همه چیز درباره گیاه سیر

نام علمی: 

Allium sativum

تیره :

Alliaceae

گیاهشناسی:

سیر گیاهی است علفی و دائمی که ساقه آن تا ارتفاع ۴۰ سانتیمتر نیز می‌رسد. قسمت زیر زمینی آن متورم و مرکب از ۵ تا ۱۲ قطعه و محصور در غشا های نازک و ظریف برنگ خاکستری مایل به سفید می‌باشد. برگ‌های آن باریک و نواری شکل به رنگ سبز تیره و گل‌های آن کوچک و صورتی رنگ که به صورت یک چتر در انتهای ساقه ظاهر می‌شود.

سیر و پیاز رابطه‌ای نزدیک با هم دارند. به‌طور کلی ۲ نوع سیر وجود دارد.

1. سیر آمریکایی بنام Greole نامیده می‌شود. این نوع سیر دارای پوست سفید بوده و از انواع دیگر قوی تر است.
2. سیر تاهیتی که از بقیه درشت تر است و گاهی قطر آن به ۸ سانتیمتر می‌رسد.

بولب آن که قسمت متورم و زیرزمینی گیاه را تشکیل می دهد، مرکب از 5 تا 10 قطعه متورم، محصور در غشاهای نازک و ظریف، به رنگ خاکستری مایل به سفید است. برگهائی باریک و گلهائی به رنگ سفید چرک، منقوش به لکه های کوچک و قرمز رنگ دارد. از مشخصات برگهای آن این است که اولاً وضع آیخته از ناحیه غلاف دارند و ثانیاً پهنک برگهای آن طویل و منتهی به غلاف درازی است که قسمت زیادی از ساقه را فرا می گیرد و به علاوه غلاف برگهای آن یکدیگر را می پوشانند. مجموعه گلهای گیاه نیز همراه با برجستگیهای کوچک در رأس دمگل درازی به تعداد کم یا ظاهر گل آذین چتر مانند ظاهر می شود. براکته متورم و منتهی به رأس باریک و درازی نیز، مجموعه گلها را فرا می گیرد که نازک و غشائی است. حالات غیر طبیعی مختلفی در این گیاه وجود دارد که یکی از آنها بولب مرکب از 3 برجستگی متورم است. واریته های سیر به دو دسته تقسیم می شود که دسته اول دارای سه واریته بنام های زیر می باشد : الف) A. sativum var. sativum (به سیر طوقه باریک و بدون ساقه گل دهنده ارقام Rocambole و Continental از این واریته می باشند) ب) A. sativum var ophioscorodn (سیر طوقه کلفت ساقه گل دهنده کشیده و خمیده ) ج) A. sativum var.Scordoprasum (با ساقه گل دهنده ایستاده) دسته دوم دارای واریته های زیر می باشد. د) A. Sativum var sagitatum Kuz ( با ساقه گل دهنده) ه) A. Sativum var vulgarae Kuz ( بدون ساقه گل دهنده)

خواص دارویی

هزاران سال از اضافه شدن سیر به سبد غذایی خانوار می‌گذرد. شواهد موجود نشان می‌دهد افرادی که بیش از ۵ هزار سال پیش در ساخت اهرام مصر مشارکت داشتند نیز سیر می‌خورند. گیاه سیر نه تنها یک چاشنی فوق‌العاده برای انواع غذاهاست بلکه فواید فراوانی نیز برای سلامتی دارد. از آنجا که این گیاه آفات کمی دارد بنابراین احتمال این که حاوی آفت‌کش یا علف‌کش‌های شیمیایی باشد نیز کمتر است.

تاکنون هزاران مطالعه در مورد فواید سیر برای سلامتی انجام شده است که نشان می‌دهد این گیاه، دشمن سرسخت هرگونه مرض و بیماری است. در ادامه به بخشی از خواص این گیاه اشاره می‌کنیم که از لحاظ علمی به اثبات رسیده‌اند.

کمک به کاهش وزن

مطالعات حیوانی پیوند میان مصرف سیر و رسیدن به وزن سالم را تایید می‌کند. به عنوان مثال در یک تحقیق، عصاره سیر کهنه به تنهایی یا همراه با ورزش وزن بدن و چربی کبد را در موش‌ها کاهش داد. در یک مطالعه دیگر هر دو روغن سیر و پیاز باعث کاهش چاقی و چربی‌های خطرناک خون در موش‌های آزمایشگاهی شد.

سیر همچنین با افزایش دمای بدن موش‌های پرخور میزان چاقی و ژن‌های سازنده بافت چربی (بافت چربی سفید) را در آن‌ها کاهش داد.

سلامتی کبد در برخورداری از وزن سالم اهمیت بالایی دارد. در مطالعه‌ای که بر روی حیوانات آزمایشگاهی انجام شد، مکمل سیر با بهبود وضعیت آنتی اکسیدانی، آسیب کبدی ناشی از سموم و داروها را کاهش داد.

این یافته‌ها در خصوص سلامتی کبد در مدیریت وزن اهمیت ویژه‌ای دارد زیرا کبد به پردازش غذاها و مواد مغذی کمک می‌کند.

با این وجود نقش سیر در دستیابی به وزن سالم تنها به نمونه‌های حیوانی محدود نمی‌شود. در یک آزمایش بالینی، مصرف سیر به کاهش وزن و چربی بدن ۱۱۰ بیمار مبتلا به بیماری کبد چرب غیرالکلی منجر شد.

کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی

مصرف مقادیر بالای سیر خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی را کاهش می‌دهد. در پژوهشی که بر روی موش‌های آزمایشگاهی انجام شد، سیر کهنه سخت شدن شریان‌ها و رسوب کلسترول و چربی در دیواره عروق را در این موش‌ها کاهش داد.

سیر همچنین با کاهش کلسترول، کلسیفیکاسیون شریانی (تجمع کلسیم در عروق)، فشار خون و لخته شدن بیش از حد خون، به حفظ سلامت قلب کمک می‌کند.

پزشکی باستانی هند قرن‌هاست که استفاده از سیر را برای درمان بیماری‌های قلبی و آرتریت تجویز می‌کند.

محققان در مطالعاتی که بر روی انسان انجام دادند به اثرات مثبت مصرف سیر در جلوگیری از لخته شدن بیش از حد خون پی بردند. لخته شدن بیش از حد خون در اغلب موارد، عامل بروز حملات قلبی و سکته مغزی است.

در این پژوهش، سیر همچنین تولید ترومبوکسان که از عوامل لخته شدن خون است و چربی‌های اکسیده شده (محصولات لیپوکسیژناز) که در پلاکت‌ها تشکیل می‌شوند را نیز کاهش داد.

کاهش کلسترول

نتایج بیش از ۴۰ تحقیق نشان داده است که افزودن سیر به سبد غذایی به کاهش کلسترول کُل، کلسترول LDL و تری گلیسیرید کمک می‌کند و سطح کلسترول خوب (HDL) را افزایش می‌دهد.

در اکثر این مطالعات از پودر سیر استفاده شده است، اما سیر تازه و کهنه یا روغن سیر به مراتب مفیدترند.

تغییرات مطلوب در سطح کلسترول LDL، که به عنوان کلسترول بد شناخته می‌شود در اکثر آزمایشات تحقیقاتی انجام شده بر روی افراد، مشاهده شد. در پایان این تحقیقات کلسترول LDL در افراد تحت آزمایش بین ۱۱ تا ۲۶ درصد کاهش یافت.

سیر به سه طریق به کاهش کلسترول بد کمک می‌کند؛ ۱) کلسترول را از آسیب‌های ناشی از اکسیده شدن حفظ می‌کند، ۲) توانایی بدن را در از بین بردن کلسترول افزایش می‌دهد و ۳) ترکیبات موجود در آن از جمله اس- الیل سیستئین و دی‌آلیل دی‌سولفید میزان تولید کلسترول توسط کبد را کاهش می‌دهند.

کاهش فشار خون

نتایج مطالعه بزرگی که بر روی حدود هزار بیمار انجام شد، نشان داد که مکمل سیر باعث کاهش فشار خون می‌شود. علاوه بر این، تأثیر این ماده در تنظیم فشار خون بیمارانی که در بدو پژوهش به فشار بالا دچار بودند، قوی‌تر و ملموس‌تر بود.

سیر با افزایش گردش خون در بدن فشار خون را کاهش می‌دهد. یک مطالعه جدید نشان داد که سیر خام خرد شده باعث کاهش هر دو فشار خون سیستولیک و دیاستولیک در مبتلایان به سندرم متابولیک می‌شود.

سیر اثراتی شبیه به هورمون‌ها (پروستاگلاندین‌ها) دارد که می‌توانند جریان خون را در بدن بهبود بخشند. ترکیبات موجود در سیر اثرات مشابهی با داروهای فشار خون دارد که به عنوان “بازدارنده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین” شناخته می‌شوند. این گیاه همچنین با افزایش سطح نیتریک اکسید، فشار خون را با ایجاد آرامش بیشتر در عروق ریوی تنظیم می‌کند.

اثرات بلندمدت بر علائم دیابت

به استناد نتایج مطالعه‌ای که بر روی ۷۲۸ نفر از مبتلایان به دیابت نوع ۲ انجام شد، مصرف مکمل سیر باعث کاهش قند خون ناشتا و سطح هموگلوبین ای وان سی (A۱C) می‌شود.

این نکته که این کاهش در ۲، ۱۲ و ۲۴ هفته بعد از شروع مصرف مکمل‌ها نیز در افراد تحت مطالعه مشاهده شد، نشان می‌دهد که سیر در تسکین علائم دیابت تاثیری بلندمدت دارد.  

سیر همچنین علاوه بر تنظیم وزن و سطح کلسترول بیماران دیابتی، به لوزالمعده در ساخت و استفاده از انسولین کمک کرده و مقاومت بدن به انسولین را کاهش می‌دهد.

خواص ضدسرطانی

سیر به ویژه اگر به طور خام مصرف شود، خطر ابتلا به سرطان‌های گوارشی از جمله سرطان معده، روده بزرگ و مری و سرطان‌هایی چون سرطان پروستات، تخمدان و رحم را کاهش می‌دهد. سیر منبعی غنی از آنتی‌اکسیدان‌ها است که می‌تواند دلیلی برای خاصیت ضدسرطانی آن باشد. این گیاه همچنین با افزایش ظرفیت و توانایی بدن در ساخت برخی از آنتی اکسیدان‌های خاص به مهار رشد سلول‌های سرطانی کمک می‌کند.

تحقیقات انجام شده بر روی نمونه‌های حیوانی و سلول‌ها همچنین از نقش سیر در افزایش میزان اثربخشی درمان‌های سرطان حکایت دارد.

پژوهشگران در مطالعه‌ای که بر روی رژیم غذایی بیش از ۲۰ هزار نفر انجام شد، به ارتباط میان مصرف مقادیر بالای سیر و کاهش خطر ابتلا به سرطان معده پی بردند.  

مطالعه دیگری که بر روی ۶ هزار بیمار انجام شد نیز نشان داد که خوردن سیر خام حداقل ۲ بار در هفته خطر ابتلا به سرطان ریه را حدود ۵۰ درصد کاهش می‌دهد.

تقویت سیستم ایمنی بدن

سیستم ایمنی بدن بسیار پیچیده است و وظایفی چون مبارزه با میکروب‌های ناخواسته، تنظیم التهاب و غیره را برعهده دارد. سیر به روش‌های مختلفی به سیستم ایمنی بدن کمک می‌کند.

این گیاه همچنین از خواص آنتی اکسیدانی فراوانی نیز برخوردار است. این آنتی اکسیدان‌ها واکنش سیستم ایمنی را تقویت کرده و التهاب را در بدن کاهش می‌دهند.

سیر به علاوه اثر ضد باکتری، ضد ویروسی و ضد انگلی نیز دارد. این گیاه به میکروبیوم‌های مفید روده آسیب نمی‌زند اما به بدن در مبارزه با باکتری‌ها، ویروس‌ها و انگل‌های مضر موجود در دستگاه گوارش کمک می‌کند.

مصرف سیر همچنین با کمک به دفع رادیکال‌های آزاد خطرناک از آسیب ناشی از التهاب در بدن جلوگیری می‌کند.

از بین بردن عفونت‌ها

مواد حاوی گوگرد از جمله آلیسین موجود در سیر خواص ضدباکتریایی دارند. این مواد در مقابله با برخی از گونه باکتری‌های مضر مقاوم در برابر دارو از جمله استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA) و برخی از گونه‌های ای کولی ( E. Coli) مؤثر هستند.

در مطالعات بالینی انجام شده، سیر در درمان عفونت هلیکوباکتر پیلوری و همچنین واژینوز باکتریایی موثر واقع شد.

سیر خواص ضدویروسی نیز دارد. مصرف این گیاه می‌تواند تعداد دفعات ابتلا به سرماخوردگی و دوره این بیماری را کاهش دهد، البته برای تایید این فرضیه به شواهد و مدارک بیشتر نیاز است.

در حوزه مطالعات سلولی نیز سیر در مقابله با کاندیدا اثرات ضد قارچی دارد. کاندیدا قارچی است که می‌تواند در سراسر دستگاه گوارش از دهان گرفته تا روده بزرگ، بیماری ایجاد کند. علاوه بر عفونت‌های ناشی از کاندیدا، براساس یافته‌های به دست آمده از آزمایشات بالینی، این گیاه می‌تواند به مبارزه با عفونت‌های ژﯾﺎردﯾﺎ نیز کمک کند.

حفظ سلامت مو و پوست

سیر اثرات ضدالتهابی و آنتی‌اکسیدانی فراوانی دارد، اثراتی که به حفظ سلامت پوست و محافظت از پوست در برابر پیری زودرس کمک می‌کنند.

سیر همچنین می‌تواند علائم بیماری پسوریازیس را تخفیف داده، به بهبود زخم کمک کند و آسیب‌های پوستی ناشی از قرار گرفتن در معرض آفتاب را کاهش دهد.

این گیاه همچنین می‌تواند از بروز سرطان پوست نیز پیشگیری کرده و به کاهش خطر ابتلا به عفونت پوستی خطرناک معروف به استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA) کمک کند.

نقش سیر در کمک به رشد و سلامت موها نیز قابل توجه است. درمان نوعی از ریزش مو که آلوپسی نام دارد، کار دشواری است. در یک آزمایش بالینی، استفاده از ژل موضعی سیر در کنار درمان‌های استاندارد به رشد مو در بیماران مبتلا به این نوع از ریزش مو کمک کرد.

تقویت حافظه

بخش اعظم دلیل افزایش نرخ ابتلا به زوال عقل در دو دهه اخیر مربوط به سبک زندگی افراد است. سیر ابزاری خوش طعم است که قادر است خطر از دست دادن حافظه را کاهش دهد. این گیاه با محافظت از DNA در برابر آسیب، محافظت در برابر افت عملکرد مغز ناشی از کهولت سن و محافظت از بافت سالم مغز به کمک آنتی اکسیدان‌ها، می‌تواند به تقویت حافظه در افراد کمک کند.

در یک آزمایش حیوانی، عصاره سیر باعث بهبود حافظه و کمک به یادگیری در موشهای مبتلا به دیابت شد. سیر همچنین توانست حافظه موش‌هایی که در معرض سرب قرار گرفته بودند را نیز تقویت کند.

سیر با کاهش آسیب اکسیداتیو به مغز، سطح آسیب‌های ناشی از سرب به این بافت را کاهش می‌دهد.

در این مطالعه، سیر با ارتقای عملکرد نیروگاه تولید انرژی سلول یعنی میتوکندری در عملکرد مغز و حافظه را در موش‌های چاق و دیابتی بهبود بخشید.

مواد مغذی موجود در سیر

سیر سرشار از مواد معدنی چون سلنیم و گوگرد و انواع آنتی‌اکسیدان‌هاست. بخشی از خواص دارویی سیر به ترکیبات گوگردی موجود در آن برمی‌گردد. از دیگر مواد مغذی موجود در این ماده خوراکی می‌توان به منیزیم، پتاسیم، ویتامین E، گلوتاتیون و ویتامین سی اشاره کرد. 

– گوگرد به عنوان یک ماده مغذی بدن را در مقابل باکتری‌ها مقاوم می‌کند و در تنظیم عملکرد پروتئین‌ها و آنزیم‌ها نقش دارد.

– سلنیم یک ماده معدنی و آنتی‌اکسیدان قوی برای بدن است. این ماده به محافظت از بدن در برابر صدمات ناشی از آلودگی و موارد دیگر کمک می کند.

– منیزیم یک ماده معدنی آرام‌بخش است که بیش از ۳۰۰ کارکرد مختلف در بدن دارد.

– ویتامین C به بازسازی بافت کمک می‌کند و با کلاژن‌سازی باعث جوانی پوست می‌شود.

با وجود تمام فواید ذکر شده در مورد سیر برخی از افراد به لکتین‌های موجود در این گیاه حساسیت دارند و بنابراین بهتر است از مصرف آن اجتناب کنند.

نیاز اکولوژیکی

سیر در خاکهای حاصلخیز و زهکشی شده به خوبی رشد می کند. سیر را باید در خاک قوی و رغنی از مواد آلی کاشت. این گیاه را می توان در انواع خاک از لمونی سنگین تا شنی سبک نیز کشت کرد ولی بر روی خاک لوم شنی سست که از مواد آلی غنی باشد بهترین رشد را دارد. pH خاک بین 8/6 تا 2/7 ایده آل است کاشت سیر باید در آب و هوای معتدل نیمه گرمسیری و نیمه سردسیری و نیز روزهای کوتاه و دمای پائین در پائیز و یا اوایل زمستان انجام گیرد تا گیاه بتواند رویشی خوبی داشته باشد.

آماده سازی خاک

برای تهیه بستر کشت باید ابتدا زمین را متناسب با نوع آن با استفاده از شخم، دیسک و ماله کاملاً نرم و مسطح کرد و در مناطق خشک نسبت به نوع آبیاری که پشته بندی یا کرت بندی است آنرا آماده نمود (البته در شمال ایران کاشت به صورت دیم است) در زمین های شنی و سست عرض جوی و پشته ها را مساوی و در حدود 20 تا 25 سانتی متر انتخاب می کنند. چنانچه زمین لوم یا لوم سنگین باشد پشته را عریض تر انتخاب کرده طوری که بتوان روی پشته دو یا سه ردیف سیر کاری کرد. 3 تا 4 ماه قبل از کاشت کود حیوانی را با خاک مخلوط می کنند اگر کود پوسیده باشد می توان آنرا در هنگام کاشت نیز با خاک مخلوط نمود. کودهای شیمیایی را معمولاً قبل از کاشت به زمین می دهند. مقدار کود فسفر بین 200 تا 400 کیلوگرم در هکتار است کود ازته را می توان به صورت کود سرک در هنگام رشد گیاه به آن داد.

تاریخ و فواصل کاشت

فاصله خطوط کاشت بین 25 تا 75 سانتی متر، فاصله بوته ها روی خطوط حدود 12 سانتی متر عمق کاشت در اراضی سبک تا 5 سانتی متر است عمق کاشت در اراضی نسبتاً سفت و رسی از 5/2 تا 3 سانتی متر تجاوز نمی کند.

کاشت

سیر از معدود گیاهانی می باشد که فقط از طریق غیر جنسی زیاد می شود. سیرچه ها را نباید قبل از کاشت جدا کرد. در غیر اینصورت کاهش عملکرد را در پی خواهد داشت . کشت سیر معمولاً در سطوح کوچک و اغلب به صورت کرتی انجام می گیرد. برای این کار در پائیز زمین را شخم سطحی زده و کود دامی پوسیده را با خاک مخلوط می کنند سپس زمین را به ابعاد مختلف کرت بندی کرده و به صورت جوی و پشته در می آورند. عمق جویها که به عنوان زهکشی طبیعی عمل می کند حدود 30 سانتی متر است در زمین های سنگین معمولاً سیرچه ها را تنها با فشار کمی در داخل خاک بطور سطحی می کارند.مقدار بذر را با توجه به ضایعات کاشت حدود 300 تا 400 کیلو گرم در هکتار در نظر میگیرند.

داشت

دفع علفهای هرز و سله شکنی در طول دوره رویش گیاه بین 2 تا 3 بار انجام می گیرد از آنجائی که ریشه سیر سطحی است باید هنگام وجین و سله شکنی دقت فراوان نمود تا به ریشه ها صدمه ای وارد نیاید. از آفات سیر می توان مگس سیر (Hylermia antiqua) را نام برد که علاوه بر این گیاه به کیله گیاهان خانواده Liliaceae (مانند پیاز، تره، تره فرنگی و …) نیز خسارت وارد می کند. لارو این مگس در مزارع سیر و پیاز زندگی کرده و از ساقه ، برگ بویژه سیرچه ها تغذیه می کند. زمستان گذرائی این مگس در درون خاک است و در آنجا به صورت شفیره زمستان را گذرانده و پس از مساعد شدن هوا پرواز می کند. این مگس بر روی گیاه سیر تخم گذرانی کرده و سپس با ایجاد دالانهایی خود را به مرکز سیر می رساند و از داخل آن تغذیه می کند. بر اثر حمله این آفت رنگ برگ از حالت سبزی به زردی تغییر می کند. برای مبارزه با آن معمولاً بوته های آلوده را جمع آوری کرده و آنها را می سوزانند رعایت تناوب زراعی در دفع این آفت بسیار موثر است از آفات دیگر زنگ سیر میباشد که مولد آن قارچی بنام Puccinia allii که فعالیت آن در ماههای گرم و مرطوب تابستان شدید بوده و اسپور آن زمستان را روی میزبان سپری می کنند. برای مبارزه با آن باید در صورت امکان از سیرچه هایی که قبلاً به این بیماری مبتلاً نشده اند برای کاشت استفاده نمود. یا اینکه در صورت گسترش بیماری با سموم قارچ کش مانب (Maneb) و یا زینب (Zineb) به فاصله هر سه هفته یکبار سمپاشی گردد.

برداشت

موقع برداشت سیر از اواخر بهار تا اوسط تابستان بنابه تاریخ کاشت تفاوت می کند. زرد شدن برگهای سیر نشانه رسیدن محصول است یعنی به محض اینکه برگها زرد شدند باید پیاز سیر را از خاک درآورده و اگر سطح کاشت وسیع باشد با تیغه هایی که مخصوصی که به وسیله تراکتور کشیده می شود و از زیر پیاز در عمق ده تا پانزده سانتی متری سطح خاک عبور می کند، خاک را نرم و سست کرده و یک نفر کارگر با سرعت پیازها را از خاک خارج کرده و کنار خط کاشت روی زمین می گذارد. و اگر سطح کاشت کوچک باشد و عمل برداشت محصول با بیل و یا وسایل مشابه آنها انجام می گیرد. پس از کندن پیازها آنها را برای مدت چند روز در مزرعه روی زمین در مقابل آفتاب قرار می دهند تا کاملاً خشک شود،سپس با چاقو قسمتهای هوایی و ریشه ها را از سیر جدا می کنند به منظور نگهداری سیر معمولاً قسمتهای انتهایی را بهم بافته و به صورت ریسه در می آورند و در ستون منازل آویزان میکنند.

دامنه انتشار

در غالب نواحی پرورش می یابد.

بیماری ها و آفات سیر

هنگام کاشت سیر بهار در بهار ، در تابستان می توانید پرها را قطع کنید ، به سالاد اضافه کنید و در پاییز پیازها را با میخک جمع کنید. آنها حتی در حین ذخیره طولانی مدت بدتر نمی شوند. انواع زمستان در پاییز جوانه می زند. به نظر می رسد ، چرا سیر چند ماه دیگر رشد می کند. به نظر می رسد دلیلی برای این امر وجود ندارد ، اما برداشت در سال جدید هنوز کمی زودتر خواهد بود. این مزیت انواع زمستان هاست. علاوه بر این اوقات فراغت در بهار ، کشاورز تعداد بیشتری نیز دارد.

مصونیت شدید

انواع مختلفی از نظر سلیقه متفاوت است. برخی واضح تر و برخی دیگر کمتر. برای مثال گالیور نسبت به ارشوفسکی از سوختن کمتری برخوردار است. هر دو متعلق به گونه های بهاری هستند. انواع سیر در لامپ تعداد مختلفی از میخک ها را دارد. بعضی ها دارای فلش هستند ، در حالی که برخی دیگر اینگونه نیستند. همه آنها به دلیل دارا بودن آلیسین ، روی ، مولیبدن ، فسفر ، سیلن ، پتاسیم ، کلسیم ، کروم ، آهن ، ویتامین های گروه B و نه تنها ایمنی انسان را تقویت می کنند. تعادل آنها توسط طبیعت ایجاد می شود ، که توسط بسیاری از دانشمندان به عنوان ایده آل شناخته می شود.

