ساکولنت چیست؟ معرفی چند تا از بهترین ساکولنت ها

​

 ​

ساکولنت ها چه گیاهانی هستند؟

ساکولنت (Succulent plant) به هر گیاهی که دارای اندام های گوشتی، سفت و ذخیره کننده ی آب است، گفته میشه. ساکولنت ها آب را در برگها، ساقه ها و ریشه های خود ذخیره می کنند. این گیاهان خود را با شرایط آب و هوایی خشک و لم یزرع در سرتاسر جهان، از آفریقا تا صحرای آمریکا، وفق داده اند و همین سازگاری باعث شده که بتوانیم انواع ساکولنت ها را که دارای برگهای پهن، گلهای سفت و برگ های اشکی یا ستونی هستند در منزل پرورش دهیم.

گروهی از ساکولنت ها مانند آلوئه ها به خوبی شناخته شده اند در حالیکه برخی ازآنها ناشناخته اند. همچنین کاکتوس ها زیر مجموعه ای از ساکولنت ها هستند. این گیاه دارای ۶۰ گونه مختلف از گیاهان گوشتی رو شامل میشه که معرف ترین اونها سدوم، اشک تمساح، آچوریا و… است

از ساکولنت کجاها استفاده میشه؟

جالب است بدنید که ساکولنت ها را نماد مقاومت و استواری میدانند و به همین خاطر این روزها برای هدیه دادن به عزیزان از آنها استفاده میکنند، راستی برای ساخت ترایروم، روف گاردن ها، دویار سبز از ساکولنت های برگ پهن بیشتر استفاده میشود. همانوطر که گفتیم این گیاهان بسیار مقاوم هستند و برای دکوراسیون های داخلی بسیار مورد استفاده قرار میگیرند.

تفاوت کاکتوس و ساکولنت در چیست؟

هر دو گیاه گوشتی هستند ولی ساکولنت ها بخش بسیار بزرگی از گیاهان گوشتی رو شامل میشن که کاکتوس ها هم جزو اونها هستند، پس میشه گفت کاکتوس ها زیر مجموعه ای از خانواده بزرگ ساکولنت ها هستند.

تفاوت کاکتوس و ساکولنت رو میشه از چند ویژگی بررسی کرد، تفاوت در آرئول (ساکولنت‌ها فاقد آرئول هستند که تیغ از آنها بیرون بزند)، تفاوت در تیغ (کاکتوس ها تیغ زیادی دارند ولی اثر ساکولنت ها تیغ ندارند)، برگ (به جز چند گونه خیلی کمی اکثر کاکتوس‌ها برگ ندارند) و گل (گل‌های کاکتوس بسیار بزرگ، خاص و پیچیده می باشد) است.

انواع ساکولنت ها را بشناسید

ساکولنت ها رو باید به دو دسته زیر تقسیم کنیم :

• ساکولنت های سخت : گیاهانی که توانایی زندگی در شرایط سخت و هوای سرد را دارند و در بیشتر گونه ها رنگ برگها در دمای پایین تغییر میکند ولی باز زنده می مانند. (سمپرویوم ، کراسولا آتشین، هاورتیا گوره خری)
• ساکولنت های نرم : این نو گیاهان توانایی تحمل دمای سرد را ندارد پس اگر در مناطق سرد کشور زندگی میکنید و دوست دارید گیاهان خود را در بالکن نگهداری کنید انتخاب خوبی برای شما نخواهند بود. (سدوم، کوتیلدون، آچوریا)

چگونه از گیاه ساکولنت نگهداری کنیم؟

این گیاهان به نور خوب و فیلتر شده، آبیاری کم، خاکی با زهکشی بالا و دمای معمول اتاق برای رشد نیاز دارند ولی در ادامه به صورت کامل تمامی موارد را مورد بررسی قرار میدهیم.

نور مورد نیاز برای ساکولنت ها

ساکولنت ها به نور زیاد ولی فیلتر شده نیاز دارند که باز به منطقه و شدت نور خورشید بستگی دارد، این گیاهان را می‌توان با نور مصنوعی و لامپ‌های مخصوص هم پرورش داد. بعضی از ساکولنت ها مانند هاورتیاها در زیر نور بنفش رشد بهتری دارند.

دقت داشته باشید برخی ساکیولنت ها (تعجب نکنید خیلی جاها اینجوری تلفظ میشه) در تمام طول سال نیاز نوری بالایی دارند و باید نور خورشید را به طور کامل دریافت کنند البته نور باید به تمام بدنه ی گیاه برسد نه این که فقط به یک طرف گیاه نور بتابد. اگر ساکولنت ها نور مورد نیاز خود را دریافت نکنند رشد خوبی نخواهند داشت سرحال نخواهند بود و به احتمال قوی گل هم نخواد داد.

نکته مهم : درسته این گیاهان نور زیاد نیاز دارند ولی قرار دادن یکدفعه آنها در معرض نور مستقیم میتونه موجب سوختگی برگ در بعضی مواقع مرگ آنها شود.من که همیشه پشت پنجره که شیشه های مات داره میذارم و زیاد جابجاشون نمیکنم.

