وینکل

فروشگاه چندمنظوره ی وینکل

وینکل

فروشگاه چندمنظوره ی وینکل

فروش انواع تجهیزات پزشکی و آزمایشگاهی

پیوندهای روزانه

۸۲ مطلب با موضوع «پزشکی» ثبت شده است

  • ۰
  • ۰

کولیک نوزادان

کودک شما سالم است به خوبی تغذیه شده و پوشک تمیز پوشیده است با این حال او برای ساعت ها گریه می کند. تمام نوزادان گریه می کنند اما گریه نوزادان کولیکی بیشتر از حد معمول است. این می تواند واقعاً برای پدر و مادر خسته کننده باشد اما خبر خوب این است که کولیک نوزاد موقتی است و شما تنها این مشکل را ندارید.

برای کسانی که نوزاد کوچک دارند و یا به تازگی صاحب فرزند شده اند، بارها اتفاق افتاده است که نوزادشان بیقراری کند. اگر نوزادتان دائما در حال گریه است و شما هیچ علتی را برای آن پیدا نمی کنید، به احتمال زیاد نوزادتان به کولیک (colic) یا قولنج مبتلا شده است.

بیش از ۲۵ درصد از نوزادان تازه متولد شده دو هفته بعد از تولد تا حدود سه ماهگی دچار علائم کولیک می‌شوند. اگر کودک هر روز در زمان خاصی که معمولا عصر یا شب است، گریه می‌کند و البته این گریه‌ها ناگهانی و البته شدید و پر سر و صداست می‌توان گفت نوزاد مبتلا به کولیک است.

بیشتر مادران جوان با شنیدن صدای گریه های نوزاد خود نگران میشوند و دست و پای خود را گم میکنند، اما طبق نظر متخصصین اطفال گریه نوزادان امری عادی است برای برقراری ارتباط با دنیای اطراف و برآوردن نیازهای روزانه و عادیشان. اما گاهی این گریه ها بیش از حد می شوند و با علایمی همراه میشوند که نشان از یک بیماری و یا مشکل خاص است.گریه زیاد به گریه‌ای گفته می‌شود که بین ۳ ساعت در روز تا ۳ روز در هفته باشد. که باید مورد توجه و درمان قرار بگیرد . در این میان یکی از عارضه های رایج بین نوزادان که سبب گریه طولانی مدت آنها میشود کولیک است

علائم کولیک روده

سر و صدا و گریه کردن برای نوزادان امری طبیعی است و کودک بهانه گیر الزاماً مبتلا به کولیک نیست. در سایر کودکان سالم و خوب تغذیه شده، نشانه های کولیک عبارتست از:

•    دوره های قابل پیش بینی گریه. کودکی که کولیک دارد معمولاً در ساعات معینی در روز گریه می کنند که معمولاً در بعد از ظهر و غروب هاست. دوره های کولیک ممکن است از چند دقیقه تا حدود سه ساعت یا بیشتر به طول بیانجامد. کودک در دوره های درد کولیکی دچار حرکات روده ای و دفع گاز در اواخر دوره می شود.

•    گریه شدید و تسکین ناپذیر. دردهای کولیکی شدید بوده و به نظر سخت می آید. ممکن است صورت کودک قرمز شود و آرام کردن وی اگر غیر ممکن نباشد، بسیار سخت است.•    گریه هایی که بدون هیچ دلیل واضحی رخ می دهند. گریه کردن برای کودکان نرمال است. اما گریه کردن معمولاً به این معنی است که کودک به چیزی مثل غذا و یا تعویض پوشک نیاز دارد. گریه های مرتبط با دردهای کولیکی بدون هیچ دلیل مشخصی رخ می دهند.

•    تغییر وضعیت. گرد کردن پاها رو به بالا، گره کردن مشت ها و سفت کردن عضلات شکم در دوره های کولیک شایع است.

کولیک بسیار شایع است. معمولاً چند هفته پس از تولد آغاز شده و تا 3 ماهگی بهبود می یابد. در سن 4 تا 5 ماهگی، اکثر کودکان مبتلا به کولیک بهتر می شوند.

علت این بیماری چیست؟

علت کولیک نامشخص است. محققین دریافته اند که برخی موارد از جمله آلرژی ها، عدم تحمل لاکتوز، تغییر باکتری های نرمال سیستم گوارشی، سیستم گوارشی نارس، والدین مضطرب و تفاوت در روند تغذیه یا آرام سازی کودک می تواند در ایجاد کولیک نقش داشته باشد. با این حال هنوز مشخص نیست که چرا برخی کودکان کولیک دارند و برخی ندارند.

برای ویزیت پزشک آماده باشید

    دوره های گریه کودک خود را پیگیری نمایید. شامل زمان و چگونگی رخداد، مدت زمانی که گریه طول می کشد، و هر گونه مشاهده ای درخصوص رفتارهای کودک در قبل، حین و بعد گریه کردن.

•    تمام اقداماتی که برای آرام کردن کودک انجام داده اید و نیز نتایج این اقدامات را یادداشت نمایید.

•    رژیم کودک، برنامه تغذیه ای وی و کاهش یا افزایش وزن کودک را یادداشت کنید.

•    تمام سؤالاتی که قرار است از متخصص اطفال بپرسید را یادداشت نمایید.

تهیه کردن لیست سؤالاتی را که می خواهید بپرسید به شما کمک می کند زمان بیشتری داشته باشد. برخی از سؤالات در مورد کولیک عبارتست از:

•    آیا کودک من مبتلا به کولیک است و یا گریه های او دلیل دیگری دارد؟
•    کولیک چه اثراتی بر رشد و تکامل کودک دارد؟
•    آیا درمان مؤثری برای کولیک وجود دارد؟
•    من و خانواده چگونه می توانیم بر این دوره های گریه غلبه کنیم؟
•    آیا بروشور و یا برگه دیگری وجود دارد که با خود ببرم؟ کدام وب سایت ها را پیشنهاد می کنید؟

علاوه بر این سؤالات که پیش از جلسه ملاقات آماده کرده اید، سایر سؤالاتی که حین جلسه در ذهن شما ایجاد می شود را نیز بپرسید.

احتمالاً متخصص اطفال از شما چند سؤال می پرسد، از جمله:

•    آیا می توانید دوره های معمول گریه کردن را توضیح دهید؟ چه زمانی رخ می دهد؟ چقدر طول می کشد؟ صدای گریه کودک شما چگونه است؟
•    چه اقداماتی برای آرام کردن کودک انجام می دهید؟ نتیجه این اقدامات چگونه است؟
•    آیا کودک با خوردن مشکل دارد؟
•    چه چیزهایی به کودک خود می خورانید و چند وقت یکبار وی را تغذیه می کنید؟
•    مدفوع کودک شما چگونه و چند وقت یکبار است؟
•    آیا تا کنون کودک شما در زمان گریه دچار مشکلات تنفسی شده است؟
•    چگونه با گریه های کودک مقابله می کنید؟ سایر اعضای خانواده چطور؟

چه زمانی به پزشک مراجعه شود

  در هنگام گریه کردن، پوست یا لبهای کودک کبود شده باشد.

•    نگران گریه های کودک خود هستید به ویژه اگر تغییری در خوراک، خواب و رفتار وی احساس می کنید.

رعایت اصول تغذیه ای برای مادران

اگر مادری هستید که فرزندتان را با شیر خودتان تغذیه میکند، بهتر است تا مدتی رژیم غذایی مخصوص مادران دارای فرزند کولیکی و روده های حساس را رعایت کنید و متجه تغییرات چشمگیر در کودک خود شوید. در وحله ی اول بهتر است سعی کنید مواد لبنی را برای چند روز قطع کنید. (تجربه ثابت کرده با قطع مصرف لبنیات درد نوزادان بهبود خواهد یافت) میتوانید به جای استفاده از شیر از ماست استفاده کنید.خوراکی های حساسیت زایی مانند،کلم، گل کلم، حبوبات، سیر، کافئین، تخم مرغ، تربچه، پیاز و همین‌طور ادویه‌جات و سایر مواد تحریک کننده برای چند روز اجتناب کنید. (اگر گریه کودک پس از ورود دوباره یک غذا مجددا شروع شود، خواهید دانست که این غذا مسئول ناراحتی کودک است.) آجیل ، بادام زمینی، مرکبات، شکلات، گوجه فرنگی، قهوه، غذاهای دریایی هم ممکن است برای نوزاد ایجاد حساسیت نماید.همچنین بهتر است از مصرف مواد غذایی حاوی گلوتن، گندم، برخی میوه های تابستانی و مواد نفاخ مانند حبوبات یا انواع کلم زیاده روی نکنید.

روش های درمان

درمان دارویی

کولیک معمولاً تا سه ماهگی خود به خود بهبود می یابد. متأسفانه، هیچ درمان تأیید شده ای که به تمام نوزادان کمک کند وجود ندارد. درمان هایی که مورد آزمایش قرار گرفته اند، عبارتند از:

•    داروهای ضدنفخ. داروهای ضد نفخ، بدون نیاز به نسخه از جمله سیمتیکون احتمالاً اثر تسکینی زیادی بر علائم کودکان ندارد. این داروها بجز برای کودکانی که داروهای تیروئیدی مصرف می کنند، عموماً ایمن هستند.

•    پروبیوتیک ها. پروبیوتیک ها موادی هستند که به حفظ تعادل طبیعی باکتری های مفید در دستگاه گوارش کمک می کنند. از آنجایی که کودکان دارای کولیک ممکن است عدم تعادل در باکتری های مفید داشته باشند، محققین سعی در جایگزینی برخی از این پروبیوتیک ها در مطالعات دارند. یکی از باکتری ها بنام لاکتوباسیلوس روتری به طور چشمگیری علائم کولیک را بهبود می بخشد اما نتایج مطالعات ضد و نقیض است. برخی مطالعات فواید و اثرات مثبتی نشان داده اند در حالیکه سایر مطالعات نتیجه ای نداشتند. بطور کلی شواهد کافی برای توصیه استفاده از پروبیوتیک ها برای درمان کولیک توسط متخصصین وجود ندارد.

پیش از خوراندن هر گونه دارو برای درمان کولیک با متخصص اطفال صحبت کنید.

تغییر تغذیه کودک

در هنگام شیر خوردن، کودک را تا حد ممکن صاف نگه دارید. گاهی شیردهی را متوقف کرده و آروغ کودک را بگیرید. گاهی تغذیه کوتاه تر و با دفعات بیشتر کمک کننده است. اگر به کودکتان شیر می دهید، بهتر است اجازه دهید ابتدا کودک از یک پستان تغذیه کرده و پس از خالی شدن آن، از پستان دیگر کودک را تغذیه نمایید. این امر سبب می شود کودک از شیر آخر غنی و پرچربی که بالقوه سبب سیری بیشتری نسبت به شیر ابتدایی آبکی و سبک تر در ابتدای شیردهی می گردد، تغذیه شود.

فرمولای نوزادتان را تغییر دهید. همانند شیر مادر، فرمولا نیز احتمالاً عاملی برای علائم کولیک نیست. اما تغییر فرمولا به نوع فرمولای نوزادی هیدرولیزات می تواند مؤثر واقع شود اگر کودک به شیر گاو آلرژی و یا عدم تحمل به شیر داشته باشد. پروتئین های شیر کامل در این فرمولاها تجزیه شده اند که هضم آنها را راحت تر می کند. اگر آلرژی یا عدم تحمل مسئول علائم کودک شود، دو روز بعد از تغییر فرمولا پاسخ کودک مشخص می شود. اگر بهبودی حاصل نشد، همان فرمولای اولیه را استفاده نمایید چون فرمولای هیدرولیزات گران تر از فرمولای استاندارد است.

تغییر شیشه. تنوع گسترده ای از شیشه و سرپستانک وجود دارد. سعی کنید از انواع مختلف شیشه و سرپستانک استفاده کنید تا بهترین نوع آن را برای کمک به تسکین علائم نوزاد بیابید. شیشه هایی که یکبار مصرف هستند و کیسه های قابل جمع شدن می توانند مقدار هوای بلعیده شده را در کودک کاهش دهند.

به یاد داشته باشید

گاهی به هیچ روشی قادر به آرام کردن گریه کودک خود نیستید. آنچه در یک روز کودک را آرام می کند ممکن است در روز دیگری وی را خشمگین سازد. اگر اعصابتان بهم ریخت، بیاد داشته باشید:

•    هیچ گاه کودک را بطور شدید تکان ندهید. اگر از گریه های کودک خود خسته شدید، کودک را به یک فرد بزرگسال قابل اعتماد دیگری بسپارید. اگر با کودک تنها هستید، او را در مکان امنی مانند اتاقش قرار دهید.

•    شخص دیگری از کودک مراقبت کند تا شما استراحت کنید. گوش کردن به صدای گریه کودک به مدت طولانی استرس زاست لذا زمانی برای استراحت خود قرار دهید. از قبل زمانی را برای شخص دیگری که قرار است از کودک مراقبت کند، تعیین کنید و چند لحظه ای را برای خودتان وقت بگذارید.

درمان خانگی

 چای بابونه:
بابونه ضد اسپاسم است (۱۹ ترکیبات مختلف ضد اسپاسم) و آرام بخش ( ۵ترکیب) که برای رفع گرفتگی روده کمک کرده و باعث آرامش می شود.


روش:
یک قاشق چای خوری بابونه در یک فنجان آب جوش بریزید۱۰-۱۵ دقیقه بماند سپس در یک بطری ریخته تا به دمای مناسب اتاق برسد سپس به کودک میدهیم یا مادر شیرده نیز می توانند از این چای بنوشید، مگر اینکه به این گیاه حساسیت داشته باشد.همچنین می توانید از چای کیسه ای بابونه استفاده کنید یک تا دو بار در روز توصیه می شود.

نعنا:
نعنا دارای خواص ضد اسپاسم است که برای کاهش اسپاسم روده در نوزادان به کسانی که این مشکل کولیک مواجه هستند مفید است.


روش:
یک قاشق چای خوری از نعناع خشک را در یک فنجان آب داغ بریزید. حدود ۱۰ – ۱۵ دقیقه بماند سپس زمانی که ولرم شد به کودک بدهید یا حتی مادران شیرده نیز میتوانند یک فنجان چای نعناع بنوشید تا زمانی که کودک بهبود یابد میشود از این چای استفاده کرد

آب:
آب یکی از ساده ترین روش برای آرام کردن نوزاد کولیکی است. حتی شنیدن صدای آب می تواند به آرام کردن کودک کمک کند.

روش:
لگنی را پر از آب کرده و در سینک قرار دهید و کودک را کنار آن نگه دارید حتی صدای آب که مانند آبشار می آید برای کودک مفید است یا قرار دادن بطری آب گرم داغ نباشد روی معده کودک برای تسکین و رهایی از درد مفید است.

بادرنجبویه:

مربوط به خانواده نعناع است ، ​​ به آرامش، خواب و از بین بردن درد گاز کمک میکند.

استفاده از داروهای گیاهی حتما با مشورت پزشک صورت گیرد.

حمام آب گرم نسخه ی عالی برای درمان کولیت روده

دوباره صحبت در مورد ایجاد فضایی مثل فضای رحم است ، کودکان وقتی در شکم مادر هستند اطرافشان پر از آب است بنابر این این احساس شادابی می دهد همچنین می توانید آب گرم را همراه با صدای ضبط شده رحم پخش کنید که مدتها کودک با آن زندگی کرده این کارباعث ارامش کودک می شود چون کودک مدت ها در شکم مادر بوده وتا با محیط پیرامون عادت کند زمان می برد بنابر این باید در کنارشان باشیم تابا محیط جدید آشنا شوند.

  • دکتر وینکل
  • ۰
  • ۰

چرا زایمان طبیعی درآب؟

به دنبال ترس و نگرانی زنان باردار از زایمان طبیعی و البته کنجکاوی برخی زنان برای تجربه زایمان طبیعی، پزشکان به این موضوع رسیدند که از روش‌های کمکی برای کاهش درد زایمان استفاده شود تا پروسه زایمان را دلپذیر و قابل تحمل‌تر کنند. در بسیاری از کشورهای دنیا، روش‌های متفاوت و متنوعی در این زمینه پیشنهاد می‌شود تا زنان باردار در زمان زایمان آرامش بیشتری داشته باشند. به همین دلیل زایمان طبیعی زیر آب که می‌تواند دردهای انقباضی شکم را کاهش دهد، یکی از راه‌های رسیدن به زایمان کم درد به زنان باردار است که البته در ایران نیز تجربه می‌شود. مطالعات گسترده‌ای در مورد مزایای این نوع از زایمان انجام شده است. ابتدا تصور بر این بود که این نوع زایمان میزان عفونت را به حداقل رسانده و در کوتاه کردن طول مراحل زایمان موثر است اما با انجام مطالعات به این موضوع رسیدند که زایمان طبیعی زیر آب به عنوان یکی از روش‌های کمکی برای کم کردن دردهای زایمانی قابل تجربه است.

