی اکسیدان هایی است که پوست سینه را صاف و سفت می کند.
• مخلوط 1/4 فنجان پودر شنبلیله را با آب مخلوط کرده تا خمیری درست شود.
• با این خمیر سینه را به مدت 5 تا 10 دقیقه ماساژ می دهیم. سپس با آب گرم بشوئید.
• این درمان یک یا دو بار در هفته است.

یک ماسک پستان درست کنید

•  1/2 فنجان ماست ، 10 قطره روغن شنبلیله و ویتامین E و 1 عددسفید تخم مرغ را مخلوط کنید.
•  خمیر را بر روی سینه خود مالش داده 30 دقیقه بماند.
• سپس با آب سردبشوئید.
• این ماسک را یک بار در هفته انجام دهید.

تقویت سینه با دانه انار

• روغن دانه انار سرشار از مواد مغذی است که به تقویت سینه کمک میکند.
• از پوست انار و روغن خردل گرم خمیر درست کنید.
• با حرکت دایره ای سینه را به مدت 5 تا 10 دقیقه در روز قبل از رفتن به رختخواب ماساژ دهید.
• می توانید با روغن دانه انارسینه خود را 2 یا 3 بار در روز ماساژ دهید.

درمان افتادگی سینه با ژل آلوئه ورا

• آلوئه ورا دارای خواص طبیعی است آنتی اکسیدان ها در آلوئه ورا از آسیب های ناشی از رادیکال های آزاد جلوگیری میکند.
• ژل آلوئه ورا را بر روی سینه به آرامی ماساژ با حرکت دایره ای به مدت 10 دقیقه انجام دهید.
•  سپس آن را با آب گرم بشوئید.
• این درمان 4 یا 5 بار در هفته تا بدست آوردن نتیجه انجام دهید.

همچنین می توانید

• ترکیبی از 1 قاشق غذا خوری ژل آلوئه ورا وسس مایونز و 1 قاشق چای خوری عسل آماده کنید.
• بمدت 15 دقیقه سینه ها را با این ماساژ دهید سپس هر 15 روز یکبار انجام دهید.

کره درخت روغن قلم سفت کننده سینه

• کره درخت روغن قلم این یک منبع بزرگ از ویتامین E است که پوست سینه را محکم تر میکند.
• با کره درخت روغن قلم سینه خود را به بالا و با حرکت دورانی به مدت 10-15 دقیقه ماساژ دهید.
• سپس بشوئید 3 تا 4 بار در هفته انجام دهید.

درمان طبیعی افتادگی سینه با خاک رس

• خاک رس سفت کننده طبیعی پوست است و از افتادگی ان جلوگیری می کند.
• مخلوط 2 قاشق غذا خوری از خاک رس را به شکل پودر مخلوط با آب یک خمیر درست کنید.
• این خمیر را بر روی سینه مالیده تا خشک شود.
• سپس با آب وارم بشوئید.
• یک بار در هفته این کار را انجام دهید.

نکات مهم برای جلوگیری از شلی و افتادگی سینه

•  روشی مکمل را دنبال کنید:رژیم غذایی متعادل ( سرشار از میوه ها ، سبزیجات ، پروتئین ، کربوهیدرات ها، چربی های سالم و فیبر )
• ورزش منظم
• درست بنشینید
• لباس زیر مناسبی بپوشید
• پوستتان را هیدراته کنید
• اجتناب از رژیم غذایی کاهش وزن شدید در مدت زمان کوتاه
• ترک سیگار 
• همیشه راست بنشینید و صاف راه بروید.
• پوشیدن سینه بند ورزشی در انجام تمرینات هوازی، بازی تنیس، دویدن و یا انجام هر نوع تمرین
• شنا کردن
• مقدار کافی آب در روز به هیدراته شدن پوست کمک می کند.
• به طور مستقیم سینه خود را بدون کرم ضد آفتاب زیر نور خورشید قرار ندهید.
• همچنین می توانید با یوگا سینه های خود را سفت کنید.

لیفت سینه و مزایای آن

بنا به دلایل مختلفی ممکن است که خانم‌ها دچار افتادگی سینه شوند. در این حالت، سینه‌ها سفتی و فرم اصلی خود را از دست می‌دهند و افتاده و آویزان می‌شوند. در چنین شرایطی با عمل لیفت سینه و به کمک برش و جدا کردن پوست اضافه، بافت‌ و غدد سینه که از حالت طبیعی خارج شده‌اند، بالا برده می‌شوند. جراح متخصص زیبایی می‌تواند با فرم‌دهی دوباره به سینه‌ها و همچنین بازگرداندن بافت‌های سینه، نوک سینه و هاله سینه به جای اصلی خود، دوباره شکل سینه‌ها را گرد و طبیعی کند.

تغییرات مثبت و ماندگار پس از لیفت سینه که بسته به فرم سینه‌های هر شخص شماری از آن یا همه آن، بر اساس نظر تخصصی جراح قابل دست‌یابی است:

• بالا بردن نوک سینه و هاله پیرامون آن
• بالا آمدن سینه‌های افتاده و رسیدن به فرم طبیعی و متناسب با بدن فرد
• کاهش اندازه هاله اطراف نوک سینه در صورت نیاز
• گرد شدن و کوچک شدن سینه‌های باریک و بلند بدون کاهش حجم در بافت‌های سینه؛ برعکس جراحی کوچک کردن سینه که در آن حجم اضافی از بافت‌های سینه برداشته می‌شود.
• ایجاد تقارن در سینه‌ها
• سفت‌تر شدن و خوش‌فرم‌تر شدن سینه‌ها

