راههای درمان درد قاعدگی

سندروم پیش از قاعدگی (PMS) چیست؟

 

سندروم پیش از قاعدگی(PMS) دارای طیف گسترده‌ای از علائم و نشانه‌ها، از جمله نوسانات خلقی، حساس شدن سینه ها، میل شدید به غذا، خستگی، تحریک پذیری و افسردگی است. به طور تخمینی از هر ۴ زن قاعده ۳ نفر برخی از علائم سندروم پیش از قاعدگی را تجربه می‌کنند.
علائم در یک الگوی قابل پیش بینی ظاهر و تکرار می‌شوند. اما کمیت تغییرات جسمی و احساسی که با سندروم پیش از قاعدگی تجربه می‌کنید، ممکن است از کمی قابل توجه تا شدید متفاوت باشد.
با این حال، شما نباید اجازه دهید این مشکلات کنترل زندگی شما را به دست بگیرند. درمان و تغییر شیوه ی زندگی می تواند به کاهش علائم و نشانه های سندروم پیش از قاعدگی کمک کند.

تشخیص سندروم پیش از قاعدگی

هیچ یافته ی فیزیکی یا آزمایشات خاصی برای تشخیص سندروم پیش از قاعدگی وجود ندارد. پزشک شما ممکن است علامت خاصی را ( اگر بخشی از الگوی پیش قاعدگی پیش بینی شده شما باشد) به PMS نسبت دهد. برای کمک به ایجاد الگوی سندرم پیش از قاعدگی، دکتر شما ممکن است از شما بخواهد علائم و نشانه های خود را حداقل برای دو سیکل قاعدگی بر روی یک تقویم یا یک دفتر خاطرات ثبت کنید. روزی که اولین بار متوجه علائم PMS می شوید و همچنین روزی که علائم ناپدید می شوند را یادداشت کنید. همچنین مطمئن شوید که روزهای شروع و پایان دوره ی عادت ماهیانه را علامت بزنید.

شرایط خاص دیگری وجود دارد که ممکن است علائم PMS را تقلید کنند، از جمله: سندرم خستگی مزمن، اختلالات تیروئید و اختلالات خلقی مثل افسردگی و اضطراب. پزشک شما ممکن است تست هایی مانند تست عملکرد تیروئید یا تست های غربالگری روانشناسی را برای کمک به تشخیص بهتر درخواست دهد.

علائم سندروم پیش از قاعدگی چیست؟

لیست علائم و نشانه های سندروم پیش از قاعدگی طولانی است، اما اکثر خانم ها چند مورد از مشکلات زیر را تجربه می کنند:

• علائم و نشانه‌های عاطفی و رفتاری
• تنش یا اضطراب
• حالت افسردگی
• گریه
• نوسانات خلقی و تحریک پذیری یا خشم
• تغییرات اشتها و هوس‌های غذایی
• مشکل در به خواب رفتن(بی خوابی)
• دوری از اجتماع و گوشه گیری
• مشکل در تمرکز
• تغییر در میل جنسی
• علائم و نشانه‌های فیزیکی
• درد مفاصل و عضلات
• سردرد
• خستگی
• افزایش وزن مربوط به احتباس مایعات
• نفخ شکم
• حساسیت پستان
• افزایش آکنه
• یبوست یا اسهال
• عدم تحمل الکل

برای برخی زنان، درد جسمی و استرس عاطفی به اندازه ای شدید است که بر زندگی روزانه ی آن ها تاثیر می گذارد. صرف نظر از شدت علائم، علائم و نشانه ها به طور کلی در طی چهار روز پس از آغاز دوره ی قاعدگی برای بسیاری از زنان ناپدید می شوند.
اما تعداد کمی از زنان مبتلا به سندروم قبل از قاعدگی هر ماه دچار علائم ناتوان کننده ای می شوند که این فرم PMS به نام اختلال بی قراری قبل از قاعدگی (PMDD) نامیده می شود.

علائم و نشانه های PMDD شامل افسردگی، نوسانات خلقی، خشم، اضطراب، احساس درهم شکستگی، اشکال در تمرکز، تحریک پذیری و تنش است.

دلایل سندروم پیش از قاعدگی (PMS) چیست؟

علت دقیق سندروم پیش از قاعدگی ناشناخته است، اما عوامل متعددی می توانند این وضعیت را تشدید کنند:

تغییرات دوره ای در هورمون ها: نشانه ها و علائم سندروم پیش از قاعدگی با تغییرات هورمونی تغییر می کنند و با حاملگی و یائسگی ناپدید می شوند.

تغییرات شیمیایی در مغز: نوسانات سروتونین، یک ماده شیمیایی مغزی (انتقال دهنده عصبی) که به نظر می رسد نقش مهمی را در حالت های خلقی ایفا می کند، می تواند علائم PMS را ایجاد کند. مقدار کافی از سروتونین ممکن است باعث افسردگی قبل از قاعدگی، خستگی، افزایش اشتها به غذا و مشکلات خواب شود.

افسردگی: برخی از زنان مبتلا به سندرم شدید قبل از قاعدگی مبتلا به افسردگی تشخیص داده نشده هستند، گرچه افسردگی به تنهایی باعث ایجاد تمام نشانه ها نمی شود.

درمان سندروم پیش از قاعدگی

دارودرمانی:
توجه داشته باشید که برای درمان دارویی فقط با صلاحدید پزشک اقدام کنید.

برای بسیاری از زنان، تغییرات شیوه ی زندگی می تواند به کاهش علائم PMS کمک کند. اما بسته به شدت علائم، پزشک ممکن است یک یا چند دارو برای سندرم پیش از قاعدگی تجویز کند.

تاثیرگذاری داروها در کاهش علائم در میان زنان متفاوت است. معمولا داروهای تجویز شده برای سندرم پیش از قاعدگی عبارتند از:

داروهای ضد افسردگی مهار کننده ی باز جذب سروتونین (SSRI): شامل فلوکستین، پاروکستین، سرترالین و غیره هستند، که در کاهش علائم خلقی موفق بوده اند. SSRI درمان خط اول برای PMS شدید و یا PMDD هستند و روزانه مصرف می شوند. اما برای بعضی از زنان مبتلا به PMS، مصرف داروهای ضد افسردگی ممکن است فقط به دو هفته قبل از شروع قاعدگی محدود شود.

داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAID): مصرف NSAID ها مانند ibuprofen، یا ناپروکسن سدیم می تواند باعث کاهش درد و ناراحتی در پستان شود.

دیورتیک ها: وقتی ورزش و محدود کردن مصرف نمک برای کاهش وزن، تورم و بادکردن و نفخPMS کافی نیست، مصرف قرص های ادرارآور(دیورتیک ها) می تواند به بدن کمک کند که مایع اضافی را از طریق کلیه ها دفع کند. Spironolactone یک دیورتیک است که می تواند به کاهش برخی علائم PMS کمک کند.

قرص های هورمونی پیشگیری از بارداری: این داروهای تجویزی مانع تخمک گذاری می شوند، که ممکن است سبب تسکین علائم PMS شود.

تغییر شیوه‌ی زندگی و درمان خانگی:

گاهی اوقات می توانید با تغییر در نحوه ی غذا خوردن، ورزش کردن و کنترل زندگی روزمره خود علائم سندروم پیش از قاعدگی را کنترل کنید یا آنها را کاهش دهید. این نکات را امتحان کنید:

تغذیه خود را تغییر دهید.

خوردن وعده های غذایی کوچکتر به تعداد بیشتر برای کاهش نفخ و احساس سیری.

محدود کردن مصرف نمک و غذاهای شور برای کاهش نفخ و احتباس مایعات.

مصرف غذاهای سرشار از کربوهیدرات های پیچیده، مانند میوه ها، سبزیجات و غلات کامل

مصرف غذاهای غنی از کلسیم. اگر به علت عدم تحمل لبنیات قادر به مصرف محصولات لبنی نیستید یا کلسیم کافی از رژیم غذایی خود دریافت نمی کنید، یک مکمل کلسیم روزانه ممکن است کمک کند.

اجتناب از کافئین و الکل.

ورزش را در برنامه معمول و روزانه خود بگنجانید.

خود را متعهد سازید که در بیشتر روزهای هفته، حداقل ۳۰ دقیقه پیاده روی سریع، دوچرخه سواری، شنا یا فعالیت های هوازی دیگر را انجام دهید. ورزش منظم روزانه می تواند به بهبود کلی سلامت شما و کاهش علائمی مانند خستگی و خلق و خوی افسرده کمک کند.

راه کارهای کاهش استرس در سندروم پیش از قاعدگی:

به اندازه ی کافی بخوابید.

تمرین آرامش و ریلکس کردن عضلانی و یا تنفس عمیق برای کمک به کاهش سردرد، اضطراب یا مشکلات خواب (بی خوابی).

یوگا یا ماساژ برای استراحت و تسکین استرس را امتحان کنید.

علائم PMS را برای چند ماه ثبت کنید:

ثبت پیشینه و یادداشت برداری از علائم تان برای شناسایی محرک ها و زمانبندی نشانه ها و علائم تان، به شما این امکان را می دهد که راهکارهایی که به کاهش علائم کمک می کند را پیدا کرده و به کار ببرید.

دیگر درمان ها:

در این قسمت در مورد اثربخشی داروهای مکمل استفاده شده برای تسکین علائم سندرم قبل از قاعدگی برایتان توضیح داده خواهد شد:

مکمل های ویتامین: گزارش شده است که کلسیم، منیزیم، ویتامین E و ویتامین B-6 علائم را تسکین می دهند، اما شواهد برای اثبات این موضوع کافی نیست

داروهای گیاهی: برخی از زنان با استفاده از گیاهانی مانند زنجبیل، مخمر و روغن گل پامچال از علائم PMS رهایی می یابند. با این حال، تعداد کمی از مطالعات علمی نشان داده اند که گیاهان دارویی برای تسکین علائم PMS مؤثر هستند.
همچنین داروهای گیاهی توسط اداره ی غذا و داروی تایید نشده است، بنابراین هیچ مدرکی از ایمنی و اثربخشی این محصولات وجود ندارد. قبل از مصرف هر نوع محصول گیاهی، با پزشک خود صحبت کنید، زیرا ممکن است عوارض جانبی داشته باشند یا با سایر داروهایی که مصرف می کنید تداخل داشته باشند.

طب سوزنی: طب سوزنی، فرو کردن سوزن های فولادی ضد زنگ به پوست در نقاط خاصی از بدن است. بعضی از زنان پس از درمان طب سوزنی، شاهد کاهش علائم سندرم پیش از قاعدگی بوده اند.

چه مواقعی برای درمان سندروم پیش از قاعدگی Premenstrual syndrome به پزشک مراجعه کنیم؟

اگر با تغییر سبک زندگی قادر به مدیریت سندرم پیش از قاعدگی نیستید و علائم PMS بر سلامت و فعالیت های روزانه تاثیر می گذارد، به متخصص زنان مراجعه نمایید.

علت دردهای پریود و روشهای کاهش آن

دردهای قاعدگی یکی از بخش های رایج و ناراحت کننده پریود ماهانه شما هستند. این دردها درست قبل یا در زمان قاعدگی رخ می دهند. بسیاری از زنان به طور مرتب دچار این دردها می شوند.
بیشتر این دردها را در پایین شکم یا کمر خود حس می کنید و شدت آنها ممکن است از خفیف تا بسیار شدید متغیر باشد. این دردها اغلب اولین بار یک یا دو سال پس از وقوع اولین پریود دختران روی می دهد. با افزایش سن، معمولا این دردها کمتر می شوند و پس از به دنیا آوردن اولین فرزندتان ممکن است کاملا متوقف شوند. در اصطلاح پزشکی به این دردها دیسمنوره گفته می شود.

علائم دیسمنوره

• درد در ناحیه شکم (که گاهی بسیار شدید است)
• احساس فشار در شکم
• درد در ناحیه ران و کمر

هنگامی که دردهای قاعدگی شدید باشند ممکن است علائم زیر نیز وجود داشته باشند:
• ناراحتی معده که گاهی همراه با استفراغ است
• مدفوع شل

چه چیزی موجب این دردها می شود؟

دردهای قاعدگی در اثر انقباضات عضلات رحم رخ می دهند. اگر انقباض ها در طی سیکل قاعدگی شما بسیار شدید باشند، موجب فشار رگ های خونی نزدیک عضلات می شوند که موجب قطع موقت تامین اکسیژن به رحم می شود. این کمبود اکسیژن موجب درد قاعدگی می شود. 

برای کاهش دردهای پریود چکار کنیم؟

اگر دردهای قاعدگی خفیفی داشته باشید، می توانید البته با مشورت پزشک آسپرین یا مسکن های دیگری مثل بروفن، استامینوفن یا ناپروکسن مصرف کنید. برای دستیابی به بهترین نتیجه، این داروها را بهتر است که با شروع خونریزی یا درد قاعدگی مصرف کنید و نگذارید که شدید شوند.

گرما نیز می توانند کمک کننده باشد. می توانید از کیسه آب گرم یا حوله داغ شده بر روی کمر یا شکم خود استفاده کنید. حمام آب گرم نیز می تواند به کاهش درد کمک کند. 

همچنین باید به توصیه های زیر عمل کنید:

• استراحت در صورت لزوم
• اجتناب از خوردن غذاهای حاوی کافئین و نمک
• نکشیدن سیگار
• ماساژ کمر و شکم

زنانی که به طور مرتب ورزش می کنند، اغلب درد قاعدگی کمتری دارند.ورزش در دوران قاعدگی روش مناسبی برای کم کردن دردهای قاعدگی است. خوب است که ورزش را به بخشی از برنامه هفتگی خود اضافه کنید.
اگر این مراحل نمی توانند درد شما را کاهش دهند، حتما به پزشک مراجعه کنید. وی می تواند با تجویز داروهای مسکن قوی تر یا قرص های ضدبارداری خوراکی به شما کمک کند.

دیسمنوره ثانویه

دیسمنوره اولیه بدین معنی است که دردهای شما به علت سیکل قاعدگی شما هستند. دیسمنوره ثانویه اصطلاحی است که دکتر شما ممکن است در صورتی به کار ببرد که دردهای قاعدگی ناشی از مشکلی در اندام های تناسلی تان باشند:

• اندومتریوز وضعیتی است که در آن بافت پوششی رحم (اندومتریوم) بیرون از رحم یافت می شود.
• بیماری عفونت لگن، عفونتی است که ناشی از باکتری است و ابتدا در رحم شروع می شود و سپس به دیگر اندام های جنسی سرایت می کند.
• تنگی دهانه رحم که ممکن است ناشی از زخم و یا عدم وجود استروژن پس از یائسگی باشد.
• دیواره بیرونی رحم دارای فیبروم باشد.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟

اگر دردهای قاعدگی شدید یا غیر طبیعی دارید، یا درد ها بیشتر از دو یا سه روز به طول می انجامند، به پزشک مراجعه کنید. علل دردهای قاعدگی هرچه که باشد، قابل درمان است، بنابراین بررسی توسط پزشک بسیار مهم است.
اگر مشخص شود که این دردها به خاطر قاعدگی نیستند ممکن است آزمایش های دیگری مثل کولپوسکوپی لازم شوند.

چرا گفته می شود که در دوران قاعدگی نباید به حمام رفت؟

در زمان قدیم به دلیل نبود حمام شخصی در منازل و مراجعه افراد به حمام عمومی و ماندن طولانی مدت در این حمام ها، به زنان توصیه می شد که در دوران قاعدگی به حمام نروند زیرا آب موجود در خزینه ممکن بود آلوده به خون شود و برای دیگر افراد قابل استفاده نباشد. همچنین چون افراد متعددی به این حمام ها مراجعه می کردند امکان ابتلا به عفونت نیز بیشتر بود. هرگونه شایعه در رابطه با ابتلا به سرد شدن رحم، کیست و تنبلی تخمدان، نازایی، افزایش درد و خونریزی از اثر رفتن به حمام و دیگر عفونت های رایج ناشی از حمام در دوران پریود شایعه ای بیش نیست و صحت ندارد و هیچ دلیل و مدرک علمی در پشتیبانی از آن وجود ندارد.

آیا می توان در دوران قاعدگی به حمام رفت؟

بله جواب مثبت است. شما می توانید در طی دوران قاعدگی به حمام بروید. حتی در دوران قاعدگی بهتر است بیشتر از روزهای عادی به حمام رفت. از آنجایی که خون مکان مناسبی برای رشد میکروبهاست بهتر است برای پیشگیری از ابتلا به عفونتهای دستگاه تناسلی زود به زود به حمام بروید. این کار در داشتن یک زندگی سالم بسیار موثر است. خانمهایی که در این دوران از کاپهای قاعدگی استفاده می کنند استحمام راحت تری دارند.

مزایای حمام کردن در دوران پریود

• در طی دوران قاعدگی، زنان ممکن است دچار خستگی مفرط، افسردگی خفیف، درد، کج خلقی و گرفتگی عضلات شوند. حمام می تواند به آرام شدن شما کمک کند و خستگی شما را از بین ببرد. همانطور که کیسه آب گرم می تواند درد را کاهش دهد، حمام نیز می تواند در تسکین دردهای خفیف موثر باشد.

• دلیل دیگر برای حمام کردن در دوران پریود، رعایت بهداشت قاعدگی و جلوگیری از ابتلا به عفونت است. شست شوی واژن حتما باید در دوارن قاعدگی برای جلوگیری از عفونت و ابتلا به بیماری های دیگر انجام شود. بنابراین دوش گرفتن مرتب در حین پریود دارای اهمیت زیادی است. البته همانطور که قبل تر گفته شد باید برای حمام رفتن در این دوران از نشستن در وان آب خودداری کرد. در حقیقت به علت باز بودن دهانه رحم در این دوران بهتر است حمام ایستاده انجام شود. مسلما با این طرز حمام رفتن، احتمال نفوذ آب به واژن به حد صفر می رسد.

حمام کردن در چه روزهایی از پریودی مجاز است؟

حمام کردن و دوش گرفتن در تمام دوران پریود و قاعدگی چه روز اول و چه وسط و چه آخر مجاز است و هیچ مانعی ندارد. هیچ دلیل علمی و منطقی وجود ندارد که ثابت کننده خطر حمام و رسیدن آب به واژن باشد. تنها باید دقت کرد که بهتر است در این دوران از حمام با آب سرد خودداری کنید. آب سرد موجب انقباض رحم می شود و ممکن است در برخی از زنان موجب دل درد شود. بعلاوه حمام باید ایستاده انجام شود و نشستن های طولانی مدت کف حمام یا در وان خودداری به عمل آید.

آیا حمام کردن موجب توقف خونریزی در پریود می شود؟

خیر. شدت خونریزی در افراد مختلف متفاوت است. همچنین شدت خونریزی در زمان های مختلف نیز متفاوت است. در طی مدت کوتاه دوش گرفتن ممکن است خونریزی داشته باشید یا نداشته باشید. اما در صورت به اتمام نرسیدن پریود شما پس از خروج از حمام می بینید که خونریزی شما باز خواهد گشت. در بعضی از افراد می تواند خونریزی کم و در حد لکه بینی بشود که ایرادی ندارد و هیچ مشکلی ایجاد نمی کند. در اصل برخی از لکه ها با غلظت بیشتری خارج می شوند و همین عامل است که توسط برخی از خانمها نادیده گرفته می شود. ضمن اینکه در دوره های مختلف، میزان خون خروجی از رحم فرق دارد و این مورد ربطی به حمام رفتن یا نرفتن ندارد.

چگونه در زمان پریودی حمام کنیم؟

1. در ابتدا، پد یا نواربهداشتی یا تامپون قبلی خود را دور بیندازید.
در صورت خونریزی در طی دوش گرفتن، خون ریخته شده توسط آب دوش تمیز خواهد شد و جای نگرانی نخواهد بود.
2. هنگامی که شروع به دوش گرفتن می کنید، ناحیه تناسلی خود را به طور کامل با آب بشورید. شست و شوی واژن در حین پریود موجب پاک شدن خون باقی مانده در واژن می شود و خونی بودن این ناحیه در طی حمام کمتر خواهد شد.
3. از صابون استفاده کنید اما مراقب باشید که صابون وارد غشای واژن و لابیاها نشود. زیرا pH واژن به نحوی تنظیم شده است که مانع عفونت های واژینال شود؛ صابون می تواند تعادل pH را به هم بزند و واژن را در برابر عفونت آسیب پذیر کند. پوست ناحیه اطراف واژن را با صابون بشورید اما مواظب باشید که صابون داخل لابیا یا واژن نشود و سپس دستانتان را بشورید تا هرگونه بوی باقی مانده از خون قاعدگی از بین برود.
4. سعی کنید از حمام کردن لذت ببرید. آب گرم می تواند در صورتی که احساس بد خلق بودن، یا چسبناک بودن می کنید یا دچار نفخ هستید، معجزه کند.

5. در پایان حمام، دوباره ناحیه تناسلی خود را بشورید و دوش حمام را ببندید. این شیوه موجب به حداقل رساندن لکه بینی تا لباس پوشیدن می شود. می توانید از حوله کاغذی استفاده کنید تا حوله لباسیتان لک نشود.
6. پد یا نوار بهداشتی یا تامپون جدید را استفاده کنید. البته قبل از اینکار بهتر است که به خوبی بدن خود و ناحیه تناسلی را خشک کنید.
7. دستان خود را به خوبی بشویید.

مزایای ورزش در دوران پریودی

ورزش در دوران قاعدگی می تواند به بهبود خلق و خو و کاهش خستگی و دردهای قاعدگی کمک کند. برخی از مزایای ورزش کردن در دوران قاعدگی عبارتند از:

• بهبود روحیه و خلق و خو
براساس مطالب ارائه شده انجام حرکات ورزشی برای کاهش احساس افسردگی مفید است. بنابراین، با ورزش کردن می توانید احساس غم و اندوه، تحریک پذیری یا عصبانیت در دوران پریود را برطرف کرده و روحیه خود را تقویت کنید.

• کاهش خستگی
افزایش احساس خستگی در طول دوره قاعدگی یکی از علائم تغییرات هورمونی در بدن زنان است. فعالیت بدنی می تواند سطوح انرژی را در طی دوره پریودی افزایش دهد.

• کاهش درد قاعدگی
تحقیقات نشدان داده است در یک بازه زمانی 8 هفته ای، شدت درد قاعدگی در زنانی که سه روز در هفته به مدت حداقل 30 دقیقه ورزش کردند، کمتر از زنان بی تحرک بود. در نتیجه، ورزش در طول و قبل از یک دوره پریود ممکن است علائم را کاهش دهد. نیازی به فعالیت بدنی شدید یا طولانی نیست. می توانید دو بار در روز به مدت 15 دقیقه پیاده روی کنید و از مزایای آن بهره مند شوید. به طور کلی، انجام ورزش- خواه در دوران قاعدگی خود باشید یا خیر- یک انتخاب مفید است و باعث حفظ وزن در محدوده سالم شده و سلامت قلب و ریه‌ها را تضمین می کند. 

توصیه های ورزشی برای کاهش درد دوره قاعدگی

ورزش در دوران قاعدگی می تواند به تسکین علائم کمک کند و برای سلامتی عمومی نیز مفید است. برای کاهش برخی از علائم ناخوشایند در زمان پریودی مثل درد شکم می توانید از راهکارهای زیر استفاده کنید:

• تمرینات کششی تلفیقی:
در صورت احساس تنش و سفتی در عضلات خود در دوران قاعدگی خود می توانید تمرینات کششی سبکی مانند یوگا، تای چی و پیلاتس را برای کاهش کشیدگی عضلانی خود انجام دهید.

• شنا کردن:
با توجه به اینکه وزن افراد در آب کاهش می‌یابد، شنا کردن می تواند به تسکین دردهای دوران قاعدگی کمک کند.

• نوشیدن آب به اندازه کافی در حین ورزش:
با رساندن آب کافی به بدن در حین ورزش، احتمال بروز عوارض جانبی ناخوشایند کاهش می یابد. کم آبی بدن می تواند احتمال بروز نفخ و یبوست را در دوران قاعدگی افزایش دهد. نوشیدن آب کافی باعث حرکت مدفوع در روده و کاهش علائم ناراحتی در حین ورزش می شود. در طی ورزش، هر 15 دقیقه یک بار 300 میلی لیتر مقداری آب بنوشید.

• استفاده از داروهای مسکن غیرنسخه ای قبل از ورزش:
در مراحل اولیه، کمر درد و گرفتگی عضلات می توانند مانع از انجام تمرینات ورزشی در هنگام پریود شوند. مصرف داروهای ضد درد مانند ایبوپروفن و استامینوفن که خرید آنها بدون نسخه پزشک نیز امکان پذیر است، می تواند به کاهش گرفتگی قبل از یک جلسه ورزشی کمک کند. استفاده از یخ یا پد حرارتی پوشانده شده در پارچه بعد از ورزش نیز می تواند مفید باشد. 

ورزش کردن در دوره پریودی باعث افزایش خونریزی می شود؟

با ورزش کردن جریان خون افراد افزایش یافته است. این سرعت بخشیدن معمولاً به این دلیل رخ می دهد که فعالیت بدنی می تواند به خروج سریعتر خون از رحم کمک کند. با این حال، استفاده از تامپون یا پد یا نوار بهداشتی مناسب برای خونریزی قاعدگی شدیدتر بسیار مهم است. پوشیدن لباس‌های زیر تیره در طول عادت ماهانه باعث می شود تا نشت خونریزی به لباس مشخص و مشهود نباشد. به همراه داشتن لباس زیر یا زیرشلواری اضافی برای تعویض پس از ورزش می‌تواند کمک کننده باشد.

محدودیت های ورزشی برای دوره پریودی

بر اساس تحقیقات انجام شده، محدودیتی در مورد نوع ورزش زنان در زمان پریود وجود ندارد. در واقع هیچ اطلاعات علمی برای اثبات اینکه زنان باید انجام تمرینات خاصی را محدود کنند یا اینکه نباید حرکات ورزشی سنگینی را در طول دوره قاعدگی خود انجام دهند، وجود ندارد. فقط باید نکات زیر را موقع ورزش کردن مورد توجه قرار دهید:

• پوشیدن تجهیزات محافظ و خودداری از بلند کردن وزنه های بیش از حد سنگین برای ورزش ایمن
• در طول عادت ماهانه بهتر است به بدن خود گوش دهید. در صورت احساس خستگی زیاد می توانید از شدت تمرینات روزمره خود بکاهید تا دچار خستگی مفرط نشوید.

مضرات ورزش کردن زیاد در دوران قاعدگی

زنان ورزشکاری که ورزش ها و فعالیت های بدنی سنگین انجام می دهند، به علت از دست دادن مقدار زیادی انرژی گاهی دچار تاخیر در سیکل قاعدگی می شوند. در صورت انجام فعالیت های ورزشی سنگین و از دست دادن قاعدگی باید به پزشک مراجعه کنید. دانستن این موضوع بسیار مهم است که ورزش بیش از حد می‌تواند باعث عدم وقوع پریود شود. ورزشکاران استقامتی و حرفه ای ممکن است به علت ایجاد تغییرات هورمونی و بدنی دچار بی نظمی در سیکل قاعدگی شوند. داشتن چرخه قاعدگی منظم معمولاً نشانه سلامتی است. تاخیر در پریود می‌تواند نشانه‌ افراط شما در ورزش باشد.

سوالات پر تکرار در مورد ورزش در دوره قاعدگی

در این قسمت، پاسخ های خانم دکتر متین ذاکرین به برخی از سوالاتی که بارها مراجعین ایشان درباره ورزش در دوران قاعدگی پرسیده اند، آورده شده است.

1- چه مواقعی نباید موقع پریودی ورزش کنم؟
در این دوره، نیازی به محدود کردن هر گونه فعالیت های فیزیکی نیست، مگر اینکه دچار درد یا ناراحتی شوید که در این صورت باید شدت ورزش را کاهش دهید.

2- آیا انجام حرکت های معکوس یوگا در دوران قاعدگی بی خطر است؟
ممکن است شنیده باشید که انجام حرکات معکوس یوگا باعث برگشت خون به طرف قلب و انقباض عضلات لگن می شود. در حال حاضر، هیچ شواهد علمی حاکی از مضر بودن تمرینات معکوس یوگا در دوران قاعدگی وجود ندارد. جریان خون به رحم به دلیل موقعیت اندام های لگنی به طور قابل توجهی تغییر نمی کند. علاوه بر این، بدن ما قادر به پمپاژ خون بر خلاف راستای جاذبه است و این کار را طبق یک مبنای منظم انجام می دهد. مهم‌ترین چیز این است که به بدن خود گوش دهید و در صورت بروز هر گونه نگرانی برای درمان اختلالات قاعدگی به پزشک مراجعه کنید.

رنگ خون قاعدگی و تفسیر آن

برای اکثر زنان، قاعدگی از سن 12 یا 13 سالگی شروع می شود و تقریبا دوره پریود یا قاعدگی هر 21 یا 35 روز یکبار به مدت هفت روز رخ می دهد. خون قاعدگی می توانند رنگ های متفاوتی از طیف رنگ سیاه، قرمز و قهوه ای تا نارنجی داشته باشد. اگرچه اکثر رنگ های خون قاعدگی طبیعی هستند، برخی از موارد ممکن است نیازمند مراجعه به پزشک باشند.

خون سیاه در پریود

ممکن است از دیدن خون پریود سیاه وحشت زده شوید اما جای نگرانی وجود ندارد. این رنگ خون همانند رنگ قهوه ای خون پریود است که نشان دهنده خون مانده در رحم است و ممکن است حالتی شبیه به دانه های قهوه نیز داشته باشد. خون سیاه معمولا خونی است که مدت زیادی در رحم مانده است. 

خون قهوه ای در پریود

هر نوع رنگ قهوه ای خون پریود معمولا نشانه خون مانده در رحم است. خون در مدتی که در رحم می ماند، اکسید می شود و رنگ آن از رنگ قرمز استاندارد به قهوه ای تغییر می کند.

لکه بینی قهوه ای قبل از پریود

هنگامی که جریان خون پریود کند باشد، خون زمان بیشتری برای خروج از بدن نیاز دارد. هنگامی که خون در رحم برای مدت بیشتری باقی می ماند، رنگ آن به قهوه ای تغییر می کند. ترشحات قهوه ای قبل از پریود معمولا خون باقی مانده از پریود قبلی است.

اولین خونریزی پس از زایمان

خونریزی زنان برای اولین بار پس از زایمان که معمولا چهار یا شش هفته پس از زایمان رخ می دهد معمولا خونریزی سنگینی است و از روز چهارم به بعد رنگ آن ممکن است صورتی یا قهوه ای باشد.

خون قهوه ای در بارداری

اگر دچار لکه بینی در بارداری شوید، ممکن است رنگ آن قهوه ای باشد و بهتر است حتما به پزشک مراجعه کنید.

خون قهوه ای بعد از سقط جنین

اگرچه خون ناشی از سقط جنین ممکن است قرمز روشن باشد، برخی زنان ممکن است دچار سقط فراموش شده شوند. در سقط فراموش شده، جنین دیگر رشد نمی کند اما تا چهار هفته ممکن است از رحم خارج نشود. ممکن است دچار خونریزی یا لخته های سنگین نشوید اما اکثر زنان در این نوع سقط، لکه های قهوه ای تیره یا خونریزی قهوه ای رنگ دارند. البته سقط جنین همیشه با خون ریزی همراه نیست و ممکن است سقط جنین بدون خون ریزی اتفاق بیافتد.

خون قرمز تیره در پریود

ممکن است در دوران پریود در حین راه رفتن یا پس از دراز کشیدن برای مدت طولانی، لکه های قرمز تیره ببینید. رنگ قرمز تیره خون بدین معنی است که خون برای مدتی در رحم مانده است اما هنوز به طور کامل اکسید نشده است.
رنگ قرمز تیره خون ممکن است در موارد زیر دیده شود:

خون قرمز در اواخر پریود

ممکن است خون قرمز تیره را در اواخر دوره قاعدگی به دلیل کاهش سرعت خون ریزی ببینید.

اولین خونریزی پس از زایمان

اولین خونریزی پس از زایمان معمولا سنگین است و لخته های زیادی در آن دیده می شود. برای سه روز اول رنگ آن قرمز تیره است و سپس رنگ و غلظت آن ممکن است تغییر کند. زنانی که زایمان سزارین داشته اند، ممکن است این خونریزی سنگین را تنها در 24 ساعت اول شروع خونریزی داشته باشند.

خون قرمز روشن در پریود

قاعدگی شما ممکن است با خون قرمز روشن شروع شود. این بدین معنی است که خون تازه است و جریان خونریزی نیز سریع است. خون شما ممکن است در طول پریود همینطور باقی بماند یا با کاهش جریان خونریزی تیره تر شود.
خون قرمز روشن ممکن است در موارد زیر دیده شود:

عفونت
برخی عفونت ها مانند کلامیدیا یا سوزاک ممکن است موجب خونریزی در بین دو پریود شوند. اگر بین دو پریود خود دچار خونریزی یا لکه بینی شدید، حتما به پزشک متخصص زنان برای تشخیص مشکل و درمان بیماری خود مراجعه کنید.

بارداری
خونریزی در بارداری معمولا یکی از نشانه های سقط جنین است اما گاهی هم می شود که زنان در دوران بارداری خود، خونریزی دارند و نوزاد سالمی را به دنیا می آورند. این داستان برای هر شخصی منحصر به فرد است و بهتر است در صورت مشاهده هرگونه خون یا لکه بینی در بارداری حتما به پزشک متخصص زنان مراجعه کنید.

پولیپ یا فیبروم
پولیپ یا فیبروم توده های غیر سرطانی در رحم هستند که می توانند موجب خونریزی شدید در زمان قاعدگی یا در زمان بین دو پریود شوند. این خونریزی ممکن است شدید یا کم باشد و همچنین شامل علائم دیگری مانند درد و احساس فشار در زیر شکم باشد.

خون صورتی در پریود

خون قاعدگی ممکن است در ابتدا یا انتهای پریود شما صورتی رنگ باشد، به خصوص اگر لکه بینی داشته باشید. این رنگ روشن خون قاعدگی نشان دهنده مخلوط شدن خون با ترشحات بی رنگ واژن است که موجب رقیق شدن رنگ آن می شود.

خون صورتی رنگ ممکن است در موارد زیر دیده شود:

اولین خونریزی پس از زایمان
از روز چهارم اولین خونریزی پس از زایمان، خون ممکن است به رنگ صورتی یا قهوه ای باشد.

میزان استروژن پایین
گاهی خون قاعدگی صورتی رنگ نشان دهنده کم بودن میزان استروژن بدن است. استروژن به تثبیت مخاط رحم کمک می کند. بدون این هورمون، ممکن است دیواره داخلی رحم چند بار در ماه به صورت خون قاعدگی فرو بریزد و موجب لکه بینی به رنگ های مختلف از جمله صورتی شود. برخی علل کاهش استروژن شامل مصرف قرص های ضد بارداری هورمونی که حاوی استروژن نیستند و یا علائم پیش یائسگی هستند.

لکه بینی بین دو پریود
ممکن است رنگ صورتی را در زمان تخمک گذاری ببنید که دلیلی آن مخلوط شدن خون رحم با ترشحات شفاف واژن است که ممکن است قرمز روشن یا صورتی به نظر برسد.

سقط جنین
اگر باردار هستید، ترشحات صورتی رنگ می توانند نشانه سقط جنین باشند که همراه با علائم دیگری از جمله درد، عبور بافت از واژن و از بین رفتن علائم بارداری است.

خون نارنجی در پریود

هنگامی که ترشحات واژن با خون ترکیب می شوند، رنگ آن ممکن است نارنجی به نظر برسد. در نتیجه به همان دلایل خون صورتی پریود، ممکن است خون نارنجی در دوران پریودی ببینید.
خون نارنجی ممکن است در موارد زیر دیده شود:

لکه بینی لانه گزینی جنین
برخی زنان ممکن است حول و حوش زمان لانه گزینی یعنی 10 تا 14 روز پس از بسته شدن نطفه، لکه های صورتی یا نارنجی ببنند. لکه بینی لانه گزینی جنین در تمام زنان دیده نمی شود اما در صورت دیده شدن، ممکن است رنگ آن در بین افراد مختلف، متفاوت باشد. اگر لکه بینی دارید که به قاعدگی ختم نمی شود بهتر است که تست بارداری بدهید.

عفونت
هرگونه خون غیر طبیعی یا ترشحات غیر معمول واژن می تواند نشانه عفونت باکتریایی یا بیماری مقاربت جنسی باشد.

خون خاکستری در پریود

مشاهده خون خاکستری یا ترشحات سفید مایل به خاکستری نیازمند مراجعه به پزشک متخصص زنان است.

خون خاکستری رنگ ممکن است در موارد زیر دیده شود:

عفونت
این طیف رنگ نشان دهنده عفونت زنان مانند واژینوز باکتریایی است. دیگر علائم عفونت شامل موارد زیر هستند:
• تب
• درد
• خارش
• بوی بد

سقط جنین
اگر باردار هستید، ترشحات خاکستری رنگ می توانند نشانه سقط جنین باشند. همچنین ممکن است عبور بافت از واژن به رنگ خاکستری باشد.

آیا متفاوت بودن رنگ ابتدا و انتهای پریود طبیعی است؟

بله. خون پریود شما ممکن است از آغاز تا انتهای دوره قاعدگی از لحاظ شدت و رنگ خون تغییر کند. همچنین ممکن است رنگ پریود شما ماه به ماه یا در زمان های متفاوتی در طول عمرتان تغییر کند. عوامل زیادی در این مسئله درگیر هستند حتی زمانی که پریود شما کاملا طبیعی و سالم باشد. حتی استفاده از کاپهای قاعدگی می تواند در این رنگ موثر باشد.

در بیشتر موارد، تغییر از قرمز روشن به قرمز تیره و قهوه ای با سرعت خونریزی و مدت زمانی که خون در رحم باقی می ماند، مرتبط است. شدت خونریزی شما در آغاز دوره قاعدگی بیشتر است و با اتمام دوره قاعدگی کاهش می یابد. ممکن است پس از دراز کشیدن برای مدت زمان طولانی خون قرمز تیره ای را مشاهده کنید و همچنین ممکن است در شدیدترین روزهای قاعدگی تان خون قرمز روشن ببینید.

این مورد بدین معنی نیست که تمام تغییر رنگ ها طبیعی هستند. اگر رنگ نا آشنا یا خاکستری مشاهده کردید، مخصوصا اگر همراه با علائم دیگر هستند، بهتر است که به پزشک متخصص زنان برای بررسی و معاینه مراجعه کنید در صورت مشاهده هرگونه خونریزی در دوران بارداری حتما باید به پزشک مراجعه کنید. 

مشاهده خون آبکی یا خون لخته مانند در پریود

علاوه بر رنگ ها، بافت خون شما نیز ممکن است در طی دوره قاعدگی تغییر کند و همچنین ممکن است این تغییر بافت ماه به ماه باشد.
لخته های خون در دوران پریودی لزوما مایه نگرانی نیستند. اندازه این لخته ها هست که دارای اهمیت می باشد. اگر لخته هایی مشاهده کردید که قطر آنها بزرگتر از دو یا سه سانتی متر است، بهتر است به پزشک مراجعه کنید.

خون آبکی پریود بسیار رقیق است و معمولا خون تازه جاری شده از رحم است. گاهی زنان ممکن است خونریزی شدیدی داشته باشند که منوراژی نامیده می شود و ممکن است همراه یا بدون لخته های خونی باشد. بهتر است مواظب علائم خود از نظر کم خونی همانند خستگی یا تنگی نفس باشید.
ترشحات خونی رنگ ممکن است در زمان تخمک گذاری دیده شوند که خون رحم با ترشحات واژن قاطی می شود. این ترشحات ممکن است خیس و لیز باشند. 

در چه موارد باید برای مشکلات قاعدگی به پزشک مراجعه کرد؟

حتی در صورت سالم بودن، ممکن است طیف رنگی و بافت پریودی شما رد طی زمان تغییر کند. اگر پریود شما بیش از هفت روز طول می کشد یا خونریزی شدیدی دارید که مجبور به تعویض نوار بهداشتی خود هر دو ساعت یکبار هستید، بهتر است به پزشک مراجعه کنید.

در ادامه به دلایل دیگری اشاره شده است که در صورت مشاهده بهتر است به پزشک مراجعه شود:

• اگر چرخه های قاعدگی شما نامنظم هستند
• اگر چرخه های قاعدگی شما کمتر از 24 روز یا بیشتر از 38 روز هستند
• اگر سه ماه یا مدت طولانی تری است که پریود نشده اید
• اگر دچار درد زیاد یا دیگر علائم غیر معمول همراه با خونریزی هستید
• اگر بین دو پریود خونریزی دارید
• اگر یائسه شده اید و دوباره خون مشاهده کرده اید
• اگر باردار هستید: هر گونه خونریزی یا لکه بینی در طی بارداری می تواند نشانه سقط جنین باشد.
• ترشحات خاکستری رنگ نیز می توانند نشانه سقط جنین یا عفونت باشند. 

نکته نهایی درباره رنگ خون قاعدگی

پریود شما یک نشانه اصلی سلامتی شما است. دختران جوانی که تازه پریود شده اند ممکن است رنگ پریود متفاوتی در طی ماه ها یا سال های اولیه داشته باشند.
همچنین زنان پیش از یائسگی نیز خون ریزی غیر معمولی دارند. رنگ های زیادی طبیعی و سالم هستند اما بهتر است که به رنگ خون پریود خود دقت کنید و همواره در صورت مشاهده موردی غیر طبیعی به پزشک مراجعه کنید.

علت بوی بد ناحیه ی تناسلی مردان و زنان + راههای رفع آن

بوی بد ناحیه تناسلی در مردان پدیده شایعی است که اگرچه در اغلب موارد علامت مشکل جدی نبوده و به راحتی درمان می شود اما در برخی مواقع ممکن است نشانه بیماری خاص در فرد باشد، به همین دلیل نیاز است هرچه سریع تر نسبت به تشخیص علت و درمان آن اقدام شود.

در ادامه با کوکا همراه شوید تا با برخی علت های شایع بوی بد آلت تناسلی، بیضه ها و دستگاه تناسلی در مردان و روش درمان آن ها آشنا شوید.

علت بوی بد آلت تناسلی در مردان  چیست؟

1. اسمگما

اسمگما ماده طبیعی در بدن است که حاوی رطوبت، چربی ها و سلول های پوستی می باشد و گاهی روی ناحیه تناسلی و بخصوص پیش پوست آلت تناسلی (پوست ختنه گاه) جمع می شود و در مردانی که ختنه نمی کنند شایع تر از دیگران است.

در حالت معمول نیاز است پوست ختنه گاه به طور منظم از این ماده پاک سازی شود زیرا تعریق یا عدم شستشوی منظم این ناحیه ممکن است باعث ایجاد شکاف های سفید بدبو شده و زمینه کافی برای رشد باکتری ها را فراهم کند و در صورت بی توجهی باعث التهاب یا عفونت آلت تناسلی خواهد شد.

برای درمان چه کاری انجام دهید؟

برای تمیز کردن ماده اسمگما از روی آلت تناسلی مراحل زیر را انجام دهید:

پوست ختنه گاه را به آرامی به سمت عقب و بدنه آلت تناسلی کنار بزنید.
آلت تناسلی را با آب و صابون تمیز کرده و بشویید.
بدون مالش دادن آن را خشک کنید.
بعد از پاک سازی اسمگما مجددا پوست ختنه گاه را به روی آلت تناسلی برگردانید.
با از بین رفتن اسمگما بوی بد نیز برطرف می شود، در صورتی که اسمگما ادامه داشته باشد این مراحل را یک بار در روز تکرار کنید.

توجه: در صورتی که در این مدت علائم زیر را مشاهده کردید به پزشک مراجعه کنید:

• قرمزی
• ورم
• سوزش
• پوست ختنه گاه به عقب نرود.

2. عفونت ادراری

عفونت ادراری زمانی رخ می دهد که بخشی از دستگاه ادراری توسط باکتری یا ویروس آلوده شده باشد و ممکن است باعث ایجاد بوی شبیه ماهی در ناحیه آلت تناسلی شود. عفونت ادراری اغلب به یکی از دلایل زیر رخ می دهد:

• فعالیت های جنسی
• احتباس ادراری (تخلیه ناکامل ادرار از مثانه)
• سنگ کلیه
• پروستات بزرگ شده (هایپرپلاسیای پروستات خوش خیم)
• دیابت
• استفاده از سوند ادراری

دیگر علائم عفونت ادراری عبارتند از:

• نیاز مکرر به ادرار کردن، حتی اگر تخلیه ادرار انجام نشود.
• سوزش هنگام تخلیه ادرار
• ادرار تیره یا صورتی رنگ

احتمال بروز عفونت ادراری در مردانی که ختنه نشده اند بیشتر از سایرین است. این عارضه معمولا حاد نیست اما در صورت عدم درمان ممکن است به مشکلات کلیوی منجر شود.

برای درمان چه کاری انجام دهید؟

اگر به عفونت ادراری مشکوک هستید به پزشک مراجعه کنید.

بعد از تشخیص قطعی عفونت ادراری، پزشک احتمالا داروهای آنتی بیوتیکی زیر را تجویز خواهد کرد:

فوسفومیسین
سفالکسین
نیتروفورانتوئین

اگر اغلب اوقات دچار عفونت ادراری می شوید ممکن است پزشک مصرف دوز کم آنتی بیوتیک به مدت چند ماه را توصیه کند.

3. عفونت مخمری

عفونت مخمری که گاهی برفک نیز نامیده می شود زمانی رخ می دهد که رشد و نمو قارچ کاندیدا در ناحیه تناسلی از کنترل خارج می شود، رشد بیش از حد این قارچ می تواند بوی شبیه کپک ایجاد کند. سایر علائم این عارضه عبارت است از:

• قرمزی یا تحریک ناحیه تناسلی
• خارش یا سوزش
• لکه های سفید رنگ
• پوست ناحیه آلت تناسلی مرطوب، سفید یا براق می شود

یکی از علت های بروز عفونت مخمری عدم شستشوی کافی ناحیه تناسلی مخصوصا در مردانی که ختنه نکرده اند می باشد، عفونت مخمری ممکن است از طریق رابطه جنسی با فرد آلوده به دیگران منتقل شود.

عدم درمان عفونت مخمری می تواند به التهاب یا عفونت بیشتر منجر شود.

برای درمان چه کاری انجام دهید؟

اگر علائم عفونت مخمری را مشاهده می کنید لازم است به پزشک مراجعه کنید. پزشک معمولا از داروهای زیر برای درمان عفونت قارچی استفاده می کند:

• فلوکونازول
• میکونازول
• کلوتریمازول
• ایمیدازول

4. بالانیتیس

بالانیتیس به وضعیتی گفته می شود که سر آلت تناسلی دچار التهاب شود و در صورتی که پوست ختنه گاه نیز درگیر شود به آن بالانوپوستیت گفته می شود که ممکن است به دلایل زیر ایجاد شود:

• رابطه جنسی خطرناک
• عدم رعایت بهداشت
• اسمگما
• استفاده از صابون یا شوینده بدن معطر
• عفونت
• بیماری های پوستی مانند پسوریازیس و اگزما

بسیاری از این شرایط می تواند باعث ایجاد بوی بد آلت تناسلی شود، سایر علائم عبارتند از:

• قرمزی
• خارش
• تورم
• ترشحات مایع در پوست ختنه گاه
• سوزش هنگام تخلیه ادرار

خطر بروز بالانیتیس در مردانی که ختنه نکرده اند بیشتر است و در صورت عدم درمان ممکن است به فیموزیس (عدم توانایی در پس کشیده شدن پوست ختنه گاه) منجر شود.

برای درمان چه کاری انجام دهید؟

حمام کردن در نمک اسپوم به کاهش درد و التهاب ناشی از بالانیتیس کمک می کند.

در صورتی که علائم بیش از یک یا دو روز طول بکشد باید به پزشک مراجعه شود. پزشک معمولا داروهای زیر را تجویز خواهد کرد:

• آنتی بیوتیک برای درمان عفونت مانند باسیتراسین / پلی میکسین
• پماد برای تحریکات پوستی مانند هیدروکورتیزون
• پماد ضد قارچ برای عفونت های قارچی مانند کلوتریمازول

5. سوزاک

سوزاک از انواع عفونت جنسی است که از طریق رابطه جنسی واژینال، مقعدی یا دهانی با فرد آلوده منتقل می شود. این عفونت می تواند آلت تناسلی، مقعد یا گلو را تحت تاثیر قرار دهد.

اگرچه سوزاک ممکن است بدون علامت باشد. اما در برخی موارد با بوی آلت تناسلی و برخی علائم زیر همراه است:

• سوزش هنگام تخلیه ادرار
• ترشحات سبز، زرد یا سفید از آلت تناسلی
• درد، خونریزی یا خارش در نواحی تناسلی یا مقعد
• درد هنگام تخلیه باد شکم

برای درمان چه کاری انجام دهید؟

اگر به بیماری سوزاک مشکوک هستید بلافاصله به پزشک مراجعه کنید. پزشک پس از تشخیص قطعی احتمالا از تزریق سفتریاکسون همراه با داروهای خانگی مانند آزیترومایسین یا داکسی سایکلین استفاده خواهد کرد.