زایمان در آب برای کدام دسته از زنان مناسب است؟

تمام زنان بارداری که کاندید زایمان طبیعی هستند، کلاس‌های آموزشی را گذرانده و در نهایت کارت مجوز را دریافت کرده‌اند، می‌توانند در آب زایمان کنند، اما زنانی که چند قلو حامله هستند، نوزاد در رحم مادر نچرخیده یا بنا بر دلیل پزشکی دیگر باید سزارین کنند، امکان انجام زایمان در آب را ندارند. در نهایت اینکه برای این نوع زایمان محدودیتی وجود ندارد و زنان می‌توانند در هر تعداد از بارداری‌های خود به شرط گذراندن دوره‌های آموزشی لازم، به این شیوه زایمان کنند.

شرط اول؛ آموزش زایمان در آب

معمولا زنان قبل از آموزش، از انجام زایمان زیر آب احساس نگرانی دارند، به همین دلیل به خانم‌هایی که می‌خواهند از این روش به عنوان یک روش کمکی برای کم کردن درد‌های زایمانی استفاده کنند توصیه می‌کنیم حتما کلاس‌های آموزشی را گذرانده و از مراکزی که کار زایمان در آب را انجام می‌دهند، بازدید کنند.

این کلاس‌ها به صورت استاندارد، به مدت ۸ هفته و از هفته بیستم بارداری زنان شروع می‌شود؛ در این کلاس‌ها، وان آب نیز با درجه حرارت بدن تنظیم شده و تمام پروسه زایمان زیر آب همراه با فیلم‌های آموزشی، مرور و تمرین می‌شود. ناگفته نماند که زنان باید همراه با همسران یا همراهی که قرار است در زمان زایمان او را همراهی کند، در این کلاس‌ها حاضر شوند چرا که ممکن است در مراحل زایمانی مشکلی پیش آید که آشنایی نداشتن همسر و همراه با این مشکلات و پروسه می‌تواند باعث ترس و وحشت همراه شده و این اضطراب و نگرانی به زنان در زمان زایمان منتقل شود.

انتخاب شیوه زایمان

زایمان در آب به ۲ روش انجام می‌شود که البته در هر ۲ روش از آب استفاده می‌شود، اولین روش این است که خانم باردار قبل از زایمان، تمام مراحل زایمانی را در زیر آب انجام می‌دهد و زمانی که دهانه رحم کاملا باز شده و برای بیرون آمدن بچه آماده می‌شود، خانم روی تخت زایمان رفته و مرحله آخر زایمان را روی تخت انجام می‌دهد. روش دوم این است که خانم باردار تمام مراحل زایمان و درد‌های زایمانی را داخل آب تجربه کرده و نوزاد نیز در آب متولد و در آب رها می‌شود. پرسنل اتاق زایمان بچه را از زیر آب گرفته و به مراحل دیگر زایمان کمک و رسیدگی می‌کنند.

دستگاه شیکر‌ آزمایشگاهی مدل روتاتور

تیغ یدک ژیلت مدل Fusion 5 بسته ۴ عددی

بلک ماسک صورت مردانه سودا ۱۰۰ میلی لیتر

کرم ضد چروک ماتریکسیل مدیلن مناسب انواع پوست ۵۰ میلی لیتر

محصولات پشنهادی فروشگاه وینکل

به چه کسانی توصیه نمی‌شود؟

زنانی که تا به حال به استخر نرفته و علاقه‌ای به آب ندارند، عمدتا توانایی این نوع زایمان را ندارند و به طور حتم زایمان در آب هم برایشان دشوار است، این نوع از زایمان نیز بیشتر در کشور‌هایی رواج دارد که مردمان‌شان با آب سروکار بیشتری دارند؛ به‌عنوان نمونه زنان در استرالیا که یک کشور پر آب است، بسیار بیشتر برای انجام این نوع زایمان کاندید می‌شوند، چرا که بدن آن‌ها با آب آشنا و سازگار‌تر بوده و به طور حتم راحت‌تر می‌توانند این نوع زایمان را تجربه کنند. در کشور ما هم زنانی که در طول زندگی بیشتر به استخر رفته و از آب واهمه ندارند، راحت‌تر از دیگر زنان از این روش استقبال می‌کنند و این نوع زایمان همچنان طرفداران خاص خود را دارد.

پیش از انتخاب این شیوه باید بدانید

خانم‌ها در گذشته چنین تصور می‌کردند که این نوع زایمان بهترین راه و معجزه‌ای بزرگ برای رهایی از درد‌های شدید زایمان است؛ به دلیل این ساده انگاری، طرفداران زیادی برای آن وجود داشت؛ اما در حال حاضر زنان با آگاهی و کسب اطلاعات بیشتر دریافته‌اند که این روش از زایمان، تفاوتی با زایمان طبیعی نداشته و تنها در کاستن از درد موثر است. پس در انتخاب این نوع زایمان و حمل وزن، نباید توقع زایمان بدون درد داشت.

شباهت‌های زایمان در آب با زایمان طبیعی

زنان بارداری که تمایل به انجام این نوع زایمان دارند، بدانند که تمام مراحل یک زایمان طبیعی، مثل کنترل ضربان قلب جنین و بررسی شرایط مادر، در زایمان درون آب انجام خواهد شد، گاهی ممکن است درد در زمان زایمان زیر آب کاهش پیدا نکرده و درد‌های انقباضی طولانی شود که در این صورت اگر به مسکن یا دارویی نیاز باشد، استفاده شده و تمام مراقبت‌ها از زنان مثل یک زایمان طبیعی و معمولی که برای سلامت نوزاد و مادر لازم باشد اعمال خواهد شد. لازم به توضیح است که دراین نوع زایمان، زنان باردار نیز به دلیل درد کمتر، خاطره بهتری از انجام زایمان و تولد فرزندشان دارند ضمن اینکه خطر عفونت نیز که در گذشته در مورد آن بحث می‌شد وجود نداشته و نگرانی وجود ندارد.

توصیه‌های مهم به زنان باردار

در مجموع نه تنها برای انجام زایمان در آب بلکه زنان برای انجام هرکدام از روش‌های زایمانی باید از چگونگی پروسه زایمان خود اطلاعات کسب کرده و آموزش‌های لازم را جدی بگیرند، زنانی که دوره‌های لازم را می‌گذرانند بسیار راحت‌تر می‌توانند در زمان زایمان با ماما و پزشک متخصص همکاری کنند چرا که با پروسه وضعیت خود به صورت کامل آشنا می‌شوند.

منافع زایمان در آب برای مادر:

آب گرم تسکین دهنده و آرامش بخش است.در مراحل نهایی زایمان معمولا مادر انرژی بیشتری دارد.غوطه وری بدن مادر، اجازه حرکت آزاد و موقعیت های بهتر جنین برای خروج را ایجاد میکند.شناورشدن در آب باعث انقباضات رحمی کارآمد تر و بهبود گردش خون شده، در نتیجه باعث اکسیژن رسانی بهتر به عضلات رحم، درد کمتر برای مادر و اکسیژن رسانی بیشتر به جنین میشود.غوطه وری در آب اغلب به پایین آمدن فشار خون ناشی از اضطراب کمک می کند.آب معمولا استرس ناشی از ترشح هورمون ها را کم میکند و اجازه می دهد بدن مادر اندورفین بیشتری به عنوان مهار کننده درد تولید نماید.آب باعث می شود که عضلات  کف لگن شل تر شده و الاسیسیته بیشتری داشته باشد ، در نتیجه بروز و شدت پارگی هنگام زایمان کمتر شده و نیاز به اپی زیاتومی و بخیه کمتر شود.وقتی مادر از نظر جسمی راحت باشد، از نظر ذهنی هم توانایی بیشتری خواهد داشت.از آنجا که آب باعث حفظ بیشتر حریم خصوصی مادر میشود، می تواند کمرویی، اضطراب، و ترس را کاهش دهد. 

فواید زایمان در آب برای نوزاد

زایمان در آب در مقایسه با روش های دیگر برای نوزاد ایمن تر است، فشار تولد را کمتر می کند، سبب کاهش ضربه های زایمانی به نوزاد شده و این امر امنیت زایمان را افزایش داده و سبب ورود ملایم و آسان تر نوزاد به محیط خارج از رحم می شود. از آنجایی که اغلب در این روش مادر کامل هوشیار و آرام است، شیردهی در همان لحظات اولیه پس از تولد انجام می گیرد. 

خطرات (احتمالی) زایمان در آب

یکی از خطرات احتمالی زایمان در آب کند شدن جریان لیبر است. در واقع به علت ماهیت آرامش بخشی و شل کنندگی آب فرآیند لیبر اغلب با کم شدن انقباضات در آب و در نتیجه کندی آن همراه است. از این رو بهتر است بعد از رسیدن به دیلاتاسیون 5 سانتی متر مادر وارد آب شود تا کندی در جریان لیبر پیش نیاید. از دیگر عوامل خطر عنوان شده در زایمان در آب، آسپیراسیون آب توسط نوزاد است. ولی بسیاری از متخصصین معتقدند که آسپیراسیون نوزاد در زیر آب غیر متحمل بوده و در واقع تهدیدی برای نوزاد محسوب نمی شود. در نهایت افزایش ریسک عفونت مادر و نوزاد به عنوان عامل خطر زایمان در آب عنوان شده است. در حالی که با رعایت نکات بهداشتی این نگرانی نیز بی مورد است و اثبات نشده است.

شرایط و هزینه زایمان در آب در ایران:

زایمان در آب در شیراز، اصفهان، تهران و برخی شهرهای دیگر در ایران انجام می شود. در یکی از بیمارستان های اصفهان که زایمان طبیعی در آب انجام می شود، در سال 94 رئیس این بیمارستان اعلام کرد که برای تشویق مادران به انجام زایمان طبیعی هزینه زایمان در آب در این بیمارستان رایگان است.

زایمان در آب با حضور همسر 

اگر بخواهیم درباره نقش همسر در هنگام زایمان صحبت کنیم باید یادآور شد که در مراحل اولیه زایمان و ساعت های اول بهتر است حواس همسرتان را به موسیقی آرام بخش یا صحبت پرت کنید تا درد کمتری را حس کند. اگر لازم است ماساژ پا یا کمر را برای او انجام دهید. در مرحله فعال زایمان انقباضات شدید تر و نزدیک به هم می شوند و نقش شما مهم تر می شود او را تشویق کنید تا بین انقباضات فعالیت کند. در این مرحله، کمک کنید همسرتان تمرکز کند، نفس عمیق بکشد و با صحبت هایتان او را تشویق کنید. یادتان باشد شما نقش مهمی در گذراندن زایمان دارید پس اول از همه سعی کنید آرامش خودتان را حفظ کنید.

5 نکته مهم درباره کمک همسر هنگام زایمان:

  • به خواسته های همسرتان توجه کنید. قبل از زایمان درباره مسائلی ممکن است برای او آزاردهنده باشد از او سوال کنید و هنگام زایمان مراقب آن مسائل باشید.
  • قبل از زایمان در مورد آن مطالعه کنید و اطلاعات کافی به دست بیاورید. آگاهی از تمامی اتفاقاتی که ممکن است پیش بیاید ذهن شما را اماده می کند و دچار استرس نمی شوید.
  • زایمان تقریبا غیر قابل پیش بینی است و ممکن است در روند آن مشکلی پیش بیاید که دچار استرس شوید، در این موقع بهتر است آرام باشید و به متخصصین اعتماد کنید.
  • صبور باشید. مرحله زایمان ممکن است طولانی شود پس بهتر است انتظار آن را داشته باشید.
  • گاهی اوقات ممکن است به دلیل عدم آگاهی از دیدن خونریزی یا درد کشیدن خانم مضطرب شوید، یادتان باشد که اینها روند طبیعی زایمان هستند و همه توسط متخصص حاضر کنترل می شوند.

زایمان در آب با حضور همسر باعث ترغیب مادران به زایمان طبیعی شده و در نتیجه کم شدن استرس مادر در کنار همسر باعث کاهش درد زایمان می شود.

  • دکتر وینکل
  • ۰
  • ۰

آندوسکوپی چیست؟

آندوسکوپ یک لوله باریک و انعطاف‌پذیر با دوربینی بر یک سر آن است. این ابزار که از طریق برش جراحی یا از طریق دهان یا مقعد وارد بدن می‌شود،آندوسکوپی برای بررسی بخش‌های مختلف بدن، از جمله مفاصل، ریه‌ها، مثانه، دستگاه گوارش و آپاندیس به کار می‌رود.

برخی از انواع آندوسکوپی نیاز به آمادگی‌های مخصوص مثلا پاک کردن معده یا روده دارد. ممکن است پزشک از شما بخواهد پیش از انجام عمل چیزی نخورید یا ننوشید، یا برای شما مسهل تجویز کند.

افرادی که تحت آندوسکوپی قرارمی‌گیرند معمولا با داروهای آرام‌ بخش تسکین داده می‌شوند تا درد و ناراحتی‌شان به حداقل برسد.آندوسکوپ، وسیله‌ای است که توسط آن می‌توان درون مری، معده و اثنی‌عشر را مشاهده نمود. آندوسکوپهای اولیه فقط از چند آینه و عدسی ساخته شده بودند اما از ۳۰ سال پیش، آنها جای خود را به دستگاههای حاوی فیبرنوری دادند که با استفاده از آنها، تصاویر بسیار واضح و روشنی از درون بدن بدست می‌آید.

آندوسکوپهای امروزی، بسیار پیشرفته بوده و بنابراین دارای قیمت زیادی هم می‌باشند. آنها دارای دوربین‌های ویدیویی نیز می‌باشند که تصاویر را می‌توان بطور مستقیم از یک مانیتور (تلویزیون) مشاهده نمود. این آندوسکوپها همچنین دارای لوله‌هایی برای ساکشن یا کشیدن مایع درون معده به خارج، فرستادن هوا به داخل معده و بادکردن آن و عبور دادن وسایل خاصی برای نمونه‌برداری (تکه‌برداری یا بیوپسی) نیز می‌باشند.آزمایش آندوسکوپی، دقیق‌ترین و مفیدترین راه برای بررسی علل مختلف سوءهاضمه می‌باشد. این آزمایش، بهترین راه تشخیص زخم‌ها و سرطان معده بوده و همچنین برای تشخیص عفونت هلیکوباکترپیلوری بسیار مفید میباشد.انجام آندوسکوپی فقط به چند دقیقه وقت نیاز دارد. از آنجایی که لازم است در هنگام آندوسکوپی، معده شما خالی باشد، اگر قرار است آندوسکوپی در صبح انجام شود، شما باید بعد از اینکه شب قبل از آن شام خوردید، دیگر هیچ چیزی تا هنگام آندوسکوپی نخورید و به صورت ناشتا باشید. اگر هم قرار است آندوسکوپی در بعدازظهر انجام شود، شما باید بعد از اینکه یک صبحانه سبک میل نمودید، دیگر هیچ چیزی تا هنگام آندوسکوپی نخورید.برای انجام آندوسکوپی، شما باید راحت بوده و بر روی سمت چپ خود دراز بکشید. به گلوی شما یک اسپری بی‌حس کننده زده میشود تا چیزی احساس نکنید. همچنین یک قطعه کوچک محافظ در بین دندانهای شما قرار داده میشود. این کار باعث میشود که دندانهای شما آسیبی نبیند و نیز دندانهای شما هم به آندوسکوپ صدمه نزنند. وقتی که شما آماده بودید، پزشک، سر آندوسکوپ را روی زبان شما قرار داده و آن را به سمت گلو می‌برد و از شما می‌خواهد که آن را قورت دهید، با این کار، مری باز شده و آندوسکوپ داخل آن میشود و سپس به سمت پایین و معده می‌رود. در طی این مدت، یک پرستار دایماً مراقب شما خواهد بود و با یک ساکشن (مکننده بزاق شما را که در دهانتان جمع شده را بیرون می‌کشد (مانند وسیله‌ای که در دندانپزشکی وجود دارد). وقتی که سر آندوسکوپ وارد معده شد، از طریق یک لوله که در آندوسکوپ قرار دارد، معده باد میشود تا مشاهده داخل آن بهتر انجام شود. در صورت مشاهده موارد مشکوک، پزشک ممکن است اقدام به نمونه‌برداری (تکه‌برداری یا بیوپسی) نماید که این کار، کاملاً بدون درد می‌باشد. وقتی که کار پزشک تمام شد، آندوسکوپ به بیرون کشیده میشود.در طی انجام آندوسکوپی، اشکالاتی که ممکن است برای شما ایجاد شوند عبارتند از: احساس فشار در گلو و گاهی اوقات احساس ناراحتی در شکم و آروغ زدن (به خاطر هوایی که به داخل معده فرستاده میشود). در هنگام داخل کردن نوک آندوسکوپ به سمت گلو، ممکن است شما یکی دوبار آروغ بزنید که این یک واکنش طبیعی میباشد.

