همه چیز درباره گیاه زردچوبه

​

 ​

نام علمی:

.Curcum spp

تیره:

Zingiberaceae

زردچوبه از قدیمی ترین گیاهان دارویی است . این گیاه در سال 572 پس از میلاد توسط ایرانیها به چین و در قرن 16 میلادی به فرانسه و ایتالیا برده شد .

کشت این گیاه در بعضی از کشورها مانند هندوستان به صدها سال پیش باز می گردد .

از ریزوم پودر شده زردچوبه به عنوان طعم دهنده مواد غذایی استفاده می شود . از زردچوبه همچنین برای رنگ کردن پارچه های پنبه ای ، پشمی و ابریشمی استفاده می شود .

اسانس ریزوم این گیاه در صنایع داروسازی ، عطرسازی و صنایع غذایی کاربرد فراوانی دارد .

در هندوستان سالانه 224600 تن زردچوبه تولید می گردد . به طوری که 94 درصد زردچوبه جهان در این کشور تولید می شود. قسمت اعظم زردچوبه هندوستان به کشورهای خاورمیانه ، کشورهای اروپایی و آمریکا صادر می شود .

این گیاه در سطوح وسیعی در کشورهای هندوستان ، اندونزی ، مالزی و بعضی نقاط چین کشت می شود .

گیاهشناسی

زردچوبه گیاهی علفی و چندساله است . این گیاه متعلق به تیره زنجبیل می باشد . منشا زردچوبه جنوب هندوستان گزارش شده است .

جنس کورکوما بیش از 70 گونه دارد که عمدتا” در هندوستان و شمال استرالیا می رویند .

ریزوم این گیاه کوتاه و ضخیم و بر دو نوعند ، ریزومهای مادر و ریزومهای فرعی (ثانیه) . ارتفاع این گیاه بین 60 تا 90 سانتی متر است . برگها سبز رنگ ، طویل و به صورت دسته ای بر روی ساقه قرار می گیرند .

مقدار اسانس در ریزوم زردچوبه متفاوت است و به گونه گیاه و شرایط اقلیمی محل رویش بستگی دارد . مقدار اسانس گونه آمادا 1/1 درصد ، گونه آروماتیکا، 6 درصد و گونه لانگا بین پنج تا شش درصد است .

ماده کریستالی کورکومین مسئول رنگ زردچوبه است .

برای خواندن ادامه مطلب اینجا کلیک کنید

​

همه چیز درباره گیاه نسترن کوهی

نام علمی:

.Rosa canina L

تیره:

Rosaceae

گیاهشناسی

عموماً گیاهانی چندساله و به صورت درختچه های کوچک به ارتفاع 2 تا 3 متر اند که به تفاوت در حاشیه جنگلها، بیشه ها، گودالها و اماکن نظیر آن یافت می شوند. برگهای آنها منقسم به 5 تا 7 برگچه بی کرک یا کرکدار و منتهی به استیپولهائی است که در برگهای شاخه های فوقانی ، فاقد ناحیه آزاد ولی در برگهای تحتانی ، دارای دو قسمت آزاد به حالت نسبتاً قائم است. گلهای آنها به رنگهای مختلف گلی، سفید، مایل به گلی یا سفید و دارای حالت منفرد و یا مجتمع به صورت گل آذین دیهیم است کاسبرگها و گلبرگهای این گیاهان مانند انواع دیگر گل سزخ ، در بالای برجستگی کوزه ای شکلی دیده می شود که درون آن برچه های متعدد جای دارند. پس از انجام عمل لقاح در گل، جدار برجستگی کوزه ای شکل ضخیم و قرمز رنگ شده ، مواد مختلف ذخیره می نماید و Cynorrhodon نامیده می شود. (نام Cynorrhodon به تفاوت به نهنج فرو رفته و کوزه ای شکل اطلاق می گردد). جدار داخلی قسمت کوزه ای شکل، دارای الیاف باریک، نازک و ابریشمی است و در آن فندقه های متعدد بیضوی زاویه دار و بسیار سخت جای دارد که میوه حقیقی گیاه اند.

برای خواندن ادامه مطلب اینجا کلیک کنید.