6. کلامیدیا

یکی دیگر از انواع بیماری های جنسی است که با رابطه جنسی واژینال، دهانی یا مقعدی به دیگران منتقل می شود. کلامیدیا گاهی بدون علامت خاصی بوده و گاهی با بوی بد دستگاه تناسلی و برخی علائم زیر همراه است:

• سوزش هنگام تخلیه ادرار
• ترشحات غیرطبیعی
• درد یا ورم بیضه ها

عدم درمان کلامیدیا ممکن است به مشکلات باروری در فرد منجر شود.

برای درمان چه کاری انجام دهید؟

در صورت مشاهده علائم کلامیدیا سریع به پزشک مراجعه کنید، پزشک پس از تشخیص قطعی ممکن است آنتی بیوتیک های زیر را تجویز کند:

• آزیترومایسین
• داکسی سیلین
• آموکسی سیلین

7. اورتریت غیر گنوکوکی

از عفونت های جنسی بسیار شایع است که به دلیل التهاب مجاری ادرار توسط باکتری – و به ندرت توسط ویروس ها – از طریق رابطه جنسی واژینال، دهانی یا مقعدی رخ داده و معمولا به دلیل ابتلا به کلامیدیا ایجاد می شود.

اورتریت غیر گنوکوکی معمولا با نشانه های زیر همراه است:

• درد یا سوزش ناحیه آلت تناسلی
• سوزش هنگام تخلیه ادرار
• ترشحات غیرشفاف و گاهی بدبو

در صورت عدم درمان، عفونت ممکن است به بیضه یا پروستات گسترش یافته و به ناباروری منجر شود.

برای درمان چه کاری انجام دهید؟

معمولا از داروهای آزیترومایسین و داکسی سایکلین برای درمان آن استفاده می شود. (با مراجعه به پزشک متخصص)

نکات مهم برای پیشگیری و درمان بوی بد بیضه ها و آلت تناسلی

علاوه بر موارد ذکر شده در بالا، رعایت برخی نکات بهداشتی، تغذیه و سبک زندگی به کاهش و درمان بوی بد دستگاه تناسلی، بیضه ها، کشاله ران و آلت تناسلی کمک می کند. از جمله:

1. غذاهای فراوری شده و چربی های ترانس از عوامل بروز بوی بد بدن و دستگاه تناسلی هستند، تا حد امکان از مصرف این مواد غذایی پرهیز کنید
2. مواد غذایی و سبزیجات حاوی سولفور یا گوگرد تاثیر بدی در بوی دستگاه تناسلی دارند زیرا سولفور از طریق عرق کردن دفع شده و بوی بدی ایجاد می کند. گلم کلم، کلم بروکلی و برخی دیگر از سبزیجات چلیپایی و همچنین سیر و پیاز همگی از مواد غذایی حاوی سولفور هستند
3. عرق طبیعی بدن بوی بدی ندارد اما تعریق زیاد و رطوبت ناحیه تناسلی زمینه کافی برای رشد و نمو باکتری ها در این ناحیه را افزایش داده و به بوی بد منجر خواهد شد. توصیه می شود هر صبح دوش گرفته و ناحیه تناسلی را با آب و صابون تمیز نگه دارید و حتما پس از شستشو آن را خشک کنید
4. مردان ختنه نکرده لازم است هنگام ادرار کردن پوست ختنه گاه را به سمت عقب کشیده تا ترشحات ادرار باعث تحریک و عفونت نشود. همچنین باید ناحیه تناسلی به طور مرتب با آب و صابون تمیز شود
5. ناحیه آلت تناسلی را خشک نگه دارید اما هنگام خشک کردن از مالش دادن آن خودداری کنید
6. از لباس زیر گشاد و پنبه ای استفاده کنید که مانع تعریق در ناحیه کشاله ران و رشد و نمو باکتری های این ناحیه شده و از بدبویی دستگاه تناسلی جلوگیری می کند
7. موهای زائد دستگاه تناسلی را کوتاه کنید تا از ایجاد رطوبت، تجمع آلودگی و باکتری ها در این ناحیه جلوگیری شود، شیو کردن کامل این ناحیه لزومی ندارد
8. در روابط جنسی از کاندوم استفاده کنید تا خطر ابتلا به بیماری های جنسی کاهش یابد
9. در صورتی که شریک جنسی تان دچار جوش های تناسلی، سوزش، سوزش هنگام تخلیه ادرار یا ترشحات غیرطبیعی و سایر علائم غیر طبیعی است از رابطه جنسی خودداری کنید
10. بعد از هر بار رابطه جنسی آلت تناسلی خود را تمیز کنید

توجه : توصیه اکید داریم از خود درمانی در منزل جدا خود داری کنید و برای تشخیص علت بوی بد ناحیه تناسلی خود حتما به پزشک متخصص مراجعه کنید.

علت بوی بد واژن خانم ها چیست؟

بوی بد دستگاه تناسلی علتش عفونت است:

سه عفونت متداول این اندام عبارتند از:برفک (candida)، تریکوموناس واژینالیس (trichomonas vaginalis) و واژینوز باکتریایی (bacterial vaginosis).

همه این عفونت ها را می توان با داروهای آنتی بیوتیک و ضد قارچ درمان کرد اما اکثر خانم هایی که چنین مشکلاتی داشته اند می دانند که قابل برگشت است.بااینکه این عفونت ها می تواند از طریق رابطه جنسی منتقل شود، اما همه آنها خودبه خود بروز می کنند؛ یعنی ممکن است فرد رابطه جنسی هم نداشته باشد و دچار آن شود.اگر مسایل بهداشتی کاملا رعایت میشود و امکان نفوذ عفونت از خارج بدن وجود نداشته باشد این عفونتها و عوارض ناشی از آنها ، خود ، جزیی از عوارض مشکلی بزرگتر هستند . به عبارتی این عفونتها ازمنشائی داخل بدن در ناحیه تناسلی ایجاد میشود.

علت عفونت دستگاه تناسلی زنان و بوی بد واژن

علت اول :وقتی مقدار مواد زائد در بدن افزایش یابد مسلما دفع این مواد هم بیشتر صورت می گیرد با توجه به اینکه مقدار زیادی از این مواد از طریق ادرار دفع می شود و ناحیه تناسلی بیشتر در معرض این مواد زائد قرار میگیرد به مرور زمان و با عبور پی در پی مواد زائد از ناحیه تناسلی شرایط ایجاد عفونت محیا می شود.

علت دوم :در بسیاری افراد مقداری از مواد زائد بدن به شکل جوش های عفونی روی پوست ظاهر می شود حالا همین جوشها ممکنه در ناحیه تناسلی هم بروز کنه و عفونت در آن ناحیه ایجاد شود . حتی ممکن است این جوشها به شکلی دیگر در داخل آلت تناسلی ایجاد شود که بازهم به شکل شدیدتر موجب عفونت خواهد بود.

علت سوم :بروز یکی از بیماریهای پوستی یا مقاربتی درمحل مجرای تناسلی میتواند یکی از عوامل عفونت باشد

با توجه به علت اصلی این بیماریها که وجود مواد زائد درخون و کبد عنوان شد پس باید دارویی در نظر گرفت که بتواند عمل پاکسازی کبد و خون را به خوبی انجام دهد بنابراین اشاره میکینم به مقطر پاکسازی کبد پاپریکا که عمل پاکسازی را با موفقیت کامل انجام می دهد.

راههای رفع بوی بد واژن

شستشوی مناسب ناحیه تناسلی

یکی از راه های آسان و موفقیت آمیز از بین بردن بوی ناحیه تناسلی، شستشوی مناسب این قسمت از بدن می باشد. بانوان عزیز می توانند به جای استفاده از صابون های معمولی، از صابون های آنتی باکتریال برای شستشوی ناحیه تناسلی خود استفاده کنند.

آسان ترین راه های از بین بردن بوی ناحیه تناسلی

آزمون های سالانه

اگر فردی هستید که خیلی دچار بوی بد ناحیه تناسلی می شوید، می توانید هر سال آزمایش های مخصوصی را که مربوط به ناحیه واژن است، انجام دهید. انجام آزمون هایی مانند پاپ اسمیر می تواند بسیار کمک کننده باشد و نگرانی شما را از هر گونه ابتلا به سرطان گردن رحم از بین ببرد.

از بین بردن موهای ناحیه تناسلی راهی آسان برای رفع بوی واژن

اگر موهای ناحیه تناسلی برطرف نشوند، جایگاه مناسبی برای رشدونمو باکتری ها ایجاد می شود و همانطور که گفته شد، این باکتری ها در واکنش به عرق، بوهای نامطبوع ایجاد می کنند. بنابراین هر چند روز یک بار با از بین بردن محل تجمع باکتری ها در ناحیه تناسلی، می توان بوهای نامطبوع این منطقه را کاهش داد.

رفع بوی بد واژن با استفاده از لباس زیر مناسب

از پوشیدن لباس زیر تنگ برای طولانی مدت اجتناب کنید، زیرا امکان تبادل هوا در ناحیه تناسلی را از بین می برد. با پوشیدن لباس زیر گشاد و نخی، هر گونه بوی نامطبوع را از خود دور کنید. هیچگاه از لباس زیر ارزان که از جنس مواد نا مناسب تهیه می شوند استفاده نکنید. اجازه ندهید شورت به ترشحات شما مرطوب شود . ترشحات که سبب رطوبت و لک روی شوت می شوند مواد آلوده و باکتری های مرده هستند که باعث تشدید بوی دستگاه تناسلی-ادراری می شوند.

از بین بردن بوی نامطبوع واژن با استفاده از نوار بهداشتی روزانه

برخی از خانم ها به قدری دچار ترشحات ناحیه تناسلی هستند که لباس زیر آنها کاملا خیس می شود و همین خیس ماندن لباس زیر، بوی نامطبوعی را ایجاد می کند. به این دسته از خانم ها توصیه می شود که از نوارهای بهداشتی روزانه که مخصوص ایام غیر قاعدگی است، استفاده کنند و هر چند ساعت یک بار آن را تعویض کنند. با این روش نه تنها لباس زیر آنها عمر بیشتری می کند، بلکه بوی نامطبوع آن نیز از بین می رود.

رعایت بهداشت جنسی یکی از راه های رفع بوی بد واژن

به خانم هایی که ازدواج کرده اند توصیه می شود حتما پس از برقراری رابطه جنسی با همسر خود، ناحیه تناسلی خود را بشویند، زیرا ترشحات ناشی از رابطه جنسی، بوی نامطبوعی ایجاد می کنند. بنابراین یکی از راه های مهم برای غلبه بر این بوی نامطبوع، استحمام پس از رابطه جنسی می باشد.

ادرا و غسل بعد از رابطه جنسی بوی بد واژن را رفع می کند

ادرار کردن نیز پس از رابطه جنسی توصیه می شود، زیرا هر گونه ترشحات بدبویی که داخل مجرای تناسلی فرد باقی مانده است، توسط ادرار بیرون می آید.

شاید به همین دلیل است که دین مبین اسلام غسل کردن پس از رابطه جنسی را واجب کرده و نیز به ادرار کردن بعد از آن تاکید داشته است . متاسفانه با عدم رعایت همین نکته ساده، بیماری های منتقله از راه جنسی می تواند انتقال یابند و افراد را دچار مشکل کنند .

جلوگیری از بوی نامطبوع واژن با یک برنامه غذایی سالم

می تواند بوی بد واژن را از بین ببرد. غذاهای سرخ کرده و آماده، ناحیه واژن را برای تولید بوهای نامطبوع تحریک می کند.

استفاده نکردن از مواد معطر راهی برای رفع بوی بد واژن

استفاده از مواد معطر و خوشبو کننده توصیه نمی شود . چون سبب نابودی باکتری های مفید محیط دستگاه تناسلی-ادراری شده و این سبب بروز مشکلاتی در آینده برای شما می شود .

رفع بوی واژن با استفاده از نوار بهداشتی مناسب

از نوار بهداشتی ارزان استفاده نکنید و در تهیه نوار بهداشتی نکات و علائم معتبر و استاندارد را رعایت کنید .در دوره پریودی خود حتما حداقل هر 3 ساعت و حداکثر هر 6 – 12 ساعت نوار بهداشتی را تعویض کنید .

رفع بوی بد واژن با رعایت بهداشت دستگاه تناسلی

از کاغذهای توالت حاوی مواد معطر و رنگی، Tampon، Pad های معطر و Bubble Bath و یا به طور کلی نشستن در وان حمام پرهیز کنید.

هنگام استحمام با کمی صابون، قسمت خارجی اندام تناسلی خود را کف مالی کنید و سپس با آب فراوان بشویید. توجه داشته باشید که هرگز قسمت داخلی اندام تناسلی خود را با صابون نشویید، زیرا این کار باعث خارش و عفونت واژن می شود.

برای رفع بوی بد واژن از دوش واژینال استفاده نکنید

واژن سالم به طور طبیعی دارای تعدادی باکتری و قارچ است. اسیدیته طبیعی واژن، این باکتری ها و قارچ ها را تحت کنترل قرار می دهد تا بیماری زا نشوند. ولی استفاده از دوش واژینال این تعادل طبیعی را به هم می ریزد و باعث بیماری ناحیه واژن می شود

درمان های خانگی و گیاهی بوی بد واژن

سرکه سیب بهترین درمان بوی بد واژن

روزانه 30 دقیقه داخل وان حمام با محلول سرکه سیب و اب وارم بنشینید.

رفع بوی بد واژن با نوشیدن آب

آب :

آب زیاد بنوشید تا با دفع ادرار مداوم عفونت های مجاری و دستگاه تناسلی دفع شود.

سیر یکی از را ه های رفع بوی بد واژن

سیر:

یک آنتی بیوتیک است و به حذف باکتری کمک می کند. برای رفع بوی بد واژن می توانید یک حبه سیر را با یک لیوان آب با معده خالی بخورید.

رفع بوی بد واژن با شنبلیله

شنبلیله:

یک قاشق چای خوری شنبلیله را داخل یک لیوان آب بخیسانید و با معده خالی بنوشید.

سرکه سفید بهترین راه درمان بوی بد واژن

سرکه سفید:

واژن را با مخلوط 1/4 فنجان آب گرم و سرکه سفید بشویید. شستشوی مرتب با محلول آب نمک و اسید استیک ( 2 قاشق غذاخوری سرکه سفید در هر لیتر آب ) می تواند در درمان لکوره مفید باشد . دوش های قلیایی نباید هرگز به کار رود زیرا موجب بالا رفتن PH واژن شده تضعیف فلوره واژن را در پی خواهد داشت.

درمان بوی بد واژن با استفاده از روغن درخت چای

روغن درخت  چای:

5 قطره از روغن درخت چای را به آب اضافه کنید و واژن را با ان بشویید.

انواع درد در ناحیه ی تناسلی اقایون و خانم ها نشانه ی چیست

درد آلت تناسلی در مردان می‌تواند در قسمت بیخ، طول یا سر آلت احساس شود. این درد می‌تواند در پوست ختنه‌گاه نیز ایجاد شود. این درد همچنین ممکن است با احساس خارش، سوزش یا زق‌زق کردن همراه باشد. درد آلت تناسلی ممکن است به خاطر یک ضربه، تصادف یا بیماری باشد و می‌تواند در همه‌ی مردان با هر سنی بروز کند. با توجه به شرایط یا بیماری‌های زمینه‌ای که منجر به بروز آن می‌شوند، این درد می‌تواند متفاوت باشد. اگر دچار ضربه و آسیبی شده‌اید، این درد ممکن است شدید و ناگهانی باشد. اگر دچار بیماری یا مشکلی هستید، این درد ممکن است خفیف‌تر باشد و به‌تدریج شدید شود. هرگونه دردی در آلت تناسلی را باید جدی گرفت، خصوصاً اگر در حین نعوظ رخ دهد، باعث جلوگیری از ادرار کردن شود، یا در مدتی طولانی و همراه با ترشح، سوزش، قرمزی یا ورم باشد

علت درد در اندام تناسلی مردان

عفونت های تناسلی یکی از علل شایع درد آلت تناسلی در مردان هستند که عبارتند از:

 شانکروئید

شانکروئید بوسیله یک باکتری به نام هموفیلوس دوکرئی Haemophilus Ducreyi ایجاد می شود و از طریق مقاربت جنسی منتقل می شود. این بیماری با یک زخم دردناک بزرگ روی آلت تناسلی همراه با غدد لنفاوی بزرگ و حساس به درد در ناحیه کشاله ران، دیده می شود. این بیماری به راحتی می تواند با آنتی بیوتیک ها درمان شود.

تبخال تناسلی یا هرپس

تبخال تناسلی یکی از شایع ترین بیماری های منتقله از راه جنسی است. این عفونت از طریق تماس پوست با پوست منتقل می شود و معمولا توسط 2 نوع ویروس مختلف به نام HSV 1 و HSV 2 ایجاد می شود که غالبا باعث ایجاد ضایعات در ناحیه دهان و ناحیه تناسلی می شود.

با این حال، در حین رابطه جنسی دهانی، ویروس می تواند از طریق دهان به آلت تناسلی منتقل شود و باعث تبخال تناسلی شود. تبخال تناسلی معمولا بصورت تاول ها یا زخم های دردناک بر روی پوست ظاهر می شوند و می تواند حساس به لمس باشد. این عفونت با قرص های ضد ویروسی کنترل می شود، اگرچه احتمال عود در تمام دوره ی زندگی فرد وجود دارد.

عفونت پیشابراه یا اورتریت

پیشابراه لوله ای است که ادرار را از مثانه به خارج از بدن منتقل می کند. هنگامی که عفونت در پیشابراه رخ می دهد، باعث بروز درد  در هنگام ادرار کردن در تمام مسیر پیشابراه یا سر آلت تناسلی می شود. اورتریت می تواند ناشی از عفونت های کلامیدیایی، گونوره یا سوزاک، NSU یا هرپس باشد که عفونت های بسیار رایجی هستند و می توانند از طریق رابطه جنسی منتقل شوند. یک آزمایش ادرار ساده و بعضی اوقات نمونه گیری از پیشابراه می تواند علت دقیق را پیدا کند و در اکثر موارد با آنتی بیوتیک ها درمان می شود.

عفونت و درد مثانه در مردان

عفونت دستگاه ادراری، عفونت هایی هستند که معمولا از طریق رابطه ی جنسی منتقل نمی شوند و معمولا شامل عفونت مثانه می باشند. اگر چه شایع ترین علامت، سوزش ادرار می باشد، ولی می تواند باعث افزایش دفعات ادرار کردن شود و حتی گاهی اوقات ممکن است شما را در نیمه های شب برای دفع ادرار از خواب بیدار کند. عفونت مثانه در مردان شایع نبوده و در صورت بروز نیاز به مراجعه به متخصص ارولوژی و انجام آزمایشات لازم برای بررسی علل مستعد کندده عفونت می باشد.

عفونت پروستات

هنگامی که پروستات دچار عفونت گردد، می تواند باعث بروز درد شدید در هنگام ادرار کردن و در برخی موارد گاهی تب و لرز شود. گاهی اوقات تشخیص آن دشوار است و برای تشخیص ممکن است پزشک، غده ی پروستات را از طریق وارد کردن انگشت به داخل مقعد معاینه کند. علاوه بر این، معمولا نیاز به مصرف آنتی بیوتیک در یک دوره طولانی تر می باشد. برخی موارد التهاب پروستات با علت نامشخص و بدون منشا عفونی نیز می توانند باعث بروز درد در آلت تناسلی شوند.

الف- شکستگی آلت تناسلی

 آلت تناسلی از بافت های عصبی و رگ های خونی ساخته شده است. اگر چه در آلت تناسلی، استخوان وجود ندارد، ولی در حین نعوظ می توان آن را به اندازه استخوان ها سفت و محکم کرد. واژه ی شکستگی آلت تناسلی زمانی استفاده می شود که به بافت نعوظی در داخل آلت تناسلی، آسیبی وارد شود.

  معمولا زمانی شکستگی رخ می دهد که آلت بطور کامل و نسبی از داخل واژن خارج می شود و شریک جنسی ناخواسته روی آلت می نشیند و بیشتر در پوزیشنی از رابطه ی جنسی رخ می دهد که مرد در زیر و زن در رو قرار دارد. این حالت منجر به بروز درد ناگهانی شده و در بعضی موارد حتی ممکن است یک صدای تق، شنیده شود. آلت از حالت نعوظ خارج شده و تورم، کبودی شدید و تغییر شکل آلت رخ می دهد. هنگامی که این اتفاق می افتد بایستی بلافاصله به ارولوژیست مراجعه کنید؛ زیرا این حالت یک اورژانس پزشکی است و نیاز به جراحی و ترمیم محل شکستگی دارد.

ب- پاره شدن فرنولوم

فرنولوم یک نوار نازک از پوست است که سر آلت تناسلی مرد را به پوست آلت متصل می کند. فرنولوم می تواند در حین مقاربت، بویژه زمانی که مقاربت خشن باشد، پاره، و موجب درد و خونریزی شود. درد می تواند تا چند روز باقی بماند تا بتدریج فرنولوم ترمیم گردد.

زمان بهبودی متفاوت است و ممکن است در طی مقاربت بعدی مجددا زخمی شود. هنگامی که این مشکل زیاد رخ می دهد، یک روش درمانی، انجام جراحی ساده و برداشتن فرنولوم هست. در برخی افراد، فرنولوم آلت تناسلی بیش از حد کوتاه است و در نتیجه حرکات پوست آلت تناسلی را محدود می کند. درمان این حالت نیز برداشتن فرنولوم می باشد.

 بالانیت Balanitis

به التهاب پوست ختنه گاه گفته می شود که می تواند به علت عفونت های قارچی و باکتریایی و تحریک کننده هایی نظیر صابون، پودر یا کرم هایی باشد که بر روی پوست ختنه گاه استعمال می شود. افرادی که دارای ضعف سیستم ایمنی بدن هستند، مانند افراد دیابتی، دریافت کنندگان داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی مثل کورتون ها و مبتلایان به اچ آی وی HIV، بیشتر مستعد ابتلا به بالانیت هستند.

     درد ناشی از التهاب معمولا شدید نیست، اما می تواند همراه با تورم، خارش و ناراحت کننده باشد. رفع این مشکل با درمان علت آن یا اجتناب از عامل تحریک کننده به آسانی انجام می شود.

 پارافیموز

این مشکل در افراد ختنه نشده بویژه کودکان رخ می دهد. در این حالت پوست ختنه که از روی سر آلت به کنار کشیده شده است، نمی تواند دوباره به سر آلت تناسلی برگردانده شود و موجب تورم و اختلال در خون رسانی به سر آلت شده و معمولا باعث درد شدید می شود. این یک اورژانس پزشکی است و بیماران مبتلا به این موضوع باید بلافاصله به ارولوژیست مراجعه کنند. اغلب اوقات، ارولوژیست می تواند از تکنیک های خاصی برای برگرداندن پوست به حالت اول استفاده کند.

 سنگ مثانه

 سنگ مثانه نیز می تواند باعث درد آلت تناسلی شود. از دیگر علائم سنگ مثانه می توان به تکرر ادرار بویژه در شب، درد زیر دل، احساس درد و سوزش در پیشابراه به ویژه هنگام ادرار کردن، ادرار کدر یا خونی و بی اختیاری ادراری اشاره کرد.

علل بوجود آورنده ی سنگ مثانه عبارتند از: عفونت، تنگی پیشابراه، بزرگی پروستات، مثانه نوروژنیک یا عصبی، ضعف عضلات مثانه، سنگ کلیه. درمان سنگ کلیه شامل سنگ شکن برون اندامی، سنگ شکن درون اندامی با لیزر و جراحی است. ضمن اینکه در صورت امکان بایستی عامل بروز سنگ را نیز برطرف کرد.

 التهاب مفاصل

برخی بیماری های التهابی مفاصل که اصطلاحا آرتریت نامیده می شوند مانند: بیماری بهجت یا رایترز، می توانند همراه با التهاب پیشابراه باشند. این بیماری ها غالبا علت خودایمنی یا اتوایمیون دارند و با درمان بیماری توسط داروهای سرکوب کننده ی سیستم دفاعی، کنترل می شوند.

بیماری پیرونی

بیماری پیرونی (به انگلیسی: Peyronie’s disease) هنگامی بروز می‌کند که یک التهاب سبب ایجاد یک لایه‌ی نازک از بافت فیبری، بنام پلاک، در بالا یا پایین طول آلت تناسلی می‌شود. ازآنجایی‌که این بافت فیبری در کنار بافتی تشکیل می‌شود که در حین نعوظ سفت می‌شود، بیمار ممکن است متوجه خم شدن آلت تناسلی خود در هنگام نعوظ شود. این بیماری می‌تواند در صورت خونریزی داخلی آلت تناسلی بعد از خم شدن یا ضربه به آن، درصورتی‌که فرد دچار یک بیماری بافت همبند باشد، یا اگر بیمار دچار التهابی در سیستم لنفاوی یا عروق خونی باشد، بروز کند. این بیماری ممکن است در برخی خانواده‌ها ارثی باشد یا به دلایلی نامعلوم به وجود آید.

پریاپیسم

پریاپیسم (نعوظ دائم یا مانا) سبب بروز درد و نعوظ طولانی‌مدت می‌شود. این نعوظ می‌تواند حتی درزمانی که فرد تمایلی به نزدیکی ندارد رخ دهد. این مشکل بیشتر در بین پسران بین سنین 5 تا 10 سال و مردان بین سنین 20 تا 50 سال بروز می‌کند. در صورت بروز این مشکل، باید در اسرع وقت برای درمان اقدام کرد، در غیر این صورت آسیبی دائمی به وجود خواهد آمد. این آسیب می‌تواند باعث از بین رفتن توانایی نعوظ در آینده شود.

از علت‌های بروز این بیماری می‌توان به این موارد اشاره کرد:

• عوارض مصرف داروهایی برای درمان مشکلات نعوظ یا داروهایی برای درمان افسردگی
• اختلالات لخته شدن خون
• اختلالات روانی
• مشکلات خونی مانند سرطان خون یا کم‌خونی داسی شکل
• آسیب و ضربه به آلت تناسلی یا ستون فقرات

بالانیتیس

بالانیت یا بالانیتیس، یک عفونت در پوست ختنه‌گاه و سر آلت در ناحیه ختنه‌گاه می‌باشد. این بیماری معمولاً در مردان و پسرهایی رخ می‌دهد که همیشه قسمت زیر پیش‌پوست (پوست ختنه‌گاه) را نمی‌شویند یا کسانی که ختنه نشده‌اند، اگرچه کسانی که ختنه شده باشند نیز ممکن است به این بیماری مبتلا شوند. همچنین این بیماری ممکن است در صورت مبتلا بودن بیمار به عفونت قارچی، بیماری و عفونت مقاربتی (STI)، یا حساسیت به نوع صابون، عطر یا موادی دیگر بروز کند.

بیماری‌ها و عفونت‌های مقاربتی

عفونت ناشی از بیماری‌های مقاربتی می‌تواند سبب بروز درد در آلت تناسلی شود. بیماری‌های مقاربتی که سبب بروز این درد می‌شوند عبارت‌اند از:

• کلامیدیا (Chlamydia)
• سوزاک
• تبخال تناسلی
• سفلیس

عفونت‌های مجاری ادراری

عفونت مجاری ادراری (UTI) در زنان شایع‌تر است، اما می‌تواند در مردان نیز به وجود آید. یک عفونت مجاری ادراری هنگامی بروز می‌کند که باکتری‌ها وارد مجرای ادرار فرد شوند و آن را دچار عفونت کنند. این عفونت ممکن است در صورت داشتن شرایط زیر در مردان بروز کند:

• ختنه نشده باشد.
• سیستم ایمنی ضعیفی داشته باشد.
• دچار مشکل یا انسدادی در مجرای ادراری باشد.
• با فردی که مبتلابه عفونت است، رابطه‌ی جنسی داشته باشد.
• دچار بزرگی پروستات شده باشد.

صدمه

مانند قسمت‌های دیگری از بدن، یک ضربه یا صدمه می‌تواند باعث آسیب به آلت تناسلی شود. این صدمات ممکن است در این شرایط وارد شوند:

• در سوانح رانندگی
• آتش‌سوزی
• قرار دادن یک حلقه در دور آلت برای طولانی‌تر شدن نعوظ
• قرار دادن چیزی در مجرای پیشاب (لوله‌ای که ادرار را از راه آلت به بیرون هدایت می‌کند).

فیموزیس و پارا فیموز

فیموزیس (Phimosis) یا تنگی‌ ختنه‌گاه‌ در کسانی که ختنه نشده‌اند رخ می‌دهد و هنگام بروز آن پوست ختنه‌گاه (پیش‌پوست) خیلی سفت می‌شود و نمی‌تواند از قسمت سر آلت به عقب کشیده شود. این مشکل معمولاً در کودکان بروز می‌کند، اما می‌تواند در صورت ابتلا به بالانیت یا وارد شدن صدمه‌ای که باعث زخم شدن پوست ختنه‌گاه شود نیز به وجود آید. وضعیت مرتبط با این عارضه، پارا فیموز نام دارد که وقتی فرد پوست ختنه‌گاه را از سر آلت تناسلی به عقب بکشد، این پوست دیگر نمی‌تواند به‌جای قبلی خود برگردد و روی آلت را بپوشاند. پارا فیموز یک شرایط اورژانسی است زیرا می‌تواند باعث جلوگیری از ادرار شود و ممکن است باعث مرگ بافتی در ناحیه‌ی آلت تناسلی شود.

سرطان

سرطان آلت تناسلی، علت دیگر درد در ناحیه‌ی آلت تناسلی می‌باشد، اگرچه این موردی نادر است. عوامل بخصوصی می‌توانند سبب افزایش احتمال ابتلا به سرطان گردند، مانند:

• سیگار کشیدن
• ختنه نشدن
• ابتلا به ویروس پاپیلوم انسانی یا HPV
• تمیز نکردن قسمت تحتانی پوست ختنه‌گاه در صورت ختنه نشدن
• درمان برای بیماری پسوریازیس (صدف)

علائم

تعیین نوع درد در ناحیه‌ی تناسلی، اولین مرحله در تشخیص علت آن می‌باشد. درد آلت تناسلی می‌تواند انواع بسیار مختلفی داشته باشد. درد آلت تناسلی می‌تواند داخلی یا خارجی باشد. این درد می‌تواند در یک نقطه متمرکز باشد یا کل آلت تناسلی را در بربگیرد. این درد می‌تواند خفیف یا شدید، مداوم یا لحظه‌ای باشد. دردی که به یک عفونت مرتبط باشد بیشتر به‌صورت سوزش، خارش یا همراه با زخم باشد. ضربه به آلت تناسلی ممکن است سبب بروز دردی در قسمتی که ضربه واردشده است یا در سرتاسر آلت تناسلی شود، این وضعیت به صدمه‌ی واردشده دارد.

درمان

---

درمان درد آلت تناسلی به وضعیت یا بیماری زمینه‌ای آن بستگی دارد:

• پلاک‌های پیرونی را می‌توان با تزریق کاهش داد و در موارد بسیار شدید، جراح می‌تواند آن‌ها را بردارد.
• در صورت ابتلا به پریاپیسم، برداشتن خون از آلت تناسلی با استفاده از سوزن، به کاهش نعوظ کمک خواهد کرد. مصرف دارو نیز می‌تواند مقدار جریان خون را در آلت تناسلی کاهش دهد.
• برای درمان عفونت مجاری ادراری و برخی از بیماری‌های مقاربتی مانند کلامیدیا، سوزاک و سفلیس، می‌توان از داروهای آنتی‌بیوتیک استفاده کرد. همچنین از داروهای آنتی‌بیوتیک و ضد قارچ می‌توان برای درمان بالانیت استفاده کرد.
• برای کمک به کاهش یا برطرف کردن تبخال تناسلی، می‌توان از داروهای ضدویروس استفاده کرد.
• در صورت بروز فیموزیس، کشیدن پوست ختنه‌گاه با انگشتان ممکن است آن را شل‌تر کند. همچنین می‌توان پمادهای آستروئیدی را روی آن ناحیه استعمال کرد. در برخی موارد به جراحی ممکن است نیاز باشد.
• سرد کردن سر آلت تناسلی می‌تواند موجب کاهش ورم در موارد ابتلا به پارا فیموز شود. پزشک ممکن است توصیه کند که سر آلت تناسلی را فشار دهید. همچنین می‌تواند برای کمک به تخلیه‌ی آن، داروهایی را به آلت تزریق کند، یا می‌تواند برای کاهش تورم، برش‌های کوچکی را در پوست ختنه‌گاه ایجاد کند.
• در صورت ابتلا به سرطان آلت تناسلی، جراح می‌تواند قسمت‌های سرطانی را از آلت تناسلی بردارد. درمان سرطان آلت تناسلی نیز می‌تواند شامل پرتودرمانی یا شیمی‌درمانی باشد.

پیشگیری

با رعایت نکاتی، می‌توان احتمال بروز هرگونه دردی در آلت تناسلی را کاهش داد، ازجمله استفاده از کاندوم در هنگام نزدیکی، اجتناب از روابط جنسی با کسی که دچار هرگونه عفونت فعالی می‌باشد. اگر کسی مکرراً دچار عفونت‌ها یا مشکلاتی دیگر در پوست ختنه‌گاه شود، ختنه کردن یا تمیز کردن روزانه‌ی قسمت زیر پوست ختنه‌گاه می‌تواند کمک‌کننده باشد.

روش‌های درمان درد آلت تناسلی

درمان آلت تناسلی به عارضه یا بیماری دامن زننده به درد بستگی دارد:

• تزریق برای نرم کردن پلاک بیماری پیرونی انجام می‌شود و جراح می‌تواند پلاک‌ها را در موارد شدید بیماری بردارد.
• اگر مشکل نعوظ دائم وجود داشته باشد، متخصص اورولوژی خون آلت را با یک سوزن تخلیه می‌کند تا نعوظ کاهش یابد. دارو جریان خون را در آلت کاهش می‌دهد.
• آنتی بیوتیک عفونت مجرای ادرار و بعضی بیماری‌های مقاربتی، مانند کلامیدیا، سوزاک و سفلیس را درمان می‌کند. داروهای ضدقارچی و آنتی بیوتیک برای درمان بالانیت نیز تجویز می‌شود.
• داروهای ضدویروسی حملات تبخال را خفیف‌تر یا کوتاه‌تر می‌کند.
• در صورت تنگ بودن پوست ختنه‌گاه (فیموز) می‌توان آن را با انگشت کشید تا شل‌تر و گشادتر شود. استعمال کرم استروئید بر روی آلت نیز مفید است. جراحی در بعضی موارد ضروری است.
• گذاشتن یخ روی سر آلت ورم پارافیموز را کاهش می‌دهد. پزشک گاهی اوقات فشار دادن سر آلت را توصیه می‌کند. متخصص اورولوژی گاهی دارو در آلت تزریق می‌کند تا راحت‌تر تخلیه شود یا برش‌های کوچکی را در پوست ختنه‌گاه ایجاد می‌کند تا ورم کم شود.
• جراح بخش‌های سرطانی آلت را برمی‌دارد. پرتودرمانی یا شیمی‌درمانی نیز برای درمان سرطان آلت انجام می‌شود.

درمان خانگی

روش‌های درمان خانگی درد آلت به علت بروز درد بستگی دارد و متخصص روش مناسب را پیشنهاد می‌دهد. قرار دادن کیسه یخ روی آلت درد را تسکین می‌دهد. اگر درد آلت ناشی از بیماری‌های مقاربتی باشد، همسر مرد مبتلا نیز باید تحت درمان قرار گیرد. نعوظ دائم یک فوریت پزشکی است و برای درمان آن باید به سرعت به اورژانس مراجعه کرد.

علت درد در اندام تناسلی زنان

سیستم تولید مثل زنان شامل اعضای جنسی زنانه و حساسی مانند فرج، واژن، دهانه رحم، رحم، لوله های فالوپ و تخمدان است. این اعضا توسط عمل هورمون های مختلف که در دوران بارداری به تحمل کودک کمک می کنند، اداره می شود. ارگان های مختلف تولید مثل در محل خود، توسط تعدادی از عضلات نگهداری می شوند. بنابراین درد در بخش های مختلف این سیستم دلایل متعددی دارد. در میان این دردها، درد واژن بسیار معمول است و تقریبا تمام زنان و در تمام سنین آن را یک بار تجربه می کنند. اجازه دهید جزئیات بیشتری در مورد علائم، علل، تشخیص و درمان درد واژن را در ادامه تشریح کنیم.

درد واژن چیست؟

درد واژن، اسپاسم تجربه شده توسط مهبل (واژن) می باشد. درد واژن همراه با ترشحات واژن است که معمولا توسط زنان در سراسر جهان تجربه می شود. یعنی این درد، در میان زنان از همه نژادها و سنین شیوع دارد. علت دقیق چنین نشانه ای هنوز به وضوح درک نشده است. این درد می تواند ثابت یا متناوب باشد و ممکن است برای چند روز یا چند سال طول بکشد.

نشانه های درد واژن

•     احساس سوزش
•     تجربه درد در طول فعالیت های مختلف
•     خارش
•     سوزش
•     درد شدید در فرج، لب ها و دهانه واژن

علل درد واژن چیست؟

در زیر علل شایع که منجر به درد واژن می شود را تشریح کرده ایم.

واژینیت:

به یک عفونت واژن به علت عفونت باکتریایی یا قارچی اشاره دارد و می تواند منجر به درد واژن شود.

عفونت های قارچی:

این عفونت ها توسط مخمر و کاندیدا ایجاد می شوند. عفونت های قارچی منجر به سوزش واژن، ترشحات سفید و همچنین درد واژن می شود.

 بیماری های مقاربتی:

این بیماری ها توسط گونه تریکومونا، کلامیدیا و سوزاک رخ می دهد. عفونت های ناشی از این موجودات منجر به دفع ادرار دردناک، خارش واژن و ترشحات می شود.

درد واژن ناشی از سرطان:

سرطان رحم باعث خونریزی واژینال، درد و همچنین درد واژن می شود. سرطان آندومتر نیز همین علائم را همراه با درد در ناحیه لگن دارد. علاوه بر این، ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) مرتبط با سرطان نتایجی مانند زگیل و درد دارد.

عفونت دهانه رحم:

این التهاب در منطقه دهانه رحم رخ می دهد و می تواند درد واژن و همچنین درد در منطقه لگن همراه با ترشح خونی یا زرد ایجاد کند.

درد واژن ناشی از فشار عضلانی

این عارضه ناشی از فشار بر روی عضلات  و یا زخم ایجاد شده بر اثر کار یا فعالیت فیزیکی می باشد.

زایمان زودرس

زایمان زودرس قبل از هفته ۳۷ بارداری باعث انقباض، درد در مهبل (واژن) می شود.

وجود جسم خارجی در واژن

علائم اشیاء خارجی در واژن شامل درد واژن، سوزش و تب می باشد.

بیماری های التهابی لگن

این بیماری ها زمانی رخ می دهد که عفونت دستگاه تناسلی ایجاد شده و باعث درد  واژن می شود.

درد واژن در یائسگی

•  واژن نازک و خشک و مقاربت جنسی ممکن است باعث درد شود.
•     مقاربت تهاجمی و یا رابطه جنسی اجباری (تجاوز به عنف)
•     حضور کیست و فیبروم
•     حاملگی خارج از رحم نیز ممکن است درد واژن ایجاد کنند.

علاوه بر این، عوامل دیگری از قبیل ژنتیک، تغییرات هورمونی، آسیب های عصبی و عمل جراحی دستگاه تناسلی ممکن است به ایجاد درد واژن کمک کنند.

پیش آگهی از درد واژن

از آنجا که علت دقیق این درد در بسیاری از موارد شناخته شده نیست، درمان خاصی نیز نمی تواند داشته باشد. در برخی از موارد، درد واژن می توان تنها با مداخله پزشکی مناسب کاهش یابد. در صورت ابتلا به سرطان آندومتر و یا سرطان واژن، پیش آگهی از اهمیت بیشتری برخوردار است.

تشخیص درد واژن

متخصص زنان، برای شناسایی هر گونه اختلال و یا هر گونه مشکل احتمالی دیگر، انجام معاینه لگنی را تجویز می کنند. برای این کار با استفاده از یک گوش پاک کن مناطق درد در واژن شناسایی می شود. تست های تشخیصی بیشتر شامل موارد زیر می باشند:

•     کولونوسکوپی برای بررسی منطقه روده
•     آزمایش باریوم که با قرار دادن ماده ای به نام باریم در راست روده عکس اشعه ایکس گرفته می شود.
•     MRI یا سی تی اسکن
•     سونوگرافی از منطقه لگن
•     سیستوسکوپی که در آن با استفاده از یک دوربین کوچک پیشابراه و مثانه بررسی می شود.
•     آزمون های لازم برای تشخیص سرطان
•     اگر علت فیزیکی درد واژن قطعی نیست یک درمانگر جنسی و یا یک مشاور ممکن است قادر باشد در تعیین هر گونه دلایل عاطفی یا روانی زمینه ای درد، کمک کند.

درمان درد واژن

درمان با توجه به علت درد، متفاوت است. ممکن است درمان خفیف یا قوی که چند روز و یا یک دوره طولانی تر نیاز داشته باشد، انجام شود. این درمان ها ممکن است تسکین نسبی یا کامل ایجاد کنند. در حالی که، در برخی موارد این درد ممکن است هیچ درمانی نداشته باشد.

•   داروهای مدیریت درد در واژن:

برای درمان عفونتی که باعث درد می شود، آنتی بیوتیک تجویز می شود. داروهای دیگر برای کنترل درد واژن شامل داروهای ضد افسردگی، داروهای ضد تشنج و هورمون درمانی است.

•     جراحی:

برخی از بیماری ها که باعث درد واژن می شوند باید با جراحی درمان شوند.

•     درمان بیوفیدبک:

بسیاری از دردها در مهبل (واژن) به دلیل انقباض عضلات ایجاد می شود. از این رو درمان بیوفیدبک می توان با استراحت این عضلات، به کاهش درد کمک کند.

•     لوسیون های واژن:

برای درمان این درد لوسیون هایی وجود دارد که می توانید آن را در طول رابطه جنسی و با به صورت موضعی برای کاهش درد استفاده کنید.

•     ورزش کگل:

این ورزش های عضلات کف لگن را تقویت می کنند و باعث کاهش درد می شوند.

•     مشاوره:

در صورت بروز مشکلات عاطفی، جلسات مشاوره ممکن است در بهبود ارتباطات، آرامش و انتقال آموزش مسائل جنسی کمک کننده باشد.

پیشگیری از درد واژن

اگر چه، نمی توان از همه علل درد واژن جلوگیری کرد، اما پیشگیری از برخی از آن ها امکان پذیر است. اقدامات احتیاطی برای جلوگیری از درد واژن به شرح زیر می باشد:

•     پوشیدن لباس های زیر تهیه شده از پنبه خالص
•     اجتناب ازانجام فعالیت هایی از جمله دوچرخه سواری و اسب سواری
•     استحمام روزانه با آب ولرم به مدت ۱۰ دقیقه
•     جلوگیری از تماس مستقیم شامپو و صابون با واژن
•     استفاده از ژل روان کننده در طول مقاربت جنسی
•     شستشو فرج با آب سرد پس از ادرار کردن و نزدیکی
•     اجتناب از پوشیدن شلوار جین بسیار تنگ که می تواند باعث ولوودینیا (احساس سوزش در منطقه فرج) شود.

انواع ترشحات واژن

ترشحات واژن نقش مهمی در تمیز نگه داشتن دستگاه تناسلی زنان دارند. ترشحات تولید شده توسط غده های درون واژن و دهانه رحم، سلول های مرده و باکتری ها را به درون بدن می رانند که موجب تمیز شدن واژن و ممانعت از ابتلا به عفونت می شود.

در اکثر موارد، ترشحات واژن کاملا طبیعی هستند اما در مواردی ترشحات واژن خطرناکند و بی توجهی به آنها باعث بروز بیماریها می شوند. میزان ترشحات و بو و رنگ ترشحات طبیعی واژن بستگی به زمان چرخه قاعدگی شما دارد. برای مثال در زمان های تخمک گذاری، شیردهی و در زمانی که از لحاظ جنسی تحریک شده اید، ترشحات واژن شما بیشتر است.

علت تغییرات در ترشحات واژن چیست

ترشحات واژن در دوران بارداری، نازک، سفید، شیری و دارای بوی ملایم است مقدار ترشح نیز در دوران بارداری افزایش می یابد با این حال، در دوران پیری و یائسگی، ترشح به دلیل کم بودن میزان استروژن ،کاهش می یابد موارد زیر ممکن است سبب کاهش میزان استروژن و کاهش ترشح واژن شوند :

• داروها یا هورمون هایی که در درمان سرطان پستان، اندومتریوز، فیبروئید یا ناباروری استفاده می شود.
• جراحی برای تخریب تخمدان.
• درمان رادیواکتیو، برای ناحیه لگن.
• شیمی درمانی.
• استرس شدید، افسردگی یا تمرین شدید.

چه تغییراتی در ترشحات واژن نگران کننده است

• تغییر در بوی ترشحات واژن
• تغییر در حالت ( اگر ترشحات شما تکه پنیری، کفی و حباب دار باشد غیر طبیعی است.)
• تغییر در رنگ ترشحات واژن که به آن خواهیم پرداخت.
• تغییر در غلظت ترشحات واژن 
• تغییر در اندازه ترشحات واژن 
• ترشحات همراه با درد، سوزش یا خارش در ناحیه واژن

ترشح سفید

شما کمی از ترشحات سفید را در ابتدا یا انتهای چرخه قاعدگی مشاهده خواهید کرد که کاملا طبیعی است اما اگر ترشح شما همراه با خارش باشد یا دارای یک بافت غلیظ و پنیری باشد عادی نیست، به طوری که شما نیاز به درمان دارید. این نوع ترشح می تواند به عنوان نشانه ای عمومی از عفونت مخمری باشد.

ترشح آبکی و شفاف

آیا شما ترشحاتی آبکی و شفاف دارید؟ این کاملا منطقی است که برای شما رخ دهد زیرا این نوع ترشح می تواند در هر زمانی در طول ماه ایجاد شود. پس از انجام ورزش، ممکن است شدیدتر هم باشد.

ترشح کششی و شفاف

وقتی که ترشح شما کاملا شفاف است اما کمی حالت کششی دارد، به این معنی است که احتمال بیشتری برای تخمک گذاری دارید. خوب این نوع ترشح معمولی و عادی است و جای نگرانی ندارد.

ترشحات واژن قرمز خونی یا قهوه ای رنگ

ترشحات خونی قرمز یا قهوه ای رنگ در طی دوران پریود طبیعی هستند.
اما در زمان های دیگر غیر از پریود در صورت مشاهده ترشحات قرمز یا قهوه ای رنگ بهتر است به پزشک مراجعه کنید چون می توانند نشانه عفونت یا حتی سرطان دهانه رحم باشند.

چرخه های نامنظم قاعدگی یا لکه بینی نیز می تواند از عوامل دیدن این ترشحات قرمز یا قهوه ای رنگ باشد. همچنین روش های متفاوت پیشگیری از بارداری یا تغییرات هورمونی نیز می توانند موجب این ترشحات شوند.

دلایل ترشحات قهوه ای تیره واژن

به هفت دلیل ممکن است یک زن ترشحات قهوه ای تیره را تجربه کند.

• خونریزی آندومتر
• بارداری
• بیماری التهابی لگن
• تخمک گذاری
• سرطان دهانه رحم
• یائسگی

ترشحات واژن به رنگ قهوه ای روشن

چند دلیل که چرا ترشحات واژن یک زن ممکن است به رنگ قهوه ای باشد وجود دارد که شایع ترین آنها بارداری و یائسگی است.

• بارداری :ترشح قهوه ای مایل به صورتی از نشانه های اولیه بارداری است.
• یائسگی :یائسگی ممکن است سبب تخلیه قهوه ای روشن، صورتی، یا ترشحات زرد شود در بعضی از زنان، این ترشحات ممکن است سنگین و ناراحت کننده باشد.
• خونریزی لانه گزینی :یکی دیگر از نشانه های اولیه بارداری یا همان خونریزی لانه گزینی تغییر در رنگ ترشحات است که تواند قهوه ای روشن، صورتی یا قرمز باشد که معمولاً 10 – 14 روز پس از لقاح ایجاد می شود .

بهتر است به پزشک مراجعه کنید تا علت این ترشحات مشخص شوند.

ترشحات واژن کرمی یا شیری رنگ

طیف وسیعی از رنگ های متمایل به سفید از سفید گچی گرفته تا کرمی می توانند طبیعی باشند مگر اینکه حالت بافت داری مانند بافت پنیری یا کف مانند داشته باشند یا بو بدهند. ترشحات پنیری شکل معمولا نشانه بیماری قارچی هستند.

ترشحات سفید رنگ در واقع روان کننده واژن هستند و موجب سالم نگه داشتن بافت واژن و به حداقل رساندن اصطکاک در حین رابطه جنسی می شوند. 