مزایای استفاده از اندوسکوپی در پزشکی

تغییر شکل غیر طبیعی بافت های بدن بسیار کم دیده می شود.

بهبود بیمار در مدت زمان کوتاهی نسبت به Open Surgical Procedures صورت می گیرد.

روش بسیار کم ضرر برای بیمار است و آسیب بسیار کمی متوجه بیمار است.

اطلاعات تشخیصی حاصل بسیار ارزشمند است ؛ زیرا به ارائه شواهد روشن و مستقیمی می انجامد.

امکان بیوپسی ، استفاده از الکترودهای مخصوص سوزاندن و بند آوردن خونریزی و یا وسایل خارج سازنده برای بیرون آوردن اجسام.

انجام اندوسکوپی فقط به چند دقیقه وقت نیاز دارد.

ساختمان اندوسکوپ

ساختمان اکثر اندوسکوپ ها از یک یا چندین رشته فیبرنوری تشکیل می شود که درون لوله ای پلاستیکی قرار گرفته اند. در انتهای این لوله یک عدسی وجود دارد که امکان مشاهده بخش های مختلف را فراهم می کند. پس از وارد کردن این لوله به داخل یکی از محفظه های بدن ، اطلاعات و تصاویر داخلی به وسیله فیبر نوری از این عدسی داخلی به سمت عدسی دیگری که انتهای دیگر لوله قرار دارد ، فرستاده می شود. عدسی اخیر که عدسی خارجی است ، در انتهایی از لوله قرار دارد که در دست پزشک است. اطلاعات از طریق این عدسی به یک مانیتور یا صفحه تلویزیونی فرستاده می شود تا پزشک روی این صفحه ، تصاویر درون اعضا را ببیند.با توجه به اینکه به طور طبیعی درون حفرات و اعضای داخلی بدن تاریک است و قابل مشاهده نیست ، در انتهای خارجی اندوسکوپ یک منبع نوری قوی کار گذاشته می شود تا با انتقال آن به داخل فضای داخلی ، اعضا را روشن کند و به این ترتیب امکان مشاهده ساختمان های داخلی را فراهم آورد.

انواع اندوسکوپ

به طور کلی دو دسته اندوسکوپ وجود دارد:

اندوسکوپ های نرم یا انعطاف‌پذیربرای اکثر مقاصد تشخیصی از این نوع اندوسکوپ ها استفاده می شود. این اندوسکوپ ها که لوله های باریکتری نسبت به انواع سخت دارند ، به میزان بیشتری در اعضای بدن وارد می شوند ، طول بیشتری دارند و با توجه به انعطاف‌پذیری و قطر کمتر ، آسیب کمتری به اعضا وارد می کنند و به طور کلی پزشک و بیمار هر دو راحتترند. متداول ترین آن ها گاستروسکوپ است.

اندوسکوپ های سخت یا ریجیدمعمولا ضخیمتر هستند و کمتر مورد استفاده قرار می گیرند اما به هر حال گاهی مزایایی دارند که در اندوسکوپ های نرم وجود ندارد. مثلا نمونه برداری و اقدامات درمانی با اندوسکوپ های سخت معمولا راحتتر انجام می شود. یکی از موارد کاربرد آن در لاپاروسکوپی است.

انواع روش های اندوسکوپیامروزه اندوسکوپ های مختلفی طراحی شده اند که هر یک از آنها برای بررسی و مشاهده قسمت خاصی از بدن به کار می روند.

برونکوسکوپ : اندوسکوپ هایی که از دهان وارد می شوند و به نای می رسند تا مجاری هوایی را بررسی کنند.

قرقره آویز مدل بدون اس

صندلی همراه بیمار تخت شو مدل کاناپه ای

دستگاه استریل بخار با مایکروویو کودک بیورر (beurer) آلمان مدل JBY40

کرم التیام بخش اپزانت سفورل ۵۰ میلی لیتر

محصولات پشنهادی فروشگاه وینکل

نازوفارینگوسکوپ : اندوسکوپ هایی که می توانند از راه بینی وارد شوند ، به داخل سینوس ها بروند و بخش های مختلف سینوس ها را بررسی کنند.

سیستوسکوپ : اندوسکوپ هایی که از راه مجرای ادرار وارد می شوند و مثانه را مورد بررسی قرار می دهند.

کولونوسکوپ : اندوسکوپ هایی که از مقعد وارد می شوند و بخش های مختلف روده بزرگ را قابل مشاهده می کنند.

رکتوسکوپ : انواع کوتاه‌تر کولونوسکوپ که فقط بخش انتهایی روده بزرگ که رکتوم نام دارد را بررسی می کنند.

آرتروسکوپ : اندوسکوپ هایی که داخل مفاصل را مورد مشاهده قرار می دهد. در این موارد اندوسکوپ را از طریق پوست به داخل مفصل می رسانند تا بتوانند فضای داخل مفصل را ببینند.

هیستروسکوپ : اندوسکوپ هایی هم برای مشاهده داخل رحم و حتی داخل فضای شکم هم وجود دارد.

اپیدوروسکوپی : اندوسکوپی اطراف نخاع که در این روش با استفاده از یک دستگاه اندوسکوپی مخصوص از طریق یک سوزن باریک وارد فضای داخل ستون فقرات کمری شده سپس با مشاهده مستقیم رشته های عصبی ، دیسک بین مهره ای ، سخت شامه (Dura) و بافت های اطراف اعصاب ، آسیب های احتمالی تشخیص داده شده و روش های درمانی در هر مورد و با استفاده از اندوسکوپی انجام می شود.

برخی نکات مهم برای خرید دستگاه اندوسکوپی:

کیفیت بالای تصاویر و رزولوشن بالا

قابلیت عکس برداری و فیلم برداری به صورت نامحدود

قابلیت اتصال به رایانه و خروجی ویدئو ، کابل انعطاف پذیر

قیمت مناسب در مقایسه با کارکرد دستگاه

قابلیت زاویه چرخش دوربین از هر طرف و انتخاب زوایای دید

امکان مشاهده اطراف دوربین با استفاده از آینه های مخصوص

میزان بزرگنمایی (زنده و ضبط شده)، نوع عدسی و لنز

تصویر در تصویر و HD Freeze تصاویر

Steady Image برای کاهش خستگی بینایی

قطر خارجی

کاربری آسان و آموزش

مدت زمان گارانتی ، خدمات پس از فروش و زمان تحویل

مشخصات ظاهری ، ابعاد و وزن دستگاه

دارا بودن تأییدیه ها (مثل FDA یا نشان ها مثل CE یا استانداردهای لازم)

منبع نوری برای مشاهده بهتر فضای داخلی اعضاء و لامپ اضطراری

قدرت و طول عمر لامپ و منبع روشنایی

تنظیم نور اتوماتیک

داشتن گاستروسکوپ ، کولونوسکوپ و برونکوسکوپ به عنوان آپشن

ضدعفونی و شستشو دستگاه اندوسکوپی

در مورد شستشو و ضدعفونی دستگاه های اندوسکوپی لازم است به دستورالعمل های کارخانه سازنده در مورد تمیز کردن و ضدعفونی کردن مراجعه شود و بعد از هر بار استفاده ، تمیز کردن و ضدعفونی کامل برای پیشگیری از گسترش عفونت انجام گیرد. پرسنل اتاق اندوسکوپی نیز بایستی آموزش کافی در این مورد دیده باشند.روش های دستی شستشو و ضدعفونی به دلیل افزایش خطر ابتلا به انواع بیماری های عفونی به هیچ وجه کافی نیستند. بعضی از مزایای روش های اتوماتیک شستشو و ضدعفونی سیستم های اندوسکوپی عبارتند از:

اطمینان از انجام کامل سیکل شستشو و ضدعفونی و جلوگیری از انتقال بیماری های عفونی

امکان شستشو و تزریق ماده ضدعفونی کننده در لوله های کار و بیوپسی که در روش دستی به خوبی انجام نمی شود.

اطمینان از صحت دوام و پایداری عمر ماده ضدعفونی کننده که با آلارم هوشمند سیستم اتوماتیک انجام می پذیرد.

کنترل کامل زمان غوطه وری در ماده ضدعفونی کننده

جلوگیری از نشت مواد مضر حاصل از تبخیر ماده ضدعفونی کننده در محیط و ایجاد بیماری های تنفسی برای پرسنل و بیمار

جلوگیری از آسیب های احتمالی به دستگاه اندوسکوپی در اثر عدم جابجایی دستگاه

امکان تست نشتی برای تیوب اندوسکوپ و کاهش هزینه های سنگین تعمیر اندوسکوپ

تقسیم بندی ابزار اندوسکوپی

این ابزار به لحظ نحوه کارکرد و نحوه ضدعفونی تقسیم بندی می شوند.

از لحاظ کارکرد:

ابزار Critical: وارد بافت استریل نظیر سیستم عروقی یا فضای استریل بدن می شوند.

ابزار Semi Critical: با مخاطات یا پوست غیرسالم تماس دارند.

ابزار Non Critical: با پوست سالم تماس دارند.

از لحاظ نحوه ضد عفونی:

یک بار مصرف (غیرقابل ضدعفونی و استریل مجدد): این ابزار معمولا دارای طراحی ساده بوده و از مواد اولیه بسیار ارزان تولید می شود که بیماران بتوانند از عهده پرداخت هزینه های آن برآیند. به دلیل نوع طراحی ، این گونه ابزارها قابل پاک شدن نیستند و لذا ضدعفونی کردن آنها عملا بی فایده و بی اثر است.

چند بار مصرف (قابل اتوکلاو و استریل شدن): این ابزار معمولا طراحی پیچیده تری داشته و از جنسی است که قابلیت استریل شدن و تحمل دمای بالای اتوکلاو را داشته باشد.

آتروفی عضلانی چیست؟آیا آتروفی درمانی هم دارد؟ – چگونه آتروفی عضلانی را درمان کنیم؟

آشنایی کامل با کاربردهای تار عنکبوت در پزشکی – تار عنکبوت در پزشکی

جراحی تزریق چشمی (اینتراویترال) چیست؟ – شرایط عمل تزریق چشمی (اینتراویترال)

نکاتی برای شروع یا بازگشت به کار دوبارۀ مادران – استفاده از مرخصی زایمان

کاهش وزن با نوشیدنی ها – کاهش وزن با نوشیدنی ها

سرد کردن بدن بعد از ورزش – پس از دوچرخه سواری

چگونه به سونا برویم؟ بایدها و نبایدها برای اتاق بخار – آداب سونا

مقالات مرتبط مجله وینکل

  • دکتر وینکل
  • ۰
  • ۰

مکانیسم سونوگرافی چیست؟

امواج مورد استفاده در سونوگرافی از جنس امواج صوتی و در واقع صدا هستند که ضرری برای بدن ندارد. اینها امواج فراصوتی هستند.

جنس آنها دقیقا مانند صدا است ولی به علت بالا بودن فرکانس یا بسامد آنها قابل شنیدن به توسط گوش انسان نیستند. با این حال خواص صوت و صدا را دارند یعنی در برخورد با موانع منعکس میشوند.

سونوگرافی روش تصویر برداری دردناکی نیست و در حین انجام آن بیمار ناراحتی احساس نمیکند.

برای انجام سونوگرافی، به توسط یک وسیله خاص که پزشک سونولوژیست ( متخصص تصویربرداری که سونوگرافی میکند) روی اندام شما قرار میدهد امواج صوتی با فرکانس بالا که برای گوش انسان قابل شنیدن نیستند به درون بدن تابانده میشوند.

این امواج بعد از برخورد به بافت های مختلف بدن بازتابیده شده و امواج بازتابش شده به توسط همان دستگاه مجددا دریافت میشود.

درون بدن انسان از بافت های مختلفی درست شده که توانایی آنها در بازتابش امواج صوتی متفاوت است. بعضی از آنها امواج صوتی را بهتر و بعضی کمتر منعکس میکنند.

پس شکل و ساختار بازتابش امواج صوتی در سونوگرافی تابعی از شکل و مواد تشکیل دهنده بافت های درونی بدن است که مورد تابش قرار گرفته است.

امواج بازتابیده شده از بدن به توسط یک کامپیوتر تجزیه و تحلیل شده و به تصویر تبدیل میشود. پزشک متخصص تصویربرداری این تصاویر را بر روی مانیتور دستگاه دیده و ممکن است بعضی از آنها را چاپ کند.

در سونوگرافی، بیشتر بافت های نرم اندام دیده شده و بررسی میشوند. پس سونوگرافی وسیله مناسبی برای تشخیص مشکلات استخوان نیست ولی با آن میتوان بعضی مشکلات عضلات، رباط ها، تاندون ها و بسیاری بافت های دیگر را بررسی کرد.

سونوگرافی ممکن است بصورت دو بعدی و یا سه بعدی باشد. همچنین میتوان تصویر سونوگرافی اندام را در حال حرکت و فعالیت دید. سونوگرافی قلب را اکوکاردیوگرافی مینامند.

نوع خاصی از سونوگرافی به نام سونوگرافی داپلر Doppler Sonography وجود دارد. این روش تصویربرداری براساس پدیده داپلر کار میکند و هدف از انجام آن بررسی میزان و سرعت جریان خون در وریدها و شریان های بدن است. در ارتوپدی از این روش بیشتر برای بررسی احتمال لخته شدن خون در وریدهای عمقی ساق DVT استفاده میشود.

سونوگرافی چگونه انجام میشود؟

برای انجام سونوگرافی بیمار بر روی تخت دراز کشیده و پزشک متخصص سونولژیست ژل خاصی را بر روی پوست بیمار در محل مورد بررسی قرار میدهد.

سپس یک دستگاه کوچک را که با سیمی به دستگاه مرکزی سونوگرافی متصل است بر روی پوست قرار میدهد. ژل گفته شده اجازه میدهد که امواج فراصوتی راحت تر و به شکل یکنواخت تری به درون بدن نفوذ کنند.

پزشک دستگاه را بر روی پوست حرکت میدهد تا قسمت های مختلف درون بدن را از زوایای مختلف ببیند. این تصاویر بر روی مانیتور مرکزی دستگاه دیده میشوند.

انواع سونوگرافی : 

سونوگرافی بیرونی :

برای مثال زمانی که پزشک می خواهد قلب بیمار و یا جنین در رحم را معاینه کند، مورد استفاده  قرار می گیرد. سونوگرافیست ژل سونوگرافی را بر روی پوست بیمار قرار می دهد و سپس مبدل را بر روی قسمتی از بدن که نیاز به معاینه دارد، حرکت می کند.

سونوگرافی داخلی :

سونوگرافی داخلی زمانی که پزشک نیاز به داشتن یک نگاهی بهتر به غده ی پروستات ، تخمدان و  رحم دارد ، مورد استفاده قرار می گیرد. در این حالت پروب در داخل واژن (در زنان) و یا مقعد (در مردان) قرار می گیرد.

سونوگرافی اندوسکوپیک : 

معمولاً اندوسکوپ (وسیله ای برای مشاهده فضای داخلی ارگانهای بدن) را از طریق دهان وارد بدن مانند مری ، غدد لنفاوی قفسه سینه یا معده خواهد داشت. برای مشاهده ی بهتر یک لامپ انتهای اندوسکوپ قرار دارد. در این روش به بیماران قرص های آرام بخش یا ضد درد داده می شود.

سونوگرافی شکم و دستگاه گوارش : 

حفره شکم جدای از دستگاه ادراری و تولید مثل احاطه کننده از دستگاه های گوناگونی از جمله دستگاه گوارش،کبد، کیسه صفرا، طحال و لوزالمعده و پانکراس می باشد. این اعضا به سه گروه تو خالی مملو از گاز و هوا و اعضا توپر مانند کبد، طحال و اعضا توخالی دارای مایعات همچون مثانه ،کیسه صفرا تقسیم می شوند .

