کودهای آلی و شیمیایی مورد استفاده در مزرعه و گلخانه

​

 ​

کود های شیمیایی

کود شیمیایی به منظور افزایش مواد معدنی خاک و تامین عناصر مورد نیاز گیاه، مورد استفاده قرار می‌گیرد. کودهای شیمیایی در بر گیرنده عناصر مختلفی هستند. ترکیب شیمیایی کودها، درصد عناصر غذایی موجود در آنها و درجه خلوص کود های شیمیایی با همدیگر متفاوت است و این تفاوت در مقدار مصرف، نحوه مصرف، زمان مصرف و میزان اثر بخشی آنها تاثیر دارد. بهترین نوع کود های شیمیایی کودهای قابل حل در آب است که به نسبت دارای ازت، فسفر، پتاس و سایر مواد معدنی کم مصرف (ریز مغذی) می‌باشد. انواع کودهای شیمیایی عبارتند از:

1. کودهای ماکرو
2. کودهای میکرو (ریزمغذی ها)

کود های ماکرو

این کودها تامین کننده عناصر ماکرو (پرمصرف) در خاک هستند و عبارتند از:

الف) کودهای ازته (نیتروژن دار)

این کودها دارای عنصر ازت هستند. این ازت به صورت یون نیترات منفی NO3 و یون آمونیوم مثبت NH4 است که فرم جذب آنها متفاوت است. ازت مسئول رشد سبزینه ای و تامین کننده انرژی لازم در ابتدای رویش گیاه می‌باشد و باعث تشکیل اندام‌های جدید و شاخ و برگ زیاد و ایجاد سطح فتوسنتز کننده و تولید کننده خواهد شد.

از کودهای ازته معمول می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

کودهای آمونیاک

کودهای آمونیاک به دو دسته آب و مایع دیده می‌شوند که ۸۲ درصد آن ازت است، اما در محیط گلخانه به دلیل خاصیت آمونیاکی بودن، کاربرد زیادی ندارند. به خصوص اگر کود آمونیاکی روی سطح خاک باشد، گاز آمونیاک تولید شده و برگ‌سوزی ایجاد می‌شود. بنابراین از این دسته کودها معمولا استفاده نمی‌شود.

کودهای اوره

رایج ترین کود در میان کود های ازته است که دارای ۴۶ درصد ازت می‌باشد. کود اوره با توجه به شکل فرمولش CO(NH2)2 آمونیومی است. البته در شرایط معمول اگر کودهای ازته دیگر موجود باشند از کود اوره استفاده نمی‌کنند. زیرا این کود در شرایط رطوبت خاک، حالت کلونی می‌گیرد و ایجاد گاز آمونیاک می‌کند که در محیط سربسته گلخانه اثرات نامطلوبی روی گیاه می‌گذارد. اما از لحاظ اینکه یک کود بسیار ساده و راحت است کاربرد دارد ( چه مصرف مستقیم و چه محلول با آب آبیاری). بعد از مصرف این کود، عمل تهویه شدید انجام می‌دهند که گاز آمونیاک خارج شود. در سیستم آبیاری قطره ای از این کود به کرات استفاده شده زیرا خاصیت انحلال زیاد در آب دارد. کود اوره را می‌توان قبل از کاشت محصول و یا به صورت سرک بعد از آنکه گیاه مقداری رشد کرد به خاک داد.

کودهای اوره را معمولا تقسیم می‌کنند (کود سرک)، مثلا در یک گلخانه ۵۰۰ متر مربعی، این کود را به ۴ یا ۵ قسمت تقسیم کرده و یک قسمت را در عملیات خاک‌ورزی همراه فسفر و پتاسیم اضافه می‌کنند و بقیه را در زمان رشد اضافه می‌نمایند. دلایل اینکه تمامی کود اوره قبل از کشت اضافه نمی‌شود به دلیل محلولیت زیاد آن در آب است و از این رو به سرعت شسته شده و از دسترس گیاه خارج می‌شود و گیاه در مراحل بعدی رشد با کمبود مواجه می‌شود.

یک سری از کودهای اوره را با استفاده از فعل و انفعالات به کودهای اوره با پوشش گوگردی تبدیل کرده‌اند که کودهای مناسبی هستند و خواص کود اوره را دارند. این پوشش مومی گوگرد، لایه ای است که از تصعید ازت جلوگیری می‌کند، خاصیت میکروب‌کش دارد و ضد میکرو‌ ارگانیزم است. این کود مقدار ماندگاری بیشتری داشته و اگر آب به آن برسد زیاد محلول نیست و به تدریج حل می‌شود.

