درخت بیدمشک و خواص آن

​

 ​

نام علمی:

Salix aegyptiaca

تیره:

Salicaceae

گیاهشناسی

بیدمشک درختچه ای است از نژاد بید، دو پایه زینتی و گاهی به صورت درخت ولی به هر حال بلندی آن معمولا از هشت متر تجاوز نمی کند.

زیر پوست و روی چوب این درخت برجستگی های تیزی وجود دارد.

بیدمِشک درخت یا درختچه ای زینتی از تیره بید است که دارای گل های زرد کمرنگ دم گربه ای می باشد.

ارتفاع این درخت به ۹ متر می رسد. بنابراین اندازه آن از بید معمولی کوچک تر ولی سنبله های آن دارای اسانس معطری هستند.

گل

گل های آن به صورت سنبله و قبل از باز شدن برگ ها ظاهر می شوند و معطرند، بهترین نوع گل آن است که زردی رنگ آن بیشتر باشد. این درختچه بومی ایران است.

برگ

برگ های آن در پایه های نر و پایه های ماده متفاوت است، روی برگ سبز تیره و پشت آن کرکدار و روشن می باشد.

برگ های درختان ماده معمولا بیضی شکل و پهن تر از برگ های درختان نر است.

برگهای سبز رنگ، بیضی مانند، پهن و بزرگی دارد. بر روی پوسته و زیر پوسته این درخت نیز برجستگی های تیزی وجود دارد.

این گیاه جاذب حشراتی همچون زنبور عسل می باشد به همین دلیل گردافشانی درخت بیدمشک توسط حشرات انجام می شود.

عناصر تشکیل دهنده

در پوست درخت بید وجود گلیکوزید سالیسین تأیید شده است. به علاوه در پوست این درخت، موم، صمغ، اکسالات و تانن وجود دارد.

مصرف گلیکوزید سالیسین در کنترل روماتیسم مفصلی حاد، به صورت دو گرم هر سه تا چهار ساعت، مؤثر است.

برای ادامه مطلب درخت بیدمشک و خواص آن کلیک کنید.

​

همه چیز درباره گیاه اسفرزه

​

 ​

نام علمی:

Plantago ovata

تیره:

Plantaginaceae

گیاهشناسی

گیاهی است علفی، یکساله به ارتفاع 10 تا 35 سانتی متر که به حالت وحشی وجود دارد برگهائی باریک دراز ، نوک تیز و مجتمع و به وضع متقابل یا 3 تایی بر روی ساقه دارد. گلهای آن که به وضع مجتمع در کناره برگهای انتهایی ساقه به صورت سنبله هائی واقع بر روی پایه بلند ظاهر می گردد، دارای براکته های باریک در قاعده گل آذین اند. میوه اش پوشینه ، شکوفا ، دو خانه و محتوی معمولاً یک دانه کوچک لغزنده و به رنگ قهوه ای در هر خانه است.

محل مناسب رویش

گیاه خود روی آن روی چمنهای خشک ، چراگاهها، مزارع رها شده، علفزارها ، کنار راهها و جویبارها و بیابانهای بایر دیده می شود.

خواص دارویی

یبوست، بخصوص در افرادی که حرکات تسهیل شده روده با مدفوع نرم مناسب‌تر است، در بیماران با شقاق مقعد و هموروئید، پس از اعمال جراحی رکتال یا مقعدی، IBS و حین حاملگی و در یبوست مزمن یا همراه زخم و التهاب دوازدهه، اسهال، افزایش سطح کلسترول، افزایش سطح قند خون پس از غذا خوردن و انواع هموروئید.

نحوه آماده سازی برای مصرف:

دارو را به صورت کامل یا پوسته جدا شده دانه مصرف می‌کنند. همراه با آن حتما بایستی از مایعات کافی (۱۵ سی سی آب به ازای هر ۵ گرم از دانه‌ها) استفاده نمود. میزان مصرف ۱۲ تا ۴۰ گرم دانه گیاه در روز است.