سونوگرافی اکثر مواقع جهت بررسی اعضا توپر و توخالی دارای مایع به کار می رود و در این بین اساسی ترین کاربرد در تشخیص بیماری های کیسه صفرا می باشد . هوا یا گاز داخل اعضاء تو خالی همچون معده با منعکس امواج صوتی مزاحم از انجام سونوگرافی جلوگیری می کند. لذا درون معده و روده را نمی توان در موقعیت عادی مشاهده کرد اما در بعضی از بیماری ها با انجام مانورهای خاص می توان تا جدار معده و روده ها را بررسی کرد .

همراه با سونوگرافی می توان ورم کیسه صفرا را به علت جمع شدن و غلیظ شدن صفرا به دلیل سنگ ها و تومورها تشخیص داد و نیز از این روش جهت بررسی کیست های عفونی همچون کیست های هیداتیک، کیست های مادرزادی، آبسه های عفونی و میکروبی کبد ، تومورهای کبد و طحال همچنین استفاده می شود .

سونوگرافی های دوران بارداری:

معمولاً خانم های بارداری که دوره حاملگی بدون مشکلی را سپری می کنند، تا پایان این دوره چهار سونوگرافی انجام می دهند.

بار اول در ابتدای بارداری، بار دوم در هفته ۱۲، بار سوم از هفته 16 به بعد و بار چهارم در هفته ۳۲.

در صورتی که مشکلی در سونوگرافی ها دیده شود یا خانم باردار مبتلا به فشار خون یا دیابت یا بیماری های دیگر باشد یا احتمال کوچک بودن جنین داده شود و یا بارداری چندقلو باشد، لازم است تعداد سونوگرافی ها بیشتر شود؛ که معمولاً احتمال تکرار سونوگرافی در این موارد، اکثراً در اواخر بارداری و نزدیک به پایان بارداری (بین ۲۸ تا ۳۶ هفتگی) به فاصله ۲ تا ۳ هفته می باشد.

سونوگرافی قلب و عروق :

استفاده در اکوکاردیوگرافی ، که همچنین سونوگرافی قلب هم شناخته می شود. برش دو بعدی از قلب به تصویر کشیده می شود. ابزارهای مدرن تصویر سه بعدی نیز تولید می کنند.

همچنین در ایجاد تصاویر از سیستم قلبی و عروقی ، اکوکاردیوگرام ها سرعت جریان خون و بافت قلب در نقاط خاص را با استفاده از پالس ها یا امواج پیوسته سونوگرافی داپلر ارزیابی می کنند.

متخصصان بهداشت و درمان عملکرد و وضعیت مناطق دریچه قلب، ناهنجاری های بین سمت چپ و راست قلب ، نارسایی دریچه (نشت خون از دریچه) ، همچنین درست کار کردن پمپ های قلب برای خارج کردن خون را بهتر ارزیابی می کنند.

سونوگرافی بیضه ها:

بیضه ها که اعضاء اصلی تولید مثل در مردان به حساب می آیند نیز ممکن است بنا به دلایلی متعددی تحت سونوگرافی قرار گیرند. از جمله این موارد میتوان به واریکوسل (گشادی و اتساع سیاهرگهای بیضه)، هیدروسل (آب آوردن کیسه بیضه) و بیضه های پایین نیامده (بیضه هایی که پایین نیامده یا به داخل کانال کشاله ران و شکم کشیده شده اند)، ضربه های وارده به بیضه و پیچش بیضه ها و … اشاره نمود. معمولاً در حین بررسی سونوگرافی واریکوسل از بیمار خواسته میشود تا نفس عمیق کشیده و آن را در سینه حبس کند تا وریدهای بیضه برجسته تر شده و راحتتر تحت بررسی قرار گیرند. به علاوه بیضه ها و کیسه بیضه در حالت ایستاده نیز تحت بررسی قرار میگیرند.

سونوگرافی دستگاه ادراری :

دستگاه ادراری در هر دو جنس از دو کلیه ، دو میزنای (حالب) ، مثانه و پیشابراه تشکیل شده است . اصولاً تمامی بخشهای دستگاه ادراری با سونوگرافی قابل بررسی است  ، اما حالب طبیعی معمولا به جهت آنکه قطر بسیار کمی داشته و دو جدار آن به صورت مجازی روی هم خوابیده اند ، در سونوگرافی دیده نمی شوند. سونوگرافی کاربردهای متعددی در بررسی دستگاه ادراری دارد که از آن جمله می توان به بزرگ شدن کلیه ها به علت پس زدن ادرار ناشی از انسداد با سنگ یا دیگر توده ها ، بررسی تومورها ، کیست ها و آبسه های کلیه ، بررسی اندازه کلیه در بیمارانی که ‍پیوند کلیه شده اند ، ارزیابی پروستات و مثانه و … اشاره نمود .

برای بررسی مثانه و مجاورات آن باید مثانه پر باشد . اما مثانه لبریز از ادرار ( به شدت پر ) به علت پس زدن ادرار به حالب ها و سیستم جمع کننده ادرار و لگنچه های کلیه ممکن است منجر به تشخیص اشتباه شود.

توجه : گاهی لازم است که مثانه در دو حالت پر و پس از تخلیه ( مثلاً برای بررسی بزرگی پروستات ) مورد سونوگرافی قرار گیرد .

سونوگرافی ارتوپدی:

سونوگرافی در ارزیابی بافت های نرم اندام ها و قسمت های غضروفی همچنین کاربرد دارد . با این سونوگرافی می توان بیماری های ذیل را تشخیص داد :

مفصل ران به صورت مادرزادی در رفته باشد.

تاندون پشت پا پاره شده باشد.

عضلات چرخاننده شانه پاره شده باشند .

عضلات درونی دچار خونریزی شده باشند.

تومورها و کیست های بافت های نرم.

منیسک های زانو.

سونوگرافی سینه : 

سرطان پستان شایع ترین سرطان میان زنان جهان است . داشتن یا نداشتن عوامل خطرساز نشانه قطعی سرطان پستان در آینده نیست. حدود یازده تا دوازده درصد احتمال ابتلا به سرطان پستان در زنان وجود دارد . افرادی که مشکوک به سرطان سینه هستند می توانند در مرحله اول با کمک سونوگرافی سینه انواع توده های موجود در سینه را بررسی کنند . بیوپسی پستان یکی دیگر از اقدامات لازم در زمان سرطان سینه است که سونوگرافی در انجام آن نقش بسیار مهی را ایفا می کند .

سونوگرافی چشم :

با استفاده از سونوگرافی میتوان اطلاعات با ارزشی از کره چشم و فضای پشت چشم و محتویات آن به دست آورد.

برای سونوگرافی چشم از دو روش:

۱) سونوگرافی از روی پلک

۲) سونوگرافی مستقیم از روی سطح قرنیه استفاده میشود. با سونوگرافی چشم میتوان به بررسی قطر چشم، وجود تومورهای داخل چشمی و پشت کره چشم، وضعیت عروقی چشم و… دست یافت.

ـ خانمها باید قبل از انجام این سونوگرافی از استفاده از هرگونه مواد آرایشی صورت و خصوصاً پلکها بپرهیزند.

ـ قبل از انجام آزمون، لنزهای تماسی را از چشم خود خارج نمائید.

ـ در حین آزمایش حتی المقدور از پلک زدن بپرهیزید

سونوگرافی غده تیروئید :

غده تیروئید نیز مانند سایر غدد بدن می تواند دچار تومورهای توپر یا حفرات خالی ( کیست ) شود . معمولاً متخصص غدد مترشحه داخلی پس از معاینات اولیه و احیاناً انجام اسکن رادیو ایزتوپ ، سونوگرافی غده تیروئید را به دو منظور درخواست می کند :

تشخیص تومورهای توپر از کیست ها

تشخیص این مسئله که غده تیروئید فقط در گردن قرار دارد یا اینکه به داخل سینه و پشت جناغ کشیده شده است .

سونوگرافی داپلر عروق : 

از سونوگرافی داپلر جهت بررسی جریان خون در داخل رگها استفاده می شود . خونی که به دستگاه نزدیک می شود و خونی که از ان دور می شود به ترتیب با رنگ های قرمز و آبی در صفحه نمایشگر قابل دیدن است . از این روش برای بررسی و تشخیص تنگی های عروقی ، جداسازی از تومورهای بدخیم از خوش خیم ، توده های کم خون از پرخون ، انسداد و گرفتگی عروق اندام در افراد سیگاری و …. استفاده می شود .

ترس و اضطراب بی مورد بیمار ممکن است اختلال مختصری در نتایج سونوگرافی داپلر ایجاد نماید. انجام سونوگرافی داپلر با صدای حرکت خون سرخرگی و سیاهرگی که گاهی شبیه صدای جیغ گریه است همراه می باشد . از این صداها هراس پیدا نکنید .

سونوگرافی در بیماریهای زنان:

سونوگرافی ابزاری ارزشمند در تصویربرداری از رحم، تخمدانها و فضای لگن زنانه به حساب می آید. لوله های رحمی که وظیفه انتقال تخمکها را از تخمدانها به رحم بر عهده دارند به جهت آنکه بسیار باریک هستند، در حالت عادی و طبیعی در سونوگرافی دیده نمیشوند.

از جمله بیماریهای قابل بررسی توسط سونوگرافی میتوان به فیبروم و سایر توده های رحم، کیستهای طبیعی و غیرطبیعی تخمدانی که نیاز به پیگیری از طریق متخصص زنان و زایمان دارند، تومورهای تخمدان، عفونتهای لگن و بیماریهای سیستم ادراری اشاره نمود.

اکثراً در این موارد سونوگرافی از روی شکم انجام میشود ولی در برخی از موارد که تشخیص آن بر عهده متخصصین زنان یا پزشک معالج شما میباشد روش سونوگرافی داخل واژن مفیدتر و دقیقتر است. اگرچه سونوگرافی ارزش زیادی در تشخیص انواع سرطانهای رحم و تخمدان دارد اما تشخیص زودرس سرطانهای دستگاه تناسلی زنان خصوصاً سرطان دهانه رحم تنها با معاینه بالینی و انجام آزمایش سرطان دهانه رحم که نام دیگر آن پاپ اسمیر است امکانپذیر می باشد.

  • دکتر وینکل
  • ۰
  • ۰

آسم چیست:

آسم یک بیماری التهابی مزمن مجاری تنفسی است که بسیار هم رایج است و گاهی این بیماری به صورت عصبی بروز پیدا میکند. از ویژگی های اصلی این بیماری می توان به انسداد برگشت پذیر جریان هوا و اسپاسم برونش که از نشانه های ان خس خس و سرفه و تنگی نفس است اشاره کرد .اعتقاد بیشتر متخصصین در رابطه با این بیماری این است که آسم از ترکیبی از عوامل ژنتیکی و عوامل محیطی ایجاد می شود . در رابطه با درمان این بیماری می توان با اجتناب از حساسیت زاها و آلرژن ها و محرک ها و با استفاده از کورتیکو استروئید های استنشاقی از بروز یکسری از علائم جلوگیری کرد و اگر علائم آسم در اثر استفاده از آن کاهش پیدا نکرد میتوان آگونیست های طولانی اثر بتا یا آنتاگونیست لکوترین را نیز علاوه بر کورکیتواستروئید ها استفاده نمود .

شیوع آسم از دهه 1970 به طور قابل توجهی افزایش یافته و در طی پژوهش هایی که به عمل آمده است در سال 2011 تعداد 235 تا 300 میلیون نفر در سطح جهان به این بیماری دچار بوده اند که این بیماری حدود 250000 مورد مرگ و میر راسبب شده است، که میتوان گفت رقم قابل ملاحظه ای است که نشانگر آن است که به این بیماری و روش های درمان آن و آگاهی بخشی رد رابطه با این مفاهیم باید بیشتر پرداخته شود.

علائم بیماری آسم:

از مشخصه های اصلی آسم می توان به بروز مکرر خس خس سینه و تنگی نفس مداوم و تنگی قفسه سینه و سرفه های شدید مداوم نام برد، ممکن است در اثر سرفه های شدید از ریه خلط تولید شود اما بالا آوردن آن ها برای بسیاری از بیماران اغلب بسیار دشوار است .این علائم معمولادر شب ها و در صبح زود و یا در هنگام فعالیت های بدنی مثل ورزش کردن و یا در مواجهه با هوای سرد بیشتر خود را نشان می دهند.

آسم معمولا در اثر ترکیبی از تعاملات پیچیده محیطی و همچنین ژنتیکی ایجاد می شود، که این عوامل هم شدت این بیماری و هم نحوه پاسخ آن به درمان اینبیماری را تحت تاثیر قرار میدهند. به اعتقاد بسیاری از پژوهشگران و متخصصین تغییر اپی ژنتیک یعنی عوامل ارثی و نه عوامل مربوط به توالی DNA با عث افزایش اخیر میزان آسم و تغییر محیط زیست شده است.

بسیاری از عوامل محیطی می توانند بیماری آسم را تشدید کنند مثل:آلرژی زاها،آلودگی هوا،مواد شیمیایی زیست محیطی و سیگار کشیدن یک زن باردار در دوران حاملگی و حتی پس از زایمان که می تواند احتمال مبتلا شدن فرزندش به این بیماری را بسیار بالا ببرد،

همان طور که گفته شد آسم با قرار گرفتن در معرض آلرژی زاها میتواند بیشتر خود را نشان دهد ، آلرژی زاهای شایع فضاهای داخلی عبارتند از : کنه گرد و غبار، سوسک، شوره بدن حیوانات و کپک

در طی ده های گذشته که با افزایش بیماری آسم مواجه بوده ایم تلاش ها برای کاهش کنه گرد و غبار بی نتیجه بوده است .

برخی عفونت های تنفسی ویروسی ممکن است خطر ایجاد آسم را درهنگام ابتلا در سنین پایین افزایش دهند، نظیر:ویروس سنسیشیال تنفسی وراینوویروس . با این حال برخی متخصصین بر این باورند که برخی عفونت های دیگر ممکن است خطر ابتلا را کاهش دهند.

سابقه خانوادگی فرد و ژنتیک افراد یکی از عوامل خطر آفرین جهت آسم است زیرا ژن های مختلفی در آن دخیل هستند. به عنوان مثال اگر یکی از افراد دوقلوی همسان به بیماری آسم دچار شود احتمال ابتلای بیماری در فرد دیگر حدود 25 در صد است.

روش های درمان بیماری آسم در منزل:

یکی از موثر ترین راه ها برای از بین بردن علائم بیماری آسم که با سرفه های شدیدی همراه است در منزل و با کم ترین هزینه ها می توان به استفاده از نبولایزر و دستگاه های بخور اشاره کرد که علاوه بر کم کردن عوامل آلرژیک از محیط آرامشی را برای دستگاه تنفسی فرد به همراه می آورد

استفاده از دستگاه نبولایزر :

وسیله ای است برای رساندن دارو به قسمت های مختلف دستگاه تنفس که در اثر بیماریهایی مانند برونشیت و آسم آسیب دیده است ، همچنین به دلیل سریع بودن تاثیر دارو در قسمت های مختلف بسیار مورد توجه علم پزشکی قرار گرفته است و متخصصان زیادی استفاده از این دستگاه را به بیمار های توصیه میکنن. همچنین با توجه به داروی مصرفی باعث بهبود تهویه،افزایش عملکرد ماهیچه های تنفسی،بهبود استقامت فعالیت های عمومی، جلوگیری از تجمع ترشحات ریوی،بهبود سرفه،پیشگیری از آتلکتازی، کاهش چسبندگی کمک به بازگشت خون، کاهش درد و کاهش اسپاسم میشود ولی روش های دیگر استفاده از دارو مانند خوراکی و تزریقی برای مشکلات دستگاه تنفس کمتر موثر و مورد استفاده می باشند.

نبولایزر نام دستگاهی است که در بهبود بیماری های دستگاه تنفس و همچنین سرماخوردگی ،آسم و برونشیت کاربرد دارد.

این دستگاه، دارو را با استفاده از هوا و ذرات بسیار ریز آب به ریه های بیمار می رساند.

در واقع بیمار با استفاده از این دستگاه، دارو را استنشاق می کند و اجازه نمی دهد که دارو به سایر نقاط و بافت های بدن وارد شود. مثلا در بیماران مبتلا به برونشیت ممکن است تزریق یک دارو، تاثیر زیادی بر روی بیماری نداشته باشد اما این دستگاه می تواند دارو را مستقیما به دستگاه تنفس برساند که این موضوع در درمان این بیماری بسیار مهم و حیاتی است.

یکی دیگر از کاربردهای این دستگاه، مرطوب کردن هوای تنفسی بیمار یا کودک است.

بیماران تنفسی به دلیل ناتوان بودن ریه هایشان، قادر به تحمل محیط های خشک نیستند و ممکن است کارایی ریه ها در چنین محیط هایی به شدت تحت تاثیر قرار گیرد. اما با استفاده از این دستگاه می‌توان هوای اتاق بیمار را مرطوب و مطلوب نگه داشت.