در پخت و پز از پرها ، دندانها و فلش استفاده می شود. آنها باید بریده شوند تا سیر فعالتر رشد کند. انواع آنها بدون آنها وجود دارد که مراقبت از آنها در باغ آسانتر است ، اما این از ارزش بیولوژیکی آنها کم نمی کند. آب آنها نسبت به سایر قسمت ها ویتامین و مواد معدنی کمتری ندارد. از آنها یخ زده ، خورشیده ، سرخ شده ، ترشی استفاده می شود. مربای خوشمزه درست می کنند.

متأسفانه هنگام هدیه دادن به شخص ، سیر غیر قابل نفوذ نیست. قارچ ها ، ویروس ها ، باکتری ها و حشرات برای او تهدیدی محسوب می شوند. هرکسی که به تنهایی رشد کند ، باید از علائم بیماریهای خطرناک برای این فرهنگ ، روشهای پیشگیری و درمان آن آگاهی داشته باشد.

عفونتهای قارچی

بیشتر مشکلات مربوط به اسپورهای قارچی است. این میکروارگانیسم ها بخش مهمی و مهم زیست کره سیاره هستند. عملکرد نظارتی را به عنوان بخشی از انتخاب طبیعی انجام دهید. این معنای اصلی وجود آنهاست. با این حال ، این برای فرد فایده ای ندارد. هر سال آنها خود را یادآوری می کنند ، به تختخواب حمله می کنند. بیماری های سیر ، توصیفی از اولین علائم ، به محافظت از مواد غذایی کمک می کند.

اسپری کردن در یک حالت باعث صرفه جویی در محصول و در صورت دیگر نمی شود ، اما اجازه نخواهد داد که قارچ ها در سال جدید خسارت ایجاد کنند.

زنگ زدگی سیر قابل درمان است. و با Fusarium ، محصول سوزانده می شود ، خاک برای بازیابی میکرو فلور کشت می شود.

در صورت یافتن گردن یا پوسیدگی سفید ، سیر جمع شده با سولفات مس ، قارچ کش اسپری می شود. سپس خشک و مرتب شده اند. بخشی از محصول را می توان ذخیره کرد ، اما ارائه خراب می شود.

در مورد کپک زدایی ، هدف اصلی صرفه جویی در نهال هایی است که هنوز آلوده نشده اند. آلوده سوزانده می شوند. قالب سیاه حداکثر 20 روز قبل از برداشت محصول درمان می شود.

پژمردگی فوساریوم یا پوسیدگی ریشه

زمستان گرم اجازه نمی دهد که اسپورهای Fusarium خفته باشند. آنها ممکن است برای چندین سال فعال نباشند. اما با وجود این ویژگی خاص ، در مناطق جنوبی که آب و هوا مطلوب است ، هر فصل کشاورزان منتظر بازدید خود هستند ، از این هراس دارند. در جنوب کشور و در خط میانی ، این میکروارگانیسم ها اغلب ظاهر می شوند. ما فقط در مورد موارد جدا شده بیماریهای گیاهی صحبت می کنیم زیرا روشهای مؤثر پیشگیری و درمان وجود دارد.

اختلافاتی مانند روزهای تابستان بارانی ، سرد شدن کوتاه مدت و گرم شدن متعاقب آن. می توان مشخص کرد که سیر از طریق علائم مشخصه زیر دارای فوزاریوم است:

• پرها رنگ لیمو دارند.
• در سینوسهای برگ و همچنین روی میخکهای سیر ، اگر پوسته پوسته پوسته شود ، یک روکش صورتی خامه ای ، رگه ها قابل توجه است.
• دندان ها نرم هستند

عفونت اغلب پس از برداشت خود را نشان می دهد. اسپورهای قارچی سموم را ترشح می کنند ، که باعث می شود سیر برداشت شده برای مصرف انسان مناسب نباشد. با خوردن آن ، فرد را می توان مسموم کرد ، علاوه بر این ، بسیار جدی. به دکتر احتیاج دارید

کپک داونی

اولین علامت پورونوسپورز یا کپک خاکی لکه های بیضی شکل روی قسمتهای هوایی سبز کمرنگ ، زرد ، قهوه ای ، خاکستری یا بنفش است. سپس پرهای پیچ خورده ظاهر می شوند.

در نزدیکی آن ، بوته های کاملاً معمولی رشد می کنند و باعث ایجاد تضاد و افزایش ظن می شوند.

زنگ زدگی

خوردگی این فلز تقریباً شبیه به تغییر شکل یک ورق سیر آلوده به قارچ شاهدانه (Puccinia) یا melampsora (Melampsora) است. نقاط محدب نارنجی آتشین سطح را پوشانده است.

مساحت آنها در حال افزایش است. رنگ هر پر سیر ، یکی پس از دیگری تغییر می کند. به زودی نهال می میرد.

پوسیدگی گردن

برای مدت طولانی ، پوسیدگی گردن نامرئی است. لامپ سیر پر از گرد و خاکستری است. ساقه در پایه در امتداد یک خط سفید شسته و رفته با یک مرز سبز متلاشی می شود. این حوزه میکروارگانیسم های بیماری زا است.

پوسیدگی سفید

میسلیوم بعد از برداشت محصول یا بهار تشکیل می شود. کاشت سیر به دلیل وجود اسپور در لایه های بالایی خاک دیگر معنی ندارد. اما هیچ کس از این امر اطلاعی ندارد. آنها با باد پرواز می کنند و احتمالاً نه تنها آنها بلکه قارچ های دیگری نیز وجود دارند. هوای خنک از +9 … +12 ° C و رطوبت زیاد همان چیزی است که پوسیدگی سفید برای توسعه نیاز دارد.

لامپ ها پر از آب می شوند ، شروع به پوسیدگی می کنند. یک میسلیوم قارچی سفید روی ریشه ها ظاهر می شود. قسمت فوقانی ناگهان می میرد. در حین ذخیره سازی ، آنها به داخل سر نفوذ می کنند. میسلیوم کاملاً از قسمت زیرین آن پوشانده شده و دندانها خشک می شوند.

پوسیدگی سبز یا آبی

پنی سیلوز یا پوسیدگی سبز ، که در سایت ظاهر می شود ، در مقایسه با سایر میکروارگانیسم های انگلی صدمه زیادی وارد نمی کند. اسپورهای او به زودی در خاک می میرند ، فصل بعد در آن باقی نمی ماند. اما محصول آلوده قبلاً برداشت شده و برای ذخیره سازی ارسال شده است. حتی سیر ضد عفونی به زودی با میسلیوم پوشانده می شود. نقاط افسرده با شکوفه سبز روی دندان ظاهر می شود.

قالب سیاه یا آسپرژیلوز

در این حالت روی دندان ها یک پوشش سیاه ظاهر می شود. در ابتدا در گردن پر جمع می شود. به تدریج در داخل لامپ در جهت پائین و به طرفین پخش می شود. می توان آن را از طریق مقیاس مشاهده کرد یا نامرئی ماند.

میسلیوم رشد می کند و باعث پوسیدگی تمام میخک های موجود در لامپ سیر می شود و محصول را از بین می برد.

بیماری های ویروسی سیر

تا به امروز ، هیچ دارویی وجود ندارد که بتواند عفونت های ویروسی گیاهان را متوقف کند. اما سیر از بسیاری از عفونت های ویروسی رنج نمی برد ، که برای سایر محصولات باغی خطرناک است. می توانید موزائیک ، کوتوله های زرد را بدست آورید. مبارزه با آنها به دفع مناسب جوانه ها و جلوگیری از عفونت می رسد.

موزائیک ویروسی

ویروس آلیوم (ویروس آلیوم I) در تابستان ، در گرما ، با رطوبت زیاد فعال است. شما می توانید علائم بیماری زیر را مشاهده کنید:

• لکه ها ، نوارهایی روی قسمت هوایی – سفید ، زرد یا قهوه ای؛
• برگها لنگ ، افتادگی دارند.
• بسیاری از پرهای محو می شوند.

حامل های آن کنه هستند. این ویروس ممکن است مدتی در خاک و کمپوست وجود داشته باشد. نهالهای بیمار سوزانده می شوند و خاک و کمپوست با ماده حشره کش یا آکارسید کش ، سولفات مس درمان می شوند. این اقدامات برای جلوگیری از گسترش بیشتر و دوباره تقویت مجدد در فصل بعد کافی است.

کوتولگی زرد

ویروس کوتوله زرد پیاز (ویروس کوتوله زرد پیاز) توسط کنه ها ، شته ها ، علف های هرز علف هرز منتقل می شود. پرها با خمیرهای لیمو رنگی پوشانده می شوند ، بی حال می شوند و خشک می شوند. رشد بوش متوقف می شود.

بیماری سیر باکتریایی

نه تنها عفونت های ویروسی بلکه باکتریایی به طور کلی از سیر نمی ترسند. استثناء پوسیدگی باکتری ها است. شرح علائم آن به محافظت از تختخوابها در برابر بیماری همه گیر کمک خواهد کرد. لازم به یادآوری است که علت عفونت با ویروس یا باکتری های سیر گاهی اوقات به استفاده از ابزارهای آلوده تبدیل می شود – دستکش های باغی ، بیل ، جیب ، یک داور ، قیچی. چنین درمانی مانند کلسین زدایی ، ضد عفونی با آب و صابون و آب به محافظت از گیاهان کمک می کند.

باکتریوز یا پوسیدگی توپ

آفات حشرات می توانند باکتری ها را به منطقه تحویل دهند. وارد خاک می شود ، نهال ها را آلوده می کند. در کل دوره رسیدن گیاه خود را نشان نمی دهد. محصولات برداشت شده به زودی شروع به زوال می کنند.

دندان ها با زخم قهوه ای پوشانده شده ، پوسیده است. کنه سیر ، مگس پیاز و نماتد حامل این باکتری است. مبارزه با آنها ضروری است ، و همچنین از قارچ کش هایی با خاصیت ضد باکتریایی استفاده شود.

آفات سیر خطرناک

تزریق سیر یک روش محبوب عامیانه برای دفع آفات حشرات است. روغنهای اساسی و ترکیبات گوگرد برای آنها سمی است.

با این وجود ، برخی از گونه ها آب آن را دوست دارند. آنها نسبت به حل و فصل سیرها بی تفاوت نیستند.

شته ها

سوسکهای سیاه کوچک در آوریل-ژوئن روی گیاهان ظاهر می شوند. آنها آب برگ های جوان را می نوشند و در قسمت پشت خود پنهان می شوند. پرهای سیر از این تغییر شکل می شوند ، فرفری ، محو می شوند. برای مبارزه ، توصیه می شود داروی حشره کش را خریداری کنید.

پروانه پیاز

این حشره در بهار بیدار می شود. روی برگهای سیر مستقر می شود و نوارهای تیره ای به چشم می خورد. اگر به موقع کشف شوند ، درمان زمان زیادی نخواهد برد. حشره کشها ، محلول فلفل داغ قرمز ، تنباکو روشهای رایج کنترل و پیشگیری است که خود را به خوبی ثابت کرده است.

نماتد سیر

نمک ، سیب زمینی ، غده ، ساقه ، ریشه ، کمتر از پیاز ، نماتد سیب زمینی گیاهان نامرئی و پژمرده باقی می ماند. سر سیر در پایه پوسیده می شود. برای دیدن آن ، به یک میکروسکوپ نیاز دارید. مطالعات آزمایشگاهی گونه ها را به طور دقیق مشخص می کند.
آنها می توانند در خارج از حامل در زمین باز وجود داشته باشند. برای مثال ساقه نمی تواند مسافت های طولانی را طی کند. اگر فاصله بین 20 سانتی متر بین نهال سیر حفظ شود ، فقط یک بوته آلوده می شود.

محلول پاشی با داروهای نماتد کش اصلی روش درمانی است. رشد گل های حاشیه ای در نزدیکی یک مزارع سیر ، درمان خاک با سولفات مس و محلول منگنز اصلی ترین روش های پیشگیری از بیماری هستند.

پیاز تریپس

دخانیات (پیاز) و تریپس آب میوه را از شاخ و برگ می خورند ، اجازه رشد آنها را نمی دهند. اگر پرهای سیر تغییر شکل پیدا کند ، آنها مگس های سفید یا زرد رنگ دارند ، بنابراین زمان آن است که خود را با حشره کش بکشید.+

تیک ریشه

حشرات با بدن شفاف بیضی شکل و چهار جفت پنجه خیلی سریع از خاک در صورت آسیب دیدن در داخل لامپ سیر حرکت می کنند. آنها سیر را دوست ندارند ، اما پیاز را دوست دارند ، اما از خوردن غذا بی تفاوت نیستند. جمعیت آنها می تواند در انبار محصولات زراعی سقوط کند ، در آنجا شروع به رشد می کنند. محلول های ضد اسیدی رشد آنها را مهار می کند ، محافظت از گیاه را فراهم می کند.

مقالات مرتبط

درمان سرماخوردگی با سیر : فواید مصرف سیر برای درمان آنفولانزا

عوارض مصرف سیر و عسل برسلامت بدن چیست ؟

بررسی تأثیر فوق العاده سیر بر فشار خون

همه چیز درباره درخت ژینکو

نام علمی: 

ginkgo biloba

تیره :

 ^Ginkgoaceae

کهن‌دار یکی از قدیمی‌ترین گونه‌های درختی روی زمین است. این درخت خزان‌کننده در بسیاری از قسمت‌های معتدل دنیا به ویژه مناطق معتدله مرطوب به‌خوبی رشد می‌کند و به محدوده وسیعی از اقلیم‌ها و شرایط نامساعد مقاومت دارد؛ کهن‌دار در خاکهای عمیق با زهکش خوب و لومی شنی و حاصلخیز رشد مناسبی دارد. ژینکو به منظور استفاده از خواص دارویی بذر و به خصوص برگ پرورش می‌یابد.

کهن‌دار گیاه دارویی ارزشمندی است که برای اهداف دارویی متنوعی مورد استفاده قرار می‌گیرد؛ کهن‌دار به منظور استفاده از بذر و به خصوص برگ پرورش می‌یابد. بذرهای کهن‌دار هزاران سال است که در طب سنتی چین استفاده می‌شود. فراورده‌های کهن‌دار که امروزه در دسترس می‌باشند از برگ آن بدست می‌آید. در نهالستان‌های پرورش برگ، درختان ژینکو به صورت متراکم کشت شده و برگ‌ها برای تهیه عصاره برداشت می‌شوند تا مورد فرآوری قرار گیرند. عصاره برگ ژینکو یکی از مهم‌ترین گیاهان دارویی رایج در دنیا می‌باشد.

در پاییز زرد شده و در عرض یک شب می‌ریزند.

• حداکثر بلندی: ۲۵متر و گستردگی۸ متر
• نیازها:مکان سایه_آفتاب
• حداقل دمای مورد تحمل: -۱۰سانتی گراد
• ازدیاد:از طریق قلمه

اهمیت دارویی بذر و برگ

بذرهای کهن‌دار برای بیش از ۱۰۰۰ سال است که در طب سنتی چین، به‌عنوان داروی قابض برای ریه استفاده می‌شود تا آسم و سرفه را درمان کند. همچنین آن را تصفیه‌کننده خون، کمک‌کننده هاضمه، ضد کرم، تب بر و آنتی‌بیوتیک می‌دانند. . اولین کاربرد برگ‌ها در چین، در سال ۱۴۳۶ برای درمان بیماری‌های پوست و زخمهای سر گزارش شد. عصاره برگ ژینکو، فعالیت بیولوژیکی وسیعی دارد. عصاره خالص برگ گیاه از نظر داروشناسی، دارای عمل بازکنندگی عروق شریانی و فعال‌کننده گردش خون در شرائین است که خود موجب رساندن خون بیشتر به بافتها می‌شود. عصاره برگ کهن‌دار جریان خون را به مغز افزایش می‌دهد و در نتیجه حافظه و توانایی فکری بهبود می‌یابد. عصاره‌های استاندارد شده برای انواع بیماری‌ها و نارسایی‌های ذهنی و فیزیکی مرتبط با سن استفاده می‌شود و در درمان آلزایمر، اسکیزوفرنی، پارکینسون، نقص حافظه مرتبط با سن (AAMI)، ناتوانی مغزی، افسردگی و اضطراب بکار می‌رود. عصاره برگ کهن‌دار همچنین در درمان طنین مزمن گوش یا زنگ گوش، لنگی متناوب، سرگیجه مزمن، نارسایی‌های جنسی، درد معده، بیماری‌های پوستی، ایجاد لخته در رگ و سایر اختلالات قلبی، عروقی و اعصاب مرکزی مؤثر است.

آثار دارویی

مکانیسم‌های اثر گوناگونی فعالیت فارماکولوژیکی عصاره جینکگوبیلوبا مانند تحریک آزاد شدن NO/EDRF و PGI2 و فعالیت ضد اکسیدان اثر آنتاگونیستی PAF و افزایش آزاد شدن واسطه‌های شیمیائی و وقفه جذب آمین‌های بیوژنیک را به مرحله ظهور می‌رساند.^.به نظر می‌رسد که فلاونوئیدها مسئول فعالیت ضد اکسیدانی گیاه هستند که یکی از مکانیسمهای عمده فعالیت‌های فارماکولوژیکی عصاره را تشکیل می‌دهد.از خاصیت های بی نظیر این گیاه میتوان به عملکرد آن روی مغز وسلول های عصبی اشاره کرد که این گیاه تاثیر فوق العاده ای رو عملکرد مغز ادراک فعالیت های شناختی و حافظه دارد همچنین این گیاه اثر بهبود دهنده ای بر روی بیماران مبتلا به زوال عقل دارد و میتواند عملکرد ذهنی این بیماران را تا حد مطلوبی بهبود بخشد.

روش‌های ازدیاد

کهن‌دار.

روشهای معمول ازدیاد این درخت از طریق بذر، پیوند و قلمه‌است. ازدیاد از طریق بذر در خاک سبک شنی، در شاسی سرد در پاییز و زمستان صورت می‌گیرد. ازدیاد این درخت به وسیلهٔ پیوند و کوپیوند نیز می‌تواند صورت گیرد. روش قلمه زدن برای تولید گیاهانی با جنسیت مشخص استفاده می‌شود. استفاده از هورمون IBA و سیستم مه‌پاشی، ریشه‌زایی را تسهیل می‌کند. از ریزازدیادی نیز برای تکثیر کهن‌دار استفاده می‌شود

پرورش ژینکو به منظور تولید بذر

مهمترین منطقه تولید بذر ژینکو در چین است. در این نهالستان‌ها، آبیاری زیاد، کوددهی، سرزنی، حلقه برداری، هرس، بازجوان‌سازی درختان مسن، گرده افشانی مصنوعی، پیوند شاخه‌های گل‌دهنده نر روی درخت ماده، سبب ازدیاد بذردهی می‌شود.

پرورش کهن‌دار به منظور تولید برگ

ژینکو به‌طور اختصاصی به منظور تولید برگ، برای استخراج مواد مؤثر از سال ۱۹۸۰ کشت می‌شود. نهالستان‌ها برای برداشت برگ ژینکو ابتدا در فرانسه تأسیس شدند و بعد در سومتر، جنوب کارولینا کشت وسیعی انجام گرفت. در سومتر ۲۵۰۰۰ درخت در هر هکتار وجود دارد که به فاصله ۴۰ سانتیمتری از هم در ردیفهایی به فاصله یک متر کشت شده‌اند. برای ۴۰۰ هکتار نهالستان در سومتر، این مقدار به ده میلیون درخت در هکتار می‌رسد. از سال ۱۹۹۰ پرورش دهندگان چینی به سرعت افزایش یافتند. وسعت کل کشت در چین در حدود ۵۰۰۰ هکتار است.

ساختمان و الگوی نهالستان‌های پرورش برگ

در مقایسه با نهالستان‌های پرورش بذر تراکم در نهالستان‌های پرورش برگ به‌طور وسیعی افزایش یافته‌است. باغهای معمولی ۱۵۰ تا ۶۷۰ گیاه در هکتار دارند، در حالی که در نهالستان‌های پرورش برگ از الگوی کشت متراکم استفاده می‌شود و بیش از ۲۰۰۰۰ گیاه (در کشورهای جنوبی) یا بیش از ۹۰۰۰۰گیاه در هر هکتار (در نهالستان‌های چین) وجود دارد. فاصله بین گیاهان و ردیفها ۱۰۰*۵۰ یا ۵۰*۵۰ سانتی‌متر است. درختان با اعمال هرس سنگین کوتاه نگه داشته‌می‌شوند تا برداشت مکانیزه براحتی صورت گیرد، به‌طوری‌که گیاه در سال دوم بعد از کاشت، از ۵۰ سانتیمتری بالای سطح زمین بریده می‌شود و در سال سوم، چهارم و پنجم به ترتیب از ارتفاع ۷۰، ۹۰ و ۱۱۰ سانتیمتری قطع می‌شود. در سال ششم بعد از کاشت، گیاه از ارتفاع ۱۰ سانتیمتری بالای سطح زمین بریده می‌شود و این سیستم هرس ادامه می‌یابد. به‌طورکلی، یک تولید خوب از نهالستان مناسب ۳ یا ۴ تن برگ خشک شده در هکتار است (۴، ۵). فرآوری برگ

برگهای تازه برداشت شده ژینکو، در حدود ۷۵ درصد رطوبت دارند و با عبور از خشک کن، رطوبت برگ‌ها به۱۲ درصد کاهش می‌یابد. روی برگ‌های خشک شده تحلیل شیمیایی میکروبیولوژیکی و میکروسکوپی انجام می‌شود تا حضور عناصر سنگین و آلودگی‌ها، آفلاتوکسین و سایر ترکیبها ارزیابی شود. عصاره در یک فرایند چند مرحله‌ای، استاندارد می‌شود تا از نظر غلظت به سطح مطلوبی برسد. عصاره برگ ژینکو تقریباً به نسبت۶۷:۱–۳۵ (۶۷–۳۵ کیلوگرم برگ خشک شده برای تولید یک کیلوگرم عصاره) غلیظ می‌شود. به‌طور کلی ۲۷ مرحله استخراج و دو هفته وقت مورد نیاز است که از ۵۰ کیلوگرم برگ، یک کیلوگرم عصاره بدست بیاید .

تکثیر گیاه

تکثیر گیاه به دو روش جنسی و رویشی (غیرجنسی) امکان پذیر است.

تکثیر جنسی: تکثیر جنسی درخت جینکو توسط بذر صورت می گیرد. بذرهای جینکو در فصل پاییز برداشت شده و با گذشت زمان از قوه نامیه آنها به شدت کاسته می شود. به طوری که، یک سال پس از برداشت، قوه نامیه آنها به شدت کاهش یافته و حتی به صفر نیز می رسد.

پوشش سخت بذر یکی از عوامل کاهش شدید قوه نامیه آن است. لذا قبل از کاشت بذر، باید با انجام تیمارهای مناسب قوه نامیه آنها را افزایش داد. این عمل در طبیعت که پراکنش بذر توسط حیوانات و پرندگان انجام می شود به صورت طبیعی انجام می گیرد.

در این صورت پوشش بذر پس از عبور سیستم گوارشی این موجودات نرم شده و بلافاصله پس از دفع آماده سبز شدن می گردد.

تیمارهای بذر عمدتا شامل سرمادهی (چینه سرمایی) و خراش دهی می باشند.

تیمار سرمادهی: پوشش گوشتی بذور جمع آوری شده را با غوطه ور سازی در آب گرم، له کرده و پس از چند بار شستن و آبکشی، آنها را از میوه جدا می نمایند. سپس، آنها را به همراه خاکی مخلوط از پیت ماس (به مقدار 80 درصد) و ماسه (به مقدار 20 درصد) در درون کیسه های پلی اتیلنی ریخته و پس از مرطوب کردن آنها در کیسه را بسته و به مدت دو ماه در دمای 3 تا 5 درجه سانتی گراد قرار می دهند. به جای پیت ماس و ماسه می توان از مخلوط پرلیت، ورمی کولیت، حوله مرطوب و یا از خزه اسفاگنوم استفاده کرد.پس از تیمار سرمادهی، بذرها را باید در عمق 5/2 سانتی متری خاک گلدان کشت کرد. چنانچه بذرها در زمین خزانه کشت شوند عمق 5 تا 8 سانتی متری برای کشت آنها مناسب تر است.

تیمار خراش دهی: پس از خیساندن بذرها درون آب به مدت 24 ساعت، با استفاده از کاغذ سمباده یا با ایجاد شکاف روی پوسته بذر، آنها را برای کشت باید آماده کرد. اگر خراش دهی پس از تیمار پینه سرمایی مرطوب صورت گیرد قوه نامیه بذرها تا 90 درصد افزایش می یابد.

اواخر زمستان تا اوایل بهار زمان مناسبی برای کشت بذور تیمار شده جینکو است. در این روش سه تا پنج بذر تیمار شده را باید داخل گلدان های مناسب به عمق 5/1 تا 25 سانتی متر قرار داده و روی آنها را با ماسه نرم پوشاند. سپس آنها را درون شاسی سرد و در معرض نور غیر مستقیم خورشید قرار داد. با آبیاری منظم گلدان ها با روش مه پاش بذرهای تیمار شده پس از 10 تا 12روز سبز می شوند.