تداخلات دارویی:

جذب سایر دارو‌ها در مصرف همزمان با اسفرزه کاهش می‌یابد. به طور کلی ملین‌های حجیم کننده می‌توانند جذب برخی املاح (کلسیم، منیزیوم، مس و روی)، ویتامین‌ها (مانند ویتامین ب. ۱۲)، گلیکوزید‌های قلبی و مشتقات کومارین را کاهش دهند؛ بنابراین بین مصرف این دارو‌ها با هم حداقل باید ۲ ساعت فاصله گذاشت.

برای خواندن ادامه مطلب همه چیز درباره گیاه اسفرزه کلیک کنید.

​

کاشت و پرورش گیاه گالگا

​

 ​

نام علمی:

.Galega officinalis L

تیره:

Fabaceae

گالگا در طب سنتی بسیاری از کشور های اروپایی به عنوان گیاهی که باعث کاهش قند خون می شود، مورد استفاده قرار می گیرد. این گیاه نیز باعث تحریک تولید شیر در مادران شیر ده می شود. از این رو، در بسیاری از کشور ها به همین منظور مورد استفاده قرار می گیرد و نام علف شیر یا علف شیرآور را برای آن انتخاب کرده اند.

مواد موثر موجود در پیکره رویشی این گیاه، قند خون را کاهش می دهد و برای درمان دیابت مورد استفاده قرار می گیرد. مصرف این گیاه، نه تنها سبب افزایش متابولیسم گلوکز می شود بلکه در سوخت و ساز چربی ها و پروتئین ها موثر است.

به لحاظ استفاده دارویی از گالگا، این گیاه در سطوح کم و بیش وسیعی در کشور ما کشت می شود.

گیاهشناسی

گالگا گیاهی است علفی، چند ساله متعلق به تیره پروانه آسا. منشا اصلی پیدایش این گیاه نا مشخص است ولی این گیاه در مرکز، غرب و جنوب اروپا گسترش زیادی دارد. از این رو برخی محققان، اروپا را منشا این گیاه می دانند. ساقه گالگا مستقیم، تو خالی و ارتفاع آن بین 40 تا 100 سانتی متر متفاوت است. برگ ها متناوب و چند برگچه ای است. تعداد برگچه ها 11 تا 17 عدد است. برگچه نیزه ای یا بیضوی شکل به طول 5/1 تا 4 سانتی متر می باشد. سطح زیرین برگچه ها، روشن تر از سطح رویی آن می باشد.

گل ها به صورت مجتمع در انتهای ساقه اصلی و انشعاب های جانبی آن ظاهر می شود. ساقه گل دهنده بلند و پوشیده از گل می باشد. طول ساقه گل دهنده 2 تا 4 سانتی متر است. در برخی شرایط اقلیمی، طول آن به 10 سانتی متر نیز می رسد. گل ها کوچک، رنگ آن بنفش مایل به ارغوانی و بندرت سفید رنگ می باشد.

گل ها اواخر بهار (خرداد) ظاهر می شوند. تعداد پرچم ها 10 عدد است که مادگی را احاطه می کنند. مادگی دارای یک برچه و چند تخمک بوده و میوه آن نیام است.ریشه ضخیم است و حاوی انشعاب های فراوان می باشد که به طور عمودی در خاک فرو می رود.

 میوه گالگا غلاف دارد و طول آن 2 تا 4 سانتی متر و ضخامت آن 2 تا 3 میلی متر است. داخل میوه تعدادی دانه به رنگ قهوه ای روشن وجود دارد. طول دانه 4 تا 8/4 میلی متر و ضخامت آن 1 تا 5/1 میلی متر است. دانه بسیار محکم است و در طول آن یک شیار کم و بیش عمیق وجود دارد.

مواد موثره موجود در پیکره رویشی گالگا عبارتند از گوانیدین و ترکیباتی که منشا گوانیدینی دارند، مانند گالگین و هیدروکسی گالگین که به گروه آلکالوئید ها وابسته است. پیکر رویشی همچنین حاوی مقادیر کمی فلاونوئید و ساپونین و همچنین حاوی استروئید ها مانند کلسترول، بتا – سیتوسترول و استیگماسترول می باشد.