برای خواندن ادامه مطلب کودهای آلی و شیمیایی مورد استفاده در مزرعه و گلخانه کلیک کنید.

​

کود بیولوژیک چیست؟ انواع کود بیولوژیک

​

 ​

کود بیولوژیک چیست؟

جمعیت زیادی از یک میکروارگانیسم خاص یا گروهی از میکروارگانیسم‌های مفید برای افزایش بهره‌وری خاک هستند که باعث تثبیت نیتروژن جو یا محلول‌سازی فسفر خاک یا تحریک رشد گیاه از طریق سنتز مواد تقویت‌کننده رشد می‌شوند.

کودهای زیستی مبتنی بر منبع انرژی تجدیدپذیر، مقرون‌به‌صرفه و سازگار با محیط‌ زیست هستند که می‌توانند به صرفه‌جویی در هزینه‌های بالای موردنیاز برای خرید کودهای شیمیایی کمک کنند.

کود زیستی (بیولوژیک) حاوی میکروارگانیسم‌های زنده‌ای است که وقتی روی بذرها، سطح گیاهان یا خاک اعمال می‌شود، ریزوسفر گیاه را اشغال می‌کند و با افزایش تأمین یا در دسترس بودن مواد اولیه و مواد مغذی برای گیاه میزبان، رشد گیاهان و درختان را تقویت می‌کند و حاصلخیزی خاک را افزایش می‌دهد.

کودهای زیستی (مواد تلقیحی میکروبی) باعث بهبود حاصلخیزی خاک و افزایش جذب مواد مغذی و جذب آب در خاک‌های دارای کمبود می‌شوند، در نتیجه به استقرار بهتر گیاهان کمک می‌کنند.

کودهای زیستی همچنین مواد رشددهنده و مواد شیمیایی ضد قارچ را ترشح می‌کنند و همچنین جوانه‌زنی بذر و رشد ریشه را بهبود می‌بخشند.

بنابراین، استفاده از کودهای زیستی باعث غنی‌سازی خاک خواهد شد و هزینه کمتری نسبت به کودهای شیمیایی که به محیط‌زیست آسیب می‌رسانند و منابع انرژی تجدیدناپذیر را تخلیه می‌کنند دارد.

میکروارگانیسم‌های موجود در کودهای زیستی چرخه مواد مغذی طبیعی خاک را بازیابی می‌کنند و مواد آلی خاک را می‌سازند. از طریق استفاده از کودهای زیستی، می‌توان گیاهان سالم را پرورش داد، درحالی‌که پایداری و سلامت خاک را نیز افزایش می‌دهد.

 با کاربرد کود بیولوژیک می‌توان انتظار کاهش استفاده از کودهای شیمیایی و آفت‌کش‌ها را داشت اما کودهای بیولوژیک هنوز قادر به جایگزین شدن با آن‌ها نیستند. ازآنجاکه کود بیولوژیک چندین نقش مهم را ایفا می‌کنند، اصطلاح علمی ترجیحی برای چنین باکتری‌های مفیدی، ریزوباکترهای محرک رشد گیاه است.

برای خواندن ادامه مطلب کود بیولوژیک چیست؟ انواع کود بیولوژیک کلیک کنید.

​

اکسیژن تراپی یا اکسیژن درمانی چیست و چه کاربردهایی دارد؟

​

 ​

اکسیژن تراپی به معنای استفاده درمانی از اکسیژن برای کمک به آن هایی است که درگیر نگهداری سطح اکسیژن مورد نیاز بدن خود هستند.

عواملی که باعث می شوند فرد با سطح مناسبی از اکسیژن قادر به تنفس نباشد این‌ها هستند:

•  عفونت‌ ها
• ناتوانی در تنفس عمیق –  شاید به علت دیس پنه (تنگی نفس) درد، یا خستگی
• کاهش حجم ریه
• آسیب بلند مدتی که توسط بیماری‌ های مزمن تنفسی مثل آمفیزم به وجود می‌ آیند
•  خلطی که باعث مسدود شدن مسیرهای هوایی می شود
• ناتوانی در انبساط سینه به علت درد یا ضعف عضلات

 اکسیژن می تواند مرطوب یا غیر مرطوب (خشک) باشد و از راه ‌های مختلفی منتقل شود مثل:

•  ماسک معمولی صورت
• لوله بینی
• ماسک صورت که کیسه نگهدارنده دارد

علائم اصلی کاهش سطح اکسیژن خون

در زیر علائم اصلی کاهش سطح اکسیژن خود را مشاهده میکنید که در صورت مواجه شدن با این علائم با پزشک تماس بگیرید.