دانهال ها را باید به زمین اصلی منتقل کرد. برای تولید انبوه برگ به منظور مصرف در صنایع دارویی اقدام به کشت متراکم دانهال ها در زمین اصلی می شود. در این صورت توصیه می شود 25000 دانهال در هر هکتار زمین کشت شود.

تکثیر رویشی: تکثیر رویشی (غیر جنسی) جینکو را با ریشه دار کردن قلوه های سبز نیمه خشبی صورت می گیرد. تکثیر رویشی جینکو در مقایسه با تکثیر جنسی ساده تر و اقتصادی تر است. با استفاده از این روش می توان از جنسیت گیاه تکثیر شده نیز مطمئن شد. اواخر – اوایل تیرماه زمان مناسبی برای تهیه قلمه های سبز نیمه خشبی به طول 15 تا 20 سانتی متر از پایه مادری است. اگر قلمه ها از ساقه های یک ساله تهیه شوند، توصیه می شود طول قلمه ها 15 تا 30 سانتی متر باشد. به منظور تسریع در عمل ریشه زایی قلمه ها، باید آنها را با هورمون ایندول بوتیریک اسید (به میزان 50 پی پی ام) تیمار و سپس در بسترهای مخصوصی که برای این منظور تهیه شده و امکان آبیاری به صورت مه پاش را  دارد کشت کرد. قلمه ها در شرایط مناسب پس از 30 روز ریشه دار می شوند.

پیوند زدن و خوابانیدن از روش های دیگر تکثیر رویشی درخت جینکو است. همچنین در بسیاری از کشورها این گیاه را از طریق کشت بافت و سلول در آزمایشگاه تکثیر و سپس به زمین اصلی منتقل می کنند.

رشد جینکو در 5 الی 6 سال، پس از سبز شدن بذر یا انتقال قلمه به زمین اصلی کم و بیش سریع است لیکن چندین دهه زمان نیاز است تا ارتفاع درخت به 30 متر برسد.

مراقبت و نگهداری

هنگام رویش نهال هادر خزانه، آبیاری منظم آنها و همچنین افزودن مواد و عناصر غذایی مورد نیاز به خاک ضرورت دارد. در این صورت نهال هایی سالم و قوی حاصل می شود.

پس از انتقال نهال ها به زمین اصلی با تعبیه قیم های مناسبی پای هر گیاه از رشد مستقیم آنها باید مطمئن شد. درختان جوان باید چند بار هرس شوند تا تاج درخت شکل مناسب را به خود بگیرد. درختان بالغ نیازی به هرس ندارند. ابیاری منظم و به موقع نهال ها نیز پس از انتقال به زمین اصلی ضرورت دارد. هنگامی که ارتفاع گیاهان به شش متر رسید با انجام آبیاری معمولی ( با توجه به شرایط اقلیمی محل) می توان نیاز ابی درختان را تامین کرد.

ریشه های اکثر درختان جینکو با یک نوع قارچ زندگی همزیستی دارد. قارپ مذکور نقش مهمی در جذب فسفر و سایر مواد و عناصر خاک دارد. جینکو یکی از درختانی است که بیشترین مقاومت را در مقابل آفات و بیماری ها از خود نشان می دهد. به طوری که، تاکنون آفت یا بیماری خاصی روی این گیاه گزارش نشده است. نتایج یک بررسی در ژاپن نشان می دهد که از مجموع 344 گونه آت مشاهده شده روی درختان و گیاهان زینتی مناطق مورد مطالعه فقط 6 گونه از آنها روی جینکو مشاهده شده اند.

آفت های عمده جینکو متعلق به گروه پولکداران است. از مشخصات این دسته از حشات، وجود پولک هایی روی بال های آنهاست که با دست بر طرف می شوند. مهمترین آنها را فاسوس اسکرسنز، هولکوسروس ویکاریوس و ستورا پوستورناتا می باشد. اگر چه محققین معتقدند برگ های این درخت به علت دارا بودن برخی ترکیب های شیمیایی نه تنها جذابیتی برای بسیاری از آفات ندارند بلکه برای آنها می تواند سمی و مرگ آور باشندو

بعضی از محققین معتقدند وجود ماده جینکولیدآ در برگ ها عامل بازدارنده تغذیه برگ ها توسط لارو پروانه کلم است.

تحقیقات نشان می دهد عصاره های الکلی تهیه شده از ریشه درخت جینکو به خاطر وجود مادی نطیر اسید اگزالیک و اسید مالیک به شکل بارزی کرم ساقه خوار ذرت را کنترل می کند.

بیماری لکه برگی که عامل آن قارچ فیلوستیکاتا جینکو می باشد می تواند درختان را آلوده کند. گونه های پلی پوروس می تواند سبب پوسیدگی تنه، پوسیدگی ریشه و پوسیدگی قلب شوند.

برخی از نماتد ها می تواند سبب پوسیدگی ریشه شوند.

برداشت محصول

همان طور که گفته شد زمان برداشت برگ های جینکو نقش بسیار مهمی در کمیت و کیفیت مواد موثره آنها دارد. برگ ها در اواخر تابستان بیشترین مقدار ترپن ها را دارا هستند.

در حالی که در فصل پاییز (هنگامی که زرد رنگ می شوند) از بیشترین مقدار ترکیب های فلاونوئیدی برخوردارند.

برگ ها معمولا توسط کارگران و با دست چیده می شوند. در برخی از کشورها شاخه های درخت را با قیچی های بزرگی بریده سپس برگ ها را از آنها جدا می کنند. این روش برای برداشت برگ مناسب نیست زیرا سبب کاهش شدید عملکرد برگ در سال های بعد می شود.

برگ ها را پس از برداشت باید خشک کرد. چنانچه برای خشک کردن برگ ها از هوای ازاد استفاده شود با زیر و رو کردن برگ ها باید امکان خشک شدن مناسب آنها را فراهم کرد. چنانچه از خشک کن های الکتریکی استفاده شود دمای 50 تا 60 درجه سانتی گراد مناسب یوده و سبب یکسانی در خشک شده برگ ها می شود.

برگ های خشک شده جینکو جاذب الرطوبه هستند لذا باید در جای خشک، خنک و تاریک نگهداری شوند.

سوال درباره قاعدگی،پاسخ به چند سوال رایج درباره قاعدگی و عادت ماهیانه

شما ممکن است برای سال ها یا دهه ها این چرخه را در زندگی خود تجربه کرده باشید و راجع به این مسئله اطلاعات کافی داشته باشید، با این حال ممکن است سوالاتی راجع به این چرخه فیزیولوژی مطرح شود که پاسخ آن نیازمند تامل و بررسی دقیق باشد. لذا در ادامه مطلب به ۵ مورد از این ابهامات و پاسخ متخصصان در هر مورد پرداخته شده است.

 

▪ چرا بعضی از زنان دچار سندرم قبل از قاعدگی (PMS)می شوند؟ ـ این سندرم به دلیل حساسیت بدن نسبت به تغییرات هورمونی رخ می دهد. ۱۰الی۲۰ روز قبل از شروع قاعدگی، سطح هورمون هایی نظیر «پروژسترون» و «استروژن» سریعا تغییر می کند و باعث بروز علائمی نظیر پف کردگی، کج خلقی، حساسیت بافت پستان و احساس خستگی در بعضی از خانم ها می شود.

تقریبا ۹۰درصد از خانم ها این علائم را قبل از شروع قاعدگی تجربه می کنند و کمتر از ۲۰درصد از خانم ها این علائم را با شدت بیشتری دریافت می کنند که ممکن است عملکرد و روابط آنها را تحت تاثیر قرار دهد. در هر حال اگر جز هر کدام از این دو دسته هستید، باید تا آنجا که ممکن است برای حفظ سلامت عمومی بدن خود تلا ش کنید.

مثلا انجام تمرینات ورزشی منظم، نوشیدن مقدار کافی آب، تغذیه مناسب هر چند ساعت یکبار و اجتناب از مصرف الکل و کافئین می تواند کمک موثری در این زمینه باشد. برای رفع اختلالات خلقی قاعدگی نیز در بعضی از موارد، استفاده از مکمل کلسیم می تواند موثر باشد. طبق مطالعه ای انجام شده در سال۲۰۰۵ ثابت شده که مصرف بالای ویتامینD و کلسیم باعث عدم بروز علائم سندرم قبل از قاعدگی می شود.

زنانی که در ۴ وعده غذای روزانه از شیر کم چربی، فرآورده های لبنی و آب پرتغال خالص تغذیه می کنند کمتر این علائم را تجربه خواهند کرد. بعضی محققان معتقدند که کمبود کلسیم و ویتامینD باعث بروز سندرمPMS می شود. اغلب موارد، زنانی که علائم این سندرم را با شدت بیشتری تجربه می کنند، معتقدند که بعد از مصرف قرص های ضدبارداری تسکین می یابند. مصرف کم قرص های ضدافسردگی نیز می تواند جهت رفع کج خلقی موثر باشد.

 

▪ چرا در بعضی از موارد چرخه قاعدگی نامنظم می شود؟

ـ بعضی از زنان که تخمک گذاری منظمی ندارند، قاعدگی نامنظمی خواهند داشت. بعلاوه بیماری و استرس نیز بطور موثری چرخه را تحت تاثیر قرار می دهد. اما مهم تر از همه دانستن تعریف صحیح از قاعدگی منظم است. آنچه بعضی از خانم ها قاعدگی منظم می نامند، ممکن است صحیح نباشد. قاعدگی منظم یعنی دامنه زمانی بین ۲۵تا۳۵ روز، که از اولین روز قاعدگی شروع می شود و تا شروع قاعدگی بعدی محاسبه می گردد.

بعضی زنان فکر می کنند که چون هر ماه، در روز معینی قاعدگی اتفاق نمی افتد پس جزه دسته افراد با قاعدگی نامنظم هستند. در حالیکه این تفکر صحیح نیست. بعضی دیگر از زنان در محاسبه زمان وقوع این سیکل دچار اشتباه می شوند که در این مورد توصیه می شود زمان دقیق را یادداشت نمایند. سایر دلایل داشتن قاعدگی نامنظم یا از دست دادن چرخه (به غیر از احتمال حاملگی) عبارتند از: افزایش یا کاهش قابل توجه وزن، فعالیت شدید بدنی که ورزشکاران قوای جسمانی انجام می دهند و یا مشکلات هورمونی. اگر در اینصورت، ماه بعد، زمان قاعدگی به وضعیت نرمال برنگشت باید به پزشک اطلاع داد.

 

▪ آیا احتمال حاملگی در زمان قاعدگی وجود دارد؟

ـ این واقعه امکانپذیر است، اما نه با احتمال زیاد. نکته اینست که تشخیص دهید آیا خونریزی واقعا مربوط به قاعدگی است یا تنها خونریزی های خفیف (در حد لکه بینی) بین دو قاعدگی می باشد. بسیاری از زنان در زمان تخمک گذاری دچار خونریزی می شوند و اگر تصور کنید که مربوط به قاعدگی است، امکان حاملگی در این زمان وجود دارد. همچنین ممکن است در زمان نزدیک به انتهای قاعدگی، به دلیل آمیزش در محل رحم اسپرم باشد و دو یا سه روز بعد تخمک گذاری صورت بگیرد. در این حالت احتمال حاملگی زیاد خواهد بود.

 

▪ آیا قاعدگی بطورمطلق به معنای عدم حاملگی است؟

ـ در این مورد نمی توان ۱۰۰درصد مطمئن بود. زیرا ممکن است خونریزی مربوط به اوایل حاملگی باشد و همیشه نمی توان به راحتی تفاوت این دو را تشخیص داد، مگر اینکه مدت آن درست مثل قاعدگی طول بکشد. اگر خونریزی با علائمی نظیر تهوع همراه بود انجام تست حاملگی لازم است.

 

▪ آیا عدم تعویض به موقع نوار یا تامپون ممکن است خطر بروز سندرم شوک سمی را به همراه داشته باشد؟

ـ این سندرم نوعی بیماری با منشا» باکتریایی است، که اولین بار در سال ۱۹۸۰ کشف شد. در این زمان تعداد زیادی زنان به دلیل مصرف نوع خاصی از تامپون جاذب دچار علائم این بیماری شدند. در این حالت نوعی باکتری باعث تولید سم می کند و در نتیجه سندرم شوک سمی اتفاق می افتد.

علائم این سندرم عبارتند: از تب، لرز، اسهال، تهوع، درد عضلانی و کهیر، که بعضی متخصصان معتقدند; عدم تعویض تامپون برای مدت طولانی ایجاد محیط مغذی برای باکتری ها می کند و سندرم بروز می کند. برای اطلاع یافتن از زمان مناسب تعویض بهتر است از دستورالعمل برچسب روی محصول پیروی شود.

همه چیز درباره گیاه گل مغربی

نام علمی :

Evening primrose

تیره ی :

Oenotheraceae

گیاهشناسی

گل مغربی گیاهی علفی ، دوساله و متعلق به تیره ی گل مغربی است . منشا این گیاه شمال آمریکا گزارش شده است . لیکن بذر آن به اروپا و اسیای صغیر منتقل و کشت گردیده است . براساس برخی منابع خودرو گل مغربی نیز خاصیت دارویی دارد . درسال اول رویش این گیاه ، تنها برگهای طوقه ای بیضی شکل و کم و بیش کشیده ظاهر میشود . پس از گذراندن سرمای زمستان و در سال دوم گیاه به ساقه رفته و گل تولید میکند . ارتفاع گیاه گل مغربی در سال دوم رویش متفاوت و بین 100 تا 200 سانتی متر است . ساقه نیز از انشعابهای زیادی برخوردار میشود . برگها ساده ، کشیده و دارای یک رگبرگ اصلی بوده . و حاشیه ی برگها صاف و قسمت تحتانی آن پوشیده از کرکهای بسیار ظریف است . برگها بصورت متناوب روی ساقه قرار میگیرند و از دمبرگ کم و بیش طویلی نیز برخوردارند . برگهای ناحیه ی پایینی ساقه بزرگتر از برگهای قسمت انتهایی ساقه میباشند . سطح برگها و دمبرگ از پرزهای ظریفی پوشیده شده است . ریشه به رنگ سفید مات و کم و بیش ضخیم است که بصورت مستقیم در خاک فرو میرود . ریشه کم و بیش منشعب است .

گیاهان بسته به زمان ، مکان و روش کشت از اواخر خرداد یا اواخر تیر ماه به گل میروند . گل به طول 4/5 تا 5 سانتی متر توسط دمگل نسبتا طویل به ساقه متصل میشود . گلهای این گیاه دو جنسی بوده و اجزاء گل مضربی از 4 میباشد . گل شامل 4 کاسبرگ که پوشیده از کرکهای ظریف است ، 4 گلبرگ زرد رنگ ، 8 پرچم و کلاله ی چهارلبه بوده که توسط خامه ای به طول 3 تا 17 سانتی متر به مادگی متصل است . میوه ی گل مغربی براق و به شکل کپسول به طول 3 تا 5 سانتی متر و به ضخامت 5 تا 7 میلیمتر بوده و کم و بیش پهن است . میوه های رسیده به رنگ قهوه ای مایل به سرخ است . دانه ها نیز به رنگ قهوه ای تیره ، گوشه دار و نامنظم هستند . سطح دانه ها برجسته و زبر است . ضخامت دانه ی رسیده 1 تا 1/4میلی متر و طول آن به 1/5 تا 2 میلیمتر میرسد . وزن هزار دانه 0/4 تا 0/8 گرم است . بذر گل مغربی 4 تا 5 سال از قوه ی رویشی مناسب برخوردار است . بذور 10 تا 25 روز بعد از کشت سبز میشوند . باتوجه به شرایط اقلیمی محل رویش ، برگهای طوقه ای 40 تا 60 روز پس از سبز شدن ظاهر میشوند . میوه ها از اواخر مرداد سال دوم رویش میرسند . میوه های رسیده شکافته شده و دانه ها به اطراف پراکنده میشوند که این خود سبب کاهش عملکرد دانه میشود . با اصلاح این گیاه و تولید ارقامی مانند «پاول» و «کانستبل» ریزش دانه ها را به حداقل رسانده اند .

مواد مؤثره

دانه ی گل مغربی حاوی 15 تا 20 درصد روغن است . مهم ترین اسیدهای چرب روغن دانه را اسید لینولئیک ( 28 تا 33 درصد ) ، اسید آلفا_لینولئیک ( 26 تا 29 درصد ) ، اسید اولئیک ( 10 تا 16 درصد ) ،اسید گاما لینولنیک ( 7 تا 10 درصد ) ، اسید پالمتیک ( 5 تا 6 درصد ) و اسید استئاریک ( 1 تا 2 درصد ) تشکیل میدهند .

برگهای گل مغربی حاوی ترکیب های قندی ، اونوترین ، کامفرول کوئرسیتین می باشد . (1) گلها نیز حاوی مواد رنگیزه ای زرد است .

خواص دارویی

مواد مؤثره ی موجود در این گیاه برای معالجه ی برخی نارسایی های مربوط به گردش خون ، درمان سندروم پیش از قاعدگی ، حساسیت های پوستی و مداوای برخی بیماریهای مربوط به قلب و عروق مورد استفاده قرار میگیرد . روغن دانه ی گل مغربی خاصیت انتی اکسیدانی داشته و در تهیه و تولید پروستاگلاندینها بسیار مؤثر است .

نیازهای اکولوژیکی

گیاه گل مغربی در اقلیمهای مختلفی میروید و به خشکی مقاوم است . اگرچه بذر این گیاه در دمای 8 تا 10 درجه ی سانتی گراد جوانه میزند ولی دمای مطلوب برای جوانه زنی بذر گل مغربی 16 تا 20 درجه ی سانتی گراد است . این گیاه در مرحله ی تشکیل برگهای طوقه ای به سرما بسیار مقاوم است و دچار سرمازدگی نمیشود . گلها در مرحله ی تشکیل به دمایی بین 20 تا 25 درجه ی سانتی گراد نیاز دارند ولی درجه حرارتهای بالاتر هیچگونه آسیبی به گلها وارد نمیکند . درجه حرارتهای بالا در زمان تشکیل میوه نقش مؤثری در افزایش مواد مؤثره ی گیاه دارد . چنانچه در مرحله ی تشکیل میوه هوا سرد شود و درجه حرارت کاهش یابد ، کمیت و کیفیت مواد مؤثره ی موجود در دانه ها نیز به شدت کاهش می یابد . گل مغربی را در هر نوع خاکی میتوان کشت کرد ، ولی کشت در خاکهای لومی_شنی حاصلخیزی که از مقادیر مناسبی کلسیم برخوردار باشند ، افزایش عملکرد محصول را در پی خواهد داشت . این گیاه به غرقابی حساس است ، ازین رو خاک باید از زهکشی مناسب برخوردار باشد .

تناوب کاشت

گل مغربی دوسال در یک زمین باقی می ماند . ازین رو به تناوب کشت حساس نبوده و میتوان آن را با هر گیاهی به تناوب کشت کرد . بطور کلی دو تا چهار سال پس از برداشت می توان دوباره گل مغربی را در همان زمین کشت کرد .

مواد و عناصر غذایی مورد نیاز

گل مغربی در طول رویش به مواد و عناصر غذایی خاصی نیاز ندارد . عده ای از محققین اظهار میدارند ، کشت این گیاه در خاکهایی که حاوی 3 تا 5 درصد هوموس هستند نقش مؤثری در عملکرد دانه و کمیت و کیفیت مواد مؤثره ی آن دارد . کودهای حیوانی نیز در افزایش عملکرد این گیاه نقش مهمی دارند . توصیه میشود به زمین هایی که گل مغربی کشت میشود 40 تا 60 کیلوگرم در هکتار اکسیدفسفر اضافه شود .

آماده سازی خاک

چون گل مغربی بذر کوچکی دارد . لذا آماده کردن زمین زراعی و نهیه ی بستر مناسب برای بذر اهمیت بسیاری دارد . پس از برداشت محصول سال قبل ، افزودن کودهای حیوانی و شیمیایی مورد نیاز گیاه به زمین به زمین و انجام شخم متوسط در فصل پاییز ضروری است .

فصل بهار نباید از وسایلی استفاده شود که سبب تبخیر و کاهش رطوبت خاک گردد . در فصل بهار زمین را باید کاملا هموار کرد ، زیرا وجود پستی و بلندی ، سبب آب ایستایی می شود که برای گیاهان مضر میباشد .

تاریخ و زمان کاشت

در رابطه با تاریخ کشت گل مغربی موارد مختلفی بیان شده است . در برخی کشورها اواخر تابستان ( شهریور ) آن را کشت یکنند که در این حالت فاصله ی دو بوته در طول ردیف 15 تا 30 سانتی متر مناسب است . برخی کشت گل مغربی را اواخر پاییز ( اواخر آبان _ اوایل آذر ) توصیه می کنند . کشت بذر گل مغربی اواخر پاییز سبب سبز شدن آنها در اوایل فصل بهار می شود . قوه نامیه ی بذور کشت شده در پاییز ، به علت طی کردن فصل سرد زمستان افزایش یافته و تعداد بیشتری از آنها سبز می شوند . دربعضی کشورها نیز اویل بهار اقدام به کشت بذر گل مغربی در زمین اصلی میکنند .

فاصله ی ردیف ها در موارد ذکر شده 45 تا 70 سانتی متر و عمق کشت بذر 0/5 تا 1 سانتی متر مناسب است . در هر متر طول ردیف باید 180 تا 220 بذر قرار گیرد . برای هر هکتار زمین به 2 تا 3 کیلوگرم بذر با کیفیت مناسب نیاز است .

روش کاشت

کاشت گل مغربی توسط بذر و مستقیما در زمین اصلی صورت میگیرد . از آنجا که بذرهای این گیاه کوچک هستند ، بهتر است بوسیله ی ماشین های مخصوص و در فواصل مناسب کشت شوند . انجام غلطک مناسب پس از کاشت جهت تسریع در جوانه زدن بذرها ضرورت دارد . پس از کشت انجام آبیاری به منظور تامین رطوبت لازم برای جوانه زنی ضروری است .

مراقبت و نگهداری

تراکم بیش از حد گیاهان کشت شده به طور بارزی سبب کاهش عملکرد محصول می شود . از این رو توصیه می شود گیاهان در فصل بهار و در مرحله ی 6 تا 8 برگی طوری تنک شوند تا در هر متر طول ردیف 5 تا 8 بوته قرار گیرد . در سال اول رویش گیاهان از رشد و نمو کندی برخوردارند . ازین رو وجین علفهای هرز ضرورت دارد . تا قبل از پوشیده شدن فواصل بین ردیف ها توسط گیاهان می بایست یک الی دو بار اقدام به وین مکانیکی علف های هرز نمود .

برداشت محصول

گیاهانی که اواخر تابستان یا اواخر پاییز کشت شده باشند در سال بعد به گل رفته و دانه ی آنها از اواسط تابستان (اواخر مرداد) بتدریج میرسند . گیاهانی که اوایل بهار کشت شده باشند ، محصول آنها از اواخر تابستان (اواخر شهریور) سال بعد رسیده و آماده ی برداشت می شوند . محصول گل مغربی به دو روش یک مرحله ای و دو مرحله ای برداشت میشود .

برداشت یک مرحله ای : در سطوح وسیع کشت معمولا در یک مرحله اقدام به برداشت محصول دانه ی گل مغربی می کنند . برداشت یک مرحله ای بوسیله ی ماشین مخصوص برداشت دانه صورت میگیرد . در بعضی از کشورها به منظور تسریع در برداشت محصول و همچنین کاهش کلش و خاشاک  محصول ، از محلول شیمیایی رگلون استفاده می کنند . هنگامیکه میوه ها رسیده و شروع به باز شدن می کنند مقدار 3 تا 4 لیتر در هکتار رگلون را روی گیاهان میپاشند تا برگهای آنها ریزش کنند . پس از ریزش با استفاده از ماشین برداشت در یک مرحله محصول را برداشت مینمایند . محصولی که در یک مرحله برداشت میشود 60 تا 80 درصد تمیز و فاقد اضافات بوده و میزان رطوبت آن به 15 تا 30 درصد میرسد . پس از برداشت آنها را بوجاری کرده و دانه ها را خشک میکنند بطوریکخ میزان رطوبت آن به 10 تا 11 درصد برسد .

