همه چیز درباره گیاه سیر

نام علمی: 

Allium sativum

تیره :

Alliaceae

گیاهشناسی:

سیر گیاهی است علفی و دائمی که ساقه آن تا ارتفاع ۴۰ سانتیمتر نیز می‌رسد. قسمت زیر زمینی آن متورم و مرکب از ۵ تا ۱۲ قطعه و محصور در غشا های نازک و ظریف برنگ خاکستری مایل به سفید می‌باشد. برگ‌های آن باریک و نواری شکل به رنگ سبز تیره و گل‌های آن کوچک و صورتی رنگ که به صورت یک چتر در انتهای ساقه ظاهر می‌شود.

سیر و پیاز رابطه‌ای نزدیک با هم دارند. به‌طور کلی ۲ نوع سیر وجود دارد.

1. سیر آمریکایی بنام Greole نامیده می‌شود. این نوع سیر دارای پوست سفید بوده و از انواع دیگر قوی تر است.
2. سیر تاهیتی که از بقیه درشت تر است و گاهی قطر آن به ۸ سانتیمتر می‌رسد.

بولب آن که قسمت متورم و زیرزمینی گیاه را تشکیل می دهد، مرکب از 5 تا 10 قطعه متورم، محصور در غشاهای نازک و ظریف، به رنگ خاکستری مایل به سفید است. برگهائی باریک و گلهائی به رنگ سفید چرک، منقوش به لکه های کوچک و قرمز رنگ دارد. از مشخصات برگهای آن این است که اولاً وضع آیخته از ناحیه غلاف دارند و ثانیاً پهنک برگهای آن طویل و منتهی به غلاف درازی است که قسمت زیادی از ساقه را فرا می گیرد و به علاوه غلاف برگهای آن یکدیگر را می پوشانند. مجموعه گلهای گیاه نیز همراه با برجستگیهای کوچک در رأس دمگل درازی به تعداد کم یا ظاهر گل آذین چتر مانند ظاهر می شود. براکته متورم و منتهی به رأس باریک و درازی نیز، مجموعه گلها را فرا می گیرد که نازک و غشائی است. حالات غیر طبیعی مختلفی در این گیاه وجود دارد که یکی از آنها بولب مرکب از 3 برجستگی متورم است. واریته های سیر به دو دسته تقسیم می شود که دسته اول دارای سه واریته بنام های زیر می باشد : الف) A. sativum var. sativum (به سیر طوقه باریک و بدون ساقه گل دهنده ارقام Rocambole و Continental از این واریته می باشند) ب) A. sativum var ophioscorodn (سیر طوقه کلفت ساقه گل دهنده کشیده و خمیده ) ج) A. sativum var.Scordoprasum (با ساقه گل دهنده ایستاده) دسته دوم دارای واریته های زیر می باشد. د) A. Sativum var sagitatum Kuz ( با ساقه گل دهنده) ه) A. Sativum var vulgarae Kuz ( بدون ساقه گل دهنده)

خواص دارویی

هزاران سال از اضافه شدن سیر به سبد غذایی خانوار می‌گذرد. شواهد موجود نشان می‌دهد افرادی که بیش از ۵ هزار سال پیش در ساخت اهرام مصر مشارکت داشتند نیز سیر می‌خورند. گیاه سیر نه تنها یک چاشنی فوق‌العاده برای انواع غذاهاست بلکه فواید فراوانی نیز برای سلامتی دارد. از آنجا که این گیاه آفات کمی دارد بنابراین احتمال این که حاوی آفت‌کش یا علف‌کش‌های شیمیایی باشد نیز کمتر است.

تاکنون هزاران مطالعه در مورد فواید سیر برای سلامتی انجام شده است که نشان می‌دهد این گیاه، دشمن سرسخت هرگونه مرض و بیماری است. در ادامه به بخشی از خواص این گیاه اشاره می‌کنیم که از لحاظ علمی به اثبات رسیده‌اند.

کمک به کاهش وزن

مطالعات حیوانی پیوند میان مصرف سیر و رسیدن به وزن سالم را تایید می‌کند. به عنوان مثال در یک تحقیق، عصاره سیر کهنه به تنهایی یا همراه با ورزش وزن بدن و چربی کبد را در موش‌ها کاهش داد. در یک مطالعه دیگر هر دو روغن سیر و پیاز باعث کاهش چاقی و چربی‌های خطرناک خون در موش‌های آزمایشگاهی شد.

سیر همچنین با افزایش دمای بدن موش‌های پرخور میزان چاقی و ژن‌های سازنده بافت چربی (بافت چربی سفید) را در آن‌ها کاهش داد.

سلامتی کبد در برخورداری از وزن سالم اهمیت بالایی دارد. در مطالعه‌ای که بر روی حیوانات آزمایشگاهی انجام شد، مکمل سیر با بهبود وضعیت آنتی اکسیدانی، آسیب کبدی ناشی از سموم و داروها را کاهش داد.

این یافته‌ها در خصوص سلامتی کبد در مدیریت وزن اهمیت ویژه‌ای دارد زیرا کبد به پردازش غذاها و مواد مغذی کمک می‌کند.

با این وجود نقش سیر در دستیابی به وزن سالم تنها به نمونه‌های حیوانی محدود نمی‌شود. در یک آزمایش بالینی، مصرف سیر به کاهش وزن و چربی بدن ۱۱۰ بیمار مبتلا به بیماری کبد چرب غیرالکلی منجر شد.

کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی

مصرف مقادیر بالای سیر خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی را کاهش می‌دهد. در پژوهشی که بر روی موش‌های آزمایشگاهی انجام شد، سیر کهنه سخت شدن شریان‌ها و رسوب کلسترول و چربی در دیواره عروق را در این موش‌ها کاهش داد.

سیر همچنین با کاهش کلسترول، کلسیفیکاسیون شریانی (تجمع کلسیم در عروق)، فشار خون و لخته شدن بیش از حد خون، به حفظ سلامت قلب کمک می‌کند.

پزشکی باستانی هند قرن‌هاست که استفاده از سیر را برای درمان بیماری‌های قلبی و آرتریت تجویز می‌کند.

محققان در مطالعاتی که بر روی انسان انجام دادند به اثرات مثبت مصرف سیر در جلوگیری از لخته شدن بیش از حد خون پی بردند. لخته شدن بیش از حد خون در اغلب موارد، عامل بروز حملات قلبی و سکته مغزی است.

در این پژوهش، سیر همچنین تولید ترومبوکسان که از عوامل لخته شدن خون است و چربی‌های اکسیده شده (محصولات لیپوکسیژناز) که در پلاکت‌ها تشکیل می‌شوند را نیز کاهش داد.

کاهش کلسترول

نتایج بیش از ۴۰ تحقیق نشان داده است که افزودن سیر به سبد غذایی به کاهش کلسترول کُل، کلسترول LDL و تری گلیسیرید کمک می‌کند و سطح کلسترول خوب (HDL) را افزایش می‌دهد.

در اکثر این مطالعات از پودر سیر استفاده شده است، اما سیر تازه و کهنه یا روغن سیر به مراتب مفیدترند.

تغییرات مطلوب در سطح کلسترول LDL، که به عنوان کلسترول بد شناخته می‌شود در اکثر آزمایشات تحقیقاتی انجام شده بر روی افراد، مشاهده شد. در پایان این تحقیقات کلسترول LDL در افراد تحت آزمایش بین ۱۱ تا ۲۶ درصد کاهش یافت.

سیر به سه طریق به کاهش کلسترول بد کمک می‌کند؛ ۱) کلسترول را از آسیب‌های ناشی از اکسیده شدن حفظ می‌کند، ۲) توانایی بدن را در از بین بردن کلسترول افزایش می‌دهد و ۳) ترکیبات موجود در آن از جمله اس- الیل سیستئین و دی‌آلیل دی‌سولفید میزان تولید کلسترول توسط کبد را کاهش می‌دهند.

کاهش فشار خون

نتایج مطالعه بزرگی که بر روی حدود هزار بیمار انجام شد، نشان داد که مکمل سیر باعث کاهش فشار خون می‌شود. علاوه بر این، تأثیر این ماده در تنظیم فشار خون بیمارانی که در بدو پژوهش به فشار بالا دچار بودند، قوی‌تر و ملموس‌تر بود.

سیر با افزایش گردش خون در بدن فشار خون را کاهش می‌دهد. یک مطالعه جدید نشان داد که سیر خام خرد شده باعث کاهش هر دو فشار خون سیستولیک و دیاستولیک در مبتلایان به سندرم متابولیک می‌شود.

سیر اثراتی شبیه به هورمون‌ها (پروستاگلاندین‌ها) دارد که می‌توانند جریان خون را در بدن بهبود بخشند. ترکیبات موجود در سیر اثرات مشابهی با داروهای فشار خون دارد که به عنوان “بازدارنده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین” شناخته می‌شوند. این گیاه همچنین با افزایش سطح نیتریک اکسید، فشار خون را با ایجاد آرامش بیشتر در عروق ریوی تنظیم می‌کند.

اثرات بلندمدت بر علائم دیابت

به استناد نتایج مطالعه‌ای که بر روی ۷۲۸ نفر از مبتلایان به دیابت نوع ۲ انجام شد، مصرف مکمل سیر باعث کاهش قند خون ناشتا و سطح هموگلوبین ای وان سی (A۱C) می‌شود.

این نکته که این کاهش در ۲، ۱۲ و ۲۴ هفته بعد از شروع مصرف مکمل‌ها نیز در افراد تحت مطالعه مشاهده شد، نشان می‌دهد که سیر در تسکین علائم دیابت تاثیری بلندمدت دارد.  

سیر همچنین علاوه بر تنظیم وزن و سطح کلسترول بیماران دیابتی، به لوزالمعده در ساخت و استفاده از انسولین کمک کرده و مقاومت بدن به انسولین را کاهش می‌دهد.

خواص ضدسرطانی

سیر به ویژه اگر به طور خام مصرف شود، خطر ابتلا به سرطان‌های گوارشی از جمله سرطان معده، روده بزرگ و مری و سرطان‌هایی چون سرطان پروستات، تخمدان و رحم را کاهش می‌دهد. سیر منبعی غنی از آنتی‌اکسیدان‌ها است که می‌تواند دلیلی برای خاصیت ضدسرطانی آن باشد. این گیاه همچنین با افزایش ظرفیت و توانایی بدن در ساخت برخی از آنتی اکسیدان‌های خاص به مهار رشد سلول‌های سرطانی کمک می‌کند.

تحقیقات انجام شده بر روی نمونه‌های حیوانی و سلول‌ها همچنین از نقش سیر در افزایش میزان اثربخشی درمان‌های سرطان حکایت دارد.

پژوهشگران در مطالعه‌ای که بر روی رژیم غذایی بیش از ۲۰ هزار نفر انجام شد، به ارتباط میان مصرف مقادیر بالای سیر و کاهش خطر ابتلا به سرطان معده پی بردند.  

مطالعه دیگری که بر روی ۶ هزار بیمار انجام شد نیز نشان داد که خوردن سیر خام حداقل ۲ بار در هفته خطر ابتلا به سرطان ریه را حدود ۵۰ درصد کاهش می‌دهد.

تقویت سیستم ایمنی بدن

سیستم ایمنی بدن بسیار پیچیده است و وظایفی چون مبارزه با میکروب‌های ناخواسته، تنظیم التهاب و غیره را برعهده دارد. سیر به روش‌های مختلفی به سیستم ایمنی بدن کمک می‌کند.

این گیاه همچنین از خواص آنتی اکسیدانی فراوانی نیز برخوردار است. این آنتی اکسیدان‌ها واکنش سیستم ایمنی را تقویت کرده و التهاب را در بدن کاهش می‌دهند.

سیر به علاوه اثر ضد باکتری، ضد ویروسی و ضد انگلی نیز دارد. این گیاه به میکروبیوم‌های مفید روده آسیب نمی‌زند اما به بدن در مبارزه با باکتری‌ها، ویروس‌ها و انگل‌های مضر موجود در دستگاه گوارش کمک می‌کند.

مصرف سیر همچنین با کمک به دفع رادیکال‌های آزاد خطرناک از آسیب ناشی از التهاب در بدن جلوگیری می‌کند.

از بین بردن عفونت‌ها

مواد حاوی گوگرد از جمله آلیسین موجود در سیر خواص ضدباکتریایی دارند. این مواد در مقابله با برخی از گونه باکتری‌های مضر مقاوم در برابر دارو از جمله استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA) و برخی از گونه‌های ای کولی ( E. Coli) مؤثر هستند.

در مطالعات بالینی انجام شده، سیر در درمان عفونت هلیکوباکتر پیلوری و همچنین واژینوز باکتریایی موثر واقع شد.

سیر خواص ضدویروسی نیز دارد. مصرف این گیاه می‌تواند تعداد دفعات ابتلا به سرماخوردگی و دوره این بیماری را کاهش دهد، البته برای تایید این فرضیه به شواهد و مدارک بیشتر نیاز است.

در حوزه مطالعات سلولی نیز سیر در مقابله با کاندیدا اثرات ضد قارچی دارد. کاندیدا قارچی است که می‌تواند در سراسر دستگاه گوارش از دهان گرفته تا روده بزرگ، بیماری ایجاد کند. علاوه بر عفونت‌های ناشی از کاندیدا، براساس یافته‌های به دست آمده از آزمایشات بالینی، این گیاه می‌تواند به مبارزه با عفونت‌های ژﯾﺎردﯾﺎ نیز کمک کند.

حفظ سلامت مو و پوست

سیر اثرات ضدالتهابی و آنتی‌اکسیدانی فراوانی دارد، اثراتی که به حفظ سلامت پوست و محافظت از پوست در برابر پیری زودرس کمک می‌کنند.

سیر همچنین می‌تواند علائم بیماری پسوریازیس را تخفیف داده، به بهبود زخم کمک کند و آسیب‌های پوستی ناشی از قرار گرفتن در معرض آفتاب را کاهش دهد.

این گیاه همچنین می‌تواند از بروز سرطان پوست نیز پیشگیری کرده و به کاهش خطر ابتلا به عفونت پوستی خطرناک معروف به استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA) کمک کند.

نقش سیر در کمک به رشد و سلامت موها نیز قابل توجه است. درمان نوعی از ریزش مو که آلوپسی نام دارد، کار دشواری است. در یک آزمایش بالینی، استفاده از ژل موضعی سیر در کنار درمان‌های استاندارد به رشد مو در بیماران مبتلا به این نوع از ریزش مو کمک کرد.

تقویت حافظه

بخش اعظم دلیل افزایش نرخ ابتلا به زوال عقل در دو دهه اخیر مربوط به سبک زندگی افراد است. سیر ابزاری خوش طعم است که قادر است خطر از دست دادن حافظه را کاهش دهد. این گیاه با محافظت از DNA در برابر آسیب، محافظت در برابر افت عملکرد مغز ناشی از کهولت سن و محافظت از بافت سالم مغز به کمک آنتی اکسیدان‌ها، می‌تواند به تقویت حافظه در افراد کمک کند.

در یک آزمایش حیوانی، عصاره سیر باعث بهبود حافظه و کمک به یادگیری در موشهای مبتلا به دیابت شد. سیر همچنین توانست حافظه موش‌هایی که در معرض سرب قرار گرفته بودند را نیز تقویت کند.

سیر با کاهش آسیب اکسیداتیو به مغز، سطح آسیب‌های ناشی از سرب به این بافت را کاهش می‌دهد.

در این مطالعه، سیر با ارتقای عملکرد نیروگاه تولید انرژی سلول یعنی میتوکندری در عملکرد مغز و حافظه را در موش‌های چاق و دیابتی بهبود بخشید.

مواد مغذی موجود در سیر

سیر سرشار از مواد معدنی چون سلنیم و گوگرد و انواع آنتی‌اکسیدان‌هاست. بخشی از خواص دارویی سیر به ترکیبات گوگردی موجود در آن برمی‌گردد. از دیگر مواد مغذی موجود در این ماده خوراکی می‌توان به منیزیم، پتاسیم، ویتامین E، گلوتاتیون و ویتامین سی اشاره کرد. 