این علائم می تواند نشان دهنده نیاز شما به اکسیژن درمانی یا اکسیژن تراپی باشد:

• گیج شدن
• تنگی نفس
• تغییر در رنگ پوست
• تنفس های سریع و پشت سر هم
• سرفه کردن و یا خس خس در ناحیه سینه
• عرق کردن بدون دلیل

اکسیژن درمانی انواع مختلفی دارد از جمله: گاز اکسیژن، اکسیژن مایع، غلظت اکسیژن و درمان اکسیژن هایپربار (پرفشار).​

اکسیژن تراپی به معنای استفاده درمانی از اکسیژن برای کمک به آن هایی است که درگیر نگهداری سطح اکسیژن مورد نیاز بدن خود هستند.

عواملی که باعث می شوند فرد با سطح مناسبی از اکسیژن قادر به تنفس نباشد این‌ها هستند:

•  عفونت‌ ها
• ناتوانی در تنفس عمیق –  شاید به علت دیس پنه (تنگی نفس) درد، یا خستگی
• کاهش حجم ریه
• آسیب بلند مدتی که توسط بیماری‌ های مزمن تنفسی مثل آمفیزم به وجود می‌ آیند
•  خلطی که باعث مسدود شدن مسیرهای هوایی می شود
• ناتوانی در انبساط سینه به علت درد یا ضعف عضلات

 اکسیژن می تواند مرطوب یا غیر مرطوب (خشک) باشد و از راه ‌های مختلفی منتقل شود مثل:

•  ماسک معمولی صورت
• لوله بینی
• ماسک صورت که کیسه نگهدارنده دارد

علائم اصلی کاهش سطح اکسیژن خون

در زیر علائم اصلی کاهش سطح اکسیژن خود را مشاهده میکنید که در صورت مواجه شدن با این علائم با پزشک تماس بگیرید.

این علائم می تواند نشان دهنده نیاز شما به اکسیژن درمانی یا اکسیژن تراپی باشد:

• گیج شدن
• تنگی نفس
• تغییر در رنگ پوست
• تنفس های سریع و پشت سر هم
• سرفه کردن و یا خس خس در ناحیه سینه
• عرق کردن بدون دلیل

اکسیژن درمانی انواع مختلفی دارد از جمله: گاز اکسیژن، اکسیژن مایع، غلظت اکسیژن و درمان اکسیژن هایپربار (پرفشار).

برای خواندن ادامه مطلب اکسیژن تراپی یا اکسیژن درمانی چیست و چه کاربردهایی دارد؟ کلیک کنید.

​

چگونه بفهمیم کرونا ریه هامون رو درگیر کرده؟

حال سوال این است که چطور باید بفهمیم ریه هایمان درگیر کرونا شده، یا نه؟

– شروع علائم بالینی مانند سرفه نشانه درگیری دستگاه تنفسی است.– بطور معمول اگر فرد دچار سرفه شود یعنی دستگاه تنفسی او درگیر شده و اگر میزان درگیری بالا باشد علائم دیگری مانند تنگی نفس و احساس درد و سنگینی در قفسه سینه حادث می‌شود.

– هرچه میزان درگیری افزایش یابد، فرد در انجام فعالیت‌های معمول خود دچار مشکل شده و سرفه و تنگی نفس اجازه استراحت و فعالیت دیگری را به بیمار نمی‌دهد.

– در کنار این علائم، درصد اشباع اکسیژن خون که بوسیله دستگاه سنجیده می‌شود هم می‌تواند شاخصی برای تشخیص درگیری ریه باشد و این عدد نباید کمتر از ۹۳ یا ۹۴ درصد باشد.– یکی دیگر از راه‌های تشخیص درگیری ریه هم استفاده از سی تی اسکن است که این روش تنها با تشخیص و تجویز پزشک قابل انجام است.

– در خصوص بیماری کرونا موارد زیادی داشته ایم که فرد علائم بالینی شدید داشته، اما درگیری ریه خفیف بوده و در مقابل موارد زیادی هم داشته ایم که علائم بالینی فرد خفیف یا بدون علامت بوده، اما درگیری ریه بالا بوده است.