برداشت دو مرحله ای : در سطوح کوچک کشت ، محصول گل مغربی را در دو مرحله برداشت میکنند . در مرحله ی اول هنگامی که دو تا سه کپسول شروع به رسیدن کرد گیاهان از سطح زمین برداشت میشوند . سگس چنانچه هوا خشک و غیر بارانی باشد ، آنها را روی زمین و اگر هوا مرطوب و بارانی باشد آنها را زیر پوشش قرار میدهند . میوه ها با توجه به شرایط اقلیمی منطقه 10 تا 20 روز بعد میرسند . در مرحله ی دوم محصول برداشت شده را بوجاری میکنند و پس از خارج کردن دانه ها آنهارا بسته بندی میکنند . میزان عملکرد دانه ی گل مغربی بسیار متفاوت و بستگی به شرایط اقلیمی محل رویش ، رقم گیاه و روش برداشت محصول دارد . عملکرد دانه معمولا بین 300 تا 1000 کیلوگرم در هکتار است .

مقالات مرتبط

فواید باورنکردنی روغن گل مغربی (Evening Primrose Oil) 

روغن گل مغربی و خواص آن برای درمان آکنه

کپسول نرم باریج EPO روغن گل مغربی ۱۰۰۰ میلی گرمی باریج اسانس ۳۰ عدد

 

نوشته شده درنوشته شده در ژوئن 21, 2021 /  0 / تگ هاگل مغربی

آکواپونیک چیست؟

آکواپونیک با نام لاتین: Aquaponics علم جدیدی شامل ترکیب آبزی پروری و پرورش گیاهان در آب است.در یک سیستم آکواپونیک از پساب ماهی به عنوان کود آلی برای گیاه استفاده و آب تصفیه شده توسط گیاه نیز به استخر پرورش ماهی یا سایر آبزیان منتقل میشود.آکواپونیک از تلفیق سیستم پرورش ماهی مدار بسته با سیستم گلخانه ای هیدروپونیک ایجاد می شود.

در سیستم های مدار بسته پرورش ماهی به مرور زمان غلظت برخی از مواد آلی زیاد می شود که برای آبزیان مضر است، ولی همین مواد آلی غذای اصلی گیاهان می باشد و با هدایت آب در سیستم های هیدروپونیک به مصرف گیاهان می رسد. این فرایند نیاز های اصلی گیاهان برای رشد و نمو را تامین می کند و در عین حال آب توسط گیاهان تصفیه شده و به سیستم پرورش ماهی برگشت داده می شود.در این سیستم مواد دفعی ماهی که عمدتا ترکیبات نیتروژندار از قبیل آمونیاک، و ترکیبات غیر نیتروژنی مثل فسفر میباشند بوسیله گیاه جذب شده و از آب حذف میشوند.

در آکواپونیک عناصر غذایی موجود در آب استخر پرورش ماهی به عنوان کود در سیستم هیدروپونیک و در بستر گیاهان مصرف می‌شود و این عمل برای ماهی نیز سود دارد چون تجمع مواد تولید شده ناشی از تجزیه بقایای گیاهان و میکروارگانیسم‌ها در بستر استخر و ترکیبات ازته و فسفر ناشی از تغذیه ماهیان در آب تجمع یافته و عامل محدود کننده شرایط زیست ماهیان می‌شود.

آب یا پساب حاصل از پرورش ماهیان به عنوان یک منبع کودی آلی است. محصولات تولیدی در چنین سیستمی به عنوان محصول سالم و ارگانیک شناخته می‌شوند و در فروش و بازاریابی ماهیان و گیاهان تولید شده نقش مهمی دارد، ضمن این که از یک واحد تولیدی، دو نوع محصول تولید می‌شود و در مناطق خشک و نیمه‌خشک که با کمبود آب مواجه هستند آکواپونیک نقش مهمی داشته و مدلی برای کشاورزی پایدار است.

 

بیشتر بدانیم:

• سیستم های آکواپونیک در کشور های پیشرفته با سرعت زیادی در حال گسترش می باشد و واحد های بسیار زیادی از پروژه های موفق در سال های اخیر اجرا و به بهره برداری رسیده اند، در سیستم آکواپونیک که برای تحقق ایده کشاورزی پایدار در زمینه آبزی پروری ارائه شده بود به مرور زمان تعداد گونه های گیاهی در کشت آکواپونیک افزایش یافت و همراه آبزیان به عنوان محصول اصلی کشت در سیستم هایآکواپونیک قرار گرفت.
• در کشور هایی مانند ایران که از منابع آبی کمی برخوردار می باشد استفاده بهینه تر از منابع آبی امری اجتناب ناپذیر می باشد، تولید محصولات ارگانیک در سیستم آکواپونیک با کمترین اتلاف آب همراه می باشد، از این رو از سیستم آکواپونیک به عنوان بهترین گزینه برای کشاورزی پایدار نام می بریم.
• سیستم های آکواپونیک بخاطر افزایش راندمان و کاهش هزینه های تولید و نیز عدم ایجاد آلودگی های زیست محیطی مورد توجه کشاورزان و جامعه علمی قرار گرفته است، آکواپونیک استفاده از کود های شیمیایی در کشاورزی را به صفر یا حد اقل می رساند.
• از لحاظ تعادل شیمیایی خاک نیز مصرف بی رویه و نامتعادل کودهای فسفاته در بعضی از مزارع زیان آور بوده است درحالیکه با افزایش ازت و تسریع رشد گیاهان نیاز به سایر عناصر غذایی گیاه در خاک مانند پتاسیم ، آهن و روی افزایش می یابد .

مزایای استفاده از سیستم آکواپونیک:

• امکان تولید گیاهان و آبزیان در مناطق کم آب
• توان تولید یکسان با مصرف ۲% آب مورد نیاز در سیستم های سنتی
• کاهش نیروی کارگری
• مصرف کود ارگانیک و تولید محصول ارگانیک
• افزایش تولید با استفاده از کود طبیعی ماهی
• کاهش اتلاف انرژی با ترکیب کشت
• افزایش تولید در واحد سطح در سیستم های کشت طبقه ای
• قابل اجرا در مکان های نزدیک به بازار فروش و کاهش هزینه های نقل و انتقال
• عدم نیاز به استفاده از علف کش ها و آفت کش ها شیمیایی
• محیط کشت و محصولات بسیار تمیز نسبت به محیط های کشت خاکی
• کم هزینه ترین روش برای حذف مواد آلی مراکز پرورش آبزیان
• امکان تولید خارج از فصل
• سیستم آکواپونیک بهترین گزینه برای تولید گیاهان ارگانیک در سیستم های گلخانه ای می باشد
• در آکواپونیک، گیاهان عناصری را تغذیه می کنند که باید در سیستم آبزی پروری فیلتر شود، و فیلتر کردن آنها هزینه بر هست.
• نیاز به مخلوط کردن عناصر غذایی را از بین می برد.
• آکواپونیک تغذیه آلی گیاه است.
• با حذف خاک بیماریهای خاکی حذف می شود.
• مصرف آب بسیار پایین بوده و علف هرزی وجود ندارد که آب را جذب کند.
• در آکواپونیک می توان گیاه را بسیار متراکم کشت کرد.
• در تراکم بالای ماهی، گیاه خیلی سریع رشد و نمو می کند.
• حشره کش و علف کش در سیستم آکواپونیک استفاده نمی شود و محصول نهایی سالم است.
• در سرتا سر سال امکان تولید در سیستم آکواپونیک وجود دارد.
• تولید متراکم پروتئین ماهی امکانپذیر است.
• کاهش سرمایه گذاری برای هر کدام از سیستمهای هیدروپونیک و آبزی پروری بطور جداگانه.
• مصرف آب برای سیستم کشت آکواپونیک یک درصد آبی است که برای تولید ماهی در سیستم های معمولی لازم است.
• چنین سیستمی با نیاز آبی بسیار پایین، در مناطق خشک و نیمه خشک که تقاضای سبزی و ماهی تازه در آنجا بالاست قابلیت کاربرد بالائی دارد.
• محصول سبزی آلی و عاری از آفت کش و ماهی تازه میتواند به قیمت خوب مخصوصاً در ماه های زمستان در نواحی شهری به فروش برسد.
• بسترهای هیدروپونیک می توانند بعنوان فیلتر زیستی عمل کنند.

معایب آکواپونیک

1. مخزنها جای زیادی می گیرند و سنگین هستند.
2. اگر در زمستان استفاده شوند آب مخزنها باید گرم شوند.
3. قرار گرفتن مخزنها در داخل ساختمان باعث مرطوب شدن محل می شود.
4. برخی ماهیها نیاز به تخصص بالایی برای پرورش دارند.
5. هزینه نصب، راه اندازی و نگهداری بالاست.

آشنایی با طرح توجیهی آکواپونیک ( Aquaculture )

انواع آکواپونیک

1. آکواپونیک خانگی (مقیاس کوچک):
   این روش دارای یک مخزن پرورش ماهی به ظرفیت ۱۰۰۰ لیتر (۱ متر مکعب آب و سطح بستر کشت گیاهان به مساحت ۳تا۴متر مربع می باشد. این واحد پرورش در بسیاری از نقاط دنیا مورد استفاده قرار می گیرد.
2. آکواپونیک خانگی :
3. آکواپونیک تجاری و نیمه تجاری:
   در این روش مساحت زیر کشت سیستم بیش از ۵۰۰ متر مربع بوده و سیستم مجهز به گل خانه جهت تولید محصولات می باشد.
4. آکواپونیک تجاری و نیمه تجاری :

5. فرایند آکواپونیک :

1- چرخه ازت:

مهمترین عمل بیولوژیک در آکواپونیک فرایند نیتروفو کاسیون (nitrification) است. ازت یکی از عناصر اصلی در ساختار بدن حیوانات است , و در اثر کاهش یا افزایش آن فرآیند رشد دچار اختلال می گردد. ازت در اسیدهای آمینه، پروتئین، آنزیم ها و زنجیره های انتقال انرژی نقش بسزایی دارد.

همچنین نیتروژن مهم ترین عنصر در ساختار گیاهان است. نیتروژن به صورت گاز به میزان ۷۸درصد در جو وجود داشته اما این میزان به صورت مولکول ازت (N2) که غیر قابل جذب توسط گیاهان است می باشد. برای اینکه ازت توسط گیاهان قابل جذب گردد باید تبدیل شود که به این فرایند تثبیت ازت می گویند.

در این فرایند در طبیعت ازت بوسیله باکتریها با هیدروژن یا اکسیژن ترکیب شده و ترکیب شیمیایی جدیدی به فرم آمونیاک (NH3) غیر قابل جذب و آمونیوم (NH4 ) و نیترات (NO3) که توسط گیاهان به راحتی قابل جذب است ایجاد می گردد.

پسماندهای حاصل از فعالیت حیوانات منبع عظیمی از آمونیاک را در اختیار ما قرار می دهد. سایر مواد آلی موجود در طبیعت همانند بقایای حیوانات و گیاهان توسط قارچها و باکتریها شکسته شده و به ازت تبدیل می شوند. این فرایند متابولیسم آمونیاک و تبدیل آن به شکل قابل جذب که بوسیله گروهی از باکتریها صورت می گیرد .

برای سیستم آکواپونیک مهم بوده و این باکتریها را باکتریهای نیتریفیکاسیونی می نامند. در ابتدا این باکتریها آمونیاک را به نیتریت (NO2) و در نهایت به نیترات (NO3) تبدیل کرده و گیاهان به راحتی نیترات را توسط ریشه های خود جذب می نمایند.
NH3-> No2 ->No3

2 – گیاه چگونه ازت را جذب می کند؟

ازت توسط گیاهان به دو شکل نیتروژن آمونیاکی (+NH4 همان آمونیوم) و نیتروژن نیتراتی (-No3) قابل جذب می باشد. نیتروژن آمونیاکی مهمترین شکل نیتروژن برای تغذیه گیاهان است. البته لازمه تحلیل نیتروژن نیتراتی این است که این ماده بتواند پس از جذب احیاء شود و به صورت آمونیوم در آید و این عمل تنها در سلول های گیاهان عالی، جلبک ها، بعضی از قارچها و همچنین عده ای از باکتری ها می تواند صورت گیرد.

در بسیاری از گونه ها رجحان یکی از دو شکل نیتروژن بر دیگری با سن، شرایط کشت و مخصوصا PH محیط تغییر می کند. بطور کلی گیاهان جوان یون آمونیوم (+NH4) را بر نیترات (No3) ترجیح داده و آنرا بهتر از نیترات جذب و بیشتر از آن مصرف می کنند .

این حالت در گوجه فرنگی، ذرت، برنج و …. دیده می شود و نیشکر و پنبه از این قاعده مستثنی هستند. همچنین PH محیط در جذب ترکیبات نیتروژنی نقش موثری دارد بطوری که پایین آوردن PH باعث جذب و تحلیل نیتراتها می شود و در صورتی که بالا رفتن آن باعث جذب یونهای آمونیوم می گردد.

در سیستم آکواپونیک چون هر دو فرم ازت (آمونیاکی و نیتراتی) در محیط آب وجود دارد لذا گیاه بسته به شرایط رشد و محیطی توانایی جذب هر دو شکل را داشته و از تجمع آمونیاک در حوضچه پرورش ماهی جلوگیری می نماید.

3 – بیوفیلتر چیست ؟

بیوفیلتر محلی است که در آن باکتریها فرایند نیتری فیکاسیون را انجام داده و برای هر واحد آکواپونیک لازم و ضروری است.

دو گروه از باکتریها در بیوفیلتر در حال فعالیت هستند:

1. باکتریهایی که فرایند اکسیداسیون آمونیاک را انجام میدهند (AOB)
2. باکتریهایی که فرایند اکسیداسیون نیتریت را انجام می دهند (NOB)

این دو گروه متابولیسم آمونیاک را بصورت زیر رهبری می کنند:

1. باکتریهای AOB آمونیاک را به نیتریت (NH3 -> NO2)
2. باکتریهای NOB نیتریت را به نیترات (NO2 -> NO3)

باکتریهای نیتروزومونانس (nitrosomonans) اغلب به گروه AOB و باکتریهای نیتروباکتر (NITROBACTER) به گروه BNO تعلق دارد.

تعادل شرایط محیطی آکواپونیک

واژه تعادل (balancing) توصیف کننده تمامی اقداماتی است که پویایی اکوسیستم آکواپونیک شامل ماهی، گیاهان و باکتری وابسته به آن می باشد. در واقع بیانگر تعادل بین مقدار ماهی ، تعداد گیاه و اندازه بیوفیلتر ( به معنی مقدار باکتری ) است.

4 – چگونه تعادل نیترات برقرار کنیم

تعادل در سیستم آکواپونیک می تواند بوسیله یک ترازو که مقیاس، وزن غذای ماهی و گیاهان که بصورت دو بازوی این ترازو عمل می کنند بیان شود و باکتریهای نیتروفیکاسیون شاخص تعادل این سیستم می باشند و در نتیجه لازمه تعادل در یک واحد آکواپونیک فعال بودن باکتریها و موازنه بین گیاه و ماهی بعنوان بازوهای سیستم می باشد.

5 – تعادل غذا دهی به گیاه و ماهی

نسبت نرخ خوراک در مجموع به ۳ عامل مهم بستگی دارد . مقدار غذای روزانه بر حسب گرم، نوع گیاه ( رویشی، میو ای) و میزان مساحت سطح کشت بر حسب متر مربع. این نرخ بر حسب مقدار غذای روزانه به سطح کشت بیان می گردد.

همراه با نسبت نرخ خوراک دو شاخص مکمل برای اطمینان از سلامت سیستم وجود دارد:

1. سلامت ماهی و گیاه :
   گیاهان ناسالم و ماهی بیمار می توانند علائم هشدار برای خارج شدن سیستم از تعادل باشد، علائم کمبود عناصر غذایی زمانی در گیاهان مشاهده می شوند که مواد مغذی موجود در پسماند ماهی نتوانند عناصر مورد نیاز گیاه را تأمین کنند. در این حالت می توان نسبت غذادهی روزانه یا مقدار گیاهان موجود در سیستم را تغییر داد.
2. تست آمونیاک (ازت) :
   اگر آمونیاک (NH3) یا میزان نیتریت (NO2) بالاتر از ۱ میلی گرم در لیتر باشد نشان دهنده آن است که سیستم بیوفیلتراسیون و یا سطح کشت کافی نبوده و مساحت سطح بیوفیلتراسیون یا کشت باید افزایش یابد. آبزیان می توانند سطوح بالاتری از نیترات (NO3) را تحمل کنند، اما اگر تجمع نیترات در محیط طی چند هفته بالاتر از ۱۵۰میلی گرم در لیتر باشد تعویض آب حوضچه پرورش ماهی لازم و ضروری است و باید سیستم را اصلاح نمود. با تمامی شرایط ذکر شده هرگز نباید غذای مانده و نخورده در حوضچه پرورش وجود داشته باشد.

چگونه تعادل یک واحد آکواپونیک برقرار کنیم

1. ظرفیت تولید سیستم
2. روش تولید
3. نوع ماهی
4. سطح پروتئین خوراک ماهی
5. نوع گیاه (سبزی برگی یا سبزی میوه ای)
6. نوع تولید گیاه (تک گونه ای یا چند گونه ای)
7. شرایط کیفی محیط زیست و آب
8. روشهای تصفیه

غذا دهی روزانه آکواپونیک

1. سبزیجات برگی: تا ۴۰تا۵۰ گرم برای هر متر مربع کشت در روز
2. سبزیجات میوهای: ۵۰تا۸۰ گرم برای هر متر مربع کشت در روز
3. در صورت استفاده از گیاهان غیر خوراکی می توان برای هر متر مربع تا حداکثر ۱۵۰ گرم غذای روزانه در نظر گرفت.

منظور از کیفیت آب در طرح توجیهی آکواپونیک

آب در حقیقت همانند خون برای سیستم آکواپونیک بوده و حیات سیستم به آن بستگی دارد و با عبور از محیط کشت گیاهان مواد غذایی ماکرو و میکرو مورد نیاز آنها را به سطح ریشه انتقال داده و پس از برگشت به حوضچه پرورش ماهی اکسیژن و آب سالم را به آن بازمی گرداند.

شش شاخص اصلی کیفیت آب شامل موارد ذیل می باشد:

1. اکسیژن محلول در آب (DO)
2. اسیدیته (PH)
3. درجه حرارت
4. ازت کل (TAN)
5. قلیائیت (آلکالی نیتی) آب
6. سایر عناصر محلول در آب

جدول محدوده فعالیت هریک از موجودات زنده سیستم آکواپونیک:

 

منابع ورود و خروج آب از سیستم آکواپونیک

چگونه میتوان طرح توجیهی آکواپونیک راه اندازی کرد؟

تمامی سیستمهای آکواپونیک بطور معمول نیازمند به چندین ساختار شامل حوضچه پرورش ماهی (fish tank) ، فیلتر مکانیکی(mechanical filter)، بیوفیلتر (Biofilter) و بسترهای کشت هیدروپونیک (Hydroponics) می باشد.
همچنین یک واحد آکواپونیک نیازمند به انرژی جهت تأمین جریان آب و هوادهی توسط پمپ در سیستم می باشد.

۳ روش اصلی برای کشت گیاهان شامل موارد ذیل می باشد :

1. کشت بستر ( media bed)
2. نوار غذایی (NFT)
3. کشت شناور (DWC)

3 نکته اصلی برای ساخت حوضچه آکواپونیک

حوضچه ماهی یکی از اجزای بسیار مهم در این سیستم است. مخزن پرورش ماهی باید بتواند شرایط بقاء و رشد ماهی را فراهم آورد

1 – شکل حوضچه:

اگر چه هر شکلی برای مخزن ماهی قابل استفاده است ولی حوضچه گرد یا هشت ضلعی با کف شیب دار دارای بهترین شرایط می باشد. شکل گرد حوضچه اجازه می دهد آب بصورت دایره ای شکل حرکت کرده و پسماندهای جامد مرکز آن تجمع نموده و به آسانی خارج گردند.

2 – مواد:

جنس مخزن از پلاستیک فشرده و یا فایبر گلاس و بتونی به دلیل استحکام و عمر طولانی در نظر گرفته می شود. مواد فلزی بدلیل اکسیده شدن در داخل آب مناسب نمی باشد.

اگر در ساخت مخزن از مواد پلاستیکی استفاده می شود حتما باید مقاوم به اشعه ماوراء بنفش ( U.V ) باشد چون اشعه مستقیم خورشید ممکن است به پلاستیک خسارت وارد کند .

یکی دیگر از گزینه ها استفاده از استخرهای زمینی است. مدیریت استخرهای طبیعی در سیستم آکواپونیک مشکل می باشد زیرا فرایندهای بیولوژیک در لایه های پایینی استخر صورت گرفته و مواد غذایی اغلب مورد استفاده گیاهان آبزی موجود در استخر می گردد.

استخرهای سیمانی و یا حوضچه های پلاستیکی در سطح زمین قابل قبول تر نسبت به حوضچه های طبیعی استخرهای خاکی) می باشند.

3 – رنگ:

رنگ سفید و یا روشن بهترین گزینه می باشد زیرا رفتار آبزیان در حوضچه و میزان مواد پسماند جامد موجود در آن به راحتی قابل رؤیت می باشند. مخازن سفید همچنین نور خورشید را بازتاب داده و آب را خنک تر نگه می دارند.

اهمیت فیلتراسیون مکانیکی و بیولوژیک در طرح آکواپونیک :

برای سیستمهای مدار بسته پرورش آبزیان (RAS) داشتن فیلتر مکانیکی یکی از ضروریات می باشد. فیلتر مکانیکی ذرات جامد را از محلول پسماند مخزن ماهی جدا و جابه جا می کند و این خروج پسماند برای سلامت سیستم ضروری است زیرا گازهای مضر (همانند CO2) بوسیله فعالیت باکتریهای هوازی در اثر تأخیر در خروج مواد زائد از مخزن ماهی آزاد می شوند .

به علاوه پسماندهای جامد می توانند با انسداد مجاری انتقال آب در جریان گردش آن در سیستم اختلال ایجاد می کند و ساده ترین روش قرار دادن یک فیلتر بین مخزن ماهی و بستر کشت گیاه می باشد.در واحدهای کوچک آکواپونیک می توان با قرار دادن یک ظرف بشکه در مسیر جریان آب از حوضچه ماهی به بستر کشت این عمل را انجام داد.

در سیستمهای تجاری با تراکم بالاتر ماهی باید از فیلترهای مکانیکی که قدرت خروج بیشتر مواد جامد را دارند همانند تانکهای رسوب گیر، فیلتر شنی و درام فیلتر استفاده نمود.

استفاده از بستر کشت به عنوان فیلتر مکانیکی و بیولوژیک

ممکن است زمانی که واحد آکواپونیک بر اساس روش N. F . T و یا D. W . C طراحی گردیده مخصوصا در مکان هایی که امکان ایجاد فیلتر مکانیکی – بیولوژیکی بطور مجزا وجود ندارد از روش بستر کشت به عنوان یک فیلتر مکانیکی بیولوژیک استفاده نمود.

به عنوان مثال زمانی که روزانه ۲۰۰ گرم غذا به حوضچه پرورش ماهی میدهیم نیاز به بیوفیلتری به حجم ۳۰۰ لیتر می باشد. اما زمانی که برای تولید تراکم بالای ماهی در نظر گرفته شده است طراحی یک فیلتر مکانیکی و بیولوژیک مجزا لازم و ضروری است.

چرا حرکت آب در آکواپونیک جایگاه خاص دارد؟

حرکت آب پایه و اساس زنده نگه داشتن تمامی ارگانیزمهای سیستم آکواپونیک می باشد. مسیر جریان آب از حوضچه ماهی به فیلتر مکانیکی ، بیوفیلتر و بستر کشت گیاهان می باشد. جریان آب مواد غذایی موجود در مخزن ماهی را به گیاهان منتقل می کند.

اگر حرکت آب دچار اختلال گردد اغلب اثرات آن بلافاصله بصورت کمبود اکسیژن محلول در آب و تجمع پسماندها در مخزن ماهی مشاهده می گردد. بنابر این مدت زمان گردش آب در یک واحد آکواپونیک حداقل یک مرتبه در ساعت پیشنهاد می گردد.

به عنوان مثال اگر حجم کل أب تانک ماهی ۱ متر مکعب (۱۰۰۰ لیتر) باشد جریان گردش آب باید به میزان ۱۰۰۰ لیتر در ساعت صورت گیرد. و این بدان معنی است که در هر ساعت آب مخزن ماهی ۱ مرتبه در سیستم گردش نماید.

چگونگی کشت در طرح آکواپونیک

کشت در بستر اغلب برای واحدهای کوچک آکواپونیک طراحی می گردد و این روش برای بسیاری از شرایط آب و هوایی مناسب است. این روش محیط مناسبی برای استقرار ریشه گیاهان فراهم می آورد، همچنین به عنوان یک فیلتر ( مکانیکی بیولوژیک) عمل می نماید.

این عملکرد دو منظوره بستر کشت نشان می دهد که چرا این روش به تنهایی قابل استفاده می باشد این در حالی است که در روش N. F . T و یا W. D .C نیازمند به واحدهای فیلتر مکانیکی و بیولوژیک مجزا می باشد. جریان آب درون بستر کشت به صورت جزر و مدی است. آب در سطح بستر تا حد مشخصی بالا آمده و مجددا به سطح قبلی خود باز می گردد.