ترشحات واژن زرد کمرنگ و سبز رنگ

این رنگ معمولا نشانه عفونت است اما اگر تنها یکبار رخ داده است بهتر است به رژیم غذایی که مصرف کرده اید، نگاه بیندازید. این رنگ ممکن است در اثر مصرف ویتامین های جدید یا برخی مواد غذایی رنگ دار رخ دهد.

ترشحات واژن با رنگ زرد مایل به سبز همراه با کف و بوی زیاد:این نوع از ترشحات واژن می تواند در اثر نوعی عفونت به نام عفونت تریکوموناس ایجاد شود. در این وضعیت حسمی کنید که به طور مدام حباب از واژن خارج می شود؛ در صورت بروز این ترشحات حتما به پزشک مراجعه کنید؛ چرا که عدم درمان می تواند به ناباروری و عفونت های لگنی منجر گردد.

آیا ترشح سبزرنگ واژن طبیعی است

داشتن ترشح سبز ،طبیعی نیست این علامت عفونت باکتریایی یا عفونت منتقله از راه جنسی است ؛ کسی که ترشح سبز دارد ، باید متخصص او را ببیند.

علت ترشح زرد رنگ واژن

ترشح زرد،ترشح غیر طبیعی است، زیرا این نشانه ای از عفونت باکتریایی یا عفونت منتقله از راه جنسی است.

ترشحات واژن صورتی رنگ

ترشحات صورتی کمرنگ یا پر رنگ اغلب نشانه شروع چرخه قاعدگی هستند اما اگر زمان مشاهده این ترشحات صورتی رنگ نزدیک به چرخه قاعدگی شما نیست می تواند نشانه یک مشکل بسیار جدی باشد و هرچه سریع تر باید به پزشک مراجعه کرد.

ترشحات واژن بی رنگ

ترشحات بی رنگ که اغلب متمایل به سفید هستند، معمولا طبیعی هستند و ممکن است حالتی شبیه به سفیده تخم مرغ داشته باشد. این ترشحات اغلب در موارد زیر رخ می دهند:

تخمک گذاری: حدود روز چهاردهم چرخه قاعدگی تخمک گذاری رخ می دهد که ترشحات بی رنگ در این زمان نشانه تخمک گذاری و تولید مخاط دهانه رحم هستند.
بارداری: بارداری همچنین می تواند موجب تغییر هورمون ها و افزایش ترشحات بی رنگ شود.
تحریک جنسی: در زمان تحریک جنسی میزان ترشحات آبکی و بی رنگ افزایش می یابند که روان کننده واژن هستند و موجب کاهش اصطکاک در رابطه جنسی می شوند.

ترشحات واژن خاکستری رنگ

در صورت مشاهده ترشحات متمایل به رنگ خاکستری حتما باید به پزشک مراجعه کنید زیرا می توانند نشانه عفونت باکتریایی واژن باشند که عفونت رایجی در میان زنان است. پزشک برای شما داروهای آنتی بیونتیک خوراکی یا واژینال تجویز خواهد کرد.

ترشحات خاکستری رنگ واژن با بوی تعفن

ترشحات خاکستری و بد بوی واژن به دلیل به هم خوردن تعادل نوعی باکتری به نام گاردنرلا در واژن بوجود می آید. به گفته ی متخصصان زمانی که واژن در اثر عوامل بیرونی قلیایی شود این باکتری بیش از حد در واژن رشد کرده و باعث این ترشحات می گردد. رابطه جنسی مکرر با تخلیه منی در واژن باعث به هم خوردن اسیدیته ی واژن شده و این عفونت ایجاد می شود.

علت ترشح عفونت مخمر واژن

ترشحات عفونت مخمر ،بعلت افزایش قارچ در واژن ناشی می شود ؛ نشانه های ترشح عفونت مخمر، شامل ترشح ضخیم، سفید،پنیری مانند، همراه با خارش، قرمزی، تحریک و سوزش است. تقریبا 90 درصد از زنان، در بعضی از مراحل زندگی خود، یک دوره عفونت مخمر دارند.عفونت های مخمری، مسری نیستند، و کرم ضد قارچی بدون نسخه برای استفاده بیماران در دسترس است اما اگر نشانه ها ،با درمان بهبود پیدا نکند یا بیش از چهار عفونت مخمر در یک سال وجود داشته باشد، او باید متخصص خود را ببیند .

چه زمانی باید برای ترشحات واژن به پزشک مراجعه کرد؟

اگر نگران رنگ، میزان یا دیگر ترشحات واژن خود هستید و همچنین علائم زیر را دارید بهتر است به پزشک مراجعه کنید:

• خارش
• درد
• سوزش در هنگام ادرار
• بوی زننده
• حالت کف مانند ترشحات
• ترشحات پنیری شکل
• خونریزی از واژن غیر از زمان پریود
• مشاهده رنگ خاکستری 

علت ترشحات واژن

ترشحات طبیعی واژن بخشی از عملکرد طبیعی بدن و روش بدن برای تمیز کردن و محافظت از واژن است. برای مثال افزایش ترشحات در هنگام برانگیختگی جنسی و تخمک‌گذاری کاملا طبیعی است. ورزش کردم، مصرف قرص های ضدبارداری و اضطراب احساسی هم ممکن است باعث ترشح شوند. اما ترشحات غیرطبیعی معمولا به دلیل عفونت هستند.

واژینوز باکتریال

واژینوز باکتریال (Bacterial vaginosis) نوعی عفونت باکتریایی شایع است. این عفونت، باعث ترشحاتی می‌شود که بسیار بدبوست و گاهی بویی شبیه ماهی دارد؛ هرچند گاهی هم هیچ نشانه‌ای به‌همراه ندارد.

زنانی که آمیزش جنسی دهانی یا شرکای جنسی متعدد دارند، بیشتر در معرض ابتلا به این عفونت هستند.

تریکومونیازیس

تریکومونیازیس (Trichomoniasis) نوعی عفونت است که عامل بروز آن موجودات تک‌یاخته‌ای هستند. تریکومونیازیس معمولا از طریق آمیزش جنسی منتقل می‌شود، اما امکان انتقال آن با استفاده اشتراکی از حولهٔ حمام هم وجود دارد. ترشحات واژنی ناشی از تریکومونیازیس زرد یا سبز، و بدبو هستند. درد، التهاب و خارش هم از دیگر نشانه‌های رایج تریکومونیازیس هستند. البته در برخی مبتلایان هیچ نشانه‌ای مشاهده نمی‌شود.

عفونت قارچی

عفونت قارچی ترشحات سفید به‌همراه دارد؛ با ظاهری مانند پنیر کلبه. همچنین با سوزش و خارش همراه است. وجود قارچ در ناحیهٔ واژن امری طبیعی‌ست اما گاهی در شرایط خاص رشد آن از کنترل خارج می‌شود. عوامل زیر در افزایش رشد قارچ مؤثرند:

• اضطراب؛
• دیابت؛
• مصرف قرص‌های ضدبارداری؛
• بارداری؛
• مصرف آنتی بیوتیک، به‌ویژه برای بیش از از ۱۰ روز.

سوزاک و کلامیدیا

سوزاک و کلامیدیا از عفونت‌های آمیزشی هستند که ممکن است با ترشحات غیرطبیعی همراه باشند. این ترشحات اغلب زرد، نزدیک به سبز یا خاکستری هستند.

بیماری التهابی لگن

بیماری التهابی لگن (PID) نوعی عفونت است که اغلب با تماس جنسی منتقل می‌شود. این عفونت درنتیجهٔ نفوذ باکتری‌ها به واژن و سپس ورود به اندام تولیدمثل ایجاد می‌شود که ممکن است با ترشحات شدید و بدبو همراه باشد.

ویروس پاپیلوم انسانی یا سرطان دهانهٔ رحم

ویروس پاپیلوم انسانی (HPV) با آمیزش جنسی منتقل می‌شود و ممکن است باعث سرطان دهانهٔ رحم شود. سرطان دهانهٔ رحم ممکن است با نشانهٔ خاصی همراه نباشد اما ترشحات خون‌آلود، قهوه‌ای یا آبکیِ بدبو یکی از نشانه‌های آن است. سرطان دهانهٔ رحم به‌سادگی با تست HPV و آزمایش سالانهٔ پاپ‌اسمیر تشخیص داده می‌شود.

درمان های خانگی طبیعی برای ترشح واژن

خوشبختانه، داروهای خانگی زیادی برای ترشح واژن وجود دارد که می تواند به راحتی بدون صرف هزینه زیاد و زمان، به ما نشان دهد که چگونه از این مشکل خلاص شویم. شما می توانید برخی از روش ها را همزمان به کار ببرید اما اگر ترشحات واژن باعث ناراحتی های زیادی برای شما می شود، باید با یک دکتر صحبت کنید.

در اینجا چند مورد از داروهای اصلی طبیعی برای ترشح واژن ارائه شده است که هر زنی می تواند بدون صرف هزینه زیاد و تلاش، از شر این مشکل مزاحم راحت شود.

1. ماست

ماست برای زنان بسیار آشنا است زیرا تاثیرات مثبتی بر روی مراقبت از پوست و مو دارد. با این حال، خوب است که درباره مزایای بهداشتی ماست در درمان ترشحات واژن نیز بدانید. لاکتوباسیل موجود در ماست می تواند به جلوگیری از رشد باکتری ها در این منطقه کمک کند. این ماده همچنین می تواند از عفونت مخمر به طور موثر جلوگیری کند و شما می توانید به راحتی از ترشح واژن خلاص شوید.

شما می توانید یک پد پنبه ای را چند بار در روز استفاده کرده و به کمک آن ماست را به قسمت واژن بزنید. پس از آن، باید این منطقه را با آب گرم شستشو دهید.

2. روغن درخت چای

روغن درخت چای با ویژگی های ضد عفونی کننده اش، یکی از بهترین داروهای خانگی برای ترشحات واژن است. این می تواند رشد باکتری ها را متوقف کند و به شما در از بین بردن بوی ناخوشایند در ناحیه واژن کمک نماید. با این حال، لازم به ذکر است که فقط روغن درخت چای را به صورت رقیق شده استفاده کنید در غیر این صورت ممکن است واژن تان واکنش نشان داده و خارش و سوزش را به همراه داشته باشد.

3. سرکه سیب

مثل ماست و داروهای خانگی دیگر برای ترشحات واژن، سرکه سیب نیز در درمان بسیاری از مشکلات سلامتی بسیار محبوب است و اکنون می توانید یاد بگیرید چگونه برای ترشحات واژن از آن استفاده کنید. خواص ضد قارچ و ضد باکتری سرکه سیب آن را برای حذف باکتری های انباشته شده در داخل منطقه واژن به گزینه ای ایده آل تبدیل کرده است.

یکی دیگر از مزایای این روش این است که تعادل pH بدن را بازگردانیم. شما می توانید چند قاشق سرکه سیب را با آب حمام خود مخلوط کنید و نیم ساعت در آن بدن تان را خیس کنید. بوی واژن به زودی ناپدید می شود.

4. سیر

آیا می توانید در آشپزخانه از این داروهای خانگی برای ترشحات واژن پیدا کنید؟ برای از بین بردن بوی ناراحت کننده واژن، باید از عنصر دیگری استفاده کنید که بوی آن نیز ناراحت کننده است. ممکن است باور پذیر نباشد اما درست است؟ با این حال، سیر به خوبی شناخته شده است تا سرعت درمان ترشحات واژینال را به میزان قابل توجهی افزایش دهد. خواص ضد قارچی آن می تواند تمام قارچ هایی را که ممکن است عامل اصلی ترشح واژن باشد حذف کند.

قبل از اینکه هر روز صبحانه بخورید، می توانید چند حبه سیر را با آب مخلوط کنید. یا شما می توانید آنها را خرد کرده و در منطقه واژن استفاده کنید.

5. موز

به طور معمول، موز به عنوان یک میوه حیاتی در دنیای پزشکی شناخته شده است، بنابراین جای تعجب نیست که چرا آن را در کنار سایر داروهای خانگی برای ترشح واژینال می شناسند. در حال حاضر، این ثابت شده که ادعا درست است و این میوه از درمان ترشح واژن حمایت می کند. شما باید 2-3 موز به صورت روزانه بخورید تا بتوانید از ترشح واژن در اسرع وقت خلاص شوید.

موز حاوی مقدار زیادی از ویتامین ها و کلسیم است که نه تنها کمک می کند تا تعادل هورمونی را دوباره به دست آورید بلکه باعث بهبود وضعیت پوست و سلامت عمومی نیز می شود.

6. دانه شنبلیله

تغییرات در هورمون ها می تواند به لطف دانه های شنبلیله حل شود. در واقع، این یکی از بهترین داروهای خانگی برای ترشحات واژن است. مواد مغذی این دارو حتی تولید هورمون جنسی زنانه را افزایش می دهد. تعدادی دانه شنبلیله را داخل آب قرار دهید و آنها را یک شب بخیسانید. صبح روز بعد، آنها را فشار دهید تا آب اضافی اش خارج شود. سپس آنها را قبل از صبحانه مصرف کنید.
شما باید این روش را چندین بار در هفته انجام دهید تا زمانی که متوجه پیشرفت ها بشوید.

7. جوش شیرین

سطح PH آسیب دیده می تواند به یک سری از مشکلات بهداشتی متنوع، از جمله ترشحات واژن بینجامد. بنابراین، اگر از ناراحتی یا درد ناشی از عدم کنترل PH خود ناراحت هستید، می توانید از جوش شیرین استفاده کنید. شما می توانید آن را با آب مخلوط کرده و در صورت تمایل به حذف بوی ناخوشایند، منطقه واژن خود را با این مخلوط شستشو دهید.

8. زردچوبه

برای شناخت نحوه خلاص شدن از ترشح واژن، ابتدا باید از مزایای زردچوبه مطلع شوید. با ویژگی های ضد باکتری اش، می توان آن را برای جلوگیری از ابتلا به باکتری های واژن مورد استفاده قرار داد. شما باید زردچوبه را با یک فنجان شیر گرم 2-3 بار در روز بخورید تا بهترین نتایج را بدست آورید.

9. کرنبری

اگر شما یک فنجان آب کرنبری را هر روز بخورید، می تواند کمک کند تا باکتری ها از بدن دفع شود. اسیدیته کرنبری باعث از بین رفتن باکتری هایی که بوی بد در مهبل (واژن) ایجاد می کنند شده که این امر راه حل مناسبی برای درمان ترشحات واژن می شود. پس از نوشیدن آن، درمان ترشح واژن به سرعت به پایان خواهد رسید.

قبل از نوشیدن این نوشیدنی بهتر است کرنبری ها را در آب بخیسانید. انجام این کار بدون شک مفید خواهد بود و عفونت باکتریایی را از بین می برد. کرنبری را  در مخلوط کن ریخته و آب آن را بنوشید بدون اینکه پالپ آن را جدا کنید. اما اگر با روده تان مشکل دارید، خوب است که پالپش را هم جدا کنید.

10. شیر

آیا شیر به عنوان دارویی خانگی برای ترشح واژن مناسب است؟ بله کاملا! مطمئنا نوشیدن چند فنجان شیر هر روز مصونیت تان را افزایش می دهد که در درمان ترشحات واژینال بسیار مفید است. برای شستن ناحیه واژن به منظور استفاده از بوی نامطبوع و خارش هم به طور هم زمان می توانید از شیر استفاده کنید.

شیر همچنین برای درمان سایر مشکلات بهداشتی هم مورد استفاده قرار می گیرد.

11. گیاه چریش

چریش با خواص ضد قارچ و ضد ویروسی اش می تواند به عنوان یکی از موثر ترین درمان های خانگی برای ترشحات واژن در نظر گرفته شود. برگ های چریش را در ظرف قرار دهید و حرارت را به مدت 3-5 دقیقه روشن کنید. هنگامی که برگ ها سرد شدند، آنها را خرد کرده و به پودر تبدیل کنید. آن را با آب مخلوط کنید تا خمیری شود و سپس این خمیر را روی ناحیه واژن خود اعمال کنید.

12. گواوا

هنگامی که با آب گرم مخلوط می شود، برگ های این گیاه می تواند از روش های دیگر خانگی برای ترشح واژن محسوب شود تا بوی ناخوشایند ناشی از این بیماری را از بین ببرد. منطقی است که بگوییم گواوا علاوه بر درمان ترشحات واژن نیز عالی است. آنچه شما نیاز دارید چهار یا پنج برگ گواوا و یک لیتر آب است.

13. آناناس

گفته می شود این میوه شگفت انگیز برای سلامتی واژن و بوی آن مفید است. آنچه شما باید انجام دهید این است که آناناس و آب آناناس را به طور منظم در رژیم غذایی خود وارد کنید. شما می توانید یک تا دو لیوان آب تازه آناناس را هر روز به مدت چند روز بنوشید. محتوای بالای قند و آنزیم بالا در آناناس باعث کاهش ترشحات واژن می شود.

14. پراکسید هیدروژن

پراکسید هیدروژن یک ماده شیمیایی چند منظوره است که می تواند برای درمان واژینوز باکتریایی و حذف بوی بد واژن استفاده شود. این یکی از موثرترین داروهای ضد بوی زنانه است.

قسمت های مساوی از پراکسید هیدروژن و آب را با هم مخلوط کنید. اطمینان حاصل کنید که فقط  غلظت آن 3٪ است. تامپون را در این مخلوط قرار دهید و آن را به سرعت وارد واژن کنید. آن را برای بیش از 30 دقیقه از واژن بیرون نیاورید. شما می توانید این کار را هر چند ساعت تکرار کنید تا بوی ناخوشایند کاهش یابد و باکتری ها هم از بین برود. خواص ضد عفونی طبیعی پراکسید هیدروژن باکتری های بد در واژن را می کشد. این منجر به افزایش تعداد باکتری های خوب می شود که به طور طبیعی در آنجا وجود دارند. بسیاری از مطالعات انجام شده قابلیت از بین بردن عفونت پراکسید هیدروژن را به اثبات رسانده اند.

 15. برگ گیاه بتل

چه کسی فکر می کرد که برگ های بتل بتواند برای درمان مشکل ترشح واژن استفاده شود؟ برگ ها را به قطعات کوچک تقسیم کرده و آنها را برای حدود 10 دقیقه جوش بیاورید.  اجازه دهید تا عصاره خنک شود. تامپون را در این مایع خیس کنید و آن را به داخل واژن فرو کنید. آن را برای مدت 15 دقیقه نگه دارید سپس تامپون را درآورده و دور بریزید.

این کار را برای یک هفته تکرار کنید. شما همچنین می توانید این عصاره را دو بار در روز بنوشید یا از آب به عنوان یک شستشو دهنده واژینال استفاده کنید. عصاره برگ بتل در پمادها برای خواص ضد باکتری اش استفاده می شود.

16. میوه های خانواده مرکبات

مرکبات مانند پرتقال، گریپ فروت، لیمو شیرین، لیمو، انگور و غیره، منابعی عالی از ویتامین C هستند که سیستم ایمنی را تقویت می کنند. مرکبات به بدن کمک می کند تا با رشد باکتری در واژن مبارزه کند. بنابراین، خوردن آنها یا نوشیدن آب میوه های تازه مرکبات به از بین بردن بوی واژن کمک می کند. آنچه شما باید انجام دهید این است که میوه های مرکبات را بخورید.
یا میوه ها را بشویید و آنها را در یک لیوان آب جوش بیندازید و بگذارید آنها یک شب خیس بخورند. این آب را در تمام طول روز بنوشید.  آب میوه مرکبات یا آب سم زدا به حفظ تعادل pH بدن و جلوگیری از عفونت میکروبی و خارش در مهبل کمک می کند.

17. دانه ها و آجیل

آجیل و دانه ها مقدار خوبی از ویتامین E دارند که مانع از خشکی و خارش واژن می شود. دانه های کدو و بادام غنی از روی هستند که به جلوگیری از خشکی واژن، خارش، رشد باکتری ها و بوی بد می انجامد. آجیل های دیگر مانند گردو، دانه های کتان (غنی از اسید های چرب امگا 3 و پلی استروژن)، فندق و دانه های آفتابگردان نیز در تنظیم چرخه قاعدگی و جلوگیری از خشکی واژن و عدم تعادل هورمون مفید هستند.

مواد لازم:

4 عدد بادام
2 عدد فندق
1 قاشق غذاخوری پودر دانه کتان
1 فنجان شیر

طرز تهیه:

1. دانه کتان را در ظرف چهار ساعت بخیسانید.
2. پوست بادام را جدا کرده و در مخلوط کن بریزید.
3. فندق را اضافه کنید.
4. شیر را هم اضافه کرده و دستگاه را روشن کنید.
5. مخلوط را در یک فنجان بریزید.
6. پودر کتان را اضافه کنید و خوب هم بزنید.

آجیل و شیر به تقویت استخوان ها کمک می کنند، عملکرد مغز را بهبود می بخشد، رادیکال های اکسیژن را از بین می برند و ایمنی بدن را افزایش می دهند.

18. روغن اسطوخودوس

این روغن باعث کاهش خارش و تحریک شدن واژن می شود. در اینجا نحوه استفاده از آن آمده است. شما می توانید روغن را به آب حمام خود اضافه کنید و بدن خود را در آب برای حداقل 10 دقیقه خیس کنید.
همچنین می توانید روغن را به یک لیتر آب اضافه کنید و در یک بطری ذخیره کنید. آن را سرد کنید از این محلول به کمک پنبه برای استفاده در دهانه واژن و واژن استفاده نمایید. این کار را یک روز در میان برای چند هفته انجام دهید.

عطر این روغن موجب احساس شادی و بوی خوب در تمام طول روز و جلوگیری از ترشح واژن می شود.

19. انجیر خشک

انجیرها یک درمان خوب برای این مشکل هستند. آنها یک اثر ملایم دارند که به حذف سموم مضر و آلودگی از بدن کمک می کند. دو تا سه عدد انجیر خشک را در یک فنجان آب خیس کنید. صبح روز بعد، انجیر خیس شده را پوره کرده و با معده خالی بنوشید.

20. بامیه

بامیه هم در درمان ترشح واژن مفید است. باکتری باعث تخریب مخاطی سیستم شما می شود و بامیه به نوبه خود ترشحات واژن را کاهش می دهد. 100 گرم بامیه را بشویید و آنها را به قطعات کوچک برش دهید. قطعات بامیه را در نیم لیتر یا حدود دو فنجان آب به مدت 20 دقیقه بجوشانید تا آب به نصف کاهش یابد. این محلول را به سه بخش تقسیم کنید.
هر بار بخشی از این محلول را همراه با کمی عسل سه بار در روز بخورید. این درمان را ادامه دهید تا زمانی که شرایطتان بهبود یابد.

21. انار

انار دارای خواص قوی و دارویی است که در درمان ترشحات واژینال مفید است. میوه و همچنین برگ و پوست آن می تواند مورد استفاده قرار گیرد. یک لیوان آب انار تازه گرفته و یکبار در روز برای یک ماه بنوشید. همچنین می توانید 30 برگ تازه انار و 10 دانه فلفل سیاه را خشک کنید. سپس آنها را در نصف لیوان آب مخلوط کرده و خمیری تهیه کنید. مخلوط را صاف کنید و آن را دو بار در هفته به مدت سه هفته بنوشید.

گزینه دیگری این است که پوست یک انار را خشک کنید و آن را به پودر تبدیل کنید. یک قاشق غذاخوری از این پودر را در دو فنجان آب مخلوط کنید. از این راه حل به عنوان دوش واژن استفاده نمایید.

22. زعفران

خواص ضد عفونی و آنتی اکسیدانی زعفران به درمان ترشح واژن کمک می کند. علاوه بر این، زعفران به عنوان تقویت کننده ایمنی برای سرعت بخشیدن به بهبود موثر است. یک قاشق چای خوری زعفران را در یک چهارم فنجان آب بجوشانید تا آب به یک قاشق غذاخوری کاهش یابد. این محلول را به سه قسمت مساوی تقسیم کنید. هر یک قسمت را با یک مقدار مساوی از آب مخلوط کنید. محلول یه دست آمده را سه بار در روز برای چند روز بنوشید.

23. اجتناب از پوشیدن لباس های تنگ

یک راه ساده دیگر در میان این داروهای خانگی برای ترشحات واژن وجود دارد که باید اکنون امتحان کنید. وقتی باکتری ها به ناحیه واژن شما حمله می کنند و بوی ناخوشایندی را ایجاد می کنند بهترین راه برای مقابله با این مشکل، پوشیدن لباس های مناسب و آزاد است. لباس های تنگ ممکن است بو و خارش را بدتر کنند.

24. دوری از کافئین و الکل

راز نحوه خلاص شدن از ترشحات واژن به رژیم غذایی و شیوه زندگی شما بستگی دارد. این روش بسیار در مقایسه با سایر داروهای خانگی برای ترشح واژن آسان تر است، درست است؟ بنابراین ایده خوبیست که درصد مصرف کافئین و الکل را در وعده های غذایی روزانه خود حذف کنید زیرا آنها می توانند رشد باکتری هایی که باعث تخریب واژن می شوند را فعال کنند.

سایر روشهای پیشگیرانه

در مورد خاص ترشحات شدید واژن، استفاده از این داروهای خانگی ممکن است بهترین کار نباشد و باید توسط یک پزشک درمان شود بنابراین باید قدم هایی پیشگیرانه انجام دهید. بیایید خودمان را از این ناراحتی ها نجات دهیم و فقط کافیست با بهترین درمان های پیشگیرانه در اینجا آشنا شوید:

تمیز کردن به آرامی

هر گاه احساس نیاز شدید به شستشوی واژن خود کردید، از کمی صابون ملایم و آب ولرم استفاده کنید. سعی کنید از دوش شیمیایی، حمام حباب، اسپری یا حتی صابون عطری اجتناب کنید زیرا این امر عفونت های شما را تحریک می کند و باعث تحریک شدید می شود.

هنگام شستشو از پشت به جلو نکشید

در هنگام شستشوی واژن، از جلو به سمت پشت تمیز کنید تا از انتقال هر گونه آلودگی و میکروب مدفوع به واژن جلوگیری کنید.

از لباس های مرطوب دور بمانید

به یاد داشته باشید پس از ورزش برای مدت طولانی، لباس های خیس و عرق کرده را از تن درآورید. به جای آن، لباس های خشک و تمیز بپوشید تا زا ترشح واژن جلوگیری کنید.

لباس های آزاد را انتخاب کنید

هرگز شلوارهای تنگ و حتی لباس زیری را که احتمالا موجب تحریک و افزایش خطر ابتلا به عفونت می شود، نپوشید. فقط در همه موارد لباس های مناسب و راحت را انتخاب کنید. همیشه تامپون یا نوار بهداشتی خود را به طور مرتب عوض کنید و این باید در طول دوره عادت ماهانه شما رعایت شود.

یک قرار ملاقات با یک دکتر داشته باشید

برای یک معاینه یا آزمایش دقیق تر به دکتر مراجعه کنید. این بهترین راه برای کمک به شما در تعیین علت واقعی معضلات مربوطه است. در بیشتر موارد، دارو تنها راه حل سریع مشکل شماست.

انواع ترشحات مردانه

ترشحات مردانه ، مایعی غیر از ادرار است که از مجرای ادراری خارج می شود. مجرای ادرار لوله‌ای باریک است که ادرار را از مثانه به خارج هدایت می کند.

برخی از انواع ترشحات مردانه ، طبیعی هستند و به محافظت یا روان کردن آلت تناسلی کمک می کنند و برخی از آن ها ممکن است به علت عدم رعایت بهداشت، خارج شوند. این ترشحات ممکن است با علائمی، مانند: درد، سوزش یا بوی نامطبوع همراه باشند. در این مقاله از دکتر چک ، به بررسی ترشحات طبیعی و غیر طبیعی و علائم هر نوع از آن ها می پردازیم و به شما می گوییم که چه زمانی به پزشک مراجعه کنید.

ترشح طبیعی چیست؟

ماده منی و پیشاب، بخشی از ترشحات طبیعی هستند. این ترشحات در طول برانگیختگی و مقاربت جنسی آزاد می شوند. اسمگما، ماده دیگری است که ممکن است در اطراف سر آلت تناسلی انباشته شود.

پیشاب

مایع پیشاب، ماده ای مخاطی قلیایی است که در غدد پیازی-میزراهی تولید می شود. غدد پیازی-میزراهی: غددی به اندازه نخود هستند که در زیر غده پروستات قرار دارند. در طی تحریکات جنسی، این مایع تا حدود 4 میلی لیتر، به مجرای ادراری ترشح می شود. ویژگی های مایع پیشاب عبارتند از:

• به عنوان روان کننده مایع منی عمل می کند؛
• باعث روان کردن آلت می شود؛
• حالت اسیدی ادرار در مجاری ادراری را خنثی می کند؛
• اسیدیته ی واژن را خنثی می کند.

در حالی که از غدد پیازی-میزراهی، مایع پیشاب آزاد می شود، بیضه ها، اسپرم را آزاد می کنند. با این وجود، تحقیقی در سال 2011، نشان داده است که مایع پیشاب حاوی اسپرم زنده است. در نمونه های به دست آمده، پیشاب حاوی 23 میلیون اسپرم می باشد. محققان مطمئن نیستند که پیشاب بلافاصله قبل از انزال آلوده شده یا به اسپرم باقی مانده از انزال قبلی آغشته شده است.

مایع منی یا انزال

انزال یا مایع منی، مایعی شیری و ابری است که به علت تحریک جنسی از مجرای ادرار عبور کرده و از آلت تناسلی خارج می شود . به این روند انزال می گویند و معمولاً در طول ارگاسم اتفاق می افتد. غدد پروستات و غددی به نام« وزیکول سمینال» مایع منی را تولید می کند.

غلظت اسپرم سالم در مایع منی، حدود 15 تا 150 میلیون اسپرم در میلی لیتر است. اسپرم در بیضه ها تولید و سپس درون مجاری « اپیدیدیم و رگ وابران» واقع در پشت بیضه بالغ می شود. در حین تحریک جنسی، اسپرم ها با مایع منی مخلوط می شوند تا انزال صورت بگیرد. مایع منی، مایع سفیدی است که غدد پروستات و غددی به نام وزیکول منی، آن را تولید می کنند. اسپرم، بخش کوچکی از مایع منی را تشکیل می دهد. مایع منی از موارد زیر تشکیل شده است:

• 1-5 ٪اسپرم؛
• حدود 5٪ ترشحات از طریق غدد پیازی-میزراهی؛
• 15 تا 30٪ ترشحات از طریق پروستات؛
• مایع از وزیکول سمینال( کیسه منی).

اسمگما

اسمگما، ماده ای غلیظ و سفیدی است که می تواند حاصل جمع شدن سلول های پوست، ترشحات بدن و رطوبت باشد. غدد چربی در پوست اطراف دستگاه تناسلی این ماده را ترشح می کنند.  اسمگما بین سر و پوسته جلویی آلت ایجاد شده و یک روان کننده طبیعی است که به مرطوب نگه داشتن دستگاه تناسلی کمک می کند و باعث می شود که پوست ختنه گاه، در هنگام مقاربت جنسی جمع شود. با این حال، ترشح اسمگما ممکن است بوی ناخوشایندی داشته و باعث به وجود آمدن باکتری شود. شست و شوی آلت تناسلی مردانه با آب تمیز و گرم به مدت یکبار در روز، به کاهش تجمع اسمگما کمک می کند. گفته ها حاکی از این است که آقایان باید از شستشوی بیش از حد آلت تناسلی با صابون یا ژل دوش پرهیز کنند! زیرا این محصولات می توانند باعث تحریک و درد شوند.

خروج ترشحی شبیه به مایع منی هنگام ادرار کردن یک مشکل نسبتاً رایج است که در بسیاری از موارد سبب نگرانی فرد مبتلا می گردد. عمدۀ مردم به اشتباه به آن خروج اسپرم می گویند. باید متذکر شد که وجود اسپرم در ادرار را فقط آزمایشگاه می تواند تشخیص دهد. معمولاً خروج هر مایعی با رنگ، قوام و غلظت شبیه به مایع منی را، مردان مایع منی تلقی می کنند، در صورتیکه بسیاری از این ترشحات، مایع منی نیستند.علت غلیظ بودن مایع منی وجود مقادیر زیاد قند فروکتوز در آن جهت تغذیۀ اسپرمها است.

ترشحات شبیه به مایع منی به سه شکل می توانند در ادرار ظاهر شوند:

قبل از خروج ادرار، مخلوط با ادرار، و پس از پایان ادرار کردن. اکثراً اینگونه ترشحات در پایان ادرار کردن از طریق مجرا خارج می گردند. ما در این نوشتار بنا را بر این می گذاریم که مایع خارج شده از مجرا همراه با ادرار کردن، همان مایع منی می باشد و در این مورد با خوانندگان گرامی صحبت می کنیم، هر چند که به سایر علل آن نیز به اختصار اشاره خواهیم کرد.

خروج مایع منی با ادرار را در اصطلاح پزشکی معمولاً “التهاب احتقانی پروستات” می نامند. فرایند یک رابطۀ زناشوئی توسط یک چرخۀ جنسی مشخص می شود که در مردان شامل 4 مرحله می باشد. اولین مرحلۀ آن برانگیختگی جنسی است. در حین این مرحله، غدۀ پروستات شروع به تولید یک مایعی می کند که حدود دو سوم حجم منی در مردان را تشکیل می دهد.

مردان دارای یک جفت کیسۀ منوی نیز هستند که در پشت پروستات قرار دارند و حدود یک سوم حجم باقیماندۀ مایع منی را تولید می کنند. فقط حدود 1 درصد حجم مایع منی را اسپرم یا همان نطفۀ مردانه تشکیل می دهد. هنگام انزال مایع تولید شده در غدۀ پروستات و کیسه های منوی وارد قسمت خلفی مجرای مرد می شوند و سپس از طریق 2 تا لوله، اسپرم تولید شده در بیضه ها نیز به مجرای خلفی منتقل شده و جمعاً مایع منی را تشکیل می دهند، و این مایع منی از طریق مجرای ادراری به بیرون دفع می شود.

در مردانی که می خواهند دیگر صاحب فرزند نشوند، این لوله ها را با جراحی قطع می کنند. اینگونه افراد مایع منی بدون اسپرم خواهند داشت. حجم مایع منی در مردان معمولا مابین 6-2 میلی لیتر متفاوت است، و هر قدر تعداد نزدیکی ها بیشتر باشند، از حجم آن کاسته می شود، چون که فرصت برای باز تولید آن اندک است.

برای کامل شدن فرایند یک رابطۀ زناشوئی طبیعی، باید تمامی مراحل یک چرخۀ جنسی کامل شوند.این مراحل به ترتیب عبارتند از:

مرحلۀ برانگیختگی، مرحلۀ کفه یا همان تداوم تحریک جنسی، مرحلۀ انزال، و بالاخره مرحلۀ فروکش.

اگر مردی وارد مرحلۀ برانگیختگی شود، بدون اینکه سایر مراحل رابطۀ زناشوئی را کامل کند، پروستات مایع منی را تولید می کند، ولی این مایع خارج نمی شود. ممکن است خروج مایع منی با ادرار همراه شود.

پروستات از نظر آناتومی بر بستر راست روده که مدفوع در آن جمع می شود قرار دارد. حین اجابت مزاج به پروستات فشار وارد شده و باز ممکن است خروج مایع منی با ادرار همراه شود. افرادیکه دچار یبوست شدید هستند، ممکن است حتی بدون برانگیختگی نیز، دچار خروج منی از مجرای ادراری در حین اجابت مزاج شوند. ما در حال نشسته در حقیقت در روی پروستات خود می نشینیم. نشستن طولانی مدت ممکن است سبب خروج مایع منی از مجرا قبل از خروج ادرار شود.

پروستات مجاورت بسیار نزدیک با مثانه دارد و گردن مثانه به پروستات باز می شود. حین ادرار کردن مثانه منقبض می شود تا محتویات خود را خالی کند. وقتی مثانه آخرین قطرات ادرار را از خود خارج می سازد، در حقیقت پروستات چلانده می شود، و اگر پروستات بعلت التهاب، عفونت و یا برانگیختگی جنسی دچار تورم و احتقان شده باشد، چلانده شدن آن ممکن است سبب خروج مقداری مایع منی در انتهای ادرار کردن گردد.

اگر علت احتقان پروستات، التهاب یا عفونت پروستات باشد، بیمار ممکن است همراه با خروج مایع منی از مجرا احساس درد در ناحیۀ بیضه ها، کشالۀ ران، کمر و مقعد نماید، این علائم گاهاً همراه با سوزش و تکرر ادرار نیز هستند. ولی عده ای از بیمارانیکه دارای التهاب یا عفونت پروستات می باشند، فقط دارای ترشح از مجرا می باشند. این نوع ترشحات معمولاً بدنبال انزال و یا اجتناب از برانگیختگی بدون رابطۀ زناشوئی قطع می شوند.

برای برطرف کردن احتقان پروستات، نشستن در وان گرم به مدت 15-10 دقیقه در روز خیلی کمک کننده است. احتقان طولانی مدت یا طول کشیدۀ پروستات را در اصطلاح “التهاب مزمن پروستات” می گویند. این التهاب مزمن پروستات ممکن است عفونی و یا غیر عفونی باشد. یکی از علائم التهاب مزمن پروستات خروج ترشحی شبیه به مایع منی از مجرای ادراری است که ممکن است با یا بدون ادرار کردن باشد.حدود 1 درصد حجم مایع منی را اسپرم یا همان نطفۀ مردانه تشکیل می دهد

سایر علائمی که ممکن است همرا با التهاب مزمن پروستات دیده شوند عبارتند از: سوزش و تکرر ادرار، آهسته شدن جریان ادرار بعلت بزرگ شدن و تورم پروستات، احساس سوزش هنگام انزال، احساس سوزش در قسمت انتهائی دستگاه تناسلی حتی در حالت عادی و بدون ادرار کردن، اختلال جنسی مثل اختلال در نعوظ، احساس خارش در ناحیۀ دستگاه تناسلی، احساس یک حالت ناراحتی در قسمت تحتانی شکم، و درد در ناحیه میاندوراه (ناحیۀ ما بین کیسۀ بیضه و مقعد).بیمارانی که دچار التهاب مزمن پروستات هستند ممکن است هنگام شروع ادرار کردن و یا خاتمۀ آن و حتی در مایع منی قطراتی از خون را نیز مشاهده کنند.

سایر مواردی که ممکن است سبب احتقان پروستات و خروج مایع منی از مجرا شوند عبارتند از: انزال در فواصل طولانی مدت، مثلا هر ماه یک بار، دوچرخه سواری و یا اسب سواری بیش از حد (سبب وارد شدن فشار به پروستات و چلانده شدن آن می شود)، مصرف مقادیر زیاد غذاهای تند، الکل و کافئین.

نشستن طولانی مدت بخصوص در داخل ماشین، این حالت را تشدید می کند. توصیه می شود که اینگونه افراد بیش از 3-2 ساعت حالت نشسته نداشته باشند. توصیه می شود که اگر در حالت رانندگی هستید هر 3-2 ساعت توقف نمائید، مقداری راه بروید و مثانۀ خود را خالی نمائید. نشستن بر روی یک بالش نرم به مقدار زیادی فشار وارده بر پروستات را می کاهد. باید از مواردیکه در فوق ذکر شدند به میزان زیادی اجتناب کرد. دارو درمانی کمک شایانی در درمان التهاب پروستات دارد.

افرادی که دارای ترشح مجرا با یا بدون ادرار کردن هستند، نیاز به بررسی دارند. ابتدا باید با آزمایش مشخص ساخت که ماهیت ترشح چیست، آیا آن منی است و یا ماهیت دیگری دارد. ممکن است ترشح مجرا در حقیقت چرک باشد و نشان از یک بیماری خطیر مثل بیماری مقاربتی مانند سوزاک می باشد که نادیده انگاشتن آن می تواند منجر به عواقب وخیم گردد. در مواردی که علت وجود ترشح مجرا عفونتهای مقاربتی است، اگر درمان نشوند، معمولاً ظرف چند روز یا هفته علائم فروکش کرده و فرد فکر می کند که خوب شده است، در صورتیکه بیماری پنهان باقی مانده و شروع به انتشار به نقاط مختلف بدن می نماید. یعنی عفونت و میکروب در بدن است، و فقط علائم هستند که از بین رفته اند.

گاهی این ترشحات نه مایع منی هستند و نه چرک ناشی از عفونت. خود مجرا در مردان دارای یک سری غدد است که ترشحات لزجی تراوش می کنند و اگر مقدار آن زیاد باشد، بصورت خیس شدن مختصر و لکه دار شدن لباس زیر خود را نشان می دهد.ما یک حالتی هم داریم که در اصطلاح به آن سیلان منی گفته می شود.

سیلان منی عبارت است از خروج خود بخودی و غیر ارادی منی بدون برقراری رابطۀ زناشوئی یا رسیدن به حالت ارگاسم است. این حالت غیر ارادی است و تحت کنترل فرد نمی باشد و ممکن است چندین بار در روز اتفاق بیفتد. این حالت معمولاً برای فرد مبتلا بسیار استرس زا می باشد. با شناخت علل آن می توان به مقدار زیادی مشکل سیلان منی را حل کرد. سیلان منی بیشتر در سنین نوجوانی و بلوغ اتفاق می افتد، علت آن افزایش هورمونها و افزایش تولید مایع منی است. کمترین حالت نعوظ و کمترین حالت تحریک، منجر به خروج منی می گردد.

خروج مایع منی با ادرار ، مایع منی ، اسپرم کوچکترین افکار  و یا رویای محرک دچار خروج مایع منی می گردد

شایعترین علل سیلان منی به قرار زیر هستند:

1. عوامل روانی: در اینجا فرد به علت عدم آگاهی کافی، افکار خود را بیش از حد به تحریکات جنسی متمرکز می کند و وارد مرحلۀ برانگیختگی جنسی از 4 مرحلۀ یک چرخۀ جنسی می شود، و چون چرخۀ جنسی کامل نشده و به ارگاسم نمی رسد، مکرراً حالت سیلان منی به وی دست می دهد.

2. عوامل محیطی: در اینجا فرد از عوامل موجود در پیرامون خود (کتاب، رسانه های صوتی و تصویری، اینترنت و غیره) جهت تحریکات جنسی استفاده می کند و مغز وارد مرحلۀ برانگیختگی جنسی می شود، و اگر چرخۀ جنسی کامل نشود، ممکن است سیلان منی اتفاق بیفتد. عوامل روانی ناخود آگاه هستند ولی فرد از عوامل محیطی با ارادۀ خود استفاده می کند.

3. انزال دارای یک مرکز در نخاع شوکی است که سبب تخلیۀ کیسه های منوی می شود. استمناء و یا مقاربت بیش از حد (مثلا چندین بار در روز) سبب تحریک بیش از حد این مرکز گردیده و ممکن است در عده ای حتی بدون تحریکات جنسی، بصورت غبر ارادی کیسه های منی خالی شوند.

4. خستگی مفرط: در خستگی جسمی یا روانی شدید ناشی از کار مفرط، فرد ممکن است به خواب عمیق برود. در خواب عمیق مهار از قشر مغز برداشته می شود. اینگونه افراد بلافاصله پس از خوابیدن، بدون وجود کوچکترین افکار یا فانتزی و یا رویای محرک، دچار خروج مایع منی می گردند. این با خروج منی در خواب ناشی از افکار، فانتزی و یا رویا فرق می کند.

5. علت پنجم بیماریهای التهابی است. در اینجا به علت وجود التهاب در قسمتهای مختلف ناحیۀ تناسلی مثل، حشفه، پوست حشفه، التهاب پروستات، التهاب کیسه های منوی، و یا التهاب اپیدیدیم، سبب انتقال تحریکات از ناحیۀ تناسلی به مرکز انزال در نخاع شوکی شده و فرد ممکن است در روز چندین بار دچار سیلان منی خود بخودی شود.

6. علت ششم که خیلی هم مهم است مصرف بعضی از داروها است.  داروهایی که سردستۀ آنها عده ای از دارو ها هستند که در روان پزشکی مصرف می شوند. در اینجا ذکر این نکته حائز اهمیت است که اگر فردی دچار سیلان منی می باشد و از داروهای روانپزشکی استفاده می کند به هیچ وجه نباید سرخود اقدام به قطع دارو نماید. حتماً لازم است که شما با پزشک معالج خودتان مشورت نمائید.

ترشح غیر طبیعی چیست؟

وجود ترشحات مردانه غیر طبیعی در مواقعی که تحریک صورت نگرفته، ممکن است نشانه ی بیماری باشد. در اینجا،شما را با برخی از این بیماری ها آشنا می کنیم:

بالانیتیس

بالانیتیس به التهاب پوست اطراف سر آلت تناسلی می گویند. هنگامی که التهاب روی پوست خارجی هم تأثیر می گذارد، این بیماری، «بالاناپوستیت» نام دارد.

برخی از علائم بالانیتیس شامل موارد زیر است:

• ترشحات غلیظ و ضخیم سفید یا زرد؛
• بوی نامطبوع؛
• بثورات قرمز و ملتهب یا تورم؛
• سوزش، درد، خارش؛
• درد هنگام ادرار کردن.

عوامل زیادی می توانند باعث ایجاد بالانیتیس شوند، از جمله:

• بهداشت نامناسب: ناحیه ای که در زیر پوست ختنه گاه قرار دارد باید به طور مرتب تمیز شود. سلول های مرده پوست، باقیمانده ادرار و عرق، باعث ایجاد باکتری ها می شوند.
• آلرژی ها: ادرار، صابون ها، کاندوم ها و روان کننده ها می توانند پوست روی آلت را تحریک کنند.
• بیماری پوستی: اگزما، پسوریازیس یا گلسنگ اسکلروز، ممکن است باعث قرمزی پوست و التهاب شود.
• عفونت: عفونت های باکتریایی یا قارچی می تواند باعث درد و خارش سر آلت تناسلی شود.
• عفونت ها و بیماری های آمیزشی: STI عفونت ها و بیماری های آمیزشی، مانند: ویروس هرپس سیمپلکس باعث ایجاد تاول و التهاب در ناحیه اطراف دستگاه تناسلی می شوند.

هم مردانی که ختنه شدند و هم آنهایی که ختنه نشدند، می توانند دچار بالانیتیس شوند. با این حال، تحقیقی در سال 2017، نشان داده است که بالانیتیس در مردان ختنه شده 68٪ شیوع کمتری نسبت به مردان ختنه نشده، دارد.

تست و درمان

معاینه‌ی فیزیکی جوش‌های قرمز در ناحیه‌ی عفونی در صورتی که یکی از علایم ذکر شده را مشاهده کرده باشید یا از ابتلای شریک جنسی خود باخبر شده باشید، ضروری است. در بعضی موارد نیز معاینات بیشتر لازم است. این معاینه‌ها عبارتند از:

• نمونه‌ی سوآب از سر آلت
• تست آزمایشگاهی ادرار در مواردی که بیمار مبتلا به دیابت است.
• تست خون برای بررسی سطح قند خون
• تکه‌برداری از بافت به ندرت صورت می‌گیرد.

درمان و داروی

در صورتی که ختنه نشده باشید با رعایت بهداشت می‌توانید از این عفونت پیشگیری کنید. هر روز به آرامی پوست ختنه‌گاه را عقب زده و پوست را با آب و صابون بشویید. سپس پوست را به دقت خشک کنید. به صورت دوره‌ای نیز می‌توانید از داروهای ضدقارچ استفاده کنید تا از عود بیماری جلوگیری کنید. درمان بالانیتیس عبارت است از:

• شستشوی زیر پوست ختنه‌گاه
• استفاده از کرم‌های ضدقارچ حداقل دو بار در روز
• در بالانیتیس عود کننده دریافت یک دوز دیفلوکان 150 میلی‌گرم
• دقت کنید که شریک جنسی شما نیز باید درمان شود. بهتر است طی درمان از نزدیکی پرهیز کنید یا از کاندوم استفاده کنید.
• در صورتی که علایم بارز وجود نداشته باشد فرد به متخصص پوست ارجاع داده می‌شود تا شرایط پوستی وی دقیق‌تر معاینه شود.
• در موارد «فیموزیس» تنها راه رهایی شما ختنه شدن است.

بالانیتیس و بارداری

خوشبختانه این قارچ خطری برای بارداری و یا جنین ندارد.

تریکومونیازیس

تریکومونیازیس، عفونتی شایع است که حدود 3.7 میلیون نفر در ایالات متحده به آن مبتلا هستند. انگل تریکوموناس، باعث تریکومونیازیس می شود. حدود 70٪ از افراد مبتلا به تریکومونیازیس هیچ علامت خاصی ندارند. اگر علائم ظاهر شوند، ممکن است شامل موارد زیر باشند:

• ترشحات نازک و سفید آلت تناسلی؛
• تکرر ادرار؛
• احساس سوزش هنگام ادرار کردن؛
• درد در هنگام انزال؛
• تورم در اطراف سر آلت.

تشخیص تریکومونیازیس چگونه است؟

برای تشخیص تریکومونیازیس ممکن است پزشک از شما معاینات بالینی و تست های آزمایشگاهی به عمل بیاورد. تست های آزمایشگاهی به منظور مشاهده انگل های بیماری زا و بر روی یک نمونه از مایع واژن و یا مایع پیشابراه انجام می شوند. تشخیص این انگل ها در مردان دشوارتر از زنان است.

