انواع ترشحات واژن

ترشحات واژن نقش مهمی در تمیز نگه داشتن دستگاه تناسلی زنان دارند. ترشحات تولید شده توسط غده های درون واژن و دهانه رحم، سلول های مرده و باکتری ها را به درون بدن می رانند که موجب تمیز شدن واژن و ممانعت از ابتلا به عفونت می شود.

در اکثر موارد، ترشحات واژن کاملا طبیعی هستند اما در مواردی ترشحات واژن خطرناکند و بی توجهی به آنها باعث بروز بیماریها می شوند. میزان ترشحات و بو و رنگ ترشحات طبیعی واژن بستگی به زمان چرخه قاعدگی شما دارد. برای مثال در زمان های تخمک گذاری، شیردهی و در زمانی که از لحاظ جنسی تحریک شده اید، ترشحات واژن شما بیشتر است.

علت تغییرات در ترشحات واژن چیست

ترشحات واژن در دوران بارداری، نازک، سفید، شیری و دارای بوی ملایم است مقدار ترشح نیز در دوران بارداری افزایش می یابد با این حال، در دوران پیری و یائسگی، ترشح به دلیل کم بودن میزان استروژن ،کاهش می یابد موارد زیر ممکن است سبب کاهش میزان استروژن و کاهش ترشح واژن شوند :

• داروها یا هورمون هایی که در درمان سرطان پستان، اندومتریوز، فیبروئید یا ناباروری استفاده می شود.
• جراحی برای تخریب تخمدان.
• درمان رادیواکتیو، برای ناحیه لگن.
• شیمی درمانی.
• استرس شدید، افسردگی یا تمرین شدید.

چه تغییراتی در ترشحات واژن نگران کننده است

• تغییر در بوی ترشحات واژن
• تغییر در حالت ( اگر ترشحات شما تکه پنیری، کفی و حباب دار باشد غیر طبیعی است.)
• تغییر در رنگ ترشحات واژن که به آن خواهیم پرداخت.
• تغییر در غلظت ترشحات واژن 
• تغییر در اندازه ترشحات واژن 
• ترشحات همراه با درد، سوزش یا خارش در ناحیه واژن

ترشح سفید

شما کمی از ترشحات سفید را در ابتدا یا انتهای چرخه قاعدگی مشاهده خواهید کرد که کاملا طبیعی است اما اگر ترشح شما همراه با خارش باشد یا دارای یک بافت غلیظ و پنیری باشد عادی نیست، به طوری که شما نیاز به درمان دارید. این نوع ترشح می تواند به عنوان نشانه ای عمومی از عفونت مخمری باشد.

ترشح آبکی و شفاف

آیا شما ترشحاتی آبکی و شفاف دارید؟ این کاملا منطقی است که برای شما رخ دهد زیرا این نوع ترشح می تواند در هر زمانی در طول ماه ایجاد شود. پس از انجام ورزش، ممکن است شدیدتر هم باشد.

ترشح کششی و شفاف

وقتی که ترشح شما کاملا شفاف است اما کمی حالت کششی دارد، به این معنی است که احتمال بیشتری برای تخمک گذاری دارید. خوب این نوع ترشح معمولی و عادی است و جای نگرانی ندارد.

ترشحات واژن قرمز خونی یا قهوه ای رنگ

ترشحات خونی قرمز یا قهوه ای رنگ در طی دوران پریود طبیعی هستند.
اما در زمان های دیگر غیر از پریود در صورت مشاهده ترشحات قرمز یا قهوه ای رنگ بهتر است به پزشک مراجعه کنید چون می توانند نشانه عفونت یا حتی سرطان دهانه رحم باشند.

چرخه های نامنظم قاعدگی یا لکه بینی نیز می تواند از عوامل دیدن این ترشحات قرمز یا قهوه ای رنگ باشد. همچنین روش های متفاوت پیشگیری از بارداری یا تغییرات هورمونی نیز می توانند موجب این ترشحات شوند.

دلایل ترشحات قهوه ای تیره واژن

به هفت دلیل ممکن است یک زن ترشحات قهوه ای تیره را تجربه کند.

• خونریزی آندومتر
• بارداری
• بیماری التهابی لگن
• تخمک گذاری
• سرطان دهانه رحم
• یائسگی

ترشحات واژن به رنگ قهوه ای روشن

چند دلیل که چرا ترشحات واژن یک زن ممکن است به رنگ قهوه ای باشد وجود دارد که شایع ترین آنها بارداری و یائسگی است.

• بارداری :ترشح قهوه ای مایل به صورتی از نشانه های اولیه بارداری است.
• یائسگی :یائسگی ممکن است سبب تخلیه قهوه ای روشن، صورتی، یا ترشحات زرد شود در بعضی از زنان، این ترشحات ممکن است سنگین و ناراحت کننده باشد.
• خونریزی لانه گزینی :یکی دیگر از نشانه های اولیه بارداری یا همان خونریزی لانه گزینی تغییر در رنگ ترشحات است که تواند قهوه ای روشن، صورتی یا قرمز باشد که معمولاً 10 – 14 روز پس از لقاح ایجاد می شود .

بهتر است به پزشک مراجعه کنید تا علت این ترشحات مشخص شوند.

ترشحات واژن کرمی یا شیری رنگ

طیف وسیعی از رنگ های متمایل به سفید از سفید گچی گرفته تا کرمی می توانند طبیعی باشند مگر اینکه حالت بافت داری مانند بافت پنیری یا کف مانند داشته باشند یا بو بدهند. ترشحات پنیری شکل معمولا نشانه بیماری قارچی هستند.

ترشحات سفید رنگ در واقع روان کننده واژن هستند و موجب سالم نگه داشتن بافت واژن و به حداقل رساندن اصطکاک در حین رابطه جنسی می شوند. 

ترشحات واژن زرد کمرنگ و سبز رنگ

این رنگ معمولا نشانه عفونت است اما اگر تنها یکبار رخ داده است بهتر است به رژیم غذایی که مصرف کرده اید، نگاه بیندازید. این رنگ ممکن است در اثر مصرف ویتامین های جدید یا برخی مواد غذایی رنگ دار رخ دهد.

ترشحات واژن با رنگ زرد مایل به سبز همراه با کف و بوی زیاد:این نوع از ترشحات واژن می تواند در اثر نوعی عفونت به نام عفونت تریکوموناس ایجاد شود. در این وضعیت حسمی کنید که به طور مدام حباب از واژن خارج می شود؛ در صورت بروز این ترشحات حتما به پزشک مراجعه کنید؛ چرا که عدم درمان می تواند به ناباروری و عفونت های لگنی منجر گردد.

آیا ترشح سبزرنگ واژن طبیعی است

داشتن ترشح سبز ،طبیعی نیست این علامت عفونت باکتریایی یا عفونت منتقله از راه جنسی است ؛ کسی که ترشح سبز دارد ، باید متخصص او را ببیند.

علت ترشح زرد رنگ واژن

ترشح زرد،ترشح غیر طبیعی است، زیرا این نشانه ای از عفونت باکتریایی یا عفونت منتقله از راه جنسی است.

ترشحات واژن صورتی رنگ

ترشحات صورتی کمرنگ یا پر رنگ اغلب نشانه شروع چرخه قاعدگی هستند اما اگر زمان مشاهده این ترشحات صورتی رنگ نزدیک به چرخه قاعدگی شما نیست می تواند نشانه یک مشکل بسیار جدی باشد و هرچه سریع تر باید به پزشک مراجعه کرد.

ترشحات واژن بی رنگ

ترشحات بی رنگ که اغلب متمایل به سفید هستند، معمولا طبیعی هستند و ممکن است حالتی شبیه به سفیده تخم مرغ داشته باشد. این ترشحات اغلب در موارد زیر رخ می دهند:

تخمک گذاری: حدود روز چهاردهم چرخه قاعدگی تخمک گذاری رخ می دهد که ترشحات بی رنگ در این زمان نشانه تخمک گذاری و تولید مخاط دهانه رحم هستند.
بارداری: بارداری همچنین می تواند موجب تغییر هورمون ها و افزایش ترشحات بی رنگ شود.
تحریک جنسی: در زمان تحریک جنسی میزان ترشحات آبکی و بی رنگ افزایش می یابند که روان کننده واژن هستند و موجب کاهش اصطکاک در رابطه جنسی می شوند.

ترشحات واژن خاکستری رنگ

در صورت مشاهده ترشحات متمایل به رنگ خاکستری حتما باید به پزشک مراجعه کنید زیرا می توانند نشانه عفونت باکتریایی واژن باشند که عفونت رایجی در میان زنان است. پزشک برای شما داروهای آنتی بیونتیک خوراکی یا واژینال تجویز خواهد کرد.

ترشحات خاکستری رنگ واژن با بوی تعفن

ترشحات خاکستری و بد بوی واژن به دلیل به هم خوردن تعادل نوعی باکتری به نام گاردنرلا در واژن بوجود می آید. به گفته ی متخصصان زمانی که واژن در اثر عوامل بیرونی قلیایی شود این باکتری بیش از حد در واژن رشد کرده و باعث این ترشحات می گردد. رابطه جنسی مکرر با تخلیه منی در واژن باعث به هم خوردن اسیدیته ی واژن شده و این عفونت ایجاد می شود.

علت ترشح عفونت مخمر واژن

ترشحات عفونت مخمر ،بعلت افزایش قارچ در واژن ناشی می شود ؛ نشانه های ترشح عفونت مخمر، شامل ترشح ضخیم، سفید،پنیری مانند، همراه با خارش، قرمزی، تحریک و سوزش است. تقریبا 90 درصد از زنان، در بعضی از مراحل زندگی خود، یک دوره عفونت مخمر دارند.عفونت های مخمری، مسری نیستند، و کرم ضد قارچی بدون نسخه برای استفاده بیماران در دسترس است اما اگر نشانه ها ،با درمان بهبود پیدا نکند یا بیش از چهار عفونت مخمر در یک سال وجود داشته باشد، او باید متخصص خود را ببیند .

چه زمانی باید برای ترشحات واژن به پزشک مراجعه کرد؟

اگر نگران رنگ، میزان یا دیگر ترشحات واژن خود هستید و همچنین علائم زیر را دارید بهتر است به پزشک مراجعه کنید:

• خارش
• درد
• سوزش در هنگام ادرار
• بوی زننده
• حالت کف مانند ترشحات
• ترشحات پنیری شکل
• خونریزی از واژن غیر از زمان پریود
• مشاهده رنگ خاکستری 

علت ترشحات واژن

ترشحات طبیعی واژن بخشی از عملکرد طبیعی بدن و روش بدن برای تمیز کردن و محافظت از واژن است. برای مثال افزایش ترشحات در هنگام برانگیختگی جنسی و تخمک‌گذاری کاملا طبیعی است. ورزش کردم، مصرف قرص های ضدبارداری و اضطراب احساسی هم ممکن است باعث ترشح شوند. اما ترشحات غیرطبیعی معمولا به دلیل عفونت هستند.

واژینوز باکتریال

واژینوز باکتریال (Bacterial vaginosis) نوعی عفونت باکتریایی شایع است. این عفونت، باعث ترشحاتی می‌شود که بسیار بدبوست و گاهی بویی شبیه ماهی دارد؛ هرچند گاهی هم هیچ نشانه‌ای به‌همراه ندارد.

زنانی که آمیزش جنسی دهانی یا شرکای جنسی متعدد دارند، بیشتر در معرض ابتلا به این عفونت هستند.

تریکومونیازیس

تریکومونیازیس (Trichomoniasis) نوعی عفونت است که عامل بروز آن موجودات تک‌یاخته‌ای هستند. تریکومونیازیس معمولا از طریق آمیزش جنسی منتقل می‌شود، اما امکان انتقال آن با استفاده اشتراکی از حولهٔ حمام هم وجود دارد. ترشحات واژنی ناشی از تریکومونیازیس زرد یا سبز، و بدبو هستند. درد، التهاب و خارش هم از دیگر نشانه‌های رایج تریکومونیازیس هستند. البته در برخی مبتلایان هیچ نشانه‌ای مشاهده نمی‌شود.

عفونت قارچی

عفونت قارچی ترشحات سفید به‌همراه دارد؛ با ظاهری مانند پنیر کلبه. همچنین با سوزش و خارش همراه است. وجود قارچ در ناحیهٔ واژن امری طبیعی‌ست اما گاهی در شرایط خاص رشد آن از کنترل خارج می‌شود. عوامل زیر در افزایش رشد قارچ مؤثرند:

• اضطراب؛
• دیابت؛
• مصرف قرص‌های ضدبارداری؛
• بارداری؛
• مصرف آنتی بیوتیک، به‌ویژه برای بیش از از ۱۰ روز.

سوزاک و کلامیدیا

سوزاک و کلامیدیا از عفونت‌های آمیزشی هستند که ممکن است با ترشحات غیرطبیعی همراه باشند. این ترشحات اغلب زرد، نزدیک به سبز یا خاکستری هستند.

بیماری التهابی لگن

بیماری التهابی لگن (PID) نوعی عفونت است که اغلب با تماس جنسی منتقل می‌شود. این عفونت درنتیجهٔ نفوذ باکتری‌ها به واژن و سپس ورود به اندام تولیدمثل ایجاد می‌شود که ممکن است با ترشحات شدید و بدبو همراه باشد.

ویروس پاپیلوم انسانی یا سرطان دهانهٔ رحم

ویروس پاپیلوم انسانی (HPV) با آمیزش جنسی منتقل می‌شود و ممکن است باعث سرطان دهانهٔ رحم شود. سرطان دهانهٔ رحم ممکن است با نشانهٔ خاصی همراه نباشد اما ترشحات خون‌آلود، قهوه‌ای یا آبکیِ بدبو یکی از نشانه‌های آن است. سرطان دهانهٔ رحم به‌سادگی با تست HPV و آزمایش سالانهٔ پاپ‌اسمیر تشخیص داده می‌شود.

درمان های خانگی طبیعی برای ترشح واژن

خوشبختانه، داروهای خانگی زیادی برای ترشح واژن وجود دارد که می تواند به راحتی بدون صرف هزینه زیاد و زمان، به ما نشان دهد که چگونه از این مشکل خلاص شویم. شما می توانید برخی از روش ها را همزمان به کار ببرید اما اگر ترشحات واژن باعث ناراحتی های زیادی برای شما می شود، باید با یک دکتر صحبت کنید.

در اینجا چند مورد از داروهای اصلی طبیعی برای ترشح واژن ارائه شده است که هر زنی می تواند بدون صرف هزینه زیاد و تلاش، از شر این مشکل مزاحم راحت شود.

1. ماست

ماست برای زنان بسیار آشنا است زیرا تاثیرات مثبتی بر روی مراقبت از پوست و مو دارد. با این حال، خوب است که درباره مزایای بهداشتی ماست در درمان ترشحات واژن نیز بدانید. لاکتوباسیل موجود در ماست می تواند به جلوگیری از رشد باکتری ها در این منطقه کمک کند. این ماده همچنین می تواند از عفونت مخمر به طور موثر جلوگیری کند و شما می توانید به راحتی از ترشح واژن خلاص شوید.

شما می توانید یک پد پنبه ای را چند بار در روز استفاده کرده و به کمک آن ماست را به قسمت واژن بزنید. پس از آن، باید این منطقه را با آب گرم شستشو دهید.

2. روغن درخت چای

روغن درخت چای با ویژگی های ضد عفونی کننده اش، یکی از بهترین داروهای خانگی برای ترشحات واژن است. این می تواند رشد باکتری ها را متوقف کند و به شما در از بین بردن بوی ناخوشایند در ناحیه واژن کمک نماید. با این حال، لازم به ذکر است که فقط روغن درخت چای را به صورت رقیق شده استفاده کنید در غیر این صورت ممکن است واژن تان واکنش نشان داده و خارش و سوزش را به همراه داشته باشد.

3. سرکه سیب

مثل ماست و داروهای خانگی دیگر برای ترشحات واژن، سرکه سیب نیز در درمان بسیاری از مشکلات سلامتی بسیار محبوب است و اکنون می توانید یاد بگیرید چگونه برای ترشحات واژن از آن استفاده کنید. خواص ضد قارچ و ضد باکتری سرکه سیب آن را برای حذف باکتری های انباشته شده در داخل منطقه واژن به گزینه ای ایده آل تبدیل کرده است.

یکی دیگر از مزایای این روش این است که تعادل pH بدن را بازگردانیم. شما می توانید چند قاشق سرکه سیب را با آب حمام خود مخلوط کنید و نیم ساعت در آن بدن تان را خیس کنید. بوی واژن به زودی ناپدید می شود.

4. سیر

آیا می توانید در آشپزخانه از این داروهای خانگی برای ترشحات واژن پیدا کنید؟ برای از بین بردن بوی ناراحت کننده واژن، باید از عنصر دیگری استفاده کنید که بوی آن نیز ناراحت کننده است. ممکن است باور پذیر نباشد اما درست است؟ با این حال، سیر به خوبی شناخته شده است تا سرعت درمان ترشحات واژینال را به میزان قابل توجهی افزایش دهد. خواص ضد قارچی آن می تواند تمام قارچ هایی را که ممکن است عامل اصلی ترشح واژن باشد حذف کند.

قبل از اینکه هر روز صبحانه بخورید، می توانید چند حبه سیر را با آب مخلوط کنید. یا شما می توانید آنها را خرد کرده و در منطقه واژن استفاده کنید.

5. موز

به طور معمول، موز به عنوان یک میوه حیاتی در دنیای پزشکی شناخته شده است، بنابراین جای تعجب نیست که چرا آن را در کنار سایر داروهای خانگی برای ترشح واژینال می شناسند. در حال حاضر، این ثابت شده که ادعا درست است و این میوه از درمان ترشح واژن حمایت می کند. شما باید 2-3 موز به صورت روزانه بخورید تا بتوانید از ترشح واژن در اسرع وقت خلاص شوید.

موز حاوی مقدار زیادی از ویتامین ها و کلسیم است که نه تنها کمک می کند تا تعادل هورمونی را دوباره به دست آورید بلکه باعث بهبود وضعیت پوست و سلامت عمومی نیز می شود.

6. دانه شنبلیله

تغییرات در هورمون ها می تواند به لطف دانه های شنبلیله حل شود. در واقع، این یکی از بهترین داروهای خانگی برای ترشحات واژن است. مواد مغذی این دارو حتی تولید هورمون جنسی زنانه را افزایش می دهد. تعدادی دانه شنبلیله را داخل آب قرار دهید و آنها را یک شب بخیسانید. صبح روز بعد، آنها را فشار دهید تا آب اضافی اش خارج شود. سپس آنها را قبل از صبحانه مصرف کنید.
شما باید این روش را چندین بار در هفته انجام دهید تا زمانی که متوجه پیشرفت ها بشوید.

7. جوش شیرین

سطح PH آسیب دیده می تواند به یک سری از مشکلات بهداشتی متنوع، از جمله ترشحات واژن بینجامد. بنابراین، اگر از ناراحتی یا درد ناشی از عدم کنترل PH خود ناراحت هستید، می توانید از جوش شیرین استفاده کنید. شما می توانید آن را با آب مخلوط کرده و در صورت تمایل به حذف بوی ناخوشایند، منطقه واژن خود را با این مخلوط شستشو دهید.

8. زردچوبه

برای شناخت نحوه خلاص شدن از ترشح واژن، ابتدا باید از مزایای زردچوبه مطلع شوید. با ویژگی های ضد باکتری اش، می توان آن را برای جلوگیری از ابتلا به باکتری های واژن مورد استفاده قرار داد. شما باید زردچوبه را با یک فنجان شیر گرم 2-3 بار در روز بخورید تا بهترین نتایج را بدست آورید.

9. کرنبری

اگر شما یک فنجان آب کرنبری را هر روز بخورید، می تواند کمک کند تا باکتری ها از بدن دفع شود. اسیدیته کرنبری باعث از بین رفتن باکتری هایی که بوی بد در مهبل (واژن) ایجاد می کنند شده که این امر راه حل مناسبی برای درمان ترشحات واژن می شود. پس از نوشیدن آن، درمان ترشح واژن به سرعت به پایان خواهد رسید.

قبل از نوشیدن این نوشیدنی بهتر است کرنبری ها را در آب بخیسانید. انجام این کار بدون شک مفید خواهد بود و عفونت باکتریایی را از بین می برد. کرنبری را  در مخلوط کن ریخته و آب آن را بنوشید بدون اینکه پالپ آن را جدا کنید. اما اگر با روده تان مشکل دارید، خوب است که پالپش را هم جدا کنید.

10. شیر

آیا شیر به عنوان دارویی خانگی برای ترشح واژن مناسب است؟ بله کاملا! مطمئنا نوشیدن چند فنجان شیر هر روز مصونیت تان را افزایش می دهد که در درمان ترشحات واژینال بسیار مفید است. برای شستن ناحیه واژن به منظور استفاده از بوی نامطبوع و خارش هم به طور هم زمان می توانید از شیر استفاده کنید.

شیر همچنین برای درمان سایر مشکلات بهداشتی هم مورد استفاده قرار می گیرد.

11. گیاه چریش

چریش با خواص ضد قارچ و ضد ویروسی اش می تواند به عنوان یکی از موثر ترین درمان های خانگی برای ترشحات واژن در نظر گرفته شود. برگ های چریش را در ظرف قرار دهید و حرارت را به مدت 3-5 دقیقه روشن کنید. هنگامی که برگ ها سرد شدند، آنها را خرد کرده و به پودر تبدیل کنید. آن را با آب مخلوط کنید تا خمیری شود و سپس این خمیر را روی ناحیه واژن خود اعمال کنید.

12. گواوا

هنگامی که با آب گرم مخلوط می شود، برگ های این گیاه می تواند از روش های دیگر خانگی برای ترشح واژن محسوب شود تا بوی ناخوشایند ناشی از این بیماری را از بین ببرد. منطقی است که بگوییم گواوا علاوه بر درمان ترشحات واژن نیز عالی است. آنچه شما نیاز دارید چهار یا پنج برگ گواوا و یک لیتر آب است.

13. آناناس

گفته می شود این میوه شگفت انگیز برای سلامتی واژن و بوی آن مفید است. آنچه شما باید انجام دهید این است که آناناس و آب آناناس را به طور منظم در رژیم غذایی خود وارد کنید. شما می توانید یک تا دو لیوان آب تازه آناناس را هر روز به مدت چند روز بنوشید. محتوای بالای قند و آنزیم بالا در آناناس باعث کاهش ترشحات واژن می شود.

14. پراکسید هیدروژن

پراکسید هیدروژن یک ماده شیمیایی چند منظوره است که می تواند برای درمان واژینوز باکتریایی و حذف بوی بد واژن استفاده شود. این یکی از موثرترین داروهای ضد بوی زنانه است.

قسمت های مساوی از پراکسید هیدروژن و آب را با هم مخلوط کنید. اطمینان حاصل کنید که فقط  غلظت آن 3٪ است. تامپون را در این مخلوط قرار دهید و آن را به سرعت وارد واژن کنید. آن را برای بیش از 30 دقیقه از واژن بیرون نیاورید. شما می توانید این کار را هر چند ساعت تکرار کنید تا بوی ناخوشایند کاهش یابد و باکتری ها هم از بین برود. خواص ضد عفونی طبیعی پراکسید هیدروژن باکتری های بد در واژن را می کشد. این منجر به افزایش تعداد باکتری های خوب می شود که به طور طبیعی در آنجا وجود دارند. بسیاری از مطالعات انجام شده قابلیت از بین بردن عفونت پراکسید هیدروژن را به اثبات رسانده اند.

 15. برگ گیاه بتل

چه کسی فکر می کرد که برگ های بتل بتواند برای درمان مشکل ترشح واژن استفاده شود؟ برگ ها را به قطعات کوچک تقسیم کرده و آنها را برای حدود 10 دقیقه جوش بیاورید.  اجازه دهید تا عصاره خنک شود. تامپون را در این مایع خیس کنید و آن را به داخل واژن فرو کنید. آن را برای مدت 15 دقیقه نگه دارید سپس تامپون را درآورده و دور بریزید.

این کار را برای یک هفته تکرار کنید. شما همچنین می توانید این عصاره را دو بار در روز بنوشید یا از آب به عنوان یک شستشو دهنده واژینال استفاده کنید. عصاره برگ بتل در پمادها برای خواص ضد باکتری اش استفاده می شود.

16. میوه های خانواده مرکبات

مرکبات مانند پرتقال، گریپ فروت، لیمو شیرین، لیمو، انگور و غیره، منابعی عالی از ویتامین C هستند که سیستم ایمنی را تقویت می کنند. مرکبات به بدن کمک می کند تا با رشد باکتری در واژن مبارزه کند. بنابراین، خوردن آنها یا نوشیدن آب میوه های تازه مرکبات به از بین بردن بوی واژن کمک می کند. آنچه شما باید انجام دهید این است که میوه های مرکبات را بخورید.
یا میوه ها را بشویید و آنها را در یک لیوان آب جوش بیندازید و بگذارید آنها یک شب خیس بخورند. این آب را در تمام طول روز بنوشید.  آب میوه مرکبات یا آب سم زدا به حفظ تعادل pH بدن و جلوگیری از عفونت میکروبی و خارش در مهبل کمک می کند.

17. دانه ها و آجیل

آجیل و دانه ها مقدار خوبی از ویتامین E دارند که مانع از خشکی و خارش واژن می شود. دانه های کدو و بادام غنی از روی هستند که به جلوگیری از خشکی واژن، خارش، رشد باکتری ها و بوی بد می انجامد. آجیل های دیگر مانند گردو، دانه های کتان (غنی از اسید های چرب امگا 3 و پلی استروژن)، فندق و دانه های آفتابگردان نیز در تنظیم چرخه قاعدگی و جلوگیری از خشکی واژن و عدم تعادل هورمون مفید هستند.

مواد لازم:

4 عدد بادام
2 عدد فندق
1 قاشق غذاخوری پودر دانه کتان
1 فنجان شیر

طرز تهیه:

1. دانه کتان را در ظرف چهار ساعت بخیسانید.
2. پوست بادام را جدا کرده و در مخلوط کن بریزید.
3. فندق را اضافه کنید.
4. شیر را هم اضافه کرده و دستگاه را روشن کنید.
5. مخلوط را در یک فنجان بریزید.
6. پودر کتان را اضافه کنید و خوب هم بزنید.

آجیل و شیر به تقویت استخوان ها کمک می کنند، عملکرد مغز را بهبود می بخشد، رادیکال های اکسیژن را از بین می برند و ایمنی بدن را افزایش می دهند.

18. روغن اسطوخودوس

این روغن باعث کاهش خارش و تحریک شدن واژن می شود. در اینجا نحوه استفاده از آن آمده است. شما می توانید روغن را به آب حمام خود اضافه کنید و بدن خود را در آب برای حداقل 10 دقیقه خیس کنید.
همچنین می توانید روغن را به یک لیتر آب اضافه کنید و در یک بطری ذخیره کنید. آن را سرد کنید از این محلول به کمک پنبه برای استفاده در دهانه واژن و واژن استفاده نمایید. این کار را یک روز در میان برای چند هفته انجام دهید.

عطر این روغن موجب احساس شادی و بوی خوب در تمام طول روز و جلوگیری از ترشح واژن می شود.

19. انجیر خشک

انجیرها یک درمان خوب برای این مشکل هستند. آنها یک اثر ملایم دارند که به حذف سموم مضر و آلودگی از بدن کمک می کند. دو تا سه عدد انجیر خشک را در یک فنجان آب خیس کنید. صبح روز بعد، انجیر خیس شده را پوره کرده و با معده خالی بنوشید.

20. بامیه

بامیه هم در درمان ترشح واژن مفید است. باکتری باعث تخریب مخاطی سیستم شما می شود و بامیه به نوبه خود ترشحات واژن را کاهش می دهد. 100 گرم بامیه را بشویید و آنها را به قطعات کوچک برش دهید. قطعات بامیه را در نیم لیتر یا حدود دو فنجان آب به مدت 20 دقیقه بجوشانید تا آب به نصف کاهش یابد. این محلول را به سه بخش تقسیم کنید.
هر بار بخشی از این محلول را همراه با کمی عسل سه بار در روز بخورید. این درمان را ادامه دهید تا زمانی که شرایطتان بهبود یابد.

21. انار

انار دارای خواص قوی و دارویی است که در درمان ترشحات واژینال مفید است. میوه و همچنین برگ و پوست آن می تواند مورد استفاده قرار گیرد. یک لیوان آب انار تازه گرفته و یکبار در روز برای یک ماه بنوشید. همچنین می توانید 30 برگ تازه انار و 10 دانه فلفل سیاه را خشک کنید. سپس آنها را در نصف لیوان آب مخلوط کرده و خمیری تهیه کنید. مخلوط را صاف کنید و آن را دو بار در هفته به مدت سه هفته بنوشید.

گزینه دیگری این است که پوست یک انار را خشک کنید و آن را به پودر تبدیل کنید. یک قاشق غذاخوری از این پودر را در دو فنجان آب مخلوط کنید. از این راه حل به عنوان دوش واژن استفاده نمایید.

22. زعفران

خواص ضد عفونی و آنتی اکسیدانی زعفران به درمان ترشح واژن کمک می کند. علاوه بر این، زعفران به عنوان تقویت کننده ایمنی برای سرعت بخشیدن به بهبود موثر است. یک قاشق چای خوری زعفران را در یک چهارم فنجان آب بجوشانید تا آب به یک قاشق غذاخوری کاهش یابد. این محلول را به سه قسمت مساوی تقسیم کنید. هر یک قسمت را با یک مقدار مساوی از آب مخلوط کنید. محلول یه دست آمده را سه بار در روز برای چند روز بنوشید.

23. اجتناب از پوشیدن لباس های تنگ

یک راه ساده دیگر در میان این داروهای خانگی برای ترشحات واژن وجود دارد که باید اکنون امتحان کنید. وقتی باکتری ها به ناحیه واژن شما حمله می کنند و بوی ناخوشایندی را ایجاد می کنند بهترین راه برای مقابله با این مشکل، پوشیدن لباس های مناسب و آزاد است. لباس های تنگ ممکن است بو و خارش را بدتر کنند.

24. دوری از کافئین و الکل

راز نحوه خلاص شدن از ترشحات واژن به رژیم غذایی و شیوه زندگی شما بستگی دارد. این روش بسیار در مقایسه با سایر داروهای خانگی برای ترشح واژن آسان تر است، درست است؟ بنابراین ایده خوبیست که درصد مصرف کافئین و الکل را در وعده های غذایی روزانه خود حذف کنید زیرا آنها می توانند رشد باکتری هایی که باعث تخریب واژن می شوند را فعال کنند.

سایر روشهای پیشگیرانه

در مورد خاص ترشحات شدید واژن، استفاده از این داروهای خانگی ممکن است بهترین کار نباشد و باید توسط یک پزشک درمان شود بنابراین باید قدم هایی پیشگیرانه انجام دهید. بیایید خودمان را از این ناراحتی ها نجات دهیم و فقط کافیست با بهترین درمان های پیشگیرانه در اینجا آشنا شوید:

تمیز کردن به آرامی

هر گاه احساس نیاز شدید به شستشوی واژن خود کردید، از کمی صابون ملایم و آب ولرم استفاده کنید. سعی کنید از دوش شیمیایی، حمام حباب، اسپری یا حتی صابون عطری اجتناب کنید زیرا این امر عفونت های شما را تحریک می کند و باعث تحریک شدید می شود.

هنگام شستشو از پشت به جلو نکشید

در هنگام شستشوی واژن، از جلو به سمت پشت تمیز کنید تا از انتقال هر گونه آلودگی و میکروب مدفوع به واژن جلوگیری کنید.

از لباس های مرطوب دور بمانید

به یاد داشته باشید پس از ورزش برای مدت طولانی، لباس های خیس و عرق کرده را از تن درآورید. به جای آن، لباس های خشک و تمیز بپوشید تا زا ترشح واژن جلوگیری کنید.

لباس های آزاد را انتخاب کنید

هرگز شلوارهای تنگ و حتی لباس زیری را که احتمالا موجب تحریک و افزایش خطر ابتلا به عفونت می شود، نپوشید. فقط در همه موارد لباس های مناسب و راحت را انتخاب کنید. همیشه تامپون یا نوار بهداشتی خود را به طور مرتب عوض کنید و این باید در طول دوره عادت ماهانه شما رعایت شود.

یک قرار ملاقات با یک دکتر داشته باشید

برای یک معاینه یا آزمایش دقیق تر به دکتر مراجعه کنید. این بهترین راه برای کمک به شما در تعیین علت واقعی معضلات مربوطه است. در بیشتر موارد، دارو تنها راه حل سریع مشکل شماست.

انواع ترشحات مردانه

ترشحات مردانه ، مایعی غیر از ادرار است که از مجرای ادراری خارج می شود. مجرای ادرار لوله‌ای باریک است که ادرار را از مثانه به خارج هدایت می کند.

برخی از انواع ترشحات مردانه ، طبیعی هستند و به محافظت یا روان کردن آلت تناسلی کمک می کنند و برخی از آن ها ممکن است به علت عدم رعایت بهداشت، خارج شوند. این ترشحات ممکن است با علائمی، مانند: درد، سوزش یا بوی نامطبوع همراه باشند. در این مقاله از دکتر چک ، به بررسی ترشحات طبیعی و غیر طبیعی و علائم هر نوع از آن ها می پردازیم و به شما می گوییم که چه زمانی به پزشک مراجعه کنید.

ترشح طبیعی چیست؟

ماده منی و پیشاب، بخشی از ترشحات طبیعی هستند. این ترشحات در طول برانگیختگی و مقاربت جنسی آزاد می شوند. اسمگما، ماده دیگری است که ممکن است در اطراف سر آلت تناسلی انباشته شود.

پیشاب

مایع پیشاب، ماده ای مخاطی قلیایی است که در غدد پیازی-میزراهی تولید می شود. غدد پیازی-میزراهی: غددی به اندازه نخود هستند که در زیر غده پروستات قرار دارند. در طی تحریکات جنسی، این مایع تا حدود 4 میلی لیتر، به مجرای ادراری ترشح می شود. ویژگی های مایع پیشاب عبارتند از:

• به عنوان روان کننده مایع منی عمل می کند؛
• باعث روان کردن آلت می شود؛
• حالت اسیدی ادرار در مجاری ادراری را خنثی می کند؛
• اسیدیته ی واژن را خنثی می کند.

در حالی که از غدد پیازی-میزراهی، مایع پیشاب آزاد می شود، بیضه ها، اسپرم را آزاد می کنند. با این وجود، تحقیقی در سال 2011، نشان داده است که مایع پیشاب حاوی اسپرم زنده است. در نمونه های به دست آمده، پیشاب حاوی 23 میلیون اسپرم می باشد. محققان مطمئن نیستند که پیشاب بلافاصله قبل از انزال آلوده شده یا به اسپرم باقی مانده از انزال قبلی آغشته شده است.

مایع منی یا انزال

انزال یا مایع منی، مایعی شیری و ابری است که به علت تحریک جنسی از مجرای ادرار عبور کرده و از آلت تناسلی خارج می شود . به این روند انزال می گویند و معمولاً در طول ارگاسم اتفاق می افتد. غدد پروستات و غددی به نام« وزیکول سمینال» مایع منی را تولید می کند.

غلظت اسپرم سالم در مایع منی، حدود 15 تا 150 میلیون اسپرم در میلی لیتر است. اسپرم در بیضه ها تولید و سپس درون مجاری « اپیدیدیم و رگ وابران» واقع در پشت بیضه بالغ می شود. در حین تحریک جنسی، اسپرم ها با مایع منی مخلوط می شوند تا انزال صورت بگیرد. مایع منی، مایع سفیدی است که غدد پروستات و غددی به نام وزیکول منی، آن را تولید می کنند. اسپرم، بخش کوچکی از مایع منی را تشکیل می دهد. مایع منی از موارد زیر تشکیل شده است:

• 1-5 ٪اسپرم؛
• حدود 5٪ ترشحات از طریق غدد پیازی-میزراهی؛
• 15 تا 30٪ ترشحات از طریق پروستات؛
• مایع از وزیکول سمینال( کیسه منی).

اسمگما

اسمگما، ماده ای غلیظ و سفیدی است که می تواند حاصل جمع شدن سلول های پوست، ترشحات بدن و رطوبت باشد. غدد چربی در پوست اطراف دستگاه تناسلی این ماده را ترشح می کنند.  اسمگما بین سر و پوسته جلویی آلت ایجاد شده و یک روان کننده طبیعی است که به مرطوب نگه داشتن دستگاه تناسلی کمک می کند و باعث می شود که پوست ختنه گاه، در هنگام مقاربت جنسی جمع شود. با این حال، ترشح اسمگما ممکن است بوی ناخوشایندی داشته و باعث به وجود آمدن باکتری شود. شست و شوی آلت تناسلی مردانه با آب تمیز و گرم به مدت یکبار در روز، به کاهش تجمع اسمگما کمک می کند. گفته ها حاکی از این است که آقایان باید از شستشوی بیش از حد آلت تناسلی با صابون یا ژل دوش پرهیز کنند! زیرا این محصولات می توانند باعث تحریک و درد شوند.

خروج ترشحی شبیه به مایع منی هنگام ادرار کردن یک مشکل نسبتاً رایج است که در بسیاری از موارد سبب نگرانی فرد مبتلا می گردد. عمدۀ مردم به اشتباه به آن خروج اسپرم می گویند. باید متذکر شد که وجود اسپرم در ادرار را فقط آزمایشگاه می تواند تشخیص دهد. معمولاً خروج هر مایعی با رنگ، قوام و غلظت شبیه به مایع منی را، مردان مایع منی تلقی می کنند، در صورتیکه بسیاری از این ترشحات، مایع منی نیستند.علت غلیظ بودن مایع منی وجود مقادیر زیاد قند فروکتوز در آن جهت تغذیۀ اسپرمها است.

ترشحات شبیه به مایع منی به سه شکل می توانند در ادرار ظاهر شوند:

قبل از خروج ادرار، مخلوط با ادرار، و پس از پایان ادرار کردن. اکثراً اینگونه ترشحات در پایان ادرار کردن از طریق مجرا خارج می گردند. ما در این نوشتار بنا را بر این می گذاریم که مایع خارج شده از مجرا همراه با ادرار کردن، همان مایع منی می باشد و در این مورد با خوانندگان گرامی صحبت می کنیم، هر چند که به سایر علل آن نیز به اختصار اشاره خواهیم کرد.

خروج مایع منی با ادرار را در اصطلاح پزشکی معمولاً “التهاب احتقانی پروستات” می نامند. فرایند یک رابطۀ زناشوئی توسط یک چرخۀ جنسی مشخص می شود که در مردان شامل 4 مرحله می باشد. اولین مرحلۀ آن برانگیختگی جنسی است. در حین این مرحله، غدۀ پروستات شروع به تولید یک مایعی می کند که حدود دو سوم حجم منی در مردان را تشکیل می دهد.

مردان دارای یک جفت کیسۀ منوی نیز هستند که در پشت پروستات قرار دارند و حدود یک سوم حجم باقیماندۀ مایع منی را تولید می کنند. فقط حدود 1 درصد حجم مایع منی را اسپرم یا همان نطفۀ مردانه تشکیل می دهد. هنگام انزال مایع تولید شده در غدۀ پروستات و کیسه های منوی وارد قسمت خلفی مجرای مرد می شوند و سپس از طریق 2 تا لوله، اسپرم تولید شده در بیضه ها نیز به مجرای خلفی منتقل شده و جمعاً مایع منی را تشکیل می دهند، و این مایع منی از طریق مجرای ادراری به بیرون دفع می شود.

در مردانی که می خواهند دیگر صاحب فرزند نشوند، این لوله ها را با جراحی قطع می کنند. اینگونه افراد مایع منی بدون اسپرم خواهند داشت. حجم مایع منی در مردان معمولا مابین 6-2 میلی لیتر متفاوت است، و هر قدر تعداد نزدیکی ها بیشتر باشند، از حجم آن کاسته می شود، چون که فرصت برای باز تولید آن اندک است.

برای کامل شدن فرایند یک رابطۀ زناشوئی طبیعی، باید تمامی مراحل یک چرخۀ جنسی کامل شوند.این مراحل به ترتیب عبارتند از:

مرحلۀ برانگیختگی، مرحلۀ کفه یا همان تداوم تحریک جنسی، مرحلۀ انزال، و بالاخره مرحلۀ فروکش.

اگر مردی وارد مرحلۀ برانگیختگی شود، بدون اینکه سایر مراحل رابطۀ زناشوئی را کامل کند، پروستات مایع منی را تولید می کند، ولی این مایع خارج نمی شود. ممکن است خروج مایع منی با ادرار همراه شود.

پروستات از نظر آناتومی بر بستر راست روده که مدفوع در آن جمع می شود قرار دارد. حین اجابت مزاج به پروستات فشار وارد شده و باز ممکن است خروج مایع منی با ادرار همراه شود. افرادیکه دچار یبوست شدید هستند، ممکن است حتی بدون برانگیختگی نیز، دچار خروج منی از مجرای ادراری در حین اجابت مزاج شوند. ما در حال نشسته در حقیقت در روی پروستات خود می نشینیم. نشستن طولانی مدت ممکن است سبب خروج مایع منی از مجرا قبل از خروج ادرار شود.

پروستات مجاورت بسیار نزدیک با مثانه دارد و گردن مثانه به پروستات باز می شود. حین ادرار کردن مثانه منقبض می شود تا محتویات خود را خالی کند. وقتی مثانه آخرین قطرات ادرار را از خود خارج می سازد، در حقیقت پروستات چلانده می شود، و اگر پروستات بعلت التهاب، عفونت و یا برانگیختگی جنسی دچار تورم و احتقان شده باشد، چلانده شدن آن ممکن است سبب خروج مقداری مایع منی در انتهای ادرار کردن گردد.

اگر علت احتقان پروستات، التهاب یا عفونت پروستات باشد، بیمار ممکن است همراه با خروج مایع منی از مجرا احساس درد در ناحیۀ بیضه ها، کشالۀ ران، کمر و مقعد نماید، این علائم گاهاً همراه با سوزش و تکرر ادرار نیز هستند. ولی عده ای از بیمارانیکه دارای التهاب یا عفونت پروستات می باشند، فقط دارای ترشح از مجرا می باشند. این نوع ترشحات معمولاً بدنبال انزال و یا اجتناب از برانگیختگی بدون رابطۀ زناشوئی قطع می شوند.

برای برطرف کردن احتقان پروستات، نشستن در وان گرم به مدت 15-10 دقیقه در روز خیلی کمک کننده است. احتقان طولانی مدت یا طول کشیدۀ پروستات را در اصطلاح “التهاب مزمن پروستات” می گویند. این التهاب مزمن پروستات ممکن است عفونی و یا غیر عفونی باشد. یکی از علائم التهاب مزمن پروستات خروج ترشحی شبیه به مایع منی از مجرای ادراری است که ممکن است با یا بدون ادرار کردن باشد.حدود 1 درصد حجم مایع منی را اسپرم یا همان نطفۀ مردانه تشکیل می دهد

سایر علائمی که ممکن است همرا با التهاب مزمن پروستات دیده شوند عبارتند از: سوزش و تکرر ادرار، آهسته شدن جریان ادرار بعلت بزرگ شدن و تورم پروستات، احساس سوزش هنگام انزال، احساس سوزش در قسمت انتهائی دستگاه تناسلی حتی در حالت عادی و بدون ادرار کردن، اختلال جنسی مثل اختلال در نعوظ، احساس خارش در ناحیۀ دستگاه تناسلی، احساس یک حالت ناراحتی در قسمت تحتانی شکم، و درد در ناحیه میاندوراه (ناحیۀ ما بین کیسۀ بیضه و مقعد).بیمارانی که دچار التهاب مزمن پروستات هستند ممکن است هنگام شروع ادرار کردن و یا خاتمۀ آن و حتی در مایع منی قطراتی از خون را نیز مشاهده کنند.

سایر مواردی که ممکن است سبب احتقان پروستات و خروج مایع منی از مجرا شوند عبارتند از: انزال در فواصل طولانی مدت، مثلا هر ماه یک بار، دوچرخه سواری و یا اسب سواری بیش از حد (سبب وارد شدن فشار به پروستات و چلانده شدن آن می شود)، مصرف مقادیر زیاد غذاهای تند، الکل و کافئین.

نشستن طولانی مدت بخصوص در داخل ماشین، این حالت را تشدید می کند. توصیه می شود که اینگونه افراد بیش از 3-2 ساعت حالت نشسته نداشته باشند. توصیه می شود که اگر در حالت رانندگی هستید هر 3-2 ساعت توقف نمائید، مقداری راه بروید و مثانۀ خود را خالی نمائید. نشستن بر روی یک بالش نرم به مقدار زیادی فشار وارده بر پروستات را می کاهد. باید از مواردیکه در فوق ذکر شدند به میزان زیادی اجتناب کرد. دارو درمانی کمک شایانی در درمان التهاب پروستات دارد.