این عمل سطح اکسیژن اطراف محیط ریشه را افزایش داده و همچنین فعالیت باکتریهای نیتری فیکاسیون را جهت تبدیل آمونیاک تسهیل می نماید.

یک واحد آکواپونیک با روش بستر کشت به صورت استاندارد شامل یک مخزن ماهی و بستر کشت جهت سیستم هیدروپونیک گیاهان است. در یک واحد کوچک در این روش بطور معمول حجم مخزن ماهی برابر ۱ متر مکعب و سطح بستر کشت ۳تا۴ متر مربع در نظر گرفته می شود.

عمق بستر کشت بسیار مهم می باشد زیرا فضای مورد نیاز رشد ریشه ها را فراهم می آورد و میزان آن به نوع گیاه و حالت رشد آن بستگی دارد. اگر از سبزیجات میوه ای مانند گوجه فرنگی، بامیه و یا کاهو استفاده می شود عمق بستر باید ۳۰ سانتیمتر در نظر گرفته شود و در سبزیجات برگی کوچک (ریحان و جعفری و …) عمق بستر را می توان 1۵ تا۲۰سانتیمتر در نظر گرفت.

منظور از مواد بستر چیست ؟

یکی از مهم ترین شاخصه های مواد بستر داشتن سطح بالا برای فعالیت باکتریها، جریان بهتر آب، تبادل بهتر اکسیژن در محیط ریشه و شرایط مناسب برای گسترش ریشه هاست. مواد بستر باید از لحاظ اسیدیته خنثی باشند و هیچگونه سمیتی برای گیاهان ایجاد نکنند.

شستن مواد بستر قبل از استفاده بسیار مهم است زیرا ذرات موجود در آنها می تواند جریان سیستم را مسدود کند و شرایط نامناسبی برای آبزیان ایجاد گردد و سرانجام در انتخاب مواد بستر این نکته را باید در نظر داشت که امکان حمل آن به مزرعه وجود داشته باشد.

ویژگیهای یک بستر مناسب در Aquaculture

1. داشتن سطح وسیع برای رشد باکتریها
2. اسیدیته خنثی
3. زهکشی مناسب
4. داشتن فضای کافی برای جریان هوا و آب در بستر
5. در دسترس بودن و ارزان بودن آن
6. وزن سبک

گیاهان قابل کشت در سیستم آکواپونیک

بیش از ۱۵۰ گونه مختلف از سبزیجات، گیاهان علفی، گلها و همچنین درختچه های کوچک بطور موفقیت آمیزی در این سیستم رشد می کنند. به طور معمول سبزیجات برگی و برخی از سبزیجات میوه ای مانند گوجه فرنگی، خیار و … مورد استفاده قرار می گیرند.

گیاهان سیستم آکواپونیک به دو دسته تقسم می شوند:

1 – سبزیجات برگی و گیاهان علفی:

1. کاهو
2. برگ سالاد سوئیسی
3. ریحان
4. نعناء
5. جعفری
6. گشنیز
7. پیازچه
8. شاهی

2-سبزیجات میوه ای:

این گونه از سبزیجات نسبت به سبزیجات برگی جهت تولید گل و میوه نیاز به سطح بیشتری از مواد غذایی دارند و شامل:

1. گوجه فرنگی
2. بادمجان
3. خیار
4. هندوانه
5. فلفل
6. توت فرنگی

این گونه از سبزیجات نسبت به سبزیجات برگی جهت تولید گل و میوه نیاز به سطح متوسط از مواد غذایی دارند و شامل:

1. گل کلم
2. کلم بروکلی
3. کلم برگ
4. گونه ای فلفل زینتی در آکوپونیک
5. نعناع کشت شده در آکوپونیک

به چه نوع ماهی در آکواپونیک نیاز داریم ؟

در این روش می توان از گونه های سردآبی و گرم آبی ماهیان استفاده کرد.

1 – تیلا پیا

موطن این ماهی در شرق آفریقا می باشد. تیلاپیا یکی از گونه های آب شیرین است که در اکثر بسترهای پرورش ماهی در دنیا مورد استفاده قرار می گیرد. تیلاپیا نسبت به عوامل بیماری زا، شرایط نامناسب محیطی و آب مقاوم بوده و بهترین محیط برای پرورش آن آب و هوای گرم است. اگر چه تیلاپیا دمای ۱۴تا۳۴ سانتیگراد را تحمل می نماید ولی در دمای پایین تر از ۱۷ سانتیگراد رشد نکرده و در دمای پایین تر از ۱۲ سانتیگراد از بین می رود. بهترین دمای رشد آنها ۲۷تا۳۲سانتیگراد است.

بنابراین تیلاپیا در صورت عدم تأمین شرایط محیطی نمی تواند بقاء داشته باشد. در شرایط مناسب تیلاپیا در یک دوره رشد (۶ ماه) از وزن ۵۰ گرم به ۵۰۰ گرم می رسد. تیلاپیا همه چیز خوار بوده (omnivores) یعنی می تواند از منابع گیاهی و جانوری برای تغذیه استفاده نماید. تیلاپیا می تواند از گیاهان با پروتئین بالا (مانند عدسک آبی (duckweed) و یا آزولا (Anabaena azollae) تغذیه نماید.

2 – کپور معمولی

موطن اصلی آن شرق آسیا و اروپا است. در حال حاضر کپور یکی دیگر از گونه های مهم پرورشی می باشد. کپور همانند تیلاپیا به سطح پایین اکسیژن محلول در آب مقاوم بوده و به دماهای پایین نیز مقاوم است. کپور می تواند در دمای زیر ۴ سانتیگراد نیز زنده بماند. بنابراین می تواند یکی از گونه های مناسب جهت پرورش در سیستم آکواپونیک باشد. بهترین دمای رشد برای ۲۵ تا ۳۰ سانتیگراد است.

3 – ماهی قزل آلا

قزل آلا یک ماهی گوشتخوار (carnivorous) آب سرد متعلق به خانواده آزاد ماهیان می باشد. همه ماهیان قزل آلا نیاز به محیطی با آب سرد دارند و دمای مناسب برای رشد آنها ۱۰تا۱۸ سانتیگراد است. قزل آلا گونه مناسبی برای مناطقی با زمستان سرد می باشد. رشد آنها در دمای بالای ۲۱ سانتیگراد کاهش یافته و حتی در صورت وجود اکسیژن کافی قادر به جذب آن نمی باشند.

قزل آلا نسبت به ماهیان کپور و تیلاپیا به پروتئین بالاتری نیاز دارد. قزل آلا نسبت به شوری مقاوم بوده و امکان پرورش آن در آبهای شیرین و شور وجود دارد ولی نسبت به تیلاپیا و کپور به آب با کیفیت تری نیازمند است.

4 – ماهیان زینتی:

در میان ماهیان زینتی گونه های کوی (koi) و ماهی طلائی ( Gold fish) مناسب ترین گونه ها برای سیستم آکواپونیک می باشند زیرا نسبت به شرایط محیط مقاوم تر هستند و همچنین انواع گونه های ماهی زنده زا مانند گوپی، مولی و … نیز برای این سیستم مناسب هستند.

همه چیز درباره فلفل سیاه

نام علمی :

Piper nigrum

تیره ی :

Piperaceae

گیاهشناسی

فلفل سیاه میوه‌های خشک شده تیره رنگ گیاه فلفل است. گیاه فلفل بومی جنوب هند است. فلفل  گیاه رونده گل دهنده ای از خانواده Piperaceae، که برای میوه آن کشت می شود، که معمولاً به صورت خشک به عنوان ادویه و چاشنی استفاده می شود.

فلفل گیاهی است بالارونده و دارای ریشه های ساقه خیز و کوتاه که میوه آن ادویه ای است با طعم تند و سوزنده . گیاهی دارویی – خوراکی و دارای طعمی تند. فلفل از بوته‌ای باریک و بلند و در رنگهای متنوعی چون سبز، قرمز، زرد، و نارنجی به دست می‌آید.

برگهای آن بیضی نوک تیز و پهن ،سطح فوقانی آن به رنگ تیره و سطح زیرین برگ سبز روشن به طول ۱۵-۱۰ سانتی متر.

گلهای آن سفید کوجک به صورت سنبله و مانند شاتون فندق آویزان ومیوه آن گرد کوچکتر از نخود، ابتدا به رنگ سبز و پس از رسیدن به رنگ قرمز تیره در می آید و به شکل خوشه ای به طول ۹-۸ سانتی متر از ساقه آویزان می شود. در هر سنبله ممکن است ۶۰-۵۰ دانه منفرد باشد.

ارتفاع درختچه فلفل تا ۱۰ متر ولی ضخامت ساقه آن کم و در حدود 1 تا 1.5 سانتی متر می باشد. به این دلیل ساقه ان یارای ایستایی ندارد و در ابتدا و قبل از اینکه به درختی انگل شود باید با کمک قیم آن را نگهداشت.

گیاه فلفل سیاه معمولا در مناطق حاره مرطوب که بارندگی سالیانه آن از ۳-۲ هزار میلی متر بیشتر باشد می روید.

تکثیر فلفل سیاه معمولا از طریق قلمه است ولی به هر حال بذر آن را نیز می توان کاشت و تکثیر نمود.
برداشت دانه معمولا از سال سوم شروع می شود ولی محصول کافی دانه از سال هفتم به دست می آید.

مواد مؤثره

گیاه فلفل سیاه معمولا در مناطق حاره مرطوب که بارندگی سالیانه آن از ۳-۲ هزار میلی متر بیشتر باشدمیروید.
از نظر ترکیبات شیمیایی بررسی های دانشمندان شیمی نشان می دهد که فلفل دارای اسانس روغنی فرار و آلکالوئید هایی به نام چاویسین ،پی پرین و پی پریدین می باشد .و به علاوه در میوه ان ماده پی پرتین وجود دارد.
از تقطیر شاخه ها و ساقه های فلفل سایه در حدود ۴/۲-۱ درصد اسانس روغنی فرار به دست می اید.این اسانس منشا عطر خاص فلفل است و طعم تند مخصوص فلف سیاه در اثر وجود ماده زرینی چاویسین و سوزانندگی پس از مزه کردن ان در آثر وجود آلکالوئید متبلوری به نام پی پرین می باشد که هر دو اجزای زرین روغنی فلفل سیاه می باشند که از طریق حلالها آنها را از فلفل سیاه ساییده شده به دست می آورند.
اسانس فلفل و همچنین زرین روغنی فلفل هر دو در صنایع غذایی مصارف وسیعی دارد.

خواص دارویی

فلفل از نظر طبیعت بسیار گرم و خشک است، محرک و قرمز کننده پوست است. در استعمال داخلی به عنوان مقوی معده و محرک اشتها، مدر، گرم کننده و ضد سم و برای رفع انواعی از مسمومیت های غذایی بکار میرود فلفل برای رفع سرفه سردرطوبی و تنگی نفس و دردهای سینه نافع می باشد و اگر با عسل خورده شود برای پاک کردن ریه مفید است.
فلفل برای گرم مزاجان مضر است.

منشا و پراکنش فلفل

این گیاه بومی مکزیک و آمریکای مرکزی است و مکزیک و پرو اولین کشورهایی بودند که کاشت این گیاه را رواج دادند. کریستف کلمب آنرا به جنوب اروپا آورد و از آنجا نیز به خاورمیانه ، آفریقا و آسیا گسترش پیدا کرد. فلفل سبز را نباید با فلفل سیاه یکی دانست زیرا فلفل سیاه بومی هندوستان بوده و دارای ساقه‌های خوابیده است که میوه‌های کروی و سیاه رنگی تولید می‌کند که پودر میوه آن به صورت چاشنی استفاده می‌شود. حدود 46 % تولید فلفل در آسیا انجام می‌شود و چین عمده‌ترین تولید کننده فلفل در آسیا می‌باشد. 

تاثیر عوامل محیطی بر رشد فلفل

دما: فلفل از سبزیهای فصل گرم می‌باشد و نسبت به سرما و یخبندان و دماهای کمتر از 15درجه سانتیگراد بسیار حساس است و دمای پایه برای رشد فلفل در حدود 18درجه سانتیگراد مناسب می‌باشد.

رطوبت: نیاز آبی فلفل در حدود 1000 – 400 میلیمتر می‌باشد بطوری که رطوبت کم باعث ریزش گل و رطوبت زیاد باعث ریزش برگ می‌شود.

خاک: فلفل را می‌توان در خاکهای شنی سبک تا رسی سنگین کشت نمود. خاک مناسب برای کشت آن خاکهای لوم یا لوم شنی است.

نور: فلفل به عنوان یک گیاه به طول روز می‌باشد و معمولاً به فاصله دو ماه پس از کاشت گلدهی شروع می‌گردد و یکماه پس از گل آغازی میوه بستن صورت می‌گیرد و همواره شدت نور کم باعث ریزش گل می‌شود. بطور کلی با افزایش شدت نور در زمان گلدهی اگر کمبود رطوبت وجود نداشته باشد عملکرد افزایش خواهد یافت.

روش های پرورش فلفل

روش کشت مستقم

در این روش پس از تهیه و آماده سازی بستر بذرها در ردیفهای به فاصله 75 – 70 سانتیمتر کشت می‌شوند و فاصله بین بوته‌ها روی ردیف حدود 45- 40سانتیمتر می‌باشد. دمای مناسب برای جوانه زنی بذر فلفل حدود 25 – 20سانتیمتر است. 

روش نشایی

چون بذر فلفل نسبت به گوجه فرنگی و بادنجان جوانه زنی کندتری دارد و همواره به دمای پایین خاک برای جوانه زنی حساسیت بیشتری دارد، در بیشتر موارد از پرورش نشاء برای تولید این گیاه استفاده می‌شود. مدت زمان ماندن نشاء در خزانه حدود 6 – 8 هفته است. 

میوه دهی فلفل

در اکثر موارد خود گرده افشانی صورت می‌گیرد و گلها به صورت افقی یا آویزان قرار می‌گیرند و گرده می‌تواند به راحتی روی سطح کلاله بچسبد و احتمالاً در مزرعه حشرات در انتقال گرده و افزایش به میوه نشستن کمک می‌کنند. فلفل توانایی تولید میوه پارتنوکارپ (میوه بدن دانه) را دارد بویژه زمان که دمای هوا پایین باشد. افزایش تعداد میوه در هر بوته باعث کاهش اندازه میوه‌ها شده و بر عکس زمانی که تعداد محدودی میوه روی گیاه تشکیل شود آنها از رشد بیشتری برخوردار بوده و اندازه آنها افزایش می‌یابد. 

مراقبت و نگهداری

کوددهی فلفل

کودهای فسفره و پتاسی را هنگام آماده سازی زمین به آن اضافه می‌کنند و نیز حدود 3/1 از کود ازته را نیز قبل از کشت به زمین اضافه می‌کنیم و بقیه کود ازته را در هنگام شروع رشد زایشی به گیاه می‌دهند. البته لازم به ذکر است که استفاده دیر هنگام از کودهای ازته باعث دیررسی محصول و به تأخیر افتادن رشد زایشی می‌گردد و استفاده متعادل از این کود باعث زودرسی می‌گردد همچنین میزان ویتامین C در اثر استفاده زیاد از کودهای از ته کاهش می‌یابد. 

مبارزه به علفهای هرز فلفل

می‌توان از علف کش تریفلورالین و علف کش دیفن آمید برای مبارزه با علفهای هرز مزرعه فلفل استفاده کرد. 

آبیاری مزرعه

فلفل یکنواخت بودن توزیع آب در طی فصل رشد باعث جلوگیری از ریزش گل و کاهش میوه بستن و نیز جلوگیری از ایجاد عارضه پوسیدگی گلگاه می‌گردد. 

ناهنجاریهای فیزیولوژیکی فلفل

ریزش جوانه گل و گل: این عارضه بیشتر در انواع دارای میوه درشت صورت می‌گیرد عوامل ایجاد کننده این ناهنجاری شامل دماهای بالا ، نورکم ، تنش خشکی ، رشد سریع میوه روی گیاه و آفات و بیماریهای ویروسی است.

آفتاب سوختگی: میوه‌های رسیده فلفل اگر در معرض نور با شدت بالا قرار گیرند دچار آفتاب سوختگی می‌شوند میوه‌های فلفل در مرحله سبز رسیده در هنگام تغییر رنگ از مرحله سبز رسیده به قرمز حساسیت بیشتری دارند.

پوسیدگی گلگاه: به صورت جراحتهای موضعی تیره رنگ روی میوه‌های سبز بالغ و رسیده دیده می‌شود که این عارضه توسط کاهش موضعی کلسیم ایجاد می‌شود.

شکل غیر طبیعی میوه: این عارضه توسط دماهای کم زمان میوه بستن ایجاد می‌شود که این میوه‌ها بدن بذر می‌باشند.

زمان برداشت میوه

میوه فلفل معمولاً به صورت نارس برداشت می‌شود، برای ارقامی که به صورت فرآوری مصرف می شوند آنها را در مرحله رسیدگی کامل برداشت می‌کنند و در زمان رسیدن میوه بافت پوست آن سفت‌تر می‌شود و برداشت به صورت هفتگی صورت می‌گیرد. 

شرایط نگهداری فلفل در انبار

برای نگهداری فلفل در انبار دمای10درجه سانتیگراد و رطوبت نسبی بالا یعنی حدود90% ضروری است

مقالات مرتبط

9 خاصیت شگفت انگیز روغن فلفل سیاه

خلط گلو: ۱۱ راهکار موثر و خانگی برای رهایی از خلط گلو – 1- زنجبیل و فلفل سیاه و عسل

کاشت و داشت و برداشت میخک هندی

نام علمی:
Syzygium aromatica

تیره:
Myrtaceae

تاریخچه

تا قرون پیش از میلاد درخت میخک به صورت بومی فقط در جزایر مالوکا پرورش و تکثیر می یافته است.باستان شناسان در کاو شهای خود بقایای میخک را در ظروفی سفالی در سوریه پیدا کرده اند. مصرف ادوی ههای میخک همراه جوز هندی و فلفل به مقدار زیادی در میان رومیان باستان متداول بوده است.میخک در قرون وسطی توسط تجار و بازرگانان مسلمان در اقیانوس هند داد و ستد میشده است.پرتغالی ها به داد و ستد میخک و انتقال آن به اروپا نقش داشته اند و هر کیلوگرم از میخک ارزشی برابر هفت گرم طلا داشته است. در گذشته میخک ادویه ای بسیار گران قیمت بوده است و سود حاصل از فروش این ادویه ارزشمند سبب ایجاد جن گهای زیادی در بین کشورهای اروپایی برای به دست آوردن کنترل تجارت میخک بوده است، به همین علت هلند یها در قرون وسطی تمامی جزایری که در آن کشت میخک متداول بوده است به آتش کشیده و نابود کردند و فقط جزایری که خود مسؤول آن بودند به منظور تولید و عرضه میخک باقی ماند. در سال ۱۷۷۰ میلادی و پس از این که فرانسوی هامتوجه شدند که درخت میخک به شکل بومی در جزیره موریس پراکنش دارد و رشد میکند، کشت این درخت را در گینه، برزیل، غرب هند و زنگبار گسترش دادند و به تولید روز افزون میخک پرداختند. میخک بومی جزایر مولوکاس در جنوب کشور فیلیپین که در گذشته به عنوان جزایر ادویه
شناخته می شد در اندونزی است. معنای انگلیسی نام میخک Clove به معنی ناخن (ناخنهای کوچک و دارای شکلی نامنظم)است و تشبیه ای از شکل میو ههای درخت میخک است .

محل پراکنش

بومی جزائر اندونزی و اقیانوسیه است و بعلت زیبایی خاصی که دارد امروز در بیشترنقاط دنیا بعنوان درخت زینتی پرورش داده می شود . البته در مناطق سردسیر این گیاه در گلخانه و گرم خانه نگهداری می شود.

خواص دارویی

قسمت مورد استفاده : اسانس، غنچه ی گل (میخک ها)
اثرات مهم : ضد درد، ضد استفراغ، آنتی اکسیدان، ضد عفونی کننده، قابض، محرک
درد دندان و دردهای عصبی : قرار دادن مقداری میخک در داخل دهان و یا ریختن یک قطره اسانس میخک بر روی پنبه و قرار دادن این پنبه بر روی دندان، یک داروی مطمئن و فوری برای درد دندان به شمار می رود. این اسانس باید به مقدار کم استفاده شده و روی لثه قرار نگیرد. اسانس رقیق شده میخک (مثلاً ۳ درصد) نیز می تواند بر روی سایر نقاط پوست به منظور تسکین برخی دردهای عصبی مانند زونا مالیده شود .
مشکلات گوارشی و سندروم روده تحریک پذیر : مقادیر اندک پودر یا میخک برای درمان بیماریهایی مانند تهوع، سوءهاضمه و نفخ معده مفید است. میخک می تواند اسهال و استفراغ را
تسکین داده و با عفونت ها نیز مقابله کند. از آنجا که این گیاه خاصیت بیحس کنندگی خفیف نیز دارد، می تواند با کم کردن حساسیت عصب های داخل روده اسپاسم را کاهش داده و در سندروم روده تحریک پذیر نیز مفید باشد .

ماده مؤثره

غنچه های درخت میخک پس از باز شدن یعنی قبل از اینکه رنگ خاکستری و ارغوانی آن تبدیل به قرمز شود باید چیده و خشک نمود . میخک که بعنوان ادویه و دارو بکار می رود پودر این غنچه ها می باشد . میخک دارای ۱6 درصد و ساقه های درخت در حدود 5 درصد و برگهای آن دارای 2 درصد اسانس روغنی می باشد که از تقطیر این قسمت ها بدست می آید اسانس میخک دارای بوئی قوی وطعمی سوزاننده می باشد .این اسانس سفید رنگ بوده که اگر در مجاورت هوا قرار گیرد رنگ آن تیره و غلیظ می شوداسانس میخک دارای اوژنول ،کاربو فیلین ، الکل بنزیلیک ، بنزوات دو متیل ، فورفوول و اتیلن می باشد . اوژنول که ماده اصلی میخک می باشد آرام کننده و ضد عفونی کننده است و از آن در دندانپزشکی برای آرام کردن درد دندان استفاده می شود.

گیاهشناسی

درختی همیشه سبز است که می تواند بین ۸ تا ۱2 متر رشد کند. برگهای همیشه سبز وناخزان ،چرمی،متقابل ،بیضی ، نوک تیز ،وکمی موجدار. رنگ سبز تیره ی زیبای برگها با رنگ صورتی برگهای جوان و رنگ قرمز دمبرگ های برگها هماهنگی بسیار دارد ومنظره ی زیبایی به درخت میخک میدهد . و گلهایی به رنگ قرمز تیره در خوش ههای از هم جدا دارد. جوانه گل ها در ابتدا به رنگ سبز کم رنگ هستند که پس از مدتی به رنگ سبز تیره در می آیند، به تدریج رنگ آنها قرمز روشن می شوند و زمانی که آماده برداشت شدند و رسیدند به رنگ قرمز تیره در م یآیند. میوه میخک به طول یک و نیم تا دو سانتی متر است و شامل یک کاسه گل که در اطراف آن چهار کاسبرگ گسترش یافته است و چهار گلبرگ بسته در وسط گل قرار دارند که به شکل یک توپ می شوند و در مرکز میوه قرار دارند. شاخه های درخت میخک بسیار گسترده و به رنگ زرد مایل به خاکستری هستند. بر گهای درخت متناوب و صاف و به رنگ سبز هستند. تمام شاخه های درخت معطر است .

شرایط اکولوژیکی

گل میخک گیاه گرمسیری است و به آب و هوای گرم و مرطوب و دمای ۳۰ – 2۰ درجه نیاز دارد و در بارندگی 25۰ – ۱5۰ سانتی متر به خوبی رشد می کند. خاک رس، لوم سیاه و با محتوای هوموس بالا که در منطقه ی جنگل یافت می شود. مناسب ترین روش برای کشت میخک است و همچنین در خاکستر های خاک رس و خاک های سیاه غنی با زهکشی خوب رشد می کند. خاک شنی برای رشد چنین گیاهی مناسب نمی باشد.

کاشت

گل میخک به روش جنسی با دو روش مستقیم و غیر مستقیم تکثیر می شود. روش غیر جنسی از طریق قلمه صورت می گیرد.در روش جنسی میخک از طریق بذر تکثیر می شود. به این روش که از ماه ژوئن تا اکتبر در دسترس می باشد. میوه ها بر روی درختان و میوه به طور طبیعی پس از رسیدن از درخت رها شده و بعد روی زمین می افتند و توسط حیوانات خورده می شوند، از این رو بهتر است بلافاصله پس از جمع آوری از درخت به طور مستقیم در زمین کاشته شوند. حتی می توان آنها را ابتدا در آب غوطه ور کرد و پس از چند روز در زمین اصلی کاشت. این روش باعث جوانه زنی سریعتر و بالاتری می شود. دانه های بزرگتر به طور کلی درصد جوانه زنی بیشتری دارند.

