انواع ترشحات مردانه

ترشحات مردانه ، مایعی غیر از ادرار است که از مجرای ادراری خارج می شود. مجرای ادرار لوله‌ای باریک است که ادرار را از مثانه به خارج هدایت می کند.

برخی از انواع ترشحات مردانه ، طبیعی هستند و به محافظت یا روان کردن آلت تناسلی کمک می کنند و برخی از آن ها ممکن است به علت عدم رعایت بهداشت، خارج شوند. این ترشحات ممکن است با علائمی، مانند: درد، سوزش یا بوی نامطبوع همراه باشند. در این مقاله از دکتر چک ، به بررسی ترشحات طبیعی و غیر طبیعی و علائم هر نوع از آن ها می پردازیم و به شما می گوییم که چه زمانی به پزشک مراجعه کنید.

ترشح طبیعی چیست؟

ماده منی و پیشاب، بخشی از ترشحات طبیعی هستند. این ترشحات در طول برانگیختگی و مقاربت جنسی آزاد می شوند. اسمگما، ماده دیگری است که ممکن است در اطراف سر آلت تناسلی انباشته شود.

پیشاب

مایع پیشاب، ماده ای مخاطی قلیایی است که در غدد پیازی-میزراهی تولید می شود. غدد پیازی-میزراهی: غددی به اندازه نخود هستند که در زیر غده پروستات قرار دارند. در طی تحریکات جنسی، این مایع تا حدود 4 میلی لیتر، به مجرای ادراری ترشح می شود. ویژگی های مایع پیشاب عبارتند از:

• به عنوان روان کننده مایع منی عمل می کند؛
• باعث روان کردن آلت می شود؛
• حالت اسیدی ادرار در مجاری ادراری را خنثی می کند؛
• اسیدیته ی واژن را خنثی می کند.

در حالی که از غدد پیازی-میزراهی، مایع پیشاب آزاد می شود، بیضه ها، اسپرم را آزاد می کنند. با این وجود، تحقیقی در سال 2011، نشان داده است که مایع پیشاب حاوی اسپرم زنده است. در نمونه های به دست آمده، پیشاب حاوی 23 میلیون اسپرم می باشد. محققان مطمئن نیستند که پیشاب بلافاصله قبل از انزال آلوده شده یا به اسپرم باقی مانده از انزال قبلی آغشته شده است.

مایع منی یا انزال

انزال یا مایع منی، مایعی شیری و ابری است که به علت تحریک جنسی از مجرای ادرار عبور کرده و از آلت تناسلی خارج می شود . به این روند انزال می گویند و معمولاً در طول ارگاسم اتفاق می افتد. غدد پروستات و غددی به نام« وزیکول سمینال» مایع منی را تولید می کند.

غلظت اسپرم سالم در مایع منی، حدود 15 تا 150 میلیون اسپرم در میلی لیتر است. اسپرم در بیضه ها تولید و سپس درون مجاری « اپیدیدیم و رگ وابران» واقع در پشت بیضه بالغ می شود. در حین تحریک جنسی، اسپرم ها با مایع منی مخلوط می شوند تا انزال صورت بگیرد. مایع منی، مایع سفیدی است که غدد پروستات و غددی به نام وزیکول منی، آن را تولید می کنند. اسپرم، بخش کوچکی از مایع منی را تشکیل می دهد. مایع منی از موارد زیر تشکیل شده است:

• 1-5 ٪اسپرم؛
• حدود 5٪ ترشحات از طریق غدد پیازی-میزراهی؛
• 15 تا 30٪ ترشحات از طریق پروستات؛
• مایع از وزیکول سمینال( کیسه منی).

اسمگما

اسمگما، ماده ای غلیظ و سفیدی است که می تواند حاصل جمع شدن سلول های پوست، ترشحات بدن و رطوبت باشد. غدد چربی در پوست اطراف دستگاه تناسلی این ماده را ترشح می کنند.  اسمگما بین سر و پوسته جلویی آلت ایجاد شده و یک روان کننده طبیعی است که به مرطوب نگه داشتن دستگاه تناسلی کمک می کند و باعث می شود که پوست ختنه گاه، در هنگام مقاربت جنسی جمع شود. با این حال، ترشح اسمگما ممکن است بوی ناخوشایندی داشته و باعث به وجود آمدن باکتری شود. شست و شوی آلت تناسلی مردانه با آب تمیز و گرم به مدت یکبار در روز، به کاهش تجمع اسمگما کمک می کند. گفته ها حاکی از این است که آقایان باید از شستشوی بیش از حد آلت تناسلی با صابون یا ژل دوش پرهیز کنند! زیرا این محصولات می توانند باعث تحریک و درد شوند.

خروج ترشحی شبیه به مایع منی هنگام ادرار کردن یک مشکل نسبتاً رایج است که در بسیاری از موارد سبب نگرانی فرد مبتلا می گردد. عمدۀ مردم به اشتباه به آن خروج اسپرم می گویند. باید متذکر شد که وجود اسپرم در ادرار را فقط آزمایشگاه می تواند تشخیص دهد. معمولاً خروج هر مایعی با رنگ، قوام و غلظت شبیه به مایع منی را، مردان مایع منی تلقی می کنند، در صورتیکه بسیاری از این ترشحات، مایع منی نیستند.علت غلیظ بودن مایع منی وجود مقادیر زیاد قند فروکتوز در آن جهت تغذیۀ اسپرمها است.

ترشحات شبیه به مایع منی به سه شکل می توانند در ادرار ظاهر شوند:

قبل از خروج ادرار، مخلوط با ادرار، و پس از پایان ادرار کردن. اکثراً اینگونه ترشحات در پایان ادرار کردن از طریق مجرا خارج می گردند. ما در این نوشتار بنا را بر این می گذاریم که مایع خارج شده از مجرا همراه با ادرار کردن، همان مایع منی می باشد و در این مورد با خوانندگان گرامی صحبت می کنیم، هر چند که به سایر علل آن نیز به اختصار اشاره خواهیم کرد.

خروج مایع منی با ادرار را در اصطلاح پزشکی معمولاً “التهاب احتقانی پروستات” می نامند. فرایند یک رابطۀ زناشوئی توسط یک چرخۀ جنسی مشخص می شود که در مردان شامل 4 مرحله می باشد. اولین مرحلۀ آن برانگیختگی جنسی است. در حین این مرحله، غدۀ پروستات شروع به تولید یک مایعی می کند که حدود دو سوم حجم منی در مردان را تشکیل می دهد.

مردان دارای یک جفت کیسۀ منوی نیز هستند که در پشت پروستات قرار دارند و حدود یک سوم حجم باقیماندۀ مایع منی را تولید می کنند. فقط حدود 1 درصد حجم مایع منی را اسپرم یا همان نطفۀ مردانه تشکیل می دهد. هنگام انزال مایع تولید شده در غدۀ پروستات و کیسه های منوی وارد قسمت خلفی مجرای مرد می شوند و سپس از طریق 2 تا لوله، اسپرم تولید شده در بیضه ها نیز به مجرای خلفی منتقل شده و جمعاً مایع منی را تشکیل می دهند، و این مایع منی از طریق مجرای ادراری به بیرون دفع می شود.

در مردانی که می خواهند دیگر صاحب فرزند نشوند، این لوله ها را با جراحی قطع می کنند. اینگونه افراد مایع منی بدون اسپرم خواهند داشت. حجم مایع منی در مردان معمولا مابین 6-2 میلی لیتر متفاوت است، و هر قدر تعداد نزدیکی ها بیشتر باشند، از حجم آن کاسته می شود، چون که فرصت برای باز تولید آن اندک است.

برای کامل شدن فرایند یک رابطۀ زناشوئی طبیعی، باید تمامی مراحل یک چرخۀ جنسی کامل شوند.این مراحل به ترتیب عبارتند از:

مرحلۀ برانگیختگی، مرحلۀ کفه یا همان تداوم تحریک جنسی، مرحلۀ انزال، و بالاخره مرحلۀ فروکش.

اگر مردی وارد مرحلۀ برانگیختگی شود، بدون اینکه سایر مراحل رابطۀ زناشوئی را کامل کند، پروستات مایع منی را تولید می کند، ولی این مایع خارج نمی شود. ممکن است خروج مایع منی با ادرار همراه شود.

پروستات از نظر آناتومی بر بستر راست روده که مدفوع در آن جمع می شود قرار دارد. حین اجابت مزاج به پروستات فشار وارد شده و باز ممکن است خروج مایع منی با ادرار همراه شود. افرادیکه دچار یبوست شدید هستند، ممکن است حتی بدون برانگیختگی نیز، دچار خروج منی از مجرای ادراری در حین اجابت مزاج شوند. ما در حال نشسته در حقیقت در روی پروستات خود می نشینیم. نشستن طولانی مدت ممکن است سبب خروج مایع منی از مجرا قبل از خروج ادرار شود.

پروستات مجاورت بسیار نزدیک با مثانه دارد و گردن مثانه به پروستات باز می شود. حین ادرار کردن مثانه منقبض می شود تا محتویات خود را خالی کند. وقتی مثانه آخرین قطرات ادرار را از خود خارج می سازد، در حقیقت پروستات چلانده می شود، و اگر پروستات بعلت التهاب، عفونت و یا برانگیختگی جنسی دچار تورم و احتقان شده باشد، چلانده شدن آن ممکن است سبب خروج مقداری مایع منی در انتهای ادرار کردن گردد.

اگر علت احتقان پروستات، التهاب یا عفونت پروستات باشد، بیمار ممکن است همراه با خروج مایع منی از مجرا احساس درد در ناحیۀ بیضه ها، کشالۀ ران، کمر و مقعد نماید، این علائم گاهاً همراه با سوزش و تکرر ادرار نیز هستند. ولی عده ای از بیمارانیکه دارای التهاب یا عفونت پروستات می باشند، فقط دارای ترشح از مجرا می باشند. این نوع ترشحات معمولاً بدنبال انزال و یا اجتناب از برانگیختگی بدون رابطۀ زناشوئی قطع می شوند.

برای برطرف کردن احتقان پروستات، نشستن در وان گرم به مدت 15-10 دقیقه در روز خیلی کمک کننده است. احتقان طولانی مدت یا طول کشیدۀ پروستات را در اصطلاح “التهاب مزمن پروستات” می گویند. این التهاب مزمن پروستات ممکن است عفونی و یا غیر عفونی باشد. یکی از علائم التهاب مزمن پروستات خروج ترشحی شبیه به مایع منی از مجرای ادراری است که ممکن است با یا بدون ادرار کردن باشد.حدود 1 درصد حجم مایع منی را اسپرم یا همان نطفۀ مردانه تشکیل می دهد

سایر علائمی که ممکن است همرا با التهاب مزمن پروستات دیده شوند عبارتند از: سوزش و تکرر ادرار، آهسته شدن جریان ادرار بعلت بزرگ شدن و تورم پروستات، احساس سوزش هنگام انزال، احساس سوزش در قسمت انتهائی دستگاه تناسلی حتی در حالت عادی و بدون ادرار کردن، اختلال جنسی مثل اختلال در نعوظ، احساس خارش در ناحیۀ دستگاه تناسلی، احساس یک حالت ناراحتی در قسمت تحتانی شکم، و درد در ناحیه میاندوراه (ناحیۀ ما بین کیسۀ بیضه و مقعد).بیمارانی که دچار التهاب مزمن پروستات هستند ممکن است هنگام شروع ادرار کردن و یا خاتمۀ آن و حتی در مایع منی قطراتی از خون را نیز مشاهده کنند.

سایر مواردی که ممکن است سبب احتقان پروستات و خروج مایع منی از مجرا شوند عبارتند از: انزال در فواصل طولانی مدت، مثلا هر ماه یک بار، دوچرخه سواری و یا اسب سواری بیش از حد (سبب وارد شدن فشار به پروستات و چلانده شدن آن می شود)، مصرف مقادیر زیاد غذاهای تند، الکل و کافئین.

نشستن طولانی مدت بخصوص در داخل ماشین، این حالت را تشدید می کند. توصیه می شود که اینگونه افراد بیش از 3-2 ساعت حالت نشسته نداشته باشند. توصیه می شود که اگر در حالت رانندگی هستید هر 3-2 ساعت توقف نمائید، مقداری راه بروید و مثانۀ خود را خالی نمائید. نشستن بر روی یک بالش نرم به مقدار زیادی فشار وارده بر پروستات را می کاهد. باید از مواردیکه در فوق ذکر شدند به میزان زیادی اجتناب کرد. دارو درمانی کمک شایانی در درمان التهاب پروستات دارد.

افرادی که دارای ترشح مجرا با یا بدون ادرار کردن هستند، نیاز به بررسی دارند. ابتدا باید با آزمایش مشخص ساخت که ماهیت ترشح چیست، آیا آن منی است و یا ماهیت دیگری دارد. ممکن است ترشح مجرا در حقیقت چرک باشد و نشان از یک بیماری خطیر مثل بیماری مقاربتی مانند سوزاک می باشد که نادیده انگاشتن آن می تواند منجر به عواقب وخیم گردد. در مواردی که علت وجود ترشح مجرا عفونتهای مقاربتی است، اگر درمان نشوند، معمولاً ظرف چند روز یا هفته علائم فروکش کرده و فرد فکر می کند که خوب شده است، در صورتیکه بیماری پنهان باقی مانده و شروع به انتشار به نقاط مختلف بدن می نماید. یعنی عفونت و میکروب در بدن است، و فقط علائم هستند که از بین رفته اند.

گاهی این ترشحات نه مایع منی هستند و نه چرک ناشی از عفونت. خود مجرا در مردان دارای یک سری غدد است که ترشحات لزجی تراوش می کنند و اگر مقدار آن زیاد باشد، بصورت خیس شدن مختصر و لکه دار شدن لباس زیر خود را نشان می دهد.ما یک حالتی هم داریم که در اصطلاح به آن سیلان منی گفته می شود.

سیلان منی عبارت است از خروج خود بخودی و غیر ارادی منی بدون برقراری رابطۀ زناشوئی یا رسیدن به حالت ارگاسم است. این حالت غیر ارادی است و تحت کنترل فرد نمی باشد و ممکن است چندین بار در روز اتفاق بیفتد. این حالت معمولاً برای فرد مبتلا بسیار استرس زا می باشد. با شناخت علل آن می توان به مقدار زیادی مشکل سیلان منی را حل کرد. سیلان منی بیشتر در سنین نوجوانی و بلوغ اتفاق می افتد، علت آن افزایش هورمونها و افزایش تولید مایع منی است. کمترین حالت نعوظ و کمترین حالت تحریک، منجر به خروج منی می گردد.

خروج مایع منی با ادرار ، مایع منی ، اسپرم کوچکترین افکار  و یا رویای محرک دچار خروج مایع منی می گردد

شایعترین علل سیلان منی به قرار زیر هستند:

1. عوامل روانی: در اینجا فرد به علت عدم آگاهی کافی، افکار خود را بیش از حد به تحریکات جنسی متمرکز می کند و وارد مرحلۀ برانگیختگی جنسی از 4 مرحلۀ یک چرخۀ جنسی می شود، و چون چرخۀ جنسی کامل نشده و به ارگاسم نمی رسد، مکرراً حالت سیلان منی به وی دست می دهد.

2. عوامل محیطی: در اینجا فرد از عوامل موجود در پیرامون خود (کتاب، رسانه های صوتی و تصویری، اینترنت و غیره) جهت تحریکات جنسی استفاده می کند و مغز وارد مرحلۀ برانگیختگی جنسی می شود، و اگر چرخۀ جنسی کامل نشود، ممکن است سیلان منی اتفاق بیفتد. عوامل روانی ناخود آگاه هستند ولی فرد از عوامل محیطی با ارادۀ خود استفاده می کند.

3. انزال دارای یک مرکز در نخاع شوکی است که سبب تخلیۀ کیسه های منوی می شود. استمناء و یا مقاربت بیش از حد (مثلا چندین بار در روز) سبب تحریک بیش از حد این مرکز گردیده و ممکن است در عده ای حتی بدون تحریکات جنسی، بصورت غبر ارادی کیسه های منی خالی شوند.

4. خستگی مفرط: در خستگی جسمی یا روانی شدید ناشی از کار مفرط، فرد ممکن است به خواب عمیق برود. در خواب عمیق مهار از قشر مغز برداشته می شود. اینگونه افراد بلافاصله پس از خوابیدن، بدون وجود کوچکترین افکار یا فانتزی و یا رویای محرک، دچار خروج مایع منی می گردند. این با خروج منی در خواب ناشی از افکار، فانتزی و یا رویا فرق می کند.

5. علت پنجم بیماریهای التهابی است. در اینجا به علت وجود التهاب در قسمتهای مختلف ناحیۀ تناسلی مثل، حشفه، پوست حشفه، التهاب پروستات، التهاب کیسه های منوی، و یا التهاب اپیدیدیم، سبب انتقال تحریکات از ناحیۀ تناسلی به مرکز انزال در نخاع شوکی شده و فرد ممکن است در روز چندین بار دچار سیلان منی خود بخودی شود.

6. علت ششم که خیلی هم مهم است مصرف بعضی از داروها است.  داروهایی که سردستۀ آنها عده ای از دارو ها هستند که در روان پزشکی مصرف می شوند. در اینجا ذکر این نکته حائز اهمیت است که اگر فردی دچار سیلان منی می باشد و از داروهای روانپزشکی استفاده می کند به هیچ وجه نباید سرخود اقدام به قطع دارو نماید. حتماً لازم است که شما با پزشک معالج خودتان مشورت نمائید.

ترشح غیر طبیعی چیست؟

وجود ترشحات مردانه غیر طبیعی در مواقعی که تحریک صورت نگرفته، ممکن است نشانه ی بیماری باشد. در اینجا،شما را با برخی از این بیماری ها آشنا می کنیم:

بالانیتیس

بالانیتیس به التهاب پوست اطراف سر آلت تناسلی می گویند. هنگامی که التهاب روی پوست خارجی هم تأثیر می گذارد، این بیماری، «بالاناپوستیت» نام دارد.

برخی از علائم بالانیتیس شامل موارد زیر است:

• ترشحات غلیظ و ضخیم سفید یا زرد؛
• بوی نامطبوع؛
• بثورات قرمز و ملتهب یا تورم؛
• سوزش، درد، خارش؛
• درد هنگام ادرار کردن.

عوامل زیادی می توانند باعث ایجاد بالانیتیس شوند، از جمله:

• بهداشت نامناسب: ناحیه ای که در زیر پوست ختنه گاه قرار دارد باید به طور مرتب تمیز شود. سلول های مرده پوست، باقیمانده ادرار و عرق، باعث ایجاد باکتری ها می شوند.
• آلرژی ها: ادرار، صابون ها، کاندوم ها و روان کننده ها می توانند پوست روی آلت را تحریک کنند.
• بیماری پوستی: اگزما، پسوریازیس یا گلسنگ اسکلروز، ممکن است باعث قرمزی پوست و التهاب شود.
• عفونت: عفونت های باکتریایی یا قارچی می تواند باعث درد و خارش سر آلت تناسلی شود.
• عفونت ها و بیماری های آمیزشی: STI عفونت ها و بیماری های آمیزشی، مانند: ویروس هرپس سیمپلکس باعث ایجاد تاول و التهاب در ناحیه اطراف دستگاه تناسلی می شوند.

هم مردانی که ختنه شدند و هم آنهایی که ختنه نشدند، می توانند دچار بالانیتیس شوند. با این حال، تحقیقی در سال 2017، نشان داده است که بالانیتیس در مردان ختنه شده 68٪ شیوع کمتری نسبت به مردان ختنه نشده، دارد.

تست و درمان

معاینه‌ی فیزیکی جوش‌های قرمز در ناحیه‌ی عفونی در صورتی که یکی از علایم ذکر شده را مشاهده کرده باشید یا از ابتلای شریک جنسی خود باخبر شده باشید، ضروری است. در بعضی موارد نیز معاینات بیشتر لازم است. این معاینه‌ها عبارتند از:

• نمونه‌ی سوآب از سر آلت
• تست آزمایشگاهی ادرار در مواردی که بیمار مبتلا به دیابت است.
• تست خون برای بررسی سطح قند خون
• تکه‌برداری از بافت به ندرت صورت می‌گیرد.

درمان و داروی

در صورتی که ختنه نشده باشید با رعایت بهداشت می‌توانید از این عفونت پیشگیری کنید. هر روز به آرامی پوست ختنه‌گاه را عقب زده و پوست را با آب و صابون بشویید. سپس پوست را به دقت خشک کنید. به صورت دوره‌ای نیز می‌توانید از داروهای ضدقارچ استفاده کنید تا از عود بیماری جلوگیری کنید. درمان بالانیتیس عبارت است از:

• شستشوی زیر پوست ختنه‌گاه
• استفاده از کرم‌های ضدقارچ حداقل دو بار در روز
• در بالانیتیس عود کننده دریافت یک دوز دیفلوکان 150 میلی‌گرم
• دقت کنید که شریک جنسی شما نیز باید درمان شود. بهتر است طی درمان از نزدیکی پرهیز کنید یا از کاندوم استفاده کنید.
• در صورتی که علایم بارز وجود نداشته باشد فرد به متخصص پوست ارجاع داده می‌شود تا شرایط پوستی وی دقیق‌تر معاینه شود.
• در موارد «فیموزیس» تنها راه رهایی شما ختنه شدن است.

بالانیتیس و بارداری

خوشبختانه این قارچ خطری برای بارداری و یا جنین ندارد.

تریکومونیازیس

تریکومونیازیس، عفونتی شایع است که حدود 3.7 میلیون نفر در ایالات متحده به آن مبتلا هستند. انگل تریکوموناس، باعث تریکومونیازیس می شود. حدود 70٪ از افراد مبتلا به تریکومونیازیس هیچ علامت خاصی ندارند. اگر علائم ظاهر شوند، ممکن است شامل موارد زیر باشند:

• ترشحات نازک و سفید آلت تناسلی؛
• تکرر ادرار؛
• احساس سوزش هنگام ادرار کردن؛
• درد در هنگام انزال؛
• تورم در اطراف سر آلت.

تشخیص تریکومونیازیس چگونه است؟

برای تشخیص تریکومونیازیس ممکن است پزشک از شما معاینات بالینی و تست های آزمایشگاهی به عمل بیاورد. تست های آزمایشگاهی به منظور مشاهده انگل های بیماری زا و بر روی یک نمونه از مایع واژن و یا مایع پیشابراه انجام می شوند. تشخیص این انگل ها در مردان دشوارتر از زنان است.

درمان تریکومونیازیس چگونه است؟

اغلب برای درمان تریکومونیازیس از آنتی بیوتیک های خوراکی استفاده می شود. قبل از مصرف دارو حتما با پزشک مشورت کنید. همچنین انجام آزمایش های بارداری قبل از مصرف دارو بسیار مهم است زیرا که این آنتی بیوتیک می تواند به جنین شما آسیب برساند.

شریک جنسی شما نیز باید همزمان با شما به پزشک مراجعه کند و برای پیشگیری و یا درمان و جلوگیری از انتشار این ویروس تحت درمان قرار گیرد. علاوه بر این، افراد مبتلا به تریکومونیازیس تا زمانی که بهبودی کامل پیدا نکرده اند و تمام علائم آنها برطرف نشده است باید از برقراری رابطه جنسی امتناع کنند. حتی اگر احساس بهبودی کامل می کنید مصرف کردن تمام آنتی بیوتیک هایی که پزشک برایتان تجویز کرده است الزامیست.

اگر تریکومونیازیس شما درمان نشود چه اتفاقی می افتد؟

تریکومونیازیس در زنان باردار ممکن است منجر به پارگی زودرس غشای محافظ کودک و زایمان زودرس شود. التهاب دستگاه تناسلی ناشی از تریکوموناس واژینالیس می تواند منجر به افزایش خطر ابتلا به عفونت HIV (در افرادی که در معرض ابتلا به این ویروس هستند) شود. تریکومونیازیس در زنانی که به عفونت HIV نیز مبتلا هستند می تواند موجب افزایش احتمال انتقال ویروس HIV به شریک جنسیشان شود.

اورتریت  یا التهاب پیشاب راه

اورتریت با التهاب مجرای ادرار مشخص می شود و می تواند عفونی یا  غیرعفونی باشد. اورتریت، اغلب به علت عفونت های آمیزشی ایجاد می شود. اگر به علت بیماری سوزاک به وجود بیاید، به آن «اورتریت گنوکوکی» و اگر علت آن ناشناخته باشد، اورتریت «غیر گنوکوکی یا غیر اختصاصی»  نامیده می شود. بیش از 40٪ از مبتلایان به اورتریت غیرگنوکوکی علائمی ندارند.

با این حال، برخی از مردان ممکن است علائم زیر را داشته باشند:

•  ترشح ابری یا سفید در نوک آلت تناسلی؛
•  تحریک و درد در دهانه مجرای ادرار؛
•  احساس سوزش هنگام ادرار کردن؛
•  نیاز مکرر به ادرار کردن؛
•  درد بیضه یا تورم

پاتوژن های زیر همچنین می توانند باعث بروز اورتریت شوند:

• باکتری نایسریا گونوره‌آ؛
• کلامیدیا تراکوماتیس؛
• مایکوپلاسما ژنیتالیوم؛
• تریکوموناس؛
• ویروس هرپس سیمپلکس؛
• ویروس اپشتین–بار؛
• آدنوویروس.

تریکوموناس، شایعترین علت اورتریت غیرگنوکوکی است. حدود 15-40٪ از افراد، این نوع بیماری را دارند. اورتریت، می تواند به علت رابطه جنسی شدید، استمناء(خودارضائی) و عفونت ادراری (UTI) بروز کند.

انواع اورتریت

در بیمار مبتلا به اورتریت با دو نوع اورتریت مواجه هستیم.

1. اورتریت گونوکوکی

2. اورتریت غیر گونوکوکی

1. اورتریت گونوکوکی: دوره نهفتگی کوتاهی دارد. بیماری ظرف مدت چند روز تا حداکثر دو هفته بروز می‌کند. ترشحات خیلی چرکی دارد که به راحتی از مجرا خارج می‌شود و لباس زیر را آلوده می‌کند. سوزش در حین ادرار کردن دارند. بروز علائم ناگهانی و سریع است.

2. اورتریت غیر گونوکوکی: دوره نهفتگی یا کمون چند هفته‌ای دارد. ترشحات بدون رنگ یا سفید شیری رنگ می‌باشد. سوزش در حین ادرار کردن دارند. شروع علائم به تدریج است. 95% از بیماران همراه با ترشح مجرا در صورت عدم درمان، ظرف مدت 6 ماه بدون علامت می‌شوند، ولی همواره باعث انتقال بیماری به دیگران می‌شوند.

همچنین در صورت درمان ناقص، بیماری در فرد به طور مزمن باقی مانده و باعث انتشار آلودگی به افراد دیگر می‌شود.

علایم‌ شایع‌ اورتریت

◊ ادرار کردن‌ همراه‌ با درد یا سوزش‌

◊ اضطرار فراوان‌ برای‌ ادرار کردن‌ حتی‌ در هنگامی‌ که‌ ادرار زیادی‌ در مثانه‌ نیست‌.

◊ مقاربت‌ جنسی‌ دردناک‌ یا ناتوانی‌ جنسی‌ موقتی‌ در مردان‌

◊ قطره‌قطره‌ آمدن‌ ادرار در مردان‌ بالای‌ 50 سال

عواقب‌ مورد انتظاراورتریت‌

اورتریت‌ معمولاً «از درجه‌ خفیف‌» است‌ و به‌ ندرت‌ بیماری‌ طولانی‌ مدت‌ خطرناکی‌ ایجاد می‌کند.

 اورتریت در زنان

زنان معمولاً از ترشحات چرکی و بیماری‌های آمیزشی خود اطلاع ندارند و علائم اورتریت به صورت دیزوری (سوزش ادرار) و تکرر ادرار بروز می‌کندکه می‌تواند داخلی یا خارجی باشد.دیزوری (سوزش ادرار) داخلی مربوط به مجرای ادراری و مثانه است. دیزوری خارجی مربوط به ولوواژینیت است که می‌تواند مربوط به سوزاک،هرپس یا کاندیدیا باشد.

با درمان مناسب معمولاً مشکل حل می‌شود ولی اگر فرد مجدداً مبتلا شوند نشانه این است که یک شریک جنسی بدون علامت وجود دارد.

تشخیص

آزمون‌های‌ تشخیصی‌ می‌توانند شامل‌ بررسی‌های‌ آزمایشگاهی‌ خون‌ و ترتشحات‌ و آزمایش‌ ادرار باشند.

درمان اورتریت‌

درمان‌ در منزل‌ کافی‌ است‌ و شامل‌ داروهایی‌ برای‌ شما و همسرتان‌ است‌.

♦ برای‌ تسکین‌ درد، در وان‌ حاوی‌ آب‌ داغ‌ به‌ مدت‌ 15 دقیقه‌ حداقل‌ 3 بار در روز بنشینید.

♦ مردان‌: با کشیدن‌ پوست‌ تناسلی‌ به‌ پایین‌ برای‌ بازکردن‌ مجرای‌ ادرار و بررسی‌ این‌ که‌ آیا همچنان‌ ترشح‌ وجود دارد یا خیر، مجرای‌ ادرار را تحریک‌ نکنید. آلت‌ تناسلی‌ را می‌توان‌ مشاهده‌ کرد ولی‌ آن‌ را فشار ندهید.

♦ اطراف‌ ناحیه‌ تناسلی‌ را تمیز نگه‌ دارید. از صابون‌ ساده‌ و بدون‌ بو استفاده‌ کنید.

داروها

آنتی‌بیوتیک‌ها برای‌ مقابله‌ با عفونت‌. از تکمیل‌ دوز تجویز شده‌ اطمینان‌ حاصل‌ کنید حتی‌ اگر علایم‌ زودتر فروکش‌ یابند.

 فعالیت‌

محدودیتی‌ وجود ندارد. تا دو هفته‌ پس‌ از رفع‌ علایم‌ از تحریک‌ و مقاربت‌ جنسی‌ بپرهیزید.

رژیم‌ غذایی‌

¤ هر روز 8 لیوان‌ آب‌ بنوشید.

¤ در طول‌ درمان‌ از کافئین‌ بپزهیزید.

¤ برای‌ اسیدی‌ کردن‌ ادرار آب‌ آلبالو بنوشید. برخی‌ داروها با ادرار اسیدی‌ اثربخش‌تر هستند.

در این‌ شرایط‌ به‌ پزشک‌ خود مراجعه‌ نمایید.

اگر شما یا یکی‌ از اعضای‌ خانواده‌تان‌ علایم‌ اورتریت‌ را داشته‌ باشید.

اگر در طول‌ درمان‌ هریک‌ از موارد زیر رخ‌ دهند:

ـ تب‌ 3/38 درجه‌ سانتیگراد یا بیشتر

ـ خونریزی‌ از مجرای‌ ادرار یا خون‌ در ادرار

ـ عدم‌ بهبودی‌ ظرف‌ یک‌ هفته‌ علی‌رغم‌ درمان‌

اگر شما دچار علایم‌ جدید و غیر قابل‌ توجیه‌ شده‌اید. داروهای‌ مورد استفاده‌ در درمان‌ ممکن‌ است‌ عوارض‌ جانبی‌ ایجاد کنند.

عفونت ادراری

عفونت ادراری، نوعی عفونت باکتریایی رایج است. این عفونت، بخشی از دستگاه ادراری را تحت تأثیر قرار می دهد. دستگاه ادراری شامل: مثانه، کلیه ها و مجرای ادرار است. عفونت ادراری هنگامی رخ می دهد که باکتری ها وارد مجرای ادرار شده و باعث عفونت در این مجاری می شوند.

عفونت های ادراری معمولاً در خانمهایی رایج تر است که دارای مجرای ادراری کوتاهتر هستند و این  مجرای ادراری نزدیک به راست روده است. نزدیک بودن مجرای ادراری به راست روده باعث می شود که ورود باکتریها به مجرای ادرار ،مثانه و کلیه راحت تر شود. با این حال، مردان نیز می توانند عفونت ادراری داشته باشند که دارای علائم زیر است:

• ادرار ابری یا کدر که حاوی چرک است؛
• ادرار قرمز، صورتی یا قهوه ای که حاوی خون است؛
• درد یا احساس سوزش هنگام ادرار کردن؛
• تکرر ادرار؛
• بوی بد ادرار؛
• حالت تهوع یا استفراغ.

عواملی که خطر ایجاد عفونت ادراری را افزایش می دهند ؛عبارتند از:

• رابطه های جنسی محافظت نشده؛
• عفونت ادراری قبلی؛
• سنگ کلیه؛
• پروستات بزرگ شده؛
• سیستم ایمنی ضعیف ، دیابت، ایدز یا شیمی درمانی؛
• استفاده از سوند ادرار.

عفونت ادراری به شریک جنسی منتقل نمی شود؛ اما ممکن است فرد هنگام رابطه جنسی، درد و ناراحتی احساس کند.

درمان‌های طبیعی عفونت ادراری

عفونت ادراری زمانی بروز می‌کند که گروهی از میکروارگانیسم‌های مضر مجاری ادراری و در واقع کلیه‌ها و مثانه را اشغال می‌کنند. در اکثر موارد عفونت ادراری به دلیل باکتری‌ها بروز می‌کند بنابراین باید به فکر نابودی این باکتری‌ها بود. یک اصل اساسی در درمان عفونت ادراری وجود دارد که عبارت است از نوشیدن آب فراوان. برای این کار باید روزانه بین 2 تا 3 لیتر آب بنوشید تا مجاری اداری تمیز شده و عفونت از بین برود. علاوه بر این دم‌نوش‌های طبیعی نیز وجود دارند که به نابودی هر چه سریع‌تر باکتری‌ها و رفع این عفونت کمک زیادی می‌کنند:

زغال‌اخته
بعد از آب، یکی از درمان‌های اصلی عفونت ادراری زغال‌اخته است. چون حاوی ترکیبات آنتی‌اکسیدانی قوی مانند آنتوسیانین‌ها و کاروتنوئیدها و همچنین منبع ویتامین C است. زغال‌اخته همچنین خاصیت آنتی‌باکتریال و ضدعفونی‌کنندگی دارد. بنابراین به طور مستقیم روی میکروب‌ها تأثیر می‌گذارد و به عنوان مثال مانع از آن می‌شود که باکتری «ای کولای» به جداره‌های مجاری ادراری بچسبد. علاوه براین ویتامین C موجود در زغال‌اخته نیز باعث تقویت قدرت دستگاه ایمنی بدن می‌شود و از این طریق نیز با عفونت ادراری مقابله می‌کند.
 دم‌کرده گیاه دم‌اسبی
دم‌کرده گیاه دم‌اسبی یک نوشیدنی فوق‌العاده با خواص ادرارآوری بالا است که به افزایش تولید و دفع ادرار کمک می‌کند. این کار نیز باعث تمیز شدن مجاری ادراری و کاهش باکتری‌ها می‌شود. ترکیبات ضدالتهابی گیاه دم‌اسبی به تسکین درد و کاهش احساس سنگینی کمک کرده و باعث بهبودی سریع فرد می‌شود.
چه باید کرد؟ کافی است یک قاشق معادل 10 گرم گیاه دم‌اسبی را به یک لیوان معادل 100 میلی‌لیتر آب جوش اضافه کنید و اجازه دهید به مدت چند دقیقه با حرارت ملایم بجوشد و سپس شعله را خاموش کنید. زمانی که دم‌نوش خنک و به دمای قابل نوشیدن رسید آن را جرعه‌جرعه میل کنید. می‌توانید روزانه دو تا سه لیوان از این دم‌نوش میل کنید.
 آب هندوانه
آب هندوانه میزان زیادی ترکیبات آنتی‌اکسیدانی و ضدالتهابی به بدن می‌رساند که باعث تسکین مشکلات دستگاه ادراری می‌شود. در واقع اثر ادرارآوری هندوانه میزان مایعات بافت‌ها را تنظیم کرده و با عبور از کلیه‌ها باعث تمیزی آن و دفع توکسین‌ها می‌شود.
چه باید کرد؟ برای این منظور دو برش هندوانه را با یک لیوان آب میکس کنید تا کاملاً یکدست شود و روزانه دو لیوان از این آب هندوانه را میل کنید.

آب خیار
خیار از 90 درصد آب تشکیل شده و حاوی آنتی‌اکسیدان‌ها، ویتامین‌ها و مواد معدنی ضروری است. خاصیت ادرارآوری خیار باعث افزایش میزان ادرار در کلیه‌ها شده و به این ترتیب به تمیز شدن مجاری ادراری کمک می‌کند. آب خیار توکسین‌های جمع شده در دستگاه ادراری را از بین می‌برد و در عین حال باعث کنترل رشد بیش از حد باکتری‌ها می‌شود.
چه باید کرد؟ برای این منظور نصف خیار پوست‌کنده را با یک لیوان آب به مدت چند دقیقه میکس کرده و مصرف کنید. می‌توانید روزانه تا برطرف شدن عفونت دو لیوان از این نوشیدنی را میل کنید.

مدرها به دفع عوامل خارجی از مجاری ادراری کمک کرده و باعث کاهش احتباس آب بدن می‌شوند. بنابراین بهتر است این مواد غذایی که شامل خیار، کرفس، مارچوبه و بخصوص آناناس است را به برنامه غذایی‌تان اضافه کنید. این مواد غذایی به دلیل دارا بودن آنزیم‌های ضدالتهابی به بهبود عفونت ادراری کمک زیادی می‌کنند

دم‌کرده زنجبیل
زنجبیل ضدالتهاب، مسکن و آنتی‌بیوتیک طبیعی است که می‌تواند در درمان عفونت دستگاه ادراری مؤثر باشد. مصرف دم‌کرده این ریشه پرخاصیت به تسکین درد در ناحیه پایین شکم کمک و دفع مایعات را افزایش می‌دهد. درنتیجه دستگاه ادراری تمیز می‌شود.
چه باید کرد؟ کافی است یک لیوان (200 میلی‌لیتر) آب را بجوشانید و یک قاشق معادل 10 گرم زنجبیل رنده شده را به آن اضافه کنید. زیر شعله را خاموش کنید و اجازه دهید به مدت چند دقیقه دم بکشد. در نهایت دم‌نوش را صاف و میل کنید. می‌توانید روزانه تا 3 لیوان از این دم‌نوش را میل کنید. برای شیرین کردن آن نیز می‌توانید از عسل استفاده کنید. اگر از فشارخون بالا رنج می‌برید در مصرف زنجبیل احتیاط کنید.

جعفری و سیر
مواد غذایی فوق‌العاده مؤثر با خواص آنتی‌بیوتیکی بالا. می‌توانید این دو ماده غذایی را به طور همزمان در تهیه غذاهایتان استفاده کنید و یا هر یک را به تنهایی به کار ببرید. اگر جعفری را با آب‌میوه‌های ترش میل کنید تأثیر بیشتری دارد. در خصوص سیر نیز بهترین کار له کردن و مصرف آن با کمی روغن زیتون است.

آب بلوبری
اگر به بلوبری دسترسی دارید بدانید که این میوه‌های ریز حاوی ترکیبات ضدباکتری و آنتی‌اکسیدانی فراوانی هستند که به طور مستقیم روی مجاری اداری تأثیر گذاشته و رشد میکروب‌های مضر را کنترل می‌کنند.
چه باید کرد؟ 100 گرم آب بلوبری را با نصف لیوان آب مخلوط کرده و با اندکی عسل شیرین کنید. با مشاهده اولین علائم عفونت ادراری از این نوشیدنی میل کنید. می‌توانید روزانه دو مرتبه آب بلوبری مصرف کنید.

لاکتوباسیل‌ها
لاکتوباسیل‌ها نیز برای از بین بردن عفونت ادراری مؤثر هستند. می‌توانید این ترکیبات را در محصولات لبنی مخصوصا ماست پیدا کنید. لاکتوباسیل‌ها باعث تقویت فلور روده شده و تولید آنتی‌بادی‌ها را افزایش می‌دهند.

مواد غذایی ادرارآور
مدرها به دفع عوامل خارجی از مجاری ادراری کمک کرده و باعث کاهش احتباس آب بدن می‌شوند. بنابراین بهتر است این مواد غذایی که شامل خیار، کرفس، مارچوبه و بخصوص آناناس است را به برنامه غذایی‌تان اضافه کنید. این مواد غذایی به دلیل دارا بودن آنزیم‌های ضدالتهابی به بهبود عفونت ادراری کمک زیادی می‌کنند. آناناس حاوی آنزیم مهمی به نام «بروملین» است. نتایج پژوهشی که روی افراد مبتلا به عفونت ادراری انجام شده نشان می‌دهد آن دسته از افرادی که بیشتر از آنتی‌بیوتیک‌های معمولی، بروملین مصرف کرده‌اند زودتر از شر عفونت ادراری خلاص شده‌اند.

جوش شیرین
اگر عفونت ادراری بیش از دو روز طول بکشد باید به پزشک مراجعه و درمان دارویی دریافت کنید. توجه داشته باشید که اگر عفونت ادراری درمان نشود ممکن است به عفونت کلیه‌ها منجر شود. در این صورت یک عفونت ساده و رایج به مشکلی جدی و خطرناک تبدیل خواهد شد. برای پیشگیری و همچنین درمان این مشکل توصیه می‌شود به محض مشاهده علائم آن، یک قاشق چای‌خوری جوش شیرین را در یک لیوان آب حل کرده و خود را با آن شستشو دهید. این کار به کاهش عفونت کمک می‌کند. جوش شیرین حالت اسیدی ادرار را خنثی کرده و روند بهبودی را سرعت بیشتری می‌دهد.

توصیه‌هایی برای پیشگیری از عفونت ادراری

همیشه پیشگیری کردن بهتر از درمان است. عفونت ادراری نیز از آن دست مشکلاتی است که به راحتی می‌توان از آن پیشگیری کرد. برای این کار لازم است که به طور مرتب آب بنوشید تا از بروز باکتری‌ها پیشگیری شود.
یک دوره ویتامین C درمانی آغاز کنید و برای این کار باید میزان زیادی آب پرتقال، آب لیموترش، آناناس و زغال‌اخته میل کنید.
بهداشت فردی را با دقت بیشتری رعایت کنید.
از مصرف الکل و نوشیدن زیاد قهوه و چای سبز بپرهیزید؛ چون باعث تحریک مثانه شده و درد ناشی از این مشکل را بیشتر می‌کنند.

آیا با داشتن عفونت ادراری ، میتوان رابطه ی جنسی داشت؟

عفونت ادراری، یک عفونت باکتریایی است. این عفونت وقتی اتفاق می اُفتد که باکتری ها، اغلب از طریق مقعد، دست های کثیف یا پوست وارد مجرای ادرار شده و به مثانه یا سایر قسمت های مجاری ادراری انتقال پیدا کنند. عفونت ادراری از طریق تماس جنسی انتقال پیدا نمی کند و مسری نیست؛ یعنی افرادی که عفونت ادراری دارند، این عفونت را به شریک زندگی خود منتقل نمی کنند. در بیشتر موارد، شریک جنسی فرد مبتلا به عفونت ادراری، نیازی به درمان نخواهد داشت. هرچند، برقراری رابطه در صورت ابتلا فرد به عفونت ادراری، خطراتی به همراه دارد.