درمان تریکومونیازیس چگونه است؟

اغلب برای درمان تریکومونیازیس از آنتی بیوتیک های خوراکی استفاده می شود. قبل از مصرف دارو حتما با پزشک مشورت کنید. همچنین انجام آزمایش های بارداری قبل از مصرف دارو بسیار مهم است زیرا که این آنتی بیوتیک می تواند به جنین شما آسیب برساند.

شریک جنسی شما نیز باید همزمان با شما به پزشک مراجعه کند و برای پیشگیری و یا درمان و جلوگیری از انتشار این ویروس تحت درمان قرار گیرد. علاوه بر این، افراد مبتلا به تریکومونیازیس تا زمانی که بهبودی کامل پیدا نکرده اند و تمام علائم آنها برطرف نشده است باید از برقراری رابطه جنسی امتناع کنند. حتی اگر احساس بهبودی کامل می کنید مصرف کردن تمام آنتی بیوتیک هایی که پزشک برایتان تجویز کرده است الزامیست.

اگر تریکومونیازیس شما درمان نشود چه اتفاقی می افتد؟

تریکومونیازیس در زنان باردار ممکن است منجر به پارگی زودرس غشای محافظ کودک و زایمان زودرس شود. التهاب دستگاه تناسلی ناشی از تریکوموناس واژینالیس می تواند منجر به افزایش خطر ابتلا به عفونت HIV (در افرادی که در معرض ابتلا به این ویروس هستند) شود. تریکومونیازیس در زنانی که به عفونت HIV نیز مبتلا هستند می تواند موجب افزایش احتمال انتقال ویروس HIV به شریک جنسیشان شود.

اورتریت  یا التهاب پیشاب راه

اورتریت با التهاب مجرای ادرار مشخص می شود و می تواند عفونی یا  غیرعفونی باشد. اورتریت، اغلب به علت عفونت های آمیزشی ایجاد می شود. اگر به علت بیماری سوزاک به وجود بیاید، به آن «اورتریت گنوکوکی» و اگر علت آن ناشناخته باشد، اورتریت «غیر گنوکوکی یا غیر اختصاصی»  نامیده می شود. بیش از 40٪ از مبتلایان به اورتریت غیرگنوکوکی علائمی ندارند.

با این حال، برخی از مردان ممکن است علائم زیر را داشته باشند:

•  ترشح ابری یا سفید در نوک آلت تناسلی؛
•  تحریک و درد در دهانه مجرای ادرار؛
•  احساس سوزش هنگام ادرار کردن؛
•  نیاز مکرر به ادرار کردن؛
•  درد بیضه یا تورم

پاتوژن های زیر همچنین می توانند باعث بروز اورتریت شوند:

• باکتری نایسریا گونوره‌آ؛
• کلامیدیا تراکوماتیس؛
• مایکوپلاسما ژنیتالیوم؛
• تریکوموناس؛
• ویروس هرپس سیمپلکس؛
• ویروس اپشتین–بار؛
• آدنوویروس.

تریکوموناس، شایعترین علت اورتریت غیرگنوکوکی است. حدود 15-40٪ از افراد، این نوع بیماری را دارند. اورتریت، می تواند به علت رابطه جنسی شدید، استمناء(خودارضائی) و عفونت ادراری (UTI) بروز کند.

انواع اورتریت

در بیمار مبتلا به اورتریت با دو نوع اورتریت مواجه هستیم.

1. اورتریت گونوکوکی

2. اورتریت غیر گونوکوکی

1. اورتریت گونوکوکی: دوره نهفتگی کوتاهی دارد. بیماری ظرف مدت چند روز تا حداکثر دو هفته بروز می‌کند. ترشحات خیلی چرکی دارد که به راحتی از مجرا خارج می‌شود و لباس زیر را آلوده می‌کند. سوزش در حین ادرار کردن دارند. بروز علائم ناگهانی و سریع است.

2. اورتریت غیر گونوکوکی: دوره نهفتگی یا کمون چند هفته‌ای دارد. ترشحات بدون رنگ یا سفید شیری رنگ می‌باشد. سوزش در حین ادرار کردن دارند. شروع علائم به تدریج است. 95% از بیماران همراه با ترشح مجرا در صورت عدم درمان، ظرف مدت 6 ماه بدون علامت می‌شوند، ولی همواره باعث انتقال بیماری به دیگران می‌شوند.

همچنین در صورت درمان ناقص، بیماری در فرد به طور مزمن باقی مانده و باعث انتشار آلودگی به افراد دیگر می‌شود.

علایم‌ شایع‌ اورتریت

◊ ادرار کردن‌ همراه‌ با درد یا سوزش‌

◊ اضطرار فراوان‌ برای‌ ادرار کردن‌ حتی‌ در هنگامی‌ که‌ ادرار زیادی‌ در مثانه‌ نیست‌.

◊ مقاربت‌ جنسی‌ دردناک‌ یا ناتوانی‌ جنسی‌ موقتی‌ در مردان‌

◊ قطره‌قطره‌ آمدن‌ ادرار در مردان‌ بالای‌ 50 سال

عواقب‌ مورد انتظاراورتریت‌

اورتریت‌ معمولاً «از درجه‌ خفیف‌» است‌ و به‌ ندرت‌ بیماری‌ طولانی‌ مدت‌ خطرناکی‌ ایجاد می‌کند.

 اورتریت در زنان

زنان معمولاً از ترشحات چرکی و بیماری‌های آمیزشی خود اطلاع ندارند و علائم اورتریت به صورت دیزوری (سوزش ادرار) و تکرر ادرار بروز می‌کندکه می‌تواند داخلی یا خارجی باشد.دیزوری (سوزش ادرار) داخلی مربوط به مجرای ادراری و مثانه است. دیزوری خارجی مربوط به ولوواژینیت است که می‌تواند مربوط به سوزاک،هرپس یا کاندیدیا باشد.

با درمان مناسب معمولاً مشکل حل می‌شود ولی اگر فرد مجدداً مبتلا شوند نشانه این است که یک شریک جنسی بدون علامت وجود دارد.

تشخیص

آزمون‌های‌ تشخیصی‌ می‌توانند شامل‌ بررسی‌های‌ آزمایشگاهی‌ خون‌ و ترتشحات‌ و آزمایش‌ ادرار باشند.

درمان اورتریت‌

درمان‌ در منزل‌ کافی‌ است‌ و شامل‌ داروهایی‌ برای‌ شما و همسرتان‌ است‌.

♦ برای‌ تسکین‌ درد، در وان‌ حاوی‌ آب‌ داغ‌ به‌ مدت‌ 15 دقیقه‌ حداقل‌ 3 بار در روز بنشینید.

♦ مردان‌: با کشیدن‌ پوست‌ تناسلی‌ به‌ پایین‌ برای‌ بازکردن‌ مجرای‌ ادرار و بررسی‌ این‌ که‌ آیا همچنان‌ ترشح‌ وجود دارد یا خیر، مجرای‌ ادرار را تحریک‌ نکنید. آلت‌ تناسلی‌ را می‌توان‌ مشاهده‌ کرد ولی‌ آن‌ را فشار ندهید.

♦ اطراف‌ ناحیه‌ تناسلی‌ را تمیز نگه‌ دارید. از صابون‌ ساده‌ و بدون‌ بو استفاده‌ کنید.

داروها

آنتی‌بیوتیک‌ها برای‌ مقابله‌ با عفونت‌. از تکمیل‌ دوز تجویز شده‌ اطمینان‌ حاصل‌ کنید حتی‌ اگر علایم‌ زودتر فروکش‌ یابند.

 فعالیت‌

محدودیتی‌ وجود ندارد. تا دو هفته‌ پس‌ از رفع‌ علایم‌ از تحریک‌ و مقاربت‌ جنسی‌ بپرهیزید.

رژیم‌ غذایی‌

¤ هر روز 8 لیوان‌ آب‌ بنوشید.

¤ در طول‌ درمان‌ از کافئین‌ بپزهیزید.

¤ برای‌ اسیدی‌ کردن‌ ادرار آب‌ آلبالو بنوشید. برخی‌ داروها با ادرار اسیدی‌ اثربخش‌تر هستند.

در این‌ شرایط‌ به‌ پزشک‌ خود مراجعه‌ نمایید.

اگر شما یا یکی‌ از اعضای‌ خانواده‌تان‌ علایم‌ اورتریت‌ را داشته‌ باشید.

اگر در طول‌ درمان‌ هریک‌ از موارد زیر رخ‌ دهند:

ـ تب‌ 3/38 درجه‌ سانتیگراد یا بیشتر

ـ خونریزی‌ از مجرای‌ ادرار یا خون‌ در ادرار

ـ عدم‌ بهبودی‌ ظرف‌ یک‌ هفته‌ علی‌رغم‌ درمان‌

اگر شما دچار علایم‌ جدید و غیر قابل‌ توجیه‌ شده‌اید. داروهای‌ مورد استفاده‌ در درمان‌ ممکن‌ است‌ عوارض‌ جانبی‌ ایجاد کنند.

عفونت ادراری

عفونت ادراری، نوعی عفونت باکتریایی رایج است. این عفونت، بخشی از دستگاه ادراری را تحت تأثیر قرار می دهد. دستگاه ادراری شامل: مثانه، کلیه ها و مجرای ادرار است. عفونت ادراری هنگامی رخ می دهد که باکتری ها وارد مجرای ادرار شده و باعث عفونت در این مجاری می شوند.

عفونت های ادراری معمولاً در خانمهایی رایج تر است که دارای مجرای ادراری کوتاهتر هستند و این  مجرای ادراری نزدیک به راست روده است. نزدیک بودن مجرای ادراری به راست روده باعث می شود که ورود باکتریها به مجرای ادرار ،مثانه و کلیه راحت تر شود. با این حال، مردان نیز می توانند عفونت ادراری داشته باشند که دارای علائم زیر است:

• ادرار ابری یا کدر که حاوی چرک است؛
• ادرار قرمز، صورتی یا قهوه ای که حاوی خون است؛
• درد یا احساس سوزش هنگام ادرار کردن؛
• تکرر ادرار؛
• بوی بد ادرار؛
• حالت تهوع یا استفراغ.

عواملی که خطر ایجاد عفونت ادراری را افزایش می دهند ؛عبارتند از:

• رابطه های جنسی محافظت نشده؛
• عفونت ادراری قبلی؛
• سنگ کلیه؛
• پروستات بزرگ شده؛
• سیستم ایمنی ضعیف ، دیابت، ایدز یا شیمی درمانی؛
• استفاده از سوند ادرار.

عفونت ادراری به شریک جنسی منتقل نمی شود؛ اما ممکن است فرد هنگام رابطه جنسی، درد و ناراحتی احساس کند.

درمان‌های طبیعی عفونت ادراری

عفونت ادراری زمانی بروز می‌کند که گروهی از میکروارگانیسم‌های مضر مجاری ادراری و در واقع کلیه‌ها و مثانه را اشغال می‌کنند. در اکثر موارد عفونت ادراری به دلیل باکتری‌ها بروز می‌کند بنابراین باید به فکر نابودی این باکتری‌ها بود. یک اصل اساسی در درمان عفونت ادراری وجود دارد که عبارت است از نوشیدن آب فراوان. برای این کار باید روزانه بین 2 تا 3 لیتر آب بنوشید تا مجاری اداری تمیز شده و عفونت از بین برود. علاوه بر این دم‌نوش‌های طبیعی نیز وجود دارند که به نابودی هر چه سریع‌تر باکتری‌ها و رفع این عفونت کمک زیادی می‌کنند:

زغال‌اخته
بعد از آب، یکی از درمان‌های اصلی عفونت ادراری زغال‌اخته است. چون حاوی ترکیبات آنتی‌اکسیدانی قوی مانند آنتوسیانین‌ها و کاروتنوئیدها و همچنین منبع ویتامین C است. زغال‌اخته همچنین خاصیت آنتی‌باکتریال و ضدعفونی‌کنندگی دارد. بنابراین به طور مستقیم روی میکروب‌ها تأثیر می‌گذارد و به عنوان مثال مانع از آن می‌شود که باکتری «ای کولای» به جداره‌های مجاری ادراری بچسبد. علاوه براین ویتامین C موجود در زغال‌اخته نیز باعث تقویت قدرت دستگاه ایمنی بدن می‌شود و از این طریق نیز با عفونت ادراری مقابله می‌کند.
 دم‌کرده گیاه دم‌اسبی
دم‌کرده گیاه دم‌اسبی یک نوشیدنی فوق‌العاده با خواص ادرارآوری بالا است که به افزایش تولید و دفع ادرار کمک می‌کند. این کار نیز باعث تمیز شدن مجاری ادراری و کاهش باکتری‌ها می‌شود. ترکیبات ضدالتهابی گیاه دم‌اسبی به تسکین درد و کاهش احساس سنگینی کمک کرده و باعث بهبودی سریع فرد می‌شود.
چه باید کرد؟ کافی است یک قاشق معادل 10 گرم گیاه دم‌اسبی را به یک لیوان معادل 100 میلی‌لیتر آب جوش اضافه کنید و اجازه دهید به مدت چند دقیقه با حرارت ملایم بجوشد و سپس شعله را خاموش کنید. زمانی که دم‌نوش خنک و به دمای قابل نوشیدن رسید آن را جرعه‌جرعه میل کنید. می‌توانید روزانه دو تا سه لیوان از این دم‌نوش میل کنید.
 آب هندوانه
آب هندوانه میزان زیادی ترکیبات آنتی‌اکسیدانی و ضدالتهابی به بدن می‌رساند که باعث تسکین مشکلات دستگاه ادراری می‌شود. در واقع اثر ادرارآوری هندوانه میزان مایعات بافت‌ها را تنظیم کرده و با عبور از کلیه‌ها باعث تمیزی آن و دفع توکسین‌ها می‌شود.
چه باید کرد؟ برای این منظور دو برش هندوانه را با یک لیوان آب میکس کنید تا کاملاً یکدست شود و روزانه دو لیوان از این آب هندوانه را میل کنید.

آب خیار
خیار از 90 درصد آب تشکیل شده و حاوی آنتی‌اکسیدان‌ها، ویتامین‌ها و مواد معدنی ضروری است. خاصیت ادرارآوری خیار باعث افزایش میزان ادرار در کلیه‌ها شده و به این ترتیب به تمیز شدن مجاری ادراری کمک می‌کند. آب خیار توکسین‌های جمع شده در دستگاه ادراری را از بین می‌برد و در عین حال باعث کنترل رشد بیش از حد باکتری‌ها می‌شود.
چه باید کرد؟ برای این منظور نصف خیار پوست‌کنده را با یک لیوان آب به مدت چند دقیقه میکس کرده و مصرف کنید. می‌توانید روزانه تا برطرف شدن عفونت دو لیوان از این نوشیدنی را میل کنید.

مدرها به دفع عوامل خارجی از مجاری ادراری کمک کرده و باعث کاهش احتباس آب بدن می‌شوند. بنابراین بهتر است این مواد غذایی که شامل خیار، کرفس، مارچوبه و بخصوص آناناس است را به برنامه غذایی‌تان اضافه کنید. این مواد غذایی به دلیل دارا بودن آنزیم‌های ضدالتهابی به بهبود عفونت ادراری کمک زیادی می‌کنند

دم‌کرده زنجبیل
زنجبیل ضدالتهاب، مسکن و آنتی‌بیوتیک طبیعی است که می‌تواند در درمان عفونت دستگاه ادراری مؤثر باشد. مصرف دم‌کرده این ریشه پرخاصیت به تسکین درد در ناحیه پایین شکم کمک و دفع مایعات را افزایش می‌دهد. درنتیجه دستگاه ادراری تمیز می‌شود.
چه باید کرد؟ کافی است یک لیوان (200 میلی‌لیتر) آب را بجوشانید و یک قاشق معادل 10 گرم زنجبیل رنده شده را به آن اضافه کنید. زیر شعله را خاموش کنید و اجازه دهید به مدت چند دقیقه دم بکشد. در نهایت دم‌نوش را صاف و میل کنید. می‌توانید روزانه تا 3 لیوان از این دم‌نوش را میل کنید. برای شیرین کردن آن نیز می‌توانید از عسل استفاده کنید. اگر از فشارخون بالا رنج می‌برید در مصرف زنجبیل احتیاط کنید.

جعفری و سیر
مواد غذایی فوق‌العاده مؤثر با خواص آنتی‌بیوتیکی بالا. می‌توانید این دو ماده غذایی را به طور همزمان در تهیه غذاهایتان استفاده کنید و یا هر یک را به تنهایی به کار ببرید. اگر جعفری را با آب‌میوه‌های ترش میل کنید تأثیر بیشتری دارد. در خصوص سیر نیز بهترین کار له کردن و مصرف آن با کمی روغن زیتون است.

آب بلوبری
اگر به بلوبری دسترسی دارید بدانید که این میوه‌های ریز حاوی ترکیبات ضدباکتری و آنتی‌اکسیدانی فراوانی هستند که به طور مستقیم روی مجاری اداری تأثیر گذاشته و رشد میکروب‌های مضر را کنترل می‌کنند.
چه باید کرد؟ 100 گرم آب بلوبری را با نصف لیوان آب مخلوط کرده و با اندکی عسل شیرین کنید. با مشاهده اولین علائم عفونت ادراری از این نوشیدنی میل کنید. می‌توانید روزانه دو مرتبه آب بلوبری مصرف کنید.

لاکتوباسیل‌ها
لاکتوباسیل‌ها نیز برای از بین بردن عفونت ادراری مؤثر هستند. می‌توانید این ترکیبات را در محصولات لبنی مخصوصا ماست پیدا کنید. لاکتوباسیل‌ها باعث تقویت فلور روده شده و تولید آنتی‌بادی‌ها را افزایش می‌دهند.

مواد غذایی ادرارآور
مدرها به دفع عوامل خارجی از مجاری ادراری کمک کرده و باعث کاهش احتباس آب بدن می‌شوند. بنابراین بهتر است این مواد غذایی که شامل خیار، کرفس، مارچوبه و بخصوص آناناس است را به برنامه غذایی‌تان اضافه کنید. این مواد غذایی به دلیل دارا بودن آنزیم‌های ضدالتهابی به بهبود عفونت ادراری کمک زیادی می‌کنند. آناناس حاوی آنزیم مهمی به نام «بروملین» است. نتایج پژوهشی که روی افراد مبتلا به عفونت ادراری انجام شده نشان می‌دهد آن دسته از افرادی که بیشتر از آنتی‌بیوتیک‌های معمولی، بروملین مصرف کرده‌اند زودتر از شر عفونت ادراری خلاص شده‌اند.

جوش شیرین
اگر عفونت ادراری بیش از دو روز طول بکشد باید به پزشک مراجعه و درمان دارویی دریافت کنید. توجه داشته باشید که اگر عفونت ادراری درمان نشود ممکن است به عفونت کلیه‌ها منجر شود. در این صورت یک عفونت ساده و رایج به مشکلی جدی و خطرناک تبدیل خواهد شد. برای پیشگیری و همچنین درمان این مشکل توصیه می‌شود به محض مشاهده علائم آن، یک قاشق چای‌خوری جوش شیرین را در یک لیوان آب حل کرده و خود را با آن شستشو دهید. این کار به کاهش عفونت کمک می‌کند. جوش شیرین حالت اسیدی ادرار را خنثی کرده و روند بهبودی را سرعت بیشتری می‌دهد.

توصیه‌هایی برای پیشگیری از عفونت ادراری

همیشه پیشگیری کردن بهتر از درمان است. عفونت ادراری نیز از آن دست مشکلاتی است که به راحتی می‌توان از آن پیشگیری کرد. برای این کار لازم است که به طور مرتب آب بنوشید تا از بروز باکتری‌ها پیشگیری شود.
یک دوره ویتامین C درمانی آغاز کنید و برای این کار باید میزان زیادی آب پرتقال، آب لیموترش، آناناس و زغال‌اخته میل کنید.
بهداشت فردی را با دقت بیشتری رعایت کنید.
از مصرف الکل و نوشیدن زیاد قهوه و چای سبز بپرهیزید؛ چون باعث تحریک مثانه شده و درد ناشی از این مشکل را بیشتر می‌کنند.

آیا با داشتن عفونت ادراری ، میتوان رابطه ی جنسی داشت؟

عفونت ادراری، یک عفونت باکتریایی است. این عفونت وقتی اتفاق می اُفتد که باکتری ها، اغلب از طریق مقعد، دست های کثیف یا پوست وارد مجرای ادرار شده و به مثانه یا سایر قسمت های مجاری ادراری انتقال پیدا کنند. عفونت ادراری از طریق تماس جنسی انتقال پیدا نمی کند و مسری نیست؛ یعنی افرادی که عفونت ادراری دارند، این عفونت را به شریک زندگی خود منتقل نمی کنند. در بیشتر موارد، شریک جنسی فرد مبتلا به عفونت ادراری، نیازی به درمان نخواهد داشت. هرچند، برقراری رابطه در صورت ابتلا فرد به عفونت ادراری، خطراتی به همراه دارد.

هنگامی که فرد مبتلا به UTI است، ممکن است عفونت، مجاری ادراری را تحریک کند و باعث درد شود. در خانم ها، فشار بر دیواره های داخلی واژن باعث افزایش فشار مثانه و افزایش درد می شود. همچنین، رابطه جنسی می تواند باکتری هایی موجود در سایر نقاط اطراف دستگاه تناسلی را به مجرای ادراری انتقال دهد. برای بسیاری از افراد، به ویژه خانم ها، رابطه جنسی مکرر، یک عامل خطرناک مهم در ایجاد عفونت ادراری است؛ زیرا رابطه جنسی در صورت وجود عفونت، خطر ورود باکتری ها به مجاری ادراری را افزایش می دهد و همچنین عفونت را افزایش داده و روند بهبودی را کندتر می کند.

این که فرد مبتلا به عفونت ادراری با استفاده از کاندوم، می تواند یک رابطه ی ایمن داشته باشد، اشتباه بدی است. درعوض، انجام رابطه جنسی به علت ورود باکتری ها به مجرای ادراری، خطر ابتلا به عفونت ادراری را افزایش می دهد.

نکاتی برای داشتن یک رابطه ایمن هنگام داشتن عفونت ادراری

عفونت ادراری در زن ها رایج تر از مردهاست؛ زیرا مجرای ادراری زن ها کوتاه تر از مردهاست و باکتری ها  راحت تر وارد مثانه می شوند. علاوه بر این، مجرای ادرار نزدیک به مقعد است، و باعث می شود که باکتری های داخل مقعد به سمت مجرای ادراری حرکت کرده و عفونت ایجاد کنند. هیچ راه ایمنی برای برقراری رابطه هنگام داشتن عفونت ادراری وجود ندارد؛ اما برخی راهکارهای های ساده حین رابطه جنسی، می توانند خطر ابتلا به عفونت ادراری در آینده را کاهش دهند:

• قبل و بعد از رابطه جنسی ادرار کنید تا باکتری ها دفع شوند.
• از  اعمال جنسی که می تواند باکتری ها را از مقعد به واژن یا مجرای ادراری منتقل کند، خودداری کنید!
• افرادی که رابطه جنسی مقعدی دارند، باید از کاندوم استفاده کنند.
• بعد از ادرار کردن، همیشه خود را از جلو به عقب خشک کنید؛ زیرا این کار می تواند از گسترش باکتریهای مقعد جلوگیری کند.
•  برای پاکسازی مجاری ادراری از عفونت، مقدار زیادی آب بنوشید. کمبود آب باعث بروز عفونت ادراری می شود.
• با پزشکتان درباره ی روش های جلوگیری مشورت کنید. برخی از افرادی که به کاندوم، دیافراگم یا سایر روشهای جلوگیری، حساسیت دارند، اغلب دچار عفونت ادراری می شوند.
• پروبیوتیک مصرف کنید. تعداد کمی از آزمایشات بالینی نشان داده است که پروبیوتیک ها ممکن است مانع رشد باکتری های خطرناک شوند.
• دست هایتان را بعد از لمس مقعد یا سایر قسمت های بدن بشویید.

برخی از خانم ها می دانند که رابطه جنسی زیاد، به ویژه با یک فرد جدید، باعث ایجاد عفونت ادراری می شود. به عفونت ادراری، « سیستیت ماه عسل (honeymoon cystitis) »هم می گویند.

چند روز پس از بهبودی عفونت ادراری، فعالیت جنسی را کاهش دهید. در صورت داشتن رابطه جنسی با فرد جدید، به تدریج میزان فعالیت های جنسی را افزایش دهید؛ به خصوص اگر سابقه عفونت ادراری مکرر یا شدید دارید.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم ؟

• اگر هنگام دفع ادرار درد دارید، باید به پزشک مراجعه کنید.
• باکتری ها هنگام ورود به مجرای ادراری می توانند باعث بروز عفونت ادراری شوند. اما میکروب ها می توانند فقط مجرای ادرار را آلوده کرده و به مثانه یا کلیه ها هم انتقال پیدا کنند.

عدم درمان عفونت ادراری باعث می شود که عفونت بتواند وارد جریان خون یا اندام های دیگر بدن شده و  منجر به تشدید بیماری و حتی مرگ شود. گاهی اوقات، داروهای خانگی عفونت ادراری را به طور موقت از بین می برند. داروهای بدون نسخه، ممکن است درد را کاهش دهند؛ اما باکتری ها را از بین نمی برند و ریشه ی عفونت را درمان نمی کنند. بنابراین، اگر علائم عفونت ادراری دارید، به پزشک مراجعه کنید. این علائم عبارتند از:

• درد هنگام ادرار کردن؛
• درد شدید مثانه؛
• ناتوانی در دفع ادرار یا تخلیه مثانه؛
• بوی بد ادرار یا خون در ادرار؛
• درد یا گرفتگی در معده یا کشاله ران.

هنگامی که عفونت ادراری به کلیه ها سرایت می کند، ممکن است علائم زیر را ایجاد کند:

• کمردرد؛
• تب؛
• استفراغ و حالت تهوع؛
• لرز؛
• احساس ناخوشی یا ضعف.

شخصی که تحت درمان قرار دارد، باید در صورت بروز این علائم به پزشک مراجعه کند:

• بعد از یک یا دو روز استفاده از آنتی بیوتیک، علائم بهبود پیدا نمی کنند؛
• علائم ناگهان بدتر می شود؛
• درد غیرقابل تحمل، این درد به پشت سرایت می کند، یا مانع خوابیدن می شود؛
• فرد دچار تب شدید می شود؛
• علائم عفونت ادرای، بعد از رابطه جنسی شدیدتر می شوند.

عفونت ها و بیماریهای آمیزشی

به علت رابطه ی جنسی محافظت نشده و تماس با دستگاه تناسلی، عفونت ها می توانند از فردی به فرد دیگر انتقال پیدا کنند. عفونت ها و بیماری های آمیزشی که ممکن است باعث ترشحات مردانه غیرمعمولی شوند، عبارتند از:

عفونت کلامیدیا

کلامیدیا، رایج ترین عفونت و بیماری آمیزشی است، با این حال، اکثر مبتلایان به کلامیدیا از بیماری خود بی خبر هستند ؛ زیرا اغلب، علائمی ندارد. کلامیدیا تراکوماتیس، علت بروز بیماری کلامیدیاست. این باکتری ها می توانند مجرای ادرار، روده و گلو را آلوده کنند.

در مردان، کلامیدیا ممکن است با علائم زیر همراه باشد:

• ترشحات سفید، ابری یا آبکی آلت تناسلی؛
• خارش یا سوزش در نوک آلت؛
• احساس سوزش هنگام ادرار کردن؛
• درد بیضه.

سوزاک (بیماری مسری جنسی)

سوزاک، یک عفونت رایج در بین بزرگسالان و جوانان محسوب می شود. باکتری نایسریا گونوره‌آ، عامل بروز بیماری سوزاک است. این باکتری ها می توانند مجرای ادراری و روده را آلوده کنند. بعضی اوقات، این عفونت ممکن است روی چشم، گلو و مفاصل هم تأثیر بگذارد.

علائم بیماری سوزاک در مردان عبارتند از:

• ترشحات سفید، زرد یا سبز آلت تناسلی؛
• التهاب پوست ختنه گاه؛
• درد یا احساس سوزش هنگام ادرار کردن؛
• تورم در یک بیضه.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنید ؟

اگر ترشحات مردانه ، شامل مواردی که در پایین ذکر شده نباشند؛ باید به پزشک مراجعه کنید:

• ادرار؛
• پیشاب؛
• انزال؛
• اسمگما.

پزشک برای تعیین علت ترشحات می تواند این اقدامات را انجام دهد:

•  در مورد علائم فرد سؤال کند؛
• درباره ی بیماری ها و رابطه های جنسی که بیمار داشته، اطلاعاتی کسب کند؛
• ناحیه آسیب دیده آلت را معاینه کند؛
• برای تشخیص عفونت ادراری، نمونه ادرار را بررسی کند؛
• ناحیه آسیب دیده را شستشو دهد و باکتری ها و ویروس ها را ارزیابی کند.

پس از مشخص کردن علت ترشح، پزشک بهترین راه درمان را تجویز می کند.

خلاصه

ترشحات مردانه در طول برانگیختگی جنسی به وجود می آیند که بعد از مقاربت جنسی و انزال، طبیعی است. ترشحات غیر طبیعی معمولا:

• رنگ غیرمعمول دارند؛
• بوی ناخوشایندی دارند؛
• بدون رابطه ی جنسی رخ می دهند؛
• همراه با درد، سوزش یا علائم دیگر هستند.

در این موارد، ترشحات مردانه می تواند نشانه ای از بیماری باشد که نیاز به بررسی و درمان دارد . در صورت مشاهده این نشانه ها، به پزشک مراجعه کنید.

انواع درد در سینه زنان و درمان آن

علت درد سینه در زنان:

زنان در هر سنی از درد سینه ( درد پستان) خبر می‌دهند که به اسم ماستالژیا هم شناخته می شود. درد مذکور میتواند هم در زمان قبل از یائسگی و هم بعد از آن پیدایش کند. در هر حال درد سینه در بین زنان جوان در زمان قائدگی بیش از همه شایع است.

در حالی که حدود 70 درصد زنان در بعضی اوقات در طول زندگی خود درد پستان دارند، فقط حدود 15 درصد این دردها احتیاج به درمان پزشکی دارد. شدت و محدوده درد سینه میتواند مختلف باشد. درد میتواند در هر دو سینه، یک سینه یا در ناحیه زیر بغل بروز کند. شدت درد میتواند از کم تا حاد مختلف باشد و معمولاً بعنوان سوزش حاد، یا سفت شدن بافت پستان توصیف می شود. تغییرات هورمونی بسته به وقایعی مانند یائسگی، حاملگی، و قاعدگی هم میتوانند در نوع درد سینه تجربه شده تأثیر داشته باشند.

علت درد سینه در زنان می تواند یکی از موارد زیر باشد:

1. کیست‌های پستان
کیست سینه رایج ترین توده پستانی است که در خانم‌ها مشاهده می شود. کیست ها معمولاً در سن 35- 50 سال دیده میشوند و پس از یائسگی از بین میروند مگر در خانم هایی که پس از یائسگی هورمون های تخمدانی را استفاده می کنند.کیست ها عبارتند از توده هایی که از مایع پر شده اند. کیست ها معمولاً در زمینه تغییرات فیبروکیستیک ایجاد می شوند. میزان کیست ها بسیار متفاوت می باشند و از چند میلی متر تا چند سانتیمتر متغیر بوده، تعداد و میزان کیست های سینه ممکن در یک شخص در ماه های گوناگون تغییر کند که اهمیتی ندارد.

2. داروها
برخی از انواع دارو می‌تواند باعث توسعه درد سینه شود. داروهایی که با افزایش درد پستان مرتبطند عبارتند از:
• داروهای ناباروری
• داروهای پیشگیری از بارداری هورمونال خوراکی
• استروژن پس از یائسگی و آماده‌سازی پروژسترون
• مهارکنندة بازجذب انتخابی سروتونین
• داروهای ضد افسردگی
• آماده‌سازی دیجیتال
• متیل‌دوپا (الدومت)
• اسپیرونولاکتون (الداکتون)
• برخی از دیورتیک‌ها
• انادرول
• کلرپرومازین
افراد دچار درد پستان باید با مراقبان بهداشتی خود صحبت کنند تا مشخص شود که یکی از این داروها ممکن است در این موضوع مؤثر باشد یا خیر.

3. جراحی پستان
جراحی پستان و فرم بافت زخم می‌تواند به درد سینه منجر شود.

4. عفونت غضروفی و دنده‌ها
عفونت غضروفی و دنده ها نوعی از آرتریت است که در محل اتصال دنده ها و جناغ بروز می کند. هنگامی که این شرایط مرتبط به سینه نباشد، درد همراه سوزش ناشی از آن میتواند با درد سینه واقعی آمیخته شود. این شکل از آرتریت در اشخاص پیر و هم مردم فقیر دیده می شود.

5. تغییرات فیبروکیستیک سینه
زنان در دوره قبل از یائسگی و آنهایی که تحت هورمون درمانی بعد از یائسگی قرار دارند امکان دارد دچار وضعیت نا‌صافی، افتادگی و تورم ناشی از ساخته شدن مایعات در سینه شوند. این شرایط بدون ضرر تحت عنوان تغییرات فیبروکیستیک سینه شناخته می شود.

6. ورم پستان
ورم سینه یک عفونت دردناک پستان است. این درد بیش از همه در زنان شیرده در پیوند با انسداد مجرای شیردهی پختگی می شود. نشانگان مرتبط با ورم سینه اکثر شامل تب، انواع درد و خستگی است که با تغییرات سینه مانند گرم شدن، برشته شدن ، ورم و درد همراه است.

7. سینه بند نامناسب
درد سینه ممکن است بر اثر استفاده از یک سینه بند نامناسب ایجاد شود. در بعضی دوران ها سینه بندهای زنان یا خیلی سفت و یا خیلی شل و ول هستند و پستان ها را بدرستی پوشش نمی دهند. نبود حمایت کامل میتواند منجر به درد سینه شود.

8. سرطان پستان
اغلب انواع سرطان پستان سبب ایجاد درد نمی‌شوند. در هر حال سرطان سینه التهابی و برخی تومورها می‌توانند سبب ناراحتی پستان شوند.

افرادی که موارد زیر را در خود دارند باید به دکتر مراجعه کنند:
• وجود توده یا سطوح نگرانی‌‌آور در سینه
• درد یا توده‌ای که پس از پایان عادت ماهانه از بین نمی‌رود.
• وجود هر نوع ترشح از پستان، چه خونین چه به رنگ روشن و غیره
• درد سینه بدون علت شناخته شده که از بین نمی‌رود.
• نشانگان پایدار همراه عفونت سینه نظیر سرخی، چرک یا تب.

9- مشکلات آناتومیکی
اختلالی دردیواره ی قفسه سینه، عضلات، مفصل ها، قلب و یا نواحی دیگر باشد که به دلیل انتشار درد به این نحو احساس شود

مشکلات آناتومیکی و ساختاری در سینه ها میتواند باعث ایجاد درد شود که در بیش تر موارد این دردها غیر دوره ای هستند. اختلالاتی مثل کیست ها، ضربه ها و اسیب دیدگیها و جراحیهای قبلی میتوانند باعث پیدایش درد شوند.علت این مدل دردها معمولاً بیرون از بافت پستان است. مثلا امکان دارد علل ایجاد درد، اختلالی دردیواره ی قفسه پستان، عضلات، مفاصل، قلب و یا نواحی دیگر باشد که به دلیل  انتشار درد به این نحو احساس شود. کشیدگی عضلات پستان و آسیبهای مفصلی هم میتوانند باعث چنین دردهایی شود.

درد سینه ادواری و غیر ادواری

درد پستان را می‌توان به دو گروه تقسیم‌بندی کرد: درد ادواری و درد غیر ادواری

درد ادواری:

درد سینه ی ادواری بعنوان دردی تشریح می شود که با تغییرات هورمونی در زمان دوره ی قاعدگی همراه است. این درد بطور رایج در زمان 2 هفته مانده به شروع قاعدگی بدتر می شود.

این مدل از درد پستان حاوی 75 درصد شکایات مرتبط به درد پستان می شود.

درد پستان ادواری بیش از همه توسط زنان در دهه های بیست و سی و چهل زندگی تجربه می شود. این درد بیش تر وقت ها در سطوح بالای بیرونی هر دو سینه و گاهی وقت ها در ناحیه زیر بغل بروز می کند.

زنانی که دچار درد سینه ی ادواری میشوند اغلب تغییرات فیبروکیسیتیک حاوی پیدایش سطوح توده و سفت در بافت پستان را گزارش می دهند. ورم دوره ای، درد، تیرکشیدن پستان، حس سنگینی بعد از پایان قاعدگی رو به رفع شدن دارد.

درد غیر ادواری
خلاف درد سینه ی دوره ای، درد سینه ی غیر ادواری کاملا متفاوت از چرخه ی قاعدگی است. این درد بیش تر وقت ها در زنان بعد از یاسگی در سنین 40 و 50 سال بروز می کند.

این شکل از درد پستان اغلب بعنوان درد یا سوزش یا سفتی پایدار و لاینقطع تشریح می شود. این درد متمایل به حضور در یکی از سینه ها است و میتواند ناشی از تروما یا جراحت باشد.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنیم؟

در هریک از موارد زیر باید به پزشک مراجعه کنید:
– درد سینه به‌صورت روزانه و بیش از چند هفته ادامه پیدا کند.
– درد در قسمت خاصی از سینه ایجاد شود.
– درد سینه با گذشت زمان بدتر شود.
– درد سینه در فعالیت‌های روزانه اختلال ایجاد کند.

گرچه در زنانی که نشانهٔ اصلی مشاهده‌شده در آنها درد سینه است، خطر ابتلابه سرطان پستان کم است، ولی اگر پزشک انجام آزمایش و ارزیابی را توصیه می‌کند، حتما باید به توصیهٔ او عمل کنید.

تشخیص علت درد پستان:

آزمایشات لازم برای بررسی وضعیت، حاوی موارد زیر است:
معاینه بالینی و فیزیکی:پزشک سینه ها را برای بررسی تغییرات، و همچنین گره های لنفاوی در ناحیه گردن و زیر بغل را بررسی می کند. چه بسا دکتر به قلب و ریه ها گوش می دهد و پستان و شکم را بررسی میکند تا معلوم شود، آیا درد به شرایط دیگری مرتبط هست یا خیر. درصورتی که سابقه پزشکی و درد قبلی در ناحیه سینه و نتیجه عادی در معاینات فیزیکی داشته باشید، احیانا نیازی به ازمایش های اضافی نخواهد بود.

• معاینهٔ بالینی پستان: پزشک، وجود تغییرات در پستان‌ها را بررسی و پستان‌ها و گره‌های لنفاوی پایین گردن و زیربغل را معاینه می‌کند. ممکن است که پزشک به صدای قلب و ریه‌هایتان نیز گوش بدهد و سینه و شکم را نیز بررسی کند تا مشخص شود که آیا درد سینه با مشکل دیگری مرتبط است. اگر سابقهٔ پزشکی و معاینهٔ فیزیکی، چیز غیرعادی را نشان ندهد، ممکن است که به انجام آزمایش‌ها و بررسی‌های دیگری نیاز نداشته باشید.
• ماموگرافی: اگر پزشک توده یا بافت ضخیم غیرعادی را در پستان حس کند یا متوجه شود که درد در قسمتی از بافت سینه متمرکز است، برای ارزیابی قسمت نگران‌کننده‌ای که در معاینهٔ پستان شناسایی شده است به پرتونگاری اشعهٔ ایکس از سینه نیاز خواهید داشت (ماموگرافی تشخیصی).
• سونوگرافی: در سونوگرافی از امواج صوتی برای تولید تصویری از سینه‌ها استفاده می‌شود. معمولا سونوگرافی همراه با ماموگرافی انجام می‌شود. در صورت عادی بودن نتیجهٔ ماموگرافی نیز ممکن است که برای ارزیابی منطقهٔ تمرکز درد، به انجام سونوگرافی نیاز داشته باشید.
• بیوپسی یا نمونه‌برداری پستان: برای اینکه پزشک بتواند علت اصلی درد سینه را تشخیص دهد، باید از توده‌های مشکوک پستان، قسمت‌های ضخیم بافت پستان یا قسمت‌های غیرعادی مشاهده‌شده در آزمایش‌های تصویربرداری نمونه‌برداری شود. در بیوپسی، پزشک نمونهٔ کوچکی از قسمت موردنظر بافت سینه را برمی‌دارد و آن را برای انجام بررسی‌های آزمایشگاهی ارسال می‌کند.

درمان درد سینه

در بسیاری از زنان درد سینه با گذشت زمان و خودبه‌خود برطرف می‌شود و به درمان نیازی نیست. ولی اگر به درمان نیاز داشته باشید، ممکن است که پزشک موارد زیر را به شما توصیه کند:

• برطرف کردن علت زمینه‌ای یا عامل تشدیدکننده: برای این منظور می‌توان تغییر ساده‌ای ایجاد کرد، مثلا از سینه‌بندی با پوشش و پشتیبانی بیشتر استفاده کرد.
• استفاده از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAID) موضعی: پزشک در صورت شدید بودن درد می‌تواند داروهای NSAID را تجویز کند. ممکن است پزشک به شما توصیه کند که کرم NSAID را مستقیما روی محل درد بمالید.
• تغییر در مصرف قرص‌های ضدبارداری: اگر از قرص های ضدبارداری استفاده می‌کنید، حذف هفته‌ای که در آن نباید قرص مصرف کنید (یعنی مصرف قرص در تمام روزهای ماه) یا استفاده از روش‌های دیگر جلوگیری از بارداری می‌تواند موجب برطرف شدن درد سینه شود. ولی بدون توصیهٔ پزشک از این روش استفاده نکنید.
• کاهش دوز هورمون‌درمانی یائسگی: می‌توانید دوز هورمون‌درمانی یائسگی را کاهش دهید یا به‌طور کامل آن را متوقف کنید.
• مصرف داروهای تجویزی: دانازول (Danazol) تنها داروی تجویزی تأیید‌شده توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) برای درمان حساسیت و درد سینه است. البته مصرف دانازول می‌تواند موجب بروز عوارض جانبی بالقوه جدی مانند آکنه، افزایش وزن و تغییر صدا شود. این عوارض جانبی موجب محدود شدن مصرف دانازول می‌شوند. برای درمان بعضی از زنان، تاموکسیفن (Tamoxifen، دارویی تجویزی که برای درمان و پیشگیری از سرطان سینه تجویز می‌شود) توصیه می‌شود. البته این دارو نیز می‌تواند عوارض جانبی‌ای ایجاد کند که گاهی از درد سینه نیز آزاردهنده‌تر هستند.

سبک زندگی و درمان‌های خانگی درد سینه

با وجود اینکه پژوهش‌های اندکی انجام شده است که اثربخشی درمان‌های خود مراقبتی را نشان دهد، بعضی از این روش‌ها ارزش امتحان کردن دارند.

• استفاده از کمپرس سرد یا گرم روی سینه‌ها.
• پوشیدن سینه‌بندی محکم که در صورت امکان فردی حرفه‌ای آن را برای شما تنظیم کرده باشد.
• پوشیدن سینه‌بند ورزشی در زمان ورزش، به‌ویژه وقتی سینه‌های شما حساس‌تر شده‌اند.
• استفاده از آرامش‌درمانی (relaxation therapy) که در کنترل اضطراب و پریشانی مرتبط با درد سینه مؤثر است.
• کاهش مصرف یا حذف کافئین. ایجاد این تغییر در رژیم غذایی برای بعضی از زنان مفید بوده است. البته مطالعات پزشکی انجام‌شده درمورد اثر کافئین روی درد سینه و سایر علائم پیش از قاعدگی، کافی و قطعی نیست.
• پیروی از رژیم غذایی با چربی کم و مصرف کربوهیدرات های پیچیده‌تر. در مطالعات مشاهده‌ای (observational studies) استفاده از این روش برای بعضی از زنانِ دچار درد سینه مفید بوده است.
• مصرف داروهای مسکنِ بدون نیاز به نسخه (over-the-counter) مانند استامینوفن (استامینوفن کدئین و سایر انواع آن) یا ایبوپروفن (مانند ادویل (Advil)، Motrin IB و غیره). باید درمورد میزان مصرف این داروها با پزشک خود صحبت کنید، چون مصرف طولانی‌مدت آنها خطر بروز مشکلات کبدی و سایر عوارض جانبی را افزایش می‌دهد.
• موارد بروز درد سینه را یادداشت کنید و توجه کنید که چه زمان‌هایی دچار درد سینه و سایر علائم می‌شوید تا مشخص شود که درد شما چرخه‌ای است یا غیرچرخه‌ای.

درمان های جایگزین (Alternative medicine)

در بعضی از زنان، مصرف ویتامین‌ها و مکمل‌های غذایی می‌تواند علائم درد سینه و شدت آن را کاهش دهد. از پزشک خود بپرسید که آیا مصرف ویتامین‌ها و مکمل‌ها برای شما مفید است. در مورد دوز مصرف و عوارض جانبی احتمالی نیز با پزشک خود صحبت کنید.

• روغن گل مغربی (Evening primrose oil): این مکمل تعادل اسیدهای چرب در سلول‌ها را تغییر می‌دهد و می‌تواند موجب کاهش درد سینه شود.
• ویتامین E: مطالعات اولیه نشان داد که ویتامین E روی درد سینه پیش از قاعدگی زنان ( دچار دردی می‌شوند که در طول چرخهٔ قاعدگی نوسان داشته و متغیر است) اثر مثبتی دارد. در مطالعه‌ای مصرف ۲۰۰ واحد (IU) ویتامین E (دو بار در روز و به‌مدت ۲ ماه) موجب بهبود علائم در زنانی شد که درد سینه چرخه‌ای داشتند. ولی پس از ۴ ماه مصرف ویتامین E تأثیر مثبت بیشتری ایجاد نشد.

بیشترین دوز مصرف ویتامین E برای بزرگسالان بالای ۱۸ سال، زنان باردار و زنان شیرده ۱۰۰۰ میلی‌گرم در روز (یا ۱۵۰۰ واحد) است.

اگر برای درد سینه مکملی را امتحان کردید و پس از چند ماه، بهبودی در درد سینه خود حس نکردید، مصرف آن را متوقف کنید. هر بار فقط یک مکمل را امتحان کنید تا به‌طور دقیق متوجه شوید که کدام مکمل در کاهش درد سینه شما مؤثر بوده است و کدام‌یک تأثیری روی آن نداشته است.

روغن های گیاهی برای درمان ماستالژی :

درمان ماستالژی با روغن گل پامچال:

از روغن گل پامچال برای تسکین درد سینه در شب استفاده کنید با استفاده از این دستورالعمل ها:

این روغن را روی سینه خود بزنید و چند دقیقه ماساژ دهید .

از 240-500 میلی گرم عصاره روغن گل پامچال را هر روز برای 3 ماه با مشاوره پزشکتان استفاده کنید.

توجه:اگر باردار هستید یا صرع دارید، از مصرف این روغن اجتناب کنید.

روغن کرچک برای رفع ماستالژی:

آنچه شما باید انجام دهید:

روغن کرچک را با روغن زیتون و یا هر روغن سبک تر نسبت به 1:2 مخلوط کنید.

با استفاده از این مخلوط، سینه های خود را ماساژ دهید.

این کار را روزانه قبل از پریود خود تکرار کنید.

درمان ماستالژی  با روغن کندر:

این روغن اساسی بیشتر معروف به عنوان یک رزین طبیعی معطر و همچنین یکی از روغن های ضروری است که بسیار رویش مطالعه شده. به گفته محققان، خواص ضد سرطانی و ضد التهابی روغن قابل توجه است و می تواند به مشکلات متعدد سلامتی، از جمله درد سینه کمک کند.

روغن مریم گلی برای رفع ماستالژی:

همچنین به عنوان سالیویا شناخته می شود، روغن مریم گلی در میان عوامل طبیعی قوی با اثرات متعادل کننده هورمون است. ثابت شده که این روغن به کاهش کورتیزول، تعادل هورمون تیروئید کمک می کند و تعادل هورمون قوی را به طور موثر انجام می دهد. بنابراین، معمولا در میان زنان یائسه برای از بین بردن بی خوابی، سرماخوردگی، اضطراب و غیره، استفاده می شود.

تاثیر روغن اساسی نعناع برای ماستالژی:

نعناع به طور عمده در صنایع آرایشی و دارویی به دلیل فیتو شیمیایی فعال و اسیدهای چرب امگا 3 اش و فواید سلامتی اش استفاده می شود. 

آمادگی پیش از مراجعه به پزشک

اگر به‌تازگی دچار درد سینه شده‌اید، درد فقط در قسمت خاصی از سینهٔ شما ایجاد می‌شود یا درد سینه روی کیفیت زندگی شما اثر گذاشته است، برای بررسی علت آن به پزشک مراجعه کنید. در بعضی موارد، زمانی که برای گرفتن وقت ویزیت تماس می‌گیرید، بلافاصله به پزشک متخصص پستان ارجاع داده می‌شوید.