– بطور مثال مواردی داشته ایم که برای انجام عمل جراحی وضعیت جسمانی فرد بررسی شده و بطور اتفاقی متوجه درگیری ریه فرد مبتلا شده ایم و این درحالی است که هیچگونه علائم بالینی در فرد مبتلا مشاهده نشده است.

– در حال حاضر برخی این نگرانی را دارند که چنانچه درگیری ریه در برخی افراد بدون علامت است چطور آن را تشخیص دهند و از کجا بفهمند ریه آن‌ها هم درگیر شده، یا نه که باید گفت جای نگرانی نیست، چون اینگونه درگیری‌های بدون علامت به تدریج بهبود می‌یابند.

– چنانچه درگیری‌های بدون علامت ریه شدت یابد قطعا وارد مرحله علامت دار می‌شود و به نحوی خود را نشان می‌دهد.

– برخی افراد جهت اطلاع از وضعیت ریه خود درخواست سی تی اسکن می‌دهند اما استفاده زیاد از سی تی اسکن یعنی قرارگیری طولانی مدت در معرض اشعه و این امر خود می‌تواند در درازمدت ایجاد مشکل کند.– افراد باید به محض مشاهده علائم مشابه سرماخوردگی حتما به پزشک مراجعه کرده و درصورت داشتن علائم سرفه، تنگی نفس و … به پزشک متخصص عفونی یا ریه مراجعه و تشخیص در این زمینه را به پزشک بسپارند.

انواع انگور و نحوه احداث باغ انگور

​

 ​

نام علمی:

vinifera

تیره:

Vitaceae

انگور (نام علمی: vinifera) سرده‌ای از درختان خانواده انگورسانان Vitaceae است. در این خانواده حدود ۱۱ جنس و بیش از ۶۰۰ گونه وجود دارد. مهم‌ترین جنس این خانواده جنس انگور است. این گیاه حالت بوته‌ای و رونده دارد و دارای پیچک در مقابل بعضی از برگ‌ها می‌باشد.

انگور، میوه نرم‌پوست و شیره‌داری است که از درخت انگور به عمل می‌آید. درخت انگور، مو (تلفظ: مُؤ) نامیده می‌شود. مو یکی از قدیمی‌ترین گیاهانی است که انسان کاشتن آن را آموخت. در کتاب‌های دینی کهن و در بسیاری از اسطوره‌ها و سروده‌های ملل نام انگور و موستان بسیار آمده‌است.

انگور در تمام مناطق معتدل جهان می‌روید. بیش از ۲۰ هزار نوع انگور در سراسر جهان می‌روید اما همه آن‌ها از انگور وحشی خاور نزدیک و انگور وحشی آمریکای شمالی نتیجه شده‌اند. گاهی انگور را کشمش می‌کنند.

انگور خشک کرده را کشمش می‌نامند. از انگور، آب انگور، ژله، مربا، و شراب می‌سازند. از پوست و دانه آن هم محصولات مختلف تهیه می‌شود. محلی که مو یا درخت انگور بسیار در آن کاشته شود موستان یا تاکستان نامیده می‌شود. مو را باید هر چند گاه هرس کرد زیرا این کار سبب می‌شود که میوه بیشتری به بار آورد. در بیشتر موستان‌ها داربست‌های می‌سازند تا مو بتواند از آن‌ها بالا رود. بزرگترین دشمن مو بیماری مخصوص ریشه مو است.

میوه انگور به نوع دانه‌دار و بی‌دانه تقسیم می‌شود. هر یک از این دو جور در رنگهای سرخ و سیاه و زرد و تقریباً سبز دیده می‌شوند. این میوه در مناطقی که حداکثر دمای آن بیش از ۴۰ درجه سانتیگراد و حداقل آن کمتر از ۱۵ درجه زیر صفر نباشد بهتر رشد می‌کند.

کشور ایران دهمین تولیدکننده انگور دنیاست که حدود ۳٫۳ درصد از کل تولید انگور دنیا را به خود اختصاص داده‌است. انگور شهرستان کاشمر در خراسان رضوی معروفیت زیادی دارد ایران در سال‌های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۰ پس از کشورهایی مانند چین، ایتالیا، ایالات متحده، اسپانیا، فرانسه، ترکیه، شیلی، آرژانتین و هند، با سطح زیر کشت بیش از ۲۸۰۰ کیلومتر مربع و دارای تولید سالانه بیش از ۲۲۵۰۰۰۰ تن انگور می‌باشد.