هنگامی که فرد مبتلا به UTI است، ممکن است عفونت، مجاری ادراری را تحریک کند و باعث درد شود. در خانم ها، فشار بر دیواره های داخلی واژن باعث افزایش فشار مثانه و افزایش درد می شود. همچنین، رابطه جنسی می تواند باکتری هایی موجود در سایر نقاط اطراف دستگاه تناسلی را به مجرای ادراری انتقال دهد. برای بسیاری از افراد، به ویژه خانم ها، رابطه جنسی مکرر، یک عامل خطرناک مهم در ایجاد عفونت ادراری است؛ زیرا رابطه جنسی در صورت وجود عفونت، خطر ورود باکتری ها به مجاری ادراری را افزایش می دهد و همچنین عفونت را افزایش داده و روند بهبودی را کندتر می کند.

این که فرد مبتلا به عفونت ادراری با استفاده از کاندوم، می تواند یک رابطه ی ایمن داشته باشد، اشتباه بدی است. درعوض، انجام رابطه جنسی به علت ورود باکتری ها به مجرای ادراری، خطر ابتلا به عفونت ادراری را افزایش می دهد.

نکاتی برای داشتن یک رابطه ایمن هنگام داشتن عفونت ادراری

عفونت ادراری در زن ها رایج تر از مردهاست؛ زیرا مجرای ادراری زن ها کوتاه تر از مردهاست و باکتری ها  راحت تر وارد مثانه می شوند. علاوه بر این، مجرای ادرار نزدیک به مقعد است، و باعث می شود که باکتری های داخل مقعد به سمت مجرای ادراری حرکت کرده و عفونت ایجاد کنند. هیچ راه ایمنی برای برقراری رابطه هنگام داشتن عفونت ادراری وجود ندارد؛ اما برخی راهکارهای های ساده حین رابطه جنسی، می توانند خطر ابتلا به عفونت ادراری در آینده را کاهش دهند:

• قبل و بعد از رابطه جنسی ادرار کنید تا باکتری ها دفع شوند.
• از  اعمال جنسی که می تواند باکتری ها را از مقعد به واژن یا مجرای ادراری منتقل کند، خودداری کنید!
• افرادی که رابطه جنسی مقعدی دارند، باید از کاندوم استفاده کنند.
• بعد از ادرار کردن، همیشه خود را از جلو به عقب خشک کنید؛ زیرا این کار می تواند از گسترش باکتریهای مقعد جلوگیری کند.
•  برای پاکسازی مجاری ادراری از عفونت، مقدار زیادی آب بنوشید. کمبود آب باعث بروز عفونت ادراری می شود.
• با پزشکتان درباره ی روش های جلوگیری مشورت کنید. برخی از افرادی که به کاندوم، دیافراگم یا سایر روشهای جلوگیری، حساسیت دارند، اغلب دچار عفونت ادراری می شوند.
• پروبیوتیک مصرف کنید. تعداد کمی از آزمایشات بالینی نشان داده است که پروبیوتیک ها ممکن است مانع رشد باکتری های خطرناک شوند.
• دست هایتان را بعد از لمس مقعد یا سایر قسمت های بدن بشویید.

برخی از خانم ها می دانند که رابطه جنسی زیاد، به ویژه با یک فرد جدید، باعث ایجاد عفونت ادراری می شود. به عفونت ادراری، « سیستیت ماه عسل (honeymoon cystitis) »هم می گویند.

چند روز پس از بهبودی عفونت ادراری، فعالیت جنسی را کاهش دهید. در صورت داشتن رابطه جنسی با فرد جدید، به تدریج میزان فعالیت های جنسی را افزایش دهید؛ به خصوص اگر سابقه عفونت ادراری مکرر یا شدید دارید.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم ؟

• اگر هنگام دفع ادرار درد دارید، باید به پزشک مراجعه کنید.
• باکتری ها هنگام ورود به مجرای ادراری می توانند باعث بروز عفونت ادراری شوند. اما میکروب ها می توانند فقط مجرای ادرار را آلوده کرده و به مثانه یا کلیه ها هم انتقال پیدا کنند.

عدم درمان عفونت ادراری باعث می شود که عفونت بتواند وارد جریان خون یا اندام های دیگر بدن شده و  منجر به تشدید بیماری و حتی مرگ شود. گاهی اوقات، داروهای خانگی عفونت ادراری را به طور موقت از بین می برند. داروهای بدون نسخه، ممکن است درد را کاهش دهند؛ اما باکتری ها را از بین نمی برند و ریشه ی عفونت را درمان نمی کنند. بنابراین، اگر علائم عفونت ادراری دارید، به پزشک مراجعه کنید. این علائم عبارتند از:

• درد هنگام ادرار کردن؛
• درد شدید مثانه؛
• ناتوانی در دفع ادرار یا تخلیه مثانه؛
• بوی بد ادرار یا خون در ادرار؛
• درد یا گرفتگی در معده یا کشاله ران.

هنگامی که عفونت ادراری به کلیه ها سرایت می کند، ممکن است علائم زیر را ایجاد کند:

• کمردرد؛
• تب؛
• استفراغ و حالت تهوع؛
• لرز؛
• احساس ناخوشی یا ضعف.

شخصی که تحت درمان قرار دارد، باید در صورت بروز این علائم به پزشک مراجعه کند:

• بعد از یک یا دو روز استفاده از آنتی بیوتیک، علائم بهبود پیدا نمی کنند؛
• علائم ناگهان بدتر می شود؛
• درد غیرقابل تحمل، این درد به پشت سرایت می کند، یا مانع خوابیدن می شود؛
• فرد دچار تب شدید می شود؛
• علائم عفونت ادرای، بعد از رابطه جنسی شدیدتر می شوند.

عفونت ها و بیماریهای آمیزشی

به علت رابطه ی جنسی محافظت نشده و تماس با دستگاه تناسلی، عفونت ها می توانند از فردی به فرد دیگر انتقال پیدا کنند. عفونت ها و بیماری های آمیزشی که ممکن است باعث ترشحات مردانه غیرمعمولی شوند، عبارتند از:

عفونت کلامیدیا

کلامیدیا، رایج ترین عفونت و بیماری آمیزشی است، با این حال، اکثر مبتلایان به کلامیدیا از بیماری خود بی خبر هستند ؛ زیرا اغلب، علائمی ندارد. کلامیدیا تراکوماتیس، علت بروز بیماری کلامیدیاست. این باکتری ها می توانند مجرای ادرار، روده و گلو را آلوده کنند.

در مردان، کلامیدیا ممکن است با علائم زیر همراه باشد:

• ترشحات سفید، ابری یا آبکی آلت تناسلی؛
• خارش یا سوزش در نوک آلت؛
• احساس سوزش هنگام ادرار کردن؛
• درد بیضه.

سوزاک (بیماری مسری جنسی)

سوزاک، یک عفونت رایج در بین بزرگسالان و جوانان محسوب می شود. باکتری نایسریا گونوره‌آ، عامل بروز بیماری سوزاک است. این باکتری ها می توانند مجرای ادراری و روده را آلوده کنند. بعضی اوقات، این عفونت ممکن است روی چشم، گلو و مفاصل هم تأثیر بگذارد.

علائم بیماری سوزاک در مردان عبارتند از:

• ترشحات سفید، زرد یا سبز آلت تناسلی؛
• التهاب پوست ختنه گاه؛
• درد یا احساس سوزش هنگام ادرار کردن؛
• تورم در یک بیضه.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنید ؟

اگر ترشحات مردانه ، شامل مواردی که در پایین ذکر شده نباشند؛ باید به پزشک مراجعه کنید:

• ادرار؛
• پیشاب؛
• انزال؛
• اسمگما.

پزشک برای تعیین علت ترشحات می تواند این اقدامات را انجام دهد:

•  در مورد علائم فرد سؤال کند؛
• درباره ی بیماری ها و رابطه های جنسی که بیمار داشته، اطلاعاتی کسب کند؛
• ناحیه آسیب دیده آلت را معاینه کند؛
• برای تشخیص عفونت ادراری، نمونه ادرار را بررسی کند؛
• ناحیه آسیب دیده را شستشو دهد و باکتری ها و ویروس ها را ارزیابی کند.

پس از مشخص کردن علت ترشح، پزشک بهترین راه درمان را تجویز می کند.

خلاصه

ترشحات مردانه در طول برانگیختگی جنسی به وجود می آیند که بعد از مقاربت جنسی و انزال، طبیعی است. ترشحات غیر طبیعی معمولا:

• رنگ غیرمعمول دارند؛
• بوی ناخوشایندی دارند؛
• بدون رابطه ی جنسی رخ می دهند؛
• همراه با درد، سوزش یا علائم دیگر هستند.

در این موارد، ترشحات مردانه می تواند نشانه ای از بیماری باشد که نیاز به بررسی و درمان دارد . در صورت مشاهده این نشانه ها، به پزشک مراجعه کنید.

انواع درد در سینه زنان و درمان آن

علت درد سینه در زنان:

زنان در هر سنی از درد سینه ( درد پستان) خبر می‌دهند که به اسم ماستالژیا هم شناخته می شود. درد مذکور میتواند هم در زمان قبل از یائسگی و هم بعد از آن پیدایش کند. در هر حال درد سینه در بین زنان جوان در زمان قائدگی بیش از همه شایع است.

در حالی که حدود 70 درصد زنان در بعضی اوقات در طول زندگی خود درد پستان دارند، فقط حدود 15 درصد این دردها احتیاج به درمان پزشکی دارد. شدت و محدوده درد سینه میتواند مختلف باشد. درد میتواند در هر دو سینه، یک سینه یا در ناحیه زیر بغل بروز کند. شدت درد میتواند از کم تا حاد مختلف باشد و معمولاً بعنوان سوزش حاد، یا سفت شدن بافت پستان توصیف می شود. تغییرات هورمونی بسته به وقایعی مانند یائسگی، حاملگی، و قاعدگی هم میتوانند در نوع درد سینه تجربه شده تأثیر داشته باشند.

علت درد سینه در زنان می تواند یکی از موارد زیر باشد:

1. کیست‌های پستان
کیست سینه رایج ترین توده پستانی است که در خانم‌ها مشاهده می شود. کیست ها معمولاً در سن 35- 50 سال دیده میشوند و پس از یائسگی از بین میروند مگر در خانم هایی که پس از یائسگی هورمون های تخمدانی را استفاده می کنند.کیست ها عبارتند از توده هایی که از مایع پر شده اند. کیست ها معمولاً در زمینه تغییرات فیبروکیستیک ایجاد می شوند. میزان کیست ها بسیار متفاوت می باشند و از چند میلی متر تا چند سانتیمتر متغیر بوده، تعداد و میزان کیست های سینه ممکن در یک شخص در ماه های گوناگون تغییر کند که اهمیتی ندارد.

2. داروها
برخی از انواع دارو می‌تواند باعث توسعه درد سینه شود. داروهایی که با افزایش درد پستان مرتبطند عبارتند از:
• داروهای ناباروری
• داروهای پیشگیری از بارداری هورمونال خوراکی
• استروژن پس از یائسگی و آماده‌سازی پروژسترون
• مهارکنندة بازجذب انتخابی سروتونین
• داروهای ضد افسردگی
• آماده‌سازی دیجیتال
• متیل‌دوپا (الدومت)
• اسپیرونولاکتون (الداکتون)
• برخی از دیورتیک‌ها
• انادرول
• کلرپرومازین
افراد دچار درد پستان باید با مراقبان بهداشتی خود صحبت کنند تا مشخص شود که یکی از این داروها ممکن است در این موضوع مؤثر باشد یا خیر.

3. جراحی پستان
جراحی پستان و فرم بافت زخم می‌تواند به درد سینه منجر شود.

4. عفونت غضروفی و دنده‌ها
عفونت غضروفی و دنده ها نوعی از آرتریت است که در محل اتصال دنده ها و جناغ بروز می کند. هنگامی که این شرایط مرتبط به سینه نباشد، درد همراه سوزش ناشی از آن میتواند با درد سینه واقعی آمیخته شود. این شکل از آرتریت در اشخاص پیر و هم مردم فقیر دیده می شود.

5. تغییرات فیبروکیستیک سینه
زنان در دوره قبل از یائسگی و آنهایی که تحت هورمون درمانی بعد از یائسگی قرار دارند امکان دارد دچار وضعیت نا‌صافی، افتادگی و تورم ناشی از ساخته شدن مایعات در سینه شوند. این شرایط بدون ضرر تحت عنوان تغییرات فیبروکیستیک سینه شناخته می شود.

6. ورم پستان
ورم سینه یک عفونت دردناک پستان است. این درد بیش از همه در زنان شیرده در پیوند با انسداد مجرای شیردهی پختگی می شود. نشانگان مرتبط با ورم سینه اکثر شامل تب، انواع درد و خستگی است که با تغییرات سینه مانند گرم شدن، برشته شدن ، ورم و درد همراه است.

7. سینه بند نامناسب
درد سینه ممکن است بر اثر استفاده از یک سینه بند نامناسب ایجاد شود. در بعضی دوران ها سینه بندهای زنان یا خیلی سفت و یا خیلی شل و ول هستند و پستان ها را بدرستی پوشش نمی دهند. نبود حمایت کامل میتواند منجر به درد سینه شود.

8. سرطان پستان
اغلب انواع سرطان پستان سبب ایجاد درد نمی‌شوند. در هر حال سرطان سینه التهابی و برخی تومورها می‌توانند سبب ناراحتی پستان شوند.

افرادی که موارد زیر را در خود دارند باید به دکتر مراجعه کنند:
• وجود توده یا سطوح نگرانی‌‌آور در سینه
• درد یا توده‌ای که پس از پایان عادت ماهانه از بین نمی‌رود.
• وجود هر نوع ترشح از پستان، چه خونین چه به رنگ روشن و غیره
• درد سینه بدون علت شناخته شده که از بین نمی‌رود.
• نشانگان پایدار همراه عفونت سینه نظیر سرخی، چرک یا تب.

9- مشکلات آناتومیکی
اختلالی دردیواره ی قفسه سینه، عضلات، مفصل ها، قلب و یا نواحی دیگر باشد که به دلیل انتشار درد به این نحو احساس شود

مشکلات آناتومیکی و ساختاری در سینه ها میتواند باعث ایجاد درد شود که در بیش تر موارد این دردها غیر دوره ای هستند. اختلالاتی مثل کیست ها، ضربه ها و اسیب دیدگیها و جراحیهای قبلی میتوانند باعث پیدایش درد شوند.علت این مدل دردها معمولاً بیرون از بافت پستان است. مثلا امکان دارد علل ایجاد درد، اختلالی دردیواره ی قفسه پستان، عضلات، مفاصل، قلب و یا نواحی دیگر باشد که به دلیل  انتشار درد به این نحو احساس شود. کشیدگی عضلات پستان و آسیبهای مفصلی هم میتوانند باعث چنین دردهایی شود.

درد سینه ادواری و غیر ادواری

درد پستان را می‌توان به دو گروه تقسیم‌بندی کرد: درد ادواری و درد غیر ادواری

درد ادواری:

درد سینه ی ادواری بعنوان دردی تشریح می شود که با تغییرات هورمونی در زمان دوره ی قاعدگی همراه است. این درد بطور رایج در زمان 2 هفته مانده به شروع قاعدگی بدتر می شود.

این مدل از درد پستان حاوی 75 درصد شکایات مرتبط به درد پستان می شود.

درد پستان ادواری بیش از همه توسط زنان در دهه های بیست و سی و چهل زندگی تجربه می شود. این درد بیش تر وقت ها در سطوح بالای بیرونی هر دو سینه و گاهی وقت ها در ناحیه زیر بغل بروز می کند.

زنانی که دچار درد سینه ی ادواری میشوند اغلب تغییرات فیبروکیسیتیک حاوی پیدایش سطوح توده و سفت در بافت پستان را گزارش می دهند. ورم دوره ای، درد، تیرکشیدن پستان، حس سنگینی بعد از پایان قاعدگی رو به رفع شدن دارد.

درد غیر ادواری
خلاف درد سینه ی دوره ای، درد سینه ی غیر ادواری کاملا متفاوت از چرخه ی قاعدگی است. این درد بیش تر وقت ها در زنان بعد از یاسگی در سنین 40 و 50 سال بروز می کند.

این شکل از درد پستان اغلب بعنوان درد یا سوزش یا سفتی پایدار و لاینقطع تشریح می شود. این درد متمایل به حضور در یکی از سینه ها است و میتواند ناشی از تروما یا جراحت باشد.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنیم؟

در هریک از موارد زیر باید به پزشک مراجعه کنید:
– درد سینه به‌صورت روزانه و بیش از چند هفته ادامه پیدا کند.
– درد در قسمت خاصی از سینه ایجاد شود.
– درد سینه با گذشت زمان بدتر شود.
– درد سینه در فعالیت‌های روزانه اختلال ایجاد کند.

گرچه در زنانی که نشانهٔ اصلی مشاهده‌شده در آنها درد سینه است، خطر ابتلابه سرطان پستان کم است، ولی اگر پزشک انجام آزمایش و ارزیابی را توصیه می‌کند، حتما باید به توصیهٔ او عمل کنید.

تشخیص علت درد پستان:

آزمایشات لازم برای بررسی وضعیت، حاوی موارد زیر است:
معاینه بالینی و فیزیکی:پزشک سینه ها را برای بررسی تغییرات، و همچنین گره های لنفاوی در ناحیه گردن و زیر بغل را بررسی می کند. چه بسا دکتر به قلب و ریه ها گوش می دهد و پستان و شکم را بررسی میکند تا معلوم شود، آیا درد به شرایط دیگری مرتبط هست یا خیر. درصورتی که سابقه پزشکی و درد قبلی در ناحیه سینه و نتیجه عادی در معاینات فیزیکی داشته باشید، احیانا نیازی به ازمایش های اضافی نخواهد بود.

• معاینهٔ بالینی پستان: پزشک، وجود تغییرات در پستان‌ها را بررسی و پستان‌ها و گره‌های لنفاوی پایین گردن و زیربغل را معاینه می‌کند. ممکن است که پزشک به صدای قلب و ریه‌هایتان نیز گوش بدهد و سینه و شکم را نیز بررسی کند تا مشخص شود که آیا درد سینه با مشکل دیگری مرتبط است. اگر سابقهٔ پزشکی و معاینهٔ فیزیکی، چیز غیرعادی را نشان ندهد، ممکن است که به انجام آزمایش‌ها و بررسی‌های دیگری نیاز نداشته باشید.
• ماموگرافی: اگر پزشک توده یا بافت ضخیم غیرعادی را در پستان حس کند یا متوجه شود که درد در قسمتی از بافت سینه متمرکز است، برای ارزیابی قسمت نگران‌کننده‌ای که در معاینهٔ پستان شناسایی شده است به پرتونگاری اشعهٔ ایکس از سینه نیاز خواهید داشت (ماموگرافی تشخیصی).
• سونوگرافی: در سونوگرافی از امواج صوتی برای تولید تصویری از سینه‌ها استفاده می‌شود. معمولا سونوگرافی همراه با ماموگرافی انجام می‌شود. در صورت عادی بودن نتیجهٔ ماموگرافی نیز ممکن است که برای ارزیابی منطقهٔ تمرکز درد، به انجام سونوگرافی نیاز داشته باشید.
• بیوپسی یا نمونه‌برداری پستان: برای اینکه پزشک بتواند علت اصلی درد سینه را تشخیص دهد، باید از توده‌های مشکوک پستان، قسمت‌های ضخیم بافت پستان یا قسمت‌های غیرعادی مشاهده‌شده در آزمایش‌های تصویربرداری نمونه‌برداری شود. در بیوپسی، پزشک نمونهٔ کوچکی از قسمت موردنظر بافت سینه را برمی‌دارد و آن را برای انجام بررسی‌های آزمایشگاهی ارسال می‌کند.

درمان درد سینه

در بسیاری از زنان درد سینه با گذشت زمان و خودبه‌خود برطرف می‌شود و به درمان نیازی نیست. ولی اگر به درمان نیاز داشته باشید، ممکن است که پزشک موارد زیر را به شما توصیه کند:

• برطرف کردن علت زمینه‌ای یا عامل تشدیدکننده: برای این منظور می‌توان تغییر ساده‌ای ایجاد کرد، مثلا از سینه‌بندی با پوشش و پشتیبانی بیشتر استفاده کرد.
• استفاده از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAID) موضعی: پزشک در صورت شدید بودن درد می‌تواند داروهای NSAID را تجویز کند. ممکن است پزشک به شما توصیه کند که کرم NSAID را مستقیما روی محل درد بمالید.
• تغییر در مصرف قرص‌های ضدبارداری: اگر از قرص های ضدبارداری استفاده می‌کنید، حذف هفته‌ای که در آن نباید قرص مصرف کنید (یعنی مصرف قرص در تمام روزهای ماه) یا استفاده از روش‌های دیگر جلوگیری از بارداری می‌تواند موجب برطرف شدن درد سینه شود. ولی بدون توصیهٔ پزشک از این روش استفاده نکنید.
• کاهش دوز هورمون‌درمانی یائسگی: می‌توانید دوز هورمون‌درمانی یائسگی را کاهش دهید یا به‌طور کامل آن را متوقف کنید.
• مصرف داروهای تجویزی: دانازول (Danazol) تنها داروی تجویزی تأیید‌شده توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) برای درمان حساسیت و درد سینه است. البته مصرف دانازول می‌تواند موجب بروز عوارض جانبی بالقوه جدی مانند آکنه، افزایش وزن و تغییر صدا شود. این عوارض جانبی موجب محدود شدن مصرف دانازول می‌شوند. برای درمان بعضی از زنان، تاموکسیفن (Tamoxifen، دارویی تجویزی که برای درمان و پیشگیری از سرطان سینه تجویز می‌شود) توصیه می‌شود. البته این دارو نیز می‌تواند عوارض جانبی‌ای ایجاد کند که گاهی از درد سینه نیز آزاردهنده‌تر هستند.

سبک زندگی و درمان‌های خانگی درد سینه

با وجود اینکه پژوهش‌های اندکی انجام شده است که اثربخشی درمان‌های خود مراقبتی را نشان دهد، بعضی از این روش‌ها ارزش امتحان کردن دارند.

• استفاده از کمپرس سرد یا گرم روی سینه‌ها.
• پوشیدن سینه‌بندی محکم که در صورت امکان فردی حرفه‌ای آن را برای شما تنظیم کرده باشد.
• پوشیدن سینه‌بند ورزشی در زمان ورزش، به‌ویژه وقتی سینه‌های شما حساس‌تر شده‌اند.
• استفاده از آرامش‌درمانی (relaxation therapy) که در کنترل اضطراب و پریشانی مرتبط با درد سینه مؤثر است.
• کاهش مصرف یا حذف کافئین. ایجاد این تغییر در رژیم غذایی برای بعضی از زنان مفید بوده است. البته مطالعات پزشکی انجام‌شده درمورد اثر کافئین روی درد سینه و سایر علائم پیش از قاعدگی، کافی و قطعی نیست.
• پیروی از رژیم غذایی با چربی کم و مصرف کربوهیدرات های پیچیده‌تر. در مطالعات مشاهده‌ای (observational studies) استفاده از این روش برای بعضی از زنانِ دچار درد سینه مفید بوده است.
• مصرف داروهای مسکنِ بدون نیاز به نسخه (over-the-counter) مانند استامینوفن (استامینوفن کدئین و سایر انواع آن) یا ایبوپروفن (مانند ادویل (Advil)، Motrin IB و غیره). باید درمورد میزان مصرف این داروها با پزشک خود صحبت کنید، چون مصرف طولانی‌مدت آنها خطر بروز مشکلات کبدی و سایر عوارض جانبی را افزایش می‌دهد.
• موارد بروز درد سینه را یادداشت کنید و توجه کنید که چه زمان‌هایی دچار درد سینه و سایر علائم می‌شوید تا مشخص شود که درد شما چرخه‌ای است یا غیرچرخه‌ای.

درمان های جایگزین (Alternative medicine)

در بعضی از زنان، مصرف ویتامین‌ها و مکمل‌های غذایی می‌تواند علائم درد سینه و شدت آن را کاهش دهد. از پزشک خود بپرسید که آیا مصرف ویتامین‌ها و مکمل‌ها برای شما مفید است. در مورد دوز مصرف و عوارض جانبی احتمالی نیز با پزشک خود صحبت کنید.

• روغن گل مغربی (Evening primrose oil): این مکمل تعادل اسیدهای چرب در سلول‌ها را تغییر می‌دهد و می‌تواند موجب کاهش درد سینه شود.
• ویتامین E: مطالعات اولیه نشان داد که ویتامین E روی درد سینه پیش از قاعدگی زنان ( دچار دردی می‌شوند که در طول چرخهٔ قاعدگی نوسان داشته و متغیر است) اثر مثبتی دارد. در مطالعه‌ای مصرف ۲۰۰ واحد (IU) ویتامین E (دو بار در روز و به‌مدت ۲ ماه) موجب بهبود علائم در زنانی شد که درد سینه چرخه‌ای داشتند. ولی پس از ۴ ماه مصرف ویتامین E تأثیر مثبت بیشتری ایجاد نشد.

بیشترین دوز مصرف ویتامین E برای بزرگسالان بالای ۱۸ سال، زنان باردار و زنان شیرده ۱۰۰۰ میلی‌گرم در روز (یا ۱۵۰۰ واحد) است.

اگر برای درد سینه مکملی را امتحان کردید و پس از چند ماه، بهبودی در درد سینه خود حس نکردید، مصرف آن را متوقف کنید. هر بار فقط یک مکمل را امتحان کنید تا به‌طور دقیق متوجه شوید که کدام مکمل در کاهش درد سینه شما مؤثر بوده است و کدام‌یک تأثیری روی آن نداشته است.

روغن های گیاهی برای درمان ماستالژی :

درمان ماستالژی با روغن گل پامچال:

از روغن گل پامچال برای تسکین درد سینه در شب استفاده کنید با استفاده از این دستورالعمل ها:

این روغن را روی سینه خود بزنید و چند دقیقه ماساژ دهید .

از 240-500 میلی گرم عصاره روغن گل پامچال را هر روز برای 3 ماه با مشاوره پزشکتان استفاده کنید.

توجه:اگر باردار هستید یا صرع دارید، از مصرف این روغن اجتناب کنید.

روغن کرچک برای رفع ماستالژی:

آنچه شما باید انجام دهید:

روغن کرچک را با روغن زیتون و یا هر روغن سبک تر نسبت به 1:2 مخلوط کنید.

با استفاده از این مخلوط، سینه های خود را ماساژ دهید.

این کار را روزانه قبل از پریود خود تکرار کنید.

درمان ماستالژی  با روغن کندر:

این روغن اساسی بیشتر معروف به عنوان یک رزین طبیعی معطر و همچنین یکی از روغن های ضروری است که بسیار رویش مطالعه شده. به گفته محققان، خواص ضد سرطانی و ضد التهابی روغن قابل توجه است و می تواند به مشکلات متعدد سلامتی، از جمله درد سینه کمک کند.

روغن مریم گلی برای رفع ماستالژی:

همچنین به عنوان سالیویا شناخته می شود، روغن مریم گلی در میان عوامل طبیعی قوی با اثرات متعادل کننده هورمون است. ثابت شده که این روغن به کاهش کورتیزول، تعادل هورمون تیروئید کمک می کند و تعادل هورمون قوی را به طور موثر انجام می دهد. بنابراین، معمولا در میان زنان یائسه برای از بین بردن بی خوابی، سرماخوردگی، اضطراب و غیره، استفاده می شود.

تاثیر روغن اساسی نعناع برای ماستالژی:

نعناع به طور عمده در صنایع آرایشی و دارویی به دلیل فیتو شیمیایی فعال و اسیدهای چرب امگا 3 اش و فواید سلامتی اش استفاده می شود. 

آمادگی پیش از مراجعه به پزشک

اگر به‌تازگی دچار درد سینه شده‌اید، درد فقط در قسمت خاصی از سینهٔ شما ایجاد می‌شود یا درد سینه روی کیفیت زندگی شما اثر گذاشته است، برای بررسی علت آن به پزشک مراجعه کنید. در بعضی موارد، زمانی که برای گرفتن وقت ویزیت تماس می‌گیرید، بلافاصله به پزشک متخصص پستان ارجاع داده می‌شوید.

کارهایی که می‌توانید پیش از مراجعه به پزشک انجام بدهید

در ارزیابی اولیهٔ درد سینه، پزشک روی سابقهٔ پزشکی شما تمرکز می‌شود. او درمورد محل درد، ارتباط آن با چرخهٔ قاعدگی و سایر جنبه‌های سابقهٔ پزشکی‌تان که ممکن است علت درد را نشان دهد، سؤالاتی می‌پرسد. برای آمادگی پیدا کردن و پاسخ دادن به این سوالات:

• تمام علائم خود را یادداشت کنید؛ حتی علائمی را که ظاهرا با درد سینه شما ارتباطی ندارند.
• درد خود را در مقیاسی از ۱ تا ۱۰ درجه‌بندی کنید. در این مقیاس ۱ به‌معنی بدون درد و ۱۰ نیز به‌معنی بدترین دردی است که می‌توان تصور کرد.
• اطلاعات شخصی مهم را مرور کنید. اطلاعاتی مانند استرس‌های عمده یا تغییرات تازه‌ای که در زندگی‌تان رخ داده است.
• فهرستی از تمام داروها، ویتامین‌ها و مکمل‌هایی را تهیه کنید که به‌طور منظم مصرف می‌کنید.
• فهرستی از سؤالاتی را تهیه کنید که می‌خواهید از پزشک بپرسید؛ به‌ترتیب از مهم‌ترین تا کم‌اهمیت‌ترین.

سؤالات اساسی که می‌توانید درمورد درد سینه از پزشک خود بپرسید، عبارت‌اند از:

• محتمل‌ترین علت علائم من چیست؟
• باید چه آزمایش‌هایی انجام بدهم؟
• برای بیماری من کدام روش درمانی را توصیه می‌کنید؟
• آیا می‌توانم از درمان‌های خانگی استفاده کنم؟

پزشک چه کارهایی انجام خواهد داد؟

پزشک سؤالاتی مانند موارد زیر را از شما خواهد پرسید:

• در کدام قسمت سینهٔ خود احساس درد می‌کنید؟
• چه مدت درد سینه داشته‌اید؟
• شدت درد سینه شما از ۱ تا ۱۰ چقدر است؟
• درد را در هر دو سینه یا در یکی از آنها احساس می‌کنید؟
• آیا درد سینه شما الگوی خاصی دارد؟
• آیا تابه‌حال ماموگرافی انجام داده‌اید؟ آخرین ماموگرافی را چه زمانی انجام داده‌اید؟
• آیا علائم دیگری نیز دارید؟ علائمی مانند وجود توده‌ای در سینه، ضخیم شدن بافت بخشی از سینه یا ترشح از نوک پستان؟
• آیا متوجه تغییراتی مانند قرمزی یا ایجاد جوش در پوست خود شده‌اید؟
• آیا به‌تازگی فرزندی به دنیا آورده‌اید؟ یا سقط‌ جنین کرده‌اید؟
• درد سینه روی کیفیت زندگی‌تان چه تأثیری گذاشته است؟ آیا روی خواب، فعالیت جنسی یا کارتان تأثیر گذاشته است؟ آیا این درد باعث شده که توانایی کمتری برای انجام فعالیت‌های روزانه داشته باشید؟
• آیا فعالیت خاصی انجام داده‌اید یا اخیرا به قفسهٔ سینه‌تان صدمه‌ای وارد شده که ممکن است موجب درد سینه شده باشد؟

ممکن است که پزشک بر اساس عواملی مانند سن، سابقهٔ پزشکی خانوادگی و سابقهٔ قبلیِ ضایعات پیش‌سرطانی پستان (precancerous breast lesions) خطر ابتلابه سرطان سینه را نیز بررسی کند.

تشخیص زود هنگام سرطان سینه

سامانه ی تشخیص رایانه ای نه تنها به متخصصان پرتوشناسی در تشخیص دقیق تر کمک می کند، بلکه می تواند کوچک ترین توده های سرطانی را در مراحل اولیه در سینه ی زنان جوان تشخیص دهد.

استفاده از این روش نوین تصویربرداری به همراه روش های قدیمی تشخیص سرطان سینه، تا 164 درصد تشخیص توده های کوچک را بهبود می بخشد.

با این روش می توان توده های یک سانتی متری یا کوچک تر را در زنان تشخیص داد.

به علاوه این روش تشخیصی در زنان جوان قابل استفاده است، به عبارتی سن تشخیص تا 5 سال کمتر می شود.

دکتر تومی ای کوپلز از بیمارستان ریچارد مموکیال در کلمبیا در مدت سه سال نزدیک به 28 هزار غربالگری سرطان سینه را انجام داد.

از این تعداد 19 هزار غربالگری با استفاده از سامانه ی ماموگرافی به کمک رایانه انجام شد.

تشخیص سرطان سینه با این روش جدید تا 16 درصد و تشخیص توده های سرطانی کوچک تر از یک سانتی متر تا 164 درصد بیش تر شد.

علاوه بر سرطان های کوچک، تشخیص سرطان های مهاجم، 116 درصد و سرطان در مرحله ی اول 72 درصد افزایش داشت.

توده های سرطانی تهاجمی چنانچه در مراحل اولیه تشخیص داده نشود، به ویژه در زنان جوان کشنده است.

با این روش می توان حتی زنان جوان را با توده های سفت تر و متراکم پستانی به راحتی ماموگرافی کرد.

در این زنان سرطان هم سریع تر رشد می کند و هم تشخیص آن در بافت های متراکم سینه سخت تر است.

پیشگیری از سرطان سینه با ۱۰ راهکاری که هر زنی باید بداند

سینه‌ها بخشی از هویت زنانه هستند. به همین دلیل، بزرگ‌ترین ترس بسیاری از زنان، سرطان سینه است. زن‌ها از سرطان سینه بیشتر از بیماری‌های قلبی وحشت دارند؛ درحالی‌که بیماری‌های قلبی ده برابر بیشتر از سرطان سینه، عامل مرگ زنان هستند. مارگارت کومو، پزشک و نویسنده‌ی کتاب «جهان بدون سرطان: درمان جدید و پیشگیری امیدبخش» می‌گوید: «سرطان امری اجتناب‌ناپذیر نیست؛ زن‌ها بیشتر از آنچه که فکرش را بکنند، روی آن کنترل دارند. از زمانی‌که از خواب برمی‌خیزیم، آنچه می‌خوریم و می‌نوشیم، ورزش کردن و اجتناب از مواد شیمیایی کارسینوژنیک مانند BPA و پارابن، عواملی هستند که گزینه‌های ژنی بدن ما را، شامل آنهایی که منجر به سرطان می‌شوند، خاموش و روشن می‌کنند. با سبک زندگی سالم، خطر بسیاری از سرطان‌ها، از جمله سرطان سینه بسیار کاهش پیدا می‌کند.»

راه‌های جدیدی وجود دارد که در مورد احتمال ابتلای خود به سرطان بیشتر بدانید. شما باید سابقه‌ی سرطان سینه را نه‌تنها در خانواده‌ی مادری، بلکه در خانواده‌ی پدری خود هم جست‌وجو کنید. شما باید با ساختار سینه‌ی خود آشنا باشید. شما هیچ‌گاه نمی‌توانید احتمال ابتلا به سرطان سینه را به صفر برسانید، چراکه زن بودن شما برای بودن در خطر ابتلا به سرطان سینه کافی است. اما می‌توانید احتمال ابتلا به سرطان سینه را به‌طور چشمگیر کاهش دهید. برای پیشگیری از سرطان سینه، به ۱۰ نکته‌ی زیر توجه کنید و آنها را به‌کار ببندید.

۱. تراکم سینه‌ی خود را بشناسید

یکی از جدیدترین راه‌ها برای حفاظت از خودتان، آشنایی با تراکم سینه‌هایتان است. اگر بافت سینه‌ی شما بیشتر از چربی باشد، تشخیص غده در ماموگرام دشوار می‌شود، زیرا بافت سینه و تومور هر دو در ماموگراف سفید هستند، اما چربی سیاه است. زنان جوان بافت سینه‌ی بیشتر و چربی کمتری دارند. اگر بافت سینه‌ی شما بیشتر از چربی آن باشد، احتمال ابتلا به سرطان سینه تا ۶ برابر افزایش پیدا می‌کند. علت این امر هنوز مشخص نیست؛ اما یکی از احتمالات این است که چون روش اندازه‌گیری دقیقی برای تراکم سینه وجود ندارد، تشخیص پزشکان در این زمینه، ذهنی و مستعد خطاست.

از رادیولوژیستی که ماموگرافی سینه شما را انجام می‌دهد، در مورد تراکم سینه‌تان سؤال کنید. اگر تراکم سینه‌ی شما کم باشد، همچنان به بازبینی‌های پزشکی منظم نیاز دارید. اگر تراکم سینه‌ی شما بالاست، نمی‌توانید آن را کاهش دهید. البته تراکم سینه با افزایش سن کاهش می‌یابد. از پزشک خود بخواهید که به بازبینی‌های پزشکی شما ام‌آرآی یا سونوگرافی را اضافه کند. می‌توانید به جای ماموگرافی سنتی، از ماموگرافی دیجیتال استفاده کنید. این ماموگرافی‌ها کنتراست بیشتری دارند و دیدن ناهنجاری در بافت‌های متراکم سینه آسان‌تر است.

۲. ورزش کنید

ورزش کردن به چند دلیل از شما در برابر سرطان پستان محافظت می‌کند. ورزش کردن به کنترل وزن شما کمک می‌کند. پژوهش انجمن سرطان آمریکا نشان داد، زنانی که از زمان ۱۸ سالگی خود، بین ۹ تا ۱۴ کیلوگرم وزن اضافه کرده‌اند، تا ۴۰ درصد بیشتر در معرض ابتلا به سرطان پستان قرار دارند. اثر افزایش وزن بر احتمال ابتلا به سرطان سینه به سبب استروژن است. استروژن می‌تواند رشد بیش‌ازحد سلول‌ها را تحریک و سرطان سینه ایجاد کند. تا پیش از یائسگی، این تخمدان‌های شما هستند که استروژن تولید می‌کنند. پس از یائسگی، تخمدان‌ها دیگر هورمونی تولید نمی‌کنند؛ پس استروژن از بافت چربی به‌وجود می‌آید. هرچقدر چربی در بدن یک زن بیشتر باشد، استروژن بیشتری ساخته می‌شود.

ورزش کردن متابولیسم تولید استروژن را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. پژوهشی که در مجله‌ی اپیدمیولوژی -نشانه‌های زیستی و پیشگیری- منتشر شد، این نتیجه را بیان کرده بود. میندی کرزر، نویسنده‌ی همکار این پژوهش و استاد تغذیه در دانشگاه مینه‌سوتا می‌گوید: «در زنانی که ورزش می‌کنند، نسبت استروژن خوب به استروژن بد (استروژنی که می‌تواند به دی‌ان‌ای صدمه بزند و احتمال ابتلا به سرطان پستان را افزایش دهد) تا حدود ۲۵ درصد بهبود پیدا می‌کند. پژوهش‌های پیشین نشان داده‌اند که هرچقدر نسبت استروژن خوب به استروژن بد بیشتر باشد، احتمال ابتلا به سرطان سینه کاهش پیدا می‌کند. این نسبت در زنانی که ورزش نمی‌کنند، کاهش پیدا نمی‌کند.»

نیازی نیست که ورزش‌هایی سنگین انجام دهید. بنیاد سلامت زنان در پژوهشی دریافت، زنانی که در هفته بین یک ساعت و ربع تا دو ساعت و نیم پیاده‌روی سریع دارند، احتمال ابتلا به سرطان سینه در آنها تا ۱۸ درصد کمتر است. انجمن سرطان آمریکا پیشنهاد می‌دهد برای آنکه از ابتلا به سرطان پیشگیری کنید، در هفته ۱۵۰ دقیقه ورزش با شدت متوسط داشته باشید؛ یعنی سی دقیقه در پنج روز هفته. تلاش کنید که پیاده‌روی به بخشی از برنامه‌ی روزانه‌ی شما تبدیل شود.

۳. سابقه‌ی سرطان سینه را در خانواده‌ی خود بررسی کنید

درحدود ۵ تا ۱۰ درصد موارد ابتلا به سرطان سینه ارثی هستند که به‌واسطه‌ی جهش‌های ژنی از نسلی به نسل دیگر منتقل شده‌اند. اهمیت ژن‌های خانواده‌ی پدری شما به‌اندازه‌ی خانواده‌ی مادری مهم است. انواع دیگر سرطان را در خانواده‌ی خود بررسی کنید. مردها می‌توانند حامل ژن‌های معیوبی مانند BRCA1 و BRCA2 باشند که نه‌تنها خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش می‌دهد، بلکه خطر ابتلا به سرطان تخمدان در زن‌ها، سرطان پانکراس در هر دو جنس و سرطان بیضه و پروستات در مردها را افزایش می‌دهد. علاوه‌براین، وجود چندین مورد ابتلا به سرطان در خانواده‌ی پدری و مادری شما، می‌تواند نشانه‌ای بر وجود ژن سرطان در خانواده‌ی شما باشد.

می‌دانید که سابقه‌ی پزشکی بستگان درجه‌ی اول (والدین، خواهر و برادر، فرزندان) برای تعیین خطر ابتلا به سرطان مهم است، اما سابقه‌ی پزشکی بستگان درجه‌ی دوم و سوم (عمو، عمه، خاله، دایی، پدربزرگ، مادربزگ و والدین آنها، نوه‌ها، خواهرزاده و برادرزاده) را هم بررسی کنید. اگر سابقه‌ی پزشکی خانواده‌ی شما نگران‌کننده است، از یک متخصص ژنتیک کمک بگیرید. سوزان سیتره‌ی ۴۹ ساله که در فلوریدا زندگی می‌کرد، سابقه‌ی پزشکی خانواده‌ی خود را بررسی کرد. مادر او در جوانی در اثر ابتلا به سرطان سینه درگذشته بود. پدربزرگ و مادربزرگ مادری او و دو تا از خواهران مادرش در اثر ابتلا به سرطان‌های مختلف درگذشته بودند. او از یک متخصص ژنتیک کمک می‌گیرد. سوزان دریافت که او حامل ژن BRCA2 است. او تصمیم گرفت که هر دو پستان خود را با جراحی ماستکتومی جهت پیشگیری از ابتلا به سرطان بردارد. افرادی که ژن جهش‌یافته‌ی BRCA را در دی ان‌ای خود دارند، ۵ برابر بیشتر از دیگر زنان در خطر ابتلا به سرطان قرار دارند.

سو فریدمن، بنیان‌گذار و رئیس FORCE (افزایش توانایی رویارویی با خطر سرطان)، شبکه‌ی ملی حمایت از افرادی با خطر بالای ابتلا به سرطان پستان و تخمدان در ایالات متحده، می‌گوید: «ژنتیک مبحثی بسیار پیچیده است. مشاوران ژنتیک نه‌تنها می‌توانند اطلاعاتی دقیق و به‌روز در مورد خطر ابتلا به سرطان به شما بدهند، بلکه می‌توانند مشخص کنند که آیا آزمایش‌های ژنتیکی برای شما مناسب است یا خیر. مشاوران می‌توانند به شما کمک کنند که نتایج آزمایش‌های ژنتیکی خود را بفهمید و براساس آنها تصمیم بگیرید.»