همه چیز درباره گیاه گچ دوست

نام علمی:

.Gypsophila paniculata L

تیره:

Caryophyllaceae

در اکثر فارماکوپه ها گچ دوست به عنوان یک گیاه دارویی معرفی شده است . ریشه های این گیاه خاصیت دارویی دارند و برای درمان بیماریهای تنفسی (بیماریهای مربوط به نای و نایژه ها) مورد استفاده قرار می گیرند .

مواد موثره ریشه این گیاه همچنین در صنایع آرایشی و بهداشتی کاربرد فراوانی دارند. گچ دوست در کشورهای روسیه ، مجارستان و رومانی در سطوح وسیعی کشت می شود.

گیاهشناسی

گچ دوست گیاهی علفی ، چند ساله و متعلق به تیره میخک است . این گیاه اروپایی – آسیایی و منشا آن مدیترانه و جنوب اروپا گزارش شده است .

ریشه گچ دوست مستقیم و طویل است . طول آن متفاوت و بین 100 تا 200 سانتی متر و ضخامت آن بین 4 تا 8 سانتی متر می باشد . سطح خارجی ریشه به رنگ قهوه ای روشن و لایه داخلی آن به رنگ زرد روشن یا سفید مات است . ریشه اصلی دارای انشعابهای فراوانی است . از قسمت فوقانی ریشه ساقه های متعددی خارج می شود .

ارتفاع این گیاه متفاوت است و به شرایط اقلیمی محل رویش بستگی داشته و بین 40 تا 90 سانتی متر می باشد . ساقه انشعابهای فراوان و انبوهی دارد . سطح ساقه صاف و بدون کرک است . پای ساقه نیز چوبی است . برگها کشیده و کم و بیش باریک و رنگ آن سبز تیره است . برگها به صورت متقابل و کم و بیش به شکل صلیب بر روی ساقه قرار می گیرند .

گلها کوچک ، سقید یا صورتی رنگ است که بر روی ساقه های گل دهنده ظاهر می شود . در مرحله گلدهی گیاه مملو از گلهای کوچک می شود . اولین گلها در اواسط خرداد ظاهر می شود . گلدهی تا اواسط تیر ادامه می یابد .

میوه به شکل غلاف است که تعداد زیادی دانه را در بر می گیرد . دانه قهوه ای تیره و کم و بیش مسطح و قطر آن بین 1 تا 3/1 میلی متر است . وزن هزار دانه 3/1 تا 8/1 گرم است .

ریشه حاوی 10 تا 20 درصد ساپونین (با ساختمان تری ترپن) می باشد . از دیگر مواد موثره ریشه می توان از ((ژیپسوزایدآ)) که یک ((آگلیکون)) با ساختمان ((تری ترپن)) است نام برد .

برای خواندن ادامه مطلب اینجا کلیک کنید

همه چیز درباره گیاه کتان روغنی

​

 ​

نام علمی:

.Linum usitaissimum L

تیره:

Linaceae

سالها قبل از میلاد مسیح کتان روغنی در یونان کشت می شده است . کشت این گیاه در اروپا از سال 1805 میلادی به عنوان یک گیاه مهم صنعتی و دارویی آغاز شد .

در اکثر فارماکوپه های معتبر از کتان روغنی به عنوان یک گیاه دارویی یاد شده و خواص درمانی آن مورد بررسی قرار گرفته است . دانه های پودر شده و همچنین روغن حاصل از دانه های کتان مصرف دارویی دارند . از مواد موثره کتان در درمان اگزما ، مرطوب کردن پوستهای خشک و معالجه تورم پوستی استفاده می شود .

روغن مذکور حاوی مقادیر مناسبی ویتامین اف است و از این روغن به عنوان ملین آبسه ها و بعضی ناراحتیهای پوستی استفاده می شود .

کتان روغنی همه ساله در سطوح وسیعی در کشورهای آمریکا ، آرژانتین ، اروگوئه ، هند ، اتریش و مجارستان کشت می شود .

گیاهشناسی

کتان روغنی گیاهی علفی ، یک ساله و متعلق به تیره کتان است . منشا این گیاه غرب مدیترانه گزارش شده است . کتان در 63 درجه عرض شمالی و 50 تا 55 درجه عرض جنوبی می روید . 200 گونه متعلق به جنس کتان شناخته شده است .

گونه اوسی تاتیسیموم دارای دو زیرگونه به نامهای اوسی تاتیسیموم (کتان کنفی) و مدیترانیوم (کتان روغنی) است .