افرادی که دارای ترشح مجرا با یا بدون ادرار کردن هستند، نیاز به بررسی دارند. ابتدا باید با آزمایش مشخص ساخت که ماهیت ترشح چیست، آیا آن منی است و یا ماهیت دیگری دارد. ممکن است ترشح مجرا در حقیقت چرک باشد و نشان از یک بیماری خطیر مثل بیماری مقاربتی مانند سوزاک می باشد که نادیده انگاشتن آن می تواند منجر به عواقب وخیم گردد. در مواردی که علت وجود ترشح مجرا عفونتهای مقاربتی است، اگر درمان نشوند، معمولاً ظرف چند روز یا هفته علائم فروکش کرده و فرد فکر می کند که خوب شده است، در صورتیکه بیماری پنهان باقی مانده و شروع به انتشار به نقاط مختلف بدن می نماید. یعنی عفونت و میکروب در بدن است، و فقط علائم هستند که از بین رفته اند.

گاهی این ترشحات نه مایع منی هستند و نه چرک ناشی از عفونت. خود مجرا در مردان دارای یک سری غدد است که ترشحات لزجی تراوش می کنند و اگر مقدار آن زیاد باشد، بصورت خیس شدن مختصر و لکه دار شدن لباس زیر خود را نشان می دهد.ما یک حالتی هم داریم که در اصطلاح به آن سیلان منی گفته می شود.

سیلان منی عبارت است از خروج خود بخودی و غیر ارادی منی بدون برقراری رابطۀ زناشوئی یا رسیدن به حالت ارگاسم است. این حالت غیر ارادی است و تحت کنترل فرد نمی باشد و ممکن است چندین بار در روز اتفاق بیفتد. این حالت معمولاً برای فرد مبتلا بسیار استرس زا می باشد. با شناخت علل آن می توان به مقدار زیادی مشکل سیلان منی را حل کرد. سیلان منی بیشتر در سنین نوجوانی و بلوغ اتفاق می افتد، علت آن افزایش هورمونها و افزایش تولید مایع منی است. کمترین حالت نعوظ و کمترین حالت تحریک، منجر به خروج منی می گردد.

خروج مایع منی با ادرار ، مایع منی ، اسپرم کوچکترین افکار  و یا رویای محرک دچار خروج مایع منی می گردد

شایعترین علل سیلان منی به قرار زیر هستند:

1. عوامل روانی: در اینجا فرد به علت عدم آگاهی کافی، افکار خود را بیش از حد به تحریکات جنسی متمرکز می کند و وارد مرحلۀ برانگیختگی جنسی از 4 مرحلۀ یک چرخۀ جنسی می شود، و چون چرخۀ جنسی کامل نشده و به ارگاسم نمی رسد، مکرراً حالت سیلان منی به وی دست می دهد.

2. عوامل محیطی: در اینجا فرد از عوامل موجود در پیرامون خود (کتاب، رسانه های صوتی و تصویری، اینترنت و غیره) جهت تحریکات جنسی استفاده می کند و مغز وارد مرحلۀ برانگیختگی جنسی می شود، و اگر چرخۀ جنسی کامل نشود، ممکن است سیلان منی اتفاق بیفتد. عوامل روانی ناخود آگاه هستند ولی فرد از عوامل محیطی با ارادۀ خود استفاده می کند.

3. انزال دارای یک مرکز در نخاع شوکی است که سبب تخلیۀ کیسه های منوی می شود. استمناء و یا مقاربت بیش از حد (مثلا چندین بار در روز) سبب تحریک بیش از حد این مرکز گردیده و ممکن است در عده ای حتی بدون تحریکات جنسی، بصورت غبر ارادی کیسه های منی خالی شوند.

4. خستگی مفرط: در خستگی جسمی یا روانی شدید ناشی از کار مفرط، فرد ممکن است به خواب عمیق برود. در خواب عمیق مهار از قشر مغز برداشته می شود. اینگونه افراد بلافاصله پس از خوابیدن، بدون وجود کوچکترین افکار یا فانتزی و یا رویای محرک، دچار خروج مایع منی می گردند. این با خروج منی در خواب ناشی از افکار، فانتزی و یا رویا فرق می کند.

5. علت پنجم بیماریهای التهابی است. در اینجا به علت وجود التهاب در قسمتهای مختلف ناحیۀ تناسلی مثل، حشفه، پوست حشفه، التهاب پروستات، التهاب کیسه های منوی، و یا التهاب اپیدیدیم، سبب انتقال تحریکات از ناحیۀ تناسلی به مرکز انزال در نخاع شوکی شده و فرد ممکن است در روز چندین بار دچار سیلان منی خود بخودی شود.

6. علت ششم که خیلی هم مهم است مصرف بعضی از داروها است.  داروهایی که سردستۀ آنها عده ای از دارو ها هستند که در روان پزشکی مصرف می شوند. در اینجا ذکر این نکته حائز اهمیت است که اگر فردی دچار سیلان منی می باشد و از داروهای روانپزشکی استفاده می کند به هیچ وجه نباید سرخود اقدام به قطع دارو نماید. حتماً لازم است که شما با پزشک معالج خودتان مشورت نمائید.

ترشح غیر طبیعی چیست؟

وجود ترشحات مردانه غیر طبیعی در مواقعی که تحریک صورت نگرفته، ممکن است نشانه ی بیماری باشد. در اینجا،شما را با برخی از این بیماری ها آشنا می کنیم:

بالانیتیس

بالانیتیس به التهاب پوست اطراف سر آلت تناسلی می گویند. هنگامی که التهاب روی پوست خارجی هم تأثیر می گذارد، این بیماری، «بالاناپوستیت» نام دارد.

برخی از علائم بالانیتیس شامل موارد زیر است:

• ترشحات غلیظ و ضخیم سفید یا زرد؛
• بوی نامطبوع؛
• بثورات قرمز و ملتهب یا تورم؛
• سوزش، درد، خارش؛
• درد هنگام ادرار کردن.

عوامل زیادی می توانند باعث ایجاد بالانیتیس شوند، از جمله:

• بهداشت نامناسب: ناحیه ای که در زیر پوست ختنه گاه قرار دارد باید به طور مرتب تمیز شود. سلول های مرده پوست، باقیمانده ادرار و عرق، باعث ایجاد باکتری ها می شوند.
• آلرژی ها: ادرار، صابون ها، کاندوم ها و روان کننده ها می توانند پوست روی آلت را تحریک کنند.
• بیماری پوستی: اگزما، پسوریازیس یا گلسنگ اسکلروز، ممکن است باعث قرمزی پوست و التهاب شود.
• عفونت: عفونت های باکتریایی یا قارچی می تواند باعث درد و خارش سر آلت تناسلی شود.
• عفونت ها و بیماری های آمیزشی: STI عفونت ها و بیماری های آمیزشی، مانند: ویروس هرپس سیمپلکس باعث ایجاد تاول و التهاب در ناحیه اطراف دستگاه تناسلی می شوند.

هم مردانی که ختنه شدند و هم آنهایی که ختنه نشدند، می توانند دچار بالانیتیس شوند. با این حال، تحقیقی در سال 2017، نشان داده است که بالانیتیس در مردان ختنه شده 68٪ شیوع کمتری نسبت به مردان ختنه نشده، دارد.

تست و درمان

معاینه‌ی فیزیکی جوش‌های قرمز در ناحیه‌ی عفونی در صورتی که یکی از علایم ذکر شده را مشاهده کرده باشید یا از ابتلای شریک جنسی خود باخبر شده باشید، ضروری است. در بعضی موارد نیز معاینات بیشتر لازم است. این معاینه‌ها عبارتند از:

• نمونه‌ی سوآب از سر آلت
• تست آزمایشگاهی ادرار در مواردی که بیمار مبتلا به دیابت است.
• تست خون برای بررسی سطح قند خون
• تکه‌برداری از بافت به ندرت صورت می‌گیرد.

درمان و داروی

در صورتی که ختنه نشده باشید با رعایت بهداشت می‌توانید از این عفونت پیشگیری کنید. هر روز به آرامی پوست ختنه‌گاه را عقب زده و پوست را با آب و صابون بشویید. سپس پوست را به دقت خشک کنید. به صورت دوره‌ای نیز می‌توانید از داروهای ضدقارچ استفاده کنید تا از عود بیماری جلوگیری کنید. درمان بالانیتیس عبارت است از:

• شستشوی زیر پوست ختنه‌گاه
• استفاده از کرم‌های ضدقارچ حداقل دو بار در روز
• در بالانیتیس عود کننده دریافت یک دوز دیفلوکان 150 میلی‌گرم
• دقت کنید که شریک جنسی شما نیز باید درمان شود. بهتر است طی درمان از نزدیکی پرهیز کنید یا از کاندوم استفاده کنید.
• در صورتی که علایم بارز وجود نداشته باشد فرد به متخصص پوست ارجاع داده می‌شود تا شرایط پوستی وی دقیق‌تر معاینه شود.
• در موارد «فیموزیس» تنها راه رهایی شما ختنه شدن است.

بالانیتیس و بارداری

خوشبختانه این قارچ خطری برای بارداری و یا جنین ندارد.

تریکومونیازیس

تریکومونیازیس، عفونتی شایع است که حدود 3.7 میلیون نفر در ایالات متحده به آن مبتلا هستند. انگل تریکوموناس، باعث تریکومونیازیس می شود. حدود 70٪ از افراد مبتلا به تریکومونیازیس هیچ علامت خاصی ندارند. اگر علائم ظاهر شوند، ممکن است شامل موارد زیر باشند:

• ترشحات نازک و سفید آلت تناسلی؛
• تکرر ادرار؛
• احساس سوزش هنگام ادرار کردن؛
• درد در هنگام انزال؛
• تورم در اطراف سر آلت.

تشخیص تریکومونیازیس چگونه است؟

برای تشخیص تریکومونیازیس ممکن است پزشک از شما معاینات بالینی و تست های آزمایشگاهی به عمل بیاورد. تست های آزمایشگاهی به منظور مشاهده انگل های بیماری زا و بر روی یک نمونه از مایع واژن و یا مایع پیشابراه انجام می شوند. تشخیص این انگل ها در مردان دشوارتر از زنان است.

درمان تریکومونیازیس چگونه است؟

اغلب برای درمان تریکومونیازیس از آنتی بیوتیک های خوراکی استفاده می شود. قبل از مصرف دارو حتما با پزشک مشورت کنید. همچنین انجام آزمایش های بارداری قبل از مصرف دارو بسیار مهم است زیرا که این آنتی بیوتیک می تواند به جنین شما آسیب برساند.

شریک جنسی شما نیز باید همزمان با شما به پزشک مراجعه کند و برای پیشگیری و یا درمان و جلوگیری از انتشار این ویروس تحت درمان قرار گیرد. علاوه بر این، افراد مبتلا به تریکومونیازیس تا زمانی که بهبودی کامل پیدا نکرده اند و تمام علائم آنها برطرف نشده است باید از برقراری رابطه جنسی امتناع کنند. حتی اگر احساس بهبودی کامل می کنید مصرف کردن تمام آنتی بیوتیک هایی که پزشک برایتان تجویز کرده است الزامیست.

اگر تریکومونیازیس شما درمان نشود چه اتفاقی می افتد؟

تریکومونیازیس در زنان باردار ممکن است منجر به پارگی زودرس غشای محافظ کودک و زایمان زودرس شود. التهاب دستگاه تناسلی ناشی از تریکوموناس واژینالیس می تواند منجر به افزایش خطر ابتلا به عفونت HIV (در افرادی که در معرض ابتلا به این ویروس هستند) شود. تریکومونیازیس در زنانی که به عفونت HIV نیز مبتلا هستند می تواند موجب افزایش احتمال انتقال ویروس HIV به شریک جنسیشان شود.

اورتریت  یا التهاب پیشاب راه

اورتریت با التهاب مجرای ادرار مشخص می شود و می تواند عفونی یا  غیرعفونی باشد. اورتریت، اغلب به علت عفونت های آمیزشی ایجاد می شود. اگر به علت بیماری سوزاک به وجود بیاید، به آن «اورتریت گنوکوکی» و اگر علت آن ناشناخته باشد، اورتریت «غیر گنوکوکی یا غیر اختصاصی»  نامیده می شود. بیش از 40٪ از مبتلایان به اورتریت غیرگنوکوکی علائمی ندارند.

با این حال، برخی از مردان ممکن است علائم زیر را داشته باشند:

•  ترشح ابری یا سفید در نوک آلت تناسلی؛
•  تحریک و درد در دهانه مجرای ادرار؛
•  احساس سوزش هنگام ادرار کردن؛
•  نیاز مکرر به ادرار کردن؛
•  درد بیضه یا تورم

پاتوژن های زیر همچنین می توانند باعث بروز اورتریت شوند:

• باکتری نایسریا گونوره‌آ؛
• کلامیدیا تراکوماتیس؛
• مایکوپلاسما ژنیتالیوم؛
• تریکوموناس؛
• ویروس هرپس سیمپلکس؛
• ویروس اپشتین–بار؛
• آدنوویروس.

تریکوموناس، شایعترین علت اورتریت غیرگنوکوکی است. حدود 15-40٪ از افراد، این نوع بیماری را دارند. اورتریت، می تواند به علت رابطه جنسی شدید، استمناء(خودارضائی) و عفونت ادراری (UTI) بروز کند.

انواع اورتریت

در بیمار مبتلا به اورتریت با دو نوع اورتریت مواجه هستیم.

1. اورتریت گونوکوکی

2. اورتریت غیر گونوکوکی

1. اورتریت گونوکوکی: دوره نهفتگی کوتاهی دارد. بیماری ظرف مدت چند روز تا حداکثر دو هفته بروز می‌کند. ترشحات خیلی چرکی دارد که به راحتی از مجرا خارج می‌شود و لباس زیر را آلوده می‌کند. سوزش در حین ادرار کردن دارند. بروز علائم ناگهانی و سریع است.

2. اورتریت غیر گونوکوکی: دوره نهفتگی یا کمون چند هفته‌ای دارد. ترشحات بدون رنگ یا سفید شیری رنگ می‌باشد. سوزش در حین ادرار کردن دارند. شروع علائم به تدریج است. 95% از بیماران همراه با ترشح مجرا در صورت عدم درمان، ظرف مدت 6 ماه بدون علامت می‌شوند، ولی همواره باعث انتقال بیماری به دیگران می‌شوند.

همچنین در صورت درمان ناقص، بیماری در فرد به طور مزمن باقی مانده و باعث انتشار آلودگی به افراد دیگر می‌شود.

علایم‌ شایع‌ اورتریت

◊ ادرار کردن‌ همراه‌ با درد یا سوزش‌

◊ اضطرار فراوان‌ برای‌ ادرار کردن‌ حتی‌ در هنگامی‌ که‌ ادرار زیادی‌ در مثانه‌ نیست‌.

◊ مقاربت‌ جنسی‌ دردناک‌ یا ناتوانی‌ جنسی‌ موقتی‌ در مردان‌

◊ قطره‌قطره‌ آمدن‌ ادرار در مردان‌ بالای‌ 50 سال

عواقب‌ مورد انتظاراورتریت‌

اورتریت‌ معمولاً «از درجه‌ خفیف‌» است‌ و به‌ ندرت‌ بیماری‌ طولانی‌ مدت‌ خطرناکی‌ ایجاد می‌کند.

 اورتریت در زنان

زنان معمولاً از ترشحات چرکی و بیماری‌های آمیزشی خود اطلاع ندارند و علائم اورتریت به صورت دیزوری (سوزش ادرار) و تکرر ادرار بروز می‌کندکه می‌تواند داخلی یا خارجی باشد.دیزوری (سوزش ادرار) داخلی مربوط به مجرای ادراری و مثانه است. دیزوری خارجی مربوط به ولوواژینیت است که می‌تواند مربوط به سوزاک،هرپس یا کاندیدیا باشد.

با درمان مناسب معمولاً مشکل حل می‌شود ولی اگر فرد مجدداً مبتلا شوند نشانه این است که یک شریک جنسی بدون علامت وجود دارد.

تشخیص

آزمون‌های‌ تشخیصی‌ می‌توانند شامل‌ بررسی‌های‌ آزمایشگاهی‌ خون‌ و ترتشحات‌ و آزمایش‌ ادرار باشند.

درمان اورتریت‌

درمان‌ در منزل‌ کافی‌ است‌ و شامل‌ داروهایی‌ برای‌ شما و همسرتان‌ است‌.

♦ برای‌ تسکین‌ درد، در وان‌ حاوی‌ آب‌ داغ‌ به‌ مدت‌ 15 دقیقه‌ حداقل‌ 3 بار در روز بنشینید.

♦ مردان‌: با کشیدن‌ پوست‌ تناسلی‌ به‌ پایین‌ برای‌ بازکردن‌ مجرای‌ ادرار و بررسی‌ این‌ که‌ آیا همچنان‌ ترشح‌ وجود دارد یا خیر، مجرای‌ ادرار را تحریک‌ نکنید. آلت‌ تناسلی‌ را می‌توان‌ مشاهده‌ کرد ولی‌ آن‌ را فشار ندهید.

♦ اطراف‌ ناحیه‌ تناسلی‌ را تمیز نگه‌ دارید. از صابون‌ ساده‌ و بدون‌ بو استفاده‌ کنید.

داروها

آنتی‌بیوتیک‌ها برای‌ مقابله‌ با عفونت‌. از تکمیل‌ دوز تجویز شده‌ اطمینان‌ حاصل‌ کنید حتی‌ اگر علایم‌ زودتر فروکش‌ یابند.

 فعالیت‌

محدودیتی‌ وجود ندارد. تا دو هفته‌ پس‌ از رفع‌ علایم‌ از تحریک‌ و مقاربت‌ جنسی‌ بپرهیزید.

رژیم‌ غذایی‌

¤ هر روز 8 لیوان‌ آب‌ بنوشید.

¤ در طول‌ درمان‌ از کافئین‌ بپزهیزید.

¤ برای‌ اسیدی‌ کردن‌ ادرار آب‌ آلبالو بنوشید. برخی‌ داروها با ادرار اسیدی‌ اثربخش‌تر هستند.

در این‌ شرایط‌ به‌ پزشک‌ خود مراجعه‌ نمایید.

اگر شما یا یکی‌ از اعضای‌ خانواده‌تان‌ علایم‌ اورتریت‌ را داشته‌ باشید.

اگر در طول‌ درمان‌ هریک‌ از موارد زیر رخ‌ دهند:

ـ تب‌ 3/38 درجه‌ سانتیگراد یا بیشتر

ـ خونریزی‌ از مجرای‌ ادرار یا خون‌ در ادرار

ـ عدم‌ بهبودی‌ ظرف‌ یک‌ هفته‌ علی‌رغم‌ درمان‌

اگر شما دچار علایم‌ جدید و غیر قابل‌ توجیه‌ شده‌اید. داروهای‌ مورد استفاده‌ در درمان‌ ممکن‌ است‌ عوارض‌ جانبی‌ ایجاد کنند.

عفونت ادراری

عفونت ادراری، نوعی عفونت باکتریایی رایج است. این عفونت، بخشی از دستگاه ادراری را تحت تأثیر قرار می دهد. دستگاه ادراری شامل: مثانه، کلیه ها و مجرای ادرار است. عفونت ادراری هنگامی رخ می دهد که باکتری ها وارد مجرای ادرار شده و باعث عفونت در این مجاری می شوند.

عفونت های ادراری معمولاً در خانمهایی رایج تر است که دارای مجرای ادراری کوتاهتر هستند و این  مجرای ادراری نزدیک به راست روده است. نزدیک بودن مجرای ادراری به راست روده باعث می شود که ورود باکتریها به مجرای ادرار ،مثانه و کلیه راحت تر شود. با این حال، مردان نیز می توانند عفونت ادراری داشته باشند که دارای علائم زیر است:

• ادرار ابری یا کدر که حاوی چرک است؛
• ادرار قرمز، صورتی یا قهوه ای که حاوی خون است؛
• درد یا احساس سوزش هنگام ادرار کردن؛
• تکرر ادرار؛
• بوی بد ادرار؛
• حالت تهوع یا استفراغ.

عواملی که خطر ایجاد عفونت ادراری را افزایش می دهند ؛عبارتند از:

• رابطه های جنسی محافظت نشده؛
• عفونت ادراری قبلی؛
• سنگ کلیه؛
• پروستات بزرگ شده؛
• سیستم ایمنی ضعیف ، دیابت، ایدز یا شیمی درمانی؛
• استفاده از سوند ادرار.

عفونت ادراری به شریک جنسی منتقل نمی شود؛ اما ممکن است فرد هنگام رابطه جنسی، درد و ناراحتی احساس کند.

درمان‌های طبیعی عفونت ادراری

عفونت ادراری زمانی بروز می‌کند که گروهی از میکروارگانیسم‌های مضر مجاری ادراری و در واقع کلیه‌ها و مثانه را اشغال می‌کنند. در اکثر موارد عفونت ادراری به دلیل باکتری‌ها بروز می‌کند بنابراین باید به فکر نابودی این باکتری‌ها بود. یک اصل اساسی در درمان عفونت ادراری وجود دارد که عبارت است از نوشیدن آب فراوان. برای این کار باید روزانه بین 2 تا 3 لیتر آب بنوشید تا مجاری اداری تمیز شده و عفونت از بین برود. علاوه بر این دم‌نوش‌های طبیعی نیز وجود دارند که به نابودی هر چه سریع‌تر باکتری‌ها و رفع این عفونت کمک زیادی می‌کنند:

زغال‌اخته
بعد از آب، یکی از درمان‌های اصلی عفونت ادراری زغال‌اخته است. چون حاوی ترکیبات آنتی‌اکسیدانی قوی مانند آنتوسیانین‌ها و کاروتنوئیدها و همچنین منبع ویتامین C است. زغال‌اخته همچنین خاصیت آنتی‌باکتریال و ضدعفونی‌کنندگی دارد. بنابراین به طور مستقیم روی میکروب‌ها تأثیر می‌گذارد و به عنوان مثال مانع از آن می‌شود که باکتری «ای کولای» به جداره‌های مجاری ادراری بچسبد. علاوه براین ویتامین C موجود در زغال‌اخته نیز باعث تقویت قدرت دستگاه ایمنی بدن می‌شود و از این طریق نیز با عفونت ادراری مقابله می‌کند.
 دم‌کرده گیاه دم‌اسبی
دم‌کرده گیاه دم‌اسبی یک نوشیدنی فوق‌العاده با خواص ادرارآوری بالا است که به افزایش تولید و دفع ادرار کمک می‌کند. این کار نیز باعث تمیز شدن مجاری ادراری و کاهش باکتری‌ها می‌شود. ترکیبات ضدالتهابی گیاه دم‌اسبی به تسکین درد و کاهش احساس سنگینی کمک کرده و باعث بهبودی سریع فرد می‌شود.
چه باید کرد؟ کافی است یک قاشق معادل 10 گرم گیاه دم‌اسبی را به یک لیوان معادل 100 میلی‌لیتر آب جوش اضافه کنید و اجازه دهید به مدت چند دقیقه با حرارت ملایم بجوشد و سپس شعله را خاموش کنید. زمانی که دم‌نوش خنک و به دمای قابل نوشیدن رسید آن را جرعه‌جرعه میل کنید. می‌توانید روزانه دو تا سه لیوان از این دم‌نوش میل کنید.
 آب هندوانه
آب هندوانه میزان زیادی ترکیبات آنتی‌اکسیدانی و ضدالتهابی به بدن می‌رساند که باعث تسکین مشکلات دستگاه ادراری می‌شود. در واقع اثر ادرارآوری هندوانه میزان مایعات بافت‌ها را تنظیم کرده و با عبور از کلیه‌ها باعث تمیزی آن و دفع توکسین‌ها می‌شود.
چه باید کرد؟ برای این منظور دو برش هندوانه را با یک لیوان آب میکس کنید تا کاملاً یکدست شود و روزانه دو لیوان از این آب هندوانه را میل کنید.

آب خیار
خیار از 90 درصد آب تشکیل شده و حاوی آنتی‌اکسیدان‌ها، ویتامین‌ها و مواد معدنی ضروری است. خاصیت ادرارآوری خیار باعث افزایش میزان ادرار در کلیه‌ها شده و به این ترتیب به تمیز شدن مجاری ادراری کمک می‌کند. آب خیار توکسین‌های جمع شده در دستگاه ادراری را از بین می‌برد و در عین حال باعث کنترل رشد بیش از حد باکتری‌ها می‌شود.
چه باید کرد؟ برای این منظور نصف خیار پوست‌کنده را با یک لیوان آب به مدت چند دقیقه میکس کرده و مصرف کنید. می‌توانید روزانه تا برطرف شدن عفونت دو لیوان از این نوشیدنی را میل کنید.

مدرها به دفع عوامل خارجی از مجاری ادراری کمک کرده و باعث کاهش احتباس آب بدن می‌شوند. بنابراین بهتر است این مواد غذایی که شامل خیار، کرفس، مارچوبه و بخصوص آناناس است را به برنامه غذایی‌تان اضافه کنید. این مواد غذایی به دلیل دارا بودن آنزیم‌های ضدالتهابی به بهبود عفونت ادراری کمک زیادی می‌کنند

دم‌کرده زنجبیل
زنجبیل ضدالتهاب، مسکن و آنتی‌بیوتیک طبیعی است که می‌تواند در درمان عفونت دستگاه ادراری مؤثر باشد. مصرف دم‌کرده این ریشه پرخاصیت به تسکین درد در ناحیه پایین شکم کمک و دفع مایعات را افزایش می‌دهد. درنتیجه دستگاه ادراری تمیز می‌شود.
چه باید کرد؟ کافی است یک لیوان (200 میلی‌لیتر) آب را بجوشانید و یک قاشق معادل 10 گرم زنجبیل رنده شده را به آن اضافه کنید. زیر شعله را خاموش کنید و اجازه دهید به مدت چند دقیقه دم بکشد. در نهایت دم‌نوش را صاف و میل کنید. می‌توانید روزانه تا 3 لیوان از این دم‌نوش را میل کنید. برای شیرین کردن آن نیز می‌توانید از عسل استفاده کنید. اگر از فشارخون بالا رنج می‌برید در مصرف زنجبیل احتیاط کنید.

جعفری و سیر
مواد غذایی فوق‌العاده مؤثر با خواص آنتی‌بیوتیکی بالا. می‌توانید این دو ماده غذایی را به طور همزمان در تهیه غذاهایتان استفاده کنید و یا هر یک را به تنهایی به کار ببرید. اگر جعفری را با آب‌میوه‌های ترش میل کنید تأثیر بیشتری دارد. در خصوص سیر نیز بهترین کار له کردن و مصرف آن با کمی روغن زیتون است.

آب بلوبری
اگر به بلوبری دسترسی دارید بدانید که این میوه‌های ریز حاوی ترکیبات ضدباکتری و آنتی‌اکسیدانی فراوانی هستند که به طور مستقیم روی مجاری اداری تأثیر گذاشته و رشد میکروب‌های مضر را کنترل می‌کنند.
چه باید کرد؟ 100 گرم آب بلوبری را با نصف لیوان آب مخلوط کرده و با اندکی عسل شیرین کنید. با مشاهده اولین علائم عفونت ادراری از این نوشیدنی میل کنید. می‌توانید روزانه دو مرتبه آب بلوبری مصرف کنید.

لاکتوباسیل‌ها
لاکتوباسیل‌ها نیز برای از بین بردن عفونت ادراری مؤثر هستند. می‌توانید این ترکیبات را در محصولات لبنی مخصوصا ماست پیدا کنید. لاکتوباسیل‌ها باعث تقویت فلور روده شده و تولید آنتی‌بادی‌ها را افزایش می‌دهند.

مواد غذایی ادرارآور
مدرها به دفع عوامل خارجی از مجاری ادراری کمک کرده و باعث کاهش احتباس آب بدن می‌شوند. بنابراین بهتر است این مواد غذایی که شامل خیار، کرفس، مارچوبه و بخصوص آناناس است را به برنامه غذایی‌تان اضافه کنید. این مواد غذایی به دلیل دارا بودن آنزیم‌های ضدالتهابی به بهبود عفونت ادراری کمک زیادی می‌کنند. آناناس حاوی آنزیم مهمی به نام «بروملین» است. نتایج پژوهشی که روی افراد مبتلا به عفونت ادراری انجام شده نشان می‌دهد آن دسته از افرادی که بیشتر از آنتی‌بیوتیک‌های معمولی، بروملین مصرف کرده‌اند زودتر از شر عفونت ادراری خلاص شده‌اند.

جوش شیرین
اگر عفونت ادراری بیش از دو روز طول بکشد باید به پزشک مراجعه و درمان دارویی دریافت کنید. توجه داشته باشید که اگر عفونت ادراری درمان نشود ممکن است به عفونت کلیه‌ها منجر شود. در این صورت یک عفونت ساده و رایج به مشکلی جدی و خطرناک تبدیل خواهد شد. برای پیشگیری و همچنین درمان این مشکل توصیه می‌شود به محض مشاهده علائم آن، یک قاشق چای‌خوری جوش شیرین را در یک لیوان آب حل کرده و خود را با آن شستشو دهید. این کار به کاهش عفونت کمک می‌کند. جوش شیرین حالت اسیدی ادرار را خنثی کرده و روند بهبودی را سرعت بیشتری می‌دهد.

توصیه‌هایی برای پیشگیری از عفونت ادراری

همیشه پیشگیری کردن بهتر از درمان است. عفونت ادراری نیز از آن دست مشکلاتی است که به راحتی می‌توان از آن پیشگیری کرد. برای این کار لازم است که به طور مرتب آب بنوشید تا از بروز باکتری‌ها پیشگیری شود.
یک دوره ویتامین C درمانی آغاز کنید و برای این کار باید میزان زیادی آب پرتقال، آب لیموترش، آناناس و زغال‌اخته میل کنید.
بهداشت فردی را با دقت بیشتری رعایت کنید.
از مصرف الکل و نوشیدن زیاد قهوه و چای سبز بپرهیزید؛ چون باعث تحریک مثانه شده و درد ناشی از این مشکل را بیشتر می‌کنند.

آیا با داشتن عفونت ادراری ، میتوان رابطه ی جنسی داشت؟

عفونت ادراری، یک عفونت باکتریایی است. این عفونت وقتی اتفاق می اُفتد که باکتری ها، اغلب از طریق مقعد، دست های کثیف یا پوست وارد مجرای ادرار شده و به مثانه یا سایر قسمت های مجاری ادراری انتقال پیدا کنند. عفونت ادراری از طریق تماس جنسی انتقال پیدا نمی کند و مسری نیست؛ یعنی افرادی که عفونت ادراری دارند، این عفونت را به شریک زندگی خود منتقل نمی کنند. در بیشتر موارد، شریک جنسی فرد مبتلا به عفونت ادراری، نیازی به درمان نخواهد داشت. هرچند، برقراری رابطه در صورت ابتلا فرد به عفونت ادراری، خطراتی به همراه دارد.

هنگامی که فرد مبتلا به UTI است، ممکن است عفونت، مجاری ادراری را تحریک کند و باعث درد شود. در خانم ها، فشار بر دیواره های داخلی واژن باعث افزایش فشار مثانه و افزایش درد می شود. همچنین، رابطه جنسی می تواند باکتری هایی موجود در سایر نقاط اطراف دستگاه تناسلی را به مجرای ادراری انتقال دهد. برای بسیاری از افراد، به ویژه خانم ها، رابطه جنسی مکرر، یک عامل خطرناک مهم در ایجاد عفونت ادراری است؛ زیرا رابطه جنسی در صورت وجود عفونت، خطر ورود باکتری ها به مجاری ادراری را افزایش می دهد و همچنین عفونت را افزایش داده و روند بهبودی را کندتر می کند.

این که فرد مبتلا به عفونت ادراری با استفاده از کاندوم، می تواند یک رابطه ی ایمن داشته باشد، اشتباه بدی است. درعوض، انجام رابطه جنسی به علت ورود باکتری ها به مجرای ادراری، خطر ابتلا به عفونت ادراری را افزایش می دهد.

نکاتی برای داشتن یک رابطه ایمن هنگام داشتن عفونت ادراری

عفونت ادراری در زن ها رایج تر از مردهاست؛ زیرا مجرای ادراری زن ها کوتاه تر از مردهاست و باکتری ها  راحت تر وارد مثانه می شوند. علاوه بر این، مجرای ادرار نزدیک به مقعد است، و باعث می شود که باکتری های داخل مقعد به سمت مجرای ادراری حرکت کرده و عفونت ایجاد کنند. هیچ راه ایمنی برای برقراری رابطه هنگام داشتن عفونت ادراری وجود ندارد؛ اما برخی راهکارهای های ساده حین رابطه جنسی، می توانند خطر ابتلا به عفونت ادراری در آینده را کاهش دهند:

• قبل و بعد از رابطه جنسی ادرار کنید تا باکتری ها دفع شوند.
• از  اعمال جنسی که می تواند باکتری ها را از مقعد به واژن یا مجرای ادراری منتقل کند، خودداری کنید!
• افرادی که رابطه جنسی مقعدی دارند، باید از کاندوم استفاده کنند.
• بعد از ادرار کردن، همیشه خود را از جلو به عقب خشک کنید؛ زیرا این کار می تواند از گسترش باکتریهای مقعد جلوگیری کند.
•  برای پاکسازی مجاری ادراری از عفونت، مقدار زیادی آب بنوشید. کمبود آب باعث بروز عفونت ادراری می شود.
• با پزشکتان درباره ی روش های جلوگیری مشورت کنید. برخی از افرادی که به کاندوم، دیافراگم یا سایر روشهای جلوگیری، حساسیت دارند، اغلب دچار عفونت ادراری می شوند.
• پروبیوتیک مصرف کنید. تعداد کمی از آزمایشات بالینی نشان داده است که پروبیوتیک ها ممکن است مانع رشد باکتری های خطرناک شوند.
• دست هایتان را بعد از لمس مقعد یا سایر قسمت های بدن بشویید.

برخی از خانم ها می دانند که رابطه جنسی زیاد، به ویژه با یک فرد جدید، باعث ایجاد عفونت ادراری می شود. به عفونت ادراری، « سیستیت ماه عسل (honeymoon cystitis) »هم می گویند.

چند روز پس از بهبودی عفونت ادراری، فعالیت جنسی را کاهش دهید. در صورت داشتن رابطه جنسی با فرد جدید، به تدریج میزان فعالیت های جنسی را افزایش دهید؛ به خصوص اگر سابقه عفونت ادراری مکرر یا شدید دارید.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم ؟

• اگر هنگام دفع ادرار درد دارید، باید به پزشک مراجعه کنید.
• باکتری ها هنگام ورود به مجرای ادراری می توانند باعث بروز عفونت ادراری شوند. اما میکروب ها می توانند فقط مجرای ادرار را آلوده کرده و به مثانه یا کلیه ها هم انتقال پیدا کنند.

عدم درمان عفونت ادراری باعث می شود که عفونت بتواند وارد جریان خون یا اندام های دیگر بدن شده و  منجر به تشدید بیماری و حتی مرگ شود. گاهی اوقات، داروهای خانگی عفونت ادراری را به طور موقت از بین می برند. داروهای بدون نسخه، ممکن است درد را کاهش دهند؛ اما باکتری ها را از بین نمی برند و ریشه ی عفونت را درمان نمی کنند. بنابراین، اگر علائم عفونت ادراری دارید، به پزشک مراجعه کنید. این علائم عبارتند از:

• درد هنگام ادرار کردن؛
• درد شدید مثانه؛
• ناتوانی در دفع ادرار یا تخلیه مثانه؛
• بوی بد ادرار یا خون در ادرار؛
• درد یا گرفتگی در معده یا کشاله ران.

هنگامی که عفونت ادراری به کلیه ها سرایت می کند، ممکن است علائم زیر را ایجاد کند:

• کمردرد؛
• تب؛
• استفراغ و حالت تهوع؛
• لرز؛
• احساس ناخوشی یا ضعف.

شخصی که تحت درمان قرار دارد، باید در صورت بروز این علائم به پزشک مراجعه کند:

• بعد از یک یا دو روز استفاده از آنتی بیوتیک، علائم بهبود پیدا نمی کنند؛
• علائم ناگهان بدتر می شود؛
• درد غیرقابل تحمل، این درد به پشت سرایت می کند، یا مانع خوابیدن می شود؛
• فرد دچار تب شدید می شود؛
• علائم عفونت ادرای، بعد از رابطه جنسی شدیدتر می شوند.

عفونت ها و بیماریهای آمیزشی

به علت رابطه ی جنسی محافظت نشده و تماس با دستگاه تناسلی، عفونت ها می توانند از فردی به فرد دیگر انتقال پیدا کنند. عفونت ها و بیماری های آمیزشی که ممکن است باعث ترشحات مردانه غیرمعمولی شوند، عبارتند از:

عفونت کلامیدیا

کلامیدیا، رایج ترین عفونت و بیماری آمیزشی است، با این حال، اکثر مبتلایان به کلامیدیا از بیماری خود بی خبر هستند ؛ زیرا اغلب، علائمی ندارد. کلامیدیا تراکوماتیس، علت بروز بیماری کلامیدیاست. این باکتری ها می توانند مجرای ادرار، روده و گلو را آلوده کنند.

در مردان، کلامیدیا ممکن است با علائم زیر همراه باشد:

• ترشحات سفید، ابری یا آبکی آلت تناسلی؛
• خارش یا سوزش در نوک آلت؛
• احساس سوزش هنگام ادرار کردن؛
• درد بیضه.

سوزاک (بیماری مسری جنسی)

سوزاک، یک عفونت رایج در بین بزرگسالان و جوانان محسوب می شود. باکتری نایسریا گونوره‌آ، عامل بروز بیماری سوزاک است. این باکتری ها می توانند مجرای ادراری و روده را آلوده کنند. بعضی اوقات، این عفونت ممکن است روی چشم، گلو و مفاصل هم تأثیر بگذارد.

علائم بیماری سوزاک در مردان عبارتند از:

• ترشحات سفید، زرد یا سبز آلت تناسلی؛
• التهاب پوست ختنه گاه؛
• درد یا احساس سوزش هنگام ادرار کردن؛
• تورم در یک بیضه.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنید ؟

اگر ترشحات مردانه ، شامل مواردی که در پایین ذکر شده نباشند؛ باید به پزشک مراجعه کنید:

• ادرار؛
• پیشاب؛
• انزال؛
• اسمگما.

پزشک برای تعیین علت ترشحات می تواند این اقدامات را انجام دهد:

•  در مورد علائم فرد سؤال کند؛
• درباره ی بیماری ها و رابطه های جنسی که بیمار داشته، اطلاعاتی کسب کند؛
• ناحیه آسیب دیده آلت را معاینه کند؛
• برای تشخیص عفونت ادراری، نمونه ادرار را بررسی کند؛
• ناحیه آسیب دیده را شستشو دهد و باکتری ها و ویروس ها را ارزیابی کند.

پس از مشخص کردن علت ترشح، پزشک بهترین راه درمان را تجویز می کند.

خلاصه

ترشحات مردانه در طول برانگیختگی جنسی به وجود می آیند که بعد از مقاربت جنسی و انزال، طبیعی است. ترشحات غیر طبیعی معمولا:

• رنگ غیرمعمول دارند؛
• بوی ناخوشایندی دارند؛
• بدون رابطه ی جنسی رخ می دهند؛
• همراه با درد، سوزش یا علائم دیگر هستند.

در این موارد، ترشحات مردانه می تواند نشانه ای از بیماری باشد که نیاز به بررسی و درمان دارد . در صورت مشاهده این نشانه ها، به پزشک مراجعه کنید.

انواع درد در سینه زنان و درمان آن

علت درد سینه در زنان:

زنان در هر سنی از درد سینه ( درد پستان) خبر می‌دهند که به اسم ماستالژیا هم شناخته می شود. درد مذکور میتواند هم در زمان قبل از یائسگی و هم بعد از آن پیدایش کند. در هر حال درد سینه در بین زنان جوان در زمان قائدگی بیش از همه شایع است.

در حالی که حدود 70 درصد زنان در بعضی اوقات در طول زندگی خود درد پستان دارند، فقط حدود 15 درصد این دردها احتیاج به درمان پزشکی دارد. شدت و محدوده درد سینه میتواند مختلف باشد. درد میتواند در هر دو سینه، یک سینه یا در ناحیه زیر بغل بروز کند. شدت درد میتواند از کم تا حاد مختلف باشد و معمولاً بعنوان سوزش حاد، یا سفت شدن بافت پستان توصیف می شود. تغییرات هورمونی بسته به وقایعی مانند یائسگی، حاملگی، و قاعدگی هم میتوانند در نوع درد سینه تجربه شده تأثیر داشته باشند.

علت درد سینه در زنان می تواند یکی از موارد زیر باشد:

1. کیست‌های پستان
کیست سینه رایج ترین توده پستانی است که در خانم‌ها مشاهده می شود. کیست ها معمولاً در سن 35- 50 سال دیده میشوند و پس از یائسگی از بین میروند مگر در خانم هایی که پس از یائسگی هورمون های تخمدانی را استفاده می کنند.کیست ها عبارتند از توده هایی که از مایع پر شده اند. کیست ها معمولاً در زمینه تغییرات فیبروکیستیک ایجاد می شوند. میزان کیست ها بسیار متفاوت می باشند و از چند میلی متر تا چند سانتیمتر متغیر بوده، تعداد و میزان کیست های سینه ممکن در یک شخص در ماه های گوناگون تغییر کند که اهمیتی ندارد.

2. داروها
برخی از انواع دارو می‌تواند باعث توسعه درد سینه شود. داروهایی که با افزایش درد پستان مرتبطند عبارتند از:
• داروهای ناباروری
• داروهای پیشگیری از بارداری هورمونال خوراکی
• استروژن پس از یائسگی و آماده‌سازی پروژسترون
• مهارکنندة بازجذب انتخابی سروتونین
• داروهای ضد افسردگی
• آماده‌سازی دیجیتال
• متیل‌دوپا (الدومت)
• اسپیرونولاکتون (الداکتون)
• برخی از دیورتیک‌ها
• انادرول
• کلرپرومازین
افراد دچار درد پستان باید با مراقبان بهداشتی خود صحبت کنند تا مشخص شود که یکی از این داروها ممکن است در این موضوع مؤثر باشد یا خیر.

3. جراحی پستان
جراحی پستان و فرم بافت زخم می‌تواند به درد سینه منجر شود.

4. عفونت غضروفی و دنده‌ها
عفونت غضروفی و دنده ها نوعی از آرتریت است که در محل اتصال دنده ها و جناغ بروز می کند. هنگامی که این شرایط مرتبط به سینه نباشد، درد همراه سوزش ناشی از آن میتواند با درد سینه واقعی آمیخته شود. این شکل از آرتریت در اشخاص پیر و هم مردم فقیر دیده می شود.

5. تغییرات فیبروکیستیک سینه
زنان در دوره قبل از یائسگی و آنهایی که تحت هورمون درمانی بعد از یائسگی قرار دارند امکان دارد دچار وضعیت نا‌صافی، افتادگی و تورم ناشی از ساخته شدن مایعات در سینه شوند. این شرایط بدون ضرر تحت عنوان تغییرات فیبروکیستیک سینه شناخته می شود.

6. ورم پستان
ورم سینه یک عفونت دردناک پستان است. این درد بیش از همه در زنان شیرده در پیوند با انسداد مجرای شیردهی پختگی می شود. نشانگان مرتبط با ورم سینه اکثر شامل تب، انواع درد و خستگی است که با تغییرات سینه مانند گرم شدن، برشته شدن ، ورم و درد همراه است.

7. سینه بند نامناسب
درد سینه ممکن است بر اثر استفاده از یک سینه بند نامناسب ایجاد شود. در بعضی دوران ها سینه بندهای زنان یا خیلی سفت و یا خیلی شل و ول هستند و پستان ها را بدرستی پوشش نمی دهند. نبود حمایت کامل میتواند منجر به درد سینه شود.

8. سرطان پستان
اغلب انواع سرطان پستان سبب ایجاد درد نمی‌شوند. در هر حال سرطان سینه التهابی و برخی تومورها می‌توانند سبب ناراحتی پستان شوند.

افرادی که موارد زیر را در خود دارند باید به دکتر مراجعه کنند:
• وجود توده یا سطوح نگرانی‌‌آور در سینه
• درد یا توده‌ای که پس از پایان عادت ماهانه از بین نمی‌رود.
• وجود هر نوع ترشح از پستان، چه خونین چه به رنگ روشن و غیره
• درد سینه بدون علت شناخته شده که از بین نمی‌رود.
• نشانگان پایدار همراه عفونت سینه نظیر سرخی، چرک یا تب.