مشخصات دستگاه

در دو اندازه کوچک و قابل حمل، و بزرگ که قابلیت اتصال به پریز برق را دارد طراحی شده است.

هر دو مدل یک پایه دارند که یک کمپرسور هوا را نگه می‎دارد، یک محفظه کوچک برای داروی محلول و یک لوله که کمپرسور هوا را به محفظه هوا وصل می‎کند. بالای محفظه دارو یک دهان‎گیر یا ماسک است که برای فرو دادن ذرات ریز به داخل سیستم تنفسی می‎توان از آن استفاده کرد.

انواع

۱- نبولایزر پنوماتیک

در مدل پنوماتیک، فشار هوا توسط یک پمپ، آب را به ذرات بسیار ریز تبدیل می کند. این ذرات ریز که ترکیبی از اکسیژن و آب بوده با فشار زیاد از بالای یک لوله بسیار باریک عبور می کنند. در این حالت محلول دارو از لوله بالا آمده و از قسمت انتهایی نبولایز شده و به بیمار می رسد.

۲- نبولایزر مش کپ

این مدل که از نوع دستگاه کوچک قابل حمل هستند، به جای فناوری ذکر شده در نوع پنوماتیک، از یک صفحه با سوراخ های بسیار ریز و میکروسکوپی برای نبولایز کردن دارو استفاده می کنند. این دستگاه ها به دلیل نداشتن مخزن و کارکرد آسان با باتری، بسیار مورد توجه بوده و در هر حالتی همراه بیمار هستند و استفاده از آن محدود به زمان و مکان خاصی نیست.

۳- نبولایزر اولتراسونیک

در شرایطی که دارو باید بر روی  قسمت های خاصی مانند آلوئول ها اثر گذار باشد، لازم است که ذرات دارو تا حدود نیم تا دو میکرون کوچک شود.

کوچک شدن ذرات دارو به نوع دارو و جایگاه اثر آن بستگی داشته که از تکنولوژی اولتراسونیک برای نبولایز استفاده می شود.

اصول کلی در مورد نحوه استفاده:

  • کمپرسور را روی یک سطح صاف بگذارید به نحوی که با خیال راحت بتوانید آن را بدون مشکل به برق بزنید.
  • بررسی کنید تا تمامی بخش‎های دستگاه تمیز باشد.
  • قبل از آماده کردن دارو دست‎های خود را بشویید.
  • اگر داروی شما از قبل ترکیب شده است، آن را داخل محفظه قرار دهید. اگر باید آن را ترکیب (میکس) کنید، به مقدار صحیح دارو را اندازه بگیرید و سپس آن را داخل محفظه بگذارید.
  • لوله را به کمپرسور و محفظه محلول دارو وصل کنید.
  • دها‎ن‎گیر یا ماسک را وصل کنید.
  • دستگاه را روشن کنید و ببینید آیا محلول به ذرات ریز تبدیل می‎شود یا خیر.
  • دهان‎گیر را روی دهان خود بگذارید و دهان خود را ببندید یا ماسک را روی بینی و دهان خود به نحوی بگذارید که همه جا را بپوشاند.
  • به آهستگی دم و بازدم را انجام دهید تا زمانی که دارو تمام شود. ممکن است تا حداکثر ۱۵ دقیقه مجبور به انجام این کار باشید.
  • در تمام طول مدت درمان محفظه دارو را راست نگه دارید.

طرز کار نوبلایزر

هوای فشرده شده از بین لوله عبور می‎کند و محلول مایع را به ذرات ریز (غبار) تبدیل می‎کند.

به دنبال حمله آسم یا عفونت مجرای تنفسی، تنفس ذرات ریز می‎تواند به نسبت اسپری یک افشانه تنفسی جیبی ساده‎تر باشد.

زمانی که مسیر مجرای تنفسی شما تنگ می‎شود، به عنوان مثال در طول حمله آسم، نمی‎توانید نفس عمیق بکشید. به همین دلیل، این دستگاه به شکل موثرتری می‎تواند به نسبت یک افشانه که باید برای استفاده از آن یک نفس عمیق بکشید، دارو را به دستگاه تنفسی برساند.

دستگاه می‎توانند برای روش‎های درمانی رساندن داروی آسم در مدت کوتاه (نجات فرد از حمله آسم) یا طولانی مدت (جلوگیری از حملات مزمن) استفاده شوند. همچنین در یک جلسه درمانی می‎توان بیشتر از یک دارو استفاده کرد. نمونه داروهایی مصرفی عبارتند از:

  • آلبوترول
  • ایپاتروپیوم
  • بودزوناید
  • فورمترول

دکتر شما براساس نیازهای فردی که دارید مشخص خواهد کرد که باید چه داروهایی استفاده کنید. نوع و دوز دارو توسط دکترتان تجویز خواهد شد.

ممکن است به شما یک محفظه دارو از پیش ترکیب شده داده شود که می‎توانید آن را باز کنید و در دستگاه بگذارید یا ممکن است مجبور شوید قبل از هر مرتبه استفاده محلول را خودتان ترکیب کنید.

استفاده از دستگاه بخور سرد :

دستگاه بخور سرد به طور ویژه و کاربردی برای کاهش اثرات ناخوشایند ناشی از هوای خشک بالاخص برای بیماران آسمی یا برونشیتی استفاده و کاربرد دارد همچنین رطوبت هوا می تواند برای درمان خشکی پوست ،احتقاق و خشکی بینیف التهاب گلو و خشکی لب ها مفید باشد لازم به ذکر است در بسیاری از مواردی که افراد به سرماخوردگی و آنفولانزاهای خفیف و یا شدیدی دچار می شوند استفاده از دستگاه بخور هوای سرد که رطوبت را به خوبی به قسمت های مختلف دستگاه تنفسی می رسانداستفاده از این دستگاه برای آن ها  بسیار مفید است .بخور سرد باعث پراکندگی بخار در خانه می شود و می تواند به کاهش ناراحتی کودک کمک کند، با این وجود به کارگیری و استفادهی بیش از اندازه از این رطوبت ساز ها می تواند به طور بالقوه مشکلات تنفسی را افزایش دهد پس بسیار مهم است که چگونه و در چه زمان هایی و تا چه اندازه از این دستگاه استفاده شود.

دستگاه بخور سرد برای محیط های بزرگ مناسب است. این دستگاه می تواند تمام فضای خانه را مرطوب کند. علاوه بر این، چون آب را حرارت نمی دهد، مصرف برق کمتری دارد. همچنین در خانه هایی که کودک حضور دارد، دستگاه بخور سرد ایمن تر است.

نقطه ضعف دستگاه بخور سرد این است که ممکن است ایجاد صدا کند؛ زیرا این دستگاه برای تولید بخار از فن استفاده می کند. همچنین هوای محیط ممکن است کمی خنک تر از حالت عادی شود.

در صورت استفاده از دستگاه بخور سرد، باید همواره آن را تمیز نگه دارید تا عامل تولید باکتری، قارچ و کپک نشود. خالی کردن دستگاه از آب و خشک کردن آن در زمانی که به آن نیازی ندارید، بهترین راه جلوگیری از ایجاد باکتری و قارچ است.

از معایب دستگاه بخور سرد این است که آب سرد محل مناسبی برای تکثیر قارچ ها و باکتری هاست. لذا توصیه می شود مخزن آن هر روز با آب و صابون شسته شود. در ضمن مواد معدنی موجود در آب نیز به صورت گرد و غبار در هوا پراکنده می‌شود و به همین دلیل باید مخزن بخور، با آب مقطر پر شود.

دستگاه بخور گرم

دستگاه بخور گرم دارای یک المنت داخلی است که آب را می جوشاند و بخار ناشی از آن را در محیط پخش می کند. این نوع دستگاه بخور به علت استفاده از دمای بالا برای سلامتی مناسب تر است زیرا باعث از بین بردن باکتری و کپک می شود و آن را به هوا منتقل نمی کند. عدم وجود فن در ساختار دستگاه بخور گرم باعث می شود که کاملا بی صدا عمل کند.

دستگاه بخور گرم مناسب برای فضاهای بزرگ نیست و برای اتاق خواب یا اتاق کار استفاده می شود. همچنین به علت گرم کردن آب مصرف برق بالاتری دارد و رسوبات آب در آن ته نشین می شوند. در صورت امکان استفاده از آب مقطر باعث می شود رسوب کمتری در دستگاه جمع شود.

از جمله معایب دستگاه بخور گرم این است که به دلیل وجود المنت های حرارتی مصرف برق آن بیشتر از دستگاه بخور سرد است. همچنین تمیز کردن مواد معدنی که با تبخیر آب در مخزن رسوب می کنند سخت است.

دستگاه بخور گرم در زمستان های سرد گرمای ملایم و مطبوعی به فضا می بخشد.

دستگاه بخور سرد و گرم

دستگاه بخور سرد و گرم هر دو بخور سرد و گرم را دارد و به شما اجازه می دهد که در شرایط مختلف هر کدام از آن ها را انتخاب کنید. برای مثال می توانید در فصل های سرد از بخور گرم و در فصل های گرم از بخور سرد استفاده کنید.

برای خرید دستگاه بخور ابتدا باید شرایط و نیاز خود را در نظر بگیرید و با توجه به نکاتی که گفته شد، دستگاه بخور مناسب خود را خریداری کنید.

از دستگاه های بخور گرم که در تسکین گرفتگی بینی، عفونت های مجاری تنفسی، کاهش شدت درد و سرفه های خشک مفید هستند، معمولاً در هوای سرد استفاده می شود.

امکان افزودن مواد ضدعفونی کننده گیاهی و خوشبوکننده به بسیاری از آنها وجود دارد.

این دستگاه ها معایبی هم دارند مثلا مصرف انرژی برق در آنها بالاست و احتمال سوختگی با بخار داغ یا آب داخل مخزن وجود دارد اما دستگاه بخور سرد که کم صداتر از نوع گرم عمل می کند.

و مصرف انرژی برق در آن کمتر است، معمولاً در فصل تابستان استفاده می شود.

از آنجا که بخار آن سرد است، خطر سوختگی (به خصوص برای خردسالان) ایجاد نمی کند.

از ویژگی های مثبت دستگاه بخور سرد، حذف باکتری ها و ویروس ها (سرماخوردگی و…)، تامین رطوبت محیط بدون افزایش دما، کاهش استرس، احساس طراوت و شادابی و حسیاست نداشتن به نوسانات برق هستند.

  • دکتر وینکل
  • ۰
  • ۰

تست پاپ اسمیر Pap Smear

تعریف آزمایش پاپ اسمیر Pap Smear

آزمایش پاپ اسمیر Pap Smear یک آزمایش غربالگری برای تشخیص سرطان دهانه رحم است

  • با نمونه برداری و آزمایش سلول‌شناسی دهانه رحم دستگاه تولید مثلی زنان انجام می‌گیرد.
  • توصیه می‌شود این آزمایش سالانه انجام شود.

زمان انجام آزمایش پاپ اسمیر Pap Smear

در ایران توضیه می‌شود خانم‎های بالای 25 سال، به صورت منظم همراه با نظر پزشک، تست پاپ اسمیر دهند

در آمریکا دختران از 21 سالگی این غربالگری را انجام می‌دهد.

چرا تست پاپ اسمیر انجام می شود؟

  • پاپ اسمیر معمولا برای تشخیص سرطان دهانه رحم انجام می شود.
  • پاپ اسمیر معمولا هم زمان با تست های لگنی انجام می شود.
  • در بانوان بالای 30 سال، پاپ اسمیر ممکن است به صورت ترکیبی با آزمایش ویروس پاپیلوم، که نوعی ویروس است که از طریق رابطه جنسی منتقل می شود و می تواند منجر به سرطان دهانه شود، انجام می شود.
  • در برخی شرایط به جای پاپ اسمیر، آزمایش ویروس پاپیلوم (hpv) انجام می شود. (زگیل تناسلی)

دو روش برای پاپ اسمیر

مرحله اولیه

  • در آزمایش پاپ اسمیر پزشک توسط برس سرویکس نمونه‌ها را برمی‌دارد یا توسط اسپکولوم دهانه دستگاه تناسلی را باز کرده و نمونه‌ها را از رحم و دهانه رحم برمی‌دارد.
  • نمونه‌ها برای تشخیص سلول‌های ناهنجار به آزمایشگاه منتقل شده و زیر میکروسکوپ مشاهده می‌شوند. جهت انتقال این لام‌ها از فولدرهای لام می‌توان استفاده کرد.
  • این روش جز تشخیص سلول‌های سرطانی مرتبط با HPV، نشان‌دهنده عفونت‌های رحمی نیز هست.

اسپکولوم نگه دارنده دیواره رحم برای انجام تست پاپ اسمیر

روش اول (روش سنتی)

  • روش سنتی و قدیمی‌تر انجام تست پاپ اسمیر، انتقال سلول‌های برداشته شده از مجاری واژن و دهانه رحم توسط وسایل نمونه‌برداری به یک اسلاید شیشه‌ای است.
  • ایراد این روش آن است که حدود ۸۰ درصد سلول‌ها بر روی وسایل نمونه‌برداری باقی‌مانده و دور ریخته می‌شوند.
  • مزیت این روش کم‌هزینه‌تر بودن آن است.
  • تا اواسط دهه ۹۰ تنها این روش استفاده می‌شد.

روش دوم (روش تین پرپ)

  • در این روش تمام سلول‌های برداشت شده به یک محلول نگهدارنده و سپس بر روی یک اسلاید شیشه‌ای منتقل می‌شود.
  • هنگام انتقال سلول‌ها از محلول به اسلاید شیشه‌ای در روش تین پرپ، مواد غیر تشخیصی مانند سلول‌های خون، سلول‌های التهابی و موکوس حذف می‌شوند.
  • آزمایشگر تنها سلول‌های دهانه رحم را منتقل می‌کند.
  • همچنین سلول‌های دهانه رحم به صورت تک لایه به اسلاید منتقل می‌شوند؛ بنابراین هم‌پوشانی سلول‌های پوششی که در روش قدیمی وجود دارد و نیز احتمال پوشیده شدن یک سلول غیرطبیعی از بین می‌رود و قدرت تشخیصی تست پاپ اسمیر افزایش می‌یابد.
  • همچنین هنگام انتقال سلول‌های دهانه رحم به محلول، می‌توان همزمان سلول‌های سرطانی و احتمال وجود HPV و عفونت‌های کلامیدیایی و سوزاک را بررسی کرد.
  • نزدیک به ۹۰ درصد تست‌های پاپ اسمیر در آمریکا به روش تین پرپ است. این روش پرهزینه‌تر از روش سنتی است.

جواب آزمایش پاپ اسمیر

دو نتیجه برای آزمایش پاپ‌ اسمیر وجود دارد: عادی و غیرعادی.

پاپ اسمیر عادی (نرمال)

اگر نتیجه نرمال یا عادی باشد، یعنی رشد غیرعادی سلولی وجود ندارد. نتیجه عادی گاهی با عنوان «منفی» نیز شناخته می‌شود. اگر نتیجه آزمایش‌تان عادی باشد برای سال بعد نیازی به پاپ اسمیر مجدد نخواهید داشت.

پاپ اسمیر غیرعادی (غیرنرمال)

اگر نتیجه پاپ اسمیر غیرعادی باشد، لزوما به‌معنای ابتلا به سرطان نیست. بلکه به این معناست که رشد غیرعادی سلول‌ها در دهانه‌ی رحم وجود دارد و شاید این رشد، حاکی از پیش‌سرطان باشد و بدن در آستانه ابتلا به سرطان قرار داشته باشد.

  • دکتر وینکل
  • ۰
  • ۰

تامپون ، پدها و فنجان های پریودی و قاعدگی چه هستند؟

پدها، و فنجان ها به شما اجازه می دهند در طول دوره پریودی خود به زندگی طبیعی تان ادامه دهید، بدون اینکه لباس هایتان را کثیف کنید.تامپون ها و فنجان ها داخل واژن می روند، و پدها روی لباس زیر استفاده می شوند.

پدها (که برخی اوقات پدهای بهداشتی نامیده می شوند) بخش های محدودی هستند که به لباس زیر شما می چسبند.بعضی از آن ها بال دار یا بدون بال هستند ،که در کناره های لباس زیر تان جمع می شوند تا در برابر کثیفی و لکه ها شما را محافظت کنند.

برخی پدها از مواد یک بار مصرف ساخته شده اند شما یک بار از آن ها استفاده می کنید و آن ها را دور می اندازید.بعضی پدهای دیگر از پارچه ساخته شده اند و می توانند شسته شوند و دوباره استفاده شوند.