کارهایی که می‌توانید پیش از مراجعه به پزشک انجام بدهید

در ارزیابی اولیهٔ درد سینه، پزشک روی سابقهٔ پزشکی شما تمرکز می‌شود. او درمورد محل درد، ارتباط آن با چرخهٔ قاعدگی و سایر جنبه‌های سابقهٔ پزشکی‌تان که ممکن است علت درد را نشان دهد، سؤالاتی می‌پرسد. برای آمادگی پیدا کردن و پاسخ دادن به این سوالات:

• تمام علائم خود را یادداشت کنید؛ حتی علائمی را که ظاهرا با درد سینه شما ارتباطی ندارند.
• درد خود را در مقیاسی از ۱ تا ۱۰ درجه‌بندی کنید. در این مقیاس ۱ به‌معنی بدون درد و ۱۰ نیز به‌معنی بدترین دردی است که می‌توان تصور کرد.
• اطلاعات شخصی مهم را مرور کنید. اطلاعاتی مانند استرس‌های عمده یا تغییرات تازه‌ای که در زندگی‌تان رخ داده است.
• فهرستی از تمام داروها، ویتامین‌ها و مکمل‌هایی را تهیه کنید که به‌طور منظم مصرف می‌کنید.
• فهرستی از سؤالاتی را تهیه کنید که می‌خواهید از پزشک بپرسید؛ به‌ترتیب از مهم‌ترین تا کم‌اهمیت‌ترین.

سؤالات اساسی که می‌توانید درمورد درد سینه از پزشک خود بپرسید، عبارت‌اند از:

• محتمل‌ترین علت علائم من چیست؟
• باید چه آزمایش‌هایی انجام بدهم؟
• برای بیماری من کدام روش درمانی را توصیه می‌کنید؟
• آیا می‌توانم از درمان‌های خانگی استفاده کنم؟

پزشک چه کارهایی انجام خواهد داد؟

پزشک سؤالاتی مانند موارد زیر را از شما خواهد پرسید:

• در کدام قسمت سینهٔ خود احساس درد می‌کنید؟
• چه مدت درد سینه داشته‌اید؟
• شدت درد سینه شما از ۱ تا ۱۰ چقدر است؟
• درد را در هر دو سینه یا در یکی از آنها احساس می‌کنید؟
• آیا درد سینه شما الگوی خاصی دارد؟
• آیا تابه‌حال ماموگرافی انجام داده‌اید؟ آخرین ماموگرافی را چه زمانی انجام داده‌اید؟
• آیا علائم دیگری نیز دارید؟ علائمی مانند وجود توده‌ای در سینه، ضخیم شدن بافت بخشی از سینه یا ترشح از نوک پستان؟
• آیا متوجه تغییراتی مانند قرمزی یا ایجاد جوش در پوست خود شده‌اید؟
• آیا به‌تازگی فرزندی به دنیا آورده‌اید؟ یا سقط‌ جنین کرده‌اید؟
• درد سینه روی کیفیت زندگی‌تان چه تأثیری گذاشته است؟ آیا روی خواب، فعالیت جنسی یا کارتان تأثیر گذاشته است؟ آیا این درد باعث شده که توانایی کمتری برای انجام فعالیت‌های روزانه داشته باشید؟
• آیا فعالیت خاصی انجام داده‌اید یا اخیرا به قفسهٔ سینه‌تان صدمه‌ای وارد شده که ممکن است موجب درد سینه شده باشد؟

ممکن است که پزشک بر اساس عواملی مانند سن، سابقهٔ پزشکی خانوادگی و سابقهٔ قبلیِ ضایعات پیش‌سرطانی پستان (precancerous breast lesions) خطر ابتلابه سرطان سینه را نیز بررسی کند.

تشخیص زود هنگام سرطان سینه

سامانه ی تشخیص رایانه ای نه تنها به متخصصان پرتوشناسی در تشخیص دقیق تر کمک می کند، بلکه می تواند کوچک ترین توده های سرطانی را در مراحل اولیه در سینه ی زنان جوان تشخیص دهد.

استفاده از این روش نوین تصویربرداری به همراه روش های قدیمی تشخیص سرطان سینه، تا 164 درصد تشخیص توده های کوچک را بهبود می بخشد.

با این روش می توان توده های یک سانتی متری یا کوچک تر را در زنان تشخیص داد.

به علاوه این روش تشخیصی در زنان جوان قابل استفاده است، به عبارتی سن تشخیص تا 5 سال کمتر می شود.

دکتر تومی ای کوپلز از بیمارستان ریچارد مموکیال در کلمبیا در مدت سه سال نزدیک به 28 هزار غربالگری سرطان سینه را انجام داد.

از این تعداد 19 هزار غربالگری با استفاده از سامانه ی ماموگرافی به کمک رایانه انجام شد.

تشخیص سرطان سینه با این روش جدید تا 16 درصد و تشخیص توده های سرطانی کوچک تر از یک سانتی متر تا 164 درصد بیش تر شد.

علاوه بر سرطان های کوچک، تشخیص سرطان های مهاجم، 116 درصد و سرطان در مرحله ی اول 72 درصد افزایش داشت.

توده های سرطانی تهاجمی چنانچه در مراحل اولیه تشخیص داده نشود، به ویژه در زنان جوان کشنده است.

با این روش می توان حتی زنان جوان را با توده های سفت تر و متراکم پستانی به راحتی ماموگرافی کرد.

در این زنان سرطان هم سریع تر رشد می کند و هم تشخیص آن در بافت های متراکم سینه سخت تر است.

پیشگیری از سرطان سینه با ۱۰ راهکاری که هر زنی باید بداند

سینه‌ها بخشی از هویت زنانه هستند. به همین دلیل، بزرگ‌ترین ترس بسیاری از زنان، سرطان سینه است. زن‌ها از سرطان سینه بیشتر از بیماری‌های قلبی وحشت دارند؛ درحالی‌که بیماری‌های قلبی ده برابر بیشتر از سرطان سینه، عامل مرگ زنان هستند. مارگارت کومو، پزشک و نویسنده‌ی کتاب «جهان بدون سرطان: درمان جدید و پیشگیری امیدبخش» می‌گوید: «سرطان امری اجتناب‌ناپذیر نیست؛ زن‌ها بیشتر از آنچه که فکرش را بکنند، روی آن کنترل دارند. از زمانی‌که از خواب برمی‌خیزیم، آنچه می‌خوریم و می‌نوشیم، ورزش کردن و اجتناب از مواد شیمیایی کارسینوژنیک مانند BPA و پارابن، عواملی هستند که گزینه‌های ژنی بدن ما را، شامل آنهایی که منجر به سرطان می‌شوند، خاموش و روشن می‌کنند. با سبک زندگی سالم، خطر بسیاری از سرطان‌ها، از جمله سرطان سینه بسیار کاهش پیدا می‌کند.»

راه‌های جدیدی وجود دارد که در مورد احتمال ابتلای خود به سرطان بیشتر بدانید. شما باید سابقه‌ی سرطان سینه را نه‌تنها در خانواده‌ی مادری، بلکه در خانواده‌ی پدری خود هم جست‌وجو کنید. شما باید با ساختار سینه‌ی خود آشنا باشید. شما هیچ‌گاه نمی‌توانید احتمال ابتلا به سرطان سینه را به صفر برسانید، چراکه زن بودن شما برای بودن در خطر ابتلا به سرطان سینه کافی است. اما می‌توانید احتمال ابتلا به سرطان سینه را به‌طور چشمگیر کاهش دهید. برای پیشگیری از سرطان سینه، به ۱۰ نکته‌ی زیر توجه کنید و آنها را به‌کار ببندید.

۱. تراکم سینه‌ی خود را بشناسید

یکی از جدیدترین راه‌ها برای حفاظت از خودتان، آشنایی با تراکم سینه‌هایتان است. اگر بافت سینه‌ی شما بیشتر از چربی باشد، تشخیص غده در ماموگرام دشوار می‌شود، زیرا بافت سینه و تومور هر دو در ماموگراف سفید هستند، اما چربی سیاه است. زنان جوان بافت سینه‌ی بیشتر و چربی کمتری دارند. اگر بافت سینه‌ی شما بیشتر از چربی آن باشد، احتمال ابتلا به سرطان سینه تا ۶ برابر افزایش پیدا می‌کند. علت این امر هنوز مشخص نیست؛ اما یکی از احتمالات این است که چون روش اندازه‌گیری دقیقی برای تراکم سینه وجود ندارد، تشخیص پزشکان در این زمینه، ذهنی و مستعد خطاست.

از رادیولوژیستی که ماموگرافی سینه شما را انجام می‌دهد، در مورد تراکم سینه‌تان سؤال کنید. اگر تراکم سینه‌ی شما کم باشد، همچنان به بازبینی‌های پزشکی منظم نیاز دارید. اگر تراکم سینه‌ی شما بالاست، نمی‌توانید آن را کاهش دهید. البته تراکم سینه با افزایش سن کاهش می‌یابد. از پزشک خود بخواهید که به بازبینی‌های پزشکی شما ام‌آرآی یا سونوگرافی را اضافه کند. می‌توانید به جای ماموگرافی سنتی، از ماموگرافی دیجیتال استفاده کنید. این ماموگرافی‌ها کنتراست بیشتری دارند و دیدن ناهنجاری در بافت‌های متراکم سینه آسان‌تر است.

۲. ورزش کنید

ورزش کردن به چند دلیل از شما در برابر سرطان پستان محافظت می‌کند. ورزش کردن به کنترل وزن شما کمک می‌کند. پژوهش انجمن سرطان آمریکا نشان داد، زنانی که از زمان ۱۸ سالگی خود، بین ۹ تا ۱۴ کیلوگرم وزن اضافه کرده‌اند، تا ۴۰ درصد بیشتر در معرض ابتلا به سرطان پستان قرار دارند. اثر افزایش وزن بر احتمال ابتلا به سرطان سینه به سبب استروژن است. استروژن می‌تواند رشد بیش‌ازحد سلول‌ها را تحریک و سرطان سینه ایجاد کند. تا پیش از یائسگی، این تخمدان‌های شما هستند که استروژن تولید می‌کنند. پس از یائسگی، تخمدان‌ها دیگر هورمونی تولید نمی‌کنند؛ پس استروژن از بافت چربی به‌وجود می‌آید. هرچقدر چربی در بدن یک زن بیشتر باشد، استروژن بیشتری ساخته می‌شود.

ورزش کردن متابولیسم تولید استروژن را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. پژوهشی که در مجله‌ی اپیدمیولوژی -نشانه‌های زیستی و پیشگیری- منتشر شد، این نتیجه را بیان کرده بود. میندی کرزر، نویسنده‌ی همکار این پژوهش و استاد تغذیه در دانشگاه مینه‌سوتا می‌گوید: «در زنانی که ورزش می‌کنند، نسبت استروژن خوب به استروژن بد (استروژنی که می‌تواند به دی‌ان‌ای صدمه بزند و احتمال ابتلا به سرطان پستان را افزایش دهد) تا حدود ۲۵ درصد بهبود پیدا می‌کند. پژوهش‌های پیشین نشان داده‌اند که هرچقدر نسبت استروژن خوب به استروژن بد بیشتر باشد، احتمال ابتلا به سرطان سینه کاهش پیدا می‌کند. این نسبت در زنانی که ورزش نمی‌کنند، کاهش پیدا نمی‌کند.»

نیازی نیست که ورزش‌هایی سنگین انجام دهید. بنیاد سلامت زنان در پژوهشی دریافت، زنانی که در هفته بین یک ساعت و ربع تا دو ساعت و نیم پیاده‌روی سریع دارند، احتمال ابتلا به سرطان سینه در آنها تا ۱۸ درصد کمتر است. انجمن سرطان آمریکا پیشنهاد می‌دهد برای آنکه از ابتلا به سرطان پیشگیری کنید، در هفته ۱۵۰ دقیقه ورزش با شدت متوسط داشته باشید؛ یعنی سی دقیقه در پنج روز هفته. تلاش کنید که پیاده‌روی به بخشی از برنامه‌ی روزانه‌ی شما تبدیل شود.

۳. سابقه‌ی سرطان سینه را در خانواده‌ی خود بررسی کنید

درحدود ۵ تا ۱۰ درصد موارد ابتلا به سرطان سینه ارثی هستند که به‌واسطه‌ی جهش‌های ژنی از نسلی به نسل دیگر منتقل شده‌اند. اهمیت ژن‌های خانواده‌ی پدری شما به‌اندازه‌ی خانواده‌ی مادری مهم است. انواع دیگر سرطان را در خانواده‌ی خود بررسی کنید. مردها می‌توانند حامل ژن‌های معیوبی مانند BRCA1 و BRCA2 باشند که نه‌تنها خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش می‌دهد، بلکه خطر ابتلا به سرطان تخمدان در زن‌ها، سرطان پانکراس در هر دو جنس و سرطان بیضه و پروستات در مردها را افزایش می‌دهد. علاوه‌براین، وجود چندین مورد ابتلا به سرطان در خانواده‌ی پدری و مادری شما، می‌تواند نشانه‌ای بر وجود ژن سرطان در خانواده‌ی شما باشد.

می‌دانید که سابقه‌ی پزشکی بستگان درجه‌ی اول (والدین، خواهر و برادر، فرزندان) برای تعیین خطر ابتلا به سرطان مهم است، اما سابقه‌ی پزشکی بستگان درجه‌ی دوم و سوم (عمو، عمه، خاله، دایی، پدربزرگ، مادربزگ و والدین آنها، نوه‌ها، خواهرزاده و برادرزاده) را هم بررسی کنید. اگر سابقه‌ی پزشکی خانواده‌ی شما نگران‌کننده است، از یک متخصص ژنتیک کمک بگیرید. سوزان سیتره‌ی ۴۹ ساله که در فلوریدا زندگی می‌کرد، سابقه‌ی پزشکی خانواده‌ی خود را بررسی کرد. مادر او در جوانی در اثر ابتلا به سرطان سینه درگذشته بود. پدربزرگ و مادربزرگ مادری او و دو تا از خواهران مادرش در اثر ابتلا به سرطان‌های مختلف درگذشته بودند. او از یک متخصص ژنتیک کمک می‌گیرد. سوزان دریافت که او حامل ژن BRCA2 است. او تصمیم گرفت که هر دو پستان خود را با جراحی ماستکتومی جهت پیشگیری از ابتلا به سرطان بردارد. افرادی که ژن جهش‌یافته‌ی BRCA را در دی ان‌ای خود دارند، ۵ برابر بیشتر از دیگر زنان در خطر ابتلا به سرطان قرار دارند.

سو فریدمن، بنیان‌گذار و رئیس FORCE (افزایش توانایی رویارویی با خطر سرطان)، شبکه‌ی ملی حمایت از افرادی با خطر بالای ابتلا به سرطان پستان و تخمدان در ایالات متحده، می‌گوید: «ژنتیک مبحثی بسیار پیچیده است. مشاوران ژنتیک نه‌تنها می‌توانند اطلاعاتی دقیق و به‌روز در مورد خطر ابتلا به سرطان به شما بدهند، بلکه می‌توانند مشخص کنند که آیا آزمایش‌های ژنتیکی برای شما مناسب است یا خیر. مشاوران می‌توانند به شما کمک کنند که نتایج آزمایش‌های ژنتیکی خود را بفهمید و براساس آنها تصمیم بگیرید.»

۴. قرارگیری در معرض تابش‌های آزمایش‌های پزشکی را کاهش دهید

ماموگرافی، ابزار بررسی سینه‌ها، از تابش یونیزه استفاده می‌کند. تابش یونیزه که در بسیاری از آزمایش‌های چک‌آپ به‌کار می‌رود، عاملی خطرناک است، زیرا می‌تواند باعث ایجاد جهش در دی‌ان‌ای شود. البته توجه داشته باشید که این امر بدین معنا نیست که ماموگرافی خود را لغو کنید. رابرت هوور، رئیس برنامه‌ی اپیدمیولوژی و آمار زیستی در بنیاد ملی سرطان ایالات متحده می‌گوید: «در ماموگرافی از دوز بسیار کمی از تابش استفاده می‌شود. اگر راهنمایی‌های عمومی را رعایت کنید، مشکلی برای شما پیش نخواهد آمد. این امر در مورد رادیوگرافی‌های سالانه‌ی دندان و بازرسی‌های امنیتی فرودگاه هم صدق می‌کند. اگر پزشک شما می‌گوید که باید رادیوگرافی انجام دهید، ریسک کمینه‌ی تابشی که دریافت می‌کنید، با احتمال تشخیص مشکل پزشکی جبران می‌شود.»

اما استثنائاتی هم وجود دارد. زنانی که پیش‌ازاین رادیوگرافی قفسه‌ی سینه را در موارد سرطانی پیشین، مانند بیماری هوچکین یا لنفوم غیر هوچکین انجام داده‌اند، احتمال ابتلا به سرطان بیشتری دارند. هرچقدر دُز دریافتی بیشتر و سن بیمار کمتر بوده باشد، احتمال ابتلا بیشتر است. در حالت کلی، FDA می‌گوید که رادیوگرافی اشعه‌ی ایکس فقط زمانی باید انجام شود که پزشک مربوط تشخیص دهد آنها ضروری هستند یا می‌توانند به پرسشی بالینی پاسخ بدهند یا راهنمای درمان بیماری باشند. هرگاه پزشک شما، رادیوگرافی با اشعه‌ی ایکس را تجویز کرد، دلیل آن را از او بپرسید. اگر مطمئن نبودید که رادیوگرافی واقعا لازم است یا خیر، نظر پزشک دیگری را برای اطمینان جویا شوید.

۵. درمان‌های هورمونی را محدود کنید

بنیاد سلامت زنان دریافت که استفاده‌ی طولانی‌مدت از درمان‌های مبتنی بر استروژن و پروژسترون احتمال ابتلای زنان به سرطان سینه را تا ۲۴ درصد افزایش می‌دهد. تا زمانی‌که خطر جدی متوجه شما نباشد، می‌توانید با پزشک خود در مورد استفاده از درمان هورمونی برای مدیریت نشانگان یائسگی مانند گرگرفتگی صحبت کنید. از کمترین دُز مصرفی و در کوتاه‌ترین زمان ممکن استفاده کنید.

مری گمیگنانی، جراح سینه در یکی از مراکز سرطان نیویورک می‌گوید: «هر خانمی که هورمون‌درمانی انجام می‌دهد، باید افزایش احتمال ابتلا به سرطان سینه را در برابر کیفیت زندگی بسنجد و زمان مصرف خود را کوتاه کند. خانم‌هایی که احتمال ابتلا به سرطان سینه در آن‌ها خیلی بالا است، تحت هیچ‌ شرایطی نباید از هورمون‌درمانی استفاده کنند. مگر اینکه تخمدان‌های آن‌ها برداشته شده باشد یا یائسگی از طریق جراحی را تجربه کنند. اگر شما از هورمون‌درمانی استفاده می‌کنید، هر شش ماه یک‌بار استفاده از این داروها را با پزشک خود دوباره ارزیابی کنید. اگر تصمیم گرفتید که از هورمون‌درمانی استفاده نکنید، با پزشک خود در مورد انتخاب‌های دیگری که پیشِ رو دارید، مشورت کنید.

۶. به نوزاد خود شیر بدهید

در زنانی که در ۶ ماهه‌ی نخست تولد نوزادشان به او شیر داده‌اند، خطر مرگ در اثر سرطان تا ۱۰ درصد کاهش پیدا می‌کند. اما دلیل آن چیست؟ زن‌ها در طول دوره‌ی شیردهی به نوزادشان وارد سیکل قاعدگی نمی‌شوند. هرچقدر یک زن وارد سیکل‌های قاعدگی کمتری شود، بدن او کمتر استروژن ترشح می‌کند و در نتیجه خطر ابتلای او به سرطان کاهش پیدا می‌کند. خلاصه‌ی کلام آنکه، شواهد بسیاری وجود دارد که شیر دادن نوزاد، خطر ابتلا به سرطان را کاهش می‌دهد. اگر توانایی شیر دادن به نوزاد خود را دارید، این کار را انجام دهید. شیر مادر برای تغذیه‌ی نوزاد بهترین گزینه است اما برای مادر هم فواید بسیاری دارد.

۷. هر روز مواد غذایی سالم مصرف کنید

پژوهش‌های بسیاری تأیید می‌کنند که تغذیه‌ی شما بر خطر ابتلای شما به سرطان تأثیر می‌گذارد. به‌عنوان مثال، پژوهشگران دانشگاه‌ هاروارد دریافتند زنانی که درصد کاروتنوئید خون آنها بالاست، ۱۹ درصد خطر ابتلا به سرطان پستان کمتری دارند. کاروتنوئیدها ترکیباتی هستند که در میوه‌ها و سبزیجاتی مانند سبزیجات برگ‌دار، هویج و فلفل قرمز وجود دارند. در زنانی که کاروتنوئید بیشتری مصرف کرده‌اند، خطر ابتلا به سرطان پستان با گیرنده‌ی منفی استروژن (که تهاجمی‌تر است) کمتر است. مواد مغذی دیگر مانند سولفورفان (موجود در خانواده‌ی کلم‌ها) و لیکوپن (ماده‌ی شیمیایی مسئول رنگ قرمز در گوجه فرنگی) از زن‌ها در مقابل سرطان پستان محافظت می‌کنند. انجمن سرطان آمریکا پیشنهاد می‌دهد که هر روز پنج وعده یا بیشتر میوه و سبزیجات مصرف کنید. مصرف گوشت‌های فرآوری و قرمز را محدود کنید و از دانه‌های کامل استفاده کنید تا خطر ابتلا به انواع سرطان را کاهش دهید.

در نهایت، از مصرف مشروبات الکلی بپرهیزید. مصرف هر لیوان نوشیدنی الکلی، خطر ابتلای شما به سرطان سینه را تا ۱٫۵ برابر افزایش می‌دهد.

۸. آن را سریع تشخیص دهید

اگر سرطان سینه زودهنگام تشخیص داده شود، شانس بهبود آن بسیار زیاد است. اگر سرطان سینه در مراحل اولیه تشخیص داده شود و محدود به سینه باشد، به‌احتمال ۹۹ درصد به‌مدت پنج سال بهبود پیدا می‌کند.

اگر خطر ابتلای شما به سرطان پستان متوسط است، از سن ۵۰ سالگی به بعد هر یک سال یا دو سال ماموگرافی سینه انجام دهید. انجمن سرطان ایالات متحده پیشنهاد می‌دهد که ماموگرافی را از اوایل دهه‌ی ۴۰ خود آغاز کنید. با پزشک خود مشورت کنید تا ببینید بهترین برنامه برای شما چیست.

با ساختار سینه‌های خود آشنا باشید تا بتوانید هرگونه تغییر در ظاهر یا بافت آن را سریع متوجه شوید. هرگاه متوجه خونریزی یا ترشحات از نوک سینه‌ی خود شدید یا احساس درد کردید، وضعیت را با پزشک خود در میان بگذارید.

زنانی که خطر ابتلا به سرطان سینه در آنها بالاتر است، باید از سنین پایین‌تری آزمایش‌های پزشکی را شروع کنند و دفعات بیشتری آن را انجام دهند. آنها باید آزمایش‌های تشخیصی ام‌آر‌آی هم انجام دهند.

۹.برای پیشگیری از سرطان سینه چه باید کرد؟

آنجلینا جولی وقتی متوجه شد که جهش ژنی BRCA دارد، با عمل جراحی ماستکتومی پستان، بافت سینه‌ی خود را برداشت. برای پیشگیری‌هایی مانند این، نیازی نیست که حتما ژنی معیوب داشته باشید. هر شخصی که خطر ابتلای بسیار بالایی به سرطان سینه داشته باشد، می‌تواند عمل جراحی ماستکتومی پستان را انجام دهد. این جراحی خطر ابتلای شما را به‌شدت کاهش می‌دهد، اما تنها انتخاب پیش روی شما نیست.

جیل آمایا ۴۸ ساله و ساکن نیویورک است. او متوجه شد که مانند بستگان نزدیک خود که به سرطان پستان مبتلا بودند، جهش ژنی BRCA را دارد. او هر ۶ ماه یک‌بار، ماموگرافی و ام‌آر‌آی انجام می‌دهد. جیل می‌گوید: «این آزمایش‌های نظارتی به من اطمینان می‌داد که حتی اگر مشکلی پیش بیاید، سریع تشخیص داده می‌شود.» برخی از زنان از داروهای شیمیایی پیشگیری‌کننده از سرطان مانند تاموکسیفن استفاده می‌کنند. آنها درعین‌حال سبک زندگی خود را تغییر داده‌اند و مداوم بازبینی پزشکی انجام می‌دهند.

۱۰. برنامه‌ی مبارزه برای نجات‌یافتگان از سرطان سینه

تغذیه‌ی صحیح، ورزش، حفظ وزن سالم و بازبینی‌های پزشکی مداوم می‌تواند از ابتلای دوباره‌ی شما به سرطان پیشگیری کند. شما باید با مشورت پزشک خود، روش آزمایش‌های خود را تغییر بدهید و سونوگرافی یا ام‌آر‌آی را به آن اضافه کنید. ممکن است پزشک‌تان توصیه کند که در صورت مصرف دارویی مانند تاموکسیفن برای درمان سرطان سینه، آن را مدت زمان بیشتری مصرف کنید. پژوهشی که اخیرا در کنفرانس سالانه‌ی انجمن انکولوژی بالینی آمریکا ارائه شد، بیان می‌کرد در زنانی که دارویی مانند تاموکسیفن را به‌جای پنج سال، ده سال مصرف می‌کنند، خطر ابتلای دوباره به سرطان به‌طور چشمگیری کاهش پیدا می‌کند.

اگر تاکنون با متخصص ژنتیک دیداری نداشته‌اید، این کار را انجام دهید. اگر مشخص شد که سرطان پستان شما در اثر جهش ژنی بوده است، آنگاه نزدیکان شما هم ممکن است در خطر ابتلا به سرطان پستان یا تخمدان باشند.

درنهایت، مراقبت باشید که در اثر ابتلا به سرطان، به دیگر موارد سلامت خود بی‌توجهی نکنید. مری گمیگنانی، جراح سینه در مرکز سرطان نیویورک می‌گوید: «طبیعی است که زنان پس از تشخیص سرطان سینه، روی همین مورد تمرکز کنند. اما وقتی در حال درمان هستند، باید دیگر مواد سلامتی را به‌خاطر داشته باشند. مثلا بازبینی دندان‌پزشکی یا درمان‌های پوستی خود را فراموش نکنند و دیگر چک‌آپ‌های پزشکی را مرتب انجام دهند.»

ماموگرافی چیست و نکاتی که قبل از انجام ماموگرافی باید بدانید

بسیاری از افراد اطلاعات کمی درباره‌ی ماموگرافی (عکس‌برداری از سینه) دارند و ممکن است تاکنون آن را انجام نداده باشند. شاید شما هم اهمیت ماموگرافی را ندانید یا تصور درستی از ماموگرافی نداشته باشید. حتی شاید این سؤال برای‌تان ایجاد شود که چه‌ زمانی باید اولین ماموگرافی خود را انجام دهید. به‌همین دلیل وسوسه می‌شوید که ماموگرافی را به‌تأخیر بیندازید و اسکن را نادیده بگیرید. اما بهتر است اطلاعات خود را درباره‌ی ماموگرافی افزایش دهید و بدانید که این کار می‌تواند ابتلای شما به سرطان سینه را در مراحل اولیه تشخیص دهد. 

ماموگرافی را یک هفته بعد از قاعدگی انجام بدهید

شما نباید در روزهای نزدیک قاعدگی یا در زمان خونریزی ماموگرافی را انجام دهید، زیرا در این زمان سینه‌ها حساس‌تر هستند و زمان انجام ماموگرافی احساس ناراحتی بیشتری خواهید داشت و بهتر است این کار را در اولین هفته بعد از قاعدگی (اولین روز بعد از قاعدگی) انجام دهید، زیرا حساسیت سینه در این زمان کمتر است (درصورت یائسگی، روز و هفته‌ی انجام ماموگرافی چندان تفاوتی ندارد).

شاید با انجام ماموگرافی در صبح، احساس راحتی بیشتری داشته باشید، زیرا نیازی نیست تا اتمام آزمایش از ضدتعریق‌ها استفاده کنید. به‌گزارش انجمن سرطان آمریکا، بعضی از مواد می‌تواند در نتیجه‌ی ماموگرافی تأثیر بگذارد، به‌همین‌دلیل بهتر است در زمان انجام آزمایش از آنها استفاده نکنید.

لباس‌های راحت بپوشید

برای آزمایش فقط نیم‌تنه‌ی بالای شما باید برهنه باشد. بنابراین برای راحتی خودتان هم شده لباس‌های سرهمی نپوشید.

برای ماموگرافی به مراکز تخصصی مراجعه کنید

در مراکز تخصصی علاوه‌بر ماموگرافی، سونوگرافی، نمونه‌گیری (بیوپسی) و آزمایشات دیگر هم انجام می‌شود.

مسئول انجام ماموگرافی باید موقعیت قرارگیری شما و سینه‌های‌ شما را تنظیم کند تا نقطه‌ی دقیق و مناسب را تشخیص دهد و دو عکس متفاوت از هر سینه بگیرد. برای این‌کار سینه‌هایتان به‌طور فیزیکی لمس می‌شود که ممکن است برای بعضی از افراد ناراحت‌کننده باشد. خوشبختانه میزان اشتباهات زیاد نیست و هر عکس بیشتر از چند ثانیه زمان نمی‌برد. برای عکس‌برداری، هر سینه، حدود ۱۰ ثانیه تحت فشار قرار می‌گیرد. دستگاه‌های پیشرفته‌ی ماموگرافی طوری طراحی شده‌اند تا این زمان را کاهش دهند.

اما به‌این معنی نیست که شما عصبی نمی‌شوید یا زمان زیادی از شما گرفته نمی‌شود. تمام این موارد به‌میزان تجربه‌‌ی فرد متخصص، دستگاهی که از آن استفاده می‌کند و البته به‌میزان آرامش شما بستگی دارد. خانم‌های جوان معمولا به‌دلیل عصبی شدن لحظه‌های سخت‌تری را سپری می‌کنند ازطرفی سریع‌تر و راحت‌تر در موقعیت مناسب برای تصویربرداری قرار می‌گیرند. افراد مسن‌تر آهسته‌تر عمل می‌کنند، اما به‌دلیل تعداد بالای ماموگرافی‌هایی که انجام داده‌اند، معمولا در موقعیت درست قرار می‌گیرند.

نگران دردناک بودن این آزمایش نباشید

هیچ راهی برای ازبین‌بردن این حالت وجود ندارد. برای بیشتر خانم‌ها انجام ماموگرافی ناراحت‌کننده است. البته میزان درد در افراد مختلف متفاوت است و به‌میزان حساسیت افراد بستگی دارد. اگر بازوهای خود را فشار دهید، شاید کمی از این درد را احساس کنید. سینه‌ها حساس‌تر از بازوها هستند. این فشار به‌ این‌ دلیل به سینه‌ها وارد می‌شود تا ضخامت سینه‌ها به کمترین حد ممکن برسد و عکس واضح‌تری از آن گرفته شود. این کار برای شکنجه‌ی شما نیست.

بیشتر فناوری‌ها به‌ سمتی پیش می‌روند تا شما احساس راحتیِ بیشتری داشته باشید و این موضوع خیلی عالی است که شما احساس ترس و نگرانی نداشته باشید و مجبور نباشید تا برای انجام آزمایش از کسی کمک بخواهید. برای کاهش میزان درد می‌توانید از ایبوپروفن استفاده کنید، اما زیاد از کافئین استفاده نکنید. بعضی از خانم‌ها زمانی‌که کافئین مصرف می‌کنند، حساسیت سینه‌هایشان بیشتر می‌شود، هرچند مدارک علمی در این زمینه وجود ندارد.

از عکس‌برداری‌های بیشتر نترسید

به‌طور معمول در ماموگرافی، از هر سینه دو عکس و در کل چهار عکس گرفته می‌شود. درصورتی‌که کاشت سینه (ایمپلنت) انجام داده باشید، لازم است تا عکس‌های اضافه‌تری از سینه گرفته شود و تعداد عکس‌های کلی می‌تواند به هشت عدد برسد. متخصص ماموگرافی باید برای گرفتن عکس‌های اضافی موقعیت شما را تغییر دهد، ولی جای نگرانی وجود ندارد. این کار فقط برای این است تا عکس‌های بهتری گرفته شود. شاید پوست شما حالت بدی داشته باشد یا عکس مناسبی از عضلات‌تان گرفته نشده باشد. میزان اشعه‌ی ماموگرافی بسیار پایین است، به‌همین‌دلیل از اینکه بیشتر درمعرض آن قرار بگیرید نگران نباشید.

به نتیجه‌ی این آزمایش امیدوار باشید

معمولا نتیجه‌ی ماموگرافی‌ در ۹۰ درصد از موارد طبیعی است. درصورتی‌که نتایج طبیعی نباشد، رادیولوژیست آن را بررسی می‌کند. رادیولوژیست نتیجه را با جزئیات، برای پزشکی که شما را برای ماموگرافی فرستاده است می‌نویسد.

درصورتی‌که جزء ۱۰ درصد از افرادی هستید که نتیجه‌ی ماموگرافی‌شان غیرطبیعی است، لزوما به‌این معنی نیست که سرطان دارید. بلکه فقط به این معنی است که چیزی در عکس‌ها وجود دارد که باید از آنها سردرآورد و ممکن است به تصاویر با وضوح بالاتر یا سونوگرافی نیاز داشته باشید تا سلامتی شما تشخیص داده شود. ممکن است لازم باشد تا بعد از ۶ ماه دوباره برای ماموگرافی مراجعه کنید یا به نمونه‌برداری نیاز داشته باشید. از میان ۱۰ درصد نتایج غیرطبیعی، ۱ درصد به نمونه‌برداری نیاز دارند و از این ۱ درصد بین ۲۵ تا ۴۰ درصد به سرطان سینه مبتلا هستند.

سینه‌هایی با بافت متراکم به آزمایش‌های دقیق‌تر احتیاج دارند

تراکم بافت سینه‌ها سبب می‌شود بررسی نتایج ماموگرافی تا اندازه‌ای دشوار باشد، بنابراین این کار باید با دقت بیشتری انجام شود. به‌طور کلی، چهار دسته تراکم بافت وجود دارد و عموما با بالارفتن سن کاهش می‌یابد. هنگامی که پای غربالگری سرطان پستان به‌میان می‌آید، آن دو دسته از زنان که بافت سینه‌هایشان متراکم‌تر است باید آزمایش‌های بیشتری انجام دهند. ما هنوز به تحقیقات بیشتری نیاز داریم تا به‌طور دقیق تعیین کنیم که این آزمایش‌های غربالگریِ تکمیلی چگونه می‌توانند برای زنانی که بافت سینه‌هایشان متراکم‌تر است مفید باشد.

می‌توانید بعد از انجام ماموگرافی برای خود برنامه‌های تفریحی و دسته‌جمعی یا یک صبحانه‌ی عالی تدارک ببینید. این کار می‌تواند باعث دور شدن اضطراب ناشی انجام ماموگرافی شود.

 

انواع بیماریهای مقاربتی و راههای درمان آنها

بیماریهای مقاربتی آمیزشی درمان پذیر

1.سوزاک

سوزاک یک بیماری شایع و منتقل شونده از راه جنسی است که گاهی اوقات با نام گنوره نیز شناخته می شود. این بیماری هر ساله ده ها هزار زن و مرد را در ایران به خود مبتلا می کند.

به طور جهانی، هر ساله نزدیک به 78 میلیون مورد جدید ابتلا به سوزاک تشخیص داده می شود. با این حال، تمامی موارد ابتلا تشخیص و گزارش داده نمی شوند.

سوزاک به آسانی درمان شده اما می تواند عوارضی جدی و گاهی دائمی را ایجاد کند. بیماری التهابی لگن هنگامی ایجاد می شود که عفونت سوزاک رحم یا لوله های فالوپ را در زنان آلوده می کند. جدی ترین عارضه مرتبط با بیماری التهابی لگن، ناباروری است. عوارض سوزاک در مردان شامل اپی دیدیمیت و نا باروری هستند. اپی دیدیمیت، التهاب لوله اسپرم بر می باشد.

حقایقی کوتاه درباره ی بیماری سوزاک

 سوزاک توسط یک باکتری به نام نایسریا گنورآ ایجاد می شود.

 سوزاک می تواند در حین زایمان از مادر به نوزاد منتقل شود.

 امکان دارد فرد به صورت همزمان به سوزاک و کلامیدیا دچار شود.

 در صورت عدم درمان، سوزاک می تواند خطر ابتلای اکتسابی فرد به ویروس ایدز را افزایش دهد.

علائم

امکان دارد در عین فعال بودن عفونت سوزاک، علائمی وجود نداشته باشند. علائم می توانند در هر زمانی از روز اول تا چهاردهم قرار گیری در معرض عفونت بروز دهند. مردان و زنان علائم را با اندکی تفاوت تجربه می کنند. این علائم می توانند شامل موارد زیر شوند:

علائم بیماری سوزاک در مردان

 ترشحات ادراری سفید، زرد یا سبز که بیانگر عفونت هستند.

 التهاب و تورم پوست آلت تناسلی

 درد در بیضه یا کیسه آن

 ادرار مکرر و دردناک

 خارش، درد، خونریزی و ترشحات مقعدی و یا درد در هنگام دفع مدفوع

 خارش، بلع دشوار یا تورم گره های لنفاوی گردنی

 درد چشم، حساسیت به نور یا ترشحات چشمی که بیانگر عفونت هستند.

 قرمزی، تورم، گرمی و درد مفاصل

علائم بیماری سوزاک در زنان

 درد در هنگام مقاربت جنسی

 تب

 ترشحات زرد یا سبز رنگ از واژن

 تورم در ناحیه فرج

 خونریزی در بین عادات ماهیانه

 خونریزی های شدید ماهیانه

 خونریزی پس از مقاربت

 ادرار مکرر یا دردناک

 گلو درد، خارش، بلع دشوار یا تورم گره های لنفاوی گردنی

 درد چشم، حساسیت به نور یا ترشحات چشمی که بیانگر عفونت هستند.

 قرمزی، تورم، گرمی و درد مفاصل

 علائم سوزاک مقعدی

علائم سوزاک مقعدی شامل موارد زیر می شوند:

خارش، خونریزی یا درد در هنگام دفع مدفوع

ترشحات مقعدی

 نکته: احساس خارش یا سوزن در چشم ها می تواند نشانه ای از ورم ملتحمه یا کنژکتیویت باشد. در صورتی که منی یا دیگر مایعات آلوده با چشم ها تماس پیدا کنند، امکان دارد فرد به کنژکتیویت مبتلا شود.

روش تشخیص و درمان

آنتی بیوتیک ها بخشی از درمان سوزاک را تشکیل می دهند.

پس از ظاهر شدن علائم، پزشک می تواند علاوه بر انجام آزمایش جهت تشخیص دیگر بیماری ها، انجام آزمایش سوزاک را توصیه کند. آزمایش سوزاک می تواند با استفاده از یک نمونه ادرار یا برداشت یک سواب (مانند گوش پاک کن) از ناحیه عفونی انجام شود. نمونه های سواب معمولا از آلت تناسلی مردانه، دهانه رحم، میزراه، مقعد و گلو گرفته می شوند.

کیت های خانگی نیز برای زنان در دسترس هستند که از جمله آن ها می توان به سواب های واژینال اشاره کرد. این کیت ها به یک آزمایشگاه ارسال شده و نتایج مستقیما به بیمار گزارش داده می شود. در صورتی که جواب این آزمایش برای عفونت سوزاک مثبت باشد، فرد و شریک جنسی او نیاز دارند تا تحت درمان قرار گیرند. این درمان معمولا شامل موارد زیر می شود:

آنتی بیوتیک ها

پزشکان اغلب هر دوی داروهای تزریقی (سفتریاکسون) و خوراکی (آزیترومایسین) را برای بیمار تجویز خواهند کرد.

اجتناب از داشتن مقاربت جنسی

تا زمانی که درمان پایان نیافته است خطر ابتلا به علائم و انتشار عفونت وجود دارد.

تکرار آزمایش در برخی موارد

همواره جهت اطمینان از موثر بودن درمان نیازی به انجام دوباره آزمایش نیست. با این حال، مرکز کنترل بیماری ها انجام دوباره آزمایش را به برخی بیماران توصیه می کند. پزشک در ارتباط با الزامی بودن این مورد تصمیم گیری می کند. انجام دوباره آزمایش باید 7 روز پس از درمان صورت گیرد.

در صورتی که یک زن باردار بوده و به سوزاک ابتلا داشته باشد، به نوزاد یک پماد چشمی داده می شود تا از انتقال سوزاک به او جلوگیری شود. با این حال، در صورت ابتلا به عفونت چشمی امکان دارد به مصرف آنتی بیوتیک ها نیاز باشد.

عوامل ایجادکننده سوزاک

سوزاک یک عفونت است که به وسیله باکتری نایسریا گونورآ ایجاد می شود. این باکتری تنها مجاری تناسلی را تحت تاثیر قرار نداده و می تواند غشاهای مخاطی دهان، گلو، چشم ها و مقعد را نیز تحت تاثیر قرار دهد.

این عفونت از طریق ارتباط جنسی با فردی مبتلا منتقل شده و می تواند آلت تناسلی مردانه، واژن، مقعد و دهان را آلوده کند. مردان جهت انتقال یا ابتلا به سوزاک نیازی به انزال منی ندارند. سوزاک می تواند در حین زایمان از یک مادر آلوده به نوزاد او منتقل شود. با اینکه تمامی افراد فعال از نظر جنسی در معرض خطر ابتلا به سوزاک قرار دارند اما بالا ترین میزان ابتلا در نوجوانان، بالغین جوان و آمریکاییان آفریقایی تبار وجود دارد.

پیشگیری

راه های بسیاری جهت پیشگیری از ابتلا یا انتقال سوزاک وجود دارد. این راه ها شامل موارد زیر می شوند:

 اجتناب از برقراری رابطه جنسی با فرد آلوده به سوزاک

 استفاده از کاندوم در ارتباط جنسی از راه واژن یا مقعد

 استفاده از کاندوم ها یا پوشش های دهانی در ارتباط جنسی دهانی

 مبتلا نبودن و داشتن تنها یک شریک جنسی و همچنین داشتن یک شریک جنسی که خود شریک جنسی متعدد نداشته و آلوده نمی باشد.

 در صورتی که فرد یا شریک جنسی او در معرض سوزاک قرار گرفته باشند و یا هر گونه علائم سوزاک را تجربه کرده باشند، باید با پزشک خود صحبت کنند.

عوارض بیماری سوزاک

عوارض احتمالی جدی و متعددی وجود دارند که نیاز به یک تشخیص و درمان زود هنگام (در صورت بروز علائم) را پر رنگ می کنند.

عوارض بیماری سوزاک در زنان

 بیماری التهابی لگن. بیماری است که می تواند سبب ایجاد آبسه شود.

 درد مزمن لگن

 ناباروری

 حاملگی خارج از رحم

عوارض بیماری سوزاک در مردان

 اپی دیدیمیت. التهاب اپی دیدیم که تولید اسپرم ها را کنترل می کند.

 ناباروری

هنگامی که سوزاک درمان نمی شود، هر دوی زنان و مردان در معرض خطر ابتلا به یک عفونت منتقل شونده و کشنده سوزاک قرار می گیرند. این نوع عفونت اغلب توسط موارد زیر شناخته می شود:

 تب

 آرتریت (التهاب مفاصل)

 التهاب لوزه و گلو

 درماتیت (التهاب پوست)

افراد مبتلا به سوزاک همچنین در معرض خطر بالا تری جهت ابتلا به ویروس ایدز قرار دارند و همچنین در صورت داشتن ابتلا به ایدز، در معرض خطر انتشار آن به همراه سوزاک هستند.

عوارض بیشتری از عفونت سوزاک می توانند در حین زایمان در زنان باردار بروز دهند. در این زنان امکان انتقال عفونت به نوزاد وجود دارد. سوزاکی که به کودک منتقل می شود می تواند سبب عفونت مفصل، کوری، یا یک عفونت خونی کشنده شود.

علاوه بر این موارد، زنان آلوده در صورت عدم درمان، در معرض خطر بالای درد زودرس زایمان یا مرده زایی هستند.

سفیلیس

سفلیس بیماری‌ای مقاربتی (STD) است که بر اثر نوعی باکتری به نام Treponema pallidum ایجاد می‌شود. آمار این بیماری در زنان در حال کاهش اما در مردان رو به افزایش است. اولین نشانه‌ی سفلیس یک زخم کوچک بدون درد است. این زخم ممکن است روی اندام جنسی، مقعد یا داخل دهان ایجاد شود. این زخم شانکره (Chancre) نامیده می‌شود و بیشتر افراد متوجه آن نمی‌شوند. تشخیص سفلیس می‌تواند سخت باشد. افراد می‌توانند سال‌ها بدون بروز هیچ علائمی حامل این بیماری باشند. هر چه زودتر این بیماری تشخیص داده شود بهتر است. اگر این بیماری مدت زیادی در بدن بماند و درمان نشود می‌تواند منجر به آسیب اساسی به اندام‌هایی مانند قلب و مغز شود.
سفلیس فقط از راه تماس مستقیم با شانکر منتقل می‌شود. این بیماری از طریق استفاده از توالت مشترک، پوشیدن لباس افراد بیمار یا غذا خوردن در ظرف مشترک منتقل نمی‌شود.

بیماری سفلیس چهار مرحله دارد:

• اولیه؛
• ثانویه؛
• نهفتگی؛
• مرحله‌ی سوم.

این بیماری در دو مرحله‌ی اول بیشترین میزان انتقال و واگیر را دارد. در مرحله‌ی نهفته بیماری فعال است، اما نشانه‌ای ندارد. مرحله‌ی سوم بیشترین خطر را برای سلامت فرد دارد.

۱‌. سفلیس اولیه

مرحله اول بیماری سه تا چهار هفته بعد از تماس با باکتری رخ می‌دهد. این مرحله با یک زخم دایره‌ای کوچک به نام شانکر شروع می‌شود. شانکر درد ندارد، اما به‌شدت عفونی است. این زخم هر کجا که در تماس با باکتری بوده، مثلا داخل دهان، اندام جنسی یا مقعد ظاهر می‌شود. به‌طور میانگین سه هفته طول می‌کشد تا زخم ایجاد شود اما ممکن است بین ۱۰ تا ۹۰ روز طول بکشد. زخم بین دو تا شش هفته باقی می‌ماند. سفلیس از طریق رابطه‌ی مستقیم با این زخم و معمولا حین رابطه‌ی جنسی منتقل می‌شود.

در مرحله‌ی دوم، ممکن است قرمزی پوست و گلودرد ظاهر شود. قرمزی پوست با خارش پوست همراه نیست و می‌تواند هر جای بدن ظاهر شود، اما معمولا کف دست‌ها و پاها دیده می‌شود. بعضی افراد تا هنگامی‌که التهاب از بین نرفته متوجه آن نمی‌شوند. علائم دیگر مرحله‌‌ی دوم سفلیس:

• سردرد؛
• تورم گره‌های لنفاوی؛
• بی حالی؛
• تب؛
• کاهش وزن؛
• ریزش مو؛
• درد مفاصل.

چه برای درمان اقدام شود یا نشود، این علائم خودبه‌خود از بین می‌روند، اما در صورتی که فرد درمان نشود همچنان مبتلا به سفلیس می‌ماند. مرحله‌‌ی دوم سفلیس معمولا به‌اشتباه به‌عنوان بیماری دیگری تشخیص داده می‌شود.

۳. سفلیس نهفته

سومین مرحله‌، مرحله‌ی نهفته یا مخفی است. علائم اولیه و ثانویه از بین می‌روند و این مرحله هیچ علائم ظاهری ندارد، اما باکتری در بدن حضور دارد. این مرحله ممکن است سال‌ها طول بکشد.

۴. مرحله‌ی سوم سفلیس

مرحله‌ی سوم آخرین مرحله‌ی عفونت سفلیس است. تقریبا ۱۵ تا ۳۰ درصد از افرادی که درمان نمی‌شوند به این مرحله می‌رسند. مرحله‌ی سوم ممکن است سال‌ها یا ده‌ها سال بعد از تماس با عفونت اولیه رخ دهد. این مرحله، زندگی انسان را به‌خطر می‌اندازد. بعضی علائم شامل موارد زیر است:

• نابینایی؛
• ناشنوایی؛
• بیماری‌های ذهنی؛
• از دست دادن حافظه؛
• تخریب بافت‌های نرم و استخوان‌ها؛
• اختلالات عصبی مانند سکته مغزی و مننژیت؛
• بیماری‌های قلبی؛
• نوروسفلیس که عفونت مغز یا نخاع است.