نتایج عمل بالا بردن سینه

تغییرات پس از جراحی لیفت سینه معمولا تا آخر عمر فرد ماندگار هستند. البته اگر این جراحی در سنین پایین انجام شود ممکن است بر اثر افزایش سن، دوباره کمی سینه‌ها دچار افتادگی شوند. با این حال تا رسیدن به حالت افتادگی باید سن فرد خیلی بالا برود. تغییراتی که از لیفت سینه انتظار می‌رود عبارت است از:

• بالا آوردن سینه‌های افتاده و آویزان
• ایجاد فرم طبیعی و گرد، متناسب با بدن و بدون کاهش حجم سینه
• سفت‌تر شدن سینه‌ها
• بالا بردن نوک سینه‌ها و هاله نوک سینه
• کاهش اندازه هاله نوک سینه در صورت نیاز
• ایجاد تقارن در سینه‌ها

چه کسانی برای عمل بالا بردن سینه مناسب هستند؟

به طور کلی عمل بالا بردن سینه برای خانم‌هایی که با افزایش سن، بارداری یا کاهش وزن دچار چنین مشکلی شده‌اند بسیار موثر است اما باید یک سری شرایط رعایت شود از جمله:

• رسیدن به ۱۸ سالگی و سن بلوغ؛ چرا که باید تغییرت در فرم بدن و اندازه‌ی سینه‌ها ثابت شده باشد.
• سلامت عمومی و عدم ابتلا به بیماری‌هایی مانند دیابت و یا بیماری‌های قلبی و عروقی، حساسیت و …
• در صورت مصرف داروهای خاص باید پزشک در جریان قرار بگیرد.
• در دوران بارداری یا شیردهی قرار ندارند. همچنین بهتر است لیفت سینه پس از آخرین بارداری انجام شود؛ هرچند که در فرایند شیر دادن، مشکل جدی ایجاد نمی‌کند. در دوران بارداری سینه‌های شما می‌توانند نتایج حاصل از لیفت را کشیده و به حالت قبل بازگرداند. تغذیه با شیر مادر نیز باید مورد توجه قرار گیرد. اگرچه تغذیه با شیر مادر معمولاً بعد از لیفت سینه امکان‌پذیر است – از آنجا که نوک سینه‌ها از بافت سینه جدا نمی‌شوند – ممکن است برخی از خانم‌ها در تولید شیر کافی مشکل داشته باشند.
• داشتن پوست سالم با خاصیت ارتجاعی و کشسانی مناسب در بهتر شدن نتایج عمل بالا بردن سینه بسیار موثر است.
• مصرف الکل و دخانیات، بر نتایج عمل لیفت سینه اثر منفی دارد.
• سینه‌های شما آویزان است و شکل و حجم خود را از دست داده‌اند، یا صاف‌تر و آویزان‌تر شده‌اند.
• نوک سینه‌ها زیر چین‌های سینه قرار می‌گیرند.
• نوک سینه‌ها و آرئولا به سمت پایین حرکت می‌کنند.
• پوست نسبت سینه‌های شما کشیده شده است.
• یکی از سینه‌های شما پایین‌تر از دیگری باشد.

در این حالت ها شما گزینه ی مناسبی برای عمل بالا بردن سینه محسوب می شوید.

در حالی که لیفت سینه را می‌توان روی سینه‌ها به هر اندازه انجام داد، خانم‌هایی که سینه‌های کوچک‌تر دارند، احتمالاً نتایج طولانی‌تر دارند. سینه‌های بزرگ‌تر، سنگین‌تر هستند و همین امر باعث می‌شود که مجدداً دچار مشکلات احتمالی شوند.

چطور برای انجام لیفت سینه آماده شوید؟

اولین جرقه انجام عمل بالا بردن سینه، تصمیم به انجام این کار است. اگر قصد انجام چنین جراحی را دارید و از وضعیت ظاهری سینه و افتادگی آن کلافه شده‌اید، بهتر است، پزشک مورد اطمینانی پیدا کنید. با پیدا کردن پزشک حاذق و متخصص در انجام این جراحی، می‌توانید با خیالی آسوده، منتظر نتیجه مطلوب عمل بالا بردن سینه باشید.

آزمایش تشخیص نیاز به عمل بالا بردن سینه

با این همه، برخی خانم‌ها نمی‌دانند که نیاز به عمل بالا بردن سینه دارند یا عمل کوچک کردن سینه. برای تشخیص این موضوع باید حتما با فوق تخصص جراحی پلاستیک و زیبایی مشورت کنید. با این همه قبل از آن یک آزمایش ساده نیز وجود دارد که می‌تواند تا اندازه‌ای شما را راهنمایی کند.

یک مداد را به صورت افقی زیر سینه‌های خود بگذارید و ول کنید. اگر افتادگی در سینه‌های شما شدید باشد، مداد لای پوست سینه و بدن شما گیر می‌کند و فشار سینه‌ها مانع از افتادن آن می‌شود. در چنین شرایطی شما احتمالا به عمل بالا بردن سینه‌ها نیاز دارید. اگر احساس می‌کنید که سینه‌های شما بزرگ است و فرم مناسبی ندارد اما مداد را نگه نداشت، احتمال دارد که به عمل کوچک کردن سینه نیاز داشته باشید. اگر وزن و شکل سینه، وزن مداد را تحمل کرد یعنی سینه‌های شما فرم مناسبی دارد؛ شل و افتاده نیست و احتمالا شما نیاز چندانی به بالاکشیدن سینه ندارید.