برای خواندن ادامه مطلب ساکولنت چیست؟ معرفی چند تا از بهترین ساکولنت ها کلیک کنید.

​

کاشت و پرورش گل کوکب

​

 ​

نام علمی:

Dahlia spp

تیره:

Asteraceae

گیاهشناسی

گل کوکب یا داهلیا، از گونه گیاهان غده‌دار و متعلق به خانواده کاسنیان (Asteraceae) است. کوکب، گیاهی چند ساله است که جزء گل‌های بومی کشور مکزیک، آمریکای مرکزی و کلمبیا به شمار می‌آید. تنوع رنگ، اشکال مختلف و زیبایی این گل باعث شده تا مورد توجه تولیدکنندگان گل و گیاه زینتی قرار گیرد. از آنجا که کوکب در دسته پیازه تابستانه قرار دارد، بنابراین غده‌های کوچک آن در فصل بهار کاشته می‌شود و از اواخر تابستان و اوایل پاییز شکوفا می‌شوند. البته این غده‌ها در دمای کمتر 5/6 درجه سانتیگراد نباید در زمین قرار گیرند. ارتفاع گونه‌های مختلف این گیاه بسته به گونه و طرز کاشت از 60 تا 180 سانتیمتر و قطر گل‌ها از 50/2 تا 20 سانتیمتر متغیر است. برگ‌های گیاه مرکب، بزرگ و دندانه دار هستند و گل‌ها نیز به کم پر یا پُر پر تقسیم می‌شوند. کوکب ساده و کوکب یقه دار از انواع کم پَر و کوکب آنمونیک، لاله زنبوری، توپی، کاکتوسی و زینتی از انواع پُر پر این گیاه محسوب می‌شوند.

دانستنی‌های مفید

بطور کلی، حدود 42 گونه و بیش از 20 هزار رقم گل کوکب وجود دارد. این تنوع بسیار زیاد ناشی از هشت لا بودن گل کوکب است؛ یعنی آنها دارای هشت مجموعه کرموزوم همولوگ هستند در حالیکه اکثر گیاهان فقط دو مورد دارند.

دیگر گونه‌های مرتبط به این گیاه شامل آفتابگردان، گل مروارید، گل داوودی و گل زینیا است.

7 واقعیت جالب درباره گل کوکب

1. گل کوکب توسط اسپانیایی‌ها کشف شد.
2. برخی گل‌های کوکب خوردنی هستند.
3. گیاه شناسان اولیه جذابیت عرفانی گل‌های کوکب را تحسین می‌کردند.
4. داهلیا یکی از نخستین گیاهانی است که به اروپا معرفی شد.
5. نام این گیاه برگرفته از نام گیاه شناس سوئدی (Anders Dahl) است.
6. این گیاه رشد سریعی دارد.
7. انجمن گل کوکب آمریکا این گیاهان را در ۱۴ گروه کلی طبقه بندی کرده است.

طبقه بندی کوکب

انجمن کوکب آمریکا این گیاهان را در ۱۴ گروه کلی طبقه بندی کرده است. از انواع عمده آن که جهت تولید گل بریده استفاده می شود می توان سه رقم تزیینی، کاکتوسی بزرگ و منگوله ای را نام برد. نوعی طبقه بندی کوکب براساس شکل ظاهری به صورت زیر است:

الف) کوکب های کم پر

الف-۱- کم پر ساده: یک یا چند گلچه شعاعی دارند که ممکن است همپوش باشند و در اطراف دیسک مرکزی قرار گیرند. اندازه گل به طور معمول کوچکتر از ۱۰ سانتی متر است.

برای خواندن ادامه مطلب کاشت و پرورش گل کوکب کلیک کنید.

​

پرورش و نگهداری گل ادریسی

​

 ​

نام علمی:

Hydrangea macrophylla

تیره:

Hydrangeaceae

گیاهشناسی

گل ادریسی (هورتانسیا) با نام علمی Hydrangea macrophylla به خانواده  Hydrangeaceae و راسته  Comales تعلق دارد و بومی کشور ژاپن است.البته در جنس این گیاه یعنی Hydrangea  در حدود 75-70 گیاه گلدار وجود دارد که بومی کشورهای آسیای جنوب شرقی و شرقی و همچنین قاره آمریکا  هستند. اکثر گیاهانی که از این جنس در دنیای گلها و گیاهان زینتی مورد استفده قرار میگیرند حدود 3-1 متر ارتفاع دارند ولی در بین آنان گیاهانی که شبیه درختان کوچک باشند نیز یافت می شوند.

در بین گونه های مختلف این گیاه ، چهار گونه و دورگه های بدست آمده از آنان بیش از سایرین مورد توجه قرار گرفته اند که عبارتند از :

گونه Hydrangea macrophylla یکی از متداولترین و معمولی ترین گونه های زینتی است که میتواند در بهترین شرایط محیطی حتی تا 2.5 متر نیز رشد کند و به دلیل گل آذینهای بزرگ و جالب توجهی که دارد تحت پرورش قرار میگیرد. گل آذینهای این گیاه گاهی میتوانند بسیار بزرگ و قابل توجه شوند و توانایی نمونه های بدست آمده از این گونه در تغییر طیف رنگ از صورتی به آبی تحت شرایط مختلف اسیدیته خاک آنرا قابل توجه کرده است.جزئیات مربوط به این مسئله را در ادامه ملاحظه خواهید کرد. 