​

خواص دارویی

گالگا یکی از گیاهان دارویی کمتر شناخته شده بین ایرانیان است. این گیاه دارویی عمدتا در درمان بیماری دیابت و کنترل قند خون کاربرد داشته و دارای ترکیبات قدرتمندی جهت بهبود سلامت عمومی بدن است. گالگا، گیاه بومی مناطق غربی آسیا و جنوب شرقی اروپا بوده و کاهش تب و التهابات بدن، از جمله کاربردهای آن در طب سنتی است. در ادامه، خواص این گیاه بیان خواهد شد.

برای خواندن ادامه مطلب کاشت و پرورش گیاه گالگا کلیک کنید.

​

همه ی آنچه که درباره کشت گل برفی باید بدانید!

​

 ​

نام علمی:

.Convallaria majalis L

تیره:

Liliaceae

گیاهشناسی

گل برفی گیاهی است علفی، چند ساله و متعلق به تیره سوسن و معمولا در مکان های سایه دار نواحی جنگلی و باغ ها می روید. ریزوم این گیاه استوانه ای شکل، مفصل دار ( بند بند ) و منشعب است که به صورت افقی و خزنده در زیر خاک رویش می کند.

از ریزوم در سال های اول یا دوم رویش، 2 تا 3 برگ به وجود می آید؛ اما ساقه گل دهنده در سال های بعدی تشکیل می شود. برگ ها در فصل بهار، از قسمت پایین ساقه که کم و بیش پولکی شکل و بسیار ظریف می باشد، رویش می کنند.

برگ ها بیضی شکل، به طول 10 تا 20 سانتی متر و تقریبا نوک تیزند. ناحیه پایین برگ ( نزدیک به ساقه )، باریک و کشیده است.

برگ های زرد رنگ کیفیت دارویی نامطلوبی دارند. گل ها عطر خاصی دارند که ناشی از وجود  فارنزول  می باشد. کمیت و کیفیت مواد موثره موجود در گونه های مختلف این گیاه متفاوت است و به شرایط اقلیمی محل رویش بستگی دارد.

​

خواص دارویی

خواص گل برفی تا سال ها به عنوان یک راز زیر نظر پزشکان و اطبای سنتی حفظ می شده است و هیچگاه از آن سخن به زبان نمی آوردند. حتی قبلیه های سلتی، جادوگرانی که از اسرار گل برفی پرده بر می داشتند، را سر می بردند. به همین دلیل است که در کتاب های سنتی گذشته، اشارات ناچیزی به این گل شده است. گفته می شود که بومیان مناطق کوهستانی اروپای شرقی، پیاز های خرد شده این گل را به سر خود مالش می دادند تا نورالژی (درد عصب)، التهاب عصب و سردرد را درمان کنند. آنها همچنین پیاز های این گل را می خوردند تا باهوش تر شوند. خواص گل برفی به آنها کمک می کرده است تا از شر مشکلات عصبی خلاص شوند.

برای خواندن ادامه مطلب همه ی آنچه که درباره کشت گل برفی باید بدانید! کلیک کنید.

​

کاشت و داشت و برداشت گیاه آدونیس

​

 ​

نام علمی:

.Adonis vernalis L

تیره:

Ranunculaceae

گیاهشناسی

آدونیس، گیاهی علفی، چند ساله و متعلق به تیره آلاله است. این گیاه در مرکز و جنوب اروپا، غرب آسیا و شرق سیبری به طور وسیعی می روید. آدونیس عمدتا در شیب های رو به جنوب تپه های شنی می روید. این گیاه دارای ریزومی به ضخامت 2 تا 3 سانتی متری می باشد. لایه خارجی ریشه های سیاه و قسمت داخلی آن سفید رنگ است. در فصل پاییز جوانه های رویشی در سطح ریزوم تشکیل می شوند. از رویش این جوانه ها در فصل بهار، ساقه های متعددی خارج می گردد.