با این همه، معاینه دقیق توسط جراح فوق تخصص زیبایی مطمئن‌ترین راه برای یافتن بهترین روش جراحی سینه‌ها است. گاهی ممکن است برای رسیدن به فرم دلخواه و اندازه مناسب، به انجام دیگر عمل‌های زیبایی در کنار لیفت سینه نیاز داشته باشید. همچنین ممکن است جراح با معاینه شما، برخی تغییرات در فرم سینه‌های شما را در آینده پیش‌بینی کند که برای جلوگیری از آن نیز بتوان برنامه‌ریزی کرد.

لیفت سینه در هر صورت یک عمل جراحی است که انجام دادن آن افزون بر هزینه‌های مالی، مخاطرات و عوارض خاص خودش را در پی دارد. به هیچ وجه همه کسانی که احساس می‌کنند سینه افتاده دارند یا از ظاهر سینه‌های خود ناراضی هستند، مناسب برای این جراحی نیستند. تنها یک پزشک متخصص جراحی زیبایی است که بر اساس دانش پزشکی، مهارت و تجربه می‌تواند تشخیص دهد چه عمل جراحی برای شما مناسب است.

روش انجام عمل بالا بردن سینه

برای انجام جراحی لیفت سینه، نخست پزشک شما محل برش را با ماژیک روی پوست سینه علامت می‌زند. شکل برش بسته به نیاز و تکنیک مورد استفاده، متفاوت خواهد بود. سپس پوست سینه برش می‌خورد تا بخش‌های اضافی آن برداشته شود. با کمک برش‌های عمودی و از بالا به پایین، جراح متخصص می‌تواند به سینه‌ها، فرم گرد و طبیعی بدهد. همچنین با ایجاد برش‌ دور هاله سینه، می‌توان آن را از جای فعلی جدا کرد و به محل اصلی خود برگرداند. در پایان نیز، گوشه‌های برش خورده‌ی پوست کنار هم قرار می‌گیرد و بخیه می‌خورد.

با توجه به فرم و اندازه سینه، میزان افتادگی و همچنین جای نوک سینه و اندازه هاله سینه، جراح مشخص می‌کند که چه برشی و در کجای سینه باید ایجاد شود. معمولا شکل برش‌ها با هم تفاوت دارد اما به طور کلی یک برش سرتاسری دور هاله سینه زده می‌شود تا بتوان آن را جا به جا کرد. همچنین برش‌هایی از نوک سینه به صورت عمودی تا زیر سینه و یا برش‌های افقی در پوست سینه، معمولا ایجاد می‌شود.

ایجاد برش به شکل سوراخ کلید

این نوع برش مناسب خانم‌هایی است که افتادگی سینه متوسطی دارند، بافت سینه آن‌ها کافی است و نیازی به پروتز سینه ندارند. در این روش، برشی دور هاله سینه زده می‌شود تا بتوان نوک سینه را به جای طبیعی خود منتقل کرد. همچنین خط‌های عمودی از بالا و دو طرف هاله تا چین طبیعی زیر سینه برش می‌خورد تا پوست سینه جمع شود. شکل این برش معمولا به شکل یک سوراخ کلید خواهد بود.

برش به شکل لنگر کشتی یا T برعکس

میزان ایجاد برش در این روش زیاد است و برای خانم‌هایی استفاده می‌شود که دچار افتادگی شدید سینه و همچنین دارای نوک سینه افتاده هستند. در این تکنیک با ۳ برش شامل دور هاله، خطوط عمودی از بالای هاله سینه تا چین طبیعی زیر سینه و برش افقی به موازات چین زیر سینه، پوست سینه جمع می‌شود.

خطرات عمل سینه

جراحی بالا بردن سینه خطرات مختلفی را شامل می‌شود، از جمله:

·         زخم

در حالی که زخم‌ها دائمی هستند، طی یک یا دو سال نرم می‌شوند و محو می‌شوند. جای زخم حاصل از لیفت سینه معمولاً توسط سینه بند و لباس پنهان می‌شود. به ندرت، بهبودی ضعیف می‌تواند باعث ضخیم شدن و پهن شدن جای زخم‌ها شود.

·         تغییر در شکل یا احساس سینه

در حالی که احساس قبلی سینه‌ها به طور معمول طی چند هفته برمی‌گردد، ممکن است از دست دادن یا کاهش احساس دائمی باشد.

·         بی نظمی یا عدم تقارن در شکل و اندازه سینه‌ها

این ممکن است در نتیجه تغییرات در روند بهبودی اتفاق بیفتد. همچنین، جراحی ممکن است عدم تقارن از قبل موجود را با موفقیت اصلاح کند.

·         از دست دادن جزئی یا کلی نوک سینه‌ها یا آرئولا

به ندرت، خون‌رسانی به نوک سینه یا آرئولا در طول لیفتینگ سینه قطع می‌شود. این می‌تواند به بافت سینه در این ناحیه آسیب برساند و منجر به از بین رفتن جزئی یا کامل نوک پستان یا آرئولا شود.

مانند هر عمل جراحی بزرگی، جراحی بالا بردن سینه خطر خونریزی، عفونت و واکنش منفی به بیهوشی را به همراه دارد. همچنین ممکن است یک واکنش آلرژیک به لوازم جراحی یا سایر مواد مورد استفاده در طی یا بعد از عمل وجود داشته باشد.

نحوه آمادگی برای جراحی بالا بردن سینه

در ابتدا با جراح پلاستیک در مورد جراحی لیفت سینه صحبت خواهید کرد. در اولین ملاقات، جراح پلاستیک شما به احتمال زیاد:

تاریخچه پزشکی شما را مورد بررسی قرار می‌دهد بنابراین آماده پاسخگویی به سؤالات در مورد شرایط پزشکی فعلی و گذشته خود باشید. در صورت سابقه خانوادگی سرطان سینه به پزشک اطلاع دهید.