خواص دارویی

​

تقریباً ۱۵۱ گرم انگور که معادل یک فنجان است، صفر درصد چربی و ۲۷ گرم کربوهیدرات و قند دارد ضمن اینکه ۵ درصد از نیاز روزانه به فیبر و ۲۷ درصد از نیاز روزانه به ویتامین ث را فراهم می کند.

انگور همچنین حاوی مقادیر زیادی پتاسیم است و نکته مهم در رابطه با میوه انگور این است که منبع غنی از پلی فنول ها و اسیدهای فنولیک محسوب می شود. آنتوسیانین یک نوع فرعی از پلی فنول و مسئول رنگ قرمز، آبی، بنفش، سیاه یا سفید انگور است.

یکی دیگر از پلی فنول های انگور، رسوراترول است که با بهبود سلامت قلب ارتباط دارد.

از دست دادن وزن: تحقیقات محققان دانشگاه جورجیا نشان داده که رسوراترول موجودو در انگور به طور قابل توجهی به تلاشهای انسان برای کاهش وزن کمک می کند. رسوراترول به میزان قابل توجهی توانایی سلولها برای ذخیره چربی را کاهش داده و با سرعت بسیار زیادی سلولهای چربی را تجزیه می کند.

محافظت از سلامت قلب: پژوهشها نشان داده که رسوراترول توانایی بهبود انقباض عروق خونی و بهبود جریان خون را دارد ضمن این که دیواره های رگهای خونی را تمیز کرده، قطر آنها را بزرگتر می کند و به این ترتیب فشار خون کاهش می یابد. این روند باعث افزایش اکسیژن رسانی به سلولهای بدن نیز می شود.

مطالعات دیگر نشان داده است که تنها مصرف ۱۰ میلیگرم از مکمل رسوراترول در طول روز باعث کاهش قابل ملاحظه خطر ابتلا به حمله قلبی می شود.

محافظت از سلامت مغز: مطالعات دانشمندان سوئیسی نیز نشان داده که رسوراترول محافظ سلامت مغز است. رسوراترول پلاکت های آسیب دیده مغزی و رادیکال های آزاد مرتبط با ابتلا به بیماری آلزایمر را خنثی می کند. رسوراترول جریان خون به مغز را نیز افزایش داده و به بهبود پاسخ های ذهنی ما کمک می کند.

برای خواندن ادامه مطلب انواع انگور و نحوه احداث باغ انگور کلیک کنید.

​

پرورش و نگهداری گیاه دیفن باخیا + انواع دیفن باخیا

​

 ​

نام علمی:

Dieffenbachia

تیره:

Araceae

گیاهشناسی

گل دیفن باخیا (dumb cane) با نام علمی Dieffenbachia Amoena بومی مناطق آمریکای استوایی میباشد. این گیاه از خانواده شیپوریان (Araceae) میباشد و بومی کشور برزیل و مناطق آمریکا استوایی میباشد. نام این گیاه از نام فردی به نام جوزف دیفن باخ سرباغبان و باخ گیاه شناس معروف برداشت شده است.

گیاه دیفن باخیا دارای ۳۰ گونه مختلف میباشد و از جمله گیاهان زینتی همیشه سبز و چند ساله است. همچنین گل دیفن باخیا جزو گیاهان آپارتمانی مقاوم بوده و به دلیل نگهداری ساده، به عنوان گیاه آپارتمانی در خانه دیده می شود.

ساقه‌های ساده‌ آن سرتاسر پوشیده از برگ‌های است. دیفن باخیا دارای برگ های غلافی رنگارنگ و خالدار بزرگ، بیضی شکل، نوک تیز، سبز رنگ با نقوش زیبای سفید، کرم و زرد در قسمت میانی برگ است که از دو سمت برگ دیده می شود. این برگ ها سر تا سر ساقه‌های گیاه را پوشانده است. طول برگ تا ۵۰ و عرض آن تا ۲۵ سانتیمتر هم می رسد. برگ‌های این گیاه همزمان با بلند شدن ساقه رشد می‌کنند و به مرور زمان ساقه را لخت می‌کنند. چون در اثر رشد گیاه برگ‌های پایینی میریزند، ساقه لخت شده و به صورت یک میله تک انشعابی تنها میماند.