تاریخ و فواصل کاشت

در روش غیر مستقیم دانه ها در خزانه در فاصله ی 3 – 2 سانتی متری و عمق 2 سانتی متر کاشته می شوند. سطح بذر باید از نور مستقیم خورسید محافظت شود. جوانه زنی حدود 10 تا 15روز پس از کاشت شروع می شود. ممکن اسست حدود 40روز طول بکشد. در ارتفاع بالاتر جوانه زنی به طورقابل توجهی به تاخیر می افتد و اغلب 60 روز طول می کشد. نهال های تولید شده در خاک هایی حاوی مخلوطی از خاک، شن و ماده آلی به نسبت ۳،۳،۱ به فاصله ی 30 – 15 سانتی متر می کارند.نهال های 24 – 18 ماهه برای کاشت به زمین اصلی منتقل می شوند. باید توجه شود که نهالستان ها روزانه نیاز به سایبان و آبیاری منظم دارند.

مراقبت و نگهداری

دامنه های شیب دار شرقی و شمال شرقی دره ها و کنار رودخانه ها یا برای رشد میخک ایده آل است. قبل از کاشت زمین اصلی باید از علف های هرز پاک شود. در منطقه انتخاب شده برای پرورش میخک باید قبل از باد های موسمی، چاله هایی به ارتفاع ۷5 – 6۰ سانتی متر و به فاصله ی ۷ – 6 متر حفر کنیم. نهال ها را در آغاز فصل های بارندگی در ماه های ژوئن تا ژانویه در مناطق کم ارتفاع کاشته می شوند. در اوخر ماه های باد های موسمی در ماه های ستامبر تا اکتبر میخک آب و هوای نیمه آفتابی را ترجیح می دهد.

برداشت

گیاه میخک در سال هفتم یا هشتم پس از کاشت به بار می رود و بیشترین مقدار محصول اقتصادی را در سال ها ی 2۰ – ۱5 سالگی دارد. فصل گلدهی در دشت ها و منطق کم ارتفاع در ماه های سپتامبر تا اکتبر است ولی در ارتفاعات بالاتر از ماه های دسامبر تا فوریه است. جوانه ها در انتهای شاخه ها رشد می کنند و 6 – 4 ماه طول می کشد تا بتوان انها را برداشت کرد.میوه ها کمتر از 2 سانتی متر طول دارند. جوانه ها ابتدا سبز رنگ اند و پس از رسیدن به رنگ صورتی تا قرمز ظاهر می شوند.میوه های میخک را با دست و با دقت جمع آوری می کنند. باید دقت داشت که در بهترین زمان ممکن آنها را جمع آوری کرد تا بهترین کیفیت را داشته باشند.هنگامی که درختان بلند هستند برای جمع آوری میوه ها از نردبان پلت فرم استفاده می شود. خم شدن شاخه ها یا خم کردن خوشه های جوان با چوب مطلوب نیست زیرا باعث می شود که فوئیت ها از بین بروند. میوه ها را با دست از شاخه ها و خوشه ها(قسمت های دیگر)جدا می سازند و در هوای آزاد یا در خشک کن های الکتریکی استفاده می شوند.معمولا خشک شدن آن ها 45 روز طول می کشد. مرحله ی صحیح خشک شدن زمانی اتفاق می افتد که رنگ میوه ها به رنگ قهوه ای تیره باشد. وزن میوه های خشک شده حدود ۱/۳(یک سوم)وزن اولیه آنهاست.

مقدار محصول برداشت شده:اگر محصول در شرایط مطلوب نگهداری و خشک شود میزان محصول خشک شده 4 تا ۸ کیلوگرم در هکتار است.

درمان درد ضربان دار دندان با 10 روش فوری و خانگی – درمان دندان درد

درمان دندان درد

 

تشخیص دندان درد بطور معمول بسیار آسان است. اگر دندان درد داشته باشید ممکن است درد شدیدی را در دندان‌های خود تجربه کنید، این درد ممکن است طولانی مدت و حاد و نیز ضربان‌دار باشد. در حین درمان فوری درد، بهترین کار معاینه توسط متخصص دندانپزشکی است. درمان دندان درد که برای تسکین درد ضروری بوده و از همه مهم‌تر از عود آن جلوگیری می‌کند، بستگی به علت آن دارد.

هر کسی که دندان درد را تجربه کرده باشد، تایید می‌کند که این درد تا چد حد می‌تواند آزاردهنده و طاقت‌فرسا باشد. دندان درد خفیف چندان باعث ناراحتی نمی‌شود و فقط منبع تحریکی مداوم است، اما همین درد ملایم اگر نادیده گرفته شود، دیر یا زود به دندان درد شدیدی تبدیل می‌شود که حتی اجازه غذا خوردن، خوابیدن، حرف زدن و انجام فعالیت‌های روزمره را از شما سلب می‌کند. درد دندان کوچک و بزرگ نمی‌شناسد و شدت آن در گستره‌ای از تیر کشیدنی ملایم تا دردی غیرقابل تحمل متغیر است. دندان درد ممکن است ناگهانی باشد یا به تدریج و به مرور زمان ایجاد شود.

بهترین کار این است که به محض بروز نخستین نشانه دندان درد به دندانپزشک مراجعه کنید تا مشکل به سرعت درمان شود. اما متأسفانه بسیاری از مردم این کار ساده را به دلایلی مانند ترس از دندانپزشک یا درمان‌های دندانپزشکی پشت گوش می‌اندازند. این اهمال باعث می‌شود که پوسیدگی کوچکی که به سادگی قابل ترمیم بود، پیشرفت کند و به دردی کشنده و ضربان‌دار دامن بزند که چاره آن عصب‌کشی یا کشیدن دندان است.

اگر دندان درد شدید دارید یا درد دندان پس از گذشت دو روز آرام نشده و یا با علائمی چون تب، درد فک یا گوش درد همراه باشد، در اولین فرصت به دندانپزشک مراجعه کنید تا تشخیص به درستی صورت گیرد و درمان مناسب پیشنهاد شود. دندان درد علل متعددی دارد و تقریباً غیرممکن است که خود بیمار بتواند علت بروز درد را تشخیص دهد. بنابراین مراجعه به دندانپزشک برای تعیین علت اصلی درد و برخورداری از درمان مناسب ضروری است.

علاوه بر دشوار بودن خودتشخیصی، کوتاهی یا تاخیر در شروع درمان مناسب و روی آوردن به درمان‌های بی‌فایده یا متوقف کننده‌ی موقتی درد عارضه را تشدید می‌کند و در نهایت باید درمانی گسترده‌تر انجام شود که هزینه بالاتری را نیز دربردارد. متخصصین دندانپزشکی پس از تشخیص علت دندان درد از روش‌هایی همچون عصب‌کشی، پر کردن، استفاده از داروها و در صورت نیاز کشیدن دندان استفاده خواهند کرد. برای اطلاع از ساعات کار کلینیک و یا رزرو نوبت می‌توانید با ما تماس حاصل فرمایید.

 

 

دندان درد با چه نشانه‌هایی همراه است؟

 

علائم دندان درد معمولاً دردی است که در فک یا لثه حس می‌شود. نوع درد متغیر است و از درد سنگین و مداوم تا درد ناگهانی و تیر کشنده متغیر است. درد گاهی اوقات در واکنش به محرک‌هایی معین بروز می‌یابد و گاهی مداوم است. علائم متداول دندان درد به شرح زیر است:

• درد ناگهانی و تیر کشنده
• درد عمیق ضربان‌دار
• درد موضعی اطراف یک دندان معین
• درد منتشر شونده در فک‌ها یا گوش‌ها
• درد منتشر شونده در شانه‌ها، سر یا گردن
• افزایش حساسیت دندان به گرما یا سرما
• تشدید دندان درد هنگام جویدن
• حساس بودن دندان یا لثه به لمس
• تشدید شدن درد در اثر حرکت کردن یا ورزش کردن
• مختل شدن خواب به دلیل درد شدید دندان
• تسکین یافتن درد پس از مصرف مسکن یا استفاده از کمپرس گرم
• دندان درد همراه با تب، عرق، درد قفسه سینه، حالت تهوع یا تعریق
• خونریزی لثه
• قرمز شدن اطراف خط لثه
• متورم شدن لثه‌ها یا فک

البته درد فک یا لثه همواره علامت مشکل داشتن دندان نیست، اختلال‌های شایع گوش و حلق و بینی مانند سینوزیت یا عفونت‌های گلو و گوش نیز باعث احساس درد در اطراف دندان می‌شود. در این حالت درد از نوع منتشر شونده یا ارجاعی است. اگر تمایلی به مراجعه به دندانپزشک ندارید، دست‌کم با پزشک عمومی مشورت کنید تا علت دردتان به درستی مشخص شود.

در صورت مواجهه با علائم زیر به سرعت به دندانپزشک مراجعه کنید:

• دندان درد شدیدی که پس از مصرف مسکن نیز برطرف نمی‌شود.
• دندان دردی که بیش از یک یا دو روز استمرار داشته است.
• اگر علائم دندان درد با تب، گوش درد یا درد هنگام باز کردن دهان همراه است.

عوامل به وجود آورنده درد شدید دندان چه هستند؟

 

پوسیدگی دندان شایع‌ترین علت دندان درد است. هر یک از مشکلات زیر می‌تواند علت شروع دندان درد باشد:

• پوسیدگی دندان
• نمایان شدن ریشه دندان
• ترک خوردن یا شکستن دندان
• آسیب یا ضربه دیدن دندان
• بیماری‌های لثه
• عفونت دندان یا لثه
• دندان قروچه
• آبسه دندان
• ناهنجاری‌های بایت
• درآمدن دندان

دیگر علل درد ارتباط چندانی با سلامتی دندان‌ها ندارد. ناراحتی‌های قلبی مانند آنژین نیز با درد دندان‌ها و فک همراه است. اختلال‌های مفصل گیجگاهی ـ فکی (TMJ/TMD)، مشکلات سینوس و عفونت‌های گوش نیز علائم ناراحت کننده‌ای را ایجاد می‌کند که شباهت بسیاری به دندان درد دارد. کشیدگی عضله‌های صورت نیز علائم مشابهی را در پی دارد. دندانپزشک در چنین شرایطی بیمار را به متخصص مربوطه معرفی می‌کند.

 

درمان قطعی و فوری دندان درد چیست؟

 

دندانپزشک دهان و دندان‌ها را برای تشخیص علت اصلی دندان درد به دقت معاینه می‌کند. عکس‌برداری دندان نیز به منظور اطلاع بیشتر از وضعیت دندان‌ها و تعیین مشکل ریشه‌ها و لثه‌ها انجام می‌شود. وجود دندان عقل نهفته می تواند یکی دیگر از علل دندان درد باشد که با معاینات مربوطه تشخیص داده می شود. نوع درمان دندان درد به علت بروز آن بستگی دارد. در ادامه درمان‌های احتمالی دندان درد را توضیح می‌دهیم.

پر کردن دندان

اگر پوسیدگی علت دندان درد باشد، برای درمان درد دندان دندانپزشک حفره ناشی از پوسیدگی را پر می‌کند.

عصب‌کشی

اگر علت دندان درد عفونت کردن عصب دندان باشد، درمان عصب‌کشی ضرورت می‌یابد. باکتری‌های راه یافته به فضای داخلی ریشه دندان باعث عفونت می‌شوند.

تجویز دارو برای درمان عفونت

در صورتی که بیمار تب داشته باشد یا فکش متورم شده باشد، دندانپزشک آنتی‌بیوتیک تجویز می‌کند.

کشیدن دندان

اگر هیچ راهی برای تسکین درد و حفظ کردن دندان وجود نداشته باشد، دندان کشیده می‌شود.

جرم‌گیری عمقی

گیر کردن یک تکه کوچک غذا، برای مثال پوسته ذرت بو داده، زیر لثه باعث عفونت می‌شود. در این حالت جرم‌گیری عمقی انجام می‌شود. گاهی اوقات پس از جرم‌گیری درمان‌های خاص لثه شروع می‌شود.

 

 

مصرف دارو

مصرف مسکن‌های غیرتجویزی غالباً بهترین درمان موقت دندان درد محسوب می‌شود. البته مصرف این داروها عوارض جانبی خاص خود را دارد. بنابراین اگر از قبل دچار عارضه هستید یا داروهای دیگری مصرف می‌کنید، بهتر است ابتدا با پزشک مشورت کنید.

 

درمان‌های خانگی و گیاهی دندان درد

 

درمان‌های خانگی و درمان‌های جایگزین را نمی‌توان جایگزین مطمئن و موثر برای درمان‌های متداول تسکین دندان درد دانست. درمان‌های طبیعی علائم را تا حدی تسکین می‌دهند و در صورت دسترسی نداشتن به دندانپزشک یا در مدت انتظار برای شروع درمان می‌توان از آنها بهره گرفت.

با استفاده از روش‌های ساده زیر می‌توانید دندان درد شدید را تسکین دهید:

مصرف مسکن‌های غیرتجویزی غالباً بهترین درمان موقت دندان درد محسوب می‌شود. البته مصرف این داروها عوارض جانبی خاص خود را دارد. بنابراین اگر از قبل دچار عارضه هستید یا داروهای دیگری مصرف می‌کنید، بهتر است ابتدا با پزشک مشورت کنید.

سیر یکی از پرطرفدارترین و پرکاربردترین درمان‌های خانگی ناراحتی‌های دندان است. سیر برای درمان پوسیدگی دندان و دیگر عفونت‌های دهان بسیار سودمند است.ویژگی‌های ضدباکتریایی پیاز نیز به اثبات رسیده است و براساس پژوهش‌های انجام شده مصرف پیاز در مقابله با عفونت‌های دندانی مفید است.میخک یکی از قدیمی‌ترین درمان‌های خانگی دندان درد است. میخک به دلیل خواص ضدمیکروبی و به عنوان یک مسکن طبیعی برای درمان دندان درد مصرف می‌شود.بهترین روش کاهش ورم و درد ناشی از دندان درد شستن دهان با محلول آب نمک گرم است.

 

پیشگیری از دندان درد

رعایت بهداشت دهان و دندان بهترین راه پیشگیری از دندان درد است. دندانپزشکان توصیه می‌کنند که دندان‌ها را دو بار در روز مسواک بزنید. مسواک زدن به روش صحیح و استفاده از خمیردندان فلوراید به خوبی از مشکلات دهان و دندان جلوگیری می‌کند. روش صحیح مسواک زدن بسیار مهم است، مسواک را با زاویه‌ای اندک به دست بگیرید و آن را روی هر دندان جلو و عقب بکشید.

کشیدن نخ دندان پس از هر وعده غذایی از جمع شدن جرم و پلاک جلوگیری می‌کند و لثه‌ها را قوی نگه می‌دارد. علاوه بر مسواک زدن و نخ کشیدن باید از دهانشویه نیز استفاده کنید تا پلاک بین دندان‌ها جمع نشود.برای پیشگیری از ناراحتی‌های دهان و دندان باید به طور منظم و حداقل سالی دو بار به دندانپزشک مراجعه کنید. در صورت روبرو شدن با هر گونه نشانه هشداردهنده یا علائمی مانند تورم یا خونریزی لثه‌ها، لق شدن دندان‌ها، بدبو شدن دهان یا حساسیت به گرما یا سرما در اولین فرصت با دندانپزشک تماس بگیرید.

جرم‌گیری و ویزیت‌های دوره‌ای برای حفظ سلامت دهان و دندان‌ها ضروری است. اگر مستعد ابتلا به مشکلاتی چون پوسیدگی یا سوراخ شدن دندان‌ها هستید، دندانپزشک فلورایدتراپی یا فیشورسیلانت را برای پیشگیری از پوسیدگی توصیه خواهد کرد.بانوانی که در دوران بارداری دچار دندان درد می‌شوند، از اکثر آنتی بیوتیک‌ها و داروها نمی‌توانند استفاده کنند. بنابراین درمان‌های خانگی و طبیعی برای تسکین موقتی دندان درد به ایشان پیشنهاد می‌شود. بعضی درمان‌های خاص باید تا زمان متولد شدن نوزاد به تاخیر انداخته شود.

به بانوان باردار توصیه می‌شود که زمان ویزیت‌های دندانپزشکی را به خاطر بسپارند و حتی‌الامکان در این ۹ ماه نیز به دندانپزشکی مراجعه کنند.درمان‌های خانگی دندان درد کودکان را تا حدی تسکین می‌دهد تا بتوان کودک را در زمان تعین شده به دندانپزشکی برد. به خاطر داشته باشید که هیچ‌گاه برای آموزش دادن و نهادینه کردن عادت‌های رعایت بهداشت دهان و دندان زود نیست و بهتر است این کار را از سنین پایین شروع کنید. چک‌آپ‌های سالانه دندانپزشکی کودک را جدی بگیرید تا همیشه شاهد لبخند زیبای فرزند دلبند خود باشید.

فلفل و نمک

• مخلوط نمک با فلفل می تواند به تا حد زیاد درد دندان را تکسین دهد زیرا دارای خواص ضد باکتری , ضد التهابی و ضد درد قوی است .
• مخلوط مقدار مساوری از پودر فلفل و نمک با چند قطره آب تا خمیری درست شود
• سپس این خمیر را بر روی دندان به مدت چند دقیقه قرار دهید
• این کار را روزانه به مدت چند روز انجام دهید

سیر

• استفاده از سیر می توان کمک بسیار زیادی به درمان دندادن درد کند زیرا دارای خواص دارویی آنتی بیوتک و دیگر است که می تواند سبب کاهش زیاد از درد شود .
• مخلوط یک حبه سیر خرد شده یا پودر سیر با مقداری نمک و سپس بر روی دندانی که درد می کند قرار دهید
• همچنین می توانید شما چند حبه سیر بجویید تا از درد رهایی پیدا کنید
• این درمان درد دندان را برای چند روز تکرار کنید

میخک

• میخک خاصیت ضد التهابی , ضد باکتری , آنتی اکسیدان و خواص بی حس کننده دارد که سبب از بین رفتن فوری درد و مبارزه با عفونت خواهد شد .
• مقداری میخک را با مقداری روغن زیتون یا روغن نباتی مخلوط کنید و روی دندان قرار دهید
• روش دیگر مقداری پنبه را به عصاره میخک ( روغن میخک ) آغشته کنید و سپس بر روی دندان خود قرار دهید
• همچنین می توانید چند قطره از عصاره میخک را با یک لیوان آب مخلوط کنید و به عنوان دهان شوی استفاده کنید

پیاز

• پیاز دارای خواص ضد عفونی کننده و ضد میکروبی است که به کنتر دندان درد و درمان آن با تکسین فوری درد و مبارزه با عفونت کمک کند .
• جویدن مقداری پیاز خام به مدت چند دقیقه برای تکسین دندان درد
• اگر شما توانایی جویدن آن را ندارید مقداری پیاز را به طور مستقیم بر روی دندان برای درمان دندان درد قرار دهید

اسپند

• مشکلات دندانی مانند دندان درد و خونریزی لثه می تواند در خانه با اسپند درمان شود .
• نصف قاشق چای خوری پودر اسپند به همراه دو قاشق چای خوری آب لیمو اضافه کنید و سپس آن را مقداری گرم کنید و پنبه را به این مخلوط آغشته کنید و بر روی منطقه آسیب دیده قرار دهید تا درد دندان شما به سرعت تکسین یابد
• روش دیگر مقداری اپسند را در کره گرم کنید و سپس درون حفره دندان برای تکسین درد دندان قرار دهید

آب نمک

• یک لیوان آب نمک گرم می تواند به سادگی به درمان دندان درد شما کمک کند .
• این روش به کاهش ورم و التهاب و همچنین مبارزه با عفونت کمک خواهد کرد .
• مخلوط کردن نصف قاشق غذاخوری در یک لیوان آب گرم و سپس آبکشی کامل دهان با آن

وانیل

• عصاره ( روغن وانیل ) وانیل یکی دیگر از روش های خانگی خوب برای درمان دندان درد است زیرا سبب بی حس شدن درد می شود.
• علاوه بر این وانیل خاصیت آرامش بخش دارد .
• مقداری پنبه را به عصاره وانیل آغشته کنید و سپس بر روی منطقه آسیب دیده قرار دهید
• این کار را چند بار در روز تکرار کنید تا درد شما کاملا از بین برود

یخ

• یخ می تواند به درمان دندان درد با بی حس کردن عصب کمک کند .
• قرار دادن مقداری یخ در یک پارچه نازک و سپس قرار دادن آن بر روی دندان آسیب دیده به مدت چند دقیقه به طوری که یخ با لثه کاملا تماس پیدا کند.

سرکه سیب

گذاشتن پماد میخک روی دندان

چند دقیقه خمیر دندان را روی دندانی که درد میکند قرار دهید.

 

 

سوالات کاربران عزیز در رابطه با دندان درد و درد های ضربان دار دندان

 

پرسش : با سلام من دندونای آسیای تحتانی فک راستم شبا دچار یه درد مبهم ضرباندار میشه که دقیقا نمیدونی درست مال کدوم دندون البته دندون 7م با آب سرد تیر میکشه ولی فشارو آب گرم مشکلی نداره/از لحاظ ظاهریم کاملا سالمن دلیل این درد چیه و آیا با نیاز به عصب کشی داره؟پاسخ : با سلامدرد مبهم ضربان دار در شب نشانه دندانی است که دچار التهاب و پر خونی بافت عصبی دندان یا اصطلاحا پالپ دندان است احتمال اینکه این درد از دندان 7 باشد وجود دارد به نظر من عکس رادیوگرافی بسیار کمک کننده است رادیوگرافی کلی یاOPG هم بسیار مفید است. با یک وسیله فلزی مثل دسته اینه دندان پزشکی به ارامی به دندانهای ان ناحیه ضربه بزنید احتمال دارد یکی از دندانها حس متفاوتی داشته باشد. به هر حال حتی اگر متوجه مشکل در هر دندانی هم شدید لازم است جهت درمان به دندانپزشک مراجعه نمایید پس توصیه میکنم این کار را هر چه سریعتر انجام دهید

کاشت و داشت و برداشت خشخاش

نام علمی :

Papaver sumniferum

تیره ی : Papaveraceae

گیاهشناسی

خشخاش ، گیاهی است علفی و یکساله که تاکنون بیش از 200 گونه متعلق به گیاه خشخاش شناسایی شده اند . علاوه بر گونه های متعدد ، خشخاش دارای زیرگونه ، واریته و فرمهای متفاوتی نیز هست . برخی از محققان اسیا را منشأ این گیاه میدانند . در حالیکه عده ای دیگر معتقدند خشخاش گیاهی مدیترانه ای است . طبق فلور اروپا خشخاش دارای سه زیرگونه به نام های سومنی فروم سونگاریکم ( کشت میشوند ) و زیرگونه ی وحشی ستی گروم (کپسول کوچکی دارد ) میباشد . برای کاشت و تکثیر خشخاش به منظور استخراج مواد مؤثره ی مورد انتظار ، همواره باید از گونه ها و یا واریته هایی استفاده نمود که نه تنها نسبت به آفات و بیماریها مقاوم باشند ، بلکه از میوه های زیاد و مقادیر فراوان آلکالویید نیز برخوردار باشند. ارقام انتخاب شده باید ساقه های محکمی داشته باشند ، بطوریکه با وزش باد روی زمین نخوابند ، در غیر اینصورت نه تنها گیاهان مقدار بسیار کمی گل و در نتیجه میوه تولید می کنند ، بلکه مقدار مواد مؤثره ی آنها بسیار ناچیز خواهد بود .خشخاش دارای ریشه ای است مخروطی و کم و بیش چوبی که بطور مستقیم در زمین فرو میرود . طول ریشه ی اصلی این گیاه متفاوت است و به گونه ی گیاه و شرایط اقلیمی محل رویش بستگی دارد . طول ریشه بطور متوسط بین 18 تا 20 سانتیمتر و قطر آن 1 تا 2 سانتی متر است . ریشه ی خشخاش دارای انشعابهای کمی است و ریشه های جانبی ، شبکه ی بسیار وسیعی از ریشه های ظریف را تا عمق 50 تا 100 سانتی متری خاک ، بوجود می آورند . قسمت فوقانی ریشه قطور تر است و باعث استحکام ساقه میشود.