همچنین این گونه انواعی دارد که برگهایشان جالب توجه هستند زیرا رگه هایی از رنگ کرم رنگ در پهنه آنان و بخصوص حاشیه برگها وجود دارد. البته گلهای این نمونه ها به زیبایی و درشتی گلهای نمونه هایی که برگهای معمولی دارند نیست (تصویر در قسمت پایین مشاهده می شود)

گونه H.arborescens این نمونه گلهای سفید رنگی دارد که قطر گل آذین آن گاهی حتی به 25 سانتیمتر نیز می رسد. این گیاه حتی بعد از زمستانهای سرد و یا انجام هرسها و سرزنی هایی سخت و دیرهنگام  که ممکن است موجب عدم گلدهی هورتنسیای معمولی شود، به خوبی رشد می کنند و گل خواهد داد. به این گیاهان در زبان انگلیسی Smooth hydrangea گفته میشود.

گونه  H.quercifolia گیاهی است که انواع بوته ای آن حدود 1.5-1 متر ارتفاع می یابد . برگهایی شبیه به برگ بلوط و گلهای سفید رنگ دارد و شکل گل آذین کمی کشیده است و بین 10 الی 30 سانتیمتر طول دارد و اصولا گرمای بیشتری را نسبت به ادریسی معمولی تحمل می کند. برگهای این نوع از هورتانسیا با فرارسیدن پاییز رنگهای بسیار زیبایی را به نمایش می گذارند که معمولا در دیگر انواع هورتانسیا کمتر مشاهده می‌شود.رنگ گلهای این نوع هورتانسیا نیز با افزایش سن گل به رنگ صورتی متمایل می شود. به این گیاهان در زبان انگلیسی Oakleaf hydrangea گفته می شود.

گونه H.paniculata گیاهی است که با هرس مداوم می توان آنرا در حدود 1.5 متر نگهداشت اما تا 2.5 متر نیز میتواند رشد کند. و گلهایی سفید رنگ دارد که البته با افزایش سن صورتی رنگ می‌شوند. برگها در مقایسه با ادریسی معمولی از درخشندگی کمتر و اندازه کوچکتری برخوردار هستند و نرم تر نیز هستند. به این گیاهان در زبان انگلیسیPanicle hydrangea گفته میشود.

گلهای این گیاه به شکل طبیعی از اوایل بهار تا اواخر پاییز شکوفا می شوند اگرچه که با تغییر در دمای نگهداری محیط رویش می توان گلدهی این گیاه را کمی به جلو انداخت.گل آذین (مجموع گلهای) این گیاه به شکل گرد و مدور هستند و از تعدادی گل تشکیل شده اند. گلهای محبوبترین نوع ادریسی یعنی گونه  Hydrangea macrophylla  به سه رنگ سفید، صورتی و آبی دیده می شود و همانطور که در قسمت شرایط خاکی این گیاه مطالعه خواهید کرد با تغییر اسیدیته خاک رنگ گلهای گیاه را میتوان کنترل کرد. البته باید ذکر کرد قسمتهایی که در این گیاه رنگی است و جلب توجه می کند گلهای غیر بارور این گیاه هستند و گلهای بارور گیاه ریز و غیر توجه می باشند که البته اصلی ترین نقش را در تولید بذر این گیاه دارند. در زبان انگلیسی به این گیاه Hydrangea و همچنین (البته در سالهای قبل ) Hortensia گفته میشود.در ادامه نیازهای محیطی متداولترین نوع هورتانسیا یعنی  Hydrangea macrophylla آورده شده است.

نیازهای اکولوژیکی

آبیاری: گل ادریسی اصولا خاک مرطوب را دوست دارد و خشکی کشیدن منجر به از بین رفتن آن می شود. بنابراین آبیاری و حفظ رطوبت آن باید به شکل منظم انجام گیرد.زیاده روی در آبیاری نیز منجر به از بین رفتن ریشه ها و زرد شدن برگها و حتی از بین رفتن گیاهان می شود.

نور: ادریسی نه تنها به مکانی روشن و پر نور نیاز دارد بلکه روزانه حداقل  4-3 ساعت نیز باید از نور مستقیم آفتاب بهره مند شوند. کمبود نور منجر به عدم گلدهی گیاه، ریزش گلها، عدم باز شدن تمامی عنچه های روی یک دسته گل، رنگپریدگی برگها و بلند شدن شاخه ها می شود. از طرفی زیاد بودن میزان نور مستقیم آفتاب منجر به سوختگی برگها  و غنچه ها خواهد شد. بنابراین بهتر است که نور مستقیم را در طی صبح دم که شدت نور آفتاب ملایم تر است تامین کنیم و به گونه ای سایبانهایی برای گیاه استفاده کنیم و یا گیاه را در مکانهایی بگذاریم که از حدود ظهر به بعد در زیر سایه قرار گیرد.البته با فرارسیدن پاییز و کاهش دمای هوا باید میزان تابش نور مستقیم را به این گیاه بیشتر کرد .