آیا دیفن باخیا سمی است؟

گیاه دیفن باخیا جزو گیاهان آپارتمانی سمی به شمار می رود و نام فارسی آن یعنی سم برگ به سمی بودن برگ های دیفن باخیا اشاره دارد. دیفن باخیا در کنار زیبایی منحصربفردی که دارد می‌تواند همان قدر نیز خطرناک باشد.  شیره سمی این گیاه حاوی بلورهای کلسیم اگزالات معروف به رافید بوده و در صورت تماس با اعضای بدن باعث تحریک پوست و چنانچه برگ‌هایش خورده شوند باعث مسمومیت و ورم و دیسفاژی و گاه مرگ می‌شوند. پس اگر فرزند کوچک یا حیوانی در خانه دارید، گلدان آپرتمانی دیفن باخیا را از دسترس او خارج کنید و خودتان هم در زمان تیمار، آبیاری و تکثیر با احتیاط رفتار کنید و در موقع برخورد با آن از دستکش استفاده زیرا شیره سمی این گیاه میتواند چشم یک انسان را هم نابینا کند.

انواع دیفن باخیا

1. دیفن کاملیا (Dieffenbachia Camille)

برای خواندن ادامه مطلب پرورش و نگهداری گیاه دیفن باخیا + انواع دیفن باخیا کلیک کنید.

​

روش ساخت تراریوم ( آموزش تصویری)

​

 ​

تراریوم چیست؟

تراریوم در اصل یک محیط کوچک بسته یا نیمه باز برای گیاهان مختلف است که به آن گلخانه‌ی مینیاتوری یا باغ شیشه‌ای هم می‌گویند. محفظه‌‌ی تراریوم اکثرا شفاف و از جنس شیشه یا پلاستیک است. یعنی تراریوم‌ها در اصل یک بطری دربسته بودند که همراه با چند لایه خاک، گیاهان کوچک رطوبت‌دوست را در خودشان پرورش می‌دادند.
انواع تراریوم :

• تراریوم بسته
• تراریوم نیمه باز

​

تراریوم‌های بسته، ظرف‌هایی دارند که هیچ منفذی ندارد و درپوشی دارند که می‌توان آن‌را برداشت، اما تراریوم‌های نیمه‌باز ظرف‌هایی هستند که مقداری از آن‌ باز است و هوا در آن جریان دارد.

​

در ادامه ی مقاله به طور کامل این دو نوع تراریوم را معرفی می کنیم.

---

تاریخچه‌ی تراریوم

​

در دوران ویکتوریا، پزشک معروفی به نام «ناتانیل بگشاو وارد»،‌ در حین آزمایش‌هایش روی گیاهان دارویی متوجه شد که می‌تواند خزه‌های کم‌یاب را داخل یک بطری جمع آوری کند و پرورش دهد. این ایده به مرور زمان به تراریوم های امروزی تبدیل شد.

جالب است بدانید که نام قبلی تراریوم «بطری واردین» بود که به اسم همان پزشک نام گذاری شده بود. شکل اصلی تراریوم ها در آن زمان یک بطری دربسته بود که در چند لایه خاک، گیاهان کوچک رطوبت‌دوست را در خودش پرورش می‌داد.

نام تراریوم ریشه ی لاتین دارد و Terra به معنای زمین و arium به معنای خانه است. در واقع پیشینه‌ی تراریوم‌ها به ۱۵۰ سال می‌رسد اما در چندسال اخیر در میان مردم محبوب شده اند.

---

اکوسیستم تراریوم های نیمه باز و بسته چگونه عمل می کند؟

اکوسیستم تراریوم‌های نیمه باز و بسته تا حدودی با هم متفاوتند. به همین دلیل به طور دقیق به بررسی هرکدام از آن‌ها می‌پردازیم.

اکوسیستم تراریوم های بسته

تراریوم‌های بسته محیطی کاملا ایزوله دارند که راهی به بیرون ندارد. گیاهان داخل آن به هرآن‌چه که مورد نیازشان است، دسترسی دارند. خاک، مواد مغذی را برای گیاه فراهم می‌کند، این مواد مغذی در یک چرخه وارد گیاه می‌شود، بعد از جذب شدن و از بین رفتن گیاه دوباره وارد خاک می‌گردد.

آب داخل تراریوم هم وارد یک چرخه می‌شود و در واقع هیچ وقت از بین نمی‌رود. آب بخارشده از گیاه و خاک به دیواره‌ی ظرف تراریوم برخورد می‌کند و دوباره به مایع تبدیل می‌شود و به خاک برمی‌گردد. به عبارتی این همان چرخه‌ی طبیعی باران است.

برای خواندن ادامه مطلب روش ساخت تراریوم ( آموزش تصویری) کلیک کنید.