ساقه ، مستقیم ، استوانه ای شکل با سطحی صاف و به رنگ سبز روشن است . ارتفاع آن متفاوت است و به گونه ی گیاه و شرایط اقلیمی محل رویش آن بستگی دارد و بین 50 تا 150 سانتی متر میباشد . قسمت فوقانی ساقه ، انشعابهای بیشتری دارد . پس از رویش بذرها ، برگهای طوقه ای شکل بوجود می آیند . این برگها طویل و بیضی شکل هستند و در سطح زمین قرار میگیرند . برگها بدون دمبرگند و بصورت متناوب روی ساقه قرار میگیرند . برگهای پایین ساقه بزرگترند که بتدریج به طرف بالا کوچکتر و تخم مرغی شکل میگردند . از زاویه ی بین برگها ساقه ها منشعب میشوند . گلها در انتهای ساقه های اصلی و فرعی پدیدار میشوند . این گلها دارای گلبرگهای سفیدی هستند که ناحیه ی فوقانی آنها به رنگ بنفش تیره یا روشن میباشد . البته گلها به رنگهای دیگری مانند قرمز و سیاه نیز دیده میشوند . طول آنها به 6 تا 12 سانتی متر میرسد .

پس از بارور شدن تخمدان خشخاش ، میوه به شکل گرز توخالی تشکیل می شود . داخل میوه قسمتهای حجره مانندی وجود دارد که شکل ، رنگ ، اندازه ی آنها در گونه های مختلف متفاوت است و از اختصاصهای گونه ای به شمار میروند . قطر میوه از 2 تا 3 الی 6 تا 8 سانتیمتر متغیر است . شکل و رنگ میوه ها نیز متفاوت است و معمولا به شکل های مختلف و رنگهای سبز روشن یا آبی ( تیره یا روشن ) مشاهده میگردد .

در میوه های رسیده ی خشخاش چند نوع آلکالویید وجود دارد که صنایع نوین دارویی اکثر کشورها آنها را پس از استخراج برای تهیه ی داروهای ضد دل درد ، تسکین دهنده ی سرفه و مسکن دردهای شدید بکار میبرند.

مواد مؤثره

میوه های سبز و کاملا رسیده حاوی مقادیر مختلف ترکیبات آلکالوییدی از نوع آلکالویید های حقیقی و متعلق به گروه فنیل آلانین (تیروزین) بوده و یا شامل الکالوییدهایی میباشند که محتوی فنانترن هستند . مقدار کلی آلکالویید در میوه های رسیده متفاوت است و به گونه ی گیاه و شرایط اقلیمی محل رویش آن بستگی دارد و بطور کلی بین 0/4 تا 1/5 درصد است . تاکنون از میوه های کپسولی شکل خشخاش بیش از 25 نوع آلکالویید استخراج شده که مهمترین آنها عبارتند از : (( مرفین ( 9 تا 10 درصد ) ، نارکوتین (4 تا 5 درصد ) ، پاپاورین ( 0/8 تا 1 درصد ) ، از آلکالویید های دیگر خشخاش که کم و بیش در صنایع دارویی استفاده میشوند ، میتوان از تبائین ( 0/4 تا 0/5 درصد ) ، کدئین ( 0/3 تا 0/4 درصد ) ، نارسئین ، کریپتوپین ، پزودومرفین ، لائودانین نام برد . آلکالوییدهای دیگری نظیر پروتوپین ، لائوتوپین ، لائودانوزین ، به مقادیر بسیار کم از میوه های خشخاش استخراج گردیده اند .

بذر خشخاش

بذرها در اوایل تشکیل در دیواره های حجره مانند میوه جای دارند که با رسیدن و کامل شدن ، بتدریج از دیواره ها جدا میشوند و در گرز فرو میریزند . بذرها در گونه های مختلف به رنگ و اندازه ی متفاوت و معمولا کروی یا لوبیایی شکل میباشند . رنگ آنها همچنین از سفید تا سیاه متغیر بوده و از اختصاصهای گونه ای به شمار میرود . بذر خشخاش معمولا فاقد آلکالویید بوده و حاوی 40 تا 55 درصد روغن است که این روغن بسیار خوشمزه میباشد و عمدتا برای پخت مواد غذایی و مخصوص انواع شیرینی مورد استفاده قرار میگیرد . بذرها همچنین حاوی 20 تا 25 درصد پروتئین میباشند . وزن هزار دانه ، 0/3 تا 0/6 گرم است .

مراحل رشد خشخاش

طول دوره ی رشد گیاهانی که در فصل بهار کشت میشوند ، بین 120 تا 160 روز است . دوره ی رشد خشخاش ( از کاشت بذرها تا رسیدن و کامل شدن میوه ها ) به 6 مرحله تقسیم میشود .عبارتند از :

مرحله ی اول ، مرحله ی جنین یا خواب بذر : بذرهای خشخاش به مدت 4 تا 5 سال از قوه ی رویشی مناسبی برخوردارند ، ازین رو میتوان بذرهای مورد نظر را با حفظ قوه ی رویشی تا مدت مذکور در مکانهای مناسب نگهداری نمود .

مرحله ی دوم ، مرحله ی سبز شدن بذر : این مرحله از سبز شدن بذر تا تشکیل برگهای طوقه ای به طول می انجامد . درجه ی حرارت مناسب برای رویش بذر ، 7 تا 8 درجه ی سانتی گراد است و معمولا 15 تا 20 روز پس از کشت بتدریج سبز میشوند .

مرحله ی سوم ، مرحله ی تشکیل برگهای طوقه ای : گیاه نیز درین مرحله به ساقه میرود . این مرحله طولانی ترین مرحله است و به شرایط اقلیمی محل رویش بستگی دارد و معمولا بین 50 تا 60 روز به طول می انجامد . چنانچه گیاهان در فصل بهار با تاخیر کاشته شوند ، ( اواسط یا اواخر بهار ) این مدت کوتاهتر میشود . میانگین درجه حرارت مطلوب درین مرحله ، 12 تا 14 درجه ی سانتی گراد است . درین مرحله ، آبیاری ( یا بارندگی ) به مقدار متوسط برای گیاهان مطلوب خواهد بود . اگر درین مرحله هوا گرم باشد برگها کوچکتر خواهند شد و دوره ی رویشی گیاهان نیز کاهش خواهد یافت . گیاهان درین مرحله سرما را براحتی تحمل میکنند ، حتی دمای 4- تا 5- درجه ی سانتی گراد.

مرحله ی چهارم ، مرحله ی طویل شدن ساقه : دراین مرحله ، نه تنها رشد ساقه کامل می شود و ساقه طول نهایی خود را کسب می کند ، بلکه رویش انشعابهای ساقه ای نیز آغاز میشود و این مرحله تا تشکیل غنچه و باز شدن گلها ادامه می یابد . این مرحله حدود 25 تا 30 روز به طول می انجامد و میانگین درجه حرارت مطلوب درین مرحله ، 16 تا 18 درجه سانتی گراد گزارش شده است . گیاهان در مرحله ی چهارم به آب و مواد غذایی مناسب و همچنین بیش از مراحل دیگر ، به ازت نیاز دارند . درین مرحله ، هوای گرم و خشک و بارندگیهای شدید برای رویش گیاهان مطلوب نیست ، زیرا بارندگی باعث ریزش گلها میشود .

مرحله ی پنجم ، مرحله ی گلدهی : درین مرحله نمو گلها کامل میشود و پس از 4 تا 6 روز گلها کاملا باز میشوند و رسیدن میوه ها و کامل شدن بذرها آغاز می گردد . مدت زمان مورد نیاز گیاه درین مرحله متفاوت است به گونه ی گیاه و شرایط آب و هوایی ومحل رویش بستگی دارد که معمولا بین 20 تا 30 روز است . ابتدا ریزش گلبرگها آغاز میشود ،  سپس طی 10 تا 14 روز میوه ی گرز مانند و بذرهای داخل آن بتدریج می رسند درین مرحله ، میوه ها حاوی شیرابه ای میباشند که با تیغ زدن به آنها ، این شیرابه به خارج تراوش می کند . رطوبت کافی و درجه ی حرارت نسبتا بالا ( 18 تا 20 درجه سانتی گراد ) سبب تسریع در رشد و نمو گرزها می شود .

مرحله ی ششم ، رسیدن بذرها و میوه : درین مرحله ، میوه ها و بذر ها ، رنگهای ثابت و واقعی خود را می یابند . بذر ها پس از رسیدن از دیواره های میوه جدا میشوند و به درون کپسول ریزش میکنند . زمان مورد نیاز درین مرحله متفاوت است و به گونه ی گیاه و شرایط اقلیمی محل رویش آن بستگی دارد و معمولا بین 15 تا 25 روز است . خاک درین مرحله باید از رطوبت مناسبی برخوردار باشد . با رسیدن و کامل شدن میوه و بذرهای محتوی آن ، برگها بتدریج خشک و ساقه ها با کمترین فشار شکسته می شوند . از علائم دیگر رسیدن میوه ها این است که با تکان دادن آن ، صدای برخورد بذرها به دیواره ی داخلی میوه شنیده میشود.

نیازهای اکولوژیکی

این گیاه را تقریبا در هر اقلیمی میتوان کشت نمود . رویش بذر خشخاش در درجه حرارت های پایین نیز امکانپذیر است ، بطوریکه بذر ها در درجه حرارت بین 3 تا 4 درجه ی سانتی گراد جوانه میزنند . ولی چنانچه خاک از درجه حرارت های بالاتری ( 7 تا 8 درجه ی سانتی گراد ) برخوردار باشد ، رویش آنها سریع تر انجام می پذیرد . به هر حال ، بذر ها 15 تا 20 روز بعد از کشت سبز میشوند . درجه حرارتهای بالا ( 20 تا 25 درجه سانتی گراد ) برای جوانه زنی مناسب نیست و موجب اختلال در سبز شدن بذر میشود . گیاهان کوچک پس از رویش ، بدون هیچ گونه آسیبی قادر به تحمل درجه حرارت بین 4 تا 5 درجه سانتی گراد میباشند . این گیاهان در محل چهار تا شش برگی ، دمای بین 15- تا 20- درجه ی سانتی گراد را به خوبی تحمل میکنند . بطورکلی ، درجه حرارتهای پایین و هوای خنک ، برای رشد و نمو خشخاش مناسب میباشد . هوای بسیار گرم برای رویش خشخاش مناسب نیست ، زیرا افزایش درجه حرارت باعث تسریع در رشد و نمو خشخاش میشود و گیاه زودتر از زمان معین به ساقه میرود در نتیجه عملکرد به شدت کاهش می یابد . خشخاش در طول رویش احتیاج نسبتا زیادی به تابش نور خورشید دارد . درین زمینه ، تحقیقات نشان میدهد که نور نقش عمده ای در افزایش عملکرد کپسول و مقدار آلکالوییدهای آن دارد .

سنتز آلکالویید های خشخاش ، تحت تاثیر نور و درجه حرارت قرار میگیرد . درجه حرارتهای بالا نیز باعث افزایش آلکالوییدهای خشخاش میشود . آبیاری خشخاش باید با دقت انجام گیرد . زیرا ، آبیاری زیاد و همچنین آبیاری در زمانهای نامناسب ، باعث ابتلای خشخاش به بیماریهای مختلف میشود . گیاهان از بدو رویش تا ساقه دهی به مقادیر متوسطی آب و همچنین درجه حرارت متوسط (12 تا 14 درجه سانتی گراد) نیاز دارند . در این مرحله ، هوای بسیار سرد و بارندگی ( آبیاری ) فراوان و همچنین هوای بسیار گرم و خشک برای گیاهان مناسب نیست و سبب کاهش عملکرد آنها میشود . گیاهان در هنگام گلدهی ( مرحله ی پنجم ) ، به مقادیر کمی آب نیاز دارند . درین مرحله ، آبیاری از نوع بارانی مناسب نیست ، زیرا باعث ریزش گلها و عدم گرده افشانی و در نهایت کاهش عملکرد میشود . در جریان نمو میوه و همچنین رسیدن بذرها ، آب کافی باید در اختیار گیاهان قرار بگیرید . کم آبی ، باعث کوچک شدن میوه و همچنین کاهش عملکرد بذر میشود . هوای گرم و خشک در مرحله ی پنجم ، باعث افزایش تشکیل مرفین میشود و آبیاری زیاد درین مرحله نه تنها سبب کاهش مواد مؤثره ( آلکالوییدهای مختلف ) می گردد ، بلکه گیاهان را به انواع بیماریهای قارچی از جمله سفیدک نیز مبتلا میکند .

خاکهای مناسب برای کشت خشخاش

خاکهای مناسب برای کشت خشخاش ، خاکهایی با بافت متوسط ( شنی _ رسی ) یا خاکهای شنی با مقادیر مناسب مواد و ترکیبات هوموسی میباشند . خاکهای شنی زهکشی شده و غنی از مواد و عناصر غذایی نیز برای کاشت این گیاه مناسبند . خاکهای سنگین رسی ، ماسه های بسیار نرم ( بادی ) و فقیر از عناصر و مواد غذایی و خاکهای اسیدی ، برای کشت خشخاش مناسب نیستند . خاکهایی که سریع خشک میشوند و سله تولید میکنند و خاکهایی که آب بر روی آنها میماند و بصورت غرقاب در می آیند ، برای کاشت این گیاه مناسب نیستند . گیاه خشخاش در طول رویش به مقادیر مناسبی مواد و عناصر غذایی نیاز دارد . طوفان و بادهای شدید برای خشخاش مضرند زیرا ، باعث جابجایی خاک و نیز حرکت بذرها و انتقال آنها به نقاط دیگر میشوند .

« پی اچ » خاک برای خشخاش ، بین 4/9 تا 8/2 مناسب است .

تناوب کاشت

خشخاشها گیاهانی هستند که برای رشد و نمو به زمینهایی که غنی از مواد و عناصر غذایی هستند ، نیاز دارند . زمینهایی که در آنها خشخاش کشت میشود ، باید فاقد علف هرز باشند . خشخاش را تقریبا با هر گیاهی میتوان به تناوب کشت کرد . ولی گیاهانی برای تناوب کشت مناسب ترند که نه تنها باعث افزایش مواد غذایی خاک میشوند ، بلکه مانع گسترش علفهای هرز نیز می گردند . گیاهان یکساله ی متعلق به خانواده ی پروانه آسا که دوره ی رویشی کوتاهی دارند ( زود برداشت میشوند ) و باعث گسترش علفهای هرز نیز نمیشوند ، گیاهان مناسبی برای تناوب کشت با خشخاش هستند . پس از برداشت خشخاش ، بهتر است گیاهان وجینی و گیاهانی مانند چغندر ، سیب زمینی و غلات کشت شوند . کاشت خشخاش پس از گیاهانی که مقدار زیادی ریشه در خاک باقی بگذارند مناسب نیست و در کیفیت و کمیت محصول ، تاثیر منفی میگذارد . چنانچه خشخاش در خاکهای غنی از مواد و عناصر غذایی کاشته شده باشد ، محصول را خیلی زود ( اواخر تیر _ اوایل مرداد ) میتوان برداشت کرد . پس از برداشت خشخاش ، زمین نه تنها از مواد غذایی غنی است ، بلکه از ساختمان مناسبی نیز برخوردار خواهد بود و کشت پاییزه ی گیاهان مورد نظر را میتوان با موفقیت انجام داد . زمینهایی را که از کیفیت مطلوبی برخوردار یستند ، می توان 3 تا 5 سال بصورت آیش نگه داشت ، و خشخاش را پس از آماده شدن زمین در آن کشت کرد .

مواد و عناصر غذایی مورد نیاز

همانطور که ذکر شد خشخاش دوره ی رویشی نسبتا کوتاهی دارد ، ازین رو ، در طول رویش برای افزایش عملکرد و بهبود در کمیت و کیفیت مواد مؤثره ، باید از مواد و عناصر غذایی مناسبی که به آسانی و در مدت زمان کوتاهی که قابل جذب این گیاه باشند ، استفاده نمود . از مهم ترین عناصر مورد نیاز خشخاش که به راحتی بوسیله ی آن جذب میشوند و نیز نقش قابل ملاحظه ای در عملکرد دارند ، میتوان از ازت و فسفر نام برد . تحقیقات نشان میدهد که کودهای پتاسیم تاثیر کمی در عملکرد کپسول دارند . برای تولید 3/5 تن در هکتار پیکر رویشی و 1/2 تن در هکتار کپسول ، گیاهان 102/5 کیلوگرم ازت ، 192 کیلوگرم اکسید فسفر و 114/4 کیلوگرم اکسید پتاس از خاک جذب می کنند و برای تولید هر 100 کیلوگرم بذر خشخاش به 3/2 کیلوگرم ازت ، 1/6 کیلوگرم اکسید فسفر ، 0/72 کیلوگرم اکسید پتاس و 1/8 کیلوگرم کلسیم نیاز دارند .استفاده از کودهای حیوانی نتیجه ی مطلوبی در عملکرد خشخاش دارد . از آنجا که گیاه خشخاش دوره ی رویشی کوتاهی دارد ، در هنگام افزودن کودهای حیوانی باید دقت نمود که برای تجزیه و تبدیل مواد آلی غیر قابل استفاده به مواد معدنی قابل استفاده ی گیاه ، زمان کافی وجود داشته باشد . به همین دلیل ، کودهای کاملا پوسیده که در اوایل پاییز به زمین داده میشود ، تاثیر مثبتی در اقزایش عملکرد خواهد داشت .

آماده سازی خاک

چون خشخاشها بذرهای کوچکی دارند ، آماده کردن زمین زراعی و تهیه ی بستر مناسب برای بذر ، اهمیت بسیاری دارد . چنانچه خشخاش با غلات به تناوب کشت شده باشد ، پس از برداشت آنها بلافاصله باید زمین را برای کشت خشخاش آماده نمود . افزودن کودهای شیمیایی و انجام شخم عمیق در فصل پاییز در زمینهایی که خشخاش اوایل بهار در آن کشت میشود ، ضروری است  . همچنین ، قبل از کاشت باید باقی مانده ی علفهای هرز را وجین کرد .

در فصل بهار نباید از وسایلی استفاده کرد که سبب تبخیر و کاهش رطوبت خاک میگردد ( نظیر شخم عمیق یا نیمه عمیق و … ) درین فصل تنها زمین را باید هموار نمود . چون خاک سطحی که در مجاورت بذر قرار میگیرد باید دارای ذراتی کوچک و متراکم باشد ، قبل از کاشت با استفاده از غلطکی مناسب ، بستر سطحی خاک را متراکم میکنند تا اگر احیانا ذرات خاک فضای زیاد و نامناسبی داشته باشند ، فاصله ی مناسبی بین آنها ایجاد گردد ( اعمال فوق باید تا حدالامکان اوایل بهار انجام گیرد ) .

تاریخ و فواصل کاشت

کاشت و تکثیر خشخاش بوسیله ی بذر انجام میگیرد . حداقل حرارت لازم برای جوانه زدن آن ، 3 تا 4 درجه ی سانتی گراد است . این حرارت در خاک ، به شرایط آب و هوایی ، بافت و وضعیت خاک بستگی دارد . خشخاش در مناطق خیلی سرد ، در بهار و در مناطق معتدل ، در فصل پاییز کشت میشود . بطور کلی ، کشت بهاره ی خشخاش را می توان از اواسط زمستان ( بهمن ) تا اوایل بهار ( فروردین ) انجام داد . معمولا وقتی امکان کار روی زمین وجود داشته باشد ( خاک از حالت انجماد زمستانی خارج شده باشد ) ، می توان کشت بهاره را آغاز نمود . از آنجا که گیاهان به سرما حساس نیستند ، توصیه میشود کشت بهاره ی خشخاش تا حد ممکن خیلی زود شروع شود . چنانچه هوای مناطقی که خشخاش در آنها کشت شده بسیار سرد باشد ، بذر ها رشد نمیکنند ، ولی از نظر فیزیولوژیکی کاملا سالم بوده و از قوه ی رویشی مناسبی برخوردار خواهند بود . با مساعد شدن هوا ، جوانه زنی و رویش آنها آغاز میشود . زمان مناسب برای کشت پاییزه ، اوایل پاییز ( اوایل مهر تا اوایل آبان ) میباشد . درین صورت ، گیاهان تا مرحله ی 4 تا 6 برگی به رشد خود ادامه میدهند . پس از پشت سر گذاشتن سرمای زمستان ، از اوایل بهار رویش آنها شروع میشود . تحقیقات نشان میدهد ماده ی مؤثره ( آلکالویید ) گیاهانی که فصل پاییز کشت شده اند ، کمیت و کیفیت مناسب تری خواهد داشت . کاشت متراکم گیاهان در فصل پاییز مناسب است ، زیرا  سبب افزایش مقاومت آنها به سرما خواهد شد ، و سرما زیان کمتری به محصول وارد خواهد آورد . بذرها در ردیف هایی به فاصله ی 35 تا 40 سانتی متری کشت میشود . فصل بهار ( اواخر فروردین _ اوایل اردیبهشت ) گیاهان را باید _ در صورت نیاز _ در طول ردیف ها تنک نمود .

تعداد مناسب گیاه در هر متر مربع متفاوت است و به شرایط آب و هوایی و بافت خاک بستگی دارد . بطور متوسط ، 30 تا 40 بوته در هر متر مربع و تراکم 300 تا 400 هزار بوته در هر هکتار ، مناسب است .

روش کاشت

برای کشت خشخاش از روشهای متعددی استفاده میشود که مهم ترین آنها عبارتند از :

1.کاشت متراکم : درین روش ، بذر ها را در ردیف های مورد نظر بطور متراکم میکارند . پس از رویش و چند برگی شدن ، گیاهان را در طول ردیف به تعداد مورد نظر تنک میکنند . از آنجا که این روش کار زیادی را می طلبد ، کمتر مورد استفاده قرار میگیرد ( مگر در سطوح کوچک کشت ) . بذر مورد نیاز برای هر هکتار ، 3 تا 3/5 کیلوگرم با کیفیت مطلوب میباشد .

2.استفاده از اشعه : استفاده از اشعه در اکثر کشورها رایج است . یذرهایی که تحت تاثیر اشعه قرار گرفته اند ، با بذرهای سالم و پرتو نگاری نشده ( به نسبت یک پنچم بذر سالم و چهارپنجم بذر پرتو نگاری شده ) ، مخلوط و سپس در طول ردیف ها کاشته میشوند . درین حالت تمام بذر ها جوانه میزنند ( بذرها وقتی بصورت متراکم کاشته شوند ، سبب تسریع در جوانه زنی یکدیگر میشوند ) . بذر هایی که تحت تاثیر اشعه قرار گرفته اند ، پس از رویش ش میشوند و رشد و نمو بذرهای پرتو نگاری نشده همچنان ادامه می یابد . درین حالت ، بدون اینکه احتیاجی به تنک کردن باشد ، گیاهان از تراکم مناسب و مطلوبی برخوردار خواهند شد . این روش ، در مقایسه با روش قبلی ( کاشت متراکم ) ، حدود 50 تا 80 درصد کار کمتری را میطلبد . مقدار بذر مورد نیاز برای هر هکتار ، 3 تا 3/5 کیلوگرم است ( اعم از پرتو نگاری شده یا سالم ) .

3. بذرهای مخلوط : مخلوط کردن بذرهای خشخاش با بذرهای بو داده شده خشخاش و یا ترکیب با سایر مواد دیگر نظیر شن ریزه و غیره روش دیگری است که برای کاشت خشخاش استفاده میشود . اگرچه این روش را در بعضی از کشورها بکار میبرند ، ولی روش منسبی نیست و کمتر مورد استفاده قرار میگیرد . زیرا ، همانطور که گفته شد ، بذرها هنگام جوانه زنی به یکدیگر کمک میکنند و باعث رویش یکدیگر میشوند . درحالیکه ، در روش مخلوط این امتیاز وجود ندارد ، فقط درصدی از آنها رویش مینمایند . بذر مورد نیاز برای هر هکتار 1/5 تا 2 کیلوگرم است .

4.روش دراژه : چون خشخاش بذرهای بسیار کوچکی دارد و نمیتوان آنها را بصورت تک تک و در فواصل معین کشت نمود ، آنها را بصورت دراژه درآورده ( چند بذر که با ماده ی مناسبی بهم چسبیده باشند ) ، سپس آنها را بصورت تک تک و در فواصل معین کشت مینمایند . درین روش ، مقدار بذر مورد نیاز برای هر هکتار زمین ، 8 تا 10 کیلوگرم است . عمق بذر خشخاش در موقع کاشت متفاوت است و به نوع خاک و شرایط آب و هوایی محل رویش بستگی دارد ( بین 1 تا 1/5 سانتی متر ) . کاشت بذر در اعماق بیشتر مناسب نیست ، زیرا قادر به سبز شدن و بیرون آمدن از خاک نخواهد بود ، یا در صورت رویش از رشد و نمو یکسانی برخوردار نخواهند شد .  

