ماشین آلات کشاورزی مربوط به خاکورزی ( گاوآهن ها)

​

 ​

چهار هدف اصلی در خاک ورزی:

1.مخلوط کردن بقایای گیاهی و حاصلخیزی خاک و غیره
2. آماده سازی بستر بذر
3.کنترل علف های هرز
4.حفظ منابع آبی و خاکی

خاک ورزی را با توجه به مقدار مخلوط شدن و زیر و رو شدن خاک در زمان عملیات تقسیم بندی می کنند . خاک ورزی اولیه معمولا خاک سطحی و اغلب بقایای گیاهی را برگردان می کند . خاک ورزی اولیه اغلب اولین عملیات پس از برداشت محصول می باشد. ماشین آلات خاک ورزی ثانویه مقدار کمی از خاک و بقایای مانده از گیاهان را با خاک مخلوط و دفن می کنند. بنا به دلایل خوب و منطقی بسیاری ما در زمین های زراعی کشت می کنیم در حالیکه از طرفی ممکن است اثرات منفی نیز داشته باشد . اگر سطح خاک خالی و دارای پوشش نباشد یک عامل بسیار خوب برای فرسایش توسط باد و آب است فرسایش یک مسئله مهم است زیرا ما خاک حاصلخیز سطحی که تشکیل شده از مواد آلی و مغذی است را از دست می دهیم و این باعث کاهش حاصلخیزی و باروری خاک میگردد. روش های مدیریتی جهت کنترل فرسایش میتواند کار آمد باشد. در یک سیستم مدیریتی جدید از خاک ورزی سبک و ناچیز و همچنین باقی گذاشتن بقایای گیاهی در سطح خاک استفاده می شود. در سال های اخیر اکثر کشاورزان از این راه و روش استفاده می کنند به این روش بدون خاک ورزی ، سیستم مدیریتی باقی مانده های گیاهی ، حفظ خاک و خاک ورزی و …. می گویند .

گاوآهن های برگردان دار:

این نوع گاوآهن ها در اروپا استفاده می شده و از آنجا به سایر نقاط جهان منتقل شده است این نوع گاوآهن ها 90 تا 95 درصد بقایای گیاهی را در هر سری عملیات دفن می کنند و تنها 5 تا 10 درصد از بقایا و خاک سطحی زیر و رو نمی گردد.

گاوآهن های دیسکی:

این نوع گاوآهن ها در سر تا سر آمریکا مورد استفاده قرار می گیرد و 80 تا 90 درصد بقایای گیاهی را برگردان می کند و تنها 10 تا 20 درصد بقایا در سطح خاک باقی می ماند.

برای خواندن ادامه مطلب ماشین آلات کشاورزی مربوط به خاکورزی ( گاوآهن ها) کلیک کنید.

​

انواع روشهای خاک ورزی و اهداف آنها

​

 ​

بعضی از اهداف کلی خاک ورزی عبارتند از :

1.بهسازی ساختمان خاک

اصولاً ساختمان دانه دانه خاک که موجب نفوذ سریع آب و حفظ و نگهداری صحیح آن، افزایش گنجایش هوا و تسهیل تهویه خاک و تقلیل مقاومت آن در مقابل ریشه دوانی شود مورد نظر است. از طرف دیگر یک بستر مطلوب برای بذر معمولاً بر وجود ذرات کوچکتر و نرمتر خاک در مجاورت بذر ها دلالت می کند. اما باید توجه داشت که امکان بهسازی ساختمان خاک از طریق عملیات خاکورزی، تنها در شرایط کاملاً مطلوب رطوبت خاک انجام پذیر است.در غیر این صورت اثر خاک ورزی بر ساختمان خاک اغلب زیان آور خواهد بود تا سودمند. چنانچه در هنگام عملیات خاک ورزی، خاک بیش از حد رطوبت داشته باشد، خاک فشرده شده و در صورتی که خاک بیش از حد خشک باشد، خاک پودر می شود.