۴. قرارگیری در معرض تابش‌های آزمایش‌های پزشکی را کاهش دهید

ماموگرافی، ابزار بررسی سینه‌ها، از تابش یونیزه استفاده می‌کند. تابش یونیزه که در بسیاری از آزمایش‌های چک‌آپ به‌کار می‌رود، عاملی خطرناک است، زیرا می‌تواند باعث ایجاد جهش در دی‌ان‌ای شود. البته توجه داشته باشید که این امر بدین معنا نیست که ماموگرافی خود را لغو کنید. رابرت هوور، رئیس برنامه‌ی اپیدمیولوژی و آمار زیستی در بنیاد ملی سرطان ایالات متحده می‌گوید: «در ماموگرافی از دوز بسیار کمی از تابش استفاده می‌شود. اگر راهنمایی‌های عمومی را رعایت کنید، مشکلی برای شما پیش نخواهد آمد. این امر در مورد رادیوگرافی‌های سالانه‌ی دندان و بازرسی‌های امنیتی فرودگاه هم صدق می‌کند. اگر پزشک شما می‌گوید که باید رادیوگرافی انجام دهید، ریسک کمینه‌ی تابشی که دریافت می‌کنید، با احتمال تشخیص مشکل پزشکی جبران می‌شود.»

اما استثنائاتی هم وجود دارد. زنانی که پیش‌ازاین رادیوگرافی قفسه‌ی سینه را در موارد سرطانی پیشین، مانند بیماری هوچکین یا لنفوم غیر هوچکین انجام داده‌اند، احتمال ابتلا به سرطان بیشتری دارند. هرچقدر دُز دریافتی بیشتر و سن بیمار کمتر بوده باشد، احتمال ابتلا بیشتر است. در حالت کلی، FDA می‌گوید که رادیوگرافی اشعه‌ی ایکس فقط زمانی باید انجام شود که پزشک مربوط تشخیص دهد آنها ضروری هستند یا می‌توانند به پرسشی بالینی پاسخ بدهند یا راهنمای درمان بیماری باشند. هرگاه پزشک شما، رادیوگرافی با اشعه‌ی ایکس را تجویز کرد، دلیل آن را از او بپرسید. اگر مطمئن نبودید که رادیوگرافی واقعا لازم است یا خیر، نظر پزشک دیگری را برای اطمینان جویا شوید.

۵. درمان‌های هورمونی را محدود کنید

بنیاد سلامت زنان دریافت که استفاده‌ی طولانی‌مدت از درمان‌های مبتنی بر استروژن و پروژسترون احتمال ابتلای زنان به سرطان سینه را تا ۲۴ درصد افزایش می‌دهد. تا زمانی‌که خطر جدی متوجه شما نباشد، می‌توانید با پزشک خود در مورد استفاده از درمان هورمونی برای مدیریت نشانگان یائسگی مانند گرگرفتگی صحبت کنید. از کمترین دُز مصرفی و در کوتاه‌ترین زمان ممکن استفاده کنید.

مری گمیگنانی، جراح سینه در یکی از مراکز سرطان نیویورک می‌گوید: «هر خانمی که هورمون‌درمانی انجام می‌دهد، باید افزایش احتمال ابتلا به سرطان سینه را در برابر کیفیت زندگی بسنجد و زمان مصرف خود را کوتاه کند. خانم‌هایی که احتمال ابتلا به سرطان سینه در آن‌ها خیلی بالا است، تحت هیچ‌ شرایطی نباید از هورمون‌درمانی استفاده کنند. مگر اینکه تخمدان‌های آن‌ها برداشته شده باشد یا یائسگی از طریق جراحی را تجربه کنند. اگر شما از هورمون‌درمانی استفاده می‌کنید، هر شش ماه یک‌بار استفاده از این داروها را با پزشک خود دوباره ارزیابی کنید. اگر تصمیم گرفتید که از هورمون‌درمانی استفاده نکنید، با پزشک خود در مورد انتخاب‌های دیگری که پیشِ رو دارید، مشورت کنید.

۶. به نوزاد خود شیر بدهید

در زنانی که در ۶ ماهه‌ی نخست تولد نوزادشان به او شیر داده‌اند، خطر مرگ در اثر سرطان تا ۱۰ درصد کاهش پیدا می‌کند. اما دلیل آن چیست؟ زن‌ها در طول دوره‌ی شیردهی به نوزادشان وارد سیکل قاعدگی نمی‌شوند. هرچقدر یک زن وارد سیکل‌های قاعدگی کمتری شود، بدن او کمتر استروژن ترشح می‌کند و در نتیجه خطر ابتلای او به سرطان کاهش پیدا می‌کند. خلاصه‌ی کلام آنکه، شواهد بسیاری وجود دارد که شیر دادن نوزاد، خطر ابتلا به سرطان را کاهش می‌دهد. اگر توانایی شیر دادن به نوزاد خود را دارید، این کار را انجام دهید. شیر مادر برای تغذیه‌ی نوزاد بهترین گزینه است اما برای مادر هم فواید بسیاری دارد.

۷. هر روز مواد غذایی سالم مصرف کنید

پژوهش‌های بسیاری تأیید می‌کنند که تغذیه‌ی شما بر خطر ابتلای شما به سرطان تأثیر می‌گذارد. به‌عنوان مثال، پژوهشگران دانشگاه‌ هاروارد دریافتند زنانی که درصد کاروتنوئید خون آنها بالاست، ۱۹ درصد خطر ابتلا به سرطان پستان کمتری دارند. کاروتنوئیدها ترکیباتی هستند که در میوه‌ها و سبزیجاتی مانند سبزیجات برگ‌دار، هویج و فلفل قرمز وجود دارند. در زنانی که کاروتنوئید بیشتری مصرف کرده‌اند، خطر ابتلا به سرطان پستان با گیرنده‌ی منفی استروژن (که تهاجمی‌تر است) کمتر است. مواد مغذی دیگر مانند سولفورفان (موجود در خانواده‌ی کلم‌ها) و لیکوپن (ماده‌ی شیمیایی مسئول رنگ قرمز در گوجه فرنگی) از زن‌ها در مقابل سرطان پستان محافظت می‌کنند. انجمن سرطان آمریکا پیشنهاد می‌دهد که هر روز پنج وعده یا بیشتر میوه و سبزیجات مصرف کنید. مصرف گوشت‌های فرآوری و قرمز را محدود کنید و از دانه‌های کامل استفاده کنید تا خطر ابتلا به انواع سرطان را کاهش دهید.

در نهایت، از مصرف مشروبات الکلی بپرهیزید. مصرف هر لیوان نوشیدنی الکلی، خطر ابتلای شما به سرطان سینه را تا ۱٫۵ برابر افزایش می‌دهد.

۸. آن را سریع تشخیص دهید

اگر سرطان سینه زودهنگام تشخیص داده شود، شانس بهبود آن بسیار زیاد است. اگر سرطان سینه در مراحل اولیه تشخیص داده شود و محدود به سینه باشد، به‌احتمال ۹۹ درصد به‌مدت پنج سال بهبود پیدا می‌کند.

اگر خطر ابتلای شما به سرطان پستان متوسط است، از سن ۵۰ سالگی به بعد هر یک سال یا دو سال ماموگرافی سینه انجام دهید. انجمن سرطان ایالات متحده پیشنهاد می‌دهد که ماموگرافی را از اوایل دهه‌ی ۴۰ خود آغاز کنید. با پزشک خود مشورت کنید تا ببینید بهترین برنامه برای شما چیست.

با ساختار سینه‌های خود آشنا باشید تا بتوانید هرگونه تغییر در ظاهر یا بافت آن را سریع متوجه شوید. هرگاه متوجه خونریزی یا ترشحات از نوک سینه‌ی خود شدید یا احساس درد کردید، وضعیت را با پزشک خود در میان بگذارید.

زنانی که خطر ابتلا به سرطان سینه در آنها بالاتر است، باید از سنین پایین‌تری آزمایش‌های پزشکی را شروع کنند و دفعات بیشتری آن را انجام دهند. آنها باید آزمایش‌های تشخیصی ام‌آر‌آی هم انجام دهند.

۹.برای پیشگیری از سرطان سینه چه باید کرد؟

آنجلینا جولی وقتی متوجه شد که جهش ژنی BRCA دارد، با عمل جراحی ماستکتومی پستان، بافت سینه‌ی خود را برداشت. برای پیشگیری‌هایی مانند این، نیازی نیست که حتما ژنی معیوب داشته باشید. هر شخصی که خطر ابتلای بسیار بالایی به سرطان سینه داشته باشد، می‌تواند عمل جراحی ماستکتومی پستان را انجام دهد. این جراحی خطر ابتلای شما را به‌شدت کاهش می‌دهد، اما تنها انتخاب پیش روی شما نیست.

جیل آمایا ۴۸ ساله و ساکن نیویورک است. او متوجه شد که مانند بستگان نزدیک خود که به سرطان پستان مبتلا بودند، جهش ژنی BRCA را دارد. او هر ۶ ماه یک‌بار، ماموگرافی و ام‌آر‌آی انجام می‌دهد. جیل می‌گوید: «این آزمایش‌های نظارتی به من اطمینان می‌داد که حتی اگر مشکلی پیش بیاید، سریع تشخیص داده می‌شود.» برخی از زنان از داروهای شیمیایی پیشگیری‌کننده از سرطان مانند تاموکسیفن استفاده می‌کنند. آنها درعین‌حال سبک زندگی خود را تغییر داده‌اند و مداوم بازبینی پزشکی انجام می‌دهند.

۱۰. برنامه‌ی مبارزه برای نجات‌یافتگان از سرطان سینه

تغذیه‌ی صحیح، ورزش، حفظ وزن سالم و بازبینی‌های پزشکی مداوم می‌تواند از ابتلای دوباره‌ی شما به سرطان پیشگیری کند. شما باید با مشورت پزشک خود، روش آزمایش‌های خود را تغییر بدهید و سونوگرافی یا ام‌آر‌آی را به آن اضافه کنید. ممکن است پزشک‌تان توصیه کند که در صورت مصرف دارویی مانند تاموکسیفن برای درمان سرطان سینه، آن را مدت زمان بیشتری مصرف کنید. پژوهشی که اخیرا در کنفرانس سالانه‌ی انجمن انکولوژی بالینی آمریکا ارائه شد، بیان می‌کرد در زنانی که دارویی مانند تاموکسیفن را به‌جای پنج سال، ده سال مصرف می‌کنند، خطر ابتلای دوباره به سرطان به‌طور چشمگیری کاهش پیدا می‌کند.

اگر تاکنون با متخصص ژنتیک دیداری نداشته‌اید، این کار را انجام دهید. اگر مشخص شد که سرطان پستان شما در اثر جهش ژنی بوده است، آنگاه نزدیکان شما هم ممکن است در خطر ابتلا به سرطان پستان یا تخمدان باشند.

درنهایت، مراقبت باشید که در اثر ابتلا به سرطان، به دیگر موارد سلامت خود بی‌توجهی نکنید. مری گمیگنانی، جراح سینه در مرکز سرطان نیویورک می‌گوید: «طبیعی است که زنان پس از تشخیص سرطان سینه، روی همین مورد تمرکز کنند. اما وقتی در حال درمان هستند، باید دیگر مواد سلامتی را به‌خاطر داشته باشند. مثلا بازبینی دندان‌پزشکی یا درمان‌های پوستی خود را فراموش نکنند و دیگر چک‌آپ‌های پزشکی را مرتب انجام دهند.»

ماموگرافی چیست و نکاتی که قبل از انجام ماموگرافی باید بدانید

بسیاری از افراد اطلاعات کمی درباره‌ی ماموگرافی (عکس‌برداری از سینه) دارند و ممکن است تاکنون آن را انجام نداده باشند. شاید شما هم اهمیت ماموگرافی را ندانید یا تصور درستی از ماموگرافی نداشته باشید. حتی شاید این سؤال برای‌تان ایجاد شود که چه‌ زمانی باید اولین ماموگرافی خود را انجام دهید. به‌همین دلیل وسوسه می‌شوید که ماموگرافی را به‌تأخیر بیندازید و اسکن را نادیده بگیرید. اما بهتر است اطلاعات خود را درباره‌ی ماموگرافی افزایش دهید و بدانید که این کار می‌تواند ابتلای شما به سرطان سینه را در مراحل اولیه تشخیص دهد. 

ماموگرافی را یک هفته بعد از قاعدگی انجام بدهید

شما نباید در روزهای نزدیک قاعدگی یا در زمان خونریزی ماموگرافی را انجام دهید، زیرا در این زمان سینه‌ها حساس‌تر هستند و زمان انجام ماموگرافی احساس ناراحتی بیشتری خواهید داشت و بهتر است این کار را در اولین هفته بعد از قاعدگی (اولین روز بعد از قاعدگی) انجام دهید، زیرا حساسیت سینه در این زمان کمتر است (درصورت یائسگی، روز و هفته‌ی انجام ماموگرافی چندان تفاوتی ندارد).

شاید با انجام ماموگرافی در صبح، احساس راحتی بیشتری داشته باشید، زیرا نیازی نیست تا اتمام آزمایش از ضدتعریق‌ها استفاده کنید. به‌گزارش انجمن سرطان آمریکا، بعضی از مواد می‌تواند در نتیجه‌ی ماموگرافی تأثیر بگذارد، به‌همین‌دلیل بهتر است در زمان انجام آزمایش از آنها استفاده نکنید.

لباس‌های راحت بپوشید

برای آزمایش فقط نیم‌تنه‌ی بالای شما باید برهنه باشد. بنابراین برای راحتی خودتان هم شده لباس‌های سرهمی نپوشید.

برای ماموگرافی به مراکز تخصصی مراجعه کنید

در مراکز تخصصی علاوه‌بر ماموگرافی، سونوگرافی، نمونه‌گیری (بیوپسی) و آزمایشات دیگر هم انجام می‌شود.

مسئول انجام ماموگرافی باید موقعیت قرارگیری شما و سینه‌های‌ شما را تنظیم کند تا نقطه‌ی دقیق و مناسب را تشخیص دهد و دو عکس متفاوت از هر سینه بگیرد. برای این‌کار سینه‌هایتان به‌طور فیزیکی لمس می‌شود که ممکن است برای بعضی از افراد ناراحت‌کننده باشد. خوشبختانه میزان اشتباهات زیاد نیست و هر عکس بیشتر از چند ثانیه زمان نمی‌برد. برای عکس‌برداری، هر سینه، حدود ۱۰ ثانیه تحت فشار قرار می‌گیرد. دستگاه‌های پیشرفته‌ی ماموگرافی طوری طراحی شده‌اند تا این زمان را کاهش دهند.

اما به‌این معنی نیست که شما عصبی نمی‌شوید یا زمان زیادی از شما گرفته نمی‌شود. تمام این موارد به‌میزان تجربه‌‌ی فرد متخصص، دستگاهی که از آن استفاده می‌کند و البته به‌میزان آرامش شما بستگی دارد. خانم‌های جوان معمولا به‌دلیل عصبی شدن لحظه‌های سخت‌تری را سپری می‌کنند ازطرفی سریع‌تر و راحت‌تر در موقعیت مناسب برای تصویربرداری قرار می‌گیرند. افراد مسن‌تر آهسته‌تر عمل می‌کنند، اما به‌دلیل تعداد بالای ماموگرافی‌هایی که انجام داده‌اند، معمولا در موقعیت درست قرار می‌گیرند.

نگران دردناک بودن این آزمایش نباشید

هیچ راهی برای ازبین‌بردن این حالت وجود ندارد. برای بیشتر خانم‌ها انجام ماموگرافی ناراحت‌کننده است. البته میزان درد در افراد مختلف متفاوت است و به‌میزان حساسیت افراد بستگی دارد. اگر بازوهای خود را فشار دهید، شاید کمی از این درد را احساس کنید. سینه‌ها حساس‌تر از بازوها هستند. این فشار به‌ این‌ دلیل به سینه‌ها وارد می‌شود تا ضخامت سینه‌ها به کمترین حد ممکن برسد و عکس واضح‌تری از آن گرفته شود. این کار برای شکنجه‌ی شما نیست.

بیشتر فناوری‌ها به‌ سمتی پیش می‌روند تا شما احساس راحتیِ بیشتری داشته باشید و این موضوع خیلی عالی است که شما احساس ترس و نگرانی نداشته باشید و مجبور نباشید تا برای انجام آزمایش از کسی کمک بخواهید. برای کاهش میزان درد می‌توانید از ایبوپروفن استفاده کنید، اما زیاد از کافئین استفاده نکنید. بعضی از خانم‌ها زمانی‌که کافئین مصرف می‌کنند، حساسیت سینه‌هایشان بیشتر می‌شود، هرچند مدارک علمی در این زمینه وجود ندارد.

از عکس‌برداری‌های بیشتر نترسید

به‌طور معمول در ماموگرافی، از هر سینه دو عکس و در کل چهار عکس گرفته می‌شود. درصورتی‌که کاشت سینه (ایمپلنت) انجام داده باشید، لازم است تا عکس‌های اضافه‌تری از سینه گرفته شود و تعداد عکس‌های کلی می‌تواند به هشت عدد برسد. متخصص ماموگرافی باید برای گرفتن عکس‌های اضافی موقعیت شما را تغییر دهد، ولی جای نگرانی وجود ندارد. این کار فقط برای این است تا عکس‌های بهتری گرفته شود. شاید پوست شما حالت بدی داشته باشد یا عکس مناسبی از عضلات‌تان گرفته نشده باشد. میزان اشعه‌ی ماموگرافی بسیار پایین است، به‌همین‌دلیل از اینکه بیشتر درمعرض آن قرار بگیرید نگران نباشید.

به نتیجه‌ی این آزمایش امیدوار باشید

معمولا نتیجه‌ی ماموگرافی‌ در ۹۰ درصد از موارد طبیعی است. درصورتی‌که نتایج طبیعی نباشد، رادیولوژیست آن را بررسی می‌کند. رادیولوژیست نتیجه را با جزئیات، برای پزشکی که شما را برای ماموگرافی فرستاده است می‌نویسد.

درصورتی‌که جزء ۱۰ درصد از افرادی هستید که نتیجه‌ی ماموگرافی‌شان غیرطبیعی است، لزوما به‌این معنی نیست که سرطان دارید. بلکه فقط به این معنی است که چیزی در عکس‌ها وجود دارد که باید از آنها سردرآورد و ممکن است به تصاویر با وضوح بالاتر یا سونوگرافی نیاز داشته باشید تا سلامتی شما تشخیص داده شود. ممکن است لازم باشد تا بعد از ۶ ماه دوباره برای ماموگرافی مراجعه کنید یا به نمونه‌برداری نیاز داشته باشید. از میان ۱۰ درصد نتایج غیرطبیعی، ۱ درصد به نمونه‌برداری نیاز دارند و از این ۱ درصد بین ۲۵ تا ۴۰ درصد به سرطان سینه مبتلا هستند.

سینه‌هایی با بافت متراکم به آزمایش‌های دقیق‌تر احتیاج دارند

تراکم بافت سینه‌ها سبب می‌شود بررسی نتایج ماموگرافی تا اندازه‌ای دشوار باشد، بنابراین این کار باید با دقت بیشتری انجام شود. به‌طور کلی، چهار دسته تراکم بافت وجود دارد و عموما با بالارفتن سن کاهش می‌یابد. هنگامی که پای غربالگری سرطان پستان به‌میان می‌آید، آن دو دسته از زنان که بافت سینه‌هایشان متراکم‌تر است باید آزمایش‌های بیشتری انجام دهند. ما هنوز به تحقیقات بیشتری نیاز داریم تا به‌طور دقیق تعیین کنیم که این آزمایش‌های غربالگریِ تکمیلی چگونه می‌توانند برای زنانی که بافت سینه‌هایشان متراکم‌تر است مفید باشد.

می‌توانید بعد از انجام ماموگرافی برای خود برنامه‌های تفریحی و دسته‌جمعی یا یک صبحانه‌ی عالی تدارک ببینید. این کار می‌تواند باعث دور شدن اضطراب ناشی انجام ماموگرافی شود.

 

روشن سازی و رفع تیرگی پوست ناحیه تناسلی در مردان و زنان

زنان خاورمیانه و مدیترانه معمولاً پوست بدن تیره تری دارد و در نتیجه پوست ناحیه تناسلی و کشاله ران نیز در این افراد تیره تر است. تیرگی پوست ناحیه تناسلی ، یکی از مهمترین دغدغه های بزرگ زنان است که سبب کاهش اعتماد به نفس آنها در روابط جنسی میگردد. در ادامه راهکارهای روشن سازی و رفع تیرگی پوست ناحیه تناسلی و مزایا و معایب هر یک از این روش‌ها را بررسی می‌کنیم.

علت تیرگی پوست ناحیه تناسلی زنان

تیرگی پوست واژن دلایل مختلفی دارد که موارد زیر دلایل اصلی آن هستند.
۱- ژنتیک: پوست بعضی افراد به طور ژنتیکی تیره و در بعضی قسمت های بدن مانند پوست ناحیه تناسلی تیره تر است و این تیرگی در دوران بلوغ شدیدتر می شود.

۲- افزایش سن : با افزایش سن و تغییرات هورمونی بافت ناحیه تناسلی دچار تیرگی می گردد.

۳ – مرطوب بودن ناحیه تناسلی

۴- پوشیدن لباس های تنگ با افزایش رطوبت بدن و ایجاد اصطحکاک بیشتر ، می‌تواند سبب تیرگی پوست ناحیه تناسلی گردد.

۵- اصطحکاک و ساییده شدن پوست ناحیه تناسلی بر اثر ورزش هایی مثل دوچرخه سواری.

۶- تغییرات هورمونی ناشی از بارداری

۷ – عفونت های باکتریایی

۸- نژاد خاورمیانه و مدیترانه که پوست های تیره تری دارند.

۹- تیغ زدن مکرر به خصوص شیو کردن با تیغ های کند.

۱۰- کمبود بعضی ویتامین ها در بدن.

۱۱- سندروم تخمدان پلی کیستیک

۱۲- استفاده مداوم از پودر تالک

۱۳- مصرف بعضی کرم ها صابون ها و شامپوهای بدن.

تمام این موارد می‌تواند سبب افزایش تیرگی و تیرگی پوست ناحیه تناسلی گردد.

علت تیره شدن اندام تناسلی مردان

هنگامی که تغییر رنگ به واسطه ی تحریک جنسی باشد، نگرانی وجود ندارد. در این شرایط، تغییر رنگ به واسطه خون اضافی ایجاد می شود که به سمت آلت تناسلی جریان یافته است.

در سایر موارد، فرد می بایست از تغییر رنگ تمام آلت یا بخشی از آن به بنفش، نگران شود. این اتفاق می تواند نتیجه ی بیماری یا آسیب باشد. دلایل رایج دیگر که منجر به بنفش شدن رنگ آلت تناسلی در مواردی غیر از تحریک جنسی می شوند، عبارتند از:

بیماری مقاربتی و تغییر رنگ پوست ناحیه تناسلی

زخم های بنفش، نوعی از این بیماری ها مانند تبخال (هرپس) تناسلی و سیفلیس هستند. هر دو بیماری تبخال و سیفلیس ممکن است با یک یا چند مورد از علائم زیر همراه باشند. این علائم شامل موارد زیر می باشند:

 خارش

 درد

 خستگی

 سوختگی

بهترین روش برای پیشگیری از بیماری های مقاربتی، رعایت اصول مقاربت ایمن است. باید بدانید که سلامت جنسی پارتنر می تواند از انتقال بیماریهای مقاربتی جلوگیری کند.

علت کبودی اندام تناسلی مردان

کبودی روی بدن هنگامی ایجاد می شود که رگهای خونی کوچک دچار پارگی شوند و خون ریزی زیر سطح پوست اتفاق افتد. جایی که سلولهای خونی تجمع می کنند، رنگ پوست به بنفش گرایش می یابد. این اتفاق می تواند در هرجایی از بدن، از جمله آلت تناسلی، رخ دهد. اغلب وقتی کبودی ایجاد می شود، دلیل آن برای فرد روشن است. کبودی های کوچک نیاز به توجه خاصی ندارند. برخی دلایل رایج کبودی های جزئی آلت تناسلی ممکن است شامل موارد زیر باشند:

 خود ارضایی

 رابطه جنسی شدید

 گیر کردن آلت تناسلی بین ناحیه زیپ شلوار

 ضربات جزئی

کبودی کوچک ممکن است دردناک بوده و یا به لمس حساس باشد. ممکن است بعد از بهبود یافتن، رنگ ایجاد شده عمیق تر شود. اگر یک کبودی کوچک، خود به خود بهبود نیابد یا دوره ی درمان آن طولانی شود، فرد می بایست به پزشک مراجعه کند.

کبودی های شدید، نتیجه صدمات ترومای انفجاری است که به مراجعه فوری به پزشک نیاز دارد. فرد هنگامی که ورزش های شدید و تماسی مثل ورزش های رزمی انجام می دهد می بایست  از گارد و پوششی استفاده کند تا از آسیب جدی جلوگیری کند. یکی از علل مهم کبودی های شدید، شکستگی آلت در حین رابطه ی جنسی است.

پورپورا و تغییر رنگ دستگاه تناسلی مردان

پورپورا، که لکه های خونی نیز نامیده می شود، به صورت لکه های قرمز یا بنفشی روی پوست دیده می شوند. این لکه ها نتیجه مستقیم آسیب به آلت تناسلی نیستند، بلکه پورپورا اغلب نشان دهنده بیمارها و شرایط زمینه ای است که منجر به بروز آن می شوند. برخی از دلایل احتمالی پورپورا عبارتند از:

 بیماری های خونی

 سوء تغذیه

 عوارض جانبی داروها

 التهاب رگهای خونی

هماتوم و تغییر رنگ دستگاه تناسلی مردان

هماتوم، لخته خونی است که به طور عمقی در بافت یک اندام ایجاد میشود. لخته ی خون و کبودی در هنگام لمس، سفت یا ناهموار می باشد. هنگامی که هماتوم ایجاد می شود، خون ناشی از رگ آسیب دیده زیر پوست تجمع می کند. هماتوم می تواند در نتیجه خون ریزی شدید رخ دهد. هنگامی که هماتوم در آلت تناسلی مردانه رخ دهد، فرد می بایست به سرعت به پزشک مراجعه کند.

لیکن اسکلروز و تغییر رنگ دستگاه تناسلی مردان

لیکن اسکلروز یک اختلال التهابی و طولانی مدت پوست است که مشخصه آن لکه های سفیدی است که در نهایت به رنگ بنفش گسترش می یابند. این شرایط در روی آلت تناسلی هم ایجاد می شود. در مردانی که ختنه نشده اند، احتمال بروز لیکن اسکلروز بیشتر است.

لیکن اسکلروز اگر بدون درمان رها شود می تواد به اختلال و ناتوانی جنسی و زخم های شدید در تنگی مجرای ادراری منجر شود. مانند بسیاری از اختلالات، درمان به موقع می تواند از آسیب و زخم های دائمی جلوگیری کند.

واکنشهای آلرژیک و تغییر رنگ دستگاه تناسلی مردان

افراد واکنشهای مختلفی به داروهای گوناگون دارند. در برخی شرایط، داروها ممکن است منجر به ایجاد واکنش شدید آلرژیکی شوند که بعنوان سندروم استیون جانسون شناخته می شوند.

سندروم استیون جانسون نیازمند رسیدگی های اورژانسی است. برخی داروها به احتمال بالاتری نسبت به سایرین می توانند منجر به ایجاد این سندروم شوند. این داروها عبارتند از:

 آنتی بیوتیک هایی با پایه سولفا مثل کوتریموکسازول

 ایبوپروفن

 داروهای ضد انعقاد

 داروهای استفاده شده در اسکیزوفرنی

 ناپروکسن

 برخی دیگر از آنتی بیوتیک ها

داروهای دیگر واکنشهای آلرژیک کمتری نسبت به داروهای فوق الذکر ایجاد می کنند. هنگامی که این اتفاق رخ می دهد، بیمار می بایست فورا مصرف هر داروی بدون نسخه ای را رها کند. پیش از متوقف کردن داروهای تجویز شده می بایست با پزشک مشورت کرد.

آیا سرخ شدن پوست بیضه خطرناک است؟

هر فرد می بایست برای هر تغییر غیرطبیعی در رنگ آلت تناسلی، به پزشک مراجعه کند، خصوصا زمانی که این تغییر رنگ به همراه درد، خارش، سوزش آلت تناسلی و یا بی قراری باشد. سایر نشانه هایی که نیاز به پزشک را مشخص می کنند، شامل:

 تورم آلت تناسلی یا بیضه ها

 دفع دردناک ادرار

 درد در کیسه های بیضه

 لکه خون یا کبودی ایجاد شده بدون آسیب

 زخم های باز در آلت تناسلی یا سایر بخشهای بدن

 خون ریزی از بینی

 درد در هنگام مقاربت

 وجود خون در ادرار

 درد در مفاصل یا شکم

پزشک احتمالا معاینات فیزیکی را انجام داده و سابقه پزشکی فرد را مورد بررسی قرار میدهد. همچنین ممکن است برخی آزمایشات را برای کمک به تعیین علت دقیق تغییر رنگ آلت تناسلی انجام دهد. تعیین علت تغییر رنگ، پزشک را قادر می سازد تا درمان صحیح را تجویز کند.

 

رفع تیرگی ناحیه تناسلی مردان

اگرچه این رخداد اغلب قابل درمان است اما فرد می بایست پیشنهادات پزشکی را برای هر تغییر رنگ مشاهده شده در آلت تناسلی، دریافت کند. درمانهای متعددی می توانند به از بین بردن شرایط دخیل و بازگردادن رنگ نرمال به آلت تناسلی کمک کنند.

اگر مردی به وجود بیماری خاصی در این شرایط شک دارد و نگران سلامتی خود میباشد، می بایست برای اطمینان از عدم وجود بیماری دخیل در تغییر رنگ آلت تناسلی به پزشک مراجعه کرده و با وی مشورت کند.

راه های موثر در رفع تیرگی و روشن سازی پوست واژن

راهکارهای زیادی مطرح شده که بعضی از این روش‌ها و معایب و مزایای هر یک را در زیر اشاره می‌کنیم:

۱- استفاده از صابون ها برای روشن کردن پوست واژن : که خود می تواند سبب به هم خوردن ph ناحیه تناسلی شده و سبب تیرگی بیشتر پوست ناحیه تناسلی گردد.

۲- روشن سازی پوست ناحیه تناسلی با کرم های شیمیایی و گیاهی : عوارض پوستی ناشی از این کرم ها زیاد است.

اثر آن جهت روشن سازی پوست ناحیه تناسلی زود گذر است و همچنین وجود هیدروکینون در این ترکیبات اثرات سرطان زایی می تواند داشته باشد.

۳- روشن کردن پوست ناحیه تناسلی با لیزر.

هر یک از مواردی که در بالا ذکر کردیم مزایا و معایبی دارد لیزر می تواند اثرگذاری بالا و نتیجه عالی را در زنان در کوتاه مدت ایجاد کند و عوارض آنها را ندارد.

رفع تیرگی پوست ناحیه تناسلی با لیزر

لیزر موثرترین و جدیدترین روش جهت رفع تیرگی و روشن سازی و سفید کردن پوست ناحیه تناسلی است. که به آن لیزر بلیچینگ گویند. هر جلسه لیزر حدود ۱۰ دقیقه طول می‌کشد و تعداد جلسات برای رسیدن به نتیجه بهتر بستگی به میزان تیرگی و نظر پزشک متخصص دارد.

تیرگی پوست ناحیه تناسلی به دلیل افزایش ملانین در زیر لایه اپیدرم است که جهت رفع آن با لیزر ناحیه اپیدرم می‌توان پوست را روشن تر کرد. لیزر جهت رفع تیرگی پوست ناحیه تناسلی با حداقل عوارض همراه هست.

با لیزر چند درصد امکان روشن کردن پوست ناحیه تناسلی وجود دارد

حدود ۶۰ تا ۷۰ درصد می‌توان پوست ناحیه تناسلی با لیزر روشن کرد و ماندگاری آن طولانی‌تر از سایر روش ها ست.

آیا لیزر جهت روشن سازی پوست ناحیه تناسلی دردناک است

لیزر یک روش غیر تهاجمی و بدون درد است اما توصیه می شود یک سا عت قبل از لیزر از کرم های بی حسی موضعی استفاده شود.

چند جلسه لیزر جهت روشن کردن پوست ناحیه تناسلی احتیاج هست

بین ۱ تا ۳ جلسه متفاوت است و بستگی به شدت تیرگی پوست ناحیه تناسلی و نظر پزشک متخصص دارد. معمولا اثرات روشن سازی پوست ناحیه تناسلی دو هفته بعد لیزر قابل مشاهده است. بهتر از فواصل لیزر بین ۳۰ تا ۴۵ روز باشد.

مکانیسم لیزر در رفع تیرگی پوست ناحیه تناسلی چگونه است

برای روشن کردن پوست ناحیه تناسلی با لیزر انرژی فوتون های فرستاده شده از لیزر بر روی پوست سبب تبخیر لایه های تیره پوست بدون خراش و آسیب به ساختار پوست می شود، و با این فرایند و افزایش کلاژن سازی، بافت پوست روشن تر می گردد. نتیجه روشن کردن پوست و رفع تیرگی واژن با لیزر معمولاً دو هفته پس از انجام لیزر قابل تشخیص است.

افراد مناسب جهت انجام لیزر روشن کننده پوست ناحیه تناسلی

۱- افرادی که تمایل دارند در کوتاه ترین زمان ممکن بیشترین اثر بخشی را در روشن سازی پوست ناحیه تناسلی خود شاهد باشند.

۲- افرادی که به دلیل تیرگی پوست ناحیه تناسلی اعتماد به نفس خود را در برقراری رابطه جنسی از دست داده اند.

۳- افرادی که تمایل دارند پوست ناحیه تناسلی روشن تر باشد.

مزایای روشن کردن پوست ناحیه تناسلی با لیزر

۱- لیزر روش غیرتهاجمی است و بدون درد و خونریزی است.

۲- مدت زمان عمل بسیار کوتاه، حدود ۱۰ تا ۱۵ دقیقه است.

۳- اثر ماندگاری آن طولانی تر از روش‌های دیگر درمان است.

۴- لیزر علاوه بر رفع تیرگی پوست باعث شادابی و جوانسازی پوست واژن هم می شود.

۵- لیزر نیاز به بستری ندارد سرپایی قابل انجام است.

آیا همه خانم ها می‌توانند از لیزر جهت روشن کردن پوست ناحیه تناسلی استفاده کنند

بله. محدودیت جهت استفاده از این نوع لیزر وجود ندارد و همه خانم ها می توانند جهت رفع تیرگی پوست واژن خود از این لیزر استفاده نمایند.

کسانی که نمی توانند از لیزر روشن کننده پوست ناحیه تناسلی استفاده کنند

۱- کسانی که بیماری سیستمیک دارند.

۲- کسانی که بیماری موضعی حاد دارند .

۳- کسانی که بیماری پوستی لیکن پلان دارند.

۴- کسانی که دارای زگیل تناسلی هستند.

۵- کسانی که دارای تبخال تناسلی هستند.

۶- کسانی که راکوتان استفاده می‌کنند.

اقداماتی که باید قبل از انجام لیزر روشن کننده پوست انجام داد

۱- بهتر است انجام لیزر روشن کننده پوست ناحیه واژن ، یک هفته بعد از پایان پریود باشد.

۲- قبل از انجام لیزر در صورت وجود عفونت فعال واژینال ابتدا باید عفونت درمان شود.

۳- سه روز قبل از لیزر از شیو کردن و اپیلاسیون و برنزه کردن پوست ناحیه تناسلی خود خودداری کنید.

۴- از یک هفته قبل از لیزر ، از هرگونه کرم و مواد سفید کننده ناحیه تناسلی استفاده نکنید.

۵- شب قبل از لیزر حمام کنید.

۶ – شب قبل از لیزر نزدیکی نداشته باشید.

۷- یک ساعت قبل از انجام لیزر روشن کننده پوست ناحیه تناسلی، از کرم های موضعی بی حسی استفاده کنید.

۸- از دامن یا شلوار گشاد بعد از لیزر استفاده کنید.

مراقبت های بعد از انجام لیزر روشن کننده پوست واژن

۱- بعد لیزر چون پوست ناحیه حساس است برای مقابله با سوزش و التهاب پماد ترمیمی که توسط پزشک تجویز می‌شود را تا یک هفته استفاده کنید.

۲- ناحیه تناسلی را پاکیزه نگه دارید و بعد از هر شستشو کاملا خشک کنید.

۳- ۳ تا ۵ روز از رابطه جنسی خودداری کنید.

۴- ۴ تا ۱۰ روز فعالیت ورزشی نداشته باشید.

۵- از شلوارهای و لباس‌های گشاد بعد لیزر استفاده کنید.

درمان تیرگی پوست واژن

نتایج درمان سفید کردن پوست ناحیه تناسلی با لیزر معمولا دو هفته بعد از انجام قابل مشاهده است.

آیا می‌توان لیزر سفید کننده روشن کننده واژن را همزمان با لیزر موهای زائد انجام داد

خیر. به طور همزمان نباید انجام شود و بهتر است اگر قصد دارید هر دو را انجام دهید اول لیزر روشن کننده پوست ناحیه تناسلی را انجام دهید، و دو هفته بعد لیزر موهای زائد خود را انجام دهید.

راه درمان و خلاصی از تیره شدن پوست به صورت طبیعی

1- شیر , آرد و جوش شیرین:

مواد لازم:

• 2قاشق غذاخوری شیر بز
• 1قاشق غذاخوری آرد
• 1قاشق غذاخوری جوش شیرین 

طرز تهیه:

همه مواد را در کاسه با هم مخلوط کرده و خمیر بدست آمده را روی پوست بگذارید، تا خشک شود . سپس به آرامی پوست خود را با آب سرد بشویید.

2. روغن نارگیل، شکر و آبلیمو:

مواد لازم:

• 1قاشق غذاخوری روغن نارگیل
• 1قاشق غذاخوری شکر
• ½ قاشق غذاخوری آب لیمو 

طرز تهیه:

کاری که باید انجام دهید این است که همه مواد را درون یک کاسه مخلوط کنید و آن را به صورت ماسک درآورده و روی پوست خود به جز چشم ها و اطراف آن قرار دهید و بعد، صورت خود را با آب بشویید و سپس خشک کنید. 

3-ماست زردچوبه و آبلیمو:

مواد لازم:

• 2قاشق غذاخوری ماست
• 1قاشق غذاخوری زردچوبه
• ½ قاشق غذاخوری آب لیمو 

طرز تهیه:

همه مواد را در یک کاسه تمیز با هم مخلوط کنید، سپس ماسک عمل آمده را 2دقیقه بر روی پوست خود بدون حرکت قرار دهید. اجازه دهید خشک شود و سپس صورت خود را با آب سرد بشویید .

4-ماسک صورت پودر شیر:

مواد لازم:

• 2قاشق غذاخوری پودر شیر
• 1قاشق غذاخوری آب پرتقال 

طرز تهیه:

همه مواد را با هم ترکیب کرده و لایه ای از آن را روی صورت خود بگذارید، تا خشک شود سپس با آب گرم بشویید .

5-گوجه آبلیمو و عسل:

مواد لازم:

• 1قاشق غذاخوری آب گوجه
• 2تا3 قطره آب لیمو
• 1قاشق غذاخوری عسل 

طرز تهیه:

مواد را با هم ترکیب کرده و روی تمامی قسمت های صورت به مدت 15دقیقه قرار دهید، سپس آن را با آب گرم و بعد آب سرد بشویید. 

6-ماسک گیاهی برای رفع تیرگی پوست:

یک سری محصولات گیاهی به همراه گلاب با یکدیگر ترکیب کرده و خمیر بدست آمده را تا زمان خشک شدن روی پوست خود قرار دهید، سپس با آب سرد بشویید . 

7-شیر و انبه:

مواد لازم:

• ½ فنجان انبه هندی
• 2 قاشق غذاخوری شیر
• مقداری آب (به صورت دلخواه) 

طرز تهیه:

مواد را با یکدیگر ترکیب کنید، تا خمیری ضخیم بدست بیاد و با آن دورتا دور صورت و گردن خود را بپوشانید. 15تا20 دقیقه صبر کنید تا خشک شود سپس با آب سرد بشویید .

8-ماسک لیمو، عسل، زردچوبه و دارچین:

مواد لازم:

• ½ قاشق غذاخوری آب لیمو
• ½ قاشق غذاخوری پودردارچین
• 1قاشق غذاخوری عسل

طرز تهیه:

همه مواد را در کاسه با هم ترکیب کنید و 20تا 30 دقیقه روی پوست صورت خود بگذارید، سپس با انگشتان خود و بصورت دورانی ماسک را از روی صورت تان بردارید .

9- آرد و عسل و روغن و آبلیمو:

مواد لازم:

• 2قاشق غذاخوری آرد جو پوست کنده
• ½ قاشق غذاخوری اب لیمو
• 1قاشق غذاخوری عسل
• 4 قطره روغن درخت چای 

طرز تهیه:

همه مواد را با هم ترکیب کرده و آن را به مدت 15 دقیقه روی صورت بصورت ماسک قرار دهید و بعد با آب سرد بشویید .

10- آب پرتقال و زردچوبه:

مواد لازم:

• 1قاشق غذاخوری آب پرتقال
• 1قاشق غذاخوری زردچوبه 

طرز تهیه:

مواد ذکر شده را با هم ترکیب کنید و به مدت 10دقیقه روی پوست صورت خود بگذارید، تا خشک شود . سپس با آب سرد بشویید . 

11-لیمو عسل:

مواد لازم:

• 1 قاشق غذاخوری لیمو
• 1قاشق غذاخوری عسل 

طرز تهیه:

مواد را با هم ترکیب کرده و 15 تا 20 دقیقه روی صورت قرار دهید و سپس آن را بشویید. 

12-شیر زردچوبه:

مواد لازم:

• 1قاشق پودر چوب
• 1قاشق غذاخوری شیر
• ½ قاشق غذاخوری زردچوبه 

طرز تهیه:

مواد ذکر شده را با هم ترکیب کنید، تا خمیری سفت بدست بیاد و بعد روی صورت بگذارید تا خشک شود. سپس با آب ملایم بشویید. 

13-ماسک پرتقال، شکر و ژل آلوئه ورا:

مواد لازم:

• 3 قاشق غذاخوری آب پرتقال
• 2قاشق غذاخوری آب آلوئه ورا
• 1قاشق چایخوری شکر قهوه ای 

طرز تهیه:

همه موارد را درون یک ظرف ترکیب کنید، 5تا15 دقیقه روی پوست خود بگذارید و 10دقیقه به آرامی صورت خود را با آن بمالید و سپس با آب بشویید . 

هشدار:به آرامی این کار را انجام دهید به تندی وبا شدت صورت خود را نشویید، چرا که شکر به پوست شما آسیب می زند.

14-خیار آبلیمو:

مواد لازم:

• ½ خیار
• 1/2 آب لیمو 

طرز تهیه:

خیار را در ظرفی خرد کرده و آن را به مدت یک ساعت درون یخچال قرار دهید، سپس آب لیمو را به آن اضافه کنید و بر روی صورت خود بمالید.