– گوگرد به عنوان یک ماده مغذی بدن را در مقابل باکتری‌ها مقاوم می‌کند و در تنظیم عملکرد پروتئین‌ها و آنزیم‌ها نقش دارد.

– سلنیم یک ماده معدنی و آنتی‌اکسیدان قوی برای بدن است. این ماده به محافظت از بدن در برابر صدمات ناشی از آلودگی و موارد دیگر کمک می کند.

– منیزیم یک ماده معدنی آرام‌بخش است که بیش از ۳۰۰ کارکرد مختلف در بدن دارد.

– ویتامین C به بازسازی بافت کمک می‌کند و با کلاژن‌سازی باعث جوانی پوست می‌شود.

با وجود تمام فواید ذکر شده در مورد سیر برخی از افراد به لکتین‌های موجود در این گیاه حساسیت دارند و بنابراین بهتر است از مصرف آن اجتناب کنند.

نیاز اکولوژیکی

سیر در خاکهای حاصلخیز و زهکشی شده به خوبی رشد می کند. سیر را باید در خاک قوی و رغنی از مواد آلی کاشت. این گیاه را می توان در انواع خاک از لمونی سنگین تا شنی سبک نیز کشت کرد ولی بر روی خاک لوم شنی سست که از مواد آلی غنی باشد بهترین رشد را دارد. pH خاک بین 8/6 تا 2/7 ایده آل است کاشت سیر باید در آب و هوای معتدل نیمه گرمسیری و نیمه سردسیری و نیز روزهای کوتاه و دمای پائین در پائیز و یا اوایل زمستان انجام گیرد تا گیاه بتواند رویشی خوبی داشته باشد.

آماده سازی خاک

برای تهیه بستر کشت باید ابتدا زمین را متناسب با نوع آن با استفاده از شخم، دیسک و ماله کاملاً نرم و مسطح کرد و در مناطق خشک نسبت به نوع آبیاری که پشته بندی یا کرت بندی است آنرا آماده نمود (البته در شمال ایران کاشت به صورت دیم است) در زمین های شنی و سست عرض جوی و پشته ها را مساوی و در حدود 20 تا 25 سانتی متر انتخاب می کنند. چنانچه زمین لوم یا لوم سنگین باشد پشته را عریض تر انتخاب کرده طوری که بتوان روی پشته دو یا سه ردیف سیر کاری کرد. 3 تا 4 ماه قبل از کاشت کود حیوانی را با خاک مخلوط می کنند اگر کود پوسیده باشد می توان آنرا در هنگام کاشت نیز با خاک مخلوط نمود. کودهای شیمیایی را معمولاً قبل از کاشت به زمین می دهند. مقدار کود فسفر بین 200 تا 400 کیلوگرم در هکتار است کود ازته را می توان به صورت کود سرک در هنگام رشد گیاه به آن داد.

تاریخ و فواصل کاشت

فاصله خطوط کاشت بین 25 تا 75 سانتی متر، فاصله بوته ها روی خطوط حدود 12 سانتی متر عمق کاشت در اراضی سبک تا 5 سانتی متر است عمق کاشت در اراضی نسبتاً سفت و رسی از 5/2 تا 3 سانتی متر تجاوز نمی کند.

کاشت

سیر از معدود گیاهانی می باشد که فقط از طریق غیر جنسی زیاد می شود. سیرچه ها را نباید قبل از کاشت جدا کرد. در غیر اینصورت کاهش عملکرد را در پی خواهد داشت . کشت سیر معمولاً در سطوح کوچک و اغلب به صورت کرتی انجام می گیرد. برای این کار در پائیز زمین را شخم سطحی زده و کود دامی پوسیده را با خاک مخلوط می کنند سپس زمین را به ابعاد مختلف کرت بندی کرده و به صورت جوی و پشته در می آورند. عمق جویها که به عنوان زهکشی طبیعی عمل می کند حدود 30 سانتی متر است در زمین های سنگین معمولاً سیرچه ها را تنها با فشار کمی در داخل خاک بطور سطحی می کارند.مقدار بذر را با توجه به ضایعات کاشت حدود 300 تا 400 کیلو گرم در هکتار در نظر میگیرند.

داشت

دفع علفهای هرز و سله شکنی در طول دوره رویش گیاه بین 2 تا 3 بار انجام می گیرد از آنجائی که ریشه سیر سطحی است باید هنگام وجین و سله شکنی دقت فراوان نمود تا به ریشه ها صدمه ای وارد نیاید. از آفات سیر می توان مگس سیر (Hylermia antiqua) را نام برد که علاوه بر این گیاه به کیله گیاهان خانواده Liliaceae (مانند پیاز، تره، تره فرنگی و …) نیز خسارت وارد می کند. لارو این مگس در مزارع سیر و پیاز زندگی کرده و از ساقه ، برگ بویژه سیرچه ها تغذیه می کند. زمستان گذرائی این مگس در درون خاک است و در آنجا به صورت شفیره زمستان را گذرانده و پس از مساعد شدن هوا پرواز می کند. این مگس بر روی گیاه سیر تخم گذرانی کرده و سپس با ایجاد دالانهایی خود را به مرکز سیر می رساند و از داخل آن تغذیه می کند. بر اثر حمله این آفت رنگ برگ از حالت سبزی به زردی تغییر می کند. برای مبارزه با آن معمولاً بوته های آلوده را جمع آوری کرده و آنها را می سوزانند رعایت تناوب زراعی در دفع این آفت بسیار موثر است از آفات دیگر زنگ سیر میباشد که مولد آن قارچی بنام Puccinia allii که فعالیت آن در ماههای گرم و مرطوب تابستان شدید بوده و اسپور آن زمستان را روی میزبان سپری می کنند. برای مبارزه با آن باید در صورت امکان از سیرچه هایی که قبلاً به این بیماری مبتلاً نشده اند برای کاشت استفاده نمود. یا اینکه در صورت گسترش بیماری با سموم قارچ کش مانب (Maneb) و یا زینب (Zineb) به فاصله هر سه هفته یکبار سمپاشی گردد.

برداشت

موقع برداشت سیر از اواخر بهار تا اوسط تابستان بنابه تاریخ کاشت تفاوت می کند. زرد شدن برگهای سیر نشانه رسیدن محصول است یعنی به محض اینکه برگها زرد شدند باید پیاز سیر را از خاک درآورده و اگر سطح کاشت وسیع باشد با تیغه هایی که مخصوصی که به وسیله تراکتور کشیده می شود و از زیر پیاز در عمق ده تا پانزده سانتی متری سطح خاک عبور می کند، خاک را نرم و سست کرده و یک نفر کارگر با سرعت پیازها را از خاک خارج کرده و کنار خط کاشت روی زمین می گذارد. و اگر سطح کاشت کوچک باشد و عمل برداشت محصول با بیل و یا وسایل مشابه آنها انجام می گیرد. پس از کندن پیازها آنها را برای مدت چند روز در مزرعه روی زمین در مقابل آفتاب قرار می دهند تا کاملاً خشک شود،سپس با چاقو قسمتهای هوایی و ریشه ها را از سیر جدا می کنند به منظور نگهداری سیر معمولاً قسمتهای انتهایی را بهم بافته و به صورت ریسه در می آورند و در ستون منازل آویزان میکنند.

دامنه انتشار

در غالب نواحی پرورش می یابد.

بیماری ها و آفات سیر

هنگام کاشت سیر بهار در بهار ، در تابستان می توانید پرها را قطع کنید ، به سالاد اضافه کنید و در پاییز پیازها را با میخک جمع کنید. آنها حتی در حین ذخیره طولانی مدت بدتر نمی شوند. انواع زمستان در پاییز جوانه می زند. به نظر می رسد ، چرا سیر چند ماه دیگر رشد می کند. به نظر می رسد دلیلی برای این امر وجود ندارد ، اما برداشت در سال جدید هنوز کمی زودتر خواهد بود. این مزیت انواع زمستان هاست. علاوه بر این اوقات فراغت در بهار ، کشاورز تعداد بیشتری نیز دارد.

مصونیت شدید

انواع مختلفی از نظر سلیقه متفاوت است. برخی واضح تر و برخی دیگر کمتر. برای مثال گالیور نسبت به ارشوفسکی از سوختن کمتری برخوردار است. هر دو متعلق به گونه های بهاری هستند. انواع سیر در لامپ تعداد مختلفی از میخک ها را دارد. بعضی ها دارای فلش هستند ، در حالی که برخی دیگر اینگونه نیستند. همه آنها به دلیل دارا بودن آلیسین ، روی ، مولیبدن ، فسفر ، سیلن ، پتاسیم ، کلسیم ، کروم ، آهن ، ویتامین های گروه B و نه تنها ایمنی انسان را تقویت می کنند. تعادل آنها توسط طبیعت ایجاد می شود ، که توسط بسیاری از دانشمندان به عنوان ایده آل شناخته می شود.

در پخت و پز از پرها ، دندانها و فلش استفاده می شود. آنها باید بریده شوند تا سیر فعالتر رشد کند. انواع آنها بدون آنها وجود دارد که مراقبت از آنها در باغ آسانتر است ، اما این از ارزش بیولوژیکی آنها کم نمی کند. آب آنها نسبت به سایر قسمت ها ویتامین و مواد معدنی کمتری ندارد. از آنها یخ زده ، خورشیده ، سرخ شده ، ترشی استفاده می شود. مربای خوشمزه درست می کنند.

متأسفانه هنگام هدیه دادن به شخص ، سیر غیر قابل نفوذ نیست. قارچ ها ، ویروس ها ، باکتری ها و حشرات برای او تهدیدی محسوب می شوند. هرکسی که به تنهایی رشد کند ، باید از علائم بیماریهای خطرناک برای این فرهنگ ، روشهای پیشگیری و درمان آن آگاهی داشته باشد.

عفونتهای قارچی

بیشتر مشکلات مربوط به اسپورهای قارچی است. این میکروارگانیسم ها بخش مهمی و مهم زیست کره سیاره هستند. عملکرد نظارتی را به عنوان بخشی از انتخاب طبیعی انجام دهید. این معنای اصلی وجود آنهاست. با این حال ، این برای فرد فایده ای ندارد. هر سال آنها خود را یادآوری می کنند ، به تختخواب حمله می کنند. بیماری های سیر ، توصیفی از اولین علائم ، به محافظت از مواد غذایی کمک می کند.

اسپری کردن در یک حالت باعث صرفه جویی در محصول و در صورت دیگر نمی شود ، اما اجازه نخواهد داد که قارچ ها در سال جدید خسارت ایجاد کنند.

زنگ زدگی سیر قابل درمان است. و با Fusarium ، محصول سوزانده می شود ، خاک برای بازیابی میکرو فلور کشت می شود.

در صورت یافتن گردن یا پوسیدگی سفید ، سیر جمع شده با سولفات مس ، قارچ کش اسپری می شود. سپس خشک و مرتب شده اند. بخشی از محصول را می توان ذخیره کرد ، اما ارائه خراب می شود.

در مورد کپک زدایی ، هدف اصلی صرفه جویی در نهال هایی است که هنوز آلوده نشده اند. آلوده سوزانده می شوند. قالب سیاه حداکثر 20 روز قبل از برداشت محصول درمان می شود.

پژمردگی فوساریوم یا پوسیدگی ریشه

زمستان گرم اجازه نمی دهد که اسپورهای Fusarium خفته باشند. آنها ممکن است برای چندین سال فعال نباشند. اما با وجود این ویژگی خاص ، در مناطق جنوبی که آب و هوا مطلوب است ، هر فصل کشاورزان منتظر بازدید خود هستند ، از این هراس دارند. در جنوب کشور و در خط میانی ، این میکروارگانیسم ها اغلب ظاهر می شوند. ما فقط در مورد موارد جدا شده بیماریهای گیاهی صحبت می کنیم زیرا روشهای مؤثر پیشگیری و درمان وجود دارد.

اختلافاتی مانند روزهای تابستان بارانی ، سرد شدن کوتاه مدت و گرم شدن متعاقب آن. می توان مشخص کرد که سیر از طریق علائم مشخصه زیر دارای فوزاریوم است:

• پرها رنگ لیمو دارند.
• در سینوسهای برگ و همچنین روی میخکهای سیر ، اگر پوسته پوسته پوسته شود ، یک روکش صورتی خامه ای ، رگه ها قابل توجه است.
• دندان ها نرم هستند

عفونت اغلب پس از برداشت خود را نشان می دهد. اسپورهای قارچی سموم را ترشح می کنند ، که باعث می شود سیر برداشت شده برای مصرف انسان مناسب نباشد. با خوردن آن ، فرد را می توان مسموم کرد ، علاوه بر این ، بسیار جدی. به دکتر احتیاج دارید

کپک داونی

اولین علامت پورونوسپورز یا کپک خاکی لکه های بیضی شکل روی قسمتهای هوایی سبز کمرنگ ، زرد ، قهوه ای ، خاکستری یا بنفش است. سپس پرهای پیچ خورده ظاهر می شوند.

در نزدیکی آن ، بوته های کاملاً معمولی رشد می کنند و باعث ایجاد تضاد و افزایش ظن می شوند.

زنگ زدگی

خوردگی این فلز تقریباً شبیه به تغییر شکل یک ورق سیر آلوده به قارچ شاهدانه (Puccinia) یا melampsora (Melampsora) است. نقاط محدب نارنجی آتشین سطح را پوشانده است.

مساحت آنها در حال افزایش است. رنگ هر پر سیر ، یکی پس از دیگری تغییر می کند. به زودی نهال می میرد.

پوسیدگی گردن

برای مدت طولانی ، پوسیدگی گردن نامرئی است. لامپ سیر پر از گرد و خاکستری است. ساقه در پایه در امتداد یک خط سفید شسته و رفته با یک مرز سبز متلاشی می شود. این حوزه میکروارگانیسم های بیماری زا است.

پوسیدگی سفید

میسلیوم بعد از برداشت محصول یا بهار تشکیل می شود. کاشت سیر به دلیل وجود اسپور در لایه های بالایی خاک دیگر معنی ندارد. اما هیچ کس از این امر اطلاعی ندارد. آنها با باد پرواز می کنند و احتمالاً نه تنها آنها بلکه قارچ های دیگری نیز وجود دارند. هوای خنک از +9 … +12 ° C و رطوبت زیاد همان چیزی است که پوسیدگی سفید برای توسعه نیاز دارد.

لامپ ها پر از آب می شوند ، شروع به پوسیدگی می کنند. یک میسلیوم قارچی سفید روی ریشه ها ظاهر می شود. قسمت فوقانی ناگهان می میرد. در حین ذخیره سازی ، آنها به داخل سر نفوذ می کنند. میسلیوم کاملاً از قسمت زیرین آن پوشانده شده و دندانها خشک می شوند.

پوسیدگی سبز یا آبی

پنی سیلوز یا پوسیدگی سبز ، که در سایت ظاهر می شود ، در مقایسه با سایر میکروارگانیسم های انگلی صدمه زیادی وارد نمی کند. اسپورهای او به زودی در خاک می میرند ، فصل بعد در آن باقی نمی ماند. اما محصول آلوده قبلاً برداشت شده و برای ذخیره سازی ارسال شده است. حتی سیر ضد عفونی به زودی با میسلیوم پوشانده می شود. نقاط افسرده با شکوفه سبز روی دندان ظاهر می شود.

قالب سیاه یا آسپرژیلوز

در این حالت روی دندان ها یک پوشش سیاه ظاهر می شود. در ابتدا در گردن پر جمع می شود. به تدریج در داخل لامپ در جهت پائین و به طرفین پخش می شود. می توان آن را از طریق مقیاس مشاهده کرد یا نامرئی ماند.

میسلیوم رشد می کند و باعث پوسیدگی تمام میخک های موجود در لامپ سیر می شود و محصول را از بین می برد.

بیماری های ویروسی سیر

تا به امروز ، هیچ دارویی وجود ندارد که بتواند عفونت های ویروسی گیاهان را متوقف کند. اما سیر از بسیاری از عفونت های ویروسی رنج نمی برد ، که برای سایر محصولات باغی خطرناک است. می توانید موزائیک ، کوتوله های زرد را بدست آورید. مبارزه با آنها به دفع مناسب جوانه ها و جلوگیری از عفونت می رسد.