برای خواندن ادامه مطلب پرورش و نگهداری گل ادریسی کلیک کنید.

​

پرورش و نگهداری گل بداغ

​

 ​

نام علمی:

Viburnum opulus

تیره:

Adoxaceae

گیاهشناسی

بداغ درخچه‌ای است که به سرعت رشد می‌کند. این گیاه به دلیل داشتن شاخ و برگ و گل‌های زیبا و میوه های خوراکی بسیار پرطرفدار بوده و در باغ ها به عنوان پرچین بسیار کاربرد دارد.برگ ها سه قسمتی با طول و عرض ۱۰-۵ سانتیمتر است و شبیه برگ های درخت افرا است. برگ ها در پاییز به رنگ قرمز یا نارنجی در می آیند.

گل های این گیاه به شکل مجموعه ای کروی شکل ظاهر می شوند. که ابتدا سبز کم رنگ هستند و به تدریج سفید رنگ می شوند. گل های بارور به قطر ۱۱-۴ سانتیمتر در قسمت مرکزی و بالای این مجموعه قرار دارد و گل هایی با قطر ۲ سانتیمتر که در قسمت محیطی و اطراف این مجموعه هستند عقیم و نابارور هستند. فصل گلدهی بداغ بهار است. میوه های گرد و قرمز رنگ بداغ نیز زیبا و قابل خوردن هستند.

بداغ درختچه ای بزرگ با سرعت رشد متوسط میباشد که در برابر سرما و آلودگی هوا مقاوم است لذا برای کاشت در داخل شهر نیز مناسب میباشد. بداغ راست قامت و چندریشه ای است. تاج درخت به صورت گرد و پوششی میباشد . پوست تنه درخت ابتدا به رنگ سبز میباشد و سپس به قرمز – قهوه ای تبدیل خواهد شد . تنه درخت بداغ زمانی که خرد و یا شکسته میشود دارای بوی بسیار بدی است.

بداغ ویبورنوم بوی مطبوعی دارد. این گیاه ارتفاعی بین 1 تا 3 متر داشته و 5-10 سال طول می‌کشد تا به گل بنشیند. نوع V.tinus آن به عنوان پرچین به کار می‌رود اما نوع خزان کننده بداغ یعنی پلیکاتوم به خاطر ظاهر جذابش پرورش داده می‌شود. این گیاه در آب و هوای معتدل می‌روید و نیاز به نصف روز آفتاب دارد. خاک گلوله برفی باید زهکشی خوبی داشته باشد و حتماً مالچ پاشی انجام شود تا ریشه‌ها در فصول گرم خنک بمانند. این گیاه را می‌توان از طریق قلمه تکثیر کرد.

واریته های بداغ گلوله برفی

ممکن است بخواهید این گونه‌ها را پرورش دهید:

•   “Compactum” به ارتفاع 6 فوت می‌رسد، حدود نیمی از بوته معمولی گلوله برفی.
• ” Nanum ” یک نوع کوتوله است که تنها 2 فوت طول و 3 فوت عرض دارد.
•  گیاه گونه Viburnum oopulus  (بداغ گلوله برفی اروپایی) دارای دانه‌های جذاب است.
• Viburnum carlesii، ادویه‌ کره‌ای بسیار معطر بداغ، دارای خوشه‌های گل کوچک‌تری است.

سایر بوته‌های گلوله برفی

مردم ظاهراً نام “بوته گلوله برفی” را جذاب‌تر می‌دانند، زیرا چندین گیاه دیگر با این نام مشترک هستند، ازجمله:

• Hydrangea arborescens  یا گل ادریس”آنابل” یک گل ادریس کلاسیک است که توسط ارقام تازه‌تر Incrediball hydrangea شبیه سازی شده است.
• Viburnum macrocephalum، یک بوته بسیار بزرگ است (می‌تواند 20 فوت طول و عرض داشته باشد) با بزرگ‌ترین گل (تا قطر 8 اینچ) در میان بوته‌های گلوله برفی مختلف.
• Viburnum x burkwoodii ، یک نوع کوچک‌تر از بداغ (8 تا 10 فوت طول) است که بوی شگفت‌انگیز از گیاهان والد خود به ارث برده، ادویه کره‌ای بداغ.
• Viburnum x carlcephalum ، یک هیبرید گلدانی کوچک‌تر است که والدین آن V. macrocephalum و V. carlesii هستند که معمولاً “گلوله برفی معطر” نامیده می‌شوند.

برای خواندن ادامه مطلب پرورش و نگهداری گل بداغ کلیک کنید.

​

پرورش و نگهداری گیاه زرشک زینتی

​

 ​

نام علمی:

Berberis thunbergii

تیره:

Berberidaceae

این گیاه در قرن هفتم میلادی شناخته شده است و پیدایش آن از نظر زمین شناسی به دوره Eucen مربوط میشود .
زرشک زینتی  بومی ژاپن و نقاط معتدل نیمکره شمالی می باشد ودر ایران در مناطقی مانند خراسان ، اطراف تهران  ، قسمتهایی از آذربایجان ، اصفهان ، کرمان و همچنین کرج و چالوس می روید .
این گیاه به دو نوع دانه دار و بی دانه تقسیم می شود: زرشک دانه دار بیشتر به صورت زینتی کشت می شود ولی نوع بی دانه آن از نظر تجارتی دارای اهمیت می باشد.