نتایج هرگونه ماموگرافی یا بیوپسی سینه را به پزشک اطلاع دهید. در مورد هر نوع دارویی که اخیراً مصرف کرده‌اید و همچنین، جراحی‌هایی که انجام داده‌اید صحبت کنید.

یک معاینه بدنی صورت می‌گیرد، برای تعیین گزینه‌های درمانی، پزشک سینه‌های شما از جمله موقعیت نوک سینه‌ها را معاینه می‌کند.

پزشک همچنین کیفیت پوست شما را در نظر خواهد گرفت. پوست سینه که وضعیت خوبی دارد، بعد از لیفت سینه، سینه‌ها را در وضعیت بهتری قرار می‌دهد. پزشک همچنین ممکن است از سوابق شما برای سوابق پزشکی خود عکس بگیرد.

درباره انتظارات خود صحبت کنید. توضیح دهید که چرا می‌خواهید لیفت سینه داشته باشید و از نظر ظاهر بعد از انجام جراحی بالا بردن سینه چه انتظاری دارید. اطمینان حاصل کنید که خطرات و فواید آن از جمله جای زخم و تغییرات به وجود آمده یا احساس در سینه را متوجه شده‌اید.

همچنین شما می توانید همزمان با لیفت سینه، پروتز سینه را هم

آمادگی قبل از لیفت سینه

برای ماموگرافی برنامه‌ریزی کنید. پزشک شما ممکن است قبل از عمل یک ماموگرافی پایه را توصیه کند و بعد از چند ماه ماموگرافی دیگر. این به تیم پزشکی شما کمک می‌کند تا تغییرات بافت سینه شما را ببیند و ماموگرافی های آینده را توضیح خواهد داد.

عمل بالا بردن سینه با بی‌هوشی عمومی انجام می‌شود در نتیجه باید پیش از انجام عمل، نکاتی را رعایت کرد:

• از مصرف داروهای خاص خودداری کنید. چند هفته پیش از جراحی باید مصرف داروهای ضد انعقاد خون مانند آسپرین و یا داروهای ضد حساسیت، داروهای ضدالتهاب و مکمل‌های گیاهی با نظر پزشک قطع شود. چرا که می‌تواند خونریزی را افزایش دهد.
• یک ماه پیش از جراحی باید مصرف الکل و دخانیات را کنار گذاشت. سیگار نکشید. سیگار کشیدن باعث کاهش جریان خون در پوست می‌شود و می‌تواند روند بهبودی را به تأخیر بیاندازد. اگر سیگار می‌کشید، پزشک توصیه می‌کند که قبل از عمل سیگار را ترک کنید.
• شب قبل از جراحی حمام کنید، چرا که تا چند روز بعد از جراحی نباید به حمام بروید.
• از نیمه شب قبل از جراحی نباید هیچ چیزی بخورید؛ صبح جراحی ناشتا باشید تا معده شما موقع عمل بالا بردن سینه خالی باشد.
• صبح عمل، مدارک و جواب آزمایش‌های پزشکی و کارت شناسایی خود را همراه داشته باشید.
• با یک همراه به بیمارستان مراجعه کنید.
• گن طبی که قبلا جراح تجویز کرده است را با خود همراه داشته باشید.
• لباس گشاد و راحت بپوشید.
• وزن متناسب داشته باشید. تغییر رژیم غذایی یا شرکت در یک برنامه ورزشی را برای کمک به کاهش وزن در صورت افزایش وزن در یک سال گذشته در نظر بگیرید.
• بدون آرایش و زیورآلات مراجعه کنید تا در روند انجام جراحی و استریل ماندن اتاق عمل مشکلی ایجاد نشود.

آنچه از جراحی بالا بردن سینه انتظار دارید

جراحی بالا بردن سینه را می‌توان در بیمارستان یا یک مرکز جراحی سرپایی انجام داد. گاهی اوقات این عمل با آرام بخش و بی حسی موضعی انجام می‌شود که تنها بخشی از بدن شما را بی‌حس می‌کند. در موارد دیگر، بیهوشی عمومی – که شما را بی‌هوش می‌کند – توصیه می‌شود.

در طول عمل لیفت سینه

تکنیک‌های مورد استفاده برای لیفت سینه و تغییر شکل بافت سینه متفاوت است. تکنیک خاصی که جراح پلاستیک شما انتخاب می‌کند، محل برش‌ها و زخم‌های ناشی از آن را تعیین می‌کند.

پزشک شما ممکن است از هر یک از روش‌های زیر استفاده کند:

• در اطراف آرئولا ناحیه پر رنگ‌تر اطراف نوک سینه‌ها
• گسترش به سمت پایین که از آرئولا تا چین‌های سینه صورت می‌گیرد
• به صورت افقی در امتداد چین‌های سینه

پزشک شما ممکن است بخیه‌هایی را در عمق سینه‌های شما قرار دهد تا بتواند بافت سینه را تغییر شکل دهد و در صورت لزوم، اندازه محلول استفاده‌شده برای شما را کاهش دهد. او پوست اضافی سینه را برداشته و نوک سینه‌ها را به موقعیت‌های بالاتر منتقل می‌کند. سپس، پزشک شما پوست سینه را جمع کرده و برش‌ها را با بخیه، نوار جراحی یا چسب‌های پوستی می‌بندد.

جراحی بالا بردن سینه به طور معمول دو تا سه ساعت طول می‌کشد و می‌توانید در همان روز به خانه بروید.