ساقه مستقیم، استوانه ای شکل و در ناحیه طولی شیار دار می باشد. ارتفاع ساقه متفاوت و بین 35 تا 45 سانتی متری است. ساقه انشعاب های کمی دارد. برگ ها متناوب، دندانه دار و نسبتا باریک و ریشه مانندند.

گل ها کم و بیش بزرگ و به قطر 4 تا 8 سانتی متر است. هر بوته دارای 5 تا 20 شاخه است و گل ها در انتهای شاخه های اصلی و فرعی پدیدار می شوند. هر گل دارای 5 کاسبرگ سبز رنگ و 15 تا 30 گلبرگ می باشد.

رنگ گلبرگ ها زرد طلایی است. گلدهی در فصل بهار و از اواسط فروردین آغاز می شود. میوه کپسول و به شکل گرز است. داخل میوه دانه های قهوای رنگ ( روشن یا تیره ) وجود دارد. هر بوته، 30 تا 50 دانه تولید می کند.

​

مشخصات  انواع آدونیس

-آدونیس بهاره

آدونیس بهاره گیاهی است چند ساله، کوچک، به ارتفاع در حدود یک وجب، برگ های آن سبز مانند سایر گونه های آدونیس با بریدگی و تقسیمات زیاد و باریک و دراز : گل آن درشت، زرد رنگ منفرد که در بهار در انتهای ساقه گل دهنده ظاهر می شود. ساقه زیرمینی آن نسبتا ضخیم است.

آدونیس بهاره مخصوص مناطق کوهستانی مرتفع است. در بهار گل می دهد و به همین جهت برای کشت آن باید در ارتفاعات، زمینی انتخاب شود.  برای تکثیر آن در پاییز ساقه ریشه داری را از بوته گیاه جدا کرده و می کارند. از بذر گیاه نیز برای تکثیر استفاده می شود به این ترتیب که میوه گیاه را پس از رسیدن چیده شدن در لای ماسه و خاک گذارده و می کارند پس از چند ماه که جوانه زد نهال ها را در اوایل بهار روی خطوطی به فواصل 40 – 50 سانتیمتر می کارند.

-آدونیس تابستانه

آدونیس تابستانه گیاهی است یک ساله بیشتر در مزارع می روید و گل های قرمز یا زرد آن در تابستان ظاهر می شود و به همین دلیل فرانسوی ها این گیاه را در تابستان قطره خون می نامند. در ایران در اطراف تهران، کرج و در شمال در گیلان و در مرکز در خرم آباد، بروجرد، اصفهان و سرانجام در بوشهر و شیراز و بلوچستان به طور خودرو دیده می شود.

-آدونیس گونه آ – فیلیما

آدونیس گونه آ – فیلیما نیز یک ساله است و در مزارع می روید و گل های قرمز آتشی آن در تابستان ظاهر می شود. در ایران به طور خودرو در کرج، اطراف سفید رود، منجیل و بروجرد دیده می شود.

برای خواندن ادامه مطلب کاشت و داشت و برداشت گیاه آدونیس کلیک کنید.

​

خواص و پرورش پامچال دارویی

​

 ​

نام علمی:

.Primula veris L

تیره:

Primulaceae

گیاهشناسی

پامچال، گیاهی است علفی، چندساله و متعلق به تیره پامچال که منشا آن اروپای مرکزی و آسیا گزارش شده است و بطور وحشی در جنگلها و بیشه زارها می روید.

پامچال دارای ریزومی استوانه ای به رنگ قهوه ای تیره به طول 10 سانتیمتر بوده و ضخامت آن 0/5 سانتیمتر میباشد. در قسمت فوقانی ریزوم، اثر برگها و ساقه هایی که در سالهای قبل از آن منشعب شده اند، مشاهده میشود. از اندام مذکور ریشه هایی به رنگ زرد یا خاکستری به طول 20 تا 25 سانتیمتر و به ضخامت 1 میلی متر منشعب میگردند.