9- مشکلات آناتومیکی
اختلالی دردیواره ی قفسه سینه، عضلات، مفصل ها، قلب و یا نواحی دیگر باشد که به دلیل انتشار درد به این نحو احساس شود

مشکلات آناتومیکی و ساختاری در سینه ها میتواند باعث ایجاد درد شود که در بیش تر موارد این دردها غیر دوره ای هستند. اختلالاتی مثل کیست ها، ضربه ها و اسیب دیدگیها و جراحیهای قبلی میتوانند باعث پیدایش درد شوند.علت این مدل دردها معمولاً بیرون از بافت پستان است. مثلا امکان دارد علل ایجاد درد، اختلالی دردیواره ی قفسه پستان، عضلات، مفاصل، قلب و یا نواحی دیگر باشد که به دلیل  انتشار درد به این نحو احساس شود. کشیدگی عضلات پستان و آسیبهای مفصلی هم میتوانند باعث چنین دردهایی شود.

درد سینه ادواری و غیر ادواری

درد پستان را می‌توان به دو گروه تقسیم‌بندی کرد: درد ادواری و درد غیر ادواری

درد ادواری:

درد سینه ی ادواری بعنوان دردی تشریح می شود که با تغییرات هورمونی در زمان دوره ی قاعدگی همراه است. این درد بطور رایج در زمان 2 هفته مانده به شروع قاعدگی بدتر می شود.

این مدل از درد پستان حاوی 75 درصد شکایات مرتبط به درد پستان می شود.

درد پستان ادواری بیش از همه توسط زنان در دهه های بیست و سی و چهل زندگی تجربه می شود. این درد بیش تر وقت ها در سطوح بالای بیرونی هر دو سینه و گاهی وقت ها در ناحیه زیر بغل بروز می کند.

زنانی که دچار درد سینه ی ادواری میشوند اغلب تغییرات فیبروکیسیتیک حاوی پیدایش سطوح توده و سفت در بافت پستان را گزارش می دهند. ورم دوره ای، درد، تیرکشیدن پستان، حس سنگینی بعد از پایان قاعدگی رو به رفع شدن دارد.

درد غیر ادواری
خلاف درد سینه ی دوره ای، درد سینه ی غیر ادواری کاملا متفاوت از چرخه ی قاعدگی است. این درد بیش تر وقت ها در زنان بعد از یاسگی در سنین 40 و 50 سال بروز می کند.

این شکل از درد پستان اغلب بعنوان درد یا سوزش یا سفتی پایدار و لاینقطع تشریح می شود. این درد متمایل به حضور در یکی از سینه ها است و میتواند ناشی از تروما یا جراحت باشد.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنیم؟

در هریک از موارد زیر باید به پزشک مراجعه کنید:
– درد سینه به‌صورت روزانه و بیش از چند هفته ادامه پیدا کند.
– درد در قسمت خاصی از سینه ایجاد شود.
– درد سینه با گذشت زمان بدتر شود.
– درد سینه در فعالیت‌های روزانه اختلال ایجاد کند.

گرچه در زنانی که نشانهٔ اصلی مشاهده‌شده در آنها درد سینه است، خطر ابتلابه سرطان پستان کم است، ولی اگر پزشک انجام آزمایش و ارزیابی را توصیه می‌کند، حتما باید به توصیهٔ او عمل کنید.

تشخیص علت درد پستان:

آزمایشات لازم برای بررسی وضعیت، حاوی موارد زیر است:
معاینه بالینی و فیزیکی:پزشک سینه ها را برای بررسی تغییرات، و همچنین گره های لنفاوی در ناحیه گردن و زیر بغل را بررسی می کند. چه بسا دکتر به قلب و ریه ها گوش می دهد و پستان و شکم را بررسی میکند تا معلوم شود، آیا درد به شرایط دیگری مرتبط هست یا خیر. درصورتی که سابقه پزشکی و درد قبلی در ناحیه سینه و نتیجه عادی در معاینات فیزیکی داشته باشید، احیانا نیازی به ازمایش های اضافی نخواهد بود.

• معاینهٔ بالینی پستان: پزشک، وجود تغییرات در پستان‌ها را بررسی و پستان‌ها و گره‌های لنفاوی پایین گردن و زیربغل را معاینه می‌کند. ممکن است که پزشک به صدای قلب و ریه‌هایتان نیز گوش بدهد و سینه و شکم را نیز بررسی کند تا مشخص شود که آیا درد سینه با مشکل دیگری مرتبط است. اگر سابقهٔ پزشکی و معاینهٔ فیزیکی، چیز غیرعادی را نشان ندهد، ممکن است که به انجام آزمایش‌ها و بررسی‌های دیگری نیاز نداشته باشید.
• ماموگرافی: اگر پزشک توده یا بافت ضخیم غیرعادی را در پستان حس کند یا متوجه شود که درد در قسمتی از بافت سینه متمرکز است، برای ارزیابی قسمت نگران‌کننده‌ای که در معاینهٔ پستان شناسایی شده است به پرتونگاری اشعهٔ ایکس از سینه نیاز خواهید داشت (ماموگرافی تشخیصی).
• سونوگرافی: در سونوگرافی از امواج صوتی برای تولید تصویری از سینه‌ها استفاده می‌شود. معمولا سونوگرافی همراه با ماموگرافی انجام می‌شود. در صورت عادی بودن نتیجهٔ ماموگرافی نیز ممکن است که برای ارزیابی منطقهٔ تمرکز درد، به انجام سونوگرافی نیاز داشته باشید.
• بیوپسی یا نمونه‌برداری پستان: برای اینکه پزشک بتواند علت اصلی درد سینه را تشخیص دهد، باید از توده‌های مشکوک پستان، قسمت‌های ضخیم بافت پستان یا قسمت‌های غیرعادی مشاهده‌شده در آزمایش‌های تصویربرداری نمونه‌برداری شود. در بیوپسی، پزشک نمونهٔ کوچکی از قسمت موردنظر بافت سینه را برمی‌دارد و آن را برای انجام بررسی‌های آزمایشگاهی ارسال می‌کند.

درمان درد سینه

در بسیاری از زنان درد سینه با گذشت زمان و خودبه‌خود برطرف می‌شود و به درمان نیازی نیست. ولی اگر به درمان نیاز داشته باشید، ممکن است که پزشک موارد زیر را به شما توصیه کند:

• برطرف کردن علت زمینه‌ای یا عامل تشدیدکننده: برای این منظور می‌توان تغییر ساده‌ای ایجاد کرد، مثلا از سینه‌بندی با پوشش و پشتیبانی بیشتر استفاده کرد.
• استفاده از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAID) موضعی: پزشک در صورت شدید بودن درد می‌تواند داروهای NSAID را تجویز کند. ممکن است پزشک به شما توصیه کند که کرم NSAID را مستقیما روی محل درد بمالید.
• تغییر در مصرف قرص‌های ضدبارداری: اگر از قرص های ضدبارداری استفاده می‌کنید، حذف هفته‌ای که در آن نباید قرص مصرف کنید (یعنی مصرف قرص در تمام روزهای ماه) یا استفاده از روش‌های دیگر جلوگیری از بارداری می‌تواند موجب برطرف شدن درد سینه شود. ولی بدون توصیهٔ پزشک از این روش استفاده نکنید.
• کاهش دوز هورمون‌درمانی یائسگی: می‌توانید دوز هورمون‌درمانی یائسگی را کاهش دهید یا به‌طور کامل آن را متوقف کنید.
• مصرف داروهای تجویزی: دانازول (Danazol) تنها داروی تجویزی تأیید‌شده توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) برای درمان حساسیت و درد سینه است. البته مصرف دانازول می‌تواند موجب بروز عوارض جانبی بالقوه جدی مانند آکنه، افزایش وزن و تغییر صدا شود. این عوارض جانبی موجب محدود شدن مصرف دانازول می‌شوند. برای درمان بعضی از زنان، تاموکسیفن (Tamoxifen، دارویی تجویزی که برای درمان و پیشگیری از سرطان سینه تجویز می‌شود) توصیه می‌شود. البته این دارو نیز می‌تواند عوارض جانبی‌ای ایجاد کند که گاهی از درد سینه نیز آزاردهنده‌تر هستند.

سبک زندگی و درمان‌های خانگی درد سینه

با وجود اینکه پژوهش‌های اندکی انجام شده است که اثربخشی درمان‌های خود مراقبتی را نشان دهد، بعضی از این روش‌ها ارزش امتحان کردن دارند.

• استفاده از کمپرس سرد یا گرم روی سینه‌ها.
• پوشیدن سینه‌بندی محکم که در صورت امکان فردی حرفه‌ای آن را برای شما تنظیم کرده باشد.
• پوشیدن سینه‌بند ورزشی در زمان ورزش، به‌ویژه وقتی سینه‌های شما حساس‌تر شده‌اند.
• استفاده از آرامش‌درمانی (relaxation therapy) که در کنترل اضطراب و پریشانی مرتبط با درد سینه مؤثر است.
• کاهش مصرف یا حذف کافئین. ایجاد این تغییر در رژیم غذایی برای بعضی از زنان مفید بوده است. البته مطالعات پزشکی انجام‌شده درمورد اثر کافئین روی درد سینه و سایر علائم پیش از قاعدگی، کافی و قطعی نیست.
• پیروی از رژیم غذایی با چربی کم و مصرف کربوهیدرات های پیچیده‌تر. در مطالعات مشاهده‌ای (observational studies) استفاده از این روش برای بعضی از زنانِ دچار درد سینه مفید بوده است.
• مصرف داروهای مسکنِ بدون نیاز به نسخه (over-the-counter) مانند استامینوفن (استامینوفن کدئین و سایر انواع آن) یا ایبوپروفن (مانند ادویل (Advil)، Motrin IB و غیره). باید درمورد میزان مصرف این داروها با پزشک خود صحبت کنید، چون مصرف طولانی‌مدت آنها خطر بروز مشکلات کبدی و سایر عوارض جانبی را افزایش می‌دهد.
• موارد بروز درد سینه را یادداشت کنید و توجه کنید که چه زمان‌هایی دچار درد سینه و سایر علائم می‌شوید تا مشخص شود که درد شما چرخه‌ای است یا غیرچرخه‌ای.

درمان های جایگزین (Alternative medicine)

در بعضی از زنان، مصرف ویتامین‌ها و مکمل‌های غذایی می‌تواند علائم درد سینه و شدت آن را کاهش دهد. از پزشک خود بپرسید که آیا مصرف ویتامین‌ها و مکمل‌ها برای شما مفید است. در مورد دوز مصرف و عوارض جانبی احتمالی نیز با پزشک خود صحبت کنید.

• روغن گل مغربی (Evening primrose oil): این مکمل تعادل اسیدهای چرب در سلول‌ها را تغییر می‌دهد و می‌تواند موجب کاهش درد سینه شود.
• ویتامین E: مطالعات اولیه نشان داد که ویتامین E روی درد سینه پیش از قاعدگی زنان ( دچار دردی می‌شوند که در طول چرخهٔ قاعدگی نوسان داشته و متغیر است) اثر مثبتی دارد. در مطالعه‌ای مصرف ۲۰۰ واحد (IU) ویتامین E (دو بار در روز و به‌مدت ۲ ماه) موجب بهبود علائم در زنانی شد که درد سینه چرخه‌ای داشتند. ولی پس از ۴ ماه مصرف ویتامین E تأثیر مثبت بیشتری ایجاد نشد.

بیشترین دوز مصرف ویتامین E برای بزرگسالان بالای ۱۸ سال، زنان باردار و زنان شیرده ۱۰۰۰ میلی‌گرم در روز (یا ۱۵۰۰ واحد) است.

اگر برای درد سینه مکملی را امتحان کردید و پس از چند ماه، بهبودی در درد سینه خود حس نکردید، مصرف آن را متوقف کنید. هر بار فقط یک مکمل را امتحان کنید تا به‌طور دقیق متوجه شوید که کدام مکمل در کاهش درد سینه شما مؤثر بوده است و کدام‌یک تأثیری روی آن نداشته است.

روغن های گیاهی برای درمان ماستالژی :

درمان ماستالژی با روغن گل پامچال:

از روغن گل پامچال برای تسکین درد سینه در شب استفاده کنید با استفاده از این دستورالعمل ها:

این روغن را روی سینه خود بزنید و چند دقیقه ماساژ دهید .

از 240-500 میلی گرم عصاره روغن گل پامچال را هر روز برای 3 ماه با مشاوره پزشکتان استفاده کنید.

توجه:اگر باردار هستید یا صرع دارید، از مصرف این روغن اجتناب کنید.

روغن کرچک برای رفع ماستالژی:

آنچه شما باید انجام دهید:

روغن کرچک را با روغن زیتون و یا هر روغن سبک تر نسبت به 1:2 مخلوط کنید.

با استفاده از این مخلوط، سینه های خود را ماساژ دهید.

این کار را روزانه قبل از پریود خود تکرار کنید.

درمان ماستالژی  با روغن کندر:

این روغن اساسی بیشتر معروف به عنوان یک رزین طبیعی معطر و همچنین یکی از روغن های ضروری است که بسیار رویش مطالعه شده. به گفته محققان، خواص ضد سرطانی و ضد التهابی روغن قابل توجه است و می تواند به مشکلات متعدد سلامتی، از جمله درد سینه کمک کند.

روغن مریم گلی برای رفع ماستالژی:

همچنین به عنوان سالیویا شناخته می شود، روغن مریم گلی در میان عوامل طبیعی قوی با اثرات متعادل کننده هورمون است. ثابت شده که این روغن به کاهش کورتیزول، تعادل هورمون تیروئید کمک می کند و تعادل هورمون قوی را به طور موثر انجام می دهد. بنابراین، معمولا در میان زنان یائسه برای از بین بردن بی خوابی، سرماخوردگی، اضطراب و غیره، استفاده می شود.

تاثیر روغن اساسی نعناع برای ماستالژی:

نعناع به طور عمده در صنایع آرایشی و دارویی به دلیل فیتو شیمیایی فعال و اسیدهای چرب امگا 3 اش و فواید سلامتی اش استفاده می شود. 

آمادگی پیش از مراجعه به پزشک

اگر به‌تازگی دچار درد سینه شده‌اید، درد فقط در قسمت خاصی از سینهٔ شما ایجاد می‌شود یا درد سینه روی کیفیت زندگی شما اثر گذاشته است، برای بررسی علت آن به پزشک مراجعه کنید. در بعضی موارد، زمانی که برای گرفتن وقت ویزیت تماس می‌گیرید، بلافاصله به پزشک متخصص پستان ارجاع داده می‌شوید.

کارهایی که می‌توانید پیش از مراجعه به پزشک انجام بدهید

در ارزیابی اولیهٔ درد سینه، پزشک روی سابقهٔ پزشکی شما تمرکز می‌شود. او درمورد محل درد، ارتباط آن با چرخهٔ قاعدگی و سایر جنبه‌های سابقهٔ پزشکی‌تان که ممکن است علت درد را نشان دهد، سؤالاتی می‌پرسد. برای آمادگی پیدا کردن و پاسخ دادن به این سوالات:

• تمام علائم خود را یادداشت کنید؛ حتی علائمی را که ظاهرا با درد سینه شما ارتباطی ندارند.
• درد خود را در مقیاسی از ۱ تا ۱۰ درجه‌بندی کنید. در این مقیاس ۱ به‌معنی بدون درد و ۱۰ نیز به‌معنی بدترین دردی است که می‌توان تصور کرد.
• اطلاعات شخصی مهم را مرور کنید. اطلاعاتی مانند استرس‌های عمده یا تغییرات تازه‌ای که در زندگی‌تان رخ داده است.
• فهرستی از تمام داروها، ویتامین‌ها و مکمل‌هایی را تهیه کنید که به‌طور منظم مصرف می‌کنید.
• فهرستی از سؤالاتی را تهیه کنید که می‌خواهید از پزشک بپرسید؛ به‌ترتیب از مهم‌ترین تا کم‌اهمیت‌ترین.

سؤالات اساسی که می‌توانید درمورد درد سینه از پزشک خود بپرسید، عبارت‌اند از:

• محتمل‌ترین علت علائم من چیست؟
• باید چه آزمایش‌هایی انجام بدهم؟
• برای بیماری من کدام روش درمانی را توصیه می‌کنید؟
• آیا می‌توانم از درمان‌های خانگی استفاده کنم؟

پزشک چه کارهایی انجام خواهد داد؟

پزشک سؤالاتی مانند موارد زیر را از شما خواهد پرسید:

• در کدام قسمت سینهٔ خود احساس درد می‌کنید؟
• چه مدت درد سینه داشته‌اید؟
• شدت درد سینه شما از ۱ تا ۱۰ چقدر است؟
• درد را در هر دو سینه یا در یکی از آنها احساس می‌کنید؟
• آیا درد سینه شما الگوی خاصی دارد؟
• آیا تابه‌حال ماموگرافی انجام داده‌اید؟ آخرین ماموگرافی را چه زمانی انجام داده‌اید؟
• آیا علائم دیگری نیز دارید؟ علائمی مانند وجود توده‌ای در سینه، ضخیم شدن بافت بخشی از سینه یا ترشح از نوک پستان؟
• آیا متوجه تغییراتی مانند قرمزی یا ایجاد جوش در پوست خود شده‌اید؟
• آیا به‌تازگی فرزندی به دنیا آورده‌اید؟ یا سقط‌ جنین کرده‌اید؟
• درد سینه روی کیفیت زندگی‌تان چه تأثیری گذاشته است؟ آیا روی خواب، فعالیت جنسی یا کارتان تأثیر گذاشته است؟ آیا این درد باعث شده که توانایی کمتری برای انجام فعالیت‌های روزانه داشته باشید؟
• آیا فعالیت خاصی انجام داده‌اید یا اخیرا به قفسهٔ سینه‌تان صدمه‌ای وارد شده که ممکن است موجب درد سینه شده باشد؟

ممکن است که پزشک بر اساس عواملی مانند سن، سابقهٔ پزشکی خانوادگی و سابقهٔ قبلیِ ضایعات پیش‌سرطانی پستان (precancerous breast lesions) خطر ابتلابه سرطان سینه را نیز بررسی کند.

تشخیص زود هنگام سرطان سینه

سامانه ی تشخیص رایانه ای نه تنها به متخصصان پرتوشناسی در تشخیص دقیق تر کمک می کند، بلکه می تواند کوچک ترین توده های سرطانی را در مراحل اولیه در سینه ی زنان جوان تشخیص دهد.

استفاده از این روش نوین تصویربرداری به همراه روش های قدیمی تشخیص سرطان سینه، تا 164 درصد تشخیص توده های کوچک را بهبود می بخشد.

با این روش می توان توده های یک سانتی متری یا کوچک تر را در زنان تشخیص داد.

به علاوه این روش تشخیصی در زنان جوان قابل استفاده است، به عبارتی سن تشخیص تا 5 سال کمتر می شود.

دکتر تومی ای کوپلز از بیمارستان ریچارد مموکیال در کلمبیا در مدت سه سال نزدیک به 28 هزار غربالگری سرطان سینه را انجام داد.

از این تعداد 19 هزار غربالگری با استفاده از سامانه ی ماموگرافی به کمک رایانه انجام شد.

تشخیص سرطان سینه با این روش جدید تا 16 درصد و تشخیص توده های سرطانی کوچک تر از یک سانتی متر تا 164 درصد بیش تر شد.

علاوه بر سرطان های کوچک، تشخیص سرطان های مهاجم، 116 درصد و سرطان در مرحله ی اول 72 درصد افزایش داشت.

توده های سرطانی تهاجمی چنانچه در مراحل اولیه تشخیص داده نشود، به ویژه در زنان جوان کشنده است.

با این روش می توان حتی زنان جوان را با توده های سفت تر و متراکم پستانی به راحتی ماموگرافی کرد.

در این زنان سرطان هم سریع تر رشد می کند و هم تشخیص آن در بافت های متراکم سینه سخت تر است.

پیشگیری از سرطان سینه با ۱۰ راهکاری که هر زنی باید بداند

سینه‌ها بخشی از هویت زنانه هستند. به همین دلیل، بزرگ‌ترین ترس بسیاری از زنان، سرطان سینه است. زن‌ها از سرطان سینه بیشتر از بیماری‌های قلبی وحشت دارند؛ درحالی‌که بیماری‌های قلبی ده برابر بیشتر از سرطان سینه، عامل مرگ زنان هستند. مارگارت کومو، پزشک و نویسنده‌ی کتاب «جهان بدون سرطان: درمان جدید و پیشگیری امیدبخش» می‌گوید: «سرطان امری اجتناب‌ناپذیر نیست؛ زن‌ها بیشتر از آنچه که فکرش را بکنند، روی آن کنترل دارند. از زمانی‌که از خواب برمی‌خیزیم، آنچه می‌خوریم و می‌نوشیم، ورزش کردن و اجتناب از مواد شیمیایی کارسینوژنیک مانند BPA و پارابن، عواملی هستند که گزینه‌های ژنی بدن ما را، شامل آنهایی که منجر به سرطان می‌شوند، خاموش و روشن می‌کنند. با سبک زندگی سالم، خطر بسیاری از سرطان‌ها، از جمله سرطان سینه بسیار کاهش پیدا می‌کند.»

راه‌های جدیدی وجود دارد که در مورد احتمال ابتلای خود به سرطان بیشتر بدانید. شما باید سابقه‌ی سرطان سینه را نه‌تنها در خانواده‌ی مادری، بلکه در خانواده‌ی پدری خود هم جست‌وجو کنید. شما باید با ساختار سینه‌ی خود آشنا باشید. شما هیچ‌گاه نمی‌توانید احتمال ابتلا به سرطان سینه را به صفر برسانید، چراکه زن بودن شما برای بودن در خطر ابتلا به سرطان سینه کافی است. اما می‌توانید احتمال ابتلا به سرطان سینه را به‌طور چشمگیر کاهش دهید. برای پیشگیری از سرطان سینه، به ۱۰ نکته‌ی زیر توجه کنید و آنها را به‌کار ببندید.

۱. تراکم سینه‌ی خود را بشناسید

یکی از جدیدترین راه‌ها برای حفاظت از خودتان، آشنایی با تراکم سینه‌هایتان است. اگر بافت سینه‌ی شما بیشتر از چربی باشد، تشخیص غده در ماموگرام دشوار می‌شود، زیرا بافت سینه و تومور هر دو در ماموگراف سفید هستند، اما چربی سیاه است. زنان جوان بافت سینه‌ی بیشتر و چربی کمتری دارند. اگر بافت سینه‌ی شما بیشتر از چربی آن باشد، احتمال ابتلا به سرطان سینه تا ۶ برابر افزایش پیدا می‌کند. علت این امر هنوز مشخص نیست؛ اما یکی از احتمالات این است که چون روش اندازه‌گیری دقیقی برای تراکم سینه وجود ندارد، تشخیص پزشکان در این زمینه، ذهنی و مستعد خطاست.

از رادیولوژیستی که ماموگرافی سینه شما را انجام می‌دهد، در مورد تراکم سینه‌تان سؤال کنید. اگر تراکم سینه‌ی شما کم باشد، همچنان به بازبینی‌های پزشکی منظم نیاز دارید. اگر تراکم سینه‌ی شما بالاست، نمی‌توانید آن را کاهش دهید. البته تراکم سینه با افزایش سن کاهش می‌یابد. از پزشک خود بخواهید که به بازبینی‌های پزشکی شما ام‌آرآی یا سونوگرافی را اضافه کند. می‌توانید به جای ماموگرافی سنتی، از ماموگرافی دیجیتال استفاده کنید. این ماموگرافی‌ها کنتراست بیشتری دارند و دیدن ناهنجاری در بافت‌های متراکم سینه آسان‌تر است.

۲. ورزش کنید

ورزش کردن به چند دلیل از شما در برابر سرطان پستان محافظت می‌کند. ورزش کردن به کنترل وزن شما کمک می‌کند. پژوهش انجمن سرطان آمریکا نشان داد، زنانی که از زمان ۱۸ سالگی خود، بین ۹ تا ۱۴ کیلوگرم وزن اضافه کرده‌اند، تا ۴۰ درصد بیشتر در معرض ابتلا به سرطان پستان قرار دارند. اثر افزایش وزن بر احتمال ابتلا به سرطان سینه به سبب استروژن است. استروژن می‌تواند رشد بیش‌ازحد سلول‌ها را تحریک و سرطان سینه ایجاد کند. تا پیش از یائسگی، این تخمدان‌های شما هستند که استروژن تولید می‌کنند. پس از یائسگی، تخمدان‌ها دیگر هورمونی تولید نمی‌کنند؛ پس استروژن از بافت چربی به‌وجود می‌آید. هرچقدر چربی در بدن یک زن بیشتر باشد، استروژن بیشتری ساخته می‌شود.

ورزش کردن متابولیسم تولید استروژن را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. پژوهشی که در مجله‌ی اپیدمیولوژی -نشانه‌های زیستی و پیشگیری- منتشر شد، این نتیجه را بیان کرده بود. میندی کرزر، نویسنده‌ی همکار این پژوهش و استاد تغذیه در دانشگاه مینه‌سوتا می‌گوید: «در زنانی که ورزش می‌کنند، نسبت استروژن خوب به استروژن بد (استروژنی که می‌تواند به دی‌ان‌ای صدمه بزند و احتمال ابتلا به سرطان پستان را افزایش دهد) تا حدود ۲۵ درصد بهبود پیدا می‌کند. پژوهش‌های پیشین نشان داده‌اند که هرچقدر نسبت استروژن خوب به استروژن بد بیشتر باشد، احتمال ابتلا به سرطان سینه کاهش پیدا می‌کند. این نسبت در زنانی که ورزش نمی‌کنند، کاهش پیدا نمی‌کند.»

نیازی نیست که ورزش‌هایی سنگین انجام دهید. بنیاد سلامت زنان در پژوهشی دریافت، زنانی که در هفته بین یک ساعت و ربع تا دو ساعت و نیم پیاده‌روی سریع دارند، احتمال ابتلا به سرطان سینه در آنها تا ۱۸ درصد کمتر است. انجمن سرطان آمریکا پیشنهاد می‌دهد برای آنکه از ابتلا به سرطان پیشگیری کنید، در هفته ۱۵۰ دقیقه ورزش با شدت متوسط داشته باشید؛ یعنی سی دقیقه در پنج روز هفته. تلاش کنید که پیاده‌روی به بخشی از برنامه‌ی روزانه‌ی شما تبدیل شود.

۳. سابقه‌ی سرطان سینه را در خانواده‌ی خود بررسی کنید

درحدود ۵ تا ۱۰ درصد موارد ابتلا به سرطان سینه ارثی هستند که به‌واسطه‌ی جهش‌های ژنی از نسلی به نسل دیگر منتقل شده‌اند. اهمیت ژن‌های خانواده‌ی پدری شما به‌اندازه‌ی خانواده‌ی مادری مهم است. انواع دیگر سرطان را در خانواده‌ی خود بررسی کنید. مردها می‌توانند حامل ژن‌های معیوبی مانند BRCA1 و BRCA2 باشند که نه‌تنها خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش می‌دهد، بلکه خطر ابتلا به سرطان تخمدان در زن‌ها، سرطان پانکراس در هر دو جنس و سرطان بیضه و پروستات در مردها را افزایش می‌دهد. علاوه‌براین، وجود چندین مورد ابتلا به سرطان در خانواده‌ی پدری و مادری شما، می‌تواند نشانه‌ای بر وجود ژن سرطان در خانواده‌ی شما باشد.

می‌دانید که سابقه‌ی پزشکی بستگان درجه‌ی اول (والدین، خواهر و برادر، فرزندان) برای تعیین خطر ابتلا به سرطان مهم است، اما سابقه‌ی پزشکی بستگان درجه‌ی دوم و سوم (عمو، عمه، خاله، دایی، پدربزرگ، مادربزگ و والدین آنها، نوه‌ها، خواهرزاده و برادرزاده) را هم بررسی کنید. اگر سابقه‌ی پزشکی خانواده‌ی شما نگران‌کننده است، از یک متخصص ژنتیک کمک بگیرید. سوزان سیتره‌ی ۴۹ ساله که در فلوریدا زندگی می‌کرد، سابقه‌ی پزشکی خانواده‌ی خود را بررسی کرد. مادر او در جوانی در اثر ابتلا به سرطان سینه درگذشته بود. پدربزرگ و مادربزرگ مادری او و دو تا از خواهران مادرش در اثر ابتلا به سرطان‌های مختلف درگذشته بودند. او از یک متخصص ژنتیک کمک می‌گیرد. سوزان دریافت که او حامل ژن BRCA2 است. او تصمیم گرفت که هر دو پستان خود را با جراحی ماستکتومی جهت پیشگیری از ابتلا به سرطان بردارد. افرادی که ژن جهش‌یافته‌ی BRCA را در دی ان‌ای خود دارند، ۵ برابر بیشتر از دیگر زنان در خطر ابتلا به سرطان قرار دارند.

سو فریدمن، بنیان‌گذار و رئیس FORCE (افزایش توانایی رویارویی با خطر سرطان)، شبکه‌ی ملی حمایت از افرادی با خطر بالای ابتلا به سرطان پستان و تخمدان در ایالات متحده، می‌گوید: «ژنتیک مبحثی بسیار پیچیده است. مشاوران ژنتیک نه‌تنها می‌توانند اطلاعاتی دقیق و به‌روز در مورد خطر ابتلا به سرطان به شما بدهند، بلکه می‌توانند مشخص کنند که آیا آزمایش‌های ژنتیکی برای شما مناسب است یا خیر. مشاوران می‌توانند به شما کمک کنند که نتایج آزمایش‌های ژنتیکی خود را بفهمید و براساس آنها تصمیم بگیرید.»

۴. قرارگیری در معرض تابش‌های آزمایش‌های پزشکی را کاهش دهید

ماموگرافی، ابزار بررسی سینه‌ها، از تابش یونیزه استفاده می‌کند. تابش یونیزه که در بسیاری از آزمایش‌های چک‌آپ به‌کار می‌رود، عاملی خطرناک است، زیرا می‌تواند باعث ایجاد جهش در دی‌ان‌ای شود. البته توجه داشته باشید که این امر بدین معنا نیست که ماموگرافی خود را لغو کنید. رابرت هوور، رئیس برنامه‌ی اپیدمیولوژی و آمار زیستی در بنیاد ملی سرطان ایالات متحده می‌گوید: «در ماموگرافی از دوز بسیار کمی از تابش استفاده می‌شود. اگر راهنمایی‌های عمومی را رعایت کنید، مشکلی برای شما پیش نخواهد آمد. این امر در مورد رادیوگرافی‌های سالانه‌ی دندان و بازرسی‌های امنیتی فرودگاه هم صدق می‌کند. اگر پزشک شما می‌گوید که باید رادیوگرافی انجام دهید، ریسک کمینه‌ی تابشی که دریافت می‌کنید، با احتمال تشخیص مشکل پزشکی جبران می‌شود.»

اما استثنائاتی هم وجود دارد. زنانی که پیش‌ازاین رادیوگرافی قفسه‌ی سینه را در موارد سرطانی پیشین، مانند بیماری هوچکین یا لنفوم غیر هوچکین انجام داده‌اند، احتمال ابتلا به سرطان بیشتری دارند. هرچقدر دُز دریافتی بیشتر و سن بیمار کمتر بوده باشد، احتمال ابتلا بیشتر است. در حالت کلی، FDA می‌گوید که رادیوگرافی اشعه‌ی ایکس فقط زمانی باید انجام شود که پزشک مربوط تشخیص دهد آنها ضروری هستند یا می‌توانند به پرسشی بالینی پاسخ بدهند یا راهنمای درمان بیماری باشند. هرگاه پزشک شما، رادیوگرافی با اشعه‌ی ایکس را تجویز کرد، دلیل آن را از او بپرسید. اگر مطمئن نبودید که رادیوگرافی واقعا لازم است یا خیر، نظر پزشک دیگری را برای اطمینان جویا شوید.

۵. درمان‌های هورمونی را محدود کنید

بنیاد سلامت زنان دریافت که استفاده‌ی طولانی‌مدت از درمان‌های مبتنی بر استروژن و پروژسترون احتمال ابتلای زنان به سرطان سینه را تا ۲۴ درصد افزایش می‌دهد. تا زمانی‌که خطر جدی متوجه شما نباشد، می‌توانید با پزشک خود در مورد استفاده از درمان هورمونی برای مدیریت نشانگان یائسگی مانند گرگرفتگی صحبت کنید. از کمترین دُز مصرفی و در کوتاه‌ترین زمان ممکن استفاده کنید.

مری گمیگنانی، جراح سینه در یکی از مراکز سرطان نیویورک می‌گوید: «هر خانمی که هورمون‌درمانی انجام می‌دهد، باید افزایش احتمال ابتلا به سرطان سینه را در برابر کیفیت زندگی بسنجد و زمان مصرف خود را کوتاه کند. خانم‌هایی که احتمال ابتلا به سرطان سینه در آن‌ها خیلی بالا است، تحت هیچ‌ شرایطی نباید از هورمون‌درمانی استفاده کنند. مگر اینکه تخمدان‌های آن‌ها برداشته شده باشد یا یائسگی از طریق جراحی را تجربه کنند. اگر شما از هورمون‌درمانی استفاده می‌کنید، هر شش ماه یک‌بار استفاده از این داروها را با پزشک خود دوباره ارزیابی کنید. اگر تصمیم گرفتید که از هورمون‌درمانی استفاده نکنید، با پزشک خود در مورد انتخاب‌های دیگری که پیشِ رو دارید، مشورت کنید.

۶. به نوزاد خود شیر بدهید

در زنانی که در ۶ ماهه‌ی نخست تولد نوزادشان به او شیر داده‌اند، خطر مرگ در اثر سرطان تا ۱۰ درصد کاهش پیدا می‌کند. اما دلیل آن چیست؟ زن‌ها در طول دوره‌ی شیردهی به نوزادشان وارد سیکل قاعدگی نمی‌شوند. هرچقدر یک زن وارد سیکل‌های قاعدگی کمتری شود، بدن او کمتر استروژن ترشح می‌کند و در نتیجه خطر ابتلای او به سرطان کاهش پیدا می‌کند. خلاصه‌ی کلام آنکه، شواهد بسیاری وجود دارد که شیر دادن نوزاد، خطر ابتلا به سرطان را کاهش می‌دهد. اگر توانایی شیر دادن به نوزاد خود را دارید، این کار را انجام دهید. شیر مادر برای تغذیه‌ی نوزاد بهترین گزینه است اما برای مادر هم فواید بسیاری دارد.

۷. هر روز مواد غذایی سالم مصرف کنید

پژوهش‌های بسیاری تأیید می‌کنند که تغذیه‌ی شما بر خطر ابتلای شما به سرطان تأثیر می‌گذارد. به‌عنوان مثال، پژوهشگران دانشگاه‌ هاروارد دریافتند زنانی که درصد کاروتنوئید خون آنها بالاست، ۱۹ درصد خطر ابتلا به سرطان پستان کمتری دارند. کاروتنوئیدها ترکیباتی هستند که در میوه‌ها و سبزیجاتی مانند سبزیجات برگ‌دار، هویج و فلفل قرمز وجود دارند. در زنانی که کاروتنوئید بیشتری مصرف کرده‌اند، خطر ابتلا به سرطان پستان با گیرنده‌ی منفی استروژن (که تهاجمی‌تر است) کمتر است. مواد مغذی دیگر مانند سولفورفان (موجود در خانواده‌ی کلم‌ها) و لیکوپن (ماده‌ی شیمیایی مسئول رنگ قرمز در گوجه فرنگی) از زن‌ها در مقابل سرطان پستان محافظت می‌کنند. انجمن سرطان آمریکا پیشنهاد می‌دهد که هر روز پنج وعده یا بیشتر میوه و سبزیجات مصرف کنید. مصرف گوشت‌های فرآوری و قرمز را محدود کنید و از دانه‌های کامل استفاده کنید تا خطر ابتلا به انواع سرطان را کاهش دهید.

در نهایت، از مصرف مشروبات الکلی بپرهیزید. مصرف هر لیوان نوشیدنی الکلی، خطر ابتلای شما به سرطان سینه را تا ۱٫۵ برابر افزایش می‌دهد.

۸. آن را سریع تشخیص دهید

اگر سرطان سینه زودهنگام تشخیص داده شود، شانس بهبود آن بسیار زیاد است. اگر سرطان سینه در مراحل اولیه تشخیص داده شود و محدود به سینه باشد، به‌احتمال ۹۹ درصد به‌مدت پنج سال بهبود پیدا می‌کند.

اگر خطر ابتلای شما به سرطان پستان متوسط است، از سن ۵۰ سالگی به بعد هر یک سال یا دو سال ماموگرافی سینه انجام دهید. انجمن سرطان ایالات متحده پیشنهاد می‌دهد که ماموگرافی را از اوایل دهه‌ی ۴۰ خود آغاز کنید. با پزشک خود مشورت کنید تا ببینید بهترین برنامه برای شما چیست.

با ساختار سینه‌های خود آشنا باشید تا بتوانید هرگونه تغییر در ظاهر یا بافت آن را سریع متوجه شوید. هرگاه متوجه خونریزی یا ترشحات از نوک سینه‌ی خود شدید یا احساس درد کردید، وضعیت را با پزشک خود در میان بگذارید.

زنانی که خطر ابتلا به سرطان سینه در آنها بالاتر است، باید از سنین پایین‌تری آزمایش‌های پزشکی را شروع کنند و دفعات بیشتری آن را انجام دهند. آنها باید آزمایش‌های تشخیصی ام‌آر‌آی هم انجام دهند.

۹.برای پیشگیری از سرطان سینه چه باید کرد؟

آنجلینا جولی وقتی متوجه شد که جهش ژنی BRCA دارد، با عمل جراحی ماستکتومی پستان، بافت سینه‌ی خود را برداشت. برای پیشگیری‌هایی مانند این، نیازی نیست که حتما ژنی معیوب داشته باشید. هر شخصی که خطر ابتلای بسیار بالایی به سرطان سینه داشته باشد، می‌تواند عمل جراحی ماستکتومی پستان را انجام دهد. این جراحی خطر ابتلای شما را به‌شدت کاهش می‌دهد، اما تنها انتخاب پیش روی شما نیست.

جیل آمایا ۴۸ ساله و ساکن نیویورک است. او متوجه شد که مانند بستگان نزدیک خود که به سرطان پستان مبتلا بودند، جهش ژنی BRCA را دارد. او هر ۶ ماه یک‌بار، ماموگرافی و ام‌آر‌آی انجام می‌دهد. جیل می‌گوید: «این آزمایش‌های نظارتی به من اطمینان می‌داد که حتی اگر مشکلی پیش بیاید، سریع تشخیص داده می‌شود.» برخی از زنان از داروهای شیمیایی پیشگیری‌کننده از سرطان مانند تاموکسیفن استفاده می‌کنند. آنها درعین‌حال سبک زندگی خود را تغییر داده‌اند و مداوم بازبینی پزشکی انجام می‌دهند.

۱۰. برنامه‌ی مبارزه برای نجات‌یافتگان از سرطان سینه

تغذیه‌ی صحیح، ورزش، حفظ وزن سالم و بازبینی‌های پزشکی مداوم می‌تواند از ابتلای دوباره‌ی شما به سرطان پیشگیری کند. شما باید با مشورت پزشک خود، روش آزمایش‌های خود را تغییر بدهید و سونوگرافی یا ام‌آر‌آی را به آن اضافه کنید. ممکن است پزشک‌تان توصیه کند که در صورت مصرف دارویی مانند تاموکسیفن برای درمان سرطان سینه، آن را مدت زمان بیشتری مصرف کنید. پژوهشی که اخیرا در کنفرانس سالانه‌ی انجمن انکولوژی بالینی آمریکا ارائه شد، بیان می‌کرد در زنانی که دارویی مانند تاموکسیفن را به‌جای پنج سال، ده سال مصرف می‌کنند، خطر ابتلای دوباره به سرطان به‌طور چشمگیری کاهش پیدا می‌کند.

اگر تاکنون با متخصص ژنتیک دیداری نداشته‌اید، این کار را انجام دهید. اگر مشخص شد که سرطان پستان شما در اثر جهش ژنی بوده است، آنگاه نزدیکان شما هم ممکن است در خطر ابتلا به سرطان پستان یا تخمدان باشند.

درنهایت، مراقبت باشید که در اثر ابتلا به سرطان، به دیگر موارد سلامت خود بی‌توجهی نکنید. مری گمیگنانی، جراح سینه در مرکز سرطان نیویورک می‌گوید: «طبیعی است که زنان پس از تشخیص سرطان سینه، روی همین مورد تمرکز کنند. اما وقتی در حال درمان هستند، باید دیگر مواد سلامتی را به‌خاطر داشته باشند. مثلا بازبینی دندان‌پزشکی یا درمان‌های پوستی خود را فراموش نکنند و دیگر چک‌آپ‌های پزشکی را مرتب انجام دهند.»

ماموگرافی چیست و نکاتی که قبل از انجام ماموگرافی باید بدانید

بسیاری از افراد اطلاعات کمی درباره‌ی ماموگرافی (عکس‌برداری از سینه) دارند و ممکن است تاکنون آن را انجام نداده باشند. شاید شما هم اهمیت ماموگرافی را ندانید یا تصور درستی از ماموگرافی نداشته باشید. حتی شاید این سؤال برای‌تان ایجاد شود که چه‌ زمانی باید اولین ماموگرافی خود را انجام دهید. به‌همین دلیل وسوسه می‌شوید که ماموگرافی را به‌تأخیر بیندازید و اسکن را نادیده بگیرید. اما بهتر است اطلاعات خود را درباره‌ی ماموگرافی افزایش دهید و بدانید که این کار می‌تواند ابتلای شما به سرطان سینه را در مراحل اولیه تشخیص دهد. 

ماموگرافی را یک هفته بعد از قاعدگی انجام بدهید

شما نباید در روزهای نزدیک قاعدگی یا در زمان خونریزی ماموگرافی را انجام دهید، زیرا در این زمان سینه‌ها حساس‌تر هستند و زمان انجام ماموگرافی احساس ناراحتی بیشتری خواهید داشت و بهتر است این کار را در اولین هفته بعد از قاعدگی (اولین روز بعد از قاعدگی) انجام دهید، زیرا حساسیت سینه در این زمان کمتر است (درصورت یائسگی، روز و هفته‌ی انجام ماموگرافی چندان تفاوتی ندارد).

شاید با انجام ماموگرافی در صبح، احساس راحتی بیشتری داشته باشید، زیرا نیازی نیست تا اتمام آزمایش از ضدتعریق‌ها استفاده کنید. به‌گزارش انجمن سرطان آمریکا، بعضی از مواد می‌تواند در نتیجه‌ی ماموگرافی تأثیر بگذارد، به‌همین‌دلیل بهتر است در زمان انجام آزمایش از آنها استفاده نکنید.

لباس‌های راحت بپوشید

برای آزمایش فقط نیم‌تنه‌ی بالای شما باید برهنه باشد. بنابراین برای راحتی خودتان هم شده لباس‌های سرهمی نپوشید.

برای ماموگرافی به مراکز تخصصی مراجعه کنید

در مراکز تخصصی علاوه‌بر ماموگرافی، سونوگرافی، نمونه‌گیری (بیوپسی) و آزمایشات دیگر هم انجام می‌شود.

مسئول انجام ماموگرافی باید موقعیت قرارگیری شما و سینه‌های‌ شما را تنظیم کند تا نقطه‌ی دقیق و مناسب را تشخیص دهد و دو عکس متفاوت از هر سینه بگیرد. برای این‌کار سینه‌هایتان به‌طور فیزیکی لمس می‌شود که ممکن است برای بعضی از افراد ناراحت‌کننده باشد. خوشبختانه میزان اشتباهات زیاد نیست و هر عکس بیشتر از چند ثانیه زمان نمی‌برد. برای عکس‌برداری، هر سینه، حدود ۱۰ ثانیه تحت فشار قرار می‌گیرد. دستگاه‌های پیشرفته‌ی ماموگرافی طوری طراحی شده‌اند تا این زمان را کاهش دهند.

اما به‌این معنی نیست که شما عصبی نمی‌شوید یا زمان زیادی از شما گرفته نمی‌شود. تمام این موارد به‌میزان تجربه‌‌ی فرد متخصص، دستگاهی که از آن استفاده می‌کند و البته به‌میزان آرامش شما بستگی دارد. خانم‌های جوان معمولا به‌دلیل عصبی شدن لحظه‌های سخت‌تری را سپری می‌کنند ازطرفی سریع‌تر و راحت‌تر در موقعیت مناسب برای تصویربرداری قرار می‌گیرند. افراد مسن‌تر آهسته‌تر عمل می‌کنند، اما به‌دلیل تعداد بالای ماموگرافی‌هایی که انجام داده‌اند، معمولا در موقعیت درست قرار می‌گیرند.

نگران دردناک بودن این آزمایش نباشید

هیچ راهی برای ازبین‌بردن این حالت وجود ندارد. برای بیشتر خانم‌ها انجام ماموگرافی ناراحت‌کننده است. البته میزان درد در افراد مختلف متفاوت است و به‌میزان حساسیت افراد بستگی دارد. اگر بازوهای خود را فشار دهید، شاید کمی از این درد را احساس کنید. سینه‌ها حساس‌تر از بازوها هستند. این فشار به‌ این‌ دلیل به سینه‌ها وارد می‌شود تا ضخامت سینه‌ها به کمترین حد ممکن برسد و عکس واضح‌تری از آن گرفته شود. این کار برای شکنجه‌ی شما نیست.