چگونه دوران نقاهت بعد از لیفت سینه را کاهش دهیم؟

این سوالی است که بسیاری از افرادی که تمایل به انجام لیفت سینه را دارند از پزشک خود میپرسند.پیش از هر پاسخی باید بدانید ککه این جراحی هم مانند همه ی جراحی ها دوران نقاهت خاص خودش را دارد و بسیار مهم است که بعد از لیفت سینه به گفته های پزشک خود به خوبی گوش دهید و کارهایی که از شما خواسته را بهدرستی انجام دهید .

• از سیگار کشیدن بعد از جراحی به شدت پرهیز کنید . این موضوع باعث تسریع در بهبودی شما می شود.
• از استراحت و خواب به اندازه‌ی کافی غافل نشوید. لیفت سینه با اینکه جراحی کوچکی است اما بعد از آن باید به بدنتان زمان کافی برای ریکاوری را بدهید.
• داشتن تغذیه مناسب بعد از لیفت سینه به کوتاه تر شدن دوران نقاهت شما کمک ب سزایی می کند. نوشیدن آب کافی و به وطر کلی مایعات در کنار غذاهای سالم و سرشار از امگا ۳ و آنتی اکسیدان به علاوه ی خوردن غذاهای پروتئینی برای بعد از لیفت سینه بسیار مناسب است.

مراقبت های بعد از جراحی بالا بردن سینه

پس از جراحی، باید از سینه‌های خود مراقبت کنید و به نکاتی که جراح توصیه می‌کند، به دقت عمل نمایید تا عوارض جراحی کاهش یابد. همچنین با رعایت موارد زیر زودتر و با مشکلات کمتری به فرم دلخواه خود خواهید رسید.

• وجود درد، ورم، کبودی، خروج خونابه و ترشحات داخلی بدن از جای زخم کاملا طبیعی است. پس از مدتی این عوارض رفع خواهد شد.
• داروهای تجویز شده را حتما طبق برنامه مصرف کنید. برای مثال مسکن برای رفع درد و آنتی‌بیوتیک برای جلوگیری از عفونت را در زمان مشخص مصرف کنید.
• سوتین یا گن طبی و همچنین چسب‌های سیلیکونی را طبق توصیه‌های پزشک خود، از همان روز اول استفاده کنید. این کار برای رسیدن به فرم مورد نظر و کاهش تورم سینه‌ها، ضروری است.
• پس از جراحی، تا چند روز آب و مایعات زیاد بنوشید. میوه و سبزیجات تازه بخورید؛ میوه آناناس و کیوی به بهبود جای بخیه‌ها کمک می‌کند. ماهی و میگو بیشتر مصرف کنید. نمک و سدیم غذای خود را نیز کاهش دهید.
• تا دو هفته باید استراحت کنید. از انجام فعالیت‌های شدید بدنی خودداری نمایید؛ خم نشوید و هیچ جسم سنگینی را بلند نکنید. البته استراحت مطلق ممنوع است. راه رفتن در روزهای پس از جراحی به بهبود هرچه سریع‌تر شما کمک می‌کند. می‌توانید دست‌های خود را بالا ببرید و حرکت دهید.
• پس از یک هفته می‌توانید به سر کار خود برگردید اما نباید به سینه‌ها فشار وارد شود. برای مثال اگر هنگام رانندگی، دست‌ها به سینه‌ها فشار وارد می‌کند، نباید رانندگی کنید.
• ورم‌های سینه تا چند هفته کاهش زیادی خواهد یافت و پس از چند ماه کاملا رفع می‌شود. هرچند دقیقا از روز جراحی، نتیجه تغییرات عمل بالا بردن سینه قابل دیدن است اما زمان رسیدن به فرم و اندازه نهایی سینه در همه یکسان نیست؛ پس باید صبور باشید.

جای زخم‌ها بسته به جنس پوست ممکن است پس از ۶ ماه یا یک سال از بین برود. همچنین در برخی خانم‌ها که کمی بدزخم هستند، یک خط ظریف و باریک در زیر سینه باقی خواهد ماند که چندان دیده نمی‌شود.

افزون بر اینکه به توصیه‌های جراح خود برای مراقبت‌های پس از لیفت سینه عمل می‌کنید، باید به طور کلی این موارد را به خاطر داشته باشید.

لوله‌های زهکشی ممکن است در نزدیکی برش‌های شما قرار گیرند و به طور معمول طی چند روز برداشته می‌شوند. هنگامی که پزشک لوله‌ها را جدا کرد، احتمالاً باندهای شما را تغییر داده و از باندهای تازه استفاده می‌کند.

پوزیشن مناسب در خواب بعد از جراحی لیفت سینه

ممکن است بعد از جراحی، این سوال برایتان پیش بیاید که چطور باید بخوابید که سینه آسیب نبیند. بهترین پوزیشن برای خواب، بعد از جراحی لیفت سینه، طاق‌باز است که سینه‌ها تحت فشار قرار نگیرد.

تصمیم‌گیری برای جراحی لیفت سینه

جراحی ماستوپکسی یا بالا کشیدن سینه، یکی از روش‌های بسیار موثر در زیباترشدن و خوش‌فرم شدن اندام خانم‌ها است. نتایج این عمل علاوه بر سفت، گرد و طبیعی شدن سینه‌های خانم‌ها، افزایش اعتماد به نفس و حس خوب نسبت به بدن را نیز به همراه دارد. ماندگاری این روش بسیار بالا است و به ندرت کسی نیاز به تکرار آن پیدا می‌کند.