بوته ای برای همه ی فصول. گلهای زرد کوچک زرشک سرانجام به حبه های گرد کوچک سرخ براق در ریسه های کوچک و بزرگ تبدیل می شود.

بوته های زرشک را میتوان به فرم پرچین یا حصار رسمی برای دور باغ یا باغچه آرایش کرد. اگر به بوته های زرشک اجازه داده شود که به فرم طبیعی و آزادانه رشد کند و تکثیر شود گلهای کوچک آن جالب تر و تاثیرگذار تر خواهد بود.

متداول ترین انواع زرشک تزیینی که پرورش داده میشود، B.thunbergii درختچه ای با شاخ و برگ متراکم و گرد و خزان کننده  به ارتفاع ۱ متر با پهنای زیاد و با خارهای تیز بر ساقه است. زرشک گیاهی پر دوام است و حدودا پس از ۵ سال بالغ می شود، ولی از اوایل عمر گل میدهد. این گیاه دارای گلهای زرد رنگ کوچک درخشان است. رنگ برگهای در پاییز در نواحی خنک جالب است. نوعی زرشک معروف به زرشک ارغوانی تیره به خاطر تفاوت نمایان سرشاخه هایش به مقدار زیاد کاشته می شود. زرشک در کاشت به صورت مخلوط با سایر گیاهان بسیار زیبا است. طبیعت سنبله هایش آن را به عنوان پرچین کوتاه مفید می سازد. حبه های قرمز درخشان آن در طول زمستان بر بوته باقی می مانند. این گیاه  در هر فصلی از سال زیبایی خاصی به باغ می بخشد.

برای خواندن ادامه مطلب پرورش و نگهداری گیاه زرشک زینتی کلیک کنید.

​

کشت و پرورش گیاه اسفناج

​

 ​

نام علمی:

Spinacia oleracea

تیره:

Chenopodiaceae

گیاهشناسی

گیاهی یک ساله، دولپه ای وگلدار  با ساقه و برگ‌های لطیف است. اسفناج از سبزیجات برگی بوده و به صورت خام یا پخته شده مصرف می‌شود. این گیاه تا ۳۰ سانتی‌متر رشد کرده و دارای برگ های با اندازه‌ها و شکل‌هایی مختلف است. در این مقاله به معرفی اسفناج به عنوان یکی از سبزیجات برگی  پرداخته خواهد شد.

اسفناج دارای دو نوع متمایز است :

• اسفناج تیغ دار که دارای بذور خاردار ، برگ های کوچک و محصول دهی کمتر است.
• اسفناج بدون تیغ که دارای بذور گرد ، صاف و فاقد خار با برگ های بزرگتر و بوته های قوی تر می باشد.

اسفناج گیاهی یکساله و دوپایه با برگ هایی به رنگ سبز تیره می باشد.

اسفناج دارای ریشه های عمیق است.

پهنک برگ ها صاف یا چین دار و کناره برگ ها به صورت صاف یا دندانه دار می باشند.

اسفناج پس از سبز شدن بذور به تولید برگ های قاعده ای موسوم به “روزت”( rosette) می پردازد.

هوای گرم باعث به گل نشستن ، کند شدن رشد و تند شدن طعم برگ های گیاه اسفناج می شد.

برگ های این گیاه در ارقام مختلف دارای شکل ها (تخم مرغی ، بیضوی ، نیزه ای) و دارای رنگ های متفاوتی هستند.

ساقه گلدهنده ی اسفناج از نوع برافراشته است و ارتفاع آن تا یک متر می رسد.

گل های اسفناج بسیار کوچک ، خوشه ای و به رنگ سبز هستند.

​

خواص دارویی

اسفناج گیاهی است  دارای ساقه ای راست به ارتفاع نیم متر که برگهای آن پهن و نرم مثلثی شکل به رنگ سبز می باشد همچنین اسفناج گیاه بومی ایران است. اسفناج از جمله سبزى هاى معتدل هست و با هر مزاجى سازگار مى باشد اسفناج سرشار از ویتامین هاى A ،B1 ،B2 و C می باشد که در فصل بهار ویتامین C در آن زیاد است. همچنین اسفناج داراى املاح کسلیم، سدیم، پتاسیم، ید، مس، ارسنیک و منیزیم هست و به علت داشتن منیزیم جلوى پیشرفت سرطان را می گیرد.

اسفناج، مقادیر زیادی ویتامین K دارد که می‌تواند از فعالیت زیاد استئوکلاست (سلول‌هایی که سبب تخریب استخوان‌ها می‌شود) جلوگیری کند. همچنین این ویتامین به ساخت استئوکلسین پروتئینی که برای حفظ تراکم و مقاومت استخوان‌ها ضروری است کمک می‌کند. مصرف یک پیمانه اسفناج تازه یا یک ششم پیمانه اسفناج پخته، حدود دو برابر نیاز روزانه بدن به ویتامین K را برطرف می‌کند. ویتامین K همراه با کلسیم و منیزیم موجود در اسفناج برای استحکام استخوان‌ها دارای اهمیت اساسی هستند.