2. حفظ و نگهداری رطوبت

چنانچه خاک ورزی بر اساس روشهای تأیید شده حفاظت خاک انجام گیرد.، می تواند در کاهش آبدوی سطحی مؤثر واقع شود. بدین ترتیب عملیات خاک ورزی باعث بهتر شدن نفوذ آب در خاک می شود. و ممکن است میزان آب ذخیره شده در خاک را دو برابر نماید. سطح ناهموار به وجود آمده پس از خاکورزی می تواند از طریق کاهش آبدوی سطحی و به حداقل رساندن سله بستن سطح خاک موجب افزایش نفوذ آب در خاک گردد. همچنین با پوششی از بقایای گیاهی که سطح خاک را در مورد اصابت قطرات باران محافظت می کند می توان نتایج حاصله را افزایش داد.

3. تهویه خاک

جریان هوا معمولاً در خاک هاییی که دارای ساختمان خوب هستند رضایت بخش می باشد. خاک هایی که به شدت فشرده می باشد، با از دست دادن آب خود در فصل خشک ترک می خورند. این ترک های عمیق تنها تا اندازه ای باعث بهبود جریان هوا می گردند.

4.نفوذ پذیری خاک

استفاده از تراکتور های چرخ دار و ادوات سنگن در زراعت های آبی موجب فشرده شدن خاک گاهی اوقات تا عمق 50 سانتیمتری می شود و بدین ترتیب اثر بدی در نفوذ آب می گذارد.این موضوع همراه با تقلیل در رشد ریشه بوده و باعث کندی رشد گیاه می گردد. به منظور بهتر شدن نفوذ آب در خاک، لایه های فشرده شده باید از بین بروند. این کار با استفاده از وسایلی که لایه های فشرده شده را خرد می کنند حاصل می شود. معمولاً عمق 30 سانتیمتری کافی است اما چنانچه برداشت محصول در زمان مرطوب بودن خاک انجام گرفته باشد، این عملیات تا عمق 50 سانتیمتری یا بیشتر مورد لزوم است.

5. ریشه دوانی

خاک ورزی معمولاً بر روی یک دهم از خاکی که ریشه اکثر محصولات در آن گسترش پیدا می کند، مؤثر است. بنابراین تنها به میزان محدودی در نفوذ ریشه در خاک تأثیر می گذارد.حتی استفاده از زیرشکن (ساب سویلر) نیز به طور کامل نمی تواند در نفوذ بیشتر ریشه به اعماق تأثیر زیادی داشته باشد.تأمین مقدار زیادی از مواد غذایی و آب در لایه های زیرین خاک بیش از عملیات خاک ورزی باعث نفوذ ریشه به اعماق خاک خواهد شد مگر اینکه یک لایه سخت عمقی تشکیل شده باشد. بنابراین شکستن این لایه سخت به وسیله شخم زدن و استفاده از زیر شکن، معمولاً برای بهتر شدن نفوذ ریشه در خاک ضروری می باشد.

برای خواندن ادامه مطلب انواع روشهای خاک ورزی و اهداف آنها کلیک کنید.

​

کیوانو یا خربزه شاخدار (Kiwano)

​

 ​

نام علمی:

Cucumis metuliferus

تیره:

Cucurbitaceae

خربزه شاخ دار یا کیوانو یکی از گیاهان رونده و یک ساله از خانواده کدوئیان است. میوه این گیاه به دلیل شاخی شکل یا خار دار بودن به این نام، نام گذاری شده است. میوه های رسیده پوستی به رنگ نارنجی مایل به زرد و گوشتی به رنگ سبز، ژله ای شکل و ترش مزه دارند. بافت میوه این گیاه مشابه خیار می باشد.

خربزه شاخ دار یا شاخی شکل بومی آفریقا است و امروزه در کشور های دیگری نظیر کالیفرنیا، میسی سیپی، شیلی، استرالیا و نیوزیلند نیز کشت می شود.

این میوه ها از گذشته به عنوان منبع غذایی مردم آفریقا به شمار می آید و حاوی مواد مغذی بسیاری است.