ریشه این گیاه مستقیم و سفید رنگ و کم و بیش منشعب است و طول ریشه متفاوت و بین 100 تا 130 سانتی متر است . ساقه استوانه ای ، مستقیم ، صاف و فاقد کرک است . ارتفاع آن بین 40 تا 50 سانتی متر می باشد و انشعابهای زیادی دارد .

برگها بلند ، نیزه ای شکل به رنگ سبز یا سبز روشن و فاقد دمبرگ است . برگها به طور متناوب نسبت به یکدیگر روی ساقه قرار می گیرند . طول برگها 5/2 و پهنای آن 4/0 سانتی متر است . هر برگ دارای یک تا سه بریدگی است . گلها در انتهای ساقه های اصلی و فرعی پدیدار می شوند . گل سفید ، صورتی ، آبی و یا بنفش رنگ است و هر گل دارای پنج کاسبرگ و پنج پرچم می باشد .

برای خواندن ادامه مطلب اینجا کلیک کنید.

​

همه چیز درباره کدوی تخمه کاغذی

​

 ​

نام علمی:

.Cucurbita pepo L

تیره:

Cucurbitaceae

گیاهشناسی

Cucurbita نام لاتین نوعی از کدوست.کدوی پوست کاغذی (پوست برهنه) واریته ویژای از کدوهای معمولی (کدو مسمایی) است. گیاهی است علفی، یکساله، دارای ساقه توخالی ، کرکدار و خزنده که طول آنها تا 6 متر هم می رسد. دارای برگ های درشت به رنگ سبز که حالت پنج لبی دارند و بسیار پرزدار و توسط دمبرگ طویل و کرک داری به ساقه متصل می شوند. گیاهی تک پایه است که گل های نر و ماده از هم جدا هستند. گل های نر بزرگتر می باشند و به صورت دسته ای و 10 تا 20 روز زودتر از گل های ماده شکفته می شوند.  به طور معمول گل های نر روی بندهای ششم، هفتم و هشتم و گل های ماده روی بندهای نهم به بعد ساقه قرار دارند. میوه اش سته ی بزرگ کروی شکلی است و اغلب دارای پوستی سخت و بژ رنگ است و حاوی 400 و 500 دانه می باشد. دانه ها بسیار ظریف هستند و وزن هزار دانه 200 تا 300 گرم است.

​

ترکیبات شیمایی

مواد موثر مورد نیاز در داروسازی نوین که در بذرهای کدوی پوست کاغذی وجود دارند، شامل ویتامین E، فیتوسترول، فلاونوئید، اسیدهای چرب و مواد معدنی (غنی از عنصر روی) هستند. روغن ثابت در بذرهای کدوی پوست کاغذی (30%) از نوع غیر اشباع شامل اسید لینولئیک و اسید اولئیک) است.

خواص درمانی

در طب سنتی، از قسمتهای گوشتی انواع کدو به عنوان ماده ضد قند و تامین کننده املاح بدن و از دانه ها بصورت گسترده علیه کرم های روده استفاده می شود. روغن حاصل از بذور برای معالجه تورم پروستات، سوزش مجاری ادرار و معالجه ی بیماری تصلب الشرایین کاربرد دارد. اثر آنتاگونیسمی عنصر عوارض روی با کادمیم را دلیل اثر کنترل کنندگی این گیاه بر سرطان پروستات می دانند. بذر کدوی پوست کاغذی منبع سرشاری از عنصر روی (جلوگیری از ریزش مو) محسوب می شود. عسل حاصل از گل های کدو بسیار مرغوب است.قطره پروستاتان دارویی است که از بذور این گیاه تولید شده و برای درمان بیماری های دستگاه ادرار کاربرد دارد ( این دارو در داروخانه های کشور موجود است).

برای خواندن ادامه مطلب اینجا کلیک کنید.

​

همه چیز درباره گیاه رازک

​

 ​

نام علمی:

Humulus lupulus

تیره:

Cannabinaceae

قدمت کشت رازک به بیش از یک هزار سال پیش می رسد . در اروپا آثار به جا مانده از سال 786 میلادی نشان می دهد این گیاه در برخی نقاط مانند باغها و فضای مربوط به کلیساها به خصوص اطراف منزل دنیس (از کشیشهای بلند پایه آن زمان) به عنوان یک گیاه دارویی کشت می شده است . در گذشته مردم از گلهای ماده و مخروطی شکل این گیاه برای معالجه بیماریهایی مانند مالاریا ، یرقان و ناراحتیهای گوارشی (به عنوان محرک ترشحات معده و تنظیم کار جهاز هاضمه) استفاده می کرده اند . بعدها به عنوان ماده ای خواب آور و آرام بخش مورد توجه قرار گرفت .