برای خواندن ادامه مطلب کشت و پرورش گیاه اسفناج کلیک کنید.

​

خواص گیاه دارویی کیسه کشیش

​

 ​

نام علمی:

Capsella bursa-pastoris

تیره:

Brassicaceae

کیسه کشیش گیاهی است که در تمام نواحی ایران بدان برخورد می شود. در اطراف تهران، شمیرانات، کرج، مغرب ایران، کرمانشاه، گیلان، بلوچستان و بسیاری از نواحی البرز مانند منطقه عمارلو، ناحیه بین چرم کش و کبوتر چاک، داماش و همچنین در خراسان: مشهد، نیشابور، آبشار اخلمد، جنگل گلستان. کرمان: کوه لاله زار در ۳۰۰۰ متری می روید.

گیاهشناسی

گیاه کیسه کشیش از تیره شب بو گیاهی است علفی، معمولا دو ساله و به ارتفاع ۲۰ تا ۴۰ سانتی متر که بیشتر در آبادی ها، کنار جاده ها و اماکنی که در آن جا سکونت وجود دارد یافت می گردد ضمنا در مزارع و نواحی بایر نیز فراوان می روید.

به نظر می رسد که منشا اصلی آن، برخی نواحی مدیترانه بوده است. وجود آن در مزارع باعث سرعت انتشار آن در نواحی مختلف کره زمین گردیده است و چون اختصاصات این گیاه تیره شب بو به نحوی است که در هر شرایطی، رشد و نمو حاصل می کند از این جهت در همه جای کره زمین می توان بدان برخورد نمود.

کیسه کشیش، گل هایی به رنگ سفید و مجتمع به صورت خوشه دارد. طول خوشه گل دار آن بر حسب آن که گیاه در چه محلی روییده شده باشد فرق می کند، مانند آن که در زمین های مناسب و نسبتا مرطوب، خوشه های بلند ولی در اماکن نامساعد و خشک، خوشه های کوتاه به طول چند سانتی متر می بندد. میوه اش سیلیکول و به شکل قلب است. قسمت مورد استفاده گیاه، کلیه اندام های آن است.

ساقه آن افراشته، ساده یا با یکی دو انشعاب مشخص، صاف یا با کرک‌های پراکنده، دارای ریشه ای دوکی شکل که ارتفاع آن به ۵۰ سانتی متر نیز می رسد. بیشترین رویش را در پاییز دارد، اما در تمام طول سال در حال رشد است. برگ‌های روی تنه گیاه بسیار ریز و کوچک و به شکل نیزه هستند. برگ‌های آن در انتهای گیاه و نزدیک به زمین، نسبت بزرگتر که کناره های آن دندانه دار، به شکل موازی، متناسب و با فواصل یکسان از یک دیگر رشد می کنند.

برگ‌های این گیاه مصرف خوراکی دارد و مثل اسفناج چه به صورت خام در سالاد و یا به شکل بورانی استفاده می شود. گل های آن کوچک، به رنگ سفید و به شکل خوشه در انتهای ساقه ظاهر می شوند و دارای ۴ گلبرگ هستند. در برخی مواقع گل‌ها به رنگ صورتی نیز نمایان می شوند. دوره گلدهی آن تقریبا تمام مدت سال است. میوه آن خورجین، به شکل قلب، به طول ۴ تا ۹ میلی متر که در ظاهر مسطح و به رنگ سبز دیده می شوند.

درون میوه گیاه دانه هایی به اندازه و شکل خاکشیر وجود دارد.که دارای مصرف دارویی زیادی است. این گیاه در کنار جاده ها و یا مزارع به وفور به چشم می خورد و حتی در میان تخته سنگ‌ها و جلگه ها نیز یافت می شود. وطن اصلی این گیاه سرزمین‌های حوزه‌ی مدیترانه است. با توجه به این که گیاهی است علفی، در مناطق شمالی کشور و هم چنین منطقه‌ی آذربایجان شرقی قابل رویش است.

کل اندام های گیاه کیسه کشیش به خصوص اندام های هوایی اعم از جوانه های خشک شده و گل آن مورد استفاده قرار می گیرد. در کشورمان و بسیاری از کشورهای خاورمیانه و عرب این گیاه به نام کوشکوش شناخته می شود.

برای خواندن ادامه مطلب خواص گیاه دارویی کیسه کشیش کلیک کنید.

​

نگهداری و تکثیر گیاه بنت قنسول

نام علمی:

Euphorbia pulcherrima

تیره:

Euphorbiaceae

گیاهشناسی

بنت قنسول یا سرخ برگه با نام علمی (Euphorbia pulcherrima) از خانواده (Euphorbiaceae) یک گیاه روز کوتاه است. بنت قنسول یک بوته یا درختچه است که ارتفاع آن به ۶۰ سانتی‌متر تا ۴ متر می‌رسد. داری برگ‌های سبز تیره رنگ بوده بیضوی شکل، که طول آن‌ها بین ۷ تا ۱۶ سانتی‌متر است.  برگچه های آن، معمولاً قرمز تیره هستند اما می‌توانند نارنجی، سبز تیره و روشن، شیری، صورتی، سفید یا مرمری نیز باشند، به جهت رنگ و دسته‌ای ‌بودن غالباً به جای گلبرگ های  گل اشتباه گرفته می‌شوند. گل‌های بنت قنسول کوچک و معمولاً زرد رنگ هستند و در میان گروه‌های برگی قرار دارند و در فصل پاییز نمایان می‌شوند.