گیاهشناسی

خربزه شاخ دار گیاهی یکساله و رونده بوده که دارای شاخه های بالارونده می باشد. بخش های رویشی گیاه زبر و دارای کرک های پراکنده می باشد. ساقه ها بیش از 3 متر طول داشته و از یک ساقه زیرزمینی چوبی خارج می شوند.

برگ ها پهن، تخم مرغی – قلبی شکل، به ابعاد 90 × 100 میلی متر، فاقد لوب یا پنجه ای شکل و دارای 3 تا 5 لوب هستند. رگبرگ های سطح زیرین برگ دارای تعداد زیادی کرک های زبر و حاشیه برگ دارای دندانه هایی کوچک می باشند. این برگ ها دارای دمبرگ هایی به طول بیش از 100 میلی متر هستند.

این گیاه یک پایه بوده و گل های نر و ماده به صورت جدا از هم و روی یک گیاه تشکیل می شوند. گل های نر به صورت منفرد، بدون دمگل یا دارای دمگل های کوتاه، به رنگ زرد روشن یا مایل به سبز بوده و جام گل در آنها حدود 5 تا 10 میلیمتر نیز طول دارد. گل های ماده به صورت منفرد و دارای دمگل های طویلی به طول 20 تا 60 میلی متر و دارای تخمدانی به طول 20 سانتیمتر هستند. این گل ها به رنگ سبز کمرنگ و دارای خار های گوشتی متعدد و کوچک به رنگ سبز تیره بوده و جام گل نیز در آنها به رنگ زرد و به طول 8 تا 15 میلی متر می باشد.

میوه ها بیضوی – استوانه ای، کمی سه گوش، به طول 60 تا 150 میلیمتر و عرض 30 تا 60 میلیمتر (میوه های رسیده)، در ابتدا به رنگ خاکستری مایل به سبز و در صورت رسیدن به رنگ زرد تا قرمز مایل به نارنجی، فاقد خطوط طولی هستند. این میوه ها دارای خارهای پراکنده و کمی زبر، گوشتی و به ابعاد 10 × 2-5 میلیمتر می باشند. هر میوه دارای تعداد زیادی بذر می باشد.

بذرها پهن، بیضی شکل و به طول 6 تا 9 میلی متر هستند که توسط بافتی ژله ای و به رنگ سبز روشن یا سبز زمردی احاطه شده اند.

برای خواندن ادامه مطلب کیوانو یا خربزه شاخدار (Kiwano) کلیک کنید.

​

چریمویا (Cherimoya)، میوه ای شیرین با بافت خامه ای

​

 ​

نام علمی:

Annona cherimola

تیره:

Annonaceae

گیاهشناسی

“آنونا چریمولا” که به آن “چریمویا” نیز گفته می شود گیاهی است با میوه های خوراکی و از خانواده ی آنوناسه که بومی دره های رشته کوه های آند از پرو، اکوادور و کلمبیا می باشد. اما به صورت تجاری در استرالیا، آمریکای جنوبی، آسیا، اسپانیا، ایتالیا و کالیفرنیا نیز کشت می شود.چریمویا درخت یا درختچه ای چوبی، سریع الرشد با شاخه های انبوه است. این گیاه اغلب همیشه سبز می باشد اما کمی خزان پذیری نیز در برخی از شاخه ها و برگ های آن دیده می شود. ارتفاع این درخت به 5 تا 9 متر می رسد. شاخه های بالغ، شاداب و چوبی بوده و شاخه های جوان و شاخه های کوچک انتهایی به صورت نرم، حصیری، نازک، کوتاه و با کرک های زنگاری رنگ دیده می شوند.برگ ها چرمی، به طول 5 تا 25 سانتیمتر و عرض 3 تا 10 سانتیمتر، بیضی شکل، در انتهای نوک تیز و نزدیک به دمبرگ به صورت گرد می باشند. کرک های جوان پوشیده از کرک های نرم، کوچک، درهم و زنگاری شکل است. زمانی که برگ ها بالغ می شوند، این کرک ها فقط بر روی رگبرگ های بخش زیرین برگ ها دیده می شوند. سطح رویی برگ فاقد کرک و به رنگ سبز متوسط و کمرنگ با رگبرگ هایی کمرنگ تر می باشند اما سطح پشتی یا زیرین برگ ها به رنگ سبز مایل به خاکستری کمرنگ، مخملی با رگبرگ هایی برآمده به رنگ سبز کمرنگ مشاهده می شوند. سطح زیرین برگ های جدید نسبتاً سفید رنگ به نظر می رسد. این برگ ها منفرد، با آرایش متناوب و دو ردیفه می باشند. برگ ها با دمبرگی به طول 6 تا 10 میلیمتر و دارای کرک های انبوه به ساقه متصل می شوند. گل ها به رنگ سبز بسیار کمرنگ، گوشتی، به طول 3 سانتیمتر با عطری همانند میوه و قوی هستند. هر گل دارای سه عدد گلبرگ بیرونی به رنگ مایل به سبز، گوشتی و کشیده و نیز سه عدد گلبرگ کوچکتر و درونیبه رنگ مایل به صورتی با کرک های درهم و کوچک به رنگ زرد یا قهوه ای می باشند. نقطه هایی به رنگ ارغوانی و نیز تعدادی پرچم بر روی گلبرگ های درونی وجود دارد. این گل ها بر روی شاخه ها به صورت متقابل با برگ ها، منفرد یا به صورت گروه های دو یا سه تایی ظاهر می شوند. هر گل به وسیله ی دمگلی پوشیده از کرک های زنگاری رنگ و به طول حدود 8 تا 12 میلیمتر به شاخه متصل می شود. جوانه های گل نیز در ابتدا دارای 15 تا 18 میلیمتر طول و 5 تا 8 میلیمتر نیز عرض می باشند. گل های این گیاهان هرمافرودیت بوده و دارای سیستم خودناسازگاری می باشند در نتیجه خودگرده افشانی در آنها صورت نمی گیرد. مکانیسم خودناسازگاری آنها به این صورت است که اندام های چنسی نر زودتر از اندام های جنسی ماده می رسند و آماده ی تلقیح می شوند. بنابراین برای گرده افشانی نیاز به حشرات گرده افشان مانند زنبورهای عسل می باشد. با استفاده از گرده افشانی دستی نیز می توان اقدام به تولید میوه های مطلوب در باغ نمود. برای این منظور، گرده ها در زمان رسیدن جمع آوری شده و در کیسه های مخصوصی نگهداری می شوند. در زمان مناسب (رسیدن و آماده ی تلقیح شدن مادگی) گرده ها بر روی گل ها افشانده می شوند.  میوه ها مخروطی یا قلبی شکل، به طول 10 تا 20 سانتیمتر و قطر 5 سانتیمتر و به رنگ سبز پررنگ مشاهده می شوند. پوست میوه به صورت فلس های روی هم رفته یا زگیل های برآمده دیده می شود. این میوه ها زمان رسیدن به رنگ قهوه ای تبدیل می شوند و سطح آنها نیز شکاف می خورد. میانگین وزن هر میوه حدود 150 تا 500 گرم می باشد اما در برخی موارد نیز میوه هایی به وزن 2.7 کیلوگرم یا بیشتر نیز گزارش شده است. گوشت میوه های رسیده به رنگ سفید مایل به کرم و حاوی تعدادی بذر سخن، غیرخوراکی، به رنگ قهوه ای یا سیاه، لوبیایی شکل و براق به طول حدود یک تا دو سانتیمتر و عرض 0.5 تا 1 سانتیمتر می باشد.   گل ها از اواخر زمستان تا اوایل تابستان تشکیل می شوند و میوه ها نیز به دنبال آنها از اکتبر تا “می” می رسند.

برای خواندن ادامه مطلب چریمویا (Cherimoya)، میوه ای شیرین با بافت خامه ای کلیک کنید.