برگها تخم مرغی یا بیضوی شکل و دندانه دارند و بصورت طوقه در پای ساقه قرار میگیرند که مستقیما از قسمت فوقانی ریشه منشعب شده اند. نوک برگها بدون زاویه و کم و بیش منحنی شکل است. سطح برگها برجسته و مواج به نظر میرسد. برگهای جوان کمی خمیده هستند. طول برگها متفاوت استو به شرایط اقلیمی محل رویش گیاه بستگی دارد (بین 6 تا 10 سانتیمتر) و پهنای آن 2/5 تا 3 سانتیمتر است.

این برگها محتوی 2% ساپونین و 1% ویتامین ث است. گلهای پامچال در انتهای ساقه هایی به نام هامپ قرار دارد که طول آن بین 10 تا 30 سانتیمتر است و به صورت وارونه قرار میگیرد. هامپ فاقد انشعابها یا هرگونه برگ میباشد.

گلها به طول 2 سانتیمتر به شکل فنجان، کمی پهن و دارای گلبرگهایی به رنگ زرد یا نارنجی اند. این گلها در فصل بهار، بین ماههای فروردین_اردیبهشت، تشکیل میشوند.

گلها حاوی مقادیر کمی اسانس، ساپونین و ترکیبات فلاونوییدی است.

میوه از نوع کپسول بوده و محتوی بذرهای کوچکی به رنگ قهوه ای تیره است. وزن هزار دانه، 1 تا 1/4 گرم است.

قسمت های مورد استفاده: ریزوم و ریشه های خشک شده ، جام های گل( یا تمام قسمتهای گل).

​

خواص دارویی

ریشه، برگها و گلهای پامچال خاصیت دارویی دارند. مواد موثره آن خلط آور است و برای درمان آسم، تنگی نفس و همچنین برای مداوای بیماریهای مربوط به معده، روده و کبد مورد استفاده قرار میگیرد.

برای خواندن ادامه مطلب خواص و پرورش پامچال دارویی کلیک کنید.

​

نحوه پرورش گیاه آقطی سیاه

​

 ​

نام علمی:

.Sambucus nigra L

تیره:

Caprifoliaceae

آقطی سیاه از زمان های قدیم جزء گیاهان دارویی به شمار می رفته و از آن برای مداوای برخی بیماری ها استفاده می شده است. گل ها، میوه های کاملا رسیده، پوست و برگ های این گیاه در تعدادی از فارماکوپه ها به عنوان دارو معرفی و خواص آنها نیز بیان گردیده است. مواد موثره قسمت های مختلف آقطی سیاه، آرام بخش، مدر، معرق و تقویت کننده عضلات قلب است. برای مداوای سرما خوردگی و برخی ناراحتی های مجاری تنفسی استفاده می شود. از میوه های تازه این گیاه نوعی مربا و مارمالاد تهیه می گردد که تاثیر دارویی دارد. مواد موثره گل ها کم و بیش ملین است و از آن به عنوان ماده ای مسهل استفاده می شود.

گیاهشناسی

آقطی سیاه گیاهی چند ساله، درختچه ای، به ارتفاع 3 تا 6 متر و متعلق به تیره آقطی می باشد. آقطی سیاه معمولا در مناطق سایه، مرطوب و اطراف جنگل ها می روید. ساقه جوان و یک ساله این گیاه سبز رنگ است ولی با گدشت سن گیاه، پوست ساقه به رنگ قهوه ای روشن یا خاکستری تبدیل می شود. در سطح پوست، منافذی (عدسک هایی) به رنگ سفید و نسبتا نرم مشاهده می شود.