با این حال، نکاتی هست که باید به آن توجه کرد. نخست اینکه ممکن است پس از لیفت سینه، حس نوک پستان و هاله آن کاهش یابد یا از دست برود. البته این موضوع به عوامل بسیاری از جمله تکنیک جراحی نیز بستگی دارد. همچنین در برخی افراد، جای زخم عمل به صورت یک خط نازک و کم‌رنگ باقی می‌ماند. هرچند رفع شدن جای زخم در بعضی افراد زودتر رخ می‌دهد و در برخی به ماه‌ها زمان نیاز دارد؛ ولی در صورت ماندگاری آن، چون زیاد به چشم نمی‌آید، مشکلی نیز برای ظاهر فرد ایجاد نمی‌کند.

همچنین باید دقت کنید که جراحی لیفت سینه را باید شش ماه پس از دوران شیردهی انجام دهید چرا که ممکن است بر میزان شیردهی سینه‌ها اثر منفی بگذارد. همچنین برای ماندگاری بیشتر ماستوپکسی، بهتر است پس از کاهش وزن و سپس تثبیت وزن، عمل بالا بردن سینه را انجام دهید. در نهایت بهتر است حتما با یک پزشک متخصص جراحی زیبایی در این مورد مشورت کنید.

سوالات رایج در مشاوره قبل از عمل بالا بردن سینه

مشاوره حضوری با پزشک فوق تخصص زیبایی، بهترین موقعیت برای اطلاع از تمام شرایط و پیش‌آمدهای عمل لیفت سینه است. بهتر است تمام سوالاتتان را لیست کنید و از پزشکتان بپرسید.

·         میزان درد در عمل بالا بردن سینه چقدر است؟

عمل بالا بردن سینه، مانند هر عمل زیبایی دیگری در بدن، کمی جراحت دارد. اما می‌توان اطمینان داد که میزان درد، پس از عمل قابل تحمل است. هر چند میزان درد عمل لیفت سینه، ارتباط مستقیمی با آستانه تحمل درد شما دارد و این موضوع در هر انسان، با دیگری متفاوت است.

·         دوران نقاهت عمل بالا بردن سینه چه مدت است؟

سوال مهمی که لازم است در جلسه مشاوره از پزشکتان بپرسید، مدت زمان دوره نقاهت جراحی بالا بردن سینه چقدر است؟ دوران نقاهت جراحی لیفت سینه، معمولاً چیزی حدود دو هفته طول می‌کشد. پس از گذشت این مدت زمان، معمولاً می‌توانید به روال عادی زندگی بپردازید. اما توجه به مراقبت‌های پس از عمل تا یک ماه بعد از عمل بالا کشیدن سینه، اهمیت زیادی بر نتیجه عمل خواهد داشت.

·         میزان کبودی و تورم در عمل بالا بردن سینه چقدر است؟

معمولاً، در هر قسمت از بدن که جراحی انجام می‌شود، به‌دلیل آسیب به بافت‌های مجاور، کبودی ایجاد می‌شود. لازم است در جلسه مشاوره، میزان کبودی عمل لیفت سینه را بپرسید و اطلاعات کسب کنید. این کبودی و تورم، معمولاً در مدت زمان دو هفته بعد از جراحی، بهبود می‌یابد. هرچند، لازم است بدانید که میزان درد، تورم و کبودی در افراد مختلف متفاوت است.

·         آیا بعد از عمل لیفت سینه، حس سینه ازبین می‌رود؟

سوال مهمی که لازم است بپرسید، در مورد حس سینه‌ها پس از عمل است. برخی پزشکان به‌دلیل تجربه و انتخاب تکنیک صحیح، جهت انجام جراحی بالا بردن سینه، آسیبی به حس سینه وارد نمی‌کنند. اما در برخی موارد، در حین انجام جراحی بالا بردن سینه، به عصب‌های این ناحیه آسیب جدی وارد می‌شود و حس ناحیه سینه ازبین‌می‌رود. در چنین مواقعی، حس جنسی در ناحیه پستان نیز از بین رفته‌است. اگر این موضوع برایتان حائز اهمیت است، حتماً این موضوع را، با پزشک خودتان مطرح نمایید.

·         تخلیه خونابه ها بعد از عمل بالا بردن سینه چگونه است؟

بعد از عمل بالا بردن سینه، لوله‌هایی به‌نام درن، داخل محل جراحی قرار داده‌ می‌شود. وظیفه این درن‌ها، تخلیه خونابه‌های محل جراحی‌ است. با تخلیه خونابه‌ها، سرعت بهبودی تسریع می‌یابد. لوله‌های درن، معمولاً ۳ الی ۵ روز پس از جراحی، در کلینیک برداشته‌ می‌شوند و پانسمان مجدد انجام می‌شود. معمولاً با تخلیه خونابه ها، میزان درد و تورم نیز کاهش می‌یابد.

·         بخیه های عمل بالا بردن سینه چگونه است؟

در عمل بالا بردن سینه، برش‌هایی برای لیفت سینه، بر روی پوست زده می‌شود. این برش‌ها، معمولاً بسته به شرایط بیمار، متفاوت است. اما در نهایت، لازم است همه‌ی برش‌ها، به‌وسیله بخیه، به قسمت دیگری از پوست متصل شوند، همین اتصال، جراحی بالا بردن سینه را تکمیل می‌کند. در جلسه مشاوره قبل از عمل، در خصوص نوع بخیه‌هایی که توسط پزشکتان استفاده می‌شود، تحقیق کنید. به‌دلیل ظرافت بخیه‌هایی که در ناحیه سینه لازم است استفاده شود، نوع بخیه زدن پزشک خودتان در جراحی‌های مشابه را بررسی کنید.