​

سالاک یا میوه پوست ماری (Salak)

​

 ​

نام علمی:

Salacca zalacca

تیره:

Arecaceae

درخت سالاک، پوستی همانند فلس و قهوه‌ای رنگ شبیه پوست مار دارد و به همین دلیل مردم محلی آنجا آن را میوه مار یا میوه پوست مار نیز می‌نامند.میوه سالاک شبیه انجیری بزرگ است و پوست آن سفت و خشک و مانند فلس می‌ماند. میوه نرسیده سالاک ترش مزه است اما رسیده آن طعمی شیرین و مزه ای مانند آناناس دارد.

سالاک (Salak) میوه ای استوایی با ظاهری عجیب و غریب است که پوست فلس مانند و قهوه ای رنگ آن شبیه پوست مار است و به همین دلیل مردم محلی آنرا میوه مار یا میوه پوست مار نیز می نامند.

گیاهشناسی

نخل میوه مار بالتیک تا 2 متر رشد می کند و می تواند برای 50 سال یا بیشتر محصول تولید کند. برگها به صورت منقار ، به طول 7 سانتیمتر ، در قسمت فوقانی به رنگ سبز براق ، در پایین به مایل به سفید است. خارها در دمبرگها و در قاعده برگها رشد می کنند. تنه درخت نخل نیز خاردار است و دارای صفحات پوسته پوسته است.

گلها ماده و نر ، به رنگ قهوه ای هستند ، در دسته های ضخیم جمع شده و نزدیک پایه زمین روی تنه شکل گرفته اند. میوه ها هستند گلابیشکل یا بیضی شکل ، به صورت گوه ای شکل در پایه ، به صورت خوشه ای روی درخت خرما رشد می کند. قطر میوه – تا 4 سانتی متر ، وزن از 50 تا 100 گرم. میوه ها با پوستی قهوه ای غیر معمول با خارهای کوچک پوشیده می شوند ، شبیه فلس های مار

تفاله میوه آن بژ است ، از یک یا چند قسمت تشکیل شده است که محکم به یکدیگر متصل شده اند. در داخل هر بخش از پالپ 1-3 استخوان بزرگ بیضی شکل قهوه ای وجود دارد. میوه های مار طراوت ، شبیه به اناناس با موز، که عطر و طعم سبک و رایحه مغز را تکمیل می کند. میوه های نارس به دلیل داشتن تانن زیاد از نظر طعم بسیار قابض هستند.

برای خواندن ادامه مطلب سالاک یا میوه پوست ماری (Salak) کلیک کنید.

​

جک فروت (Jackfruit)، بزرگترین میوه درختی

​

 ​

نام علمی:

Artocarpus heterophyllus

تیره:

Moraceae

گیاهشناسی

“جک فروت” با نام علمی ‏Artocarpus heterophyllus‏ گیاهی از خانواده ‏Moraceae‏ محسوب می شود و درختی است که در مناطق جنوبی و جنوب شرقی آسیا و در قسمت شرقی آفریقا پراکنش دارد. میوه این گیاه یکی از بزرگ ترین میوه های جهان به شمار می رود، چرا که وزن میوه های این درخت به بیش از 35 کیلوگرم و طول آن به بیش از 90 سانتیمتر می رسد. نام جک فروت (‏jackfruit‏) از لغتی در زبان مالایی (زبان بومی مالزی) با نام ‏Chakka‏ مشتق شده و کشت آن در مناطق استوایی و گرمسیری متداول است. طبق پژوهش های صورت گرفته در هند مشخص شده است که سابقه کاشت این درخت به 3 تا 6 هزار سال پیش باز می گردد.جک فروت درختی بومی دامنه های جنوب هیمالیا در شرق هند است. جک فروت درختی همیشه سبز است که تنه ای نسبتاً کوتاه با تاجی متراکم دارد. ارتفاع آن بین 10 تا 20 متر متغیر است و قطر تنه به بیش از 50 سانتیمتر بالغ می شود.پوست درخت به رنگ قهوه ای متمایل به مشکی و پوست داخلی درخت به رنگ صورتی و محتوی لاتکس است.برگ هایی متناوب دارد که به دو قسمت تیغه ای تقسیم شده اند. برگ ها حالتی چرمی شکل دارند و در گیاه جوان این برگ ها به رنگ سبز روشن مشاهده می شود. برگ ها در درختان مسن تیره تر هستند و لبه هایی صاف دارند.دوره گلدهی اواسط بهمن تا اواخر اسفند ماه است و گل های دوجنسی دارد. درخت جک فروت پس از سه سالگی شروع به میوه دهی کرده و سالانه بیش از 250 میوه می دهد. میوه دارای پوستی ضخیم به رنگ زرد و متمایل به زرد و دندانه دار و در آن دانه هایی تخم مرغی شکل موجود است. این دانه ها توسط لایه ای خمیری مانند به رنگ زرد طلایی پوشیده می شود.میوه ها روی تنه درخت رشد می کنند و اندازه های متفاوتی دارند. هنگام رشد اولیه به رنگ زرد مایل به سبز هستند، پس از گذشت مدتی و تا رسیدن کامل میوه، رنگ آنها به رنگ قهوه ای متمایل به زرد می شود. طول اندازه میوه ها متغیر و بین 30 تا 100 و قطر آن 15 تا 50 سانتیمتر است. این میوه ها وزنی بین 10 تا 15 کیلوگرم دارند و زمان رسیدن آنها تیرماه است. طعم دانه های موجود در جک فروت مانند شاه بلوط است و در برخی کشورها از این میوه به شکل خام، پخته یا به شکل خشک شده استفاده می شود.‏

برای خواندن ادامه مطلب جک فروت (Jackfruit)، بزرگترین میوه درختی کلیک کنید.

​

میوه منگوستین یا ترگیل (Mangosteen)

​

 ​

نام علمی:

Garcinia mangostana

تیره:

Clusiaceae

منگوستین (Mangosteen) یا ترگیل یک میوه گرمسیری است که به عنوان یکی از میوه‌های بسیار خوش طعم جهان شهرت دارد و عنوان ” ملکه میوه ها ” را به خود اختصاص داده است . درخت منگوستین اغلب در آسیای جنوب شرقی در کشورهایی مانند کامبوج، چین، اندونزی، مالزی، سنگاپور، تایوان و تایلند رشد می‌کند .بخش خوراکی این میوه نرم, سفید رنگ و بسیار معطر است و مشابه پرتقال از برش های متعددی تشکیل شده که اندازه های آنها متفاوت است. بخش های بزرگتر دارای یک دانه و برش های کوچکتر بدون دانه و بسیار نرم و لطیفند بطوری که در دهان آب میشوند.

گیاهشناسی

گیاه منگوستین ارغوانی که در زبان عامیانه به آن منگوستین گفته می شود یکی از درختان همیشه سبز و چندساله ی نواحی گرمسیری است و بومی جزایر ساندا و مالوکاس در اندونزی می باشد.این گیاه معمولاً در جنوب شرقی آسیا، و همچنین نواحی گرمسیری کشورهای آمریکای جنوبی مانند کلمبیا، هند و پورتوریکو رشد می کند.این درختان تا ارتفاع حدود 6 تا 25 متر رشد می کنند. همچنین دارای تنه ای راست و زبر و تاجی انبوه می باشند. پوست جوان به رنگ سبز روشن و صاف است که با مسن شدن درخت به تدریج به رنگ قهوه ای تیره و خشن و زبر تبدیل می شود.تمام بخش های گیاه در صورت زخمی شدن، شیرابه ای زرد رنگ از خود تراوش می کنند.برگ ها ضخیم، با آرایش متقابل، بیضی شکل، به رنگ سبز روشن و به طول 8 تا 15 سانتیمتر می باشند.گل ها به صورت منفرد یا به صورت جفتی در انتهای شاخه ها ظاهر می شوند. این گل ها 2.5 تا 5 سانتیمتر قطر داشته و دارای چهار گلبرگ سفید مایل به صورتی و چهار کاسبرگ پایا هستند.میوه منگوستین شیرین و تند، آبدار، گاهی فیبری، و دارای کیسه های آبدار (مانند مرکبات) می باشد. همچنین این میوه ها وقتی که می رسند دارای پوستی به رنگ ارغوانی مایل به قرمز تیره و غیر خوراکی هستند. در هر میوه، گوشتی خوراکی و خوشبو که بذر را در بر می گیرد وجود دارد. بذور این گیاه از نظر شکل و اندازه مشابه بادام می باشند.درخت منگوستین در کمتر از 5 تا 6 سال می تواند به باردهی برسد اما در برخی موارد باردهی تا 8-10 سال طول می کشد. مقدار عملکرد محصول در گونه های مختلف و در شرایط آب و هوایی مختلف می تواند متفاوت باشد. همچنین عملکرد محصول به سن درخت نیز بستگی دارد. درختان جوان در اولین باردهی خود می توانند حدود 200 تا 300 میوه (هر درخت) تولید کنند. درختان بالغ در هر فصل به طور میانگین حدود 500 میوه تولید می کنند. درختان 30 تا 45 ساله در بلوغ کامل خود ممکن است حدود 3000 میوه تولید کنند.