سفلیس چگونه تشخیص داده می‌شود؟

اگر فکر می‌کنید ممکن است سفلیس داشته باشید، فورا به دکتر مراجعه کنید. از شما نمونه‌ی خون خواهند گرفت و همچنین معاینه‌‌ی فیزیکی کامل انجام می‌دهند. اگر زخمی وجود داشته باشد، ممکن است پزشک از زخم نمونه بگیرد تا حضور باکتری‌های سفلیس را بررسی کند. اگر پزشک علائم عصبی مرحله‌ی سوم را در شما تشخیص دهد ممکن است نمونه‌ی مایع نخاعی بگیرد تا حضور باکتری‌های سفلیس را در آن بررسی کند. اگر باردار باشید ممکن است پزشک از شما آزمایش سفلیس بگیرد، چون ممکن است بدون اینکه بدانید باکتری در بدن حضور داشته باشد. این آزمایش اقدامی پیشگیرانه است تا جنین دچار سفلیس مادرزادی نشود. سفلیس مادرزادی می‌تواند باعث آسیب‌های زیادی در نوزاد و حتی مرگ جنین شود.

مداوا و درمان سفلیس

سفلیس اولیه و ثانویه به‌وسیله‌ی تزریق پنی‌سیلین ساده درمان می‌شود. پنی‌سیلین به‌عنوان یکی از رایج‌ترین آنتی بیوتیک ها معمولا در درمان سفلیس مؤثر است. افرادی که به پنی‌سیلین حساسیت دارند با یک آنتی‌بیوتیک دیگر مثلا دوکسی سایکلین، آزیترومایسین یا سفتریاکسون درمان می‌شوند. اگر مبتلا به نوروسفلیس باشید، دوز روزانه پنی‌سیلین را به‌صورت تزریقی دریافت می‌کنید. در این مرحله معمولا باید مدت کوتاهی در بیمارستان بستری شوید. متأسفانه آسیب حاصل از مرحله‌ی پیشرفته‌ی سفلیس بازگشت‌ناپذیر است. می‌توان باکتری را از بین برد، اما در این مرحله درمان بیشتر بر از بین بردن درد و ناراحتی تمرکز دارد.
هنگام درمان از ارتباط جنسی بپرهیزید و تا زمانی که تمام زخم‌های شما برطرف نشده و پزشک به شما اطلاع نداده است که می‌توانید دوباره ارتباط برقرار کنید، از تماس‌ جنسی خودداری کنید. اگر متأهل هستید همسر شما هم باید تحت درمان قرار گیرد و تا پایان درمان، هر دو از ارتباط جنسی بپرهیزید.

پیشگیری از سفلیس

بهترین روش برای جلوگیری از سفلیس، ارتباط جنسی سالم است. هنگام هر گونه ارتباط جنسی از کاندوم استفاده کنید. همچنین رعایت موارد زیر می‌تواند مفید باشد:

• هنگام ارتباط دهانی از کاندوم اسفاده کنید.
• آزمایش‌های مربوط به بیماری‌های مقاربتی را مرتب انجام دهید و با همسرتان راجع‌به نتایجش صحبت کنید.
• سفلیس از راه سوزن آلوده هم منتقل می‌شود. اگر از مواد تزریقی استفاده می‌کنید، از به اشتراک گذاشتن سوزن‌ها بپرهیزید.

مشکلات مربوط به سفلیس

۱. مادران باردار و نوزادان

مادران مبتلا به سفلیس در خطر سقط جنین و زایمان زودرس هستند. همچنین خطر انتقال بیماری از مادر به جنین وجود دارد. این نوع بیماری به‌عنوان سفلیس مادرزادی شناخته می‌شود.
سفلیس مادرزادی می‌تواند منجر به مرگ شود. همچنین نوزادان مبتلا به سفلیس مادرزادی می‌تواند علائم زیر را بروز دهند:

• نقص عضو؛
• تأخیر در رشد؛
• تشنج؛
• قرمزی؛
• تب؛
• تورم کبد یا طحال؛
• کم خونی؛
• زردی؛
• زخم‌های عفونی.

اگر نوزادی مبتلا به سفلیس مادرزادی باشد و بیماری‌اش تشخیص داده نشود، ممکن است کودک وارد مرحله‌ی پیشرفته‌ی این بیماری شود و اندام‌های او ازجمله استخوان، دندان، چشم، گوش و مغز آسیب ببینند.

2.HIV

افراد مبتلا به سفلیس بیشتر در معرض ابتلا به ایدز هستند. زخم‌هایی که هنگام بیماری به‌وجود می‌آیند، ورود ویروس ایدز را تسهیل می‌کنند. البته افراد مبتلا به ایدز ممکن است علائم سفلیس را متفاوت با دیگران داشته باشند. اگر مبتلا به ایدز هستید، با پزشک‌تان در مورد تشخیص علائم سفلیس صحبت کنید.

چه زمانی باید برای سفلیس آزمایش داد؟

اولین مرحله‌ی این بیماری به‌راحتی نادیده گرفته می‌شود. علائم مرحله‌ی دوم هم با علائم معمول بیماری‌های دیگر مشترک است. بنابراین حتی اگر هیچ علائمی مشاهده نمی‌کنید، در صورت ‌وقوع هریک از موارد زیر فورا برای آزمایش سفلیس اقدام کنید:

• با فردی که ممکن است دچار سفلیس باشد، ارتباط جنسی ناسالم داشته‌اید؛
• در دوران بارداری هستید؛
• در زندان هستید.

اگر جواب آزمایش مثبت بود، باید مراحل درمان را به‌طور کامل تمام کنید. مصرف آنتی‌بیوتیک را تا آخر، حتی بعد از اینکه علائم بیماری از بین رفتند، ادامه بدهید. تا زمانی که پزشک اعلام می‌کند، از رابطه‌ی جنسی خودداری کنید و برای ایدز هم آزمایش بدهید. افرادی که مبتلا به سفلیس هستند، باید شریک جنسی خود را مطلع کنند تا آنها هم تحت آزمایش و درمان قرار گیرند.

کلامدیا

کلامیدیا یکی از شایع ترین بیماری‌ مقاربتی در جهان است که توسط باکتری به نام کلامیدیا تراکوماتیس ایجاد می‌شود. اگرچه این بیماری رایج ترین و قابل درمان ترین بیماری است که از طریق روابط جنسی منتقل می‌شود اما اغلب بدون نشانه و علامت است و به صورت درمان نشده رها می‌شود. زمانی که چنین اتفاقی روی می‌دهد، زنان متوجه نتایج وخیم وحادی می‌شوند و ممکن است شرایط موجود منجر به ناباروری یا درد مزمن لگن شود. کلامیدیا یک عفونت باکتریایی ناشی از کلامیدیا تراکوماتیس است. این عفونت می‌تواند از طریق دستگاه تناسلی از انواع مختلفی از تماس جنسی منتقل شود. با توجه به آخرین آمار از مرکز کنترل بیماری‌ها (CDC)، حدود ۱.۸ میلیون نفر در ایالات متحده مبتلا به کلامیدیا هستند. با این حال، تعداد عفونت‌های جدیدی که در هر سال رخ می‌دهد بیشتر می‌شود و در هر سال به ۲.۸ میلیون عفونت جدید می‌رسد. نوجوانان و افراد جوان بیشتر در معرض این عفونت قرار دارند.

نشانه‌ها و علائم کلامیدیا:

کلامیدیا یک بیماری خاموش در نظر گرفته می‌شود زیرا بیشتر افرادی که مبتلا به این بیماری هستند در مورد آن آگاه نیستند و هیچ نشانه‌ای را تجربه نمی‌کنند. افرادی که نشانه‌های توسعه یافته تری دارند این گونه علائم را چند هفته بعد از داشتن رابطه جنسی با فرد بیمار، مشاهده خواهند کرد.

در زنان نشانه‌های این بیماری شامل موارد زیر است: 

ترشح واژینال

سوزش یا درد در حال ادرار

درد در قسمت‌های پایین شکم

حالت تهوع

تب

درد به هنگام مقاربت

خونریزی در بین دوره‌های قاعدگی

در مردان نشانه‌های کلامیدیا شامل موارد زیر است:

ترشح از آلت تناسلی

سوزش یا درد به هنگام ادرار

سوزش یا خارش در سر آلت تناسلی

درد بیضه

تورم بیضه

عوارض درمان نکردن این بیماری برای مردان و زنان می‌تواند بسیار جدی باشد. در زنان عفونت می‌تواند منجر به بیماری التهابی لگن (PID) شود که در آن به تخمدان، رحم و لوله‌های فالوپ آسیب وارد می‌شود. چنین شرایطی می‌تواند منجر به ناباروری در زنان گردد. عفونت همچنین می‌تواند به درد مزمن لگن بیانجامد. در مردان، کلامیدیای درمان نشده می‌تواند به شرایطی همچون پروستاتیت(التهاب غده پروستات) یا اپیدیدیمیت منجر شود. در مردان و زنان، التهاب مقعد می‌تواند باعث ایجاد درد به هنگام برقراری رابطه جنسی از این ناحیه شود. حتی کودکانی که تازه به دنیا می‌آیند ممکن است با این بیماری درگیر شوند. این شرایط زمانی رخ می‌دهد که عفونت از مادر به کودک منتقل می‌شود. این کودکان ممکن است از ذات الریه یا عفونت چشم رنج ببرند.

تشخیص و بررسی کلامیدیا:

از آنجایی که تشخیص بیماری کلامیدیا دشوار است، بیشتر متخصصان پیشنهاد می‌کنند افرادی که زیر ۲۴ سال هستند و از لحاظ جنسی فعال اند، غربالگری شوند.تست غربالگری شامل نمونه ادرار یا نمونه ای از گردن رحم یا انتهای آلت تناسلی مرد است.

درمان و داروهای مورد استفاده برای کلامیدیا:

اگر داروهای مناسب تجویز شود و به درستی مورد استفاده قرار گیرد، کلامیدیا قابل درمان است. آنتی بیوتیک‌های خوراکی همچون آزیترومایسین (زیتهرومکس)، داکسی سایکلین و اریترومایسین بیشتر رایج است. افرادی که آنتی بیوتیک مصرف می‌کنند بعد از کامل کردن دوز واحدی از آن یا دوره خاص مطرح شده توسط پزشک، بهتر است به مدت ۷ روز رابطه جنسی نداشته باشند. این موضوع معمولا به این خاطر توصیه می‌شود که کلامیدیا معمولا در طول درمان با آنتی بیوتیک قابل سرایت به فرد مقابل است. برای جلوگیری از بروز عفونت‌های مجدد، شریک جنسی باید درمان شود.

پیشگیری از کلامیدیا:

تنها روش برای پیشگیری از این بیماری ، پرهیز از داشتن رابطه جنسی کنترل نشده با سایر افراد است. روش‌های زیر می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به این بیماری کمک کند:

استفاده از کاندوم در طول مقاربت جنسی

پرهیز از روابط جنسی کنترل نشده

انجام غربالگری منظم

 

بیماریهای مقاربتی غیرقابل درمان

 

ویروس تبخال انسانی نوع اول

ویروس هرپس یکی از مهم‌ترین ویروس‌ها بیماری‌زا است که باعث بروز تب خال در لب یا برخی عارضه‌های پوستی در سایر نقاط بدن از جمله آلت تناسلی می‌شود. پیشگیری از این ویروس و درمان آن اهمیت بسیار زیادی دارد چراکه اگر وارد بدن انسان شود تا پایان عمر همراه شخص باقی می‌ماند. با این حال اقدام زودهنگام برای درمان در بهبود سریع‌تر زخم‌ها، کاهش شدت و علایم بروز بیماری، کم شدن دفعات عود و به حداقل رساندن احتمال انتقال ویروس به فرد دیگر تاثیر بسیار زیادی می‌گذارد. بزرگترین مانع درمان برای مبتلایان به هرپس، احساس شرم و خجالت در بیان بیماری است. روش صحیح برخورد با این افراد، پذیرش و راهنمایی صحیح آنان در پیگیری درمان تاثیر می‌گذارد.

ویروس هرپس سبب بروز بیماری عفونی هرپس سیمپلکس یا تبخال می‌شود. این ویروس باعث ایجاد تاول‌های ریز و ملتهب در صورت و آلت تناسلی در هر دو جنس می‌گردد. این بیماری از طریق خراش‌های پوستی انتقال یافته و با آلوده کردن سلول‌های عصبی به صورت نهفته در بدن باقی می‌ماند. این بیماری بر اثر فشارهای روانی و احساسی فعال می‌شود و یکی از بیماری‌های مقاربتی نیز محسوب می‌شود.

محل و علائم ویروس هرپس

خارش و درد همراه با تورم و قرمزی منطقه آلوده شده از بارزترین علائم این بیماری در نقاط مختلف بدن است. تبخال‌های ایجاد شده اگر پاره نشوند به مرور زمان زخمی شده و تبدیل به دلمه می‌گردند. این بیماری با وجود اینکه بیشتر به عنوان عارضه آلت تناسلی شناخته شده اما در نواحی دیگر بدن مثل صورت هم وجود دارد. در ادامه به علائم ایجاد شده در برخی اندام‌های بدن می‌پردازیم :

لثه: بیماری هرپس باعث درد شدید و التهاب و قرمزی مفرط در لثه می‌شود.

آلت تناسلی: بیماری هرپس در آلت تناسلی باعث تاول‌های ریز و سوزناک در گردنه رحم و مجرای تناسلی می‌شود. در این شرایط غدد لنفاوی ران‌ها متورم می‌گردند. به علت آلوده شدن آلت تناسلی، ادرار با سوزش همراه است. هرپس ناحیه تناسلی، هم در مردان و هم در زنان اتفاق می‌افتد و تنها راه ابتلا به آن آمیزش جنسی با ناقلان این ویروس است.

مری: بیماری هرپس در مری باعث درد شدید در هنگام بلعیدن غذا می‌شود.

انگشت: بیماری هرپس در بند انگشتان دست و پا با درد و سوزش همراه است.

چشم: ویروس هرپس اگر به چشم برسد باعث آلودگی قرنیه شده و در اکثر موارد سبب کوری می‌شود. این بیماری در چشم، خود را به شکل یک زخم دردناک روی پلک یا سطح چشم نشان می‌دهد و قرنیه را ملتهب می‌کند.

 

نحوه عمل ویروس هرپس

ویروس هرپس یا همان تبخال، ویروسی است که سلول‌های عصبی را تحت تاثیر قرار می‌دهد و در آن‌ها به صورت پنهان در می‌آید. عواملی نظیر فشارهای روانی، استرس‌ها و مشکلات این ویروس را از حالت نهفته به صورت فعال در می‌آورند. در نهایت هرپس از طریق دندریت‌های سلول به پوست انتقال یافته و در آنجا تکثیر می‌گردد. این وضعیت تاول و التهاباتی را ایجاد می‌کند که ما آن‌ها را به عنوان تبخال می‌شناسیم.

 

عوامل خطرساز برای ابتلا به ویروس هرپس

برخی شرایط باعث می‌شود که افراد در برابر ویروس هرپس آسیب پذیری بیشتری داشته باشند. از جمله این عوامل می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

1.جنسیت

جنسیت یکی از عوامل تاثیرگذار در احتمال ابتلا به ویروس هرپس است. در حقیقت مطالعات نشان داده که زنان در برابر این بیماری اسیب پذیری بیشتری دارند و انتقال این ویروس در آن‌ها راحت تر اتفاق می‌افتد.

2.روابط جنسی متعدد و محافظت نشده

داشتن روابط جنسی متعدد با شریک‌های جنسی مختلف باعث می‌شود که احتمال مواجه شدن با این ویروس بالاتر برود و امکان دچار شدن به آن نیز افزایش یابد. هم چنین عدم استفاده از کاندوم یا داشتن روابط جنسی محافظت نشده یکی از مسائل بسیار مهمی است که افراد را در معرض بیماری‌های مقاربتی قرار می‌دهد.
 

پیشگیری از ابتلا به بیماری هرپس

می‌توان از طریق رعایت یک سری اعمال بهداشتی از ابتلا به این بیماری جلوگیری کرد که در زیر به برخی از آن‌ها اشاره می‌کنیم:

در هرپس نوع یک، شخص از تماس فیزیکی با افرادی که ضایعات فعال دارند خودداری کند و با شستن مرتب دست‌ها و مالیدن روزانه داروی آسیکلوویر به بدن از مبتلا شدن به این عارضه پیشگیری نماید.

در هرپس نوع دو افراد باید رابطه جنسی محافظت شده برقرار کنند و در مدت زمانی که این بیماری در یکی از طرفین عود می‌کند از هر گونه آمیزش جنسی خودداری نمایند. مشاوره جنسی برای پیشگیری و درمان این نوع تبخال به شما کمک می‌کند.
 

تاثیرات بیماری تبخال بر وجوه اجتماعی و روانی فرد ناقل

فرد ناقل در سطح اجتماعی دچار نوعی شرم پنهان شده و از اینکه دچار این بیماری است خجالت می‌کشد، امکان دارد که فرد علائم پرخاشگری جابه جا شده را از خود نشان دهد. این ویروس می‌تواند در سطح روانشناختی زمینه ساز ابتلا به اختلال دو قطبی و افسردگی شود دانشمندان در سلول‌های عصبی افرادی که به اختلال دو قطبی و افسردگی مبتلا هستند ویروس هرپس انسانی را کشف کردند. در کل فرد به مرور زمان با تغییرات شخصیتی و رفتاری نامطلوبی مواجه می‌شود که هم برای خودش و هم دیگران آزار دهنده است. همچنین احتمال دارد که اعتماد به نفس جنسی فرد مبتلا پایین بیاید. در این حالت، طرف مقابل می‌تواند با احترام گذاشتن به وضعیت بیمار در جهت بهبود علائم کوشا باشد.

تشخیص ابتلا به ویروس هرپس

ابتلا به ویروس هرپس اغلب از طریق علائم آن قابل تشخیص است و در نتیجه نیازی به انجام تست‌های آزمایشگاهی وجود ندارد. با این حال در مواردی که ویروس در حالت نهفته قرار دارد و پزشکان در مورد ابتلا به این مشکل مشکوک هستند، می‌توان از روش‌های زیر برای رسیدن به تشخیص دقیق استفاده کرد:

– کشت ویروس یا همان نمونه برداری از محل آسیب دیده و فرستادن آن به آزمایشگاه برای بررسی بیشتر

– تست سرولوژیکی که از طریق بررسی آنتی بادی‌های موجود در خون می‌تواند وجود ویروس هرپس را اندازه گیری کند.

• انجام تست PCR که وجود ژنوم ویروس هرپس در خون یا مایع نخاعی را بررسی می‌کند.

درمان تبخال

درمان این بیماری بیشتراز طریق داروهای گیاهی مانند عصاره گیاه سالویا و پماد گیاهی میرتوپلکس انجام می‌گیرد. هر فرد به محض مشاهده اولین علائم سوزش یا خارش و گزگز شدن پوست باید درمان را آغاز کند چون هر چه زمان کوتاه تری از ابتلا به بیماری گذشته باشد شانس بهبودی بیشتر است. این بیماری به طور کامل درمان نمی‌شود اما با موارد ذکر شده نشانه‌ها تسکین یافته و علائم در حملات بعدی خفیف‌تر می‌شوند. ضمن اینکه از گسترش عفونت جلوگیری می‌شود و از این طریق بیماری تا حدودی کنترل می‌گردد. ازهمه مهم‌تر این است که ضمن درمان، برنامه‌های آموزشی ویژه‌ای نیز به افراد داده می‌شود که آن‌ها را آگاه کند تا چگونه در بهبود علائم خود عمل کنند.

ضمن درمان‌های پزشکی، پیگیری درمان‌های روان شناختی نیز توصیه می‌گردد تا آسیب‌های روانشناختی وارد شده به بیمار طی یک پروسه درمانی، مشخص و برطرف گردند. دریافت مشاوره روانشناسی برای کاهش استرس و تنش بسیار حائز اهمیت است.

نقش داروها در درمان تبخال

پزشکان برای درمان هرپس از داروهای آنتی ویروس استفاده می‌کنند. توجه داشته باشید که آنتی بیوتیک‌ها یا همان داروهای ضد باکتری در درمان این مشکل کاربردی ندارند. نکته قابل توجه اینجاست که آشکار شدن علائم برای مصرف داروها ضروری نیست و ممکن است حتی زمانی که علامت‌های فعال شدن ویروس در شما نهفته باشند بازهم پزشک از شما بخواهد که روزانه مقادیر مشخصی از داروها را مصرف نمایید. از جمله داروهایی که در درمان این مشکل تجویز می‌شود، می‌توان به والاسیکلوویر، فامسیکلوویر و آسیکلوویر اشاره کرد.

 

عود ویروس هرپس

وقتی ویروس تبخال وارد بدن شود درمان قطعی برای آن وجود ندارد و در ننتیجه این ویروس می‌تواند به طور نهفته همواره در بدن باقی بماند و در مواقعی که سیستم ایمنی ضعیف می‌شود مجددا بروز پیدا کند. از همین رو ممکن است پس از ابتلا به این مشکل به دفعات نشانه‌های آن را در خود مشاهده نمایید. تجربه برخی علامت‌ها نظیر احساس درد در باسن، پاها و قسمت پایینی کمر به اضافه احساس سوزش، خارش یا  گزگز کردن بدن در ناحیه‌اای که عفونت در ابتدا از آنجا وارد بدن شده، می‌تواند در مورد عود ویروس هرپس به شما هشدار دهد. با کمک گرفتن از مشاوره جنسی می‌توانید از علائم بروز هرپس آگاهی بیشتری به دست آورید.

ویروس تبخال دستگاه تناسلی نوع دوم

تبخال تناسلی از آن دسته عفونت‌هایی است که با رابطه‌ی جنسی منتقل می‌شود. ممکن است این بیماری هنگامی انتشار یابد که هیچ تاول یا تبخالی روی بدن فرد آلوده دیده نمی‌شود، اما احتمال انتقال آن از طریق تماس با سطوحی مثل دستگیره‌ی در، صندلی توالت فرنگی، ظروف، وسایل و رختخواب وجود ندارد.

شناخت این بیماری و آگاهی از راه‌های انتقال آن به شما کمک می‌کند تا از آن در امان بمانید، مثلاً ممکن است ویروس تبخال تناسلی بعد از تماس با تبخال لب در حین آمیزش منتقل شود. در این گونه موارد، تب‌خال دستگاه تناسلی از نوع ویروس هرپس ۱ (HSV-1) است.

تبخال تناسلی چیست؟

تب ‌خال تناسلی نوعی بیماری جنسی مسری است که زنان و مردان به آن مبتلا می‌شوند. عامل این بیماری، ویروسی به نام هرپس سیپملکس (HSV) است. متخصصان برآورد می‌کنند که از هر پنج بزرگسال آمریکایی یک نفر به این ویروس آلوده باشد.

اما بسیاری از مبتلایان به این نوع تبخال، از بیماری خود بی اطلاعند، زیرا این بیماری ممکن است هیچ نشانه‌ای نداشته باشد. برخی افراد بعد از آلودگی به این ویروس سال‌ها دچار زخم‌های تناسلی راجعه می‌شوند. این عفونت تا سال‌ها در بدن باقی می‌ماند. البته شدت علایم آن به مرور زمان کمتر می‌شود.

این عفونت را می‌توان با دارو و مراقبت‌های فردی مدیریت کرد. مبتلایان تب ‌خال تناسلی باید درباره‌ی این مشکل با شریک جنسی خود صحبت کنند، زیرا این بیماری مسری است. استفاده از کاندوم و اقدامات پیشگیرانه‌ی دیگر از انتقال ویروس به شریک جنسی و دیگران جلوگیری می‌کند.

دانستید که تب خال تناسلی ممکن است علائمی نداشته باشد. متأسفانه، این بیماری حتی هنگامی که علائم ظاهری قابل رویتی ندارد هم به دیگران منتقل می‌شود.

هم زمان با تشخیص تب خال تناسلی ممکن است احساسات منفی، استرس و اضطراب را تجربه کنید. در این صورت، حتماً باید با درمانگر خود درباره‌ی این موارد صحبت کنید تا بتوانید آن را ساماندهی و کنترل کنید. در این موارد، مشاوره و حمایت گروهی بسیار مفید است.

علت تبخال تناسلی

تب خال تناسلی (هرپس ژنیتال) بر اثر عفونت و ابتلا به ویروس هرپس سیمپلکس نوع ۲ ایجاد می‌شود. حتی ویروس هرپس سیمپلکس نوع ۱ که عامل تبخال دهانی (تبخال در دهان و لب‌ها به وجود می‌آید) است، سبب ایجاد تب ‌خال تناسلی می‌شود. در ادامه دلایل انتشار این بیماری را بررسی می‌کنیم.

علائم تب خال تناسلی

تبخال دستگاه تناسلی علائم مختلفی دارد. نشانه‌های این بیماری با توجه به دفعات ابتلا به آن متفاوت است. یعنی اولین باری که به این مشکل درگیر می‌شوید، علائمی را تجربه خواهید کرد که با دفعات بعدی متفاوت خواهد بود. با این حال بسیاری از افرادی که به عفونت هرپس سیمپلکس آلوده می‌شوند، ممکن است هیچ علائمی را تجربه نکنند.

اولین مواجهه با عفونت هرپس ویروس

اولین مواجهه با هرپس ویروس و علائم آن در بسیاری از مبتلایان بسیار شدید است. همچنین، این نشانه ها در زنان شدیدتر از مردان است. اولین علائم معمولاً چند هفته پس از آلودگی به ویروس آشکار می‌شود. این علائم دو تا سه هفته بعد، از بین می‌روند.

نشانه‌ی اولیه ابتلا به تبخال تناسلی بروز تاول‌های متعدد در ناحیه‌ی تناسلی است. زنان بیشتر در واژن، بخش بیرونی ناحیه‌ی تناسلی (فرج)، باسن، مقعد و ران نشانه‌های تبخال را می‌بینند. این بیماری بر آلت تناسلی، پوست (کیسه) بیضه، مقعد، باسن و ران‌های مردان تأثیر می‌گذارد.

معمولاً علامت این بیماری تاول‌هایی است که زخم‌هایی دردناک دارد. تاول‌های روی آلت تناسلی مردان یا قسمت بیرونی آلت تناسلی زنان ممکن است خشک و پوسته پوسته شوند و بعد از مدتی التیام یابند. ضایعات جدید در عرض ۵ تا ۷ روز پس از پیدایش اولین ضایعات گسترش می‌یابند. این علائم ممکن است با موارد زیر نیز همراه باشد:

تحریک و افزایش التهاب گره های لنفاوی کشاله‌ی ران

نشانه‌های آنفلوانزا مانند درد مفاصل، تب، سردرد

ادرار دردناک

 درصد کمی از افراد ممکن است به سردرد، تهوع، استفراغ و مشکلات ادراری دچار شوند. این نشانه‌ها وقتی ایجاد می‌شوند که ویروس تبخال بر سیستم عصبی تأثیر گذاشته باشد.

افرادی که هنگام دفع، درد و ناراحتی دارند، ممکن است بر اثر تبخال تناسلی به التهاب رکتوم یا مقعد نیز دچار شده باشند. (مردان بیشتر به این مشکل مبتلا می‌شوند.)

مرحله‌ی نهفته

بعد از علائم اولیه، ویروس به سمت گره‌های عصبی نخاع می‌رود و در آنجا تا یک دوره‌ی زمانی غیر فعال می‌ماند. به این مرحله نهفته می‌گویند، هیچ نشانه‌ای در طول این مدت بروز نمی‌یابد.

دوران عود (دوران بازگشت)

بسیاری از افراد، دوره های عود و برگشت تبخال تناسلی را تجربه کرده‌اند. در این دوره، ویروس دوباره و از میان رشته های اعصاب به سطح پوست منتقل می‌شود. این مسئله، علت شیوع زخم‌ها و گسترش آن‌هاست. عود مجدد، خفیف تر از اولین ابتلا به این ویروس است.

زخم‌ها ممکن است در همان منطقه‌ی بروز علائم اولیه، یا مناطق دیگر گسترش یابند. احتمال دارد تبخال‌‎ها در مناطقی که به طور مستقیم در تماس نبوده‌اند نیز، دیده شوند (مانند اطراف مقعد، بدون اینکه فرد رابطه‌ی جنسی مقعدی داشته باشد.)

احتمال عود مجدد

تبخال تناسلی در بسیاری از بیماران به طور مکرر عود می‌کند. به ویژه اگر به ویروس تبخال یا همان هرپس سیمپلکس ویروس نوع ۲ مبتلا باشید. اما تعداد حمله‌های ویروس و شدت آن به مرور زمان کمتر می‌شود.

گاهی، تأخیر علائم تبخال اضطراب آور است. اگر هرگز علائم ابتدایی عفونت را تجربه نکرده باشید، (یعنی ویروس بدون علامتی در بدن شما وجود داشته باشد) احتمالاً به دلیل نگرانی از انتقال بیماری به شرکای جنسی فعلی و گذشته‌ی خود مضطرب خواهید شد.

علائم اولیه‌ی بیماری (پیش نشان):۵۰ درصد مردم پیش از عود بیماری (قبل از بروز تاول‌ها) علائم خفیفی را تجربه می‌کنند. به این‌ها علائم اولیه (پیش نشان) می‌گویند. خارش، مور مور شدن یا درد ناحیه‌ی باسن، ران‌ و لگن برخی از نشانه‌های اولیه‌ی بیماری است. تواتر و شدت بازگشت این بیماری بعد از سال اول کمتر می‌شود.

محرک های عود عفونت هرپس سیپملکس (HSV)

بیماری، فشار عصبی و نور خورشید ممکن است تظاهرات هرپس راجعه را تحریک کند. گاهی قاعدگی نیز این مسئله را تشدید می‌کند.

من چه زمانی آلوده شدم؟

اگر برای اولین بار متوجه نشانه‌های تبخال شده‌اید، ممکن است این اولین دوره‌ی ابتلای شما نباشد. زیرا همانطور که خواندید، این احتمال وجود دارد که در ابتلای اولیه هیچ نشانه‌ای را تجربه نکرده باشید و پس از چند سال، عود بیماری را با علائم قابل توجهی تجربه کنید. به همین دلیل، اغلب تعیین زمان اولین ابتلا به این عفونت مشکل است. به ویژه اگر بیش از یک شریک جنسی داشته باشید. بنابراین، احتمالاً شریک جنسی فعلی شما منبع آلودگی و عفونت هرپس (تبخال) شما نیست.

تشخیص تبخال تناسلی (هرپس ژنیتال)

پزشکان تب‌خال دستگاه تناسلی را با توجه به شرح حال پزشکی، نشانه‌ها و علائمی که بیمار تجربه می‌کند، تشخیص می‌دهند. تشخیص این بیماری از بیماری‌های عفونی دیگری که با رابطه‌ی جنسی منتقل می‌شوند، بسیار مهم است.

زخم‌های ناحیه‌ی تناسلی، سیفلیس و شانکروئید (آتشک) از بیماری‌های عفونی دیگری هستند که ممکن است با تب خال تناسلی اشتباه گرفته شوند.

برای تشخیص این نوع از تبخال باید چندین آزمایش انجام گیرد. معمولاً این آزمایش‌ها وجود عفونت و نوع ویروس (نوع ۱ و ۲ (HSV-1,HSV-2)) را مشخص می‌کنند. انتخاب نوع آزمایش‌ها به علائم، زخم و تاول‌هایی بستگی دارد که در زمان مراجعه به پزشک دیده می‌شوند.

آزمایش کشت میکروبی

کشت میکروبی در آزمایشگاه وجود ویروس سیمپلکس در زخم و تاول را مشخص می‌کند. هنگامی که زخم‌ها تازه و باز هستند، احتمال تشخیص ویروس با این روش بیشتر است. هر چه، زخم‌ها کهنه‌تر باشند، تشخیص ویروس دشوارتر می‌شود. از این رو، برای معاینه‌ی دقیق‌تر مراجعه در ۴۸ ساعت ابتدایی بروز این علائم بسیار مهم است. آزمون کشت میکروبی در افرادی که اولین بار به این ویروس دچار شده‌اند، حساسیت بیشتری دارد.

آزمایش خون

آزمایش خون اغلب برای افرادی (زن یا مرد) مناسب است که تصور می‌کنند در گذشته در معرض این ویروس قرار گرفته‌اند و هیچ زخمی ندارند. آزمایش خون، پادتنی را که بدن علیه این ویروس ساخته است، نشان می‌دهد. هر دو نوع هرپس سیمپلکس با آزمایش خون تشخیص داده می‌شوند.

آزمایش خون مثبت، به این معناست که فرد در گذشته به این ویروس دچار شده است. اگرچه نمی‌توان مشخص کرد که بیمار دقیقاً چه زمانی و توسط چه کسی آلوده شده است. البته، اگر آزمایش خون را خیلی زود انجام دهید، ممکن است نتیجه‌ی آن منفی شود، زیرا چند هفته طول می‌کشد تا بدن در واکنش به ویروس پادتن بسازد. پس از آن، آزمایش پادتن برای همیشه مثبت باقی می‌ماند.

آزمایش خون برای زوج‌ها مفید است، اگر یکی از آن‌ها به تبخال تناسلی مبتلا باشد و دیگری هنوز آلوده نشده باشد، می‌توان از انتقال بیماری به او جلوگیری کرد. به همین دلیل، آزمایش خون اهمیت زیادی دارد.

افزون بر این، تعیین نوع تبخال (نوع ۱یا ۲) احتمال بازگشت بیماری را مشخص می‌کند. زیرا احتمال عود ویروس نوع ۲ بیشتر از نوع ۱ است.

آزمایش واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR)

آزمایش واکنش زنجیره‌ای پلیمراز برای شناسایی ویروس هرپس (تبخال) در سلول‌ها، ترشحات مجاری ادراری و تناسلی، از آزمایش‌های دیگر دقیق‌تر است. این آزمایش از کشت میکروبی و آزمایش خون بهتر و دقیق‌تر عمل می‌کند، ولی گران‌تر از آن‌هاست. به همین دلیل، معمولاً انجام نمی‌شود.

نحوه ی انتقال هرپس ژنیتال (تب ‌خال تناسلی) و عوامل خطر آن

انتقال ویروس بین شرکای جنسی

این ویروس اغلب از طریق رابطه‌ی جنسی دهانی، مقعدی و واژینال منتقل می‌شود.

حتی ممکن است ویروس تبخال تناسلی بعد از تماس با تبخال لب در حین آمیزش منتقل شود. در این گونه موارد، تب‌ خال تناسلی از نوع ویروس هرپس ۱ (HSV-1) است.

ممکن است این بیماری هنگامی منتقل شود که هیچ زخم قابل رؤیتی وجود ندارد، اما احتمال انتقال آن از طریق تماس با سطوحی مثل دستگیره‌ی در، صندلی توالت فرنگی، ظروف، وسایل و رختخواب وجود ندارد.

خطر انتقال بیماری از مرد به زن بیشتر از احتمال انتقال آن از زن به مرد است. مانند بیماری‌های عفونی دیگری که با تماس جنسی منتقل می‌شوند (STD)، احتمال ابتلا به تب خال تناسلی به تعداد شرکای جنسی، تعداد روابط جنسی و وضع استفاده از کاندوم بستگی دارد.

چه زمانی بیشترین احتمال انتقال ویروس وجود دارد؟

بیشترین خطر انتقال عفونت ویروس، زمانی است که نشانه‌های عفونت فعال است، اما این مسئله احتمال انتشار ویروس را در زمانی که تاول و زخم‌ها وجود ندارند، رد نمی‌کند.

محققان، میزان انتقال بیماری در زوج های غیر همجنسی را که یکی از آنها برای اولین بار درگیر عفونت شده بود، بررسی کردند. پژوهش آنان نشان داد در بازه‌ی زمانی بیش از یک سال، در ۱۰ درصد موارد، شریک جنسی به ویروس آلوده می‌شود. در ۷۰ درصد موارد نیز عفونت در زمانی منتقل می‌شود که هیچ گونه علائمی وجود ندارد. همچنین، استفاده از کاندوم و داروهای مهارکننده‌ی ضدویروس، احتمال انتقال عفونت به شریک جنسی را کاهش می‌دهد.

بارداری و هرپس ژنیتال (تبخال تناسلی)

زنانی که اولین علائم تبخال دستگاه تناسلی را در نزدیکی زایمان مشاهده می‌کنند، ممکن است آن را به نوزاد خود انتقال دهند.

برنامه ریزی دقیق در دوران بارداری و رعایت احتیاط لازم در طول بارداری و زمان تولد نوزاد، احتمال انتقال بیماری را کاهش می‌دهد.

تبخال در کودکان شرایط خطرناکی را ایجاد می‌کند، اگر سابقه‌ی ابتلا به این عفونت را دارید، باید پزشک خود را از این موضوع آگاه سازید.

اگر قبل از بارداری به تب خال تناسلی مبتلا بوده اید، ممکن است این ویروس را به نوزاد خود منتقل کنید، هر چند احتمال آن خیلی کم است.

چنانچه تب‌ خال تناسلی مادر هنگام زایمان عود کند، به احتمال زیاد کودک او به بیماری مبتلا می‌شود. به همین دلیل، پزشکان درمان ضد ویروس پیشگیرانه با آسیکلوویر را در طول بارداری توصیه می‌کنند.

همچنین، پزشکان به زنانی که در نزدیکی زایمان خود برخی نشانه‌های هرپس ژنیتال را دارند، توصیه می‌کنند، زایمان را با سزارین انجام دهند. زنان بارداری که سابقه‌ی تب خال تناسلی ندارند، اما شریک جنسی آنان سابقه‌ی تبخال لب (عموماً مربوط به ویروس هرپس نوع ۱) یا تب ‌خال تناسلی (عموماً هرپس نوع ۲) دارد، باید از ارتباط جنسی دهانی، واژینال و مقعدی در سه ماهه‌ی سوم بارداری بپرهیزند. افزون بر این، در کل دوره‌ی بارداری استفاده از کاندوم در هنگام رابطه‌ی جنسی ضروری است.

رابطه ی تبخال تناسلی و ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV)

مبتلایان به تب خال تناسلی، بیشتر ممکن است به ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) دچار شوند. وجود تاول، زخم و تب خال تناسلی، احتمال نفوذ مایعات و ترشحات تناسلی را به بدن شریک جنسی افزایش می‌دهد.

بنابراین، اگر کسی تبخال دارد (ضایعات تبخال روی پوستش وجود دارند) در طول تماس جنسی در معرض ویروس نقص ایمنی انسانی قرار می‌گیرد، ویروس نقص ایمنی انسانی به راحتی از میان ضایعات پوستی منتقل می‌شود. استفاده از کاندوم انتقال ویروس هرپس (عامل تبخال) و نقص ایمنی انسانی (عامل ایدز) را کاهش می‌دهد.

درمان تبخال تناسلی

تب خال تناسلی درمان ندارد، ولی با کمک داروهای ضد ویروس و مراقبت‌های بهداشتی می‌توانید آن‌ را کنترل کنید.

داروهای ضد ویروس

چند داروی ضد ویروس برای حل این مشکل استفاده می‌شوند: آسیکلوویر، فامسیکلوویر و والاسیکلوویر. این داروها بیشتر به صورت خوراکی مصرف می‌شوند. البته آسیکلوویر قدیمی‌ترین و ارزان‌ترین داروی ضد ویروس است. تعداد دفعات مصرف آسیکلوویر بیشتر از فمسیکلوویر و والاسیکلوویر است.

رژیم درمانی

مقدار مصرف و طول دوره‌ی درمان به زمان بروز اولین علائم و عود آن بستگی دارد:

اولین ابتلا به هرپس

اگر برای اولین بار دچار تبخال تناسلی شده‌اید، دوره‌ی درمان شما حدود ۷ تا ۱۰ روز است و معمولاً داروهای ضد ویروس خوراکی برایتان تجویز خواهد شد.

درمان اپیزودیک (حمله‌ای)

در این نوع درمان، بیمار داروهای ضد ویروس را فقط زمانی مصرف می‌کند که نشانه‌ها و پیش علامت‌های تبخال بروز یابند. ممکن است درمان اپیزودیک به افرادی توصیه ‌شود که کمتر از ۶ ماه در سال دچار تبخال می‌شوند. متأسفانه، درمان اپیزودیک، تعداد حمله های ویروس تبخال را کاهش نمی‌دهد. مزیت این نوع درمان، کاهش زمان و شدت بیماری است.

اثرگذاری این درمان هنگامی بیشتر می‌شود که کمتر از ۷۲ ساعت پس از شروع اولین نشانه‌ها، آغاز شود. بنابراین، اگر سابقه‌ی تب خال تناسلی دارید، بهتر است داروهای ضد ویروس خود را همیشه در دسترس خود نگه دارید. به این ترتیب می‌توانید با بروز نخستین نشانه‌های عود تبخال (درد، سوزش، یا مشاهده ی اولین نشانه‌های زخم)، مصرف دارو را آغاز کنید.

درمان سرکوبگرانه

در درمان سرکوبگرانه، بیمار هر روز مقدار کمی دارو مصرف می‌کند تا از بروز تبخال جلوگیری کند. این درمان علاوه بر اینکه تواتر و طول حمله ها را کاهش می‌دهد، احتمال انتقال ویروس تبخال (HSV) به شریک جنسی را کم می‌کند.

معمولاً پزشکان درمان سرکوبگرانه را در موارد زیر توصیه می‌کنند:

1.فردی سالانه ۶ بار یا بیشتر به تبخال دچار شود.

2.افرادی که سیستم دفاعی آنان بر اثر ویروس نقص ایمنی (HIV)، مصرف داروهای مهارکننده‌ی سیستم ایمنی و عوامل دیگر ضعیف شده است.

3.بیمارانی که شریک جنسی آنان تا کنون به تب خال تناسلی دچار نشده یا پادتن ضد ویروس هرپس نوع ۱ یا ۲ در آزمایش خون آنان مشاهده نمی‌شود.

4.یک پژوهش نشان‌ می‌دهد درمان سرکوبگرانه با والاسیکلوویر، احتمال انتقال ویروس را تا ۵۰ درصد کاهش می‌دهد.

طول دوره‌‌ی درمان سرکوبگرانه هنوز نامشخص است. برخی متخصصان پیشنهاد می‌کنند که به مدت چند روز درمان سرکوبگرانه را متوقف کنید، اگر تبخال دوباره عود کرد، آن را از سر بگیرید.

بدون نیاز به درمان

درمان تبخال تناسلی راجعه، ضروری نیست. به ویژه اگر علائم بیماری گاه گاه بروز یابند و خفیف باشند. همچنین، افرادی که رابطه‌ی جنسی ندارند و احتمال انتقال تبخال در آنان مطرح نیست، ضرورتی ندارد دارو مصرف کنند.

چه رژیم درمانی برای من مناسب تر است؟

بسیاری از افرادی که دچار عود هرپس هستند، مطمئن نیستند که کدام درمان (درمان اپیزودیک یا سرکوبگرانه) برایشان مناسب تر است. برای انتخاب نوع درمان باید به چند عامل توجه کنید: هر چند وقت یک بار دچار تبخال می‌شوید، شدت علائم‌ چقدر است و چه قدر احتمال دارد عفونت به شریک جنسی منتقل شود.

-اگر فاصله‌ی بروز تبخال‌ها کوتاه و علائم شما شدید است یا چنانچه نمی‌خواهید این بیماری به شریک جنسی شما منتقل شود، درمان سرکوبگرانه (مصرف دارو به مقدار کم ولی روزانه) گزینه‌ی مناسبی برای شماست.

-اگر دیر به دیر دچار تبخال می‌شوید، درد شدیدی ندارید یا نگران انتقال ویروس هرپس به شریک جنسی‌ خود نیستید (چون رابطه‌ی جنسی ندارید)، برای شما درمان اپیزودیک یا عدم درمان انتخاب‌های منطقی‌تری به نظر می‌رسند.

اقدامات خودمراقبتی

علاوه بر مصرف داروهای ضدویروس، درمان‌های موضعی نیز به کار می‌روند. درمان‌های موضعی درد ناشی از علائم و زخم های تبخال را تسکین می‌دهند.

نشستن در آب سرد (که به آن sitz bath یا استحمام نشیمن هم می‌گویند)، به طور موقت درد زخم ها را کاهش می‌دهد. می‌توانید این کار را به راحتی در وان حمام خانه‌‌ی خود یا در لگن‌های ویژه‌ای که به این منظور طراحی شده‌اند و در داروخانه‌ها موجودند، انجام دهید.

بعد از یک حمام آب گرم، دفع ادرار در این نوع لگن‌ها برای زنانی که مشکلات ادراری دارند، آسان‌تر است. البته نباید از صابون و حمام کف استفاده کنید. تمیز و خشک نگه داشتن قسمت‌های تناسلی بسیار مهم است. همچنین نباید لباس زیر تنگ و زبر بپوشید. استامینوفن (یا تایلنول) یا ایبوپروفن درد ناشی از زخم‌های تناسلی را کاهش می‌دهد. کرم‌ها و پمادهای بدون نسخه عموماً توصیه نمی‌شوند.

مشاوره و حمایت

بسیاری از افراد بعد از تشخیص تبخال تناسلی، احساس شرمندگی، ترس و پریشانی دارند. این واکنش‌ها طبیعی هستند. لازم است به یاد داشته باشید که تب خال تناسلی اختلالی است که می‌توانید آن را کنترل کنید. آموزش اینکه افراد مبتلا و شریک جنسی آنان چگونه از خود مراقبت کنند و با چه چیزهایی مواجه خواهند شد، بسیار ضروری است.

بسیاری از بیمارانی که با روانشناس یا افراد خانواده‌ی خود صحبت می‌کنند، شرایط بیماری خود را بهتر می‌پذیرند و با آن کنار می‌آیند. همچنین، مشاوره برای افرادی که نتیجه‌ی آزمایش ویروسی آنان مثبت است، ولی هنوز علامتی را تجربه نکرده‌اند، بسیار مفید است.

در سراسر جهان گروه‌های حمایتی‌ای برای این بیماران شکل گرفته است. این گروه‌ها محیط امنی را فراهم می‌کنند تا بیماران تجارب و احساسات خود را با یکدیگر به اشتراک بگذارند. همچنین، این گروه‌ها کمک می‌کنند تا بیماران اطلاعات دقیق و صحیحی درباره‌ی بیماری خود به دست آورند. افرادی که به ویروس هرپس آلوده می‌شوند، به صحبت با درمانگر و بازدید از سایت‌های مربوط به این بیماری تشویق می‌شوند.

پیشگیری از تبخال تناسلی

همه ی افرادی که رابطه‌ی جنسی دارند، در معرض ابتلا به این نوع از تبخال (هرپس ژنیتال) هستند. صحبت کردن درباره‌ی هرپس تناسلی ممکن است با ناراحتی و شرم همراه باشد.

شرکای جنسی باید از احتمال انتقال ویروس تبخال از طریق رابطه‌ی جنسی آگاه باشند. انجام دادن آزمایش های منظم برای تشخیص بیماری‌هایی که از طریق رابطه‌ی جنسی منتقل می‌شوند، ضروری است. به‌ویژه برای افرادی که بیش از یک شریک جنسی دارند. بعد از اینکه مشخص شد به هرپس تناسلی مبتلا شده اید، هنوز هم می‌توانید رابطه‌ی جنسی سالم و ایمنی داشته باشید. البته، باید احتیاط لازم را رعایت کنید.

وقتی فقط یکی از دو طرف رابطه‌ی جنسی به ویروس آلوده است، استفاده از کاندوم لاتکسی در هر بار رابطه‌ی جنسی، احتمال انتقال ویروس هرپس را کاهش می‌دهد.

هرچه استفاده از کاندوم لاتکس بیشتر باشد، احتمال انتقال ویروس کمتر می‌شود. حتی، وقتی کسی هیچ زخم یا ضایعه‌ی پوستی ندارد، استفاده از کاندوم ضروری است.

هنگامی که تبخال دستگاه تناسلی ایجاد شد، نباید رابطه‌ی جنسی داشته باشید. افزون بر این، زمانی که زخم ها و ضایعات تبخال روی لب یا اطراف دهانتان باشد، لازم است به طور جدی از رابطه‌ی جنسی دهانی بپرهیزید. زیرا کسی که تبخال لب دارد ممکن است با رابطه‌ی جنسی دهانی به شریک جنسی‌ خود، تبخال تناسلی منتقل کند.

زگیل آلت تناسلی برآمدگی ویروسی در انسان

ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) یکی از رایج ترین عفونت های منتقله از راه جنسی (STIs) است . این ویروس می تواند از طریق تماس جنسی پوست به پوست منتقل شود. انواع مختلفی از ویروسHPV وجود دارند.

بعضی از انواع آن که زگیل های تناسلی را ایجاد می کنند با ریسک (خطر) پایین نامیده می شوند. و برخی از انواع این ویروس می توانند منجر به سرطان گردن رحم، مقعد و یا سرطان دهانی شوند و به انواخ پر خطر شناخته می شوند.

هیچ درمان شناخته شده ای برای ویروس اچ پی وی وجود ندارد، اما واکسن موجود می تواند بدن را در برابر برخی از انواع این ویروس محافظت کند.

ویروس پاپیلومای انسانی یا HPV بیش از 200 نوع دارد. در حدود 40 نوع از این موارد قادر به آلوده کردن نواحی تناسلی، دهان و حلق هستند. از جمله نواحی تناسلی می توان به فرج، واژن، دهانه رحم، داخل و اطراف مقعد، آلت تناسلی مردانه و کیسه بیضه اشاره کرد.