در اکثر فارماکوپه های معتبر از گلهای رازک ماده و اسانس آن به عنوان دارو یاد شده و خواص آرام بخشی و خواب آوری آنها مورد تاکید قرار گرفته است . از مواد موثره گلهای رازک به عنوان مدر (پاک کننده کلیه ها) و ضدعفونی کننده استفاده می شود .این مواد اثرهای هورمونی نیز از خود نشان می دهند .

در صنایع داروسازی از مواد موثره گلهای این گیاه داروهایی آرام بخش و خواب آور مانند لگاتین و هوالتا تولید می شود . از گلهای رازک در صنایع غذایی ، کنسروسازی و نوشابه سازی به عنوان طعم دهنده استفاده می شود . در حال حاضر بیش از 95 درصد رازکهای تولید شده در سراسر جهان در صنایع نوشابه سازی به خصوص تولید آب جو (ماءالشعیر) به عنوان طعم دهنده کاربرد دارد. مواد موثره گلهای رازک (اسانس و عصاره آن) خاصیت ضدعفونی کنندگی دارد . این مواد در صنایع بهداشتی و آرایشی کاربرد داشته و از آنها در تهیه شامپو ، کرم و محلولهای آرایشی جهت حفاظت پوست و مو استفاده می شود .

رازک در اکثر کشورهای اروپایی ، آمریکا ، شیلی و حتی استرالیا در سطوح وسیعی کشت می شود .

گیاهشناسی

 رازک گیاهی دو پایه ، علفی ، چندساله و بالا رونده است .  هومولوس شامل گونه های متعددی است ولی گونه لوپولوس از زمانهای گذشته در برخی نقاط جهان کشت می شده است . اخیرا” در کشور ژاپن از گونه اسکاندس (با گونه جاپونیکوس هم نام می باشد) به منظور استفاده از الیافهای بلند آن در صنایع پارچه و کنف سازی استفاده می شود . از این رو این گیاه در سطوح وسیعی در ژاپن کشت می شود .  

اگرچه ((واویلوف)) منشا رازک را نواحی مدیترانه گزارش کرده است ، ولی این گیاه به طور وسیعی در مناطق معتدله نیمکره شمالی گسترش دارد و در اکثر کشورهای اروپایی به صورت خودرو می روید .

رازک به طور خودرو در جنگلهای غیر متراکم بید و در بین درختان نارون ، زبان گنجشک ، بلوط و در خاکهای مرطوب نقاط دیگر می روید . این گیاه تقریبا” در تمام کشورهای اروپایی کشت می شود .

رازک دارای ساقه ای بالا رونده است که ارتفاع آن در ارقام مختلف متفاوت و بین 5 تا 10 متر می باشد . ساقه این گیاه در جهت حرکت عقربه های ساعت (به سمت راست) حول قیم می پیچد .

رازک گیاهی دو پایه است . گلهای نر به صورت خوشه از بغل برگها روییده و به طرف پایین آویزان می شوند . گلهای ماده به شکل مخروطهای بیضی شکل و مجتمع می باشند . برای کشت همواره از گیاهان ماده استفاده می شود ، زیرا گلهای نر کیفیت مطلوبی (مقدار و نوع مواد موثره) ندارند . هنگام کاشت و تکثیر رازک باید توجه داشت تا شعاع سه کیلومتری ، انواع خودروی رازک وجود نداشته باشد . زیرا بر اثر انتقال دانه گرده آنها (به وسیله باد یا حشرات) بر روی گل گیاهان کشت شده ، بذر تولید و از کیفیت گلها به طور بارزی کاسته می شود .

برای خواندن ادامه مطلب اینجا کلیک کنید.

​

همه چیز درمورد گیاه شنبلیله

نام علمی:

.Trigonella foenum-graceum L

تیره:

Fabaceae

شنبلیله از گذشته به عنوان گیاهی دارویی مورد استفاده قرار می گرفت . به طوری که از پیکر رویشی تازه شنبلیله سال هاست به عنوان سبزی استفاده می شود . مواد موثره این گیاه کاهش دهنده قند خون ، ضد التهاب و نرم کننده است .