برای خواندن ادامه مطلب میوه منگوستین یا ترگیل (Mangosteen) کلیک کنید.

​

آووکادو، میوه ای خوشمزه

​

 ​

نام علمی:

Persea americana

تیره:

Lauraceae

گیاهشناسی

گل و میوه: گل ها درون خوشه های فشرده یا باز بوده، 5 تا 8/2 میلی متر طول داشته به رنگ متمایل به سبز هستند. گل پوش های داخلی و خارجی به طول 4 تا 6 میلی متر، بیضوی تا بیضوی – تخم مرغی می باشند. بساک ها به طول 3.5 میلی متر و میله پرچم ها به طول 2/3 میلی متر بوده، تخمدان تخم مرغی یا گلابی شکل و کرک دار است. میوه نهایتا به صورت سفت، سبز و گوشتالود به طول تا 18 سانتی متر، صاف و با گوشت چرب در آمده، دانه ای بسیار بزرگ دارد.

برگ ها، ساقه و ریشه: آووکادو درختی به ارتفاع تا 40 متر و تنه ای به قطر 60 سانتی متر، با برگ های بیضوی باریک تا پهن به طول 6 تا 30 و عرض 3/5 تا 19 سانتی متر با سطح فوقانی چسبناک و سطح پایینی کرک دار می باشد

برگ های این درخت ضخیم و سبز و گل های آن کوچک و سبز رنگ است. میوه آن مانند گلابی و دارای پوستی سخت به رنگ سبز تیره و یا سیاه است.

در حدود 400 نوع مختلف آووکادو وجود دارد که بعضی از آن ها دارای پوست صاف و سبز رنگ بوده ولی پوست برخی از آن ها سیاه و خشن است.

مدرکی در دست است که نشان می دهد مایاها و اینکاها از این میوه استفاده می کرده اند.

​

پراکنش

در قسمت های گرم آمریکای جنوبی و برزیل و غرب هندوستان پرورش می یابد. منشاء آووکادو آمریکای جنوبی بوده که از آنجا به نواحی دیگر دنیا راه یافته است.

پراکنش در ایران: در نواحی شمالی ایران به صورت کاشته شده یافت می گردد.

برای خواندن ادامه مطلب آووکادو، میوه ای خوشمزه کلیک کنید.

​

لونگان (Longan) یا میوه چشم اژدها

​

 ​

نام علمی:

Dimocarpus Longan

تیره:

Sanidaceae

لونگان از میوه های مناطق گرمسیری بخصوص مالزی، تایلند و چین می باشد که دارای میوه های خوراکی است. در تایلند به چشم اژدها و در مالزی به چشم گربه معروف است زیرا میوه پوست کنده ی آن شبیه به کره چشم، زجاج و سفید و هسته ی آن شبیه مردمک چشم و سیاه می باشد. میوه آن بسیار شیرین، شاداب و پرطراوت است و مردم آسیای شرقی اغلب آن را چه به صورت تازه چه به صورت خشک در سوپ، تنقلات و دسر استفاده می کنند. شربت و کنسرو آن نیز در سوپرمارکت ها یافت می شود.