این انواع از HPV در حین تماس جنسی منتقل می شوند. دیگر انواع ویروس HPV سبب ایجاد زگیل های رایج همانند زگیل های دست و پا شده و از طریق تماس جنسی منتقل نمی شوند. ابتلا به عفونت HPV تناسلی بسیار رایج است.

در حقیقت اغلب افرادی که از نظر جنسی فعال هستند در بازه ای از زندگی خود به HPV دچار می شوند. اغلب افراد مبتلا به HPV هیچ گونه علائمی نداشته و احساس تندرستی می کنند. به همین دلیل افراد از ابتلای خود مطلع نمی شوند.

آیا ویروس hpv از بین میرود؟

اکثر عفونت های HPV تناسلی به هیچ عنوان مضر نبوده و خود به خود از بین می روند. با این حال، برخی از انواع HPV می توانند به بروز زگیل های تناسلی یا تعدادی از سرطان ها منجر شوند. انواع 6 و 11 ویروس HPV عامل بروز اغلب زگیل های تناسلی هستند.

با اینکه ابتلا به زگیل ها آزار دهنده است اما این موارد در دسته انواع کم خطر HPV جای گرفته و سبب بروز سرطان یا دیگر مشکلات جدی سلامتی نمی شوند. موارد بسیاری از انواع HPV می توانند به بروز سرطان منجر شوند اما با این حال عامل اغلب سرطان های مرتبط با HPV انواع 16 و 18 هستند.

این موارد انواع پر خطر ویروس HPV نامیده می شوند. سرطان دهانه رحم در اغلب موارد با ویروس HPV ارتباط دارد. البته باید گفت که این ویروس توانایی ایجاد سرطان در نواحی فرج، واژن، آلت تناسلی، مقعد، دهان و حلق را نیز دارد. هیچ درمانی برای ابتلا به HPV وجود ندارد؛ اما می توان جهت پیشگیری از تاثیر منفی HPV بر سلامت فرد اقدامات بسیاری انجام داد.

واکسن هایی وجود دارند که در برابر ابتلا به برخی انواع HPV مصونیت ایجاد می کنند. پزشک یا پرستار می توانند زگیل های تناسلی را از بین برند. انواع پر خطر HPV را می توان قبل از سرطانی شدن به آسانی درمان کرد. این گفته بیانگر اهمیت انجام متداول آزمایش های پاپ اسمیر یا ابتلا به HPV می باشد. کاندوم ها و محافظ های دهانی با اینکه مصونیت کامل ایجاد نمی کنند اما می توانند احتمال ابتلا به HPV را کاهش دهند.

چگونگی ابتلا به HPV

ویروس اچ پی وی به آسانی از طریق تماس مستقیم پوستی با فرد مبتلا انتقال می یابد. این عفونت هنگامی انتقال می یابد که فرج، واژن، دهانه رحم یا مقعد فرد با حلق، دهان یا نواحی تناسلی فرد دیگر (معمولا در هنگام رابطه جنسی) تماس پیدا می کند. این بیماری حتی در صورت عدم انزال منی یا دخول آلت تناسلی به واژن، مقعد یا دهان نیز می تواند انتقال یابد.

HPV  رایج ترین عفونت منتقل شونده جنسی بوده و در اغلب موارد چندان جای نگرانی نیست. این بیماری معمولا به صورت خود به خود از بین رفته و افراد حتی از ابتلا به آن مطلع نمی شوند. شایان ذکر است که اغلب افراد فعال از نظر جنسی در بازه ای از زندگی خود به این بیماری مبتلا می شوند. بنابراین، در صورت ابتلا دلیلی برای ترسیدن یا شرمندگی وجود ندارد.

زگیل تناسلی چه شکلی است؟

زگیل تناسلی رشد پوست در نواحی کشاله ران، ناحیه تناسلی یا مقعد می باشند. این زگیل ها می توانند اندازه ها و اشکال مختلفی داشته باشند. بعضی ها شبیه تکه های سفید مسطح، و برخی دیگر لکه مانند، مثل شاخه های کوچک گل کلم هستند. گاهی اوقات این زگیل ها قابل رویت نیستند.

علل ایجاد اچ پی وی و زگیل های تناسلی کدام اند؟

اچ پی وی یک ویروس است. برخی از انواع مشخص ویروس عامل زگیل تناسلی بوده و برخی دیگر از انواع آن باعث تغییراتی در سلول های گردن رحم و در نتیجه سرطان گردن رحم می شوند.اچ پی وی و زگیل های تناسلی می توانند از طریق تماس جنسی و یا تماس جنسی بین پوست و پوست از کسی که ویروس دارد، منتقل شود.

علائم و نشانه های ابتلا به ویروس پاپیلومای انسانی (HPV)

ویروس پاپیلومای انسان رایج ترین عفونت منتقل شونده جنسی است. در صورتی که فرد در گذشته از نظر جنسی فعال بوده یا در زمان حال فعالیت جنسی دارد، به احتمال زیاد در معرض این ویروس قرار گرفته است.

hpv چه علائم و نشانه‌هایی دارد؟

تشخیص ابتلا به HPV می تواند اندکی دشوار باشد. ویروس HPV می تواند قبل از تشخیص به وسیله علائم و نشانه ها، مدتی را در بدن سپری کند. از جمله این علائم می توان به بروز برآمدگی پوستی و خارش اشاره کرد. دانستن عملکرد ویروس HPV در بدن و نوع تغییرات ایجاد شده توسط آن می تواند نقش مهمی را در حفظ سلامت فرد ایفا کند.

اکثر افراد مبتلا به اچ پی وی علائمی ندارند. اما اگر مبتلا به علائم شوند؛ این علائم می توانند خفیف بوده به طوری که فرد حتی اطلاعی از آلوده بودن خود نداشته باشد. این علائم می توانند شامل درد، خارش و خونریزی بوده و یا شامل وجود زگیل تناسلی قابل مشاهده باشند.

برخی از انواع HPV می توانند باعث ایجاد زگیل شوند. HPV-6 و HPV-11 دو نمونه هستند. انواع دیگر ، مانند HPV-16 و HPV-18 ، باعث ایجاد زگیل نمی شوند اما می توانند منجر به سرطانهای خاصی شوند.
با HPV دهانی ، علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• گوش درد
• کوفتگی
• کاهش وزن غیر قابل توضیح
• گلو درد که نمی رود
• درد هنگام بلع
• تورم غدد لنفاوی

علائم ویروس hpv چه زمانی ظاهر می شوند؟

علائم احتمالاً 2 تا 3 ماه بعد از ابتلا به عفونت رخ می دهند. اما شما می توانید به این علائم از 3 هفته تا چند سال پس از عفونت نیز مبتلا شوید. زگیل های تناسلی قابل مشاهده تنها در حالتی که عفونت فعال است، ظاهر می شوند. اما هنگامی که زگیل قابل مشاهده نباشد نیز امکان انتقال ویروس وجود دارد.

علائم رایج زگیل تناسلی

در واقع، رایج ترین علامت ابتلا به عفونت HPV عدم وجود هر گونه علامت است. پزشکان چنین بیماری هایی را عفونت های بدون علامت نام گذاری می کنند. همچنین، این امکان وجود دارد که بدن بدون آگاهی فرد این ویروس را خارج کند. چنین مواردی را عفونت موقت یا گذرا می نامند.

این نوع عفونت HPV بیشترین شیوع را در زنانی دارد که سن پایینی داشته و از نظر جنسی فعال هستند. عدم بروز علائم، به طور ویژه در انواع پر خطر HPV رخ می دهد. به همین دلیل نیز ملاقات متداول با متخصص زنان جهت انجام آزمایش و غربالگری اهمیت دارد.

علائم زگیل تناسلی با شیوع کمتر

از کجا بفهمیم زگیل تناسلی داریم؟ ابتلا به علائم عفونت HPV بیشتر به دلیل ابتلا به زگیل های تناسلی ناشی از ویروس می باشد. علائم این بیماری به شرح زیر است:

1.توده ها و برآمدگی های ناحیه تناسلی

HPV یک عفونت منتقل شونده جنسی است که از طریق تماس پوستی مستقیم با فرد آلوده منتقل می شود. بنابراین، نواحی تناسلی در معرض بیشترین خطر ابتلا قرار دارند. فرج و واژن در زنان و آلت تناسلی و کیسه بیضه در مردان از جمله نواحی تناسلی به شمار می روند.

در صورت انجام رابطه جنسی مقعدی، مقعد نیز یکی از نواحی مستعد ابتلا قرار خواهد گرفت. زگیل های تناسلی زائده های گوشتی بدون دردی هستند که توسط ویروس HPV ایجاد می شوند. این زگیل ها در حین استحمام، تراشیدن مو های زائد یا رابطه جنسی توجه فرد یا شریک او را به خود جلب می کنند.

در صورت مشاهده هر گونه زائده یا ضایعات پوستی در نواحی تناسلی مراجعه به پزشک الزامی است . HPV  تنها عفونت منتقل شونده جنسی نیست که سبب ایجاد تغییرات در پوست ناحیه تناسلی می شود.

2.خارش ناحیه تناسلی

خارش ناحیه تناسلی علامت اختصاصی ابتلا به عفونت HPV نبوده و عوامل مختلفی از جمله عفونت های قارچی و واکنش های حساسیتی می توانند این علامت را ایجاد کنند. با این حال، در صورت بروز احساس خارش در ناحیه پدیدار شدن برآمدگی های گوشتی احتمال ابتلا به عفونت HPV وجود دارد.

در این مواقع مراجعه به متخصص زنان تصمیمی درست است. همانطور که در بالا گفته شد در صورت انجام رابطه جنسی مقعدی امکان بروز این علائم در اطراف مقعد نیز وجود دارد. با اینکه خارش و بروز زائده های گوشتی در ناحیه مقعد بیشتر بیانگر ابتلا به هموروئید است اما باید تشخیص این موضوع را بر عهده پزشک قرار داد.

HPV و زگیل های تناسلی چگونه تشخیص داده می شوند؟

پزشک اغلب از شما می پرسد آیا می توانید زگیل های تناسلی را با نگاه کردن به ناحیه تناسلی و ناحیه مقعد خود مشاهده کنید یا نه. همچنین ممکن است در مورد علائم و عوامل خطر شما سؤالاتی را بپرسد. عوامل خطر ، مواردی هستند که احتمال ابتلا به عفونت را بالا می برند.

گاهی اوقات پزشک برای آزمایش از بافت زگیل یک نمونه می گیرد. در خانم ها، اگر آزمایش پاپ اسمیر غیر طبیعی باشد، پزشک می تواند آزمایش HPV را انجام دهد تا وجود انواع پرخطر ویروس را شناسایی کند.

درمان ویروس اچ پی وی و زگیل تناسلی

هیچ درمانی برای HPV وجود ندارد، اما علائم را می توان درمان کرد. با پزشک خود در رابطه با اینکه باید زگیل های تناسلی قابل مشاهده را درمان کنید یا نه مشورت کنید. معمولاً خود به خود درمان می شوند اما امکان انتقال و سرایت آن وجود دارد.

اکثر مردم به دلیل وجود علائم و یا ظاهر این زگیل ها اقدام به درمان می کنند. اما اگر علائمی ندارید و نگران ظاهر آن نیستید، می توانید صبر کرده تا خود به خود بهبود یابند.

حتی اگر شما زگیل های خود را درمان کردید و یا آن ها بدون درمان برطرف شدند ، عفونت HPV می تواند در سلول های بدن شما باقی مانده باشد. حتی اگر علائمی نداشته باشید ، نیز می تواند عفونت را به شریک جنسی خود منتقل کنید.

آیا می توان از HPV و زگیل های تناسلی پیشگیری کرد؟

بهترین روش پیشگیری از زگیل های تناسلی – یا هر نوع بیماری منتقله از راه جنسی دیگر – عدم داشتن رابطه جنسی و یا تماس جنسی پوست به پوست است. اگر رابطه جنسی دارید، آن را محافظت شده انجام دهید.

از کاندوم استفاده کنید. کاندوم می تواند باعث کاهش خطر بروز زگیل تناسلی شود، اما از کل ناحیه تناسلی در برابر تماس پوست با پوست محافظت نمی کند.

قبل از برقراری رابطه جنسی با کسی، با او درباره ی بیماری های منتقله از راه جنسی صحبت کنید. به یاد داشته باشید که فرد بدون آگاهی از بیماری خود می تواند آلوده شود.

اگر علائم STI (بیماری های آمیزشی) را دارید، رابطه جنسی نداشته باشید.

با کسی که علائمی دارد یا ممکن است در معرض STI(بیماری های آمیزشی) قرار باشد، رابطه جنسی نداشته باشید.

داشتن چندین شریک جنسی باعث افزایش خطر ابتلا به عفونت می شود.

اگر شما 26 سال یا کمتر دارید، می توانید شات HPV را دریافت کنید. واکسن HPV می تواند شما را در برابر زگیل های تناسلی محافظت کند. سه نوع واکسن HPV موجود است.

انواع پر خطر HPV چیست؟

متاسفانه، افراد مبتلا به انواع پر خطر HPV تا زمانی که مشکلات جدی در سلامت آن ها به وجود نیامده هیچ گونه علامتی از ابتلا نشان نمی دهند. به همین دلیل نیز انجام بررسی های متداول از اهمیت بالایی برخوردار است. در بسیاری از موارد، می توان با یافتن تغییرات سلولی غیر طبیعی از بروز سرطان دهانه رحم پیشگیری کرد.

ویروس hpv و سرطان

در صورت عدم درمان این تغییرات، امکان بروز سرطان وجود دارد. با انجام آزمایش پاپ اسمیر می توان به وجود سلول های غیر طبیعی در دهانه رحم پی برد. این آزمایش به صورت مستقیم وجود سرطان یا حتی ویروس HPV را تشخیص نمی دهد، بلکه به بررسی تغییرات سلولی غیر طبیعی می پردازد که توسط ویروس HPV ایجاد شده اند.

 ویروس هپاتیت روش انتقال:

ارتباط جنسی به ویژه ارتباط مقعدی (و یا تماس با مدفوع آلوده) که بیشتر مربوط به نوع A است، تزریق خون آلوده ( به ویژه در نوع C,B )
علائم: نشانه های این بیماری تقریبا شبیه به آنفلونزاست و در موارد شدیدتر با تب، دردهای شکمی، استفراغ، یرقان (زردی پوست و چشم ها) همراه است
درمان: استراحت مطلق، مصرف مایعات و گاهی اوقات نیز مصرف آنتی بیوتیک برای جلوگیری از بروز باکتری های نهفته. برای هپاتیت B نوعی واکسن درست شده است اما باید توجه داشت که واکسنها تنها از ابتلا به بیماری جلوگیری می کنند و نوعی روش درمانی به حساب نمی آیند.

ایدز– آچ آی وی

روش انتقال: ارتباط جنسی، تزریق خون آلوده، و همچنین انتقال بیماری از مادر آلوده به جنین در طول زمان بارداری، وضع حمل و یا شیر دادن به نوزاد.
علائم: HIV نشانه هایی شبیه به آنفلونزای خفیف را دارد و ممکن است پیش از اینکه ایدز آشکار شود برای سال های متمادی نهفته باقی بماند. نشانه های ایدز نیز شامل تب، کاهش وزن، خستگی بیش از اندازه، اسهال و عفونت هایی که در برخی موارد نادر منجر به بروز سرطان می شوند ( مثل تومور سرطانی کاپوسیز) و ذات الریه می باشد.
درمان: مخلوطی از داروهای ضد ویروس و آنهایی که رشد سلول های بیماری را متوقف می کنند و سایر داروها.

کارهایی که دراولین رابطه ی جنسی باید انجام داد

برقراری اولین رابطه جنسی موضوعی است که افراد نظرها و دیدگاه‌های مختلفی در مورد چگونگی و زمان آن دارند. برخی اولین رابطه زناشویی را تجربه‌ای هیجان انگیز می‌دانند و برای برخی دیگر ترسناک است. پسرها نیز به هنگام اولین تجربه جنسی خود دچار اضطراب می‌شوند با این حال دختران به خاطر ترس از دست دادن پرده بکارت و بارداری بیشتر در مورد اولین نزدیکی محافظه کارند. به علاوه احساسی که از اولین تجربه رابطه جنسی خود به دست می‌آورید در نگرش شما نسبت به روابطی که در آینده خواهید داشت تاثیر به سزایی دارد.

اگر برای اولین بار می خواهید رابطه جنسی داشته باشید، تعیین زمان مناسب برای داشتن رابطه و انتخاب اولین شریک جنسی از اهمیت زیادی برخوردار است چون احساسی که از تجربه اولین رابطه جنسی خود به دست می‌آورید در روابط بعدی شما تاثیر چشمگیری خواهد داشت.

هر کس بنا به جنسیت، فرهنگ خانواده و جامعه، ارزش‌ها و اعتقادات فردی، تاثیر دوستان و … اولین رابطه جنسی را برقرار می‌کند. داشتن ترس و اضطراب چه در رابطه جنسی پیش از ازدواج و چه بعد از ازدواج، امری طبیعی است. پس به این نکته توجه داشته باشید که آیا از لحاظ روحی و جسمی آمادگی رابطه جنسی را دارید؟ این رابطه از روی میل و دوست داشتن است یا به دلیل ترس از دست دادن فرد مقابل؟

واقع بینی در مورد اولین رابطه جنسی

ترس و اضطراب باعث می‌شود که از اولین رابطه جنسی لذت نبرید و برنامه ریزی‌هایتان خراب شود، از طرفی نباید برای اولین رابطه خود رویایی و ایده آل گرایانه برنامه ریزی کنید. مخصوصا زمانی که هر دو نفر شما بی تجربه هستید. هنوز در مورد بدن یکدیگر آگاهی چندانی ندارید و ممکن است رابطه مطابق انتظارات شما پیش نرود پس احتمال خرابکاری وجود دارد.

توجه داشته باشید که شما می‌خواهید نیاز جنسی خود را برآورده کنید و از بودن با یکدیگر لذت ببرید؛ پس نیازی نیست که کامل باشید یا هر تکنیکی که یاد گرفتید بخواهید اجرا کنید تا فرد مقابل را تحت تاثیر قرار دهید. فقط سعی کنید روش ارضای نیازهای جنسی یکدیگر را پیدا کنید. نظر یکدیگر را در مورد اینکه چه کاری مطابق میل دیگری است جویا شوید. در زمان رابطه به موقعیت یکدیگر اهمیت دهید و از احساس یکدیگر درباره رابطه سوال کنید؟

چه کارهایی پیش از برقراری اولین رابطه جنسی لازم است انجام دهیم؟

پیش از آن که برای برقراری اولین رابطه زناشویی خود اقدام کنید لازم است آگاهی‌های خود را بالا ببرید. موارد زیر پیش از رابطه جنسی اهمیت دارد:

توجه به نظافت شخصی و بهداشت رابطه جنسی

توجه به نظافت شخصی و مسائل بهداشتی اهمیت زیادی دارد. برای جلوگیری از بروز بیماری‌های مقارتبی مانند سوزاک، ایدز، سیفلیس و زگیل‌های تناسلی … و جلوگیری از بارداری‌های ناخواسته از کاندوم استفاده کنید. گاهی برخی افراد خجالت می  کشند استفاده از کاندوم را مطرح کنند؛ چون می‌ترسند شریک جنسی خود را ناراحت کنند. حتی ممکن است طرف مقابل شما بهانه‌هایی از این دست که «من با کاندوم راحت نیستم یا لذت نمی‌برم” یا “مگه به من اعتماد نداری و می‌ترسی که مریضی داشته باشم» بخواهند شما را منصرف کنند.

توافق بر سر مسائل جنسی

با این حال باید پیش از برقرای رابطه جنسی درباره این مسائل با یکدیگر به توافق برسید، گذشتن از آن چه که واقعا برای شما اهمیت دارد و خواسته شماست می‌تواند در آینده باعث سرخوردگی‌تان شود. به همین جهت بر داشتن مهارت‌های ارتباطی مانند نه گفتن و جرات‌مندی بسیار تاکید می‌شود. در نهایت یک مکان مناسب انتخاب کنید که بدون استرس بتوانید رابطه جنسی داشته باشید در غیر این صورت آن طور که انتظار دارید لذت نخواهید برد. برقراری رابطه جنسی لذت بخش برای هر دو زوج نیاز به آموزش و کسب آگاهی دارد.

اولین رابطه جنسی در شب عروسی چگونه خواهد بود؟

اگر شما و همسرتان بخواهید طبق سنت و فرهنگ، اولین رابطه جنسی خود را به بعد از ازدواج و به شب رفاف موکول کنید؛ می‌توان تصور کرد چه فشار روانی بالایی را باید تحمل کنید. بعد از یک روز شیرین اما طاقت فرسا که از تدارکات و آرایشگاه شروع می‌شود تا عکس گرفتن و رقصیدن و رفتن تمامی مهمان ها؛ باید برای مراسم دیگری آماده شوید که نیازمند آمادگی جسمی و روحی است.

دیگر تصمیم با خودتان است که می‌خواهید شب اول به معاشقه و تحریک لمسی بپردازید یا رابطه جنسی کامل و مقاربت داشته باشید. اما به این نکته توجه داشته باشید، حسی که بعد از اولین رابطه در شما برانگیخته می‌شود تا مدت‌ها ادامه پیدا می‌کند؛ پس بهتر است عمل دخول در زمان اضطراب و خستگی انجام نشود.

شکیبایی در برقراری اولین رابطه جنسی

صبور بودن نقش مهمی در لذت بخش بودن اولین رابطه ایفا می کند. شرایط طرف مقابل خود را در نظر بگیرید و به او فرصت دهید تا از لحاظ روحی و جسمی برای این رابطه آمادگی پیدا کند. داشتن معاشقه و پیش نوازی کافی رمز اصلی موفقیت در اولین تجربه جنسی شما خواهد بود به طوری که بوسه، نوازش و لمس بدن می تواند تا حد زیادی کیفیت رابطه جنسی تان را بالا ببرد.

معمولا دختران به دلیل درد از دست دادن پرده بکارت نگران هستند. در اولین رابطه ممکن است کمی درد داشه باشید ولی اگر شریک جنسی تان به اندازه کافی برای معاشقه زمان صرف کند به دلیل ترشح واژن حین عمل دخول درد کمتری خواهید داشت. ترس و اضطراب باعث کاهش ترشحات واژن و در نتیجه دردناک شدن عمل دخول می شود. این درد در بسیاری از خانم ها فقط چند ثانیه طول می کشد. در صورت لزوم می توانید از ژل روان کننده لوبریکانت استفاده کنید.

همزمان شدن ارگاسم در اولین رابطه جنسی

رسیدن همزمان به ارگاسم نیازمند زمان است تا بیشتر بتوانید با بدن یکدیگر ارتباط موثر پیدا کنید. بعید است که از همان اولین رابطه زناشویی بتوانید با هم ارضا شوید به خصوص زمانی که هر دو بی تجربه باشید. پس سعی کنید از بودن با یکدیگر لذت ببرید و کمک کنید تا روش های ارضا شدن یکدیگر را پیدا کنید.

احساس منفی بعد از اولین رابطه زناشویی

در فرهنگ ما داشتن بکارت دختر هنوز جنبه ارزشی دارد گرچه ممکن است اهمیت آن در نسل جوان کمتر شده باشد؛ به همین دلیل داشتن رابطه جنسی قبل از ازدواج باعث ایجاد احساسات ناخوشایندی مانند احساس گناه، سرخوردگی، بی ارزش شدن و مورد سو استفاده واقع شدن در بسیاری از دختران می شود. افسردگی و اضطراب نیز به دلیل ترس از فهمیدن خانواده و شوهر تشدید می شود. پسرها هم به دلیل باورها و اعتقادات مذهبی ممکن است دچار عذاب وجدان و احساس گناه شوند. تمام این مسائل باعث می شود که در روابط خود صداقت را فراموش کنند.

بسیاری از جوانان برای کاهش دردهایی که از روابط خود دیده اند به دنبال شروع یک رابطه عاطفی دیگر هستند. اما شروع یک رابطه جدید کمکی به باز شدن گره های قبلی نکرده و مسئله را پیچیده‌تر می کند. 

مهمترین نکات در برقراری اولین رابطه جنسی

1.به توصیه روانشناس ها شب زفاف نباید با جبر آغاز شود و نخستین رابطه جنسی و پاره شدن پرده بکارت باید به دنبال نوازش و معاشقه باشد و همسر باید رفتاری انجام دهد که عروس خود راغب به عمل رابطه جنسی شود نه اینکه با عجله و متوسل شدن به زور فقط حس شهوت خود را فرونشاند چرا که در این حالت تنها جسم زن تصرف شده و از تصرف کردن روحش عاجز میماند.

بنابراین باید تمام تمهیدات لازم توسط شوهر در شب زفاف به کار گرفته شود و هر رفتاری با ملایمت و ظرافت هر چه تمام انجام شود و به این موضوع واقف باشد کوچکترین خطا در شب زفاف می تواند همسرش را چنان دل آزرده و خسته کند که اثرات آن تا پایان زندگی زناشویی جبران ناپذیر باشد.

2.سعی کنید در اولین رابطه جنسی با همسرتان سکوت را رعایت کنید چرا که به کار بردن حرف های تحریک کننده و صحبت های نابجا و اضافه امکان دارد نتیجه ای عکس در بر داشته باشد. چرا که این اولین تجربه شماست و مطمئنا از موارد و تمایلاتی که منجر به ناراحتی همسرتان میشود اطلاع ندارید پس بهترین گزینه برای ایجاد یک رابطه لذت بخش و آینده دار سکوت کردن است.

3.به هیچ وجه پس از این که رابطه جنسی تمام شد نباید نگران و مضطرب شوید که مبادا دچار بیماری شوید و یا همسرتان باردار شده پس قبل از رابطه جنسی بایستی نکات ایمنی را در پیشگیری از بارداری مد نظر داشته باشید.

4.پیش از این که رابطه جنسی برقرار کنید از خوردن غذای سنگین پرهیز کنید چرا که منجر به خواب آلودگی تان می شود و همچنین به هیچ عنوان از مشروب استفاده نکنید زیرا با نوشیدن نعوظ با مشکل مواجه می شود.

5.از اینکه همزمان به ارگاسم برسید نگران نباشید البته بسیاری از خانم ها تا وقتی که تجربه کافی نداشته باشند در طول رابطه جنسی خود به ارگاسم نمیرسند و بعید است که در اولین رابطه جنسی هم مرد و هم زن همزمان ارضا شوند بنابر این سعی بر این داشته باشید که خوش بگذرانید و حتماً چیزهایی که برایتان لذت بخش است را به یکدیگر بگویید تا کمکی به ارضاء شدنتان بکند.

6.اگر آقایان در مدت زمان بسیار کم ارضاء شدند هیچ اشکالی ندارد کمی معاشقه و خوابیدن کمک می کند که دوباره شروع به رابطه کنید و در دومین بار بسیار ریلکس تر از قبل شوید.

7.تا سه روز بعد از نزدیکی خونریزی کم طبیعی بوده و جای هیچ نگرانی نیست اما چنانچه این خونریزی ادامه پیدا کرد و زمان بر شد حتماً باید به پزشک معالج زنان و زایمان مراجعه کند.

دانستنی های جالب و مهم درباره پرده بکارت

ناگفته نماند وقتی که برای اولین بار در یک رابطه جنسی یک زن پرده بکارت خود را از دست می دهد درد شدید یا متوسطی را متحمل می شود به خصوص زمانی که استرس بالایی دارد و یا به علت عدم آمادگی اش مجرای واژینال ترشحات کافی نداشته و به حالت خشک باقی مانده است. در ادامه نکات مهمی درباره پرده بکارت می خوانید.

در ابتدای واژن عضله ای ماهیچه ای به نام پرده بکارت قرار دارد که معمولا در اولین یا دومین رابطه جنسی از بین میرود.این پرده انواع مختلفی دارد که یکی از آنها شکل حلقوی می باشد زنان به خاطر داشتن پرده بکارت حلقوی هیچ گونه خونریزی و آسیبی دچار نمی شود و دیده شده به علت بافت ماهیچه ای ضخیم آن پس از اولین رابطه جنسی تا مدتها درد مقاربت را داشته اند.

پرده بکارت نسبت به عضلات دیگر بدن دارای رشته های عصبی بسیار کمی است به همین علت با وجود داشتن آرامش روحی و جسمی پاره شدن آن با درد کمی همراه می باشد بهتر است پاره شدن پرده و عمل دخول هنگامی که بدن آرام و بدون هیچ اضطراب و خستگی است انجام شود بنابراین پس از یک مراسم طولانی در اولین شب ازدواج نزدیکی توصیه نمی شود.

بایستی پیش از نزدیکی زنان نه به خاطر گرفتن گواهی سلامت پرده بکارت بلکه به خاطر آگاه بودن از نوع پرده بکارت خود به پزشک متخصص زنان مراجعه کرده و درخواست توضیحات لازم در این باره کنند چرا که در مواردی نادر پیش آمده که به علت ضخیم بودن پرده بکارت و برای پاره شدن آن احتیاج به عمل جراحی شده است.

باید بدانید گاهی پیش آمده است که با یک یا دوبار نزدیکی پرده بکارت به طور کامل پاره نشده است و هر بار بخشی از آن پاره شده و با کمی خونریزی همراه بوده است. البته ناگفته نماند بدون اینکه پرده بکارت پاره شود مایع اسپرم ریخته شده بر روی آن نیز می تواند حاملگی و بارداری را به دنبال داشته باشد. زیرا اسپرماتوزئیدی که در اسپرم وجود دارد میتواند از سوراخ پرده به سمت تخمک زن حرکت کرده و موجب بارداری شود که در این موارد نادر زن با وجود پرده بکارت سالم حامله میشود.

برای بخوبی سپری شدن رابطه جنسی و پیش از اینکه پرده بکارت پاره شود سعی کنید مدت زمان قابل توجهی صرف معاشقه و ملاعبه کرده تا با افزایش ترشحات واژن از شدت درد احتمالی کاسته شود.

توصیه می کنیم یک ژل لوبریکانت همراه خود داشته باشید تا حین رابطه جنسی از آن استفاده کنید چرا که در بعضی از خانم ها در اولین رابطه جنسی به علت اضطراب و نگرانی ترشحات واژنی کم میشود که این خود باعث ایجاد درد می گردد.پس استفاده از این ژل تا حدودی می تواند موثر واقع شده و همچنین از پاره شدن کاندوم در حین رابطه جلوگیری کند.

دلایل ایجاد کننده درد در اولین رابطه زناشویی

تجربه رابطه جنسی برای اولین بار در شب زفاف همیشه دردناک نیست ولی ممکن است این ارتباط برای بعضی زنان و یا حتی آقایان در شب زفاف دردناک و تلخ باشد. دردی در حد معمولی در اولین رابطه جنسی تجربه می شود که در برخی از موارد دلایلی پزشکی همچون کیست های تخمدان و مشکلات مجاری ادرار دخیل میباشند این قبیل دردها در رابطه جنسی شب زفاف می تواند هیجاناتی از جمله اضطراب ، استرس و احساس گناه و … داشته باشد.

علل ایجاد درد در زنان هنگام برقراری اولین رابطه زناشویی در شب زفاف

صندلی حمل بیمار مدل NF-W1

خود تراش ۳ تیغ ژیلت مدل Mach 3 همراه با ۱ یدک

دستگاه بلندر نوزاد مدل Low FlowAir-O2

مچ بند پا چسب دار ۱۰۰۴ OPPO

محصولات پشنهادی فروشگاه وینکل

خشکی واژن یکی از علت های رایج دردهای واژینال در زنان می باشد که معمولاً در آستانه تحریک شدن زن و رابطه جنسی ترشحات مخاطی در مجرای واژن ایجاد شده تا رابطه جنسی به سهولت انجام شود که اختلالات عصبی و استرس منجر می شود ایجاد این ترشحات با مشکل مواجه شود.

چنانچه برخی از زنان در زمان رابطه جنسی دردهای عمیق شکمی احساس کنند این مشکل می تواند ناشی از از دلایل پزشکی مثل مشکلات رحمی و … باشد که مطابق نظر پزشک متخصص زنان و زایمان منشا این دردها می تواند کیست های تخمدان، بیماری های عفونی لگنی ، مشکلات مجاری ادراری ، آندیومتریوزیس و… باشد.

دردهای هیجانی در اولین رابطه جنسی نشانه چیست؟

علل هیجانی از قبیل احساس گناه و استرس و ترس می تواند منجر به درد شدیدی در نخستین رابطه جنسی شود که از آرامش در حین رابطه جنسی جلوگیری می کند چنانچه این احساسات در زنان غیر قابل کنترل شود واژن آنها دچار خشکی شده و قادر به برقراری رابطه مطلوبی نخواهند شد.

دلایل ایجاد درد در آلت مردانه

اگرچه این مشکل چندان رایج نیست ولی مردهایی هستند که در اولین رابطه زناشویی خود در شب زفاف در آلت خود احساس درد شدیدی می کند که یکی از دلایل معمول این مشکل اختلال و آسیب در بافتی است که روی آلت مردانه را پوشانده و یا بیماریهای دستگاه تناسلی مردانه دلیل دیگر آن می تواند باشد و همچنین ختنه نشدن (البته در بین مسلمانان کمتر دیده می شود) دلیل دیگری می باشد و چنانچه پوست ختنه گاه خیلی محکم و سفت باشد میتواند مشکلاتی در حین مقاربت ایجاد کند. دلایل دیگری همچون درماتیتهای پوستی ، آسیب آلت خارجی مردانه و یا پسوریازیس(دا الصدف) نیز در ایجاد این مشکل دخالت دارد.

راه درمان دردهای مقاربتی

آن دسته از زن هایی که در حین رابطه جنسی دچار مشکل و درد می شوند بایستی از محلول های لیز کننده روی واژن خود به کار ببرند که البته توجه داشته باشند این کار توسط پزشک متخصص تجویز شود و همچنین خانمهایی که دچار دردهای لگنی و شکمی شدیدی می شوند باید توسط متخصصین زنان و زایمان بررسی و آزمایش و همچنین مورد ارزیابی قرار بگیرند به طور کلی باید بدانید مردان و زنانی که بنا به دلایل عاطفی یا هیجانی دچار دردهای مقاربتی می شوند بایستی تحت نظر و درمان روانشناس ، مشاور و یا سکس تراپیست اقدام به درمان و پیشگیری این دست مشکلات بکنند و همچنین مردانی که دچار دردهایی حین رابطه جنسی می شوند باید به متخصصینی مثل اورولوژیست مراجعه کنند تا درمان شوند.

با اولین رابطه جنسی چه اتفاقی برای بدن می افتد؟

هنگام رابطه، ممکن است نفس سنگین بکشید و عرق کنید. این تغییرات به علت تاثیرات طبیعی رابطه جنسی است. هنگام رابطه دهانه واژن نیز ممکن است به دلیل جریان خون ورم کند. پس از رابطه، بدنتان به حالت اول باز میگردد، این حالت همانند این است که ساعتی را ورزش کرده اید و اکنون ورزش نمی کنید.

اکثر بانوان به صورت مادر زادی با یک پرده بکارت متولد می شوند. این پرده غشایی است که در واژن قرار دارد و ممکن است حین ورزش، اولین دخول یا سایر فعالیت ها آسیب ببیند یا پاره شود. هنگامیکه پرده بکارت پاره می شود، ممکن است مقداری خونریزی داشته باشید که مقدار آن ممکن است در حد چند قطره تا حد خونریزی روز های اول قاعدگی باشد. اگر نگران خونریزی اولین رابطه هستید، می توانید کنار تختان یک حوله تیره رنگ نگه دارید.

آیا اولین رابطه جنسی درد دارد؟

بله ممکن است چندان راحت نباشید. البته در هر خانمی این موضوع متفاوت است.

برای بسیاری از مردم، اولین رابطه، تجربه راحتی نیست و علاوه بر این هر دو طرف ممکن است استرس داشته باشند. در این شرایط به ندرت ممکن است ارگاسم را تجربه کنید. رابطه بدون اورگاسم نیز به خودی خود می تواند لذت بخش باشد و مقدمه ای برای ارتباط بیشتر با همسرتان باشد.

آیا پس از اولین رابطه جنسی ، ممکن است باردار شوم؟

برخی فکر می کنند کسانیکه برای اولین بار رابطه دارند، ممکن نیست باردار شوند. که این یک باور کاملا غلط است. یا بسیاری دراینستاگرام مینت این سوال را از ما می پرسند؛ که آیا یک دختر که در دوران عقد به سر می برد می تواند باردار شود یا خیر؟

اگر قاعدگیتان شروع شده است در روزهای تخمک گذاری می توانید باردار شوید.

اگر قصد بارداری ندارید؛ هر زمان که رابطه جنسی داشتید، باید از روش های جلوگیری از بارداری استفاده کنید.

تجربه اولین رابطه جنسی : راه هایی برای کاهش استرس

کار های زیادی وجود دارد که با انجام آن ها می توانید از استرس اولین رابطه بکاهید.

انتخاب مکان دنج

اگر در شرف اولین رابطه جنسی هستید، اما در مورد آن استرس دارید، جایی را برای انجام رابطه انتخاب کنید که کاملا راحت هستید. هنگامیکه با مکانی نا آشنا هستید یا در آنجا راحت نیستید، ذهنتان تمرکز نخواهد داشت. که این کار ممکن است بر استرستان بیفزاید و آنطور که باید از رابطه لذت نبرید.

انجام معاشقه قبل از دخول

اضطراب و استرس قبل از اولین رابطه، کاملا طبیعی است. اما انجام معاشقه می تواند این احساسات را کاهش دهد. معاشقه شامل بوسیدن و لمس بدنتان است که باعث می شود حس راحتی بیشتری داشته باشید و با بدن همسرتان ارتباط برقرار کنید.

آرامش داشته باشید و هول نشوید

اگر در هنگام رابطه، برای رفتن به مرحله بعدی عجله داشته باشید، استرس زیادی را متحمل خواهید شد. اگر مدام در فکر این باشید که الان چه کاری را باید انجام دهید و بعد از آن چه کاری، نمی توانید از رابطه لذت ببرید، اجازه بدهید همه چیز طبیعی باشد و رابطه خود به خود جل, برود و روند طبیعی خود را طی کند. به بدن و احساساتتان اعتماد کنید!

بار دیگر دوباره امتحان کنید

بسیاری از مردم برای بار اول رابطه جنسی عالی را تجربه نخواهند کرد. این به معنی آن نیست که همیشه رابطه جنسیتان بد خواهد بود. هر دفuه که این کار را انجام می دهید بر تجاربتان افزوده خواهد شد و یک قدم به رابطه رویایی و لذت بخش، نزدیک تر خواهید شد.

اولین رابطه جنسی و رابطه امن و محافظت شده

اگر برای اولین بار رابطه جنسی را تجربه می کنید، باید تدابیری نیز برای امنیت رابطه تان بیندیشید. داشتن رابطه محافظت نشده می تواند باعث انتقال بیماری و عفونت شود. همچینین می تواند باعث بارداری ناخواسته شود.

پیشگیری از بیماری های منتقل شونده جنسی

ریسک ابتلا به بیماری های مقاربتی، هنگامیکه رابطه محافظت نشده دارید، دو چندان می شود. برخی از بیماری های منتقل شونده جنسی عبارتند از:

کلامیدیا

ایدز

مشکلات تناسلی

سفلیس

سوزاک

اگر این بیماری ها در همان اوایل شناسایی شوند، می توان با مصرف آنتی بیوتیک آن ها را درمان کرد. ایدز هیچ درمانی ندارد. اما درمان هایی وجود دارد که می تواند ویروس آن را کاملا کنترل کند. استفاده از کاندوم حین رابطه؛ می تواند از بسیاری از بیماری های منتقل شونده جنسی جلوگیری کند.

جلوگیری از بارداری

بارداری در اولین رابطه جنسی، کاملا امکان پذیر است. اگر قصد بارداری ندارید، باید حتما از روش های جلوگیری از بارداری استفاده کنید. همچین به این نکته نیز دقت کنید که برخلاف تصورات بسیاری از مردم، بارداری در پریودی امکان پذیر است.

می توانید از روش های مانعی مانند کاندوم، دیافراگم یا IUD استفاده کنید. این روش ها از رسیدن اسپرم ها به تخمک، جلوگیری می کنند. سایر روش ها مانند قرص های جلوگیری از بارداری، هورمون های بدنتان را طوری تغییر می دهند که تخمک آزاد نشود. تنها کاندوم این قابلیت را دارد که هم از بارداری و هم ابتلا به عفونت های منتقل شونده جنسی جلوگیری کند.

اگر درباره اولین رابطه جنسیتان سردرگم هستید، کاملا حس طبیعی است. بسیار طبیعی است که مضطرب باشید، اما اگر در جایی دنج و با آرامش رابطه تان را شروع کنید، بسیار کمک کننده است. حتما مطمئن شوید که رابطه ای محافظت شده دارید که از بارداری ناخواسته و ابتلا به سایر عفونت ها جلوگیری می کند.

هنگامیکه باکرگی را از دست می دهید، چه اتفاقی می افتد؟

هنگامیکه رابطه دارید، ممکن است افزایش حساسیت نوک سینه ها، فشار خون، لرز و لغزندگی واژن را تجربه کنید و علاوه بر ان واژن ورم کرده و بزرگ می شود و حتی ممکن است به ارگاسم برسید.

این یک پاسخ فیزیولوژیک بدن است که در هنگام رابطه رخ می دهد. هورمون هایی که هنگام رابطه آزاد می شوند، برخی اوقات احساسات قوی را به وجود می آورد.

از دست دادن باکرگی، به چه معناست؟

از دست دادن باکرگی در فرهنگ های مختلف معانی مختلفی دارد. در بعضی از فرهنگ ها به معنای اولین رابطه جنسی است، حالا چه رابطه دهانی باشد چه واژینال. در ایران معمولا با از دست دادن پرده بکارت شناخته می شود.

هنگامیکه باکرگی را از دست می دهید، چه اتفاقی برای بدنتان می افتد؟

رابطه جنسی چند تغییر موقتی را در بدنتان به وجود می آورد که عبارتند از:

تغییرات واژینال

یکی از باورهای غلطی که در جامعه وجود دارد این است که رابطه جنسی، قابلیت ارتجاعی واژن را تغییر می دهد و به اصطلاح کسانی که زیاد رابطه دارند، گشاد می شوند.

واژن قابلیت زایمان بچه را دارد و آلت تناسلی مردان به هیچ وجه نمی تواند اصلا قابلیت ارتجاعی واژن را تغییر دهد.

برای برخی از مردم ممکن است رابطه جنسی دردناک باشد. این نکته به این دلیل است که هنوز به حس آن عادت نکرده اید یا در هنگام رابطه، لغزندگی واژت کافی را ندارید. هرچقدر بیشتر معاشقه داشته باشید، لغزندگی واژن را بالا می برد و رابطه لذت بخش تر و راحت تری را تجربه خواهید کرد.

اگر واژن به اندازه کافی لغزنده باشد، رابطه دردناک نخواهد بود. اگر در هر رابطه، احساس درد کردید، ممکن است دلایل مختلفی داشته باشد و باید به پزشک مراجعه کنید. دلایل رابطه جنسی دردناک را می توانید در اینجا بخوانید.

سینه ها

برای برخی از زنان، داشتن رابطه باعث تورم و بزرگ شدن سینه هایشان می شود. این اتفاق به این دلیل است که تحریک جنسی می تواند جریان خون در سینه را افزایش دهد.

نوک سینه ها

هنگام تحریک جنسی، جریان خون اطراف نوک سینه ها افزایش می یابد و نوک سینه ها ممکن است حساس تر از معمول شوند. این یک تغییر موقتی است که همراه تحریک جنسی ظاهر می شود و سپس ناپدید می شود.

هورمون ها

هنگام رابطه جنسی، مغز مواد شیمیایی زیادی را آزاد می کند، این مواد شامل اندروفین و هورمون دوپامین و اکسی توسین می شوند.اکسی توسین بعضی اوقات با نام هورمون عشق شناخته می شود. این هورمون ها حس اعتماد قوی را به شریک جنسی به وجود می آورد و همچنین باعث بروز حس رضایت و شادی می شود.

کارهای ممنوعه در اولین رابطه جنسی

1.جلوگیری از بارداری را به او واگذار نکنید.

درست است که در هر رابطه جنسی مرد نیز باید نگران این موضوع باشد و همراه خود کاندوم داشته باشد اما در نهایت حقیقت این است که این شما هستید که باید مراقب بارداری باشید. علاوه بر جلوگیری از بارداری، کاندوم از انتقال بسیاری از بیماری های مقاربتی نیز جلوگیری. پس اگر میخواهید صبح روز بعد خود را در انبوهی از مشکلات و نگرانی ها نبینید، مراقب باشید.

2.گریه نکنید.

برخی خانم ها هنگام رابطه جنسی اشک در چشم هایشان جمع میشود و گریه میکنند که این امر بدلیل ترشح اندورفین در بدن است. اما سعی کنید به هر شکلی که میتوانید جلوی گریه کردن خود را بگیرید. گریه کردن باعث میشود که شریک جنسی تان فکر کند که در حال آسیب زدن و اذیت کردن شما است و یا اینکه مشکل روانی دارید!

3.. عروسک های خود را نشان او ندهید!

شاید این مورد کمی به نظرتان عجیب باشد اما مخصوصا اگر فردی را تازه ملاقات کردید، بهتر است که شما را به عنوان یک بچه نا بالغ نبیند. به همین دلیل شاید بهتر است که عروسک ها و اسباب بازی های خود را از جلوی چشم بردارید! (البته ممکن است در برخی موارد استثنا هم وجود داشته باشد)

4.فکر نکنید که همه مثل هم هستند.

ممکن است هنگام رابطه جنسی پیش خود فکر کنید که فردی که الان با او هستید همان چیز هایی را دوست دارد که همسر سابق شما و یا شریک جنسی قبلی تان دوست داشته، اما این باور کاملا غلط است.

5.همه ورق های خود را رو نکنید!

سعی کنید اولین رابطه جنسی تان را خیلی شلوغ نکنید. هدف این است که هر دو نفر در کمال آرامش از یکدیگر لذت ببرید. نیازی نیست که هر تکنیکی بلدید را اجرا کنید تا فرد مقابل تحت تاثیر قرار بگیرد… ریلکس باشید.

کارهایی برای کاهش درد دخول

روش اول برای کاهش درد دخول

برای از بین رفتن پرده بکارت باید بر آن فشار و ضربه آلت مرد وارد شود و پوزیشن معمول زن زیر- مرد رو، میتواند این را عملی سازد.این روش تحریک زیادی را ایجاد میکند که زن را به ارگاسم نزدیک میکند.در این روش بعد از معاشقه و زمانی که قصد دخول دارید مرد باید همزمان با مالش سینه های زن با یک دست و تحریک کلیتوریس زن با دست دیگر، همسرش را به مرحله ارگاسم و ارضا نزدیک کند ولی قبل از اینکه به ارگاسم برسد دخول را انجام دهد. یعنی زمانی که زن لذت زیادی احساس میکند تحریک کلیتوریس و سینه ها توسط مرد متوقف شود!!! و مرد دخول را انجام دهد. برای تحریک و مالش کلیتوریس از ژل سیمپلکس استفاده نمایید و آرام آرام تحریک را شروع کنید و این ناحیه را خشن ماساژ ندهید.

البته در همین حین که مرد مشغول دخول است زن با یک دست به مالش سینه های خود و با دست دیگر به تحریک کلیتوریس بپردازد. به این شکل به احتمال زیاد درد کاهش خواهد یافت و حتی شاید احساسش نکند. از ژل کاهش درد واژن سیمپلکس هم برای لیز کردن واژن و راحتی دخول میتوانید استفاده کنید .

روش دوم با بی حسی برای راحتی دخول

در این روش زن لذتی از طریق دخول احساس نخواهد کرد!در این روش بعد از معاشقه و عشق بازی، مرد باید از اسپری یا ژل بیحسی سیمپلکس ۲ درصد برای بیحس کردن ورودی دهانه واژن همسرش استفاده کند. و بعد دخول را انجام دهد که بدلیل بیحسی دردی احساس نخواهد کرد. همچنین مرد از کاندوم استفاده کند. در چند شب بعد از پارگی بکارت هم، از ژل سیمپلکس برای لیز کردنواژن و دخول بی درد استفاده کنید. تاثیر اسپری بعد از دو تا چهار دقیقه ظاهر میشود پس باید چند دقیقه قبل دخول اینکار انجام شود و روی ورودی دهانه واژن باید زده شود.

خونریزی پرده بکارت

خونریزی پرده ی بکارت در بانوان در حین اولین رابطه ی جنسی یا بعد از آن عملی شایع است. اگرچه برخی از بانوان تنها چند قطره خونریزی در اولین رابطه دارند.

بنا بر گفته ی آیزلر ممکن است بانوان در اولین رابطه خونریزی زیادی نداشته باشند. حتی اگر پرده به طور کامل سالم باشد ممکن است خونریزی بسیار کم باشد یا اصلا نباشد. البته برخی اوقات به دلیل خشک بودن واژن و دخول سریع و سخت نیز بانوان دچار خونریزی می شوند.