در فارماکوپه های معتبر از دانه های شنبلیله به عنوان دارو یاد شده و خواص درمانی آن مورد تاکید قرار گرفته است . در صنایع دارویی از مواد موثره دانه های این گیاه هورمونهای جنسی ، کورتیکوستروئیدها ، ویتامین دو گلی کوزیدهای قلبی تهیه می شود .

شنبلیله در سطوح وسیعی در کشورهای مراکش ، اتیوپی ، تونس ، مصر ، الجزایر و هند کشت می شود .

گیاهشناسی

شنبلیله گیاهی علفی و یک ساله است . منشا این گیاه نواحی مدیترانه گزارش شده است .شنبلیله در آسیا ، اوکراین و همچنین از هندوستان تا چین گسترش دارد .

تاکنون 70 گونه متعلق به جنس تریگونلا شناسایی شده است که شامل گیاهان یک ساله تا چند ساله می باشند . مهمترین گونه های این جنس عبارتند از : کورولا ، کولیسرز ، کورنیکولاتا ، هاموسا ، رادیاتا و فونوم گراکوم .

ارتفاع شنبلیله متفاوت است و به شرایط اقلیمی محلی رویش گیاه بستگی داشته و بین 40 تا 60 سانتی متر می باشد . ساقه انشعابهای متعددی دارد . برگها سه تایی و طول آن یک تا چهار سانتی متر است . دمبرگ به طول یک تا سه سانتی متر و کم و بیش کرکدار است . گلهای شنبلیله دو جنسی سفید ، زرد و بندرت بنفش رنگ هستند . میوه شنبلیله غلاف دار به طول 10 تا 12 سانتی متر و پهنای آن 5/0 تا 1 سانتی متر است . داخل میوه تعدادی دانه قرار دارد . طول دانه به چهار تا پنج میلیمتر می رسد . دانه ها بسیار محکم و در طول آن یک شیار کم و بیش عمیق وجود دارد . وزن هزار دانه 5/11 تا 8/11 گرم است .

بذرهای شنبلیله حاوی موادی نظیر آلکالوئید ((تریگونلین)) (12/0 تا 38/0 درصد) ، ((کولین)) و ((ساپونینهای استروئیدی)) (شامل ((دیوزژنین)) و ((تریگوژنین)) به مقدار 8/0 تا 2/2 درصد) می باشد . همچنین بذرها شامل ترکیبات موسیلاژی ، پروتئین (12 تا 16 درصد) و روغن است .

دانه شنبلیله در تاریکی جوانه می زند و تا یک الی دو سال از قوه رویشی مناسبی برخوردار است .

برای خواندن ادامه مطلب اینجا کلیک کنید

همه چیز درباره گیاه شیرین بیان

​

 ​

نام علمی:

.Glycyrrhiza glabra L

تیره:

Fabaceae

شیرین بیان یکی از قدیمیترین گیاهان دارویی است. بیش از چهار هزار سال پیش بومیان درّه ها و دشتهای بین النهرین، آسیای صغیر و جنوب آسیا ریشۀ شیرین بیان را به پیشگاه فرمانروایان خود به نشانۀ عرض عبودیّت تقدیم می کردند. در کتیبه های به  جا مانده از اقوام آشوری و پاپیروسهای مصری به نام شیرین بیان اشاره شده است. قراعنۀ مصر با خواص شیرین بیان آشنایی داشتند و ریشۀ این گیاه را با آب می آمیختند تا نوشیدنی گوارایی به نام «مای سوس» به دست آورند. هم اکنون نیز از این نوع نوشیدنی در میان مردم مصر استفاده می شود(15). «دیوسکورید» حکیم یونانی در قرن اول میلادی در کتاب خود شیرین بیان را برای صاف کردن صدا و نرم کردن مزاج توصیه کرده است. «ابوعلی سینا» نیز در کتاب خود خواص درمانی شیرین بیان را بر شمرده است ..

«گلیسیریزاگلابرا» یک نام یونانی است و از دو واژۀ «گلیکیس» به معنی شیرین و «ریزا» به معنی ریشه مشتق شده است. «گلابرا» به معنای صاف و بدون کرک است که اشاره به بدون کردک بودن میوۀ این گیاه دارد.