گیاهشناسی

این گونه ها، درختانی همیشه سبز و بزرگ هستند. برگ ها متناوب؛ مرکب؛ پرمانند (چند برگچه ای)؛ به طول 30 سانتیمتر و دارای 6 تا 9 برگچه است. گل ها دارای پرچم و مادگی، هرمافرودیت، کوچک، نسبتاً سفیدرنگ و دارای تقسیم بندی های نامحسوسی بوده که روی یک خوشه ی گل بزرگ که به صورت جانبی یا انتهایی وجود دارد، تشکیل می شوند. میوه یک شفت تخم مرغی شکل، به طول 3 تا 5 سانتیمتر است که توسط یک گوشت آبدار احاطه شده است. پوست میوه، نازک اما سخت و به رنگ های نارنجی یا قرمز می باشد.

برای خواندن ادامه مطلب لونگان (Longan) یا میوه چشم اژدها کلیک کنید.

​

آنچه درباره دوریان (Durian) میوه بدبو باید بدانید!

​

 ​

نام علمی:

Durio zibethinus

تیره:

 Malvaceae

درخت دوریان یا قهوه سودانی با نام علمی Durio zibethinus یکی از گونه های جنس Durio که میوه ای خوراکی تولید می کند. و بومی جنوب شرقی آسیا است.میوه های گونه های مختلف این جنس، حتی زمانی که پوستشان جدا نشده و دست نخورده و سالم هستند نیز عطر بسیار مطبوع، قوی و نافذی تولید می کنند. بسیاری از افراد به دلیل همین عطر دلپذیر، به این گیاه توجه خاصی می نمایند.حدود 30 گونه از این جنس وجود دارد که حداقل 9 گونه از آنها، میوه هایی خوراکی تولید می کنند. حدود صدها کولتیوار از گونه ی D. zibethinus وجود دارد که به قیمت های بالا در بازارهای جهانی به فروش می رسد.

گیاهشناسی

درخت دوریان درختی بزرگ است که تا 25 تا 50 متر ارتفاع رشد می کند.برگ ها همیشه سبز، بیضوی تا کشیده و به طول 10 تا 18 سانتیمتر می باشند.گل ها بصورت خوشه هایی حاوی سه تا سی گل و روی شاخه های بزرگ و یا بصورت مستقیم روی تنه ی اصلی گیاه ظاهر می شوند. هر گل دارای یک کاسه ی گل و پنج (به ندرت چهار یا شش) گلبرگ می باشد. این گل ها در هنگام بعدازظهر باز شده و در عصر گرده افشانی صورت می گیرد، به دنبال آن در صبح، کاسه ی گل، گلبرگ ها و پرچم ها ریزش کرده و در نهایت فقط مادگی گل باقی خواهد ماند. درخت دوریان یک تا دو دوره ی گلدهی و میوه دهی در هر سال دارد. این گل ها به شکل پرمانند بوده و دارای شهد فراوانی می باشند.میوه ها معطر، به طول بیش از 30 سانتیمتر و قطر 15 سانتیمتر می باشند. هر میوه وزنی حدود یک تا سه کیلوگرم دارد. شکل میوه ها از دوکی تا گِرد متغیر است. پوست میوه ها به رنگ سبز تا قهوه ای و گوشت آنها نیز بسته به گونه ی گیاه، به رنگ زرد کمرنگ می باشد. این میوه ها به صورت آویزان از درخت مشاهده می شوند. میوه های دوریان در برخی موارد شبیه به جک فروت می باشند ولی از نظر خویشاوندی، ارتباطی با آن ندارند.چوب این گونه به رنگ قهوه ای مایل به قرمز است.

برای خواندن ادامه مطلب آنچه درباره دوریان (Durian) میوه بدبو باید بدانید! کلیک کنید.

​