موزائیک ویروسی

ویروس آلیوم (ویروس آلیوم I) در تابستان ، در گرما ، با رطوبت زیاد فعال است. شما می توانید علائم بیماری زیر را مشاهده کنید:

• لکه ها ، نوارهایی روی قسمت هوایی – سفید ، زرد یا قهوه ای؛
• برگها لنگ ، افتادگی دارند.
• بسیاری از پرهای محو می شوند.

حامل های آن کنه هستند. این ویروس ممکن است مدتی در خاک و کمپوست وجود داشته باشد. نهالهای بیمار سوزانده می شوند و خاک و کمپوست با ماده حشره کش یا آکارسید کش ، سولفات مس درمان می شوند. این اقدامات برای جلوگیری از گسترش بیشتر و دوباره تقویت مجدد در فصل بعد کافی است.

کوتولگی زرد

ویروس کوتوله زرد پیاز (ویروس کوتوله زرد پیاز) توسط کنه ها ، شته ها ، علف های هرز علف هرز منتقل می شود. پرها با خمیرهای لیمو رنگی پوشانده می شوند ، بی حال می شوند و خشک می شوند. رشد بوش متوقف می شود.

بیماری سیر باکتریایی

نه تنها عفونت های ویروسی بلکه باکتریایی به طور کلی از سیر نمی ترسند. استثناء پوسیدگی باکتری ها است. شرح علائم آن به محافظت از تختخوابها در برابر بیماری همه گیر کمک خواهد کرد. لازم به یادآوری است که علت عفونت با ویروس یا باکتری های سیر گاهی اوقات به استفاده از ابزارهای آلوده تبدیل می شود – دستکش های باغی ، بیل ، جیب ، یک داور ، قیچی. چنین درمانی مانند کلسین زدایی ، ضد عفونی با آب و صابون و آب به محافظت از گیاهان کمک می کند.

باکتریوز یا پوسیدگی توپ

آفات حشرات می توانند باکتری ها را به منطقه تحویل دهند. وارد خاک می شود ، نهال ها را آلوده می کند. در کل دوره رسیدن گیاه خود را نشان نمی دهد. محصولات برداشت شده به زودی شروع به زوال می کنند.

دندان ها با زخم قهوه ای پوشانده شده ، پوسیده است. کنه سیر ، مگس پیاز و نماتد حامل این باکتری است. مبارزه با آنها ضروری است ، و همچنین از قارچ کش هایی با خاصیت ضد باکتریایی استفاده شود.

آفات سیر خطرناک

تزریق سیر یک روش محبوب عامیانه برای دفع آفات حشرات است. روغنهای اساسی و ترکیبات گوگرد برای آنها سمی است.

با این وجود ، برخی از گونه ها آب آن را دوست دارند. آنها نسبت به حل و فصل سیرها بی تفاوت نیستند.

شته ها

سوسکهای سیاه کوچک در آوریل-ژوئن روی گیاهان ظاهر می شوند. آنها آب برگ های جوان را می نوشند و در قسمت پشت خود پنهان می شوند. پرهای سیر از این تغییر شکل می شوند ، فرفری ، محو می شوند. برای مبارزه ، توصیه می شود داروی حشره کش را خریداری کنید.

پروانه پیاز

این حشره در بهار بیدار می شود. روی برگهای سیر مستقر می شود و نوارهای تیره ای به چشم می خورد. اگر به موقع کشف شوند ، درمان زمان زیادی نخواهد برد. حشره کشها ، محلول فلفل داغ قرمز ، تنباکو روشهای رایج کنترل و پیشگیری است که خود را به خوبی ثابت کرده است.

نماتد سیر

نمک ، سیب زمینی ، غده ، ساقه ، ریشه ، کمتر از پیاز ، نماتد سیب زمینی گیاهان نامرئی و پژمرده باقی می ماند. سر سیر در پایه پوسیده می شود. برای دیدن آن ، به یک میکروسکوپ نیاز دارید. مطالعات آزمایشگاهی گونه ها را به طور دقیق مشخص می کند.
آنها می توانند در خارج از حامل در زمین باز وجود داشته باشند. برای مثال ساقه نمی تواند مسافت های طولانی را طی کند. اگر فاصله بین 20 سانتی متر بین نهال سیر حفظ شود ، فقط یک بوته آلوده می شود.

محلول پاشی با داروهای نماتد کش اصلی روش درمانی است. رشد گل های حاشیه ای در نزدیکی یک مزارع سیر ، درمان خاک با سولفات مس و محلول منگنز اصلی ترین روش های پیشگیری از بیماری هستند.

پیاز تریپس

دخانیات (پیاز) و تریپس آب میوه را از شاخ و برگ می خورند ، اجازه رشد آنها را نمی دهند. اگر پرهای سیر تغییر شکل پیدا کند ، آنها مگس های سفید یا زرد رنگ دارند ، بنابراین زمان آن است که خود را با حشره کش بکشید.+

تیک ریشه

حشرات با بدن شفاف بیضی شکل و چهار جفت پنجه خیلی سریع از خاک در صورت آسیب دیدن در داخل لامپ سیر حرکت می کنند. آنها سیر را دوست ندارند ، اما پیاز را دوست دارند ، اما از خوردن غذا بی تفاوت نیستند. جمعیت آنها می تواند در انبار محصولات زراعی سقوط کند ، در آنجا شروع به رشد می کنند. محلول های ضد اسیدی رشد آنها را مهار می کند ، محافظت از گیاه را فراهم می کند.

مقالات مرتبط

درمان سرماخوردگی با سیر : فواید مصرف سیر برای درمان آنفولانزا

عوارض مصرف سیر و عسل برسلامت بدن چیست ؟

بررسی تأثیر فوق العاده سیر بر فشار خون

همه چیز درباره درخت ژینکو

نام علمی: 

ginkgo biloba

تیره :

 ^Ginkgoaceae

کهن‌دار یکی از قدیمی‌ترین گونه‌های درختی روی زمین است. این درخت خزان‌کننده در بسیاری از قسمت‌های معتدل دنیا به ویژه مناطق معتدله مرطوب به‌خوبی رشد می‌کند و به محدوده وسیعی از اقلیم‌ها و شرایط نامساعد مقاومت دارد؛ کهن‌دار در خاکهای عمیق با زهکش خوب و لومی شنی و حاصلخیز رشد مناسبی دارد. ژینکو به منظور استفاده از خواص دارویی بذر و به خصوص برگ پرورش می‌یابد.

کهن‌دار گیاه دارویی ارزشمندی است که برای اهداف دارویی متنوعی مورد استفاده قرار می‌گیرد؛ کهن‌دار به منظور استفاده از بذر و به خصوص برگ پرورش می‌یابد. بذرهای کهن‌دار هزاران سال است که در طب سنتی چین استفاده می‌شود. فراورده‌های کهن‌دار که امروزه در دسترس می‌باشند از برگ آن بدست می‌آید. در نهالستان‌های پرورش برگ، درختان ژینکو به صورت متراکم کشت شده و برگ‌ها برای تهیه عصاره برداشت می‌شوند تا مورد فرآوری قرار گیرند. عصاره برگ ژینکو یکی از مهم‌ترین گیاهان دارویی رایج در دنیا می‌باشد.

در پاییز زرد شده و در عرض یک شب می‌ریزند.

• حداکثر بلندی: ۲۵متر و گستردگی۸ متر
• نیازها:مکان سایه_آفتاب
• حداقل دمای مورد تحمل: -۱۰سانتی گراد
• ازدیاد:از طریق قلمه

اهمیت دارویی بذر و برگ

بذرهای کهن‌دار برای بیش از ۱۰۰۰ سال است که در طب سنتی چین، به‌عنوان داروی قابض برای ریه استفاده می‌شود تا آسم و سرفه را درمان کند. همچنین آن را تصفیه‌کننده خون، کمک‌کننده هاضمه، ضد کرم، تب بر و آنتی‌بیوتیک می‌دانند. . اولین کاربرد برگ‌ها در چین، در سال ۱۴۳۶ برای درمان بیماری‌های پوست و زخمهای سر گزارش شد. عصاره برگ ژینکو، فعالیت بیولوژیکی وسیعی دارد. عصاره خالص برگ گیاه از نظر داروشناسی، دارای عمل بازکنندگی عروق شریانی و فعال‌کننده گردش خون در شرائین است که خود موجب رساندن خون بیشتر به بافتها می‌شود. عصاره برگ کهن‌دار جریان خون را به مغز افزایش می‌دهد و در نتیجه حافظه و توانایی فکری بهبود می‌یابد. عصاره‌های استاندارد شده برای انواع بیماری‌ها و نارسایی‌های ذهنی و فیزیکی مرتبط با سن استفاده می‌شود و در درمان آلزایمر، اسکیزوفرنی، پارکینسون، نقص حافظه مرتبط با سن (AAMI)، ناتوانی مغزی، افسردگی و اضطراب بکار می‌رود. عصاره برگ کهن‌دار همچنین در درمان طنین مزمن گوش یا زنگ گوش، لنگی متناوب، سرگیجه مزمن، نارسایی‌های جنسی، درد معده، بیماری‌های پوستی، ایجاد لخته در رگ و سایر اختلالات قلبی، عروقی و اعصاب مرکزی مؤثر است.

آثار دارویی

مکانیسم‌های اثر گوناگونی فعالیت فارماکولوژیکی عصاره جینکگوبیلوبا مانند تحریک آزاد شدن NO/EDRF و PGI2 و فعالیت ضد اکسیدان اثر آنتاگونیستی PAF و افزایش آزاد شدن واسطه‌های شیمیائی و وقفه جذب آمین‌های بیوژنیک را به مرحله ظهور می‌رساند.^.به نظر می‌رسد که فلاونوئیدها مسئول فعالیت ضد اکسیدانی گیاه هستند که یکی از مکانیسمهای عمده فعالیت‌های فارماکولوژیکی عصاره را تشکیل می‌دهد.از خاصیت های بی نظیر این گیاه میتوان به عملکرد آن روی مغز وسلول های عصبی اشاره کرد که این گیاه تاثیر فوق العاده ای رو عملکرد مغز ادراک فعالیت های شناختی و حافظه دارد همچنین این گیاه اثر بهبود دهنده ای بر روی بیماران مبتلا به زوال عقل دارد و میتواند عملکرد ذهنی این بیماران را تا حد مطلوبی بهبود بخشد.

روش‌های ازدیاد

کهن‌دار.

روشهای معمول ازدیاد این درخت از طریق بذر، پیوند و قلمه‌است. ازدیاد از طریق بذر در خاک سبک شنی، در شاسی سرد در پاییز و زمستان صورت می‌گیرد. ازدیاد این درخت به وسیلهٔ پیوند و کوپیوند نیز می‌تواند صورت گیرد. روش قلمه زدن برای تولید گیاهانی با جنسیت مشخص استفاده می‌شود. استفاده از هورمون IBA و سیستم مه‌پاشی، ریشه‌زایی را تسهیل می‌کند. از ریزازدیادی نیز برای تکثیر کهن‌دار استفاده می‌شود

پرورش ژینکو به منظور تولید بذر

مهمترین منطقه تولید بذر ژینکو در چین است. در این نهالستان‌ها، آبیاری زیاد، کوددهی، سرزنی، حلقه برداری، هرس، بازجوان‌سازی درختان مسن، گرده افشانی مصنوعی، پیوند شاخه‌های گل‌دهنده نر روی درخت ماده، سبب ازدیاد بذردهی می‌شود.

پرورش کهن‌دار به منظور تولید برگ

ژینکو به‌طور اختصاصی به منظور تولید برگ، برای استخراج مواد مؤثر از سال ۱۹۸۰ کشت می‌شود. نهالستان‌ها برای برداشت برگ ژینکو ابتدا در فرانسه تأسیس شدند و بعد در سومتر، جنوب کارولینا کشت وسیعی انجام گرفت. در سومتر ۲۵۰۰۰ درخت در هر هکتار وجود دارد که به فاصله ۴۰ سانتیمتری از هم در ردیفهایی به فاصله یک متر کشت شده‌اند. برای ۴۰۰ هکتار نهالستان در سومتر، این مقدار به ده میلیون درخت در هکتار می‌رسد. از سال ۱۹۹۰ پرورش دهندگان چینی به سرعت افزایش یافتند. وسعت کل کشت در چین در حدود ۵۰۰۰ هکتار است.

ساختمان و الگوی نهالستان‌های پرورش برگ

در مقایسه با نهالستان‌های پرورش بذر تراکم در نهالستان‌های پرورش برگ به‌طور وسیعی افزایش یافته‌است. باغهای معمولی ۱۵۰ تا ۶۷۰ گیاه در هکتار دارند، در حالی که در نهالستان‌های پرورش برگ از الگوی کشت متراکم استفاده می‌شود و بیش از ۲۰۰۰۰ گیاه (در کشورهای جنوبی) یا بیش از ۹۰۰۰۰گیاه در هر هکتار (در نهالستان‌های چین) وجود دارد. فاصله بین گیاهان و ردیفها ۱۰۰*۵۰ یا ۵۰*۵۰ سانتی‌متر است. درختان با اعمال هرس سنگین کوتاه نگه داشته‌می‌شوند تا برداشت مکانیزه براحتی صورت گیرد، به‌طوری‌که گیاه در سال دوم بعد از کاشت، از ۵۰ سانتیمتری بالای سطح زمین بریده می‌شود و در سال سوم، چهارم و پنجم به ترتیب از ارتفاع ۷۰، ۹۰ و ۱۱۰ سانتیمتری قطع می‌شود. در سال ششم بعد از کاشت، گیاه از ارتفاع ۱۰ سانتیمتری بالای سطح زمین بریده می‌شود و این سیستم هرس ادامه می‌یابد. به‌طورکلی، یک تولید خوب از نهالستان مناسب ۳ یا ۴ تن برگ خشک شده در هکتار است (۴، ۵). فرآوری برگ

برگهای تازه برداشت شده ژینکو، در حدود ۷۵ درصد رطوبت دارند و با عبور از خشک کن، رطوبت برگ‌ها به۱۲ درصد کاهش می‌یابد. روی برگ‌های خشک شده تحلیل شیمیایی میکروبیولوژیکی و میکروسکوپی انجام می‌شود تا حضور عناصر سنگین و آلودگی‌ها، آفلاتوکسین و سایر ترکیبها ارزیابی شود. عصاره در یک فرایند چند مرحله‌ای، استاندارد می‌شود تا از نظر غلظت به سطح مطلوبی برسد. عصاره برگ ژینکو تقریباً به نسبت۶۷:۱–۳۵ (۶۷–۳۵ کیلوگرم برگ خشک شده برای تولید یک کیلوگرم عصاره) غلیظ می‌شود. به‌طور کلی ۲۷ مرحله استخراج و دو هفته وقت مورد نیاز است که از ۵۰ کیلوگرم برگ، یک کیلوگرم عصاره بدست بیاید .

تکثیر گیاه

تکثیر گیاه به دو روش جنسی و رویشی (غیرجنسی) امکان پذیر است.

تکثیر جنسی: تکثیر جنسی درخت جینکو توسط بذر صورت می گیرد. بذرهای جینکو در فصل پاییز برداشت شده و با گذشت زمان از قوه نامیه آنها به شدت کاسته می شود. به طوری که، یک سال پس از برداشت، قوه نامیه آنها به شدت کاهش یافته و حتی به صفر نیز می رسد.

پوشش سخت بذر یکی از عوامل کاهش شدید قوه نامیه آن است. لذا قبل از کاشت بذر، باید با انجام تیمارهای مناسب قوه نامیه آنها را افزایش داد. این عمل در طبیعت که پراکنش بذر توسط حیوانات و پرندگان انجام می شود به صورت طبیعی انجام می گیرد.

در این صورت پوشش بذر پس از عبور سیستم گوارشی این موجودات نرم شده و بلافاصله پس از دفع آماده سبز شدن می گردد.

تیمارهای بذر عمدتا شامل سرمادهی (چینه سرمایی) و خراش دهی می باشند.