​

طریقه پرورش و نگهداری گل مریم

​

 ​

نام علمی:

Polianthes tuberosa

تیره:

Asparagaceae

گل مریم (نام علمی: Polianthes tuberosa) گیاهی است چندساله با گلی سفیدرنگ و خوشبو که عصارهٔ آن در عطرسازی استفاده می‌شود. در زبان انگلیسی آن را tuberose می‌گویند که از واژهٔ لاتین tuberosa به معنی ورم یا غده گرفته شده‌است. این گل، بومی مکزیک بوده و بسیار خوشبو و معطر است. این گیاه در ماه های بهار ، پاییز و تابستان بسته به فصل کاشت پیاز ، به گل می نشیند. گل مریم در هندوستان دارای اهمیت ویژه‌ای است و در مراسم عروسی، عزا و آیین‌های مذهبی استفاده می‌شود. در ایران نیز این گل به صورت تجارتی تولید می‌شود. گل مریمی که در ایران تولید می‌شود به دلیل معطر بودن آن در دنیا منحصربه‌فرد است و به دلیل همین مزیت در دنیا جایگاه ویژه‌ای دارد و هر ساله مقدار زیادی از این نوع گل به سراسر جهان و بخصوص به اروپا صادر می‌شود.

گل مریم گیاهی است چندساله با گلی سفیدرنگ و خوش بو که عصارهٔ آن در عطرسازی استفاده می شود. در زبان انگلیسی آن را tuberose می گویند که از واژهٔ لاتین tuberosa به معنی ورم یا غده گرفته شده است.

در ایران پرورش گل مریم بصورت تجارتی تولید می شود. گل مریمی که در ایران تولید می شود به علت معطر بودن آن در جهان منحصر به فرد است و به علت همین فواید در جهان جایگاه ویژه ای دارد و هر ساله اندازه زیادی از این مدل گل به سراسر دنیا وبخصوص به اروپا صادر می شود.

​

نیازهای اکولوژیکی

نور:

گل مریم برای گلدهی مناسب باید روزانه 5 تا 6 ساعت نور آفتاب ببیند. کم بودن نور محیط و قرار گرفتن گیاه در سایه باعث گل ندادن گیاه، ریزش غنچه‌ها، رنگ‌پریدگی برگ‌ها و باریک و بلند شدن آن‌ها می‌شود.

برای خواندن ادامه مطلب طریقه پرورش و نگهداری گل مریم کلیک کنید.

​

پرورش و نگهداری گل داوودی

​

 ​

نام علمی:

Chrysanthemum

تیره:

Asteraceae

گیاهشناسی

 گیاه ملی ژاپن  و زادگاه اصلی آن آسیا و به احتمال زیاد چین و ژاپن است. مهمترین گل بریدنی در دنیا بوده و دارای بیش از 200 گونه است که در بین آن ها گونه ها و رقم های یک سـاله علفی، چندساله و درختچه های کوچک و بوته ای وجود دارد. در سال های اخیر کاشت و نگهداری ان در گلدان بخصوص انواع پاکوتاه ان در اپارتمان ها معمول شده است،بعد از میخک از مهمترین و اقتصادی ترین گل های تجارتی و است و علت ان طول عمر زیاد گل بریده ان در گلدان است،از مزایای دیگر این گیاه زینتی قابلیت تولید و گل دهی در تمام طول سال است که با کوتاه و بلند کردن طول روز در گلخانه گیاه را وادار به گل دهی میکند،گلها با رنگ های متنوع به صورت کم پر و پرپر در واریته های مختلف به ظهور میرسند هر گیاه به وسیله دستک هایی در سطح زمین گسترش می یابد و تولید تعداد زیادی ساقه ایستاده می کند که در صورت لزوم باید قطع و هرس شوند. هر ساقه می تواند تعداد زیادی شاخه های فرعی داشته باشد. برگ های آن ممکن است صاف یا دندانه دار باشد که به صورت متناوب روی ساقه قرار دارند. گاهی سـاقه و برگ های آن کمی چسبناک است. بـر اثر مالش و خراش دادن بـرگ ها، بـوی خوبی از آن متصـاعد می شود.

چون این گل جزء تیره کلاپرک سانان می باشد، هر گل آذین منفرد دارای دو نوع گل (گلچه) است. گل هایی که در سمت بیرونی طبق واقه شده اند گل های ماده و گل هایی که در وسط قرار دارند دو جنسی و معمولا بارور هستند. گلبرگ ها در تام رنگ ها به جز آبی دیده می شوند. گـیاهی است روزکوتاه ولـی بـرخی رقم ها بی تفاوت هستند.