تامپون ها، توپی کوچک از پنبه هستند که در واژن قرار می گیرند و خون قاعدگی را جذب می کنند.بعضی از تامپون ها با یک اپلیکاتور هستند که به شما در اعمال آنها کمک می کند.

تامپون ها یک رشته متصل دارند، بنابراین می توانید به راحتی آن ها را بیرون بکشید.فنجان ها مانند توپ های کوچک یا کاسه هستند، و از لاستیک، سیلیکون، یا پلاستیک نرم ساخته شده اند.

شما فنجان را در واژن خود می گذارید و خون قاعدگی را جمع می کنند.اکثر فنجان ها قابل استفاده مجدد هستند شما فقط زمانی که نیاز دارید آن را بشویید و دوباره استفاده کنید.

فنجان های دیگر یک بار مصرف هستند بعد از یک بار استفاده باید آن را دور بیندازید.تامپون ها و فنجان ها گیر نمی کنند، در درون شما جذب بدن نمی شوند، یا به قسمت دیگری از بدن حرکت نمی کنند.

ماهیچه ها در واژن، آن ها را در جای خود نگه می دارند (بدون اینکه شما بدانید!)، و آن ها در داخل بدن شما می مانند تا زمانی که بیرون بیاوریدشان.اکثر بانوان وقتی در نقطه مناسب هستند، نمی توانند تامپون ها یا فنجان ها را احساس کنند.

شما می توانید تامپون ها و فنجان ها را در استخر و در طول تمام انواع ورزش ها و فعالیت ها استفاده کنید.

کاپ قاعدگی چیست؟

کاپ قاعدگی یک فنجان کوچک و بسیار انعطاف پذیر است که از سیلیکون یا لاتکس ساخته شده است. این ابزار برخلاف تامپون یا پد به جای جذب خون، آن را جمع آوری می کند. فنجان قاعدگی یک بار مصرف نیست و می توان تا سالیان سال از آن استفاده کرد.

نخستین فنجان قاعدگی برای استفاده در سال 1987 ساخته شد، ولی در حال حاضر در آمریکا استفاده از آن رو به گسترش است. از آن زمان، چندین نوع کاپ قاعدگی از مواد مختلف مثل لاستیک تا سیلیکون ساخته شده است. به طور کلی تبلیغات برای کاپ قاعدگی  بسیار کم است و اکثر بانوانی که از آنها استفاده می کنند، بیشتر از طریق اینترنت یا به توصیه دیگران با آن آشنا شده اند.

این وسیله از نظر اقتصادی به صرفه است چون قابل شستشو است. از یک فنجان قاعدگی تا ده سال می توان استفاده کرد و این به معنای هزینه کمتر برای نوار بهداشتی و تامپون است.

مزایای استفاده از کاپ قاعدگی

کاپ های قاعدگی نسبت به تامپون و نوار بهداشتی کارایی بهتری در جذب خون قاعدگی دارد و سازگارتر با محیط زیست هستند. این فنجان ها بسته به میزان خونریزی شما می توانند حتی تا دوازده ساعت هم در واژن بمانند. در حالی که در صورت استفاده از تامپون هر 4 تا 8 ساعت باید آنرا تعویض کرد. همچنین چون کاپ قاعدگی می تواند در مدت طولانی در واژن باقی بماند، به همین دلیل برای استفاده در شب مناسب است و هنگامی که از آن استفاده می کنید نیاز به پد یا نوار بهداشتی برای اطمینان از نشت خونریزی ندارید. استفاده از کاپ قاعدگی بوی کمتری دارد. بعلاوه این وسیله امن تر از تامپون است. متخصصان معتقدند استفاده از تامپون خطر ابتلا به سندرم شوک سمی، یک عفونت باکتریایی را افزایش می دهد.

معایب استفاده از کاپ قاعدگی

استفاده از کاپ قاعدگی ممکن است برای شما انقدر راحت باشد که دیگر هرگز سراغ استفاده از نوار بهداشتی و تامپون نروید. اما گاهی اوقات نیز برخی از بانوان با این محصول احساس راحتی نمی کنند. برخی ممکن است آن را کثیف بدانند یا با خون قاعدگی راحت نباشند. وارد کردن یا خارج کردن آن برای برخی از افراد ممکن است سخت باشد. به دلیل افتادگی رحم یا کج بودن آن ممکن است پیدا کردن اندازه مناسب دشوار باشد. همچنین برخی از بانوان که به پلاستیک حساسیت دارند ممکن است دچار واکنش حساسیتی شوند. بیشتر فنجان های قاعدگی از مواد بدون لاتکس ساخته شده است، این یک گزینه عالی برای افراد مبتلا به آلرژی لاتکس است. اما برای بعضی از افراد، احتمال دارد مواد سیلیکون یا لاستیک باعث ایجاد واکنش آلرژیک شود.

کاپ قاعدگی همچنین ممکن است واژن شما را تحریک کند اگر درست پاک نشده و به درستی از آن مراقبت نکنید. اگر فنجان را بدون اینکه لبه های آن را چرب کنید هم وارد واژن کنید، ممکن است باعث ناراحتی شما شود.

احتمال افزایش عفونت هم وجود دارد خصوصا در افرادی که از آی یو دی به عنوان روش جلوگیری از بارداری استفاده می کنند. برای اطمینان بیشتر فنجان قاعدگی را خیلی خوب بشویید، سپس اجازه دهید تا خشک شود. فنجان قاعدگی یکبار مصرف را مجددا مصرف نکنید.

اگر از IUD استفاده می کنید، بعضی از تولید کنندگان توصیه می کنند از فنجان قاعدگی استفاده نکنید زیرا ممکن است هنگام خارج کردن آن نخ آی یو دی را هم بکشید و آن را هم خارج کنید. با این حال، قبل از استفاده هر دو با هم، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید.

رول نیم دایره

شکم بند پس از جراحی مدل تمام کش قابل تنظیم

ترالی اورژانس مدل کشودار

رژ لب اکستریم مات فلورمار ۴ گرم

محصولات پشنهادی فروشگاه وینکل

بیشتر کاپ ها یا فنجان های قاعدگی که از جنس سیلیکون و لاستیک هستند، قبل از رابطه جنسی باید برداشته شوند. اما آنهایی که نرم و یکبار مصرف هستند، طوری طراحی شده اند که مانند یک گنبد شکل می گیرند و همسر شما نمی تواند آنها را احساس کند و خونریزی هم وجود نخواهد داشت.

نحوه وارد کردن و استفاده از کاپ قاعدگی

کاپ قاعدگی دارای دو قسمت اصلی است: جام کاپ و ساقه نازک در انتهای آن که استفاده و خارج کردن آن را آسانتر می کند. قبل از اولین استفاده، باید دستورالعمل روی بسته‌بندی را به دقت بخوانید و مطابق با آن، وسیله را شستشو داده یا استرلیزه کنید. بهترین کار این است که پیش از داخل کردن یا بیرون کشیدن کاپ قاعدگی، دست‌ها را با آب و صابون بشویید.

برای استفاده از کاپ، سر کاپ را تا کرده و آن را به سمت داخل واژن فشار دهید. میتوانید در حالت چمباتمه نشسته یا بایستید. به این صورت که یک پای خود را بلند کرده و کاپ را داخل مجرای واژن قرار دهید. در ابتدا ممکن است تا زدن صحیح کاپ کار مشکلی به نظر برسد، اما چندین روش مختلف برای انجام این کار هست.

هنگامی که لبه کاپ وارد واژن شد، فشار دادن کاپ به داخل واژن را ادامه دهید تا کل کاپ و پایه آن درون واژن قرار گیرد.کاپ باید به صورت ارتجاعی باز شود تا از هر گونه نشت خون قاعدگی جلوگیری کند. برای اطمینان از این موضوع، باید پایه کاپ (نه گردن آن) را نگه دارید و آن را یک دور کامل یا 360 درجه بچرخانید.مطلب جالب اینکه زمانی که کاپ به شکل صحیح درون واژن شما قرار بگیرد، وجود آن را حس نمی‌کنید و فراموش می کنید که این وسیله در داخل واژن شما قرار دارد.

چگونه کاپ قاعدگی را خارج کنیم؟

هنگام خارج کردن کاپ قاعدگی، فشار کمی درست مانند زمان دفع مدفوع نیاز است. برخی از افراد از عضلات واژن برای بیرون راندن کاپ قاعدگی استفاده می کنند. تقویت عضلات کگل نقش مهمی در بهبود سلامت واژن شما در سنین مختلف دارد.

انگشت اشاره و شست را به درون واژن فرو برده و پایه کاپ را بگیرید و آن را به آرامی بیرون بکشید. با گرفتن پایه کاپ، حالت مکش آن را متوقف ساخته و کاپ را از واژن خارج سازید. برای جلوگیری از بیرون ریختن خون، باید کاپ را عمودی نگه دارید. برخی از زنان ممکن است در پیدا کردن محل درست کاپ یا پایه آن دچار مشکل می‌شوند. جای نگرانی نیست – کاپ قاعدگی در واژن شما گم نمی‎شود! چند دقیقه صبر کرده و سپس مجددا سعی کنید.

کاپ قاعدگی برای باکره ها

کاپ قاعدگی برای دختران باکره چگونه استفاده می شود برای این مورد باید با یک متخصص زنان مشورت کنید که ببینید آیا می توان از کاپ قاعدگی برای باکره ها استفاده کرد یانه!

تامپون چیست؟

تامپون یکی از وسایل بهداشتی است که بانوان در زمان خونریزی قاعدگی برای جلوگیری از ریختن خون به خارج از بدن و جمع آوری آن جهت جلوگیری از آلوده شدن یا کثیف شدن لباس ها از آن استفاده می کنند. تامپون با روش جذب خون به درون بافت اسفنجی و حفظ آن به مدت چندین ساعت عمل می کند.

همچنین به دلیل اینکه این نوع از محصولات بهداشتی به درون واژن فرو می رود، خانم های باکره نباید از آن استفاده کنند؛ چرا که ممکن است به پرده بکارت آن ها آسیب وارد کند.

انواع تامپون

جنس آن معمولاً از پنبه است و با استفاده از یک فروکننده (Applicator) در داخل مهبل قرار داده می‌شود. در انتهای آن نخی وجود دارد که برای بیرون کشیدن آن استفاده می‌شود.

تامپون انگشتی گونه‌ای تامپـون است که بدون فروکننده فروخته می‌شود و با دست در محل خود قرار می‌گیرد.

تامپونها درجات جذب متفاوتی دارند :

ضعیف : ۶ گرم یا کمتر

معمولی : ۶ تا ۹ گرم

خوب : ۹ تا ۱۲ گرم

خیلی خوب : ۱۲ تا ۱۵ گرم

عالی : ۱۵ تا ۱۸ گرم

مزیت استفاده از تامپون

این روش نسبت به سایر روش های جذب خون قاعدگی، مزایای زیادی دارد. استفاده از آن، نسبت به پد بهداشتی و فنجان قاعدگی، تمیز تر و بهداشتی تر است. هنگام دفع ادرار می توانید تامپون را نگه دارید اما در سایر روش ها آن ها را باید کنار بگذارید.

تامپون بهتر است یا نوار بهداشتی؟

در موقعیت های عمومی استفاده از نوار بهداشتی بهتر و آسان تر از استفاده از تامپون است. بهتر است تنها در موارد خاص مثل ورزش کردن یا مهمانی رفتن از تامپون استفاده کنید. مثلا در صورتی که لباس مجلسی شما تنگ و چسبان است بهتر است از تامپون به جای نوار بهداشتی استفاده کنید.

نحوه گذاشتن تامپون:

ممکنه اولین بار که قصد استفاده از تامپون را دارید اضطراب داشته باشید.این اضطراب طبیعی هست، برای اولین بار و مخصوصا برای وقتی که قصد یادگیری دارید بهتره از کوچکترین نوع آن استفاده شود.وقتی مقدار خون شما در حد متوسط تا زیاد باشد بهتر می توان تامپون را وارد کرد چون نوعی حالت نرم کنندگی ایجاد می کند.هر چقدر شما آرامش بیشتری داشته باشید برای اینکار بهتر است. وقتی اضطراب داشته باشید عضلات واژن نا خود آگاه جمع می شوند و کار شما را سخت می کنند.1- دست هایتان را آب و صابون بشوئید و خشک کنید.لایه پلاستیک تامپون را بردارید. ممکنه به دلیل اضطراب شما از دستتان روی زمین بیفتد هرگز از آن استفاده نکنید. تامپون دیگری را باز کنید.

2- بشینید یا در حالت راحتی قرار بگیرید. تامپون به حالتی درست شده که اوله نازک درون لوله بزرگ تر قرار گرفته است. شما باید وسط قسمت نازک را با انگشت بگیرید.مطمئن باشید که نخ تامپون وجود داشته باشد.

3- با انگشت های دست دیگر لب های واژن را باز کنید وتامپون را در سوراخ بکارت بگذارید بگذارید

4-به آرامی تامپون را فشار دهید تا از سوراخ بکارت وارد واژن شود.وقتی انگشتی که وارد می کند به بدن و یا آن اپلایکاتور رسید و یا وقتی لوله بزرگتر وارد شد داخل کردن را متوقف کنید.

5- وقتی آن اپلایکاتور یا لوله بزرگتر وارد واژن شد از انگشت سبابه خودتون برای فشار دادن لوله داخلی به لوله خارجی استفاده کنید.

6- وقتی لوله داخلی واردشد از شست و انگشت وسطی خودتان برای خارج کردن اپلیکاتور استفاده کنید. مطمئن باشید که نخ تامپون خارج از واژن وجود داشته باشد. این نخ برای این است وقتی که قصد خارج کردن آن را دارید با کشیدن نخ تمام تامپون خارج می شوداگر تامپون به درستی وارد شود شما اصلا آن را حس هم نخواهید کرد.اگر احساس ناراحتی می کنید احتمالا تامپون را درست نگذاشته اید یا اینکه تامپون کاملا داخل نشده است.اگر اینطور است آن را خارج کنید و از توع تازه ای از آن استفاده کنید.مطمئنا در دفعات بعدی تجربه بیشتری بدست می آورید.وبجای اینکه نا امید بشید و یا بقول معروف دست و پای خودتان را گم کنید خونسردی خودتان را حفظ کنید و مجددا تکرار کنید.

خارج کردن تامپون

1- ریلکس و آرام باشید، اگر استرس داشته باشید احتمال انقباض عضلاتتان بیشتر و خارج کردن تامپون مشکل تر خواهد شد.۳- در وضعیت مناسبی بایستید، روی توالت نشسته و یا سرپا بایستید در حالی که یک پای خود را روی سرپوش توالت گذاشته اید، اگر ممکن است در وضعیتی بایستید که زمان قرار دادن تامپون از آن استفاده کردید. نشستن روی توالت و کشیدن نخ تامپون راه مطمئنی است که خون های بیرون آمده از تامپون، به جای آنکه روی لباس و کف دستشویی بریزید و داخل توالت تخلیه شوند.

۴- دست خود را بین پاها برده و نخ تامپون را بکشید، مطمئن باشید تامپون را با همان زاویه ای که داخل واژن گذاشتید بیرون بکشید۵- خیلی محکم نکشید، اگر برای خارج کردن تامپون به مشکل برخورد کرده اید، اصرار برای بیرون کشیدن محکم آن باعث پاره شدن نخ تامپون خواهد شد. همچنین اگر علت چسبیدن تامپون به واژن خشکی بیش از حد آن باشد کشیدن زیاد و محکم آن سبب درد می شود.۶- اگر به آسانی بیرون نیامد عصبی و مضطرب نشوید، اگر دیدید خارج کردن تامپون خیلی سخت است نترسید و مضطرب نشوید، تامپون در شکمتان گم نمی شود!!! اگر در حالی که نخ را می بینید نمی توانید آن را خارج کنید چند کار می توانید انجام دهید.به آرامی نخ را مانند زمانی که اجابت مزاج می کنید به طرف پایین بکشید. تکان دادن نخ در زمان بیرون کشیدن تامپون کمک می کند که راحت تر مجرای واژن را ترک کند. زمانی که تامپون به اندازه کافی نزدیک سوراخ واژن رسید که بتوانید آن را با انگشتتان بگیرید، به آرامی تامپون را با انگشتانتان از طرفی به طرف دیگر تکان دهید در حالی که آن را همزمان به طرف پایین می کشید.