تیمار سرمادهی: پوشش گوشتی بذور جمع آوری شده را با غوطه ور سازی در آب گرم، له کرده و پس از چند بار شستن و آبکشی، آنها را از میوه جدا می نمایند. سپس، آنها را به همراه خاکی مخلوط از پیت ماس (به مقدار 80 درصد) و ماسه (به مقدار 20 درصد) در درون کیسه های پلی اتیلنی ریخته و پس از مرطوب کردن آنها در کیسه را بسته و به مدت دو ماه در دمای 3 تا 5 درجه سانتی گراد قرار می دهند. به جای پیت ماس و ماسه می توان از مخلوط پرلیت، ورمی کولیت، حوله مرطوب و یا از خزه اسفاگنوم استفاده کرد.پس از تیمار سرمادهی، بذرها را باید در عمق 5/2 سانتی متری خاک گلدان کشت کرد. چنانچه بذرها در زمین خزانه کشت شوند عمق 5 تا 8 سانتی متری برای کشت آنها مناسب تر است.

تیمار خراش دهی: پس از خیساندن بذرها درون آب به مدت 24 ساعت، با استفاده از کاغذ سمباده یا با ایجاد شکاف روی پوسته بذر، آنها را برای کشت باید آماده کرد. اگر خراش دهی پس از تیمار پینه سرمایی مرطوب صورت گیرد قوه نامیه بذرها تا 90 درصد افزایش می یابد.

اواخر زمستان تا اوایل بهار زمان مناسبی برای کشت بذور تیمار شده جینکو است. در این روش سه تا پنج بذر تیمار شده را باید داخل گلدان های مناسب به عمق 5/1 تا 25 سانتی متر قرار داده و روی آنها را با ماسه نرم پوشاند. سپس آنها را درون شاسی سرد و در معرض نور غیر مستقیم خورشید قرار داد. با آبیاری منظم گلدان ها با روش مه پاش بذرهای تیمار شده پس از 10 تا 12روز سبز می شوند.

دانهال ها را باید به زمین اصلی منتقل کرد. برای تولید انبوه برگ به منظور مصرف در صنایع دارویی اقدام به کشت متراکم دانهال ها در زمین اصلی می شود. در این صورت توصیه می شود 25000 دانهال در هر هکتار زمین کشت شود.

تکثیر رویشی: تکثیر رویشی (غیر جنسی) جینکو را با ریشه دار کردن قلوه های سبز نیمه خشبی صورت می گیرد. تکثیر رویشی جینکو در مقایسه با تکثیر جنسی ساده تر و اقتصادی تر است. با استفاده از این روش می توان از جنسیت گیاه تکثیر شده نیز مطمئن شد. اواخر – اوایل تیرماه زمان مناسبی برای تهیه قلمه های سبز نیمه خشبی به طول 15 تا 20 سانتی متر از پایه مادری است. اگر قلمه ها از ساقه های یک ساله تهیه شوند، توصیه می شود طول قلمه ها 15 تا 30 سانتی متر باشد. به منظور تسریع در عمل ریشه زایی قلمه ها، باید آنها را با هورمون ایندول بوتیریک اسید (به میزان 50 پی پی ام) تیمار و سپس در بسترهای مخصوصی که برای این منظور تهیه شده و امکان آبیاری به صورت مه پاش را  دارد کشت کرد. قلمه ها در شرایط مناسب پس از 30 روز ریشه دار می شوند.

پیوند زدن و خوابانیدن از روش های دیگر تکثیر رویشی درخت جینکو است. همچنین در بسیاری از کشورها این گیاه را از طریق کشت بافت و سلول در آزمایشگاه تکثیر و سپس به زمین اصلی منتقل می کنند.

رشد جینکو در 5 الی 6 سال، پس از سبز شدن بذر یا انتقال قلمه به زمین اصلی کم و بیش سریع است لیکن چندین دهه زمان نیاز است تا ارتفاع درخت به 30 متر برسد.

مراقبت و نگهداری

هنگام رویش نهال هادر خزانه، آبیاری منظم آنها و همچنین افزودن مواد و عناصر غذایی مورد نیاز به خاک ضرورت دارد. در این صورت نهال هایی سالم و قوی حاصل می شود.

پس از انتقال نهال ها به زمین اصلی با تعبیه قیم های مناسبی پای هر گیاه از رشد مستقیم آنها باید مطمئن شد. درختان جوان باید چند بار هرس شوند تا تاج درخت شکل مناسب را به خود بگیرد. درختان بالغ نیازی به هرس ندارند. ابیاری منظم و به موقع نهال ها نیز پس از انتقال به زمین اصلی ضرورت دارد. هنگامی که ارتفاع گیاهان به شش متر رسید با انجام آبیاری معمولی ( با توجه به شرایط اقلیمی محل) می توان نیاز ابی درختان را تامین کرد.

ریشه های اکثر درختان جینکو با یک نوع قارچ زندگی همزیستی دارد. قارپ مذکور نقش مهمی در جذب فسفر و سایر مواد و عناصر خاک دارد. جینکو یکی از درختانی است که بیشترین مقاومت را در مقابل آفات و بیماری ها از خود نشان می دهد. به طوری که، تاکنون آفت یا بیماری خاصی روی این گیاه گزارش نشده است. نتایج یک بررسی در ژاپن نشان می دهد که از مجموع 344 گونه آت مشاهده شده روی درختان و گیاهان زینتی مناطق مورد مطالعه فقط 6 گونه از آنها روی جینکو مشاهده شده اند.

آفت های عمده جینکو متعلق به گروه پولکداران است. از مشخصات این دسته از حشات، وجود پولک هایی روی بال های آنهاست که با دست بر طرف می شوند. مهمترین آنها را فاسوس اسکرسنز، هولکوسروس ویکاریوس و ستورا پوستورناتا می باشد. اگر چه محققین معتقدند برگ های این درخت به علت دارا بودن برخی ترکیب های شیمیایی نه تنها جذابیتی برای بسیاری از آفات ندارند بلکه برای آنها می تواند سمی و مرگ آور باشندو

بعضی از محققین معتقدند وجود ماده جینکولیدآ در برگ ها عامل بازدارنده تغذیه برگ ها توسط لارو پروانه کلم است.

تحقیقات نشان می دهد عصاره های الکلی تهیه شده از ریشه درخت جینکو به خاطر وجود مادی نطیر اسید اگزالیک و اسید مالیک به شکل بارزی کرم ساقه خوار ذرت را کنترل می کند.

بیماری لکه برگی که عامل آن قارچ فیلوستیکاتا جینکو می باشد می تواند درختان را آلوده کند. گونه های پلی پوروس می تواند سبب پوسیدگی تنه، پوسیدگی ریشه و پوسیدگی قلب شوند.

برخی از نماتد ها می تواند سبب پوسیدگی ریشه شوند.

برداشت محصول

همان طور که گفته شد زمان برداشت برگ های جینکو نقش بسیار مهمی در کمیت و کیفیت مواد موثره آنها دارد. برگ ها در اواخر تابستان بیشترین مقدار ترپن ها را دارا هستند.

در حالی که در فصل پاییز (هنگامی که زرد رنگ می شوند) از بیشترین مقدار ترکیب های فلاونوئیدی برخوردارند.

برگ ها معمولا توسط کارگران و با دست چیده می شوند. در برخی از کشورها شاخه های درخت را با قیچی های بزرگی بریده سپس برگ ها را از آنها جدا می کنند. این روش برای برداشت برگ مناسب نیست زیرا سبب کاهش شدید عملکرد برگ در سال های بعد می شود.

برگ ها را پس از برداشت باید خشک کرد. چنانچه برای خشک کردن برگ ها از هوای ازاد استفاده شود با زیر و رو کردن برگ ها باید امکان خشک شدن مناسب آنها را فراهم کرد. چنانچه از خشک کن های الکتریکی استفاده شود دمای 50 تا 60 درجه سانتی گراد مناسب یوده و سبب یکسانی در خشک شده برگ ها می شود.

برگ های خشک شده جینکو جاذب الرطوبه هستند لذا باید در جای خشک، خنک و تاریک نگهداری شوند.

سوال درباره قاعدگی،پاسخ به چند سوال رایج درباره قاعدگی و عادت ماهیانه

شما ممکن است برای سال ها یا دهه ها این چرخه را در زندگی خود تجربه کرده باشید و راجع به این مسئله اطلاعات کافی داشته باشید، با این حال ممکن است سوالاتی راجع به این چرخه فیزیولوژی مطرح شود که پاسخ آن نیازمند تامل و بررسی دقیق باشد. لذا در ادامه مطلب به ۵ مورد از این ابهامات و پاسخ متخصصان در هر مورد پرداخته شده است.

 

▪ چرا بعضی از زنان دچار سندرم قبل از قاعدگی (PMS)می شوند؟ ـ این سندرم به دلیل حساسیت بدن نسبت به تغییرات هورمونی رخ می دهد. ۱۰الی۲۰ روز قبل از شروع قاعدگی، سطح هورمون هایی نظیر «پروژسترون» و «استروژن» سریعا تغییر می کند و باعث بروز علائمی نظیر پف کردگی، کج خلقی، حساسیت بافت پستان و احساس خستگی در بعضی از خانم ها می شود.

تقریبا ۹۰درصد از خانم ها این علائم را قبل از شروع قاعدگی تجربه می کنند و کمتر از ۲۰درصد از خانم ها این علائم را با شدت بیشتری دریافت می کنند که ممکن است عملکرد و روابط آنها را تحت تاثیر قرار دهد. در هر حال اگر جز هر کدام از این دو دسته هستید، باید تا آنجا که ممکن است برای حفظ سلامت عمومی بدن خود تلا ش کنید.

مثلا انجام تمرینات ورزشی منظم، نوشیدن مقدار کافی آب، تغذیه مناسب هر چند ساعت یکبار و اجتناب از مصرف الکل و کافئین می تواند کمک موثری در این زمینه باشد. برای رفع اختلالات خلقی قاعدگی نیز در بعضی از موارد، استفاده از مکمل کلسیم می تواند موثر باشد. طبق مطالعه ای انجام شده در سال۲۰۰۵ ثابت شده که مصرف بالای ویتامینD و کلسیم باعث عدم بروز علائم سندرم قبل از قاعدگی می شود.

زنانی که در ۴ وعده غذای روزانه از شیر کم چربی، فرآورده های لبنی و آب پرتغال خالص تغذیه می کنند کمتر این علائم را تجربه خواهند کرد. بعضی محققان معتقدند که کمبود کلسیم و ویتامینD باعث بروز سندرمPMS می شود. اغلب موارد، زنانی که علائم این سندرم را با شدت بیشتری تجربه می کنند، معتقدند که بعد از مصرف قرص های ضدبارداری تسکین می یابند. مصرف کم قرص های ضدافسردگی نیز می تواند جهت رفع کج خلقی موثر باشد.

 

▪ چرا در بعضی از موارد چرخه قاعدگی نامنظم می شود؟

ـ بعضی از زنان که تخمک گذاری منظمی ندارند، قاعدگی نامنظمی خواهند داشت. بعلاوه بیماری و استرس نیز بطور موثری چرخه را تحت تاثیر قرار می دهد. اما مهم تر از همه دانستن تعریف صحیح از قاعدگی منظم است. آنچه بعضی از خانم ها قاعدگی منظم می نامند، ممکن است صحیح نباشد. قاعدگی منظم یعنی دامنه زمانی بین ۲۵تا۳۵ روز، که از اولین روز قاعدگی شروع می شود و تا شروع قاعدگی بعدی محاسبه می گردد.

بعضی زنان فکر می کنند که چون هر ماه، در روز معینی قاعدگی اتفاق نمی افتد پس جزه دسته افراد با قاعدگی نامنظم هستند. در حالیکه این تفکر صحیح نیست. بعضی دیگر از زنان در محاسبه زمان وقوع این سیکل دچار اشتباه می شوند که در این مورد توصیه می شود زمان دقیق را یادداشت نمایند. سایر دلایل داشتن قاعدگی نامنظم یا از دست دادن چرخه (به غیر از احتمال حاملگی) عبارتند از: افزایش یا کاهش قابل توجه وزن، فعالیت شدید بدنی که ورزشکاران قوای جسمانی انجام می دهند و یا مشکلات هورمونی. اگر در اینصورت، ماه بعد، زمان قاعدگی به وضعیت نرمال برنگشت باید به پزشک اطلاع داد.

 

▪ آیا احتمال حاملگی در زمان قاعدگی وجود دارد؟

ـ این واقعه امکانپذیر است، اما نه با احتمال زیاد. نکته اینست که تشخیص دهید آیا خونریزی واقعا مربوط به قاعدگی است یا تنها خونریزی های خفیف (در حد لکه بینی) بین دو قاعدگی می باشد. بسیاری از زنان در زمان تخمک گذاری دچار خونریزی می شوند و اگر تصور کنید که مربوط به قاعدگی است، امکان حاملگی در این زمان وجود دارد. همچنین ممکن است در زمان نزدیک به انتهای قاعدگی، به دلیل آمیزش در محل رحم اسپرم باشد و دو یا سه روز بعد تخمک گذاری صورت بگیرد. در این حالت احتمال حاملگی زیاد خواهد بود.

 

▪ آیا قاعدگی بطورمطلق به معنای عدم حاملگی است؟

ـ در این مورد نمی توان ۱۰۰درصد مطمئن بود. زیرا ممکن است خونریزی مربوط به اوایل حاملگی باشد و همیشه نمی توان به راحتی تفاوت این دو را تشخیص داد، مگر اینکه مدت آن درست مثل قاعدگی طول بکشد. اگر خونریزی با علائمی نظیر تهوع همراه بود انجام تست حاملگی لازم است.

 

▪ آیا عدم تعویض به موقع نوار یا تامپون ممکن است خطر بروز سندرم شوک سمی را به همراه داشته باشد؟

ـ این سندرم نوعی بیماری با منشا» باکتریایی است، که اولین بار در سال ۱۹۸۰ کشف شد. در این زمان تعداد زیادی زنان به دلیل مصرف نوع خاصی از تامپون جاذب دچار علائم این بیماری شدند. در این حالت نوعی باکتری باعث تولید سم می کند و در نتیجه سندرم شوک سمی اتفاق می افتد.

علائم این سندرم عبارتند: از تب، لرز، اسهال، تهوع، درد عضلانی و کهیر، که بعضی متخصصان معتقدند; عدم تعویض تامپون برای مدت طولانی ایجاد محیط مغذی برای باکتری ها می کند و سندرم بروز می کند. برای اطلاع یافتن از زمان مناسب تعویض بهتر است از دستورالعمل برچسب روی محصول پیروی شود.

همه چیز درباره گیاه گل مغربی

نام علمی :

Evening primrose

تیره ی :

Oenotheraceae

گیاهشناسی

گل مغربی گیاهی علفی ، دوساله و متعلق به تیره ی گل مغربی است . منشا این گیاه شمال آمریکا گزارش شده است . لیکن بذر آن به اروپا و اسیای صغیر منتقل و کشت گردیده است . براساس برخی منابع خودرو گل مغربی نیز خاصیت دارویی دارد . درسال اول رویش این گیاه ، تنها برگهای طوقه ای بیضی شکل و کم و بیش کشیده ظاهر میشود . پس از گذراندن سرمای زمستان و در سال دوم گیاه به ساقه رفته و گل تولید میکند . ارتفاع گیاه گل مغربی در سال دوم رویش متفاوت و بین 100 تا 200 سانتی متر است . ساقه نیز از انشعابهای زیادی برخوردار میشود . برگها ساده ، کشیده و دارای یک رگبرگ اصلی بوده . و حاشیه ی برگها صاف و قسمت تحتانی آن پوشیده از کرکهای بسیار ظریف است . برگها بصورت متناوب روی ساقه قرار میگیرند و از دمبرگ کم و بیش طویلی نیز برخوردارند . برگهای ناحیه ی پایینی ساقه بزرگتر از برگهای قسمت انتهایی ساقه میباشند . سطح برگها و دمبرگ از پرزهای ظریفی پوشیده شده است . ریشه به رنگ سفید مات و کم و بیش ضخیم است که بصورت مستقیم در خاک فرو میرود . ریشه کم و بیش منشعب است .