·         آیا عمل بالا بردن سینه عوارض دارد؟

جواب این سوال مثبت است. جراحی بالا بردن سینه، مانند هر جراحی دیگری، ممکن است دارای عوارضی باشد. خصوصاً اگر در انتخاب پزشک فوق تخصص، دقت کافی را اعمال نکرده‌باشید. احتمال بروز مشکلات مختلف از عوارض ناشی از اشتباهات جراحی نیز بالا می‌رود. پس سعی کنید، قبل از انجام عمل بالا بردن سینه، در خصوص انتخاب پزشک تحقیق کافی کنید. از عوارض احتمالی لیفت سینه، می‌توان به خونریزی، عفونت، نکروز بافت سینه، عدم تقارن سینه و موارد این‌چنینی اشاره کرد.

·         محدودیت سنی در جراحی بالا بردن سینه

برای انجام جراحی بالا بردن سینه، لازم است سن رشد در خانم به اتمام رسیده‌باشد. در این شرایط، با اطمینان از عدم تغییر فرم بدن در زمان رشد، می‌توان عمل بالا بردن سینه را انجام داد. حدوداً بهترین زمان برای انجام این‌کار، ۱۸ سال تمام است. از سوی دیگر، جراحی بالا بردن سینه را می‌توان تا سنین بالای ۵۰ سال نیز انجام داد. هرچند، جراحی در این سن نیازمند بررسی پارامترهای مختلف سلامتی، قبل از انجام جراحی در فرد است.

·         بهبود جای زخم و بخیه در عمل بالا بردن سینه

یکی از نگرانی‌های ذهنی خانم‌ها قبل از انجام عمل بالا بردن سینه، جای بخیه و زخم‌های جراحی است. به‌دلیل ضخامت کم پوست ناحیه سینه، بخیه‌ها در مدت زمان کوتاه‌تری بهبود می‌یابد. اما لازم است بدانید که این مدت زمان، در افراد مختلف، با شرایط بدنی مختلف و انواع جنس پوست، متفاوت است. برای بهبودی سریع‌تر جای زخم و بخیه، بهتر است از پمادهای ترمیم‌کننده استفاده نمایید. با کمک این پماد‌ها، بافت پوست در این نواحی ترمیم می‌شود و اسکار کم‌تری باقی می‌ماند.

پمادهای ترمیمی انواع مختلفی دارند که بهتر است استفاده از آن را بعد از ریختن زخم‌های بخیه شروع کنید. نمونه ایرانی پماد‌های ترمیم زخم پماد آلفا، کرم ترمیم زخم سینره، کرم هیدرودرم، کرم آردن است. همچنین نمونه‌های خارجی کرم‌های ترمیمی نیز موجود است که می‌توانید آن را تهیه و برای بهبود زخم استفاده کنید.

·         آیا ممکن است سینه بعد از لیفت دچار افتادگی شود؟

در مواردی که پوست کلاژن‌سازی مناسبی نداشته باشد، ممکن است بعد از مدتی، سینه دچار کمی افتادگی شود. اما قطعاً به حالت قبل باز نمی‌گردد. همچنین، اگر بعد از جراحی، بارداری، شیردهی و نوسان وزن داشته باشید، ممکن است دوباره سینه‌هایتان افتاده شود. در غیر این‌صورت، نتیجه جراحی تقریبا دائمی است.

·         چقدر بعد از جراحی نتیجه قابل مشاهده است؟

بلافاصله بعد از جراحی، نتیجه اولیه عمل بالا بردن سینه، قابل مشاهده است. اما به‌دلیل تورم و التهاب سینه، برای نتیجه قطعی، باید حدود ۴ الی ۶ ماه صبر کنید.

·         تغذیه بعد از عمل لیفت سینه

بهتر است بعد از عمل، مایعات فراوان بنوشید تا اثر بیهوشی از بدنتان از بین برود. مصرف آب یا میوه آناناس و کرفس، کمک زیادی به ترمیم زخم کرده و موجب می‌شود، زخم‌ها سریع‌تر بهبود پیدا کنند. همچنین، بهتر است بعد از عمل تا مدتی، مصرف نمک را کاهش دهید تا ورم تشدید نشود.

·         آیا استفاده از گن بعد از عمل جراحی بالا بردن سینه ضروری است؟

بله، حتما باید بعد از عمل، سوتین طبی مخصوص استفاده کنید تا نتیجه مطلوب‌تری از جراحی بگیرید. این سینه‌بندها، باعث می‌شوند، حرکت سینه محدود شده و در نتیجه، از آسیب به بخیه، ایجاد درد، آسیب به بافت سینه و خطرات دیگر پیشگیری می‌کند.

·         از چه زمان باید از سوتین طبی استفاده کنیم؟

ممکن است پزشک شما توصیه کند که بلافاصله بعد از جراحی از سوتین طبی استفاده کنید، اما اغلب بهتر است بعد از کشیدن درن‌ها و زمانی که دیگر سینه شما نیازی به پانسمان نداشت، استفاده از سوتین طبی را شروع کنید.

·         آیا لیفت، باعث تغییر سایز سینه می‌شود؟

خیر، در جراحی لیفت سینه، سینه با همان سایز سابق، فقط با حذف پوست اضافی، بالا کشیده می‌شود تا ظاهر زیباتری داشته باشد. اگر تمایل دارید سایز سینه‌تان کاهش پیدا کند، باید از جراحی ماموپلاستی کاهشی کمک بگیرید؛ همچنین، در صورت تمایل به بزرگ کردن سایز سینه‌های افتاده، می‌توانید همزمان با لیفت، جراحی جای‌گذاری پروتز سینه را نیز انجام دهید.

·         بعد از جراحی لیفت سینه می‌توان ورزش کرد؟

بهتر است برای شروع ورزش سنگین کمی صبر کنید، اما می‌توانید از سه هفته بعد از جراحی پیاده‌روی آرام را شروع کنید، یک ماه بعد، ورزش سبک هوازی و سه ماه بعد ورزش نسبتا حرفه‌ای را می‌توانید شروع کنید.