طبقه بندی داودی

به طور کلی داودی دارای دو گروه یا فرم است:

فرم استاندارد:در این گروه گل ها درشت و به صورت تک گل می باشد و برای گل بریده مناسب است.

 

​

خوشه ای(Spray): بوته آن متراکم و دارای گل های ریز و به صورت مجتمع می باشد.

برای خواندن ادامه مطلب پرورش و نگهداری گل داوودی کلیک کنید.

​

نحوه کاشت و پرورش گل لیلیوم

​

 ​

نام علمی:

.Lilium spp

تیره:

Liliaceae

گیاهشناسی

لیلیوم گیاهی پیاز دار است که شامل گونه های اوربیت، اوربیتال وغیره می باشد از گونه های بومی ایران می توان سوسن چهلچراغ را نام برد. نوعی از آن که گلهای سفید معطر تولید میکند و در شهرهای آذربایجان به گل «مریم» معروف است.

(با نام رسمی لیلیوم رشتی یا لیلیوم ایرانی) از واریته‌های قدیمی لیلیوم‌هاست که هنوز کشت و برداشت میشود. این گیاه را می توان به راحتی نگه داری و تکثیر کرد ،گیاه بسیار کم توقعی است و می توان به راحتی ان را در هوای ازاد و در داخل اپارتمان پرورش داد. پیاز این گیاه نسبات به سرما و یخ بندان بسیار مقاوم است.

طول دوره رشد این گیاه حدود ۷۰-۱۲۰ روز می باشد و ارتفاع ان به۷۵-۱۳۰ سانت می رسد. گل های این گیاه در رنگ های بسیار زیاد و جذابی وجود دارد، بعضی گونه ها دارای بوی بسیار شدید و مطبوعی است. میزان عطر در برخی گونه ها بیشتر و در برخی کمتر است و حتی برخی گونه ها عطر قابل توجهی تولید نمی کنند.

پیاز های بالغ می توانند ۷-۱۵ غنچه تولید کنند که قطر دهانه هر گل به ۱۶-۲۰ سانت و حتی بیشتر نیز می رسد. کیفیت گل ها و تعداد ان ها به بزرگی پیاز، غنی بودن خاک و تغذیه گیاه بستگی دارد. لیلیوم معمولا خاکهای با PH خنثی تا کمی اسیدی را می پسندد .

گل لیلیوم (گل سوسن) بیشتر گل گرمسیری است، ولی در مناطق سردسیر هم می توان آن را در گلدان کاشت. لیلیوم گیاهی گلدار و پیاز دار است. گیاهی چند ساله بشمار می رود. گل های این گیاه دارای اشکال و شکل های مختلفی می باشند برخی فنجانی شکل و برخی دیگر زنگوله مانند هستند که دارای گلبرگ‌های وارونه‌ای می‌باشند برخی دیگر نیز قیفی شکل هستند.

گل‌های این گیاه بر روی ساقه شکل می‌گیرند و ساقه این گیاه از پیاز رشد می‌کند. در آفتاب و همچنین سایه رشد خوبی دارد. رنگ‌های موجود در گل لیلیوم زرد، بنفش، نارنجی، قهوه ای، آجری و سفید و می باشد. گلی مقاوم و سخت است از این جهت که در برابر انواع بیماری و سرما مقاوم است.

معمولاً در فصل تابستان گل می دهد و برخی گونه‌ها زودتر و در فصل بهار شروع به گل دهی می‌کنند. شما می‌توانید زمان گل دهی گل لیلیوم را تغییر داده و آن را همزمان با جشن نوروز کنید. برای این کار شما باید در ماه‌های آذر تا دی گل لیلیوم را در گلخانه کشت نمایید. برای پرورش گل لیلیوم برای عید عملی که بسیار حائز اهمیت است نیاز دمایی مراحل مختلف این گل می‌باشد.

​

اطلاعاتی که درباره گل لیلیوم بدانیم

گل لیلیوم با نام علمی  Lilium spp از خانواده ی Liliaceae میباشد

دارای تنوع زیستی و تنوع رنگی بالا بوده و همچنین اکثرا دارای گلهای معطر میباشند .

گل لیلیوم (سوسن) در زیر خاگ دارای پیاز با فلسهای متعدد میباشد.

گل لیلیوم از جمله گیاهان پیازدار و گلده می باشد، که معمولاً در فصل تابستان گل می دهد

برای خواندن ادامه مطلب نحوه کاشت و پرورش گل لیلیوم کلیک کنید.

​