گیاهان بسته به زمان ، مکان و روش کشت از اواخر خرداد یا اواخر تیر ماه به گل میروند . گل به طول 4/5 تا 5 سانتی متر توسط دمگل نسبتا طویل به ساقه متصل میشود . گلهای این گیاه دو جنسی بوده و اجزاء گل مضربی از 4 میباشد . گل شامل 4 کاسبرگ که پوشیده از کرکهای ظریف است ، 4 گلبرگ زرد رنگ ، 8 پرچم و کلاله ی چهارلبه بوده که توسط خامه ای به طول 3 تا 17 سانتی متر به مادگی متصل است . میوه ی گل مغربی براق و به شکل کپسول به طول 3 تا 5 سانتی متر و به ضخامت 5 تا 7 میلیمتر بوده و کم و بیش پهن است . میوه های رسیده به رنگ قهوه ای مایل به سرخ است . دانه ها نیز به رنگ قهوه ای تیره ، گوشه دار و نامنظم هستند . سطح دانه ها برجسته و زبر است . ضخامت دانه ی رسیده 1 تا 1/4میلی متر و طول آن به 1/5 تا 2 میلیمتر میرسد . وزن هزار دانه 0/4 تا 0/8 گرم است . بذر گل مغربی 4 تا 5 سال از قوه ی رویشی مناسب برخوردار است . بذور 10 تا 25 روز بعد از کشت سبز میشوند . باتوجه به شرایط اقلیمی محل رویش ، برگهای طوقه ای 40 تا 60 روز پس از سبز شدن ظاهر میشوند . میوه ها از اواخر مرداد سال دوم رویش میرسند . میوه های رسیده شکافته شده و دانه ها به اطراف پراکنده میشوند که این خود سبب کاهش عملکرد دانه میشود . با اصلاح این گیاه و تولید ارقامی مانند «پاول» و «کانستبل» ریزش دانه ها را به حداقل رسانده اند .

مواد مؤثره

دانه ی گل مغربی حاوی 15 تا 20 درصد روغن است . مهم ترین اسیدهای چرب روغن دانه را اسید لینولئیک ( 28 تا 33 درصد ) ، اسید آلفا_لینولئیک ( 26 تا 29 درصد ) ، اسید اولئیک ( 10 تا 16 درصد ) ،اسید گاما لینولنیک ( 7 تا 10 درصد ) ، اسید پالمتیک ( 5 تا 6 درصد ) و اسید استئاریک ( 1 تا 2 درصد ) تشکیل میدهند .

برگهای گل مغربی حاوی ترکیب های قندی ، اونوترین ، کامفرول کوئرسیتین می باشد . (1) گلها نیز حاوی مواد رنگیزه ای زرد است .

خواص دارویی

مواد مؤثره ی موجود در این گیاه برای معالجه ی برخی نارسایی های مربوط به گردش خون ، درمان سندروم پیش از قاعدگی ، حساسیت های پوستی و مداوای برخی بیماریهای مربوط به قلب و عروق مورد استفاده قرار میگیرد . روغن دانه ی گل مغربی خاصیت انتی اکسیدانی داشته و در تهیه و تولید پروستاگلاندینها بسیار مؤثر است .

نیازهای اکولوژیکی

گیاه گل مغربی در اقلیمهای مختلفی میروید و به خشکی مقاوم است . اگرچه بذر این گیاه در دمای 8 تا 10 درجه ی سانتی گراد جوانه میزند ولی دمای مطلوب برای جوانه زنی بذر گل مغربی 16 تا 20 درجه ی سانتی گراد است . این گیاه در مرحله ی تشکیل برگهای طوقه ای به سرما بسیار مقاوم است و دچار سرمازدگی نمیشود . گلها در مرحله ی تشکیل به دمایی بین 20 تا 25 درجه ی سانتی گراد نیاز دارند ولی درجه حرارتهای بالاتر هیچگونه آسیبی به گلها وارد نمیکند . درجه حرارتهای بالا در زمان تشکیل میوه نقش مؤثری در افزایش مواد مؤثره ی گیاه دارد . چنانچه در مرحله ی تشکیل میوه هوا سرد شود و درجه حرارت کاهش یابد ، کمیت و کیفیت مواد مؤثره ی موجود در دانه ها نیز به شدت کاهش می یابد . گل مغربی را در هر نوع خاکی میتوان کشت کرد ، ولی کشت در خاکهای لومی_شنی حاصلخیزی که از مقادیر مناسبی کلسیم برخوردار باشند ، افزایش عملکرد محصول را در پی خواهد داشت . این گیاه به غرقابی حساس است ، ازین رو خاک باید از زهکشی مناسب برخوردار باشد .

تناوب کاشت

گل مغربی دوسال در یک زمین باقی می ماند . ازین رو به تناوب کشت حساس نبوده و میتوان آن را با هر گیاهی به تناوب کشت کرد . بطور کلی دو تا چهار سال پس از برداشت می توان دوباره گل مغربی را در همان زمین کشت کرد .

مواد و عناصر غذایی مورد نیاز

گل مغربی در طول رویش به مواد و عناصر غذایی خاصی نیاز ندارد . عده ای از محققین اظهار میدارند ، کشت این گیاه در خاکهایی که حاوی 3 تا 5 درصد هوموس هستند نقش مؤثری در عملکرد دانه و کمیت و کیفیت مواد مؤثره ی آن دارد . کودهای حیوانی نیز در افزایش عملکرد این گیاه نقش مهمی دارند . توصیه میشود به زمین هایی که گل مغربی کشت میشود 40 تا 60 کیلوگرم در هکتار اکسیدفسفر اضافه شود .

آماده سازی خاک

چون گل مغربی بذر کوچکی دارد . لذا آماده کردن زمین زراعی و نهیه ی بستر مناسب برای بذر اهمیت بسیاری دارد . پس از برداشت محصول سال قبل ، افزودن کودهای حیوانی و شیمیایی مورد نیاز گیاه به زمین به زمین و انجام شخم متوسط در فصل پاییز ضروری است .

فصل بهار نباید از وسایلی استفاده شود که سبب تبخیر و کاهش رطوبت خاک گردد . در فصل بهار زمین را باید کاملا هموار کرد ، زیرا وجود پستی و بلندی ، سبب آب ایستایی می شود که برای گیاهان مضر میباشد .

تاریخ و زمان کاشت

در رابطه با تاریخ کشت گل مغربی موارد مختلفی بیان شده است . در برخی کشورها اواخر تابستان ( شهریور ) آن را کشت یکنند که در این حالت فاصله ی دو بوته در طول ردیف 15 تا 30 سانتی متر مناسب است . برخی کشت گل مغربی را اواخر پاییز ( اواخر آبان _ اوایل آذر ) توصیه می کنند . کشت بذر گل مغربی اواخر پاییز سبب سبز شدن آنها در اوایل فصل بهار می شود . قوه نامیه ی بذور کشت شده در پاییز ، به علت طی کردن فصل سرد زمستان افزایش یافته و تعداد بیشتری از آنها سبز می شوند . دربعضی کشورها نیز اویل بهار اقدام به کشت بذر گل مغربی در زمین اصلی میکنند .

فاصله ی ردیف ها در موارد ذکر شده 45 تا 70 سانتی متر و عمق کشت بذر 0/5 تا 1 سانتی متر مناسب است . در هر متر طول ردیف باید 180 تا 220 بذر قرار گیرد . برای هر هکتار زمین به 2 تا 3 کیلوگرم بذر با کیفیت مناسب نیاز است .

روش کاشت

کاشت گل مغربی توسط بذر و مستقیما در زمین اصلی صورت میگیرد . از آنجا که بذرهای این گیاه کوچک هستند ، بهتر است بوسیله ی ماشین های مخصوص و در فواصل مناسب کشت شوند . انجام غلطک مناسب پس از کاشت جهت تسریع در جوانه زدن بذرها ضرورت دارد . پس از کشت انجام آبیاری به منظور تامین رطوبت لازم برای جوانه زنی ضروری است .

مراقبت و نگهداری

تراکم بیش از حد گیاهان کشت شده به طور بارزی سبب کاهش عملکرد محصول می شود . از این رو توصیه می شود گیاهان در فصل بهار و در مرحله ی 6 تا 8 برگی طوری تنک شوند تا در هر متر طول ردیف 5 تا 8 بوته قرار گیرد . در سال اول رویش گیاهان از رشد و نمو کندی برخوردارند . ازین رو وجین علفهای هرز ضرورت دارد . تا قبل از پوشیده شدن فواصل بین ردیف ها توسط گیاهان می بایست یک الی دو بار اقدام به وین مکانیکی علف های هرز نمود .

برداشت محصول

گیاهانی که اواخر تابستان یا اواخر پاییز کشت شده باشند در سال بعد به گل رفته و دانه ی آنها از اواسط تابستان (اواخر مرداد) بتدریج میرسند . گیاهانی که اوایل بهار کشت شده باشند ، محصول آنها از اواخر تابستان (اواخر شهریور) سال بعد رسیده و آماده ی برداشت می شوند . محصول گل مغربی به دو روش یک مرحله ای و دو مرحله ای برداشت میشود .

برداشت یک مرحله ای : در سطوح وسیع کشت معمولا در یک مرحله اقدام به برداشت محصول دانه ی گل مغربی می کنند . برداشت یک مرحله ای بوسیله ی ماشین مخصوص برداشت دانه صورت میگیرد . در بعضی از کشورها به منظور تسریع در برداشت محصول و همچنین کاهش کلش و خاشاک  محصول ، از محلول شیمیایی رگلون استفاده می کنند . هنگامیکه میوه ها رسیده و شروع به باز شدن می کنند مقدار 3 تا 4 لیتر در هکتار رگلون را روی گیاهان میپاشند تا برگهای آنها ریزش کنند . پس از ریزش با استفاده از ماشین برداشت در یک مرحله محصول را برداشت مینمایند . محصولی که در یک مرحله برداشت میشود 60 تا 80 درصد تمیز و فاقد اضافات بوده و میزان رطوبت آن به 15 تا 30 درصد میرسد . پس از برداشت آنها را بوجاری کرده و دانه ها را خشک میکنند بطوریکخ میزان رطوبت آن به 10 تا 11 درصد برسد .

برداشت دو مرحله ای : در سطوح کوچک کشت ، محصول گل مغربی را در دو مرحله برداشت میکنند . در مرحله ی اول هنگامی که دو تا سه کپسول شروع به رسیدن کرد گیاهان از سطح زمین برداشت میشوند . سگس چنانچه هوا خشک و غیر بارانی باشد ، آنها را روی زمین و اگر هوا مرطوب و بارانی باشد آنها را زیر پوشش قرار میدهند . میوه ها با توجه به شرایط اقلیمی منطقه 10 تا 20 روز بعد میرسند . در مرحله ی دوم محصول برداشت شده را بوجاری میکنند و پس از خارج کردن دانه ها آنهارا بسته بندی میکنند . میزان عملکرد دانه ی گل مغربی بسیار متفاوت و بستگی به شرایط اقلیمی محل رویش ، رقم گیاه و روش برداشت محصول دارد . عملکرد دانه معمولا بین 300 تا 1000 کیلوگرم در هکتار است .

مقالات مرتبط

فواید باورنکردنی روغن گل مغربی (Evening Primrose Oil) 

روغن گل مغربی و خواص آن برای درمان آکنه

کپسول نرم باریج EPO روغن گل مغربی ۱۰۰۰ میلی گرمی باریج اسانس ۳۰ عدد

 

نوشته شده درنوشته شده در ژوئن 21, 2021 /  0 / تگ هاگل مغربی

آکواپونیک چیست؟

آکواپونیک با نام لاتین: Aquaponics علم جدیدی شامل ترکیب آبزی پروری و پرورش گیاهان در آب است.در یک سیستم آکواپونیک از پساب ماهی به عنوان کود آلی برای گیاه استفاده و آب تصفیه شده توسط گیاه نیز به استخر پرورش ماهی یا سایر آبزیان منتقل میشود.آکواپونیک از تلفیق سیستم پرورش ماهی مدار بسته با سیستم گلخانه ای هیدروپونیک ایجاد می شود.

در سیستم های مدار بسته پرورش ماهی به مرور زمان غلظت برخی از مواد آلی زیاد می شود که برای آبزیان مضر است، ولی همین مواد آلی غذای اصلی گیاهان می باشد و با هدایت آب در سیستم های هیدروپونیک به مصرف گیاهان می رسد. این فرایند نیاز های اصلی گیاهان برای رشد و نمو را تامین می کند و در عین حال آب توسط گیاهان تصفیه شده و به سیستم پرورش ماهی برگشت داده می شود.در این سیستم مواد دفعی ماهی که عمدتا ترکیبات نیتروژندار از قبیل آمونیاک، و ترکیبات غیر نیتروژنی مثل فسفر میباشند بوسیله گیاه جذب شده و از آب حذف میشوند.

در آکواپونیک عناصر غذایی موجود در آب استخر پرورش ماهی به عنوان کود در سیستم هیدروپونیک و در بستر گیاهان مصرف می‌شود و این عمل برای ماهی نیز سود دارد چون تجمع مواد تولید شده ناشی از تجزیه بقایای گیاهان و میکروارگانیسم‌ها در بستر استخر و ترکیبات ازته و فسفر ناشی از تغذیه ماهیان در آب تجمع یافته و عامل محدود کننده شرایط زیست ماهیان می‌شود.

آب یا پساب حاصل از پرورش ماهیان به عنوان یک منبع کودی آلی است. محصولات تولیدی در چنین سیستمی به عنوان محصول سالم و ارگانیک شناخته می‌شوند و در فروش و بازاریابی ماهیان و گیاهان تولید شده نقش مهمی دارد، ضمن این که از یک واحد تولیدی، دو نوع محصول تولید می‌شود و در مناطق خشک و نیمه‌خشک که با کمبود آب مواجه هستند آکواپونیک نقش مهمی داشته و مدلی برای کشاورزی پایدار است.

 

بیشتر بدانیم:

• سیستم های آکواپونیک در کشور های پیشرفته با سرعت زیادی در حال گسترش می باشد و واحد های بسیار زیادی از پروژه های موفق در سال های اخیر اجرا و به بهره برداری رسیده اند، در سیستم آکواپونیک که برای تحقق ایده کشاورزی پایدار در زمینه آبزی پروری ارائه شده بود به مرور زمان تعداد گونه های گیاهی در کشت آکواپونیک افزایش یافت و همراه آبزیان به عنوان محصول اصلی کشت در سیستم هایآکواپونیک قرار گرفت.
• در کشور هایی مانند ایران که از منابع آبی کمی برخوردار می باشد استفاده بهینه تر از منابع آبی امری اجتناب ناپذیر می باشد، تولید محصولات ارگانیک در سیستم آکواپونیک با کمترین اتلاف آب همراه می باشد، از این رو از سیستم آکواپونیک به عنوان بهترین گزینه برای کشاورزی پایدار نام می بریم.
• سیستم های آکواپونیک بخاطر افزایش راندمان و کاهش هزینه های تولید و نیز عدم ایجاد آلودگی های زیست محیطی مورد توجه کشاورزان و جامعه علمی قرار گرفته است، آکواپونیک استفاده از کود های شیمیایی در کشاورزی را به صفر یا حد اقل می رساند.
• از لحاظ تعادل شیمیایی خاک نیز مصرف بی رویه و نامتعادل کودهای فسفاته در بعضی از مزارع زیان آور بوده است درحالیکه با افزایش ازت و تسریع رشد گیاهان نیاز به سایر عناصر غذایی گیاه در خاک مانند پتاسیم ، آهن و روی افزایش می یابد .