·         آیا ورزش و فعالیت بدنی باعث افتاده شدن سینه می‌شود؟

بهتر است برای ورزش، از سینه‌بند‌های استاندارد و سفت استفاده کنید. با این اقدام، فعالیت بدنی باعث افتاده شدن سینه‌هایتان نمی‌شود. در غیراین‌صورت، ممکن است با فعالیت سنگین، به مرور دچار افتادگی سینه شوید.

·         آیا در عمل لیفت سینه می‌توان هاله ‌سینه را کوچک کرد؟

بله، در عمل می‌توانید از پزشکتان بخواهید که قطر هاله سینه را کم‌تر کند تا شکل ظاهری سینه بهبود یابد. در جراحی بالا بردن سینه، هاله سینه توسط پزشک، بالا برده می‌شود تا سینه سربالا و زیباتر دیده شود.

·         آیا در عمل لیفت سینه، کوچک کردن نوک سینه امکان‌پذیر است؟

گاهی بانوان، از بزرگی نوک سینه خود شکایت دارند و این عارضه که اغلب به علت تغییرات فرد در بارداری و شیردهی اتفاق می‌افتد، باعث مشکلاتی مثل، ایجاد درد به دلیل ساییده شدن نوک سینه و نمای بد نوک سینه در لباس می‌شود. شما می‌توانید از پزشک خودتان بخواهید که در عمل لیفت سینه، نوک سینه را نیز کوچک‌تر کند. پزشک بسته به وضعیت سینه، تصمیم می‌گیرد که این‌عمل را انجام دهد یا خیر.

امکان شیردهی در صورت کوچک کردن سینه با جراحی

اگر نوک سینه و آرئولا یا همان هالۀ قهوه‌ای رنگ اطراف نوک سینه هنوز به بافت سینه متصل باشد، احتمال این وجود دارد که بتوانید کودک را با شیر خودتان تغذیه کنید. اما اگر نوک سینۀ شما برداشته شده است و سپس روی سینۀ بازسازی‌شده قرار گرفته است، آسیب وارده به عصب‌ها، مجاری شیر و بافت سینه ممکن است جریان شیر را محدود کند و حساسیت نوک سینه را کاهش دهد. وجود و حضور عصب‌ها در شیردهی حیاتی است، زیرا باعث آزاد شدن پرولاکتین و اکسی‌توسین یعنی دو هورمونی می‌شود که در تولید و خروج شیر از سینه اثر می‌گذارد. به‌طورکلی، هرچه زمان بیشتری از عمل جراحی بگذرد، احتمال بیشتری وجود دارد که حساسیت بیشتری در نوک سینه و آرئولا داشته باشید و احتمال تولید شیر بیشتری نیز وجود دارد.

تا زمانی که تلاش برای شیردهی را شروع نکنید، نمی‌توانید بدانید که حجم شیر شما چقدر تحت تأثیر عمل قرار گرفته است و اگر هنوز در نوک سینۀ خود حساسیت دارید، شانس خیلی بیشتری برای توان شیردهی کامل دارید. بهتر است با یک ماما یا پزشک در این مورد مشورت کنید. همچنین لازم است به پزشک کودک خود در مورد عمل جراحی‌تان اطلاع دهید، زیرا بسیار مهم است که نظارت دقیقی بر وزن کودک شما وجود داشته باشد تا اطمینان حاصل شود که به اندازۀ کافی شیر دریافت می‌کند.

راهکارهای رفع مشکلات شیردهی سینه‌های کوچک‌شده

شما می‌توانید از روز سوم پس از زایمان بعد از هر وعده شیردهی، هر کدام از سینه‌ها را پنج دقیقه بدوشید یا پمپ کنید تا به افزایش حجم شیر خود کمک کرده باشید. شیر دوشیده‌شده را نیز در ظرف‌های نگهداری شیر مادر و در یخچال ذخیره کنید و دربارۀ شرایط نگهداری شیر مادر در یخچال اطلاعات لازم را داشته باشید. شاید به یک شیردوش کاملاً خودکار نیاز داشته باشید که برای تحریک رفلکس خروج شیر، هر دو سینه را به طور همزمان پمپ کند. همچنین اگر شما تنها قادر به تولید بخشی از شیر مورد نیاز کودک خود هستید، لازم است با شیر خشک به عنوان مکمل شیردهی و پس از تأیید و مشورت با پزشکتان تغذیۀ نوزاد را کامل کنید.

همچنین در چند هفتۀ اول پس از زایمان می‌توانید از وسیله یا سیستم تغذیۀ نوزاد با شیر کمکی یا همان SNS استفاده کنید. این دستگاه متشکل از یک کیسۀ پلاستیکی برای نگه داشتن شیر مادر یا شیر خشک است و به لوله‌های مویین و انعطاف‌پذیری متصل است که به نوک سینه‌ها می‌رسد. از آنجا که هنگام شیر خوردن، کودک هم نوک سینه و هم لوله را به دهانش می‌گیرد، او از تمام شیری که در دسترس است بهره می‌برد و در عین حال سینۀ شما را برای تولید شیر بیشتر تحریک می‌کند.

در آخر لازم است بدانید که اگر در فکر کوچک کردن سینه‌های خود هستید، اما می‌خواهید قادر به شیردهی به نوزاد خود در آینده باشید، عمل جراحی را تا پس از این که آخرین فرزند خود را از شیر می‌گیرید به تعویق بیندازید، چون حتی با وجود انجام این جراحی، سینه‌های شما در حین بارداری و شیردهی می‌تواند دوباره تغییر زیادی کند.