چنانچه در بخش سلامت پوست نمناک می خوانید 15 دقیقه زمان دهید تا روی صورتتان بماند، سپس با پد پنبه ای مخصوص آغشته شده به آب سرد صورت خود را پاک کنید. 

هشدار:به میزان آب لیمو دقت کنید، زیرا مقدار زیاد آن سبب سوزش و خارش پوستی می شود . 

15- گوجه فرنگی:

گوجه فرنگی را برش داده و دور تا دور صورت و گردن خود قرار دهید بگذارید تا خشک شود و سپس با آب سرد بشویید.

لاغری با تردمیل + انواع تردمیل

چرا برای لاغری باید از تردمیل استفاده کنیم؟

تردمیل های خانگی محبوب‌ترین دستگاه ورزشی برای تناسب اندام در راستای تمرین های هوازی هستند. اکثر مطالعات نشان داده‌اند که استفاده از تردمیل برای اثر هوازی باعث کالری سوزی بالاتری به نسبت دیگر تجهیزات ورزشی می‌شود.

همچنین بر اساس یک مطالعه اخیر، پیاده‌روی ساده بسیار موثرتر از پیاده‌روی سریع است. دلیل این امر این است که پیاده‌روی ملایم به جای آنکه در ذخیره سازی گلیکوژن قرار گیرد، به طور مستقیم در منطقه چربی را هدف قرار می‌دهد. به غیر از این، تردمیل به عنوان دستگاه ورزشی قلبی و عروقی برای این منظور بسیار عالی است.

اگر از کسی بپرسید “دقیقا چه نواحی از بدن را برای چربی سوزی هدف قرار می دهند؟”، آنها ران، باسن و حتی تردمیل برای لاغری شکم را بیان می‌کنند. به موجب این، تردمیل به طور مستقیم این مناطق از بدن را مورد هدف قرار می‌دهد.

تردمیل‌ها به شما امکان می‌دهند یک رژیم ورزشی سازگار ایجاد کنید تا بتوانید به نتایج مورد نظرتان برسید. تا زمانی که در خانه تردمیل دارید، می‌توانید آن را هر زمان که بخواهید استفاده کنید. شما دیگر لازم نیست در مورد بدی آب و هوا و ناهمواری مسیر نگران باشید.

آنها همچنین نظارت بالای تمرینی را ارائه می دهند، اما چگونه؟ تردمیل‌ها دارای کنسول (میز فرمان) برای کنترل و تنظیم انواع برنامه‌ها، سرعت، شیب و غیره … هستند. همچنین صفحه نمایشگر آنها اطلاعاتی نظیر: مقدار مسافت، سرعت، زمان، نرخ ضربان قلب و مقدار کالری سوزی را نمایش می‌دهند. همه این‌ها داده‌هایی برای پیگیری روند پیشرفت برنامه‌های تمرینی ورزشکاران ضروری است.

خبر خوب این است که شما واقعا می توانید در‌ هر زمان با دسترسی بالا از تردمیل استفاده کنید. کلید موفقیت ثبات، کار سخت و تلاش زیاد است.

فواید لاغری با تردمیل

هیچ وسیله‌ای مانند تردمیل کیلوگرم وزن را کاهش نمی‌دهد و باعث تقویت سیستم قلب و عروف نمی‌شود، همچنین باعث:بهبود سوخت و ساز (متابولیسم) بدن

• افزایش اکسیژن در خون که بر سلامتی فرد تاثیر می‌گذارد
• کلسترول را کاهش می‌دهد و فشار خون را طبیعی می‌کند
• تقویت سیستم قلبی عروقی و افزایش مقاومت در برابر استرس و تنش
• ایجاد شادی و خلق و خوی خوب
• می تواند تراکم استخوان را افزایش دهد
• افزایش قدرت عضلانی و انعطاف پذیری
• بهبود حرکت مفاصل
• تأثیر کمتر روی مفاصل نسبت به ورزش در بیرون (به این دلیل که، پاهای شما در زمان دویدن بر روی سطح سختی به مانند: آسفالت دچار فشار ناشی از ضربه می‌شود، تردمیل‌ها دارای ضربه گیرهایی منعطف برای ایجاد سطحی نرم هستند)
• قابلیت تنظیم سرعت و شیب
• آسان تر برای نظارت بر پیشرفت تمرینی
• تغییرات در تمرینات راحت تر است
• آسان برای استفاده برای فضای خانه

راه و روش لاغری با تردمیل

کاهش وزن همیشه موضوعی بحث برانگیز بوده است ، بدین منظور برخی افراد ، به مصرف قرص های چربی سوز روی می آورند درحالی که برخی دیگر بر رژیم های غذایی متمرکز می شوند اما در این میان کسانی هستند که روند کاهش وزن را ترکیبی از ورزش و یک رژیم متعادل می دانند.

آیا ضربان قلب خود را بررسی می کنید ؟

قبل از آنکه به سراغ برنامه کاهش وزن تردمیل بروید لازم است بدانید که ضربان قلب هنگام رسیدن به چربی سوزی نقش بسیار مهمی را ایفا می کند . به همین دلیل است که معمولا تردمیل های مدرن امکان بررسی تعداد کالری سوزانده شده و ضربان قلب هدف را دارند.

ضربان قلب هدف 60-90 درصد ، حداکثر ضربان قلب معمولی است و نقطه چربی سوزی برابر 75-90 درصد ضربان قلب هدف می باشد . هنگام ورزش باید اطمینان حاصل کنید که ضربان قلب در نقطه چربی سوزی قرار دارد . بر اساس فرمول زیر می توانید حداکثر ضربان قلب را به دست آورید:

برای آقایان سن را از عدد 220 و برای بانوان سن را از عدد 226 تفریق کنید.

توجه داشته باشید که چربی سوزی موثر بر روی تردمیل به معنی ترکیبی از جلوگیری اشتباهات رایج و جستجوی تکنیک های متفاوت می باشد . به عبارت دیگر یادگیری اصول استفاده از تردمیل ضروری است.

7نکته برای کاهش وزن سریع توسط تردمیل :

1. گام هایی کوتاه بردارید:

این تصور غلط است که هرچه گام های بلندتر بردارید پس کاهش وزن سریعی خواهید داشت ، زیرا در واقع مشغول تلف کردن انرژی هستید . گام های بلند نیاز به تلاش بیشتری دارند اما سبب افزایش کارآیی نخواهند شد . بهتر است گام های کوتاه بردارید، ترجیحا در هر مرحله 3 ثانیه پاهایتان از سطح تردمیل فاصله بگیرد . به این ترتیب با افزایش زمان خود ، چربی بیشتری بسوزانید.

2. به بازوان خود دقت کنید :

واضح است که هنگام قدم زدن برروی تردمیل بیشترین تمرکز شما بر قسمت تحتانی است اما در عین حال باید به حرکت بازوان نیز دقت کرد ، زیرا سبب تخلیه انرژی می شوند . در حین قدم زدن بازوان را باید کنار خود نگه دارید و هنگامی که شروع به دویدن آهسته کردید ، بازوها باید زاویه ای 90درجه در دو طرف بدن داشته باشند و مانند پاندول ساعت هماهنگ با حرکت پاها عقب و جلو بروند.

3. خودتان را تحت فشار قرار دهید :

سه عنصر اصلی برای یک تمرین و چربی سوزی موثر عبارتند از:

• شدت
• فرکانس
• مدت زمان

اگر هرسه این عناصر در تعادل باشند چربی سوزی متراکم خواهد بود زیرا بدن سازگار می شود . طبیعتا می خواهید هرسه این عناصر را با یکدیگر افزایش دهید اما در واقع نباید آن ها را به طور همزمان انجام داد زیرا روش درست این است که یکی از آن ها را انتخاب کرده و طی یک هفته بر روی آن متمرکز شوید . در دو هفته بعدی بر دو عنصر دیگر متمرکز شوید زیرا این گونه بدن چربی سوزی را بهتر انجام خواهد داد.

4. میله های تردمیل را نگیرید :

گام برداشتن در سراشیبی نسبت به سطح زمین انرژی بیشتری می خواهد اما هنگامی که وزن خود را برروی میله های تردمیل منتقل می کنید در واقع کالری کمتری خواهید سوزاند.

5. برای سوزاندن چربی تمرینات متناوب بسیار مناسب می باشد :

برای شروع ابتدا کمی بدوید تا ضربان قلب افزایش یابد و به تدریج سرعت خود را افزایش دهید تا چربی سوزی آغاز شود .سپس مجدد بدنتان را سرد کرده و تمرین را آغاز کنید . فقط توجه داشته باشید که بیش از حد سرعت خود را افزایش ندهید زیرا باعث از دست رفتن انرژی خواهد شد و دیگر توانایی انجام فعالیت نخواهید داشت . مطالعات نشان داده است که تمرینات متناوب با شدت بالا در زمان استراحت باعث چربی سوزی بیشتری می شوند.

6. به چپ و راست حرکت کنید :

افرادی هستند که دوست ندارند در یک مکان ثابت حرکت ثابتی نیز انجام دهند . طبق معمول به مدت تقریبا 3-4 دقیقه بدن خود را گرم کنید و پس از آن به سمت راست و چپ بپیچید زیرا حرکتی است که باعث افزایش چربی سوزی خواهد شد.

این عمل ممکن است در ابتدا دشوار بنظر برسد به همین دلیل سرعت دویدنتان را کندتر از حد معمول انتخاب کنید . زمان مناسب برای انجام این تمرین حدود 30 دقیقه است.

7. نحوه صحیح پیاده روی را بیاموزید :

کرم دور چشم حاوی ویتامین C دکتر مورد ۱۵ میلی لیتر

برانکارد آمبولانسی مدل NF-A9

سطل مخصوص اتاق عمل

فشارسنج مچی رزمکس BE701

محصولات پشنهادی فروشگاه وینکل

پس از آنکه اصول استفاده از تردمیل را آموختید وقت آن رسیده است که برروی قدم زدن خود نیز متمرکز شوید تا چربی سوزی آغاز شود . قدم زدن صحیح در عین حال با حفظ سرعت، باعث سوزاندن 300 کالری در هر جلسه خواهد شد.

تمرینات برای افراد مبتدی

تمرینات برای افراد مبتدی باید به مدت زمان 20 دقیقه و 3-4 بار در هفته و تا 3-4 هفته ادامه دار باشد.

ضربان قلب هدف در هنگام گرم شدن و سرد شدن : باید بین 55-65 درصد از ضربان قلب حداکثر باشد.

ضربان قلب هدف در هنگام ورزش :باید 65-75 درصد از حداکثر ضربان قلب باشد.

برنامه ورزشی لاغری با تردمیل :

گرم کردن: مدت زمان 2 دقیقه ، سرعت 1 مایل در ساعت ، در 2 دقیقه بعدی شیب را 0.5 و سرعت را 2.4 کیلومتر در ساعت اضافه کنید.

بخش 1:مدت زمان 30 ثانیه ، شیب 1.5درصد وسرعت 3.6کیلومتر بر ساعت

بخش 2 :طول 30 ثانیه ، شیب 1.5درصد و سرعت 4کیلومتربر ساعت

بخش 3:مدت زمان 30 ثانیه ، شیب یک درصد و سرعت4.8 کیلومتردر ساعت

بخش 4:مدت زمان 30 ثانیه ، شیب 0.5 درصد و سرعت5.6 کیلومتر بر ساعت

بخش 5:مدت زمان 30 ثانیه و سرعت 6.4 کیلومتردر ساعت

بخش 6:مدت زمان 30 ثانیه ، شیب 0.5 درصد و سرعت 5.6 کیلومتر بر ساعت

بخش 7:مدت زمان 30 ثانیه ، شیب یک درصد و سرعت 4.8کیلومتر در ساعت

بخش 8: طول 30 ثانیه ، شیب 1.5 درصد و سرعت 4 کیلومتر در ساعت

بخش های 1-8 را 5 بار تکرار کنید و سپس مراحل زیر را انجام دهید:

سرد کردن بدن : مدت زمان 2 دقیقه ، شیب 0.5 درصد، سرعت 3.2کیلومتر در ساعت.

2 دقیقه دیگر را در شیب صفر درصد و سرعت 2.4کیلومتر در ساعت ادامه دهید.

چنانچه از قبل به عنوان دونده استقامت کار می کردید و تجربه دارید ، می توانید با تمرینات متوسط شروع کنید.

تمرین متوسط

مدت زمان : تمریناتی به مدت 30 دقیقه به تعداد 5 -4بار در هفته و در عرض3-4 هفته انجام دهید.

ضربان قلب هدف در هنگام گرم شدن و سرد کردن :55-65 درصد از ضربان قلب حداکثر.

ضربان قلب هدف در هنگام ورزش : 75-85 درصد از حداکثر ضربان قلب.

برنامه ی دوم ورزش برای لاغری با تردمیل :

گرم کردن : مدت زمان 2 دقیقه ، شیب یک درصد ، سرعت 3.2کیلومتر بر ساعت ، در 2 دقیقه بعدی با شیب 1.5 و سرعت4.8 کیلومتر در ساعت ادامه دهید.

بخش 1: طول 30 ثانیه ، شیب 2.5% و سرعت6.4کیلومتردر ساعت

بخش 2:طول 30 ثانیه ، شیب 2.5 % و سرعت7.2کیلومتربر ساعت

بخش 3:مدت زمان 30 ثانیه ، شیب 2 % و سرعت 8کیلومتر بر ساعت

بخش 4:طول 30 ثانیه ، شیب 1.5% و سرعت 8.8کیلومتربر ساعت

بخش 5: طول 30 ثانیه ، شیب 1.5% و سرعت 9.6کیلومتر بر ساعت

بخش 6:طول 30 ثانیه ، شیب 1.5دد و سرعت8.8کیلومتردر ساعت

بخش 7: مدت زمان 30 ثانیه ، شیب 2 درصد و سرعت8کیلومتر در ساعت

سپس مراحل زیر را انجام دهید :

سرد کردن : مدت زمان 2 دقیقه ، شیب 1.5 %، سرعت5.6کیلومتر در ساعت . 2 دقیقه بعدی را با شیب یک درصد و سرعت 4 کیلومتر در ساعت ادامه دهید.

***اکنون همه چیز خوب به نظر می رسد اما می توانید سطح خود را ارتقا دهید . پس وقت آن رسیده است که تمرینی را انجام دهید تا ضربان قلب هدف را به 80-90 درصد از حداکثر ضربان قلب (که مؤثرترین نقطه چربی سوزی می باشد ) افزایش دهید.***

تمرین پیشرفته:

تمرینات پیشرفته ، تمریناتی به مدت زمان حداقل 40 دقیقه ، 4-5 بار در هفته و تا 3-4 هفته می باشد.

ضربان قلب هدف در هنگام گرم شدن و سرد کردن :55-65 درصد از ضربان قلب حداکثر.

ضربان قلب هدف در هنگام ورزش : 80-90درصد از حداکثر ضربان قلب.

برنامه ی سوم ورزش برای لاغری با تردمیل:

گرم کردن : مدت زمان 2 دقیقه ، شیب 2درصد ، سرعت 5.6کیلومتردر ساعت . 2 دقیقه بعدی را با شیب 2.5 درصدوسرعت7.2کیلومتر در ساعت ادامه دهید.

بخش 1:مدت زمان 30 ثانیه ، شیب 3.5 درصد و سرعت 10.6کیلومتر در ساعت

بخش 2 : طول 30 ثانیه ، شیب 3.5درصد و سرعت11.2کیلومتر در ساعت

بخش 3: مدت زمان 30 ثانیه ، شیب 3 درصدو سرعت12.2کیلومتر در ساعت

بخش 4:طول 30 ثانیه ، شیب 2.5درصد و سرعت13کیلومتردر ساعت

بخش 5 :طول 30 ثانیه ، شیب 2.5 درصد و سرعت 14.6کیلومتردر ساعت

بخش 6: طول 30 ثانیه ، شیب 2.5 درصد و سرعت 13کیلومتر درساعت

بخش 7:مدت زمان 30 ثانیه ، شیب 3 درصدو سرعت 12کیلومتر در ساعت

بخش 8 :طول 30 ثانیه ، شیب 3.5 درصد و سرعت 11.2کیلومتردر ساعت

بخش های 1-8 را برای 10 بار تکرار کنید . سپس :

سرد کردن بدن :مدت زمان 2 دقیقه ، شیب 2.5 درصد ، سرعت 8.8 کیلومتردر ساعت . 2 دقیقه بعدی را با شیب یک درصد و سرعت 5.6 کیلومتر در ساعت ادامه دهید.

تمرینات معرفی شده در این بخش از تناسب اندام نمناک نمونه هایی از تنظیماتی است که می توانید بر تردمیل خود اعمال کنید تا فرمول کاهش وزن را در حال حرکت دنبال کنید اما توجه داشته باشید که بدن هر شخص متفاوت است.

بنابراین باید طی این تمرینات احساس راحتی داشته باشید و شیب و سرعت را مطابق با ترجیحات و خواسته های بدن خود تغییر دهید . به عنوان مثال ، اگر دوست ندارید سریع بدوید می توانید از شیب های بیشتری استفاده کنید.

سایر نکات برای کاهش وزن توسط تردمیل :

از صدمات احتمالی جلوگیری کنید :

در صورتی که صدمه ببینید کاهش وزن نخواهید داشت به همین منظور همیشه برروی تردمیل مستقیم بایستید . خم شدن به سمت جلو سبب کمردرد و از دست دادن تعادل خواهد شد.

کفش مناسبی خریداری کنید :

بدین منظور کفش سبکی انتخاب کنید . کفش هایی که پد کافی در ناحیه مچ پا دارند مناسب هستند زیرا سبب حفاظت از مچ پا خواهند شد.

بیش از حد تمرین نکنید :

به یاد داشته باشید پس از هر تمرین و قبل از احساس هرگونه درد به خود استراحت دهید.

انواع تردمیل

تردمیل‌های خانگی

تجهیزات ورزشی و بدنسازی به‌خصوص تردمیل‌ها یکی از بهترین روش‌ها برای کاهش وزن و حفظ آمادگی جسمانی شماست. اما با‌توجه به تنوع در مدل و قیمت تردمیل‌ها آشنا شدن با انواع تردمیل‌های موجود در بازار و کارکرد آن‌ها برای یک انتخاب مناسب ضروری است.

تردمیل دستی

تفاوت اصلی بین تردمیل‌های دستی و الکترونیکی در این است که، تردمیل‌های دستی به برق نیاز ندارند و این عمل پیاده‌روی و دویدن در پایین دستگاه است، که باعث حرکت تردمیل می‌شود. بهترین قسمت در‌مورد طراحی آن‌ها این‌است‌که احتمال صدمه دیدن شما را کاهش می‌دهد. زیرا تردمیل تا زمانی که شما شروع به راه رفتن یا دویدن نکنید، به‌کار نمی‌افتد.

تردمیل‌های دستی می‌توانند ویژگی‌های متفاوتی داشته‌باشند، که بسته به قیمت آن‌ها که بین ۱۰۰ تا ۳۰۰ دلار می‌باشد، متغیر است. طبیعتا آن‌هایی که قیمت پایین‌تری دارند، امکانات کمتری را ارائه می‌دهند. این تردمیل‌ها به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که بدون در‌نظر‌گرفتن سطح آمادگی بدن شما، یک تمرین عالی را به شما ارائه دهند.

از بسیاری جهات این تردمیل‌ها باعث می‌شوند که احساس بهتری را در هنگام ورزش‌کردن داشته باشید، زیرا این شما هستید که تمام کار را انجام می‌دهید نه ماشین. بنابراین اگر می‌خواهید به سلامتی جسمانی و زیبایی ظاهریتان بهبود ببخشید و با بودجه‌ی محدودی روبرو هستید، تردمیل دستی انتخاب مناسبی برای شماست.

•  

تردمیل الکترونیکی

تردمیل‌های الکترونیکی بدنه‌ی سنگین و محکمی دارند و از نظر سایز بزرگ‌تر از تردمیل‌های دستی هستند. معمولا تردمیل‌های الکترونیکی به دو نوع اصلی تقسیم می‌شوند: آن‌هایی که در خانه استفاده می‌شوند و آن مدل‌هایی که برای استفاده در باشگاه‌ها طراحی شده‌اند.

بااین‌حال هر‌دوی آن‌ها دارای ویژگی‌های مثبتی چون: ضمانت کار تا سه سال، ضمانت موتور و .. هستند، که از این جهت تضمین شده می‌باشند. همچنین این تردمیل‌ها می‌توانند افراد باوزن حداکثر ۳۰۰ پوند را متحمل شوند و این به این معنی است که تقریبا همه می‌توانند از آن استفاده کنند. به‌طور‌کلی موادی که از آن‌ها برای ساخت تردمیل‌های الکترونیکی استفاده می‌شود، متفاوت است اما همیشه قوی و ماندگارند و دستگاهی است که چه برای مبتدیان و چه برای ورزشکاران باتجربه توصیه می‌شود.

تردمیل برقی

طراحی این تردمیل‌ها می‌تواند با‌توجه به سلیقه و خواسته‌ی شما متفاوت باشد. تردمیل‌های برقی می‌توانند ترکیبی از تردمیل و راه‌پله‌ی کوهنوردی، تردمیل و دوچرخه‌ی ثابت و یا حتی تردمیلی باشند که به شما در بلند کردن وزنه، کمک می‌کنند. انجام یک ترکیب ثابت روزانه ممکن است شما را از ورزش زده کند و باعث شود حوصله‌تان سر‌رود، این تردمیل‌ها با ایجاد تنوع در روند تمرینات انگیزه‌ی شما را برای ادامه‌ی برنامه‌ی ورزشی‌تان بیشتر می‌کند.

درواقع شما با خرید تردمیل برقی می‌توانید با یک تیر دو نشان بزنید و به جای یک دستگاه ورزشی، صاحب دو تا از آن‌ها شوید. تردمیل‌های برقی صاحب ویژگی‌های منحصر‌به‌فردی همچون: ضمانت تولید، صندلی‌های بزرگ و کوسن و LCD‌های قابل برنامه‌ریزی برای اندازه‌گیری ضربان قلب، سرعت و متغیر‌های دیگر می‌باشند.

تردمیل پزشکی

اولین ویژگی‌ای که در تردمیل‌های پزشکی به چشم می‌خورد، سایز بزرگ آن‌هاست. این تردمیل‌ها ممکن است حتی از تردمیل‌های معمولی و آن نوع تردمیل‌هایی که در باشگاه‌ها استفاده می‌شوند، بزرگ‌تر باشند. از آنجایی که معیار دقت در این تردمیل‌ها بسیار مهم است، معمولا به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که به صورت دیجیتالی اداره شوند.

بیشتر آن‌ها همچنین برای کار با یک نوع خاص از تجهیزات پزشکی طراحی شده‌اند و اندازه‌گیری هایی را انجام می‌دهند که معمولا پزشکان در بیماران خود چک می‌کنند. این تردمیل‌ها غالبا با قطعات متحرک کمتری طراحی شده‌اند که باعث کاهش سایش، پاره‌گی و در نتیجه افزایش ماندگاری آن‌ها می‌شود.

بدیهی است که هدف از ساخت یک تردمیل پزشکی، انجام آزمایش دقیق سطح استرس است و از آنجایی که باید روی بیماران با اندازه، سن و سطح آمادگی جسمانی متفاوت، کارایی لازم را داشته‌باشند، طراحی و ساخت آن‌ها همواره در حال پیشرفت است.

تردمیل تاشو

به فکر خرید یک تردمیل خانگی هستید، ولی به‌دلیل کمبود فضا از خرید آن منصرف شده‌اید؟

خوشبختانه امروزه تردمیل‌های تاشو وجود‌دارد که علاوه‌بر جاگیری کم، بی‌صدا هستند و برای استفاده در آپارتمان بسیار مناسب‌اند. تردمیل تاشو همان‌طور که از اسمش پیداست، قابلیت تاشدن دارد. بنابراین هنگامی‌که از آن استفاده نمی‌کنید، فضای کمتری را می‌گیرد. همچنین این تردمیل‌ها معمولا چرخ‌هایی دارند که می‌توانید آن‌ها را به‌راحتی به داخل انباری یا هرجای دیگری منتقل کنید.

نکاتی که باید قبل از خرید یک تردمیل تاشو در نظر بگیرید:

• فضا: میزان فضای مورد نیاز برای تردمیل را، هم در صورت جمع‌شدن و هم در هنگام استفاده بررسی کنید. همچنین ارتفاع سقف را در خاطر داشته‌باشید، زیرا در این تردمیل چندین اینچ بلند خواهید شد. اگر می‌خواهید در اتاق باسقف کوتاه یا شیب‌دار از آن استفاده کنید، این عامل ممکن است تاثیرگذار باشد.
• آسان‌تاشو: با‌اینکه تردمیلی که می‌خرید تاشو است، ولی ممکن است تاکردن آن مشکل باشد. اگر در کمر، گردن یا زانوی خود مشکلی دارید، این فاکتور را حتما در‌نظر بگیرید. به‌دنبال تردمیل‌هایی باشید که به‌راحتی باز و بسته شوند.
• ضمانت: برای اطمینان از خرید خود و دوام دستگاه به‌دنبال تردمیلی باشید که ضمانت حداقل بیشتر از ۹۰ روز داشته‌باشد. هر‌چه ضمانت تردمیل بیشتر باشد، مطمئن‌تر و خیال شما آسوده‌تر است.

راهنمای خرید تردمیل مناسب

برای بیشتر ورزشکاران خرید تردمیل یک سرمایه‌گذاری قابل توجه است، زیرا بسته به نیاز و تردمیلی که انتخاب می‌کنید، ممکن است هزاران دلار برای شما خرج داشته‌باشد. پس ضروری است قبل از خرید تردمیل به برخی معیارهایی که یک تردمیل مناسب باید داشته باشد و نکاتی درباره‌ی آن‌ها توجه کنیم:

۱) قدرت موتور

قدرت موتور که با اسب بخار مشخص می‌شود، با کیفیت تردمیل رابطه‌ی مستقیم دارد. فهمیدن مشخصات اسب بخار و موتور می‌تواند گیج‌کننده باشد. برای سهولت کار، به‌دنبال موتور با حداقل ۱٫۵ اسب‌بخار باشید. اگر قصد دارید که به‌طور مکرر بر روی تردمیل کار کنید، بهتر است، تردمیلی با موتور ۲٫۵ تا ۳ اسب‌بخار را انتخاب کنید.

۲) پایداری

تردمیل هنگام دویدن یا راه‌رفتن روی آن نباید تکان بخورد و بدنه‌ی آن باید پایدار بماند.

۳) شیب

تنظیمات شیب برای دوندگان پیشرفته‌تر بسیار مهم است. شیب در درجه‌هایی تعریف می‌شود و هرچقدر ماکزیمم درجه‌ی شیب بیشتر باشد، تاثیر بیشتری بر عملکرد دویدن خواهد داشت. این یک روش خارق‌العاده برای ایجاد تنوع در تمرین‌هاست و برای ورزشکاران حرفه‌ای‌تر، ویژگی بسیاری مهمی است که به آماده‌سازی آن‌ها برای مسابقات قهرمانی کمک می‌کند.

۴) فضای دویدن

عرض و طول کلی تردمیل یکی از مهم‌ترین عواملی است که باید هنگام خرید تردمیل شخصی خود به آن توجه کنید. سبک اجرا، راه‌رفتن و طول قدم شما باید در‌نظر گرفته‌شود، تا از بهم‌خوردن سبک دویدن شما و از آسیب‌های احتمالی جلوگیری شود.

فواید تردمیل

اولین دلیلی که مردم تردمیل رابرای ورزش انتخاب می‌کنند، راحتی است. تردمیل به شما اجازه می‌دهد حتی در هوای برفی و بارانی، خیلی سرد یا خیلی گرم،‌در زمان طوفان و تاریکی،‌بدوید. با تردمیل دیگر درترافیک سنگین شهری وقت‌تان را برای رسیدن به باشگاه ورزشی هدر نمی‌دهید.

می‌توانیددر هر زمانی از روز، چه صبح‌زود و چه آخر شب ورزش کنید. دلیل دیگری که به‌خصوص برای خانم‌ها اهمیت‌ دارد،‌ ایمنی است زیرا با حوادث غیرمترقبه خارج از خانه، مواجه نمی‌شوند.

هنگامی‌که روی تردمیل ورزش می‌کنید، می‌توانید همزمان تلویزیون تماشاکنید، تلفنی با دوستانتان صحبت کنید و یا به موسیقی دلخواهتان گوش دهید.

دلیل دیگری که افراد دویدن روی تردمیل را ترجیح می‌دهند این است که بدون آماده‌سازی زیاد قبلی می‌توانند در هر زمان از روز که دوست داشتند با تردمیل پیاده‌ روی کنند و یا بدوند. همچنین برای افرادی که ترجیح می‌دهند در خلوت خانه‌شان و به‌دور از هیاهوی بیرون ورزش کنند، تردمیل یک انتخاب ایده‌آل است.

امروزه،‌تردمیل‌های مدرن‌، برنامه‌های پیاده‌ روی و دویدن متنوعی را با استفاده از تغییر دادن شیب‌ و تغییر دادن سرعت دستگاه، ایجاد می‌کنند تا یک ورزش موثر انجام داده باشید و به تناسب اندام برسید. تردمیل‌های مدرن،‌با استفاده از کنترل ضربان قلب شما به‌صورت مداوم، به شما اجازه می‌دهند تا ورزش خود را به یک ورزش علمی وموثر تبدیل کنید. یک عملکرد ویژه این تردمیل‌ها این است که با توجه به میزان ضربان قلب شما سرعت خود را کم‌وزیاد می‌کنند تا به سیستم قلب و عروق شما فشار زیادی واردنشود. همچنین صفحه تردمیل از جنسی است که برخلاف آسفالت و موزاییک از آسیب‌های وارده به پا جلوگیری می‌کند.

یکی از مشکلات و خطرهایی که در کار با تردمیل وجود دارد، آسیب عضلات اندام تحتانی به ویژه در ناحیه ران و پشت ران و ساق پاست. این موضوع نیز به علت کار کشیدن زیاد از این گروه از عضلات در هنگام کار با تردمیل است چون در هنگام دویدن روی تردمیل، مسافت پیموده شده از نظر ظاهری مخفی می‌ماند.

مضرات تردمیل

از جمله آسیب‌های ورزشی‌ای که در کار با تردمیل بروز می‌یابد، آسیب زانو است. نقطه‌ای از بدن که بیشترین بار و وزن بدن را تحمل می‌کند، زانوهاست و وقتی در مدت زمان طولانی، فشار مداومی به آن وارد شود یا در مدت زمان کم، فشار زیادی بر آن تحمیل شود، دچار تغییرات شبیه آرتروز می‌شود، یعنی غضروف آن ساییده می‌شود و درد و مشکلات دامنه حرکتی مفصل به وجود می‌آید، یعنی زانو به سختی باز و بسته می‌شود.

یکی از مشکلات و خطرهایی که در کار با تردمیل وجود دارد، آسیب عضلات اندام تحتانی به ویژه در ناحیه ران و پشت ران و ساق پاست. این موضوع نیز به علت کار کشیدن زیاد از این گروه از عضلات در هنگام کار با تردمیل است چون در هنگام کار با تردمیل، مسافت پیموده شده از نظر ظاهری مخفی می‌ماند (اگرچه به صورت دیجیتالی نمایش داده می‌شود)، به همین علت میزان شدت ورزش و مسافت پیموده شده، کمتر از حد واقعی تخمین زده می‌شود. با شدت بیشتر ورزش، فرد بیشتر در معرض آسیب قرار می‌گیرد.

از خطرهای تردمیل می‌توانیم به استفاده از انواع شیب‌دار آن اشاره کنیم. کسانی که از انواع شیب‌دار آن به صورت نامناسبی استفاده می‌کنند، هم به آسیب مفاصلی چون زانو، مفصل لگن و مچ پا دامن می‌زنند و هم به طور ناخودآگاه شدت ورزش را بیشتر می‌کنند و خود را در صورت وجود عوامل خطر بیماری‌های قلبی، در معرض ابتلا به این‌گونه بیماری‌ها قرار می‌دهند.

کسانی که به استفاده از تردمیل عادت ندارند و مبتدی و تازه‌کارند یا به علل گوناگون، به انواع سرگیجه و نداشتن تعادل دچارند، در هنگام کار با تردمیل، ممکن است از روی دستگاه سقوط کنند و دچار عوارض ثانویه شوند چون افراد می‌توانند تعادل خود را در هنگام پیاده‌روی حفظ کنند اما نمی‌توانند روی تسمه تردمیل که دایم در حال حرکت است، به حفظ تعادل خود بپردازند و این موضوع خطر بروز آسیب را افزایش می‌دهد.

کسانی که با تردمیل کار می‌کنند، به علت اینکه در فضای بیرون از منزل و فضای آزاد نیستند، ناخودآگاه مراقب رطوبت و گرما و میزان تعریق خود نیستند و این موضوع ممکن است موجب بروز شوک گرمایی یا افت فشار خون شود و افتادن ناگهانی فرد روی دستگاه یا روی زمین موجب بروز آسیب او می‌شود. دمای اتاق هم باید برای حرکت روی تردمیل مناسب باشد چون اگر فضای اتاق از لحاظ میزان اکسیژن فقیر باشد، فرد دچار حملات قلبی خواهد شد و در آخر لباس فرد هم باید لباس مناسبی باشد چون در غیراین صورت تهویه پوستی درست انجام نمی‌گیرد.

کاربرد کورکورانه تردمیل خستگی منفی می‌آورد که یا به دلزدگی و کنار گذاشتن تردمیل ختم می‌شود (که اتفاقا این اشباع شدن زودهنگام، موضوع شایعی است) یا به یک صدمه بدنی به‌خصوص در کمر و پاها. اگرجابه‌جایی قدم روی تردمیل با حرکت تسمه آن ناهماهنگ باشد در زانوی فرد شوک ایجاد می‌شود.

در ضمن، هنگامی که شیب یا سرعت تردمیل مناسب نباشد، ممکن است با فشار بر دستگاه قلبی عروقی، موجب بروز عوارض قلبی مانند اختلال خونرسانی به قلب و حتی سکته قلبی شود که این عوارض، کم مشاهده نمی‌شود. همچنین سرعت زیاد نامناسب با وضعیت آمادگی جسمانی فرد استفاده کننده، موجب زمین خوردن و یا بدتر شدن وضعیت بیماری قلبی او می‌شود.

می‌توانیددر هر زمانی از روز، چه صبح‌زود و چه آخر شب ورزش کنید. دلیل دیگری که به‌خصوص برای خانم‌ها اهمیت‌ دارد،‌ ایمنی است زیرا با حوادث غیرمترقبه خارج از خانه، مواجه نمی‌شوند.

مشکل دستگیره های تردمیل

یکی از بزرگ‌ترین مشکلات استفاده کنندگان ‌تردمیل این است که هنگام دویدن یا راه رفتن دستگیره‌ها را نگه ‌می‌دارند. گرفتن دستگیره‌ها مشکلات زیادی را برای ورزشکار ایجاد می‌کند. برخی از این مشکلات شامل این موارد هستند:

 موجب کاهش شدت ورزش می‌شود، در نتیجه کالری کمتری سوزانده می‌شود و منافع ورزش هوازی کاهش می‌یابد.

 حالت و وضعیت طبیعی بدن را به هم می‌ریزد.

خطر کشیدگی عضلات را افزایش می‌ دهد.

 هماهنگی و تعادل را کاهش می‌دهد.

حس عمقی عصبی را کاهش می‌ دهد. این حس، توانایی احساس موقعیت بدن و تثبیت آن در فضای اطراف است.

آشنایی با فیناستراید و ماینوکسیدیل،داروهای ریزش مو – آشنایی با فیناستراید و ماینوکسیدیل

۱۶ درمان خانگی برای مشکلات پروستات – درمان خانگی برای مشکلات پروستات

هیپوکندریازیس (خود بیمار انگاری) چیست؟ آیا قابل درمان است؟ – هیپوکندریازیس چیست؟

در فصل پاییز چگونه لباس بپوشیم؟ – در پاییز از چه جنس لباسی استفاده کنیم؟

آیا میدانید سرطان سینه در زنانی که همسر سیگاری دارند بیشتر است ؟ – آیا میدانید سرطان پستان در افرادی که در معرض دود سیگار هستند بیشتر است

تجهیزات پزشکی مورد نیاز نوزادان زودرس پس از ترخیص از بیمارستان – مانیتور آپنه

خطرات مصرف داورهای گیاهی لاغری –

دوش آب سرد یا آب گرم

مزایای دوش آب سرد

فواید دوش آب سرد برای بدن بی‌شمار است؛ از چربی‌سوزی گرفته تا بهبود افسردگی، کمک به سلامت پوست و قسمت‌های مختلف بدن. بنابراین جایگزین کردن دوش آب سرد به‌جای دوش آب گر‌م، می‌تواند مزایا و فواید شگفت‌انگیزی برای بدن شما داشته باشد.

شاید از تصور دوش گرفتن با آب سرد، احساس خوبی نداشته باشید؛ به خصوص اگر جزو آن دسته از افرادی باشید که برای حمام رفتن مقاوت می‌کنند و دیگران آنها را به زور زیر دوش آب می‌برند و آب سرد را باز می‌کنند. شاید تعجب کنید که همین آب سرد که ناخوشایند به‌نظر می‌رسد، برای سلامتی شما بسیار مفید است. این نوع دوش‌گرفتن را «دوش جیمز باند» یا «دوش اسکاتلندی» می‌نامند. کم‌کردن دمای آب بعد از شستن بدن و دوش آب سرد، فواید زیادی برای پوست و بدن دارد که در ادامه چند مورد از آن را عنوان می‌کنیم.

۱. افزایش هوشیاری

دوش آب سرد در صبح‌ و احساس سرمای آب روی بدن در زیر دوش، شاید بیش از اینکه تسکین‌دهنده باشد، ترسناک به‌نظر برسد. بااین‌حال، تنفس عمیق، در پاسخ به شوک وارد شده به بدن و برای کمک به گرم نگه‌داشتن بدن، باعث می‌شود که دریافت اکسیژن کلی بدن، افزایش پیدا کند. به این ترتیب، ضربان قلب نیز افزایش می‌یابد و خون زیادی در سراسر بدن جریان می‌یابد. این کار، انرژی لازم برای روز را تأمین می‌کند.

«کاترین هپبورن»، بازیگر هالیوود، یکی از طرفداران دوش آب سرد بود. به گزارش نیویورک تایمز، او بعد از توصیه‌ی دکتر «توماس نوروال هپبورن»، اورولوژیست و پیشرو در بهداشت عمومی، دوش‌گرفتن روزانه با آب سرد را آغاز کرد. این بازیگر در دوران کودکی و همه‌ی سال‌های بعدی زندگی، دوش آب سرد را رها نکرد و دیگران را نیز به این کار توصیه می‌کرد و همواره سطح انرژی بالایی داشت.

۲. بهبود وضعیت پوست و مو

وقتی صحبت از پوست و مو باشد، یکی از طبیعی‌ترین روش‌ها برای حفظ ظاهر آنها، دوش آب سرد است. آب داغ، پوست را خشک می‌کند، بنابراین برای بستن منافذ پوست، بهتر است دوش آب سرد را جایگزین کنید. این کار، از مسدودشدن منافذ پوست جلوگیری می‌کند. آب سرد با بستن منافذ پوست صورت و پوست سر، راه را بر آلودگی‌ها می‌بندد.

«جسیکا کرانت»، متخصص پوست، به «هافینگتون پست» اعلام کرده است: «دوش آب سرد یا حمام‌کردن با آب ولرم، به سلامت پوست کمک می‌کند و مانع ازدست‌رفتن چربی پوست می‌شود. به خاطر داشته باشید که آب سرد، به‌طور موقتی پوست را سفت می‌کند؛ چون باعث انقباض جریان خون می‌شود ولی باعث ازبین‌رفتن منافذ باز پوست به‌طور دائمی نمی‌شود».

از مزایا و فواید دوش آب سرد برای مو می‌توان به توانایی درخشان‌تر و قوی‌ترکردن و البته سالم نگه‌داشتن مو با مسطح‌کردن فولیکول‌های مو اشاره کرد. همچنین، آب سرد باعث می‌شود که توانایی مو برای محکم نگه‌داشتن پوست سر، افزایش پیدا کند.

۳. بهبود سیستم ایمنی و گردش خون

به گفته‌ی دکتر «ژوزف مرکولا»، متخصص سلامت طبیعی، دوش آب سرد با تحریک خون برای احاطه‌کردن ارگان‌ها، باعث بهبود گردش خون می‌شود. این عملکرد با بسیاری از بیماری های قلبی و پوستی مبارزه می‌کند. زمانی که آب سرد با پوست بدن تماس پیدا می‌کند، گردش خون را بهبود می‌بخشد که باعث می‌شود سرخرگ‌ها بتوانند به شیوه‌ی مؤثرتری خون را پمپاژ کنند؛ در نتیجه سلامت قلب افزایش پیدا می‌کند. همچنین دوش آب سرد می‌تواند باعث کاهش فشار خون شود، سرخرگ‌های بسته را باز کند و عملکرد سیستم ایمنی بدن را بهبود ببخشد.

۴. تحریک کاهش وزن

آب سرد به شیوه‌ای غیرقابل‌ انتظار به کاهش وزن کمک می‌کند. بدن انسان دو نوع بافت چربی دارد؛ چربی سفید و چربی قهوه‌ای. چربی سفید، زمانی در بدن انباشته می‌شود که بیش از نیاز بدن کالری مصرف کنیم و این کالری را برای دریافت انرژی، نسوزانیم. این چربی در پهلو، کمر، گردن و ران‌ها انباشته می‌شود و دقیقا همان چربی‌ای است که همیشه می‌خواهیم آن را حذف کنیم.

به نقل از مرکز دیابت Joslin که وابسته به مدرسه پزشکی هاروارد است، چربی قهوه‌ای، چربی مفیدی است که حرارت لازم برای گرم نگه‌داشتن بدن را تأمین می‌کند و زمانی فعال می‌شود که درمعرض سرما قرار بگیرد. بنابراین از دیگر فواید دوش آب سرد این است که باعث فعال‌شدن چربی قهوه‌ای بدن می‌شود.

یک تحقیق انجام گرفته در سال ۲۰۰۹ نشان داده است که قرارگرفتن در معرض سرما در ۲۴ شرکت‌کننده‌ی این تحقیق، چربی‌های قهوه‌ای را ۱۵ برابر فعال‌تر می‌کند. به این معنا که اگر فردی دوش آب سرد را به‌طور منظم در برنامه‌ی روزانه داشته باشد، در طول سال می‌تواند ۴ کیلوگرم وزن خود را از دست بدهد.

۵. کاهش درد عضلانی و سرعت‌بخشیدن به بازیابی عضلات

همه‌ی ما دیده‌ایم که قهرمانان ورزشی بعد از تمرین برای کاهش دردهای عضلانی، حمام یخ می‌گیرند، ولی یک دوش کوتاه با آب سرد بعد از یک ورزش هوازی در باشگاه، می‌تواند بسیار مؤثر باشد، به‌خصوص برای بهبود درد‌های عضلانی که بعد از تمرین به سراغ ورزشکار می‌روند.