مزایای استفاده از سیستم آکواپونیک:

• امکان تولید گیاهان و آبزیان در مناطق کم آب
• توان تولید یکسان با مصرف ۲% آب مورد نیاز در سیستم های سنتی
• کاهش نیروی کارگری
• مصرف کود ارگانیک و تولید محصول ارگانیک
• افزایش تولید با استفاده از کود طبیعی ماهی
• کاهش اتلاف انرژی با ترکیب کشت
• افزایش تولید در واحد سطح در سیستم های کشت طبقه ای
• قابل اجرا در مکان های نزدیک به بازار فروش و کاهش هزینه های نقل و انتقال
• عدم نیاز به استفاده از علف کش ها و آفت کش ها شیمیایی
• محیط کشت و محصولات بسیار تمیز نسبت به محیط های کشت خاکی
• کم هزینه ترین روش برای حذف مواد آلی مراکز پرورش آبزیان
• امکان تولید خارج از فصل
• سیستم آکواپونیک بهترین گزینه برای تولید گیاهان ارگانیک در سیستم های گلخانه ای می باشد
• در آکواپونیک، گیاهان عناصری را تغذیه می کنند که باید در سیستم آبزی پروری فیلتر شود، و فیلتر کردن آنها هزینه بر هست.
• نیاز به مخلوط کردن عناصر غذایی را از بین می برد.
• آکواپونیک تغذیه آلی گیاه است.
• با حذف خاک بیماریهای خاکی حذف می شود.
• مصرف آب بسیار پایین بوده و علف هرزی وجود ندارد که آب را جذب کند.
• در آکواپونیک می توان گیاه را بسیار متراکم کشت کرد.
• در تراکم بالای ماهی، گیاه خیلی سریع رشد و نمو می کند.
• حشره کش و علف کش در سیستم آکواپونیک استفاده نمی شود و محصول نهایی سالم است.
• در سرتا سر سال امکان تولید در سیستم آکواپونیک وجود دارد.
• تولید متراکم پروتئین ماهی امکانپذیر است.
• کاهش سرمایه گذاری برای هر کدام از سیستمهای هیدروپونیک و آبزی پروری بطور جداگانه.
• مصرف آب برای سیستم کشت آکواپونیک یک درصد آبی است که برای تولید ماهی در سیستم های معمولی لازم است.
• چنین سیستمی با نیاز آبی بسیار پایین، در مناطق خشک و نیمه خشک که تقاضای سبزی و ماهی تازه در آنجا بالاست قابلیت کاربرد بالائی دارد.
• محصول سبزی آلی و عاری از آفت کش و ماهی تازه میتواند به قیمت خوب مخصوصاً در ماه های زمستان در نواحی شهری به فروش برسد.
• بسترهای هیدروپونیک می توانند بعنوان فیلتر زیستی عمل کنند.

معایب آکواپونیک

1. مخزنها جای زیادی می گیرند و سنگین هستند.
2. اگر در زمستان استفاده شوند آب مخزنها باید گرم شوند.
3. قرار گرفتن مخزنها در داخل ساختمان باعث مرطوب شدن محل می شود.
4. برخی ماهیها نیاز به تخصص بالایی برای پرورش دارند.
5. هزینه نصب، راه اندازی و نگهداری بالاست.

آشنایی با طرح توجیهی آکواپونیک ( Aquaculture )

انواع آکواپونیک

1. آکواپونیک خانگی (مقیاس کوچک):
   این روش دارای یک مخزن پرورش ماهی به ظرفیت ۱۰۰۰ لیتر (۱ متر مکعب آب و سطح بستر کشت گیاهان به مساحت ۳تا۴متر مربع می باشد. این واحد پرورش در بسیاری از نقاط دنیا مورد استفاده قرار می گیرد.
2. آکواپونیک خانگی :
3. آکواپونیک تجاری و نیمه تجاری:
   در این روش مساحت زیر کشت سیستم بیش از ۵۰۰ متر مربع بوده و سیستم مجهز به گل خانه جهت تولید محصولات می باشد.
4. آکواپونیک تجاری و نیمه تجاری :

5. فرایند آکواپونیک :

1- چرخه ازت:

مهمترین عمل بیولوژیک در آکواپونیک فرایند نیتروفو کاسیون (nitrification) است. ازت یکی از عناصر اصلی در ساختار بدن حیوانات است , و در اثر کاهش یا افزایش آن فرآیند رشد دچار اختلال می گردد. ازت در اسیدهای آمینه، پروتئین، آنزیم ها و زنجیره های انتقال انرژی نقش بسزایی دارد.

همچنین نیتروژن مهم ترین عنصر در ساختار گیاهان است. نیتروژن به صورت گاز به میزان ۷۸درصد در جو وجود داشته اما این میزان به صورت مولکول ازت (N2) که غیر قابل جذب توسط گیاهان است می باشد. برای اینکه ازت توسط گیاهان قابل جذب گردد باید تبدیل شود که به این فرایند تثبیت ازت می گویند.

در این فرایند در طبیعت ازت بوسیله باکتریها با هیدروژن یا اکسیژن ترکیب شده و ترکیب شیمیایی جدیدی به فرم آمونیاک (NH3) غیر قابل جذب و آمونیوم (NH4 ) و نیترات (NO3) که توسط گیاهان به راحتی قابل جذب است ایجاد می گردد.

پسماندهای حاصل از فعالیت حیوانات منبع عظیمی از آمونیاک را در اختیار ما قرار می دهد. سایر مواد آلی موجود در طبیعت همانند بقایای حیوانات و گیاهان توسط قارچها و باکتریها شکسته شده و به ازت تبدیل می شوند. این فرایند متابولیسم آمونیاک و تبدیل آن به شکل قابل جذب که بوسیله گروهی از باکتریها صورت می گیرد .

برای سیستم آکواپونیک مهم بوده و این باکتریها را باکتریهای نیتریفیکاسیونی می نامند. در ابتدا این باکتریها آمونیاک را به نیتریت (NO2) و در نهایت به نیترات (NO3) تبدیل کرده و گیاهان به راحتی نیترات را توسط ریشه های خود جذب می نمایند.
NH3-> No2 ->No3

2 – گیاه چگونه ازت را جذب می کند؟

ازت توسط گیاهان به دو شکل نیتروژن آمونیاکی (+NH4 همان آمونیوم) و نیتروژن نیتراتی (-No3) قابل جذب می باشد. نیتروژن آمونیاکی مهمترین شکل نیتروژن برای تغذیه گیاهان است. البته لازمه تحلیل نیتروژن نیتراتی این است که این ماده بتواند پس از جذب احیاء شود و به صورت آمونیوم در آید و این عمل تنها در سلول های گیاهان عالی، جلبک ها، بعضی از قارچها و همچنین عده ای از باکتری ها می تواند صورت گیرد.

در بسیاری از گونه ها رجحان یکی از دو شکل نیتروژن بر دیگری با سن، شرایط کشت و مخصوصا PH محیط تغییر می کند. بطور کلی گیاهان جوان یون آمونیوم (+NH4) را بر نیترات (No3) ترجیح داده و آنرا بهتر از نیترات جذب و بیشتر از آن مصرف می کنند .

این حالت در گوجه فرنگی، ذرت، برنج و …. دیده می شود و نیشکر و پنبه از این قاعده مستثنی هستند. همچنین PH محیط در جذب ترکیبات نیتروژنی نقش موثری دارد بطوری که پایین آوردن PH باعث جذب و تحلیل نیتراتها می شود و در صورتی که بالا رفتن آن باعث جذب یونهای آمونیوم می گردد.

در سیستم آکواپونیک چون هر دو فرم ازت (آمونیاکی و نیتراتی) در محیط آب وجود دارد لذا گیاه بسته به شرایط رشد و محیطی توانایی جذب هر دو شکل را داشته و از تجمع آمونیاک در حوضچه پرورش ماهی جلوگیری می نماید.

3 – بیوفیلتر چیست ؟

بیوفیلتر محلی است که در آن باکتریها فرایند نیتری فیکاسیون را انجام داده و برای هر واحد آکواپونیک لازم و ضروری است.

دو گروه از باکتریها در بیوفیلتر در حال فعالیت هستند:

1. باکتریهایی که فرایند اکسیداسیون آمونیاک را انجام میدهند (AOB)
2. باکتریهایی که فرایند اکسیداسیون نیتریت را انجام می دهند (NOB)

این دو گروه متابولیسم آمونیاک را بصورت زیر رهبری می کنند:

1. باکتریهای AOB آمونیاک را به نیتریت (NH3 -> NO2)
2. باکتریهای NOB نیتریت را به نیترات (NO2 -> NO3)

باکتریهای نیتروزومونانس (nitrosomonans) اغلب به گروه AOB و باکتریهای نیتروباکتر (NITROBACTER) به گروه BNO تعلق دارد.

تعادل شرایط محیطی آکواپونیک

واژه تعادل (balancing) توصیف کننده تمامی اقداماتی است که پویایی اکوسیستم آکواپونیک شامل ماهی، گیاهان و باکتری وابسته به آن می باشد. در واقع بیانگر تعادل بین مقدار ماهی ، تعداد گیاه و اندازه بیوفیلتر ( به معنی مقدار باکتری ) است.

4 – چگونه تعادل نیترات برقرار کنیم

تعادل در سیستم آکواپونیک می تواند بوسیله یک ترازو که مقیاس، وزن غذای ماهی و گیاهان که بصورت دو بازوی این ترازو عمل می کنند بیان شود و باکتریهای نیتروفیکاسیون شاخص تعادل این سیستم می باشند و در نتیجه لازمه تعادل در یک واحد آکواپونیک فعال بودن باکتریها و موازنه بین گیاه و ماهی بعنوان بازوهای سیستم می باشد.

5 – تعادل غذا دهی به گیاه و ماهی

نسبت نرخ خوراک در مجموع به ۳ عامل مهم بستگی دارد . مقدار غذای روزانه بر حسب گرم، نوع گیاه ( رویشی، میو ای) و میزان مساحت سطح کشت بر حسب متر مربع. این نرخ بر حسب مقدار غذای روزانه به سطح کشت بیان می گردد.

همراه با نسبت نرخ خوراک دو شاخص مکمل برای اطمینان از سلامت سیستم وجود دارد:

1. سلامت ماهی و گیاه :
   گیاهان ناسالم و ماهی بیمار می توانند علائم هشدار برای خارج شدن سیستم از تعادل باشد، علائم کمبود عناصر غذایی زمانی در گیاهان مشاهده می شوند که مواد مغذی موجود در پسماند ماهی نتوانند عناصر مورد نیاز گیاه را تأمین کنند. در این حالت می توان نسبت غذادهی روزانه یا مقدار گیاهان موجود در سیستم را تغییر داد.
2. تست آمونیاک (ازت) :
   اگر آمونیاک (NH3) یا میزان نیتریت (NO2) بالاتر از ۱ میلی گرم در لیتر باشد نشان دهنده آن است که سیستم بیوفیلتراسیون و یا سطح کشت کافی نبوده و مساحت سطح بیوفیلتراسیون یا کشت باید افزایش یابد. آبزیان می توانند سطوح بالاتری از نیترات (NO3) را تحمل کنند، اما اگر تجمع نیترات در محیط طی چند هفته بالاتر از ۱۵۰میلی گرم در لیتر باشد تعویض آب حوضچه پرورش ماهی لازم و ضروری است و باید سیستم را اصلاح نمود. با تمامی شرایط ذکر شده هرگز نباید غذای مانده و نخورده در حوضچه پرورش وجود داشته باشد.

چگونه تعادل یک واحد آکواپونیک برقرار کنیم

1. ظرفیت تولید سیستم
2. روش تولید
3. نوع ماهی
4. سطح پروتئین خوراک ماهی
5. نوع گیاه (سبزی برگی یا سبزی میوه ای)
6. نوع تولید گیاه (تک گونه ای یا چند گونه ای)
7. شرایط کیفی محیط زیست و آب
8. روشهای تصفیه

غذا دهی روزانه آکواپونیک

1. سبزیجات برگی: تا ۴۰تا۵۰ گرم برای هر متر مربع کشت در روز
2. سبزیجات میوهای: ۵۰تا۸۰ گرم برای هر متر مربع کشت در روز
3. در صورت استفاده از گیاهان غیر خوراکی می توان برای هر متر مربع تا حداکثر ۱۵۰ گرم غذای روزانه در نظر گرفت.

منظور از کیفیت آب در طرح توجیهی آکواپونیک

آب در حقیقت همانند خون برای سیستم آکواپونیک بوده و حیات سیستم به آن بستگی دارد و با عبور از محیط کشت گیاهان مواد غذایی ماکرو و میکرو مورد نیاز آنها را به سطح ریشه انتقال داده و پس از برگشت به حوضچه پرورش ماهی اکسیژن و آب سالم را به آن بازمی گرداند.

شش شاخص اصلی کیفیت آب شامل موارد ذیل می باشد:

1. اکسیژن محلول در آب (DO)
2. اسیدیته (PH)
3. درجه حرارت
4. ازت کل (TAN)
5. قلیائیت (آلکالی نیتی) آب
6. سایر عناصر محلول در آب

جدول محدوده فعالیت هریک از موجودات زنده سیستم آکواپونیک:

 

منابع ورود و خروج آب از سیستم آکواپونیک

چگونه میتوان طرح توجیهی آکواپونیک راه اندازی کرد؟

تمامی سیستمهای آکواپونیک بطور معمول نیازمند به چندین ساختار شامل حوضچه پرورش ماهی (fish tank) ، فیلتر مکانیکی(mechanical filter)، بیوفیلتر (Biofilter) و بسترهای کشت هیدروپونیک (Hydroponics) می باشد.
همچنین یک واحد آکواپونیک نیازمند به انرژی جهت تأمین جریان آب و هوادهی توسط پمپ در سیستم می باشد.

۳ روش اصلی برای کشت گیاهان شامل موارد ذیل می باشد :

1. کشت بستر ( media bed)
2. نوار غذایی (NFT)
3. کشت شناور (DWC)

3 نکته اصلی برای ساخت حوضچه آکواپونیک

حوضچه ماهی یکی از اجزای بسیار مهم در این سیستم است. مخزن پرورش ماهی باید بتواند شرایط بقاء و رشد ماهی را فراهم آورد

1 – شکل حوضچه:

اگر چه هر شکلی برای مخزن ماهی قابل استفاده است ولی حوضچه گرد یا هشت ضلعی با کف شیب دار دارای بهترین شرایط می باشد. شکل گرد حوضچه اجازه می دهد آب بصورت دایره ای شکل حرکت کرده و پسماندهای جامد مرکز آن تجمع نموده و به آسانی خارج گردند.

2 – مواد:

جنس مخزن از پلاستیک فشرده و یا فایبر گلاس و بتونی به دلیل استحکام و عمر طولانی در نظر گرفته می شود. مواد فلزی بدلیل اکسیده شدن در داخل آب مناسب نمی باشد.

اگر در ساخت مخزن از مواد پلاستیکی استفاده می شود حتما باید مقاوم به اشعه ماوراء بنفش ( U.V ) باشد چون اشعه مستقیم خورشید ممکن است به پلاستیک خسارت وارد کند .

یکی دیگر از گزینه ها استفاده از استخرهای زمینی است. مدیریت استخرهای طبیعی در سیستم آکواپونیک مشکل می باشد زیرا فرایندهای بیولوژیک در لایه های پایینی استخر صورت گرفته و مواد غذایی اغلب مورد استفاده گیاهان آبزی موجود در استخر می گردد.

استخرهای سیمانی و یا حوضچه های پلاستیکی در سطح زمین قابل قبول تر نسبت به حوضچه های طبیعی استخرهای خاکی) می باشند.

3 – رنگ:

رنگ سفید و یا روشن بهترین گزینه می باشد زیرا رفتار آبزیان در حوضچه و میزان مواد پسماند جامد موجود در آن به راحتی قابل رؤیت می باشند. مخازن سفید همچنین نور خورشید را بازتاب داده و آب را خنک تر نگه می دارند.

اهمیت فیلتراسیون مکانیکی و بیولوژیک در طرح آکواپونیک :

برای سیستمهای مدار بسته پرورش آبزیان (RAS) داشتن فیلتر مکانیکی یکی از ضروریات می باشد. فیلتر مکانیکی ذرات جامد را از محلول پسماند مخزن ماهی جدا و جابه جا می کند و این خروج پسماند برای سلامت سیستم ضروری است زیرا گازهای مضر (همانند CO2) بوسیله فعالیت باکتریهای هوازی در اثر تأخیر در خروج مواد زائد از مخزن ماهی آزاد می شوند .