بیشتر فناوری‌ها به‌ سمتی پیش می‌روند تا شما احساس راحتیِ بیشتری داشته باشید و این موضوع خیلی عالی است که شما احساس ترس و نگرانی نداشته باشید و مجبور نباشید تا برای انجام آزمایش از کسی کمک بخواهید. برای کاهش میزان درد می‌توانید از ایبوپروفن استفاده کنید، اما زیاد از کافئین استفاده نکنید. بعضی از خانم‌ها زمانی‌که کافئین مصرف می‌کنند، حساسیت سینه‌هایشان بیشتر می‌شود، هرچند مدارک علمی در این زمینه وجود ندارد.

از عکس‌برداری‌های بیشتر نترسید

به‌طور معمول در ماموگرافی، از هر سینه دو عکس و در کل چهار عکس گرفته می‌شود. درصورتی‌که کاشت سینه (ایمپلنت) انجام داده باشید، لازم است تا عکس‌های اضافه‌تری از سینه گرفته شود و تعداد عکس‌های کلی می‌تواند به هشت عدد برسد. متخصص ماموگرافی باید برای گرفتن عکس‌های اضافی موقعیت شما را تغییر دهد، ولی جای نگرانی وجود ندارد. این کار فقط برای این است تا عکس‌های بهتری گرفته شود. شاید پوست شما حالت بدی داشته باشد یا عکس مناسبی از عضلات‌تان گرفته نشده باشد. میزان اشعه‌ی ماموگرافی بسیار پایین است، به‌همین‌دلیل از اینکه بیشتر درمعرض آن قرار بگیرید نگران نباشید.

به نتیجه‌ی این آزمایش امیدوار باشید

معمولا نتیجه‌ی ماموگرافی‌ در ۹۰ درصد از موارد طبیعی است. درصورتی‌که نتایج طبیعی نباشد، رادیولوژیست آن را بررسی می‌کند. رادیولوژیست نتیجه را با جزئیات، برای پزشکی که شما را برای ماموگرافی فرستاده است می‌نویسد.

درصورتی‌که جزء ۱۰ درصد از افرادی هستید که نتیجه‌ی ماموگرافی‌شان غیرطبیعی است، لزوما به‌این معنی نیست که سرطان دارید. بلکه فقط به این معنی است که چیزی در عکس‌ها وجود دارد که باید از آنها سردرآورد و ممکن است به تصاویر با وضوح بالاتر یا سونوگرافی نیاز داشته باشید تا سلامتی شما تشخیص داده شود. ممکن است لازم باشد تا بعد از ۶ ماه دوباره برای ماموگرافی مراجعه کنید یا به نمونه‌برداری نیاز داشته باشید. از میان ۱۰ درصد نتایج غیرطبیعی، ۱ درصد به نمونه‌برداری نیاز دارند و از این ۱ درصد بین ۲۵ تا ۴۰ درصد به سرطان سینه مبتلا هستند.

سینه‌هایی با بافت متراکم به آزمایش‌های دقیق‌تر احتیاج دارند

تراکم بافت سینه‌ها سبب می‌شود بررسی نتایج ماموگرافی تا اندازه‌ای دشوار باشد، بنابراین این کار باید با دقت بیشتری انجام شود. به‌طور کلی، چهار دسته تراکم بافت وجود دارد و عموما با بالارفتن سن کاهش می‌یابد. هنگامی که پای غربالگری سرطان پستان به‌میان می‌آید، آن دو دسته از زنان که بافت سینه‌هایشان متراکم‌تر است باید آزمایش‌های بیشتری انجام دهند. ما هنوز به تحقیقات بیشتری نیاز داریم تا به‌طور دقیق تعیین کنیم که این آزمایش‌های غربالگریِ تکمیلی چگونه می‌توانند برای زنانی که بافت سینه‌هایشان متراکم‌تر است مفید باشد.

می‌توانید بعد از انجام ماموگرافی برای خود برنامه‌های تفریحی و دسته‌جمعی یا یک صبحانه‌ی عالی تدارک ببینید. این کار می‌تواند باعث دور شدن اضطراب ناشی انجام ماموگرافی شود.

 

انواع بیماریهای مقاربتی و راههای درمان آنها

بیماریهای مقاربتی آمیزشی درمان پذیر

1.سوزاک

سوزاک یک بیماری شایع و منتقل شونده از راه جنسی است که گاهی اوقات با نام گنوره نیز شناخته می شود. این بیماری هر ساله ده ها هزار زن و مرد را در ایران به خود مبتلا می کند.

به طور جهانی، هر ساله نزدیک به 78 میلیون مورد جدید ابتلا به سوزاک تشخیص داده می شود. با این حال، تمامی موارد ابتلا تشخیص و گزارش داده نمی شوند.

سوزاک به آسانی درمان شده اما می تواند عوارضی جدی و گاهی دائمی را ایجاد کند. بیماری التهابی لگن هنگامی ایجاد می شود که عفونت سوزاک رحم یا لوله های فالوپ را در زنان آلوده می کند. جدی ترین عارضه مرتبط با بیماری التهابی لگن، ناباروری است. عوارض سوزاک در مردان شامل اپی دیدیمیت و نا باروری هستند. اپی دیدیمیت، التهاب لوله اسپرم بر می باشد.

حقایقی کوتاه درباره ی بیماری سوزاک

 سوزاک توسط یک باکتری به نام نایسریا گنورآ ایجاد می شود.

 سوزاک می تواند در حین زایمان از مادر به نوزاد منتقل شود.

 امکان دارد فرد به صورت همزمان به سوزاک و کلامیدیا دچار شود.

 در صورت عدم درمان، سوزاک می تواند خطر ابتلای اکتسابی فرد به ویروس ایدز را افزایش دهد.

علائم

امکان دارد در عین فعال بودن عفونت سوزاک، علائمی وجود نداشته باشند. علائم می توانند در هر زمانی از روز اول تا چهاردهم قرار گیری در معرض عفونت بروز دهند. مردان و زنان علائم را با اندکی تفاوت تجربه می کنند. این علائم می توانند شامل موارد زیر شوند:

علائم بیماری سوزاک در مردان

 ترشحات ادراری سفید، زرد یا سبز که بیانگر عفونت هستند.

 التهاب و تورم پوست آلت تناسلی

 درد در بیضه یا کیسه آن

 ادرار مکرر و دردناک

 خارش، درد، خونریزی و ترشحات مقعدی و یا درد در هنگام دفع مدفوع

 خارش، بلع دشوار یا تورم گره های لنفاوی گردنی

 درد چشم، حساسیت به نور یا ترشحات چشمی که بیانگر عفونت هستند.

 قرمزی، تورم، گرمی و درد مفاصل

علائم بیماری سوزاک در زنان

 درد در هنگام مقاربت جنسی

 تب

 ترشحات زرد یا سبز رنگ از واژن

 تورم در ناحیه فرج

 خونریزی در بین عادات ماهیانه

 خونریزی های شدید ماهیانه

 خونریزی پس از مقاربت

 ادرار مکرر یا دردناک

 گلو درد، خارش، بلع دشوار یا تورم گره های لنفاوی گردنی

 درد چشم، حساسیت به نور یا ترشحات چشمی که بیانگر عفونت هستند.

 قرمزی، تورم، گرمی و درد مفاصل

 علائم سوزاک مقعدی

علائم سوزاک مقعدی شامل موارد زیر می شوند:

خارش، خونریزی یا درد در هنگام دفع مدفوع

ترشحات مقعدی

 نکته: احساس خارش یا سوزن در چشم ها می تواند نشانه ای از ورم ملتحمه یا کنژکتیویت باشد. در صورتی که منی یا دیگر مایعات آلوده با چشم ها تماس پیدا کنند، امکان دارد فرد به کنژکتیویت مبتلا شود.

روش تشخیص و درمان

آنتی بیوتیک ها بخشی از درمان سوزاک را تشکیل می دهند.

پس از ظاهر شدن علائم، پزشک می تواند علاوه بر انجام آزمایش جهت تشخیص دیگر بیماری ها، انجام آزمایش سوزاک را توصیه کند. آزمایش سوزاک می تواند با استفاده از یک نمونه ادرار یا برداشت یک سواب (مانند گوش پاک کن) از ناحیه عفونی انجام شود. نمونه های سواب معمولا از آلت تناسلی مردانه، دهانه رحم، میزراه، مقعد و گلو گرفته می شوند.

کیت های خانگی نیز برای زنان در دسترس هستند که از جمله آن ها می توان به سواب های واژینال اشاره کرد. این کیت ها به یک آزمایشگاه ارسال شده و نتایج مستقیما به بیمار گزارش داده می شود. در صورتی که جواب این آزمایش برای عفونت سوزاک مثبت باشد، فرد و شریک جنسی او نیاز دارند تا تحت درمان قرار گیرند. این درمان معمولا شامل موارد زیر می شود:

آنتی بیوتیک ها

پزشکان اغلب هر دوی داروهای تزریقی (سفتریاکسون) و خوراکی (آزیترومایسین) را برای بیمار تجویز خواهند کرد.

اجتناب از داشتن مقاربت جنسی

تا زمانی که درمان پایان نیافته است خطر ابتلا به علائم و انتشار عفونت وجود دارد.

تکرار آزمایش در برخی موارد

همواره جهت اطمینان از موثر بودن درمان نیازی به انجام دوباره آزمایش نیست. با این حال، مرکز کنترل بیماری ها انجام دوباره آزمایش را به برخی بیماران توصیه می کند. پزشک در ارتباط با الزامی بودن این مورد تصمیم گیری می کند. انجام دوباره آزمایش باید 7 روز پس از درمان صورت گیرد.

در صورتی که یک زن باردار بوده و به سوزاک ابتلا داشته باشد، به نوزاد یک پماد چشمی داده می شود تا از انتقال سوزاک به او جلوگیری شود. با این حال، در صورت ابتلا به عفونت چشمی امکان دارد به مصرف آنتی بیوتیک ها نیاز باشد.

عوامل ایجادکننده سوزاک

سوزاک یک عفونت است که به وسیله باکتری نایسریا گونورآ ایجاد می شود. این باکتری تنها مجاری تناسلی را تحت تاثیر قرار نداده و می تواند غشاهای مخاطی دهان، گلو، چشم ها و مقعد را نیز تحت تاثیر قرار دهد.

این عفونت از طریق ارتباط جنسی با فردی مبتلا منتقل شده و می تواند آلت تناسلی مردانه، واژن، مقعد و دهان را آلوده کند. مردان جهت انتقال یا ابتلا به سوزاک نیازی به انزال منی ندارند. سوزاک می تواند در حین زایمان از یک مادر آلوده به نوزاد او منتقل شود. با اینکه تمامی افراد فعال از نظر جنسی در معرض خطر ابتلا به سوزاک قرار دارند اما بالا ترین میزان ابتلا در نوجوانان، بالغین جوان و آمریکاییان آفریقایی تبار وجود دارد.

پیشگیری

راه های بسیاری جهت پیشگیری از ابتلا یا انتقال سوزاک وجود دارد. این راه ها شامل موارد زیر می شوند:

 اجتناب از برقراری رابطه جنسی با فرد آلوده به سوزاک

 استفاده از کاندوم در ارتباط جنسی از راه واژن یا مقعد

 استفاده از کاندوم ها یا پوشش های دهانی در ارتباط جنسی دهانی

 مبتلا نبودن و داشتن تنها یک شریک جنسی و همچنین داشتن یک شریک جنسی که خود شریک جنسی متعدد نداشته و آلوده نمی باشد.

 در صورتی که فرد یا شریک جنسی او در معرض سوزاک قرار گرفته باشند و یا هر گونه علائم سوزاک را تجربه کرده باشند، باید با پزشک خود صحبت کنند.

عوارض بیماری سوزاک

عوارض احتمالی جدی و متعددی وجود دارند که نیاز به یک تشخیص و درمان زود هنگام (در صورت بروز علائم) را پر رنگ می کنند.

عوارض بیماری سوزاک در زنان

 بیماری التهابی لگن. بیماری است که می تواند سبب ایجاد آبسه شود.

 درد مزمن لگن

 ناباروری

 حاملگی خارج از رحم

عوارض بیماری سوزاک در مردان

 اپی دیدیمیت. التهاب اپی دیدیم که تولید اسپرم ها را کنترل می کند.

 ناباروری

هنگامی که سوزاک درمان نمی شود، هر دوی زنان و مردان در معرض خطر ابتلا به یک عفونت منتقل شونده و کشنده سوزاک قرار می گیرند. این نوع عفونت اغلب توسط موارد زیر شناخته می شود:

 تب

 آرتریت (التهاب مفاصل)

 التهاب لوزه و گلو

 درماتیت (التهاب پوست)

افراد مبتلا به سوزاک همچنین در معرض خطر بالا تری جهت ابتلا به ویروس ایدز قرار دارند و همچنین در صورت داشتن ابتلا به ایدز، در معرض خطر انتشار آن به همراه سوزاک هستند.

عوارض بیشتری از عفونت سوزاک می توانند در حین زایمان در زنان باردار بروز دهند. در این زنان امکان انتقال عفونت به نوزاد وجود دارد. سوزاکی که به کودک منتقل می شود می تواند سبب عفونت مفصل، کوری، یا یک عفونت خونی کشنده شود.

علاوه بر این موارد، زنان آلوده در صورت عدم درمان، در معرض خطر بالای درد زودرس زایمان یا مرده زایی هستند.

سفیلیس

سفلیس بیماری‌ای مقاربتی (STD) است که بر اثر نوعی باکتری به نام Treponema pallidum ایجاد می‌شود. آمار این بیماری در زنان در حال کاهش اما در مردان رو به افزایش است. اولین نشانه‌ی سفلیس یک زخم کوچک بدون درد است. این زخم ممکن است روی اندام جنسی، مقعد یا داخل دهان ایجاد شود. این زخم شانکره (Chancre) نامیده می‌شود و بیشتر افراد متوجه آن نمی‌شوند. تشخیص سفلیس می‌تواند سخت باشد. افراد می‌توانند سال‌ها بدون بروز هیچ علائمی حامل این بیماری باشند. هر چه زودتر این بیماری تشخیص داده شود بهتر است. اگر این بیماری مدت زیادی در بدن بماند و درمان نشود می‌تواند منجر به آسیب اساسی به اندام‌هایی مانند قلب و مغز شود.
سفلیس فقط از راه تماس مستقیم با شانکر منتقل می‌شود. این بیماری از طریق استفاده از توالت مشترک، پوشیدن لباس افراد بیمار یا غذا خوردن در ظرف مشترک منتقل نمی‌شود.

بیماری سفلیس چهار مرحله دارد:

• اولیه؛
• ثانویه؛
• نهفتگی؛
• مرحله‌ی سوم.

این بیماری در دو مرحله‌ی اول بیشترین میزان انتقال و واگیر را دارد. در مرحله‌ی نهفته بیماری فعال است، اما نشانه‌ای ندارد. مرحله‌ی سوم بیشترین خطر را برای سلامت فرد دارد.

۱‌. سفلیس اولیه

مرحله اول بیماری سه تا چهار هفته بعد از تماس با باکتری رخ می‌دهد. این مرحله با یک زخم دایره‌ای کوچک به نام شانکر شروع می‌شود. شانکر درد ندارد، اما به‌شدت عفونی است. این زخم هر کجا که در تماس با باکتری بوده، مثلا داخل دهان، اندام جنسی یا مقعد ظاهر می‌شود. به‌طور میانگین سه هفته طول می‌کشد تا زخم ایجاد شود اما ممکن است بین ۱۰ تا ۹۰ روز طول بکشد. زخم بین دو تا شش هفته باقی می‌ماند. سفلیس از طریق رابطه‌ی مستقیم با این زخم و معمولا حین رابطه‌ی جنسی منتقل می‌شود.

در مرحله‌ی دوم، ممکن است قرمزی پوست و گلودرد ظاهر شود. قرمزی پوست با خارش پوست همراه نیست و می‌تواند هر جای بدن ظاهر شود، اما معمولا کف دست‌ها و پاها دیده می‌شود. بعضی افراد تا هنگامی‌که التهاب از بین نرفته متوجه آن نمی‌شوند. علائم دیگر مرحله‌‌ی دوم سفلیس:

• سردرد؛
• تورم گره‌های لنفاوی؛
• بی حالی؛
• تب؛
• کاهش وزن؛
• ریزش مو؛
• درد مفاصل.

چه برای درمان اقدام شود یا نشود، این علائم خودبه‌خود از بین می‌روند، اما در صورتی که فرد درمان نشود همچنان مبتلا به سفلیس می‌ماند. مرحله‌‌ی دوم سفلیس معمولا به‌اشتباه به‌عنوان بیماری دیگری تشخیص داده می‌شود.

۳. سفلیس نهفته

سومین مرحله‌، مرحله‌ی نهفته یا مخفی است. علائم اولیه و ثانویه از بین می‌روند و این مرحله هیچ علائم ظاهری ندارد، اما باکتری در بدن حضور دارد. این مرحله ممکن است سال‌ها طول بکشد.

۴. مرحله‌ی سوم سفلیس

مرحله‌ی سوم آخرین مرحله‌ی عفونت سفلیس است. تقریبا ۱۵ تا ۳۰ درصد از افرادی که درمان نمی‌شوند به این مرحله می‌رسند. مرحله‌ی سوم ممکن است سال‌ها یا ده‌ها سال بعد از تماس با عفونت اولیه رخ دهد. این مرحله، زندگی انسان را به‌خطر می‌اندازد. بعضی علائم شامل موارد زیر است:

• نابینایی؛
• ناشنوایی؛
• بیماری‌های ذهنی؛
• از دست دادن حافظه؛
• تخریب بافت‌های نرم و استخوان‌ها؛
• اختلالات عصبی مانند سکته مغزی و مننژیت؛
• بیماری‌های قلبی؛
• نوروسفلیس که عفونت مغز یا نخاع است.

سفلیس چگونه تشخیص داده می‌شود؟

اگر فکر می‌کنید ممکن است سفلیس داشته باشید، فورا به دکتر مراجعه کنید. از شما نمونه‌ی خون خواهند گرفت و همچنین معاینه‌‌ی فیزیکی کامل انجام می‌دهند. اگر زخمی وجود داشته باشد، ممکن است پزشک از زخم نمونه بگیرد تا حضور باکتری‌های سفلیس را بررسی کند. اگر پزشک علائم عصبی مرحله‌ی سوم را در شما تشخیص دهد ممکن است نمونه‌ی مایع نخاعی بگیرد تا حضور باکتری‌های سفلیس را در آن بررسی کند. اگر باردار باشید ممکن است پزشک از شما آزمایش سفلیس بگیرد، چون ممکن است بدون اینکه بدانید باکتری در بدن حضور داشته باشد. این آزمایش اقدامی پیشگیرانه است تا جنین دچار سفلیس مادرزادی نشود. سفلیس مادرزادی می‌تواند باعث آسیب‌های زیادی در نوزاد و حتی مرگ جنین شود.

مداوا و درمان سفلیس

سفلیس اولیه و ثانویه به‌وسیله‌ی تزریق پنی‌سیلین ساده درمان می‌شود. پنی‌سیلین به‌عنوان یکی از رایج‌ترین آنتی بیوتیک ها معمولا در درمان سفلیس مؤثر است. افرادی که به پنی‌سیلین حساسیت دارند با یک آنتی‌بیوتیک دیگر مثلا دوکسی سایکلین، آزیترومایسین یا سفتریاکسون درمان می‌شوند. اگر مبتلا به نوروسفلیس باشید، دوز روزانه پنی‌سیلین را به‌صورت تزریقی دریافت می‌کنید. در این مرحله معمولا باید مدت کوتاهی در بیمارستان بستری شوید. متأسفانه آسیب حاصل از مرحله‌ی پیشرفته‌ی سفلیس بازگشت‌ناپذیر است. می‌توان باکتری را از بین برد، اما در این مرحله درمان بیشتر بر از بین بردن درد و ناراحتی تمرکز دارد.
هنگام درمان از ارتباط جنسی بپرهیزید و تا زمانی که تمام زخم‌های شما برطرف نشده و پزشک به شما اطلاع نداده است که می‌توانید دوباره ارتباط برقرار کنید، از تماس‌ جنسی خودداری کنید. اگر متأهل هستید همسر شما هم باید تحت درمان قرار گیرد و تا پایان درمان، هر دو از ارتباط جنسی بپرهیزید.

پیشگیری از سفلیس

بهترین روش برای جلوگیری از سفلیس، ارتباط جنسی سالم است. هنگام هر گونه ارتباط جنسی از کاندوم استفاده کنید. همچنین رعایت موارد زیر می‌تواند مفید باشد:

• هنگام ارتباط دهانی از کاندوم اسفاده کنید.
• آزمایش‌های مربوط به بیماری‌های مقاربتی را مرتب انجام دهید و با همسرتان راجع‌به نتایجش صحبت کنید.
• سفلیس از راه سوزن آلوده هم منتقل می‌شود. اگر از مواد تزریقی استفاده می‌کنید، از به اشتراک گذاشتن سوزن‌ها بپرهیزید.

مشکلات مربوط به سفلیس

۱. مادران باردار و نوزادان

مادران مبتلا به سفلیس در خطر سقط جنین و زایمان زودرس هستند. همچنین خطر انتقال بیماری از مادر به جنین وجود دارد. این نوع بیماری به‌عنوان سفلیس مادرزادی شناخته می‌شود.
سفلیس مادرزادی می‌تواند منجر به مرگ شود. همچنین نوزادان مبتلا به سفلیس مادرزادی می‌تواند علائم زیر را بروز دهند:

• نقص عضو؛
• تأخیر در رشد؛
• تشنج؛
• قرمزی؛
• تب؛
• تورم کبد یا طحال؛
• کم خونی؛
• زردی؛
• زخم‌های عفونی.

اگر نوزادی مبتلا به سفلیس مادرزادی باشد و بیماری‌اش تشخیص داده نشود، ممکن است کودک وارد مرحله‌ی پیشرفته‌ی این بیماری شود و اندام‌های او ازجمله استخوان، دندان، چشم، گوش و مغز آسیب ببینند.

2.HIV

افراد مبتلا به سفلیس بیشتر در معرض ابتلا به ایدز هستند. زخم‌هایی که هنگام بیماری به‌وجود می‌آیند، ورود ویروس ایدز را تسهیل می‌کنند. البته افراد مبتلا به ایدز ممکن است علائم سفلیس را متفاوت با دیگران داشته باشند. اگر مبتلا به ایدز هستید، با پزشک‌تان در مورد تشخیص علائم سفلیس صحبت کنید.

چه زمانی باید برای سفلیس آزمایش داد؟

اولین مرحله‌ی این بیماری به‌راحتی نادیده گرفته می‌شود. علائم مرحله‌ی دوم هم با علائم معمول بیماری‌های دیگر مشترک است. بنابراین حتی اگر هیچ علائمی مشاهده نمی‌کنید، در صورت ‌وقوع هریک از موارد زیر فورا برای آزمایش سفلیس اقدام کنید:

• با فردی که ممکن است دچار سفلیس باشد، ارتباط جنسی ناسالم داشته‌اید؛
• در دوران بارداری هستید؛
• در زندان هستید.

اگر جواب آزمایش مثبت بود، باید مراحل درمان را به‌طور کامل تمام کنید. مصرف آنتی‌بیوتیک را تا آخر، حتی بعد از اینکه علائم بیماری از بین رفتند، ادامه بدهید. تا زمانی که پزشک اعلام می‌کند، از رابطه‌ی جنسی خودداری کنید و برای ایدز هم آزمایش بدهید. افرادی که مبتلا به سفلیس هستند، باید شریک جنسی خود را مطلع کنند تا آنها هم تحت آزمایش و درمان قرار گیرند.

کلامدیا

کلامیدیا یکی از شایع ترین بیماری‌ مقاربتی در جهان است که توسط باکتری به نام کلامیدیا تراکوماتیس ایجاد می‌شود. اگرچه این بیماری رایج ترین و قابل درمان ترین بیماری است که از طریق روابط جنسی منتقل می‌شود اما اغلب بدون نشانه و علامت است و به صورت درمان نشده رها می‌شود. زمانی که چنین اتفاقی روی می‌دهد، زنان متوجه نتایج وخیم وحادی می‌شوند و ممکن است شرایط موجود منجر به ناباروری یا درد مزمن لگن شود. کلامیدیا یک عفونت باکتریایی ناشی از کلامیدیا تراکوماتیس است. این عفونت می‌تواند از طریق دستگاه تناسلی از انواع مختلفی از تماس جنسی منتقل شود. با توجه به آخرین آمار از مرکز کنترل بیماری‌ها (CDC)، حدود ۱.۸ میلیون نفر در ایالات متحده مبتلا به کلامیدیا هستند. با این حال، تعداد عفونت‌های جدیدی که در هر سال رخ می‌دهد بیشتر می‌شود و در هر سال به ۲.۸ میلیون عفونت جدید می‌رسد. نوجوانان و افراد جوان بیشتر در معرض این عفونت قرار دارند.

نشانه‌ها و علائم کلامیدیا:

کلامیدیا یک بیماری خاموش در نظر گرفته می‌شود زیرا بیشتر افرادی که مبتلا به این بیماری هستند در مورد آن آگاه نیستند و هیچ نشانه‌ای را تجربه نمی‌کنند. افرادی که نشانه‌های توسعه یافته تری دارند این گونه علائم را چند هفته بعد از داشتن رابطه جنسی با فرد بیمار، مشاهده خواهند کرد.

در زنان نشانه‌های این بیماری شامل موارد زیر است: 

ترشح واژینال

سوزش یا درد در حال ادرار

درد در قسمت‌های پایین شکم

حالت تهوع

تب

درد به هنگام مقاربت

خونریزی در بین دوره‌های قاعدگی

در مردان نشانه‌های کلامیدیا شامل موارد زیر است:

ترشح از آلت تناسلی

سوزش یا درد به هنگام ادرار

سوزش یا خارش در سر آلت تناسلی

درد بیضه

تورم بیضه

عوارض درمان نکردن این بیماری برای مردان و زنان می‌تواند بسیار جدی باشد. در زنان عفونت می‌تواند منجر به بیماری التهابی لگن (PID) شود که در آن به تخمدان، رحم و لوله‌های فالوپ آسیب وارد می‌شود. چنین شرایطی می‌تواند منجر به ناباروری در زنان گردد. عفونت همچنین می‌تواند به درد مزمن لگن بیانجامد. در مردان، کلامیدیای درمان نشده می‌تواند به شرایطی همچون پروستاتیت(التهاب غده پروستات) یا اپیدیدیمیت منجر شود. در مردان و زنان، التهاب مقعد می‌تواند باعث ایجاد درد به هنگام برقراری رابطه جنسی از این ناحیه شود. حتی کودکانی که تازه به دنیا می‌آیند ممکن است با این بیماری درگیر شوند. این شرایط زمانی رخ می‌دهد که عفونت از مادر به کودک منتقل می‌شود. این کودکان ممکن است از ذات الریه یا عفونت چشم رنج ببرند.

تشخیص و بررسی کلامیدیا:

از آنجایی که تشخیص بیماری کلامیدیا دشوار است، بیشتر متخصصان پیشنهاد می‌کنند افرادی که زیر ۲۴ سال هستند و از لحاظ جنسی فعال اند، غربالگری شوند.تست غربالگری شامل نمونه ادرار یا نمونه ای از گردن رحم یا انتهای آلت تناسلی مرد است.

درمان و داروهای مورد استفاده برای کلامیدیا:

اگر داروهای مناسب تجویز شود و به درستی مورد استفاده قرار گیرد، کلامیدیا قابل درمان است. آنتی بیوتیک‌های خوراکی همچون آزیترومایسین (زیتهرومکس)، داکسی سایکلین و اریترومایسین بیشتر رایج است. افرادی که آنتی بیوتیک مصرف می‌کنند بعد از کامل کردن دوز واحدی از آن یا دوره خاص مطرح شده توسط پزشک، بهتر است به مدت ۷ روز رابطه جنسی نداشته باشند. این موضوع معمولا به این خاطر توصیه می‌شود که کلامیدیا معمولا در طول درمان با آنتی بیوتیک قابل سرایت به فرد مقابل است. برای جلوگیری از بروز عفونت‌های مجدد، شریک جنسی باید درمان شود.

پیشگیری از کلامیدیا:

تنها روش برای پیشگیری از این بیماری ، پرهیز از داشتن رابطه جنسی کنترل نشده با سایر افراد است. روش‌های زیر می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به این بیماری کمک کند:

استفاده از کاندوم در طول مقاربت جنسی

پرهیز از روابط جنسی کنترل نشده

انجام غربالگری منظم

 

بیماریهای مقاربتی غیرقابل درمان

 

ویروس تبخال انسانی نوع اول

ویروس هرپس یکی از مهم‌ترین ویروس‌ها بیماری‌زا است که باعث بروز تب خال در لب یا برخی عارضه‌های پوستی در سایر نقاط بدن از جمله آلت تناسلی می‌شود. پیشگیری از این ویروس و درمان آن اهمیت بسیار زیادی دارد چراکه اگر وارد بدن انسان شود تا پایان عمر همراه شخص باقی می‌ماند. با این حال اقدام زودهنگام برای درمان در بهبود سریع‌تر زخم‌ها، کاهش شدت و علایم بروز بیماری، کم شدن دفعات عود و به حداقل رساندن احتمال انتقال ویروس به فرد دیگر تاثیر بسیار زیادی می‌گذارد. بزرگترین مانع درمان برای مبتلایان به هرپس، احساس شرم و خجالت در بیان بیماری است. روش صحیح برخورد با این افراد، پذیرش و راهنمایی صحیح آنان در پیگیری درمان تاثیر می‌گذارد.

ویروس هرپس سبب بروز بیماری عفونی هرپس سیمپلکس یا تبخال می‌شود. این ویروس باعث ایجاد تاول‌های ریز و ملتهب در صورت و آلت تناسلی در هر دو جنس می‌گردد. این بیماری از طریق خراش‌های پوستی انتقال یافته و با آلوده کردن سلول‌های عصبی به صورت نهفته در بدن باقی می‌ماند. این بیماری بر اثر فشارهای روانی و احساسی فعال می‌شود و یکی از بیماری‌های مقاربتی نیز محسوب می‌شود.

محل و علائم ویروس هرپس

خارش و درد همراه با تورم و قرمزی منطقه آلوده شده از بارزترین علائم این بیماری در نقاط مختلف بدن است. تبخال‌های ایجاد شده اگر پاره نشوند به مرور زمان زخمی شده و تبدیل به دلمه می‌گردند. این بیماری با وجود اینکه بیشتر به عنوان عارضه آلت تناسلی شناخته شده اما در نواحی دیگر بدن مثل صورت هم وجود دارد. در ادامه به علائم ایجاد شده در برخی اندام‌های بدن می‌پردازیم :

لثه: بیماری هرپس باعث درد شدید و التهاب و قرمزی مفرط در لثه می‌شود.

آلت تناسلی: بیماری هرپس در آلت تناسلی باعث تاول‌های ریز و سوزناک در گردنه رحم و مجرای تناسلی می‌شود. در این شرایط غدد لنفاوی ران‌ها متورم می‌گردند. به علت آلوده شدن آلت تناسلی، ادرار با سوزش همراه است. هرپس ناحیه تناسلی، هم در مردان و هم در زنان اتفاق می‌افتد و تنها راه ابتلا به آن آمیزش جنسی با ناقلان این ویروس است.

مری: بیماری هرپس در مری باعث درد شدید در هنگام بلعیدن غذا می‌شود.

انگشت: بیماری هرپس در بند انگشتان دست و پا با درد و سوزش همراه است.

چشم: ویروس هرپس اگر به چشم برسد باعث آلودگی قرنیه شده و در اکثر موارد سبب کوری می‌شود. این بیماری در چشم، خود را به شکل یک زخم دردناک روی پلک یا سطح چشم نشان می‌دهد و قرنیه را ملتهب می‌کند.

 

نحوه عمل ویروس هرپس

ویروس هرپس یا همان تبخال، ویروسی است که سلول‌های عصبی را تحت تاثیر قرار می‌دهد و در آن‌ها به صورت پنهان در می‌آید. عواملی نظیر فشارهای روانی، استرس‌ها و مشکلات این ویروس را از حالت نهفته به صورت فعال در می‌آورند. در نهایت هرپس از طریق دندریت‌های سلول به پوست انتقال یافته و در آنجا تکثیر می‌گردد. این وضعیت تاول و التهاباتی را ایجاد می‌کند که ما آن‌ها را به عنوان تبخال می‌شناسیم.

 

عوامل خطرساز برای ابتلا به ویروس هرپس

برخی شرایط باعث می‌شود که افراد در برابر ویروس هرپس آسیب پذیری بیشتری داشته باشند. از جمله این عوامل می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

1.جنسیت

جنسیت یکی از عوامل تاثیرگذار در احتمال ابتلا به ویروس هرپس است. در حقیقت مطالعات نشان داده که زنان در برابر این بیماری اسیب پذیری بیشتری دارند و انتقال این ویروس در آن‌ها راحت تر اتفاق می‌افتد.

2.روابط جنسی متعدد و محافظت نشده

داشتن روابط جنسی متعدد با شریک‌های جنسی مختلف باعث می‌شود که احتمال مواجه شدن با این ویروس بالاتر برود و امکان دچار شدن به آن نیز افزایش یابد. هم چنین عدم استفاده از کاندوم یا داشتن روابط جنسی محافظت نشده یکی از مسائل بسیار مهمی است که افراد را در معرض بیماری‌های مقاربتی قرار می‌دهد.
 

پیشگیری از ابتلا به بیماری هرپس

می‌توان از طریق رعایت یک سری اعمال بهداشتی از ابتلا به این بیماری جلوگیری کرد که در زیر به برخی از آن‌ها اشاره می‌کنیم:

در هرپس نوع یک، شخص از تماس فیزیکی با افرادی که ضایعات فعال دارند خودداری کند و با شستن مرتب دست‌ها و مالیدن روزانه داروی آسیکلوویر به بدن از مبتلا شدن به این عارضه پیشگیری نماید.

در هرپس نوع دو افراد باید رابطه جنسی محافظت شده برقرار کنند و در مدت زمانی که این بیماری در یکی از طرفین عود می‌کند از هر گونه آمیزش جنسی خودداری نمایند. مشاوره جنسی برای پیشگیری و درمان این نوع تبخال به شما کمک می‌کند.
 

تاثیرات بیماری تبخال بر وجوه اجتماعی و روانی فرد ناقل

فرد ناقل در سطح اجتماعی دچار نوعی شرم پنهان شده و از اینکه دچار این بیماری است خجالت می‌کشد، امکان دارد که فرد علائم پرخاشگری جابه جا شده را از خود نشان دهد. این ویروس می‌تواند در سطح روانشناختی زمینه ساز ابتلا به اختلال دو قطبی و افسردگی شود دانشمندان در سلول‌های عصبی افرادی که به اختلال دو قطبی و افسردگی مبتلا هستند ویروس هرپس انسانی را کشف کردند. در کل فرد به مرور زمان با تغییرات شخصیتی و رفتاری نامطلوبی مواجه می‌شود که هم برای خودش و هم دیگران آزار دهنده است. همچنین احتمال دارد که اعتماد به نفس جنسی فرد مبتلا پایین بیاید. در این حالت، طرف مقابل می‌تواند با احترام گذاشتن به وضعیت بیمار در جهت بهبود علائم کوشا باشد.

تشخیص ابتلا به ویروس هرپس

ابتلا به ویروس هرپس اغلب از طریق علائم آن قابل تشخیص است و در نتیجه نیازی به انجام تست‌های آزمایشگاهی وجود ندارد. با این حال در مواردی که ویروس در حالت نهفته قرار دارد و پزشکان در مورد ابتلا به این مشکل مشکوک هستند، می‌توان از روش‌های زیر برای رسیدن به تشخیص دقیق استفاده کرد:

– کشت ویروس یا همان نمونه برداری از محل آسیب دیده و فرستادن آن به آزمایشگاه برای بررسی بیشتر

– تست سرولوژیکی که از طریق بررسی آنتی بادی‌های موجود در خون می‌تواند وجود ویروس هرپس را اندازه گیری کند.

• انجام تست PCR که وجود ژنوم ویروس هرپس در خون یا مایع نخاعی را بررسی می‌کند.

درمان تبخال

درمان این بیماری بیشتراز طریق داروهای گیاهی مانند عصاره گیاه سالویا و پماد گیاهی میرتوپلکس انجام می‌گیرد. هر فرد به محض مشاهده اولین علائم سوزش یا خارش و گزگز شدن پوست باید درمان را آغاز کند چون هر چه زمان کوتاه تری از ابتلا به بیماری گذشته باشد شانس بهبودی بیشتر است. این بیماری به طور کامل درمان نمی‌شود اما با موارد ذکر شده نشانه‌ها تسکین یافته و علائم در حملات بعدی خفیف‌تر می‌شوند. ضمن اینکه از گسترش عفونت جلوگیری می‌شود و از این طریق بیماری تا حدودی کنترل می‌گردد. ازهمه مهم‌تر این است که ضمن درمان، برنامه‌های آموزشی ویژه‌ای نیز به افراد داده می‌شود که آن‌ها را آگاه کند تا چگونه در بهبود علائم خود عمل کنند.

ضمن درمان‌های پزشکی، پیگیری درمان‌های روان شناختی نیز توصیه می‌گردد تا آسیب‌های روانشناختی وارد شده به بیمار طی یک پروسه درمانی، مشخص و برطرف گردند. دریافت مشاوره روانشناسی برای کاهش استرس و تنش بسیار حائز اهمیت است.

نقش داروها در درمان تبخال

پزشکان برای درمان هرپس از داروهای آنتی ویروس استفاده می‌کنند. توجه داشته باشید که آنتی بیوتیک‌ها یا همان داروهای ضد باکتری در درمان این مشکل کاربردی ندارند. نکته قابل توجه اینجاست که آشکار شدن علائم برای مصرف داروها ضروری نیست و ممکن است حتی زمانی که علامت‌های فعال شدن ویروس در شما نهفته باشند بازهم پزشک از شما بخواهد که روزانه مقادیر مشخصی از داروها را مصرف نمایید. از جمله داروهایی که در درمان این مشکل تجویز می‌شود، می‌توان به والاسیکلوویر، فامسیکلوویر و آسیکلوویر اشاره کرد.

 

عود ویروس هرپس

وقتی ویروس تبخال وارد بدن شود درمان قطعی برای آن وجود ندارد و در ننتیجه این ویروس می‌تواند به طور نهفته همواره در بدن باقی بماند و در مواقعی که سیستم ایمنی ضعیف می‌شود مجددا بروز پیدا کند. از همین رو ممکن است پس از ابتلا به این مشکل به دفعات نشانه‌های آن را در خود مشاهده نمایید. تجربه برخی علامت‌ها نظیر احساس درد در باسن، پاها و قسمت پایینی کمر به اضافه احساس سوزش، خارش یا  گزگز کردن بدن در ناحیه‌اای که عفونت در ابتدا از آنجا وارد بدن شده، می‌تواند در مورد عود ویروس هرپس به شما هشدار دهد. با کمک گرفتن از مشاوره جنسی می‌توانید از علائم بروز هرپس آگاهی بیشتری به دست آورید.

ویروس تبخال دستگاه تناسلی نوع دوم

تبخال تناسلی از آن دسته عفونت‌هایی است که با رابطه‌ی جنسی منتقل می‌شود. ممکن است این بیماری هنگامی انتشار یابد که هیچ تاول یا تبخالی روی بدن فرد آلوده دیده نمی‌شود، اما احتمال انتقال آن از طریق تماس با سطوحی مثل دستگیره‌ی در، صندلی توالت فرنگی، ظروف، وسایل و رختخواب وجود ندارد.

شناخت این بیماری و آگاهی از راه‌های انتقال آن به شما کمک می‌کند تا از آن در امان بمانید، مثلاً ممکن است ویروس تبخال تناسلی بعد از تماس با تبخال لب در حین آمیزش منتقل شود. در این گونه موارد، تب‌خال دستگاه تناسلی از نوع ویروس هرپس ۱ (HSV-1) است.

تبخال تناسلی چیست؟

تب ‌خال تناسلی نوعی بیماری جنسی مسری است که زنان و مردان به آن مبتلا می‌شوند. عامل این بیماری، ویروسی به نام هرپس سیپملکس (HSV) است. متخصصان برآورد می‌کنند که از هر پنج بزرگسال آمریکایی یک نفر به این ویروس آلوده باشد.

اما بسیاری از مبتلایان به این نوع تبخال، از بیماری خود بی اطلاعند، زیرا این بیماری ممکن است هیچ نشانه‌ای نداشته باشد. برخی افراد بعد از آلودگی به این ویروس سال‌ها دچار زخم‌های تناسلی راجعه می‌شوند. این عفونت تا سال‌ها در بدن باقی می‌ماند. البته شدت علایم آن به مرور زمان کمتر می‌شود.

این عفونت را می‌توان با دارو و مراقبت‌های فردی مدیریت کرد. مبتلایان تب ‌خال تناسلی باید درباره‌ی این مشکل با شریک جنسی خود صحبت کنند، زیرا این بیماری مسری است. استفاده از کاندوم و اقدامات پیشگیرانه‌ی دیگر از انتقال ویروس به شریک جنسی و دیگران جلوگیری می‌کند.

دانستید که تب خال تناسلی ممکن است علائمی نداشته باشد. متأسفانه، این بیماری حتی هنگامی که علائم ظاهری قابل رویتی ندارد هم به دیگران منتقل می‌شود.

هم زمان با تشخیص تب خال تناسلی ممکن است احساسات منفی، استرس و اضطراب را تجربه کنید. در این صورت، حتماً باید با درمانگر خود درباره‌ی این موارد صحبت کنید تا بتوانید آن را ساماندهی و کنترل کنید. در این موارد، مشاوره و حمایت گروهی بسیار مفید است.

علت تبخال تناسلی

تب خال تناسلی (هرپس ژنیتال) بر اثر عفونت و ابتلا به ویروس هرپس سیمپلکس نوع ۲ ایجاد می‌شود. حتی ویروس هرپس سیمپلکس نوع ۱ که عامل تبخال دهانی (تبخال در دهان و لب‌ها به وجود می‌آید) است، سبب ایجاد تب ‌خال تناسلی می‌شود. در ادامه دلایل انتشار این بیماری را بررسی می‌کنیم.

علائم تب خال تناسلی

تبخال دستگاه تناسلی علائم مختلفی دارد. نشانه‌های این بیماری با توجه به دفعات ابتلا به آن متفاوت است. یعنی اولین باری که به این مشکل درگیر می‌شوید، علائمی را تجربه خواهید کرد که با دفعات بعدی متفاوت خواهد بود. با این حال بسیاری از افرادی که به عفونت هرپس سیمپلکس آلوده می‌شوند، ممکن است هیچ علائمی را تجربه نکنند.

اولین مواجهه با عفونت هرپس ویروس

اولین مواجهه با هرپس ویروس و علائم آن در بسیاری از مبتلایان بسیار شدید است. همچنین، این نشانه ها در زنان شدیدتر از مردان است. اولین علائم معمولاً چند هفته پس از آلودگی به ویروس آشکار می‌شود. این علائم دو تا سه هفته بعد، از بین می‌روند.

نشانه‌ی اولیه ابتلا به تبخال تناسلی بروز تاول‌های متعدد در ناحیه‌ی تناسلی است. زنان بیشتر در واژن، بخش بیرونی ناحیه‌ی تناسلی (فرج)، باسن، مقعد و ران نشانه‌های تبخال را می‌بینند. این بیماری بر آلت تناسلی، پوست (کیسه) بیضه، مقعد، باسن و ران‌های مردان تأثیر می‌گذارد.

معمولاً علامت این بیماری تاول‌هایی است که زخم‌هایی دردناک دارد. تاول‌های روی آلت تناسلی مردان یا قسمت بیرونی آلت تناسلی زنان ممکن است خشک و پوسته پوسته شوند و بعد از مدتی التیام یابند. ضایعات جدید در عرض ۵ تا ۷ روز پس از پیدایش اولین ضایعات گسترش می‌یابند. این علائم ممکن است با موارد زیر نیز همراه باشد:

تحریک و افزایش التهاب گره های لنفاوی کشاله‌ی ران

نشانه‌های آنفلوانزا مانند درد مفاصل، تب، سردرد

ادرار دردناک

 درصد کمی از افراد ممکن است به سردرد، تهوع، استفراغ و مشکلات ادراری دچار شوند. این نشانه‌ها وقتی ایجاد می‌شوند که ویروس تبخال بر سیستم عصبی تأثیر گذاشته باشد.

افرادی که هنگام دفع، درد و ناراحتی دارند، ممکن است بر اثر تبخال تناسلی به التهاب رکتوم یا مقعد نیز دچار شده باشند. (مردان بیشتر به این مشکل مبتلا می‌شوند.)