​

برگ ها مرکب بوده و از 5 تا 7 برگچه (معمولا تعداد برگچه ها فرد است) تشکیل شده اند. برگچه ها متقابل، به شکل بیضی و کشیده می باشند. طول برگ ها به 40 سانتی متر می رسد. برگ ها به رنگ سبز روشن و کم و بیش براق هستند. گل ها در انتهای ساقه ها به شکل خوشه ای مسطح ظاهر می شوند. قطر این خوشه، بین 10 تا 25 سانتی متر است. گلها کم و بیش معطر و رنگ آنها زرد روشن است و پس از خشک شدن کمی تیره شده و بوی آن نیز کمی تغییر می یابد. گلدهی ، از اواخر اردیبهشت تا اواخر خرداد انجام می گیرد . میوه از نوع سته و به رنگ سیاه و براق است . داخل هر میوه ، 2 تا 3 عدد دانه وجود دارد که دارای پوشش محکم و سختی است . هر دانه 5 میلی متر ضخامت دارد . وزن هزار دانه ، 5/2 تا 5/3 گرم است .

مواد موثره گلها عبارتند از : اسانس ( به مقدار 1/0 تا 2/0 درصد ) ، گلیکوزید ( مانند سامبونیگرین ) ، فلاونوییدها ( به مقدار 2 تا 3% که شامل (روتین ) ، (کورستین ) و (سامبوسین) می باشد .

مواد موثره برگ ها عبارتند از ( مواد تلخ ) و ( گلیکوزید سامبونیگرین ) ، در حالی که میوه های کاملاً رسیده حاوی اسیدهای آلی ( مانند اسید استیک و اسید مالیک ) ، ویتامین های آ و ث ، مواد تلخ ، مواد قندی و مقادیر بسیار کمی اسانس می باشند.

برای خواندن ادامه مطلب نحوه پرورش گیاه آقطی سیاه کلیک کنید.

​

همه ی آنچه که درباره درخت پیرو نمیدانید!

​

 ​

نام علمی:

Juniperus communis

تیره:

Cupressaceae

گیاهشناسی

گیاه‌دارویی پیرو درخت یا درختچه ای است که در نواحی معتدل یا مناطق سرد در جنگل ها یا کنار رودخانه ها به طور خودرو       می روید. پیرو گیاهی دو پایه است که گلهای نر و ماده آن جداگانه روی دو درخت قرار دارند و توسط باد گرده افشانی می شوند این درختچه از تیره سرو کوتاه همیشه سبز با گستردگی کم که در گاهی اوقات ارتفاع آن به ۱۰ متر می‌رسد.
شاخه ها متراکم خوابیده بر روی زمین با شاخه های ریشه مانند نیم خیز در گیاهان مسن ارتفاع شاخه های اصلی ممکن است به یک متر هم برسد. پوست شاخه ها به رنگ خاکستری تیره و پوست انشعابات کوچک به رنگ قرمز مایل به زرد است. برگهای آن شبیه به سوزن در دسته های سه تایی با یک ردیف روزنه های سفید رنگ و با لبه های سبز رنگ است.

گل ها کوچک و دو جنسی هستند که در فروردین ماه به صورت شاتون های منفرد در محور ساقه ظاهر می شوند گل ها معمولاً بر روی ساقه های دوساله ظاهر می شوند.
میوه سطح مانند شبیه توت تقریباً مخروطی شکل که ابتدا سبز رنگ است و سپس هنگام رسیدن به رنگ قهوه ای متمایل به سیاه در می آید سطح میوه غبارآلود براق و مومی شکل است وقتی کاملاً برسد گوشتی می شود.
میوه های رسیده کم و بیش کروی شکل به قطر تا ۱۰ میلیمتر به رنگ قهوه ای تیره یا آبی کم رنگ و مزه میوه ها شیرین و خوش خوراک با اندکی تلخی است جمع آوری میوه به این طریق است که پس از قرار دادن پارچه های بزرگ در زیر آن با تکان دادن جمع‌آوری می‌کنند. گیاهان از سال دوم رویش میوه تولید می‌کنند زمان مناسب برای برداشت میوه بین شهریور تا آبان است. این درخت بومی اروپا و انتشار عمومی این گونه شامل آمریکا کانادا ترکیه و قفقاز و ایران است در ایران در مناطق مختلف شمال ایران و در استان های گرگان مازندران گیلان ارسباران و غیره می روید.