به علاوه پسماندهای جامد می توانند با انسداد مجاری انتقال آب در جریان گردش آن در سیستم اختلال ایجاد می کند و ساده ترین روش قرار دادن یک فیلتر بین مخزن ماهی و بستر کشت گیاه می باشد.در واحدهای کوچک آکواپونیک می توان با قرار دادن یک ظرف بشکه در مسیر جریان آب از حوضچه ماهی به بستر کشت این عمل را انجام داد.

در سیستمهای تجاری با تراکم بالاتر ماهی باید از فیلترهای مکانیکی که قدرت خروج بیشتر مواد جامد را دارند همانند تانکهای رسوب گیر، فیلتر شنی و درام فیلتر استفاده نمود.

استفاده از بستر کشت به عنوان فیلتر مکانیکی و بیولوژیک

ممکن است زمانی که واحد آکواپونیک بر اساس روش N. F . T و یا D. W . C طراحی گردیده مخصوصا در مکان هایی که امکان ایجاد فیلتر مکانیکی – بیولوژیکی بطور مجزا وجود ندارد از روش بستر کشت به عنوان یک فیلتر مکانیکی بیولوژیک استفاده نمود.

به عنوان مثال زمانی که روزانه ۲۰۰ گرم غذا به حوضچه پرورش ماهی میدهیم نیاز به بیوفیلتری به حجم ۳۰۰ لیتر می باشد. اما زمانی که برای تولید تراکم بالای ماهی در نظر گرفته شده است طراحی یک فیلتر مکانیکی و بیولوژیک مجزا لازم و ضروری است.

چرا حرکت آب در آکواپونیک جایگاه خاص دارد؟

حرکت آب پایه و اساس زنده نگه داشتن تمامی ارگانیزمهای سیستم آکواپونیک می باشد. مسیر جریان آب از حوضچه ماهی به فیلتر مکانیکی ، بیوفیلتر و بستر کشت گیاهان می باشد. جریان آب مواد غذایی موجود در مخزن ماهی را به گیاهان منتقل می کند.

اگر حرکت آب دچار اختلال گردد اغلب اثرات آن بلافاصله بصورت کمبود اکسیژن محلول در آب و تجمع پسماندها در مخزن ماهی مشاهده می گردد. بنابر این مدت زمان گردش آب در یک واحد آکواپونیک حداقل یک مرتبه در ساعت پیشنهاد می گردد.

به عنوان مثال اگر حجم کل أب تانک ماهی ۱ متر مکعب (۱۰۰۰ لیتر) باشد جریان گردش آب باید به میزان ۱۰۰۰ لیتر در ساعت صورت گیرد. و این بدان معنی است که در هر ساعت آب مخزن ماهی ۱ مرتبه در سیستم گردش نماید.

چگونگی کشت در طرح آکواپونیک

کشت در بستر اغلب برای واحدهای کوچک آکواپونیک طراحی می گردد و این روش برای بسیاری از شرایط آب و هوایی مناسب است. این روش محیط مناسبی برای استقرار ریشه گیاهان فراهم می آورد، همچنین به عنوان یک فیلتر ( مکانیکی بیولوژیک) عمل می نماید.

این عملکرد دو منظوره بستر کشت نشان می دهد که چرا این روش به تنهایی قابل استفاده می باشد این در حالی است که در روش N. F . T و یا W. D .C نیازمند به واحدهای فیلتر مکانیکی و بیولوژیک مجزا می باشد. جریان آب درون بستر کشت به صورت جزر و مدی است. آب در سطح بستر تا حد مشخصی بالا آمده و مجددا به سطح قبلی خود باز می گردد.

این عمل سطح اکسیژن اطراف محیط ریشه را افزایش داده و همچنین فعالیت باکتریهای نیتری فیکاسیون را جهت تبدیل آمونیاک تسهیل می نماید.

یک واحد آکواپونیک با روش بستر کشت به صورت استاندارد شامل یک مخزن ماهی و بستر کشت جهت سیستم هیدروپونیک گیاهان است. در یک واحد کوچک در این روش بطور معمول حجم مخزن ماهی برابر ۱ متر مکعب و سطح بستر کشت ۳تا۴ متر مربع در نظر گرفته می شود.

عمق بستر کشت بسیار مهم می باشد زیرا فضای مورد نیاز رشد ریشه ها را فراهم می آورد و میزان آن به نوع گیاه و حالت رشد آن بستگی دارد. اگر از سبزیجات میوه ای مانند گوجه فرنگی، بامیه و یا کاهو استفاده می شود عمق بستر باید ۳۰ سانتیمتر در نظر گرفته شود و در سبزیجات برگی کوچک (ریحان و جعفری و …) عمق بستر را می توان 1۵ تا۲۰سانتیمتر در نظر گرفت.

منظور از مواد بستر چیست ؟

یکی از مهم ترین شاخصه های مواد بستر داشتن سطح بالا برای فعالیت باکتریها، جریان بهتر آب، تبادل بهتر اکسیژن در محیط ریشه و شرایط مناسب برای گسترش ریشه هاست. مواد بستر باید از لحاظ اسیدیته خنثی باشند و هیچگونه سمیتی برای گیاهان ایجاد نکنند.

شستن مواد بستر قبل از استفاده بسیار مهم است زیرا ذرات موجود در آنها می تواند جریان سیستم را مسدود کند و شرایط نامناسبی برای آبزیان ایجاد گردد و سرانجام در انتخاب مواد بستر این نکته را باید در نظر داشت که امکان حمل آن به مزرعه وجود داشته باشد.

ویژگیهای یک بستر مناسب در Aquaculture

1. داشتن سطح وسیع برای رشد باکتریها
2. اسیدیته خنثی
3. زهکشی مناسب
4. داشتن فضای کافی برای جریان هوا و آب در بستر
5. در دسترس بودن و ارزان بودن آن
6. وزن سبک

گیاهان قابل کشت در سیستم آکواپونیک

بیش از ۱۵۰ گونه مختلف از سبزیجات، گیاهان علفی، گلها و همچنین درختچه های کوچک بطور موفقیت آمیزی در این سیستم رشد می کنند. به طور معمول سبزیجات برگی و برخی از سبزیجات میوه ای مانند گوجه فرنگی، خیار و … مورد استفاده قرار می گیرند.

گیاهان سیستم آکواپونیک به دو دسته تقسم می شوند:

1 – سبزیجات برگی و گیاهان علفی:

1. کاهو
2. برگ سالاد سوئیسی
3. ریحان
4. نعناء
5. جعفری
6. گشنیز
7. پیازچه
8. شاهی

2-سبزیجات میوه ای:

این گونه از سبزیجات نسبت به سبزیجات برگی جهت تولید گل و میوه نیاز به سطح بیشتری از مواد غذایی دارند و شامل:

1. گوجه فرنگی
2. بادمجان
3. خیار
4. هندوانه
5. فلفل
6. توت فرنگی

این گونه از سبزیجات نسبت به سبزیجات برگی جهت تولید گل و میوه نیاز به سطح متوسط از مواد غذایی دارند و شامل:

1. گل کلم
2. کلم بروکلی
3. کلم برگ
4. گونه ای فلفل زینتی در آکوپونیک
5. نعناع کشت شده در آکوپونیک

به چه نوع ماهی در آکواپونیک نیاز داریم ؟

در این روش می توان از گونه های سردآبی و گرم آبی ماهیان استفاده کرد.

1 – تیلا پیا

موطن این ماهی در شرق آفریقا می باشد. تیلاپیا یکی از گونه های آب شیرین است که در اکثر بسترهای پرورش ماهی در دنیا مورد استفاده قرار می گیرد. تیلاپیا نسبت به عوامل بیماری زا، شرایط نامناسب محیطی و آب مقاوم بوده و بهترین محیط برای پرورش آن آب و هوای گرم است. اگر چه تیلاپیا دمای ۱۴تا۳۴ سانتیگراد را تحمل می نماید ولی در دمای پایین تر از ۱۷ سانتیگراد رشد نکرده و در دمای پایین تر از ۱۲ سانتیگراد از بین می رود. بهترین دمای رشد آنها ۲۷تا۳۲سانتیگراد است.

بنابراین تیلاپیا در صورت عدم تأمین شرایط محیطی نمی تواند بقاء داشته باشد. در شرایط مناسب تیلاپیا در یک دوره رشد (۶ ماه) از وزن ۵۰ گرم به ۵۰۰ گرم می رسد. تیلاپیا همه چیز خوار بوده (omnivores) یعنی می تواند از منابع گیاهی و جانوری برای تغذیه استفاده نماید. تیلاپیا می تواند از گیاهان با پروتئین بالا (مانند عدسک آبی (duckweed) و یا آزولا (Anabaena azollae) تغذیه نماید.

2 – کپور معمولی

موطن اصلی آن شرق آسیا و اروپا است. در حال حاضر کپور یکی دیگر از گونه های مهم پرورشی می باشد. کپور همانند تیلاپیا به سطح پایین اکسیژن محلول در آب مقاوم بوده و به دماهای پایین نیز مقاوم است. کپور می تواند در دمای زیر ۴ سانتیگراد نیز زنده بماند. بنابراین می تواند یکی از گونه های مناسب جهت پرورش در سیستم آکواپونیک باشد. بهترین دمای رشد برای ۲۵ تا ۳۰ سانتیگراد است.

3 – ماهی قزل آلا

قزل آلا یک ماهی گوشتخوار (carnivorous) آب سرد متعلق به خانواده آزاد ماهیان می باشد. همه ماهیان قزل آلا نیاز به محیطی با آب سرد دارند و دمای مناسب برای رشد آنها ۱۰تا۱۸ سانتیگراد است. قزل آلا گونه مناسبی برای مناطقی با زمستان سرد می باشد. رشد آنها در دمای بالای ۲۱ سانتیگراد کاهش یافته و حتی در صورت وجود اکسیژن کافی قادر به جذب آن نمی باشند.

قزل آلا نسبت به ماهیان کپور و تیلاپیا به پروتئین بالاتری نیاز دارد. قزل آلا نسبت به شوری مقاوم بوده و امکان پرورش آن در آبهای شیرین و شور وجود دارد ولی نسبت به تیلاپیا و کپور به آب با کیفیت تری نیازمند است.

4 – ماهیان زینتی:

در میان ماهیان زینتی گونه های کوی (koi) و ماهی طلائی ( Gold fish) مناسب ترین گونه ها برای سیستم آکواپونیک می باشند زیرا نسبت به شرایط محیط مقاوم تر هستند و همچنین انواع گونه های ماهی زنده زا مانند گوپی، مولی و … نیز برای این سیستم مناسب هستند.

همه چیز درباره فلفل سیاه

نام علمی :

Piper nigrum

تیره ی :

Piperaceae

گیاهشناسی

فلفل سیاه میوه‌های خشک شده تیره رنگ گیاه فلفل است. گیاه فلفل بومی جنوب هند است. فلفل  گیاه رونده گل دهنده ای از خانواده Piperaceae، که برای میوه آن کشت می شود، که معمولاً به صورت خشک به عنوان ادویه و چاشنی استفاده می شود.

فلفل گیاهی است بالارونده و دارای ریشه های ساقه خیز و کوتاه که میوه آن ادویه ای است با طعم تند و سوزنده . گیاهی دارویی – خوراکی و دارای طعمی تند. فلفل از بوته‌ای باریک و بلند و در رنگهای متنوعی چون سبز، قرمز، زرد، و نارنجی به دست می‌آید.

برگهای آن بیضی نوک تیز و پهن ،سطح فوقانی آن به رنگ تیره و سطح زیرین برگ سبز روشن به طول ۱۵-۱۰ سانتی متر.

گلهای آن سفید کوجک به صورت سنبله و مانند شاتون فندق آویزان ومیوه آن گرد کوچکتر از نخود، ابتدا به رنگ سبز و پس از رسیدن به رنگ قرمز تیره در می آید و به شکل خوشه ای به طول ۹-۸ سانتی متر از ساقه آویزان می شود. در هر سنبله ممکن است ۶۰-۵۰ دانه منفرد باشد.

ارتفاع درختچه فلفل تا ۱۰ متر ولی ضخامت ساقه آن کم و در حدود 1 تا 1.5 سانتی متر می باشد. به این دلیل ساقه ان یارای ایستایی ندارد و در ابتدا و قبل از اینکه به درختی انگل شود باید با کمک قیم آن را نگهداشت.

گیاه فلفل سیاه معمولا در مناطق حاره مرطوب که بارندگی سالیانه آن از ۳-۲ هزار میلی متر بیشتر باشد می روید.

تکثیر فلفل سیاه معمولا از طریق قلمه است ولی به هر حال بذر آن را نیز می توان کاشت و تکثیر نمود.
برداشت دانه معمولا از سال سوم شروع می شود ولی محصول کافی دانه از سال هفتم به دست می آید.

مواد مؤثره

گیاه فلفل سیاه معمولا در مناطق حاره مرطوب که بارندگی سالیانه آن از ۳-۲ هزار میلی متر بیشتر باشدمیروید.
از نظر ترکیبات شیمیایی بررسی های دانشمندان شیمی نشان می دهد که فلفل دارای اسانس روغنی فرار و آلکالوئید هایی به نام چاویسین ،پی پرین و پی پریدین می باشد .و به علاوه در میوه ان ماده پی پرتین وجود دارد.
از تقطیر شاخه ها و ساقه های فلفل سایه در حدود ۴/۲-۱ درصد اسانس روغنی فرار به دست می اید.این اسانس منشا عطر خاص فلفل است و طعم تند مخصوص فلف سیاه در اثر وجود ماده زرینی چاویسین و سوزانندگی پس از مزه کردن ان در آثر وجود آلکالوئید متبلوری به نام پی پرین می باشد که هر دو اجزای زرین روغنی فلفل سیاه می باشند که از طریق حلالها آنها را از فلفل سیاه ساییده شده به دست می آورند.
اسانس فلفل و همچنین زرین روغنی فلفل هر دو در صنایع غذایی مصارف وسیعی دارد.

خواص دارویی

فلفل از نظر طبیعت بسیار گرم و خشک است، محرک و قرمز کننده پوست است. در استعمال داخلی به عنوان مقوی معده و محرک اشتها، مدر، گرم کننده و ضد سم و برای رفع انواعی از مسمومیت های غذایی بکار میرود فلفل برای رفع سرفه سردرطوبی و تنگی نفس و دردهای سینه نافع می باشد و اگر با عسل خورده شود برای پاک کردن ریه مفید است.
فلفل برای گرم مزاجان مضر است.

منشا و پراکنش فلفل

این گیاه بومی مکزیک و آمریکای مرکزی است و مکزیک و پرو اولین کشورهایی بودند که کاشت این گیاه را رواج دادند. کریستف کلمب آنرا به جنوب اروپا آورد و از آنجا نیز به خاورمیانه ، آفریقا و آسیا گسترش پیدا کرد. فلفل سبز را نباید با فلفل سیاه یکی دانست زیرا فلفل سیاه بومی هندوستان بوده و دارای ساقه‌های خوابیده است که میوه‌های کروی و سیاه رنگی تولید می‌کند که پودر میوه آن به صورت چاشنی استفاده می‌شود. حدود 46 % تولید فلفل در آسیا انجام می‌شود و چین عمده‌ترین تولید کننده فلفل در آسیا می‌باشد. 

تاثیر عوامل محیطی بر رشد فلفل

دما: فلفل از سبزیهای فصل گرم می‌باشد و نسبت به سرما و یخبندان و دماهای کمتر از 15درجه سانتیگراد بسیار حساس است و دمای پایه برای رشد فلفل در حدود 18درجه سانتیگراد مناسب می‌باشد.

رطوبت: نیاز آبی فلفل در حدود 1000 – 400 میلیمتر می‌باشد بطوری که رطوبت کم باعث ریزش گل و رطوبت زیاد باعث ریزش برگ می‌شود.

خاک: فلفل را می‌توان در خاکهای شنی سبک تا رسی سنگین کشت نمود. خاک مناسب برای کشت آن خاکهای لوم یا لوم شنی است.