مرحله‌ی نهفته

بعد از علائم اولیه، ویروس به سمت گره‌های عصبی نخاع می‌رود و در آنجا تا یک دوره‌ی زمانی غیر فعال می‌ماند. به این مرحله نهفته می‌گویند، هیچ نشانه‌ای در طول این مدت بروز نمی‌یابد.

دوران عود (دوران بازگشت)

بسیاری از افراد، دوره های عود و برگشت تبخال تناسلی را تجربه کرده‌اند. در این دوره، ویروس دوباره و از میان رشته های اعصاب به سطح پوست منتقل می‌شود. این مسئله، علت شیوع زخم‌ها و گسترش آن‌هاست. عود مجدد، خفیف تر از اولین ابتلا به این ویروس است.

زخم‌ها ممکن است در همان منطقه‌ی بروز علائم اولیه، یا مناطق دیگر گسترش یابند. احتمال دارد تبخال‌‎ها در مناطقی که به طور مستقیم در تماس نبوده‌اند نیز، دیده شوند (مانند اطراف مقعد، بدون اینکه فرد رابطه‌ی جنسی مقعدی داشته باشد.)

احتمال عود مجدد

تبخال تناسلی در بسیاری از بیماران به طور مکرر عود می‌کند. به ویژه اگر به ویروس تبخال یا همان هرپس سیمپلکس ویروس نوع ۲ مبتلا باشید. اما تعداد حمله‌های ویروس و شدت آن به مرور زمان کمتر می‌شود.

گاهی، تأخیر علائم تبخال اضطراب آور است. اگر هرگز علائم ابتدایی عفونت را تجربه نکرده باشید، (یعنی ویروس بدون علامتی در بدن شما وجود داشته باشد) احتمالاً به دلیل نگرانی از انتقال بیماری به شرکای جنسی فعلی و گذشته‌ی خود مضطرب خواهید شد.

علائم اولیه‌ی بیماری (پیش نشان):۵۰ درصد مردم پیش از عود بیماری (قبل از بروز تاول‌ها) علائم خفیفی را تجربه می‌کنند. به این‌ها علائم اولیه (پیش نشان) می‌گویند. خارش، مور مور شدن یا درد ناحیه‌ی باسن، ران‌ و لگن برخی از نشانه‌های اولیه‌ی بیماری است. تواتر و شدت بازگشت این بیماری بعد از سال اول کمتر می‌شود.

محرک های عود عفونت هرپس سیپملکس (HSV)

بیماری، فشار عصبی و نور خورشید ممکن است تظاهرات هرپس راجعه را تحریک کند. گاهی قاعدگی نیز این مسئله را تشدید می‌کند.

من چه زمانی آلوده شدم؟

اگر برای اولین بار متوجه نشانه‌های تبخال شده‌اید، ممکن است این اولین دوره‌ی ابتلای شما نباشد. زیرا همانطور که خواندید، این احتمال وجود دارد که در ابتلای اولیه هیچ نشانه‌ای را تجربه نکرده باشید و پس از چند سال، عود بیماری را با علائم قابل توجهی تجربه کنید. به همین دلیل، اغلب تعیین زمان اولین ابتلا به این عفونت مشکل است. به ویژه اگر بیش از یک شریک جنسی داشته باشید. بنابراین، احتمالاً شریک جنسی فعلی شما منبع آلودگی و عفونت هرپس (تبخال) شما نیست.

تشخیص تبخال تناسلی (هرپس ژنیتال)

پزشکان تب‌خال دستگاه تناسلی را با توجه به شرح حال پزشکی، نشانه‌ها و علائمی که بیمار تجربه می‌کند، تشخیص می‌دهند. تشخیص این بیماری از بیماری‌های عفونی دیگری که با رابطه‌ی جنسی منتقل می‌شوند، بسیار مهم است.

زخم‌های ناحیه‌ی تناسلی، سیفلیس و شانکروئید (آتشک) از بیماری‌های عفونی دیگری هستند که ممکن است با تب خال تناسلی اشتباه گرفته شوند.

برای تشخیص این نوع از تبخال باید چندین آزمایش انجام گیرد. معمولاً این آزمایش‌ها وجود عفونت و نوع ویروس (نوع ۱ و ۲ (HSV-1,HSV-2)) را مشخص می‌کنند. انتخاب نوع آزمایش‌ها به علائم، زخم و تاول‌هایی بستگی دارد که در زمان مراجعه به پزشک دیده می‌شوند.

آزمایش کشت میکروبی

کشت میکروبی در آزمایشگاه وجود ویروس سیمپلکس در زخم و تاول را مشخص می‌کند. هنگامی که زخم‌ها تازه و باز هستند، احتمال تشخیص ویروس با این روش بیشتر است. هر چه، زخم‌ها کهنه‌تر باشند، تشخیص ویروس دشوارتر می‌شود. از این رو، برای معاینه‌ی دقیق‌تر مراجعه در ۴۸ ساعت ابتدایی بروز این علائم بسیار مهم است. آزمون کشت میکروبی در افرادی که اولین بار به این ویروس دچار شده‌اند، حساسیت بیشتری دارد.

آزمایش خون

آزمایش خون اغلب برای افرادی (زن یا مرد) مناسب است که تصور می‌کنند در گذشته در معرض این ویروس قرار گرفته‌اند و هیچ زخمی ندارند. آزمایش خون، پادتنی را که بدن علیه این ویروس ساخته است، نشان می‌دهد. هر دو نوع هرپس سیمپلکس با آزمایش خون تشخیص داده می‌شوند.

آزمایش خون مثبت، به این معناست که فرد در گذشته به این ویروس دچار شده است. اگرچه نمی‌توان مشخص کرد که بیمار دقیقاً چه زمانی و توسط چه کسی آلوده شده است. البته، اگر آزمایش خون را خیلی زود انجام دهید، ممکن است نتیجه‌ی آن منفی شود، زیرا چند هفته طول می‌کشد تا بدن در واکنش به ویروس پادتن بسازد. پس از آن، آزمایش پادتن برای همیشه مثبت باقی می‌ماند.

آزمایش خون برای زوج‌ها مفید است، اگر یکی از آن‌ها به تبخال تناسلی مبتلا باشد و دیگری هنوز آلوده نشده باشد، می‌توان از انتقال بیماری به او جلوگیری کرد. به همین دلیل، آزمایش خون اهمیت زیادی دارد.

افزون بر این، تعیین نوع تبخال (نوع ۱یا ۲) احتمال بازگشت بیماری را مشخص می‌کند. زیرا احتمال عود ویروس نوع ۲ بیشتر از نوع ۱ است.

آزمایش واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR)

آزمایش واکنش زنجیره‌ای پلیمراز برای شناسایی ویروس هرپس (تبخال) در سلول‌ها، ترشحات مجاری ادراری و تناسلی، از آزمایش‌های دیگر دقیق‌تر است. این آزمایش از کشت میکروبی و آزمایش خون بهتر و دقیق‌تر عمل می‌کند، ولی گران‌تر از آن‌هاست. به همین دلیل، معمولاً انجام نمی‌شود.

نحوه ی انتقال هرپس ژنیتال (تب ‌خال تناسلی) و عوامل خطر آن

انتقال ویروس بین شرکای جنسی

این ویروس اغلب از طریق رابطه‌ی جنسی دهانی، مقعدی و واژینال منتقل می‌شود.

حتی ممکن است ویروس تبخال تناسلی بعد از تماس با تبخال لب در حین آمیزش منتقل شود. در این گونه موارد، تب‌ خال تناسلی از نوع ویروس هرپس ۱ (HSV-1) است.

ممکن است این بیماری هنگامی منتقل شود که هیچ زخم قابل رؤیتی وجود ندارد، اما احتمال انتقال آن از طریق تماس با سطوحی مثل دستگیره‌ی در، صندلی توالت فرنگی، ظروف، وسایل و رختخواب وجود ندارد.

خطر انتقال بیماری از مرد به زن بیشتر از احتمال انتقال آن از زن به مرد است. مانند بیماری‌های عفونی دیگری که با تماس جنسی منتقل می‌شوند (STD)، احتمال ابتلا به تب خال تناسلی به تعداد شرکای جنسی، تعداد روابط جنسی و وضع استفاده از کاندوم بستگی دارد.

چه زمانی بیشترین احتمال انتقال ویروس وجود دارد؟

بیشترین خطر انتقال عفونت ویروس، زمانی است که نشانه‌های عفونت فعال است، اما این مسئله احتمال انتشار ویروس را در زمانی که تاول و زخم‌ها وجود ندارند، رد نمی‌کند.

محققان، میزان انتقال بیماری در زوج های غیر همجنسی را که یکی از آنها برای اولین بار درگیر عفونت شده بود، بررسی کردند. پژوهش آنان نشان داد در بازه‌ی زمانی بیش از یک سال، در ۱۰ درصد موارد، شریک جنسی به ویروس آلوده می‌شود. در ۷۰ درصد موارد نیز عفونت در زمانی منتقل می‌شود که هیچ گونه علائمی وجود ندارد. همچنین، استفاده از کاندوم و داروهای مهارکننده‌ی ضدویروس، احتمال انتقال عفونت به شریک جنسی را کاهش می‌دهد.

بارداری و هرپس ژنیتال (تبخال تناسلی)

زنانی که اولین علائم تبخال دستگاه تناسلی را در نزدیکی زایمان مشاهده می‌کنند، ممکن است آن را به نوزاد خود انتقال دهند.

برنامه ریزی دقیق در دوران بارداری و رعایت احتیاط لازم در طول بارداری و زمان تولد نوزاد، احتمال انتقال بیماری را کاهش می‌دهد.

تبخال در کودکان شرایط خطرناکی را ایجاد می‌کند، اگر سابقه‌ی ابتلا به این عفونت را دارید، باید پزشک خود را از این موضوع آگاه سازید.

اگر قبل از بارداری به تب خال تناسلی مبتلا بوده اید، ممکن است این ویروس را به نوزاد خود منتقل کنید، هر چند احتمال آن خیلی کم است.

چنانچه تب‌ خال تناسلی مادر هنگام زایمان عود کند، به احتمال زیاد کودک او به بیماری مبتلا می‌شود. به همین دلیل، پزشکان درمان ضد ویروس پیشگیرانه با آسیکلوویر را در طول بارداری توصیه می‌کنند.

همچنین، پزشکان به زنانی که در نزدیکی زایمان خود برخی نشانه‌های هرپس ژنیتال را دارند، توصیه می‌کنند، زایمان را با سزارین انجام دهند. زنان بارداری که سابقه‌ی تب خال تناسلی ندارند، اما شریک جنسی آنان سابقه‌ی تبخال لب (عموماً مربوط به ویروس هرپس نوع ۱) یا تب ‌خال تناسلی (عموماً هرپس نوع ۲) دارد، باید از ارتباط جنسی دهانی، واژینال و مقعدی در سه ماهه‌ی سوم بارداری بپرهیزند. افزون بر این، در کل دوره‌ی بارداری استفاده از کاندوم در هنگام رابطه‌ی جنسی ضروری است.

رابطه ی تبخال تناسلی و ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV)

مبتلایان به تب خال تناسلی، بیشتر ممکن است به ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) دچار شوند. وجود تاول، زخم و تب خال تناسلی، احتمال نفوذ مایعات و ترشحات تناسلی را به بدن شریک جنسی افزایش می‌دهد.

بنابراین، اگر کسی تبخال دارد (ضایعات تبخال روی پوستش وجود دارند) در طول تماس جنسی در معرض ویروس نقص ایمنی انسانی قرار می‌گیرد، ویروس نقص ایمنی انسانی به راحتی از میان ضایعات پوستی منتقل می‌شود. استفاده از کاندوم انتقال ویروس هرپس (عامل تبخال) و نقص ایمنی انسانی (عامل ایدز) را کاهش می‌دهد.

درمان تبخال تناسلی

تب خال تناسلی درمان ندارد، ولی با کمک داروهای ضد ویروس و مراقبت‌های بهداشتی می‌توانید آن‌ را کنترل کنید.

داروهای ضد ویروس

چند داروی ضد ویروس برای حل این مشکل استفاده می‌شوند: آسیکلوویر، فامسیکلوویر و والاسیکلوویر. این داروها بیشتر به صورت خوراکی مصرف می‌شوند. البته آسیکلوویر قدیمی‌ترین و ارزان‌ترین داروی ضد ویروس است. تعداد دفعات مصرف آسیکلوویر بیشتر از فمسیکلوویر و والاسیکلوویر است.

رژیم درمانی

مقدار مصرف و طول دوره‌ی درمان به زمان بروز اولین علائم و عود آن بستگی دارد:

اولین ابتلا به هرپس

اگر برای اولین بار دچار تبخال تناسلی شده‌اید، دوره‌ی درمان شما حدود ۷ تا ۱۰ روز است و معمولاً داروهای ضد ویروس خوراکی برایتان تجویز خواهد شد.

درمان اپیزودیک (حمله‌ای)

در این نوع درمان، بیمار داروهای ضد ویروس را فقط زمانی مصرف می‌کند که نشانه‌ها و پیش علامت‌های تبخال بروز یابند. ممکن است درمان اپیزودیک به افرادی توصیه ‌شود که کمتر از ۶ ماه در سال دچار تبخال می‌شوند. متأسفانه، درمان اپیزودیک، تعداد حمله های ویروس تبخال را کاهش نمی‌دهد. مزیت این نوع درمان، کاهش زمان و شدت بیماری است.

اثرگذاری این درمان هنگامی بیشتر می‌شود که کمتر از ۷۲ ساعت پس از شروع اولین نشانه‌ها، آغاز شود. بنابراین، اگر سابقه‌ی تب خال تناسلی دارید، بهتر است داروهای ضد ویروس خود را همیشه در دسترس خود نگه دارید. به این ترتیب می‌توانید با بروز نخستین نشانه‌های عود تبخال (درد، سوزش، یا مشاهده ی اولین نشانه‌های زخم)، مصرف دارو را آغاز کنید.

درمان سرکوبگرانه

در درمان سرکوبگرانه، بیمار هر روز مقدار کمی دارو مصرف می‌کند تا از بروز تبخال جلوگیری کند. این درمان علاوه بر اینکه تواتر و طول حمله ها را کاهش می‌دهد، احتمال انتقال ویروس تبخال (HSV) به شریک جنسی را کم می‌کند.

معمولاً پزشکان درمان سرکوبگرانه را در موارد زیر توصیه می‌کنند:

1.فردی سالانه ۶ بار یا بیشتر به تبخال دچار شود.

2.افرادی که سیستم دفاعی آنان بر اثر ویروس نقص ایمنی (HIV)، مصرف داروهای مهارکننده‌ی سیستم ایمنی و عوامل دیگر ضعیف شده است.

3.بیمارانی که شریک جنسی آنان تا کنون به تب خال تناسلی دچار نشده یا پادتن ضد ویروس هرپس نوع ۱ یا ۲ در آزمایش خون آنان مشاهده نمی‌شود.

4.یک پژوهش نشان‌ می‌دهد درمان سرکوبگرانه با والاسیکلوویر، احتمال انتقال ویروس را تا ۵۰ درصد کاهش می‌دهد.

طول دوره‌‌ی درمان سرکوبگرانه هنوز نامشخص است. برخی متخصصان پیشنهاد می‌کنند که به مدت چند روز درمان سرکوبگرانه را متوقف کنید، اگر تبخال دوباره عود کرد، آن را از سر بگیرید.

بدون نیاز به درمان

درمان تبخال تناسلی راجعه، ضروری نیست. به ویژه اگر علائم بیماری گاه گاه بروز یابند و خفیف باشند. همچنین، افرادی که رابطه‌ی جنسی ندارند و احتمال انتقال تبخال در آنان مطرح نیست، ضرورتی ندارد دارو مصرف کنند.

چه رژیم درمانی برای من مناسب تر است؟

بسیاری از افرادی که دچار عود هرپس هستند، مطمئن نیستند که کدام درمان (درمان اپیزودیک یا سرکوبگرانه) برایشان مناسب تر است. برای انتخاب نوع درمان باید به چند عامل توجه کنید: هر چند وقت یک بار دچار تبخال می‌شوید، شدت علائم‌ چقدر است و چه قدر احتمال دارد عفونت به شریک جنسی منتقل شود.

-اگر فاصله‌ی بروز تبخال‌ها کوتاه و علائم شما شدید است یا چنانچه نمی‌خواهید این بیماری به شریک جنسی شما منتقل شود، درمان سرکوبگرانه (مصرف دارو به مقدار کم ولی روزانه) گزینه‌ی مناسبی برای شماست.

-اگر دیر به دیر دچار تبخال می‌شوید، درد شدیدی ندارید یا نگران انتقال ویروس هرپس به شریک جنسی‌ خود نیستید (چون رابطه‌ی جنسی ندارید)، برای شما درمان اپیزودیک یا عدم درمان انتخاب‌های منطقی‌تری به نظر می‌رسند.

اقدامات خودمراقبتی

علاوه بر مصرف داروهای ضدویروس، درمان‌های موضعی نیز به کار می‌روند. درمان‌های موضعی درد ناشی از علائم و زخم های تبخال را تسکین می‌دهند.

نشستن در آب سرد (که به آن sitz bath یا استحمام نشیمن هم می‌گویند)، به طور موقت درد زخم ها را کاهش می‌دهد. می‌توانید این کار را به راحتی در وان حمام خانه‌‌ی خود یا در لگن‌های ویژه‌ای که به این منظور طراحی شده‌اند و در داروخانه‌ها موجودند، انجام دهید.

بعد از یک حمام آب گرم، دفع ادرار در این نوع لگن‌ها برای زنانی که مشکلات ادراری دارند، آسان‌تر است. البته نباید از صابون و حمام کف استفاده کنید. تمیز و خشک نگه داشتن قسمت‌های تناسلی بسیار مهم است. همچنین نباید لباس زیر تنگ و زبر بپوشید. استامینوفن (یا تایلنول) یا ایبوپروفن درد ناشی از زخم‌های تناسلی را کاهش می‌دهد. کرم‌ها و پمادهای بدون نسخه عموماً توصیه نمی‌شوند.

مشاوره و حمایت

بسیاری از افراد بعد از تشخیص تبخال تناسلی، احساس شرمندگی، ترس و پریشانی دارند. این واکنش‌ها طبیعی هستند. لازم است به یاد داشته باشید که تب خال تناسلی اختلالی است که می‌توانید آن را کنترل کنید. آموزش اینکه افراد مبتلا و شریک جنسی آنان چگونه از خود مراقبت کنند و با چه چیزهایی مواجه خواهند شد، بسیار ضروری است.

بسیاری از بیمارانی که با روانشناس یا افراد خانواده‌ی خود صحبت می‌کنند، شرایط بیماری خود را بهتر می‌پذیرند و با آن کنار می‌آیند. همچنین، مشاوره برای افرادی که نتیجه‌ی آزمایش ویروسی آنان مثبت است، ولی هنوز علامتی را تجربه نکرده‌اند، بسیار مفید است.

در سراسر جهان گروه‌های حمایتی‌ای برای این بیماران شکل گرفته است. این گروه‌ها محیط امنی را فراهم می‌کنند تا بیماران تجارب و احساسات خود را با یکدیگر به اشتراک بگذارند. همچنین، این گروه‌ها کمک می‌کنند تا بیماران اطلاعات دقیق و صحیحی درباره‌ی بیماری خود به دست آورند. افرادی که به ویروس هرپس آلوده می‌شوند، به صحبت با درمانگر و بازدید از سایت‌های مربوط به این بیماری تشویق می‌شوند.

پیشگیری از تبخال تناسلی

همه ی افرادی که رابطه‌ی جنسی دارند، در معرض ابتلا به این نوع از تبخال (هرپس ژنیتال) هستند. صحبت کردن درباره‌ی هرپس تناسلی ممکن است با ناراحتی و شرم همراه باشد.

شرکای جنسی باید از احتمال انتقال ویروس تبخال از طریق رابطه‌ی جنسی آگاه باشند. انجام دادن آزمایش های منظم برای تشخیص بیماری‌هایی که از طریق رابطه‌ی جنسی منتقل می‌شوند، ضروری است. به‌ویژه برای افرادی که بیش از یک شریک جنسی دارند. بعد از اینکه مشخص شد به هرپس تناسلی مبتلا شده اید، هنوز هم می‌توانید رابطه‌ی جنسی سالم و ایمنی داشته باشید. البته، باید احتیاط لازم را رعایت کنید.

وقتی فقط یکی از دو طرف رابطه‌ی جنسی به ویروس آلوده است، استفاده از کاندوم لاتکسی در هر بار رابطه‌ی جنسی، احتمال انتقال ویروس هرپس را کاهش می‌دهد.

هرچه استفاده از کاندوم لاتکس بیشتر باشد، احتمال انتقال ویروس کمتر می‌شود. حتی، وقتی کسی هیچ زخم یا ضایعه‌ی پوستی ندارد، استفاده از کاندوم ضروری است.

هنگامی که تبخال دستگاه تناسلی ایجاد شد، نباید رابطه‌ی جنسی داشته باشید. افزون بر این، زمانی که زخم ها و ضایعات تبخال روی لب یا اطراف دهانتان باشد، لازم است به طور جدی از رابطه‌ی جنسی دهانی بپرهیزید. زیرا کسی که تبخال لب دارد ممکن است با رابطه‌ی جنسی دهانی به شریک جنسی‌ خود، تبخال تناسلی منتقل کند.

زگیل آلت تناسلی برآمدگی ویروسی در انسان

ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) یکی از رایج ترین عفونت های منتقله از راه جنسی (STIs) است . این ویروس می تواند از طریق تماس جنسی پوست به پوست منتقل شود. انواع مختلفی از ویروسHPV وجود دارند.

بعضی از انواع آن که زگیل های تناسلی را ایجاد می کنند با ریسک (خطر) پایین نامیده می شوند. و برخی از انواع این ویروس می توانند منجر به سرطان گردن رحم، مقعد و یا سرطان دهانی شوند و به انواخ پر خطر شناخته می شوند.

هیچ درمان شناخته شده ای برای ویروس اچ پی وی وجود ندارد، اما واکسن موجود می تواند بدن را در برابر برخی از انواع این ویروس محافظت کند.

ویروس پاپیلومای انسانی یا HPV بیش از 200 نوع دارد. در حدود 40 نوع از این موارد قادر به آلوده کردن نواحی تناسلی، دهان و حلق هستند. از جمله نواحی تناسلی می توان به فرج، واژن، دهانه رحم، داخل و اطراف مقعد، آلت تناسلی مردانه و کیسه بیضه اشاره کرد.

این انواع از HPV در حین تماس جنسی منتقل می شوند. دیگر انواع ویروس HPV سبب ایجاد زگیل های رایج همانند زگیل های دست و پا شده و از طریق تماس جنسی منتقل نمی شوند. ابتلا به عفونت HPV تناسلی بسیار رایج است.

در حقیقت اغلب افرادی که از نظر جنسی فعال هستند در بازه ای از زندگی خود به HPV دچار می شوند. اغلب افراد مبتلا به HPV هیچ گونه علائمی نداشته و احساس تندرستی می کنند. به همین دلیل افراد از ابتلای خود مطلع نمی شوند.

آیا ویروس hpv از بین میرود؟

اکثر عفونت های HPV تناسلی به هیچ عنوان مضر نبوده و خود به خود از بین می روند. با این حال، برخی از انواع HPV می توانند به بروز زگیل های تناسلی یا تعدادی از سرطان ها منجر شوند. انواع 6 و 11 ویروس HPV عامل بروز اغلب زگیل های تناسلی هستند.

با اینکه ابتلا به زگیل ها آزار دهنده است اما این موارد در دسته انواع کم خطر HPV جای گرفته و سبب بروز سرطان یا دیگر مشکلات جدی سلامتی نمی شوند. موارد بسیاری از انواع HPV می توانند به بروز سرطان منجر شوند اما با این حال عامل اغلب سرطان های مرتبط با HPV انواع 16 و 18 هستند.

این موارد انواع پر خطر ویروس HPV نامیده می شوند. سرطان دهانه رحم در اغلب موارد با ویروس HPV ارتباط دارد. البته باید گفت که این ویروس توانایی ایجاد سرطان در نواحی فرج، واژن، آلت تناسلی، مقعد، دهان و حلق را نیز دارد. هیچ درمانی برای ابتلا به HPV وجود ندارد؛ اما می توان جهت پیشگیری از تاثیر منفی HPV بر سلامت فرد اقدامات بسیاری انجام داد.

واکسن هایی وجود دارند که در برابر ابتلا به برخی انواع HPV مصونیت ایجاد می کنند. پزشک یا پرستار می توانند زگیل های تناسلی را از بین برند. انواع پر خطر HPV را می توان قبل از سرطانی شدن به آسانی درمان کرد. این گفته بیانگر اهمیت انجام متداول آزمایش های پاپ اسمیر یا ابتلا به HPV می باشد. کاندوم ها و محافظ های دهانی با اینکه مصونیت کامل ایجاد نمی کنند اما می توانند احتمال ابتلا به HPV را کاهش دهند.

چگونگی ابتلا به HPV

ویروس اچ پی وی به آسانی از طریق تماس مستقیم پوستی با فرد مبتلا انتقال می یابد. این عفونت هنگامی انتقال می یابد که فرج، واژن، دهانه رحم یا مقعد فرد با حلق، دهان یا نواحی تناسلی فرد دیگر (معمولا در هنگام رابطه جنسی) تماس پیدا می کند. این بیماری حتی در صورت عدم انزال منی یا دخول آلت تناسلی به واژن، مقعد یا دهان نیز می تواند انتقال یابد.

HPV  رایج ترین عفونت منتقل شونده جنسی بوده و در اغلب موارد چندان جای نگرانی نیست. این بیماری معمولا به صورت خود به خود از بین رفته و افراد حتی از ابتلا به آن مطلع نمی شوند. شایان ذکر است که اغلب افراد فعال از نظر جنسی در بازه ای از زندگی خود به این بیماری مبتلا می شوند. بنابراین، در صورت ابتلا دلیلی برای ترسیدن یا شرمندگی وجود ندارد.

زگیل تناسلی چه شکلی است؟

زگیل تناسلی رشد پوست در نواحی کشاله ران، ناحیه تناسلی یا مقعد می باشند. این زگیل ها می توانند اندازه ها و اشکال مختلفی داشته باشند. بعضی ها شبیه تکه های سفید مسطح، و برخی دیگر لکه مانند، مثل شاخه های کوچک گل کلم هستند. گاهی اوقات این زگیل ها قابل رویت نیستند.

علل ایجاد اچ پی وی و زگیل های تناسلی کدام اند؟

اچ پی وی یک ویروس است. برخی از انواع مشخص ویروس عامل زگیل تناسلی بوده و برخی دیگر از انواع آن باعث تغییراتی در سلول های گردن رحم و در نتیجه سرطان گردن رحم می شوند.اچ پی وی و زگیل های تناسلی می توانند از طریق تماس جنسی و یا تماس جنسی بین پوست و پوست از کسی که ویروس دارد، منتقل شود.

علائم و نشانه های ابتلا به ویروس پاپیلومای انسانی (HPV)

ویروس پاپیلومای انسان رایج ترین عفونت منتقل شونده جنسی است. در صورتی که فرد در گذشته از نظر جنسی فعال بوده یا در زمان حال فعالیت جنسی دارد، به احتمال زیاد در معرض این ویروس قرار گرفته است.

hpv چه علائم و نشانه‌هایی دارد؟

تشخیص ابتلا به HPV می تواند اندکی دشوار باشد. ویروس HPV می تواند قبل از تشخیص به وسیله علائم و نشانه ها، مدتی را در بدن سپری کند. از جمله این علائم می توان به بروز برآمدگی پوستی و خارش اشاره کرد. دانستن عملکرد ویروس HPV در بدن و نوع تغییرات ایجاد شده توسط آن می تواند نقش مهمی را در حفظ سلامت فرد ایفا کند.

اکثر افراد مبتلا به اچ پی وی علائمی ندارند. اما اگر مبتلا به علائم شوند؛ این علائم می توانند خفیف بوده به طوری که فرد حتی اطلاعی از آلوده بودن خود نداشته باشد. این علائم می توانند شامل درد، خارش و خونریزی بوده و یا شامل وجود زگیل تناسلی قابل مشاهده باشند.

برخی از انواع HPV می توانند باعث ایجاد زگیل شوند. HPV-6 و HPV-11 دو نمونه هستند. انواع دیگر ، مانند HPV-16 و HPV-18 ، باعث ایجاد زگیل نمی شوند اما می توانند منجر به سرطانهای خاصی شوند.
با HPV دهانی ، علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• گوش درد
• کوفتگی
• کاهش وزن غیر قابل توضیح
• گلو درد که نمی رود
• درد هنگام بلع
• تورم غدد لنفاوی

علائم ویروس hpv چه زمانی ظاهر می شوند؟

علائم احتمالاً 2 تا 3 ماه بعد از ابتلا به عفونت رخ می دهند. اما شما می توانید به این علائم از 3 هفته تا چند سال پس از عفونت نیز مبتلا شوید. زگیل های تناسلی قابل مشاهده تنها در حالتی که عفونت فعال است، ظاهر می شوند. اما هنگامی که زگیل قابل مشاهده نباشد نیز امکان انتقال ویروس وجود دارد.

علائم رایج زگیل تناسلی

در واقع، رایج ترین علامت ابتلا به عفونت HPV عدم وجود هر گونه علامت است. پزشکان چنین بیماری هایی را عفونت های بدون علامت نام گذاری می کنند. همچنین، این امکان وجود دارد که بدن بدون آگاهی فرد این ویروس را خارج کند. چنین مواردی را عفونت موقت یا گذرا می نامند.

این نوع عفونت HPV بیشترین شیوع را در زنانی دارد که سن پایینی داشته و از نظر جنسی فعال هستند. عدم بروز علائم، به طور ویژه در انواع پر خطر HPV رخ می دهد. به همین دلیل نیز ملاقات متداول با متخصص زنان جهت انجام آزمایش و غربالگری اهمیت دارد.

علائم زگیل تناسلی با شیوع کمتر

از کجا بفهمیم زگیل تناسلی داریم؟ ابتلا به علائم عفونت HPV بیشتر به دلیل ابتلا به زگیل های تناسلی ناشی از ویروس می باشد. علائم این بیماری به شرح زیر است:

1.توده ها و برآمدگی های ناحیه تناسلی

HPV یک عفونت منتقل شونده جنسی است که از طریق تماس پوستی مستقیم با فرد آلوده منتقل می شود. بنابراین، نواحی تناسلی در معرض بیشترین خطر ابتلا قرار دارند. فرج و واژن در زنان و آلت تناسلی و کیسه بیضه در مردان از جمله نواحی تناسلی به شمار می روند.

در صورت انجام رابطه جنسی مقعدی، مقعد نیز یکی از نواحی مستعد ابتلا قرار خواهد گرفت. زگیل های تناسلی زائده های گوشتی بدون دردی هستند که توسط ویروس HPV ایجاد می شوند. این زگیل ها در حین استحمام، تراشیدن مو های زائد یا رابطه جنسی توجه فرد یا شریک او را به خود جلب می کنند.

در صورت مشاهده هر گونه زائده یا ضایعات پوستی در نواحی تناسلی مراجعه به پزشک الزامی است . HPV  تنها عفونت منتقل شونده جنسی نیست که سبب ایجاد تغییرات در پوست ناحیه تناسلی می شود.

2.خارش ناحیه تناسلی

خارش ناحیه تناسلی علامت اختصاصی ابتلا به عفونت HPV نبوده و عوامل مختلفی از جمله عفونت های قارچی و واکنش های حساسیتی می توانند این علامت را ایجاد کنند. با این حال، در صورت بروز احساس خارش در ناحیه پدیدار شدن برآمدگی های گوشتی احتمال ابتلا به عفونت HPV وجود دارد.

در این مواقع مراجعه به متخصص زنان تصمیمی درست است. همانطور که در بالا گفته شد در صورت انجام رابطه جنسی مقعدی امکان بروز این علائم در اطراف مقعد نیز وجود دارد. با اینکه خارش و بروز زائده های گوشتی در ناحیه مقعد بیشتر بیانگر ابتلا به هموروئید است اما باید تشخیص این موضوع را بر عهده پزشک قرار داد.

HPV و زگیل های تناسلی چگونه تشخیص داده می شوند؟

پزشک اغلب از شما می پرسد آیا می توانید زگیل های تناسلی را با نگاه کردن به ناحیه تناسلی و ناحیه مقعد خود مشاهده کنید یا نه. همچنین ممکن است در مورد علائم و عوامل خطر شما سؤالاتی را بپرسد. عوامل خطر ، مواردی هستند که احتمال ابتلا به عفونت را بالا می برند.

گاهی اوقات پزشک برای آزمایش از بافت زگیل یک نمونه می گیرد. در خانم ها، اگر آزمایش پاپ اسمیر غیر طبیعی باشد، پزشک می تواند آزمایش HPV را انجام دهد تا وجود انواع پرخطر ویروس را شناسایی کند.

درمان ویروس اچ پی وی و زگیل تناسلی

هیچ درمانی برای HPV وجود ندارد، اما علائم را می توان درمان کرد. با پزشک خود در رابطه با اینکه باید زگیل های تناسلی قابل مشاهده را درمان کنید یا نه مشورت کنید. معمولاً خود به خود درمان می شوند اما امکان انتقال و سرایت آن وجود دارد.

اکثر مردم به دلیل وجود علائم و یا ظاهر این زگیل ها اقدام به درمان می کنند. اما اگر علائمی ندارید و نگران ظاهر آن نیستید، می توانید صبر کرده تا خود به خود بهبود یابند.

حتی اگر شما زگیل های خود را درمان کردید و یا آن ها بدون درمان برطرف شدند ، عفونت HPV می تواند در سلول های بدن شما باقی مانده باشد. حتی اگر علائمی نداشته باشید ، نیز می تواند عفونت را به شریک جنسی خود منتقل کنید.

آیا می توان از HPV و زگیل های تناسلی پیشگیری کرد؟

بهترین روش پیشگیری از زگیل های تناسلی – یا هر نوع بیماری منتقله از راه جنسی دیگر – عدم داشتن رابطه جنسی و یا تماس جنسی پوست به پوست است. اگر رابطه جنسی دارید، آن را محافظت شده انجام دهید.

از کاندوم استفاده کنید. کاندوم می تواند باعث کاهش خطر بروز زگیل تناسلی شود، اما از کل ناحیه تناسلی در برابر تماس پوست با پوست محافظت نمی کند.

قبل از برقراری رابطه جنسی با کسی، با او درباره ی بیماری های منتقله از راه جنسی صحبت کنید. به یاد داشته باشید که فرد بدون آگاهی از بیماری خود می تواند آلوده شود.

اگر علائم STI (بیماری های آمیزشی) را دارید، رابطه جنسی نداشته باشید.

با کسی که علائمی دارد یا ممکن است در معرض STI(بیماری های آمیزشی) قرار باشد، رابطه جنسی نداشته باشید.

داشتن چندین شریک جنسی باعث افزایش خطر ابتلا به عفونت می شود.

اگر شما 26 سال یا کمتر دارید، می توانید شات HPV را دریافت کنید. واکسن HPV می تواند شما را در برابر زگیل های تناسلی محافظت کند. سه نوع واکسن HPV موجود است.

انواع پر خطر HPV چیست؟

متاسفانه، افراد مبتلا به انواع پر خطر HPV تا زمانی که مشکلات جدی در سلامت آن ها به وجود نیامده هیچ گونه علامتی از ابتلا نشان نمی دهند. به همین دلیل نیز انجام بررسی های متداول از اهمیت بالایی برخوردار است. در بسیاری از موارد، می توان با یافتن تغییرات سلولی غیر طبیعی از بروز سرطان دهانه رحم پیشگیری کرد.

ویروس hpv و سرطان

در صورت عدم درمان این تغییرات، امکان بروز سرطان وجود دارد. با انجام آزمایش پاپ اسمیر می توان به وجود سلول های غیر طبیعی در دهانه رحم پی برد. این آزمایش به صورت مستقیم وجود سرطان یا حتی ویروس HPV را تشخیص نمی دهد، بلکه به بررسی تغییرات سلولی غیر طبیعی می پردازد که توسط ویروس HPV ایجاد شده اند.

 ویروس هپاتیت روش انتقال:

ارتباط جنسی به ویژه ارتباط مقعدی (و یا تماس با مدفوع آلوده) که بیشتر مربوط به نوع A است، تزریق خون آلوده ( به ویژه در نوع C,B )
علائم: نشانه های این بیماری تقریبا شبیه به آنفلونزاست و در موارد شدیدتر با تب، دردهای شکمی، استفراغ، یرقان (زردی پوست و چشم ها) همراه است
درمان: استراحت مطلق، مصرف مایعات و گاهی اوقات نیز مصرف آنتی بیوتیک برای جلوگیری از بروز باکتری های نهفته. برای هپاتیت B نوعی واکسن درست شده است اما باید توجه داشت که واکسنها تنها از ابتلا به بیماری جلوگیری می کنند و نوعی روش درمانی به حساب نمی آیند.

ایدز– آچ آی وی

روش انتقال: ارتباط جنسی، تزریق خون آلوده، و همچنین انتقال بیماری از مادر آلوده به جنین در طول زمان بارداری، وضع حمل و یا شیر دادن به نوزاد.
علائم: HIV نشانه هایی شبیه به آنفلونزای خفیف را دارد و ممکن است پیش از اینکه ایدز آشکار شود برای سال های متمادی نهفته باقی بماند. نشانه های ایدز نیز شامل تب، کاهش وزن، خستگی بیش از اندازه، اسهال و عفونت هایی که در برخی موارد نادر منجر به بروز سرطان می شوند ( مثل تومور سرطانی کاپوسیز) و ذات الریه می باشد.
درمان: مخلوطی از داروهای ضد ویروس و آنهایی که رشد سلول های بیماری را متوقف می کنند و سایر داروها.

همه چیز درباره ی پرده ی بکارت

فرایند شکل گیری پرده ی  بکارت به چه صورت است؟

تشکیل پرده بکارت -اندام جنسی جنین در مراحل اولیه رشد کاملاً بسته است و به مرور لایه های پوستی به صورت ناقص از هم جدا می شوند وپرده بکارت را تشکیل می دهند. پرده بکارت شکل ثابتی ندارد و در بسیاری از زنان نیز از ابتدا وجود ندارد و به مرور تشکیل می شود. در صورتی که در مرحله قبل از تولد تقسیم لایه های پوستی به طور کامل انجام شود ، باعث می شود تا این دسته از خانم ها که درصد کمی از جامعه هستند ، به طور مادرزادی پرده بکارت نداشته باشند.

فایده پرده بکارت چیست؟

برخی تصور می کنند وجود پرده بکارت فقط برای اثبات دوشیزگی و عدم ارتباط جنسی زن است. در پاسخ به این سوال و نیز فواید پرده بکارت می گویم:
1. پرده بکارت مختص انسان نیست. بسیاری از پستانداران مانند اسب ، وال و ...
نیز از وجود چنین پرده ای بهره مندند. در حالی که در حیوانات مساله دوشیزگی مفهومی ندارد. بنا بر این عامل وجود پرده بکارت در انسان نمی تواند صرفا اثبات دوشیزگی باشد و اگر کسی پرده بکارت را نداشت به مفهوم پاک نبودن یا ارزش نداشتن این شخص نیست.

2.اگر علت پرده بکارت عدم رابطه جنسی باشد ، بدون اسیب رساندن به این پرده نیز می توان رابطه جنسی داشت. بنابراین نمی توان داشتن یا نداشتن پرده بکارت را نشانه پاکی یا ناپاکی یک شخص دانست. علاوه بر این چه بسا فردی پس از رابطه توبه کرده باشد و مقام معنوی ای بالاتر از کسی که پرده بکارت دارد ، داشته باشد.

3. بسیاری از پزشکان می گویند،پرده بکارت موجب حفظ دستگاه تناسلی از بیماری های عفونی در نوزادی است .

4.برخی نیز معتقدند که پرده بکارت مانند آپاندیس است که فلسفه آن چندان روشن نیست.

محل قرار گیری پرده بکارت کجاست؟

پرده بکارت در حقیقت بخش خارجی اندام جنسی است.به همین دلیل  محل پرده بکارت دقیقا در ورودی دهانه واژن تعبیه شده است. اما ورودی دهانه واژن در برخی از افراد در همان ابتدای اندام تناسلی است و به سادگی قابل رویت و تشخیص است و در برخی نیز در عمق است و مشاهده آن به طور معمول امکان پذیر نیست.

بعضی مادر زاد پرده بکارت ندارند، بعضی دیگر پرده بکارتشان بدون سوراخ است، درحالیکه برخی دیگر پرده بکارت بسیارضخیمی دارند که ممکن است برای پاره کردن آن،کمک پزشک مورد نیاز باشد تا از بروز درد در هنگام ارتباط جنسی جلوگیری شود،این شیوه را بریدن پرده بکارت می نامند.

طی اولین دخول در شب زفاف، پرده بکارت در چند جا پاره شده و به چند قطعه تقسیم میشود، غالباً تا زمانی که زن نوزادی به دنیا بیاورد باقیمانده پرده بکارت در دهانه واژن وجود خواهد داشت.

پرده بکارت یک غشا نازک، همراه با سوراخ یا سوراخهایی برای عبور جریان خونریزی عادت ماهیانه از درون آن است می توان گفت در بچه ها و اطفال پرده بکارت ه می تواند تا حدی یک نقش محافظتی را در برابر وارد شدن اشیا به داخل واژن بازی کند.

پرده بکارت از نظر “جنس” دو نوع است :

1. 1.   پرده بکارت ارتجاعی: که حین دخول پاره نمی شود، اما ” کش ” می آید و معمولا خونریزی ندارد. فردی که  با پرده ارتجاعی دخول داشته ، اما خونریزی ندیده است ، باید بداند، در معاینه امکان تشخیص دخول وجود دارد . چون درسته که پرده پاره نشده است . اما ” کش آمده ” و ظاهرش تغییر پیدا میکند .
2. پرده بکارت غیر ارتجاعی: یعنی پرده ی بکارت قابلیت کش آمدن ندارد و با پارگی از بین میرود . پرده های بکارت غیر ارتجاعی ، حتما خونریزی خواهند داشت.

 پرده بکارت از نظر ” شکل ” چند نوع است که به انواعی از آن اشاره میکنم :

پرده بکارت حلقوی : در این نوع، پرده بکارت به شکل حلقه‌ای پیرامون ورودی واژن را پوشانده است و سوراخ گردی وسط پرده ایجاد شده است . اندازه ی این سوراخ بسیار متغیر است .

پرده بکارت سپتوم دار یا تیغه ای: پرده ای که پل پوستی در طول ورودی واژن دارد.گاهی این پل شناسایی نمی شود و فقط باعث نزدیکی های دردناک می شود. گاهی برای اولین بار طی زایمان طبیعی دیده می شود.

رده بکارت غربالی (سوراخ سوراخ): این پرده به طور کامل در عرض واژن کشیده شده و کاملا واژن را پوشانده ، اما سطح آن سوراخ سوراخ است. این سوراخها معمولا ریز هستند.

 پرده بکارت  دندانه دار(شرابه ای ) : شبیه پرده حلقوی است با این تفاوت که کنره هایش نا منظم است. در واقع تفاوت این نوع پرده با پرده حلقوی یا گرد فقط در مضرس یا هفت و هشتی بودن لبه های حفره می باشد.

پرده بکارت مسدود (بدون سوراخ) : این نوع پرده هیچ سوراخی ندارد و کاملا مسدود است.در دخترانی که به سن بلوغ می رسند، در صورتیکه دارای پرده بسته باشند، خون قاعدگی پشت آن جمع شده و نمی تواند خارج شود در نتیجه باعث بروز درد می شود، اینگونه افراد باید به دکتر مراجعه کرده تا طی عمل جراحی و ایجاد برشی در سطح پرده، خون قاعدگی از آن خارج شود.

چرا بعضی زنان در اولین ارتباط جنسی خونریزی ندارند و برخی دارند؟

گذشته از فقدان مادرزادی پرده بکارت در بعضی زنان، در صورتیکه زن در هنگام سکس، آرام و بدون تنش بوده ، زمان کافی برای عشق ورزی داشته باشد، با طرف مقابل خود احساس راحتی کند و دهانه واژنش به اندازه کافی مرطوب باشد، آلت تناسلی مرد به نرمی وارد واژن او می شود و به این ترتیب در اولین ارتباط خونریزی نخواهد داشت و یا بسیار مختصر در حد خونابه یا لک خواهد بود. اما اگر زن مضطرب باشد یا بترسد و پاهایش را جمع کند و عضلات واژن را منقبض کند ، دهانه واژن تنگ خواهد شد و هنگام دخول خونریزی و درد بیشتری خواهد داشت.

از آنجائیکه در نظر مردم پرده بکارت، پرده ای بسیار سفت و محکم است که تنها با فشار پاره می شود، برخی مردها در هنگام سکس فشار زیادی به دهانه واژن آورده و موجب پارگی دهانه واژن، درد و خونریزی می شوند. در صورتیکه، اگر زن هنگام سکس آمادگی کافی داشته و به دور از احساس اضطراب باشد هیچ نیازی به فشار از جانب مرد نیست.چون پرده بکارت یک پوسته نازک است که فقط کافیست در چند ناحیه چاک بخورد .