یک تحقیق در سال ۲۰۰۹ طی ۱۷ تست مختلف روی بیش از ۳۶۰ نفر انجام شد که این افراد بعد از تمرین‌های مداوم، دوچرخه‌سواری یا دویدن، یا استراحت کرده بودند یا دوش آب سرد گرفته بودند. نتایج تحقیقات، نشان داد که حمام آب سرد با دمای ۱۰ تا ۱۵ درجه سانتیگراد برای بهبود دردهای عضلانی در فاصله‌ی یک تا چهار روز از تمرین، بسیار مؤثر بود. البته، بعضی از این تحقیقات در دمای پایین‌تر نیز انجام گرفته است.

۶. بهبود استرس

پریدن در آب سرد یا بلافاصله زیر دوش آب سرد رفتن، بدون اینکه کم‌کم بدن‌تان را با دمای آب وفق دهید، می‌تواند تحمل شما را در برابر شوک، استرس و حتی بیماری‌ها افزایش دهد. یک تحقیق در سال ۱۹۹۴ نشان داد که در جریان تماس با آب سرد یا بعد از آن، کاهش قابل توجهی در سطح اسید اوریک مشاهده شد. همچنین، افزایش قابل توجهی در «گلوتاتیون» (gluthathione) مشاهده شد. «گلوتاتیون»، آنتی‌اکسیدانی است که همه‌ی آنتی اکسیدان ها را فعال نگه می‌دارد و آنها را وادار می‌کند تا در بهترین حالت خود عمل کنند. مشارکت‌کنندگان در این تحقیق ۱۰ نفر از افراد سالم بودند که به‌طور مرتب در زمستان دوش آب سرد می‌گرفتند، خود را با استرس اکسیداتیو تکرار شونده، وفق دادند.

۷. بهبود افسردگی

نتایج تحقیقات نشان داده است که دوش آب سرد به دلیل وجود تأثیر قوی دریافت‌کننده‌های سرما در پوست، علائم افسردگی را بهبود می‌بخشد. این دریافت‌کننده‌های سرما، مقدار قابل توجهی محرک‌های الکتریکی از انتهای رشته‌های عصبی محیطی به مغز می‌فرستند. به‌این ترتیب، این فرایند باعث ایجاد تأثیرات ضدافسردگی و موجب بهبود اوضاع روحی می‌شود.

یک تحقیق در سال ۲۰۰۸ نشان داد که آب‌درمانی با آب سرد، تأثیرات ضددرد دارد و هیچ نوع عوارض جانبی قابل توجهی نشان نداده است و هیچ وابستگی ایجاد نمی‌کند. این شیوه‌ی درمانی شامل دوش‌های ۲ تا ۳ دقیقه‌ای با آب سرد ۳ درجه سلسیوس یا ۳۸ درجه فارنهایت بعد از ۵ دقیقه دوش برای هماهنگی با آب سرد برای کاهش شوک بود.

معایب دوش آب سرد

درست است که دوش آب سرد دارای مزایای زیادی هستند، اما برای همه مناسب نیستند. چرا این نوع دوش آب سرد ممکن است اولویت برخی افراد نباشد.

1. دوش آب سرد برای افراد مبتلا به بیماری مناسب نیست

در حالی که شوک با آب سرد باعث بهبود سلامتی در بدن می شود، سردی ممکن است در افرادی که بیمار هستند، تاثیر متقابل داشته باشد. افراد مبتلا به بیماری های جزئی یا بسیار متوسط ​​بایدحمام داغ داشته باشند زیرا گرما ویژگی های جوان سازی را فراهم می کند و به بدن کمک می کند تا بیماری را بهبود بخشد.

2. دوش آب سرد ممکن است اثر طولانی مدت بر کاهش وزن داشته باشد

مزیت سوزاندن چربی با دوش آب سرد ممکن است به خوبی در کوتاه مدت عمل کند اما تأثیرات طولانی مدت آن بسیار زیاد نیست. در حالیکه سوزاندن چربی باعث کاهش وزن در بعضی افراد می شود، این امر دقیقا ممکن است برای دیگران صدق نکند.

3. بعضی افراد ممکن است رژیم تجدید پذیر “سرد و گرم” را برای بهبود عملی کنند

حمام آب سرد برای همه خوب نیست. در حالی که بعضی از افراد به خواص آرام بخش حمام آب سرد ایمان دارند، بعضی دیگر ترجیح می دهند که گرما را برای بهبود درد عضلانی، مثل بطری آب گرم یا پتو گرما استفاده می کنند.

4. مشکل در زمستان

همانطور که گفته شد گرفتن دوش آب سرد برای هر کسی و هر فصلی مثل زمستان مناسب نیست.

5. افراد مبتلا به مشکلات قلبی یا تیروئید

افرادی که از مشکلات قلبی دارند، به دلایل آشکار، دلسرد می شوند. ممکن است شوک به بدن بدهد که می تواند باعث نارسایی قلبی شود.

6. دوش آب سرد شب ها خوب نیست

اگر در حال تلاش برای خوابیدن هستید بهتر است با آب گرم دوش بگیرید. اگر می خواهید آرامش بخشی بیشتر داشته باشید، 20 دقیقه روزانه ورزش کنید و با آب گرم دوش بگیرید.

7. اجتناب از دوش های سرد ناگهانی

به عنوان مثال، ایده خوبی نیست که خودتان را در حمام های آب سرد غوطه ور کنید، زیرا باعث ایجاد استرس شدید در بدن می شود و می تواند ضربان قلب را بر هم بریزد.

8. دوش آب سرد ممکن است باعث سکته شود

گرفتن دوش سرد، برای کسی که سکته کرده خطر بزرگی دارد، این به دلیل عدم تعادل در تغییرات دما هنگامی که کسی وارد آب سرد می شود است.

مزایای دوش آب گرم

این روزها به دلیل مشغله‌های زیاد، حمام کردن به شکل سنتی تقریبا کم رنگ شده است و اغلب افراد به دوش سریع شبانه اکتفا می‌کنند؛ اما باید بگوییم که حمام کردن‌های طولانی‌تر و با آب گرم مانند آنچه سابق بر این بیشتر مورد استفاده بود.

1. روحیه‌تان را بهتر می‌کند

یک حمام آب گرم می‌تواند احساس افسردگی و بدبینی را از شما دور کند و به شما این امکان را می‌دهد تا ترکیبی از تنهایی و سکوت و راحتی را احساس کنید. به طور کلی حمام کردن با تقویت حس راحتی و آرامش به ذهن اجازه می‌دهد نوعی امنیت را تجربه کرده و در نتیجه بدن هم آرام شود.

2. کمکتان می‌کند بهتر بخوابید

برای خیلی از افراد سخت است که بتوانند ۸ ساعت خواب باکیفیت شبانه داشته باشند. یکی از تئوری‌ها ادعا می‌کند پایین بودن دمای بدن کمک می‌کند بهتر به خواب بروید و به همین دلیل دانشمندان توصیه می‌کنند دمای اتاق خواب را پایین نگه دارید. اما یک حمام گرم قبل از خواب هم همین نتیجه را دارد. در شب، دمای بدن ما به طور طبیعی افت می‌کند و سیگنال تولید ملاتونین را می‌فرستد. حمام آب گرم، دمای بدن را بالا می‌برد و آن را تشویق می‌کند تا زودتر خودش را خنک کند، بنابراین تولید ملاتونین را بیشتر می‌کند و شما برای خواب بهتر آماده می‌شوید.

3. درد عضله را تسکین می‌دهد

گرما موجب گردش خون بهتر می‌شود و می‌تواند عضلات گرفته شده را شل کند. افزودن نمک اپسوم به وان آب گرم نیز می‌تواند از التهاب مفاصل ناشی از آرتروز یا سایر بیماری‌های عضلانی کم کند. همچنین خاصیت ضدالتهابی حمام نمک، تأثیر مثبت برای آن‌هایی دارد که از بیماری‌های متابولیکی چون دیابت نوع دوم رنج می‌برند.

4. به سلامت قلب کمک می‌کند

حمام آب گرم به طور منظم کمک می‌کند تا از فشارخونتان کم شود. این مزیت قابل توجهی است زیرا کاهش فشارخون برای پیشگیری از مشکلات جدی قلب مانند حمله‌ی قلبی مفید است. با استفاده از گرما برای جریان بهتر خون در بدن، مانند این است که به بدنتان تمرین ملایمی بدهید.

5. کالری می‌سوزاند

درست است که در حمام تمرین هوازی انجام نمی‌دهید و فعالیت خاصی ندارید اما عرق کردن در حمام گرم می‌تواند به اندازه‌ی دویدن، کالری سوزی داشته باشد.

6. می‌تواند علائم سرماخوردگی و آنفلوانزا را تسکین بدهد

بخار حمام آب گرم برای کاهش درد سینوس‌ها، گرفتگی بینی و سرفه‌های شدید عالی است. گرفتگی بینی به دلیل التهاب در راه‌های هوایی بینی ایجاد می‌شوند و بخار باعث می‌شود رگ‌های خونی صورت و بینی حرکت کنند، از این رو ترشحات بینی، شل و رقیق می‌شوند. حمام آب گرم کمک می‌کند سیستم ایمنی بدنتان با ویروس‌ها بهتر مبارزه کند.

7. از حساسیت پوست کم می‌کند

آب خیلی گرم می‌تواند پوست را حساس‌تر کند اما وان آب گرم همراه با عصاره‌هایی چون روغن نارگیل، روغن زیتون یا عصاره‌ی اسطوخودوس و همچنین جو دوسر می‌توانند به پوست آب‌رسانی کرده و خشکی و حساسیت پوست را التیام بدهند.

چند نکته
دمای آب نباید خیلی بیشتر از دمای بدنتان باشد. شاید حمام خیلی گرم، حس بهتری به شما بدهد اما حمامی که دمای آب آن خیلی گرم نباشد برای پوست و سیستم ایمنی‌تان بهتر است.
اگر از وان استفاده می‌کنید، صورت خود را بیرون از آب نگه دارید تا دمای بدنتان خیلی بالا نرود. 10 تا 15 دقیقه در آب غوطه‌ور باشید، نفس عمیق بکشید و بدنتان را شل کنید و لذت ببرید!

معایب دوش آب گرم

شستن موها با آب داغ، نه‌تنها باعث می‌شود چربی‌های محافظ موها از بین بروند، بلکه پوست سر را در شرایطی قرار می‌دهد که چربی بیشتری تولید کند.

موارد زیادی در زندگی هر کدام از ما انسان‌ها وجود دارند که می‌توانند روی استحکام تارهای مو تاثیر منفی بگذارند؛ از چیزهایی که می‌خوریم تا نحوه آرایش کردن و حالت دادن به موها. خوشبختانه برای داشتن موهای ضخیم لازم نیست که کارهای عجیب‌وغریبی کنید، فقط کافی است تا چند تغییر کوچک در سبک زندگی‌تان ایجاد کنید و از بعضی ترفندها استفاده کنید.

دوش گرفتن با آب داغ باعث می‌شود که هیدراسیون موها از حالت تعادل خارج شود و همین اتفاق موها را خشک و شکننده می‌کند. وقتی که موها شکننده و خشک شوند، بیشتر احتمال دارد که با هر ضربه ناگهانی و محکمی بشکنند و بریزند.

شستن موها با آب داغ، نه‌تنها باعث می‌شود چربی‌های محافظ موها از بین بروند، بلکه پوست سر را در شرایطی قرار می‌دهد که چربی بیشتری تولید کند. همین وضعیت است که می‌تواند به ریشه موها آسیب برساند و در نهایت ریزش موها را بیشتر و بیشتر کند. به همین دلیل همیشه درجه حرارت آب را در حد متعادل نگه دارید و زمانی که می‌خواهید موها را آب‌کشی کنید، تا جایی که ممکن است حرارت آب را پایین بیاورید.

موهای انسان‌ها هیچ وقت شکننده‌تر از آن موقعی نیستند که با H۲O اشباع شده‌اند و کوتیکول محافظت‌کننده از موها در پایین‌ترین سطح اثرگذاری خود قرار دارد. ضمن این‌که شانه کردن یا بُرِس کشیدن روی موها در حمام، خشک کردن موهای خیس با حوله زبر و با شدت زیاد، از کارهای اشتباهی هستند که به موها آسیب می‌رسانند. در واقع، باید برای شانه کردن موها صبر کنید تا حدود زیادی خشک شوند و برای خشک کردن موها از حوله نرم استفاده کنید و به‌آرامی روی موها بکشید.

دوش آب سرد یا دوش آب گرم؛ کدام بهتر است؟

این فقط شما نیستید که صبح‌ها هوس دوش آب گرم می‌کنید؛ بیشتر مردم دوش حمام را در بالاترین حد خود قرار می‌دهند تا بتوانند آب گرم را در همه نقاط بدنشان حس کنند؛ اما آیا می‌دانستید دوش آب سرد را نیز باید در برنامه‌‌ روزانه‌‌ خود قرار دهید؟ دوش آب گرم و سرد هرکدام ویژگی‌ها و فوایدی دارند. در این مقاله می‌خواهیم ببینیم کدام‌یک بهتر است: دوش آب سرد یا دوش آب گرم. با ما همراه باشید.

شاید صبح‌ها هنگام بیدار شدن از خواب، هیچ تمایلی به حمام با دوش آب سرد نداشته باشید؛ اما اگر یک بار آن را امتحان کنید، شاید تجربه حس بعد از آن را دوست داشته باشید.

اگر بدون توجه به حس‌مان درباره دوش آب سرد یا دوش آب گرم صرفا به پژوهش‌‌ها نگاه کنیم، متوجه می‌شویم که هرکدام از آنها فوایدی برای سلامتی دارند که بهتر است از آنها آگاه باشیم.

در فصل سرد به خصوص زمستان دوش گرفتن‌ با  آب داغ بسیار لذت بخش است اما خطراتی را به همراه دارد.  این نوع استحمام باعث از بین رفتن چربی طبیعی پوست و لیپید‌ها می‌شود. لیپید‌ها آب را به دام می‌اندازند و باعث می‌شوند پوست مرطوب بماند، پس تعجبی ندارد که با حمام‌ آب داغ و طولانی پوست به سمت خشک شدن بیشتر پیش برود.

دوش گرفتن با آب داغ باعث می‌شود که هیدراسیون مو‌ها از حالت تعادل خارج شود و همین اتفاق مو‌ها را خشک و شکننده می‌کند. وقتی که مو‌ها شکننده و خشک شوند و شروع به ریزش کنند.

شاید دوش آب سرد کمی سخت باشد و بسیاری از افراد نه تنها تحمل آن را نداشته باشند،  بلکه از این کار به شدت دوری کنند. همه‌ی افراد یک دوش آب گرم لذت بخش و بی دردسر را به دوش آب سردی آزار دهنده ترجیح خواهند داد. اما تحقیقات  نشان داده است که دوش آب سرد فواید فراوانی مانند: کاهش وزن، سلامت پوست و کمک به بهبود شرایط موها دارد. مشخص شده که دوش آب گرم علی رغم آرامش بخشی ظاهری بسیار بیشتر از آن چه که فکر می‌کنید به بدن شما آسیب خواهد رساند.

بر اساس تحقیقات انجام گرفته، دوش آب سرد می‌تواند سطح هورمون‌های آندروفین بتا و نورآدرنالین را در خون و مغز بالا برده و بدین ترتیب از به وجود آمدن حالت افسردگی در افراد جلوگیری کند. به همین خاطر روانشناسانبه بیماران دچار افسردگی توصیه می‌کنند که دوش آب سرد بگیرند.

حرارت آب باید قابل تحمل و به گونه‌ای باشد که موجب قرمزی پوست بدن نشود.  در هنگام استحمام و شستشو، حتما از آب ولرم تقریبا مشابه دمای بدن (حدود ۳۷ درجه سانتی‌گراد) استفاده کنید تا نه تنها از شر بسیاری از آلاینده‌های فرار در امان باشید، بلکه از فرسایش سریع پوست بدن یا پیری زودرس  نیز جلوگیری شود.

همچنین مدت زمان استحمام نیز نباید بیش از ۱۰ و یا حداکثر ۱۵ دقیقه باشد. حمام طولانی مدت به ویژه اگر با آب داغ صورت گیرد تندی ضربان قلب می‌شود.

 دو نوع چربی در بدن انسان وجود دارد که یکی از آن‌ها قهوه‌ای بوده و برای بدن بسیار مفید است، زیرا گرما تولید کرده و بدن شما را گرم نگه می‌دارد. وقتی که دوش آب سرد می‌گیرید این چربی‌ها فعالیت بیشتری پیدا خواهند کرد که کاهش چربی‌های مضر را در پی دارد. بر اساس مطالعات انجام گرفته در صورت استفاده مداوم از آب سرد برای دوش گرفتن سالانه مقداری از چربی‌های مضر بدن کاهش پیدا می کند.

دوش آب سرد موجب شده تا مو‌ها کمتر گره بخورند و به دلیل حفظ رطوبت بیشتر خشک و شکننده نشوند. علاوه بر این آب سرد در انقباض عروق خونی پوست نقش داشته و به طور موقت موجب بسته شدن منافذ پوست، کاهش قرمزی و تورم پوست به خصوص صورت و درخشش آن می‌شود.

زخم بستر و لوازم جلوگیری از آن

تعریف زخم بستر

آسیب دیدن بافت های بدن همچون درم، ایپدریم، ماهیچه و پوست در اثر قرار گرفتن در فشار دراز مدت برای یک یا چند نقطه از بدن زخم بستر گفته می شود. به زبان ساده تر می توان گقت: خوابیدن به مدت طولانی در وضعیت ثابت، سائیدگی در صندلی یا بستر، استفاده از لگن بیمار نامناسب و یا کشیدگی با ملحفه می تواند به بخشی از پوست و بافت های بدن آسیب برساند.

علائم زخم بستر

تشکیل زخم بستر از چهار مرحله میگذرد. در مراحل اول شدت آن کم بوده و در مراحل بعدی شدت آن بیشتر میشود. این مراحل بترتیب عبارتند از

مرحله اول

• پوست سالم است
• در کسانی که رنگ پوستشان روشن است پوست قرمز شده و وقتی با انگشت به آن فشار میاوریم سریع سفید نمیشود.
• پوست ممکن است دردناک، سفت، نرمتر از معمول، سردتر یا گرم تر از معمول شود.

مرحله دوم

• لایه رویی پوست ( اپیدرم) از بین میرود
• یک زخم کمی فرو رفته به رنگ صورتی یا قرمز در محل تشکیل میشود.
• ممکن است در محل تاول تشکیل شود.

مرحله سوم

• چربی زیر پوست نمایان میشود
• زخم گود میشود
• ته زخم بافت مرده زرد رنگی هست.
• آسیب ممکن است به زیر پوست سالم هم نقب بزند

مرحله چهارم

• عضله، تاندون یا استخوان نمایان میشود
• کف زخم بافت مرده خشکیده هست
• آسیب وسعت یافته و به زیر پوست به ظاهر سالم هم گسترش یافته است.

زخم بستر در چه محل هایی بیشتر دیده میشود

در کسانی که مدت زیادی در بستر در حالت درازکش به پشت قرار گرته اند زخم بستر بیشتر در نواحی زیر دیده میشود

• پشت سر
• پشت استخوان های کتف
• پشت استخوان خاجی درست بین دو برجستگی باسن
• پشت پاشنه

در کسانی که مدت زیادی در حالت درازکش به شانه قرار گرفته اند زخم بستر ممکن است در نواحی زیر دیده شود

• کناره های سر
• گوشه لاله گوش
• روی برجستگی کناری لگن ( تروکانتر بزرگ)
• روی برجستگی کناری زانو ( پوست روی سر استخوان نازک نی)
• روی پوست قوزک خارجی

در کسانی که مدت زیادی در ویلچر مینشینند زخم بستر میتواند در محل های زیر تشکیل شود

• پشت استخوان خاجی درست بین دو برجستگی باسن یا روی برجستگی باسن
• پشت استخوان های کتف یا ستون مهره
• پوست روی ساعد یا ران در جاییکه روی صندلی تکیه میدهند

در هر کسی که مدت زیادی در بستر میخوابد یا در ویلچر مینشیند و نمیتواند وضعیت خود را بطور مرتب عوض کرده و خود را جابجا کند، جرئی از مراقبت روزانه وی، بررسی مکرر پوست نواحی ذکر شده برای دیدن علائم احتمالی تشکیل بد سور است. به محض دیدن علائم ذکر شده باید با پزشک تماس گرفت.

چه عواملی ریسک تشکیل زخم بستر را در یک فرد بیشتر میکنند

در هر کسی که زیاد حرکت نمیکند و نمیتواند به راحتی وضعیت خود را تغییر دهد ممکن است زخم بستر ایجاد شود. این بیحرکتی ممکن است به علل زیر ایجاد شود

• ضعف
• فلجی
• بیماری یا آسیبی که بیمار را مجبور میکند مدت زیادی دراز بکشد و بیمار به علت درد زیاد قادر به جابجا کردن خود نیست
• کما یا کاهش سطح احساس درد مثلا بر اثر مصرف زیاد داروهای ضد درد

علل دیگری که میتوانند احتمال ایجاد زخم بستر را افزایش دهند عبارتند از

• سن : پوست افراد مسن نازک تر، ظریف تر، با قابلیت کشش کمتر، خشک تر و شکننده تر از جوان ها است. در افراد مسن قدرت ترمیم و تکثیر پوست هم کمتر میشود.
• کاهش حس لمس : آسیب های نخاع یا دیگر بیماری ها یا آسیب های دستگاه عصبی میتواند موجب کاهش حس لمس و همراه با آن کاهش حس درد بیمار شود. به این ترتیب بیمار از تشکیل زخم بستر بی اطلاع مانده و فشار را به پوست ادامه داده و زخم گسترش میابد.
• کاهش وزن : در بیماری های مزمن و طولانی، کاهش وزن شدید میتواند موجب کم شدن حجم عضلات و چربی زیر پوستی شده و حالت بالشتک نرمی را که این بافت ها در زیر پوست ایجاد میکنند از بین میرود. در اثر آن پوست تحت فشار زیاد قرار گرفته و زخم میشود.
• تغذیه نامناسب : کم شدن دریافتی کالری، پروتئین، ویتامین، مواد معدنی و آب میتواند موجب از دست رفتن سلامتی پوست و مستعد شدن آن به زخم بستر شود.
• عدم کنترل ادرار و مدفوع : عدم کنترل ادرار میتواند موجب مرطوب شدن پوست شود و این میتواند پوست را مستعد به زخم بستر کند. آلودگی پوست به باکتری های مدفوع زمینه را برای عفونی شدن زخم بستر فراهم میکند
• پوست بشدت مرطوب یا بشدت خشک : هم پوستی که زیاد عرق کرده و مرطوب است و هم پوست خیلی خشک اصطکاک بیشتری با پارچه بستر داشته و احتمال ایجاد زخم بستر را بیشتر میکند.
• اختلال جریان خون : بیماری های گردش خون مانند دیابت به علت آسیب رساندن به تغذیه پوست میتوانند احتمال ایجاد زخم بستر را بیشتر کنند.
• سیگار : سیگار جریان خون پوست را کم کرده و اکسیژن خون را هم کم میکند. پس در سیگاری ها زخم بستر سریعتر تشکیل شده و دیرتر خوب میشود.
• اختلال حواس : بیمارانی که به علت بیماری یا مصرف دارو دچار اختلال حواس و اختلال در قوای شعوری میشوند کمتر خود را در بستر حرکت میدهند و در صورت تشکیا زخم بستر دیرتر متوجه آن میشوند.
• اسپاسم عضلات : اسپاسم عضلات یا حرکات غیر ارادی عضلات در بعضی بیماری ها میتواند موجب سایش زیاد پوست بر بستر و ایجاد زخم بستر شود.
•  

عوارض زخم بستر چیست

بعد از تشکیل زخم بستر پس از مدتی عوارضی ایجاد میشود که مهمترین آنها عبارتند از

• عفونت پوست :پوست زخم شده پس از مدتی به علت رشد میکروب ها عفونی میشود. ترشحاتی از زخم خارج شده و زخم بسیار بد بو میگردد.
• عفونت استخوان و مفصل : عفونت پوست میتواند به استخوان و یا مفصل زیر آن گسترش یافته و موجب بروز عفونت در آنها شود.
• عفونت خون : باکتری هایی که در محل زخم بستر شروع به رشد و تکثیر میکنند میتوانند به جریان خون وارد شده و موجب عفونت سراسری در بدن و مرگ بیمار شوند.
• سرطان : اگر زخم بستر به مدت طولانی باقی بماند ممکن است در پوست آن محل نوعی سرطان پوست به نام Squamous cell carcinoma ایجاد شود

زخم بستر چگونه درمان میشود

زخم های بستر که در مراحل یک یا دو باشند با درمان مناسب میتوانند در عرض چند هفته بهبود یابند. درمان مراحل سوم و چهارم مشکل تر است.

در بیمارانی که به علت بیماری شدید و مزمن دیگر امید چندانی به زندگی ندارند فقط سعی در کاهش درد زخم بستر میشود. در درمان یک زخم بسر افراد زیر باید با هم همکاری داشته باشند

• پزشک معالج که مسیر کلی درمان را هدایت میکند
• متخصص جراحی ترمیمی
• پرستار ورزیده در درمان زخم
• فیزیوتراپ برای کمک به حرکات بیمار
• متخصص تغذیه برای بهبود وضعیت تغذیه بیمار
• متخصص ارتوپدی یا جراحی اعصاب در صورت لزوم

مراحل درمان زخم بستر عبارتند از

کم کردن فشار   

اولین قدم در درمان زخم بستر صرفنظر از اینکه در چه مرحله ای باشد حذف فشار ممتدی است که موجب تشکیل زخم شده است. برای رسیدن به این هدف باید اقدامات زیر را انجام داد

• جابجایی مکرر بیمار : بیمار با زخم بستر باید مرتبا تغییر وضعیت داده شده و همچنین در وضعیت مناسب قرار گیرد. کسی که در روی صندلی چرخدار مینشیند باید هر ۱۵ دقیقه و کسی که دراز کشیده است باید هر یک ساعت یک بار وضعیت خود را عوض کند. پرستار بیمار میتواند در این کار به بیمار کمک کند. استفاده از وسایل خاص میتواند به بلند کردن و جابجا کردن بیمار بدون مالش زیاد به بستر کمک کند.
• سطوح حمایت کننده : استفاده از بالشت یا بالشتک ها میتواند به بیمار کمک کند تا در وضعیت مناسب قرار گیرد بطوریکه فشار زیادی به مجل زخم وارد نشود. از بالشتک های حاوی هوا یا آب میتوان در زیر محل هایی که زخم ایجاد شده است استفاده کرده تا فشار کمتری به آن وارد شود.

خارج کردن بافت آسیب دیده و مرده زخم بستر

برای اینکه بافت ها بهبود یابند باید اول از دست بافت های مرده رها شوند. برای انجام این کار از روش های گوناگونی استفاده میشود که عبارتند از

• عمل جراحی و خارج کردن بافت مرده از بدن
• وسایل شستشو تحت فشار یا حوضچه های با آب در حال چرخش یا استفاده از پانسمان های خاص که موجب کنده شدن بافت های مرده از زخم میشوند.
• استفاده از مواد شیمایی مخصوص که مانند آنزیم عمل کرده و بافت مرده را در خود حل میکنند.

تمیز کردن و پانسمان مرتب زخم بستر

برای ممانعت از عفونت باید زخم را تمیز نگه داشت. زخم مرحله یک را میتوان مرتب با آب تمیز و صابون ملایم شستشو داد ولی وقتی زخم ایجاد شده است شستشو باید با محلول سالین یا نمکی انجام شود.

پانسمان موجب خشک نگه داشتن زخم و ممانعت از ورود میکروب به آن میشود. انواع مختلف پانسمان بصورت گاز، ژل، فوم یا فیلم وجود دارند.

اقدامات دیگر

به بیمار داروهایی داده میشود تا شدت درد وی را کاهش دهد. در صورت عفونی شدن زخم به بیمار آنتی بیوتیک داده میشود. وضعیت تغذیه بیمار بهتر میشود.

ویتامین سی و روی به بهبود زخم کمک میکنند. در موارد اسپاسم عضلات از یک شل کننده عضلانی استفاده میشود.

درمان جراحی زخم بستر

گاهی اوقات زخم بستر آنچنان شدید شده و گسترش میابد که منطقه وسیعی از پوست از بین رفته و بافت های زیرین آن مانند استخوان و تاندون ها بدون حفاظ میمانند.

در این موارد ممکن است بدن نتواند بافت جدیدی را بر روی استخوان یا تاندون و بصورت جایگزین پوست بسازد. این بیماران معمولا نیاز به عمل جراحی دارند.

در این اعمال جراحی بافت های مرده و عفونی کاملا خارج شده و سپس با استفاده از روش های جراحی ترمیمی از پوست قسمتهای دیگر بیمار استفاده شده و روی استخوان یا تاندون ها پوشانده میشود.

چگونه از ایجاد زخم بستر با زخم فشاری پیشگیری کنیم

پیشگیری از ایجاد زخم بستر آسانتر و موثرتر از درمان آن است. موثرترین روش در پیشگیری از ایجاد زخم بستر تغییر وضعیت دادن مکرر بیمار است. این تغییر وضعیت دادن باید بصورت مکرر و مرتب باشد.

در حین تغییر وضعیت باید سعی کرد به پوست کشش و آسیبی وارد نشود و باید بدن را در وضعیت هایی قرار داد تا قسمت هایی که بیشتر در معرض زخم بستر هستند تحت فشار کمتری قرار گیرند.

پوست باید مرتبا تمیز شود. مرتبا دیده شود تا مبادا زخمی ایجاد شده و از نظر دور بماند. وضعیت تغذیه بیمار هم باید خوب باشد.

در تغییر وضعیت مکرر در ویلچر باید به نکات زیر توجه کرد

• بیماری که از ویلچر استفاده میکند باید هر ۱۵ دقیقه خودش و هر یکساعت با کمک دیگری وضعیت خود در ویلچر را تغییر دهد.
• اگر اندام های فوقانی بیمار به اندازه کافی قوی است باید مرتبا با کمک دست های خود و دستگیره های ویلچر کل بدن خود را از ویلچر بلند کند.
• بعضی انواع ویلچر میتوانند فشار را در قسمت های خاصی از بدن بهتر توزیع کنند و احتمال ایجاد زخم بستر را کاهش دهند.
• بعضی انواع بالشتک که با آب، فوم، ژل یا هوا پر میشوند میتوانند به توزیع بهتر فشار کمک کنند.

در تغییر وضعیت در بستر باید به نکات زیر دقت کرد

• حد اقل هر یکساعت یکبار باید وضعیت دراز کشیدن تغییر کند.
• در کسانی که قدرت اندام فوقانی آنها خوب است میتوانند با استفاده از میله ها و دستگیره هایی که از بالای سر بیمار در تخت آویزان است وضعیت خوابیدن خود را تغییر دهند.
• بعضی انواع بالشتک که با آب، فوم، ژل یا هوا پر میشوند میتوانند به توزیع بهتر فشار کمک کنند.
• نباید بالای سر تخت بیمار با بیش از سی درجه بالا آورد
• وضعیت درازکشیدن بیمار و استفاده از بالشتک ها را طوری در نظر میگیریم که قسمت های حساس به زخم بستر کمتر تحت فشار قرار گیرند.
• گاهی اوقات استفاده از تشک های مواج که فشار را در نقاط مختلف پوست مرتبا تغییر میدهند کمک کننده است.

دقت به نکات زیر در پیشگیری از ایجاد زخم بستر و گسترش آن موثر است

• پوست بیمار باید مرتبا با آب گرم و صابون ملایمی شسته و سپس خشک شود.
• پوست قسمت هایی را که ممکن است مرطوب شوند با پودر تالک خشک نگه میداریم. به پوست های خشک لوسیون میزنیم تا خشکی آنها کمتر شود.
• هر روز بطور مرتب باید پوست نقاطی را که بیشتر احتمال زخم بستر دارند بدقت وارسی کنیم.
• اگر بیمار کنترل ادار و مدفوع ندارد باید مانع از ریختن ادرار و مدفوع بر روی پوست شویم و پوست را خشک و تمیز نگه داریم.
• با تغذیه مناسب باید به اندازه کافی کالری، پروتئین، ویتامین، مواد معدنی و آب به بدن رسانده شود.
• اگر بیمار سیگار میکشد باید او را تشویق به کنار گذاشتن حداقل موقت آن کرد.
• یک فیزیوتراپیست خوب میتواند حرکاتی را به بیمار آموزش دهد تا وی بتواند با انجام آنها، عضلات قویتر و پوست بهتری داشته باشد. خون بیشتری به پوست برسد و اشتهای بیمار بهتر شود.

دستگاههایی برای جلوگیری از زخم بستر

مشخصات و ویژگی های تشک ها و بالشتک های زخم بستر

محصولات زخم بستر فشار را به روش های مختلفی از جمله مطابقت، جذب رطوبت و کاهش نیروی برشی، پخش می کنند. محصولات زخم بستر ویژگی های زیر را دارا می باشند.

انطباق

محصولاتی که از آب، هوا، ژل و سطح حبابی درست شده اند، با حرکات و شکل بدن انطباق می یابند.

پایداری و ثبات

بیمارانی که به سختی می توانند تعادل خود را روی ویلچر حفظ کنند ممکن است روی بالشتک هایی که منطبق به بدن می شوند احساس ناامنی کنند. هنگامی که بیماران بدن خود را روی صندلی جا به جا می کند، بالشتک نیز همراه او حرکت می کند.

فشار تحتانی

    اگر بالشتک یا تشک خیلی نرم یا خیلی نازک باشد ممکن است فشرده شده و باعث تماس پوست با سطح زیرین می شود که دیگر خاصیت خود را ندارد.

نیروی برشی

بالشتک ها و تشک هایی که سطح بالن مانند یا تخم مرغی دارند می توانند با حرکت بدن جابه جا شوند که باعث کاهش فشار در سطح خارجی پوست می شود. بالشتک هایی که سرازیر هستند و به سمت بالا شیب دارند احتمال سر خوردن بیماران را کاهش می دهند و در نتیجه نیروی برشی کاهش می یابد.

گرما

همچنان که حرارت افزایش می یابد احتمال گسترش زخم بستر بیش تر می شود. آب و ژل به هدایت بیش تر گرما به خارج کمک می کند. ژل ممکن است برای بعضی از بیماران خیلی سرد باشد به نحوی که باعث کاهش متابولیسم سلول های تشکیل دهنده پوست شود که در نتیجه اکسیژن رسانی به پوست کاهش می یابد. بالشتک ها و تشک هایی که حباب دارند بهتر است برای بیمارانی که بدن آن ها خیلی گرم می شود و هوا نمی تواند جابه جا شود، استفاده نشوند. این تشک ها و بالشتک ها برای بیمارانی مناسب است که احساس سرما می کنند.

جذب رطوبت

رطوبت تولید شده بستگی به گرمای تولید شده دارد و رطوبت جذب شده بستگی به جنس کاور تشک یا بالشتک. رویه هایی که از نخ درست شده اند قابلیت جذب رطوبت را دارند. مواد نفوذ پذیر نسبت به بخار، مثل پلاتیلون (platilon) به هوا و بخار آب اجازه گردش می دهند که در نتیجه میزان عرق کردن به حداقل می رسد. آن ها عایق آب نیز می باشند که در صورت ریختن حجم زیادی از آب، تشک زیرین خشک باقی می ماند. مواد مصنوعی مثل نایلون و پلاستیک جاذب نیستند و باعث عرق کردن پوست می شوند.

خواص ضد حریق

بالشتک ها و تشک ها توسط مؤسسات استاندارد دستگاه های پزشکی در کند کردن آتش مورد آزمایش قرار می گیرند. این موضوع هنگامی اهمیت می یابد که بیمار نمی تواند خود را از روی ویلچر یا تشک جابه جا کند.

عایق آب بودن

    تشک ها و بالشتک های عایق برای بیمارانی مناسب اند که مشکلات ادراری و خودداری دارند.

شستشو

بررسی کنید که آیا رویه بالشتک و تشک قابل شستشو و ضدعفونی باشد.

نگهداری

بعضی تشک ها و بالشتک ها نصب اولیه و یا نگهداری های ویژه نیاز دارند به نحوی که کاربر به تنهایی قادر به انجام آن ها نمی باشد. بهتر است وسیله ای انتخاب شود که نیاز به این گونه نگهداری ها نداشته باشد.

وزن

قابل حمل بودن برای آن دسته از بیمارانی که به طور مداوم نیاز به جابه جایی و حمل ویلچر دارند حائز اهمیت است. بعضی بالشتک ها که حاوی ژل و آب هستند سنگین بوده و به آسانی قابل حمل نیستند.

هزینه

تشک ها و بالشتک ها در قیمت هایی متفاوتی عرضه می شوند. معمولاً گران قیمت ها برای استفاده طولانی مدت و سلامت بیمار مناسب ترند.

انواع بالشتک ها

 بالشتک ها با جریان تناوبی هوا

این ها از ردیف هایی از سلول های هوایی تشکیل شده اند که به طور متناوب با مدت زمان از پیش تعیین شده پر و خالی می شوند. به دین شکل فشار در نقاط مختلف بدن به طور دائم تغییر می کند. در یک نقطه فشار به طور کامل برداشته می شود و در نقاط دیگر فشار مضاعف می گردد. پر و خالی شدن توسط یک پمپ صورت می گیرد که معمولا مدت زمان پر و خالی شدن قابل تنظیم است.

بالشتک ها با جریان هوایی ثابت

این بالشتک ها با هوا پر شده اند و معمولاً نیازمند نگهداری منظم هستند تا چک شود میزان حجم باد مناسب است. هوا در بالون ها و راه ها جریان می یابد. این بالون ها سطح تماس را افزایش داده و باعث پخش شدن فشار می شوند و حرارت و رطوبت را جذب می کنند. باید در نظر داشت که هوای ساکن، سطح ثابتی را برای بیمار فراهم می کند در نتیجه بیمار نیاز به جابه جایی دارد.

بالشتک های فومی (اسفنجی)

چگالی یکنواخت و متفاوت

    ویژگی این مورد به خاصیت الاستیسیته آن بر می گردد. در ضخامت ها، سایزها و چگالی های متفاوتی ارائه شده اند که بستگی به وزن بیمار دارد. این فوم ها در تماس با حرارت و اشعه ماورای بنفش فاسد می شوند و هر شش الی نه ماه یک بار باید تعویض شوند. برای افزایش طول عمر به طور منظم و هفته ای باید چرخانده شوند. فوم های با چگالی بالا بیش تر عمر می کنند. این بالشتک ها سبک وزن اند و نیاز به نصب اولیه ندارند. بعضی از آن ها را می توان تکه تکه کرد.

فوم های جدا از سطح

این فوم ها اجازه انطباق بیش تری می دهند و با جابه جا شدن همراه مریض اصطکاک و نیروی برشی را کاهش می دهند. آن ها همچنین تهویه بهتری را نسبت به سایر فوم ها مهیا می کنند به این صورت که فوم هایی که سطحی صاف دارند دمای پوست را افزایش می دهند.

فوم های شکل پذیر

    فوم های حساس به حرارت با شکل پذیری کند نسبت به فوم های استاندارد بهتر به بدن منطبق می شوند و به شکل بدن در می آیند. این فوم ها پایداری بیش تری را برای بیمار فراهم می کنند.

بالشتک های حاوی ژل

    ژل ها بر این اساس کار می کنند که می توانند به شکل بدن در بیایند و با منطبق شدن به بدن فشار روی تمام سطح پخش می شود. ژل قابلیت هدایت حرارت به خارج از سطح پوست را دارد. ژل ها سردند و در صورت سوراخ شدن، چکه می کنند. همچنین اگر با ماده دیگری ترکیب نشوند بسیار سنگین اند. ژل ها سطح با ثباتی را مهیا نمی کنند به همین علت بیمار برای جابه جایی ممکن است به کمک نیاز داشته باشد.

بالشتک های حاوی آب

    آب گرچه از هوا پایدارتر است اما از ژل ناپایدارتر است و نقطه اتکایی را برای بیمار فراهم نمی کند. سنگین اند و در صورت سوراخ شدن، آب داخل آن به سرعت خالی می شود.

بالشتک های حاوی مواد مختلف

    این بالشتک ها معمولاً سبک ترند و نقطه اتکای بهتری را برای بیمار فراهم می کنند. ترتیب قرار گرفتن مواد داخل این تشک ها در بهینه کردن خواص آن ها مهم است.

بالشتک های حاوی آب و مایعات

    این ها حاوی قسمتی از هوا هستند که توسط سلول های حاوی مایع احاطه شده اند به طوری که هوا فشار را تحمل می کند و مایع موجب خنک شدن سطح پوست می شود.

بالشتک های حاوی ژل با بیس فوم

    این ها پایه فوم دارند به همراه پد ژلی در بالای آن به طوری که فوم پایداری بهتری نسبت ژل تنها مهیا می کند. همچنین به علت وجود اندک ژل در بالشتک بسیار سبک ترند.

بالشتک های حاوی آب و فوم

    از فوم ساخته شده اند که از آب پر شده است. فوم به پایدار بودن سطح و منطبق شدن آن به شکل بدن کمک می کند. وجود آب باعث کاهش دمای سطح پوست می شود. به علت وجود فوم عمر این مواد کوتاه است.

بالشتک های حاوی روزنه

    این بالشتک ها حاوی آب، ژل، فوم یا ترکیب آن هاست و به نحوی طراحی شده اند که برای روی کمد، توالت و حمام مناسب است.

توصیه برای آن دسته از افرادی که از ویلچر استفاده می کنند

ویلچرهایی با بالشتک داخلی

بالشتک های داخلی ممکن است روی صندلی و یا روی پشتی باشند. اضافه کردن بالشتک مازاد بر خود ویلچر، باعث تغییر ارتفاع صندلی و کوتاه شدن تکیه گاه های دست و کم شدن عمق صندلی می شود. به همین علت ویلچرهایی با بالتشک های ضد زخم بستر داخلی توصیه می شود.

استفاده از بالشتک های ضد زخم بستر برای صندلی و ویلچر

اکثر این بالشتک ها برای سطح محکم و صاف روی صندلی طراحی شده اند. اگر آن ها روی سطح نرم بالشتک دیگری قرار گیرند، کارایی خود را از دست خواهند داد. تغییر سطح ویلچر ممکن است موجب شود بیمار به راحتی نتواند بنشیند و بلند شود.

انواع تشک های ضد زخم بستر

تشک های چرخاننده

    این تشک ها بیمار را از یک طرف به طرف دیگر می چرخانند و دیگر نیازی نیست مراقبت کنندگان این کار را انجام دهند. زمان چرخاندن بیمار می تواند برنامه ریزی شود. این تشک ها همچنین به بیرون کشیدن آب از ریه ها کمک می کنند.

وسایل چرخاننده

    این وسایل بر روی تخت های خانه استفاده می شوند. در جهت طولی قسمت بندی شده اند به طوری که به طور متناوب پر و خالی می شوند و باعث چرخیدن بیمار می شوند. این وسایل به طور اتوماتیک بیمار را می چرخانند یا به طور دستی این کار را انجام می دهند.