نور: فلفل به عنوان یک گیاه به طول روز می‌باشد و معمولاً به فاصله دو ماه پس از کاشت گلدهی شروع می‌گردد و یکماه پس از گل آغازی میوه بستن صورت می‌گیرد و همواره شدت نور کم باعث ریزش گل می‌شود. بطور کلی با افزایش شدت نور در زمان گلدهی اگر کمبود رطوبت وجود نداشته باشد عملکرد افزایش خواهد یافت.

روش های پرورش فلفل

روش کشت مستقم

در این روش پس از تهیه و آماده سازی بستر بذرها در ردیفهای به فاصله 75 – 70 سانتیمتر کشت می‌شوند و فاصله بین بوته‌ها روی ردیف حدود 45- 40سانتیمتر می‌باشد. دمای مناسب برای جوانه زنی بذر فلفل حدود 25 – 20سانتیمتر است. 

روش نشایی

چون بذر فلفل نسبت به گوجه فرنگی و بادنجان جوانه زنی کندتری دارد و همواره به دمای پایین خاک برای جوانه زنی حساسیت بیشتری دارد، در بیشتر موارد از پرورش نشاء برای تولید این گیاه استفاده می‌شود. مدت زمان ماندن نشاء در خزانه حدود 6 – 8 هفته است. 

میوه دهی فلفل

در اکثر موارد خود گرده افشانی صورت می‌گیرد و گلها به صورت افقی یا آویزان قرار می‌گیرند و گرده می‌تواند به راحتی روی سطح کلاله بچسبد و احتمالاً در مزرعه حشرات در انتقال گرده و افزایش به میوه نشستن کمک می‌کنند. فلفل توانایی تولید میوه پارتنوکارپ (میوه بدن دانه) را دارد بویژه زمان که دمای هوا پایین باشد. افزایش تعداد میوه در هر بوته باعث کاهش اندازه میوه‌ها شده و بر عکس زمانی که تعداد محدودی میوه روی گیاه تشکیل شود آنها از رشد بیشتری برخوردار بوده و اندازه آنها افزایش می‌یابد. 

مراقبت و نگهداری

کوددهی فلفل

کودهای فسفره و پتاسی را هنگام آماده سازی زمین به آن اضافه می‌کنند و نیز حدود 3/1 از کود ازته را نیز قبل از کشت به زمین اضافه می‌کنیم و بقیه کود ازته را در هنگام شروع رشد زایشی به گیاه می‌دهند. البته لازم به ذکر است که استفاده دیر هنگام از کودهای ازته باعث دیررسی محصول و به تأخیر افتادن رشد زایشی می‌گردد و استفاده متعادل از این کود باعث زودرسی می‌گردد همچنین میزان ویتامین C در اثر استفاده زیاد از کودهای از ته کاهش می‌یابد. 

مبارزه به علفهای هرز فلفل

می‌توان از علف کش تریفلورالین و علف کش دیفن آمید برای مبارزه با علفهای هرز مزرعه فلفل استفاده کرد. 

آبیاری مزرعه

فلفل یکنواخت بودن توزیع آب در طی فصل رشد باعث جلوگیری از ریزش گل و کاهش میوه بستن و نیز جلوگیری از ایجاد عارضه پوسیدگی گلگاه می‌گردد. 

ناهنجاریهای فیزیولوژیکی فلفل

ریزش جوانه گل و گل: این عارضه بیشتر در انواع دارای میوه درشت صورت می‌گیرد عوامل ایجاد کننده این ناهنجاری شامل دماهای بالا ، نورکم ، تنش خشکی ، رشد سریع میوه روی گیاه و آفات و بیماریهای ویروسی است.

آفتاب سوختگی: میوه‌های رسیده فلفل اگر در معرض نور با شدت بالا قرار گیرند دچار آفتاب سوختگی می‌شوند میوه‌های فلفل در مرحله سبز رسیده در هنگام تغییر رنگ از مرحله سبز رسیده به قرمز حساسیت بیشتری دارند.

پوسیدگی گلگاه: به صورت جراحتهای موضعی تیره رنگ روی میوه‌های سبز بالغ و رسیده دیده می‌شود که این عارضه توسط کاهش موضعی کلسیم ایجاد می‌شود.

شکل غیر طبیعی میوه: این عارضه توسط دماهای کم زمان میوه بستن ایجاد می‌شود که این میوه‌ها بدن بذر می‌باشند.

زمان برداشت میوه

میوه فلفل معمولاً به صورت نارس برداشت می‌شود، برای ارقامی که به صورت فرآوری مصرف می شوند آنها را در مرحله رسیدگی کامل برداشت می‌کنند و در زمان رسیدن میوه بافت پوست آن سفت‌تر می‌شود و برداشت به صورت هفتگی صورت می‌گیرد. 

شرایط نگهداری فلفل در انبار

برای نگهداری فلفل در انبار دمای10درجه سانتیگراد و رطوبت نسبی بالا یعنی حدود90% ضروری است

مقالات مرتبط

9 خاصیت شگفت انگیز روغن فلفل سیاه

خلط گلو: ۱۱ راهکار موثر و خانگی برای رهایی از خلط گلو – 1- زنجبیل و فلفل سیاه و عسل

کاشت و داشت و برداشت میخک هندی

نام علمی:
Syzygium aromatica

تیره:
Myrtaceae

تاریخچه

تا قرون پیش از میلاد درخت میخک به صورت بومی فقط در جزایر مالوکا پرورش و تکثیر می یافته است.باستان شناسان در کاو شهای خود بقایای میخک را در ظروفی سفالی در سوریه پیدا کرده اند. مصرف ادوی ههای میخک همراه جوز هندی و فلفل به مقدار زیادی در میان رومیان باستان متداول بوده است.میخک در قرون وسطی توسط تجار و بازرگانان مسلمان در اقیانوس هند داد و ستد میشده است.پرتغالی ها به داد و ستد میخک و انتقال آن به اروپا نقش داشته اند و هر کیلوگرم از میخک ارزشی برابر هفت گرم طلا داشته است. در گذشته میخک ادویه ای بسیار گران قیمت بوده است و سود حاصل از فروش این ادویه ارزشمند سبب ایجاد جن گهای زیادی در بین کشورهای اروپایی برای به دست آوردن کنترل تجارت میخک بوده است، به همین علت هلند یها در قرون وسطی تمامی جزایری که در آن کشت میخک متداول بوده است به آتش کشیده و نابود کردند و فقط جزایری که خود مسؤول آن بودند به منظور تولید و عرضه میخک باقی ماند. در سال ۱۷۷۰ میلادی و پس از این که فرانسوی هامتوجه شدند که درخت میخک به شکل بومی در جزیره موریس پراکنش دارد و رشد میکند، کشت این درخت را در گینه، برزیل، غرب هند و زنگبار گسترش دادند و به تولید روز افزون میخک پرداختند. میخک بومی جزایر مولوکاس در جنوب کشور فیلیپین که در گذشته به عنوان جزایر ادویه
شناخته می شد در اندونزی است. معنای انگلیسی نام میخک Clove به معنی ناخن (ناخنهای کوچک و دارای شکلی نامنظم)است و تشبیه ای از شکل میو ههای درخت میخک است .

محل پراکنش

بومی جزائر اندونزی و اقیانوسیه است و بعلت زیبایی خاصی که دارد امروز در بیشترنقاط دنیا بعنوان درخت زینتی پرورش داده می شود . البته در مناطق سردسیر این گیاه در گلخانه و گرم خانه نگهداری می شود.

خواص دارویی

قسمت مورد استفاده : اسانس، غنچه ی گل (میخک ها)
اثرات مهم : ضد درد، ضد استفراغ، آنتی اکسیدان، ضد عفونی کننده، قابض، محرک
درد دندان و دردهای عصبی : قرار دادن مقداری میخک در داخل دهان و یا ریختن یک قطره اسانس میخک بر روی پنبه و قرار دادن این پنبه بر روی دندان، یک داروی مطمئن و فوری برای درد دندان به شمار می رود. این اسانس باید به مقدار کم استفاده شده و روی لثه قرار نگیرد. اسانس رقیق شده میخک (مثلاً ۳ درصد) نیز می تواند بر روی سایر نقاط پوست به منظور تسکین برخی دردهای عصبی مانند زونا مالیده شود .
مشکلات گوارشی و سندروم روده تحریک پذیر : مقادیر اندک پودر یا میخک برای درمان بیماریهایی مانند تهوع، سوءهاضمه و نفخ معده مفید است. میخک می تواند اسهال و استفراغ را
تسکین داده و با عفونت ها نیز مقابله کند. از آنجا که این گیاه خاصیت بیحس کنندگی خفیف نیز دارد، می تواند با کم کردن حساسیت عصب های داخل روده اسپاسم را کاهش داده و در سندروم روده تحریک پذیر نیز مفید باشد .

ماده مؤثره

غنچه های درخت میخک پس از باز شدن یعنی قبل از اینکه رنگ خاکستری و ارغوانی آن تبدیل به قرمز شود باید چیده و خشک نمود . میخک که بعنوان ادویه و دارو بکار می رود پودر این غنچه ها می باشد . میخک دارای ۱6 درصد و ساقه های درخت در حدود 5 درصد و برگهای آن دارای 2 درصد اسانس روغنی می باشد که از تقطیر این قسمت ها بدست می آید اسانس میخک دارای بوئی قوی وطعمی سوزاننده می باشد .این اسانس سفید رنگ بوده که اگر در مجاورت هوا قرار گیرد رنگ آن تیره و غلیظ می شوداسانس میخک دارای اوژنول ،کاربو فیلین ، الکل بنزیلیک ، بنزوات دو متیل ، فورفوول و اتیلن می باشد . اوژنول که ماده اصلی میخک می باشد آرام کننده و ضد عفونی کننده است و از آن در دندانپزشکی برای آرام کردن درد دندان استفاده می شود.

گیاهشناسی

درختی همیشه سبز است که می تواند بین ۸ تا ۱2 متر رشد کند. برگهای همیشه سبز وناخزان ،چرمی،متقابل ،بیضی ، نوک تیز ،وکمی موجدار. رنگ سبز تیره ی زیبای برگها با رنگ صورتی برگهای جوان و رنگ قرمز دمبرگ های برگها هماهنگی بسیار دارد ومنظره ی زیبایی به درخت میخک میدهد . و گلهایی به رنگ قرمز تیره در خوش ههای از هم جدا دارد. جوانه گل ها در ابتدا به رنگ سبز کم رنگ هستند که پس از مدتی به رنگ سبز تیره در می آیند، به تدریج رنگ آنها قرمز روشن می شوند و زمانی که آماده برداشت شدند و رسیدند به رنگ قرمز تیره در م یآیند. میوه میخک به طول یک و نیم تا دو سانتی متر است و شامل یک کاسه گل که در اطراف آن چهار کاسبرگ گسترش یافته است و چهار گلبرگ بسته در وسط گل قرار دارند که به شکل یک توپ می شوند و در مرکز میوه قرار دارند. شاخه های درخت میخک بسیار گسترده و به رنگ زرد مایل به خاکستری هستند. بر گهای درخت متناوب و صاف و به رنگ سبز هستند. تمام شاخه های درخت معطر است .

شرایط اکولوژیکی

گل میخک گیاه گرمسیری است و به آب و هوای گرم و مرطوب و دمای ۳۰ – 2۰ درجه نیاز دارد و در بارندگی 25۰ – ۱5۰ سانتی متر به خوبی رشد می کند. خاک رس، لوم سیاه و با محتوای هوموس بالا که در منطقه ی جنگل یافت می شود. مناسب ترین روش برای کشت میخک است و همچنین در خاکستر های خاک رس و خاک های سیاه غنی با زهکشی خوب رشد می کند. خاک شنی برای رشد چنین گیاهی مناسب نمی باشد.

کاشت

گل میخک به روش جنسی با دو روش مستقیم و غیر مستقیم تکثیر می شود. روش غیر جنسی از طریق قلمه صورت می گیرد.در روش جنسی میخک از طریق بذر تکثیر می شود. به این روش که از ماه ژوئن تا اکتبر در دسترس می باشد. میوه ها بر روی درختان و میوه به طور طبیعی پس از رسیدن از درخت رها شده و بعد روی زمین می افتند و توسط حیوانات خورده می شوند، از این رو بهتر است بلافاصله پس از جمع آوری از درخت به طور مستقیم در زمین کاشته شوند. حتی می توان آنها را ابتدا در آب غوطه ور کرد و پس از چند روز در زمین اصلی کاشت. این روش باعث جوانه زنی سریعتر و بالاتری می شود. دانه های بزرگتر به طور کلی درصد جوانه زنی بیشتری دارند.

تاریخ و فواصل کاشت

در روش غیر مستقیم دانه ها در خزانه در فاصله ی 3 – 2 سانتی متری و عمق 2 سانتی متر کاشته می شوند. سطح بذر باید از نور مستقیم خورسید محافظت شود. جوانه زنی حدود 10 تا 15روز پس از کاشت شروع می شود. ممکن اسست حدود 40روز طول بکشد. در ارتفاع بالاتر جوانه زنی به طورقابل توجهی به تاخیر می افتد و اغلب 60 روز طول می کشد. نهال های تولید شده در خاک هایی حاوی مخلوطی از خاک، شن و ماده آلی به نسبت ۳،۳،۱ به فاصله ی 30 – 15 سانتی متر می کارند.نهال های 24 – 18 ماهه برای کاشت به زمین اصلی منتقل می شوند. باید توجه شود که نهالستان ها روزانه نیاز به سایبان و آبیاری منظم دارند.

مراقبت و نگهداری

دامنه های شیب دار شرقی و شمال شرقی دره ها و کنار رودخانه ها یا برای رشد میخک ایده آل است. قبل از کاشت زمین اصلی باید از علف های هرز پاک شود. در منطقه انتخاب شده برای پرورش میخک باید قبل از باد های موسمی، چاله هایی به ارتفاع ۷5 – 6۰ سانتی متر و به فاصله ی ۷ – 6 متر حفر کنیم. نهال ها را در آغاز فصل های بارندگی در ماه های ژوئن تا ژانویه در مناطق کم ارتفاع کاشته می شوند. در اوخر ماه های باد های موسمی در ماه های ستامبر تا اکتبر میخک آب و هوای نیمه آفتابی را ترجیح می دهد.

برداشت

گیاه میخک در سال هفتم یا هشتم پس از کاشت به بار می رود و بیشترین مقدار محصول اقتصادی را در سال ها ی 2۰ – ۱5 سالگی دارد. فصل گلدهی در دشت ها و منطق کم ارتفاع در ماه های سپتامبر تا اکتبر است ولی در ارتفاعات بالاتر از ماه های دسامبر تا فوریه است. جوانه ها در انتهای شاخه ها رشد می کنند و 6 – 4 ماه طول می کشد تا بتوان انها را برداشت کرد.میوه ها کمتر از 2 سانتی متر طول دارند. جوانه ها ابتدا سبز رنگ اند و پس از رسیدن به رنگ صورتی تا قرمز ظاهر می شوند.میوه های میخک را با دست و با دقت جمع آوری می کنند. باید دقت داشت که در بهترین زمان ممکن آنها را جمع آوری کرد تا بهترین کیفیت را داشته باشند.هنگامی که درختان بلند هستند برای جمع آوری میوه ها از نردبان پلت فرم استفاده می شود. خم شدن شاخه ها یا خم کردن خوشه های جوان با چوب مطلوب نیست زیرا باعث می شود که فوئیت ها از بین بروند. میوه ها را با دست از شاخه ها و خوشه ها(قسمت های دیگر)جدا می سازند و در هوای آزاد یا در خشک کن های الکتریکی استفاده می شوند.معمولا خشک شدن آن ها 45 روز طول می کشد. مرحله ی صحیح خشک شدن زمانی اتفاق می افتد که رنگ میوه ها به رنگ قهوه ای تیره باشد. وزن میوه های خشک شده حدود ۱/۳(یک سوم)وزن اولیه آنهاست.

مقدار محصول برداشت شده:اگر محصول در شرایط مطلوب نگهداری و خشک شود میزان محصول خشک شده 4 تا ۸ کیلوگرم در هکتار است.