آیا بنت قنسول گیاهی سمی است؟

لزوما خیر. برخلاف باور اکثریت مردم، بنت قنسول گیاهی سمی نیست. دانشمندان به این نتیجه رسیده‌اند که بنت قنسول را نباید در رده گیاهان سمی قرار داد. در واقع اگر یک کودک 25 کیلویی بخواهد تحت تاثیر سمیت این گیاه قرار بگیرد، باید حدود 500 برگ آن را بخورد! خوب بدیهی است که چنین اتفاقی نمی‌افتد، مگر اینکه برای شام و ناهار از این گیاه تغذیه کند.
خوردن بنت قنسول شاید عوارضی ایجاد نکند، اما شیره آن آلرژی زاست. شیره داخل این گیاه سبب التهاب و خارش پوست می‌شود؛ به ویژه در افرادی که به لاتکس حساسیت دارند. اگر شما نیز دارای این حساسیت هستید، حتما هنگام کار با این گیاه دستکش ضخیم مناسب استفاده کنید.
جدا از اینکه برگ بنت قنسول طعم بسیار بدی دارد، ممکن است سبب بروز تهوع و بی‌حالی در سگ و گربه شود. اما آیا برای حیوانات خانگی سمی و خطرناک است؟ لزوما نه، اما برای اینکه از هر اتفاق ناخوشایندی جلوگیری کنید، بهتر است حیوانات خود را از بنت قنسول دور نگه دارید.

نیازهای اکولوژیکی

نور: گیاه بنت قنسول نیاز به نور زیاد و غیر مستقیم دارد و در صورت قرار گرفتن در نور مستقیم خورشید سبب سوختگی برگ‌های آن می‌شود. نور کم محیط باعث کم رنگ شدن و زرد شدن برگ‌ها و ریزش برگ‌های گیاه می‌شود. میزان نور محیط نقش بسیار مهمی را در رنگین شدن یا عدم رنگین شدن برگچه‌ها دارد. یعنی این گیاه در دوره رشد جدید خود باید مدتی را در حدود ۱۲ ساعت در تاریکی قرار گیرد تا این برگه‌ها رنگین شوند.
برای خواندن ادامه مطلب نگهداری و تکثیر گیاه بنت قنسول کلیک کنید.

طریقه نگهداری و تکثیر گیاه زینتی بامبو

​

 ​

نام علمی:

Dracaena sanderiana

تیره:

Asparagaceae

انواع گیاه بامبو

به گونه های مختلفی تقسیم می شود که مهمترین آنها عبارتنداز:

1. گیاه بامبوی جوانه: این نوع بامبو از قسمت های وسط ساقه تشکیل می شود . برگ ها ازجوانه ی کنار ساقه می رویند .طول ساقه های نوع جوانه بین ۵۰تا۱۲۰ سانتی متر و رنگ برگ ها در این نوع ، سبز است.
2. گیاه بامبوی برگ سبز : در این نوع بامبو ، رنگ برگ ها سبز پررنگ است و ارتفاع ساقه به ۸۰ تا ۱۲۰ سانتی متر می رسد .
3. گیاه بامبوی طلایی : رنگ برگ ها در بامبوی طلایی ، سبز کم رنگ است که رگه های سبز پر رنگی در آن دیده می شود ، اما بعضی از انواع این گونه دارای برگ های سبز کم رنگ یکدست است.
4. گیاه بامبوی سیلور ( ابلق ) : این گونه از بامبو دارای برگ هایی به رنگ سبز کم رنگ و پر رنگ است و طول ساقه ی آن به ۱۲۰ سانتی متر می رسد .

گیاه بامبو از نظر نوع پیچ نیز دارای تقسیم بندی می باشد :

1. پیچ فنری :یکی از پر طرفدارترین پیچهای بامبو می باشد و از نظر تعداد پیچ نیز به دسته های تک پیچ ، دو پیچ ، سه پیچ و چهار پیچ تقسیم می شود .
2. پیچ o :به دلیل شباهت زیاد این نوع پیچ بامبو به کلمه o انگلیسی به این نام معروف شده است.
3. پیچ s :به دلیل شباهت زیاد این نوع پیچ بامبو به کلمه s انگلیسی به این نام معروف شده است. .

گونه‌های مختلفی از دراسیناها در خانه‌ها نگهداری میشوند و بسیار مقاومت از خودشان نشان میدهند. و امروزه بامبوها به دلیل سادگی نگهداری و زیبایی نسبی بسیار پرطرفدار هستند. علاوه بر اینها از آنجا که در فرهنگ فنگ‌شویی معتقدند که این گیاه شانس به ارمغان می‌آورد بسیار مورد استقبال قرار گرفته‌اند.