اگر واقعا برای درآوردن واژن مشکل داشتید می توانید از دوش مهبل (که شستشوی زنان نیز نامیده می شود) استفاده کنید. دوش مهبلی باعث اسپری کردن آب به داخل واژن ومرطوب و نرم شدن تامپون شده و بیرون کشیدن آن را آسان تر می کند. اگر می خواهید از این روش استفاده کنید به دقت دستورالعمل روی پاکت دوش مهبل را که از داروخانه خریده اید مطالعه کنید. اگر از دوش مهبل ساخته شده در خانه استفاده می کنید مطمئن باشید که آب استریل و ضدعفونی شده باشد.

اگر نتوانستید تامپون را پیدا کنید انگشتتان را داخل واژن کرده و آن را به صورت چرخشی در اطراف دیوارده حرکت دهید. اگر نخ تامپون را پیدا کردید می توانید انگشت دیگر را وارد واژن کرده و نخ را بین انگشتان خود بگیرید و به راحتی تامپون را خارج کنید.

اگر نتوانستید تامپون را پیدا کنید و یا به نظر می رسد نمی توانید آن را از واژن خارج کنید، در اینکه نزد پزشک بروید خجالت نکشید.

۷- به طرز آبرومندانه ای تامپون مصرف شده را جمع و جور کرده و دور بیاندازید، وقتی تامپون را خارج کردید آن را در تکه ای دستمال توالت پیچیده و داخل سطل آشغال بیاندازید. آن را در سیفون نیاندازید. تامپون ها این قابلیت را ندارند، آن ها می توانند سبب مسدود شدن توالت شده، بنابراین آن ها را در سطل آشغال بیاندازید.

آیا استفاده از تامپون باعث پارگی پرده بکارت می‌شود؟

در سایت‌ها و مطالب خارجی گفته شده است که استفاده از تامپـون باعث پارگی پرده بکارت نمی‌شود. برخی از پرده‌های بکارت سوراخ بزرگی دارند که به راحتی باعث عبور تامپون می‌شوند اما سوراخ برخی نیز کوچک است. به هر حال احتیاط می‌گوید که چنانچه در جامعه‌ای مثل ایران زندگی می‌کنید که پرده بکارت اهمیت اخلاقی و حقوقی دارد، بهتر است قبل از ازدواج از تامپون استفاده نکنید. اما چنانچه اصرار به استفاده از تامپـون را دارید به یک پزشک متخصص زنان و زایمان مراجعه کنید تا با بررسی سوراخ پرده بکارت به شما بگوید که آیا می‌توانید از تامپون استفاده کنید یا خیر.

سندروم آلرژی دهانی چیست؟ – سندروم آلرژی دهانی و مشکلات ناشی از آن

داروهای ضد صرع و افزایش احتمال خودکشی –

مواد غذایی برای بهبود خلق و خو – سالمون

مصرف مکمل‌های عضله ساز خطرناک است –

۱۳ نشانه دختری که شما را دوست ندارد ! – 13 نشانه علاقه نداشتن دختر به پسر

از علائم و دلایل تا درمان خانگی اگزما – درمان و دلایل ابتلا به اگزما

سرمه چهار مغز : خواص و طرز تهیه سرمه چهار مغز – سرمه چیست؟ + فواید سرمه چهار مغز

  • دکتر وینکل
  • ۰
  • ۰

یک عدد سینی.یک عدد گالیپات.یک عدد پنست.یک عدد سوزنگیر.یک عدد قیچی صاف.یک عدد تامپون.دو عدد گاز.۷ عدد پنبه سوآپ.۴ عدد شان(دو عدد شان جورابی).یک عدد گان.

اپی زیاتومی چه زمانی مورد نیاز است و چه زمانی انجام آن لازم نیست؟


اپی زیاتومی، برش فاصله میان واژن و مقعد را می‌گویند. در گذشته اپی زیاتومییک بخشی از زایمان طبیعی بود؛ اما امروزه این عمل تنها در موارد خاص انجام می‌شود. در اینجا هر آنچه که نیاز دارید در مورد خطرها، مزایا و دوره بهبود این جراحی بدانید را توضیح می‌دهیم.



درباره اپی زیاتومی (Episiotomy)


برای سال‌ها تصور بر این بود که اپی زیاتومی به جلوگیری از پارگی‌های شدید واژینال در طول زایمان کمک می‌کند و بهتر از پارگی طبیعی بهبود می‌یابد. با این وجود امروزه مطالعات نشان می‌دهند که اپی زیاتومی از این مشکلات جلوگیری نمی‌کند. بهبود پس از اپی زیاتومی ناراحت کننده است و گاهی اوقات برش جراحی اپی زیاتومی شدیدتر از پارگی طبیعی است که قرار است اتفاق بیفتد؛ عفونت نیز امکان پذیر است. در برخی زنان اپی زیاتومی موجب درد در طول رابطه جنسی تا چند ماه پس از زایمان می‌شود. همچنین اپی زیاتومی شدید نیز ممکن است موجب بی‌اختیاری مدفوع پس از زایمان شود.

انواع اپی زیاتومی

دو نوع متداول اپی زیاتومی، اپی زیاتومی میانی و اپی زیاتومی خط میانی طرفی یا مدیولترال است. اپی زیاتومی میانی در ایالات متحده و کانادا بسیار متداول است و اپی زیاتومی مدیولترال روشی برتر در سایر نقاط جهان است. لازم به ذکر است که هر دو روش، مزایا و معایب مختلف منحصر به خود را دارند.

اپی زیاتومی میانی

در اپی زیاتومی میانی، برشی در وسط دهانه واژن، مستقیما به سمت مقعد ایجاد می شود. مزایای اپی زیاتومی میانی شامل ترمیم آسان و بهبودی سریع است. این نوع اپی زیاتومی درد کمتری دارد و احتمالاً در صورت مقاربت جنسی، از ایجاد حساسیت دراز مدت و احساس درد می کاهد. همچنین در این روش احتمال خون ریزی در حین عمل کمتر است. عیب اصلی اپی زیاتومی میانی، بالا بودن خطر پارگی در حین زایمان و گسترش آن به عضلات مقعد است. این نوع جراحت می تواند منجر به مشکلات طولانی مدت، از جمله بی اختیاری مدفوع یا عدم توانایی در کنترل حرکات روده شود.

اپی زیاتومی مدیولترال

در این روش، برش از وسط دهانه واژن شروع می شود و با زاویه 45 درجه به سمت مقعد گسترش می یابد. مزیت اصلی آن، این است که خطر پارگی عضلات مقعد بسیار کمتر است.

با این حال، معایب بسیار زیادی نیز دارد، از جمله:

  • بالا بودن شدت خون ریزی
  • درد شدیدتر
  • ترمیم دشوار
  • ریسک بالاتری از ناراحتی های طولانی مدت، به خصوص در هنگام مقاربت جنسی.

چه نیازی به انجام اپی زیاتومی است؟

همه زنان به اپی زیاتومی احتیاج ندارند. کشش بافت ها به طور طبیعی ممکن است نیاز فرد به این روش را کاهش دهد. با این حال، در برخی از موارد، بدون اپی زیاتومی، بافت های پرینه فرد ممکن است پاره شوند و ترمیم آن دشوارتر شود. در مورد نحوه انجام آن از ارائه دهنده خدمات بهداشتی خود سوال کنید.

ارائه دهنده خدمات، ممکن است در مواقع ذیل اپی زیاتومی را برایتان توصیه کند:

  • کافی نبودن اکسیژن جنین (پریشانی جنین)
  • زایمان دشوار، مانند زمانی که کودک در ابتدا باسن یا پایش بیرون بیاید (بریچ) یا وقتی شانه های کودک در لگن گیر کرده باشد.
  • طولانی شدن پوشینگ یا زور زدن مادر در مرحله دوم زایمان
  • زایمان با فورسپس یا واﮐﯿﻮم
  • بزرگ بودن اندازه کودک
  • نارسی کودک

درجه اپی زیاتومی

اپی زیاتومی ها توسط درجه هایی طبقه بندی می شوند که بر اساس شدت یا میزان پارگی آن ها پایه گذاری شده است:

درجه اول

اپی زیاتومی درجه یک، شامل یک پارگی کوچک است که فقط در خود بافت واژن امتداد دارد. این برش شامل بافت زیرین آن نمی شود.

درجه دوم

این رایج ترین نوع اپی زیاتومی است که علاوه بر بافت واژن، در پوشش آن نیز امتداد دارد. اما شامل اسفنکتر مقعد یا پوشش رکتال نمی شود.

درجه سوم

پارگی درجه سوم شامل پوشش واژن، بافت های واژن و بخشی از اسفنکتر مقعد است.

درجه چهارم

شدیدترین نوع اپی زیاتومی که شامل پوشش واژن، بافت های واژینال، اسفنکتر مقعد و پوشش رکتال یا مقعدی است. شدت اپی زیاتومی مستقیماً با احتمال بروز عوارض جانبی طولانی مدت در ارتباط است و با افزایش درجه آن، احتمال عفونت، درد و سایر مشکلات بعد از عمل بیشتر می شود.

ست اپی زیاتومی

1.سینی: جهت قرار دادن پنس ها، قیچی ها، تیغ های جراحی، نخ های جراحی و …استفاده می شود.

سینی جراحی استیل جهت جابه جایی لوازم جراحی نیز وسیله ای مناسب است.

سینی جراحی در  سایز های  28 و 32 و 38 و 44 موجود می باشد.

جنس سینی جراحی از استیل می باشد.

2.گالیپاتظرف کوچک گردی است که معمولاً در محیط‌های بیمارستانی، اتاقهای عمل، دندان پزشکی‌ها و محیط‌های آزمایشگاهی کاربرد دارد.
جنس این ظرف غالباً از استیل، پلاستیک یا سفال می‌باشد. از این ظرف برای نگهداری پماد، دارو یا گلوله‌های کوچک پنبه که به مواد ضدعفونی‌کننده آغشته شده باشند، استفاده می‌گردد.

3.سوزن گیر: همانطور که همگی آگاهیم، بخیه‌ زدن بافت‌های بدن که در زمان عمل جراحی بریده شده‌اند کار بسیار مهمی است. حتی یک اشتباه جزئی در حین بخیه‌ی بافت به احتمال زیاد بیمار را روزها پس از اتمام عمل جراحی، ناراحت و آشفته می‌سازد. بخیه‌ی نادرست بافت پوست می‌تواند موجب درد زیادی شده و ممکن است به انجام عملی دیگر جهت تصحیح آن نیاز باشد. جهت جلوگیری از تمام این عوارض و بخیه‌ی درست بافت، اغلب جراحان از پنس‌های سوزن‌گیر استفاده می‌نمایند. این ابزار به جراح اجازه می‌دهد تا سوزن را در حین بخیه زدن بافت مورد نیاز، بطور محکم نگه دارد.

پنبه سوآب: پنبه یا گاز گلوله شده را سواب گویند، که با دست یا کلمپ گرفته می شود. موارد استفاده:

برای کنار زدن یک رگ یا عضو از محل عمل.

جذب خون و مشخص کردن رگ خونریزی دهنده.

شان ساده: پارچه‌هایی استریل که قسمتی از بدن بیمار را که می‌خواهد تحت عمل جراحی قرار گیرد، از سایر قسمت‌های غیراستریل جدا می‌کند.

گان:

به‌طور کلی دو دسته گان جراحی وجود دارد: یک بار مصرف و چندبار مصرف

  • گان‌های چند بار مصرف معمولاً از جنس‌های پنبه، پلی استر، ویسکوز مخلوط آن‌ها می‌باشد.
  • گان‌های یک بار مصرف معمولا از جنس اسپان است و در محیط های آلوده به عفونتهای ویروسی از اسپان های لمینت شده استفاده می‌شود و عموما فاقد دوخت و به شکل پرس شده هستند و در برخی موارد ممکن است دارای الگوهای دوختی هم باشند اما هر چقدر درز کمتر داشته باشد در مقابل نفوذ ویروس مطمئن تر و محفوظ تر می‌باشد.

تامپون: تعریف ساده تامپون یک محصول پنبه‌ای یا رایونی نرم و جذب‌کننده است که به حفاظت در مقابل نشت خون عادت ماهانه کمک می‌کند. بر خلاف نوارهای بهداشتی که در بیرون بدن شما قرار می‌گیرد، تامپون‌ها در واژن جای می‌گیرند.

پنس: پنس مانند انبر آشپزخانه می‌ماند که به جراح اجازه می‌دهد بافت‌های پوست را گرفته و محکم نگه دارد. چه بخشی از روده را نگه دارد و چه در طول عمل جراحی شریان را محکم کند، همواره می‌توان به این پنس‌ها اعتماد کرد. همچنین، این ابزار جراحی در اندازه‌های مختلفی وجود دارند به گونه‌ای که جراح می‌تواند با توجه به نیازهای خاص خود یکی از آنها را انتخاب نماید. پنس‌هایی که جهت نگه داشتن سر نوزاد طراحی شده‌اند، کاملاً بزرگ بوده و هدف اصلی آنها این است که با خیال راحت کودک از مجرای زایمان در طی یک عمل سزارین بیرون کشیده شود.

  • دکتر وینکل
  • ۰
  • ۰

در عرف معمول پزشکی اختلال فوق به گروهی از اختلالات هیجانی اطلاق میشود که در آنها علائم جسمانی وروانی اختلال اصلی را تشکیل می دهند.در این اختلال قطع ارتباط با واقعیت آنطوریکه در سایکوز ها ( شدید روانی ) شایع میباشد وجود ندارد.بعنوان مثال : بیمار هنوز قادر است که واقعیات دنیای خارج را ارزیابی نماید.اگر چه ممکن است علائم برای بیمار ناتوان کننده باشد اما رفتار او نسبت به نرم های اجتماعی اختلال جدی ندارد.

 

اختلال نوروتیک چیست

اختلال نوروتیک در حد وسط یک طیفی از واکنشهای سازگاری از یک طرف واختلالات شخصیت از طرف دیگر قرار دارد.موقعی که حالتهای استرس شدید اتفاق می افتد ، در طول تصا دفات ، مرگ فرد مورد علاقه ، از دست دادن شغل ویا پول ،ممکن است اختلالات روانی موقتی حتی در شخصیتهای با ثبات قبلی بوجود آید.هر وقت که موقعیت استرس شدید بوجود می آید ، فرد معمولا” بهبودی خوبی نشان می دهد و یک زندگی استوار هیجانی وسود مند را از سر میگیرد

فردی با شخصیت نوروتیک زودرنج، مغموم و افسرده، فاقد اعتماد به نفس است. او گفت و گو با غریبه ها را دشوار می داند، از بدشانسی های احتمالی نگران است؛ از تجربیات تحقیرآمیز به مدت طولانی و به شدت، رنج می برد. افرادی که شخصیت نوروتیک دارند، مستعد استرس هستند چرا که آستانه ذهنی آنها در تهدیدآمیز دیدن هرموقعیت، پایین است.

آنها به ویژه تمایل دارند تا بدترین سناریوها را در ذهن خود بسط دهند و فکر کنند که چطور به رویدادهای احتمالی و بعید، خواهند پرداخت؛ در نتیجه، بیشتر استرس آنها از فکر کردن درباره موقعیتهایی که رخ نخواهند داد، ناشی می شود. اگرچه، افراد دیگر نیز تا اندازه ای همین کار را می کنند، اما افرادی که شخصیت نوروتیک دارند، این کار را در حد افراط و بیمارگونه انجام می دهند.