از ریشۀ شیرین بیان در اکثر فارماکوپه ها به عنوان دارو یاد شده است. از مواد مؤثّرۀ این گیاه در صنایع داروسازی، نوشابه سازی، شیرین سازی و دخانیات استفاده می شود.

مواد مؤثّرۀ ریشۀ شیرین بیان مدر و ملین است و به واسطۀ وجود برخی فلاونوئیدها اثر مفیدی در معالجۀ زخم اثنی عشر و بیماریهای معدی دارد. از این مواد برای درمان بیماریهای مربوط به ریه مانند برونشیت نیز استفاده می شود.

شیرین بیان در سطوح وسیعی در کشورهای انگلیس، بلژیک، فرانسه، آلمان، ایتالیا، یونان و ترکیه کشت می شود .

گیاهشناسی

شیرین بیان گیاهی است چند ساله، مدیترانه ای و در جنوب شرق آسیا گسترش زیادی دارد. این گیاه از جنوب اروپا تا آسیای مرکزی میان دو عرض جغرافیایی 30 و 45 درجه نیم کرل شمالی می روید و کشورهای اسپانیا، ایتالیا، فرانسه، یونان، ترکیه، سوریه، عراق، ایران و افغانستان را در بر می گیرد.

ارتفاع شیرین بیان متفاوت و بین 100 تا 200 سانتی متر است. گیاه دارای شاخ و برگهای انبوه و فراوان است. برگها مرکب و دارای چهار تا هفت جفت برگچه و یک برگچۀ انتهایی است (شکل 8-1). رنگ برگچه ها سبز تیره است. گلها نامنظم و به رنگهای زرد، ارغوانی و یا بنفش و به صورت مجتمع در انتهای ساقه های گل دهنده مشاهده می شوند. طول گلها به بیش از یک سانتی متر می رسد. گیاه اواخر بهار و اوایل تابستان (خرداد – تیر) به گل می رود.

میوه به طول دو تا سه سانتی متر و خرمایی رنگ می باشد. طرفین میوه باریک و کم و بیش نوک تیز می شود. داخل میوه سه تا پنج دانۀ لوبیایی شکل به رنگ قهوه ای وجود دارد. پوستۀ دانه ضخیم و محکم و وزن هزار دانه 10 گرم است.

برای خواندن ادامه مطلب اینجا کلیک کنید.

​

همه چیز درباره گیاه بابونه (بابونه آلمانی)

نام علمی:

Matricaria chamomilla

تیره:

Asteraceae

بابونه از قدیمی ترین گیاهان دارویی شناخته شده توسط انسان است . مردم مصر و یونان باستان از خواص دارویی آن مطلع بوده و برای درمان بعضی بیماری ها از این گیاه استفاده می کرده اند . دو تن از حکمای یونان به نام ((پلینیوس)) و ((دیوسکورید)) در تالیفات خود از بابونه بنام ((کاماملون)) یاد کرده و خواص درمانی آن را شرح داده اند .

بابونه در تمام فارماکوپه های معتبر به عنوان یک گیاه دارویی معرفی شده و خواص درمانی گلهای این گیاه مورد بررسی قرار گرفته است. از مواد موثره گلهای بابونه داروهای ضد تورم ، داروهایی برای معالجه دل درد ، نفخ شکم و زخمهای پوستی تهیه می شود . در اکثر کشورهای غربی از دم کرده گلهای بابونه به عنوان اشتها اور و هضم کننده غذا استفاده می شود .

اسانس گلهای این گیاه اثر ضد میکروبی دارد و از آن در صنایع داروسازی ، بهداشتی و آرایشی و غذایی نیز استفاده می شود .

در صنایع بهداشتی و آرایشی از مواد موثره گلهای بابونه کرمهای مرطوب کننده و روشن کننده پوست تولید می شود . از عصاره گلهای این گیاه به عنوان افزودنی به شامپو جهت تقویت موی سر استفاده می شود .

بابونه گیاهی است همه جایی و تقریبا” در تمام نقاط جهان به صورت خودرو می روید . کشت این گیاه در مقیاس وسیع از 20 سال پیش در اغلب کشورهای غربی آغاز شده است . در حال حاضر نیاز صنایع مختلف به گلهای بابونه در حدود چهار هزار تن (گل خشک) است .   کشورهای عمده تولید کننده بابونه عبارتند از : مجارستان ، روسیه ، آرژانتین ، آلمان ، چک ، اسلواک ، فنلاند ، مصر و اخیرا”هندوستان .