  نکات قابل توجه در مورد پرده بکارت:

رشته های عصبی در پرده کم هستند و به همین دلیل در صورت آرامش جسمی و روانی، پارگی آن معمولا بدون درد است. مختصر دردی که در اولین دخول ایجاد میشود مربوط به اعضای دیگر از جمله واژن است.
عمل دخول و پاره شدن پرده بهتر است در زمانی که بدن آرام است و هیچ اضطراب و خستگی وجود ندارد انجام شود. بنابراین نزدیکی در اولین شب ازدواج و پس از مراسم طولانی عروسی توصیه نمی شود.

زنان بهتر است قبل از نزدیکی، نه به منظور گرفتن گواهی سلامت پرده بکارت بلکه به دلیل آگاهی از نوع پرده به پزشک متخصص زنان مراجعه کرده و توضیحات لازم را درخواست کنند. زیرا در موارد نادری که پرده از نوع ضخیم است، احتیاج به عمل جراحی دارد.

در صورت احساس تنگی در دهانه واژن، بهتر است از کرم و ژلهای تسهیل کننده یا اسپری بی حس کننده استفاده کرد. ضمن اینکه تحریک زن وخروج ترشحات از دهانه واژن موجب روان شدن دهانه واژن و سهولت ارتباط جنسی می شود.

گاهی پرده بکارت با یک یا دو بار نزدیکی کاملا پاره نمی شود وهر دفعه قسمتی از آن پاره شده و کمی خونریزی می کند. یعنی در تمام نزدیکی های اولیه ، مقداری خونریزی یا لک دیده می شود. در این موارد فرد در 5-6 بار نزدیکی اول ش لک می بیند.

گاهی اوقات ، (بندرت) ممکن است بدون پارگی پرده، مایع اسپرم ریخته شده بر روی آن موجب حاملگی شود، زیرا اسپرماتوزوئید موجود در اسپرم می تواند از سوراخ پرده حرکت کرده و به طرف تخمک زن برود و حاملکی ایجاد گردد. در این موارد زن با پرده سالم حامله می شود.

ورزشهایی مانند سوارکاری، دو، پرش، شنا، رقص، باله، هرگز باعث پاره شدن پرده ی دختر نمی شوند مگر اینکه وی طی حادثه ای و در هنگام بازی، سقوط کرده و در همان زمان جسمی نوک تیز به پرده دختر اصابت کند و موجب پارگی آن شود .(که بسیااار بعید است)

اما سوال اینجاست که حتی با وجود پرده بکارت چه کسی می تواند تعیین کند که آیا دختر قبل از ازدواج رابطه جنسی داشته است یا خیر؟ غالبا خونریزی در شب عروسی می تواند دلیلی بر باکره بودن فرد باشد در صورتیکه این نظریه توسط اطلاعات پزشکی رد شده زیرا همانطور که گفته شد یا به دلیل آرامش زن، یا عدم وجود پرده بکارت به طور مادرزاد، این خونریزی می تواند وجود نداشته باشد.

علاوه بر این، راههای برقراری ارتباط جنسی فقط دخول نیست، دختر می تواند با حفظ پرده بکارت از راههای مختلف ارتباط جنسی داشته باشد و یا حتی با وجود پاره شدن پرده بکارت برای تظاهر به باکره بودن، با عمل جراحی ، آن را دوباره به حالت اول برگرداند. به همین دلیل وجود یا عدم وجود پرده بکارت، همیشه نمی تواند مدرک معتبری برای تعیین باکرگی شخص باشد.

پارگی پرده بکارت بدون درد

رشته های عصبی در پرده کم هستند و به همین دلیل در صورت آرامش جسمی و روانی، پارگی آن معمولا بدون درد است. عمل پاره شدن پرده بکارت بهتر است در زمانی که بدن آرام است و هیچ اضطراب و خستگی وجود ندارد، انجام شود.

خانم ها بهتر است قبل از نزدیکی برای آگاهی از نوع پرده شان به پزشک متخصص زنان مراجعه کنند زیرا ممکن است در برخی موارد، پرده بسیار ضخیم باشد که برای پاره کردن آن، کمک پزشک مورد نیاز باشد تا از بروز درد هنگام ارتباط جنسی جلوگیری شود. این شیوه را بریدن پرده می نامند.

معاینه پرده بکارت

خانمها به دلیل خصوصیات روانی مایل نیستند برای معاینه ی پرده بکارت خود به پزشک مراجعه کنند و این در بسیاری از موارد موجب افسردگی و ناراحتی های روحی در آنها می گردد.پرده ی بکارت به شکلی است که خود شخص به تنهایی قادر به معاینه نیست و در مواردی که ناشیانه این عمل انجام گیرد موجب صدمه زدن به پرده خواهد شد.توصیه می شود که برای معاینه ی پرده بکارت خود به ماما و پزشک زنان مراجعه نمایید .18 سالگی سنی است که دختر جوان اولین چک آپ خودش را باید پیش یک پزشک یا ماما انجام بدهد.

آیا امکان ترمیم ، شبیه سازی پرده بکارت وجود دراد ؟

هایمنورافی (Hymenorraphy) هایمنوپلاستی ( Hymenoplasty) یا بازسازی پرده بکارت با عمل جراحی، جریانی است که طی آن بقایای این پرده که بر اثر آمیزش و یا هر دلیل دیگری از بین رفته، با قرار دادن کپسولی ژلاتینی که حاوی ماده ای شبیه خون است، به هم دوخته می شود. اما بدلیل فقدان رگهای خونی در این ناحیه این اتصال موقت بوده و برای نتیجه مطلوب بهتر است تا یک هفته قبل از شب زفاف انجام گیرد.گاهی اوقات نیز که اثری از این بقایا برجای نمانده، بخشهایی از دهاته واژن به هم دوخته می شود تا نقش پرده را بازی کند. این عمل در ایران و برخی دیگر از کشورهای عربی غیر قانونی است و تنها در صورتی انجام می گردد که پزشکی قانونی حکم آن را، مثلاً بنا برا اینکه ایزال پرده طی حادثه رانندگی باشد، تایید کند.

آیاسقوط از ارتفاع می تواند باعث پارگی پرده بکارت شود؟

خیر، سقوط از ارتفاع، بلند کردن جسم سنگین، کوهنوردی،و موارد مشابه به هیچ عنوان نمی تواتنند باعث پارگی پرده بکارت شوند.البته ممکن است در اثر سقوط یا انجام کارهای سنگین مقداری خونریزی از دستگاه تناسلی مشاهده شودکه در هیچکدام از مواردمربوط به پارگی پرده نیست فقط به خاطر فشار وارده بر رحم است مکانیسمی مشابه قاعدگی داردیعنی فشار به رحم باعث خونریزی یا لکه بینی در فرد می شود. تاکید می کنم پرده بکارت فقط و فقط در اثر ضربه مستقیم به آن یا مقاربت پارگی پیدا می کندو جز ضربه مستقیم هیچ مورد دیگری باعث پارگی آن نمی شود

خون پرده بکارت چگونه است؟

معمولا پس از پارگی پرده بکارت خونریزی کم و بیش شدیدی ایجاد می شود.لازم است این خون را از خون قاعدگی تمیز دهیم.خون قاعدگی دارای فیبرینوژن کمتر است، لذا دیرتر لخته شده و سلول های واژینال در آن بسیار زیاد است در حالی که خون حاصل از پرده بکارت سریعتر لخته شده و حاوی مقادیر کمی سلول واژینال است. لبه های پارگی جدید در پرده بکارت معمولا زخمی و قرمز رنگ بوده و آثار خون لخته شده در آن مشاهده می شود.بعد از حدود یک هفته لبه های بریدگی از مخاطی مشابه مخاط پرده پوشیده شده و بعد از حدود دو هفته لبه های زخم نسبتا گرفته می شوند. نکته مهم این است که لبه های پارگی چون آزاد هستند و به هم اتصال ندارند هیچ وقت به هم جوش نمی خورند و اگر دو تکه پارگی به هم دوخته شوند محل ترمیم به صورت یک اسکار برجسته روشن مشخص خواهد شد.

کارهایی که سبب پارگی و آسیب پرده بکارت می شوند؟

• متداول ترین راه پاره شدن پرده بکارت مقاربت یا نزدیکی است.
• خود ارضایی در صورتی که باعث ضربه مستقیم به پرده بکارت شود، می تواند باعث پارگی آن شود.
• ورزش هایی مانند دوچرخه سواری، رقص و سایر فعالیتهای فیزیکی ممکن است سبب کشیده شدن و پارگی پرده بکارت شوند.
• وارد کردن تامپون برای جلوگیری از خونریزی ماهیانه باعث پارگی می شود.
• ضربه های شدید در منطقه مهبل مانند لگد خوردن می تواند باعث پارگی پرده بکارت شود.

پرده بکارت مصنوعی چیست ؟

این پرده بکارت مصنوعی ساخت چین که حاوی یک ماده آلبومینی پلاستیک مانند دولایه است که در یک طرف آغشته به یک جوهر قرمز است که قبل از آمیزش در واژن قرار داده می شود. این محصولی است که که سالها توسط چین ساخته می شود

اما اکنون با ورود آن به برخی کشورهای خاورمیانه بحث آن در رسانه های مصری بالا گرفته است و حتی برخی خواستار ممنوعیت جدی این محصول شده اند. برخی رفتارهای افراطی باعث شده است که رفتار دورویی برای تظاهر به باکره بودن در این کشورها رواج روزافزونی پیدا کند و روشهای مختلفی از جراحی تا چنین محصولاتی به کار گرفته شوند!

چین که یکی از بزرگترین تولید کنندگان محصولات مختلف در سراسر جهان است، اخیرا “پرده بکارت مصنوعی” تولید کرده که آن را “پرده بکارت یک بار مصرف” نامیده اند. گفته می شود قیمت هر یک از این کالا حدود ۱۵ دلار است

تولیدکنندگان این کالای مصنوعی می گویند، بیشترین کشور عربی – اسلامی که از این محصول استقبال کرده، مصر است. تعداد زیادی از بازرگانان مصری برای گرفتن نمایندگی رسمی این محصول، به این شرکت تولید کننده رفته و رقابت میان آنان شدت گرفته است.

گفته می شود این کالا قرار بود اوایل ماه مبارک رمضان وارد مصر شود، اما مخالفت شدید برخی علما و چهره های دینی این کشور با وارد کردن آن در این ماه مبارک، موجب شد که بازرگانان و واردکنندگان مسأله را به بعد از ماه رمضان موکول کنند. اما دسته ای دیگر از علما و چهره های دینی در کل با وارد کردن این نوع کالا به شدت مخالفند و آن را موجب نشر فحشا و فساد در جامعه می دانند.

این ابزار در واقع به افراد مرتکب عمل نامشروع، این امکان را می دهد که طرف مقابل را فریب دهند. در همین راستا شیخ “عبدالمعطی البیومی” عضو مجمع پژوهش های اسلامی دانشگاه الأزهر و نماینده سابق کمیته دینی در پارلمان مصر با صدور فتوایی ضمن انتقاد شدید از ورود این کالا به کشورش، خواستار محاکمه و قصاص واردکنندگان آن شد.

از سوی دیگر شیخ “یوسف بدری” دیگر عضو مجمع پژوهش های اسلامی الأزهر حمایت کامل خود از فتوای شیخ “البیومی” را اعلام کرده و گفت: بنده ۱۰۰% این فتوا را درست می دانم و از آن دفاع می کنم. به اعتقاد بنده علاوه بر اینکه وارد کنندگان این کالا باید قصاص شوند، استعمال کنندگان آن نیز باید مورد قصاص قرار گیرند. فکر می کنم ۱۰ ضربه شلاق یا تبعید و حبس برای هر یک از استعمال کنندگان خوب باشد. شیخ “مصطفی شکعه” نیز در فتوایی مشابه خواستار اجرای شدید قانون در این باره شد زیرا استعمال این کالا را فریب مردان توسط زنان که کاری حرام است دانست.

گفتنی است شیخ “محمود عاشور” از اعضای سابق دانشگاه الأزهر پس از صدور این فتوا توسط “البیومی” و تأیید شدن آن از سوی “بدری”، آن را رد کرده و گفت: اینگونه اظهار نظرات یک اجتهاد شخصی است. به نظر بنده به جای قصاص واردکنندگان، باید آنان را جریمه کرد تا دست از واردات آن بردارند

جنس شیاف پرده بکارت مصنوعی چیست ؟

این مواد بیشتر در شیاف های تنگ کننده واژن بکار میروند

گیاهان تنگ کننده واژن :

۱ . زعفران

زعفران خشک از گل زعفران، مورد استفاده برای قرن ها در طب تبتی است. این یک ماده قدرتمند برای درمان عفونت واژن، ترشحات آلوده، سوزش ناراحتی و خارش واژن و همچنین در مدیریت سندرم پیش از قاعدگی، درد قاعدگی، قاعدگی نامنظم و، ضد التهاب، ضد عفونی کننده، ضد درد، استفاده میشود.

۲ . زردچوبه

یک گیاه طلایی در آیورودا در نظر گرفته شده با توجه به خواص دارویی مختلف آن مانند ضد التهاب، ضد اکسیدان، ضد میکروبی، ضد سرطان، و کاهش درد قاعدگی وتقویت سیستم ایمنی،تحریک جریان خون در ناحیه لگن و رحم، شناخته شده است. زردچوبه موجب تسکین طولانی مدت لکوره و کاهش ترشحات واژن کمک می کند. خواص ضد التهابی و ضد میکروبی کورکومین در پیشگیری و درمان عفونت ها و التهاب ناشی از آنهاست. این گیاه طبیعی برای سفت کردن وتنگ کردن واژن یکی از گیاهان مشهور است. که درین شیاف بکاررفته است

۳ . موم عسل

موم عسل آمیزه صمغی است که زنبور عسل از شهدگلها، جریان شیره درخت ، و یا دیگر منابع گیاهی جمع آوری میکند. موم در طب سنتی برای هزاران سال استفاده می شود. ضد باکتریایی، ضد التهاب و ضد قارچ وکمک به طور موثردر درمان وولوواژینال کاندیدیازیس (واژن برفک) و عفونت های قارچی با مهار رشد مخمرهای بیماری زا است. موم عسل یک ضد کاندیدا و ضد مالاسزیا به عنوان یک درمان جایگزین برای عفونتهای مزمن واژن استفاده می شود.

۴ . آلوئه ورا

رایج ترین و شناخته شده ترین مواد تشکیل دهنده برای ضد التهابی، خواص ضد قارچی و ضد باکتریایی و کمک به حفظ تعادل اسیدیته واژن ،همچنین بازسازی سلولهای واژن است. به همین دلیل است که در بسیاری از محصولات زیبایی یافت می شود.

نحوه استفاده از کپسول و پرده بکارت

کپسول پرده بکارت مصنوعی را باید حدود ۱۵ تا ۲۰ دقیقه قبل از شروع رابطه جنسی و دخول در درون واژن قرار دهید. لایه خارجی کپسول درون واژن خودبخود تجزیه و جذب می شود و از واژن خارج نمی شود.

روشن سازی و رفع تیرگی پوست ناحیه تناسلی در مردان و زنان

زنان خاورمیانه و مدیترانه معمولاً پوست بدن تیره تری دارد و در نتیجه پوست ناحیه تناسلی و کشاله ران نیز در این افراد تیره تر است. تیرگی پوست ناحیه تناسلی ، یکی از مهمترین دغدغه های بزرگ زنان است که سبب کاهش اعتماد به نفس آنها در روابط جنسی میگردد. در ادامه راهکارهای روشن سازی و رفع تیرگی پوست ناحیه تناسلی و مزایا و معایب هر یک از این روش‌ها را بررسی می‌کنیم.

علت تیرگی پوست ناحیه تناسلی زنان

تیرگی پوست واژن دلایل مختلفی دارد که موارد زیر دلایل اصلی آن هستند.
۱- ژنتیک: پوست بعضی افراد به طور ژنتیکی تیره و در بعضی قسمت های بدن مانند پوست ناحیه تناسلی تیره تر است و این تیرگی در دوران بلوغ شدیدتر می شود.

۲- افزایش سن : با افزایش سن و تغییرات هورمونی بافت ناحیه تناسلی دچار تیرگی می گردد.

۳ – مرطوب بودن ناحیه تناسلی

۴- پوشیدن لباس های تنگ با افزایش رطوبت بدن و ایجاد اصطحکاک بیشتر ، می‌تواند سبب تیرگی پوست ناحیه تناسلی گردد.

۵- اصطحکاک و ساییده شدن پوست ناحیه تناسلی بر اثر ورزش هایی مثل دوچرخه سواری.

۶- تغییرات هورمونی ناشی از بارداری

۷ – عفونت های باکتریایی

۸- نژاد خاورمیانه و مدیترانه که پوست های تیره تری دارند.

۹- تیغ زدن مکرر به خصوص شیو کردن با تیغ های کند.

۱۰- کمبود بعضی ویتامین ها در بدن.

۱۱- سندروم تخمدان پلی کیستیک

۱۲- استفاده مداوم از پودر تالک

۱۳- مصرف بعضی کرم ها صابون ها و شامپوهای بدن.

تمام این موارد می‌تواند سبب افزایش تیرگی و تیرگی پوست ناحیه تناسلی گردد.

علت تیره شدن اندام تناسلی مردان

هنگامی که تغییر رنگ به واسطه ی تحریک جنسی باشد، نگرانی وجود ندارد. در این شرایط، تغییر رنگ به واسطه خون اضافی ایجاد می شود که به سمت آلت تناسلی جریان یافته است.

در سایر موارد، فرد می بایست از تغییر رنگ تمام آلت یا بخشی از آن به بنفش، نگران شود. این اتفاق می تواند نتیجه ی بیماری یا آسیب باشد. دلایل رایج دیگر که منجر به بنفش شدن رنگ آلت تناسلی در مواردی غیر از تحریک جنسی می شوند، عبارتند از:

بیماری مقاربتی و تغییر رنگ پوست ناحیه تناسلی

زخم های بنفش، نوعی از این بیماری ها مانند تبخال (هرپس) تناسلی و سیفلیس هستند. هر دو بیماری تبخال و سیفلیس ممکن است با یک یا چند مورد از علائم زیر همراه باشند. این علائم شامل موارد زیر می باشند:

 خارش

 درد

 خستگی

 سوختگی

بهترین روش برای پیشگیری از بیماری های مقاربتی، رعایت اصول مقاربت ایمن است. باید بدانید که سلامت جنسی پارتنر می تواند از انتقال بیماریهای مقاربتی جلوگیری کند.

علت کبودی اندام تناسلی مردان

کبودی روی بدن هنگامی ایجاد می شود که رگهای خونی کوچک دچار پارگی شوند و خون ریزی زیر سطح پوست اتفاق افتد. جایی که سلولهای خونی تجمع می کنند، رنگ پوست به بنفش گرایش می یابد. این اتفاق می تواند در هرجایی از بدن، از جمله آلت تناسلی، رخ دهد. اغلب وقتی کبودی ایجاد می شود، دلیل آن برای فرد روشن است. کبودی های کوچک نیاز به توجه خاصی ندارند. برخی دلایل رایج کبودی های جزئی آلت تناسلی ممکن است شامل موارد زیر باشند:

 خود ارضایی

 رابطه جنسی شدید

 گیر کردن آلت تناسلی بین ناحیه زیپ شلوار

 ضربات جزئی

کبودی کوچک ممکن است دردناک بوده و یا به لمس حساس باشد. ممکن است بعد از بهبود یافتن، رنگ ایجاد شده عمیق تر شود. اگر یک کبودی کوچک، خود به خود بهبود نیابد یا دوره ی درمان آن طولانی شود، فرد می بایست به پزشک مراجعه کند.

کبودی های شدید، نتیجه صدمات ترومای انفجاری است که به مراجعه فوری به پزشک نیاز دارد. فرد هنگامی که ورزش های شدید و تماسی مثل ورزش های رزمی انجام می دهد می بایست  از گارد و پوششی استفاده کند تا از آسیب جدی جلوگیری کند. یکی از علل مهم کبودی های شدید، شکستگی آلت در حین رابطه ی جنسی است.

پورپورا و تغییر رنگ دستگاه تناسلی مردان

پورپورا، که لکه های خونی نیز نامیده می شود، به صورت لکه های قرمز یا بنفشی روی پوست دیده می شوند. این لکه ها نتیجه مستقیم آسیب به آلت تناسلی نیستند، بلکه پورپورا اغلب نشان دهنده بیمارها و شرایط زمینه ای است که منجر به بروز آن می شوند. برخی از دلایل احتمالی پورپورا عبارتند از:

 بیماری های خونی

 سوء تغذیه

 عوارض جانبی داروها

 التهاب رگهای خونی

هماتوم و تغییر رنگ دستگاه تناسلی مردان

هماتوم، لخته خونی است که به طور عمقی در بافت یک اندام ایجاد میشود. لخته ی خون و کبودی در هنگام لمس، سفت یا ناهموار می باشد. هنگامی که هماتوم ایجاد می شود، خون ناشی از رگ آسیب دیده زیر پوست تجمع می کند. هماتوم می تواند در نتیجه خون ریزی شدید رخ دهد. هنگامی که هماتوم در آلت تناسلی مردانه رخ دهد، فرد می بایست به سرعت به پزشک مراجعه کند.

لیکن اسکلروز و تغییر رنگ دستگاه تناسلی مردان

لیکن اسکلروز یک اختلال التهابی و طولانی مدت پوست است که مشخصه آن لکه های سفیدی است که در نهایت به رنگ بنفش گسترش می یابند. این شرایط در روی آلت تناسلی هم ایجاد می شود. در مردانی که ختنه نشده اند، احتمال بروز لیکن اسکلروز بیشتر است.

لیکن اسکلروز اگر بدون درمان رها شود می تواد به اختلال و ناتوانی جنسی و زخم های شدید در تنگی مجرای ادراری منجر شود. مانند بسیاری از اختلالات، درمان به موقع می تواند از آسیب و زخم های دائمی جلوگیری کند.

واکنشهای آلرژیک و تغییر رنگ دستگاه تناسلی مردان

افراد واکنشهای مختلفی به داروهای گوناگون دارند. در برخی شرایط، داروها ممکن است منجر به ایجاد واکنش شدید آلرژیکی شوند که بعنوان سندروم استیون جانسون شناخته می شوند.

سندروم استیون جانسون نیازمند رسیدگی های اورژانسی است. برخی داروها به احتمال بالاتری نسبت به سایرین می توانند منجر به ایجاد این سندروم شوند. این داروها عبارتند از:

 آنتی بیوتیک هایی با پایه سولفا مثل کوتریموکسازول

 ایبوپروفن

 داروهای ضد انعقاد

 داروهای استفاده شده در اسکیزوفرنی

 ناپروکسن

 برخی دیگر از آنتی بیوتیک ها

داروهای دیگر واکنشهای آلرژیک کمتری نسبت به داروهای فوق الذکر ایجاد می کنند. هنگامی که این اتفاق رخ می دهد، بیمار می بایست فورا مصرف هر داروی بدون نسخه ای را رها کند. پیش از متوقف کردن داروهای تجویز شده می بایست با پزشک مشورت کرد.

آیا سرخ شدن پوست بیضه خطرناک است؟

هر فرد می بایست برای هر تغییر غیرطبیعی در رنگ آلت تناسلی، به پزشک مراجعه کند، خصوصا زمانی که این تغییر رنگ به همراه درد، خارش، سوزش آلت تناسلی و یا بی قراری باشد. سایر نشانه هایی که نیاز به پزشک را مشخص می کنند، شامل:

 تورم آلت تناسلی یا بیضه ها

 دفع دردناک ادرار

 درد در کیسه های بیضه

 لکه خون یا کبودی ایجاد شده بدون آسیب

 زخم های باز در آلت تناسلی یا سایر بخشهای بدن

 خون ریزی از بینی

 درد در هنگام مقاربت

 وجود خون در ادرار

 درد در مفاصل یا شکم

پزشک احتمالا معاینات فیزیکی را انجام داده و سابقه پزشکی فرد را مورد بررسی قرار میدهد. همچنین ممکن است برخی آزمایشات را برای کمک به تعیین علت دقیق تغییر رنگ آلت تناسلی انجام دهد. تعیین علت تغییر رنگ، پزشک را قادر می سازد تا درمان صحیح را تجویز کند.

 

رفع تیرگی ناحیه تناسلی مردان

اگرچه این رخداد اغلب قابل درمان است اما فرد می بایست پیشنهادات پزشکی را برای هر تغییر رنگ مشاهده شده در آلت تناسلی، دریافت کند. درمانهای متعددی می توانند به از بین بردن شرایط دخیل و بازگردادن رنگ نرمال به آلت تناسلی کمک کنند.

اگر مردی به وجود بیماری خاصی در این شرایط شک دارد و نگران سلامتی خود میباشد، می بایست برای اطمینان از عدم وجود بیماری دخیل در تغییر رنگ آلت تناسلی به پزشک مراجعه کرده و با وی مشورت کند.

راه های موثر در رفع تیرگی و روشن سازی پوست واژن

راهکارهای زیادی مطرح شده که بعضی از این روش‌ها و معایب و مزایای هر یک را در زیر اشاره می‌کنیم:

۱- استفاده از صابون ها برای روشن کردن پوست واژن : که خود می تواند سبب به هم خوردن ph ناحیه تناسلی شده و سبب تیرگی بیشتر پوست ناحیه تناسلی گردد.

۲- روشن سازی پوست ناحیه تناسلی با کرم های شیمیایی و گیاهی : عوارض پوستی ناشی از این کرم ها زیاد است.

اثر آن جهت روشن سازی پوست ناحیه تناسلی زود گذر است و همچنین وجود هیدروکینون در این ترکیبات اثرات سرطان زایی می تواند داشته باشد.

۳- روشن کردن پوست ناحیه تناسلی با لیزر.

هر یک از مواردی که در بالا ذکر کردیم مزایا و معایبی دارد لیزر می تواند اثرگذاری بالا و نتیجه عالی را در زنان در کوتاه مدت ایجاد کند و عوارض آنها را ندارد.

رفع تیرگی پوست ناحیه تناسلی با لیزر

لیزر موثرترین و جدیدترین روش جهت رفع تیرگی و روشن سازی و سفید کردن پوست ناحیه تناسلی است. که به آن لیزر بلیچینگ گویند. هر جلسه لیزر حدود ۱۰ دقیقه طول می‌کشد و تعداد جلسات برای رسیدن به نتیجه بهتر بستگی به میزان تیرگی و نظر پزشک متخصص دارد.

تیرگی پوست ناحیه تناسلی به دلیل افزایش ملانین در زیر لایه اپیدرم است که جهت رفع آن با لیزر ناحیه اپیدرم می‌توان پوست را روشن تر کرد. لیزر جهت رفع تیرگی پوست ناحیه تناسلی با حداقل عوارض همراه هست.

با لیزر چند درصد امکان روشن کردن پوست ناحیه تناسلی وجود دارد

حدود ۶۰ تا ۷۰ درصد می‌توان پوست ناحیه تناسلی با لیزر روشن کرد و ماندگاری آن طولانی‌تر از سایر روش ها ست.

آیا لیزر جهت روشن سازی پوست ناحیه تناسلی دردناک است

لیزر یک روش غیر تهاجمی و بدون درد است اما توصیه می شود یک سا عت قبل از لیزر از کرم های بی حسی موضعی استفاده شود.

چند جلسه لیزر جهت روشن کردن پوست ناحیه تناسلی احتیاج هست

بین ۱ تا ۳ جلسه متفاوت است و بستگی به شدت تیرگی پوست ناحیه تناسلی و نظر پزشک متخصص دارد. معمولا اثرات روشن سازی پوست ناحیه تناسلی دو هفته بعد لیزر قابل مشاهده است. بهتر از فواصل لیزر بین ۳۰ تا ۴۵ روز باشد.

مکانیسم لیزر در رفع تیرگی پوست ناحیه تناسلی چگونه است

برای روشن کردن پوست ناحیه تناسلی با لیزر انرژی فوتون های فرستاده شده از لیزر بر روی پوست سبب تبخیر لایه های تیره پوست بدون خراش و آسیب به ساختار پوست می شود، و با این فرایند و افزایش کلاژن سازی، بافت پوست روشن تر می گردد. نتیجه روشن کردن پوست و رفع تیرگی واژن با لیزر معمولاً دو هفته پس از انجام لیزر قابل تشخیص است.

افراد مناسب جهت انجام لیزر روشن کننده پوست ناحیه تناسلی

۱- افرادی که تمایل دارند در کوتاه ترین زمان ممکن بیشترین اثر بخشی را در روشن سازی پوست ناحیه تناسلی خود شاهد باشند.

۲- افرادی که به دلیل تیرگی پوست ناحیه تناسلی اعتماد به نفس خود را در برقراری رابطه جنسی از دست داده اند.

۳- افرادی که تمایل دارند پوست ناحیه تناسلی روشن تر باشد.

مزایای روشن کردن پوست ناحیه تناسلی با لیزر

۱- لیزر روش غیرتهاجمی است و بدون درد و خونریزی است.

۲- مدت زمان عمل بسیار کوتاه، حدود ۱۰ تا ۱۵ دقیقه است.

۳- اثر ماندگاری آن طولانی تر از روش‌های دیگر درمان است.

۴- لیزر علاوه بر رفع تیرگی پوست باعث شادابی و جوانسازی پوست واژن هم می شود.

۵- لیزر نیاز به بستری ندارد سرپایی قابل انجام است.

آیا همه خانم ها می‌توانند از لیزر جهت روشن کردن پوست ناحیه تناسلی استفاده کنند

بله. محدودیت جهت استفاده از این نوع لیزر وجود ندارد و همه خانم ها می توانند جهت رفع تیرگی پوست واژن خود از این لیزر استفاده نمایند.

کسانی که نمی توانند از لیزر روشن کننده پوست ناحیه تناسلی استفاده کنند

۱- کسانی که بیماری سیستمیک دارند.

۲- کسانی که بیماری موضعی حاد دارند .

۳- کسانی که بیماری پوستی لیکن پلان دارند.

۴- کسانی که دارای زگیل تناسلی هستند.

۵- کسانی که دارای تبخال تناسلی هستند.

۶- کسانی که راکوتان استفاده می‌کنند.

اقداماتی که باید قبل از انجام لیزر روشن کننده پوست انجام داد

۱- بهتر است انجام لیزر روشن کننده پوست ناحیه واژن ، یک هفته بعد از پایان پریود باشد.

۲- قبل از انجام لیزر در صورت وجود عفونت فعال واژینال ابتدا باید عفونت درمان شود.

۳- سه روز قبل از لیزر از شیو کردن و اپیلاسیون و برنزه کردن پوست ناحیه تناسلی خود خودداری کنید.

۴- از یک هفته قبل از لیزر ، از هرگونه کرم و مواد سفید کننده ناحیه تناسلی استفاده نکنید.

۵- شب قبل از لیزر حمام کنید.

۶ – شب قبل از لیزر نزدیکی نداشته باشید.

۷- یک ساعت قبل از انجام لیزر روشن کننده پوست ناحیه تناسلی، از کرم های موضعی بی حسی استفاده کنید.

۸- از دامن یا شلوار گشاد بعد از لیزر استفاده کنید.

مراقبت های بعد از انجام لیزر روشن کننده پوست واژن

۱- بعد لیزر چون پوست ناحیه حساس است برای مقابله با سوزش و التهاب پماد ترمیمی که توسط پزشک تجویز می‌شود را تا یک هفته استفاده کنید.

۲- ناحیه تناسلی را پاکیزه نگه دارید و بعد از هر شستشو کاملا خشک کنید.

۳- ۳ تا ۵ روز از رابطه جنسی خودداری کنید.

۴- ۴ تا ۱۰ روز فعالیت ورزشی نداشته باشید.

۵- از شلوارهای و لباس‌های گشاد بعد لیزر استفاده کنید.

درمان تیرگی پوست واژن

نتایج درمان سفید کردن پوست ناحیه تناسلی با لیزر معمولا دو هفته بعد از انجام قابل مشاهده است.

آیا می‌توان لیزر سفید کننده روشن کننده واژن را همزمان با لیزر موهای زائد انجام داد

خیر. به طور همزمان نباید انجام شود و بهتر است اگر قصد دارید هر دو را انجام دهید اول لیزر روشن کننده پوست ناحیه تناسلی را انجام دهید، و دو هفته بعد لیزر موهای زائد خود را انجام دهید.

راه درمان و خلاصی از تیره شدن پوست به صورت طبیعی

1- شیر , آرد و جوش شیرین:

مواد لازم:

• 2قاشق غذاخوری شیر بز
• 1قاشق غذاخوری آرد
• 1قاشق غذاخوری جوش شیرین 

طرز تهیه:

همه مواد را در کاسه با هم مخلوط کرده و خمیر بدست آمده را روی پوست بگذارید، تا خشک شود . سپس به آرامی پوست خود را با آب سرد بشویید.

2. روغن نارگیل، شکر و آبلیمو:

مواد لازم:

• 1قاشق غذاخوری روغن نارگیل
• 1قاشق غذاخوری شکر
• ½ قاشق غذاخوری آب لیمو 

طرز تهیه:

کاری که باید انجام دهید این است که همه مواد را درون یک کاسه مخلوط کنید و آن را به صورت ماسک درآورده و روی پوست خود به جز چشم ها و اطراف آن قرار دهید و بعد، صورت خود را با آب بشویید و سپس خشک کنید. 

3-ماست زردچوبه و آبلیمو:

مواد لازم:

• 2قاشق غذاخوری ماست
• 1قاشق غذاخوری زردچوبه
• ½ قاشق غذاخوری آب لیمو 

طرز تهیه:

همه مواد را در یک کاسه تمیز با هم مخلوط کنید، سپس ماسک عمل آمده را 2دقیقه بر روی پوست خود بدون حرکت قرار دهید. اجازه دهید خشک شود و سپس صورت خود را با آب سرد بشویید .

4-ماسک صورت پودر شیر:

مواد لازم:

• 2قاشق غذاخوری پودر شیر
• 1قاشق غذاخوری آب پرتقال 

طرز تهیه:

همه مواد را با هم ترکیب کرده و لایه ای از آن را روی صورت خود بگذارید، تا خشک شود سپس با آب گرم بشویید .

5-گوجه آبلیمو و عسل:

مواد لازم:

• 1قاشق غذاخوری آب گوجه
• 2تا3 قطره آب لیمو
• 1قاشق غذاخوری عسل 

طرز تهیه:

مواد را با هم ترکیب کرده و روی تمامی قسمت های صورت به مدت 15دقیقه قرار دهید، سپس آن را با آب گرم و بعد آب سرد بشویید. 

6-ماسک گیاهی برای رفع تیرگی پوست:

یک سری محصولات گیاهی به همراه گلاب با یکدیگر ترکیب کرده و خمیر بدست آمده را تا زمان خشک شدن روی پوست خود قرار دهید، سپس با آب سرد بشویید . 

7-شیر و انبه:

مواد لازم:

• ½ فنجان انبه هندی
• 2 قاشق غذاخوری شیر
• مقداری آب (به صورت دلخواه) 

طرز تهیه:

مواد را با یکدیگر ترکیب کنید، تا خمیری ضخیم بدست بیاد و با آن دورتا دور صورت و گردن خود را بپوشانید. 15تا20 دقیقه صبر کنید تا خشک شود سپس با آب سرد بشویید .

8-ماسک لیمو، عسل، زردچوبه و دارچین:

مواد لازم:

• ½ قاشق غذاخوری آب لیمو
• ½ قاشق غذاخوری پودردارچین
• 1قاشق غذاخوری عسل

طرز تهیه:

همه مواد را در کاسه با هم ترکیب کنید و 20تا 30 دقیقه روی پوست صورت خود بگذارید، سپس با انگشتان خود و بصورت دورانی ماسک را از روی صورت تان بردارید .

9- آرد و عسل و روغن و آبلیمو:

مواد لازم:

• 2قاشق غذاخوری آرد جو پوست کنده
• ½ قاشق غذاخوری اب لیمو
• 1قاشق غذاخوری عسل
• 4 قطره روغن درخت چای 

طرز تهیه:

همه مواد را با هم ترکیب کرده و آن را به مدت 15 دقیقه روی صورت بصورت ماسک قرار دهید و بعد با آب سرد بشویید .

10- آب پرتقال و زردچوبه:

مواد لازم:

• 1قاشق غذاخوری آب پرتقال
• 1قاشق غذاخوری زردچوبه 

طرز تهیه:

مواد ذکر شده را با هم ترکیب کنید و به مدت 10دقیقه روی پوست صورت خود بگذارید، تا خشک شود . سپس با آب سرد بشویید . 

11-لیمو عسل:

مواد لازم:

• 1 قاشق غذاخوری لیمو
• 1قاشق غذاخوری عسل 

طرز تهیه:

مواد را با هم ترکیب کرده و 15 تا 20 دقیقه روی صورت قرار دهید و سپس آن را بشویید. 

12-شیر زردچوبه:

مواد لازم:

• 1قاشق پودر چوب
• 1قاشق غذاخوری شیر
• ½ قاشق غذاخوری زردچوبه 

طرز تهیه:

مواد ذکر شده را با هم ترکیب کنید، تا خمیری سفت بدست بیاد و بعد روی صورت بگذارید تا خشک شود. سپس با آب ملایم بشویید. 

13-ماسک پرتقال، شکر و ژل آلوئه ورا:

مواد لازم:

• 3 قاشق غذاخوری آب پرتقال
• 2قاشق غذاخوری آب آلوئه ورا
• 1قاشق چایخوری شکر قهوه ای 

طرز تهیه:

همه موارد را درون یک ظرف ترکیب کنید، 5تا15 دقیقه روی پوست خود بگذارید و 10دقیقه به آرامی صورت خود را با آن بمالید و سپس با آب بشویید . 

هشدار:به آرامی این کار را انجام دهید به تندی وبا شدت صورت خود را نشویید، چرا که شکر به پوست شما آسیب می زند.

14-خیار آبلیمو:

مواد لازم:

• ½ خیار
• 1/2 آب لیمو 

طرز تهیه:

خیار را در ظرفی خرد کرده و آن را به مدت یک ساعت درون یخچال قرار دهید، سپس آب لیمو را به آن اضافه کنید و بر روی صورت خود بمالید.

چنانچه در بخش سلامت پوست نمناک می خوانید 15 دقیقه زمان دهید تا روی صورتتان بماند، سپس با پد پنبه ای مخصوص آغشته شده به آب سرد صورت خود را پاک کنید. 

هشدار:به میزان آب لیمو دقت کنید، زیرا مقدار زیاد آن سبب سوزش و خارش پوستی می شود . 

15- گوجه فرنگی:

گوجه فرنگی را برش داده و دور تا دور صورت و گردن خود قرار دهید بگذارید تا خشک شود و سپس با آب سرد بشویید.

کارهایی که بعد از زایمان باید انجام داد

همه چیزهایی که باید در مورد مراقبت از خودتان در هفته بعد از زایمان بدانید. بارداری با تغییرات جسمی و روانی زیادی همراه استهمه چیزهایی که باید در مورد مراقبت از خودتان در هفته بعد از زایمان بدانید. بارداری با تغییرات جسمی و روانی زیادی همراه است؛ از شکل ظاهری بدن گرفته تا عملکرد ارگان‌های داخلی همه دستخوش تغییرات شگفت‌انگیزی می‌شوند و زمینه را برای تولد تازه‌واردی به این دنیا فراهم می‌کنند. بعد از اتمام عمل زایمان مدتی طول می‌کشد تا بدن از هر نظر به حالت اولیه خود بازگردد بنابراین مادر نباید توقع داشته باشد ظرف یکی، دو هفته همه چیز درست شود.

معمولا شش تا هشت هفته بعد از تولد نوزاد، بدن مادر سازوکار عادی خودش را بازمی‌یابد اما این موضوع بستگی به این دارد که در هفته‌های اول بعد از زایمان چطور از خود مراقبت کرده باشد.

مراقبت‌های بهداشتی

مراقبت‌های بهداشتی اهمیت بسیار زیادی پس از زایمان دارد. با استفاده از موارد زیر می‌توانید بعد از زایمان طبیعی، مراقبت‌های لازم را برای نگهداری از زخم بخیۀ پرینه؛ در صورت وجود و همین‌طور کنترل خونریزی انجام دهید:

بخیه: در زایمان طبیعی ممکن است ناحیۀ پرینه را تا حدود دو سانتی‌متر برای خروج نوزاد باز کنند و بعد بخیه بزنند. این بخیه به اندازۀ بخیۀ سزارین، عمیق نیست و به همین دلیل در مدت زمان کوتاهی جوش می‌خورد. اگر بتوانید به خوبی از زخم خود محافظت کنید، می‌توانید انتظار داشته باشید که با گذشت حدود یک هفته تا ۱۰ روز، دیگر خبری از بخیه و زخم نباشد. نکات زیر می‌تواند برای نگهداری از این بخیه‌ها در روزهای پس از زایمان مفید باشد:

• روی بخیه‌هایتان ننشینید.
• برای جلوگیری از باز شدن بخیه‌ها، بهتر است تا خوب شدن زخم، روی یک بالش طبی حلقوی بنشینید.
• بهتر است از توالت ایرانی استفاده کنید.
• بعد از دستشویی، زخم را با آب ولرم بشویید و سپس با باد سشوار آن را خشک کنید.
• اگر نخواستید از سشوار استفاده کنید، هر بار از یک حولۀ تمیز و نرم استفاده کنید.
• روزانه چند دقیقه در محلول آب و بتادین در لگنی کاملاً تمیز بنشینید.
• ساعاتی در روز بدون لباس زیر دراز بکشید تا زخمتان هوا بخورد.
• در روزهای اول زیاد روی پاهایتان نایستید.
• زخم را دستکاری نکنید و بدون اجازۀ پزشک روی آن پماد، کرم یا لوسیون نزنید.

خونریزی: خونریزی پس از زایمان، در هر دو نوع زایمان طبیعی و سزارین وجود خواهد داشت، اما معمولاً در زایمان طبیعی بیشتر از سزارین است و احتمالاً شما بعد از یک زایمان طبیعی مدت زمان بیشتری لکه‌بینی و خونریزی دارید. همچنین در صورت داشتن بخیه در ناحیۀ پرینه، مراقبت‌های لازم در مورد خونریزی پس از زایمان طبیعی نیاز به رعایت و توجه بیشتری دارد. به‌طورکلی برخی از مراقبت‌های لازم برای خونریزی پس از زایمان شامل موارد زیر است:

• از نوار بهداشتی ساده و بزرگ؛ بدون پودر جاذب یا رویۀ مشبک استفاده کنید.
• هرگز از تامپون استفاده نکنید.
• لباس زیر تنگ به همراه نوار بهداشتی، از رسیدن هوا به زخم جلوگیری و روند خوب شدن زخم را کند می‌کند.
• نوار یا پد بهداشتی خود را هر دو تا چهار ساعت یک بار عوض کنید.
• در صورت وجود زخم، از تجمع خون روی زخم این ناحیه جلوگیری کنید.

همچنین اگر تب یا لرز داشتید یا خونریزی و ترشحات واژن شما بدبو بود ممکن است دچار یکی از عفونت‌های پس از زایمان‌ شده باشید که لازم است با پزشک تماس بگیرید. همچنین در صورت کاهش پیدا نکردن خونریزی یا ادامۀ خونریزی به رنگ قرمز روشن بعد از هفتۀ اول زایمان، با ماما یا پزشکتان تماس بگیرید.

بعد از زایمان چه بخوریم؟

رژیم غذایی خانمی که وضع حمل کرده است، نقش تعیین‌کننده‌ای را در سلامت او و نوزاد بازی می‌کند. در دوران بارداری مادر علاوه بر تامین نیازهای بدن خود باید نیازهای جنین را هم برطرف می‌کرد. این ضرورت بعد از تولد نوزاد از بین نمی‌رود و مادر به علت شیردهی موظف است با همان حساسیت مواد غذایی لازم برای خود و نوزاد را مصرف کند. قبل و بعد از زایمان همه دسته‌های غذایی باید در رژیم فرد گنجانده شود. لبنیات، پروتئین، نان و غلات، میوه و سبزیجات باید هرروز و مستمر مصرف شوند. باتوجه به اینکه مادر در دوران شیردهی به سر می‌برد، بهتر است حتی کمی بیش از قبل لبنیات (به‌خصوص شیر) بخورد. ضمن اینکه واضح و آشکار است که مصرف غذاهای مضری همچون فست‌فودها ممنوع است.