تشک های حاوی هوا

    این تشک ها کیسه های هوایی دارند که بیمار بر روی آن ها قرار می گیرد و سطح تماس پوست با تشک را افزایش می دهند و در نتیجه فشار در آن نقطه کاهش می یابد. فشار هوا در نقاط مختلف بر حسب وزن بیمار و جابه جایی او تغییر می کند. در این تشک ها می توان از ملحفه استفاده کرد اما بهتر است پلاستیکی نباشد زیرا مانع جریان یافتن هوا می شود. بعضی از این تشک ها به اندازه کافی سفت نیستند تا در مواقع اضطراری بتوان عمل احیا قلب (CPR) را انجام داد به همین علت دریچه ای جهت تخلیه سریع هوای تشک تعبیه شده است.

تشک های حاوی مواد و هوا

    این تشک ها بیش تر در بیمارستان ها مورد استفاده قرار می گیرند تا در خانه. شبیه وان حمام طراحی شده اند به گونه ای که حجم زیادی از هوا به توده ای از مواد مثل دانه های سیلیکون دمیده می شود که باعث می شود این مواد همانند مایع عمل کنند. فشار هوا که متوقف می شود دانه ها مانند مواد جامد عمل می کنند و بیمار برای عملیات پزشکی آماده می شود. برای ورود و خروج بیمار از تخت ممکن است به بالابر نیاز باشد.

تشک های حاوی آب

این تشک ها نیز بیش تر برای مصارف بیمارستانی استفاده می شوند تا خانگی. در داخل آن ها از آب استفاده شده است که پیرامون آن را برای پایداری بیش تر با فوم پوشانده اند. سطح این تشک ها سرد است که باعث کاهش دمای سطح پوست می شود. به علت وجود مایع، وزن آن ها سنگین است و باید مکان مناسبی برای قراردادن آن ها انتخاب شود. به علت سیال بودن آب، برای جابه جایی بیمار بالابر توصیه می شود.

محافظ مفاصل

بعضی از بیماران ممکن است برای راحتی، حفاظت و کاهش فشار بر روی مفاصل از محافظ استفاده کنند. این وسایل ممکن است به فرم لایه نرمی که به دور آرنج یا پاشنه پا بسته می شود یا به شکل محافظی که انگشتان پا را فرا می گیرد، وجود داشته باشند. اطمینان حاصل کنید که این محافظ ها به بدن فشار وارد نمی کنند. این وسایل انواع مختلفی دارند که به قرار زیر است:

–       محافظ های پشمی مفاصل

–       محافظ های پشمی انگشتان

–       محافظ های فیبری پلی استر مفاصل

–       محافظ های مفاصل حاوی آب و مایعات

–       محافظ های مفاصل با پوشش فوم

–       پوشش هایی برای محافظت از اندام مصنوعی و تجهیزات پیاده روی

 ویژگی‌های یک تشک خوب

بعضی‌ها فکر می‌کنند پیشگیری و درمان بیماری‌ها فقط با قرص و دارو امکان دارد و بقیه امور زندگی، اینکه کجا بروند، کجا نروند، چطور بخورند و چطور بخوابند، ربطی به بیماری و سلامتی‌شان ندارد، برای مثال گمان می‌کنند هرجا که شد و با هر وضعیتی که بخوابند، در سلامت آنها تاثیری ندارد.
● سرفه‌های شبانه
پدر سرفه می‌کند. پدر سال‌هاست که سرفه می‌کند. نیمه‌شب‌ها بچه‌ها با صدای سرفه پدر از خواب بیدار می‌شوند، اما از جایشان تکان نمی‌خورند. دراز کشیده در رختخواب در اتاق خودشان، چشم‌ها باز و دوخته به سقف گوش می‌دهند به صدای سرفه‌ها؛ مادر به آشپزخانه می‌رود و برای پدر آب می‌آورد و آرام پشتش‌ می‌زند. پدر سرفه می‌کند… بچه‌ها آرام به خواب می‌روند و باز پدر سرفه می‌کند. سال‌هاست که سرفه می‌کند…
شاید شما هم در خانواده‌تان مشابه چنین موردی را داشته باشید: سرفه‌ها و تنگی نفس‌های شبانه. در برخی بیماری‌های تنفسی، مثل آسم و بیماری انسداد مزمن ریوی، این حالت اتفاق می‌افتد. یعنی مدتی در حالت دراز کشیده‌بودن، باعث تشدید انسداد راه‌‌های هوایی و تنگ‌شدن آنها می‌شود و به این ترتیب سرفه و تنگی نفس اتفاق می‌افتد. در نارسایی قلبی، وقتی قلب به اندازه کافی و موثر نتواند کار (پمپ) مانند خود را انجام دهد، چنین وضعیتی رخ می‌دهند؛ یعنی ریه فرد به حالت خوابیده نمی‌تواند کار خودش را به سرانجام برساند.
همین‌طور در بیماری‌های دیگری مانند بازگشت اسید از معده به مری – که به‌دلیل بدکارکردن دریچه بین مری و معده به‌وجود می‌آید ممکن است چنین حالتی اتفاق بیفتد و درازکشیدن باعث برگشتن اسیداز معده به مری شود و بنابراین فرد صبح‌ها با حالت (ترش‌کردن) حتی تهوع و استفراغ بیدار می‌شود.
همه اینها نشان می‌‌دهد که خوابیدن ، در بعضی شرایط به‌جای آن که باعث تمدد اعصاب و آرامش و نیرو برای کار روزانه شود، می‌تواند نیرو و توان انسان را بگیرد و حتی او را دچار مشکلات مرگباری کند. تنگی نفس، به‌خصوص اگر در بیماری آسم یا نارسایی قلبی رخ دهد، مسئله‌ای ساده نیست و اگر به موقع به فرد کمک نشود، ممکن است جان او را هم بگیرد.
پس برای ایمنی و سلامت، حتی در اتاق خواب هم باید فکر کرد و برنامه‌ریزی داشت. اگر تا حالا گذرتان به بیمارستان افتاده باشد، شاید دقت کرده باشید که چطور تخت‌های بیمارستان، پشتی‌های قابل تنظیم دارند. دسته‌ای در کنار تخت‌ها درنظر گرفته شده که با چرخاندن آن می‌توان محلی را که زیر سر بیمار قرار می‌گیرد بالا و پایین برد.
این تنظیم ارتفاع، درست برای جلوگیری از همه این اتفاقاتی که در بالا گفته شد، به درد می‌خورد. کسانی که دچار هریک از مشکلات آسم یا نارسایی قلبی یا ریفلاکس (بازگشت) اسیداز معده به مری و یا بیماری انسداد مزمن ریوی یا برونشیت مزمن هستند، باید ارتفاع سر خود را تا حدی که احساس راحتی در تنفس می‌کنند بالا بیاورند. اما این بیماران وقتی از بیمارستان مرخص می‌شوند، چه باید بکنند؟
تخت‌ها و تشک‌هایی که قابلیت تنظیم ارتفاع دارند و می‌‌توان آنها را در منزل هم استفاده کرد، برای این بیماران مناسب است. اما لازم نیست حتما تشک یا تخت شما شکل ویژه‌ای داشته باشند تا از خطرات فوق پیشگیری کنید. کافی است چند عدد بالش اضافه‌تر در دسترس داشته باشید و ارتفاع سر خود را با آنها – هر تعداد که می‌خواهید- تنظیم کنید.
اتفاقا ارتفاع لازم – ارتفاعی که در آن تنگی نفس یا سایر علایم را نخواهید داشت – شاخص خوبی برای تعیین درجه پیشرفت بیماری‌تان خواهد بود. به این معنا که اگر در طی یک ماه متوجه شدید که برای یک خواب راحت باید بالش اضافه خارج کنید، باید برای تنظیم دوز داروهایتان به پزشک خود مراجعه کنید.
● آیا هرچه تشک سفت‌تر باشد، طبی‌تر است؟
البته فرورفتگی یکسانی که در اثر وزن بدن روی تشک ایجاد می‌شود، ممکن است باعث تشدید کمردرد در افراد حساس شود. ولی صرف اینکه تشک سفت به پیشگیری از کمردرد کمک می‌کند یا آن را از بین می‌برد، موضوعی است که از لحاظ علمی اثبات نشده است.
برای رفع این مشکل تشک‌های اسفنجی هوشمند ساخته شده که می‌تواند درست متناسب با شکل بدن فرو برود و به این ترتیب از فشار نامتناسب روی کمر جلوگیری کند.
نکته‌ای که در مورد سفتی تشک وجود دارد آن است که برای برخی افراد تشک‌های سفت نه تنها طبی نیست، بلکه ضرر دارد. نمونه مهم، افراد مبتلا به دیابت هستند که چون مستعدند به زخم‌هایی موسوم به <زخم ناشی از فشار>، باید از واردشدن فشار زیاد و مستمر روی هر قسمت از بدن خود به شدت دوری کنند. (مثلا پاشنه پا در این افراد ممکن است دچار این نوع فشار مستمر و درنتیجه زخم ناشی از فشار بشود) به همین علت افراد مبتلا به دیابت هرگز نباید از تشک‌های سفت استفاده کنند.
همچنین افراد سالمند به‌دلیل آنکه چربی زیر پوست کمتری دارند، نباید روی تشک‌های سفت بخوابند. چربی زیر پوست به‌عنوان یک بالشتک عمل می‌کند و نمی‌گذارد فشار زیادی – ناشی از وزن بدن – روی پوست وارد شود. وقتی مقدار این چربی کم شود و همین‌طور به‌دلیل شکنندگی و حساس‌شدن پوست در سنین بالا، حتی فشار کمتر می‌تواند باعث آسیب پوست و زیر پوست شود. سالمندانی که مشکل حرکتی دارند و در موقع خوابیدن کمتر می‌توانند جابه‌جا شوند و از این پهلو به آن پهلو بغلتند، باید کاملا متوجه این نکته باشند.زخم بستر مشکلی است که به همین ترتیب برای این افراد به‌وجود می‌آید و متاسفانه اگر پیشگیری نشود، درمان آن به سختی ممکن خواهد بود.
برای این منظور تشک‌هایی که به تشک مواج معروفند ساخته شده که علاوه بر آن حالت اسفنجی که گفتیم، می‌توانند لرزه‌هایی هم ایجاد کنند. این لرزه‌ها تا حدودی کار همان حرکات طبیعی را برای عضلات انجام می‌دهند. یعنی نمی‌گذارند خون در آنها تجمع پیدا کند.
چنین تشک‌هایی همین‌طور برای کسانی که در پاهایشان مشکل عروقی وجود دارد – مثل واریس – یا پاهایشان زود ورم می‌کند یا به کمردرد دچارند، می‌تواند تشک‌های مطلوبی باشد. برخی انواع پیشرفته‌تر این تشک‌ها ممکن است علاوه بر ماساژهای آهسته و مداوم، کمی گرما هم تولید کنند که هم باعث آرامش بیشتر در حین خواب می‌شود و هم دردهای عضلانی و خستگی‌های مفرط را تسکین می‌دهد.
● تشک مناسب بالاخره چه جور تشکی است؟
غیر از نکاتی که گفته شد، شاید مفیدترین راه تشخیص یک تشک مناسب آن است که آن تشک مناسب شما باشد. یعنی در صورتی که بیماری خاصی ندارید، خودتان بهترین شخصی هستید که می‌توانید تشک مناسب خود را انتخاب کنید: بنابراین دقت کنید وسعی کنید قبل از خرید، حتما انتخابتان را امتحان کرده باشید.
با این حال همه مشکلات خواب، با تشک حل نخواهد شد. مشکلاتی مثل بی‌خوابی، خرخر موقع خواب، وقفه‌های تنفسی حین خواب یا برخی دردهای عضلانی با منشا ناشناخته هستند که تشک‌ها نمی‌توانند برای رفع آنها کمکی به شما بکنند.
ولی توجه داشته باشید که ممکن است خواب ناکافی و نامناسب شما – مثلا زیاد خواب‌دیدن و یا نداشتن خواب عمیق، یا بیدارشدن و از خواب پریدن مکرر در طی شب – به‌علت تشک یا وضعیت خوابیدن نامناسبتان باشد پس هرچه سریع‌تر درباره آن فکر بکنید!

تشک های مواج برقی: 

زخم های فشاری که با عنوان زخم بستر نیز شناخته می شوند در نتیجه ی کاهش جریان خون در بخش های استخوانی بدن مانند دنبالچه – پاشنه – سر و آرنج بوجود می آید. بیمارانی که مجبورند برای مدتی طولانی در بستر درمان باقی بمانند و قادر به تغییر موقعیتشان در بستر نیستند در صورتی که تدابیر لازم برایشان در نظر گرفته نشود مبتلا به زخم بستر خواهند شد. مطابق با شبکه ی تحقیقاتی آسیب های نخاعی زخم های بستر در رده های ۱(زخم بستر سطحی) تا ۴ (ایجاد عفونت و خطر مرگ) بسته به شدت آسیب وارده دسته بندی می شوند. استفاده از پدهای مواج برقی از بروز زخم بستر نوع ۱ جلوگیری کرده و قاعدتا مانع از پیشرفت زخم بستر به سطوح بالاتر می شود.

مشکلات استخوانی در دوران بارداری و شیردهی و منابع کلسیم

بارداری و شیردهی هر دو باعث بروز تغییرات و افزایش نیاز بدن به ویتامین ها، مواد معدنی و ریز مغذی ها می شود. برخی از این تغییرات می توانند سلامت استخوان ها را تحت تاثیر قرار دهند. ولی خوشبختانه تنها شمار اندکی از خانم ها در طی دوران بارداری و شیردهی خود مشکلات استخوانی را تجربه می کنند. ضمن انکه وقوع این عارضه در این عده نیز نگران کننده نبوده و اغلب بدون نیاز به درمان، به سادگی و با گذشت زمان برطرف می شود. ولی با این وجود مراقبت از سلامت استخوان ها به خصوص در دوران بارداری و شیردهی برای حفظ و ارتقاء سلامت مادر و جنین از اهمیت بسزایی برخوردار است.

بارداری و سلامت استخوان ها

جنین در حال رشد شما در طول زندگی درون رحمی برای رشد و شکل گیری استخوان هایش به کلسیم فراوانی نیاز دارد. این نیاز به خصوص در طول سه ماهه آخر بارداری افزایش چشمگیری می یابد. بنابراین چنانچه کلسیم دریافتی مادر از طریق تغذیه کافی نباشد، جنین کلسیم مورد نیازش را از استخوان های مادر برداشت خواهد کرد. به همین علت کمبود کلسیم و عدم مصرف کافی آن در بانوانی که در سنین باروری به سر می برند، اغلب مشکلی بسیار نگران کننده است. ولی خوشبختانه به نظر می رسد که فرآیند بارداری از طریق راه های گوناگون به حفظ ذخایر کلسیم بدن در این دوران کمک می کند:

• بدن خانم های باردار در این دوران بهتر از زمان های دیگر می تواند کلسیم موجود در منابع غذایی را جذب کند. این مساله به خصوص در طول نیمه دوم بارداری که جنین آهنگ رشد سریع تری داشته و نیاز افزون تری به کلسیم دارد نمود بیشتری می یابد.
• بدن مادر در دوران بارداری هورمون استروژن بیشتری تولید می کند. این هورمون نقش محافظت از استخوان های بدن را بر عهده دارد.
• کاهش توده استخوانی بدن در دوران بارداری معمولاً چند ماه پس از وضع حمل یا اتمام دوران شیردهی برطرف شده و استخوان ها مجدداً تراکم اولیه خود را باز می یابند.

حاصل برخی از مطالعات حاکی از آن است که فرآیند بارداری به طور کلی برای سلامت استخوان ها مفید است. حتی برخی از مطالعات نشان داده اند که هر چه دوره بارداری مادر به مراحل پایانی نزدیک تر باشد (حداقل 28هفته )تراکم استخوانی او بهتر و خطر شکستگی استخوان ها نیز به همان میزان کاهش می یابد.

علی رغم آنکه ابتلا به پوکی استخوان در دوران بارداری و شیردهی بسیار نادر است، ولی گاهی عده ای از مادران در خلال این مدت به پوکی استخوان مبتلا می شوند. پوکی استخوان به معنای کاهش توده استخوانی بدن بوده و می تواند فرد را در معرض خطر شکستگی استخوان قرار دهد.

اغلب مادرانی که در دوران بارداری یا شیردهی خود به پوکی استخوان مبتلا می شوند پس از وضع حمل یا اتمام دوران شیردهی تراکم استخوانی از دست رفته خود را دوباره باز می یابند. ولی با این حال نمی توان در مورد بازیابی یا بهبود کامل تراکم استخوان ها پس از اتمام دوران بارداری یا شیردهی در مادران جوان زیر 18 سال با قطعیت اظهار نظر کرد.

بارداری زیر 18 سال و تاثیر آن بر سلامت استخوان ها

مادران جوان به خصوص بیش از سایرین در معرض خطر کاهش توده استخوانی و ابتلا به عارضه پوکی استخوان در دراز مدت قرار دارند. علت این امر آن است که این عده از مادران بر خلاف مادران مسن تر همچنان در دوران رشد و بلوغ اسکلتی خود به سر برده و هنوز این مرحله را به طور کامل پشت سر نگذاشته اند. در چنین شرایطی کلسیم مورد نیاز برای بافت استخوانی مادر صرف تامین نیاز جنین برای رشد استخوان هایش شده و در نهایت توانایی مادر برای رسیدن به توده استخوانی بهینه که او را از خطر ابتلا به پوکی استخوان در دراز مدت مصون می دارد به خطر می افتد. به همین علت مادران جوان باید بسیار احتیاط کرده و برای به حداقل رساندن کاهش توده استخوانی بدن در دوران بارداری و شیردهی نسبت به تامین کلسیم مورد نیاز خود در این دوران اهمیت بسیار وافری دهند. 

شیردهی پستانی و تاثیر آن بر سلامت استخوان ها

شیردهی پستانی نیز بر سلامت استخوان ها تاثیر گذار است. حاصل مطالعات مختلف حاکی از آن است که اغلب مادران بین 3 تا 5 درصد توده استخوانی خود را در طول شیردهی پستانی از دست می دهند. ولی با این وجود این عارضه بلافاصله پس از اتمام دوران شیردهی برطرف شده و استخوان ها مجدداً تراکم اولیه خود را باز می یابند. این کاهش توده استخوانی ناشی از نیاز روز افزون نوزاد در حال رشد به کلسیم است که از استخوان های مادر برداشت می شود. افزایش نیاز بدن به کلسیم در این دوران به میزان شیردهی پستانی مادر و مدت زمان انجام این کار بستگی دارد. همچنین از دیگر عواملی که می تواند سبب از دست رفتن توده استخوانی بدن در این دوران شود کاهش ترشح هورمون استروژن در بدن است که وظیفه محافظت از استخوان ها را بر عهده دارد. ولی خوشبختانه این کاهش توده استخوانی در دوران شیردهی نیز همانند دوران بارداری حداکثر تا 6 ماه پس از اتمام شیردهی پستانی برطرف شده و استخوان ها تراکم اولیه خود را مجددا بازمی یابند.

نکاتی برای حفظ سلامت استخوان ها در دوران بارداری و شیردهی

مراقبت از استخوان ها در تمام مراحل زندگی از جمله دوران بارداری و شیردهی دارای اهمیت بسیار زیادی است. برخورداری از یک رژیم غذایی سالم و متعادل حاوی منابع کافی کلسیم، پرداختن منظم به ورزش و فعالیت های بدنی و حفظ شیوه صحیح زندگی برای ارتقاء سطح سلامت مادر و جنین در این دوران بسیار ضروری است.

1.مصرف کافی کلسیم

 گرچه رفع نیاز بدن به کلسیم در کلیه مراحل زندگی امری ضروری است، ولی مصرف کافی این ماده معدنی مهم به خصوص در دوران بارداری و شیردهی به دلیل لزوم تامین همزمان مادر و جنین از اهمیت بسیار ویژه و بسزایی برخوردار است. بنا به توصیه کالج متخصصان زنان و زایمان آمریکا خانم های باردار و شیرده باید در این دوران روزانه 1000 میلی گرم کلسیم دریافت کنند. میزان این نیاز در مادران جوان زیر 18 سال بیشتر بوده و به 1300 میلی گرم در روز افزایش می یابد.

منابع خوب کلسیم عبارتند از:

• محصولات لبنی کم چرب مانند شیر، ماست، پنیر و بستنی
• سبزیجات برگ سبز مانند کلم بروکلی، کلم چینی و کولارد سبز
• کنسرو ساردین و قزل آلا با استخوان
• توفو (پنیر سویا)، بادام و چیبس ذرت
• مواد غذایی غنی شده با کلسیم مانند برخی انواع آب پرتقال ها، غلات و نان ها

علاوه بر آن پزشک معالج شما در صورت نیاز به منظور اطمینان از دریافت کافی کلسیم در دوران بارداری و شیردهی مصرف مکمل های ویتامین و مواد معدنی لازم را برای شما تجویز خواهد کرد.

2.پرداختن به ورزش و فعالیت های بدنی

 استخوان ها نیز همانند عضلات در پاسخ به تمرینات ورزشی قوی تر می شوند. پرداختن به تمرینات منظم ورزشی به خصوص ورزش های متحمل وزن نظیر پیاده روی سریع، بالا رفتن از پله ها، رقص و تمرین با وزنه که بر خلاف نیروی جاذبه انجام می شوند در تقویت، استحکام و همچنین روند استخوان سازی بدن نقش بسیار مهم و موثری دارند. پرداختن به تمرینات منظم ورزشی در این دوران علاوه بر کمک به حفظ سلامت استخوان ها فوائد بسیار دیگری را نیز برای مادر به همراه دارد. برخی از این فوائد به نقل از کالج متخصصان زنان و زایمان آمریکا عبارتند از: 

• کاهش عوارضی نظیر کمردرد، یبوست، نفخ و تورم
• پیشگیری یا درمان دیابت بارداری
• افزایش سطح انرژی
• بهبود روحیه و خلق و خو
• بهبود وضعیت بدنی
• افزایش قدرت و استقامت عضلات
• بهبود خواب شبانه
• بازیابی سریع تر بدن پس از زایمان

پیش از شروع یا ادامه هر نوع فعالیت ورزشی در این دوران با پزشک خود در این زمینه مشورت کنید.

3.حفظ شیوه صحیح زندگی

استعمال سیگار در دوران بارداری بر سلامت جنین، استخوان ها و همچنین عملکرد قلب و ریه شما پیامدهای بسیار بد و نامطلوبی دارد. بنابراین در صورت استعمال سیگار برای ترک هر چه سریع تر آن با پزشک معالج خود صحبت کنید. مطمئنا او در این زمینه توصیه و راهنمایی های لازم را به شما خواهد کرد. علاوه بر آن مصرف الکل در دوران بارداری و شیردهی نیز علاوه بر به خطر انداختن سلامت مادر و جنین با اثرات سوئی بر سلامت استخوان ها همراه است. بنابراین سعی کنید توصیه های پزشک خود را به دقت دنبال کرده و از مصرف الکل  در طی این دوران حساس اکیداً خودداری کنید. 

مواد غذایی حاوی کلسیم در بارداری کدامند؟

هنگام بارداری یا شیردهی، کلسیم به شما و فرزند در حال رشدتان کمک می‌کند تا استخوان‌های سالم و قوی داشته باشید. علاوه بر این، کلسیم برای سلامت قلب و ماهیچه‌ها نیز ضروری است. در این مقاله چندین مورد از بهترین مواد غذایی حاوی کلسیم در بارداری به همراه ایده‌های خوشمزه برای افزایش مصرف روزانه شما گردآوری شده است. جنین در حال رشد شما برای ساختن استخوان‌های سالم، به ویژه در سه ماهه آخر بارداری، به کلسیم زیادی احتیاج دارد و این کلسیم را باید از شما دریافت کند. اگر به مقدار کافی کلسیم از غذاهایی که می خورید دریافت نکنید، بدن نیازهای خود را از استخوان‌های تان می‌گیرد که شما را در معرض خطر ابتلا به پوکی استخوان، یعنی بیماری نازک شدن استخوان، در مراحل بعدی زندگی قرار می‌دهد. به همین دلیل است که برای مادران باردار و شیرده ۱۹ ساله و بالاتر، دریافت روزانه ۱۰۰۰ میلی گرم کلسیم بسیار مهم است. محصولات لبنی مهمترین منبع کلسیم هستند، اما حتی اگر شما تحمل لاکتوز نداشته باشید، می‌توانید این مواد معدنی مهم را از بسیاری از غذاهای دیگر دریافت کنید.

ازجمله مواد غذایی حاوی کلسیم در بارداری می توان به موارد زیر اشاره کرد:

ماست

خوردن ماست یکی از ساده‌ترین راه‌ها برای جذب کلسیم از طریق رژیم غذایی روزانه شما است. یک فنجان ماست ساده بدون چربی، ۳۳۸ میلی گرم کلسیم را تامین می‌کند، یعنی تقریباً یک سوم از نیاز روزانه شما. ماست کم چرب حدود ۳۱۱ میلی گرم، ماست کامل تقریباً ۲۰۶ میلی گرم و ماست‌های میوه‌ای کم چرب به طور متوسط بین ۲۳۵ تا ۲۸۷ میلی‌گرم کلسیم در هر فنجان ارائه می‌دهند.

در آشپزخانه: وقتی صحبت از مواد غذایی حاوی کلسیم در بارداری و نیز غذای سالم می‌شود، ماست ساده یا طعم دار مستقیم از فنجان، بهترین دوست مادر است، اما روش‌های خلاقانه‌ای برای استفاده از ماست وجود دارد. ماست ساده یا طعم دار را با میوه میکس کنید تا یک اسموتی خامه‌ای به دست آید. ماست را با پوره میوه‌های تازه مخلوط کرده، سپس در قالب یخ بریزید تا یک میان وعده خنک داشته باشید. یک قاشق مرباخوری ماست معمولی کم چرب یا شیر کامل را درون سس‌های ماکارونی، سوپ سبزیجات پوره شده و خورش‌های گوشتی یا سبزیجات بریزید تا طعم آنها غنی شود. فقط نباید ماست را حرارت دهید یا بجوشانید زیرا ممکن است بریده شود. در عوض چند قاشق مربا خوری سس، سوپ، یا خورش داغ را درون مقداری ماست ریخته و سپس همین مخلوط را هنگامی که می‌خواهید قابلمه را از روی حرارت بردارید، درون قابلمه بریزید. ماست ساده و کم چرب را در هر دستورالعملی به جای شیر غلیظ استفاده کنید. همچنین می‌توانید خامه ترش یا سس مایونز را با ماست جایگزین کنید تا بدون تغییر طعم آن چربی آن را کاهش دهید.

شیر

احتمالا شناخته شده ترین مواد غذایی حاوی کلسیم در بارداری شیر است. شیر فقط به معنای شیر گاو نیست. شما می‌توانید مقداری از کلسیم مورد نیاز روزانه خود را با نوشیدنی‌های سویا، بادام، فندق، نارگیل یا برنج تامین کنید. تمام این نوشیدنی‌های شیری حداقل ۳۰۰ میلی گرم کلسیم را در یک وعده، یعنی یک لیوان تامین می‌کنند. همیشه حقایق تغذیه‌ای را بر روی برچسب شیر مورد نظر خود بررسی کنید تا مطمئن شوید که هم از نظر کلسیم و هم ویتامین D غنی شده‌اند، یک ویتامین اساسی که به بدن شما کمک می‌کند کلسیم را جذب کند.

در آشپزخانه: خواه شما شیرتان را در یک لیوان با یک کلوچه دوست داشته باشید، یا در یک کاسه با برشتوک مورد علاقه‌تان، شیر می‌تواند با طعم و مزه‌های مختلف و متناسب با سلیقه شما مصرف شود. مقداری شیر کاکائو را در قهوه خود بریزید، یا مقداری شیر بادام غلیظ شده را با جو دوسر مخلوط کرده و به عنوان میان وعده مصرف کنید. نوشیدنی‌های جایگزین لبنیات همچنین در اسموتی‌های خامه‌ای طعم متفاوتی به شما خواهند داد و می‌توانید به راحتی آنها را در موادی مثل خمیر پنکیک یا وافل جایگزین شیر کنید. پودینگ و کاستارد با شیر باعث افزایش دریافت کلسیم می‌شوند، بنابراین تهیه کنید و از طعم دلپذیر آن لذت ببرید (اما بیش از اندازه کالری مصرف نکنید.)

پنیر

یکی دیگر از مواد غذایی حاوی کلسیم در بارداری پنیر است. حدود ۴۵ گرم پنیر چدار، موتزارلا، سوئیسی یا نصف فنجان پنیر ریکوتا نیم چرب بین ۳۰۰ تا ۳۳۵ میلی گرم کلسیم را تامین می‌کند. این مقدار بیش از یک فنجان شیر است. فقط به خاطر داشته باشید که بعضی از پنیرها با کالری زیادی همراه هستند و پنیرهایی که از شیر خام تهیه می‌شوند، مثل پنیر فتا، بری و کمبرت اکثراً غیرپاستوریزه بوده و در دوران بارداری ممنوع هستند.

در آشپزخانه: یک مشت پنیر خرد شده را روی سالاد سبزیجات، سیب زمینی پخته، برنج، فلفل، تخم مرغ پخته و سبزیجات بخارپز برای تقویت طعم و دریافت کلسیم بریزید. پنیر ریکوتا یکی از اجزای اصلی غذاهای تهیه شده با ماکارونی مثل لازانیا و غیره است، اما همچنین اگر با مقداری رنده پوست لیموی تازه و آویشن در کنار سبزیجات تفت داده شده سرو شود یک میان وعده عالی است. پنیر با میوه‌های تازه یک صبحانه مقوی و سیر کننده است. همچنین روی نان ساندویچ بمالید و نان را با مواد دلخواه‌تان پر کنید.

توفو (پنیر سویا)

توفو از غذاهای آسیایی گرفته تا منوی غذاهای اصلی بسیاری از کشورها جای خود را باز کرده و این خبر بسیار خوبی است زیرا توفو از دیگر مواد غذایی حاوی کلسیم در بارداری محسوب می شود. توفو معمولی (نرم) حاوی ۴۳۵ میلی گرم کلسیم در هر نیم فنجان است. این ماده غذایی فوق العاده متنوع اغلب با انجام فرآوری شیرسویا و سولفات کلسیم، یک ماده معدنی بسیار نرم که منبع عالی از پروتئین گیاهی نیز هست تهیه می‌شود. (هنگام خرید، مشخصات تغذیه‌ای را بر روی برچسب بررسی کنید تا مطمئن شوید که توفو مورد نظر شما سرشار از کلسیم باشد)

در آشپزخانه: توفو ساده دارای طعم خنثی است و یک پایه عالی برای تقریباً هر نوع چاشنی خواهد بود (البته این سادگی طبیعی آن ممکن است دقیقاً همان چیزی باشد که در هنگام تهوع صبحگاهی به آن نیاز دارید). اگر هوس چاشنی‌های تند دارید، مکعب‌های توفو سرخ شده را با پودر کاری و زنجبیل، پودر فلفل قرمز و پونه‌ کوهی طعم دار کنید. همچنین می‌توانید مکعب‌های توفو را مزه دار و بعد گریل یا سرخ یا بخارپز کنید و در ساندویچ‌ها و سالادهای سبز به جای گوشت سرو کنید.

سبزیجات برگ سبز

از دیگر مواد غذایی حاوی کلسیم در بارداری سبزیجات است به ویژه سبزیجات دارای برگ های سبز منبع سرشار کلسیم هستند. یک فنجان کلم سبز پخته شده ۹۴ میلی گرم، برگ گیاه شلغم ۱۹۸ میلی گرم، برگ خردل ۲۸۴ میلی گرم، برگ کلم ۳۵۷ میلی گرم و اسفناج ۲۴۵ میلی گرم کلسیم را تآمین می کنند

. اما نکته‌ای هست که هنگام انتخاب سبزیجات خود باید مورد توجه قرار دهیم: اگرچه اسفناج حاوی کلسیم بیشتری نسبت به سایر سبزیجات است، اما حاوی مواد دیگری (بی‌ضرر) نیز هست که میزان جذب کلسیم را کاهش می‌دهند.

نتیجه: انواع سبزیجات را میل کنید تا مقدار زیادی کلسیم به همراه بسیاری از مواد مغذی دیگر دریافت کنید.

در آشپزخانه: مخلوط سبزیجات را با سیر تفت دهید تا یک میان وعده یا پیش غذا داشته باشید. می‌توانید یک مشت کشمش یا مغز بادام هم برای افزایش طعم و تردی به این مخلوط اضافه کنید. اضافه کردن سبزیجات خرد شده به سوپ‌ها، خوراک‌ها و غذاهای خمیری، انواع ماکارونی و برنج، یک روش عالی برای استفاده از آنها است. برای تقویت مواد مغذی و بافت، سعی کنید برگ‌های جوان‌تر و لطیف را در سالادهای سبز استفاده کنید. به یاد داشته باشید در حالی که هر سبزی طعم و مزه متمایز خود را دارد، زمان پخت آن نیز می‌تواند متفاوت باشد. معمولاً در بیشتر دستورالعمل‌ها می‌توانید یکی را جایگزین دیگری کنید.

لوبیا چشم بلبلی

یک و نیم فنجان لوبیا چشم بلبلی حدود ۲۰۰ میلی‌گرم کلسیم دارد و از بهترین مواد غذایی حاوی کلسیم در بارداری محسوب می شود . سایر لوبیاهای خشک شده نیز مقداری کلسیم را تامین می‌کنند، اما فقط در حدود ۴۰ تا ۵۰ میلی گرم در یک و نیم فنجان.

در آشپزخانه: لوبیا چشم بلبلی را به همان روش که از سایر لوبیاها استفاده می‌کنید مصرف کنید. آن را در سالاد سبزیجات، همراه با برنج، میکس شده با سیر به عنوان چاشنی یا در سوپ‌ها و خوراک‌ها استفاده کنید.

کنسرو ماهی

هنگامی که ماهی‌هایی مانند ساردین و سالمون فرآوری و با استخوان به صورت کنسرو در می‌آیند، مواد غذایی حاوی کلسیم در بارداری محسوب می شوند. هر ۹۰ گرم ماهی ساردین دارای ۳۲۵ میلی گرم کلسیم است، در حالی که همین مقدار ماهی سالمون ۱۸۱ میلی‌گرم کلسیم را تامین می‌کند.

در آشپزخانه: کنسرو ماهی سالمون و ساردین غذاهای فوری سالم برای مادران باردار هستند. از آنجا که ساردین‌ها اغلب با سس گوجه فرنگی یا سس خردل بسته‌بندی می‌شوند، دیگر نیازی به اضافه کردن چاشنی نیست. برای وعده ناهار یا یک میان وعده سریع، آن را کمی خرد کرده و روی نان تست سبوس دار یا نان چاودار پخش کنید. برای صرف شام، ساردین‌های خرد شده را به ماکارونی، روغن زیتون و چاشنی مورد علاقه خود اضافه کنید. کنسرو سالمون در سالادها یا مخلوط شده با سس مایونز سبک و ترد و با ساقه‌های تازه کرفس یک غذای سالم را تشکیل می‌دهد. به هر طریقی که دوست دارید از کنسرو ماهی تن نیز استفاده کنید، برای ساده‌ترین چاشنی‌ها، از آبلیمو، مقداری پودر فلفل و زیتون به همراه کنسرو ماهی تن بهره بگیرید.

شیره چغندر 

یکی دیگر از مواد غذایی حاوی کلسیم برای زنان باردار شیره چغندر است. یک قاشق غذاخوری شیره چغندر که در فروشگاه‌های مواد غذایی و سوپر مارکت‌های بزرگ یافت می‌شود، در حدود ۱۰۰ میلی گرم کلسیم را تامین می‌کند.

در آشپزخانه: اگرچه شیره چغندر یک شربت غلیظ است که از ساقه نیشکر یا چغندر قند به دست می‌آید، اما طعم تلخ و شیرین قوی آن نشان می‌دهد که این یک شیرین کننده نیست. بنابراین در حالی که بعضی اوقات از آن در پخت و پز استفاده می‌شود، اما طعم قوی آن در غذاهای آب پز، مثل لوبیا پخته و سس کباب بهتر است. همچنین می‌توانید یک قاشق غذاخوری شیره چغندر را با آب داغ رقیق کرده، آن را گرم یا خنک بنوشید، با شیر یا بدون شیر، یک نوشیدنی که به آن لقب چای بارداری داده‌اند. زیرا منبع خوبی از آهن و ویتامین‌های B است، موادی که مادران به آن نیاز ویژه دارند. توجه داشته باشید که شیره چغندر همچنین یک ملین است (اگر دچار یبوست هستید) این یک مزیت اضافی است، بنابراین تا زمانی که نمی‌دانید چگونه بر روی شما تاثیر می‌گذارد در مصرف آن زیاده روی نکنید.

حال که مواد غذایی حاوی کلسیم در بارداری را می شناسید در حد توانتان آنها را در برنامه غذایی خود بگنجانید تا هم شما و هم جنین از فواید آنها بهره مند گردند.

استفاده از شیردوش برای زنان شیرده

تفاوت بین شیردهی و استفاده از شیردوش

چه مستقیما شیر بدهید یا شیر دوشیده شده را به نوزاد بدهید یا ترکیبی از هر دو را انتخاب کنید، او مواد مغذی لازم برای رشد مناسب را دریافت خواهد کرد.

بسیاری از مادران برای این‌که بتوانند پس از مرخصی زایمان به شغل خود بازگردند، دوشیدن شیر را انتخاب می‌کنند. برخی بانوان انتخاب دیگری ندارند. مجبور هستند از همان اول شیر خود را بدوشند، چون نوزاد زود متولد شده و نمی‌تواند مکیدن سینه مادر را به درستی انجام دهد، یا لب یا زبانشان به‌صورت مادرزاد متصل است (نوزاد زبان بسته) و نمی‌توانند خوب مک بزنند و شیر را به‌طور کافی دریافت کنند. البته، برخی نوزادان هستند که سرشیشه را نمی‌گیرند و شیردهی تنها گزینه شما خواهد بود.

شیردهی و شیردوشیدن هر کدام مزایا و معایب خود را دارند و در نهایت این شما هستید که باید تصمیم بگیرید کدام برای شما و نوزادتان بهترین گزینه است.

مزایا و معایب شیردهی پستانی 

شیردهی می‌تواند مزایای زیادی داشته باشد اما نکات منفی نیز دارد.

نکات مثبت

• پیوند شما با نوزاد را محکم‌تر می‌کند: بسیاری از مادران شیردهی را نسبت به تغذیه با شیر ذخیره کرده با کمک شیشه شیر را ترجیح می دهند، زیار تجربه نزدیک‌تری با نوزاد خود برقرار می کنند. همچنین حس می‌کنند برای نوزاد نیز آرامش‌بخش‌تر است و تنها به کمک پستان‌شان می‌توانند سریع‌تر او را آرام کنند.
• صرفه جویی در هزینه: ممکن است مقداری پول خرج سینه بند مخصوصشیردهی کرده باشید، اما به‌طور کلی، شیردهی پستانی مقدار زیادی از هزینه ها را کاهش می‌دهد. شیردوش و شیشه شیر و انواع سر شیشه واقعا هزینه بر هستند.
• عدم نیاز به ظرف: همین حالا هم به عنوان والدین کلی ظرف برای شستن داریم پس اگر مجبور نیستیم چرا ظرف‌های بیشتری اضافه کنیم؟ من از ظرف متنفرم، برای همین شیردهی برای من خیلی خوب بود.
• نباید چیزی با خودتان حمل کنید: وقتی از خانه بیرون می‌روید دیگر نیاز نیست تا شیشه شیر و ذخیره شیر و وسایل مربوط را حمل کنید.
• معطلی ندارد: اگر نوزاد گرسنه شود، بلافاصله می‌توانید به او شیر بدهید. شما و نوزادتان هرگز مجبور نیستید برای گرم شدن بطری معطل بشوید که به‌خصوص برای شیردهی شبانه فوق‌العاده است.

نکات منفی

• می‌تواند سخت باشد: بله، شیردهی طبیعی است، اما به این معنی نیست که همیشه مثل آب‌خوردن است. هم برای مادر و هم برای نوزاد یک تجربه آموزشی است و ممکن است مجبور باشید مشکل مکیدن ضعیف، نوک حساس پستان ها و بعدها، گاز گرفتن را حل کنید. با دریافت کمک حرفه‌ای می‌توانید از همان آغاز برای ارتباط شیردهی، شروع بهتری را تجربه کنید.
• ممکن است شیردهی در مکان های عمومی کمی سخت باشد: بعضی مادران با شیردهی در مکان‌های عمومی راحت نیستند، برای همین مجبورند هنگام بیرون رفتن دقت بیشتری کنند. ممکن است مجبور باشید در اتومبیل به نوزاد خود شیر بدهید، از پوشش شیردهی استفاده کنید یا اگر محیط عمومی شما را ناراحت می‌کند اتاقی خصوصی را برای شیردهی پیدا کنید.
• آزادی کمتر: بعضی نوزادان هرگز سرشیشه نمی‌گیرند و این دور شدن شما از نوزادتان و صرف مقداری زمان برای خودتان را سخت می‌کنند.
• کمک ندارید: اگر فقط خودتان شیر می‌دهید، تنها کسی خواهید بود که همه‌وقت به نوزاد غذا می‌دهید. شما هستید که باید ۲ نیمه‌شب بیدار شوید و هرشب به او شیر بدهید.

مزایا و معایب استفاده از شیردوش

درست مانند شیردهی، شیردوشیدن هم مزایا و معایب خود را دارد.

نکات مثبت

• می‌توانید اندازه بگیرید که نوزاد شما چقدر شیر بخورد: شیردوشیدن می‌تواند برای بعضی مادران آسایش بخش باشد چون می‌توانند ببینند دقیقا چه مقدار تولید و مصرف می‌شود.
• مشارکت دیگران: وقتی شیر می‌دوشید، افراد دیگر هم می‌توانند به نوزاد شما شیر بدهند. پدرها، مادربزرگ‌ها و پدربزرگ‌ها و خواهرها و برادرها از پیوند با نوزاد شما به کمک دادن شیر با بطری لذت می‌برند.
• زمان بیشتر برای خودتان: از آن‌جا که افراد دیگر هم می‌توانند به نوزاد شما شیر بدهند، می‌تواند زمان بیشتری برای خودتان صرف کنید، که همه مادران واقعا به آن نیاز دارند. وقتی به باشگاه می‌روید، چرت می‌زنید یا موهایتان را درست می‌کنید نگران شیرخوردن نوزاد نیستید.
• درد کمتری دارد: اگر فقط شیر می‌دوشید نباید خیلی نگران حساس شدن نوک پستان‌ها در هفته‌های اول باشید، همچنین با گازگرفتن هم مواجه نخواهید شد.
• سازگاری با مواقع اضطراری: اگر مقداری شیر در فریزر داشته باشید، نوزاد شما می‌تواند در مواقع اضطراری که نمی‌توانید به او شیر بدهید، نظیر بستری شدن در بیمارستان یا خوردن دارویی که با شیردهی سازگار نیست، از آن استفاده کند.