بعد از حدود یک هفته، لبه های بریدگی از مخاطی مشابه مخاط پرده پوشیده شده و بعد از حدود دو هفته لبه های زخم نسبتا گرفته می شوند.

نکته مهم این است که لبه های پارگی چون آزاد هستند و به هم اتصال ندارند هیچ وقت به هم جوش نمی خورند و اگر دو تکه پارگی به هم دوخته شوند محل ترمیم به صورت یک اسکار برجسته روشن مشخص خواهد شد.

تاکید می کنم پرده بکارت فقط و فقط بر اثر ضربه مستقیم به آن و یا مقاربت پاره می شود و جز ضربه مستقیم هیچ مورد دیگری باعث پارگی آن نمی شود.

عدم خون ریزی برخی از زنان در اولین رابطه جنسی

در حالتی که زن هنگام نزدیکی، آرام و بدون تنش باشد، زمان کافی برای عشق ورزی داشته باشد، با طرف مقابل خود احساس راحتی کند و دهانه واژنش به اندازه کافی مرطوب باشد، دخول به نرمی انجام می شود و به این ترتیب ممکن است زن در اولین ارتباط خون ریزی نداشته باشد.

اما اگر زن مضطرب باشد یا بترسد و پاهایش را جمع کند دهانه واژن تنگ خواهد شد و هنگام دخول خون ریزی و درد خواهد داشت.

بعد از پارگی بکارت چه کنیم؟

در حالی که راه کار های زیادی برای کمتر شدن درد اولین رابطه وجود دارد ولی ممکن است بعد از آن دچار ناراحتی شوید. خبر خوب این است که برای مقابله با درد و خونریزی بعد از اولین مقاربت می توانید از مسکن های بدون نسخه استفاده کنید. اگر سنتان کمتر از 19 سال است از مصرف آسپرین اجتناب کنید. در صورتی که خونریزی داشتید بهتر است تا چند روز از پد بهداشتی استفاده کنید. فقط در صورتی که بعد از رابطه درد شدیدی داشتید باید به پزشک مراجعه کنید.

علائم و درمان التهاب مفصل خاجی خاصره‌ای یا ساکروایلیاک – آیا التهاب مفصل ساکروایلیاک میتواند موجب درد کمر و لگن شود

16 ویژگی عجیب روغن جعفری برای درمان بیماری ها – فواید روغن جعرفی

حداکثر ضربان قلب در دوران بارداری – محدوده‌های ضربان قلب هدف، در دوره‌ی بارداری

برای افزایش انرژی بدن در طول روز چیکار کنیم؟ – با این چند روش انرژی خود را افزایش دهید

۵ استراتژی برای مفرح‌تر کردن ورزش – فعالیت‌ جدیدی را امتحان کنید

خواص و فواید عرق تره – خاصیت دارویی و درمانی عرق شاه تره

شخصیت افراد را از روی چهره شان بشناسید. چهره شما فلزی است یا چوبی؟ –

همه چیز درباره ی پرده ی بکارت

فرایند شکل گیری پرده ی  بکارت به چه صورت است؟

تشکیل پرده بکارت -اندام جنسی جنین در مراحل اولیه رشد کاملاً بسته است و به مرور لایه های پوستی به صورت ناقص از هم جدا می شوند وپرده بکارت را تشکیل می دهند. پرده بکارت شکل ثابتی ندارد و در بسیاری از زنان نیز از ابتدا وجود ندارد و به مرور تشکیل می شود. در صورتی که در مرحله قبل از تولد تقسیم لایه های پوستی به طور کامل انجام شود ، باعث می شود تا این دسته از خانم ها که درصد کمی از جامعه هستند ، به طور مادرزادی پرده بکارت نداشته باشند.

فایده پرده بکارت چیست؟

برخی تصور می کنند وجود پرده بکارت فقط برای اثبات دوشیزگی و عدم ارتباط جنسی زن است. در پاسخ به این سوال و نیز فواید پرده بکارت می گویم:
1. پرده بکارت مختص انسان نیست. بسیاری از پستانداران مانند اسب ، وال و ...
نیز از وجود چنین پرده ای بهره مندند. در حالی که در حیوانات مساله دوشیزگی مفهومی ندارد. بنا بر این عامل وجود پرده بکارت در انسان نمی تواند صرفا اثبات دوشیزگی باشد و اگر کسی پرده بکارت را نداشت به مفهوم پاک نبودن یا ارزش نداشتن این شخص نیست.

2.اگر علت پرده بکارت عدم رابطه جنسی باشد ، بدون اسیب رساندن به این پرده نیز می توان رابطه جنسی داشت. بنابراین نمی توان داشتن یا نداشتن پرده بکارت را نشانه پاکی یا ناپاکی یک شخص دانست. علاوه بر این چه بسا فردی پس از رابطه توبه کرده باشد و مقام معنوی ای بالاتر از کسی که پرده بکارت دارد ، داشته باشد.

3. بسیاری از پزشکان می گویند،پرده بکارت موجب حفظ دستگاه تناسلی از بیماری های عفونی در نوزادی است .

4.برخی نیز معتقدند که پرده بکارت مانند آپاندیس است که فلسفه آن چندان روشن نیست.

محل قرار گیری پرده بکارت کجاست؟

پرده بکارت در حقیقت بخش خارجی اندام جنسی است.به همین دلیل  محل پرده بکارت دقیقا در ورودی دهانه واژن تعبیه شده است. اما ورودی دهانه واژن در برخی از افراد در همان ابتدای اندام تناسلی است و به سادگی قابل رویت و تشخیص است و در برخی نیز در عمق است و مشاهده آن به طور معمول امکان پذیر نیست.

بعضی مادر زاد پرده بکارت ندارند، بعضی دیگر پرده بکارتشان بدون سوراخ است، درحالیکه برخی دیگر پرده بکارت بسیارضخیمی دارند که ممکن است برای پاره کردن آن،کمک پزشک مورد نیاز باشد تا از بروز درد در هنگام ارتباط جنسی جلوگیری شود،این شیوه را بریدن پرده بکارت می نامند.

طی اولین دخول در شب زفاف، پرده بکارت در چند جا پاره شده و به چند قطعه تقسیم میشود، غالباً تا زمانی که زن نوزادی به دنیا بیاورد باقیمانده پرده بکارت در دهانه واژن وجود خواهد داشت.

پرده بکارت یک غشا نازک، همراه با سوراخ یا سوراخهایی برای عبور جریان خونریزی عادت ماهیانه از درون آن است می توان گفت در بچه ها و اطفال پرده بکارت ه می تواند تا حدی یک نقش محافظتی را در برابر وارد شدن اشیا به داخل واژن بازی کند.

پرده بکارت از نظر “جنس” دو نوع است :

1. 1.   پرده بکارت ارتجاعی: که حین دخول پاره نمی شود، اما ” کش ” می آید و معمولا خونریزی ندارد. فردی که  با پرده ارتجاعی دخول داشته ، اما خونریزی ندیده است ، باید بداند، در معاینه امکان تشخیص دخول وجود دارد . چون درسته که پرده پاره نشده است . اما ” کش آمده ” و ظاهرش تغییر پیدا میکند .
2. پرده بکارت غیر ارتجاعی: یعنی پرده ی بکارت قابلیت کش آمدن ندارد و با پارگی از بین میرود . پرده های بکارت غیر ارتجاعی ، حتما خونریزی خواهند داشت.

 پرده بکارت از نظر ” شکل ” چند نوع است که به انواعی از آن اشاره میکنم :

پرده بکارت حلقوی : در این نوع، پرده بکارت به شکل حلقه‌ای پیرامون ورودی واژن را پوشانده است و سوراخ گردی وسط پرده ایجاد شده است . اندازه ی این سوراخ بسیار متغیر است .

پرده بکارت سپتوم دار یا تیغه ای: پرده ای که پل پوستی در طول ورودی واژن دارد.گاهی این پل شناسایی نمی شود و فقط باعث نزدیکی های دردناک می شود. گاهی برای اولین بار طی زایمان طبیعی دیده می شود.

رده بکارت غربالی (سوراخ سوراخ): این پرده به طور کامل در عرض واژن کشیده شده و کاملا واژن را پوشانده ، اما سطح آن سوراخ سوراخ است. این سوراخها معمولا ریز هستند.

 پرده بکارت  دندانه دار(شرابه ای ) : شبیه پرده حلقوی است با این تفاوت که کنره هایش نا منظم است. در واقع تفاوت این نوع پرده با پرده حلقوی یا گرد فقط در مضرس یا هفت و هشتی بودن لبه های حفره می باشد.

پرده بکارت مسدود (بدون سوراخ) : این نوع پرده هیچ سوراخی ندارد و کاملا مسدود است.در دخترانی که به سن بلوغ می رسند، در صورتیکه دارای پرده بسته باشند، خون قاعدگی پشت آن جمع شده و نمی تواند خارج شود در نتیجه باعث بروز درد می شود، اینگونه افراد باید به دکتر مراجعه کرده تا طی عمل جراحی و ایجاد برشی در سطح پرده، خون قاعدگی از آن خارج شود.

چرا بعضی زنان در اولین ارتباط جنسی خونریزی ندارند و برخی دارند؟

گذشته از فقدان مادرزادی پرده بکارت در بعضی زنان، در صورتیکه زن در هنگام سکس، آرام و بدون تنش بوده ، زمان کافی برای عشق ورزی داشته باشد، با طرف مقابل خود احساس راحتی کند و دهانه واژنش به اندازه کافی مرطوب باشد، آلت تناسلی مرد به نرمی وارد واژن او می شود و به این ترتیب در اولین ارتباط خونریزی نخواهد داشت و یا بسیار مختصر در حد خونابه یا لک خواهد بود. اما اگر زن مضطرب باشد یا بترسد و پاهایش را جمع کند و عضلات واژن را منقبض کند ، دهانه واژن تنگ خواهد شد و هنگام دخول خونریزی و درد بیشتری خواهد داشت.

از آنجائیکه در نظر مردم پرده بکارت، پرده ای بسیار سفت و محکم است که تنها با فشار پاره می شود، برخی مردها در هنگام سکس فشار زیادی به دهانه واژن آورده و موجب پارگی دهانه واژن، درد و خونریزی می شوند. در صورتیکه، اگر زن هنگام سکس آمادگی کافی داشته و به دور از احساس اضطراب باشد هیچ نیازی به فشار از جانب مرد نیست.چون پرده بکارت یک پوسته نازک است که فقط کافیست در چند ناحیه چاک بخورد .

  نکات قابل توجه در مورد پرده بکارت:

رشته های عصبی در پرده کم هستند و به همین دلیل در صورت آرامش جسمی و روانی، پارگی آن معمولا بدون درد است. مختصر دردی که در اولین دخول ایجاد میشود مربوط به اعضای دیگر از جمله واژن است.
عمل دخول و پاره شدن پرده بهتر است در زمانی که بدن آرام است و هیچ اضطراب و خستگی وجود ندارد انجام شود. بنابراین نزدیکی در اولین شب ازدواج و پس از مراسم طولانی عروسی توصیه نمی شود.

زنان بهتر است قبل از نزدیکی، نه به منظور گرفتن گواهی سلامت پرده بکارت بلکه به دلیل آگاهی از نوع پرده به پزشک متخصص زنان مراجعه کرده و توضیحات لازم را درخواست کنند. زیرا در موارد نادری که پرده از نوع ضخیم است، احتیاج به عمل جراحی دارد.

در صورت احساس تنگی در دهانه واژن، بهتر است از کرم و ژلهای تسهیل کننده یا اسپری بی حس کننده استفاده کرد. ضمن اینکه تحریک زن وخروج ترشحات از دهانه واژن موجب روان شدن دهانه واژن و سهولت ارتباط جنسی می شود.

گاهی پرده بکارت با یک یا دو بار نزدیکی کاملا پاره نمی شود وهر دفعه قسمتی از آن پاره شده و کمی خونریزی می کند. یعنی در تمام نزدیکی های اولیه ، مقداری خونریزی یا لک دیده می شود. در این موارد فرد در 5-6 بار نزدیکی اول ش لک می بیند.

گاهی اوقات ، (بندرت) ممکن است بدون پارگی پرده، مایع اسپرم ریخته شده بر روی آن موجب حاملگی شود، زیرا اسپرماتوزوئید موجود در اسپرم می تواند از سوراخ پرده حرکت کرده و به طرف تخمک زن برود و حاملکی ایجاد گردد. در این موارد زن با پرده سالم حامله می شود.

ورزشهایی مانند سوارکاری، دو، پرش، شنا، رقص، باله، هرگز باعث پاره شدن پرده ی دختر نمی شوند مگر اینکه وی طی حادثه ای و در هنگام بازی، سقوط کرده و در همان زمان جسمی نوک تیز به پرده دختر اصابت کند و موجب پارگی آن شود .(که بسیااار بعید است)

اما سوال اینجاست که حتی با وجود پرده بکارت چه کسی می تواند تعیین کند که آیا دختر قبل از ازدواج رابطه جنسی داشته است یا خیر؟ غالبا خونریزی در شب عروسی می تواند دلیلی بر باکره بودن فرد باشد در صورتیکه این نظریه توسط اطلاعات پزشکی رد شده زیرا همانطور که گفته شد یا به دلیل آرامش زن، یا عدم وجود پرده بکارت به طور مادرزاد، این خونریزی می تواند وجود نداشته باشد.

علاوه بر این، راههای برقراری ارتباط جنسی فقط دخول نیست، دختر می تواند با حفظ پرده بکارت از راههای مختلف ارتباط جنسی داشته باشد و یا حتی با وجود پاره شدن پرده بکارت برای تظاهر به باکره بودن، با عمل جراحی ، آن را دوباره به حالت اول برگرداند. به همین دلیل وجود یا عدم وجود پرده بکارت، همیشه نمی تواند مدرک معتبری برای تعیین باکرگی شخص باشد.

پارگی پرده بکارت بدون درد

رشته های عصبی در پرده کم هستند و به همین دلیل در صورت آرامش جسمی و روانی، پارگی آن معمولا بدون درد است. عمل پاره شدن پرده بکارت بهتر است در زمانی که بدن آرام است و هیچ اضطراب و خستگی وجود ندارد، انجام شود.

خانم ها بهتر است قبل از نزدیکی برای آگاهی از نوع پرده شان به پزشک متخصص زنان مراجعه کنند زیرا ممکن است در برخی موارد، پرده بسیار ضخیم باشد که برای پاره کردن آن، کمک پزشک مورد نیاز باشد تا از بروز درد هنگام ارتباط جنسی جلوگیری شود. این شیوه را بریدن پرده می نامند.

معاینه پرده بکارت

خانمها به دلیل خصوصیات روانی مایل نیستند برای معاینه ی پرده بکارت خود به پزشک مراجعه کنند و این در بسیاری از موارد موجب افسردگی و ناراحتی های روحی در آنها می گردد.پرده ی بکارت به شکلی است که خود شخص به تنهایی قادر به معاینه نیست و در مواردی که ناشیانه این عمل انجام گیرد موجب صدمه زدن به پرده خواهد شد.توصیه می شود که برای معاینه ی پرده بکارت خود به ماما و پزشک زنان مراجعه نمایید .18 سالگی سنی است که دختر جوان اولین چک آپ خودش را باید پیش یک پزشک یا ماما انجام بدهد.

آیا امکان ترمیم ، شبیه سازی پرده بکارت وجود دراد ؟

هایمنورافی (Hymenorraphy) هایمنوپلاستی ( Hymenoplasty) یا بازسازی پرده بکارت با عمل جراحی، جریانی است که طی آن بقایای این پرده که بر اثر آمیزش و یا هر دلیل دیگری از بین رفته، با قرار دادن کپسولی ژلاتینی که حاوی ماده ای شبیه خون است، به هم دوخته می شود. اما بدلیل فقدان رگهای خونی در این ناحیه این اتصال موقت بوده و برای نتیجه مطلوب بهتر است تا یک هفته قبل از شب زفاف انجام گیرد.گاهی اوقات نیز که اثری از این بقایا برجای نمانده، بخشهایی از دهاته واژن به هم دوخته می شود تا نقش پرده را بازی کند. این عمل در ایران و برخی دیگر از کشورهای عربی غیر قانونی است و تنها در صورتی انجام می گردد که پزشکی قانونی حکم آن را، مثلاً بنا برا اینکه ایزال پرده طی حادثه رانندگی باشد، تایید کند.

آیاسقوط از ارتفاع می تواند باعث پارگی پرده بکارت شود؟

خیر، سقوط از ارتفاع، بلند کردن جسم سنگین، کوهنوردی،و موارد مشابه به هیچ عنوان نمی تواتنند باعث پارگی پرده بکارت شوند.البته ممکن است در اثر سقوط یا انجام کارهای سنگین مقداری خونریزی از دستگاه تناسلی مشاهده شودکه در هیچکدام از مواردمربوط به پارگی پرده نیست فقط به خاطر فشار وارده بر رحم است مکانیسمی مشابه قاعدگی داردیعنی فشار به رحم باعث خونریزی یا لکه بینی در فرد می شود. تاکید می کنم پرده بکارت فقط و فقط در اثر ضربه مستقیم به آن یا مقاربت پارگی پیدا می کندو جز ضربه مستقیم هیچ مورد دیگری باعث پارگی آن نمی شود

خون پرده بکارت چگونه است؟

معمولا پس از پارگی پرده بکارت خونریزی کم و بیش شدیدی ایجاد می شود.لازم است این خون را از خون قاعدگی تمیز دهیم.خون قاعدگی دارای فیبرینوژن کمتر است، لذا دیرتر لخته شده و سلول های واژینال در آن بسیار زیاد است در حالی که خون حاصل از پرده بکارت سریعتر لخته شده و حاوی مقادیر کمی سلول واژینال است. لبه های پارگی جدید در پرده بکارت معمولا زخمی و قرمز رنگ بوده و آثار خون لخته شده در آن مشاهده می شود.بعد از حدود یک هفته لبه های بریدگی از مخاطی مشابه مخاط پرده پوشیده شده و بعد از حدود دو هفته لبه های زخم نسبتا گرفته می شوند. نکته مهم این است که لبه های پارگی چون آزاد هستند و به هم اتصال ندارند هیچ وقت به هم جوش نمی خورند و اگر دو تکه پارگی به هم دوخته شوند محل ترمیم به صورت یک اسکار برجسته روشن مشخص خواهد شد.

کارهایی که سبب پارگی و آسیب پرده بکارت می شوند؟

• متداول ترین راه پاره شدن پرده بکارت مقاربت یا نزدیکی است.
• خود ارضایی در صورتی که باعث ضربه مستقیم به پرده بکارت شود، می تواند باعث پارگی آن شود.
• ورزش هایی مانند دوچرخه سواری، رقص و سایر فعالیتهای فیزیکی ممکن است سبب کشیده شدن و پارگی پرده بکارت شوند.
• وارد کردن تامپون برای جلوگیری از خونریزی ماهیانه باعث پارگی می شود.
• ضربه های شدید در منطقه مهبل مانند لگد خوردن می تواند باعث پارگی پرده بکارت شود.

پرده بکارت مصنوعی چیست ؟

این پرده بکارت مصنوعی ساخت چین که حاوی یک ماده آلبومینی پلاستیک مانند دولایه است که در یک طرف آغشته به یک جوهر قرمز است که قبل از آمیزش در واژن قرار داده می شود. این محصولی است که که سالها توسط چین ساخته می شود

اما اکنون با ورود آن به برخی کشورهای خاورمیانه بحث آن در رسانه های مصری بالا گرفته است و حتی برخی خواستار ممنوعیت جدی این محصول شده اند. برخی رفتارهای افراطی باعث شده است که رفتار دورویی برای تظاهر به باکره بودن در این کشورها رواج روزافزونی پیدا کند و روشهای مختلفی از جراحی تا چنین محصولاتی به کار گرفته شوند!

چین که یکی از بزرگترین تولید کنندگان محصولات مختلف در سراسر جهان است، اخیرا “پرده بکارت مصنوعی” تولید کرده که آن را “پرده بکارت یک بار مصرف” نامیده اند. گفته می شود قیمت هر یک از این کالا حدود ۱۵ دلار است

تولیدکنندگان این کالای مصنوعی می گویند، بیشترین کشور عربی – اسلامی که از این محصول استقبال کرده، مصر است. تعداد زیادی از بازرگانان مصری برای گرفتن نمایندگی رسمی این محصول، به این شرکت تولید کننده رفته و رقابت میان آنان شدت گرفته است.

گفته می شود این کالا قرار بود اوایل ماه مبارک رمضان وارد مصر شود، اما مخالفت شدید برخی علما و چهره های دینی این کشور با وارد کردن آن در این ماه مبارک، موجب شد که بازرگانان و واردکنندگان مسأله را به بعد از ماه رمضان موکول کنند. اما دسته ای دیگر از علما و چهره های دینی در کل با وارد کردن این نوع کالا به شدت مخالفند و آن را موجب نشر فحشا و فساد در جامعه می دانند.

این ابزار در واقع به افراد مرتکب عمل نامشروع، این امکان را می دهد که طرف مقابل را فریب دهند. در همین راستا شیخ “عبدالمعطی البیومی” عضو مجمع پژوهش های اسلامی دانشگاه الأزهر و نماینده سابق کمیته دینی در پارلمان مصر با صدور فتوایی ضمن انتقاد شدید از ورود این کالا به کشورش، خواستار محاکمه و قصاص واردکنندگان آن شد.

از سوی دیگر شیخ “یوسف بدری” دیگر عضو مجمع پژوهش های اسلامی الأزهر حمایت کامل خود از فتوای شیخ “البیومی” را اعلام کرده و گفت: بنده ۱۰۰% این فتوا را درست می دانم و از آن دفاع می کنم. به اعتقاد بنده علاوه بر اینکه وارد کنندگان این کالا باید قصاص شوند، استعمال کنندگان آن نیز باید مورد قصاص قرار گیرند. فکر می کنم ۱۰ ضربه شلاق یا تبعید و حبس برای هر یک از استعمال کنندگان خوب باشد. شیخ “مصطفی شکعه” نیز در فتوایی مشابه خواستار اجرای شدید قانون در این باره شد زیرا استعمال این کالا را فریب مردان توسط زنان که کاری حرام است دانست.

گفتنی است شیخ “محمود عاشور” از اعضای سابق دانشگاه الأزهر پس از صدور این فتوا توسط “البیومی” و تأیید شدن آن از سوی “بدری”، آن را رد کرده و گفت: اینگونه اظهار نظرات یک اجتهاد شخصی است. به نظر بنده به جای قصاص واردکنندگان، باید آنان را جریمه کرد تا دست از واردات آن بردارند

جنس شیاف پرده بکارت مصنوعی چیست ؟

این مواد بیشتر در شیاف های تنگ کننده واژن بکار میروند

گیاهان تنگ کننده واژن :

۱ . زعفران

زعفران خشک از گل زعفران، مورد استفاده برای قرن ها در طب تبتی است. این یک ماده قدرتمند برای درمان عفونت واژن، ترشحات آلوده، سوزش ناراحتی و خارش واژن و همچنین در مدیریت سندرم پیش از قاعدگی، درد قاعدگی، قاعدگی نامنظم و، ضد التهاب، ضد عفونی کننده، ضد درد، استفاده میشود.

۲ . زردچوبه

یک گیاه طلایی در آیورودا در نظر گرفته شده با توجه به خواص دارویی مختلف آن مانند ضد التهاب، ضد اکسیدان، ضد میکروبی، ضد سرطان، و کاهش درد قاعدگی وتقویت سیستم ایمنی،تحریک جریان خون در ناحیه لگن و رحم، شناخته شده است. زردچوبه موجب تسکین طولانی مدت لکوره و کاهش ترشحات واژن کمک می کند. خواص ضد التهابی و ضد میکروبی کورکومین در پیشگیری و درمان عفونت ها و التهاب ناشی از آنهاست. این گیاه طبیعی برای سفت کردن وتنگ کردن واژن یکی از گیاهان مشهور است. که درین شیاف بکاررفته است

۳ . موم عسل

موم عسل آمیزه صمغی است که زنبور عسل از شهدگلها، جریان شیره درخت ، و یا دیگر منابع گیاهی جمع آوری میکند. موم در طب سنتی برای هزاران سال استفاده می شود. ضد باکتریایی، ضد التهاب و ضد قارچ وکمک به طور موثردر درمان وولوواژینال کاندیدیازیس (واژن برفک) و عفونت های قارچی با مهار رشد مخمرهای بیماری زا است. موم عسل یک ضد کاندیدا و ضد مالاسزیا به عنوان یک درمان جایگزین برای عفونتهای مزمن واژن استفاده می شود.

۴ . آلوئه ورا

رایج ترین و شناخته شده ترین مواد تشکیل دهنده برای ضد التهابی، خواص ضد قارچی و ضد باکتریایی و کمک به حفظ تعادل اسیدیته واژن ،همچنین بازسازی سلولهای واژن است. به همین دلیل است که در بسیاری از محصولات زیبایی یافت می شود.

نحوه استفاده از کپسول و پرده بکارت

کپسول پرده بکارت مصنوعی را باید حدود ۱۵ تا ۲۰ دقیقه قبل از شروع رابطه جنسی و دخول در درون واژن قرار دهید. لایه خارجی کپسول درون واژن خودبخود تجزیه و جذب می شود و از واژن خارج نمی شود.

روشن سازی و رفع تیرگی پوست ناحیه تناسلی در مردان و زنان

زنان خاورمیانه و مدیترانه معمولاً پوست بدن تیره تری دارد و در نتیجه پوست ناحیه تناسلی و کشاله ران نیز در این افراد تیره تر است. تیرگی پوست ناحیه تناسلی ، یکی از مهمترین دغدغه های بزرگ زنان است که سبب کاهش اعتماد به نفس آنها در روابط جنسی میگردد. در ادامه راهکارهای روشن سازی و رفع تیرگی پوست ناحیه تناسلی و مزایا و معایب هر یک از این روش‌ها را بررسی می‌کنیم.

علت تیرگی پوست ناحیه تناسلی زنان

تیرگی پوست واژن دلایل مختلفی دارد که موارد زیر دلایل اصلی آن هستند.
۱- ژنتیک: پوست بعضی افراد به طور ژنتیکی تیره و در بعضی قسمت های بدن مانند پوست ناحیه تناسلی تیره تر است و این تیرگی در دوران بلوغ شدیدتر می شود.

۲- افزایش سن : با افزایش سن و تغییرات هورمونی بافت ناحیه تناسلی دچار تیرگی می گردد.

۳ – مرطوب بودن ناحیه تناسلی

۴- پوشیدن لباس های تنگ با افزایش رطوبت بدن و ایجاد اصطحکاک بیشتر ، می‌تواند سبب تیرگی پوست ناحیه تناسلی گردد.

۵- اصطحکاک و ساییده شدن پوست ناحیه تناسلی بر اثر ورزش هایی مثل دوچرخه سواری.

۶- تغییرات هورمونی ناشی از بارداری

۷ – عفونت های باکتریایی

۸- نژاد خاورمیانه و مدیترانه که پوست های تیره تری دارند.

۹- تیغ زدن مکرر به خصوص شیو کردن با تیغ های کند.

۱۰- کمبود بعضی ویتامین ها در بدن.

۱۱- سندروم تخمدان پلی کیستیک

۱۲- استفاده مداوم از پودر تالک

۱۳- مصرف بعضی کرم ها صابون ها و شامپوهای بدن.

تمام این موارد می‌تواند سبب افزایش تیرگی و تیرگی پوست ناحیه تناسلی گردد.

علت تیره شدن اندام تناسلی مردان

هنگامی که تغییر رنگ به واسطه ی تحریک جنسی باشد، نگرانی وجود ندارد. در این شرایط، تغییر رنگ به واسطه خون اضافی ایجاد می شود که به سمت آلت تناسلی جریان یافته است.

در سایر موارد، فرد می بایست از تغییر رنگ تمام آلت یا بخشی از آن به بنفش، نگران شود. این اتفاق می تواند نتیجه ی بیماری یا آسیب باشد. دلایل رایج دیگر که منجر به بنفش شدن رنگ آلت تناسلی در مواردی غیر از تحریک جنسی می شوند، عبارتند از:

بیماری مقاربتی و تغییر رنگ پوست ناحیه تناسلی

زخم های بنفش، نوعی از این بیماری ها مانند تبخال (هرپس) تناسلی و سیفلیس هستند. هر دو بیماری تبخال و سیفلیس ممکن است با یک یا چند مورد از علائم زیر همراه باشند. این علائم شامل موارد زیر می باشند:

 خارش

 درد

 خستگی

 سوختگی

بهترین روش برای پیشگیری از بیماری های مقاربتی، رعایت اصول مقاربت ایمن است. باید بدانید که سلامت جنسی پارتنر می تواند از انتقال بیماریهای مقاربتی جلوگیری کند.

علت کبودی اندام تناسلی مردان

کبودی روی بدن هنگامی ایجاد می شود که رگهای خونی کوچک دچار پارگی شوند و خون ریزی زیر سطح پوست اتفاق افتد. جایی که سلولهای خونی تجمع می کنند، رنگ پوست به بنفش گرایش می یابد. این اتفاق می تواند در هرجایی از بدن، از جمله آلت تناسلی، رخ دهد. اغلب وقتی کبودی ایجاد می شود، دلیل آن برای فرد روشن است. کبودی های کوچک نیاز به توجه خاصی ندارند. برخی دلایل رایج کبودی های جزئی آلت تناسلی ممکن است شامل موارد زیر باشند:

 خود ارضایی

 رابطه جنسی شدید

 گیر کردن آلت تناسلی بین ناحیه زیپ شلوار

 ضربات جزئی

کبودی کوچک ممکن است دردناک بوده و یا به لمس حساس باشد. ممکن است بعد از بهبود یافتن، رنگ ایجاد شده عمیق تر شود. اگر یک کبودی کوچک، خود به خود بهبود نیابد یا دوره ی درمان آن طولانی شود، فرد می بایست به پزشک مراجعه کند.

کبودی های شدید، نتیجه صدمات ترومای انفجاری است که به مراجعه فوری به پزشک نیاز دارد. فرد هنگامی که ورزش های شدید و تماسی مثل ورزش های رزمی انجام می دهد می بایست  از گارد و پوششی استفاده کند تا از آسیب جدی جلوگیری کند. یکی از علل مهم کبودی های شدید، شکستگی آلت در حین رابطه ی جنسی است.

پورپورا و تغییر رنگ دستگاه تناسلی مردان

پورپورا، که لکه های خونی نیز نامیده می شود، به صورت لکه های قرمز یا بنفشی روی پوست دیده می شوند. این لکه ها نتیجه مستقیم آسیب به آلت تناسلی نیستند، بلکه پورپورا اغلب نشان دهنده بیمارها و شرایط زمینه ای است که منجر به بروز آن می شوند. برخی از دلایل احتمالی پورپورا عبارتند از:

 بیماری های خونی

 سوء تغذیه

 عوارض جانبی داروها

 التهاب رگهای خونی

هماتوم و تغییر رنگ دستگاه تناسلی مردان

هماتوم، لخته خونی است که به طور عمقی در بافت یک اندام ایجاد میشود. لخته ی خون و کبودی در هنگام لمس، سفت یا ناهموار می باشد. هنگامی که هماتوم ایجاد می شود، خون ناشی از رگ آسیب دیده زیر پوست تجمع می کند. هماتوم می تواند در نتیجه خون ریزی شدید رخ دهد. هنگامی که هماتوم در آلت تناسلی مردانه رخ دهد، فرد می بایست به سرعت به پزشک مراجعه کند.

لیکن اسکلروز و تغییر رنگ دستگاه تناسلی مردان

لیکن اسکلروز یک اختلال التهابی و طولانی مدت پوست است که مشخصه آن لکه های سفیدی است که در نهایت به رنگ بنفش گسترش می یابند. این شرایط در روی آلت تناسلی هم ایجاد می شود. در مردانی که ختنه نشده اند، احتمال بروز لیکن اسکلروز بیشتر است.

لیکن اسکلروز اگر بدون درمان رها شود می تواد به اختلال و ناتوانی جنسی و زخم های شدید در تنگی مجرای ادراری منجر شود. مانند بسیاری از اختلالات، درمان به موقع می تواند از آسیب و زخم های دائمی جلوگیری کند.

واکنشهای آلرژیک و تغییر رنگ دستگاه تناسلی مردان

افراد واکنشهای مختلفی به داروهای گوناگون دارند. در برخی شرایط، داروها ممکن است منجر به ایجاد واکنش شدید آلرژیکی شوند که بعنوان سندروم استیون جانسون شناخته می شوند.

سندروم استیون جانسون نیازمند رسیدگی های اورژانسی است. برخی داروها به احتمال بالاتری نسبت به سایرین می توانند منجر به ایجاد این سندروم شوند. این داروها عبارتند از:

 آنتی بیوتیک هایی با پایه سولفا مثل کوتریموکسازول

 ایبوپروفن

 داروهای ضد انعقاد

 داروهای استفاده شده در اسکیزوفرنی

 ناپروکسن

 برخی دیگر از آنتی بیوتیک ها

داروهای دیگر واکنشهای آلرژیک کمتری نسبت به داروهای فوق الذکر ایجاد می کنند. هنگامی که این اتفاق رخ می دهد، بیمار می بایست فورا مصرف هر داروی بدون نسخه ای را رها کند. پیش از متوقف کردن داروهای تجویز شده می بایست با پزشک مشورت کرد.

آیا سرخ شدن پوست بیضه خطرناک است؟

هر فرد می بایست برای هر تغییر غیرطبیعی در رنگ آلت تناسلی، به پزشک مراجعه کند، خصوصا زمانی که این تغییر رنگ به همراه درد، خارش، سوزش آلت تناسلی و یا بی قراری باشد. سایر نشانه هایی که نیاز به پزشک را مشخص می کنند، شامل:

 تورم آلت تناسلی یا بیضه ها

 دفع دردناک ادرار

 درد در کیسه های بیضه

 لکه خون یا کبودی ایجاد شده بدون آسیب

 زخم های باز در آلت تناسلی یا سایر بخشهای بدن

 خون ریزی از بینی

 درد در هنگام مقاربت

 وجود خون در ادرار

 درد در مفاصل یا شکم

پزشک احتمالا معاینات فیزیکی را انجام داده و سابقه پزشکی فرد را مورد بررسی قرار میدهد. همچنین ممکن است برخی آزمایشات را برای کمک به تعیین علت دقیق تغییر رنگ آلت تناسلی انجام دهد. تعیین علت تغییر رنگ، پزشک را قادر می سازد تا درمان صحیح را تجویز کند.

 

رفع تیرگی ناحیه تناسلی مردان

اگرچه این رخداد اغلب قابل درمان است اما فرد می بایست پیشنهادات پزشکی را برای هر تغییر رنگ مشاهده شده در آلت تناسلی، دریافت کند. درمانهای متعددی می توانند به از بین بردن شرایط دخیل و بازگردادن رنگ نرمال به آلت تناسلی کمک کنند.

اگر مردی به وجود بیماری خاصی در این شرایط شک دارد و نگران سلامتی خود میباشد، می بایست برای اطمینان از عدم وجود بیماری دخیل در تغییر رنگ آلت تناسلی به پزشک مراجعه کرده و با وی مشورت کند.

راه های موثر در رفع تیرگی و روشن سازی پوست واژن

راهکارهای زیادی مطرح شده که بعضی از این روش‌ها و معایب و مزایای هر یک را در زیر اشاره می‌کنیم:

۱- استفاده از صابون ها برای روشن کردن پوست واژن : که خود می تواند سبب به هم خوردن ph ناحیه تناسلی شده و سبب تیرگی بیشتر پوست ناحیه تناسلی گردد.

۲- روشن سازی پوست ناحیه تناسلی با کرم های شیمیایی و گیاهی : عوارض پوستی ناشی از این کرم ها زیاد است.

اثر آن جهت روشن سازی پوست ناحیه تناسلی زود گذر است و همچنین وجود هیدروکینون در این ترکیبات اثرات سرطان زایی می تواند داشته باشد.

۳- روشن کردن پوست ناحیه تناسلی با لیزر.

هر یک از مواردی که در بالا ذکر کردیم مزایا و معایبی دارد لیزر می تواند اثرگذاری بالا و نتیجه عالی را در زنان در کوتاه مدت ایجاد کند و عوارض آنها را ندارد.

رفع تیرگی پوست ناحیه تناسلی با لیزر

لیزر موثرترین و جدیدترین روش جهت رفع تیرگی و روشن سازی و سفید کردن پوست ناحیه تناسلی است. که به آن لیزر بلیچینگ گویند. هر جلسه لیزر حدود ۱۰ دقیقه طول می‌کشد و تعداد جلسات برای رسیدن به نتیجه بهتر بستگی به میزان تیرگی و نظر پزشک متخصص دارد.

تیرگی پوست ناحیه تناسلی به دلیل افزایش ملانین در زیر لایه اپیدرم است که جهت رفع آن با لیزر ناحیه اپیدرم می‌توان پوست را روشن تر کرد. لیزر جهت رفع تیرگی پوست ناحیه تناسلی با حداقل عوارض همراه هست.

با لیزر چند درصد امکان روشن کردن پوست ناحیه تناسلی وجود دارد

حدود ۶۰ تا ۷۰ درصد می‌توان پوست ناحیه تناسلی با لیزر روشن کرد و ماندگاری آن طولانی‌تر از سایر روش ها ست.

آیا لیزر جهت روشن سازی پوست ناحیه تناسلی دردناک است

لیزر یک روش غیر تهاجمی و بدون درد است اما توصیه می شود یک سا عت قبل از لیزر از کرم های بی حسی موضعی استفاده شود.

چند جلسه لیزر جهت روشن کردن پوست ناحیه تناسلی احتیاج هست

بین ۱ تا ۳ جلسه متفاوت است و بستگی به شدت تیرگی پوست ناحیه تناسلی و نظر پزشک متخصص دارد. معمولا اثرات روشن سازی پوست ناحیه تناسلی دو هفته بعد لیزر قابل مشاهده است. بهتر از فواصل لیزر بین ۳۰ تا ۴۵ روز باشد.

مکانیسم لیزر در رفع تیرگی پوست ناحیه تناسلی چگونه است

برای روشن کردن پوست ناحیه تناسلی با لیزر انرژی فوتون های فرستاده شده از لیزر بر روی پوست سبب تبخیر لایه های تیره پوست بدون خراش و آسیب به ساختار پوست می شود، و با این فرایند و افزایش کلاژن سازی، بافت پوست روشن تر می گردد. نتیجه روشن کردن پوست و رفع تیرگی واژن با لیزر معمولاً دو هفته پس از انجام لیزر قابل تشخیص است.

افراد مناسب جهت انجام لیزر روشن کننده پوست ناحیه تناسلی

۱- افرادی که تمایل دارند در کوتاه ترین زمان ممکن بیشترین اثر بخشی را در روشن سازی پوست ناحیه تناسلی خود شاهد باشند.

۲- افرادی که به دلیل تیرگی پوست ناحیه تناسلی اعتماد به نفس خود را در برقراری رابطه جنسی از دست داده اند.

۳- افرادی که تمایل دارند پوست ناحیه تناسلی روشن تر باشد.

مزایای روشن کردن پوست ناحیه تناسلی با لیزر

۱- لیزر روش غیرتهاجمی است و بدون درد و خونریزی است.

۲- مدت زمان عمل بسیار کوتاه، حدود ۱۰ تا ۱۵ دقیقه است.

۳- اثر ماندگاری آن طولانی تر از روش‌های دیگر درمان است.

۴- لیزر علاوه بر رفع تیرگی پوست باعث شادابی و جوانسازی پوست واژن هم می شود.

۵- لیزر نیاز به بستری ندارد سرپایی قابل انجام است.

آیا همه خانم ها می‌توانند از لیزر جهت روشن کردن پوست ناحیه تناسلی استفاده کنند

بله. محدودیت جهت استفاده از این نوع لیزر وجود ندارد و همه خانم ها می توانند جهت رفع تیرگی پوست واژن خود از این لیزر استفاده نمایند.

کسانی که نمی توانند از لیزر روشن کننده پوست ناحیه تناسلی استفاده کنند

۱- کسانی که بیماری سیستمیک دارند.

۲- کسانی که بیماری موضعی حاد دارند .

۳- کسانی که بیماری پوستی لیکن پلان دارند.

۴- کسانی که دارای زگیل تناسلی هستند.

۵- کسانی که دارای تبخال تناسلی هستند.

۶- کسانی که راکوتان استفاده می‌کنند.

اقداماتی که باید قبل از انجام لیزر روشن کننده پوست انجام داد

۱- بهتر است انجام لیزر روشن کننده پوست ناحیه واژن ، یک هفته بعد از پایان پریود باشد.

۲- قبل از انجام لیزر در صورت وجود عفونت فعال واژینال ابتدا باید عفونت درمان شود.

۳- سه روز قبل از لیزر از شیو کردن و اپیلاسیون و برنزه کردن پوست ناحیه تناسلی خود خودداری کنید.

۴- از یک هفته قبل از لیزر ، از هرگونه کرم و مواد سفید کننده ناحیه تناسلی استفاده نکنید.

۵- شب قبل از لیزر حمام کنید.

۶ – شب قبل از لیزر نزدیکی نداشته باشید.

۷- یک ساعت قبل از انجام لیزر روشن کننده پوست ناحیه تناسلی، از کرم های موضعی بی حسی استفاده کنید.

۸- از دامن یا شلوار گشاد بعد از لیزر استفاده کنید.

مراقبت های بعد از انجام لیزر روشن کننده پوست واژن

۱- بعد لیزر چون پوست ناحیه حساس است برای مقابله با سوزش و التهاب پماد ترمیمی که توسط پزشک تجویز می‌شود را تا یک هفته استفاده کنید.

۲- ناحیه تناسلی را پاکیزه نگه دارید و بعد از هر شستشو کاملا خشک کنید.

۳- ۳ تا ۵ روز از رابطه جنسی خودداری کنید.

۴- ۴ تا ۱۰ روز فعالیت ورزشی نداشته باشید.

۵- از شلوارهای و لباس‌های گشاد بعد لیزر استفاده کنید.

درمان تیرگی پوست واژن

نتایج درمان سفید کردن پوست ناحیه تناسلی با لیزر معمولا دو هفته بعد از انجام قابل مشاهده است.

آیا می‌توان لیزر سفید کننده روشن کننده واژن را همزمان با لیزر موهای زائد انجام داد

خیر. به طور همزمان نباید انجام شود و بهتر است اگر قصد دارید هر دو را انجام دهید اول لیزر روشن کننده پوست ناحیه تناسلی را انجام دهید، و دو هفته بعد لیزر موهای زائد خود را انجام دهید.

راه درمان و خلاصی از تیره شدن پوست به صورت طبیعی

1- شیر , آرد و جوش شیرین:

مواد لازم:

• 2قاشق غذاخوری شیر بز
• 1قاشق غذاخوری آرد
• 1قاشق غذاخوری جوش شیرین 

طرز تهیه:

همه مواد را در کاسه با هم مخلوط کرده و خمیر بدست آمده را روی پوست بگذارید، تا خشک شود . سپس به آرامی پوست خود را با آب سرد بشویید.

2. روغن نارگیل، شکر و آبلیمو:

مواد لازم:

• 1قاشق غذاخوری روغن نارگیل
• 1قاشق غذاخوری شکر
• ½ قاشق غذاخوری آب لیمو 

طرز تهیه:

کاری که باید انجام دهید این است که همه مواد را درون یک کاسه مخلوط کنید و آن را به صورت ماسک درآورده و روی پوست خود به جز چشم ها و اطراف آن قرار دهید و بعد، صورت خود را با آب بشویید و سپس خشک کنید. 

3-ماست زردچوبه و آبلیمو:

مواد لازم:

• 2قاشق غذاخوری ماست
• 1قاشق غذاخوری زردچوبه
• ½ قاشق غذاخوری آب لیمو 

طرز تهیه:

همه مواد را در یک کاسه تمیز با هم مخلوط کنید، سپس ماسک عمل آمده را 2دقیقه بر روی پوست خود بدون حرکت قرار دهید. اجازه دهید خشک شود و سپس صورت خود را با آب سرد بشویید .

4-ماسک صورت پودر شیر:

مواد لازم:

• 2قاشق غذاخوری پودر شیر
• 1قاشق غذاخوری آب پرتقال 

طرز تهیه:

همه مواد را با هم ترکیب کرده و لایه ای از آن را روی صورت خود بگذارید، تا خشک شود سپس با آب گرم بشویید .

5-گوجه آبلیمو و عسل:

مواد لازم:

• 1قاشق غذاخوری آب گوجه
• 2تا3 قطره آب لیمو
• 1قاشق غذاخوری عسل 

طرز تهیه:

مواد را با هم ترکیب کرده و روی تمامی قسمت های صورت به مدت 15دقیقه قرار دهید، سپس آن را با آب گرم و بعد آب سرد بشویید. 

6-ماسک گیاهی برای رفع تیرگی پوست:

یک سری محصولات گیاهی به همراه گلاب با یکدیگر ترکیب کرده و خمیر بدست آمده را تا زمان خشک شدن روی پوست خود قرار دهید، سپس با آب سرد بشویید . 

7-شیر و انبه:

مواد لازم:

• ½ فنجان انبه هندی
• 2 قاشق غذاخوری شیر
• مقداری آب (به صورت دلخواه) 

طرز تهیه:

مواد را با یکدیگر ترکیب کنید، تا خمیری ضخیم بدست بیاد و با آن دورتا دور صورت و گردن خود را بپوشانید. 15تا20 دقیقه صبر کنید تا خشک شود سپس با آب سرد بشویید .

8-ماسک لیمو، عسل، زردچوبه و دارچین:

مواد لازم:

• ½ قاشق غذاخوری آب لیمو
• ½ قاشق غذاخوری پودردارچین
• 1قاشق غذاخوری عسل

طرز تهیه:

همه مواد را در کاسه با هم ترکیب کنید و 20تا 30 دقیقه روی پوست صورت خود بگذارید، سپس با انگشتان خود و بصورت دورانی ماسک را از روی صورت تان بردارید .

9- آرد و عسل و روغن و آبلیمو:

مواد لازم:

• 2قاشق غذاخوری آرد جو پوست کنده
• ½ قاشق غذاخوری اب لیمو
• 1قاشق غذاخوری عسل
• 4 قطره روغن درخت چای 

طرز تهیه:

همه مواد را با هم ترکیب کرده و آن را به مدت 15 دقیقه روی صورت بصورت ماسک قرار دهید و بعد با آب سرد بشویید .

10- آب پرتقال و زردچوبه:

مواد لازم:

• 1قاشق غذاخوری آب پرتقال
• 1قاشق غذاخوری زردچوبه 

طرز تهیه:

مواد ذکر شده را با هم ترکیب کنید و به مدت 10دقیقه روی پوست صورت خود بگذارید، تا خشک شود . سپس با آب سرد بشویید . 

11-لیمو عسل:

مواد لازم:

• 1 قاشق غذاخوری لیمو
• 1قاشق غذاخوری عسل 

طرز تهیه:

مواد را با هم ترکیب کرده و 15 تا 20 دقیقه روی صورت قرار دهید و سپس آن را بشویید. 

12-شیر زردچوبه:

مواد لازم:

• 1قاشق پودر چوب
• 1قاشق غذاخوری شیر
• ½ قاشق غذاخوری زردچوبه 

طرز تهیه:

مواد ذکر شده را با هم ترکیب کنید، تا خمیری سفت بدست بیاد و بعد روی صورت بگذارید تا خشک شود. سپس با آب ملایم بشویید. 

13-ماسک پرتقال، شکر و ژل آلوئه ورا:

مواد لازم:

• 3 قاشق غذاخوری آب پرتقال
• 2قاشق غذاخوری آب آلوئه ورا
• 1قاشق چایخوری شکر قهوه ای 

طرز تهیه:

همه موارد را درون یک ظرف ترکیب کنید، 5تا15 دقیقه روی پوست خود بگذارید و 10دقیقه به آرامی صورت خود را با آن بمالید و سپس با آب بشویید . 

هشدار:به آرامی این کار را انجام دهید به تندی وبا شدت صورت خود را نشویید، چرا که شکر به پوست شما آسیب می زند.

14-خیار آبلیمو:

مواد لازم:

• ½ خیار
• 1/2 آب لیمو 

طرز تهیه:

خیار را در ظرفی خرد کرده و آن را به مدت یک ساعت درون یخچال قرار دهید، سپس آب لیمو را به آن اضافه کنید و بر روی صورت خود بمالید.

چنانچه در بخش سلامت پوست نمناک می خوانید 15 دقیقه زمان دهید تا روی صورتتان بماند، سپس با پد پنبه ای مخصوص آغشته شده به آب سرد صورت خود را پاک کنید. 

هشدار:به میزان آب لیمو دقت کنید، زیرا مقدار زیاد آن سبب سوزش و خارش پوستی می شود . 

15- گوجه فرنگی:

گوجه فرنگی را برش داده و دور تا دور صورت و گردن خود قرار دهید بگذارید تا خشک شود و سپس با آب سرد بشویید.