مراقبت و نگهداری

مراقبت از خشخاش ، قبل از کاشت گیاه آغاز میشود . پس از برداشت گیاهانی که با خشخاش به تناوب کشت شده اند ، زمین را باید آماده نمود . برای کاشت باید از بذرهایی استفاده کرد که کاملا سالم بوده و عاری از هرگونه قارچ یا عامل بیماری زای دیگر باشند . ازین رو ، قبل از کاشت ، باید بذرها را با موادی نظیر تی . ام . تی . دی یا فالیزان و یا ویتاواکس ( به مقدار 2 تا 3 گرم بر کیلوگرم ) تیمار نمود . همچنین ، زمین مورد نظر را قبل از کاشت بذرها باید برضد آفات مضر ( نظیر لار و حشرات ، بعضی از کرمها و آبدوزک ) ضدعفونی کرد . از مواد مناسبی که برای ضدعفونی خاکها بکار میروند ، میتوان از بازودین ، فورادان 10 گ و سوین به مقدار 15 تا 20 کیلوگرم در هکتار بصورت طعمه یا محلول پاشی استفاده نمود ( پس از استفاده ازین مواد ، خاک را باید برگردان کرد ) . پس از تنک کردن گیاهان در طول ردیف ها نیز میتوان از فورادان 10 گ برای ضدعفونی کردن خاک استفاده کرد . مبارزه با علفهای هرز در طول رویش گیاهان ضروری است و در کمیت و کیفیت محصول نقش مؤثری دارد . از علف کشهای مناسب ، میتوان از دیکوران به مقدار 1/5 تا 1/7 کیلوگرم در هکتار ، نام برد . زمان مناسب برای استفاده از این علف کش ، قبل از کاشت یا پس از کاشت و قبل از رویش بذر میپاشند . چنانچه ازین علف کش با تاخیر ( هنگام رویش گیاه ) استفاده شود ، باعث خشک شدن گیاهان میشود . چنانچه قبل از کاشت بذرها ازین علف کش استفاده شود ، تاثیر آن تا 4 تا 6 هفته باقی میماند و زمین فاقد هرگونه علف هرز خواهد بود .

برای مبارزه با علفهای هرز ، میتوان از علف کشهای انتخابی مناسب نیز استفاده کرد . دیکوران از علف کشهای انتخابی است که به مقدار 2 کیلوگرم در هکتار مورد استفاده قرار میگیرد . زمان مناسب برای استفاده از آن ، هنگامی است گه گیاهان در مرحله ی 8 تا 10 برگی باشند . ازین علف کش میتوان 2 بار تا برداشت محصول استفاده کرد . درین صورت ، زمین عاری از هرگونه علف هرز میشود . اگر از روش اشعه برای کاشت استفاده شده باشد ، بکار بردن علف کش دیکوران مناسب نیست و بجای آن باید قبل از کاشت یا پس از کاشت و قبل از رویش بذر ، از علف کش مزوتوکس به مقدار 7 تا 10 کیلوگرم در هکتار استفاده کرد . از علف کشهای انتخابی دیگری که میتوان در مرحله ی 2 تا 4 برگی گیاهان استفاده نمود ، می توان از رگلون 8 درصد نام برد . چنانچه پس از استفاده از علف کش ها بعضی علفهای هرز در زمین باقی بمانند ، باید برای از میان برداشتن آنها از روشهای مکانیکی استفاده کرد . برگردان کردن خاک نه تنها باعث ازبین رفتن باقیمانده ی علف های هرز میشود ، بلکه سبب تسریع در تهویه ی خاک شده و رشد و نمو گیاهان را سرعت میبخشد . تا قبل از به ساقه رفتن گیاهان ، چندبار میتوان عمل برگردان کردن خاک را انجام داد . اگر کشت خشخاش با استفاده از روش اشعه انجام شده باشد ، گیاهان به تنک کردن نیاز ندارند و در فواصل مناسبی از یکدیگر در طول ردیف ها رشد میکنند . ولی چنانچه از روش کشت متراکم استفاده شده باشد ، باید آنها را در طول ردیف ها تنک کرد

در اینصورت ، فاصله ی دو بوته از یکدیگر ، 2 تا 6 سانتی متر باشد . گیاهان را باید در مرحله ی 4 تا 6 برگی تنک کرد . چنانچه عمل تنک کردن با تاخیر انجام شود ، نه تنها این عمل با مشکل مواجه خواهد شد ، بلکه میزان محصول نیز به نحو چشمگیری کاهش می یابد . معمولا عمل تنک کردن را با دست یا ماشین های مخصوص انجام میدهند ، و چون این عمل بسیار وقت گیر است ، اخیرا از مواد شیمیایی ( علف کش ها ) برای تنک کردن گیاهان خشخاش استفاده میشود . این روش با استفاده از ماشین های مخصوص علف کشها صورت میگیرد . یک درصد گراماکسون را در تانکرهای مخصوص میریزند و در جهت عمود بر ردیف ها به طول 14 تا 15 سانتی متر ، بر روی گیاهان محلول پاشی میکنند . درین بین ، فاصله ای به طول 5 تا 6 سانتی متر تحت تاثیر علف کش قرار نمیگیرد . گیاهانی که در طول این ردیف ها به این علف کش آلوده شده اند ( به طول 14 تا 15 سانتی متر ) خشک میشوند . در حالیکه گیاهان قسمتهای دیگر (  به طول 5 تا 6 سانتی متر که تحت تاثیر این ماده قرار نگرفته اند ) سالم مانده و به رشد خود ادامه میدهند . بدین ترتیب ، گیاهان در طول ردیف تنک میشوند به هر حال ، پس از تنک کردن  ( اعم از مکانیکی و شیمیایی ) ، تعداد مطلوب گیاه در هر هکتار 300 تا 400 هزار بوته است . چنانچه گیاهان تراکم کمتری داشته باشند ، رشد و نمو آنها بهتر و عملکرد گرز ها نیز بیشتر خواهد بود . البته ، در مقیاس وسیع کشت مقدار عملکرد کاهش خواهد یافت . گیاهان در طول رویش ممکن است مورد حمله ی تعدادی از آفات و عوامل بیماریزا قرار گیرند و آسیب زیادی به محصول وارد شود . مهم ترین بیماریهای قارچی ، میتوان از سفیدک ( جنس پرونوسپورا ) نام برد .

برای دفع این قارچ ، میتوان از محلول مناسب ضد قارچ نظیر سوپر کوپروزان 5 درصد یا محلول زینب به مقدار 1/5 تا 2 کیلوگرم در هکتار استفاده نمود . از بیماریهای دیگر خشخاش ، میتوان بیماریهای مخصوص گرز ( سیاهک گرز خشخاش ) را ذکر نمود . وقتی گیاهان به این بیماری مبتلا شوند ، گرزهای کوچک و تغییر رنگ یافته بوجود می آیند . کاشت بذرها در زمان مناسب بطور فاحشی سبب کاهش احتمال بیماری میگردد . چنانچه خشخاش زودتر کشت شود ، گیاهان به این بیماری مبتلا نخواهند شد . برای مبارزه با آفات مربوط به گرز ، میتوان از محلول وفاتوکس یا دیتریفون به مقدار 20 تا 25 کیلوگرم در هکتار و قبل از گلدهی استفاده کرد . در مرحله ی گلدهی همراه با این سموم ، میتوان از محلول های مصون کننده ی زنبورهای عسل نیز استفاده کرد . شته ها از آفات دیگر این گیاه ( متعلق به زیر خانواده ی آیدینه جنس آفیس ) میباشند . این شته ها با تغذیه از شیره ی گیاه ، علاوه بر تضعیف گیاه ، باعث بد شکلی در اندام ها و ترشح مقدار زیادی عسلک و همچنین سبب انتقال بیماریهای قارچی و ویروسی میشوند . از محلول های وفاتوکس یا پریمور قبل یا بعد از مرحله ی گلدهی ، میتوان بر ضد شته ها استفتده کرد .

برداشت محصول

میوه ها در اواخر تیر تا اوایل مرداد میرسند و آماده ی برداشت میشوند . پس از رسیدن میوه ها ، وقتی آنها را تکان میدهیم صدای برخورد بذرها به دیواره های میوه به گوش میرسد . محصول هنگامی برداشت میشود که هوا خشک و رطوبت حاصل از شبنم صبحگاهی روی گیاهان خشک شده باشد . اگر کشت در مقیاس کوچک انجام گرفته باشد ، میتوان با دست آنها را برداشت کرد . درین حالت ، میوه همراه با ساقه به طول 8 تا 10 سانتی متر از گیاه جدا میشود . سپس با شکستن میوه ، بذرها را از داخل آن خارج میکنند . چنانچه گیاهان در مقیاس وسیع کشت شده باشند ، برداشت محصول با دست امکان پذیر نیست و این کار حتما باید با استفاده از وسایل مکانیکی انجام گیرد . برداشت محصول میتواند در یک مرحله یا در دو مرحله صورت پذیرد :

برداشت محصول در یک مرحله : کپسول را باماشینهای جمع آوری غلات از ناحیه ی 10 تا 20 سانتی متری ساقه زیر میوه برداشت میکنند . این روش مناسب نیست ، زیرا نه تنها باعث شکسته شدن کپسول و له شدن بذرها میشود ، بلکه معمولا گرزها همراه با مقدار بیشتری از ساقه جدا میشوند که تاثیر نا مطلوبی در کیفیت مواد مؤثره ( آلکالویید ها ) میگذارد . چون له و شکسته شدن بذر ها تاثیر نامطلوبی بر روغن آنها دارد و سبب بد مزه (تند ) شدن آنها میشود و از طرفی برداشت محصول در یک مرحله سبب مخلوط شدن پوست میوه ها با بذر میگردد ، برداشت محصول در یک مرحله مناسب نیست.

برداشت محصول در دو مرحله : در مرحله ی اول ، میوه را از فاصله ی ده سانتی متری زیر آن برداشت میکنند ، در مرحله ی دوم آنها را شکسته و بذرها را خارج میکنند ( همواره از دستگاههای مخصوص استفاده میشود ) مزایای این روش عبارت است از : عدم شکسته شدن بذرها و در نتیجه عدم تاثیر نامطلوب در روغن ، و جدا شدن گرز همراه با 10 سانتی متر از ساقه ی زیر آن که هنگام استخراج ماده ی مؤثره ، تاثیر نامطلوبی روی آلکالویید نخواهند داشت . پس از برداشت باید مراقب بود که کپسول ها تحت تاثیر رطوبت محیط قرار نگیرند . به هر حال ، پس از برداشت کپسولها و جدا کردن بذرها ، سایر قسمتهای نامناسب و احیانا ععلفهای هرز آن را جدا میکنند . پس از برداشت ، کپسولها را خشک میکنند . برای این کار میتوان از خشک کن های الکتریکی فضای آزاد یا از اتاقهای مخصوص خشک کن استفاده نمود . درین صورت ، آنها را با ضخامت کمی روی هم پهن و خشک میکنند . رطوبت مجاز در بذرها 9 درصد و در کپسول 10 تا 12 درصد است . پس از خشک شدن ، آنها را بسته بندی و در مناطق کاملا خشک و خنک نگهداری میکنند . مقدار محصول متفاوت است و به اوضاع اقلیمی محل رویش گیاه بستگی دارد . مقدار بذر تولید شده ، 9 درصد تا 2/2 تن در هکتار و عملکرد گرز ( وزن خشک ) ، 0/6 تا 2 تن در هکتار است .

جمع آوری بذر

اگرچه خشخاش گیاهی است خودگشن ( انتقال دانه ی گرده بر مادگی بدون عامل خارجی صورت میگیرد ) ، ولی حشرات نقش مهمی در انتقال دانه ی گرده دارند . چنانچه خشخاشهایی از گونه ها یا واریته های نامطلوب در بین گیاهان مورد نظر رویش کرده باشند ، باید بسرعت از محیط مزرعه خارج شوند . بذرهایی برای جمع آوری مناسبند که حشرات در گرده افشانی آنها نقشی نداشته باشند . ازین رو ، باید هنگام جمع آوری بذر به این نکته توجه نمود که تا فاصله ی 500 متری از گیاهان مورد نظر ، گیاهان دیگری از گونه های دیگر یا واریته های نامطلوب کشت نشده باشند . هنگام گلدهی خشخاش ها در مزرعه ، میتوان از روی رنگ گل آنها « پایه های ناخوانده » را مشخص کرد . همچنین ، تفاوت شکل و اندازه ی کپسول در گونه ها و واریته های مختلف ، از راههای تشخیص گونه های خشخاش است . هنگام برداشت بذرها باید دقت نمود که بذر گیاهان سمی نظیر بذرالبنج ، تاتوره و شوکران کبیر با بذر خشخاش مخلوط نشود .

مقالات مرتبط

روغن خشخاش : فواید بی نظیر دارویی و درمانی روغن خشخاش

همه چیز در مورد خشخاش(تریاک)

خواص دارویی گیاه خشخاش

 

نوشته شده درنوشته شده در ژوئن 20, 2021 /  0 / تگ هاخشخاش

کاشت و داشت و برداشت گیاه سداب

نام علمی : Rutae herba

تیره ی سداب : Rutaceae

گیاهشناسی

سداب در نواحی جنوبی مدیترانه گسترش زیادی دارد . این منطقه منشا اصلی سداب محسوب میشود . این گیاه در جنوب و شمال اروپا و شمال آفریقا نیز رویش دارد . سداب گیاهی است چندساله که در خاکهای شنی حاوی مقادیر مناسب کربنات کلسیم کشت میشود . ریشه ی آن قوی ، به رنگ قهوه ای روشن و دارای انشعابهای متعددی است که به طرف اعماق زمین رشد میکند . ارتفاع گیاه باتوجه به شرایط محل رویش متفاوت بوده و بین 50 تا 100 سانتی متر است . پای ساقه ها چوبی است ( در گیاهان چندساله کاملا مشخص است ) . شاخه های جوان انبوه و متراکم و رنگ آنها ، تقریبا شبیه به رنگ برگها (سبز تیره ) میباشد .

برگهای این گیاه دارای بریدگیهای نسبتا عمیق و کم و بیش بیضی شکل است و نسبت به یکدیگر بصورت متناوب قرار میگیرند . گلها نامنظم ، به رنگ زرد و با کلاله ی ساده اند . میوه ی چند برچه ی چند کپسولی و دارای 3 تا 5 خانه است و در سطح کپسول برجستگیهای دایره ای شکل دیده میشود . بذر ها لوبیایی شکل و رنگ آنها قهوه ای تیره یا سیاه است . وزن هزار دانه 2/5 تا 2/19 گرم است . بذر های سداب ، 2 تا 3 سال قوه ی رویشی مناسبی دارند . رویش آنها در درجه ی حرارت 12 تا 15 درجه ی سانتی گراد بخوبی انجام میگیرد . پس از 17 تا 26 روز همه ی بذرها سبز میشوند . رشد گیاه در سال اول رویش بسیار کند و اهسته است و گیاه به گل نمینشیند در حالیکه در سالهای بعد رشد سریع و مناسبی خواهد داشت . در سال دوم در بهار (اوایل فروردین) رویش گیاه آغاز میشود و اولین گلها اواخر اردیبهشت و همه ی گلها اواخر مرداد پدیدار میشوند . میوه ها از اوایل مرداد بتدریج میرسند .

مواد موثره

برگها دارای 0/1 تا 0/9 درصد « کومارین » و « فورانو کومارین » میباشند ( که جزء ترکیبات فلنیک هستند ، مثل «پزورالن » و « برگاپتن » ) . گیاه بوی تند و تقریبا نامطبوعی دارد که ناشی از وجود اسانس است اسانس پس از ترشح ، در مجاری مخصوص انباشته میشود . مقدار اسانس بین 0/3 تا 0/7 درصد است . خصوصیات فیزیکی اسانس ، برحسب شرایط محل رویش متفاوت است . مهمترین ترکیبات اسانس  « متیل هپتیل کتون » ( 20 تا 70 درصد ) ، « متیل_ان _اکتیل کتون » و « متیل نونیل کتون » میباشند . پیکر این گیاه همچنین حاوی 0/2 درصد « کینولین » ، « فورانو کینولین » و « اکریدون » می باشد که از الکالوییدهای سمی و مرگ آور شمرده میشوند .

خواص دارویی

پیکر رویشی و برگهای این گیاه خاصیت دارویی دارند . امروزه از مواد مؤثره ی این گیاه برای کاهش فشار خون و تقویت مویرگها ونیز کاهش قابلیت نفوذ مویرگها استفاده میشود . سداب برای مداوای بیماریهای صفراوی هم به کار می رود . از مواد مؤثره ی این گیاه ، داروهایی در صنایع نوین داروسازی ساخته شده و به بازار عرضه می گردد . مهمترین آنها عبارتند از : «روتوزید» ، «روتاسکوربین» و «روتوفیلین» . چنانچه «روتین» حاصل از سداب با مقادیر مناسبی ویتامین «ک» ترکیب شود ، خاصیت قوی ضد خونریزی خواهد داشت .

نیازهای اکولوژیکی

سداب در طول رویش ، به هوای گرم و تابش آفتاب نیاز دارد . هوای سرد ، آب فراوان و سایه ، از سرعت رشد آن میکاهند . درجه حرارت مناسب برای رویش بذر ، 12 تا 15 درجه سانتی گراد است . دمای زیاد و نور کافی برای کشت سداب مناسب است و تاثیر مثبت در میزان مواد مؤثره ی آن دارد . ازین رو ، بهتر است این گیاه در دامنه های جنوبی تپه ها کشت شود . عناصر و مواد غذایی مناسب و وجود ترکیبات کلسیم در خاک و همچنین آبیاری منظم ، نقش عمده ای در افزایش عملکرد ( اعم از پیکر رویشی و مواد مؤثره ) دارد .

تناوب کشت

سداب 5 تا 6 سال عمر دارد . از این رو ، باید مکانی رو برای کاشت آن انتخاب کرد که بتواند نیازهای خود را برای مدت مذکور رفع کند . تناوب کاشت صحیح برای این گیاه اهمیت خاصی دارد . محل رویش سداب باید عاری از علف هرز باشد . غلات و گیاهان وجینی برای تناوب کاشت با سداب ، مناسب میباشند . از آنجا که ریشه ی سداب گسترش زیادی دارد ، تاثیر نا مطلوبی در رشد و نمو گیاهانی نظیر غلات و گیاهان وجینی که ریشه ی کم عمقی دارند ، بر جای نمی گذارد .

عناصر و مواد غذایی مورد نیاز

سداب در طول رویش ، بمنظور بهبود در رشد و افزایش مواد مؤثره ، به عناصر و مواد غذایی مناسب نیاز دارد . در فصل پاییز افزودن 15 تا20 تن در هکتار کودهای حیوانی کاملا پوسیده به زمینهایی که این گیاه در آنها کشت میشود ، نقش عمده ای در افزایش عملکرد دارد . مقدار کود شیمیایی لازم برای سداب ، 50 تا 60 کیلوگرم در هکتار اکسید پتاس میباشد . کود ها را پس از تسطیح زمین بر سطح خاک پاشیده و با دیسک تا عمق 15 تا 20 سانتی متر مخلوط میکنند . هرسال مواد و عناصر غذایی مورد نیاز را به خاک می افزایند تا عملکرد افزایش یابد ، ازین رو ، از سال دوم در پاییز 30 تا 40 کیلوگرم در هکتار اکسید فسفر و 20 تا 35 کیلوگرم در هکتار اکسید پتاس ، و اوایل بهار قبل از اینکه شاخه های جدید ظاهر شوند . 40 تا 50 کیلوگرم در هکتار ازت به خاک اضافه میشود . هرسال پس از اولین برداشت ، با توجه به شرایط خاک و مواد و عناصر غذایی آن ، مقداری کود ازت به زمین داده میشود .

آماده سازی خاک

چون سداب گیاهی است چندساله ، قبل از کاشت باید زمین را کاملا آماده نمود . موفقیت در کاشت این گیاه ، به آماده ساختن زمین بستگی دارد . در اولین فرصت پس از برداشت محصول ، قبل و تا اوایل پاییز پس از افزودن کودهای حیوانی کاملا پوسیده ، زمین را شخم متوسطی می زنند . سپس کودپاشی نموده ، پس از خرد کردن کلوخه ها زمین را با دیسک تسطیح میکنند . برای کشت سداب ، بستر خاک را اواخر زمستان آماده میکنند . کنترل علفهای هرز قبل از کاشت و نیز تهیه ی بستر عاری از علفهای هرز ، ضرورت دارد .

روش کاشت

کاشت وتکثیر سداب بوسیله ی بذر صورت میگیرد و روش آن به شرایط آب و هوای منطقه بستگی دارد و معمولا به دو روش «مستقیم» و «غیر مستقیم» انجام میگیرد .

کشت مستقیم : کشت سداب در سطوح کم همواره بطور مستقیم صورت میگیرد . درین روش ، بذرها بصورت ردیفی و در فواصل مناسب کشت میشوند . بلافاصله پس از کاشت  ، آبیاری مناسب بمنظور رویش یکسان بذرها ضروری است .

کشت غیرمستقیم : از این روش در مقیاس وسیع کشت استفاده میشود . بذرهای سداب را در زمان مناسب در خزانه ی هوای آزاد که بستر آن به همین منظور آماده شده ( خاک سطحی نرم و حاوی مقادیر مناسبی ترکیبات هوموسی است ) ، کشت مینمایند . آبیاری منظم و وجین علفهای هرز ، نقش عمده ای در رشد نشاء ها دارد . پس از آنکه ارتفاع نشاءها به 20 تا 25 سانتی متر رسید . آنها را به زمین اصلی که قبلا آبیاری شده و خاک مرطوبی نیز دارد ، با رعایت فواصل ، منتقل میکنند . پس از انتقال تمام نشاءها به زمین اصلی ، باید آنها را آبیاری نمود .

مراقبت و نگهداری

در سال اول ، رویش گیاهان کند است ، به همین دلیل علفهای هرز میتوانند بدون رقابت و به سرعت توسعه یابند ، لذا کنترل علفهای هرز قبل از کاشت و نیز تهیه ی بستر عاری از علف هرز ضرورت دارد . در طول رویش سداب ، باید با علفهای هرز گیاهان بطور منظم مبارزه کرد . از علف کشهای انتخابی سداب ، میتوان از هونگازین نام برد . از سال دوم ، اوایل بهار ، قبل از رویش مجدد گیاهان ، میتوان از این علف کش استفاده کرد . تحقیقات نشان میدهد که مبارزه ی شیمیایی با علفهای هرز ، به تنهایی نتیجه ی مطلوبی ندارد و جمع آوری از طریق مکانیکی ( بوسیله ی کولتیواتور ) نتیجه ی بهتری در برخواهد داشت . اگر بارندگی کم باشد و مقدار رطوبت خاک رو به نقصان رود ، بلافاصله باید گیاهان را آبیاری کرد . تاخیر ممکن است باعث بروز صدمات جبران ناپذیری به محصول گردد . سداب گیاهی مقاوم است و به عوامل بیماریزای قارچی ، باکتریایی و یا ویروسی کمتر آلوده میشود . همچنین از آنجا که 2 یا 3 مرتبه در سال میتوان محصول سداب را برداشت کرد ، کاشت آن مقرون به صرفه است .

برداشت محصول

این گیاه از سال اول رویش حاوی مواد مؤثره ی دارویی است که مقدارش با شروع گلدهی به حداکثر میرسد . ازین رو ، بهتر است برداشت محصول درین مرحله انجام گیرد . پس از برداشت پیکر رویشی ، مجددا گیاه شاخه ها و برگهای جدید تولید میکند . اگر زمین و خاک و سایر شرایط اقلیمی مطلوب باشد ، گیاهان دوباره گل میدهند ، بطوریکه قبل از فصل سرما ، یعنی در اوایل پاییز (مهر_آبان ) میتوان دوباره محصول را برداشت کرد . ( معمولا از سال دوم به بعد میتوان محصول را برای 2 یا 3 بار برداشت کرد . ) گیاهان هنگام برداشت ، باید از فاصله ی 12 تا 15 سانتی متری سطح زمین چیده شوند . در سطوح کوچک ، محصول با داس برداشت میشود ؛ در حالیکه در مقیاس وسیع کشت باید از ماشینهای مخصوص برداشت استفاده کرد . اگر گیاهان در تابستان برداشت شوند ، باید مدت کمی روی زمین بمانند تا از میزان رطوبت آنها کاسته شود . چنانچه این عمل در پاییز صورت گیرد ، نیازی به این کار نیست و آنها را باید بلافاصله به خشک کن منتقل کرد .

گفتنی است عمل انتقال و شستشوی گیاهان باید با دستگاه انجام گیرد . اگر این اعمال با دست صورت بگیرد ، کارگران باید از دستکش ، روپوش و ماسکهای مخصوص استفاده کنند . زیرا تماس گیاهان با دست ، بخصوص در هوای آفتابی به علت وجود آلکالوییدهای سمی و خطرناک ، مسمومیتهای شدید یا حساسیتهای شدید پوستی ایجاد می کند . پس از اتمام کار ، کارگران حتما باید حمام کرده و بدن خود را با آب و صابون بشویند . مقدار محصول سداب ( اندامهای هوایی خشک ) ، بین 3/5 تا 4 تن در هکتار است . نسبت محصول تازه به خشک 5 به 1 است .

مقالات مرتبط

۵ خاصیت شگفت انگیز روغن سداب