در ایران دو گونه از این گیاه وجود دارد و در ارتفاعات البرز و آذربایجان دیده می شود،گونه j . c subsp .communis در ارتفاعات گرگان ،دره تالار در ارتفاعات گدوک و هزار جریب ،و گونهj.c subsp nana در ارتفاعات دره هراز دره تالار بین گدوک و ورسک.

​

خواص دارویی و کاربرد

سرو کوهی معمولی یا پیرو، قرن ها به علت داشتن خواص ضدعفونی کننده و مدر استفاده شده است و اغلب در بیمارستان ها و سایر مکان های آلوده از طریق سوزاندن آن محل را ضد عفونی می کردند.این روزها بیشتر مردم به یک مصرف عمده سرو کوهی که چاشنی جین است، آشنایی دارند. از میوه توت مانند آن نیز در آشپزی برای چاشنی غذا استفاده می شود. روغن پیرو از میوه توت مانند آبی تیره رنگ درخت مخروطیان که در باغ های ما به صورت اهلی یافت می شود استخراج می شود. این روغن به وسیله بخار و از میوه توت مانند دوسـاله آن بیشتـر در اروپا، آلمان، فرانسه و ایتالیا تولید می شود.روغن پیرو تقریباً بی رنگ و با رایحه ای تازه است. روغن های دیگری از برگ های سوزنی و چوب آن تولید می شود ولی برای استفاده در رایحه درمانی مناسب نیست.میوه ی پیرو مدر، ضدعفونی کننده بسیار عالی و قابض است و برای بعضی اختلالات از جمله خماری، ناراحتی های پوستی، آرتروز، حبس آب در بدن، اشکالات قاعدگی و فشار عصبی مفید می باشد. از لحاظ ذهنی مغز را سم زدایی کرده و خستگی را برطرف می سازد، به ویژه هنگامی که شخص تحت فشار بوده است.

برای خواندن ادامه مطلب همه ی آنچه که درباره درخت پیرو نمیدانید!کلیک کنید.

​

کاشت و داشت و برداشت گیاه سیاه توسه

​

 ​

نام علمی:

Rhamnus frangula

تیره:

Rhamnacea

سیاه توسه از قدیم به عنوان گیاه دارویی مورد استفادۀ مردم قرار می گرفت. پوست ساقه ها و شاخه های این گیاه در تعدادی از فارماکوپه ها به عنوان دارو معرّفی شده است.

در صنایع نوین داروسازی ، از موّاد مؤثرۀ موجود در پوست این گیاه داروهای معّرق ، ضدّ دل درد ، هضم کنندۀ غذا و ملّین تهیه می شود.

از دم کرده پوست این گیاه برای مداوای بیماریهای صفراوی و کبدی نیز استفاده می شود . استفاده از پوست تازۀ سیاه توسه ، به شدّت تهوّع آور است.

از پوست و برگ سیاه توسه برای تهیّۀ رنگ زرد می توان استفاده کرد. چنانچه این رنگ با املاح آهن ترکیب شود ، می توان از آن رنگ سیاه تهیه کرد. از میوه های نارس این گیاه می توان رنگ سبز و از میوه های رسیده رنگ خاکستری تهیه نمود.

چوب این گیاه به لحاظ مرغوبیّت ، در صنایع چوب کاربرد فراوان دارد.

گیاهشناسی

سیاه توسه ، گیاهی است درختچه ای ، چند ساله که در مناطق مرطوب و جنگلی اروپا در غرب آسیا و شمال آمریکا ، در سطوح وسیعی می روید .

ارتفاع سیاه توسه که انشعابهای کمی دارد ، 2 تا 4 متر است . این گیاه سایه دوست است و در جنگلهای بلوط می روید .

پوست ساقۀ سیاه توسه خاکستری رنگ و سطح آن پوشیده از تعداد زیادی برجستگیهای منفذ مانند      ( عدسکها ) می باشد .