پس سعی کنید در طول روز مواد غذایی لازم و مفید را دریافت کنید. نکات زیر می‌تواند در داشتن یک تغذیۀ خوب به شما کمک کند:

• مواد غذایی حاوی فیبر بالا مثل برنج قهوه‌ای، نان سبوس‌دار و سبزیجات بخورید.
• دو بار در هفته ماهی قزل‌آلا یا سالمون بخورید.
• انجیر خشک، برگۀ زردآلو یا هلو مصرف کنید.
• میوه‌هایی مثل انواع توت‌ها و پرتقال را در میان‌وعده‌های خود قرار دهید.
• برخلاف تصور، کاچی به دلیل چرب بودن غذای مناسبی برای روزهای بعد از زایمان نیست.
• لبنیات کم‌چرب مصرف کنید.
• مایعات زیاد و آب میوۀ خانگی بنوشید.
• به سالاد و غذاها، روغن زیتون اضافه کنید.

کاچی به از همه چی؟

در خانواده‌های ایرانی پختن کاچی برای زائو به یک سنت تبدیل شده. تا آنجا که اگر مادران جوان امروزی تمایلی به خوردن کاچی نداشته باشند، اطرافیان خوردنش را مثل یک دارو تجویز می‌کنند و با اصرار آن را به خوردشان می‌دهند اما حقیقت این است که غذاهای چرب برای کسی که تازه وضع حمل کرده، خوب نیست و تنها فایده‌اش اضافه وزن برای مادر است، چون کاچی غذای پرکالری و بسیار چربی است و باتوجه به کم‌تحرکی مادر در هفته اول، در بدن ذخیره می‌شود.

چطور وزن کم کنیم؟

اگر مادری گروه‌های اصلی غذایی را در رژیم روزانه‌اش داشته باشد، دیگر نیازی به دریافت کالری از منبع دیگری ندارد. در اصل بنا بر این است که فرد بعد از زایمان وطی شش ماه به مرور به وزن طبیعی و اولیه پیش از بارداری برسد. بخشی از کاهش وزن زمان تولد نوزاد اتفاق می‌افتد. جفت، آب، خون و خود جنین از بدن مادر خارج شده و چیزی حدود پنج یا شش کیلوگرم در همین مرحله از وزن مادر کم می‌شود. در ادامه این خود شما هستید که باید با مراقبت درست و علمی به‌تدریج وزن‌تان را پایین بیاورید.

بستن شکم، شکم را جمع می‌کند؟

غالبا تصور می‌شود که با بستن شکم آن هم به‌طور محکم، شکم زائو به‌اصطلاح جمع یا سفت می‌شود، به همین دلیل مادر به محض مرخصی از بیمارستان شال محکمی به کمر می‌بندد؛ درحالی‌که طی بارداری و زایمان عضلات دیواره شکم تغییر کرده‌اند و تنها ورزش می‌تواند این عضلات را سفت و درنتیجه شکم را جمع کند؛ البته اگر بستن شکم آن‌قدر محکم نباشد که بخیه‌ها را اذیت کند، منعی وجود ندارد و ممکن است در کنار ورزش تا حدی تاثیر بگذارد.

چه ورزشی مناسب است؟

کسی که زایمان طبیعی کرده است از همان روز اول می‌تواند ورزش را شروع کند، ولی در صورت انجام عمل سزارین، تشخیص زمان شروع به عهده مادر است. هر وقت درد و سوزش محل زخم بهبود پیدا کرد، یعنی بدن شما توان ورزش را دارد. از پنج یا 10 دقیقه شروع کنید و کم‌کم به 20دقیقه ورزش در روز برسید. درازونشست ساده، ابتدایی‌ترین حرکتی است که معمولا همه از عهده‌اش بر‌می‌آیند. می‌توانید پاها را سمت شکم خم کنید، کمی نگه دارید و آنها را دراز کنید. تکرار این عمل ورزش محسوب می‌شود و برای‌تان مفید است.

با بخیه‌ها چه کنیم؟

مراقبت از بخیه‌ها در هفته اول بعد از زایمان مهم است چون زخم تازه است و اگر عفونت کند یا دچار هر مشکل دیگری شود، سلامت مادر را به خطر می‌اندازد و مانع از رسیدگی درست او به نوزاد می‌شود. محل بخیه‌های زایمان را باید تمیز نگه دارید. به این منظور بخیه‌ها را روزانه سه بار می‌توانید بشویید. برای شست‌وشو از محلول بتادین رقیق و آب استفاده کنید و این دو را با نسبت یک به 9 با هم مخلوط کنید؛ یعنی به ازای هر یک واحد بتادین 9 لیوان آب اضافه کنید.

مادر از کی می‌تواند حمام برود؟

آلودگی حتی در حالت عادی زمینه‌ساز ابتلا به بیماری‌هاست؛ چه برسد به وضعیت حساس مادری که به‌تازگی وضع حمل کرده است. برای حمام کردن مادر هیچ مانعی وجود ندارد و می‌توانید روزی یک بار دوش ملایم بگیرید، اما توصیه می‌شود که در حمام از مواد شوینده و محصولات بهداشتی همیشگی‌تان استفاده نکنید زیرا ممکن است باعث سوزش و درد زخم‌های‌تان شوند. به جای استفاده از شامپو و صابون همیشگی بدن خود را با صابون و شامپوی بچه بشویید. به علاوه سعی کنید حمام‌تان طولانی نشود و خسته‌تان نکند.

کی راه برویم؟

در زایمان طبیعی پس از اینکه نوزاد به دنیا آمد و بخیه‌ها زده شدند، مادر می‌تواند چند قدمی تا اتاق یا تختش راه برود؛ یعنی در این مورد هیچ محدودیتی ندارد و اساسا یکی از ویژگی‌های زایمان طبیعی کوتاه و آسان بودن دوران نقاهت آن است. غیر از آن هر وقت مادر احساس راحتی کند و بخواهد راه برود، می‌تواند این کار را با خیال راحت انجام بدهد چون هیچ آسیبی متوجه او نخواهد شد و برایش مفید هم هست، اما کسانی که عمل سزارین می‌کنند چون با بیهوشی جنرال یا بی‌حسی اسپاینال وضع حمل می‌کنند بین 8 تا 12 ساعت بعد از زایمان می‌توانند راه رفتن را شروع کنند.

چطور مانع ابتلا به یبوست پس از زایمان شویم؟

بعضی‌ها بنا به عادت گوارشی‌شان در حالت عادی هم دچار یبوست می‌شوند. این قبیل افراد باید حتما قبل از بارداری و زایمان این بیماری را درمان کنند، چون در بارداری فشار فیزیکی بر روده‌ها وارد می‌شود و احتمال ابتلا به یبوست بالا می‌رود. این مسئله با توجه به بی‌تحرکی یا کم‌تحرکی مادر پس از زایمان بیشتر می‌شود. چون فشار فیزیکی از بین رفته ولی برگشتن بدن به روال طبیعی خود مدتی طول می‌کشد. اگر فرد در روزهای اول پس از زایمان مواد غذایی حاوی فیبر مصرف کند، مایعات فراوان بنوشد و حتما تحرک داشته باشد و راه برود، احتمال اینکه دچار یبوست شود به حداقل می‌رسد.

 

چطور عوارض شیردهی را کنترل کنیم؟

– برای اینکه در نوک سینه شقاق ایجاد نشود، بعد از هر نوبت شیردهی چند قطره از شیر را روی نوک سینه بریزید و ترجیحا آن را خشک نکنید و نپوشانید.

– یک سری پدهای بهداشتی مخصوص شقاق وجود دارند که با گذاشتن آنها روی نوک سینه این مشکل تا حد زیادی بهبود پیدا می‌کند. می‌توانید این پدها را از داروخانه تهیه کنید و به کار بگیرید.

– لباس‌های پلاستیکی و نایلونی نپوشید؛ بهتر است لباس نخی بپوشید که مانع از عبور و مرور هوا نمی‌شود.

– ترکیباتی هستند که مانع بروز زخم در نوک سینه می‌شوند، مثل نشاسته گیاهی یا پارافین سفید که در داروخانه‌ها پیدا می‌شوند. اگر آنها را روی نوک سینه بگذارید از خشک شدن پوست نوک سینه و زخم شدنش جلوگیری می‌کند.

–  از هر دو سینه شیر بدهید؛ این کار باعث می‌شود دچار التهاب سینه نشوید.

–  هنگام شیر دادن تمام هاله قهوه‌ای را در دهان نوزاد بگذارید و تا وقتی نوزاد سیر نشده سینه را از دهانش در نیاورید.

درمان کم‌خونی پس از زایمان چیست؟

مادر طی عمل زایمان مقداری خون از دست می‌دهد و پس از آن دچار کم‌خونی می‌شود. عموما توصیه می‌شود در پایان هفته اول پس از زایمان مادر برای چکاپ کلی به پزشک مراجعه کند. در این مراجعه نسخه‌ای شامل مسکن‌ها و مکمل‌ها به مادر داده می‌شود که با مصرف آنها بسیاری از مشکلات برطرف می‌شوند. مادر پس از وضع حمل باید هر روز قرص آهن و مکمل غذایی مصرف کند. مصرف گوشت قرمز و جگری که خوب پخته شده باشد، به خون‌سازی بدن مادر کمک فراوانی می‌‌کند. مادران گیاهخوار در این مورد دچار کمبودهای شدید و ناراحتی‌های زیادی می‌شوند؛ به هیچ وجه این غذاها و مکمل‌ها را از برنامه روزانه‌تان حذف نکنید.

فعالیت‌های خانه‌داری

مادرانی که طبیعی زایمان کرده‌اند، زودتر از مادران سزارینی بهبود می‌یابند و می‌توانند یک روز بعد از زایمان راه بروند و فعالیت کنند. اما لازم است که به بدنتان فرصت کافی برای بهبود کامل را نیز بدهید و بلافاصله پس از زایمان فعالیت‌های سنگینی را شروع نکنید. بعضی از مادران از قوی نشان دادن خود لذت می‌برند و بعضی دیگر به دلیل وجود یک بچۀ دیگر، استراحت را از خودشان می‌گیرند. اما باید بدانید که پس از زایمان لازم است استراحت کافی داشته باشید. برخی از مواردی که باید طی این روزها رعایت کنید شامل موارد زیر است:

• اجسام خیلی سنگین را بلند نکنید.
• از فعالیت‌های زیاد و خسته‌کننده پرهیز کنید.
• خودتان را مجبور به آشپزی‌های طولانی نکنید.
• مراقبت از دیگر کودکان را به کمک همسر یا شخص دیگری انجام دهید.
• شما می‌توانید از اطرافیان برای پر کردن یخچال و آوردن وعده‌های غذایی درخواست کمک کنید.

موارد نیازمند تماس با پزشک

اولین مراقبت پزشکی در روز اول تا سوم پس از زایمان انجام می‌شود. پس از ترخیص شما از بیمارستان بعد از یک زایمان طبیعی، لازم است دوباره در روز سوم به بیمارستان مراجعه کنید. همچنین اولین مراقبت مربوط به نوزاد بعد از ترخیص، بین روزهای سوم تا پنجم بعد از زایمان انجام می‌شود. سپس به دنبال آن، مراقبت دوم پس از زایمان بین روز ۱۰ تا ۱۵ بعد از زایمان و مراقبت سوم در روزهای ۳۰ تا ۴۲ بعد از زایمان انجام می‌شود که بهتر است در مورد آنها اطلاعات کافی داشته باشبد. غیر از این مراقبت‌ها که تاریخ مشخصی دارد، پس از رفتن به خانه بعد از یک زایمان طبیعی، در صورت داشتن هر کدام از موارد زیر، لازم است فوراً با پزشکتان تماس بگیرید:

• تب، حتی تب خفیف
• کاهش نیافتن خونریزی بعد از هفتۀ اول پس از زایمان
• درد شدید یا رو به افزایش در ناحیۀ واژن
• درد زیاد در ناحیۀ پرینه
• درد یا حساسیت در یک قسمت از سینه
• درد در قفسۀ سینه یا سرفۀ همراه با خون
• احساس تنگی نفس
• درد یا سوزش هنگام دفع ادرار
• ترشحات بدبو از واژن
• درد شدید یا مداوم در پا
• حساسیت به لمس پا
• احساس گرما در هر ناحیه از پا
• سردرد شدید و قطع‌نشدنی
• استفراغ شدید یا مداوم
• مشکلات بینایی مثل دوبینی، تاری و کاهش دید یا وجود نقاط چشمک‌زن یا نورانی در محدودۀ دید
• نشانه‌های شوک مثل سرگیجه، ضعف، ضربان قلب بالا یا تپش قلب، تنفس سریع یا کوتاه، رنگ‌پریدگی و احساس بی‌قراری یا سردرگمی
• داشتن احساس اندوه و ناامیدی شدید
•  
•  

رابطه ی جنسی بعد از زایمان

تمام پدران لازم است بدانند که پزشکان توصیه می‌کنند برای شروع رابطۀ جنسی با همسرانشان بعد از زایمان آنها، بین چهار تا شش هفته بعد از زایمان صبر کنند، زیرا رحم و دهانۀ رحم در زمان زایمان تغییرات قابل توجهی پیدا می‌کند و بهبود یافتن آن زمان می‌برد. همچنین بافت داخلی رحم، به خصوص ناحیه‌ای که جفت به آن متصل است، در طول دوران بهبود در برابر عفونت آسیب‌پذیر خواهد بود و رابطۀ جنسی زودهنگام از طریق واژن باعث ورود باکتری و بروز عفونت در بدن مادران می‌شود. در این مطلب می‌توانید با زمان مناسب‌تر برای شروع رابطۀ جنسی و توصیه‌هایی برای فعالیت جنسی بی‌خطر در هفته‌های اول زایمان آشنا شوید.

زمان مناسب‌تر برای شروع مجدد رابطۀ جنسی

زنان بعد از زایمانشان خونریزی واژینال دارند که اتفاقی طبیعی است و بین دو تا هشت هفته ادامه دارد. در چند روز اول بعد از زایمان، خونریزی ممکن است کمی بیشتر باشد و در هفته‌های بعد، میزان آن به تدریج کمتر می‌شود و رنگ آن از قرمز روشن به صورتی و بعد به سفید مایل به زرد تغییر می‌یابد. اگر برای همسرتان اپیزیوتومی انجام شده باشد یا یک نوع پارگی داشته باشد، اجازۀ پزشک او برای شروع دوبارۀ رابطه اهمیت و لزوم زیادی دارد. اگرچه شروع رابطۀ جنسی پس از گذشت دو هفته بعد از زایمان محدودیت خاصی ندارد، اما عموماً برای جلوگیری از عوارضی مثل عفونت، توصیه می‌شود تا شش هفته پس از زایمان، از آمیزش جنسی خودداری کنید. بین روزهای ۳۰ تا ۴۲ بعد از زایمان، همسرتان برای سومین مراقبت پس از زایمان خود به پزشک مراجعه می‌کند. اگر بهبود او به خوبی پیش رفته باشد، می‌توانید آمیزش جنسی خود را بعد از آن دوباره شروع کنید.

توصیه‌هایی برای فعالیت جنسی بی‌خطر در هفته‌های اول

رابطۀ جنسی فقط شامل آمیزش نیست. اگر همسرتان آمادگی رابطۀ جنسی را ندارد، می‌توانید با تماس، در آغوش گرفتن، بوسیدن، ماساژ، نوازش یا حتی گرفتن دست‌های یکدیگر ارتباطتان را حفظ کنید. توجه به برخی توصیه‌ها و رعایت آنها برای شروع فعالیت جنسی بی‌خطر پس از زایمان شامل موارد زیر است:

آمادگی زنان: آمادگی احساسی و جسمی برای رابطۀ جنسی، ممکن است فاصلۀ زیادی از یکدیگر داشته باشد. حتی بعد از گذشت شش هفته و حتی اگر پزشک به همسرتان اجازۀ برقراری مجدد رابطۀ جنسی را داده باشد، شاید او آمادگی این کار را نداشته باشد. شاید از درد بترسد، به زمان بیشتری نیاز داشته باشد یا بیش از حد خسته باشد. اما این تمایل به تدریج برمی‌گردد و بیشتر زوج‌ها بعد از مدتی به روابط جنسی عادی خود برمی‌گردند. بهترین کاری که می‌توانید بکنید این است که صبور باشید و به یکدیگر محبت کنید.

جلوگیری از بارداری: زنان ممکن است بلافاصله بعد از زایمان قابلیت باروری نداشته باشند، به خصوص اگر به نوزاد شیر بدهند. اما پیش‌بینی این موضوع که چنین وضعیتی تا چه مدت ادامه دارد تقریباً غیرممکن است. شاید همسرتان تا ماه‌ها بعد از زایمان قاعدگی نداشته باشد، اما اولین تخمک بعد از زایمان، پیش از شروع اولین قاعدگی در بدنش آزاد شود. این اتفاق در زنانی که شیر نمی‌دهند، حدوداً ۴۵ روز بعد از زایمان می‌افتد، اما ممکن است زودتر هم رخ دهد. تخمک‌گذاری دو هفته قبل از اولین قاعدگی بعد از زایمان رخ می‌دهد و اگر جلوگیری نکنید، این احتمال وجود دارد که همسرتان دوباره باردار شود. پس لازم است غیر از همسرتان، شما هم با پیشگیری از بارداری مجدد پس از زایمان به قدر کافی آشنا باشید.

گذاشتن خود به جای مادر کودکتان: همسرتان بعد از زایمان، هنوز نیروی کامل خود را به دست نیاورده است و آن انرژی‌ای را هم که دارد، صرف نگهداری از نوزاد می‌کند. اگر به کودک شیر می‌دهد نیز بدنش همیشه نیاز به انرژی دارد و اگر شیر ندهد، باز هم نگهداری از نوزاد کاری طاقت‌فرساست و شما نباید فراموش کنید که برای تولد فرزندتان، چندین ساعت خصوصی‌ترین اعضای بدنش در معرض دید دیگران قرار داشته است و به همین دلیل شاید رابطۀ جنسی برایشان مثل یک تقاضا برای برآورده کردن نیاز فردی دیگر به نظر برسد. پس طی مدتی که همسرتان، خود را با نقش جدیدش وفق می‌دهد، شاید انرژی کافی برای محبت جسمی را به شما نداشته باشد، اما این بدان معنا نیست که به اندازۀ قبل دوستتان ندارد. بسیاری از زوج‌ها دوران بعد از زایمان را با این که خیلی شهوانی نیست، به شدت رمانتیک می‌دانند. سعی کنید شما هم جزء این دسته باشید و از این لحظات در زندگی خود لذت ببرید.

معاشقه و رابطۀ احساسی: همسر شما حالا مادر شده است و با این که یکدیگر را دوست دارید، کم‌کم عاشق فرد جدیدی می‌شوید که با هم او را به این دنیا آورده‌اید، پس به همسر و مادر کودکتان عشق بورزید. این دوران برای هر دوی شما شگفت‌آور، مسحورکننده و البته کمی طاقت‌فرساست. بدن همسرتان رو به بهبود است و هر دو کمبود خواب دارید و سعی می‌کنید خودتان را با شادی‌ها و استرس‌های عضو جدید خانواده وفق بدهید. بنابراین اگر شما آمادگی رابطۀ جنسی را دارید و همسرتان ندارد، راه‌حل، ابراز عشق با رابطۀ حسی است. در ابتدا بهتر است همه چیز را خیلی ساده برگزار کنید، مثلاً فقط در آغوشش بگیرید و به او یادآوری کنید که برایتان جذاب است تا به جای حس مادرانه، احساس زن بودن کند. شاید مدتی طول بکشد تا زندگی به حالت عادی برگردد، اما بالاخره زمانی می‌رسد که رابطۀ جنسی دوباره به بخش مهمی از زندگی‌تان تبدیل می‌شود، پس بهتر است هرچه زودتر این نکته را باور کنید.

در آخر نیز فراموش نکنید که آرام پیش بروید و بگذارید همسرتان سرعت رابطه را کنترل کند، زیرا ممکن است هنوز درد یا ترس از درد داشته باشد. خانم‌ها بعد از زایمان به تحریک بیشتری برای شروع رابطه نیاز دارند، به خصوص اگر به نوزاد شیر بدهند. آمادگی این را نیز داشته باشید که فرزندتان ممکن است در بدترین زمان ممکن از خواب بیدار شود و شروع به گریه کند. اما نگذارید این مانع از برنامه‌ریزی و تلاشتان برای معاشقه شود و یادتان باشد که شما حالا غیر از مرد بودن، یک پدر هم هستید.

تغییرات اندام های جنسی بعد از زایمان

شاید به دلیل تغییراتی که در اندام شما ایجاد شده نگران این هستید که دیگر برای شوهرتان جذاب نباشید. پس بهتر است که در این مورد با همسرتان صحبت کنید. ممکن است عدم تمایل همسرتان به برقراری رابطه به خاطر نگرانی او درباره دردناک بودن رابطه جنسی برای شما باشد.

حدود 4 تا 6 هفته پس از زایمان اغلب اعضای دستگاه تناسلی بدنتان به حالت عادی برمی‌گردند و بخیه‌ها التیام پیدا می‌کنند. مدتی طول می‌کشد تا واژن به حالت طبیعی برگردد چون در حین زایمان بسیار کشیده می‌شود ولی بعد از آن شروع به جمع شدن می‌کند (هر چند ممکن است به حالت قبل از زایمان برنگردد.) همچنین تغییراتی مثلا شل شدن، افتادگی و حساسیت نیز در سینه‌هایتان ایجاد می‌شود. از طرفی به دلیل اینکه ترشح هورمون استروژن با شیردهی مهار می‌شود، خشکی واژن اتفاق می‌افتد. پس در این مدت از ژل‌های مرطوب کننده استفاده کنید. گاهی اوقات پارگی بخیه می‌تواند باعث درد طولانی مدت شود پس در این باره با پزشک خود صحبت کنید.

ضرورت آگاهی از تغییرات بعد از زایمان

آگاهی از تغییرات بعد زایمان باعث می‌شود که در ارتباط با شوهرتان احساس گناه نکنید و از سرزنش کردن خود دست بردارید. همچنین همسرتان نیز متوجه می‌شود که شما او را کنار نگذاشته‌اید. اگر پرهیز آمیزشی دراز مدت دارید، بهتر است که دلایل آن مورد بررسی قرار گیرد تا زودتر بتوانید به حالت طبیعی قبل از زایمان برگردید.

نقش شوهر در آغاز اولین نزدیکی

بارداری و زایمان باعث خستگی شدید شما می‌شود پس همکاری همسرتان در مراقبت از کودک به کاهش خستگی ناشی از شب بیداری‌هایتان کمک می‌کند. مسلما در هنگام خستگی، خواب را به رابطه جنسی ترجیح می‌دهید. با شوهرتان در مورد احساساتا و نگرانی‌های خود صحبت کرده و راه ارتباطی خود را نبندید. آگاهی او از وضعیت شما و درک این موضوع باعث افزایش حمایت از طرف همسرتان می‌شود. مردها با برقراری رابطه جنسی، از نظر احساسی و هیجانی به همسر خود نزدیک می‌شوند پس صحبت کردن با او بسیاری از سو تفاهم‌ها را از میان برمی‌دارد. شیردهی موجب ایجاد دلبستگی بین مادر و نوزاد می‌شود پس شاید در این شرایط شوهرتان را پس بزنید. ولی توجه داشته باشید که سپری کردن زمانی با او در تداوم یافتن احساس صمیمیت ضروری است.

تاثیر نوزاد در رابطه جنسی بعد از زایمان

اگر شما و شوهرتان با آمادگی و پذیرش صاحب بچه شده باشید مشکلات کمتری در ارتباط با تاثیر نوزاد در رابطه جنسی خود خواهید داشت. به خصوص اگر در زمینه نگهداری از کودک به توافق رسیده باشید. یکی دیگر از مشکلاتی که ممکن است با آن رو به رو شوید این است که در هنگام برقراری رابطه جنسی، گریه‌های نوزاد شروع شده و در شما استرس ایجاد کند. بهتر است شیر بچه را بدهید، پوشکش را عوض کنید و زمانی که به خواب می‌رود رابطه جنسی خود را شروع کنید. همچنین می‌توانید از اطرافیان خود برای نگهداری از او کمک بگیرید.

سخن آخر

اگر هنوز آمادگی لازم برای برقراری رابطه جنسی را کسب نکرده‌اید، خود را سرزنش نکنید. سعی کنید فضای عاطفی مناسبی با همسر خود برقرار کرده و زمان بیشتری را با هم سپری کنید. نرمش عضلات کف لگن، به افزایش رضایت رابطه زناشویی کمک می‌کند. در این حرکت، عضلات به صورت پیوسته منقبض و منبسط می‌شوند. در ابتدا با دفعات کم شروع کرده و به تدریج دفعات تکرار و طول انفباض و انبساط را بیشتر کنید.

واژینیسموس یا دخول دردناک چیست و چگونه درمان می شود

واژینیسموس یا عدم موفقیت به نزدیکی چیست؟

واژینیسموس که اغلب به آن واژینیسم هم گفته می شود، اصطلاحی است که برای توصیف حالت انقباض غیر ارادی عضلات ناحیه واژن در هنگام دخول به کار می رود که این وضعیت می تواند دائمی یا عود کننده باشد.

این مشکل می تواند زندگی شما را به طور کامل مختل کند و منجر به ناراحتی، از دست دادن اعتماد به نفس و مشکلات در روابط بین زوجین شود. این مشکل همچنین می تواند مانعی بر سر راه فرزند دار شدن شما باشد. این وضعیت همچنین می تواند معاینات لگنی یا رحمی را دشوار یا غیر ممکن کند.

انواع واژینیسموس

بر اساس زمان ایجاد 2 نوع واژینیسموس وجود دارد.

واژینیسموس اولیه      

واژینیمسوس اولیه از ابتدا با فرد بوده و او همیشه این مشکل را داشته است. معمولا این زنان در اولین رابطه جنسی خود متوجه وجود این مشکل می شوند. شریک جنسی قادر به وارد کردن آلت تناسلی خود به واژن نیست. حتی ممکن است حسی شبیه به برخورد به یک دیوار را در دهانه واژن داشته باشد.

دراین شرایط زن ممکن است احساس درد و انقباض عضلانی شدید داشته باشد و از شدت درد نفسش بند بیاید و وقتی تلاش برای دخول متوقف شود درد و انقباض هم از بین می روند.

واژینیسموس ثانویه

این حالت زمانی اتفاق می افتد که زن فعالیت های جنسی طبیعی را در گذشته تجربه کرده است اما به دلایلی در مقطعی دچار این مشکل شده باشد.

واژینیسموس ثانویه معمولا به دلیل مشکل یا اتفاقی خاص مانند عفونت ، یائسگی ، اتفاق آسیب زا (مثل تجاوز )، ابتلا به یک بیماری ، مشکلات در رابطه ، جراحی یا زایمان دارد.

گاهی حتی پس از رفع همه مشکلات جسمی اگر بدن و عضلات لگن نسبت به این پاسخ شرطی شده باشد ممکن است باز هم درد و انقباض ادامه پیدا کند.

واژینیسموس را از نظر شرایط ایجاد را هم می توان به دو دسته کامل و موقعیتی تقیسم کرد.

واژینیسموس کامل

این نوع از واژینیسموس همیشه و در هر شرایطی وجود دارد و ورود هر شیئی باعث تحریک آن می شود.

واژینیسموس موقعیتی

این نوع از واژینیسموس فقط در شرایط خاصی بروز پیدا می کند. مثلا ممکن است فقط حین رابطه ی جنسی رخ دهد اما در زمان معاینه ی پزشکی یا وارد کردن تامپون اتفاق نیفتد.

علائم اصلی واژینیسموس کدامند؟

علامت اصلی واژینیسموس منقبض شدن غیر ارادی واژن است که می تواند دخول را دشوار یا حتی غیر ممکن کند.

علائم این مشکل در میان زنان متفاوت است. واژینیسموس درجات مختلفی دارد. برخی زنان قادر به وارد کردن هیچ چیزی در واژن خود نیستند زیرا به طور کامل بسته می شود، در حالی که بقیه می توانند تامپون را وارد واژن خود کنند اما قادر به برقراری رابطه جنسی نیستند و زنان دیگری هم هستند که قادر به برقراری رابطه جنسی هستند اما این رابطه برایشان بسیار دردناک است. جالب است بدانید که شما می توانید از بهترین پوزیشن مناسب واژینیسموس برای برقراری رابطه استفاده کنید.

دیگر علائم واژینیموس می توانند شامل موارد زیر باشند:

• احساس سوزش در هنگام دخول یا وارد کردن چیزی به واژن• ترس شدید از دخول و درد که موجب می شود خانم از رابطه جنسی دوری کند• در صورت تلاش برای دخول، زن میل جنسی خود را از دست می دهد.

منقبض شدن واژن غیر داوطلبانه است و نمی توانید هیچ کاری برای متوقف کردن آن انجام دهید. بدن شما یاد گرفته که دخول را با درد مرتبط سازد و هرگاه که انتظار دخول یا وارد شدن چیزی را به واژن خود داشته باشید، عضلات واژن به عنوان واکنش محافظتی منقبض می شوند.

این حرف حقیقت ندارد که زنان مبتلا به واژینیسموس، دوست ندارند یا نمی خواهند که رابطه جنسی داشته باشند. بسیاری از زنان از رابطه نزدیک مثل پیشنوازی و معاشقه جنسی با همسرشان لذت می برند و در طی آن حتی ممکن است به ارگاسم برسند. مشکل آن جایی است که تلاش برای انجام دخول صورت می گیرد، در این نقطه واژن آنها بصورت غیر ارادی منقبض می شود.

چرا من واژینیسموس دارم؟

دلایل بسیاری وجود دارد که چرا عضلات واژن برخلاف میل زنان منقبض می شوند. مهم ترین این دلایل را در ادامه برای شما توضیح می دهیم.

تشکچه برقی گردن و شانه بیورر (beurer) آلمان مدل HK35

گاز طبی هیدروفیل مدل 8 و 16 لا

قرص لاغری هزال سینا فرآور ۶۰ عددی

فیزیوتول نقره

محصولات پشنهادی فروشگاه وینکل

1- مشکلات جنسیواژینیسموس اغلب با تجربه جنسی قبلی یا دیگر مشکلات جنسی مرتبط است.برای مثال، رابطه جنسی ناخوشایند قبلی یا معاینه توسط پزشک زنان در سن پایین می تواند منجر شود که بدن به شیوه ای محافظتی برای اجتناب از درد بیشتر واکنش نشان دهد. درک نادرست از رابطه جنسی یا احساس شرم از رابطه جنسی نیز می تواند در وقوع واژینیسموس سهیم باشند. 

برای مثال، افرادی با شرایط زیر معمولا با رابطه جنسی مشکل دارند:

• زنانی که در کودکی و نوجوانی شیوه تربیت بسیار سختگیرانه ای داشته اند و هیچگاه درباره رابطه جنسی آگاهی لازم را پیدا نکرده اند.• زنانی که به آنها گفته شده است که میل جنسی گناه است و رابطه جنسی بسیار دردناک است.• کسانی که تحت تاثیر تابوهای فرهنگی درباره رابطه جنسی قرار گرفته اند.• تعرض جنسی یا تجاوز نیز می توانند منجر به واژینیسموس شوند.

2- درد در هنگام رابطه جنسیاحساس درد در هنگام رابطه جنسی (مقاربت دردناک) می تواند منجر به واژینیسموس شود.موارد زیر می توانند منجر به رابطه جنسی دردناک شوند:

• ولوودینیا (اعصاب بیش از حد حساس در ناحیه ورودی واژن) تحریک شده باشد• جراحی در ناحیه تناسلی (مانند اپیزیاتومی در طی زایمان)• عفونت ناحیه تناسلی مانند کاندیدیاز (نوعی عفونت قارچی)، زگیل تناسلی یا تریکومونا که نوعی بیماری آمیزشی است که توسط نوعی انگل اتفاق می افتد.• پرتودرمانی ناحیه لگن• خشکی واژن که اغلب ممکن است در هنگام مصرف قرص ضدبارداری یا پس از یائسگی رخ دهد.• عدم تحریک جنسی قبل از رابطه جنسی• عوارض جانبی برخی داروها• زخم و پارگی کوچک در دهانه واژن• آندومتریوز یا بیماری التهاب لگن نیز ممکن است موجب درد در حین رابطه جنسی شوند که البته درد بیشتر در سمت لگن است.

3- موارد دیگرغیر از موارد بالا عوامل دیگری هم هستند که می توانند موجب واژینیسموس شوند. این عوامل عبارتند از:

• ترس از کوچک بودن واژن برای رابطه جنسی• ترس از بارداری• آسیب به واژن یا عضلات اطراف آن در حین زایمان• مشکل در روابط بین زوجین• خستگی یا افسردگی 

درد در هنگام نزدیکی غالباً نخستین نشانه‌ی واژینیسموس است. این درد فقط زمان دخول حس می‌شود و معمولاً، البته نه همیشه، پس از خارج کردن آلت برطرف می‌شود. بانوان دچار واژینیسموس ناراحتی را به صورت احساس پاره شدن واژن یا احساس اصابت ضربات متوالی توصیف می‌کنند. بسیاری از بانوان مبتلا به واژینیسموس هنگام وارد کردن تامپون یا زمان معاینه داخلی لگن نیز متحمل ناراحتی می‌شوند.

چرا بعضی از خانمها به واژینیسموس مبتلا می شوند؟

مسلما هیچ خانمی دوست ندارد که عضلات واژنش برخلاف میل او منقبض شود؛ اما یکسری از دلائل باعث بروز این مشکل در خانمها می شود. بنا بر یکی از موارد زیر خانمها به واژینیسموس مبتلا می شوند:سابقه جنسی و مشکلات دردناک گذشته، یکی از عوامل واژینیسم است. تجربه جنسی ناخوشایند یا دیگر مشکلات جنسی با واژینیسموس ارتباط مستقیمی دارد. مثلا اگر فرد در گذشته رابطه جنسی دردناک و ناخوشایندی را تجربه کرده باشید یا در سن پایین توسط پزشک زنان معاینه شده باشد، احتمال می رود که بدنش برای جلوگیری از درد بیشتر، واکنش نشان دهد و با این کار از امنیت و سلامت فرد محافظت کند. افرادی که درک نادرستی از رابطه جنسی دارند یا از برقراری رابطه جنسی احساس شرم می کنند، بیشتر در معرض ابتلا به واژینیسموس هستند.

گذشته خانمها در پیدایش اختلال واژینیسموس بسیار نقش دارد. بعضی از خانمها با رابطه جنسی مشکل دارند. مثلا خانمهایی که شیوه تربیت آنها در دوران کودکی بسیار سختگیرانه بوده و هیچگاه دانش و آگاهی زیادی درباره رابطه جنسی نداشته اند، زنانی که فکر می کنند داشتن میل جنسی گناه است و رابطه جنسی بسیار درد دارد و خانمهایی که به آنها تجاوز جنسی شده است با رابطه جنسی مشکل خواهند داشت و همین موضوعات می تواند نگرش آنها را نسبت به دخول تغییر دهد و ترس از دخول را در جانشان بیندازد.

علاوه بر اینها کسانی که در هنگام برقراری رابطه جنسی احساس درد می کنند، احتمال دارد به واژینیسموس مبتلا شوند. عواملی مثل جراحی ناحیه تناسلی، پرتودرمانی ناحیه لگن، زخم و پارگی کوچک در دهانه واژن، عفونت ناحیه تناسلی مانند کاندیدیاز، وجود زگیل تناسلی، ابتلا به بیماری های آمیزشی انگلی مانند تریکومونا،خشکی بیش از حد واژن، عوارض جانبی برخی داروها و عدم تحریک و نداشتن معاشقه قبل از رابطه جنسی، آندومتریوز یا بیماری التهاب لگن، ولوودینیا (حساس بودن اعصاب در ناحیه ورودی واژن) و… از جمله عواملی هستند که مقاربت جنسی را دردناک می کنند.

یادتان باشد که نباید از وجود مشکل واژینسموس خجالت زده باشید و احساس شرم کنید؛ زیرا واژینیسموس یک مشکل جنسی رایج است که با نسخه پزشک متخصص زنان و زایمان درمان می شود. متاسفانه در ایران، داشتن رابطه جنسی یک تابو است و از نظر فرهنگی عملی ناپسند است؛ در نتیجه این طرز تفکر اشتباه است که تعداد مبتلایان به واژینیسم در ایران، بسیار بیشتر از سایر کشورهای توسعه یافته است. اما از شما می خواهیم خجالت را کنار بگذارید و برای معاینه به پزشک مطمئن مراجعه کنید.

سوالاتی که پزشک متخصص در روز معاینه از بیماران مبتلا به واژینیسموس می پرسد چیست؟

در روز معاینه، پزشک با توجه به علائم موجود در بدن شما، اقدام به بررسی تاریخچه پزشکی شما می کند و اگر نیاز باشد، از شما سوالاتی را می پرسد تا بهتر به وضعیت جسمی و جنسی شما پی ببرد. همچنین ممکن است سوالات زیر را از شما بپرسد:

• آیا از ورود هر چیزی به واژن خود می ترسید و نگران این موضوع هستید؟
• آیا در گذشته سابقه برقراری رابطه جنسی دردناک و ناخوشایندی داشتید؟
• آیا وقتی انگشت یا تامپون وارد واژن شما می شود، درد بسیار زیادی را تحمل می کنید؟

بعد از پرسیدن این سوالها، پزشک متخصص واژن شما را معاینه می کند تا علائم جسمی واژینیسموس مثل جراحت، عفونت یا حساسیت بیش از حد اعصاب در دهانه واژن را تشخیص دهد و بهتر به مشکل شما پی ببرد.

روش های درمان واژینیسموس

برای تشخیص و درمان واژینیسموس، پزشک درباره ی سابقه ی بیماری شما سئوالاتی می پرسد و لگن را معاینه می کند. ممکن است بسته به دلیل بیماری، به متخصصان متفاوتی برای درمان نیاز داشته باشید.

هرگونه بیماری جسمی احتمالی مانند عفونت، باید قبل از درمان واژینیسموس، معالجه شود.

هدف درمان، کاهش انقباض غیرارادی عضلات ، ترس از درد و مقابله با دردهای دیگری که با این مشکل مرتبط هستند خواهد بود.

معمولا درمان این اختلال شامل مجموعه از راهکار های زیر است:

مراجعه به پزشک متخصص زنان : اولین گام درمان واژینیسموس مراجعه به پزشک متخصص زنان است تا در صورت وجود هر گونه مشکل یا بیماری جسمی زمینه ای، آن را شناسایی و درمان کند.

ورزش های کنترل عضلات کف لگن: این روش شامل تمرینات انقباض و آرامش عضلانی یا تمرینات کگل (kegel) برای تقویت و کنترل عضلات کف لگن است.

مشاوره، آموزش و آگاهی دادن: دادن اطلاعات درمورد آناتومی جنسی و چرخه ی پاسخ جنسی می تواند به خانم کمک کند دردش را بهتر متوجه شده و بیشتر با اتفاقی که در بدنش رخ می دهد آشنا شود.

روان درمانی و هیپنوتیزم: در صورتی که تجربه دردناک در گذشته مثل تجاوز یا خاطرات دردناک علت این اختلال باشد به کمک روان درمانی (روان تحلیلی) و هیپنوتیزم اثر این خاطرات را خنثی می کنند تا از انقباض خودکار عضلات لگن جلوگیری شود.

ریلکسیشن: ریلکسیشن به بیمار کمک می کند بتواند عضلات بدن خود را به صورت ارادی شل و رها کند و در نتیجه بر عضلات لگن خود کنترل بیشتری داشته باشد و از انقباض آنها جلوگیری کند.

کاهش حساسیت به دخول در واژن: در این روش خانم تشویق می شود تا هر روز واژن خود را لمس کند و هر روز به دهانه واژن نزدیک تر شود. زمانی که بتواند ناحیه ی اطراف واژن را لمس کند، از او درخواست می شود تا لابیا را لمس یا باز کند. قدم بعد وارد کردن یک انگشت در واژن خواهد بود.

وقتی زن بتواند این کارها را بدون درد انجام دهد، می آموزد که از یک جسم پلاستیکی یا مخروط مانند استفاده کند. اگر بتواند بدون هیچ دردی این جسم را وارد واژن خود کند، قدم بعد این است که برای 10-15 دقیقه آن را همان جا رها کند تا عضلات به فشار عادت کنند. سپس می تواند از جسم بزرگ تری استفاده کند و بعد به به مرور می تواند به شریک خود یاد بدهد که چطور همین کار را انجام دهد.

قدم بعدی وارد کردن آلت به جای انگشت است. پس از آنکه خانم توانست به سادگی انگشت خود را وارد واژن کند می تواند از همسرش بخواهد با آلت تناسلی این کار را انجام دهد. فقط باید این کار هم به مرور به آرامی انجام شود.

وقتی زن این کار را به راحتی انجام داد، می تواند به پارتنر خود اجازه دهد که آلت تناسلی خود را نزدیک واژن قرار دهد. وقتی کاملا با این حالت احساس راحتی کند، زوج می تواند رابطه ی جنسی را امتحان کند.

برای درمان واژینیسموس چه روشهایی وجود دارد؟

1. مراجعه به مشاور و متخصص

برای درمان واژینیسم زوج ها باید همراه با هم به پزشک متخصص مراجعه کنند و ریشه مشکل خود را پیدا کنند. پزشک متخصص تشخیص می دهد که اختلال شما به دلیل موضوعات روحی و روانی است یا انقباضات واژن به صورت غیر ارادی رخ می دهد. اگر اختلالات واژن به صورت غیر ارادی باشد، پزشک با روشهای مخصوص علم پزشکی این مشکل را درمان می کند؛ اما اگر واژینیسموس دلیل روانی داشته باشد، فرد باید به روانپزشک مراجعه کند تا روشهای تخلیه ذهن از موضوعات ناخوشایند و آرام سازی ذهن را یاد بگیرد و آرامش بیشتری داشته باشد. وقتی زوجین به مشاور و متخصص مراجعه می کنند، آموزشهای مربوط به برقراری درست رابطه جنسی، نحوه معاشقه درست قبل از دخول، اتفاقات رخ داده در هنگام برانگیختگی جنسی، آناتومی دستگاه تناسلی و موضوعات دیگر را دریافت می کنند. هم چنین عضله های موثر در ایجاد واژینیسموس را می شناسند و با درکی عمیق از بدن زن و مرد، می توانند رابطه جنسی برقرار کنند.

2. پروتز درمانی

در پروتز درمانی، پزشک متخصص از پروتزهای مخصوص پلاستیکی استفاده می کند و ناحیه تناسلی را گشاد می کند. پروتز درمانی باید در مطب و توسط پزشک متخصص زنان انجام شود. فردی که می خواهد پروتز درمانی انجام دهد، باید آموزش های لازم را دیده باشد و تجربه و تخصص این کار را داشته باشد.

3. استفاده از ژل های لوبریکانت 

در ژل های لوبریکانت یا ژل های مرطوب کننده، مقدار زیادی مواد روان کننده وجود دارد و برای افرادی که خشکی واژن دارند، خانمهای یائسه، خانم های تازه زایمان کرده و خانمهایی که اولین رابطه جنسی را تجربه می کنند تجویز می شود تا خشکی واژن را برطرف کند و حالت لغزنده ای در واژن ایجاد کند. ژل لوبریکانت باعث برقراری بهتر رابطه جنسی می شود. اگر خشکی واژن دارید، به پزشک متخصص مراجعه کنید؛ زیرا احتمال دارد که خشکی واژن شما باعث ایجاد واژینیسم شود.

4. استفاده از وان آب گرم

اگر می خواهید عضلات لگن و ناحیه تناسلی شما آرام و شل شود، قبل از برقراری رابطه جنسی به مدت 15 تا 20 دقیقه در وان آب گرم بنشینید. با این کار، عضلات شما شل می شود و آرامش بیشتری در هنگام برقراری رابطه جنسی خواهید داشت.

5. ورزش و انجام تمرینات کگل

تمرینات لگن، شامل حرکات مرتبط با کف لگن است. در این تمرینات، ماهیچه های کف لگن فشرده شده و آزادسازی می شوند تا فرد بتواند ماهیچه های لگن و ناحیه تناسلی اش را در هنگام برقراری رابطه جنسی کنترل کند و مانع از بسته شدن غیر ارادی ماهیچه های واژن شود. اگر می خواهید نتیجه مثبت تمرینات کگل را مشاهده کنید، حداقل 3 تا 4 ماه این حرکات را انجام دهید.

6. تزریق بوتاکس 

اگر فرد به واژینیسموس حاد مبتلا باشد، برای درمان مشکلش باید بوتاکستزریق کند. بوتاکس، دارو یا ژلی است که به عضلات خاص تزریق می شود و باعث فلج شدن آن عضلات می شود. وقتی بوتاکس با ناحیه تناسلی تزریق می شود، عضلات این ناحیه را فلج می کند. مشکل واژینیسموس بعضی از افراد با یک بار تزریق بوتاکس حل می شود؛ اما بعضی دیگر از خانمها باید هر چند ماه یکبار بوتاکس تزریق کنند. مثلا هر سال یک بار یا هر 6 ماه یک بار ژل بوتاکس را تزریق می کنند تا مشکل واژینیسموس بازگشت نکند.