گیاهشناسی

بابونه گیاهی علفی و یک ساله است . این گیاه سرمای زمستان را تحمل می کند . در مناطق معتدله علف هرز ذرت و یونجه است . بابونه در عرض جغرافیایی 63 تا 64 درجه شمالی در سطوح وسیعی می روید . منشا این گیاه آسیای صغیر گزارش شده است ولی در شمال و جنوب آمریکا و همچنین در استرالیا می روید .

ریشه بابونه مخروطی شکل و کم وبیش سطحی است . ریشه در اواخر دوره رویش از انشعابهای فراوانی برخوردار می شود . ساقه استوانه ای شکل است . ارتفاع ساقه متفاوت است و به شرایط اقلیمی محل رویش گیاه بستگی دارد و بین 50 تا 80 سانتی متر است . در زمینهای شور ساقه کوتاه و به صورت خوابیده روی زمین قرار می گیرد . برگها ، منقسم ، باریک ، کشیده و نیزه ای شکل است . برگها صاف و فاقد کرک هستند و به صورت متناوب نسبت به یکدیگر روی ساقه قرار می گیرند . گلها در انتهای ساقه های اصلی و فرعی ظاهر می شوند . قسمت میانی گلها که مجموعه ای از گلچه های لوله ای زرد رنگ است و در اوایل رویش نیمه کروی است که با نمو کامل گلها و باز شدن گلچه های لوله ای کم و بیش مخروطی شکل (به شکل کله قند) می شوند . قطر گلهای بابونه متفاوت و بین 5/1 تا 3سانتی متر است .

برای خواندن ادامه مطلب اینجا کلیک کنید

همه چیز درباره گیاه پاخری

​

 ​

نام علمی:

Tussilago farfara

تیره:

Asteraceae

پاخری در اکثر فارماکوپه های معتبر به عنوان یک گیاه دارویی ارزشمند معرفی شده است . برگ ها و گل های پاخری خاصیت دارویی دارند .

((توسیلاگو)) از کلمه لاتین ((توسیس)) به معنی سرفه مشتق شده که نشان می دهد از زمان های قدیم از این گیاه برای معالجه سرفه استفاده می شده است .

از مواد موثره این گیاه برای معالجه سرفه های خشک و درمان التهابهای دهان ، گلو و مجاری تنفسی استفاده می شود . مواد موثره این گیاه خاصیت ضدعفونی کنندگی نیز دارد .

از عصاره پاخری در صنایع بهداشتی و آرایشی در تهیه شامپو های گیاهی و کرم استفاده می شود .

گیاهشناسی

پاخری گیاهی علفی و چندساله است . منشا این گیاه آسیا ، اروپا و آفریقای شمالی گزارش شده و سپس به قاره آمریکا وارد شده است . این گیاه در خاک های مرطوب و باغ ها به طور خودرو می روید .

ریشه پاخری استوانه ای شکل و کم و بیش سطحی و حالتی خزنده دارد . در اواخر زمستان و اوایل بهار گل ها ظاهر می شوند سپس در اواسط بهار برگ های طوقه ای تشکیل می گردند . گل ها به رنگ زرد طلایی ، گلچه ها باریک و کشیده است . برگ ها پهن و قطر آن 15 تا 20 سانتی متر است . قسمت تحتانی برگ از کرکهای انبوهی پوشیده شده است . ساقه فلس دار و ارتفاع آن در مرحله رسیدن میوه به 30 سانتی متر می رسد .

میوه فندقه است . بذرها پس از رسیدن به سهولت از گیاه جدا و به اطراف ریزش می کنند . وزن هزاردانه 0/3 گرم است . گل ها و برگهای پاخری حاوی مواد موثره است . برگ ها حاوی مواد موسیلاژی (18درصد) فلاونوئید و ترکیبات تری ترپنوئیدی است . از دیگر مواد موجود در برگ ها می توان از آلکالوئید ((پیرولیزیدین)) ، ((سنکیرکین)) و ((توسیلاگین)) نام برد .

برای خواندن ادامه مطلب اینجا کلیک کنید.

​