نکات منفی

• گران‌تر است: وقتی شیر می‌دوشید نمی‌توانید فقط به پستان‌هایتان تکیه کنید. مطمئنا باید یک شیردوش بخرید، همچنین بطری، لوازم شیردوشی، کیسه‌های شیر، یک برس بطری و … .
• شستشوی زیاد: با این همه بطری و لوازم شیردوشی شستشو و ضدعفونی هرگز تمام نمی‌شود و بخشی از روند شیردوشی خواهد بود.
• باید شیردوش را همه جا با خود بکشید: فقط شیردوش‌تان نیست که باید دنبال خود بکشید. باید یک خنک‌کننده، بسته یخ، شیر اضافه، بطری، لوازم اضافه شیردوش و ضدعفونی کننده را هم با خود ببرید. چیزهای زیادی است که باید به‌خاطر بسپارید.
• ناجور است: برخلاف شیردهی، شیردوشیدن کاری نیست که معمولا مادران در فضای عمومی انجام بدهند. ممکن است مجبور شوید در دستشویی یا اتومبیل این‌کار را انجام بدهید.
• ممکن است بدن‌تان دیگر نسبت به شیردوشی واکنش نشان ندهد: گاهی بدن مادر بعد از مدتی دیگر به شیردوشی واکنش نشان نمی‌دهد. گاهی از همان اول. اگر متوجه شدید مقدار شیر شما کاهش یافته، لوازم شیردوشی دیگر یا شیردوش دستی را به جای شیردوش برقی امتحان کنید.

کدام یک بهتر است : استفاده از شیردوش با شیردهی پستانی

مسلما شیر مادر مغذی ترین گزینه است، ولی آیا دوشیدن آن در بطری هم به‌همان میزان برای نوزاد شما پرفایده است؟ آیا شما و نوزاد شما به همان اندازه شیردهی مستقیم از مزایای آن بهره‌مند می‌شوید؟

اگر فقط شیر بدوشید، شما و نوزادتان از بیشتر مزایای شیردهی مستقیم بهره‌مند می‌شوید. رحم‌تان بازهم نسبت به دادن شیرخشک سریع‌تر جمع می‌شود و کمتر در معرض خطر سرطان سینه و سرطان تخمدان قرار خواهید گرفت و یک بطری شیر که همان روز دوشیده شده، آنتی بادی های لازم برای باکتری‌ها و ویروس‌هایی را که در معرض آن‌ها بوده‌اید برای نوزاد فراهم می‌آورد.

اما منجمدکردن، بازکردن یخ و گرم کردن مداوم می‌تواند برخی از پروتئین‌ها و ویتامین‌های شیر شما را از بین ببرد. بنابراین اگر فقط از شیردوش استفاده می‌کنید، بهتر است در اکثر موارد برای نوزاد خود شیر تازه بدوشید.

همچنین شیردوش‌ها و بطری‌ها مستعد جذب باکتری هستند و می‌توانند موجب بیماری‌های جدی برای کوچولوی شما بشوند، برای همین اطمینان حاصل کنید که پرستارها نظافت و بهداشت لازم را رعایت می‌کنند.

شیردهی برای تقویت فک، دندان‌ها و رشد کلامی بهتر است، در صورتی‌که استفاده طولانی‌مدت از بطری موجب فاسد شدن و کجی دندان‌ها و تاخیر در زبان‌بازکردن می‌شود. شیردهی با بطری، کنترل کمتری به نوزاد شما در میزان جریان و خوردن شیر می‌شود و باعث می‌شود گاز بیشتری در معده آن‌ها جمع شود و آن‌ها را بیشتر در معرض پرخوری و چاقی در مراحل بعدی زندگی بکند.

اگر روزی شش بار پوشک خود را خیس می‌کند، شکمش کار می‌کند، وزنش بیشتر می‌شود و به‌نظر خوشحال و سلامت می‌رسد، مطمئن باشید که نیازهای نوزادتان را برطرف کرده‌اید.

به دلیل این‌که شیرمادر به راحتی هضم می‌شود، پرستارها راحت می‌توانند به نوزاد زیاده از حد غذا بدهند و ذخیره شیر شما را سریع تمام کنند و در این حالت احساس می‌کنید به اندازه کافی شیر تولید نکرده‌اید. برای جلوگیری از خوراندن شیر زیادی، مطمئن شوید هر بار که بیرون می‌روید نوزاد بین ۳۰ تا ۴۵ میلی‌لیتر شیر می‌خورد و پرستارها از بطری با شیردهی آرام استفاده می‌کنند.

شیردهی و شیردوشیدن هرکدام مزایا و معایب خود را دارد، اما هیچ‌کدام راحت نیست و هر دو می‌تواند مزایای خود را داشته باشد. در نهایت، این شما هستید که باید انتخاب کنید کدام برای شما و نوزادتان بهتر است.

ممکن است انتخاب کنید که فقط خودتان شیر بدهید یا این‌که وقتی برمی‌گردید سر کار، مجبور شوید شیر بدوشید. اگر نوزاد زود بدنیا بیاید و نتواند مکیدن صحیح انجام دهد، شیردوش می‌تواند نجات‌دهنده باشد.

اما فارغ از این‌که خودتان شیر بدهید یا شیرتان را بدوشید، شما و نوزادتان از بسیاری از مزایای آن شیر طلایی بهره‌مند می‌شوید.

شیردوش برقی

استفاده از شیردوش برقی امروزه به علل گوناگون در میان مادران رواج پیدا کرده است. به ویژه مادرانی که به مدت طولانی بیرون از منزل هستند و مسئولیت نگه داری از فرزند شیرخوارشان را به پرستار یا فرد دیگری می سپارند، با کمک شیردوش برقی می توانند شیر خود را دوشیده و در یخچال یا فریزر طبق درستورالعمل مربوطه نگه داری کنند تا در مواقع لزوم پرستار با کمک شیر ذخیره شده نوزاد را تغذیه کند. اما آیا مزایا و معایب استفاده از شیر دوش برقی را می دانید؟ می دانید که در هنگام استفاده از این وسیله چه نکاتی را باید رعایت کنید؟

مزایای استفاده از شیردوش برقی

امروزه مادران به دلیل مزایای شیردوش برقی بیش از پیش از این وسیله استفاده می کنند، برخی از این مزایا عبارتند از:

• برای مادرانی که ضیق وقت دارند، شیردوش برقی وسیله مفیدی است. برای دوشیدن مقدار مشخص شیر به کمک شیر دوش های برقی، نسبت به نوع دستی آن، وقت کمتری صرف می شود.
• از آنجا که در شیر دوش برقی، دو پمپ تعبیه شده است، به طور همزمان می توان از هر دو پستان پمپاژ را انجام داد و در وقت مادر صرفه جویی کرد.
• مادرانی که باید روزانه و به طور منظم شیر بدوشند، این کار را با زحمت کمتری انجام می دهند.
• شیردوش برقی به صورت دو پمپه و با پمپ بیمارستانی در بازار وجود دارد.
• تمیز کردن و ضد عفونی کردن شیردوش برقی بسیار آسان است. اغلب کیسه و دستمال بخار مایکروویو به همراه دستگاه عرضه می شود.

مواردی که باید هنگام استفاده از شیردوش برقی در نظر داشته باشید:

درهنگام خرید استفاده از شیردوش برقی حتما به موارد زیر توجه داشته باشید:

1. مدل دو پمپه

در مدل دو پمپه قابلیت دوشیدن همزمان شیر از هر دو پستان وجود دارد و به این ترتیب در وقت صرفه جویی بعمل می آید. بعلاوه، هرچه شیر بیشتری دوشیده شود، به مقدار بیشتر نیز تولید می شود.

• شیردوشهای برقی که به راحتی قابل استفاده، تمیز کردن و مونتاژ هستند

شیردوشی را انتخاب کنید که پس از استفاده به راحتی تمیز و ضد عفونی شود. علاوه بر این، در مدل برقی دارای پمپ وکیوم، گرفتن پستان برای مکش شیر آسان تر است. مدل دیگری نیز وجود دارد که شیر به سرعت و به راحتی دوشیده می شود.

• سرعت مکش

شیردوش برقی تهیه کنید که در کمترین زمان بتواند شیر بیشتری بدوشد. در انواع با کیفیت می توان سرعت دوشیدن شیر با دکمه دستی تغییر داد. 

4- دوشیدن شیر بیرون از منزل

اگر مادری هستند که ناگزیر باید بیرون از منزل یا محل کار باشید، شیردوشی را  انتخاب کنید که به راحتی قابل حمل باشد. بسیاری از این شیردوش ها به منظور نگهداری بهتر شیر دوشیده شده، کیسه های یخ یا شارژرهایی برای اتصال به باتری خودرو دارند.

چگونه می توان از شیردوش برقی با خیال راحت استفاده کرد؟

• اولین و مهمترین نکته قبل از دوشیدن شیر این است که در جایی راحت و آرام بنشینید. نوع ناراحتی یا اضطراب، بر مقدار شیر مادر تاثیر دارد.
• دستورالعمل استفاده از شیردوش را به دقت بخوانید تا اشتباهی رخ ندهد.
• شیردوشهای آلوده به ویروس و باکتری هایی مانند ایدز و سیتومگالوویروس نباید مورد استفاده قرار گیرند، امکان انتقال این میکروب ها از نفر اول به مادر و نوزاد بعدی وجود دارد.
• برای جلوگیری از کاهش کارایی، درب شیردوش همیشه حتی در حالت بلااستفاده باید به خوبی بسته شود.
• بهتر است شیردوشی که تهیه می کنید از لبه مناسب برخوردار باشد. درپوش ها و لبه های نامناسب موجب بروز درد و سوزش در نوک پستان می شوند. همچنین اگر مکش به اندازه کافی نباشد،
• مراقب آسیب احتمالی پمپ باشید. در صورت مشاهده هر چه سریعتر، آن را تعویض نمایید.
• در صورت ترک خوردگی نوک پستان، مکش را متوقف کنید. هنگام دوشیدن شیر نباید هیچ دردی احساس شود.
• قبل و بعد از شیردوشیدن، دست هایتان را به خوبی بشویید.
• در روزهای اول ممکن است حجم شیر دوشیده شده خیلی کم باشد. اما تداوم این کار به طور منظم موجب افزایش مقدار شیر بعد از چند روز خواهد شد.
• قبل از شروع شیردوشی، وسایل لازم مانند دستمال مرطوب، بطری برای ذخیره شیر، تلفن و غیره را دم دست بگذارید.
• سرعت پمپاژ را روی حدی که راحت هستید، از پیش تنظیم کنید.
• هنگامی که جریان شیر کند شد و پستان تقریباً خالی است، شیردوش را خاموش کنید.
• بعد از ریختن شیر دوشیده شده در بطری، روی آن تاریخ بزنید و در یخچال نگهداری کنید.
• تمیز کردن و ضد عفونی کردن هر قسمت از شیردوش پس از استفاده، ضروری است. در غیر اینصورت ممکن است مشکلاتی برای کودک ایجاد شود. بعد از تمیز کردن و ضد عفونی کردن آن را با دستمال کاغذی کاملا خشک کنید تا خیس نباشد.

مضرات استفاده از شیردوش برقی

• وقتی شیر دوشیده شده با استفاده از بطری به نوزاد داده می شود، ممکن است نوزاد دیگر پستان را نشناسد و از گرفتن آن اجتناب کند.
• احتمال دارد شیر دوشیده شده آلوده شود و مشکلات جدی برای سلامتی کودک ایجاد نماید.
• چنانچه لبه شیردوش مناسب نباشد یا سرعت پمپ خیلی زیاد یا کم باشد، احتمال آسیب دیدن نوک پستان وجود دارد.
• دوشیدن شیر اضافی و ذخیره آن برای استفاده های بعدی باعث تولید شیر بیشتر می شود، مقدار اضافی شیر می تواند باعث تورم و احتقان پستان ها گردد.
• تمام مراحل تمیز و ضدعفونی کردن شیردوش پس از استفاده، وقت و انرژی زیادی می گیرد.

افتادگی سینه و درمان آن

عوامل اصلی که باعث افتادگی سینه ها می شود

 افتادگی سینه ها نگرانی بزرگ خانم ها بعد از گذشت سن و یا حتی در سنین جوانی است به خصوص بعد از تولد نوزاد و آغاز شیردهی است.

  واقعیت این است که بعضی از شل شدگی های سینه قابل پیشگیری نیستند. بچه دار شدن، شیردهی و بالا رفتن سن، همه اینها موجب کاهش قابلیت ارتجاعی کلاژن، بافت پیوندی زیر پوست، شده و سینه ها را شل تر می کند. این مسئله می تواند با ژنتیک شما هم در ارتباط باشد. اگر مادرتان سینه هایی شل دارد، شما هم در معرض آن قرار دارید.

خیلی از عادت های شما که ممکن است به نظرتان برسد هیچ ارتباطی با افتادگی سینه ها ندارد، می تواند با آن مرتبط باشد. بنابراین اگر از این عادت ها دوری کنید، فرم سینه هایتان بهتر خواهد ماند. همچنین بد نیست بدانید که در تحقیق جدیدی که در دانشگاه UCLA انجام گرفت، مشخص شد که بافت سینه دو تا سه سال سریع تر از بافت های دیگر بدن پیر می شود.

بالا و پایین رفتن زیاد وزن

گفتنی است  بالا و پایین رفتن وزن تا 5-4 کیلو اشکالی ندارد اما شُل و سفت کردن رژیم غذایی که باعث بالا و پایین رفتن وزن تا 15-10 کیلو می شود، مطمئناً نمی تواند تاثیر خوبی روی سینه هایتان داشته باشد. هر بار که وزنتان بالا یا پایین می رود، بافت های سینه شل تر می شوند.

کشیدن سیگار

باید بدانید که حتی سینه ها هم از آسیب های سیگار در امان نیستند. کشیدن هر میزان سیگار، با کاهش ذخیره خون در سطح پوست، پوست را ضعیف و پیر می کند.

عدم استفاده از کرم ضدآفتاب

 قرار گرفتن پوست درمعرض اشعات UV بدون پوشش محافظ کرم ضدآفتاب، می تواند موجب چروک شدن زودرس پوست شده و با کشیدن کلاژن و آسیب رسیدن به پوست، سینه هایتان نیز همین تاثیر را خواهند گرفت.

عدم استفاده از سینه بندهای سفت

 چه سوتین گشادی باشد که معمولاً تنتان می کنید و چه سوتین ورزشی تان، اگر سینه هایتان به خوبی نگه داشته نشوند، دچار افتادگی خواهند شد. هرچه تکان های سینه بیشتر باشد، پوست سینه و کلاژن ها بیشتر دچار فشار خواهند شد. بنابراین بهتر است از سینه بندی استفاده کنید که درست اندازه سینه هایتان باشد و شکل آن را به خوبی حفظ کند.

ورزش های شدید

 البته هنوز تحقیقات در این زمینه به نتیجه نرسیده است اما بعضی متخصصین اعتقاد دارند حرکات جلو و عقب رونده ای که ممکن است موقع دویدن یا ورزش های مداوم اتفاق افتد می تواند موجب ترکیدن کلاژن های سینه شود. اما قبل از اینکه از روی تردمیل پایین بیایید، درمورد جزییات آن بیشتر مطالعه کنید و یادتان باشد که ورزش کمک می کند به طرق دیگر ظاهر جوان تری پیدا کنید.

حرکات ورزشی و تمرینات پیشنهادی برای درمان افتادگی سینه ها

اگرچه ممکن است باور نکنید، اما سینه ها نیز از عضلات تشکیل شده اند، این عضلات بر اثر عوامل متعدد و مختلفی ممکن است شل شده و حالت آویزانی پیدا کنند. ورزش های پیشنهادی را انجام دهید و با افتادگی سینه خداحافظی کنید اگر میخواهید نتایج بهتری بگیرید، این تمرین ها را با ماساژ های موضعی و دوش آب سرد ادغام کنید.

ورزش منظم برای درمان افتادگی سینه ها

این ورزش ها را میتوانید ایستاده ، نشسته و یا بصورت درازکش انجام دهید. تمرینات را بسته به نوعی که برایتان راحت تر است تغییر دهید به عنوان مثال ، اگر از مشکلاتی در کمر رنج میبرید شاید اگر بصورت نشسته یا دراز کش انجام دهید راحت تر باشید.

کشش های افقی :

• پاها را کمی باز کنید و وزنه را بلند کنید و تا شانه بیاورید.
• سه ست با 10 بار تکرار انجام دهید.
• کمر خود را صاف نگه دارید و نیز رعایت این نکته که هنگام انجام تمارین عضلات شکم را تنگ کنید حائز اهمیت است.

کشش های رو به جلو

• در همان پوزیشن، کشش به سمت جلوی بازوها را انجام هید. دست ها باید در مقابل قفسه سینه قرار داده و بازوها را کش دهید.
• سه ست از این حرکان را 10 بار تکرار کنید.

 باز کنید و بکشید

• این ورزش سوم ترکیبی از دو ورزش اول می باشد.
• بازوها را به سمت قفسه سینه باز و بسته کنید. سپس آن ها را پایین آورده و استراحت کنید. این حرکات را در دو ست 10 باره تکرار کنید.

آرنج خود را خم و راست کنید

• برای انجام این تمرین، باید بازوها را به سمت جلو و در سطح قفسه سینه بالا ببرید. و آرنج خود را خم کنید. بازوی شما باید در موقعیت عمودی باشد.
• سپس ، بازوها را باز کرده و پایین بیاورید.
• 2ست را با 10 بار تکرار انجام دهید.

 بازوها را خم کنید

• آرنج باید در مقابل قفسه سینه و دست ها در بالا قرار بگیرد.
• از این پوزیشن ، بازوها را به طرفین باز کنید و دوباره ببندید.
• 30بار بدون پایین آوردن بازوها حرکات را تکرار کنید.

آرنج را خم کنید و بلند کنید

• این حرکت را باید با خمیدگی آرنج انجام دهید. اگرچه به جای جلو کشیدن قرار است آن ها را بالا ببرید.
• این حرکت مثل بلند کردن وزنه است. زمانیکه بازو هایتان را به صورت عمودی بالا میبرید.
• 30بار بدون پایین آوردن دست انجام دهید.

دوش آب سرد

• به جهت افزایش تاثیر این تمارین ، توصیه میکنیم گردش خون این قسمت از بدن را هنگام دوش گرفتن فعال کنید.
• از این رو برای چند ثانیه سینه ها را زیر دوش آب سرد قرار دهید.
• با استفاده از آب سرد یا حتی تناوب آن با آب گرم ، عضلات خون منقبض و منبسط شدن رگ های خونی را شاهد خواهید بود.
• این کار گردش خون را بهبود می بخشد و موجب افزایش قابلیت ارتجاعی و استحکام پوستی خواهد شد.

درمان های خانگی و بدون جراحی برای افتادگی سینه

ماساژ روغن برای درمان افتادگی سینه ها

برای کاهش شل شدگی در این قسمت، پس از دوش گرفتن میتوانید کمی روغن را روی سینه بمالید. اگر روغن ماساژ داده شود نفوذ بیشتری به داخل پوست خواهد داشت.

میتوانید از روغن های زیر استفاده کنید

• روغن زیتون
• روغن کنجد
• روغن بادام
• روغن آووکادو
• روغن نارگیل

سفت کردن سینه با زرده تخم مرغ

•  برای بالا بردن سینه از ماسک خیار و زرده تخم مرغ استفاده کنید.
• برای این کار 1 خیار کوچک را در یک مخلوط کن پوره کنید.
• با 1 زرده تخم مرغ 1 قاشق چای خوری کره یا کرم ریخته و خمیر درستکنید.
• خمیر را 30 دقیقه بر روی سینه ها مالش دهید سپس با آب سرد کمی بشویید.
• هفته ای یک بار برای تقویت بافت سینه لازم است.

درمان افتادگی سینه با ماساژ یخ

• با 2 تکه یخ ماساژ در حرکت دایره ای در اطراف سینه ها فقط برای یک دقیقه کافی است.
• سپس سینه را با یک حوله نرم پاک کنید .
• هر روز در فواصل منظم این کار را انجام دهید.
• توجه کنید که ماساژ یخ بیش از یک دقیقه نباشد در غیر این صورت بی حس میشود.

سفت کردن سینه با سفیده تخم مرغ

•  1سفید تخم مرغ را آنقدر هم بزنید تا کف کند.
• مواد را به مدت 30 دقیقه بر روی سینه ها بمالید.
• سینه ها را با آب خیار و یا پیاز هم ماساژ داده و سپس با آب سرد بشویید.

همچنین می توانید
 

•  1سفیده تخم مرغ با 1 قاشق غذاخوری ماست ساده و عسل را مخلوط کنید.
• مواد را روی سینه به مدت 20 دقیقه قرار دهید، سپس با آب سرد بشویید.
• هفته ای یکبار انجام دهید.

صاف کردن پوست سینه با شنبلیله

•  شنبلیله دارای ویتامین ها و آنتی اکسیدان هایی است که پوست سینه را صاف و سفت می کند.
• مخلوط 1/4 فنجان پودر شنبلیله را با آب مخلوط کرده تا خمیری درست شود.
• با این خمیر سینه را به مدت 5 تا 10 دقیقه ماساژ می دهیم. سپس با آب گرم بشوئید.
• این درمان یک یا دو بار در هفته است.

یک ماسک پستان درست کنید

•  1/2 فنجان ماست ، 10 قطره روغن شنبلیله و ویتامین E و 1 عددسفید تخم مرغ را مخلوط کنید.
•  خمیر را بر روی سینه خود مالش داده 30 دقیقه بماند.
• سپس با آب سردبشوئید.
• این ماسک را یک بار در هفته انجام دهید.

تقویت سینه با دانه انار

• روغن دانه انار سرشار از مواد مغذی است که به تقویت سینه کمک میکند.
• از پوست انار و روغن خردل گرم خمیر درست کنید.
• با حرکت دایره ای سینه را به مدت 5 تا 10 دقیقه در روز قبل از رفتن به رختخواب ماساژ دهید.
• می توانید با روغن دانه انارسینه خود را 2 یا 3 بار در روز ماساژ دهید.

درمان افتادگی سینه با ژل آلوئه ورا

• آلوئه ورا دارای خواص طبیعی است آنتی اکسیدان ها در آلوئه ورا از آسیب های ناشی از رادیکال های آزاد جلوگیری میکند.
• ژل آلوئه ورا را بر روی سینه به آرامی ماساژ با حرکت دایره ای به مدت 10 دقیقه انجام دهید.
•  سپس آن را با آب گرم بشوئید.
• این درمان 4 یا 5 بار در هفته تا بدست آوردن نتیجه انجام دهید.

همچنین می توانید

• ترکیبی از 1 قاشق غذا خوری ژل آلوئه ورا وسس مایونز و 1 قاشق چای خوری عسل آماده کنید.
• بمدت 15 دقیقه سینه ها را با این ماساژ دهید سپس هر 15 روز یکبار انجام دهید.

کره درخت روغن قلم سفت کننده سینه

• کره درخت روغن قلم این یک منبع بزرگ از ویتامین E است که پوست سینه را محکم تر میکند.
• با کره درخت روغن قلم سینه خود را به بالا و با حرکت دورانی به مدت 10-15 دقیقه ماساژ دهید.
• سپس بشوئید 3 تا 4 بار در هفته انجام دهید.

درمان طبیعی افتادگی سینه با خاک رس

• خاک رس سفت کننده طبیعی پوست است و از افتادگی ان جلوگیری می کند.
• مخلوط 2 قاشق غذا خوری از خاک رس را به شکل پودر مخلوط با آب یک خمیر درست کنید.
• این خمیر را بر روی سینه مالیده تا خشک شود.
• سپس با آب وارم بشوئید.
• یک بار در هفته این کار را انجام دهید.

نکات مهم برای جلوگیری از شلی و افتادگی سینه

•  روشی مکمل را دنبال کنید:رژیم غذایی متعادل ( سرشار از میوه ها ، سبزیجات ، پروتئین ، کربوهیدرات ها، چربی های سالم و فیبر )
• ورزش منظم
• درست بنشینید
• لباس زیر مناسبی بپوشید
• پوستتان را هیدراته کنید
• اجتناب از رژیم غذایی کاهش وزن شدید در مدت زمان کوتاه
• ترک سیگار 
• همیشه راست بنشینید و صاف راه بروید.
• پوشیدن سینه بند ورزشی در انجام تمرینات هوازی، بازی تنیس، دویدن و یا انجام هر نوع تمرین
• شنا کردن
• مقدار کافی آب در روز به هیدراته شدن پوست کمک می کند.
• به طور مستقیم سینه خود را بدون کرم ضد آفتاب زیر نور خورشید قرار ندهید.
• همچنین می توانید با یوگا سینه های خود را سفت کنید.

لیفت سینه و مزایای آن

بنا به دلایل مختلفی ممکن است که خانم‌ها دچار افتادگی سینه شوند. در این حالت، سینه‌ها سفتی و فرم اصلی خود را از دست می‌دهند و افتاده و آویزان می‌شوند. در چنین شرایطی با عمل لیفت سینه و به کمک برش و جدا کردن پوست اضافه، بافت‌ و غدد سینه که از حالت طبیعی خارج شده‌اند، بالا برده می‌شوند. جراح متخصص زیبایی می‌تواند با فرم‌دهی دوباره به سینه‌ها و همچنین بازگرداندن بافت‌های سینه، نوک سینه و هاله سینه به جای اصلی خود، دوباره شکل سینه‌ها را گرد و طبیعی کند.

تغییرات مثبت و ماندگار پس از لیفت سینه که بسته به فرم سینه‌های هر شخص شماری از آن یا همه آن، بر اساس نظر تخصصی جراح قابل دست‌یابی است:

• بالا بردن نوک سینه و هاله پیرامون آن
• بالا آمدن سینه‌های افتاده و رسیدن به فرم طبیعی و متناسب با بدن فرد
• کاهش اندازه هاله اطراف نوک سینه در صورت نیاز
• گرد شدن و کوچک شدن سینه‌های باریک و بلند بدون کاهش حجم در بافت‌های سینه؛ برعکس جراحی کوچک کردن سینه که در آن حجم اضافی از بافت‌های سینه برداشته می‌شود.
• ایجاد تقارن در سینه‌ها
• سفت‌تر شدن و خوش‌فرم‌تر شدن سینه‌ها

نتایج عمل بالا بردن سینه

تغییرات پس از جراحی لیفت سینه معمولا تا آخر عمر فرد ماندگار هستند. البته اگر این جراحی در سنین پایین انجام شود ممکن است بر اثر افزایش سن، دوباره کمی سینه‌ها دچار افتادگی شوند. با این حال تا رسیدن به حالت افتادگی باید سن فرد خیلی بالا برود. تغییراتی که از لیفت سینه انتظار می‌رود عبارت است از:

• بالا آوردن سینه‌های افتاده و آویزان
• ایجاد فرم طبیعی و گرد، متناسب با بدن و بدون کاهش حجم سینه
• سفت‌تر شدن سینه‌ها
• بالا بردن نوک سینه‌ها و هاله نوک سینه
• کاهش اندازه هاله نوک سینه در صورت نیاز
• ایجاد تقارن در سینه‌ها

چه کسانی برای عمل بالا بردن سینه مناسب هستند؟

به طور کلی عمل بالا بردن سینه برای خانم‌هایی که با افزایش سن، بارداری یا کاهش وزن دچار چنین مشکلی شده‌اند بسیار موثر است اما باید یک سری شرایط رعایت شود از جمله:

• رسیدن به ۱۸ سالگی و سن بلوغ؛ چرا که باید تغییرت در فرم بدن و اندازه‌ی سینه‌ها ثابت شده باشد.
• سلامت عمومی و عدم ابتلا به بیماری‌هایی مانند دیابت و یا بیماری‌های قلبی و عروقی، حساسیت و …
• در صورت مصرف داروهای خاص باید پزشک در جریان قرار بگیرد.
• در دوران بارداری یا شیردهی قرار ندارند. همچنین بهتر است لیفت سینه پس از آخرین بارداری انجام شود؛ هرچند که در فرایند شیر دادن، مشکل جدی ایجاد نمی‌کند. در دوران بارداری سینه‌های شما می‌توانند نتایج حاصل از لیفت را کشیده و به حالت قبل بازگرداند. تغذیه با شیر مادر نیز باید مورد توجه قرار گیرد. اگرچه تغذیه با شیر مادر معمولاً بعد از لیفت سینه امکان‌پذیر است – از آنجا که نوک سینه‌ها از بافت سینه جدا نمی‌شوند – ممکن است برخی از خانم‌ها در تولید شیر کافی مشکل داشته باشند.
• داشتن پوست سالم با خاصیت ارتجاعی و کشسانی مناسب در بهتر شدن نتایج عمل بالا بردن سینه بسیار موثر است.
• مصرف الکل و دخانیات، بر نتایج عمل لیفت سینه اثر منفی دارد.
• سینه‌های شما آویزان است و شکل و حجم خود را از دست داده‌اند، یا صاف‌تر و آویزان‌تر شده‌اند.
• نوک سینه‌ها زیر چین‌های سینه قرار می‌گیرند.
• نوک سینه‌ها و آرئولا به سمت پایین حرکت می‌کنند.
• پوست نسبت سینه‌های شما کشیده شده است.
• یکی از سینه‌های شما پایین‌تر از دیگری باشد.

در این حالت ها شما گزینه ی مناسبی برای عمل بالا بردن سینه محسوب می شوید.

در حالی که لیفت سینه را می‌توان روی سینه‌ها به هر اندازه انجام داد، خانم‌هایی که سینه‌های کوچک‌تر دارند، احتمالاً نتایج طولانی‌تر دارند. سینه‌های بزرگ‌تر، سنگین‌تر هستند و همین امر باعث می‌شود که مجدداً دچار مشکلات احتمالی شوند.

چطور برای انجام لیفت سینه آماده شوید؟

اولین جرقه انجام عمل بالا بردن سینه، تصمیم به انجام این کار است. اگر قصد انجام چنین جراحی را دارید و از وضعیت ظاهری سینه و افتادگی آن کلافه شده‌اید، بهتر است، پزشک مورد اطمینانی پیدا کنید. با پیدا کردن پزشک حاذق و متخصص در انجام این جراحی، می‌توانید با خیالی آسوده، منتظر نتیجه مطلوب عمل بالا بردن سینه باشید.

آزمایش تشخیص نیاز به عمل بالا بردن سینه

با این همه، برخی خانم‌ها نمی‌دانند که نیاز به عمل بالا بردن سینه دارند یا عمل کوچک کردن سینه. برای تشخیص این موضوع باید حتما با فوق تخصص جراحی پلاستیک و زیبایی مشورت کنید. با این همه قبل از آن یک آزمایش ساده نیز وجود دارد که می‌تواند تا اندازه‌ای شما را راهنمایی کند.

یک مداد را به صورت افقی زیر سینه‌های خود بگذارید و ول کنید. اگر افتادگی در سینه‌های شما شدید باشد، مداد لای پوست سینه و بدن شما گیر می‌کند و فشار سینه‌ها مانع از افتادن آن می‌شود. در چنین شرایطی شما احتمالا به عمل بالا بردن سینه‌ها نیاز دارید. اگر احساس می‌کنید که سینه‌های شما بزرگ است و فرم مناسبی ندارد اما مداد را نگه نداشت، احتمال دارد که به عمل کوچک کردن سینه نیاز داشته باشید. اگر وزن و شکل سینه، وزن مداد را تحمل کرد یعنی سینه‌های شما فرم مناسبی دارد؛ شل و افتاده نیست و احتمالا شما نیاز چندانی به بالاکشیدن سینه ندارید.

با این همه، معاینه دقیق توسط جراح فوق تخصص زیبایی مطمئن‌ترین راه برای یافتن بهترین روش جراحی سینه‌ها است. گاهی ممکن است برای رسیدن به فرم دلخواه و اندازه مناسب، به انجام دیگر عمل‌های زیبایی در کنار لیفت سینه نیاز داشته باشید. همچنین ممکن است جراح با معاینه شما، برخی تغییرات در فرم سینه‌های شما را در آینده پیش‌بینی کند که برای جلوگیری از آن نیز بتوان برنامه‌ریزی کرد.

لیفت سینه در هر صورت یک عمل جراحی است که انجام دادن آن افزون بر هزینه‌های مالی، مخاطرات و عوارض خاص خودش را در پی دارد. به هیچ وجه همه کسانی که احساس می‌کنند سینه افتاده دارند یا از ظاهر سینه‌های خود ناراضی هستند، مناسب برای این جراحی نیستند. تنها یک پزشک متخصص جراحی زیبایی است که بر اساس دانش پزشکی، مهارت و تجربه می‌تواند تشخیص دهد چه عمل جراحی برای شما مناسب است.

روش انجام عمل بالا بردن سینه

برای انجام جراحی لیفت سینه، نخست پزشک شما محل برش را با ماژیک روی پوست سینه علامت می‌زند. شکل برش بسته به نیاز و تکنیک مورد استفاده، متفاوت خواهد بود. سپس پوست سینه برش می‌خورد تا بخش‌های اضافی آن برداشته شود. با کمک برش‌های عمودی و از بالا به پایین، جراح متخصص می‌تواند به سینه‌ها، فرم گرد و طبیعی بدهد. همچنین با ایجاد برش‌ دور هاله سینه، می‌توان آن را از جای فعلی جدا کرد و به محل اصلی خود برگرداند. در پایان نیز، گوشه‌های برش خورده‌ی پوست کنار هم قرار می‌گیرد و بخیه می‌خورد.

با توجه به فرم و اندازه سینه، میزان افتادگی و همچنین جای نوک سینه و اندازه هاله سینه، جراح مشخص می‌کند که چه برشی و در کجای سینه باید ایجاد شود. معمولا شکل برش‌ها با هم تفاوت دارد اما به طور کلی یک برش سرتاسری دور هاله سینه زده می‌شود تا بتوان آن را جا به جا کرد. همچنین برش‌هایی از نوک سینه به صورت عمودی تا زیر سینه و یا برش‌های افقی در پوست سینه، معمولا ایجاد می‌شود.

ایجاد برش به شکل سوراخ کلید

این نوع برش مناسب خانم‌هایی است که افتادگی سینه متوسطی دارند، بافت سینه آن‌ها کافی است و نیازی به پروتز سینه ندارند. در این روش، برشی دور هاله سینه زده می‌شود تا بتوان نوک سینه را به جای طبیعی خود منتقل کرد. همچنین خط‌های عمودی از بالا و دو طرف هاله تا چین طبیعی زیر سینه برش می‌خورد تا پوست سینه جمع شود. شکل این برش معمولا به شکل یک سوراخ کلید خواهد بود.

برش به شکل لنگر کشتی یا T برعکس

میزان ایجاد برش در این روش زیاد است و برای خانم‌هایی استفاده می‌شود که دچار افتادگی شدید سینه و همچنین دارای نوک سینه افتاده هستند. در این تکنیک با ۳ برش شامل دور هاله، خطوط عمودی از بالای هاله سینه تا چین طبیعی زیر سینه و برش افقی به موازات چین زیر سینه، پوست سینه جمع می‌شود.

خطرات عمل سینه

جراحی بالا بردن سینه خطرات مختلفی را شامل می‌شود، از جمله:

·         زخم

در حالی که زخم‌ها دائمی هستند، طی یک یا دو سال نرم می‌شوند و محو می‌شوند. جای زخم حاصل از لیفت سینه معمولاً توسط سینه بند و لباس پنهان می‌شود. به ندرت، بهبودی ضعیف می‌تواند باعث ضخیم شدن و پهن شدن جای زخم‌ها شود.

·         تغییر در شکل یا احساس سینه

در حالی که احساس قبلی سینه‌ها به طور معمول طی چند هفته برمی‌گردد، ممکن است از دست دادن یا کاهش احساس دائمی باشد.

·         بی نظمی یا عدم تقارن در شکل و اندازه سینه‌ها

این ممکن است در نتیجه تغییرات در روند بهبودی اتفاق بیفتد. همچنین، جراحی ممکن است عدم تقارن از قبل موجود را با موفقیت اصلاح کند.

·         از دست دادن جزئی یا کلی نوک سینه‌ها یا آرئولا

به ندرت، خون‌رسانی به نوک سینه یا آرئولا در طول لیفتینگ سینه قطع می‌شود. این می‌تواند به بافت سینه در این ناحیه آسیب برساند و منجر به از بین رفتن جزئی یا کامل نوک پستان یا آرئولا شود.

مانند هر عمل جراحی بزرگی، جراحی بالا بردن سینه خطر خونریزی، عفونت و واکنش منفی به بیهوشی را به همراه دارد. همچنین ممکن است یک واکنش آلرژیک به لوازم جراحی یا سایر مواد مورد استفاده در طی یا بعد از عمل وجود داشته باشد.

نحوه آمادگی برای جراحی بالا بردن سینه

در ابتدا با جراح پلاستیک در مورد جراحی لیفت سینه صحبت خواهید کرد. در اولین ملاقات، جراح پلاستیک شما به احتمال زیاد:

تاریخچه پزشکی شما را مورد بررسی قرار می‌دهد بنابراین آماده پاسخگویی به سؤالات در مورد شرایط پزشکی فعلی و گذشته خود باشید. در صورت سابقه خانوادگی سرطان سینه به پزشک اطلاع دهید.

نتایج هرگونه ماموگرافی یا بیوپسی سینه را به پزشک اطلاع دهید. در مورد هر نوع دارویی که اخیراً مصرف کرده‌اید و همچنین، جراحی‌هایی که انجام داده‌اید صحبت کنید.

یک معاینه بدنی صورت می‌گیرد، برای تعیین گزینه‌های درمانی، پزشک سینه‌های شما از جمله موقعیت نوک سینه‌ها را معاینه می‌کند.

پزشک همچنین کیفیت پوست شما را در نظر خواهد گرفت. پوست سینه که وضعیت خوبی دارد، بعد از لیفت سینه، سینه‌ها را در وضعیت بهتری قرار می‌دهد. پزشک همچنین ممکن است از سوابق شما برای سوابق پزشکی خود عکس بگیرد.

درباره انتظارات خود صحبت کنید. توضیح دهید که چرا می‌خواهید لیفت سینه داشته باشید و از نظر ظاهر بعد از انجام جراحی بالا بردن سینه چه انتظاری دارید. اطمینان حاصل کنید که خطرات و فواید آن از جمله جای زخم و تغییرات به وجود آمده یا احساس در سینه را متوجه شده‌اید.

همچنین شما می توانید همزمان با لیفت سینه، پروتز سینه را هم

آمادگی قبل از لیفت سینه

برای ماموگرافی برنامه‌ریزی کنید. پزشک شما ممکن است قبل از عمل یک ماموگرافی پایه را توصیه کند و بعد از چند ماه ماموگرافی دیگر. این به تیم پزشکی شما کمک می‌کند تا تغییرات بافت سینه شما را ببیند و ماموگرافی های آینده را توضیح خواهد داد.

عمل بالا بردن سینه با بی‌هوشی عمومی انجام می‌شود در نتیجه باید پیش از انجام عمل، نکاتی را رعایت کرد:

• از مصرف داروهای خاص خودداری کنید. چند هفته پیش از جراحی باید مصرف داروهای ضد انعقاد خون مانند آسپرین و یا داروهای ضد حساسیت، داروهای ضدالتهاب و مکمل‌های گیاهی با نظر پزشک قطع شود. چرا که می‌تواند خونریزی را افزایش دهد.
• یک ماه پیش از جراحی باید مصرف الکل و دخانیات را کنار گذاشت. سیگار نکشید. سیگار کشیدن باعث کاهش جریان خون در پوست می‌شود و می‌تواند روند بهبودی را به تأخیر بیاندازد. اگر سیگار می‌کشید، پزشک توصیه می‌کند که قبل از عمل سیگار را ترک کنید.
• شب قبل از جراحی حمام کنید، چرا که تا چند روز بعد از جراحی نباید به حمام بروید.
• از نیمه شب قبل از جراحی نباید هیچ چیزی بخورید؛ صبح جراحی ناشتا باشید تا معده شما موقع عمل بالا بردن سینه خالی باشد.
• صبح عمل، مدارک و جواب آزمایش‌های پزشکی و کارت شناسایی خود را همراه داشته باشید.
• با یک همراه به بیمارستان مراجعه کنید.
• گن طبی که قبلا جراح تجویز کرده است را با خود همراه داشته باشید.
• لباس گشاد و راحت بپوشید.
• وزن متناسب داشته باشید. تغییر رژیم غذایی یا شرکت در یک برنامه ورزشی را برای کمک به کاهش وزن در صورت افزایش وزن در یک سال گذشته در نظر بگیرید.
• بدون آرایش و زیورآلات مراجعه کنید تا در روند انجام جراحی و استریل ماندن اتاق عمل مشکلی ایجاد نشود.

آنچه از جراحی بالا بردن سینه انتظار دارید

جراحی بالا بردن سینه را می‌توان در بیمارستان یا یک مرکز جراحی سرپایی انجام داد. گاهی اوقات این عمل با آرام بخش و بی حسی موضعی انجام می‌شود که تنها بخشی از بدن شما را بی‌حس می‌کند. در موارد دیگر، بیهوشی عمومی – که شما را بی‌هوش می‌کند – توصیه می‌شود.

در طول عمل لیفت سینه

تکنیک‌های مورد استفاده برای لیفت سینه و تغییر شکل بافت سینه متفاوت است. تکنیک خاصی که جراح پلاستیک شما انتخاب می‌کند، محل برش‌ها و زخم‌های ناشی از آن را تعیین می‌کند.

پزشک شما ممکن است از هر یک از روش‌های زیر استفاده کند:

• در اطراف آرئولا ناحیه پر رنگ‌تر اطراف نوک سینه‌ها
• گسترش به سمت پایین که از آرئولا تا چین‌های سینه صورت می‌گیرد
• به صورت افقی در امتداد چین‌های سینه

پزشک شما ممکن است بخیه‌هایی را در عمق سینه‌های شما قرار دهد تا بتواند بافت سینه را تغییر شکل دهد و در صورت لزوم، اندازه محلول استفاده‌شده برای شما را کاهش دهد. او پوست اضافی سینه را برداشته و نوک سینه‌ها را به موقعیت‌های بالاتر منتقل می‌کند. سپس، پزشک شما پوست سینه را جمع کرده و برش‌ها را با بخیه، نوار جراحی یا چسب‌های پوستی می‌بندد.

جراحی بالا بردن سینه به طور معمول دو تا سه ساعت طول می‌کشد و می‌توانید در همان روز به خانه بروید.

چگونه دوران نقاهت بعد از لیفت سینه را کاهش دهیم؟

این سوالی است که بسیاری از افرادی که تمایل به انجام لیفت سینه را دارند از پزشک خود میپرسند.پیش از هر پاسخی باید بدانید ککه این جراحی هم مانند همه ی جراحی ها دوران نقاهت خاص خودش را دارد و بسیار مهم است که بعد از لیفت سینه به گفته های پزشک خود به خوبی گوش دهید و کارهایی که از شما خواسته را بهدرستی انجام دهید .

• از سیگار کشیدن بعد از جراحی به شدت پرهیز کنید . این موضوع باعث تسریع در بهبودی شما می شود.
• از استراحت و خواب به اندازه‌ی کافی غافل نشوید. لیفت سینه با اینکه جراحی کوچکی است اما بعد از آن باید به بدنتان زمان کافی برای ریکاوری را بدهید.
• داشتن تغذیه مناسب بعد از لیفت سینه به کوتاه تر شدن دوران نقاهت شما کمک ب سزایی می کند. نوشیدن آب کافی و به وطر کلی مایعات در کنار غذاهای سالم و سرشار از امگا ۳ و آنتی اکسیدان به علاوه ی خوردن غذاهای پروتئینی برای بعد از لیفت سینه بسیار مناسب است.