7. درمان واژینیسموس با برداشتن اندومتریوز

یکی از عوامل ایجاد واژینیسموس، اندومتریوز است. در این اختلال، قسمت کوچکی از پوشش داخلی رحم به بیرون رشد می کند و هنگام برقراری رابطه جنسی، درد شدیدی در ناحیه لگن ایجاد می کند. با کمک عمل جراحی می توان این بافت اضافی را برداشت و مشکل فرد را حل کرد.

8. درمان واژینیسموس با کمک جراحی بزرگ کردن واژن

گاهی اوقات ممکن است که فرد سابقه عمل جراحی داشته باشد و بر اثر همین عمل جراحی واژنش مسدود شده باشد. در این مواقع از عمل جراحی بزرگ کردن واژن استفاده می شود. در این مواقع باید به پزشک متخصص زنان برای جراحی بزرگ کردن واژن مراجعه شود. 

موثرترین و جدیدترین روش برای درمان واژینیسموس چیست؟

امروزه، بهترین روش برای درمان مشکل واژینیسموس، استفاده از دستگاه RF است. دستگاه RF با استفاده از امواج الکترومغناطیسی کار می کند. امواج الکترومغناطیسی فرکانس و انرژی بالایی دارند و وقتی به عضلات واژن تابیده می شوند، مولکولها و بافتهای عضلات واژن را تغییر می دهد و مشکل واژینیسموس را برطرف می کند. درمان واژینیسموس با دستگاه RF باعث رهاسازی عضلات واژن می شود و مشکل واژینیسموس را درمان می کند.

درمان واژینیسموس با تکنولوژی RF مزایای زیادی دارد و به همین دلیل است که موثرترین و جدیدترین روش برای درمان واژینیسموس شناخته شده است. از جمله مزایای استفاده از دستگاه RF می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• درمان با دستگاه RF، برای واژینیسموس شدید و قدیمی بسیار موثر است.
• با تعداد جلسات کم می توان مشکل واژینیسموس را سریعا برطرف کرد.
• درمان با دستگاه RF، روشی غیرتهاجمی است و بدون خونریزی انجام می شود.
• این روش بدون عوارض است و بعد از هر جلسه، نباید مراقبت خاصی انجام دهید.
• بعد از همان جلسه اول درمان با دستگاه RF، تغییرات را حس می کنید.
• با استفاده از دستگاه RF دیگر نیازی به انجام تمرینات کگل در منزل نخواهید داشت.
•  

موارد مصرف و عوارض جانبی قرص خواب لورمتازپام – معرفی قرص لورمتازپام

طب خانگی برای درمان و پیشگیری از بیماری ها – طب خانگی برای درمان و پیشگیری از بیماری ها

میوه درمانی-دمنوش پوست پرتقال –

۹۰ درصد تبلیغات پزشکی را افراد غیر مجاز انجام می دهند – ۹۰ درصد تبلیغات پزشکی را افراد غیر مجاز انجام می دهند

کتامین (Ketamine)چیست و چه عوارضی دارد؟ – کتامین مخدر هست، نیست، چیست؟

علت و عوارض بیماری سیروز صفراوی اولیه و درمان گیاهی(پی بی سی) – سیروز صفراوی اولیه چیست؟

آشنایی با داروی ریواستیگمین و اثرات درمانی آن – ریواستیگمین چیست؟

تنبلی تخمدان و راههای درمان آن

تنبلی تخمدان یا سندرم تخمدان پلی کیستیک چیست؟

تنبلی تخمدان اصطلاحی است که به سندرم تخمدان پلی کیستیک (Polycystic Ovary Syndrome) یا PCOS اطلاق می‌شود. سندرم تخمدان پلی کیستیک یک اختلال شایع هورمونی برای زنان در سن باروری است. زنانی که به تنبلی تخمدان دچارند ممکن است قاعدگی‌های نامنظم، طولانی، یا هورمون مردانه (آندروژن) اضافی داشته باشند. در این شرایط تخمدان‌ها ممکن است تعدادی تجمع از مایعات ایجاد کنند و نتوانند به طور منظم تخمک‌گذاری را انجام دهند.

علت دقیق سندرم تخمدان پلی کیستیک ناشناخته است. تشخیص زودهنگام و درمان، به همراه کاهش وزن می‌توانند شانس عوارض طولانی مدت مانند دیابت نوع 2 و بیماری‌های قلبی را کاهش دهند.

یک مطالعه نشان داده که تا ۷۰ درصد زنانی که به تنبلی تخمدان مبتلا هستند، از بیماری خود خبر ندارند. سندرم تخمدان پلی کیستیک بیماری جدیدی نیست و پزشک ایتالیایی، آنتونیو والیسنری، در سال ۱۷۲۱ میلادی علائم آن را توصیف کرده است.

هیپوفیز دستورتولید هورمونی به نام FSH را در ابتدای هر دوره ی قاعدگی صادر میکند که تخمدان را وادار می کند 9 الی 10 تا از سلولهای اولیه که فقط در تخمدان وجود دارد را رشد دهد تخمدان نیز طبق این دستور سلولهای مورد نظر را انتخاب کرده و شروع به رشد دادن می کند. سلولهای اولیه در حال رشد به رحم دستور ساخت هورمونهای زنانه استروژن و پروژسترون را می دهد . علاوه بر این این سلول ها دستور آماده سازی رحم برای ورود تخمک و بارداری احتمالی را می دهد. رحم نیز این دستور را اطاعت کرده و شروع به رشد دادن و آماده کردن خود از طریق ساختن بیشتر دیواره ها با مویرگهای ظریف میکند.

هیپوفیز دستور ساخت هورمونی به نام LH را بین روزهای 12 تا 16 بعد از آخرین قاعدگی می دهد . این هورمون نیز به تخمدان دستور میدهد که آماده ترین و بزرگترین سلول برای تخمک شدن را به رحم صادر کند وسلولهای دیگرکه در طی یکماه آماده نمود برای پشتیبانی از تخمک به ساختن هورمون پروژسترون ادامه دهند تا اگرجنینی به وجود آمد بتواند داخل رحم زندگی کند. درصورت تشکیل جنین و ایجاد حاملگی جسم زرد به فعالیت خود برای مدتی ادامه می دهد با ترشح هورمون پروژسترون جدار رحم و در نتیجه جنین حفظ می شود . در صورت عدم بارداری هیپوفیزمجددا دستور تولید هورمون FSH را میدهد . سلولهای قبلی ازبین می روند و مجددا تخمدان شروع به رشد دادن سلولهای جدید میکند و این مراحل از زمان بلوغ تا یائسگی ادامه دارد.

علائم و نشانه‌های سندرم تخمدان پلی کیستیک

علائم و نشانه‌های تنبلی تخمدان معمولا حول و حوش اولین چرخه قاعدگی در دوران بلوغ ظاهر می‌شوند. در برخی موارد تنبلی تخمدان بعدها ایجاد می‌شود؛ برای مثال در پاسخ به افزایش وزن قابل توجه.

علائم و نشانه‌های سندرم تخمدان پلی کیستیک، یا همان تنبلی تخمدان، متنوع است. تشخیص سندرم تخمدان پلی کیستیک معمولا زمانی انجام می‌شود که دو مورد از سه نشانه زیر وجود داشته باشند:

• قاعدگی نامنظم: کم شدن تعداد، نامنظم بودن و یا افزایش طول دوره قاعدگی، مهمترین نشانه‌های تنبلی تخمدان هستند. برای مثال ممکن است یک مبتلا، کمتر از ۹ سیکل قاعدگی در سال داشته باشد، فاصله زمانی سیکل‌های قاعدگی‌ش بیشتر از 35 روز باشد و به طور غیرطبیعی قاعدگی سختی داشته باشد.
• آندروژن اضافی: بالارفتن سطح هورمون جنسی مردانه می‌تواند باعث علائم ظاهری، از جمله زیاد شدن موی صورت و بدن (مَردمویی) و در مواردی آکنه شدید و طاسی مردانه شود.
• تخمدان پلی کیستیک: تخمدان‌ها می‌توانند به دلیل کیست‌هایی که تخمک‌ها را احاطه می‌کنند، بزرگ شوند. این کیست‌ها در واقع فولیکل‌های تخمدان هستند که هر کدام یک تخمک نابالغ را در برگرفته‌اند. این تخمک‌ها در واقع هیچ‌گاه به اندازه‌ای که باعث قاعدگی شود بالغ نمی‌شوند. به این دلیل تخمدان‌ها ممکن است کارکرد مناسبی نداشته باشند.

معمولا علائم و نشانه‌های سندرم پلی کیستیک در افراد چاق، شدیدتر است.

از جمله عوامل مهمی که ما را در تشخیص این بیماری راهنمایی می کنند:

• نامنظم بودن عادت ماهیانه یا قاعدگی به شکل قطع قاعدگی و قاعدگی شدید و طولانی شدن قاعدگی
• PCO یا سندرم تخمدان پلی کیستیک
• چاقی
• افزایش موهای صورت و ضخیم شدن موها
• کاهش موهای پیشانی
• جوش و آکنه
• چرب شدن پوست بدن

یکی از علامتهایی که در سندرم پلی کیستیک تخمدان در افراد چاق مشاهده میگردد اکانتوزیس نیگرایکانس است که این کیست ها بیشتر در قسمتهای گردن – زیر بغل – زیر پستان – کشاله ران است.

در حین سونوگرافی کیست های بسیاری دیده می شود اما به جواب سونوگرافی خیلی نمی شود اکتفا کرد زیرا افرادی هستند که با اینکه بیمارند اما جواب سونوگرافی انها منفی می شود .اما بهترین راه تشخیص بیماری سونوگرافی است . هنگامی که سونوگرافی از راه واژینال باشد جواب دقیق تری از بررسی تخمدان می گیریم در دختران باکره به هیچ وجه از این روش استفاده نکنید .

از جمله عواملی که در جواب سونوگرافی اختلال ایجاد می کندچربی زیاد شکم و بعضی دلایل دیگر است مثلا ممکن است قندخون بالا باشد .

در بررسی آزمایشگاهی LH بالا است و FSH پایین است و مقدار هورمون زنانه استروژن بالا می باشد.

مشکلاتی که در کم کاری تیروئید دیده می شود تنبلی تخمدان یا (PCO) است .

هم چنین مصرف برخی داروها می تواند در ایجاد بیماری موثر باشد.

دلایل تنبلی تخمدان یا سندرم تخمدان پلی کیستیک

علت قطعی تنبلی تخمدان شناخته‌شده نیست. عواملی که ممکن است در ایجاد آن موثر باشند به این ترتیبند:

• انسولین اضافی: انسولین هورمونی است که در لوزالمعده درست می‌شود و به سلول‌ها اجازه استفاده از قند، منبع اصلی انرژی بدن، را می‌دهد. اگر سلول‌ها به کارکرد انسولین مقاوم شوند، قند خون افزایش خواهد یافت و بدن ممکن است انسولین بیشتری تولید کند. انسولین بیشتر ممکن است تولید آندروژن را افزایش دهد که به نوبه خود قاعدگی را دچار مشکل می‌کند. تا ۷۰ درصد از زنانی که به تنبلی تخمدان مبتلا هستند، به انسولین نیز مقاومت پیدا کرده‌اند.
• التهاب درجه پایین: این اصطلاح برای توصیف تولید مواد مختلف توسط گلبول‌های سفید برای مبارزه با عفونت به کار می‌رود. تحقیقات نشان داده است که خانم‌های مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک، دچار نوعی از التهاب درجه پایین می‌شوند که تخمدان‌های پلی کیستیک را برای تولید آندروژن تحریک می‌کند. آندروژن نیز به نوبه خود باعث مشکلات قلبی و عروقی می‌شود.
• وراثت: تحقیقات نشان می‌دهند ژن‌های خاصی ممکن است با سندرم تخمدان پلی کیستیک مرتبط باشند. بنابراین اگر در خانواده افرادی مانند مادر و یا خواهر فرد به این بیماری مبتلا هستند، ممکن است شانس ابتلای آن شخص بالاتر باشد.
• آندروژن اضافی: تخمدان‌ها با افزایش غیرعادی تولید آندروژن، باعث مردمویی و آکنه می‌شوند.

عوارض تنبلی تخمدان

عوارض تنبلی تخمدان یا سندرم تخمدان پلی کیستیک می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• نازایی
• دیابت بارداری یا افزایش فشار خون به واسطه بارداری
• سقط جنین یا زایمان زودرس
• بیماری کبد چرب غیر الکلی، التهاب کبدی حاد که به واسطه تجمع چربی در کبد اتفاق می‌افتد.
• سندرم متابولیک، مجموعه‌ای از نشانگان شامل فشار خون بالا، قند خون بالا و سطوح غیرعادی کلسترول یا تری‌گلیسرید که شانس ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی را افزایش می‌دهند.
• دیابت نوع ۲ یا پیش‌دیابت
• آپنه خواب
• افسردگی، اضطراب و اختلالات خوردن
• خون‌ریزی غیرطبیعی رحم
• سرطان پوشش داخلی رحم (سرطان مخاط رحم)

چاقی با تنبلی تخمدان مرتبط است و می‌تواند عوارض آن را بیشتر کند.

تشخیص

آزمایش مشخصی برای تشخیص قطعی سندرم تخمدان پلی کیستیک یا تنبلی تخمدان وجود ندارد. احتمالا پزشک تاریخچه پزشکی، از جمله چرخه قاعدگی و پریود و تغییرات وزن را از بیمار جویا شود. معاینه بدنی، شامل معاینه برای نشانه‌های رویش بی‌رویه مو، مقاومت به انسولین و آکنه می‌شود.

پزشک ممکن است برای تشخیص بهتر، این کارها را توصیه کند:

• معاینه لگن: پزشک اندام‌های تولید مثل را به صورت بصری و دستی برای پیدا کردن توده‌ها، تومورها و سایر ناهنجاری‌ها معاینه می‌کند.
• آزمایش خون: آزمایش خون برای بررسی سطوح هورمونی انجام می‌شود. این آزمایش می‌تواند سایر مشکلاتی را که مشابه سندرم تخمدان پلی کیستیک هستند و باعث اختلال در قاعدگی یا افزایش آندروژن می‌شوند را رد کند. ممکن است برای اندازه‌گیری کلسترول و تری‌گلیسرید در حالت ناشتا و مقاومت به گلوکز، آزمایش‌های دیگری نیز لازم باشند.
• سونوگرافی: پزشک با استفاده از سونوگرافی، ظاهر تخمدان و قطر مخاط رحم را اندازه‌گیری می‌کند. یک فرستنده وارد دستگاه تناسلی می‌شود و با استفاده از امواج صوتی، تصاویری را در کامپیوتر به وجود می‌آورد.

اگر پزشک تنبلی تخمدان یا سندرم پلی کیستیک را تشخیص داده باشد، ممکن است آزمایش‌های بیشتری را برای اطمینان از عوارض توصیه کند. این آزمایش‌ها از این قرارند:

• آزمایش‌های دوره‌ای فشارخون، تحمل گلوکز و سطوح کلسترول و تری‌گلیسرید
• غربالگری برای افسردگی و اضطراب
• غربالگری برای آپنه خواب انسدادی

درمان تنبلی تخمدان یا سندرم پلی کیستیک

درمان سندرم تخمدان پلی کیستیک، بر مدیریت تک تک عوارض، مانند ناباروری، مردمویی، آکنه و چاقی تمرکز دارد. درمان‌های خاص ممکن است شامل تغییر سبک زندگی و دارو باشند.

تغییر سبک زندگی

پزشک ممکن است کاهش وزن با استفاده از یک رژیم غذایی کم کالری، به همراه فعالیت‌های ورزشی متعادل را توصیه کند. حتی کاهش نسبتا کم وزن، برای مثال کاهش ۵ درصد از وزن بدن، می‌تواند وضعیت بیمار را بهبود بخشد. کاهش وزن حتی می‌تواند اثربخشی داروهای تجویز شده برای سندرم تخمدان پلی کیستیک را افزایش دهد و به بهبود ناباروری کمک کند.

درمان دارویی

برای منظم کردن چرخه قاعدگی، پزشک ممکن است موارد زیر را توصیه کند:

• قرص‌های ضدبارداری ترکیبی: قرص‌هایی که حاوی استروژن و پروژستین هستند، تولید آندروژن را کاهش می‌دهند و استروژن را تنظیم می‌کنند. تنظیم کردن هورمون‌ها می‌تواند شانس سرطان مخاط رحم را کم کند و خون‌ریزی غیرطبیعی، رویش بی‌رویه مو و آکنه را تصحیح کند. به جای قرص، می‌توان از چسب هورمونی یا رینگ واژن که حاوی ترکیبی از استروژن و پروژستین است استفاده کرد.
• درمان با پروژستین: مصرف پروژستین به مدت ۱۰ تا ۱۴ روز در هر ماه یا دو ماه یک‌بار، می‌تواند چرخه قاعدگی و پریود را تنظیم کند و از فرد در مقابل سرطان مخاط رحم محافظت کند. درمان با پروژستین سطح آندروژن را بهبود نمی‌بخشد و از بارداری جلوگیری نمی‌کند. اگر بیمار به دنبال باردار شدن نباشد، قرص پروژستین [بدون استروژن] یا وسیله داخل رحمی حاوی پروژستین انتخاب بهتری است.

برای کمک به تخمک‌گذاری، پزشک ممکن است موارد زیر را توصیه کند:

• کلومیفن (کلامید): کلومیفن دارویی خوراکی است که بایستی در نیمه اول چرخه قاعدگی مصرف شود.
• لتروزول (فمارا): لتروزول که داروی سرطان سینه است، می‌تواند تخمدان‌ها را تحریک کند.
• متفورمین (گلوکوفاژ، فرتامت و…): متفورمین دارویی خوراکی برای دیابت نوع ۲ است که مقاومت به انسولین را کاهش می‌دهد و سطح انسولین در خون را پایین می‌آورد. اگر بیمار با استفاده از کلومیفن باردار نشود، پزشک ممکن است استفاده از متفورمین را هم تجویز کند. در صورت ابتلا به پیش‌دیابت، متفورمین می‌تواند پیشرفت به دیابت نوع ۲ را کند و به کاهش وزن کمک کند.
• گنادوتروپین‌ها: این داروهای هورمونی به بیمار تزریق می‌شوند.

برای کاهش رویش بی‌رویه مو، پزشک ممکن است موارد زیر را توصیه کند:

• قرص‌های ضدبارداری: قرص‌های ضدبارداری تولید آندروژن را کاهش می‌دهند. آندروژن دلیل اصلی رشد بی‌رویه موهاست.
• اسپیرونولاکتون (آلداکتون): این دارو اثر آندروژن را بر روی پوست خنثی می‌کند. داروی اسپیرونولاکتون می‌تواند باعث نقائص مادرزادی در نوزادان شود، بنابراین پیش‌گیری از بارداری در زمان مصرف این دارو الزامی است. مصرف این دارو در زمان بارداری و یا در صورتی که قصد بارداری وجود داشته باشد، به هیچ وجه توصیه نمی‌شود.
• افلورنتین (وانیکا): این پماد، رشد موهای صورت را در خانم‌ها کند می‌کند.
• الکترولیز: در روش الکترولیز، سوزن کوچکی به هر فولیکول مو وارد می‌شود. سوزن مقداری جریان الکتریکی را به فولیکول وارد می‌کند؛ این جریان به فولیکول آسیب می‌زند و در نهایت آن را از بین می‌برد. ممکن است برای درمان به چندین جلسه نیاز باشد.

درمان‌های خانگی

برای کاهش اثرات سندرم تخمدان پلی کیستیک یا تنبلی تخمدان، سعی کنید:

• وزن‌تان را کنترل کنید: کاهش وزن می‌تواند سطوح انسولین و آندروژن را پایین بیاورد و روند تخمک‌گذاری را مجددا آغاز کند. از پزشک‌تان در مورد کاهش وزن سوال کنید.

• مصرف کربوهیدرات‌ها را کاهش دهید: رژیم‌های غذایی کم-چربی، کم-کربوهیدرات سطح انسولین را کاهش می‌دهند. اگر به تنبلی تخمدان مبتلا هستید از پزشکتان در مورد یک رژیم غذایی کم-کربوهیدرات سوال کنید. می‌توانید از کربوهیدرات‌های پیچیده، که سطح قند خون را به آرامی افزایش می‌دهند استفاده کنید.
• فعال باشید: تمرین ورزشی به کاهش سطح قند خون کمک می‌کند. اگر به تنبلی تخمدان مبتلا هستید، افزایش فعالیت روزمره‌تان و شرکت در یک برنامه ورزشی منظم می‌تواند مقاومت به انسولین را کاهش دهد یا به کل درمان کند. به این صورت هم وزن خود را تحت کنترل خواهید داشت، هم از وقوع دیابت پیشگیری خواهید کرد.

چه زمانی برای سندرم تخمدان پلی کیستیک یا تنبلی تخمدان به پزشک مراجعه کنیم؟

برای تشخیص و درمان سندرم تخمدان پلی کیستیک، بهتر است به پزشک زنان و زایمان مراجعه کنید.

در صورت وجود شرایط زیر حتما به پزشک خود مراجعه کنید:

• اگر قاعدگی‌تان به طرز معنی‌داری عقب افتاده است و باردار نیستید.
• اگر علائم سندرم تخمدان پلی کیستیک، مانند رویش بی‌رویه مو بر روی صورت و بدن، را دارید.
• اگر برای بیش از ۱۲ ماه برای بارداری، بدون نتیجه خاصی، سعی کرده‌اید.
• اگر علائم دیابت، مانند تشنگی و گرسنگی شدید، تاری دید و یا کاهش وزن غیرمنتظره را دارید.

ممکن است پزشک برای تشخیص از آزمایش برای دیابت و سایر آزمایش‌ها استفاده کند.

نکاتی مهم درباره داروهای تنبلی تخمدان

• داروهای دیگری نیز برای درمان به افراد می دهند که بستگی به علت بیماری دارند ، مانند وقتی که فرد دچار بیماری های غددی و مشکلات تیروئیدی باشد ، با مراجعه به پزشک متخصص غدد می تواند درمان های لازم را برای این بیماری ها کسب کند.
• مصرف هم زمان دو داروی اسپیرونولاکتون و سیپروترون کامپاند مشکلی برای فرد ایجاد نمی کند و مصرف هم زمان این دو دارو موجب اثر بخشی بیشتر نیز می شود اما درباره مصرف قرص متفورمین باید بدانید که این قرص را به همراه یک وعده غذایی و جدا از آن دو دارو در ساعات دیگر باید مصرف کنید.
• درمان با این سه دارو حدود یک سال به طول می انجامد اما بهترین و اصلی ترین دارو برای درمان تنبلی تخم دان کاهش استرس است .

درمان تنبلی تخمدان با روش ها و نسخه های طب سنتی

 برخی از خانم ها مایلند برای رفع مشکل تنبلی تخمدان از روش های طبیعی و گیاهی استفاده کنند . توجه داشته باشید که مدت زمان درمان یک الی سه ماه طول می‎ کشد و باید برای بهبود کامل در طول درمان مواد توصیه شده را به طور کامل مصرف نمایید.

 درمان تنبلی تخمدان با بادکش زیرشکم و کمر

بادکش نسخه درمانی قدیمی برای این مشکل زنان است ، فقط فراموش نکنید که این کار را توسط افراد با تجربه و مهارت انجام دهید.

حجامت برای درمان تنبلی تخمدان

برای رفع این مشکل باید ئر برخی از قسمت های بدن حجامت انجام شود *** توسط فردی متخصص و تحت نظر پزشکان متخصص طب سنتی***

• حجامت عام یعنی در قسمت مهره‎ های پشت یا میان دو شانه
• حجامت زیر شکم هر دو هفته یک ‎بار
• حجامت ساکرال که در ناحیه ساکرال کمی پایین ‎تر از مهره ‎های کمری کاملا بین دو باسن انجام می شود

درمان تنبلی تخمدان با عرق رازیانه 

شبی یک لیوان عرق رازیانه همراه با یک قاشق مرباخوری عسل به غیر زمان پریودی برای درمان تنبلی تخمدان میل کنید.

درمان تنبلی تخمدان با عسل و سیاه دانه

برای درمان راحت درمان تنبلی تخمدان عسل و سیاه دانه ای که نیم‎ کوب شده به خوبی مخلوط کنید و روزانه دو قاشق مرباخوری (صبح و شام) میل نمایید.

درمان تنبلی تخمدان با زاج و روغن زیتون

برای تهیه این داروی ترکیبی مخصوص و عالی درمان تنبلی تخمدان باید:

زاج به اندازه یک نخود و یک قاشق مرباخوری عسل و یک قاشق چایخوری روغن زیتون بودار تصفیه نشده را به خوبی ترکیب کنید و در روزهای پاکی از پریود در 14 مرحله به صورت واژینال استفاده نمایید.

شربت سرکه انگبین برای درمان تنبلی تخمدان

• یک لیوان سرکه انگور خانگی را در دو لیوان عرق نعنای طبیعی و مرغوب روی حرارت در قابلمه مسی قرار دهید.
• بعد از گرم شدن از روی حرارت برداشته و بعد دو لیوان عسل طبیعی و مرغوب را به آن اضافه کنید.
• بعد از آب شدن عسل در محلول فوق اجازه دهید خنک شود و داخل شیشه ریخته و در یخچال بگذارید.
• روزانه یک سوم لیوان از این مواد را درون 1 لیوان آب ریخته و بعد از ترکیب کامل میل کنید.

عمل جراحی کورتاژ (گشاد کردن دهانه رحم)

انواع کورتاژ

ممکن است به دلایلی به کورتاژ نیاز داشته باشید. این عمل به دلایل زیر انجام می شود:

علت اول: خارج کردن بافت های جفت در داخل رحم در طول یا بعد از سقط جنین. این کار از عفونت و یا خونریزی شدید جلوگیری می کند.

علت دوم: تشخیص یا درمان خونریزی غیر طبیعی رحم. کورتاژ به تشخیص یا درمان بیماری های رشد مانند فیبروم ( این مقاله را بخوانید: فیبروم یا میوم رحم چیست)، پولیپ، عدم تعادل هورمونی یا سرطان رحم کمک می کند.

نمونه ای از بافت رحم برای بررسی سلول های غیر طبیعی زیر میکروسکوپ مشاهده می شود.

برای تشخیص بیماری

در صورت مشاهده موارد زیر، پزشک ممکن است نمونه ای از D & C را به عنوان نمونه برداری از آندومتر برای تشخیص بیماری انجام دهد:

 خونریزی رحمی غیرطبیعی
  خونریزی پس از یائسگی
 پزشک سلول های آندومتر غیر طبیعی در طی آزمایش معمول سرطان دهانه رحم پیدا کند

برای انجام آزمایش، پزشک یک نمونه بافت از پوشش رحم (اندومتر) جمع آوری می کند و نمونه را برای آزمایشگاه می فرستد. تست می تواند موارد زیر را بررسی کند:

 هیپرپلازی اندومتری – یک بیماری پیش آگهی که در آن پوشش رحم ضخیم می شود
 پولیپ رحم (تشخیص پولیپ رحم | درمان پولیپ رحم)
  سرطان رحم

برای درمان بیماری

هیستروسکوپی : هنگام انجام D & C درمانی، پزشک مواد داخل رحم را خارج می کند. پزشک ممکن است این کار را برای بررسی موارد زیر انجام دهد:

خارج کردن بافت باقی مانده پس از سقط جنین برای جلوگیری از عفونت و خونریزی سنگین
خارج کردن بارداری مولار که در آن یک تومور به جای حاملگی طبیعی ایجاد شده است
 درمان خونریزی بیش از حد پس از زایمان با خارج کردن جفت که در رحم باقی مانده است
خارج کردن پولیپ دهانه رحم یا رحم که معمولا غیر سرطانی(خوش خیم) هستند.

پزشک ممکن است D & C را همراه با عمل دیگری به نام هیستروسکوپی انجام دهد. در طی هیستروسکوپی، پزشک یک وسیله باریک را با چراغ و دوربین وارد واژن می کند و از طریق دهانه رحم به داخل رحم وارد می کند.

سپس پزشک پوشش رحم را روی صفحه نمایش مشاهده می کند، مناطق غیر طبیعی را بررسی می کند و اطمینان حاصل می کند که پولیپی وجود ندارد. در صورت نیاز پزشک از بافت های داخل رحم نمونه برداری می کند. در طی هیستروسکوپی، پزشک پولیپ رحم و تومورهای فیبروئید را از داخل رحم خارج می کند.

در هنگام عمل کورتاژ چه اتفاقی می افتد؟

می توانید عمل کورتاژ را در مطب دکتر خود، کلینیک یا بیمارستان انجام دهید. کورتاژ معمولا 10 تا 15 دقیقه طول می کشد، اما ممکن است تا 5 ساعت در مطب، کلینیک یا بیمارستان بمانید. قبل از کورتاژ، باید فرم رضایت نامه را امضا کنید و در خصوص سابقه پزشکی به پزشک اطلاع دهید. در خصوص عمل از پزشک سؤال کنید. اگر موارد زیر وجود دارد حتما به پزشک بگویید:

 مشکوک هستید که حامله هستید
  شما به هر گونه دارو، ید یا لاتکس حساسیت دارید.
 سابقه اختلالات خونریزی دارید یا داروی رقیق کننده خون مصرف می کنید.

شما بیهوش خواهید شد. نوع بیهوشی بستگی به روش عمل دارد:

 اگر از بیهوشی عمومی استفاده شود، طی عمل بیدار نخواهید شد.
 اگر بیهوشی نخاعی یا اپیدورال (منطقه ای) استفاده شود، از کمر به پایین را حس نخواهید کرد.
اگر بیهوشی موضعی استفاده شود، بیدار خواهید بود و اطراف دهانه رحم بی حس خواهد بود.

قبل از انجام کورتاژ

قبل از کورتاژ، باید لباس مخصوص بیمارستان را بپوشید، و مثانتان را خالی کنید.

در طول کورتاژ

در طی کورتاژ، به پشت دراز می کشید و پاها را بر روی رکابی مشابه آزمایش لگن قرار می دهید. سپس دکتر یک اسپکولوم را به داخل واژن وارد می کند و دهانه رحم را با گیره می گیرد. اگرچه کورتاژ شامل سوزن یا برش نیست، اما پزشک دهانه رحم را با یک محلول ضد عفونی پاک می کند.

کورتاژ شامل دو مرحله اصلی است:

مرحله اول:
گشاد کردن شامل باز کردن دهانه قسمت پایین رحم (دهانه رحم) به منظور وارد کردن ابزار. پزشک ممکن است قبل از شروع یک لوله نازک (لامیناریا) وارد دهانه کند و یا قبل از انجام این عمل از دارو استفاده کند تا دهانه رحم را نرم کند و باعث باز شدن آن شود.

مرحله دوم:
کورتاژ شامل برش پوشش رحم و برداشتن محتویات رحم با ابزار قاشق شکل (یک کورت) است. دکتر همچنین ممکن است از یک کانول برای مکش هر ماده باقی مانده از رحم استفاده کند. این کار باعث گرفتگی عضلات می شود. نمونه بافت سپس برای آزمایش به آزمایشگاه فرستاده می شود.

گاهی اوقات جراحی های دیگر همراه با کورتاژ انجام می شود. به عنوان مثال، پزشک ممکن است یک دستگاه باریک برای مشاهده داخل رحم (عمل هیستروسکوپی چیست) وارد کند.

عوارض انجام کورتاژ

پس از کورتاژ، عوارض جانبی و خطرات احتمالی وجود دارد. عوارض جانبی رایج عبارتند از:
گرفتگی
لکه بینی یا خونریزی خفیف
عوارض مانند گردن آسیب دهانه رحم و سوراخ شدن رحم یا مثانه و عروق خونی بسیار نادر است. اما در صورتی که علایم زیر را پس از کورتاژ داشتید، با پزشک خود تماس بگیرید:
خونریزی شدید یا طولانی یا لخته شدن خون
  تب
 درد
حساس شدن شکم
 ترشحات بدبود از مهبل (واژن)

در موارد بسیار نادر، بافت زخم (چسبندگی) ممکن است در داخل رحم ایجاد شود. این بیماری (سندرم Asherman) باعث ناباروری و تغییر در جریان قاعدگی می شود. جراحی می تواند این مشکل را برطرف کند، بنابراین حتما هر تغییر غیر طبیعی قاعدگی را پس از کورتاژ گزارش دهید.

مراقبت های بعد از کورتاژ

پس از کورتاژ، یک پوشش جدید در رحم ایجاد خواهد شد. دوره قاعدگی بعدی ممکن است در زمان منظم رخ ندهد. ممکن است زود یا دیر شود.

 تا زمانی که دهانه رحم به اندازه طبیعی خود برسد، باکتری از واژن می تواند وارد رحم شود و باعث عفونت شود. در این زمان هیچ چیزی وارد مهبل نکنید. در خصوص زمان مناسب برای نزدیکی جنسی یا استفاده دوباره از تامپون از پزشک بپرسید.

پس از کورتاژ، باید به کمک فردی دیگر به خانه بروید. اگر از بیهوشی عمومی استفاده شده باشد، مدت زمان زیادی احساس خستگی می کنید و حالت تهوع و استفراغ دارید. شما می توانید پس از یک یا دو روز به فعالیت های منظم خود بازگردید. در عین حال، در خصوص محدودیت ها از پزشک خود بپرسید. همچنین ممکن است چند روز لکه بینی و گرفتگی عضلات داشته باشید. این حالت طبیعی است. ممکن است بخواهید از پد بهداشتی برای لکه بینی استفاده کنید و برای کاهش درد نیز می توانید مسکن مصرف کنید.

 احتمالا تغییری در زمان قاعدگی بعدی شما اتفاق می افتد. ممکن است قاعدگی زودتر یا دیرتر دیده شود. برای جلوگیری از ورود باکتری ها به رحم، در خصوص زمان مناسب برای استفاده از تامپون و رابطه جنسی با پزشک صحبت کنید.

طبق برنامه به ملاقات پزشک بروید. اگر بافتی برای بیوپسی فرستاده شده است، در خصوص زمان دریافت نتایج از دکتر بپرسید. نتایج معمولا ظرف چند روز در دسترس هستند.

آیا چیزی هست که باید بعد از کورتاژ انجام دهم یا نباید انجام دهم؟

اگر هر یک از موارد زیر را داشته باشید، باید با پزشک خود تماس بگیرید:

 خونریزی شدید از مهبل (واژن)
تب
درد در ناحیه شکم
 ترشحات بدبو از مهبل (واژن)

آیا پس از سقط جنین کورتاژ نیاز است؟

حدود 50٪ از خانم هایی که سقط جنین دارند کورتاژ انجام نمی دهند. خانم ها می توانند در خصوص سقط جنین قبل از هفته دهم بارداری تمام مشکلات را به تنهایی حل کنند. پس از هفته دهم بارداری، سقط جنین به احتمال زیاد ناقص خواهد بود و نیاز به کورتاژ دارد. انتخاب استفاده از کورتاژ یا فرایند طبیعی انتخاب شخصی است که بهتر است پس از صحبت با پزشک تصمیم گیری انجام شود.

بعضی از خانم با سقط جنین در منزل راحت تر هستند. برخی معتقدند این مرحله قسمتی از فرآیند بهبود به حساب می آید. همچنین بسیاری از خانم هایی که سقط جنین دارند سابقه سوء تغذیه دارند و نمی خواهند عوارض ناشی از کورتاژ باعث مشکلات بعدی شود. برای اکثر سقط جنینهای سه ماهه اول، مدیریت انتظار یک گزینه مناسب است.

عوارض و مراقبت های بعد از کورتاژ

برای برخی از خانم ها عواقب عاطفی انتظار برای سقط جنین طبیعی، بیش از پیش غیر قابل پیش بینی است و به سختی می توانند آن را مدیریت کنند. بهبود برای آنها فقط با عمل کورتاژ امکان پذیر است. کورتاژ برای خانم هایی توصیه می شود که بعد از هفته 10 تا 12 بارداری سقط جنین یا بیماری داشته اند که نیاز به مراقبت های ویژه دارد.

خطرات احتمالی و عوارض کورتاژ چیست؟

خطرات مرتبط با بیهوشی مانند
واکنش نامطلوب به دارو و مشکلات تنفسی
 خونریزی شدید
 عفونت در رحم یا سایر اندام های لگن
 سوراخ شدن رحم
 شکستن یا تضعیف دهانه رحم
 زخم رحم یا زخم دهانه رحم که ممکن است نیاز به درمان بیشتری داشته باشد
 عمل ناقص که نیاز به انجام یک عمل دیگر دارد

در چه شرایط های دیگری از کورتاژ استفاده میشود؟

کورتاژ اغلب به عنوان یک روش جانبی برای هیستروسکوپی استفاده می شود. علاوه بر این، کورتاژ اغلب برای شرایط زیر استفاده می شود:

1. کورتاژ در خونریزی نامنظم یا بیش از حد :
خونریزی نامنظم شامل لکه بینی یا خونریزی بین دوره ها است. خونریزی با دوره های طولانی و سنگین و یا خونریزی پس از یائسگی می تواند نشانه مشکلات زیادی باشد. در کورتاژ پوشش رحم برداشته می شد و بافت آن زیر میکروسکوپ بررسی می شود.

این عمل می تواند باعث ایجاد خونریزی غیرطبیعی شود. علل خونریزی نامنظم یا غیر طبیعی عبارتند از:

فیبریدها و پولیپ ها:
این شرایط بسیار رایج هستند. تومورهای فیبرینی به دلیل رشد غیر سرطانی سلول ها می باشد که در رحم ظاهر می شوند. بعضی حتی از دیوار رحم بر روی ساقه رشد می کنند.

فیبریدها می توانند باعث درد مزمن و خونریزی شدید شوند. پولیپ ها، مانند فیبروئید، باعث رشد غیرسرطانی سلول ها می شوند و علت رایجی برای خونریزی نامنظم هستند. پولیپ ها و فیبروئید ها علائمی شبیه به سایر علل خونریزی شدید دارند.

 سرطان آندومتر:
کورتاژ و هیستروسکوپی برای علائم بیمارهای خاص ایجاد شده در اثر سرطان رحم یا تغییرات پیش سرطان انجام می شود. البته، تشخیص سرطان در مراحل اولیه و قابل درمان آن بسیار مهم است.

2. کورتاژ درمانی:
کورتاژ اغلب به عنوان درمانی برای مشکلات شناخته شده استفاده می شود. یک حالت سقط جنین ناقص یا حتی زایمان کامل است، که در آن ، بافتی از جنین یا جفت در داخل رحم مانده باشد.

اگر بافتی در رحم باقی مانده باشد خونریزی شدید اتفاق می افتد که می تواند باعث مرگ شود. پزشک در صورت موارد زیر از انجام کورتاژ اجتناب می کند مگر ضروری باشد:

 عفونت لگن:
در صورت داشتن عفونت، این احتمال وجود دارد که ابزار جراحی عفونت و باکتری را از واژن و دهانه رحم به رحم منتقل کند (14 علائم عفونت رحم و تخمدان). همچنین احتمال آسیب به بافت آلوده وجود دارد. به همین علت پزشک ممکن است تا زمان برطرف شدن عفونت به وسیله آنتی بیوتیک صبر کند.

  اختلالات لخته شدن خون:
پزشکان بر توانایی طبیعی بدن برای لخته شدن برای متوقف کردن خونریزی پس از کورتاژ توجه دارند. زنان با اختلالات خون مشخص معمولا این جراحی را انجام نمی دهند.

عمل کورتاژ جنین چیست و چگونه انجام می شود

اگر در ابتدای بارداری دچار سقط جنین پنهان شوید شاید احتیاجی به کورتاژ پیدا نکنید، ولی اگر از سه ماهه اول دیر تر سقط جنین اتفاق بیافتد، ممکن است به دلیل کاهش خطر خونریزی شدید و عدم خروج کامل بافت، به کورتاژ نیاز داشته باشید.

سوال:پس از انجام عمل کورتاژ و ریکاوری بعد از آن چه باید کرد و باید چه انتظاری داشت؟

پاسخ:پس از انجام عمل کورتاژ، شما به یک همراه نیاز خواهید داشت تا شما را تا منزل خود همراهی نماید. اگر شما برای انجام این عمل بیهوشی عمومی دریافت کرده اید، ممکن است تا مدتی احساس سرگیجه و حالت تهوع و استفراغ به شما دست بدهد. معمولا پس از گذشت دو روز شما می توانید تمام فعالیت های روزانه ی خود را از سر بگیرید.

در همین حال از دکتر خود در مورد محدودیت ها و فعالیت هایی که نباید انجام دهید سوال کنید. ممکن است برای چند روزی احساس گرفتگی خفیف در شکم خود داشته باشید و خونریزی شفافی را نیز تجربه کنید که این موضوع طبیعی می باشد. ممکن است شما نیاز داشته باشید که در چند روز ابتدایی پس از انجام عمل و برای کنترل خونریزی از نوار بهداشتی استفاده کنید و از قرص های تسکین دهنده برای کاهش درد استفاده نمائید. در نظر داشته باشید که پس از این عمل باید انتظار جابجا شدن زمان پریود خود را داشته باشید. ممکن است این بار پریود شما کمی زودتر یا کمی دیرتر اتفاق بیفتد. برای جلوگیری از ابتلا به عفونت باکتریایی واژن، رابطه جنسی خود را تازمانی که دکتر شما را از انجام آن منع می کند به تعویق بیندازید و در این مدت از تامپون استفاده نمائید. به طور مرتب با پزشک خود ملاقات داشته باشید و هرگونه درمان دیگری که نیاز می باشد را با وی برنامه ریزی نمائید. اگر هرگونه بافتی طی انجام عمل کورتاژ برای انجام آزمایش و بیوپسی به آزمایشگاه فرستاده شد، نتایج قابل انتظار آن را از پزشک خود جویا شوید. نتایج حاصل از انجام این آزمایشات معمولا پس از چند روز حاضر خواهند شد.

سوال:عوارض رایج پس از انجام عمل کورتاژ چیست؟

پاسخ:پس از انجام عمل کورتاژ، به طور طبیعی عوارض و خطراتی برای بیمار وجود خواهد داشت. عوارض رایج شامل دردهای کرامپی، لکه بینی یا مشاهده خونریزی شفاف رنگ می باشد. اما عوارض نادر این جراحی می تواند آسیب به دهانه رحم، سوراخ شدن خود رحم یا روده باشد. اگر شما پس از انجام این عمل هر یک از موارد زیر را مشاهده کردید حتما با پزشک خود تماس بگیرید:

* خونریزی سنگین یا طولانی مدت یا مشاهده خون لخته شده
* تب
* درد
* احساس حساسیت در شکم
* مشاهده ی ترشحات بد بو از واژن

در موراد بسیار نادری زخم های ایجاد شده در رحم می تواند باعث ایجاد سندرم آشرمن شود. این سندرم می تواند باعث ناباروری و تغییراتی در جریان قاعدگی شود. جراحان می تواند این عارضه را درمان نمایند. بنابراین برای پیشگیری از ابتلا به این سندرم و عوارض آن حتما هر گونه تغییر در جریان قاعدگی پس از انجام عمل کورتاژ را با پزشک خود در میان بگذارید.

پس از انجام عمل کورتاژ، شما به یک همراه نیاز خواهید داشت تا شما را تا منزل خود همراهی نماید

عمل کورتاژ از دو قسمت مهم تشکیل می شود:

1.اتساع :که طی آن دهانه رحم باز و گشاد می شود و امکان وارد شدن یک ابزار خارجی به داخل رحم فراهم می شود. پزشک شما ممکن است از یک میله ی بلند و باریک استفاده کند که بوسیله آن دهانه رحم شما آهسته آهسته بازتر و گشادتر می شود. ممکن است به جای استفاده از میله مذکور از داروی خاصی برای این منظور استفاده نماید. برای آشنایی بیشتر می توانید فیلم کورتاژ را مشاهده نمائید.

2.کورتاژ: که طی آن بافت داخل رحم بوسیله ی ابزار خاصی که قاشقی شکل و دراز می باشد و کورت (curette) نام دارد، تراشیده می شود. پزشک شما ممکن است از ابزار خاصی که کانولا (cannula) نام دارد برای برداشتن و مکش هرگونه بافت باقی مانده داخل رحم استفاده نماید. در بسیاری از موارد قسمتی از بافت خارج شده جهت آزمایش به آزمایشگاه فرستاده می شود. در بعضی موارد ممکن است عمل های دیگری به همراه این عمل انجام شود؛ به عنوان مثال ممکن است پزشک شما از ابزار باریک و بلندی برای مشاهده داخل رحم شما استفاده نماید. به این عمل، هیستروسکوپی (hysteroscopy) گفته می شود.

ابزار لازم برای کورتاژ

یک عدد دیش .یک عدد پنس شستشو.یک عدد پنس جفت.یک عدد پنس کل.سه عدد کورت شماره های مختلف.دو عدد والو.یک عدد پنست.یک عدد گالیپات.سه عدد گاز.مقداری پنبه.یک عدد گان سبز.یک عدد حوله.چهار عدد شان سبز ساده.دو عدد جوراب سبز.دو عدد شان سینی ساده.