 

میزان شیوع

اختلالات نوروتیک در جامعه خیلی شایع است بنظر میرسد که در نواحی شهری در مقایسه با مناطق روستائی بیشتر است ۰سنجشهائی که در رابطه با میزان شیوع انجام شده است، نشان می دهد که همه جا بین ۴۰ الی ۸۰ نفراز هر ۱۰۰۰ نفر جمعیت غالبا” از اختلالاتی با منشاء هیجانی رنج میبرند ۰همینطور در یک بیمارستان عمومی ، ۲۰ الی ۳۰ % از مردمی که به کلینیک مراجعه میکنند احتمالا”بیماریهائی در رابطه با عوامل روانی دارند.اختلالات نوروتیک در دهه های سوم وچهارم عمر وبه ندرت بعد از آن شروع میشود ۰بیماری در زنان در مقایسه با مردان خیلی شایعتر است

 

اختلالات اضطراب و ترس:

اضطراب از تجربیات نسبتا” شایع انسان است ویک واکنش طبیعی در برابر خطر ، موقعیتهای دشوار ، تعارضات و ناامیدیها میباشد ۰همه ما شیوه های متفاوتی در مقابله با احساسات اضطرابی خود از قبیل اجتناب از موقعیت استرس زا ، نادیده انگاشتن افکار مزاحم ، حتی فوران خشم خویش را متوجه موضوعی داریم ۰

واژه اختلال اضطرابی به حالتی از اضطراب دائمی وشدید اطلاق میشود که با تمامی کوششهائی که برای کنترل آن بکار میرود اتفاق می افتد بعضی مواقع به دنبال یک استرس مشخص اتفاق می افتد.اگر چه خیلی مواقع دلائل واضحی نمی توان پیدا کرد

 

اختلالات نوروتیک در دهه های سوم وچهارم عمر وبه ندرت بعد از آن شروع میشود ۰بیماری در زنان در مقایسه با مردان خیلی شایعتر است

 

انواع بیماران نوروتیک:

خوشه ی A : گوشه گیر و تنهاA_1 : اختلال شخصیت پارانویید :

1. انگیزه های دیگران را بدخواهانه تعبیر می کنند.2. احساس می کنند مردم همیشه سرشان کلاه می گذارند.3. به دیگران نمی توانند اطمینان کنند.4. اگر جواب سلامش را سست تر دریافت کند از خود می پرسد منظورش چه بود؟5. در اشارات و اتفاقات مثبت معانی تحقیرآمیز و تهدیدکننده می بیند.6. مدام کینه می ورزد و تحقیر و بی اعتنایی و اهانت را نمی بخشد.7. سوظن مکرر و بی پایه نسبت به وفاداری همسر یا شریک اش دارد .8. اگر به چنین فردی نزدیک شوید از خودش می پرسد: چه می خواهد که نزدیک شده؟9. به جمله ی دوری و دوستی اعتقاد راسخ دارند و در عمل اجرا می کنند .

 

 

A_2 : اختلال شخصیت اسکیزویید:

1. افرادی هستند بی علاقه به روابط بین فردی.2. درون گرا3. در میان اجتماع بودن را دوست ندارند.4. دوستان نزدیکی ندارند.5. بستگان درجه اول صمیمی ترین دوستانشان هستند.6. فعالیت های افرادی را انتخاب می کنند.7. علاقه ی جنسی و عاطفی کمی دارند.8. سردی هیجانی دارند.9. عواطف سطحی یا فلت دارند.

 

 

A_3 : اختلال شخصیت اسکیزوتایپال:

1. همه چیز برایشان سوتفاهم می شود.2. هم رفتار و هم برداشت عجیب و غریب دارند.3. افکار عجیب و غیر عادی دارند.4. صحبت کردن غیر عادی دارند.5. در زمانی که لازم نیست با کسی صمیمی باشد بیش از اندازه صمیمی است.6. دوست صمیمی در اطرافش ندارد.7. در جمع دیگران اضطراب مفرط دارند.8. افرادی خرافاتی هستند.9. حریم بین فردی را باید در مقابلشان حفظ کنیم.

  • دکتر وینکل
  • ۰
  • ۰

روش صحیح خارج کردن آب جمع شده در گوش

گوش از عفونت و جرم گرفتن گوش جلوگیری می کند. مردم اغلب، مخصوصا در ماه های تابستان، وقتی به حمام می روند یا شنا می کنند، متوجه می شوند که آب در گوششان رفته است. شرایطی که وقتی آب در گوش باشد و نتوانید آن را از گوشتان خارج کنید، کمی ناخوشانید می باشد و ممکن است مجبور شوید به مقابله با التهاب، سوزش، عفونت داخلی گوش و یا عفونت در قسمت های بیرونی گوش که به گوش شناگر معروف است، بپردازید. خوشبختانه به کمک چند راهکار، می توان به راحتی آب را از گوش خارج کرد. اگر راهکارهایی که در خانه انجام دادید، اثر نداشتند و یا همراه با درد بودند، سریعا به پزشک مراجعه کنید.با دلگرم همراه باشید تا با راه های مناسب برای خارج کردن آب از داخل گوش آشنا شوید.

در حالی که سرتان را کج کرده‌اید بپرید

زمانی که آب وارد گوش می‌شود معمولا در کانال گوش به دام می‌‌افتد؛ بنابراین پریدن در راستای گوشی که دچار گرفتگی شده است به شما کمک می‌کند آب وارد شده به داخل گوشتان را خارج کنید. برای حل این مشکل، کافی است سرتان را به سمت گوشی که گرفته است کج کنید و بر روی یک پای خود بالا و پایین بپرید. ممکن است احمقانه به نظر بیاید، اما این روش در اغلب موارد جواب می‌دهد.

کشیدن لاله گوش

کانال گوش یک پیچ خوردگی کوچک دارد که آب وارد شده به داخل گوش معمولا در آن به دام می‌افتد. بنابراین، اگر لاله گوشتان را به آرامی بکشید، آب وارد شده به داخل گوش خارج می‌شود. برای انجام این کار باید سرتان را به سمت گوشی که گرفته است کج کنید. سپس، همانطور که ایستاده‌اید قسمت غضروفی گوش (بین نرمه گوش و بخش بیرونی) را به سمت پایین بکشید. در حین کشیدن گوش، سرتان را به مدت چند ثانیه در همین حالت نگه دارید. این روش در بسیاری از موارد باعث خروج آب از داخل گوش می‌شود.

سرتان را کج کرده و فک خود را حرکت دهید

گوش عضوی است که خود را تمیز می‌کند؛ وقتی فک خود را تکان دهید، محتویات داخلی به طور خودجوش از گوش خارج می‌شوند. موفق شدن در این روش به زمان بیشتری نیاز دارد؛ بسیاری از افراد با استفاده از این حرکت از شر آب به دام افتاده در داخل گوش‌هایشان خلاص می‌شوند.درمان خانگی با استفاده از نصف الکل و نصف سرکه سفید استفاده کنید.

علاوه بر کمک کردن به گوش برای خلاصی از آب، این راه به حفظ گوش از آلوده شدن نیز کمک می کند. به راحتی می توانید یک قطره گوش که از ۵۰% الکل و ۵۰% سرکه سفید درست شده است، بسازید و با دقت و با استفاده از قطره چکان، چند قطره از محلول را داخل گوش آسیب دیده بریزید. سپس با دقت آن را از گوش خارج کنید. می توانید از یک بزرگتر برای ریختن محلول داخل گوش کمک بگبرید.

  • اسید موجود در گوش باعث از بین بردم جرم گوش شده و آن را به همراه آب از داخل گوش خارج می کند.
  • الکل باعث افزایش سرعت تبخیر آب در گوش می شود.
  • اگر پرده گوشتان پاره شده است، هرگز این کار را انجام ندهید.

یک خلاء در گوش ایجاد کنید

گوشتان را به سمت پایین نگه دارید و کف دستتان را به گوش بچسبانید و کمی فشار دهید و از روی گوش بردارید. آنقدر این کار را انجام دهید تا آب از گوشتان خارج شود. وقتی گوشتان به سمت بالا است، این کار را انجام ندهید چون ممکن است باعث شوید آب به کانال های جلوتری در گوش وارد شود. این خلاء مثل یک مکش عمل می کند که آب را به سمت خود می کشاند.روش دیگر این است که گوشتان را کج کرده و انگشتتان را با ایجاد یک خلائ به گوش فشار داده و سریع بکشید.آب در همان لحظه سریعا از گوش خارج می شود. توجه کنید که این روش بر بقیه روشها ارجح نیست، خاراندن گوش می تواند باعث عفونت شود. اگر روش کف دست اثر نداشت و خواستید از انگشت استفاده کنید،دقت کنید که انگشتتان تمیز باشد و ناخن کوتاه باشد.

خارج کردن آب جمع شده از گوش استفاده از سشوار

ممکن است به خارج کردن آب از گوش به وسیله سشوار شک کنید اما این روش برای اغلب مردم تأثیر گذار است. سشوار را روی پایین ترین درجه حرارت و یا حتی سرمای آن تنظیم کرده و به فاصله ۳۰ سانتی متر از گوش خود نگه دارید. سشوار را روشن کرده و بگذارید حرارت را داخل گوشتان بدمد تا زمانیکه حس کنید آب در حال خارج شدن از گوشتان است. فقط مطمئن شوید که زیاد داغ و یا زیاد به گوشتان نزدیک نباشد که باعث سوختن تان شود.روش دیگر این است که به جای اینکه هوای گرم را داخل گوش بفرستید، می توانید اطراف گوش را گرم کنید،هوای گرم باعث تبخیر و خشک شدن آب می شود.

برای پاک سازی آب از گوش، از قطره های مخصوص استفاده کنید

این قطره ها در داروخانه ها موجود هستند و حاوی الکل هستند که باعث سرعت در تبخیر آب می شود. مطابق دستورالعمل قطره، آن را در گوش ریخته و شیب گوشتان را برای تخلیه آب از آن، به سمت پایین قرار دهید.

برای استفاده از این قطره در خانه، می توانید از یک بزرگتر کمک بگیرید

گوش خارجی خود را با یک پارچه یا حوله به آرامی پاک کنید. گوشتان را به سمت پارچه کج کنید تا آب از گوشتان خارج شود. توجه کنید که نباید پارچه را به داخل گوش بفرستید چون ممکن است که آب را به قسمت داخلی تر گوشتان بفرستد.

خارج کردن آب جمع شده در گوش با کج کردن سر خود

راه دیگر برای خارج کردن آب از گوش این است که روی یک پا ایستاده و گوش خود را به سمت زمین کج کنید. ایستادن روی یک پا را برای خارج کردن آب از گوشتان امتحان کنید. این کار به باز شدن حفره گوش کمک کرده و با بالا کشیدن لبه بالایی گوش به سمت سر، به تخلیه ی آب از گوش کمک می کند.

طوری دراز بکشید که گوشتان به سمت پایین باشد

جاذبه ممکن است به طور طبیعی باعث تخلیه گوش شود. برای تأثیر بیشتر، سر خود را مستقیما روی زمین قرار دهید مگر اینکه بخواهید از یک بالش یا کوسن استفاده کنید. برای حداقل چند دقیقه همانطور دراز بکشید. اگر لازم بود می توانید تلویزیون تماشا کنید یا راهی برای سرگرم کردن خود پیدا کنید.اگر بعد از ظهر در گوش هایتان آب رفت و برای استراحت دراز کشیدید تا آب خارج شود، حتما طوری بخوابید که گوشتان به سمت پایین قرار گیرد. این کار شانس شما را برای خارج شدن آب از گوش هنگامیکه خواب هستید، افزایش می دهد.

خارج کردن آب جمع شده در گوش با استفاده از جویدن

وانمود کنید که در حال جویدن غذا هستید. با این کار، استخوان فک سمت گوش آسیب دیده حرکت می کند. سر خود را به سمت گوشی که آب در آن نیست، کج کنید و سپس به سمت دیگر کج کنید. اگر فکر می کنید جویدن آدامس ممکن است به بیرون آوردن آب از گوشتان کمک کند، این کار را امتحان کنید. آب در گوش، در لوله استاش که قسمتی از گوش داخلی است، گیر می کند و جویدن می تواند به آزاد کردن آب کمک کند.برای تأثیر بیشتر می توانید همانطور که آدامس می جوید، سرتان را به اطراف تکان دهید.

خمیازه بکشید

گاهی می توانید به راحتی حباب آب را با خمیازه کشیدن خارج کنید. هر حرکتی که باعث تحریک و خارج شدن آب از گوشتان می شود، امتحان کنید. اگر حس می کنید آب در حال تغییر و حرکت است، بدانید که این کار تأثیر مثبت داشته است مثل جویدن آدامس. این کار هم به آزاد کردن آب از لوله استاش کمک خواهد کرد.

اگر نیاز بود، به دکتر مراجعه کنید

هنگامیکه آب در گوشتان است، اگر احساس درد کردید، حتما باید به دکتر مراجعه کنید. همچنین، بدانید که عفونت گوش میانی حسی مانند این دارد که در گوشتان آب وجود دارد و این عفونت باید به دقت درمان شود. اگه درد وجود دارد، نشانه خوبی است که متوجه شوید دچار عفونتی شدید که به گوش شناور معروف است.اگر علائم زیر را داشتید، حتما باید به دکتر مراجعه کنید:

  • عفونت و چرک زرد یا سبز – زرد که بوی آب مانده دهد.
  • وقتی گوشتان را می کشید، درد را حس می کنید.
  • مشکل در شنوایی
  • خارش کانال گوش یا گوش
  • از مشکل هایی که ممکن است در آینده به وجود بیاید، جلوگیری کنید.

 

بعد از شنا، گوش هایتان را خشک کنید

بعد از اینکه در دریا یا استخر شنا کردید یا حتی دوش گرفتید، حتما گوش هایتان را خشک کنید. تمام نواحی گوش خود را با یک پارچه کاملا تمیز پاک کنید. سرتان را به اطراف تکان دهید تا آب اضافی درون گوشتان خارج شود.حقیقت این است که بعضی افراد به دلیل حالت و شکل گوششان بیشتر از بقیه در معرض گرفتگی گوش هستند. اگر شما هم دچار این مشکل هستید، باید خیلی مراقب باشید.

از پنبه برای تمیز کردن گوشتان استفاده نکنید

اگر فکر می کنید با پنبه می توانید آب یا اشیای خارجی که در گوشتان گیر کرده است، خارج کنید، سخت در اشتباه هستید چون پنبه باعث فرو رفتن آب یا چیزهای دیگر در گوش می شود. همچنین ممکن است در گوشتان خراش ایجاد کرده و باعث درد بیشتر شود.

استفاده از دستمال کاغذی هم می تواند باعث ایجاد خراش در گوش شود

  • وقتی آب در گوشتان مانده است، از گوشگیر شنا یا توپ های پنبه ای در گوشتان استفاده نکنید.استفاده از گوشگیر یا توپک های پنبه ای هنگام خواب، دقیقا همان تأثیری را دارد که استفاده از گوش پاک کن برای خارج کردن آب از گوش دارد. هر دو باعث فرو رفتن آب یا هرچیز دیگری به قسمت های داخلی گوش می شوند.
  • اگر حس می کنید آب در گوشتان گیر کرده است، از گذاشتن گوشگیر هنگام شب اجتناب کنید.تا زمانیکه درد گوشتان به طور کامل خوب نشده است، سعی کنید از هدفون استفاده نکنید.جسم نوک تیز وارد گوشتان نکنید و آن را زخمی نکنید چراکه ممکن است باعث عفونت گوش شود.
  • در بینی خود باد کنید. تغییر در فشار هوا اغلب ترفند خوبی است.
  • مواظب باشید به گوشتان آسیب نزنید.
  • می توانید در اغلب داروخانه ها محصولی را بیابید که از ۹۵% الکل تشکیل شده باشد و برای خارج کردن آب از گوش طراحی شده باشد. این راه همانند روش قبلی است اما موثرتر از استفاده از آب به تنهایی می باشد.
  • به یک طرف کج شوید و سپس به سرعت همین ترفند را در طرف دیگر انجام دهید و به سرعت به طرف دیگر کج شوید.
  • بینی خود را بگیرد و سپس سعی کنید به آرامی در آن بدمید (باد کنید). مواظب باشید به شدت در بینی خود باد نکنید چراکه این کار ممکن است به پرده گوش شما آسیب برساند.
  • یک فنجان پر از الکل ایزوپروپیل به همراه آب در گوش خود بریزید و گوشتان را رو به بالا نگه دارید سپس سرتان را کج کنید تا گوش شما به سمت پایین قرار گیرد. در این شرایط آب باید از گوش خارج شود.

هشدارها در مورد خارج کردن آب جمع شده در گوش

ممکن است الکل در زمان تماس با پوست شما سوزش ایجاد کند.

این روش ها به احتمال زیاد شما را با مخلوطی از جرم گوش و آب گرمی که از گوش شما خارج می شوند، تنها خواهند گذاشت.

درصورتی که هیچ یک از این راهنمایی ها موفقیت آمیز نبود، با پزشک خود مشورت کنید.

الکل تنها برای استفاده موضعی می باشد. آن را نخورید. اگر چنین اتفاقی افتاد، سریعا با ۱۱۵ تماس بگیرید.

مراقب باشید تا تعادل خود را هنگام پرش و جهش از دست ندهید. با گرفتن یک صندلی یا نرده با دست، خود را ثابت نگه دارید.

هرگز اجسام خارجی را در داخل گوشتان فرو نکنید. گوش پاک کن و دیگر اجسام خارجی، مواد داخل گوش را به مناطق عمیق تر کانال گوش شما هدایت می کنند و می توانند باعث زخمی شدن پوست و یا عفونت گوش گردند.

خواهشمندیم اگر سوال یا نکته‌ای برای مطلب روش صحیح خارج کردن آب جمع شده

در گوش در ذهن شما باقی مانده است، آن‌را در قسمت نظرات با ما و سایر کاربران به اشتراک بگذارید.

  • دکتر وینکل