برگها متناوب ، با کناره هایی صاف و بدون دندانه و کم و بیش برّاق می باشند. طول آنها بین 3 تا 6 سانتی متر است . گلها کوچک و به رنگ سبز روشن هستند. از زاویۀ برگها ، 2 تا 6 گل خارج می شوند.

میوه ها کروی شکل ، گوشتی و به طول 4 تا 8 میلی متر می باشد. میوه در بدو تشکیل سبزرنگ است که رفته رفته قرمز و در نهالیت به رنگ بنفش تیره تبدیل می شود.

برای خواندن ادامه مطلب اینجا کلیک کنید.

​

همه ی آنچه که درباره پرورش و خواص عناب باید بدانید!

​

 ​

نام علمی:

Ziziphus jujuba

تیره:

Rhamnaceae

گیاهشناسی

عناب درختی است که ارتفاع آن تا 8 متر می رسد نوعی از این درخت مستقیم و باریک است و نوعی دیگر بصورت کج و معوج بالا می رود .
عناب بومی مناطق گرمسیر است کشت آن در شمال آفریقا ،جنوب اروپا و نواحی مدیترانه رواج درد .
برگهای این درخت کوچک ، زیبا ، شفاف ،‌متناوب و دندانه دار است . گلهای آن کوچک و برنگ سبز مایل به زرد می باشد. میوه این درخت که عناب نامیده می شود برنگ قرمز و بشکل تخم مرغ ودارای یک هسته است .طعم عناب کمی شیرین است.

درخت عناب درختی کوچک و برگ ریز بوده و در زمستان خزان می کند. این درخت 5 تا ارتفاع 12 متر رشد کرده و سرعت رشد زیادی دارد. گلها در بهار ظاهر شده و بذر آنها در پاییز می رسد. گل ها دو جنسی هستند یعنی هم دارای گل جنس نر و هم دارای جنس ماده می باشند. غالبا بوسیله حشرات گرده افشانی می شوند.

اصولا شاخه های درخت عناب خاردار می باشد. برگ ها براق و سبز رنگ هستند و 2 تا 7 سانتی متر طول و 1 تا 3 سانتی متر عرض دارند. برگ‌های بیضی شکل کشیده، بدون کرک و حاشیه‌هایش دندانه‌دار می‌باشد گل ها کوچک بوده و حدودا 5 میلی متر قطر داشته و پنج گلبرگ جزئی و سفید مایل به سبز هستند.

میوه های عناب در هنگامی که هنوز نرسیدند، کمی مزه ی سیب می دهد و هنگام رسیدن رنگ آنها قهوه ای با برق سیاه می شوند. تقریبا شبیه یک خرمای کوچک دیده می شوند. در داخل آن یک هسته ی محکم شبیه هسته ی زیتون وجود دارد.

​

خواص داروئی:

عناب از نظر طب قدیم ایران معتدل است . البته ابو علی سینا اعتقاد داشت که عناب کمی سرد است .

1. عناب بدلیل داشتن لعاب زیاد نرم کننده سینه است .
2. ملین است مخصوصا اگر آنرا با آب و یا شیر بجوشانید .
3. ادرار را زیاد می کند .
4. عناب آرام کننده اعصاب است .
5. خون را تمیز می کند .
6. ضد سرفه است .
7. خواب آور است و بیخوابی را برطرف می کند .
8. جوشانده پوست درخت عناب داروی ضد اسهال است .
9. آسم وتنگی نفس را برطرف می کند .
10. برای معالجه و التیام زخمهای کهنه گرد ریشه خشک شده عناب را روی آنها بپاشید .
11. هسته عناب خواب آرو است .
12. خستگی شدید را برطرف می کند.
13. رشد موی سر را زیاد می کند.
14. جوشانده عناب گرفتگی صدا را برطرف می کند .
15. جوشانده عناب برای سرفه و درد سینه مفید است.

برای خواندن ادامه مطلب اینجا کلیک کنید.

​