مراقبت های بعد از جراحی بالا بردن سینه

پس از جراحی، باید از سینه‌های خود مراقبت کنید و به نکاتی که جراح توصیه می‌کند، به دقت عمل نمایید تا عوارض جراحی کاهش یابد. همچنین با رعایت موارد زیر زودتر و با مشکلات کمتری به فرم دلخواه خود خواهید رسید.

• وجود درد، ورم، کبودی، خروج خونابه و ترشحات داخلی بدن از جای زخم کاملا طبیعی است. پس از مدتی این عوارض رفع خواهد شد.
• داروهای تجویز شده را حتما طبق برنامه مصرف کنید. برای مثال مسکن برای رفع درد و آنتی‌بیوتیک برای جلوگیری از عفونت را در زمان مشخص مصرف کنید.
• سوتین یا گن طبی و همچنین چسب‌های سیلیکونی را طبق توصیه‌های پزشک خود، از همان روز اول استفاده کنید. این کار برای رسیدن به فرم مورد نظر و کاهش تورم سینه‌ها، ضروری است.
• پس از جراحی، تا چند روز آب و مایعات زیاد بنوشید. میوه و سبزیجات تازه بخورید؛ میوه آناناس و کیوی به بهبود جای بخیه‌ها کمک می‌کند. ماهی و میگو بیشتر مصرف کنید. نمک و سدیم غذای خود را نیز کاهش دهید.
• تا دو هفته باید استراحت کنید. از انجام فعالیت‌های شدید بدنی خودداری نمایید؛ خم نشوید و هیچ جسم سنگینی را بلند نکنید. البته استراحت مطلق ممنوع است. راه رفتن در روزهای پس از جراحی به بهبود هرچه سریع‌تر شما کمک می‌کند. می‌توانید دست‌های خود را بالا ببرید و حرکت دهید.
• پس از یک هفته می‌توانید به سر کار خود برگردید اما نباید به سینه‌ها فشار وارد شود. برای مثال اگر هنگام رانندگی، دست‌ها به سینه‌ها فشار وارد می‌کند، نباید رانندگی کنید.
• ورم‌های سینه تا چند هفته کاهش زیادی خواهد یافت و پس از چند ماه کاملا رفع می‌شود. هرچند دقیقا از روز جراحی، نتیجه تغییرات عمل بالا بردن سینه قابل دیدن است اما زمان رسیدن به فرم و اندازه نهایی سینه در همه یکسان نیست؛ پس باید صبور باشید.

جای زخم‌ها بسته به جنس پوست ممکن است پس از ۶ ماه یا یک سال از بین برود. همچنین در برخی خانم‌ها که کمی بدزخم هستند، یک خط ظریف و باریک در زیر سینه باقی خواهد ماند که چندان دیده نمی‌شود.

افزون بر اینکه به توصیه‌های جراح خود برای مراقبت‌های پس از لیفت سینه عمل می‌کنید، باید به طور کلی این موارد را به خاطر داشته باشید.

لوله‌های زهکشی ممکن است در نزدیکی برش‌های شما قرار گیرند و به طور معمول طی چند روز برداشته می‌شوند. هنگامی که پزشک لوله‌ها را جدا کرد، احتمالاً باندهای شما را تغییر داده و از باندهای تازه استفاده می‌کند.

پوزیشن مناسب در خواب بعد از جراحی لیفت سینه

ممکن است بعد از جراحی، این سوال برایتان پیش بیاید که چطور باید بخوابید که سینه آسیب نبیند. بهترین پوزیشن برای خواب، بعد از جراحی لیفت سینه، طاق‌باز است که سینه‌ها تحت فشار قرار نگیرد.

تصمیم‌گیری برای جراحی لیفت سینه

جراحی ماستوپکسی یا بالا کشیدن سینه، یکی از روش‌های بسیار موثر در زیباترشدن و خوش‌فرم شدن اندام خانم‌ها است. نتایج این عمل علاوه بر سفت، گرد و طبیعی شدن سینه‌های خانم‌ها، افزایش اعتماد به نفس و حس خوب نسبت به بدن را نیز به همراه دارد. ماندگاری این روش بسیار بالا است و به ندرت کسی نیاز به تکرار آن پیدا می‌کند.

با این حال، نکاتی هست که باید به آن توجه کرد. نخست اینکه ممکن است پس از لیفت سینه، حس نوک پستان و هاله آن کاهش یابد یا از دست برود. البته این موضوع به عوامل بسیاری از جمله تکنیک جراحی نیز بستگی دارد. همچنین در برخی افراد، جای زخم عمل به صورت یک خط نازک و کم‌رنگ باقی می‌ماند. هرچند رفع شدن جای زخم در بعضی افراد زودتر رخ می‌دهد و در برخی به ماه‌ها زمان نیاز دارد؛ ولی در صورت ماندگاری آن، چون زیاد به چشم نمی‌آید، مشکلی نیز برای ظاهر فرد ایجاد نمی‌کند.

همچنین باید دقت کنید که جراحی لیفت سینه را باید شش ماه پس از دوران شیردهی انجام دهید چرا که ممکن است بر میزان شیردهی سینه‌ها اثر منفی بگذارد. همچنین برای ماندگاری بیشتر ماستوپکسی، بهتر است پس از کاهش وزن و سپس تثبیت وزن، عمل بالا بردن سینه را انجام دهید. در نهایت بهتر است حتما با یک پزشک متخصص جراحی زیبایی در این مورد مشورت کنید.

سوالات رایج در مشاوره قبل از عمل بالا بردن سینه

مشاوره حضوری با پزشک فوق تخصص زیبایی، بهترین موقعیت برای اطلاع از تمام شرایط و پیش‌آمدهای عمل لیفت سینه است. بهتر است تمام سوالاتتان را لیست کنید و از پزشکتان بپرسید.

·         میزان درد در عمل بالا بردن سینه چقدر است؟

عمل بالا بردن سینه، مانند هر عمل زیبایی دیگری در بدن، کمی جراحت دارد. اما می‌توان اطمینان داد که میزان درد، پس از عمل قابل تحمل است. هر چند میزان درد عمل لیفت سینه، ارتباط مستقیمی با آستانه تحمل درد شما دارد و این موضوع در هر انسان، با دیگری متفاوت است.

·         دوران نقاهت عمل بالا بردن سینه چه مدت است؟

سوال مهمی که لازم است در جلسه مشاوره از پزشکتان بپرسید، مدت زمان دوره نقاهت جراحی بالا بردن سینه چقدر است؟ دوران نقاهت جراحی لیفت سینه، معمولاً چیزی حدود دو هفته طول می‌کشد. پس از گذشت این مدت زمان، معمولاً می‌توانید به روال عادی زندگی بپردازید. اما توجه به مراقبت‌های پس از عمل تا یک ماه بعد از عمل بالا کشیدن سینه، اهمیت زیادی بر نتیجه عمل خواهد داشت.

·         میزان کبودی و تورم در عمل بالا بردن سینه چقدر است؟

معمولاً، در هر قسمت از بدن که جراحی انجام می‌شود، به‌دلیل آسیب به بافت‌های مجاور، کبودی ایجاد می‌شود. لازم است در جلسه مشاوره، میزان کبودی عمل لیفت سینه را بپرسید و اطلاعات کسب کنید. این کبودی و تورم، معمولاً در مدت زمان دو هفته بعد از جراحی، بهبود می‌یابد. هرچند، لازم است بدانید که میزان درد، تورم و کبودی در افراد مختلف متفاوت است.

·         آیا بعد از عمل لیفت سینه، حس سینه ازبین می‌رود؟

سوال مهمی که لازم است بپرسید، در مورد حس سینه‌ها پس از عمل است. برخی پزشکان به‌دلیل تجربه و انتخاب تکنیک صحیح، جهت انجام جراحی بالا بردن سینه، آسیبی به حس سینه وارد نمی‌کنند. اما در برخی موارد، در حین انجام جراحی بالا بردن سینه، به عصب‌های این ناحیه آسیب جدی وارد می‌شود و حس ناحیه سینه ازبین‌می‌رود. در چنین مواقعی، حس جنسی در ناحیه پستان نیز از بین رفته‌است. اگر این موضوع برایتان حائز اهمیت است، حتماً این موضوع را، با پزشک خودتان مطرح نمایید.

·         تخلیه خونابه ها بعد از عمل بالا بردن سینه چگونه است؟

بعد از عمل بالا بردن سینه، لوله‌هایی به‌نام درن، داخل محل جراحی قرار داده‌ می‌شود. وظیفه این درن‌ها، تخلیه خونابه‌های محل جراحی‌ است. با تخلیه خونابه‌ها، سرعت بهبودی تسریع می‌یابد. لوله‌های درن، معمولاً ۳ الی ۵ روز پس از جراحی، در کلینیک برداشته‌ می‌شوند و پانسمان مجدد انجام می‌شود. معمولاً با تخلیه خونابه ها، میزان درد و تورم نیز کاهش می‌یابد.

·         بخیه های عمل بالا بردن سینه چگونه است؟

در عمل بالا بردن سینه، برش‌هایی برای لیفت سینه، بر روی پوست زده می‌شود. این برش‌ها، معمولاً بسته به شرایط بیمار، متفاوت است. اما در نهایت، لازم است همه‌ی برش‌ها، به‌وسیله بخیه، به قسمت دیگری از پوست متصل شوند، همین اتصال، جراحی بالا بردن سینه را تکمیل می‌کند. در جلسه مشاوره قبل از عمل، در خصوص نوع بخیه‌هایی که توسط پزشکتان استفاده می‌شود، تحقیق کنید. به‌دلیل ظرافت بخیه‌هایی که در ناحیه سینه لازم است استفاده شود، نوع بخیه زدن پزشک خودتان در جراحی‌های مشابه را بررسی کنید.

·         آیا عمل بالا بردن سینه عوارض دارد؟

جواب این سوال مثبت است. جراحی بالا بردن سینه، مانند هر جراحی دیگری، ممکن است دارای عوارضی باشد. خصوصاً اگر در انتخاب پزشک فوق تخصص، دقت کافی را اعمال نکرده‌باشید. احتمال بروز مشکلات مختلف از عوارض ناشی از اشتباهات جراحی نیز بالا می‌رود. پس سعی کنید، قبل از انجام عمل بالا بردن سینه، در خصوص انتخاب پزشک تحقیق کافی کنید. از عوارض احتمالی لیفت سینه، می‌توان به خونریزی، عفونت، نکروز بافت سینه، عدم تقارن سینه و موارد این‌چنینی اشاره کرد.

·         محدودیت سنی در جراحی بالا بردن سینه

برای انجام جراحی بالا بردن سینه، لازم است سن رشد در خانم به اتمام رسیده‌باشد. در این شرایط، با اطمینان از عدم تغییر فرم بدن در زمان رشد، می‌توان عمل بالا بردن سینه را انجام داد. حدوداً بهترین زمان برای انجام این‌کار، ۱۸ سال تمام است. از سوی دیگر، جراحی بالا بردن سینه را می‌توان تا سنین بالای ۵۰ سال نیز انجام داد. هرچند، جراحی در این سن نیازمند بررسی پارامترهای مختلف سلامتی، قبل از انجام جراحی در فرد است.

·         بهبود جای زخم و بخیه در عمل بالا بردن سینه

یکی از نگرانی‌های ذهنی خانم‌ها قبل از انجام عمل بالا بردن سینه، جای بخیه و زخم‌های جراحی است. به‌دلیل ضخامت کم پوست ناحیه سینه، بخیه‌ها در مدت زمان کوتاه‌تری بهبود می‌یابد. اما لازم است بدانید که این مدت زمان، در افراد مختلف، با شرایط بدنی مختلف و انواع جنس پوست، متفاوت است. برای بهبودی سریع‌تر جای زخم و بخیه، بهتر است از پمادهای ترمیم‌کننده استفاده نمایید. با کمک این پماد‌ها، بافت پوست در این نواحی ترمیم می‌شود و اسکار کم‌تری باقی می‌ماند.

پمادهای ترمیمی انواع مختلفی دارند که بهتر است استفاده از آن را بعد از ریختن زخم‌های بخیه شروع کنید. نمونه ایرانی پماد‌های ترمیم زخم پماد آلفا، کرم ترمیم زخم سینره، کرم هیدرودرم، کرم آردن است. همچنین نمونه‌های خارجی کرم‌های ترمیمی نیز موجود است که می‌توانید آن را تهیه و برای بهبود زخم استفاده کنید.

·         آیا ممکن است سینه بعد از لیفت دچار افتادگی شود؟

در مواردی که پوست کلاژن‌سازی مناسبی نداشته باشد، ممکن است بعد از مدتی، سینه دچار کمی افتادگی شود. اما قطعاً به حالت قبل باز نمی‌گردد. همچنین، اگر بعد از جراحی، بارداری، شیردهی و نوسان وزن داشته باشید، ممکن است دوباره سینه‌هایتان افتاده شود. در غیر این‌صورت، نتیجه جراحی تقریبا دائمی است.

·         چقدر بعد از جراحی نتیجه قابل مشاهده است؟

بلافاصله بعد از جراحی، نتیجه اولیه عمل بالا بردن سینه، قابل مشاهده است. اما به‌دلیل تورم و التهاب سینه، برای نتیجه قطعی، باید حدود ۴ الی ۶ ماه صبر کنید.

·         تغذیه بعد از عمل لیفت سینه

بهتر است بعد از عمل، مایعات فراوان بنوشید تا اثر بیهوشی از بدنتان از بین برود. مصرف آب یا میوه آناناس و کرفس، کمک زیادی به ترمیم زخم کرده و موجب می‌شود، زخم‌ها سریع‌تر بهبود پیدا کنند. همچنین، بهتر است بعد از عمل تا مدتی، مصرف نمک را کاهش دهید تا ورم تشدید نشود.

·         آیا استفاده از گن بعد از عمل جراحی بالا بردن سینه ضروری است؟

بله، حتما باید بعد از عمل، سوتین طبی مخصوص استفاده کنید تا نتیجه مطلوب‌تری از جراحی بگیرید. این سینه‌بندها، باعث می‌شوند، حرکت سینه محدود شده و در نتیجه، از آسیب به بخیه، ایجاد درد، آسیب به بافت سینه و خطرات دیگر پیشگیری می‌کند.

·         از چه زمان باید از سوتین طبی استفاده کنیم؟

ممکن است پزشک شما توصیه کند که بلافاصله بعد از جراحی از سوتین طبی استفاده کنید، اما اغلب بهتر است بعد از کشیدن درن‌ها و زمانی که دیگر سینه شما نیازی به پانسمان نداشت، استفاده از سوتین طبی را شروع کنید.

·         آیا لیفت، باعث تغییر سایز سینه می‌شود؟

خیر، در جراحی لیفت سینه، سینه با همان سایز سابق، فقط با حذف پوست اضافی، بالا کشیده می‌شود تا ظاهر زیباتری داشته باشد. اگر تمایل دارید سایز سینه‌تان کاهش پیدا کند، باید از جراحی ماموپلاستی کاهشی کمک بگیرید؛ همچنین، در صورت تمایل به بزرگ کردن سایز سینه‌های افتاده، می‌توانید همزمان با لیفت، جراحی جای‌گذاری پروتز سینه را نیز انجام دهید.

·         بعد از جراحی لیفت سینه می‌توان ورزش کرد؟

بهتر است برای شروع ورزش سنگین کمی صبر کنید، اما می‌توانید از سه هفته بعد از جراحی پیاده‌روی آرام را شروع کنید، یک ماه بعد، ورزش سبک هوازی و سه ماه بعد ورزش نسبتا حرفه‌ای را می‌توانید شروع کنید.

·         آیا ورزش و فعالیت بدنی باعث افتاده شدن سینه می‌شود؟

بهتر است برای ورزش، از سینه‌بند‌های استاندارد و سفت استفاده کنید. با این اقدام، فعالیت بدنی باعث افتاده شدن سینه‌هایتان نمی‌شود. در غیراین‌صورت، ممکن است با فعالیت سنگین، به مرور دچار افتادگی سینه شوید.

·         آیا در عمل لیفت سینه می‌توان هاله ‌سینه را کوچک کرد؟

بله، در عمل می‌توانید از پزشکتان بخواهید که قطر هاله سینه را کم‌تر کند تا شکل ظاهری سینه بهبود یابد. در جراحی بالا بردن سینه، هاله سینه توسط پزشک، بالا برده می‌شود تا سینه سربالا و زیباتر دیده شود.

·         آیا در عمل لیفت سینه، کوچک کردن نوک سینه امکان‌پذیر است؟

گاهی بانوان، از بزرگی نوک سینه خود شکایت دارند و این عارضه که اغلب به علت تغییرات فرد در بارداری و شیردهی اتفاق می‌افتد، باعث مشکلاتی مثل، ایجاد درد به دلیل ساییده شدن نوک سینه و نمای بد نوک سینه در لباس می‌شود. شما می‌توانید از پزشک خودتان بخواهید که در عمل لیفت سینه، نوک سینه را نیز کوچک‌تر کند. پزشک بسته به وضعیت سینه، تصمیم می‌گیرد که این‌عمل را انجام دهد یا خیر.

امکان شیردهی در صورت کوچک کردن سینه با جراحی

اگر نوک سینه و آرئولا یا همان هالۀ قهوه‌ای رنگ اطراف نوک سینه هنوز به بافت سینه متصل باشد، احتمال این وجود دارد که بتوانید کودک را با شیر خودتان تغذیه کنید. اما اگر نوک سینۀ شما برداشته شده است و سپس روی سینۀ بازسازی‌شده قرار گرفته است، آسیب وارده به عصب‌ها، مجاری شیر و بافت سینه ممکن است جریان شیر را محدود کند و حساسیت نوک سینه را کاهش دهد. وجود و حضور عصب‌ها در شیردهی حیاتی است، زیرا باعث آزاد شدن پرولاکتین و اکسی‌توسین یعنی دو هورمونی می‌شود که در تولید و خروج شیر از سینه اثر می‌گذارد. به‌طورکلی، هرچه زمان بیشتری از عمل جراحی بگذرد، احتمال بیشتری وجود دارد که حساسیت بیشتری در نوک سینه و آرئولا داشته باشید و احتمال تولید شیر بیشتری نیز وجود دارد.

تا زمانی که تلاش برای شیردهی را شروع نکنید، نمی‌توانید بدانید که حجم شیر شما چقدر تحت تأثیر عمل قرار گرفته است و اگر هنوز در نوک سینۀ خود حساسیت دارید، شانس خیلی بیشتری برای توان شیردهی کامل دارید. بهتر است با یک ماما یا پزشک در این مورد مشورت کنید. همچنین لازم است به پزشک کودک خود در مورد عمل جراحی‌تان اطلاع دهید، زیرا بسیار مهم است که نظارت دقیقی بر وزن کودک شما وجود داشته باشد تا اطمینان حاصل شود که به اندازۀ کافی شیر دریافت می‌کند.

راهکارهای رفع مشکلات شیردهی سینه‌های کوچک‌شده

شما می‌توانید از روز سوم پس از زایمان بعد از هر وعده شیردهی، هر کدام از سینه‌ها را پنج دقیقه بدوشید یا پمپ کنید تا به افزایش حجم شیر خود کمک کرده باشید. شیر دوشیده‌شده را نیز در ظرف‌های نگهداری شیر مادر و در یخچال ذخیره کنید و دربارۀ شرایط نگهداری شیر مادر در یخچال اطلاعات لازم را داشته باشید. شاید به یک شیردوش کاملاً خودکار نیاز داشته باشید که برای تحریک رفلکس خروج شیر، هر دو سینه را به طور همزمان پمپ کند. همچنین اگر شما تنها قادر به تولید بخشی از شیر مورد نیاز کودک خود هستید، لازم است با شیر خشک به عنوان مکمل شیردهی و پس از تأیید و مشورت با پزشکتان تغذیۀ نوزاد را کامل کنید.

همچنین در چند هفتۀ اول پس از زایمان می‌توانید از وسیله یا سیستم تغذیۀ نوزاد با شیر کمکی یا همان SNS استفاده کنید. این دستگاه متشکل از یک کیسۀ پلاستیکی برای نگه داشتن شیر مادر یا شیر خشک است و به لوله‌های مویین و انعطاف‌پذیری متصل است که به نوک سینه‌ها می‌رسد. از آنجا که هنگام شیر خوردن، کودک هم نوک سینه و هم لوله را به دهانش می‌گیرد، او از تمام شیری که در دسترس است بهره می‌برد و در عین حال سینۀ شما را برای تولید شیر بیشتر تحریک می‌کند.

در آخر لازم است بدانید که اگر در فکر کوچک کردن سینه‌های خود هستید، اما می‌خواهید قادر به شیردهی به نوزاد خود در آینده باشید، عمل جراحی را تا پس از این که آخرین فرزند خود را از شیر می‌گیرید به تعویق بیندازید، چون حتی با وجود انجام این جراحی، سینه‌های شما در حین بارداری و شیردهی می‌تواند دوباره تغییر زیادی کند.

همه چیز درباره ی لیزر موهای زائد

عملکرد لیزر موهای زائد چگونه است؟

نور لیزر هر چیزی که تیره‌رنگ باشد را حرارت داده و می‌سوزاند. با حرارت دادن و سوزاندن موی تیره‌رنگ داخل فولیکول مو، خود فولیکول نیز آسیب می‌بیند و از بین می‌رود. هرکدام از موهای بدن ما دارای یک چرخه‌ی رشد و استراحت هستند. در یک زمان مشخص اکثر موهای بدن ما در فاز استراحت هستند و تعداد کمی از آن‌ها در فاز رشد هستند.

اگر هنگام لیزر موهای زائد ، فولیکول مو در فاز استراحت باشد، اشعه لیزر بر آن اثری ندارد. به همین دلیل است که برای از بین بردن تمامی ‌موها به چندین جلسه درمان با لیزر، با فاصله های زمانی مشخص نیاز است. با هر جلسه رفع موهای زائد تعدادی از فولیکول‌های فعال مو سوخته می‌شوند و بالاخره پس از مدتی تمامی‌ موها از بین می‌روند.

فواید لیزر موهای زائد

هر روز تعداد بیشتری از مردم تصمیم به لیزر موهای زائد بدن خود می‌گیرند زیرا همانطور که دیدیم روش‌های حذف موهای زائد اغلب ناکارآمد، وقت‌گیر و هزینه‌بر هستند. از لیزر بدن می‌توان در تمام نقاط بدن استفاده کرد. دست‌ها، پاها، صورت، زیربغل، بیکینی، شکم، کمر و … در اینجا ده فایده اصلی و مهم لیزر را می‌شماریم تا بتوانید آن را با دیگر روش‌ها مقایسه کنید و در صورت نیاز برای از بین بردن موهای زائد بدن خود روش مناسب را انتخاب کنید.

لیزر درمانی به دلیل سرعت بالا ، تاثیرگذاری طولانی مدت و عوارض کم به یک روش پرطرفدار جهت رفع موهای زائد تبدیل شده است ، از این رو می توان گفت که با لیزر موهای زائد صورت شاهد عوارض کم و موقتی هستیم.

1.صرفه‌جویی در زمان

روش لیزر درمانی بسیار سریع و قابل اعتماد است و به همین دلیل است که بیشتر افراد تمایل به لیزر درمانی دارند.

روش لیزر درمانی بسیار سریع و قابل اعتماد است که وقت زیادی را برای از بین بردن موهای زائد بدن خود صرف کنید .

2.صرفه‌جویی در هزینه موهای زائد

هزینه های لیزر موهای زائد ابتدا افراد را به خاطر هزینه های هنگفت دچار شک و تردید در انجام آن می کند.

تعداد جلسات در تعیین هزینه ها بسیار تاثیر گذارند و هر چه تعداد جلسات بیشتر باشد ، هزینه درمان هم بیشتر خواهد شد .

ولی چون نتایج لیزر بلند مدت است و باعث کاهش رشد موهای زائد به مدت طولانی می شود هزینه ی آن قابل توجیه است و به عنوان مثال شما هزینه ی کمتری صرف ریش تراش، اصلاح، کرم های موبر، موم و سایر لوازم خواهید کرد.

3.در لیزر خبری از موی زیرپوستی نیست

یکی دیگر از فواید لیزر موهای زائد این است که با از بین بردن فولیکول‌های مو امکان ایجاد موی زیرپوستی از بین می‌رود. حتی اگر موی جدیدی دوباره رشد کند به صورت مستقیم از پوست بیرون می‌آید و دیگر زیر پوست پیچ نمی‌خورد که این باعث صافی و شفافیت پوست می‌شود.

4.لیزر موهای زائد بدون درد است

انجام لیزر هم درد دارد و هم درد ندارد و به عنوان مثال درد آن طوری است که گویی یک کش پلاستیکی به پوست شما زده می شود و یا شبیه به حس خراش ملایم روی پوست یا بند انداختن است.

از آنجائی که آستانه تحمل درد در افراد مختلف متفاوت است ، می توان گفت که درد ناشی از لیزر مو هم در افراد مختلف متفاوت است.

البته شدت درد در برخی از قسمت های بدن که حساس تر هستند بیشتر است و ببیشتر کسانی که لیزر انجام داده اند معتقدند که درد موم خیلی بیشتر از درد لیزر است.

5.لیزر موهای زائد سالم و موثر است

حذف موهای زائد بدن با لیزر روشی موثر ، سالم و امن است و امروزه با پیشرفت تکنولوژی انواع دستگاه های لیزر وجود دارند که با تمام انرژی روی فولیکول های مو متمرکز شده و موهای زائد را از بین می برند . لیزر درمانی نسبت به آی‌پی‌ال (سیستم‌های نور شدید پالسی) تاثیر بیشتری دارد.

امن و بدون خطر بودن لیزر بیش از ۲۰ سال است که تایید شده است . پس جای نگرانی در این رابطه وجود ندارد. اما انتخاب دستگاه لیزر خانگی مناسب و با کیفیت ، مراجعه به مراکز درمانی معتبر و رعایت اصول و دستورالعمل ها بسیار حائز اهمیت است.

6.اثرگذاری زیاد

بدون شک لیزر موهای زائد موثرترین روش رفع موی زائد بدن است. به جای اینکه مانند شیو کردن مو را از سطح پوست قطع کند یا مثل اپیلاسیون مو را از ریشه بیرون بکشد، فولیکول مو را از بین می‌برد و باعث ماندگارترین نتایج می‌شود.

7.لیزر موهای زائد به پوست آسیبی نمی‌رساند.

یکی از فواید لیزر موهای زائد این است که پوستی صاف و یکدست برایتان به جا می‌گذارد. دلیلش این است که هیچ موی زبری به جای موهای کنده شده بیرون نمی‌آید که باعث زبری پوستتان شود. لیزر مانند دیگر روش‌ها به لایه بالایی پوست هیچ آسیبی نمی‌رساند و باعث ایجاد حساسیت یا زخم و راش‌های پوستی هم نمی‌شود.

دیگر فواید لیزر موهای زائد

•  تحریک موهاى در حال رشد
• کاهش موهای زائد بدن به طور دائمی
• شفاف تر و نرمتر شدن پوست
• کاهش تحریک پوست
• کاهش رشد موهاى در حال رشد
• استفاده ى آسان و قابل استفاده براى تمام بخش هاى بدن

لیزر موهای زائد ناحیه تناسلی

شایع‌ترین عوارض لیزر موهای زائد

عوارض روش‌های درمانی مختلف به چند شکل پدیدار می‌شوند. برخی عوارض طبیعی هستند. به هر حال در طی لیزر یا روش‌های زیبایی دیگر، شما دارید تغییری در ساختار طبیعی بدن ایجاد می‌کنید و باید انتظار داشته باشید که بدن شما به آن تغییر واکنش نشان دهد. عوارض طبیعی شامل درد اندک، التهاب و قرمزی پوست می‌شود. این عوارض لیزر معمولاً موقتی هستند و خیلی زود ناپدید می‌شوند.

برخی عوارض لیزر موهای زائد مانند پوسته پوسته شدن، موقتی و طبیعی هستند؛ ولی به ندرت مشاهده می‌شوند. سایر عوارض لیزر مانند تغییر رنگ پوست و ایجاد اسکار، عوارض حاد این روش درمانی محسوب شده و معمولاً ناشی از خطای درمانی هستند. به طور کلی لیزر موهای زائد روشی بسیار ایمن بوده و عوارض جانبی به ندرت مشاهده می‌شوند.

درد، قرمزی و التهاب

لیزر موهای زائد به طور خاص پیاز مو و فولیکول‌های مو که ارگان‌های موساز بدن هستند را مورد هدف قرار می‌دهد. آسیب زدن به هر بافتی، واکنش بدن را به همراه خواهد داشت. به همین جهت تخریب انتخابی فولیکول‌ها می‌تواند باعث بروز واکنش‌هایی مانند قرمزی و التهاب پوست در محل‌های تحت درمان با لیزر شود. ممکن است بعد از لیزر کمی احساس ذوق زدن پوست یا حساس شدن آن نسبت به لمس را تجربه کنید. تورم هم ممکن است دیده شود. البته همه‌ی افراد این علایم را تجربه نمی‌کنند.

قرمزی و التهاب معمولاً موقت بوده و خیلی زود ناپدید می‌شوند. نواحی پوست که دچار این عارضه می‌شوند، ظاهری مشابه پوستی خواهند داشت که به تازگی وکس یا اپیلاسیون شده باشد. گاهی برای کاهش واکنش پوست به فرآیند لیزر، از داروهای بی‌حسی موضعی استفاده می‌شود.

قرمزی و التهاب قابل پیشگیری نیستند و از عوارض طبیعی لیزر موهای زائد محسوب می‌شوند. در مورد درمان، استفاده از کمپرس سرد بلافاصله بعد از لیزر و استفاده از استروئیدهای موضعی (در صورت نیاز) می‌توانند باعث بهبود این عوارض شوند.

همانطور که اشاره کردیم، فرآیند لیزر موهای زائد نباید دردناک باشد. گاهی به دلیل حساسیت بالای پوست یا عدم استفاده از تکنیک‌های خنک‌سازی در طی درمان، بیمار دچار درد و سوزش پوست می‌شود. در صورت حساس بودن پوست، ممکن است متخصص لیزردرمانی از بی‌حسی موضعی استفاده کند. استفاده از کمپرس سرد بلافاصله بعد از درمان نیز باعث کاهش درد می‌شود.

 توجه داشته باشید که التهاب، قرمزی و درد معمولاً چند ساعت تا نهایتاً دو روز بعد از لیزر درمانی برطرف می‌شوند. علاوه بر کمپرس سرد، این عوارض لیزر معمولاً پاسخ خوبی به حمام با آب سرد می‌دهند.

پوسته پوسته شدن

همانطور که گفتیم، پوسته پوسته شدن از جمله عوارض محتمل لیزر موهای زائد است و در صورتی که مراقبت‌های لازم را به درستی انجام دهید، نگران کننده یا خطرناک نیست. این عارضه در درصد کمی از متقاضیان مشاهده می‌شود و معمولاً عارضه‌ای خفیف به حساب می‌آید.

پوسته پوسته شدن باعث خشک و آسیب پذیر شدن پوست می‌شود. به همین دلیل ممکن است منجر به ایجاد زخم و اسکارهای پوستی شود. مراقبت‌های صحیح مانند استفاده از کرم‌های مرطوب کننده، می‌توانند ایجاد زخم‌ها جلوگیری کنند.

 تغییر در رنگ پوست

تغییرات خفیف در رنگ پوست از جمله عوارض لیزر موهای زائد است. بسته به شرایط، ممکن است پوست متقاضی بعد از درمان، اندکی روشن‌تر یا تیره‌تر شود. افرادی که پوست روشنی دارند، بیشتر دچار تیره شدن رنگ پوست می‌شوند. افرادی که پوست تیره‌تری دارند، بیشتر مستعد روشن شدن رنگ پوست هستند.

هایپوپیگمنتیشن

کاهش رنگدانه‌ها یا همان روشن‌تر شدن رنگ پوست را هایپوپیگمنتیشن می‌گویند. این عارضه معمولاً گذرا و موقت است؛ ولی می‌تواند برای متقاضی آزاردهنده باشد. علت بروز این عارضه نامعلوم است و اثر آن می‌تواند تا چند ماه ماندگار شود.

دوری از قرار دادن محل تحت درمان در زیر نور مستقیم خورشید و همچنین استفاده از کرم‌های ضد آفتاب به مدت ۶ هفته پیش و پس از لیزر موهای زائد در کاهش احتمال بروز این عارضه موثر است. استفاده از دستگاه لیزر با طول موج مناسب، زمان تابش کوتاه و همچنین استفاده‌ی صحیح از تکنیک‌های خنک‌سازی می‌توانند باعث پیشگیری از روشن شدن رنگ پوست یا هایپوپیگمنتیشن شوند.

هایپرپیگمنتیشن

افزایش رنگدانه‌ها یا همان تیره‌تر شدن رنگ پوست را هایپرپیگمنتیشن می‌گویند. این عارضه هم گذار و موقت بوده و معمولاً طی ۳ تا ۴ هفته برطرف می‌شود. هاپیرپیگمنتیشن را معمولاً زمانی مشاهده می‌کنید که پوست شما زخم شده و بهبود می‌یابد. حتماً دیده‌اید که جای زخم برای مدت زیادی تیره‌تر از نواحی مجاور خود است. اگر لیزر باعث زخم شدن یا ایجاد اسکار شود، شاهد هایپرپیگمنتیشن خواهیم بود که برای مدت طولانی‌تری روی پوست مشاهده می‌شود.

آسیب به چشم

بدیهی است که در لیزر موهای زائد از اشعه‌ی پرقدرت لیزر استفاده می‌شود. برای همین خطر آسیب شدید به بینایی وجود دارد؛ به ویژه هنگامی که می‌خواهیم موهای صورت را لیزر کنیم. استفاده از عینک‌های محافظ توسط بیمار و همچنین متخصص لیزر، خطر این عارضه را به کلی برطرف می‌کند.

خطر عفونت‌های پوستی

عفونت‌ باکتریایی پوست در اثر لیزر درمانی بسیار نادر است؛ اما در صورت آسیب دیدن روپوست یا اپی‌درم (که یکی از عوارض لیزر موهای زائد است) ممکن است رخ بدهد. اگر علائم عفونت (مانند خارش، التهاب، درد و جوش) را مشاهده کردید، حتماً با کلینیک تماس بگیرید و از مصرف کرم‌های آنتی‌بیوتیک‌های موضعی و خود درمانی پرهیز کنید.

اگر سابقه‌ی تبخال زدن دارید، ممکن است بعد از لیزر دچار تبخال (معمولاً روی لب یا اطراف آن) شوید. تبخال‌های لب و ناحیه‌ی تناسلی در اثر ویروسی به نام هرپس ایجاد می‌شود که معمولاً به شکل غیرفعال درون بدن وجود دارند. در صورت مواجهه با استرس (مثل تب کردن)، ویروس فعال شده و باعث ایجاد تبخال می‌شود. البته فعال شدن ویروس هرپس و تبخال زدن، عارضه‌‌ی شایعی نیست.

عوارض شدید و نادر لیزر

سوختگی و تاول

سوختگی و تاول از جمله‌ عوارض شدید لیزر موهای زائد هستند که به دلیل خطای درمان و تکنیک‌های نامناسب لیزر درمانی ایجاد می‌شوند. مراجعه به مراکز معتبر و حرفه‌ای، خطر این عارضه را به حداقل ممکن می‌رساند. استفاده از دستگاه‌های به‌روز و پیشرفته و همچنین تکنیک‌های خنک‌سازی مناسب، از جمله مواردی هستند که خطر سوختگی و تاول را تا حد زیادی کاهش می‌دهند.

اسکار و زخم

ایجاد اسکار و زخم را نمی‌توان از عوارض لیزر موهای زائد در نظر گرفت؛ اما اگر پزشک یا متخصص لیزر اشتباهی در طول فرآیند درمان انجام دهد، ممکن است پوست شما زخم شده و آسیب ببیند. بازهم با انتخاب مراکز معتبر و حرفه‌ای برای لیزر درمانی، احتمال این عارضه را به حداقل می‌رساند. علت دیگر ایجاد اسکار، عدم پیروی از توصیه‌های مراقبتی بعد از لیزر است.

انواع لیزر موهای زائد

عوامل زیادی بر نتیجه لیزر موهای زائد تاثیر گذار هستن که با تشخیص پزشک متخصص برای برطرف کردن موهای زائد بدن از دستگاه های متفاوتی استفاده می شود .

بسته به رنگ مو , نوع پوست , ضخامت مو و ناحیه درمان لیزر موهای زائد برای زمانبندی جلسات لیزر مو یکی از دستگاه های زیر مورد استفاده قرار می گیرد:

1.لیزر موهای زائد با دستگاه الکساندرایت

2.لیزر موهای زائد با لیزر روبی ( یاقوت )

3.لیزر تور پالسی بالا

4.لیزر ND:YAG

5.لیزر موهای زائد با استفاده از لیزر دایود

انتخاب دستگاه لیزر موهای زائد

برای انتخاب دستگاه لیزر موهای زائد باید به دو نکته توجه داشت:

• نوع تکنولوژِی دستگاه
• نوع برند

دوتا از شناخته شده ترین تکنولوژی های دستگاه لیزر موهای زائد : 1- الکساندرایت 2- دایود و نوع کمتر شناخته شده 3- N دی یاگ است.

نوع برند دستگاه لیزر موهای زائد با تکنولوژی الکساندرایت می تواند کندلا و سایناشور که قوی ترین نوع الکساندرایت محصول کشور امریکا می باشد. برند های دیگر آلما، دکا،کوتراو ونوبلکس می باشد که می توند برای چین کره یا اروپا باشد.

مقایسه سیستم الکساندرایت و دایود:

دایود به علت طول موج بیشتر عمق نفوذ بیشتری دارد.
تکنولوژی الکساندرایت به علت سهولت کار و بی دردی و خنک کننده های قوی امکان افزایش توان دستگاه و جواب دهی بیشتری دارد.
دستگاه الکساندرایت برند کندلا به علت پرتاب یخ که باعث بی حسی و بی دردی کامل می شود نسبت به سایناشور دارای محبوبیت بیشتری می باشد.
 

دستگاه لیزر موهای زائد در کلینیک دکتر امامی واقع در میرداماد تهران از نوع الکساندرایت کندلا جنتل لیزر پرو ساخت کشور امریکا می باشد که نسبت به دیگر کندلا های دیگر دارای تکنولوژی جدید تر و سرعت بیشتر و زمان و درد کمتر می باشد.

بهترین لیزر برای رفع موهای زائد

1.لیزر الکساندرایت با طول موج ٧٥٥ نانومتر؛

لیزر الکساندریت (Apogee) یکی از پیشرفته‌ترین دستگاه های لیزر دنیا برای رفع موهای زائد است، این لیزر توسط شرکت آمریکایی Cynosure ساخته شده است. از ویژگی های منحصر به فرد این دستگاه فوق العاده قابلیت تنظیم طول موج و میزان انرژی مورد نیاز برای درمان انواع مختلف مو و پوست است.

در میان روش های موجود در دنیا برای از بین بردن موهای زائد، این دستگاه دارای بیشترین کارایی و کمترین خطر است. لیزر موهای زائد با لیزر الکساندرایت برای طولانی مدت باقی خواهد ماند و هیچ عوارضی ندارد و انتظارات بیمار را برآورده می‎کند.

2.لیزر دایود با طول موج 810 نانومتر:

این لیزر برای تمام انواع پوست حتی پوست های تیره قابل استفاده است و به علت قدرت نفوذ زیاد به عمق پوست، می‌تواند موهای که زیر پوست قراردارند را نیز از بین ببرد. در حال حاضر بهترین لیزر دایود؛ لیزر Lightsheer ساخت کمپانی Lumenis آمریکاست.

3.لیزر ان دى یاگ (Nd-YAG) با طول موج ١٠٦٤ نانومتر؛

این لیزر براى رفع موهاى زائد در پوست‌هاى تیره و بسیارتیره (نوع ۵ و ۶) کاربرد دارد و استفاده از آن برای به موارد خاص مى‌باشد.

4.IPL

که به علت ارزان و در دسترس بودن و سهولت استفاده، بسیار رایج شده است اصلاً لیزر نیست و در واقع نور شدید پالسى است که توسط یک لامپ گزنون تولید مى‌شود و مانند لیزر روى سطح پوست تابیده مى‌شود، اما هم از نظر تأثیر روى موهاى زائد و هم تعداد جلسات درمانى با لیزر موهای زائد متفاوت است.

انتخاب لیزر مناسب

چگونه مناسبترین لیزر موهای زائد را انتخاب کنیم؟ جواب این سؤال بسته به اینکه بخواهید فقط بخش کوچکى از بدن مثلاً زیربغل خود را لیزر کنید یا از موهاى زائد کل بدن خلاص شوید، از چند صد هزار تا چند میلیون تومان ارزش دارد، چون اگر اشتباهاً به مراکزى که دستگاه لیزر خوبى ندارند یا از آى پى ال نامناسب استفاده مى کنند، مراجعه کنید، پولى که پرداخت مى کنید را از دست مى دهید و موهاى زائد هم بعد از چند ماه دوباره برمیگردند.

پس مهمترین نکته اینست که در مورد نوع و کیفیت دستگاه لیزر جایى که قرار است براى رفع موهاى زائد خود به آن مراجعه کنید، مطمئن شوید، درحال حاضر یکى از بهترین دستگاه های لیزر موهای زائد، لیزر الکساندرایت Gentlelase است که با کمترین تعداد جلسات درمانى (بطورمیانگین ۵-۳ جلسه) و اثر بخشى بهتر و درد کمتر، نسبت به لیزرهاى دیگر؛ توانایی از بین بردن انواع موهاى زائد و حتى موهاى زیرپوستى را دارد.
اگر کسب اطلاعات لازم در مورد نوع و مدل و کمپانى سازنده دستگاه لیزر، برایتان مقدور نبود، ساده ترین و مطمئن ترین راه، تست لیزر روى قسمتى از پوستتان است، به همین منظور، در کلینیک زیبایی و لیزر دکتر امامی، امکان تست رایگان درنظر گرفته شده تا با اطمینان، بتوانید جلسات درمانى راشروع کنید و مطمئن شوید که پولتان را هدر نمى‌دهید.

.

چه افرادی برای انجام لیزر مناسب نیستند؟

• ·         ۱-وجود اختلالات هورمونی
• ·         ۲-مصرف دارو های خاص
• ·         ۳-وجود بعضی بیماریها
• ·         ۴-سابقه گوشت اضافه در محل عمل
• ·         ۵-سابقه تبخال مکرر
• ·         ۶-سابقه عفونت فعال مثل جوشهای چرکی
• ·         ۷-برنزه بودن
• ·         ۸-وجود تاتو یا خال یا کک و مک در محل لیزر
• ·         ۹-مصرف ایزوترتینویین
• ·         ۱۰-مصرف داروهای حاوی طلا
• ·         ۱۱-سابقه بیماریهایی مثل لوپوس
• ·         ۱۲-افراد باردار