بامبو با شرایط آب و هوایی ثابت، سازگار است. از این رو از نگهداری بامبو مقابل باد کولر، نزدیک بخاری یا شومینه و یا جلو دری که بعضی اوقات نسیمی از لای آن می وزد، خودداری کنید و همچنین از جا به جا کردن آن بپرهیزید، چرا که این گیاه بعد از مدتی به مکانی که در آن قرار دارد عادت می کند و جا به جایی ممکن است ضربه ی جبران ناپذیری به گیاه وارد کند و باعث زرد شدن برگ های آن شود.

از بامبو به عنوان گیاهی اجتماعی و عاطفی یاد می شود .زمانی که تعداد زیادی از این گیاه در کنار یکدیگر قرار گیرد ، سرعت رشد آن افزایش می یابد.حتی پاجوش ها تا بلوغ کامل نباید از پای مادر جدا کرد

نکات فرعی تاثیر گذار بر رشد گیاه بامبو:

تاثیر رنگ ها بر روند رشد گیاه بامبو

• رنگ قرمز : اصولا گیاه بامبو به رنگ های شاد به خصوص قرمز واکنش مثبتی نشان می دهد .

تجربه نشان داده که اگر مکان نگهداری این گیاه با رنگ های شاد مثل نارنجی و قرمز تزئین شده باشد ، برگ های این گیاه با سرعت بیشتری رشد می کنند و امکان زدن جوانه های بیشتری را فراهم می سازند . همچنین وجود رنگ های گرم در مکان نگهداری گل بابو ، طول عمر گیاه را افزایش می دهد .

برای خواندن ادامه مطلب طریقه نگهداری و تکثیر گیاه زینتی بامبو کلیک کنید.

​

همه ی آنچه که درباره گیاه قدومه باید بدانید!

​

 ​

نام علمی:

Alyssum spp

تیره:

Brassicaceae

گیاهشناسی

قدومه گیاهی یک ساله به ارتفاع 40 – 30 سانتی متر و بسیار پر شاخ و برگ است. برگ ها کرک دار و متقابل، گل ها انتهایی و به صورت چتر، میوه خورجینک، دو خانه ای با دو برگچه که دو کفه آن از قاعده میوه باز می شود. در این میوه چهار بذر گرد، پهن و نوک دار در دو قسمت جدا گانه به صورت دو به دو با پرده ای غشایی از هم جدا می شود. در انواع دیگر قدومه، بذر گلابی شکل هم دیده می شود. به طور معمول دانه های قدومه با جدب آب، موسیلاژ فراوان تولید می کند. در ایران گونه های مختلف قدومه گزارش شده که به علت ویژگی های گیاه شناسی بسیار متفاوت، گروه بندی آنها مشکل است.

خواص درمانی

از بذر قدومه به همراه با بذر گیاهان دارویی دیگر در درمان بیماری های تنفسی، گلو درد و سرفه استفاده می شود. این بذر یکی از اجزای مهم انواع چهار تخم (Four Seed) محسوب می شود. به دانه، سپستان، بالنگو، بارهنگ و دیگر بذرهایی که لعاب تولید می کنندف در ترکیب چهار تخم، وجود دارد. قدومه مورد نیاز عطاری ها به طور معمول از مراتع جمع آوری می شود، به این لحاظ تنوع زیادی در بذر های ارائه شده مشاهده می شود.

ترکیبات شیمیایی

به طور کلی در انواع قدومه، دانه دارای مواد روغنی به مقدار 15 – 30 درصد است. روغن مذکور از گلیسیرید های اسید اولییک، اسید پالمتیک، اسید اروسیک و اسید لینولئیک تشکیل شده است. دانه در صورت جذب آب، لعاب زیادی تولید می کند.

نیاز های اکولوژیکی

بذر قدومه در خاک های سبک و سنگ ریزه دار به خوبی سبز شده و در خاک های سنگین از درصد سبز کشت زار کاسته می شود. این گیاه به خشکی خاک و هوا متحمل است و در بارندگی به هنگام رسیدن حساس است. سله خاک در موقع سبز شدن گیاه چه ها خسارت زیادی می زند.

​

کاشت

در تکثیر قدومه، رایج ترین روش استفاده از بذر است. استفاده از قلمه ساقه نیز برای برخی گونه ها گزارش شده است. در منطقه خور و بیابانک (استان اصفهان) کاشت بذر قدومه  (تخم سرخو) در پاییز انجام می شود و چنانچه تاریخ کاشت در مهر ماه انتخاب شود، طی 2 تا 3 روز گیاه سبز می شود و چنانچه در آذر ماه کشت صورت گیرد، طی 5 تا 6 روز گیاه از خاک بیرون می آید. بذر لازم برای کاشت، از 7 تا 30 کیلو گرم برای هر هکتار بسته به شرایط آب و هوایی و خاک متفاوت است. کاشت به صورت کرتی (در هم یا ردیفی) انجام می شود و پس از آن با دو آبیاری با فاصله یک شبانه روز، گیاه سبز می شود، تا شروع پر شدن دانه ها (پس از گل دهی) نیازی به آبیاری نیست.

برای خواندن ادامه مطلب همه ی آنچه که درباره گیاه قدومه باید بدانید! کلیک کنید.

​